Ενα χαρακτηριστικό δείγμα-case study διαστρέβλωσης στην διαδικτυακή Public History – Η ομάδα «Πόντος και Αριστερά», ο Βλάσης Αγτζίδης, ο Ιός και το «Ελληνικό Βιετνάμ» του 1922

Περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ της ΚΕ, Ιός – Το άλλο 1922 + Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing), 11/10/1992

 

Λέμε ‘διαστρέβλωση’, για να μην πούμε ‘συκοφαντία’.
Για του λόγου (μας) το αληθές, ρίξτε πρώτα μια ματιά (βαθιά ανάσα):

• ενεργούμενο συμφερόντων
• συκοφάντες που εξισώνουν το μαύρο με το άσπρο, καλλιεργούν την σύγχυση, δαιμονοποιούν, αξιοποιούν συνωμοσιολογικές τεχνικές
• επιδίδονται σε παραπολιτικό κουτσομπολιό
• φονταμενταλιστές
• ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές
• συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)
• «δικοί μας» αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους)
• εμπαθείς
• μνησίκακοι
• συκοφάντες
• εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά)
• φανατικοί ρατσιστές
• σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας «Ατατούρκ Ακμπάρ»!!!
• εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες, που μισούν τους Πόντιους
• χαφιέδες
• ενεργούμενα που δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους
• συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak
• χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν
• έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση
• μνησίκακοι και εμπαθείς
• προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν
• έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού «προπαγανδιστή» της Γενοκτονίας
• μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες
• κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού
• (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων
• ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας)
• επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση
• το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη
• στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα
• σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού
• (έκαναν) άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992
• πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι
• […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της
• από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες  και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.
• [διακρίνονται] από τεχνικές και οι μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού
• [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις
• «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»
• ανήκουν στην ομάδα των «αρνητών των γενοκτονιών», όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο
• συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών
• [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας.
• […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής  του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους
• χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη «Sabah»
• δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής
• [διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και μανιχαϊσμό
• αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού
• [χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες .
• αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό
• οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους
• χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
• αρχιρατσισταράδες
• απολογητές του τουρκικού εθνικισμού
• υποκριτές
• μνησίκακοι
• ανιστόρητοι
• μη μοναρχικά γουρούνια

Αυτά όλα (αλλά όχι μόνο αυτά) χαρακτηρίζουν την ομάδα του «Ιού«, σύμφωνα με αυτούς που τα γράφουν.
Νομίζουμε, έχει καταλάβει ο επισκέπτης του ιστολογίου μας.

Ο τίτλος του δημοσιεύματος, και μόνον αυτός, προσεκτικά κομμένος με το ψαλίδι.

 

Με το σημερινό μας σημείωμα, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με αυτήν την αποκρουστική, αποπνικτική, αρρωστημένη και άσχημη κατάσταση που σέρνεται εδώ και 6 χρόνια και για την οποία (όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια) αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, η οποία εκφράζεται από τα κείμενα στο ιστολόγιο του Βλάση Αγτζίδη και στο ιστολόγιο «Πόντος και Αριστερά» (για συντομία, από δω και στο εξής, «οι ΑριστεροΠόντιοι» ή Α-Π). Θα ανιχνεύσουμε τις ρίζες της, θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στο φως τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος και θα μπορέσουμε, έτσι, να κοιτάξουμε στην μεγαλύτερη εικόνα, ενώ προς το τέλος του κειμένου μας, μαζί με την δημοσιοποίηση για πρώτη φορά της πηγής του κακού, δηλαδή του επίμαχου 6σέλιδου δημοσιεύματος του «Ιού» από το 1992, θα έχουμε και μια πολύ ωραία και φιλική έκπληξη για τους αγαπητούς φίλους ΑριστεροΠόντιους (ούτε στον ύπνο τους να το έβλεπαν).

Βεβαίως, δεν θα θίξουμε καθόλου ένα άλλο χαρακτηριστικό των Α-Π, εκείνο που θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον μαθητή που γράφει έκθεση για το σκουλήκι, όπως έχει πολύ εύστοχα αναφερθεί στο διαδίκτυο. Εκείνη τη νοοτροπία των Α-Π, δηλαδή, που ανεξαρτήτως ποιο είναι το θέμα, ο Χίτλερ, η χούντα, η ναζιστική συμμορία, ο εμφύλιος ή η δολοφανία του Γεωργίου Α’, όπου σχολιάζει κάποιος Α-Π, θα υπάρχει δίπλα και μια φράση που πηγαίνει κάπως έτσι

«Ναι, αλλά […] ο Κεμάλ […] οι πρόσφυγες […] το οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του «Ιού» και το «Βιετνάμ» […] η Λαϊκή Δεξιά του 1922 […] οι βασιλόφρονες […] ο Μεταξάς […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του «Ιού» και το «Βιετνάμ» […] η αναθεώρηση της δίκης των Εξι […] οι εθνολαϊκιστές Πόντιοι των Ομοσπονδιών […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του «Ιού» και το «Βιετνάμ» […] οι παλιοελλαδίτες […] ο Νακρατζάς […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική  προσέγγιση του «Ιού» και το «Βιετνάμ» […]» κ.ο.κ.

Πρόκειται, ασφαλώς, για το περίφημο «Βιετνάμ».
Για όσους/ες δεν ξέρουν (που μάλλον θα είναι πολύ λίγοι), να πούμε εδώ εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια, γράφοντας για τη φράση «Το ελληνικό Βιετνάμ», η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του «Ιού» το 1992, με τίτλο «Το άλλο 1922», όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)», περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του «Ιού» είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό (αλλά όχι μόνο, όπως θα δείτε παρακάτω).
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της επίθεσης, το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός:
Οι Α-Π δεν έχουν παραθέσει ποτέ ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Ολες οι αρνητικές τους αναφορές περιστρέφονται, αποκλειστικά και μόνο, γύρω από έναν τίτλο: «Το ελληνικό Βιετνάμ».

Για του λόγου (μας) το αληθές, μια απλή αναζήτηση και στα δύο μπλογκ των Α-Π με τους όρους «Ιός +Βιετνάμ», δίνει τα εξής αποτελέσματα, με μια πολύ μεγάλη ποικιλία δειγμάτων με χαρακτηρισμούς, κοσμητικά επίθετα, ύβρεις και άλλες αρνητικές αναφορές:

Στο μπλογκ των Α-Π
Search Results Ιός +Βιετνάμ

Στο μπλογκ του Βλάση Αγτζίδη
Search Results Ιός +Βιετνάμ

Από τα παραπάνω και από τη λίστα με τους χαρακτηρισμούς στην αρχή του κειμένου μας, φαίνεται ότι αν θελήσει κανείς να καταγράψει όλους τους χαρακτηρισμούς και τα επίθετα των Α-Π προς τους φορείς του «Ιού» θα βρεθεί προ απροόπτου, μιας που θα συνειδητοποιήσει ότι δεν του φτάνει ο χώρος όλων των ημερησίων εφημερίδων μαζί, -το είδατε και στην αρχή, άλλωστε.

---

 

Να ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων:

Προσωπικά, δεν έχω κρύψει ποτέ πως την δουλειά του «Ιού» την εκτιμώ και την εμπιστεύομαι πάρα πολύ, και ότι ιδεολογικά βρίσκομαι στην ίδια όχθη μαζί τους, παρά τις όσες αναπόφευκτες διαφορές ή/και διαφωνίες μου μαζί τους.
[Οπως επίσης, εκτιμώ τη δουλειά του Βλάση Αγτζίδη, σε διαφορετικά επίπεδα και για διαφορετικούς λόγους, χώρια από το γεγονός πως υπάρχει και κάτι άλλο που με συνδέει μαζί του, και αυτό είναι ότι προέρχεται, όπως κι εγώ, όχι από τις «ανθρωπιστικές επιστήμες», αλλά από τις «απάνθρωπες», όπως έλεγε ο Νίκος Σβορώνος, δηλαδή ΦΜΣ, Πολυτεχνείο κ.λπ].

Το ότι εκτιμώ τη δουλειά του «Ιού», το είχα πει ευθέως, όταν είχα παρατηρήσει μια φορά το εξής -ας μου επιτραπεί η έκφραση- εξωφρενικό (για να μην πω «σχιζοφρενικό’).
Βλέπουμε το εξής παράλογο:
Να κατηγορούν οι Α-Π τους φορείς του «Ιού» ως «φορείς της ύβρεως», έχοντας φτιάξει ειδική κατηγορία στο μπλογκ τους με τον αμερόληπτο τίτλο «Νακρατζάς και Ιός»
(όπου παραθέτουν κείμενα για το Nosotros, για το Νάσο Θεοδωρίδη, για τον Ταγκιέφ, για το Νίκο Μπίστη, για το Γιάννη Μπουτάρη, για την ΚΟΕ, για τη Λιάνα Κανέλλη, για το Δημήτρη Γληνό, για το σουηδικό Κοινοβούλιο, για τον μπλόγκερ Abravanel, για το Μητσοτάκη κ.ο.κ.)

Και, την ίδια στιγμή, χρησιμοποιούν (και επαινούν) άρθρο του ενός εκ των φορέων, του Δημήτρη Ψαρρά, εναντίον του παρανοϊκού εθνικοπαράφρονα συνωμοσιολόγου άσχετου και ημιμαθους κονφερασιέ Κυριάκου Βελόπουλου (με «Φ», Φελόπουλος είναι πιο σωστό) για να υποστηρίξουν τη θέση τους αυτή (!!!), πως δηλαδή Φελόπουλος και Ιός είναι ένα και το αυτό (!!!)

Εδώ:

-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/10/09/velopoulos/

Είχα γράψει τότε:

«Είναι πολύ ενδιαφέρον, πάντως, φίλε ΑριστεροΠόντιε, ότι κατατάσσεις τον Βελόπουλο στους «φορείς της Υβρεως» (μαζί με Νακρατζά-Ιό), την ίδια στιγμή που το άρθρο που αναδημοσιεύεις, και το οποίο κατακρίνει τον Φελόπουλο, είναι γραμμένο από έναν από τους φορείς του «Ιού», δηλαδή τον Δημήτρη Ψαρρά».
[Σχόλιο #03 από Βασιλική Μετατρούλου, 10/10/2011]

Η απάντηση του Α-Π Ομέρ ήταν η εξής:

«Aγαπητή Βασιλική, χρήσιμο το σχόλιό σου.Στην αντιπαράθεση με την αντίδραση, την ακροδεξιά, το ρατσισμό είμαστε στην ίδια όχθη με τους «Ιούς».Όταν όμως παίρνουν το ρόλο του Βελόπουλου στα δικά μας ζητήματα, είμαστε αντίπαλοι.
[Σχόλιο #04 από Ομέρ]

Και το δικό μου σχόλιο

«Αγαπητέ Ομέρ (σχόλιο #4)(δεν ξέρω αν είσαι ο ίδιος που υπογράφει «ΑριστεροΠόντιος» και έχει τύχει να συζητήσουμε εδώ, στο δικό μου μπλογκ ή στου Σαραντάκου,ή εάν είσαι κάποιος άλλος από τους συγγραφείς του παρόντος ιστολογίου),γνωρίζω τις απόψεις σου για τον «Ιό» και τον Τάσο Κωστόπουλο και την δουλειά του στο βιβλίο του «Πόλεμος και εθνοκάθαρση»,και έχω πολλές ενστάσεις, αλλά δεν έχω τώρα τον χρόνο να μπω σε μια τέτοια συζήτηση.Θεωρώ άδικο, βέβαια, το ότι βάζεις ίσα κι όμοια τη δουλειά των φορέων του «Ιού»,με τις τερατολογίες του πρύτανη της παπαρομαντολολγίας, ανιστόρητο και συνειδητά διαστρεβλωτή φελλό Φελόπουλο,ή ακόμη χειρότερα, όταν τους παρομοιάζεις με τον φύρερ Πλεύρη.Αυτά όλα, ίσως αργότερα, κάποια άλλη φορά.»
[Σχόλιο #07 από Βασιλική Μετατρούλου]

Και ο Ομέρ συνεχίζει:

«Άλλο είναι το εντυπωσιακό: Η μεταμόρφωση της Δεξιάς που ξαφνικά ανακάλυψε τους τουρκόσπορους και το δράμα τους και άρχισε να κλαίει γοερά, λες και είχε 80 χρόνια να κλάψει. Και εδώ είναι το σοβαρό ζήτημα. Γιατί η ανόητη αριστερά μας τοποθετήθηκε αρνητικά και την βρωμοδουλειά ανέλαβε ο Κωστόπουλος; Σύμφωνα με τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένος, λιγότερο είρων και περισσότερο φιλομαθής. Να διαβάσει την άποψη των Τούρκων αντιεθνικιστών συντρόφων κ.λπ. Να κατανοήσει εξαρχής ότι μιλώντας για γενοκτονία αυτόματα τοποθετείσαι αντιεξουσιαστικά, εφόσον πρόκειται για εξόντωση μιας θρησκευτικής, εθνικής ή πολιτιστικής ομάδας από μια εξουσία που ελέγχει και χρησιμοποιεί μηχανισμούς καταστολής.. Δυστυχώς προτίμησαν να αφήσουν τους Ψωμιάδηδες να παίζουν εν ου παικτοίς, Ευτυχώς βέβαια που είμαστε και εμείς για να κρατάμε τα μπόσικα και να θυμίζουμε την πραγματική ιστορία.
[Σχόλιο #09 από χρήστη «Ομέρ»]

[…] και στη συνέχεια παρουσιάζεται το πως ξεκίνησε η σύγκρουση με τον «Ιό», που έχει μεταφερθεί μέχρι σήμερα και σ’ εμάς, στην «επόμενη γενιά» …
[Σχόλιο #13 από χρήστη «Ομέρ»]»

Ολα τα παραπάνω βρίσκονται στο λινκ

-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/10/09/velopoulos/

Κλείνει η παρένθεση.

