Αντα Ψαρρά – Ώρα μηδέν για 800 (άρθρο για την «Ελευθεροτυπία» στο ιστολόγιο του εκπροσώπου των εργαζομένων Πάνου Σώκου 2011-12-22)

Η Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του “Ιού“, γράφει για το πρόβλημα επιβίωσης της «Ελετυθεροτυπίας» στο ιστολόγιο του εκπροσώπου των εργαζομένων Πάνου Σώκου. Το άρθρο-παρέμβαση έχει τίτλο «Ωρα μηδέν για 800» και δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011.

Θυμίζουμε, όλα τα “κομμένα” κείμενα των φορέων του “Ιού” που δεν “χώρεσαν” στην “Ελευθεροτυπία”, μέχρι στιγμής μετριούνται σε 11, εδώ:
Κείμενα εκτός Ελευθεροτυπίας.

Ώρα μηδέν για 800

Της Άντας Ψαρρά

Να λοιπόν που τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια για το βαθμό αναλγησίας μιας κατ’ όνομα «δημοκρατικής» εγχώριας ΑΕ επιβεβαιώθηκαν. Ξεπερνώντας σε αντεργατική τακτική ακόμα και τις εταιρείες Γιαννίκου-Κουρή και  Μάνεση (Χαλυβουργεία) για να θυμηθούμε τα πιο σκαστά πρόσφατα παραδείγματα, η Ανώνυμη πλην όμως σχεδόν ονομαστική εταιρεία της εκδότριας της Ελευθεροτυπίας αποφάσισε να βυθιστεί συμπαρασύροντας όχι τις δύο τράπεζες όπως διαφήμιζαν μέχρι χθες τα ιστολόγια που λειτούργησαν μήνες τώρα σαν παπαγαλάκια της κας Τεγοπούλου αλλά 800 απλήρωτους εργαζόμενους. Η ενασχόληση όλο αυτό τον καιρό των ελάχιστων ευτυχώς δημοσιογράφων που συνειδητά ή ασυνείδητα παραπληροφορούσαν τους εργαζόμενους αλλά και τους αναγνώστες περί «μαγκιάς της Μάνιας» και σκευωρίας κυβέρνησης και τραπεζών στην προσπάθεια να κλείσει η Ε με πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα αλλά και πολλά «ανώνυμα» δημοσιεύματα σε ρυπαρά ιστολόγια παρέσυραν ακόμα και πολιτικούς εκπροσώπους των αντιμνημονιακών κομμάτων της αριστεράς.

Το γραφικό από το Gr ArtIsResistance

Το τελευταίο ψήφισμα των εργαζόμενων της Ε αναφέρεται με λίγα λόγια σε όλη την τελευταία περίοδο της καταστροφικής πορείας της εφημερίδας που έφτασε παραμονή της εκπνοής της προθεσμίας καταβολής του δώρου να προσφεύγει στο κατάπτυστο, ακόμα και για τα «υπάκουα» διευθυντικά στελέχη της  Ε, και βολικό άρθρο 99. Φτάσαμε στο αποκρουστικό σημείο να επαληθεύεται στην πράξη η συμπόρευση της ιδιοκτησίας της Ε με όλες εκείνες τις ανυπόληπτες εταιρείες που προσέφυγαν στο άρθρο 99 και για τις οποίες χύθηκαν τόνοι μελάνι από τις σελίδες της Ε ακόμα και από διευθυντικές πένες.

Advertisement

Δημήτρης Ψαρράς – Παρέλαση ρατσισμού (ρεπορτάζ για τη δίκη των ρατσιστικών συνθημάτων των ΟΥΚ στην «Ελευθεροτυπία» 2011-12-21)

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, κάνει ρεπορτάζ για τη δίκη των ΟΥΚ του Λιμενικού και τα ρατσιστικά τους συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2010, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου 2011. Ο τίτλος του άρθρου ‘Παρέλαση ρατσισμού‘.

ΚΑΜΠΑΝΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 39 ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ

Παρέλαση ρατσισμού

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

 

Με μια σολομώντεια απόφαση, το Ναυτοδικείο Πειραιά ολοκλήρωσε χθες το βράδυ τη δίκη των 39 ανδρών του Λιμενικού Σώματος, που κατηγορούνταν ότι κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010 παραβίασαν τον αντιρατσιστικό νόμο 927/1979, φωνάζοντας συνθήματα, όπως το «Ελληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ», ή το «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό» και το ανατριχιαστικό «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ’ αυτούς».

