Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Μια μικρή περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη)
– Τι απέγινε το παλιό καλό μεράκι, το πάθος για την έρευνα και την συγγραφή, η ‘επιστημονική περιέργεια’;
[Σ.Σ.: Η περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη) ακολουθεί· πρώτα θα θέλαμε να εστιάσουμε σε μια πτυχή (ίσως λεπτομέρεια) από τη δραστηριότητα και τη δημόσια παρουσία των ‘νεοκυματικων’ που μας προξένησε πολύ μεγάλη εντύπωση].
Φωτογραφία από το ίντερνετ. Στο μνημείο του ΔΣΕ.
Μας έχει λείψει το λεγόμενο ‘Νέο Κύμα’ (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη). Δεν γνωρίζουμε αν και τι έχει συμβεί, αλλά τώρα τελευταία, οι ΜεταΑναθεωρητές του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (για συντομία, στο εξής: ‘ΜΑΦΛΕΝΕΚ’), δεν πολυγράφουν συχνά άρθρα και κείμενα ιστορικού ενδιαφέροντος, όπως μας είχαν συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η παρουσία τους στα μεγάλα ΜΜΕ δεν έχει σταματήσει, ασφαλώς, εξακολουθεί να είναι ηγεμονική, αλλά ασχολούνται περισσότερο με άλλα ζητήματα, και κυρίως με τα τρέχοντα στην Ελλάδα της κρίσης. Δείτε και μόνοι σας, ποια είναι η πρόσφατη ΜΑΦΛΕΝΕΚ παραγωγή:
Εμείς προτιμούμε τους ΜΑΦΛΕΝΕΚ να ασχολούνται με ιστορικά ζητήματα (έχουμε τους λόγους μας) και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτήν την αλλαγή. Τέλος πάντων, θέλουμε να κάνουμε μια παρατήρηση.
Σε ένα από τα ελάχιστα πρόσφατα καθαρά ιστορικά κείμενα των ΜΑΦΛΕΝΕΚ, σε μια (πολύ καλή) κριτική του Γιώργου Αντωνίου για ένα καινούργιο βιβλίο, διαβάζουμε -προσέξτε λίγο, σας παρακαλώ-:
«Το βιβλίο της Οντέτ Βαρόν («Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης», Εκδόσεις Εστία, σελ. 230) αποτελεί μια συλλογή πρότερα δημοσιευμένων άρθρων γύρω από το γεγονός της γενοκτονίας και τη μνήμη του, σε ένα χρονικό ορίζοντα που αγγίζει τα είκοσι χρόνια. Στη γενεαλογία του θέματος της γενοκτονίας στην ελληνική ιστοριογραφία η Οντέτ Βαρόν κατέχει δικαιωματικά μία από τις σημαντικότερες θέσεις. Το χρέος των κατοπινών, μεγάλο. Η πρώτη γενιά πιονέρων του θέματος ιχνηλάτησαν σχεδόν στα τυφλά τη δύσκολη σχέση του Ολοκαυτώματος και της κληρονομιάς του στην Ελλάδα, χωρίς θεσμική στήριξη, ερευνητικά κονδύλια, κοινωνική αποδοχή, και προσέφεραν ερμηνείες, εισήγαγαν τη ξένη βιβλιογραφία, δημιούργησαν με λίγα λόγια το πεδίο».
Γιώργος Αντωνίου – Εβραϊκή γενοκτονία Ζητήματα μνήμης, ιστορίας και αφήγησης, Εφημερίδα των Συντακτών, 22/03/2013 http://www.efsyn.gr/?p=33744
Κάτι μας χτύπησε σαν ρεύμα και θυμηθήκαμε κάτι παρόμοιο που είχαν γράψει οι ΜΑΦΛΕΝΕΚ Μαραντζίδης-Αντωνίου στο cornerstone (έτσι δεν το λένε;;;) κείμενο-αυτοπαρουσίαση στο διεθνές κοινό το 2003-2004:
«As a consequence, the history of the civil war has failed, so far, to catch up with international academic work on similar issues. Nonetheless, current research on the Greek Civil War is beginning to adopt comparative and interdisciplinary methods. The further spread of this approach is limited by the lack of communication between various disciplines, the limited funds available for joint research projects, the inaccessibility of various sources and the fragmentation of the civil war researchers and their respective projects».
Nikos Marantzidis & Giorgos Antoniou – The Axis Occupation and Civil War Changing Trends in Greek Historiography 1941-2002 [2004-03-ΜΑΡ-Journal of Peace Research-ΤΧ41.2-Σελίδες-223-231] http://ellinikosemfilios.blogspot.gr/2011/12/axis-occupation-and-civil-war-changing.html
[Δημοσιεύθηκε, σε ελαφρά διαφορετικές εκδοχές, στα περιοδικά Columbia Journal of Historiography (2003) και Journal of Peace Research (2004)].
Και σε μετάφραση:
«Η περαιτέρω διάχυση αυτής της προσέγγισης περιορίζεται από την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ διαφόρων επιστημονικών ειδικοτήτων, τα περιορισμένα κονδύλια που είναι διαθέσιμα για μικτά ερευνητικά προγράμματα, την απουσία πρόσβασης σε διάφορες πηγές και τον κατακερματισμό των ερευνητών του εμφυλίου πολέμου και των αντίστοιχων ερευνητικών προγραμμάτων τους».
Αλλά, θυμηθήκαμε κι άλλη μαφλενέκεια αποστροφή. Αυτή (αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο το απόσπασμα, εκτός από την πολύ χαρακτηριστική πρώτη περίοδο):
«Η κρίση του δημόσιου πανεπιστημίου, που μεταφράζεται και σε συρρίκνωση των μελλοντικών θέσεων εργασίας, δεν αποκλείεται καθόλου να έχει σοβαρές επιπτώσεις στις ερευνητικές επιλογές των νέων ανθρώπων. Σήμερα, που τα οικονομικά προβλήματα της χώρας έχουν φέρει στο προσκήνιο την Οικονομία και τις διαμάχες γύρω από αυτήν, η συζήτηση και οι αντιθέσεις για τη δεκαετία του ΄40 μοιάζουν να ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν. Και όμως, αυτή η διαμάχη για τον εμφύλιο απασχόλησε για χρόνια, εκτός από επιστημονικές συναντήσεις, τις σελίδες των εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας σχεδόν στο σύνολό τους, τα blogs στο ίντερνετ, ντοκυμαντέρ, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Εκατοντάδες εμπλεκομένων, όλων των «αποχρώσεων», έδωσαν το παρών σε αυτές τις αντιπαραθέσεις και σε μεγάλο βαθμό συνέβαλαν στην θεαματική ανάδυση του εμφυλίου πολέμου ως του δημοφιλέστερου ιστορικού θέματος της ελληνικής κοινωνίας τη δεκαετία του 2000. Τώρα τα πράγματα φαίνεται να καταλαγιάζουν σιγά σιγά, και σταδιακά η ένταση της επιστημονικής παραγωγής για τη δεκαετία του ΄40 δείχνει να μειώνεται. Ευτυχώς! Χρειαζόμαστε σίγουρα κάποιο χρόνο προκειμένου να «χωνέψουμε» όλη αυτή την ορμητική εμφάνιση νέων ερευνών και επιστημόνων στο προσκήνιο, να αναστοχαστούμε τα αποτελέσματα και να κρατήσουμε τις ουσιαστικές συμβολές προκειμένου να προχωρήσουμε παρακάτω».
Νίκος Μαραντζίδης
Θεσσαλονίκη Ιούλιος 2011
Πρόλογος στο Συλλογικό ‘Αφηγήσεις για τη δεκαετία του 1940, Από το λόγο του κατοχικού κράτους στη μετανεωτερική ιστοριογραφία’, εκδόσεις Επίκεντρο, 2011 http://ellinikosemfilios.blogspot.gr/2012/02/1940.html
‘Δεν μπορεί‘, σκεφτήκαμε. Αυτό δεν είναι σύμπτωση.
Το βλέπετε;;;
Είναι πάττερν, μοτίβο. Δεν είναι τυχαίο.
Αυτό απασχολεί το μυαλό των στελεχών ΜΑΦΛΕΝΕΚ, από το 2003 μέχρι σήμερα.
– ‘ερευνητικά κονδύλια‘ στο πρώτο
– ‘limited funds available for joint research projects‘ και ‘περιορισμένα κονδύλια‘ στο δεύτερο
– ‘συρρίκνωση των μελλοντικών θέσεων εργασίας‘ στο τρίτο
και ούτω καθ’ εξής.
Μοιραία, μας γεννιούνται κάποιες απορίες, όπως:
– Προκαλεί εντύπωση αυτή η επαναλαμβόμενη -ίσως με κάθε ευκαιρία- έκφραση δυσαρέσκειας των πρωτεργατών μαφλενέκων, σχετικά με όλα αυτά τα πράγματα, χρήματα και κονδύλια, θέσεις και μπάτζετ.