Να σημειώσουμε και κάτι ακόμα, πολύ χαρακτηριστικό. Εκτός από την ειδική κατηγορία «Νακρατζάς-Ιός» που έχουν φτιάξει οι Α-Π στο μπλογκ τους, βλέπουμε πολύ συχνά να υπογράφουν με υπογραφές όπως «Ομέρ ο (πλήρως και από επιλογή) Βιετναμέζος» ή «Ομέρ ο καρα-Βιετναμέζος«, σημείο που το έχουν θίξει οι ίδιοι οι Α-Π, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, λέγοντας επί λέξει ότι πρόκειται για «συναίσθημα«, εδώ:

«Νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα το εκφράζει παραπάνω με το πιο αποκαλυπτικό τρόπο ο δικός μας Ομέρ, όταν χρησιμοποιεί το προωνύμιο «Βιετναμέζος», ασκώντας έτσι την πλέον συμβολική κριτική και στον Κωστόπουλο και στον Ιό (που τόλμησαν να αποκαλέσουν τις πατρίδες μας «Βιετνάμ των Ελλήνων») και στον Νακρατζά και σε σένα.[Σχόλιο #50 από χρήστη «Πόντος και Αριστερά»]»

-O «χώρος» και το Σλαβομακεδονικό Ζήτημα « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/06/02/2-6-2008/

Ομως, και εδώ οι φίλτατοι Α-Π κάνουν ένα λογικό σφάλμα, με τη συναισθηματική χρήση του όρου «Βιετναμέζος», λόγου χάρη «εμείς οι Βιετναμέζοι» ή «Αν για τους Δεξιούς είμασταν τότε»τουρκόσποροι», για τους «Ιούς» το 1992 είμασταν «βιετναμέζοι»!!!».
Θα (απο)δείξουμε στην συνέχεια αυτόν τον συγκεκριμένο παραλογισμό (για να μην πούμε «ανοησία»).

---

 

Από το διαδίκτυο στο τυπογραφείο.

Και, ασφαλώς, αυτές οι κατηγορίες εναντίον του «Ιού» έχουν περάσει, πλέον, σε άλλη κατηγορία και σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, από τη στιγμή που έχουν συμπεριληφθεί σε άρθρα στον τύπο και στα περιοδικά, κυκλοφορούν σε διαιδκτυακές λίστες ενημέρωσης ιστορικών και σε κινηματικές λίστες, έχουν εμφανιστεί σε εισηγήσεις σε συνέδρια, έχουν γίνει ακόμη και βιβλία όπως το εξής:

Γιώργος Κόκκινος & Έλλη Λεμονίδου & Βλάσης Αγτζίδης,Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα, 2010.
http://www.biblionet.gr/book/163591

και εδώ:

Το νέο μας βιβλίο: για το Τραύμα και τη Μνήμη | Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2011/01/28/mnimi-travma-3/

Είναι εμφανές: Αφού οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί και τα επίθετα εναντίον του «Ιού» δεν βρίσκονται πλέον, μόνο στην λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα», το πράγμα έχει σοβαρέψει.

---

 

Μικρή περιήγηση (κι άλλη βαθιά ανάσα)

Ας κάνουμε μια μικρή περιήγηση σε ορισμένα μόνο από όσα έχουν γράψει κατά καιρούς οι Α-Π στην σταυροφορία τους εναντίον του «Ιού» (και μαζί, εναντίον όσων άλλων πήρε η μπάλα):
[Σ.Σ.: Οποιος/α θέλει (ή βαριέται να διαβάζει επαναλαμβανόμενες και αστήρικτες κατηγορίες, ύβρεις και αρνητικές αναφορές), μπορεί να τα προσπεράσει όλα αυτά τα αποσπάσματα και να πάει στις τελευταίες παραγράφους, εκεί που βρίσκεται τα πολύ σημαντικά στοιχεία της ιστορίας αυτής]

---

 

(Εδώ, η πρώτη, χρονολογικά, τοποθέτηση των Α-Π κατά του «Ιού» που μπορέσαμε να εντοπίσουμε. Ο «Ιός» είναι, λένε οι Α-Π, ενεργούμενο συμφερόντων, συκοφάντες που εξισώνουν το μαύρο με το άσπρο, καλλιεργούν την σύγχυση, δαιμονοποιούν, αξιοποιούν συνωμοσιολογικές τεχνικές, επιδίδονται σε παραπολιτικό κουτσομπολιό):

«ΜΙΚΡΑ  ΑΣΙΑ = «Το ελληνικό Βιετνάμ»,

Ο «Ιός» υπήρξε μια καλή ιδεολογική εγγύηση για τα νέα συμφέροντα! Από το ’92 είχε φανεί ο ρόλος του, όταν είχε προκαλέσει τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και τους απογόνους τους. Πήρε τότε την απάντηση -δυστυχώς μόνο- από τους «βιετναμέζους πρόσφυγες», που μέχρι σήμερα -για κακή του τύχη- αποτελούν το ένα τρίτο των κατοίκων της Ελλάδας.
Η εξουσία επιτίθεται!
Και τα όπλα της είναι πολλά. Ένα απ’ αυτά είναι η συκοφάντηση των αντιδρώντων, η εξίσωση του μαύρου με το άσπρο, η καλλιέργεια της σύγχυσης, η δαιμονοποίηση και η αξιοποίηση κάθε παλιάς συνομωσιολογικής τεχνικής. Και ένας από τους «μάστορες της τέχνης» είναι ο «Ιός». Ακολουθώντας την παλιά πετυχημένη συνταγή προσπαθεί να σύρει το κίνημα στην υποταγή.
Στη θέση των παλιών πολιτικών κριτηρίων και των ταξικών αντιθέσεων, θέτει το παραπολιτικό κουτσομπολιό και κάνει λογικές αναγωγές του τύπου «Ο μπάτσος είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα το μπουζούκι είναι μπάτσος»!!! Εάν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει τις μεθόδους τους,  θα καταλήξει πολύ ευκολότερα σε τραγικά συμπεράσματα για τους ίδιους. Και σε λάθος συμπεράσματα, γιατί πράκτορες του τουρκικού εθνικισμού δεν είναι …
Βάση της συκοφαντικής του επίθεσης, υπήρξε το θεώρημα ότι όσοι αντιδρούν στην αναθεωρητική ιστοριογραφία ανήκουν στην αντίδραση, η οποία με οργανωμένα κέντρα επιδιώκει την παύση της μεταρρύθμισης. Ο στόχος προφανής, για όσους κατανοούν τα διαπλεκόμενα: Να βοηθήσουν το εγχείρημα της εξουσίας που προσπαθεί να αντι-μεταρρυθμίσει τα πάντα και να μετατρέψει την αγορά σε ρυθμιστή των πάντων: από τα πανεπιστήμια και τις εργασιακές σχέσεις, μέχρι την Ιστορία …

«[…] η μέθοδος του «Ιού» βασίζεται στις βελτιώσεις του Γκέμπελς»

-«Ιός»: πίσω από την κουρτίνα!!! « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/03/11/11-3-07/

(Οι Α-Π πηγαίνουν το ζήτημα στα άκρα, με νοηματικές ακροβασίες, λέγοντας): Οι φορείς του «Ιού» ειναι φονταμενταλιστές, ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές, συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)

«[…] να φανταστείς ότι ο φονταμενταλισμός κάποιων από τους «αντιεθνικιστές» είναι τόσο μεγαλος, που μπροστά στις δικές τους σύγχρονες ιδεολογικές κατασκευές ωχριούν οι «κατασκευές» του 19ου αιώνα, απόρροια μιας αναπόφευκτης ιστορικής διεργασίας .

Και ένα από τα σημεία που σήμερα έχουν αρχίσει να κατασκευάζουν είναi τα όσα σχετίζονται με τα μικρασιατικά. Ο «Ιός», αυτό το «αντιεθνικιστικό» απολίθωμα της παλαιοελλαδίτικης ρατσιστικής αντίληψης των πραγμάτων, έφτασε το ‘92 να αποκαλεί τη Μικρά Ασία «Βιετνάμ των Ελλήνων» και να δικαιολογεί με τον τρόπο αυτό τις γενοκτονίες που διέπραξε ο εθνικισμός. Γιατί όταν εξισώνεις τα απαράδεκτα πολεμικά εγκλήματα των δύο εμπόλεμων πλευρών για να εξαφανίσεις το γεγονός ότι οι Νεότουρκοι είχαν αποφασίσει επισήμως και με όλα τα εξουσιαστικά ταρατατζούμ να μας εξοντώσουν από το 1911, είσαι συνένοχος και δωσίλογος.
[Σχόλιο #4 από χρήστη «Ομέρ»]

[…]  έχει δίκιο ο Ομέρ όταν τους κατατάσσει στους δικούς μας δωσίλογους
[Σχόλιο #7 από χρήστη «Μ-π»]

-Μητσοτάκης – «Ιός» … κοινό μυαλό !!! « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/04/11/11-4-08/

(Κατηγοριών συνέχεια, δεν φείδονται κοσμητικών επιθέτων): Οι «δικοί μας» αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους), εμπαθείς, μνησίκακοι, συκοφάντες, εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά), φανατικοί ρατσιστές, σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας «Ατατούρκ Ακμπάρ»!!!, εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες που μισούν τους Πόντιους, χαφιέδες

«Ένα μήνυμα που δυστυχώς οι δικοί μας «αντισημίτες», οι αναθεωρητές τύπου Νακρατζά, Κωστόπουλου ή Ταχματζίδη, δεν έχουν κατανοήσει. Με μια απίστευτη εμπάθεια και μνησικακία, προσπαθούν να αμφισβητήσουν, να συκοφαντήσουν και να εξευτελίσουν αυτό που με τόση προσπάθεια  και αγώνα διεκδίκησε ο δικός μας προσφυγικός λαός από μια άξενη «μητέρα-πατρίδα»:  το δικαίωμα στη Μνήμη.

Γιατί πρέπει να λέμε το προφανές;;;
Η έκφραση :
«οι δικοί μας «αντισημίτες», οι αναθεωρητές τύπου Νακρατζά, Κωστόπουλου ή Ταχματζίδη…»
σημαίνει ότι, ό,τι είναι οι κανονικοί αντισημίτες για τους Εβραίους είναι οι εν λόγω για μας!
Βρε και σε θεωρούσα έξυπνο παιδί!
[Σχόλιο #2 από χρήστη «Ομέρ ο αντι-Σημίτης (του Πασόκ)|]

Εμένα η ΧΑΡΑ μου θυμίζει τον άλλο φανατικό ρατσιστή, τον Τάσο τον Κωστόπουλο (ε, έχω κι εγώ το θέμα μου)
Τί λες; Πώς σου φαίνεται αυτή η προσέγγιση. Να βάλουμε όλους τους φανατικούς μαζί. Όμως για να σου πω την αλήθεια ο Κωστόπουλος ο Ταλιμπάν, είναι χειρότερος από τη ΧΑΡΑ. Γιατί η Χαρά τουλάχιστον ακούει και στο τέλος λέει κι ένα συγγνώμη. Ο άλλος και το κεφάλι να σου πάρει από μόνος του, θα πάει να το κάνει πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας «Ατατούρκ Ακμπάρ»!!!
[Σχόλιο #64 από χρήστη «Ομέρ ο κωστοπουλό-φιλος»]

Λάβε όμως υπόψη ότι ο Λιάκος δεν έχει καμιά σχέση με τον Κωστόπουλο. Ο δεύτερος είναι ένας φανατικός, εξωνυμένος πολιτικάντης γιεχωβάς, που μισεί τους Πόντιους. Αλλιώς δεν δικαιολογείται ότι πήγε κι έδωσε συνέντευξη σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα καρφώνοντάς τους. Ο χαφιές!!!
[Σχόλιο #67 από χρήστη «Ομέρ ο κωστοπουλό-φιλος»]

-Για τον Abravanel « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/07/01/abravanel/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια με ολίγη από επιστημονική δεοντολογία): Ενεργούμενα που δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους, συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak, χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν, έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση, μνησίκακοι και εμπαθείς, προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν, έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού «προπαγανδιστή» της Γενοκτονίας, μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες

«Οι «δικοί μας αντισημίτες»

Όπως φαίνεται, μεγάλο βάρος  από δω και πέρα θ’ αρχίσει να πέφτει στην καταγγελία του αναθεωρητικού αντιπροσφυγικού ρεύματος, που έχει εμφανιστεί εδώ και λίγα χρόνια, και «καθαρίζει» προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους. Αυτοί  που έθεσαν τους άξονες της αντιπροσφυγικής κριτικής ήταν οι γραφειοκράτες του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, που ανέλαβαν να πείσουν ότι στην πραγματικότητα γενοκτονία κατά των Τούρκων διέπραξαν οι Αρμένιοι και οι ΄Ελληνες του Πόντου.  Στην Ελλάδα, ο πρώτος που ανέλαβε να διαχύσει τις ιδέες αυτές στο δημόσιο χώρο, ήταν ο Νακρατζάς.  Επίσης, διάφοροι από ‘δω και από ‘κει έγραφαν κατά καιρούς. Στη ίδια γραμμή συντάχθηκαν και κάποιοι τουρκο-βούλγαροι ρατσιστές νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak.  Όμως τη συστηματικοποίηση της αντιπροσφυγικής κριτικής ολοκλήρωσε ο Τάσος Κωστόπουλος του «Ιού».