Φωτογραφία αρχείου.

 

Η υπόθεση ήρθε στο φως έπειτα από ρεπορτάζ του Δημήτρη Αγγελίδη. Ο συντάκτης της «Ε» είχε τραβήξει με το κινητό του τη σκηνή σε βίντεο, το οποίο αναρτήθηκε στο enet.

Το δικαστήριο δέχτηκε ότι τα ρατσιστικά συνθήματα εκφωνούνταν πράγματι από το άγημα των Μονάδων Υποβρυχίων Καταστροφών του Λιμενικού, αλλά έκρινε ότι δεν μπορεί να εξειδικεύσει την κατηγορία παρά μόνο σε δύο άνδρες, οι οποίοι φαίνονται καθαρότερα στο βίντεο να εκφωνούν τα συνθήματα. Αυτοί οι δύο καταδικάστηκαν σε 3 μήνες και 15 μέρες φυλάκιση με αναστολή, ενώ οι υπόλοιποι απαλλάχτηκαν λόγω αμφιβολιών. Ενα μέλος του Ναυτοδικείου μειοψήφησε, ζητώντας την απαλλαγή όλων λόγω αμφιβολιών.

Αντα Ψαρρά – Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει» (άρθρο-παρέμβαση για την εκπομπή της ΕΡΤ με τους απεξαρτημένους στην «Ελευθεροτυπία» 2011-12-21-)

Συνέχεια στα άρθρα με θέμα τις εξαρτησιογόνες ουσίες και την απεξάρτηση από την Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του “Ιού“, με ένα νέο άρθρο-παρέμβαση με τίτλο «Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει»«, από την «Ελευθεροτυπία» της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου 2011.

Θυμίζουμε, όλα τα προηγούμενα σχετικά δημοσιεύματα βρίσκονται εδώ, στην κατηγορία «Απεξάρτηση«.

Σκίτσο του Θανάση Πέτρου

Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει»

Της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ

Είναι γεγονός ότι όλες οι εκπομπές της τηλεόρασης που ασχολούνται με κοινωνικά ζητήματα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ασχολούνται με το θέμα των ναρκωτικών περισσότερο για να δημιουργήσουν στερεότυπα, πανικό και φόβο, παρά για να αναδείξουν το πρόβλημα και τις όποιες λύσεις του.

Πάρκα με πεταμένες σύριγγες, εξαϋλωμένες φιγούρες παιδιών με κρυμμένα πρόσωπα να απολογούνται για την «κατρακύλα» τους, πανικόβλητους περαστικούς να περνούν δίπλα από μισοπεθαμένα παιδιά κ.λπ. Ολη η προσπάθεια αρχίζει και τελειώνει συνήθως στην ανάγκη να κρύβεται το πρόβλημα, μαζί και οι άνθρωποι που υπομένουν τον αργό θάνατο, αλλά και οι οικογένειές τους. Να φύγουν οι σύριγγες από την κοινή θέα, να φύγουν οι εξαρτημένοι από το διάβα των περαστικών, να φύγει ο ΟΚΑΝΑ, να καθαρίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες, να κρυφτούν δηλαδή όλα στο αμέριμνο σκοτάδι της καθημερινής ζωής των «υγιών» πολιτών. Ολοι στις φυλακές ή στα ψυχιατρεία και να μην τους συναντάμε ποτέ.

Δημήτρης Ψαρράς – Ρατσισμός (πολιτικό παρασκήνιο για τη δίκη των ρατσιστικών συνθημάτων των ΟΥΚ στην «Ελευθεροτυπία» 2011-12-19)

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα σχόλιο από τα «Πολιτικά παρασκήνια» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» της Δευτέρας 19 Δεκεμβρίου 2011, με θέμα τη δίκη για τα ρατσιστικά συνθήματα των ΟΥΚ στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010, με τίτλο «Ρατσισμός«.

Σκίτσο του Θανάση Πέτρου

Ρατσισμός

Το θέατρο του παραλόγου ζούμε στο Ναυτοδικείο Πειραιά, όπου διεξάγεται η δίκη των ΟΥΚ για τα ρατσιστικά συνθήματα της παρέλασης στις 25 Μαρτίου 2010.