– Μα καλά, πριν το 2001 και πριν το Νέο Κύμα, δεν γράφονταν βιβλία;;;
– Τι απέγινε το παλιό καλό μεράκι, το πάθος για την έρευνα και την συγγραφή, η ‘επιστημονική περιέργεια’;
– Αν σταμάτησουν τα κονδύλια, θα πάψει να υπάρχει το Νέο Κύμα (ή έστω θα υποχωρήσει η βιβλιοπαραγωγή του);;;
– Τι θα απογίνουν ο ‘πλουραλισμός και δυναμισμός‘, που σύμφωνα με τον μαφλενέκο Στάθη Καλύβα, είναι τα κύρια προτερήματα του Δικτύου;;; Δεν παίζουν ρόλο;;;
Το τελευταίο το είχε γράψει ο Στάθης Καλύβας:
«[Σ.Σ.: Εννοεί: ‘Οι επικριτές του Νέου Κύματος’] […] δεν κατάφεραν να αντιληφθούν πως ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα της έρευνας είναι απλούστατα η επιστημονική περιέργεια. […] Το Δίκτυο συνέβαλε στην άνθηση ενός πεδίου συνάντησης και διαλόγου που χαρακτηρίζεται από έναν ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα ερευνητικό πλουραλισμό και δυναμισμό».
Στάθης Καλύβας, Μία δεκαετία ερευνητικής ανανέωσης, Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009 http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=294696
Βλέπουμε λέξεις όπως ‘επιστημονική περιέργεια‘, ‘πλουραλισμός και δυναμισμός‘, -πολύ ωραίες λέξεις, καμία αντίρρησις-, αλλά από την άλλη, δεν μπορούμε να προσπεράσουμε και το αδιαμφισβήτητο γεγονός της ύπαρξης ενός, ας το πούμε σχηματικά, ‘ακαδημαϊκού χρηματιστηρίου’, στο οποίο ένας τρίτος μπορεί να παρατηρήσει άνοδο (και κάθοδο) τιμών φυσικών προσώπων και ιστοριογραφικών ‘σχολών’ και τις αντίστοιχες διεργασίες. Μήπως εκεί βρίσκεται η σύνδεση με την ανησυχία για τα κονδύλια;
[Βλέπε και Θανάσης Σφήκας, Μια άλλη συζήτηση που μυρίζει ναφθαλίνη, Ο Μελιγαλάς το κονσερβοκούτι και η αναθεώρηση της Ιστορίας, 2006-03-ΜΑΡ-Ουτοπία-ΤΧ#069-Σελίδες-167-176, Ελληνικά Γράμματα, 2006]
Δεν γνωρίζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά πράγματα, και ειδικά για αυτά τα ‘ερευνητικά κονδύλια‘. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουμε, επίσης, και τι ακριβώς σημαίνει ‘επαγγελματίας ιστορικός‘ στην Ελλάδα. Ξέρουμε τι παναπεί καθηγητής σε δημόσιο Πανεπιστήμιο, ΟΚ. Εμμισθοι είναι οι διδάσκοντες σε Πανεπιστήμια, σωστά;;; Νομίζουμε ότι ξέρουμε τι παναπεί συγγραφέας που εκδίδει τα βιβλία του σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Λογικά, κάποια ποσοστά από τα βιβλία θα εισρέουν στο λογαριασμό του.
Αλλά τι σημαίνει ‘επαγγελματίας ιστορικός’ στην Ελλάδα, αυτό δεν το ξέρουμε, ειλικρινά.
Η εικόνα που έχουμε είναι κάπως έτσι:
Συνήθως, όσοι ασχολούνται με το παρελθόν και με την Ιστορία και απολαμβάνουν να κάνουν τις λεγόμενες ‘βουτιές στο παρελθόν’ είναι άνθρωποι που έχουν πολύ μεγάλο μεράκι γι’ αυτό που κάνουν, και -όχι σπάνια- κουβαλάνε κάποιου είδους καλώς εννοούμενης τρέλας, αν όχι ‘κολλήματος’. Αλλιώς δεν εξηγείται εύκολα το ότι όλη τους η ενέργεια και όλοι τους οι πόροι καταναλώνονται για το παρελθόν ‘των άλλων’, πολύ συχνά παραμερίζοντας στην άκρη το παρόν το δικό τους (και συνεπώς και το μέλλον τους, ενδεχομένως).
Βέβαια, αυτά τα λένε κάποιοι (εμείς) που δεν έχουν καμιά απολύτως επαγγελματική σχέση με οτιδήποτε ξεκινάει με τη ρίζα ‘ιστορ-‘, ή καλύτερα, που η μοναδική φορά που βάζουν τις λέξεις ‘Ιστορία’ και ‘χρήματα’ στην ίδια πρόταση, είναι όταν ρωτάνε τον ταμία του βιβλιοπωλείου ‘ποιο είναι το χρηματικό σύνολο αυτών εδώ των ιστορικών βιβλίων;;;‘ που αγοράζουν.
Νομίζουμε πως όλοι όσοι έχουν ‘φάει την πετριά’ αυτή, θα εξακολουθούν να ασχολούνται με το αγαπημένο τους θέμα, ανεξαρτήτως οικονομικού προϋπολογισμού και χωρίς να υπολογίζουν ‘έσοδα-έξοδα’.
Μένει να δούμε αν και οι ΜεταΑναθεωρητές του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Γι’ αυτό, ας ξαναρωτήσουμε, κατανοώντας, ασφαλώς, ότι κάθε ‘νέο κίνημα’ έχει τις δυσκολίες του, έχει και τις ανάγκες του:
– Τι απέγινε το παλιό καλό μεράκι, το πάθος για την έρευνα και την συγγραφή, η ‘επιστημονική περιέργεια’;
– Αν σταμάτησουν τα κονδύλια, θα πάψει να υπάρχει το Νέο Κύμα (ή έστω θα υποχωρήσει η βιβλιοπαραγωγή του);
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
Μια μικρή περιήγηση στο περιβόλι των μαφλενέκειων κατορθωμάτων
1. Η ναζιστική εφημερίδα ‘ΣτόΚος’ επιφυλάσσει θερμή υποδοχή στο βιβλίο του Μαραντζίδη για τον ΔΣΕ
ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Μαραντζίδη
Φωτογραφία από το ίντερνετ. Στο μνημείο του ΔΣΕ.
«Λύσσα τρελή έχει πιάσει τους Έλληνες αριστερούς, γιατί μόλις κυκλοφόρησε το από καιρό αναμενόμενο βιβλίο του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη για τον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» που συνετρίβη στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949. Το βιβλίο του Μαραντζίδη περιέχει συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τον Ανθελληνισμό που βασίλευε στις τάξεις του «Δημοκρατικού Στρατού», αλλά αυτό που έχει κυριολεκτικά λυσσάξει τους κουκουέδες είναι το εξής: Αποδεικνύεται πλέον οριστικά ότι είχαν δίκιο οι παλιοί Εθνικόφρονες που ηρνούντο να αποκαλέσουν «Εμφύλιο» τον Συμμοριτοπόλεμο του 1946-49. Κι αυτό διότι (σελίς 57) όλα τα στοιχεία δείχνουν πως οι Σλαβομακεδόνες που συμμετείχαν στον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» ξεπερνούσαν τις 20.000 ψυχές, αποτελούσαν δηλαδή το εν τρίτον της δυνάμεώς του!!.. Επίσης, από το βιβλίο προκύπτει ότι ορθώς δημιουργήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943, γιατί οι κομμουνιστές διέπρατταν αιματηρά όργια σε ολόκληρη την Ελληνική Επαρχία. Ήδη, στα «Νέα», έγραψε μία σφοδρή κριτική εναντίον του βιβλίου του Μαραντζίδη, ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος κατά διαβολική σύμπτωση είναι μεγαλοστέλεχος και υποψήφιος βουλευτής του ηρωϊκού ΚΚΕ! Ιδού η παράνοια της σημερινής Ελλάδος: Στα «Νέα», την κατ’ εξοχήν εφημερίδα της Ελληνικής Αστικής Τάξεως, δημοσιεύονται κομμουνιστικά κείμενα Σταλινικών αρθρογράφων, ενώ η άποψη του Μαραντζίδη δεν πρόκειται να βρεί χώρο. Και γιατί συμβαίνει αυτό, παρακαλώ; Διότι οι ανθέλληνες αριστεροί έχουν από χρόνια διαβρώσει όλους τους χώρους και δουλεύουν ακόμη και στα πιο δεξιά Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως».
«ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ»
2. Ο ακροδεξιός εκδότης και στέλεχος του ΛάΟΣ Ιωάννης Γιαννάκενας εκδίδει ένα καινούργιο βιβλίο και ο μαφλενέκος Καλύβας το προμοτάρει:
Χρήστος Νοταρίδης, Ενας πιστός και φιλότιμος στρατιώτης. Στρατηγός Γεώργιος Στανωτάς (1888-1965), εκδόσεις Πελασγός, 2013
«Επίσης, σημειώνει ο ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου YALE : ‘[…] Η ανασύνθεση της ιστορικής πορείας του στρατηγού Στανωτά που επιχειρεί με τρόπο επιτυχημένο και συστηματικό ο Χρήστος Νοταρίδης, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναζήσουμε την διαδρομή της Ελλάδας στον 20ο αιώνα, μέσα από την ζωή και την δράση ενός ανθρώπου που συμμετέχει σε κομβικά γεγονότα […]’».