Ο Κωστόπουλος χρησιμοποιεί τις πηγές κατά το δοκούν. Έχει ήδη προαποφασίσει το τι θέλει να αποδείξει. Φυσικά δεν είναι του επιπέδου του Νακρατζά. Εχει γνώσεις ο άνθρωπος για το πως θα καταφέρει να βολέψει με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση. Επίσης έχει καταλάβει καλά το μάθημα που πήραν οι αναθεωρητές με την περίπτωση της Ρεπούση και είναι πλέον πιο προσεκτικοί.
[…]
Η κριτική μας όπως ξέρεις αφορά μόνο το κομμάτι που ειρωνεύεται και σαρκάζει το κίνημά μας με έναν εξαιρετικά μνησίκακο και εμπαθή τρόπο. Είναι ακριβώς η ίδια γραμμή που είχε η ομάδα του πριν από 16 χρόνια όταν μας θεωρούσε συλλήβδην «Βιετναμέζους», όταν αποκαλούσε τη Μικρασία «Βιετνάμ των Ελλήνων».
[Σχόλιο #5 από χρήστη «Ομέρ ο (πλήρως και από επιλογή) Βιετναμέζος»]

Ο Νακρατζάς και το τουρκικό ΥπΕξ και το Bulgarmak μιλούν για τη «λεγόμενη γενοκτονία» ή την «υποτιθέμενη γενοκτονία». Ακριβώς στην ίδια γραμμή είναι και ο Κωστόπουλος.
[Σχόλιο #7 από χρήστη «Ομέρ ο καρα-Βιετναμέζος»]

Η προκατάληψη του Κωστόπουλου φαίνεται και από το γεγονός ότι αποκρύπτει και διαστρέφει τους όρους μέσα στους οποίους εμφανίστηκε το κίνημα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Τα πραγματικά στοιχεία υπάρχουν σ’ ένα άρθρο που φιλοξενούμε και φαίνεται ότι τα γεγονότα που παρουσιάζονται δεν είναι συμβατά με την εικόνα που θα ήθελε να παρουσιάσει ο εν λόγω. Οπότε, αφού δεν εξυπηρετείται ούτε και βολεύεται η προκάτ «επιστημονική» ανάλυση με τα στοιχεία αυτά, αλοίμονο στα στοιχεία!
Έφτασε στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτει στον Λάος το ρόλο του βασικού «προπαγανδιστή» της Γενοκτονίας. Αυτό εμείς το εκλαμβάνουμε ως μεγάλη και συνειδητή συκοφαντία.
[Σχόλιο #14 από χρήστη «Ομέρ»]

-Και πάλι για τον αντιπροσφυγικό αναθεωρητισμό « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/07/28/28-7-2008/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια με νέα λογικά άλματα): Κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού, (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων, ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας):

«Αν προσέξεις την επιχειρηματολογία όλων των εκπροσώπων του αντιπροσφυγικού αναθεωρητικού ρεύματος θα διαπιστώσεις ότι κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού.

[…]

-Θεωρούν το μιλιταριστή Μουσταφά Κεμάλ, που τα στρατεύματά του συγκροτήθηκαν με βάση τους παρακρατικούς πυρήνες των Νεότουρκων, ως τον επαναστάτη και απελευθερωτή της περιοχής.
-Η αντίληψη αυτή που εκφράστηκε με τον ειλικρινή και απλοϊκό τρόπο του «Ιού» περί «Βιετνάμ των Ελλήνων» αποκαλύπτει τον τρόπο συνολικής αντίληψης της νεοελληνικής ιστοριογραφίας.
-Η εξίσωση του αίματος που επιχειρούν , όταν συγκρίνουν τα εγκλήματα του διαλυμένου ελληνικού στρατού που υποχωρούσε, με την ψυχρή προαποφασισμένη εξαφάνιση των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δομικά κάνουν αυτό ακριβώς που κάνουν οι ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων.
Εάν αυτά δεν τα θίξουμε εμείς οι απόγονοι των προσφύγων του ’22, ποιός θα τα θίξει;

[…]

Το μοντέλο ερμηνείας του Ιού, των μεταξικών ή του ΚΚΕ είναι ακριβέστερο για την κατανόηση εκείνης της εποχής;
Δεν πρέπει να ερμηνεύσουμε επίσης το γιατί στα μικρασιατικά όλοι αυτοί (ΚΚΕ, Ιός, Ακροδεξιοί) ταυτίζονται;
[Σχόλιο #7 από χρήστη «Μ-π»]

-Ο Βεζντί Γκιονούλ και η αφωνία των Νεοελλήνων ιστορικών « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/11/26/26-11-2008/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια, στην πραγματικότητα μιλάνε για τους εαυτούς τους όταν πιάνουν το ζήτημα της τεκμηρίωσης): Η περίπτωση του «Ιού» είναι επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση, το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα, σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού, (έκαναν) άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992, πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι, […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της. από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες  και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα. [διακρίνονται] από τεχνικές και οι μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού, [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις,

«Η περίπτωση του «Ιού» και οι «βιετναμέζοι πρόσφυγες»

«Ο «Ιός» (δηλαδή Κωστόπουλος, Τρίμης, Ψαρράς) αποτελεί μια πιο επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση. Μπορεί να θεωρηθεί το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη, εφόσον οι δυο τους εξέφρασαν τόσο καθαρά την αντιμικρασιατική στάση. Η οπτική του «Ιού» (των Κωστόπουλου, Τρίμη, Ψαρρά), αλλά και τα κίνητρά του, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για όσους μελετούν το ελλαδικό αριστερό φαινόμενο. Η επιβίωση και ο «εκσυγχρονισμός» των ακραίων απόψεων της πρωτόγονης περιόδου της ελλαδίτικης αριστεράς, αποτελεί ένα εντυπωσιακό γεγονός. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα. Η πολιτική σύγκρουση των μελών της ομάδας του «Ιού» με το «αστικό κράτος της Ελλάδας» και τον εθνικισμό, τους οδήγησε στη συμμαχία με τους εχθρικούς εθνικισμούς (στη βάση της αρχής: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου). Έτσι, αποτέλεσαν τη δημοσιογραφική τουλάχιστον δίοδο διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού.

Αποκορύφωμα της συγκεκριμένης προπαγάνδας των Κωστόπουλου, Τρίμη, Ψαρρά υπήρξε η άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992, εβδομήντα χρόνια μετά τη μεγάλη τραγωδία του 1922. Ο χαρακτηρισμός της Μικράς Ασίας ως το «Βιετνάμ των Ελλήνων» απέδειξε ότι η ιστορική εμπειρία ελάχιστα επηρέασε τις ελλαδίτικες παλαιοκομμουνιστικές ομάδες. ΄Ετσι λοιπόν ο «Ιός», παραγνώρισε πλήρως την ύπαρξη ελληνικών πληθυσμών, αναπαρήγαγε πιστά την αντιδραστική άποψη και στάση της αριστεράς του ΣΕΚΕ που προπαγάνδισε τότε στο μέτωπο την «απεργία πολέμου» (συμβάλλοντας έτσι στην ήττα και στην εξόντωση των ελληνικών μικρασιατικών πληθυσμών από τον τουρκικό εθνικισμό).

«Για την ομάδα του «Ιού» η Μικρά Ασία ήταν το «Βιετνάμ των Ελλήνων» και οι Μικρασιάτες, με βάση τη λογική τους,  μάλλον ένα περίεργο είδος  Βιετναμέζων»

Η άποψη των Κωστόπουλου, Τρίμη, Ψαρρά, εβδομήντα χρόνια μετά τη μικρασιατική τραγωδία, πλησιάζει πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι. Στο ατόπημα αυτό αντέδρασαν μόνο οι προσφυγικές οργανώσεις, οι οποίες πικρά διαπίστωσαν ότι η ελλαδίτικη ακροαριστερά τους αντιμετώπιζε και στη δεκαετία του ‘90 μάλλον ως «Βιετναμέζους πρόσφυγες», εφ’ όσον παραγνώριζε την τρισχιλιόχρονη παρουσία τους στις ιστορικές τους πατρίδες. Μόνο που η αντιμετώπιση αυτή συνεχίστηκε με θαυμαστή συνέπεια. Έτσι οι Κωστόπουλος, Τρίμης, Ψαρράς, ανακάλυψαν το 1997 ότι από το «Βιετνάμ των Ελλήνων» ξεπήδησαν και μερικές περίεργες ελληνικές ομάδες, όπως οι Πόντιοι για παράδειγμα, οι οποίοι δεν μπορούσαν να βολευτούν στα κλασικά πολιτικά σχήματα της «νέας τάξης πραγμάτων». Έτσι, το πλέον εύκολο ήταν να εκχωρηθούν στην ακροδεξιά και να χαρακτηριστούν ως ύποπτοι για την εκκόλαψη του αβγού του φιδιού.

[…]

Το κείμενο του Κωστόπουλου είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της. Από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες  και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.

Το «Παράρτημα Γ’» του βιβλίου του Κωστόπουλου, που αφορά τόσο τη Γενοκτονία στον Πόντο όσο και τη Γενοκτονία στο σύνολο της Μικράς Ασίας, θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο  ειδικής μελέτης για να καταγραφούν αναλυτικά οι τεχνικές και οι μεθοδολογικές παραλήψεις, που χρησιμοποιεί η πλέον εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού, καθώς και οι ιδεολογικές διαστρεβλώσεις που χαρακτηρίζουν έναν εκσυγχρονισμένο παλαιοελλαδίτικο λόγο.

[…]

Ήδη από το 1997 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα αντιπροσφυγικής συμπεριφοράς στο χώρο του Τύπου. Στη διαδικασία αυτή πρωτοστάτησε τη δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού», που προήλθε από την Β’ Πανελλαδική του Ρήγα. Η αντίδραση των προσφυγικών και κυπριακών οργανώσεων για τη διεξαγωγή ενός τιμητικού Συνεδρίου για τον Κεμάλ Ατατούρκ που οργάνωνε ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, προκάλεσε την απαξίωση των αντιδρώντων με τον «Ιό» με βαρύτατους χαρακτηρισμούς.
Το επόμενο αντιπροσφυγικό κρούσμα θα δοθεί με τα γεγονότα της λίμνης Βεγορίτιδας, όπου δύο χωριά -ένα ποντιακό και ένα ντόπιο σλαβόφωνο- θα αρχίσουν να ερίζουν για την καταπάτηση του παλιού βυθού. Ένα απλό ζήτημα σύγκρουσης καταπατητών, ο «Ιός» το ανέδειξε σε ζήτημα σύγκρουσης των «καλών ντόπιων» με τους «κακούς, πράκτορες του κράτους  πρόσφυγες».

[…]

Μέχρι όμως εκείνη την εποχή ο αντιπροσφυγικός ρατσισμός του «Ιού» παρέμενε περιορισμένος στο δημοσιογραφικό του  χώρο.

-O αντιπροσφυγικός αναθεωρητισμός σε μέρη τρία – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2008/12/17/plevris-nakratzas/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια, χωρίς καμία ντροπή): «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης», ανήκουν στην ομάδα των «αρνητών των γενοκτονιών», όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο, συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών, [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας, […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής  του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους, χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη «Sabah»:

«Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»

[…]

O Κωστόπουλος ως αυθεντικός επί της ουσίας φανατικός αντιπρόσφυγας

[…]

Ο Κωστόπουλος ανήκει στην ομάδα των «αρνητών των γενοκτονιών». Όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο. Συγκαλύπτει τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλει την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών.   Το άρθρο αυτό για την αναθεωρητική δουλειά του Κωστόπουλου έκανε μεγάλη αίσθηση στην Τουρκία και αναπαρήχθη από πολλούς εθνικιστικούς κύκλους.

[…]

[…] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής  του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους».

-Τάσος Κωστόπουλος: χαφιεδίζοντας τους Πόντιους στη «Sabah» « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/05/04/23-1-2009/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια και δήλωση ότι «δεν είναι του γούστου τους» -ναι, το έχουμε καταλάβει): «Δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής»

«Είναι γνωστό βέβαια, ότι ο «σύντροφος» (φτου στο κόρφο μας) Τάσος Κωστόπουλος δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής (και πρόσφατα και απέναντι στους σλαβόφωνους μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης, τους Πομάκους, καθώς και εξαιτίας της  μονόπλευρης καταδίκης του ελληνικού εθνικισμού και ανοχής των μη ελληνικών, είτε του σλαβομακεδονικού είτε και κυρίως του τουρκικού).