Ενώ οι κατηγορούμενοι αρνούνται την κατηγορία και καταδικάζουν ως ρατσιστικό το περιεχόμενο των συνθημάτων, οι συγκεντρωμένοι οπαδοί τους φωνάζουν ανάλογα συνθήματα στο πεζοδρόμιο και ορισμένοι απειλούν ανοιχτά μάρτυρες κατηγορίας και συνηγόρους πολιτικής αγωγής, φτάνοντας ακόμα και σε χειροδικία.

Τα ακροδεξιά ιστολόγια βιάστηκαν μάλιστα να ανακοινώσουν, ψευδώς, ότι την Παρασκευή «συνελήφθη» ο δημοσιογράφος της «Ε» Δημήτρης Αγγελίδης, ο οποίος έχει τραβήξει το βίντεο-ντοκουμέντο.

 

 

Μετά την αποβολή από το δικαστήριο ομάδας Χρυσαυγιτών, πρωταγωνιστής στα επεισόδια σε βάρος του δικηγόρου Θανάση Τάρτη και του μάρτυρα Παναγιώτη Δημητρά (από το ΕΠΣΕ) ήταν στέλεχος του ΛΑΟΣ, ενθαρρημένο προφανώς από την παρουσία του κόμματός του στην κυβέρνηση. Ο ΛΑΟΣ ήταν το μόνο κόμμα που είχε επιδοκιμάσει τα ρατσιστικά συνθήματα, θεωρώντας ότι «μέχρι πρότινος αποτελούσαν τη σημαία του έθνους»!!!

Δημήτρης Ψαρράς – Θάτσερ (πολιτικό παρασκήνιο για τις απόψεις περί ΔΝΤ του Χρύσανθου Λαζαρίδη στην «Ελευθεροτυπία» 2011-12-17)

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα σχόλιο από τα «Πολιτικά παρασκήνια» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» του Σαββάτου 17 Δεκεμβρίου 2011, με θέμα τις απόψεις του Χρύσανθου Λαζαρίδη περί ΔΝΤ, και με τίτλο «Θάτσερ«.

Σκίτσο του Θανάση Πέτρου

Θάτσερ

Αδικα ανησυχεί ο κ. Λουκάς Παπαδήμος για τις υποτιθέμενες διαφωνίες του κ. Αντώνη Σαμαρά προς την ακολουθούμενη «μνημονιακή» πολιτική.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο στενότερος συνεργάτης του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος μετείχε και στην πρόσφατη σύσκεψη με την τρόικα, είχε διακηρύξει ευθαρσώς ότι «οι εισηγήσεις του ΔΝΤ για την Ελλάδα είναι κατά βάσιν σωστές», ενώ διαφώνησε μόνο με την πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι θα υπάρξει ύφεση το 2010-2011 και δύο πολύ δύσκολες χρονιές για την Ελλάδα.

Νίκος Ζαχαριάδης – Το απόρρητο αυτοβιογραφικό του σημείωμα προς την ΚΕ του ΚΚΕ, 1946

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν δύο βιβλία για το Νίκο Ζαχαριάδη, σε επιμέλεια του Γιώργου Πετρόπουλου, τα οποία θα περιέχουν το σύνολο των δημοσιευμένων κειμένων του Νίκου Ζαχαριάδη της περιόδου 1940-1947. Οπως διαβάζουμε:

«Πρόκειται για δυσεύρετα ντοκουμέντα και άγνωστα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, από τα οποία ελάχιστα έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα στην ιστορική έρευνα. Περιέχονται γράμματα, ομιλίες, εισηγήσεις και λόγοι σε κομματικά σώματα του ΚΚΕ, δηλώσεις, συνεντεύξεις, μπροσούρες, καταθέσεις σε δίκες και υπομνήματα του ιστορικού ηγέτη».

Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Ιστορικά διλήμματα, ιστορικές απαντήσεις, Άπαντα τα δημοσιευμένα (1940-1945)» έχει ήδη κυκλοφορήσει (05 Δεκεμβρίου 2011) …

Το εξώφυλλο του πρώτου βιβλίου με τίτλο ‘Νίκος Ζαχαριάδης – Ιστορικά διλήμματα, ιστορικές απαντήσεις’, εκδόσεις Καστανιώτης, 2011. Πρόκειται για σκίτσο από την επιθεώρηση «Λεύτερος Μωρηάς (Όργανο της Κομματικής Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ)», αρ. 65, Πάτρα, Μάης 1945

 

… ενώ το δεύτερο βιβλίο, με τίτλο «Υπέρ βωμών και εστιών, Άπαντα τα δημοσιευμένα (1946-1947)», θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο του 2012:

Το εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου με τίτλο ‘Νίκος Ζαχαριάδης – Υπέρ βωμών και εστιών, Άπαντα τα δημοσιευμένα (1946-1947)’, εκδόσεις Καστανιώτης, 2012

 

Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, πολλά εκ των οποίων εκδίδονται για πρώτη φορά, υπάρχει και ένα κείμενο εξαιρετικής σημασίας. Πρόκειται για το αυτοβιογραφικό σημείωμα που ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραψε τον Αύγουστο του 1946 και παρέδωσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Οπως πληροφορούμαστε, ένα δακτυλογραφημένο αντίτυπο του σημειώματος αυτού (που φυλάσσεται στα κλειστά αρχεία του Περισσού) έδωσε η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ στον γιο του ΝΖ, τον Σήφη Ζαχαριάδη.
Το ιστολόγιό μας παραθέτει το κείμενο αυτό, μαζί με κάποιες άγνωστες (ή λιγότερο γνωστές) φωτογραφίες του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ:

 

Νίκος Ζαχαριάδης – Αυτοβιογραφικό σημείωμα προς την ΚΕ του ΚΚΕ (15/08/1946)

Γεννήθηκα στις 27.4.1903 στην Αδριανούπολη. Ο πατέρας μου Παναγιώτης είταν από μικροαστική οικογένεια, τέλειωσε στην Πόλη τη Μεγ. του Γένους Σχολή, δούλεψε μερικά χρόνια καπνεργάτης, ειδικεύθηκε εξπέρ (πραγματογνώμων) στα καπνά και γίνηκε υπάλληλος στην Εταιρία Regie (Γαλλικό μονοπώλιο καπνών στην Τουρκία), όπου και δούλεψε σχεδόν όλη του τη ζωή ωσότου διαλύθηκε η Εταιρία αυτή το 1926 είτε 1927. Η καταγωγή του είταν απ’ τη Ρούμελη. Πέθανε στην κατοχή. Αντιδραστικός δε στάθηκε ποτέ, και ποτέ δε μούπε ούτε μια λέξη για το δρόμο που τράβηξα. Απτήν Πόλη ακόμα 1921-22 διάβαζε ευχάριστα τον τύπο μας, κυρίως του άρεσε η «Κομέπ». Μα ποτέ δε μπόρεσε να ξεφύγει απτήν υπαλληλική μικροα­στική ψυχολογία, απτό φόβο μη χάσει τη θέση του, μην πάθει τίποτε. Στην Ελλά­δα ήρθε το 1927 ή 1928 και δούλεψε ώσπου πέθανε σαν αποθηκάριος σε εταιρίες καπνού, και στα τελευταία του χρόνια στη Δράμα, στην αποθήκη του γαμπρού μου καπνέμπορα Μιχάλη Δρόσου. Ο πατέρας μου περιουσία δεν απόχτησε ποτέ, και όλη του τη ζωή την πέρασε σε μεταθέσεις, σαν υπάλληλος της Ρεζί, απ’ τη μιαν άκρη της Τουρκίας στην άλλη. Εμένα προσωπικά ο πατέρας μου μου στάθηκε ξένος από μικρό παιδί γιατί με χτυπούσε πολύ, εμένα εξαιρετικά, γιατί, όπως έλεγε, τούκανα αταξίες και τον έκθετα στον κόσμο. Στο σπίτι ποτέ δεν είχαμε πολυτέλεια, και ποτέ όσο έμενα στο σπίτι δε γνώρισα πείνα, αν και από μικρό παιδί θυμάμαι γκρίνια στο σπίτι γύρω απ’ τα οικονομικά. Ο πατέρας δεν έπινε ποτέ, ούτε και έπαιζε. Στα 1899, όντας, σαν υπάλληλος της Ρεζί, στα Άδανα της Κιλικίας (Μικρασία), γνώρισε και πήρε τη μάννα μου Ερατώ Πρωτόπαπα. Η μητέρα είνε και αυτή από μικροαστική οικογένεια. Η μητέρα της (γιαγιά μου) είταν απ’ τη Χίο. Ο πατέρας της (παππούς) είχε φύγει απ’ την πατρίδα του, το Καστρί της Κυνουρίας, νέος με τον αδελφό του Δημήτρη ζητώντας τύχη. Ο Δημήτρης τράβηξε για την Αλάσκα. Ο παππούς μου έφτιασε μπακάλικο, και μετά έκανε και ξενοδοχείο στα Άδανα. Τη μητέρα μου την προίκισε με μετρητά που οι γονιοί μου τ’ απόσυραν απ’ τον παππού μου λίγα λίγα όταν τα χρειαζόντουσαν. Στα 1900 γεννήθηκαν στα Άδανα οι δυο αδελφές μου Ιφιγένεια και Αλεξάνδρα (Φώφη και Σάσα), δίδυμες. Απ’ τα Άδανα μετατέθηκε στην Αδριανούπολη, όπου το 1903 γεννήθηκα εγώ. Το 1915, ξανά στα Άδανα, γεννήθηκε ο αδελφός μου Δημήτριος (Μίμης). Στα 1905 ο πατέρας μου μετατέθηκε στα Σκόπια της Μακεδονίας, πάντα σαν εξπέρ της Ρεζί. Στα Σκόπια πρωτοπήγα στο σχολείο της Ελληνικής κοινότητας. Στα 1908 πήγαμε τα παιδιά με τη μητέρα μας στα Άδανα για να δει τους γονιούς της. Εκεί έζησα την τουρκική συνταγματική μεταπολίτευση και τη σφαγή των Αρμενίων. Ξαναγυρίσαμε στα Σκόπια, όπου μείναμε ως τους Βαλκανικούς πολέμους. Απ’ τα χρόνια που μείναμε στα Σκόπια έμειναν μέσα μου πολύ ζωηρές και έντονες οι παιδικές εντυπώσεις και αναμνήσεις απτόν ένοπλο και εξοντωτικό αγώνα που έκαναν τα χρόνια εκείνα οι μακεδόνες, Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Αλβανοί ενάντια στους Τούρκους και συναμεταξύ τους. Στα 1912 ήμουνα στη Θεσσαλονίκη όταν μπήκαν οι Έλληνες. Επειδή η Σερβία και η Ελλάδα δεν αναγνώριζαν τη Ρεζί, τον πατέρα μου τον μετέθεσαν στη Νικομήδεια στα 1913. Εκεί τελείωσα το δημοτικό εφτατάξιο σχολείο, και στα 1916-17 για 1 χρόνο πήγα στο γυμνάσιο στην Αδριανούπολη, όπου στο μεταξύ είχε μετατεθεί και βρισκότανε μόνος του ο πατέρας μας. Η μητέρα μου με τα άλλα τα παιδιά μείναν στη Νικομήδεια. Στην Αδριανούπολη στο γυμνάσιο μια παρέα από μαθητές (ανάμεσά τους και ο Τάσος ο Χαϊνόγλου [Χαΐνογλου]) πρωτομιλήσαμε για οικονομική δικαιοσύνη και σοσιαλισμό. Στα 1917 έβγαλα την 1η Γυμνασίου, και εδώ τελειώνει η σχολική μου εκπαίδευση. Γύρισα στη Νικομήδεια, όπου και έπιασα δουλειά και γω στη Ρεζί.