3. Ενας εμπρηστικός πρόλογος στα όρια του Hate Speech
Ο γιος του ιδρυτή της ΠΑΟ και μέλος του ΔΣ της ‘Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων’, όπου εκτός από την Χ, την ΡΑΝ και τις άλλες ακροδεξιές και δεξιές οργανώσεις, κρατάνε και μια θέση ισότιμη στα Τάγματα Ασφαλείας, χρηματοδοτεί μαφλενέκεια μελέτη (συγκεκριμένα, αναλαμβάνει οικονομικά τη μετάφραση από τα γερμανικά -όχι όμως και τα αγγλικά χωρία του βιβλίου) και γράφει εμπρηστικό hate speech πρόλογο:
Βάιος Καλογρηάς, Τα αντίπαλο δέος, Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχόμενη Μακεδονία (1941-1944), UNIVERSITY STUDIO PRESS, 2012
Πρόκειται για τη διατριβή του συγγραφέα, σε γερμανικό Πανεπιστήμιο, που την έκανε 2001-2006. Ανήκει και αυτό στο φερόμενο ‘νέο κύμα’, εξ ου και ο πρόλογος Μαραντζίδη, αλλά και ο δεύτερος εμπρηστικότατος πρόλογος του Παρμενίωνα Παπαθανασίου, γιου ενός εκ των ιδρυτών της ΠΑΟ και συγγραφέα της ιστορίας της ΠΑΟ.
[…]
Από ό,τι καταλαβαίνουμε διαβάζοντας το βιβλίο, ξέρουμε ότι ο γιος του εκ των ιδρυτών της ΠΑΟ Ταγματάρχη Ιωάννη Παπαθανασίου, ο Δρ Παρμενίων Παπαθανασίου, ο οποίος έχει γράψει και μια δίτομη ιστορία της ΠΑΟ, (συγ)χρηματοδότησε την έκδοση του βιβλίου (λέει καθαρά ότι ‘ανέλαβε το οικονομικό κόστος της μετάφρασης’, όπως διαβάζουμε στο ευχαριστήριο σημείωμα του συγγραφέα ΒΚ).
Ετσι, του δόθηκε η δυνατότητα να γράψει τον δεύτερο πρόλογο (ο πρώτος είναι του Μαραντζίδη, όπου επαναλαμβάνει τα γνωστά περί ‘τοπικής διάστασης’ στη μελέτη των γεγονότων του ελληνικού εμφυλίου κ.λπ.
Ο πρόλογος του ΠΠ είναι όχι απλά αιχμηρότατος και καυστικότατος για την αριστερή ιστοριογραφία, αλλά μπορεί να χαρακτηριστεί από εμπρηστικός έως hate speech.
Οποιος τον διαβάσει, θα καταλάβει.
Ετσι, οι φορείς του λεγόμενου ‘νέου κύματος’ έπεσαν μόνοι τους στην παγίδα (αν δεν το έκαναν επίτηδες, δηλαδή, δεν μπορούμε να ξέρουμε).
Στην πραγματικότητα, ο Παρμενίων Παπαθανασίου έδωσε μια κλωτσιά στο έργο του ΒΚ και το έστειλε να κάνει παρέα με τα αντικομμουνιστικά εμφυλιοπολεμικά της δεκαετίας του ’50 και της χούντας.
Φαίνεται οι ‘νεοκυματικοί’ δεν είναι καθόλου (μα καθόλου) υποψιασμένοι. Ακριβώς εκεί που τους κατηγορούν για την αναβίωση της θεωρίας των 3 γύρων και όλα τα σχετικά, ακριβώς εκεί χάρισαν τον πρόλογο (λιβελλογράφημα) στον Παρμενίωνα Παπαθανασίου και έτσι δικαίωσαν τους επικριτές τους!!!
Κανονικό αυτογκόλ, με λίγα λόγια!!!!
______
4. Από τότε που βρέθηκε το κόπυ/πέηστ, χάθηκε το φιλότιμο
– Αρθρο του Νίκου Μαραντζίδη στο ‘Βήμα’, 2010
«Η μελέτη του εμφυλίου πολέμου και των συνεπειών του παρουσίασε τα τελευταία χρόνια σημαντική ανάπτυξη.Νέες κατευθύνσεις της έρευνας,νέα εργαλεία,νέα αρχεία ήλθαν μαζί με μια νεότερη γενιά ερευνητών.Η δεκαετία του ΄90 ανέδειξε ένα νέο κύμα ερευνητών,οι οποίοι επιχείρησαν από πολλές διαφορετικές αφετηρίες να αναδείξουν άγνωστα πεδία έρευνας και να συγκροτήσουν προκλητικές υποθέσεις εργασίας,χρησιμοποιώντας διεπιστημονικά μεθοδολογικά εργαλεία».
Η αναθεώρηση της δεκαετίας του ’40
«Από τη δεκαετία του 1990 η μελέτη του εμφυλίου πολέμου και των συνεπειών του παρουσίασε μια σημαντική ανάπτυξη. Νέες κατευθύνσεις της έρευνας, νέα εργαλεία, νέα ερωτήματα ήρθαν μαζί με μια νεότερη γενιά ερευνητών. Η δεκαετία αυτή ανέδειξε ένα νέο κύμα εργασιών που επιχείρησαν από πολλές διαφορετικές αφετηρίες να αναδείξουν νέα πεδία έρευνας και να συγκροτήσουν νέες υποθέσεις εργασίας χρησιμοποιώντας νέα μεθοδολογικά εργαλεία. Με άλλα λόγια, επιχείρησαν να απαντήσουν σε ερωτήματα που προγενέστερες έρευνες δεν τολμούσαν να θέσουν».
Πρόλογος στο Μαρία Νικολάου, Οψεις του δωσιλογισμού στη Θράκη, Ο δωσιλογισμός στη Θράκη μέσα από τις αποφάσεις του Ειδικού Δικαστηρίου Κομοτηνής, τον Τύπο και τις προσωπικές μαρτυρίες, Κομοτηνή, 2012 http://voreasmagazin.blogspot.gr/2012/08/blog-post_12.html
Νέες, νέα, νέα, νεότερη, νέο, νέα, νέες (αλλά όχι προκλητικές υποθέσεις), νέα (Νίκος Μαραντζίδης, Πρόλογος στο Μαρία Νικολάου, ‘Οψεις του δωσιλογισμού στη Θράκη’, 2012).
Νέες, νέα, νέα, νεότερη, νέο, νέα, νέες (αλλά όχι προκλητικές υποθέσεις), νέα
_____
5. Θα αποκατασταθεί και η χούντα;
Διαβάζουμε σε κείμενο ενός ΜΑΦΛΕΝΕΚ:
«Η επιτυχία του αναθεωρητικού εγχειρήματος στα κομβικά σημεία του μεταπολιτευτικού ιστοριογραφικού-ιδεολογικού λόγου, όπως είναι η εθνική αντίσταση, ο εμφύλιος πόλεμος, η φύση του ‘κηδεμονευόμενου’ κοινοβουλευτισμού και, στη συνέχεια, της χούντας, αποτελεί προϋπόθεση για τη χειραφέτηση της δημοκρατίας μας»
Δημήτρης Καιρίδης, Τα Νέα 21/08/2004
Από τους ΜΑΦΛΕΝΕΚ, όλα να τα περιμένει κανείς.
Αφού (πιστεύουν ότι) ξεμπέρδεψαν με τον Εμφύλιο, και αφού ο Καλύβας έβγαλε την Αντίσταση ‘αντιπαραγωγική’, τώρα πρόσφατα ήδη ο ίδιος αυτός σε ένα πολύ πρόσφατο άρθρο του μιλάει για την «ποιότητα της ηγεσίας του Ιωάννη Μεταξά!!!» (με τα θαυμαστικά δικά του, για να δώσει έμφαση). Αρωγοί στην προσπάθεια αυτοί και κάποιοι άλλοι: Σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές, ο Γιώργος Μαλούχος αναλώθηκε πολύ για να φέρει στο προσκήνιο την «ετοιμότητα και την προετοιμασία» του καθεστώτος και το πόσο πολύ ο ίδιος ο δικτάτορας συνέβαλλε σε αυτήν. Και ο Παπαχελάς, επίσης.
Ισως πολύ σύντομα οι λεγόμενοι νεοκυματικοί να προσπαθήσουν να διαλύσουν και τον ‘μύθο’ της άλλης δικατορίας, του Παπαδόπουλου. Η σαφής τοποθέτηση του Καιρίδη για την ανάγκη ‘επιτυχίας του αναθεωρητικού εγχειρήματος (και) στο κομβικό σημείο της χούντας‘ μας προϊδεάζει για κάτι τέτοιο.
Θα κλείσουμε εξηγώντας τι εννοούσαμε προηγουμένως λέγοντας «Εμείς προτιμούμε τους ΜΑΦΛΕΝΕΚ να ασχολούνται με ιστορικά ζητήματα (έχουμε τους λόγους μας)».
Διαβάζουμε σε έναν πρόλογο του ΝΜ:
«Ο Στάθης Καλύβας που είναι πολύ περισσότερο συστηματικός από μένα δημιούργησε με μπόλικη δόση χιούμορ ένα ‘ευρετήριο’ υβριστικών και επικριτικών όρων που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας. Κάποια μέρα θα τον δημοσιεύσουμε».