-Kostopoulos is just malakas… « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/08/25/27-7-2009/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια, με ψάρεμα σε θολά νερά): [Διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και μανιχαϊσμό, αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού :

«Η ενασχόληση αυτή δημιούργησε εχθρούς και άνοιξε μέτωπα, κάποια εκ των οποίων παραμένουν έως σήμερα ανοιχτά. Με τη μονομέρεια, το φανατισμό και το μανιχαϊσμό, που διακρίνουν την πολιτική νεοελληνική συμπεριφορά, κάποιοι κύκλοι (Ιός, κ.ά.)  αντέδρασαν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού .

-Μια παλιά εργογραφία (1987-1997) – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2009/11/10/1987-1997/

---

 

(Κατηγοριών συνέχεια. Δεν χάνουν το μέτρο, ούτε υπερβάλουν): [Χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες, αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό, οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους, χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι, αρχιρατσισταράδες, απολογητές του τουρκικού εθνικισμού, υποκριτές, μνησίκακοι:

«Και βέβαια το ίδιο κάνει στη σημερινή «Ελευθεροτυπία» και η άλλη πλευρά του νομίσματος : Η ομάδα του «Ιού» της Κυριακής που θυμήθηκε το δράμα των προσφύγων της Καταστροφής του ’22 και της άθλιας και εχθρικής αντιμετώπισής  τους  από το κράτος και τη Δεξιά για να υποστηρίξει  τις απόψεις της για το μεταναστευτικό και τις δικές της εμμονές και ιδεοληψίες .

Δηλαδή, εκμετάλλευση στην εκμετάλλευση! Και από ποιούς;

Από αυτούς  που αποκάλεσαν τη Μικρά Ασία ΒΙΕΤΝΑΜ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό. Αυτοί, που οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία,  έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους. Χρησιμοποιεί εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι.

ΚΑΤΩ  ΤΑ  ΧΕΡΙΑ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ !!!

[…]

[…] η αντιπροσφυγική δουλειά του αρχιρατσισταρά Κωστόπουλου […] (που) χρησιμοποιεί εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
(Σχόλιο #02 από χρήστη «Ομέρ»)

[…] οργανώνουν την ερευνητική τους δράση και την επιστημονική τους προσέγγιση για να αποδείξουν την αλήθεια αυτού που εκ των προτέρων έχουν αποφασίσει. Είναι ακριβώς αυτό που κάνει ο Τ. Κωστόπουλος, τοποθετώντας τον εαυτό του σε θέση απολογητή του τουρκικού εθνικισμού.
[Σχόλιο #04 από χρήστη «Μ-π»]

Μπορείς επίσης να πάρεις στοιχεία από την υποκρισία και τη μνησικακία, που είναι έντονη στα κείμενα του «Ιού» κατά των ίδιων των προσφύγων του ΄22 -που τώρα χρησιμοποιεί προς ίδιον όφελος- όταν συλλήβδην τους απαξίωνε κατά την περίοδο της ακραίας του σλαβομακεδονολαγνείας και τους θεωρούσε ως το «μακρύ χέρι της εξουσίας» κατά των άσπιλων ντόπιων. Επειδή εγκαταστάθηκαν στις ελληνομακεδονικές περιοχές, απ’ όπου έφυγαν οι μουσουλμάνοι με τη Συνθήκη της Λωζάννης….
[Σχόλιο #06 από χρήστη «Μ-π»]

-Ο Άρειος Πάγος, ο «Ιός» και ο νεοελληνικός αμοραλισμός « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2010/01/24/areios-pagos-ios/

---

 

(Και λίγα τους είπαμε:) Ανιστόρητοι:

«Εντυπωσιακό παράδειγμα είναι ο χαρακτηρισμός της Μικράς Ασίας, την εποχή της πολυεθνικότητας, είτε ως «Βιετνάμ των Ελλήνων» από τον «Ιό»  της «Ε», είτε από το Δίκτυο 21 ως  κάτι ξένο προς τους Έλληνες, αντίστοιχο με την Κορέα.

[…]

Μια ανιστόρητη επιβίωση

Στο εισαγωγικό σημείωμα του τεύχους 36 (Νοέμβριος-Δεκέμβριος ’07) του περιοδικού «Ελληνικό Παρατηρητήριο» του Δικτύου 21 Μακεδονίας-Θράκης,  με αφορμή την αποτίμηση (;) των δεινών που επισώρρευσαν επί των Ελλήνων οι δυτικοί σύμμαχοί μας, διαβάζουμε την εξής πρόταση: «Προκειμένου να μην αποκτήσουν ισχύ οι Ιταλοί (που κατείχαν το Αιγαίο και την περιοχή της Αλικαρνασσού) μας έστειλαν στη Μικρά Ασία να τους εμποδίσουμε με όλα τα δεινά που επακολούθησαν».
Ακριβώς την ίδια θέση, με κάπως διαφορετική εξωτερική μορφή, είχε διατυπώσει η δημοσιογραφική ομάδα «Ιός» της «Ελευθεροτυπίας» το 1992 σε αφιέρωμα για τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Κατστροφή. Ο «Ιός» χαρακτήρισε τη Μικρά Ασία ως το «Βιετνάμ των Ελλήνων». Ακριβώς η ίδια αίσθηση προκύπτει κι από το Εισαγωγικό Σημείωμα, εφόσον η Μικρά Ασία παρουσιάζεται ως τόπος μακρυνός, όπου οι Έλληνες στάλθηκαν -όπως ακριβώς στάλθηκαν και στην Κορέα αργότερα- για την εξυπηρέτηση των «ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των συμμάχων».

-Από τον «Ιό» στο «Δίκτυο 21»? – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2010/05/31/ios-dikty/

---

 

(Μεγάλη ευρηματικότητα και φαντασία στις ύβρεις): Μη μοναρχικά γουρούνια

«Ενώ τα σύγχρονα μη μοναρχικά γουρούνια αποκαλούν απλώς με τον τρόπο τους «βιετναμέζους» τους Έλληνες της Ανατολής».

-Ο Αγκόπ, οι πρόσφυγες του ’22, και η αντιπροσφυγική Δεξιά « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2010/09/03/agop-vradini/

---

 

(Αυτό εδώ το κείμενο προοριζόταν για βιβλίο, κι έτσι εξηγείται η ευπρεπής φρασεολογία. Σα να μαζεύονται λίγο, άσχετα που και πάλι δεν τεκμηριώνουν το παραμικρό):

Η βαθμιαία απόρριψη της προσφυγικής κριτικής σε σχέση με την εθνική εκκαθάριση που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί από τον τουρκικό εθνικισμό, καθώς και η διαμόρφωση ενός νεότερου στερεότυπου, θα αρχίσουν να αποτυπώνονται από το 1992.[1] Ένας χαρακτηρισμός, που κατατέθηκε σ’ ένα αφιέρωμα μ’ αφορμή τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή επρόκειτο να στοιχειώσει τις σχέσεις ενός τμήματος του πολιτικού χώρου που προήλθε από τη Β’ Πανελλαδική, με το αριστερό κομμάτι του ενεργοποιημένου προσφυγικού χώρου.[2] Η παρουσίαση της Μικράς Ασίας ως του «Βιετνάμ των Ελλήνων» στο αφιέρωμα αυτό, προκάλεσε τη μήνι και παρέμεινε ως συμβολικό σημείο της σύγχρονης απόρριψης των προσφύγων από το ελλαδικό σώμα.[3]

Σημειολογικά, με βάση εκείνη την παρομοίωση, οι πρόσφυγες και οι απόγονοί τους δεν μπορούσαν παρά να είναι είτε ξένοι, ως «βιετναμέζοι», είτε Ελλαδίτες αποστερημένοι από την ιστορική τους μνήμη. Το αφιέρωμα αυτό καθ’ αυτό περιείχε μια ενδιαφέρουσα και σημαντική περιγραφή των δεινών που υπέστησαν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα, καθώς και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου.

[3] Ο Ιός της Κυριακής, «Ethnic Cleansing. Το ελληνικό Βιετνάμ», στο «Το άλλο ‘22», εφημ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11 Οκτωρίου 1992, σελ. 50

O «Iός», ο Μπουτάρης κι ο Τρεμόπουλος!!! – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2010/11/15/ios-mpoutaris-tremopoulos-2/

---

 

(Η σύνοψη σε εκλεπτυσμένη γλώσσα από τον Βλάση Αγτζίδη, που προοριζόταν για το βιβλίο για το οποίο είπαμε πιο πάνω):

Η βαθμιαία απόρριψη της προσφυγικής κριτικής σε σχέση με την εθνική εκκαθάριση που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί από τον τουρκικό εθνικισμό, καθώς και η διαμόρφωση ενός νεότερου στερεότυπου θα αρχίσουν να αποτυπώνονται από το 1992.[17]  Ένας χαρακτηρισμός, που κατατέθηκε σ’ ένα αφιέρωμα μ’ αφορμή τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή επρόκειτο να στοιχειώσει τις σχέσεις ενός τμήματος του πολιτικού χώρου που προήλθε από τη Β’ Πανελλαδική, με το αριστερό κομμάτι του ενεργοποιημένου προσφυγικού χώρου.[18] Η παρουσίαση της Μικράς Ασίας ως του «Βιετνάμ των Ελλήνων» στο αφιέρωμα αυτό, προκάλεσε τη μήνι και παρέμεινε ως συμβολικό σημείο της σύγχρονης απόρριψης των προσφύγων από το ελλαδικό σώμα.[19] Σημειολογικά, με βάση εκείνη την παρομοίωση, οι πρόσφυγες και οι απόγονοί τους δεν μπορούσαν παρά να είναι είτε ξένοι, ως «βιετναμέζοι», είτε Ελλαδίτες αποστερημένοι από την ιστορική τους μνήμη. Το αφιέρωμα αυτό καθ’ αυτό περιείχε μια ενδιαφέρουσα και σημαντική περιγραφή των δεινών που υπέστησαν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα, καθώς και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου.  Όμως η προσέγγιση αυτή, όπως και όλες οι  μετέπειτα αναφορές θα αποσιωπούν και θα καλύπτουν τις πράξεις του τουρκικού εθνικισμού κατά των χριστιανικών πληθυσμών που είχαν προηγηθεί του ελληνοτουρκικού πολέμου. Αναπαράγοντας μηχανιστικά το παραδοσιακό μανιχαϊστικό σχήμα, που διατύπωσε το ’35 με σαφήνεια ο Ν. Ζαχαριάδης: «Έλληνες ιμπεριαλιστές» κατά «Τούρκων εθνικοαπελευθερωτών», μόνον οι Έλληνες διέπραξαν εθνική εκκαθάριση («ethnic cleansing»). Κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στοιχεία που θα το υπονόμευαν και θα επέτρεπαν στον αναγνώστη να αντιληφθεί ότι οι «Τούρκοι εθνικοαπελευθερωτές» είχαν προαποφασίσει την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών και είχαν αρχίσει να την υλοποιούν πολύ πριν ο ελληνικός στρατός αποβιβαστεί στη Σμύρνη.[20] Ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα, που δείχνει τη διαιώνιση αυτής της ενιαίας ιδεολογικής κατασκευής, η οποία υπήρξε και αξιωματική θέση της ελληνικής Δεξιάς, είναι ένα κείμενο του Δικτύου 21, όπου η Μικρά Ασία παρουσιάζεται ως η «Κορέα των Ελλήνων».[21]

»Ο προσφυγικός χώρος θα συγκρουστεί και άλλη μια φορά με το ρεύμα του «Ιού», όταν οι προσφυγικές οργανώσεις της Θεσσαλονίκης αντέδρασαν δυναμικά το ’98 στην προσπάθεια του βιομήχανου και συνεργάτη των σοσιαλιστών Γ. Μπουτάρη να διοργανώσει με  Έλληνες και Τούρκους επιχειρηματίες τιμητικό συνέδριο για τον Μουσταφά Κεμάλ. Στο πλαίσιο του τιμητικού συνεδρίου, ενυπήρχε και η πρόταση  Μπουτάρη για  μετονομασία ενός δρόμου της Θεσσαλονίκης σε «Οδό Κεμάλ Ατατούρκ».[22] Η πρωτοβουλία για την αντίδραση προήλθε απ’ τις προσφυγικές οργανώσεις και ήταν άμεση. Μαζί με τις ποντιακές οργανώσεις συμμετείχαν κουρδικές και κυπριακές, καθώς και πολίτες. Ο «Ιός», έχοντας τοποθετηθεί ιδεολογικά στο πλευρό του Μπουτάρη και των διοργανωτών του συνεδρίου, συνέδεσε την αντίδραση με τα «ακροδεξιά δίκτυα στην αστυνομία» καθώς και με τους εθνικιστές της «περίεργης πόλης» της Θεσσαλονίκης. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα η  δολοφονία του Λαμπράκη για να προκληθούν αρνητικοί συνειρμοί. Ανακλήθηκαν στη μνήμη οι παρακρατικές οργανώσεις του ’63 και συνδέθηκαν αυθαιρέτως οι Πόντιοι, οι Κούρδοι και οι Κύπριοι πρόσφυγες με τις ακροδεξιές ομάδες. Οι Τούρκοι απ΄ την πλευρά τους, στις ανταποκρίσεις για τα γεγονότα δεν έκαναν ουδεμία αναφορά σε ακροδεξιούς, αντίθετα ενοχοποίησαν για όλα τους «φανατικούς Ρωμιούς του Πόντου».[23]