Η κομματική ταυτότητα του Νίκου Ζαχαριάδη

 

Τέλη 1918 με αρχές 1919 στη Νικομήδεια ένας κύπριος διερμηνέας στον αγγλικό στρατό, ο Ευριπίδης Αναστασιάδης, μου πρωτομίλησε συστηματικά για το σοσιαλισμό, τη ρούσικη επανάσταση, το Λένιν και τους μπολσεβίκους. Τότε είμουνα και αρχηγός της ομάδας προσκόπων. Παραιτήθηκα από αρχηγός γιατί δε συμφωνούσα με το θρησκευτικό προσανατολισμό του προσκοπισμού. Στα 1919 έφυγα κρυφά απτό σπίτι για να πάω εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Με πήρε χαμπάρι η μητέρα μου και με επέμβασή της στο στρατολογικό γραφείο ματαίωσε τη στρατολογία μου. Έτσι έμεινα στην Πόλη, όπου έπιασα δουλειά σαν υπάλληλος στον εξάδερφό μου καρβουνέμπορα Ανέστη Σεφεριάδη. Η δουλειά είταν επίβλεψη στις φορτώσεις και εκφορτώσεις στο λιμάνι, με συμμετοχή στη φυσική δουλειά. Εκεί γνώρισα τις πρώτες πείνες, γιατί η επιχείρηση ουσιαστικά χρεωκόπησε και ένα χρό­νο σχεδόν δεν πληρώθηκα.