Νίκος Μαραντζίδης, Πρόλογος στο Συλλογικό, Αφηγήσεις για τη δεκαετία του 1940, Από το λόγο του κατοχικού κράτους στη μετανεωτερική ιστοριογραφία, Επίκεντρο, 2012
Δεν ξέρουμε πόση ακριβώς δόση χιούμορ δείχνει το να συλλέγει κανείς υβριστικούς χαρακτηρισμούς (τα επικριτικά σχόλια είναι άλλη υπόθεση). Εμείς, πάλι, είμαστε πιο πρακτικοί: Σημειώνουμε σε ένα κομμάτι χαρτί (όποτε και αν το θυμηθούμε) ορισμένες εντυπωσιακές … αστοχίες (ας τις πούμε έτσι), όπως τυπώνονται στα κείμενα και στις παρεμβάσεις τους. Οχι μόνο πραγματολογικά λάθη και μαργαριτάρια, αλλά και εννοιολογικές αστοχίες, λογικά άλματα, υπερβολές και αντιφάσεις. ΟΚ, είναι εμφανές, είμαστε φανατικοί αναγνώστες τους και διαβάζουμε τα μαφλενέκεια πονήματα με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια και, όσο νάναι, θα στεναχωρηθούμε αν ο κατάλογος αυτός μείνει λειψός -αυτοί είναι οι λόγοι στους οποίους αναφερθήκαμε προηγουμένως, και, καταλαβαίνετε, ασφαλώς, ότι αυτό σημαίνει πως …
# Μετά 69 χρόνια, η μοναδική ανφάς χαμένη φωτογραφία με το κομμένο κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη από τον φανοστάτη της πλατείας στα Τρίκαλα + Βιβλιογραφία https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/02/17/
# Οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης – 1942: «Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο» – 1943: «Αι ελληνικαί γεννεαί θα εορτάσουν όταν αποκαθαρθή η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρας» (Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, το ‘Μαύρο Σάββατο’ της 11ης Ιουλίου 1942) https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/01/13/mavro-sabbato/
# Τέσσερα συν ένα επίκαιρα αποκαλυπτικά εκλογικά κουίζ: Ο υπερ’πατριώτης’ βουλευτής που καλεί ξένο στρατό + Το ζεύγος νεοδημοκρατών που ηράσθησαν εντός της ΕΠΕΝ + Ο βασιλικός φίλος των Γλύξμπουργκ περιφερειάρχης + Ο δημοσιογράφος που βοήθησε το δικαστήριο της 17Ν + Το χειρότερο είδος ταγματασφαλήτη https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/05/27/tessera-syn-ena-quiz/
# Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/
Φωτογραφία από το ίντερνετ. Ο αρχικώς διδάξας την φιλολογίαν περί «αμοιρων ταγματασφαλητών» και οι συνεχιστές του.
Φωτογραφία από το ίντερνετ. Στο μνημείο του ΔΣΕ.
Αστεϊσμοί από χουμορίστες και αστειάτορες
Δεκαετία 1950, ΗΠΑ. Πλακάτ ‘Kill a commie for Christ’
Περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος #108, Μάρτιος του 2003. Τίτλος ‘Ντοκουμέντο, Πόσοι Γερμανοί σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες, Η λεγόμενη Εθνική Αντίσταση και η ψευδολογία της Αριστεράς’.
Advertisement
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω:
17 σκέψεις σχετικά με το “Μια μικρή περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη)”
Δείτε και:
Εκεί, μετά την καταγγελία της «φετιχοποίησης των γραπτών ντοκουμέντων» σαν ένα σοβαρό «μεθοδολογικό πρόβλημα» της ώς τώρα ιστοριογραφίας, και τη διαβεβαίωση ότι η νέα σχολή «αναμένεται να αντιστρέψει σταδιακά τη συνολική εικόνα του πολέμου» που έχει επικρατήσει μετά τη Μεταπολίτευση, η ανάλυση ολοκληρώνεται με την περιγραφή των δυσκολιών και των αναγκών του κινήματος: «Η περαιτέρω διάχυση αυτής της προσέγγισης περιορίζεται από την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ διαφόρων επιστημονικών ειδικοτήτων, τα περιορισμένα κονδύλια που είναι διαθέσιμα για μικτά ερευνητικά προγράμματα, την απουσία πρόσβασης σε διάφορες πηγές και τον κατακερματισμό των ερευνητών του εμφυλίου πολέμου και των αντίστοιχων ερευνητικών προγραμμάτων τους».
Αναμενόμενη, ως εκ τούτου, η απάντησή του. Αντί να ασχοληθεί όμως με την ουσία του άρθρου μας, ο επιστολογράφος μας εγκαλεί για ανακρίβειες όσον αφορά το βιογραφικό του. Εμείς αναφερθήκαμε σε μια συγκεκριμένη ανάγνωση της ιστορίας του 1943-44 και τη σύνδεσή της με το ιδεολογικό επίχρισμα της σύγχρονης, διεθνούς αντιτρομοκρατικής στρατηγικής -κι αυτός μας κατηγορεί ότι δεν προλάβαμε την πρόσφατη (1.9.03) αναβάθμισή του σε τακτικό καθηγητή και διευθυντή του προγράμματος «Τάξη, Σύγκρουση και Βία» του Γέιλ.
Οσον αφορά το βιογραφικό και την ευρύτερη δουλειά του κ. Καλύβα, τις πληροφορίες μας τις αντλήσαμε από τα παρακάτω δικά του κείμενα (ή συνεντεύξεις) κι ιστοσελίδες ιδρυμάτων με τα οποία ο ίδιος συνεργάζεται:
3) Stathis Kalyvas, «Polarization in Greek politics: PASOK’s first four years, 1981-1985», Journal of the Hellenic Diaspora, vol. 23/1, 1997, σ.83-104.
6) Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής, http://www.idkaramanlis.gr (στην ιστοσελίδα «Επιστημονικό Συμβούλιο» του οποίου, ο κ. Καλύβας εξακολουθεί μέχρι σήμερα [3.11.03] να φέρεται σαν «Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστημίου του Σικάγο»).
7) Adria Lawrence, «Defining challenges to the State: civil wars, uprisings, protests and riots in the context of social movements», University of Chicago 2002, http://www.src.uchicago.edu/depts/polsci/research/orgs/lawrence_s02.pdf (σχέδιο εισήγησης, όπου [σ.11] αναφέρεται ότι ο Στάθης Καλύβας διδάσκει στους κοινωνικούς επιστήμονες φοιτητές του την αντικατάσταση του όρου «επανάσταση» από τον «περισσότερο χρήσιμο» όρο «εμφύλιος πόλεμος»).
Ολες αυτές οι πηγές είναι δημόσιες κι «ανοιχτές». Οσοι αναγνώστες μας το επιθυμούν μπορούν να ανατρέξουν σ’ αυτές και να συμπεράνουν από μόνοι τους πόσο τον αδικήσαμε.
Αυτό που δεν μπορούμε με τίποτα να παρακάμψουμε, είναι ωστόσο ο ισχυρισμός του ότι η επίμαχη συνέντευξή του στο New Yorker (βλ. παραπάνω, πηγή [1]) δεν είχε την παραμικρή σχέση με το σχεδιασμό της προληπτικής αντιτρομοκρατίας, αλλά ήταν καθαρά ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Το άρθρο που την φιλοξενεί, και δημοσιεύθηκε μόλις ενάμιση μήνα μετά την 11η Σεπτέμβρη, φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Τι θέλουν οι τρομοκράτες; Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να νικήσουμε την Αλ Κάιντα;» και μόνο «ακαδημαϊκό» δεν μπορεί να θεωρηθεί. Αντικείμενό του είναι η κριτική επισκόπηση των διαθέσιμων αναλυτικών εργαλείων για την «τρομοκρατία» (και των συνακόλουθων στρατηγικών καταπολέμησής της), όπως προτείνονται από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κι από αυτό που στο άρθρο αποκαλείται «μικρός, και ως εκ τούτου κάπως σκοτεινός, κόσμος των ειδημόνων περί τρομοκρατίας». Απ’ αυτούς τους «ειδήμονες», το περιοδικό επιλέγει ως συνομιλητές του επτά συνολικά άτομα: τους Bruce Hoffman και Brian Jenkins της RAND, τον Kenneth Adelman του Defence Policy Board, τους James Fearon και David Laitin του Στάνφορντ, τον Roger Petersen του ΜΙΤ και τον επιστολογράφο μας κ. Στάθη Καλύβα. Οι καθηγητές του Στάνφορντ περιγράφονται ως «δυο από τους κορυφαίους θεωρητικούς των εμφυλίων πολέμων», ενώ οι Καλύβας και Petersen ως μαθητές τους που «διεξήγαγαν εκτεταμένες έρευνες από πρώτο χέρι για τους εμφυλίους πολέμους, πρακτικά πόρτα-πόρτα όσον αφορά το επίπεδο των λεπτομερειών». Γίνεται βέβαια δεκτό πως «το αντικείμενό τους δεν είναι, επισήμως, η τρομοκρατία (παρόλο που η πλευρά των εξεγερμένων σε κάθε εμφύλιο πόλεμο χρησιμοποιεί την τρομοκρατία ως πρωταρχική τεχνική της)», για να διευκρινιστεί στην αμέσως επόμενη σειρά ότι «η δουλειά τους δείχνει το δρόμο για μια φρέσκια και χρήσιμη ιδέα σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι ικανός να κάνει ο Μπιν Λάντεν». Ολο το άρθρο, άλλωστε, δεν είναι παρά η σκιαγράφηση ενός υποβόσκοντος ανταγωνισμού ανάμεσα στην «επίσημη κυβερνητική πλευρά» (τη CIA, το Πεντάγωνο και το Defence Policy Board), από τη μια, και την «ακαδημαϊκή πλευρά» (την RAND και τους συγκεκριμένους «θεωρητικούς των εμφυλίων πολέμων»), από την άλλη, με διακύβευμα την ηγεμονία στον παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Το νόημα της συνέντευξης του κ. Καλύβα αποδίδεται από το ίδιο το περιοδικό ως εξής: «Για το σταμάτημα μιας εξέγερσης, η πιο χρήσιμη αντί-εξεγερσιακή τακτική είναι η άμιλλα, κυριολεκτικά πόρτα πόρτα, για τη νομιμοφροσύνη των ανθρώπων (με αντίκρυσμα της νομιμοφροσύνης την προθυμία τους να παράσχουν πληροφορίες για την άλλη πλευρά). […] Η εφαρμογή αυτών των ιδεών στην τρέχουσα συγκυρία, θα σήμαινε την απόκτηση όσο γίνεται περισσότερης εξειδικευμένης τοπικής πληροφόρησης και στη συνέχεια, ενδεχομένως, την χρησιμοποίηση γηγενών ‘υπεργολάβων’, που θα πείσουν το λαό ότι το να συνδέσει το μέλλον του με τον Μπιν Λάντεν είναι μια κακιά ιδέα». Καμιά απολύτως σχέση με την αντιτρομοκρατική -ή, έστω, «αντιεξεγερσιακή»- πολιτική!
Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι δεν πρόκειται για τη δουλειά και τις απόψεις του κ. Καλύβα, αλλά για χρήση αυτών των τελευταίων από τους σχεδιαστές (εν ενεργεία ή υποψήφιους) της αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής» προπαγάνδας και πολιτικής. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, και για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, θα περίμενε κανείς από τον κ. Καλύβα τη δημόσια διαμαρτυρία του προς το περιοδικό γι’ αυτή την ενδεχόμενη «παρερμηνεία» -ή, έστω, κάποια διορθωτική παρέμβαση από μέρους του. Οχι μόνο δεν έκανε κάτι τέτοιο στα δυο χρόνια που έχουν περάσει από τότε, αλλά επιπλέον στο ίδιο διάστημα έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από ένα συνέδρια με σχετικό αντικείμενο. Σταχυολογούμε ενδεικτικά:
* Το Μάϊο του 2002 συμμετείχε σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε, εν μέσω του εκεί εμφυλίου πολέμου, στη Μπογκοτά της Κολομβίας με θέμα τα «εμπόδια στην επίλυση εμφύλιων συγκρούσεων με διαπραγματεύσεις». Οργανωτές ήταν το Santa Fe Institute του Νιού Μέξικο και το Τμήμα Αγροτικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Pontificia Universidad Javeriana της Κολομβίας. Η εισήγηση του κ. Καλύβα είχε τον τίτλο «Μοντέλα της βίας στην Κολομβία».
* Τέλος, στις 14 Νοεμβρίου ο κ. Καλύβας είναι εισηγητής στο συνέδριο για την «περιστολή των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μη κρατικές ένοπλες ομάδες» που οργανώνει στο Βανκούβερ του Καναδά κάποιο Armed Groups Project με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Το πρόγραμμα του συνεδρίου (http://www.armedgroups.org/conference.htm) διευκρινίζει ότι «το συνέδριο δεν είναι ανοικτό στο κοινό», για λόγους που φυσικά μόνο να υποθέσουμε μπορούμε.
Είναι, νομίζουμε, προφανές ότι, παρά τα λεγόμενα του ίδιου του επιστολογράφου μας, όχι μόνο η δουλειά του έχει κύρος σε υπερατλαντικούς αντιτρομοκρατικούς κύκλους, αλλά και ο ίδιος δεν φέρεται να έχει κανένα απολύτως πρόβλημα μ’ αυτή τη χρήση της. Οσο για τις διαψεύσεις επ’ αυτού, αυτές απευθύνονται προφανώς στους καθ’ ημάς Βαλκάνιους…
@4
Καταπληκτικός ο καθηγητής Πιζάνιας,
δεν το είχα πάρει είδηση το άρθρο του αυτό,
και κόντεψα να πνιγώ, έτσι όπως το διάβασα
σε συνδυασμό με το ξαναδιάβασμα του πονήματος της «σκέψης Μαραντζίδη».
Πράγματι, το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ,
με το λογικό άλμα «ο ΣΥΝ θέλει να φτιάξει συσσίτια, άρα είναι φανερό ότι επιδιώκει μονοκομματικό κράτος τύπου Τσάβες».
Χριστός κι Απόστολος, τα σκέφτονται καλά αυτά όλα με τα οποία μπαζώνουν τις στήλες τους οι «καθηγητές του τίποτα» (έτσι έχω διαβάσει να τους ονοματίζουν);;;
Κάπου βρίσκεται και ο Μαραντζίδης, ο οποίος λέει ότι ανήκει στην εξωκοινοβουλευτική δεξιά!!
Καλή είναι η πλάκα, δε λέω, για τις αστείες πλευρές του «νέου κύματος» αλλά υπάρχει και η ιστορία και της κοινωνίας και της ιστοριογραφίας. Αν θέλει κανείς να αποτιμήσει σοβαρά το ρόλο του «νέου κύματος» οφείλει να εξηγήσει σε ποιο πλαίσιο τον αποτιμά, από ποια θέση τον αποτιμά και ποιον ρόλο του αποτιμά.
Μπορείτε να λέτε ότι θέλετε για τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη και εγώ έχω να πω περισσότερα (και τολμώ να πω πολύ πιο ουσιαστικά για την πρακτική τους) αλλά θα πρέπει να τους αναγνωρίσετε πως έφεραν ξανά την μπάλα στο γήπεδο από την αποθήκη όπου την είχε «χώσει» η υποτιθέμενη «Αριστερά» της ιστοριογραφίας.
Σας θυμίζω απλά ότι από υποκειμενική άποψη όλη η αντιπαλότητα στην «ιστοριογραφική δεκαετία» που δημιούργησαν αυτοί οι «τύποι» στήθηκε πάνω στην ιδέα που «υπέβαλε» ο Γιώργος Μαυρογορδάτος περί της «ρεβάνς των ηττημένων» την οποία άρπαξαν σαν μάνα εξ ουρανού οι εξ επαγγέλματος «ηττημένοι» και κυριάρχησαν στα ιστορικά τμήματα των πανεπιστημίων.
Όταν ενέσκηψε το νέο «Σχέδιο Μάρσαλ» ακολουθώντας το νέο «Δόγμα Τρούμαν» που εισήγαγε ο Καλύβας, οι ιστοριογράφοι της «ήττας» αντιλήφθηκαν ότι θα χάσουν το εξ ουρανών «συσσίτιο» και άρχισαν να παραληρούν για την βεβήλωση της δοξασμένης ιστορίας της Αριστεράς την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του σταλινισμού.
Για να τελειώνω .. οι αυτοκρατορικοί (έτσι τους αποκαλώ εγώ) πολιτικοί επιστήμονες (ας μην ξεχνάμε κανείς απ’ τους δύο δεν είναι ιστορικός) Καλύβας Μαραντζίδης έκαναν πολλά — και κατά την γνώμη μου εποικοδομητικά — αλλά τις μαλακίες πάνω στις οποίες τα στήριξαν αυτά τα πολλά δεν τις έβγαλαν από την κοιλιά τους αλλά τους τις έδωσαν έτοιμες οι κατά Μαυρογορδάτο «ρεβανσιούχοι» της αριστεράς.
Αν κανείς έχει την διάθεση να κάνει σοβαρά αυτή την συζήτηση … στάδιον δόξης λαμπρόν !!!
Διόρθωση: πιο πάνω «την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του σταλινισμού» να διαβαστεί:
είτε:«την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι της τρομερής ανακάλυψης του «σταλινισμού»»
είτε «την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του αντισταλινισμού»
και με την ευκαιρία όταν μιλάω για τους «τρόφιμους» της «ήττας» προφανώς δεν εννοώ παρά μια μικρή ομάδα επαγγελματιών ηττημένων που έχει εκθρέψει το «συγκρότημα» (στις δόξες του) και άλλες μικρότερης εμβέλειας «φάρμες» εξωτικών «αριστερών» φρούτων.
προφανώς υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι και αξιαγάπητοι στην Αριστερά όπως ο Θανάσης ο Σφήκας όπως και ο Γιώργος ο Αντωνίου στην άλλη όχθη, ασχέτως της κριτικής που θα μπορούσε να έχει κανείς γι αυτούς.
Άλλο αριστερός, άλλο σταλινικός.
Ιστορικοί που μετά απο 70 χρόνια κάνουν οτι αγνοούν τα όποια εγκλήματα διαπράχθηκαν στο όνομα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, δεν είναι ιστορικοί, δεν είναι αριστεροί, είναι κολλημένοι σταλινικοί, δηλαδή φασίστες και φανατικοί, τελεία. Πώς κατάφεραν τα ζόμπι να μονοπωλούν σχεδόν τις έδρες Ιστορίας στη χώρα μας μεταπολιτευτικά, κάποτε πρέπει να γίνει αντικείμενο ιστορικής έρευνας. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται, ούτε αυτούς, ούτε τα σκόπιμα ψέματά τους που για μοναδικό, ηλίθιο στόχο τους, έχουν την αγιογράφηση της μιάς παράταξης του εμφύλιου σε βάρος της άλλης . Η Ελλάδα έχει μεγάλα προβλήματα και δεν χρειάζεται φασίστες, ούτε μαύρους, ούτε κόκκινους. Εχει ανάγκη απο γνώση κι όχι ρετρό προπαγάνδα. Υπ’αυτή την ένοια η δουλειά των Καλύβα-Μαραντζίδη είναι αντισυστημική και ριζοσπαστική, γι αυτό πέσανε όλοι οι σταλινικοι νεκροζώντανοι να τους φάνε. Γιατι κινδυνεύει το φαί τους, είτε είναι δημόσιο χρήμα είτε είναι άνθρωποι! Όμως
You can fool some people for some time,
but you can’t fool all the people all the time
Lincoln-Marley
Λυπάμαι παιδιά, το μεταπολιτευτικό πάρτυ τέλειωσε.