»Όσο οξυνόταν το νέο Μακεδονικό, τόσο οι πρόσφυγες απαξιώνονταν όλο και περισσότερο στα κείμενα του «Ιού». [24] Βαθμιαία θα επικρατήσει ένα ακραία διπολικό  σχήμα, στο οποίο οι πρόσφυγες παρουσιάζονται μονοδιάστατα και αρνητικά ως «υποκείμενα του κράτους», που εξυπηρετούσαν την αντίληψή του περί «εθνικής ασφάλειας» και ότι ήταν μέρη ενός «σαφούς σχεδίου εθνολογικής τακτοποίησης της περιοχής». Για παράδειγμα, η αντίθεση μεταξύ καταπατητών στη Βεγορίτιδα λίμνη, στη Δυτική Μακεδονία, θα δώσει την ευκαιρία στους συντάκτες του «Ιού» να αναλύσουν δημοσιογραφικά τα γεγονότα ως «αντίθεση Ποντίων-σλαβοφώνων», ανακαλώντας στη μνήμη τον αρνητικό «ρόλο» που θεωρούσε ότι είχαν οι πρόσφυγες στην περιοχή.[25] Για την υποστήριξη αυτής της ιδεολογικής κατασκευής θα εξαφανιστούν ιστορικά δεδομένα. Ότι δηλαδή από τις περιοχές Φλώρινας και Κοζάνης απελάθηκαν με την Ανταλλαγή των πληθυσμών οι μουσουλμάνοι και στη θέση τους θα έπρεπε να εγκατασταθούν πρόσφυγες, οι οποίοι τελικά ήταν λιγότεροι από τον αριθμό των μουσουλμάνων που αναχώρησαν.[26]  Επίσης, δεν θα γίνει καμιά μνεία το ότι στα χρόνια της αρχικής εγκατάστασης, από την πλευρά της διοίκησης υπήρχαν επιφυλάξεις για τους πρόσφυγες που «μπολσεβικίζουν»[27] και ότι σε πολλές περιπτώσεις η μεταχείριση των προσφύγων από τις αρχές ήταν δυσμενής.[28] Η προκατάληψη του «Ιού» κατά των Ποντίων προσφύγων θα είναι τέτοια ώστε ακόμα και στο αφιέρωμα για το Ολοκαύτωμα του ποντιακού χωριού Μεσόβουνο στην Κοζάνη θα επαναλάβουν τη γνωστή τους θέση:  «[…] Η εγκατάσταση των προσφύγων στην περιοχή εξυπηρετούσε γνωστούς -και δημόσια διακηρυγμένους- «εθνικούς στόχους»»[29]

[…]

[17] Πολλοί διανοούμενοι που προέρχονταν από την Αριστερά ενοχοποίησαν την ιστορική μνήμη των προσφυγικών πληθυσμών και κατασκεύασαν ιδεολογικά σχήματα που βασίζονταν στην αντιδιαστολή της «ανατολίτικης μιζέριας» με το ορθολογική, εκσυγχρονιστικό δυτικό πνεύμα. Αντιμετώπισαν υπεροπτικά και ειρωνικά την αναφορά στα ιστορικά γεγονότα και τη νοσταλγία των προσφυγικών πληθυσμών, χαρακτηρίζοντας την ως «συνεχής κλαψούρα για εθνικές συρρικνώσεις και χαμένες πατρίδες» (Ριχάρδος Σωμερίτης, «Η ανατολίτικη μιζέρια μας», εφημ. Το Βήμα, 31 Μαρτίου 1996.)

[18]  Το τμήμα αυτό της Β’ Πανελλαδικής δημοσιογραφικά εκφράστηκε κατ΄ αρχάς με το περιοδικό Σχολιαστής και στη συνέχεια με τη δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού». (Πρβ.: «Ο φάκελος της Β’ Πανελλαδικής», Ελευθεροτυπία, 19 Ιανουαρίου 2003) Επηρέασε διάφορες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, όπως το «Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα», στις οποίες μετέφερε τις ιστορικές ερμηνείες και τις αξιολογήσεις του για το ποιες κοινωνικές ομάδες ήταν «πολιτικά ορθές» ώστε να υποστηριχθούν. Οι Πόντιοι πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ  δεν ανήκαν στις ομάδες αυτές, παρότι την εποχή του Σχολιαστή είχε φιλοξενηθεί ένα σχετικό κείμενο στο περιοδικό.

[19] Ο Ιός της Κυριακής, «Ethnic Cleansing. Το ελληνικό Βιετνάμ», στο «Το άλλο ‘22», εφημ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11 Οκτωρίου 1992, σελ. 50.

[20] Σύμφωνα μ’ αυτό το σχήμα «η οδύσσεια των εκτοπισμένων στα βάθη της Ανατολίας, η τραγική μοίρα των αιχμαλώτων, ο αποδεκατισμός των ελληνικών κοινοτήτων της Ιωνίας από τους Τούρκους εθνικιστές» έπονται της τουρκικής νίκης του ’22. (Ο Ιός της Κυριακής, ό.π.)

[21] Εισαγωγικό Κείμενο, περ. «Ελληνικό Παρατηρητήριο», έκδ. Δίκτυο 21 Μακεδονίας-Θράκης, τεύχ. 36, Νοέμβριος-Δεκέμβριος ’07. Στο Κείμενο αυτό η εμπλοκή της Ελλάδας στο Μικρασιατικό παρουσιάζεται ως εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των συμμάχων, οι οποίοι «μας έστειλαν», όπως ακριβώς συνέβη αργότερα και στην Κορέα.

[22] Αναφορά στην τότε πρόταση Μπουτάρη στο: «Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος απαντάει σε όλα τα ερωτήματα των αντιπάλων του: ‘’Γιατί όχι οδός Κεμάλ Ατατούρκ;’’», συνέντευξη στο Σταύρο Θεοδωράκη, εφημ. Τα Νέα,  30 Μαϊου 2009. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου «Εσείς τι πραγματικά προτείνετε;» Ο Μ. Τρεμόπουλος απαντά: «Αυτό που είπε ο Μπουτάρης. Το στενό του Αποστόλου Παύλου που είναι δίπλα στο σπίτι του Ατατούρκ από το 1938 ώς το 1955 που έγινε το πογκρόμ της Πόλης λεγόταν Κεμάλ Ατατούρκ. Γιατί να μην επανέλθει;» Η επαναδιατύπωση της πρότασης Μπουτάρη από τον Τρεμόπουλο, προκάλεσε οργισμένες ανακοινώσεις των προσφυγικών οργανώσεων. Χαρακτηριστική του χάους που χωρίζει τις δύο πλευρές είναι η «Ανοιχτή Επιστολή» που εξέδωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, όπου μεταξύ άλλων αναφερόταν: « Εδώ και αρκετό καιρό περιμέναμε να συναισθανθείς το βάρος των πολιτικών και ιστορικών ανοησιών που κατά καιρούς έχεις εκτοξεύσει, εις βάρος της ιστορίας, των προγόνων μας και της αξιολογήσεως των ιστορικών προσώπων […] Ως απάντηση της ανοήτου πολιτικά και ιστορικά προτάσεώς σου, σου προτείνουμε η οδός του Απ. Παύλου, η μισή να μετονομαστεί σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ και η άλλη μισή σε οδό Αδόλφου Χίτλερ […]»

[23] «[…] Η ανάδυση της μικρασιατικής ταυτότητας σήμερα στους ελληνικούς προσφυγικούς πληθυσμούς και η διεκδίκηση ισότιμης συμμετοχής στο έθνος-κράτος των Ελλήνων, δημιουργεί μεγάλη αμηχανία στο παραδοσιακό παλαιοελλαδίτικο κατεστημένο, το οποίο με μεγάλη χαρά θα εκχωρούσε ένα σύγχρονο μικρασιατικό κίνημα (με πρωτοπορία του τον ποντιακό χώρο) στους ακροδεξιούς, είτε θα το σπίλωνε με ανυπόστατες κατηγορίες, αρνούμενο να το αποδεχτεί ως μια υπαρκτή συνιστώσα.» (Β. Αγτζίδης, «Το επικίνδυνο πρόσωπο του παλαιοελλαδιτισμού ή πώς να κάνεις μια πετυχημένη προβοκάτσια», περ. Ακρίτεια, δίμηνη έκδοση των Ακριτών του Πόντου Σταυρούπολης, Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 1998, σελ. 10.)

[24] Ο «Ιός» θα παρουσιάσει αργότερα το δράμα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής,  («Η Ρατσιστική υποδοχή των προσφύγων του 1922. Πάντα ανεπιθύμητοι», εφημ. Ελευθεροτυπία, 24 Ιανουαρίου 2010) με μια «εκμεταλλευτική πρόθεση», όπως θα σχολιαστεί : «Η ομάδα του «Ιού» της Κυριακής που θυμήθηκε το δράμα των προσφύγων της Καταστροφής του ‘22 και της άθλιας και εχθρικής αντιμετώπισής  τους  από το κράτος και τη Δεξιά για να υποστηρίξει  τις απόψεις της για το μεταναστευτικό και τις δικές της εμμονές και ιδεοληψίες.» [«Ο Άρειος Πάγος, ο «Ιός» και ο νεοελληνικός αμοραλισμός»,

[25] Ο Ιός της Κυριακής, «Τα στρέμματα της εθνικοφροσύνης», εφημ. Ελευθεροτυπία, 15 Μαρτίου 1998.

Η γενοκτονία και η άρνησή της – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2011/05/27/genocide/

---

Αυτά τα ολίγα, για όποιον/α μπόρεσε να αντέξει.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Ποντιακοί αντίλαλοι

Κάποια στιγμή, πριν λίγο καιρό, ένας Α-Π εμφανίστηκε σε αυτήν εδώ την ανάρτηση στο μπλογκ μας (σχόλια #5 ως #9, και μετά σχόλιο #16)

https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/03/richard-clogg-maria-repoysi/#comment-2397

Και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αρχίσει ένας διάλογος, αφού πλέον οι προσβλητικοί και συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί για τον «Ιό» λόγω του περίφημου «Βιετνάμ», κυκλοφορούν παντού στο διαδίκτυο και όχι μόνο, και -όπως γράφω εκεί και στο σχόλιο 16- έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο και σε διαφορετική κατηγορία, αφού έχουν γραφτεί και σε εκείνο το βιβλίο, πλέον.
Πράγματι, προ(σ)καλέσαμε τους Α-Π με αυτά τα λόγια και με αυτές τις πολύ απλές ερωτήσεις:

https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/03/richard-clogg-maria-repoysi/#comment-2469

«[…] Οφείλω, λοιπόν, (άλλωστε εσείς οι Α-Π το ζητήσατε, βλ. πιο πάνω σχόλια #5 ως #9) να κάνω τις εξής ερωτήσεις»:

---

Πρώτη ερώτηση: Για την καθυστερημένη (μετά 15 χρόνια) αντίδραση

Οταν είχε δημοσιευτεί το συγκεκριμένο κείμενο του «Ιού» με το «Βιετνάμ», τον Οκτώβριο του 1992, είχε υπάρξει αντίδραση από τους ΑριστεροΠόντιους, και εάν ναι, ποια ακριβώς ήταν αυτή;;;
Δεν έχω τίποτα σχετικό υπόψη μου, δεν είχε τύχει να δω, αν και τα παρακολουθώ αυτά τα πράγματα αρκετά συστηματικά, θα έλεγα.
Επίσης, δεν θυμάμαι να είδα αντίδραση (προσοχή εδώ: εννοούμε, αντίδραση που να αναφέρει το «Βιετνάμ») από την πλευρά των Α-Π ούτε το 1997, ούτε το 1998, όπως ισχυρίζεται ότι είχε συμβεί ο Βλάσης Αγτζίδης στο κείμενό του (από το πιο πάνω βιβλίο «Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης») με τίτλο: «Η γενοκτονία και η άρνησή της»

Δηλαδή όταν ο «Ιός» είχε δημοσιεύσει τα παρακάτω κείμενα, που κατά τους Α-Π αποτελούν κομβικά σημεία τριβής μεταξύ Α-Π και «Ιού»:

«Προβοκάτορες» με ονοματεπώνυμο
http://www.iospress.gr/mikro1997/mikro19971108.htm

Τα ποντιακά σωματεία και τα επεισόδια – Το γεγονός ότι ορισμένα στελέχη των οργανωμένων Ποντίων βρέθηκαν ανάμεσα στους θλιβερούς ακροδεξιούς στη Θεσσαλονίκη, υποχρεώνει τις ηγεσίες των δύο αντιμαχόμενων ομοσπονδιών να δώσουν εξηγήσεις:
http://www.iospress.gr/mikro1997/mikro19971115.htm

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ – ΒΕΓΟΡΑ – Η ιστορία δύο χωριών – Οι κάτοικοι δυο χωριών συγκρούονται στον κάμπο της λίμνης τους. Δεν διεκδικούν μόνο την ίδια γη, αλλά και την αποκατάσταση κάποιας αδικίας που αισθάνονται ότι υφίστανται επί δεκαετίες – Τα στρέμματα της εθνικοφροσύνης
http://www.iospress.gr/ios1998/ios19980315a.htm

Γνωρίζουμε ότι η ΑριστεροΠοντιακή ομάδα υπάρχει από τα μέσα-τέλη της δεκαετίας του 1980, άσχετα τώρα αν έχει βρεθεί περισσότερα στην δημοσιότητα γύρω στο 2005, συν-πλην ένα έτος· τουλάχιστον από τότε θυμάμαι εγώ να διαβάζω για πρώτη φορά κείμενα των ΑριστεροΠόντιων, αν θυμάμαι καλά, κυρίως στο Indymedia, με μία υπογραφή «Μαχνο-Πόντιος» ή «Μ-π». Ηταν τότε που είχαμε δει για πρώτη φορά και μια προσωπογραφία του Μαρξ με την τεχνοτροπία θρησκευτικής εικόνας.
Σε εκείνες τις παρεμβάσεις τους, όμως, τότε το 2005-2006, δεν θυμάμαι να γίνεται λόγος για το περίφημο «Βιετνάμ» του Ιού, σωστά;;;
[Σ.Σ.: Και αν κάνω λάθος, παρακαλώ να μου υποδείξετε το λινκ που το αποδεικνύει]
Μήπως, λέω, μήπως, οι Α-Π το ανακάλυψαν το «Βιετνάμ» κάπως αργότερα, λόγου χάρη γύρω στο 2007;;;

Ρωτάω και για έναν ακόμη λόγο, τον εξής:
Από τα κείμενά τους, οι ΑριστεροΠόντιοι και ο Βλάσης, φαίνονται να βρίσκονται σε σύγχιση, σχετικά με το πότε ξεκίνησε αυτό το «outing» (ας το πούμε) για τον «Ιό» και το Βιετνάμ.