Συνεργασία του ιστολογίου μας με τα «Ενθέματα» της κυριακάτικης «Αυγής» – Το πρώτο σημείωμα για την άγνωστη εφημερίδα «Η Ελλάς» των Δεκεμβριανών

Από την Κυριακή 04 Δεκεμβρίου 2011, το ιστολόγιό μας εγκαινιάζει τη συνεργασία του με το ένθετο ‘Ενθέματα‘ της κυριακάτικης Αυγής. Το πρώτο σημείωμα, που το υπογράφει ο συνεργάτης μας Κλέων Ιωαννίδης (ή Κλέων Νεμέας, για τους φίλους του μπλογκ), έχει τίτλο ‘«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών ένα άγνωστο ντοκουμέντο‘.

Μπορείτε να το διαβάσετε ον-λάιν στον ιστότοπο της Αυγής, κλικ εδώ ή στο μπλογκ των ‘Ενθεμάτων’, κλικ εδώ.

Το φύλλο με ημερομηνία 08/12/1944.

 

Θυμίζουμε ότι όλα τα σημειώματα του ιστολογίου μας που γράφτηκαν ειδικά για τα ‘Ενθέματα’ βρίσκονται εδώ, Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ,

«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών, ένα άγνωστο ντοκουμέντο

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2011

Με το άρθρο αυτό, τα «Ενθέματα» εγκαινιάζουν, με μεγάλη χαρά, τη συνεργασία τους με το ιστολόγιο της «Βασιλικής Μετατρούλου». Με την ευκαιρία επετείων, και όχι μόνο, ο Κλέων Ιωαννίδης, εκ μέρους του ιστολογίου, θα ανασύρει τεκμήρια, αναδεικνύοντας άγνωστες πλευρές τις ιστορίας. Όπως μας λέει, «ο ιστορικός οφείλει να φτιάξει μια αφήγηση που διερευνά τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις, τις συμπλεύσεις, που εξηγεί τη ροπή των γεγονότων. Όλα αυτά, κάτω από την επίδραση των ιδεών, και μέσα στον ορίζοντα που οι ιδέες καθορίζουν. Να βλέπει τους συσχετισμούς, τις αντίθετες ή τις παράλληλες διαδρομές, τις ανατροπές. Και να ερμηνεύει τον βηματισμό της κοινωνίας και των ανθρώπων. Αλλιώς, ‘δεν είναι Ιστορία, είναι καταγραφή γεγονότων, αποδελτίωση’, όπως σημείωσε ο Νίκος Σβορώνος. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, τη ρήση του Φίλιππου Ηλιού, ‘στα δικαιώματα του πολίτη θα έπρεπε να ανήκει και το δικαίωμα να γνωρίζει την ιστορία του‘ ».
ΕΝΘEMATA

Ενθέματα Αυγής, Κυριακή 04/12/2011. Εφημερίδα Η ΕΛΛΑΣ η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών.

 

«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών, ένα άγνωστο ντοκουμέντο

Στις 4 Δεκεμβρίου 1944, με το ξέσπασμα των γεγονότων που έμειναν στην Ιστορία ως «Δεκεμβριανά», ο υφυπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως Πέτρος Γαρουφαλιάς εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Αι σημεριναί συνθήκαι, λόγω ιδία της ελλείψεως μέσων ακριβούς διαφωτίσεως παρέχουν εξαιρετικώς πρόσφατον έδαφος εις την κυκλοφορίαν ψευδών ειδήσεων. Εφιστάται επομένως ιδιαιτέρως η προσοχή του κοινού εις το σημερινόν εύκολον έργον των διαδοσιών».

Η κυβερνητική πλευρά βρισκόταν μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση: «αποκλεισμένη σε μια στενή λωρίδα λίγων τετραγώνων γης και εγκλεισμένη στο ξενοδοχείο της ‘Μεγάλης Βρεττανίας’, δεν είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με τον αθηναϊκό λαό», και αποκομμένη (και) από την επαρχία δεν είχε καμία δυνατότητα να αντικρούσει τα «δηλητηριώδη ψεύδη των στασιαστών» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Το αθηναϊκό κοινό ενημερωνόταν από άλλες πηγές, ακόμη και από τα «εαμικά χωνιά», την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δεν είχε καμία δυνατότητα δημόσιου λόγου, αν αυτός δεν περνούσε από τα «φίλτρα» των βρετανών συμμάχων της.