Δηλαδή κύριε «σιγά τ’ αυγά» αν κατάλαβα καλά υποστηρίζετε πως στο μεταπολιτευτικό πάρτι ήταν καλεσμένοι οι νεκροζώντανοι σταλινικοί οι οποίοι μάλιστα μονοπωλούν τις έδρες της ιστορίας; Πολύ ενδιαφέρον ! Ξέρετε να μου πείτε έναν που έχει έδρα έστω και κλητήρα στο πανεπιστήμιο χωρίς να έχει δηλώσει «αντισταλινικός»; Μη τρελαθούμε κιόλας.
Ρε σεις τι γίνεται με τους φίλους σας;
«…..Όσο για το δήθεν «προσωπικό μήνυμα» του κυρίου κουκουλοφόρου Γ.Γ. που δημοσιεύσαμε, δεν γνωρίζαμε ότι η αποκάλυψη αλληλογραφίας ενός αγωνιστή που υπογράφει με το ονοματεπώνυμο του και είναι γνωστός για την ιστορία του (Τάκης Φωτόπουλος), με κάποιον ονομαζόμενο ως «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» -«όνομα» με το οποίο υπογράφει την αλληλογραφία του o «θιγμένος»-, συνιστά αποκάλυψη προσωπικής αλληλογραφίας!
Αντίθετα οι γκεμπελίσκοι του ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ είχαν προβεί σε δημόσια αποκάλυψη τμήματος προσωπικής αλληλογραφίας του Τάκη Φωτόπουλου με το χαφιεδίστικο αρχι-τρολ, σύντροφο τους, Omadeon, χωρίς βέβαια να την αποκρύψουν ακόμα και όταν το ζητήσαμε με ήπιο τρόπο, και έτσι ξεκίνησε ο «διάλογος» που ακολουθεί:
Κάτι τέτοια «κόκκινα» φασιστοειδή της «αριστεράς» είναι που κάνουν τμήματα του λαού να στρέφονται σε ακροδεξιές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή – κάτι για το οποίο η «αριστερά» αυτή προσποιείται ότι «απορεί». 24/09/2013″
Ιωσήφ, να χαρείς, μη βάζεις λινκ προς το σάιτ του συνωμοσιολόγου και ακραίου αντισημίτη ημιπαράφρονα (και πρόσφατα αγαπημένο «έντιμο αριστερό» της συμμορίας, μιας και συντάχθηκε μαζί της στην καταγγελία της «σιιωνιστικής αριστεράς που διώκει αγρίως τη ΧΑ»), και μας κουβαληθεί εδώ, και αναγκαστούμε να τον διαολοστείλουμε και μας καταγγείλει μετά στη στήλη του στο φάντασμα της «Ε».
Ε, ναι, έχει επιτεθεί σε όλον τον κόσμο ο ανεκδιήγητος, έχει κάνει ανθρώπους άσχετους και αθώους να υποφέρουν μ’ αυτήν την ψυχιατρικής φύσεως εμμονική μανία καταδίωξης και δημόσιας καταγγελίας κι όποιον πάρει ο χάρος, και λένε ότι τρώγεται κρύο εκείνο το πιάτο, όπως τώρα με το έντιμο και αγωνιστικό Βαθύ Κόκκινο.
Στη λήθη του σκουπιδοτενεκέ, για εκεί του πρέπει μόνο.
Παρέα με τους επαίνους από τη ναζιστική συμμορία.
Τελικά, τα κατάφερε ν’ αποκτήσει έστω και κάποιους λίγους ελάχιστους οπαδούς.
Τον Μάστορα, τον κασιδιαρέο και τον Φύρερ.
Δεν είναι και μικρό πράγμα ο ίδιος ο Φύρερ να σε κολακεύει επί 5 και βάλε λεπτά και μετά ξανά ο Κασιδιαρέος και μετά ξανά ο Φύρερ πάλι, όπως φαίνεται στο βίντεο.
Αυτό είναι πραγματικά εντυπωσιακό φινάλε στην 40ετή «καριέρα» του. Να σε επαινούν οι χρυσαβγίτες αμέσως μετά τη δολοφονία που άλλαξε το χάρτη. Εντυπωσιακό επίτευγμα, ομολογώ.
Αστονα να πάει στο διάολο. Αυτός μόνο για κακό είναι ικανός. Καλό δεν είδε ποτέ κανένας από τον ημιπαράφρονα.
Δεν ξέρω και πολλά για τον χαρακτήρα του Φωτόπουλου, αλλά αυτό που λέει περνάει από το μυαλό του κάθε αριστερού που μελετά τη συμπεριφορά του κυρίαρχου συστήματος. Ότι δηλαδή οι ένοχοι και οι πουλημένοι προσπαθούν να ξεπλυθούν από τις αμαρτίες τους αναδεικνύοντας στο έπακρο βαθμό την εγκληματική αυτή οργάνωση και ορίζοντας για τον εαυτό τους το ρόλο του άσπιλου δημοκράτη. Το ίδιο ακριβώς και ακόμα πιο έντονα λέει και ο Δελαστίκ σε άρθρο στο «Έθνος»: «Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου». Και η ειρωνία είναι ότι και αυτό το άρθρο το αναδημοσίευσαν οι νεοναζί στο μπλογκ τους. Ας μην βιαστούμε να πούμε ότι τον «επαινούν οι χρυσαβγίτες αμέσως μετά τη δολοφονία που άλλαξε το χάρτη.»
Και έγραψε και άλλα ο Δελαστίκ που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλη αντίδραση : «Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα… Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα εξ ιδίας πρωτοβουλίας”.
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
![Νίκος Μαραντζίδης - Πρόλογος στο Μαρία Νικολάου - Οψεις του δωσιλογισμού στη Θράκη [2012]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2013/07/cebdceafcebacebfcf82-cebcceb1cf81ceb1cebdcf84ceb6ceafceb4ceb7cf82-cf80cf81cf8ccebbcebfceb3cebfcf82-cf83cf84cebf-cebcceb1cf81ceafceb1.jpg?w=365&resize=365%2C365&h=365#038;h=365&crop=1 "Νίκος Μαραντζίδης - Πρόλογος στο Μαρία Νικολάου - Οψεις του δωσιλογισμού στη Θράκη [2012]")
Δείτε και:
Εκσυγχρονισμένα κονσερβοκούτια – β
http://www.iospress.gr/ios2004/ios20041205b.htm
Και οχι μονο:
http://www.iospress.gr/letters/letter20031029.htm
Αναμενόμενη, ως εκ τούτου, η απάντησή του. Αντί να ασχοληθεί όμως με την ουσία του άρθρου μας, ο επιστολογράφος μας εγκαλεί για ανακρίβειες όσον αφορά το βιογραφικό του. Εμείς αναφερθήκαμε σε μια συγκεκριμένη ανάγνωση της ιστορίας του 1943-44 και τη σύνδεσή της με το ιδεολογικό επίχρισμα της σύγχρονης, διεθνούς αντιτρομοκρατικής στρατηγικής -κι αυτός μας κατηγορεί ότι δεν προλάβαμε την πρόσφατη (1.9.03) αναβάθμισή του σε τακτικό καθηγητή και διευθυντή του προγράμματος «Τάξη, Σύγκρουση και Βία» του Γέιλ.
Οσον αφορά το βιογραφικό και την ευρύτερη δουλειά του κ. Καλύβα, τις πληροφορίες μας τις αντλήσαμε από τα παρακάτω δικά του κείμενα (ή συνεντεύξεις) κι ιστοσελίδες ιδρυμάτων με τα οποία ο ίδιος συνεργάζεται:
1) Nicholas Lemann, «What terrorists want? Is there a better way to defeat Al Qaeda?», The New Yorker 29.10.2001, http://www.newyorker.com/fact/content/?011029fa_FACT1
2) Stathis Kalyvas «Memo for the Micro-foundations of civil war violence meeting, Santa Fe Institute,24-28.7.02», http://www.santafe.edu/files/gems/civilwarviolence/kalyvasmemo.pdf
3) Stathis Kalyvas, «Polarization in Greek politics: PASOK’s first four years, 1981-1985», Journal of the Hellenic Diaspora, vol. 23/1, 1997, σ.83-104.
4) Stathis Kalyvas, «The Greek Civil War in retrospect», Correspondence 4 (1999), p.10-11, http://www.cfr.org/pdf/correspondence/CORR.spr99.pdf
5) «Stathis Kalyvas», βιογραφικό σημείωμα στο δικτυακό τόπο του University of Chicago, http://political-science.uchicago.edu/faculty/kalyvas.htm
6) Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής, http://www.idkaramanlis.gr (στην ιστοσελίδα «Επιστημονικό Συμβούλιο» του οποίου, ο κ. Καλύβας εξακολουθεί μέχρι σήμερα [3.11.03] να φέρεται σαν «Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστημίου του Σικάγο»).