• Αλλού λένε ότι ξεκίνησε το 1992 και κλιμακώθηκε το 1997-1998,
• αλλού λένε ότι η «βαθμιαία απόρριψη» άρχισε το 1997-1998 και κλιμακώθηκε με το Μακεδονικό (;;;),
• αλλού λένε ότι το 1997 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα αντιπροσφυγικής συμπεριφοράς,
• αλλού λένε ότι το δημοσίευμα του 1992 ήταν ήδη «κομβικό σημείο»,
• και μάλιστα ότι «πήρε τότε την απάντηση -δυστυχώς μόνο- από τους «βιετναμέζους πρόσφυγες»»,
• ενώ αλλού βλέπουμε πάλι να λένε ότι «μέχρι όμως εκείνη την εποχή, το 1997-1998, ο αντιπροσφυγικός ρατσισμός του Ιού παρέμενε περιορισμένος στο δημοσιογραφικό του  χώρο».

Κυριολεκτικά μύλος.
Ακρη δεν βγάλαμε, αν και διαβάσαμε πολύ προσεκτικά (όπως κάνουμε πάντα, άλλωστε)

Ο τίτλος του δημοσιεύματος, και μόνον αυτός, προσεκτικά κομμένος με το ψαλίδι.

 

[Σ.Σ.: Κανονικά εδώ θα έπρεπε να υπάρχει η απάντηση των Α-Π στην πρώτη ερώτηση, αλλά αφού αυτό δεν έγινε, ας βάλουμε τη φωτοτυπία με τον γνωστό επίμαχο τίτλο· άλλωστε, δεν είδαμε ποτέ κάποιο άλλο επιχείρημα εκτός από τον τίτλο αυτό, ούτε κάποιο απόσπασμα, φράση ή λέξη που να τεκμηριώνει τις κατηγορίες για «αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό»].

---

 

Δεύτερη ερώτηση: Η ανύπαρκτη τεκμηρίωση.

Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του «Ιού» είναι, όπως είπαμε, να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό.
Ομως, οι Α-Π δεν μένουν εκεί.
Με μια πρόχειρη σταχυολόγηση, διατρέχοντας χιαστί και διαγώνια κάποια κείμενα των Α-Π, βλέπουμε ακόμη:

• ενεργούμενο συμφερόντων
• συκοφάντες που εξισώνουν το μαύρο με το άσπρο, καλλιεργούν την σύγχυση, δαιμονοποιούν, αξιοποιούν συνωμοσιολογικές τεχνικές
• επιδίδονται σε παραπολιτικό κουτσομπολιό
• φονταμενταλιστές
• ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές
• συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)
• «δικοί μας» αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους)
• εμπαθείς
• μνησίκακοι
• συκοφάντες
• εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά)
• φανατικοί ρατσιστές
• σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας «Ατατούρκ Ακμπάρ»!!!
• εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες, που μισούν τους Πόντιους
• χαφιέδες
• ενεργούμενα που δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους
• συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak
• χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν
• έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση
• μνησίκακοι και εμπαθείς
• προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν
• έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού «προπαγανδιστή» της Γενοκτονίας
• μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες
• κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού
• (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων
• ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας)
• επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση
• το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη
• στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα
• σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού
• (έκαναν) άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992
• πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι
• […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της
• από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες  και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.
• [διακρίνονται] από τεχνικές και οι μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού
• [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις
• «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»
• ανήκουν στην ομάδα των «αρνητών των γενοκτονιών», όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο
• συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών
• [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας.
• […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής  του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους
• χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη «Sabah»
• δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής
• [διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και μανιχαϊσμό
• αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού
• [χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες .
• αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό
• οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους
• χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
• αρχιρατσισταράδες
• απολογητές του τουρκικού εθνικισμού
• υποκριτές
• μνησίκακοι
• ανιστόρητοι
• μη μοναρχικά γουρούνια

Αναγκαστικά πρέπει να ρωτήσουμε, λοιπόν:

Είναι βέβαιον ότι αν κληθούν οι Α-Π θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν each and every one από τους παραπάνω προσβλητικούς (έως και συκοφαντικούς) χαρακτηρισμούς και επίθετα;;;
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι ότι ποτέ, ουδέποτε, ούτε μια φορά (στον αιώνα τον άπαντα), οι Α-Π δεν έχουν παρεθέσει ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Μήπως οι Α-Π έχουν παρασυρθεί, και από ένα σημείο και μετά, ο οίστρος τους τους έχει κάνει να μην ξέρουν τι λένε και σε τι βαθμό καθυβρίζουν;;;

Βέβαια στο βιβλίο, ο Βλάσης Αγτζίδης είναι πιο συμμαζεμένος και σαν να κάνει, μου φαίνεται, κάποιες εκπτώσεις, και, οπωσδήποτε, είναι πιο εγκρατής. Γράφει:

«Η βαθμιαία απόρριψη της προσφυγικής κριτικής σε σχέση με την εθνική εκκαθάριση που υπέστησαν οι ελληνικοί πληθυσμοί από τον τουρκικό εθνικισμό, καθώς και η διαμόρφωση ενός νεότερου στερεότυπου θα αρχίσουν να αποτυπώνονται από το 1992.[17]  Ένας χαρακτηρισμός, που κατατέθηκε σ’ ένα αφιέρωμα μ’ αφορμή τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή επρόκειτο να στοιχειώσει τις σχέσεις ενός τμήματος του πολιτικού χώρου που προήλθε από τη Β’ Πανελλαδική, με το αριστερό κομμάτι του ενεργοποιημένου προσφυγικού χώρου.[18] Η παρουσίαση της Μικράς Ασίας ως του «Βιετνάμ των Ελλήνων» στο αφιέρωμα αυτό, προκάλεσε τη μήνι και παρέμεινε ως συμβολικό σημείο της σύγχρονης απόρριψης των προσφύγων από το ελλαδικό σώμα.[19] Σημειολογικά, με βάση εκείνη την παρομοίωση, οι πρόσφυγες και οι απόγονοί τους δεν μπορούσαν παρά να είναι είτε ξένοι, ως «βιετναμέζοι», είτε Ελλαδίτες αποστερημένοι από την ιστορική τους μνήμη. Το αφιέρωμα αυτό καθ’ αυτό περιείχε μια ενδιαφέρουσα και σημαντική περιγραφή των δεινών που υπέστησαν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα, καθώς και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου.  Όμως η προσέγγιση αυτή, όπως και όλες οι  μετέπειτα αναφορές θα αποσιωπούν και θα καλύπτουν τις πράξεις του τουρκικού εθνικισμού κατά των χριστιανικών πληθυσμών που είχαν προηγηθεί του ελληνοτουρκικού πολέμου. Αναπαράγοντας μηχανιστικά το παραδοσιακό μανιχαϊστικό σχήμα, που διατύπωσε το ’35 με σαφήνεια ο Ν. Ζαχαριάδης: «Έλληνες ιμπεριαλιστές» κατά «Τούρκων εθνικοαπελευθερωτών», μόνον οι Έλληνες διέπραξαν εθνική εκκαθάριση («ethnic cleansing»). Κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στοιχεία που θα το υπονόμευαν και θα επέτρεπαν στον αναγνώστη να αντιληφθεί ότι οι «Τούρκοι εθνικοαπελευθερωτές» είχαν προαποφασίσει την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών και είχαν αρχίσει να την υλοποιούν πολύ πριν ο ελληνικός στρατός αποβιβαστεί στη Σμύρνη.[20]»

Ολα τα κοσμητικά επίθετα έχουν εξαφανιστεί, και το μόνο που μένει είναι εκείνη η αιχμή πως «αποσιωπούν».
Αλλά τι σημαίνει «αποσιωπούν»;;;
Μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί να σημαίνει απολύτως τίποτα.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαίνει αυτό ακριβώς: Τίποτα.
Δεν μπορείς να κρίνεις, με την ίδια ευκολία, κάποιον που μιλάει για ένα ζήτημα και παίρνει μια θέση, με κάποιον που δεν μιλάει για το ζήτημα αυτό και συνεπώς δεν παίρνει κάποια θέση (τουλάχιστον τη συγκεκριμένη στιγμή που μιλάει). Ο ΒΑ ξεχειλώνει τη λογική και την κάνει λάστιχο. Μετά από την μομφή της «αποσιώπησης», λέει ότι (με την στάση τους αυτή) «[…] καλύπτουν τις πράξεις του τουρκικού εθνικισμού κατά των χριστιανικών πληθυσμών που είχαν προηγηθεί του ελληνοτουρκικού πολέμου». Αφού θεωρεί σαν δεδομένο την υποτιθέμενη «αποσιώπηση» (άλλο τώρα που σε άλλα κείμενα τους οι φορείς του «Ιού» έχουν μιλήσει για το θέμα των προσφύγων), από εκεί και έπειτα, ο δρόμος είναι ανοιχτός για να τους κατηγορήσει (ο ΒΑ) για οτιδήποτε τραβάει η ψυχή του.
Ελα όμως, που η πραγματικότητα διαψεύδει τον Βλάση Αγτζίδη. Διότι, δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον από κάτι που δεν είπε. Θα τον κρίνεις βάσει αυτών που είπε. Ετσι γινόταν πάντοτε, είναι στοιχειώδες αυτό.
Και η αλήθεια είναι ότι οι φορείς του «Ιού» έχουν όντως δείξει δείγματα γραφής, και πολύ θετικά (και «φιλοπροσφυγικά») μάλιστα, όταν ασχολήθηκαν δύο φορές με τον ρατσισμό εναντίον των προσφύγων από τους κατοίκους της «παλιάς Ελλάδας», μία φορά τότε το 1992, όταν το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του του δημοσιεύματος ήταν αφιερωμένο στα πάθη των προσφύγων (βλέπε παρακάτω),
αλλά και αργότερα, το 2010, εδώ:

Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΥ 1922 – Πάντα ανεπιθύμητοι
http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100124.htm

Ο τίτλος του δημοσιεύματος, και μόνον αυτός, προσεκτικά κομμένος με το ψαλίδι.

 

[Σ.Σ.: Κανονικά εδώ θα έπρεπε να υπάρχει η απάντηση των Α-Π στην δεύτερη ερώτηση, αλλά αφού αυτό δεν έγινε, ας βάλουμε τη φωτοτυπία με τον γνωστό επίμαχο τίτλο· άλλωστε, δεν είδαμε ποτέ κάποιο άλλο επιχείρημα εκτός από τον τίτλο αυτό, ούτε κάποιο απόσπασμα, φράση ή λέξη που να τεκμηριώνει τις κατηγορίες για «αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό»].

---

 

Τρίτη ερώτηση: Και ποιος ο λόγος της ενόχλησης από την παρομοίωση «Μικρασία=Βιετνάμ» (εάν υπάρχει λόγος);;;

Και ερχόμαστε στο σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μας.
Ωραία, ας πούμε ότι όντως είπανε οι φορείς του «Ιού» ότι η Μικρασία ήταν το «ελληνικό Βιετνάμ».
Και τι σημαίνει αυτό;;;
Για ποιο λόγο οι Α-Π έχουν ενοχληθεί τόσο πολύ;;;
Μην μας βάζετε να παραθέτω αποσπάσματα από τα γραπτά των Α-Π πάλι, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, έχουν δώσει τουλάχιστον 5 (πέντε) διαφορετικές εξηγήσεις,
σχετικά με τον παραλληλισμό «Μικρασίας-Βιετνάμ».
Τι είναι αυτό που μπορεί να δικαιολογήσει ότι αυτή ηαπλή παρομοίωση, «Μικρασία=Βιετνάμ», οδηγεί σε αυτήν την καταιγίδα ύβρεων και προσβολών;;;
Μήπως, τελικά, το θέμα είναι συναισθηματικό και μόνο (όπως έχει γράψει σε μια αποστροφή του λόγου του ο Βλάσης Αγτζίδης);;;

Ποια ακριβώς ήταν η ενόχληση των Α-Π σε σχέση με την παρομοίωση «Μικρασία=Βιετνάμ»;;;

Δεν ξέρουμε.
Και υποψιαζόμαστε ότι ούτε οι ίδιοι ξέρουν με ακρίβεια 100%.
Σίγουρα δείχνουν την ενόχλησή τους για τον τίτλο, αλλά από εκεί και πέρα, το τοπίο είναι θολό.
Δεν το ξεκαθαρίζουν αυτό,

• αν ενοχλήθηκαν επειδή π.χ. πιστεύουν ότι ο Ιός κάνει τον παραλληλισμό με το Βιετνάμ,
• ή επειδή, ξερωγώ, οι Ελληνες έσφαξαν Μικρασιάτες, όπως οι Αμερικανοί έσφαξαν Βιετναμέζους,
• ή επειδή πιστεύουν ότι ο Ιός εννοούσε πως όπως την έπαθαν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, έτσι την έπαθαν και οι Ελληνες στη Μικρασία,
• ή μήπως επειδή, όπως ήταν μακριά το Βιετνάμ για τους Αμερικανούς, έτσι ήταν μακριά και η Μικρασία για τους Ελληνες
• (για αυτό το τελευταίο, σοβαρολογούμε: είναι μια ακόμη εξήγηση που έδωσε ένας Αριστεροπόντιος στο μπλογκ τους «Πόντος και Αριστερά»),
• ή μήπως επειδή όπως είναι ξένοι οι Βιετναμέζοι, έτσι είναι ξένοι και οι Μικρασιάτες;;;

Εάν, όμως, οι Α-Π είχαν την επιστημονική ακεραιότητα να παραθέσουν το πρωτότυπο κείμενο με το «Βιετνάμ», θα έβλεπε όλος ο κόσμος τι ακριβώς εννοούσε ο «Ιός».
[Σ.Σ.: Δείτε παρακάτω την απάντηση, μαζί με όλες τις παραμέτρους του ζητήματος, τεκμηριωμένα και χωρίς κανένα θολό σημείο].

Ο τίτλος του δημοσιεύματος, και μόνον αυτός, προσεκτικά κομμένος με το ψαλίδι.

 

[Σ.Σ.: Κανονικά εδώ θα έπρεπε να υπάρχει η απάντηση των Α-Π στην τρίτη ερώτηση, αλλά αφού αυτό δεν έγινε, ας βάλουμε τη φωτοτυπία με τον γνωστό επίμαχο τίτλο· άλλωστε, δεν είδαμε ποτέ κάποιο άλλο επιχείρημα εκτός από τον τίτλο αυτό, ούτε κάποιο απόσπασμα, φράση ή λέξη που να τεκμηριώνει τις κατηγορίες για «αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό»].

Και καταλήγαμε:

«Λοιπόν, πολύ θα ήθελα μια ειλικρινή και σαφή απάντηση σε αυτές τις 3 ερωτήσεις.
Και, υπόψη, ακόμη δεν έχω αρχίσει
(γι’ αυτό και προηγουμένως είχα συμβουλεύσει να συρρεύσουν εδώ όλοι οι Α-Π, χρειάζονται ενισχύσεις,
-δεν μου πάει η καρδιά να τα βάζω εγώ με 3-4 ολομόναχους ΑριστεροΠόντιους, δεν είναι fair για αυτούς, είναι πολύ λίγοι, πως να το πω, είναι άδικο).
Τα πολύ ενδιαφέροντα έπονται, σας το υπόσχομαι αυτό.
Χεχεχεχεχεχε 🙂

Μόνο, σας παρακαλώ, μην με παραπέμψετε για απαντήσεις σε ήδη δημοσιευμένα κείμενα,
αφενός διότι τα έχω ήδη διαβάσει (όπως μπορείτε να καταλάβετε από τα όσα έγραψα προηγουμένως)
και αφετέρου διότι εώ ή ίδια έχω ήδη βάλει τα σχετικά λινκ πιο πάνω.

Παρακαλώ να απαντήσετε με το χέρι στην καρδιά,
με ειλικρίνεια και με οδηγό την αλήθεια,
αφού, ούτως ή άλλως, δεν θα σας χαριστώ».

---

 

Το ξήλωμα του κουβαριού: Για πρώτη φορά στο διαδίκτυο, το επίμαχο δημοσίευμα του «Ιού» του 1992 σε pdf

Σε αυτή τη φάση, οι Α-Π οφείλουν (στην κοινή λογική) να κάνουν λίγο κράτει και να πατήσουν για λίγο φρένο.
Ξόδεψαν τόνους μελανιού και έλειωσαν χιλιάδες πληκτρολόγια, και τελικά κατάφεραν να δημιουργηθεί και να μείνει και να στερεωθεί στον λεγόμενο «δημόσιο λόγο» και στην «δημόσια μνήμη», αυτή η συκοφαντική κατηγορία εναντίον του «Ιού». Σημειωτέον ξανά, ότι ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να παραθέσουν αποδείξεις για τα όσα λένε εδώ και 6-7 χρόνια.
Από σήμερα αλλάζει αυτό.

Διότι βρήκαμε ολόκληρο το 6σέλιδο δημοσίευμα του «Ιού» του 1992, το ψηφιοποιήσαμε και το ανεβάσαμε στο ίντερνετ (στο τέλος της ανάρτησης, μπορείτε να δείτε ολόκληρο το αρχείο pdf).
Για να δουν όλοι και όλες το μέγεθος της συκοφαντίας.

1992-10-11-ΕΨΙΛΟΝ – Ιός – Το άλλο 1922 + Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)
http://www.scribd.com/doc/134246021/

Σε αυτό το σημείο, εδώ, θα βάλουμε την επίμαχη 6η σελίδα με το περιβόητο «Βιετνάμ»:

Η περιβόητη 6η σελίδα του αφιερώματος στο 1922. Οπως μπορεί να δει ο οποιοσδήποτε, δεν έχει την πραμικρή σχέση με τις κατηγορίες των ΑριστεροΠόντιων. Μιλάει για ένα εντελώς άσχετο θέμα.

 

---

 

Οπως μπορεί να δεί o οποισδήποτε γνωρίζει ανάγνωση:

• Το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του δημοσιεύματος του «Ιού» του 1992 είναι αφιερωμένο στον ρατσισμό εναντίον των προσφύγων από τους κατοίκους της «παλιάς Ελλάδας», παναπεί ότι, όχι μόνο δεν χαρακτηρίζεται από «αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό», αλλά αντιθέτως, είναι εξαιρετικά φιλοπροσφυγικό, και σε μια εποχή, μάλιστα, που δεν υπήρχε ιδιαίτερα μεγάλο φιλοπροσφυγικό κίνημα, εθνικιστικό, μετριοπαθές, αριστερό ή άλλο.
• Στο δεύτερο τμήμα, το πράγμα χειροτερεύει για τους Α-Π, όταν πηγαίνουμε στο επίμαχο «Βιετνάμ», διότι, πάλι, δεν βρίσκουμε απολύτως τίποτε από όσα οι Α-Π καταμαρτυρούν στον «Ιό». Το κείμενο «Το ελληνικό Βιετνάμ» μιλάει για τις αγριότητες του ελληνικού στρατού εναντίον αμάχων Τουρκομουσουλμάνων στην Ιωνία. Μπορεί να βρίσκεται στο ίδιο κεφάλαιο της Ιστορίας, όμως αποτελεί εντελώς διαφορετική και ξεχωριστή σελίδα. Συνεπώς, δεν δικαιολογούνται από πουθενά οι κατηγορίες των Α-Π. Είναι ανεδαφικές, ατεκμηρίωτες και -κυρίως- άσχετες (για να μην πούμε ασυνάρτητες).

Ετσι εξηγείται και το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως δηλαδή οι Α-Π στα 6 ή 7 χρόνια που έχουν το θέμα του «Βιετνάμ» στην πρώτη γραμμή, δεν έχουν κάνει ποτέ τον παραμικρό κόπο να παραθέσουν, έτσι για την τιμή των όπλων, έστω, μια φράση, ένα απόσπασμα, μία λέξη από το επίμαχο κείμενο. Και πως θα μπορούσε, άλλωστε, από την στιγμή που το μισό κείμενο είναι φιλοπροσφυγικό, το υπλολοιπο είναι άσχετο, ενώ ακόμη και η παρομοίωση για το «Βιετνάμ» αφορά τους άμαχους Τουρκομουσουλμάνους και όχι τους πρόσφυγες.

• «Και οι κατηγορίες για «αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό»;;;», θα ρωτήσει ο αναγνώστης.
• «Πως τεκμηριώνονται;;;»

Πολύ απλά, δεν τεκμηριώνονται.
Το μισό κείμενο του «Ιού» είναι φιλοπροσφυγικό, και το υπόλοιπο είναι άσχετο, μιλάει για άλλο θέμα.

Ειλικρινά, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα για τους λόγους της αποκρουστικής συκοφαντικής επίθεσης εναντίον του «Ιού» από την πλευρά των Α-Π.
Ενδεχομένως να πρόκειται για υπερβολικό ζήλο, μαζί με θυμό και παράπονο και οργή, ίσως (και) για τα δεινά των προγόνων τους -και προγόνων μας- προσφύγων Μικρασιατών και Ποντίων, μαζί με κάποιο οίστρο που τους παρέσυρε και τους έφτασε σε σημείο vertigo, χωρίς (αυτο)έλεγχο στα λεγόμενά τους και (αυτο)παγιδευμένοι σε κάτι που άρχισαν, χωρίς να το έχουν δει ποτέ με ψυχραιμία. Σε αυτό συνηγορεί και εκείνο το «συναίσθημα» που αναφέρθηκε από έναν Α-Π, συναίσθημα που οδήγησε έναν από τους Α-Π να υπογράφει με υπογραφές όπως «Ομέρ ο (πλήρως και από επιλογή) Βιετναμέζος» ή «Ομέρ ο καρα-Βιετναμέζος«, όπως είδαμε παραπάνω. Ισως, πάλι, να πρόκειται για απλή ξεροκεφαλιά («ίσως ποντιακή;;;«, θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος φιλοπαίγμων).

Ομως, σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να τονιστεί το εξής:
Ακόμη κι αν οι Α-Π βρίσκουν (εκ του μη όντος, φυσικά) κάποια υποτιθέμενη «συμβολική αξία» στον χαρακτηρισμό που επιλέγουν να χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους («είμαστε Βιετναμέζοι»),
σαν να λένε, λόγου χάρη «Αν για τους Δεξιούς είμασταν τότε»τουρκόσποροι», για τους «Ιούς» το 1992 είμασταν «βιετναμέζοι»!!!», είναι εμφανές ότι κάνουν ένα μεγάλο λογικό σφάλμα εδώ. Διότι το κείμενο, όπως είδαμε, μιλάει για τις σφαγές και τις βιαιότητες του επελαύνοντος ή υποχωρούντος ελληνικού στρατού εναντίον αμάχων Τουρκομουσουλμάνων. Οι πρόσφυγες δεν εμπλέκονται στην αφήγηση, στην παρούσα φάση.
Συνεπως, και η παρομοίωση «Βιετναμέζοι» θα μπορούσε να πάει μόνο σε αυτούς για τους οποίους γράφτηκε εξαρχής, δηλαδή τους άμαχους Τουρκομουσουλμάνους. Και μόνον σε αυτούς. Σε καμιά περίπτωση, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η παρομοίωση «Πρόσφυγες=Βιετναμέζοι». Είναι βιασμός της λογικής, πως να το πούμε, είναι λογικό σφάλμα, δεν στέκει, είναι ανοησία.
Και κατά συνέπεια, ούτε κάποια «συμβολική αξία» υπάρχει.

Υπάρχουν, όμως, και στοιχεία που συγκλίνουν στην πεποίθηση πως όλο αυτό ήταν εσκεμμένο και συνειδητό.
Λόγου χάρη, η παραδοχή του Βλάση Αγτζίδη στο πιο επίσημο κείμενό του, από το προαναφερθέν βιβλίο (δείτε παραπάνω, το τελευταίο από τα αποσπάσματα που βάλαμε, βρίσκεται και στο κείμενο «Η γενοκτονία και η άρνησή της»
http://kars1918.wordpress.com/2011/05/27/genocide/

Εκεί, λοιπόν, διαβάζουμε επί λέξει:

«Το αφιέρωμα αυτό καθ’ αυτό περιείχε μια ενδιαφέρουσα και σημαντική περιγραφή των δεινών που υπέστησαν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα, καθώς και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου».

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί τώρα ότι, λ.χ. «δεν ήξερε«;;;
Νομίζουμε, είναι παραπάνω από σαφές.
Ηξερε.
Μια άλλη εξήγηση θα μπορούσε να είναι η εξής: Ισως οι Α-Π έχουν επαναλάβει τόσες πολλές φορές το ψέμα και την συκοφαντία, ώστε να τα έχουν πιστέψει και οι ίδιοι. Κάπως ονομάζεται αυτό στην Ψυχιατρική.