7) Adria Lawrence, «Defining challenges to the State: civil wars, uprisings, protests and riots in the context of social movements», University of Chicago 2002, http://www.src.uchicago.edu/depts/polsci/research/orgs/lawrence_s02.pdf (σχέδιο εισήγησης, όπου [σ.11] αναφέρεται ότι ο Στάθης Καλύβας διδάσκει στους κοινωνικούς επιστήμονες φοιτητές του την αντικατάσταση του όρου «επανάσταση» από τον «περισσότερο χρήσιμο» όρο «εμφύλιος πόλεμος»).
Ολες αυτές οι πηγές είναι δημόσιες κι «ανοιχτές». Οσοι αναγνώστες μας το επιθυμούν μπορούν να ανατρέξουν σ’ αυτές και να συμπεράνουν από μόνοι τους πόσο τον αδικήσαμε.
Αυτό που δεν μπορούμε με τίποτα να παρακάμψουμε, είναι ωστόσο ο ισχυρισμός του ότι η επίμαχη συνέντευξή του στο New Yorker (βλ. παραπάνω, πηγή [1]) δεν είχε την παραμικρή σχέση με το σχεδιασμό της προληπτικής αντιτρομοκρατίας, αλλά ήταν καθαρά ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Το άρθρο που την φιλοξενεί, και δημοσιεύθηκε μόλις ενάμιση μήνα μετά την 11η Σεπτέμβρη, φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Τι θέλουν οι τρομοκράτες; Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να νικήσουμε την Αλ Κάιντα;» και μόνο «ακαδημαϊκό» δεν μπορεί να θεωρηθεί. Αντικείμενό του είναι η κριτική επισκόπηση των διαθέσιμων αναλυτικών εργαλείων για την «τρομοκρατία» (και των συνακόλουθων στρατηγικών καταπολέμησής της), όπως προτείνονται από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κι από αυτό που στο άρθρο αποκαλείται «μικρός, και ως εκ τούτου κάπως σκοτεινός, κόσμος των ειδημόνων περί τρομοκρατίας». Απ’ αυτούς τους «ειδήμονες», το περιοδικό επιλέγει ως συνομιλητές του επτά συνολικά άτομα: τους Bruce Hoffman και Brian Jenkins της RAND, τον Kenneth Adelman του Defence Policy Board, τους James Fearon και David Laitin του Στάνφορντ, τον Roger Petersen του ΜΙΤ και τον επιστολογράφο μας κ. Στάθη Καλύβα. Οι καθηγητές του Στάνφορντ περιγράφονται ως «δυο από τους κορυφαίους θεωρητικούς των εμφυλίων πολέμων», ενώ οι Καλύβας και Petersen ως μαθητές τους που «διεξήγαγαν εκτεταμένες έρευνες από πρώτο χέρι για τους εμφυλίους πολέμους, πρακτικά πόρτα-πόρτα όσον αφορά το επίπεδο των λεπτομερειών». Γίνεται βέβαια δεκτό πως «το αντικείμενό τους δεν είναι, επισήμως, η τρομοκρατία (παρόλο που η πλευρά των εξεγερμένων σε κάθε εμφύλιο πόλεμο χρησιμοποιεί την τρομοκρατία ως πρωταρχική τεχνική της)», για να διευκρινιστεί στην αμέσως επόμενη σειρά ότι «η δουλειά τους δείχνει το δρόμο για μια φρέσκια και χρήσιμη ιδέα σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι ικανός να κάνει ο Μπιν Λάντεν». Ολο το άρθρο, άλλωστε, δεν είναι παρά η σκιαγράφηση ενός υποβόσκοντος ανταγωνισμού ανάμεσα στην «επίσημη κυβερνητική πλευρά» (τη CIA, το Πεντάγωνο και το Defence Policy Board), από τη μια, και την «ακαδημαϊκή πλευρά» (την RAND και τους συγκεκριμένους «θεωρητικούς των εμφυλίων πολέμων»), από την άλλη, με διακύβευμα την ηγεμονία στον παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Το νόημα της συνέντευξης του κ. Καλύβα αποδίδεται από το ίδιο το περιοδικό ως εξής: «Για το σταμάτημα μιας εξέγερσης, η πιο χρήσιμη αντί-εξεγερσιακή τακτική είναι η άμιλλα, κυριολεκτικά πόρτα πόρτα, για τη νομιμοφροσύνη των ανθρώπων (με αντίκρυσμα της νομιμοφροσύνης την προθυμία τους να παράσχουν πληροφορίες για την άλλη πλευρά). […] Η εφαρμογή αυτών των ιδεών στην τρέχουσα συγκυρία, θα σήμαινε την απόκτηση όσο γίνεται περισσότερης εξειδικευμένης τοπικής πληροφόρησης και στη συνέχεια, ενδεχομένως, την χρησιμοποίηση γηγενών ‘υπεργολάβων’, που θα πείσουν το λαό ότι το να συνδέσει το μέλλον του με τον Μπιν Λάντεν είναι μια κακιά ιδέα». Καμιά απολύτως σχέση με την αντιτρομοκρατική -ή, έστω, «αντιεξεγερσιακή»- πολιτική!
Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι δεν πρόκειται για τη δουλειά και τις απόψεις του κ. Καλύβα, αλλά για χρήση αυτών των τελευταίων από τους σχεδιαστές (εν ενεργεία ή υποψήφιους) της αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής» προπαγάνδας και πολιτικής. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, και για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, θα περίμενε κανείς από τον κ. Καλύβα τη δημόσια διαμαρτυρία του προς το περιοδικό γι’ αυτή την ενδεχόμενη «παρερμηνεία» -ή, έστω, κάποια διορθωτική παρέμβαση από μέρους του. Οχι μόνο δεν έκανε κάτι τέτοιο στα δυο χρόνια που έχουν περάσει από τότε, αλλά επιπλέον στο ίδιο διάστημα έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από ένα συνέδρια με σχετικό αντικείμενο. Σταχυολογούμε ενδεικτικά:
* Το Μάϊο του 2002 συμμετείχε σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε, εν μέσω του εκεί εμφυλίου πολέμου, στη Μπογκοτά της Κολομβίας με θέμα τα «εμπόδια στην επίλυση εμφύλιων συγκρούσεων με διαπραγματεύσεις». Οργανωτές ήταν το Santa Fe Institute του Νιού Μέξικο και το Τμήμα Αγροτικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Pontificia Universidad Javeriana της Κολομβίας. Η εισήγηση του κ. Καλύβα είχε τον τίτλο «Μοντέλα της βίας στην Κολομβία».
* Το Μάρτιο του 2003 συμμετείχε σε συνέδριο στο Τάξον της Αριζόνα, με θέμα «Ηθικές και πολιτικές πτυχές της Τρομοκρατίας» (http://w3.arizona.edu/~phil/events/conference/conference_title.htm).
* Τέλος, στις 14 Νοεμβρίου ο κ. Καλύβας είναι εισηγητής στο συνέδριο για την «περιστολή των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μη κρατικές ένοπλες ομάδες» που οργανώνει στο Βανκούβερ του Καναδά κάποιο Armed Groups Project με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Το πρόγραμμα του συνεδρίου (http://www.armedgroups.org/conference.htm) διευκρινίζει ότι «το συνέδριο δεν είναι ανοικτό στο κοινό», για λόγους που φυσικά μόνο να υποθέσουμε μπορούμε.
Είναι, νομίζουμε, προφανές ότι, παρά τα λεγόμενα του ίδιου του επιστολογράφου μας, όχι μόνο η δουλειά του έχει κύρος σε υπερατλαντικούς αντιτρομοκρατικούς κύκλους, αλλά και ο ίδιος δεν φέρεται να έχει κανένα απολύτως πρόβλημα μ’ αυτή τη χρήση της. Οσο για τις διαψεύσεις επ’ αυτού, αυτές απευθύνονται προφανώς στους καθ’ ημάς Βαλκάνιους…
Ο Ιός
3/11/03
Κριτική σε άρθρο Μαραντζίδη από το φιλικό μας ιστολόγιο του Ροΐδη και του Λασκαράτου:
http://roides.wordpress.com/2013/07/27/27jul13/#comment-63953
όπου ακολουθεί συζήτησις:
http://roides.wordpress.com/2013/07/27/27jul13/#comment-63963
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας σώσει από την πείνα
Ν. Μαραντζίδης, Α. Ανδριανόπουλος, μια φωνή
@4
Καταπληκτικός ο καθηγητής Πιζάνιας,
δεν το είχα πάρει είδηση το άρθρο του αυτό,
και κόντεψα να πνιγώ, έτσι όπως το διάβασα
σε συνδυασμό με το ξαναδιάβασμα του πονήματος της «σκέψης Μαραντζίδη».
Πράγματι, το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ,
με το λογικό άλμα «ο ΣΥΝ θέλει να φτιάξει συσσίτια, άρα είναι φανερό ότι επιδιώκει μονοκομματικό κράτος τύπου Τσάβες».
Χριστός κι Απόστολος, τα σκέφτονται καλά αυτά όλα με τα οποία μπαζώνουν τις στήλες τους οι «καθηγητές του τίποτα» (έτσι έχω διαβάσει να τους ονοματίζουν);;;
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί διαμορφώνουν απόψεις, ως νεοφιλελεύθεροι φονταμενταλιστές!