---

 

Μια μικρή έκπληξη για τους Α-Π, από το 1975 (Ενα ακόμη πολύ σημαντικό λάθος των Α-Π και μία ακόμη σημαντική αβλεψία)

Η παρομοίωση «Μικρασία=Βιετνάμ» δεν είναι καν δημιούργημα του «Ιού»!!!

Εξηγούμαστε:

Ανοίγουμε τον 6ο τόμο (1915-1935) της 7τομης «Νεώτερης Ιστορίας του Ελληνικού Εθνους 1826-1974» του Γεωργίου Ρούσσου, έκδοση Ελληνική Μορφωτική Εστία, Αθήναι, 1975, στα κεφάλαια (για το μικρασιατικό) 4+5+6+7, σελίδες 122-358.

Ο Γεώργιος Ρούσσος (1910-1984) ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας, και ο κατεξοχήν βενιζελικός ιστορικός, που με το συγκεκριμένο έργο του (χαρακτηριστικό δείγμα «public history») επηρέασε πολύ μεγάλα ακροατήρια και διαμόρφωσε την σύγχρονη «βενιζελική» οπτική, σε σχέση με όλα τα θέματα του Μεσοπολέμου και το Μικρασιατικό, βεβαίως. Εδώ μια φωτογραφία του με την ηθοποιό σύζυγό του.

Και βλέπουμε στο 4ο κεφάλαιο, με τίτλο «Η μοιραία παρένθεση», στη σελίδα 122, ένα υποκεφάλαιο με τίτλο –σορπράιζ!!!–
«Το Βιετνάμ της Μικράς Ασίας»!!!

Το υποκεφάλαιο αυτό αρχίζει ρωτώντας αν ήταν ο Βενιζέλος ενεργούμενο των μεγάλων δυνάμεων, συνεχίζει λέγοντας ότι αυτές ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντά τους, εξ ου και ο ιμπεριαλισμός τους, μετά λέει ότι ο Βενιζέλος δεν ήταν μαριονέτα, και κλείνει λέγοντας ότι όλοι -ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και Ελλάδα- έπρεπε να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά τη νέα πραγματικότητα με την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η τελευταία φράση είναι για τον Κεμάλ, ο οποίος, λέει, μετέτρεπε την ανίδραση των Τούρκων σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, και ότι ….
… «[…] μετέτρεπε τη Μικρα Ασία σε ό,τι αποκαλούμε σήμερα Βιετνάμ».

Αυτή είναι η πηγή, η αρχή του κακού και η πέτρα του σκανδάλου, δυστυχώς για τους Α-Π, δυστυχώς.
Ενα ευφυολόγημα ενός ακραιφνώς βενιζελικού.

Το υπογραμμίζουμε, το έργο του αυτό του βενιζελικού Γεωργίου Ρούσσου τυπώθηκε το 1975.
Με λίγα λόγια, επί 17 ολόκληρα χρόνια, η παρομοίωση «Μικρασία=Βιετνάμ» υπήρχε εκεί έξω, είχε διαβαστεί από εκατοντάδες χιλιάδες μάτια (το 7τομο αυτό ιστορικό έργο ήταν από τις αγαπημένες εκδόσεις που προωθούσαν οι πλασιέ βιβλίων της εποχής και είχε αγοραστεί από μεγάλο αριθμό οικογενειών -ακόμη και σήμερα, κοσμεί πολλές βιβλιοθήκες) και ήταν ένα χαρακτηριστικό σημείο και δείγμα «public history».

Οι Α-Π, βεβαίως, δεν το είχαν πάρει χαμπάρι, ούτε το 1975, ούτε το 1992. Ετσι εξηγείται και το σοκ που φαίνεται ότι έπαθαν, όταν γύρω στο 2007 (όπως μπορούμε να πιθανολογήσουμε με ασφάλεια) ανακάλυψαν το δημοσίευμα του 1992 του «Ιού» με την ίδια παρομοίωση «Μικρασία=Βιετνάμ». Και αμέσως μετά, ξεκίνησαν αυτό το παραληρηματικό και αποκρουστικό σχέδιο συκοφάντησης του «Ιού» και διαστρέβλωσης των γραπτών του.

---

 

Επίλογος και συμπέρασμα

Ας κάνουμε μια σύνοψη:

• 1975 – Ο βενιζελικός Γεώργιος Ρούσσος γράφει για «Το Βιετνάμ της Μικράς Ασίας» στην 7τομη «Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Εθνους 1826-1974», έκδοση Ελληνική Μορφωτική Εστία, χαρακτηριστικό δείγμα «public history». Το συγκεκριμένο ιστορικό έργο αποτελεί βασικό παράγοντα διάχυσης στην κοινωνία της θετικής γνώμης για τον Βενιζέλο στις πεποιθήσεις των Νεοελλήνων. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η φράση «Το ελληνικό Βιετνάμ» εμφανίζεται συχνά και σε άλλα έντυπα με τα οποία συνεργαζόταν ο Γεώργιος Ρούσσος, όπως καθημερινές μεγάλες εφημερίδες ή το περιοδικό «Ταχυδρόμος». Κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται, πρόσφυγας, Μικρασιάτης ή Πόντιος, δεξιός, κεντρώος ή αριστερός.
• 1987 (συν-πλην ένα έτος) – Εμφανίζονται οργανωμένα οι πρώτοι «Πόντιοι και Αριστεροί»
• 1992 – Ο «Ιός» κάνει ένα αφιέρωμα στα 70χρονα από τα γεγονότα της Μικράς Ασίας με τίτλο «Το άλλο 1922». Το κυρίως κείμενο είναι εξαιρετικά φιλοπροσφυγικό, και σε μια εποχή, μάλιστα, που δεν υπήρχε ιδιαίτερα μεγάλο φιλοπροσφυγικό κίνημα, εθνικιστικό, μετριοπαθές, αριστερό ή άλλο. Μαζί δημοσιεύει και ένα μικρότερο κείμενο, με τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)», στο οποίο περιγράφεται μια άλλη σελίδα από τα γεγονότα του 1922, και συγκεκριμένα οι βιαιότητες του ελληνικού στρατού εναντίον αμάχων Τουρκομουσουλμάνων. Οι ΑριστεροΠόντιοι δεν φαίνεται να ενοχλούνται, ή τουλάχιστον, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σημαντική δημόσια αντίδρασή τους.
• 2005 (συν-πλην ένα έτος) – Οι ΑριστεροΠόντιοι εμφανίζονται στο ελληνικό διαδίκτυο, όπως λόγου χάρη στο Athens Indymedia, με πολύ συχνό ρυθμό παρεμβάσεων και σχολίων. Δεν φαίνεται να ασχολούνται με το «Βιετνάμ».
• 2007 – Οι ΑριστεροΠόντιοι θυμούνται (ή μήπως ανακαλύπτουν;;;) «Το ελληνικό Βιετνάμ» του «Ιού», με καθυστέρηση περίπου 15 ετών, κόβουν πολύ προσεκτικά με ψαλίδι μόνο τον τίτλο, και κατόπιν προχωρούν σε μια συστηματική εκστρατεία κατηγοριών εναντίον του «Ιού», που γρήγορα φτάνει στα επίπεδα της συκοφαντίας και της καθυβρίσεως. Κύριο χαρακτηριστικό της εκστρατείας αυτής, η απόκρυψη του περιεχομένου του κειμένου του «Ιού» και η επιμελής αποφυγή παράθεσης αποσπασμάτων, έστω και μάς φράσης ή μίας λέξης.
• 2013 – Για πρώτη φορά ολόκληρο εκείνο το 6σέλιδο του 1992 βλέπει το φως του διαδικτύου, και συνεπώς, μπορεί ο καθένας να κρίνει και να συγκρίνει. Μαζί, μαθαίνουμε ότι η φράση «Το ελληνικό Βιετνάμ» δεν είναι καν φράση του «Ιού». Είναι φράση ενός κατεξοχήν βενιζελικού συγγραφέα εκλαϊκευμένης Ιστορίας (και όχι μόνο).

Μένει τώρα να δούμε την αντίδραση των Α-Π.

Μετά από όλα αυτά, ωστόσο, θα συμφωνήσουμε σε ένα σημείο με τον Βλάση Αγτζίδη, εκεί που λέει:

«Ένας χαρακτηρισμός, που κατατέθηκε σ’ ένα αφιέρωμα μ’ αφορμή τα 70 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή επρόκειτο να στοιχειώσει τις σχέσεις ενός τμήματος του πολιτικού χώρου που προήλθε από τη Β’ Πανελλαδική, με το αριστερό κομμάτι του ενεργοποιημένου προσφυγικού χώρου».

Θα συμφωνήσουμε στη λέξη «στοίχειωσε«. Είναι η μοναδική αλήθεια μέσα σε ολόκληρο το κείμενο.
Πράγματι, πρόκειται για «στοίχειωμα». Για φάντασμα. Για κάτι που υπάρχει μόνο στην φαντασία των ΑριστεροΠόντιων.

Νομίζουμε τα είπαμε όλα και μετά από όλα αυτά, πιστεύουμε ότι υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι για τους Α-Π:
Είτε να ξοδέψουν άλλα 6-7 χρόνια γράφοντας και κατηγορώντας τον (επαναλαμβάνουμε: βενιζελικό) Γεώργιο Ρούσσο ως φανατικό αρχιρατσισταρά, Πλεύρη, συκοφάντη, Γκρίζο Λύκο, ανιστόρητο, μη μοναρχικό γουρούνι κ.λπ,
είτε να ζητήσουν συγγνώμη για την άθλια και με γκεμπελικά χαρακτηριστικά εκστρατεία συκοφάντησης εναντίον του «Ιού».

Και κάτι τελευταίο.
Ο ΒΑ, με την επιστροφή του στην «Ελευθεροτυπία» έγραψε χαρακτηριστικά (Ιανουάριος 2013):

«Ίσως το χαρακτηριστικότερο γεγονός, σε προσωπικό επίπεδο, της νέας χρονιάς ήταν η επιστροφή μου στην Ελευθεροτυπία  μετά από 16 χρόνια. Η δεκαετής (1987-1997) γόνιμη συνεργασία  διακόπηκε όταν υπήρξε μια σκληρή σύγκρουση με την ομάδα του Ιού για λόγους που θα άξιζε κάποτε να αποτελέσουν αντικείμενο αναλυτικής παρουσίασης, μιας και αναδεικνύουν τα ελλείμματα, τα στερεότυπα, την ημιμάθεια αλλά και τον ηλίθιο φανατισμό  που επικράτησε σ’ ένα κομμάτι της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. (την άποψή μου και την κριτική μου για τον Ιό και τις απόψεις του μπορείτε να τις βρείτε κάπου στο κείμενό μου «Ο αντιπροσφυγικός αναθεωρητισμός» στο «γ’ μέρος», στο υποκεφάλαιο: Η περίπτωση του «Ιού» και οι «βιετναμέζοι πρόσφυγες», καθώς και στο Η γενοκτονία και η άρνησή της)».

Eπιστρέφοντας στην «Ελευθεροτυπία» – Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2013/01/21/returning-to-eleftherotypia/

Ναι, θα συμφωνήσουμε και σε αυτό, ότι δηλαδή τέτοιου είδους περιπτώσεις διαστρέβλωσης, όπως αυτή η συγκεκριμένη αποκρουστική και παράλογη ιστορία (που κατά τη γνώμη μας, όμως, δεν αποτελεί «σύγκρουση», αλλά άδικη και συκοφαντική πολεμική ενός συνόλου προς ένα άλλο σύνολο, για δυσδιάκριτους λόγους) θα μπορούσαν να γίνουν case study, μιας που με παρόμοια θέματα ασχολούνται, πλέον, και οι «επίσημοι», ακαδημαϊκοί και άλλοι, ιστορικοί, όπως αυτό προκύπτει, λόγου χάρη, βλέποντας στην θεματολογία του επερχόμενου καθιερωμένου ετήσιου συνεδρίου του «Δικτύου για την Μελέτη Εμφυλίων Πολέμων» (Αύγουστος 2013 με θέμα «Χρήσεις και καταχρήσεις της ιστορίας Η δημόσια ιστορία στην Ελλάδα«) να υπάρχει και θεματική ενότητα για το διαδίκτυο, «Διαδίκτυο, Νέα Κοινωνικά Μέσα, ΤΠΕ και Ιστορία«.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό;;;
Οτι είναι φαινόμενο της εποχής. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, δεν θα ήταν εφικτή, και μάλιστα σε τέτοια μεγάλη έκταση και βαθμό, η διάδοση της συκοφαντίας αυτής.
Από την άλλη, όμως, αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο δεν θα ήταν εφικτή (όχι η πραγματοποίηση αλλά) η δημοσιοποίηση και η διάδοση του κειμένου αυτού, με την αποδόμηση του σχετικού συκοφαντικού μύθου.

Εδώ το εν λόγω αρχείο pdf με το δημοσίευμα του 1992, από το περιοδικό ‘Εψιλον’ της ‘Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας’.

Περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ της ΚΕ, Ιός – Το άλλο 1922 + Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing), 11/10/1992

 

1992-10-11-ΕΨΙΛΟΝ – Ιός – Το άλλο 1922 + Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)

http://www.scribd.com/doc/134246021

Advertisement

• Επικαιρότητα
• Ιστορία
• Ιός
• Μεταπολίτευση
• Μικρά Ασία 1919-1922
• Ντοκουμέντα
• Σκελετοί στη ντουλάπα