11 γενναίοι πανεπιστημιακοί υπέρ του «μεσοπρόθεσμου» !!!
Κάπου βρίσκεται και ο Μαραντζίδης, ο οποίος λέει ότι ανήκει στην εξωκοινοβουλευτική δεξιά!!
Καλή είναι η πλάκα, δε λέω, για τις αστείες πλευρές του «νέου κύματος» αλλά υπάρχει και η ιστορία και της κοινωνίας και της ιστοριογραφίας. Αν θέλει κανείς να αποτιμήσει σοβαρά το ρόλο του «νέου κύματος» οφείλει να εξηγήσει σε ποιο πλαίσιο τον αποτιμά, από ποια θέση τον αποτιμά και ποιον ρόλο του αποτιμά.
Μπορείτε να λέτε ότι θέλετε για τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη και εγώ έχω να πω περισσότερα (και τολμώ να πω πολύ πιο ουσιαστικά για την πρακτική τους) αλλά θα πρέπει να τους αναγνωρίσετε πως έφεραν ξανά την μπάλα στο γήπεδο από την αποθήκη όπου την είχε «χώσει» η υποτιθέμενη «Αριστερά» της ιστοριογραφίας.
Σας θυμίζω απλά ότι από υποκειμενική άποψη όλη η αντιπαλότητα στην «ιστοριογραφική δεκαετία» που δημιούργησαν αυτοί οι «τύποι» στήθηκε πάνω στην ιδέα που «υπέβαλε» ο Γιώργος Μαυρογορδάτος περί της «ρεβάνς των ηττημένων» την οποία άρπαξαν σαν μάνα εξ ουρανού οι εξ επαγγέλματος «ηττημένοι» και κυριάρχησαν στα ιστορικά τμήματα των πανεπιστημίων.
Όταν ενέσκηψε το νέο «Σχέδιο Μάρσαλ» ακολουθώντας το νέο «Δόγμα Τρούμαν» που εισήγαγε ο Καλύβας, οι ιστοριογράφοι της «ήττας» αντιλήφθηκαν ότι θα χάσουν το εξ ουρανών «συσσίτιο» και άρχισαν να παραληρούν για την βεβήλωση της δοξασμένης ιστορίας της Αριστεράς την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του σταλινισμού.
Για να τελειώνω .. οι αυτοκρατορικοί (έτσι τους αποκαλώ εγώ) πολιτικοί επιστήμονες (ας μην ξεχνάμε κανείς απ’ τους δύο δεν είναι ιστορικός) Καλύβας Μαραντζίδης έκαναν πολλά — και κατά την γνώμη μου εποικοδομητικά — αλλά τις μαλακίες πάνω στις οποίες τα στήριξαν αυτά τα πολλά δεν τις έβγαλαν από την κοιλιά τους αλλά τους τις έδωσαν έτοιμες οι κατά Μαυρογορδάτο «ρεβανσιούχοι» της αριστεράς.
Αν κανείς έχει την διάθεση να κάνει σοβαρά αυτή την συζήτηση … στάδιον δόξης λαμπρόν !!!
Διόρθωση: πιο πάνω «την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του σταλινισμού» να διαβαστεί:
είτε:«την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι της τρομερής ανακάλυψης του «σταλινισμού»»
είτε «την οποία οι ίδιοι είχαν λασπώσει εν ονόματι του αντισταλινισμού»
και με την ευκαιρία όταν μιλάω για τους «τρόφιμους» της «ήττας» προφανώς δεν εννοώ παρά μια μικρή ομάδα επαγγελματιών ηττημένων που έχει εκθρέψει το «συγκρότημα» (στις δόξες του) και άλλες μικρότερης εμβέλειας «φάρμες» εξωτικών «αριστερών» φρούτων.
προφανώς υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι και αξιαγάπητοι στην Αριστερά όπως ο Θανάσης ο Σφήκας όπως και ο Γιώργος ο Αντωνίου στην άλλη όχθη, ασχέτως της κριτικής που θα μπορούσε να έχει κανείς γι αυτούς.
Άλλο αριστερός, άλλο σταλινικός.
Ιστορικοί που μετά απο 70 χρόνια κάνουν οτι αγνοούν τα όποια εγκλήματα διαπράχθηκαν στο όνομα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, δεν είναι ιστορικοί, δεν είναι αριστεροί, είναι κολλημένοι σταλινικοί, δηλαδή φασίστες και φανατικοί, τελεία. Πώς κατάφεραν τα ζόμπι να μονοπωλούν σχεδόν τις έδρες Ιστορίας στη χώρα μας μεταπολιτευτικά, κάποτε πρέπει να γίνει αντικείμενο ιστορικής έρευνας. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται, ούτε αυτούς, ούτε τα σκόπιμα ψέματά τους που για μοναδικό, ηλίθιο στόχο τους, έχουν την αγιογράφηση της μιάς παράταξης του εμφύλιου σε βάρος της άλλης . Η Ελλάδα έχει μεγάλα προβλήματα και δεν χρειάζεται φασίστες, ούτε μαύρους, ούτε κόκκινους. Εχει ανάγκη απο γνώση κι όχι ρετρό προπαγάνδα. Υπ’αυτή την ένοια η δουλειά των Καλύβα-Μαραντζίδη είναι αντισυστημική και ριζοσπαστική, γι αυτό πέσανε όλοι οι σταλινικοι νεκροζώντανοι να τους φάνε. Γιατι κινδυνεύει το φαί τους, είτε είναι δημόσιο χρήμα είτε είναι άνθρωποι! Όμως
You can fool some people for some time,
but you can’t fool all the people all the time
Lincoln-Marley
Λυπάμαι παιδιά, το μεταπολιτευτικό πάρτυ τέλειωσε.
Δηλαδή κύριε «σιγά τ’ αυγά» αν κατάλαβα καλά υποστηρίζετε πως στο μεταπολιτευτικό πάρτι ήταν καλεσμένοι οι νεκροζώντανοι σταλινικοί οι οποίοι μάλιστα μονοπωλούν τις έδρες της ιστορίας; Πολύ ενδιαφέρον ! Ξέρετε να μου πείτε έναν που έχει έδρα έστω και κλητήρα στο πανεπιστήμιο χωρίς να έχει δηλώσει «αντισταλινικός»; Μη τρελαθούμε κιόλας.
Ρε σεις τι γίνεται με τους φίλους σας;
«…..Όσο για το δήθεν «προσωπικό μήνυμα» του κυρίου κουκουλοφόρου Γ.Γ. που δημοσιεύσαμε, δεν γνωρίζαμε ότι η αποκάλυψη αλληλογραφίας ενός αγωνιστή που υπογράφει με το ονοματεπώνυμο του και είναι γνωστός για την ιστορία του (Τάκης Φωτόπουλος), με κάποιον ονομαζόμενο ως «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» -«όνομα» με το οποίο υπογράφει την αλληλογραφία του o «θιγμένος»-, συνιστά αποκάλυψη προσωπικής αλληλογραφίας!
Αντίθετα οι γκεμπελίσκοι του ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ είχαν προβεί σε δημόσια αποκάλυψη τμήματος προσωπικής αλληλογραφίας του Τάκη Φωτόπουλου με το χαφιεδίστικο αρχι-τρολ, σύντροφο τους, Omadeon, χωρίς βέβαια να την αποκρύψουν ακόμα και όταν το ζητήσαμε με ήπιο τρόπο, και έτσι ξεκίνησε ο «διάλογος» που ακολουθεί:
Κάτι τέτοια «κόκκινα» φασιστοειδή της «αριστεράς» είναι που κάνουν τμήματα του λαού να στρέφονται σε ακροδεξιές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή – κάτι για το οποίο η «αριστερά» αυτή προσποιείται ότι «απορεί». 24/09/2013″
h**p://www.inclusivedemocracy.org/pd/crit/allilografia_vathikokkino.htm
Ιωσήφ, να χαρείς, μη βάζεις λινκ προς το σάιτ του συνωμοσιολόγου και ακραίου αντισημίτη ημιπαράφρονα (και πρόσφατα αγαπημένο «έντιμο αριστερό» της συμμορίας, μιας και συντάχθηκε μαζί της στην καταγγελία της «σιιωνιστικής αριστεράς που διώκει αγρίως τη ΧΑ»), και μας κουβαληθεί εδώ, και αναγκαστούμε να τον διαολοστείλουμε και μας καταγγείλει μετά στη στήλη του στο φάντασμα της «Ε».
Ε, ναι, έχει επιτεθεί σε όλον τον κόσμο ο ανεκδιήγητος, έχει κάνει ανθρώπους άσχετους και αθώους να υποφέρουν μ’ αυτήν την ψυχιατρικής φύσεως εμμονική μανία καταδίωξης και δημόσιας καταγγελίας κι όποιον πάρει ο χάρος, και λένε ότι τρώγεται κρύο εκείνο το πιάτο, όπως τώρα με το έντιμο και αγωνιστικό Βαθύ Κόκκινο.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3326.html
Στη λήθη του σκουπιδοτενεκέ, για εκεί του πρέπει μόνο.
Παρέα με τους επαίνους από τη ναζιστική συμμορία.
Τελικά, τα κατάφερε ν’ αποκτήσει έστω και κάποιους λίγους ελάχιστους οπαδούς.
Τον Μάστορα, τον κασιδιαρέο και τον Φύρερ.
Δεν είναι και μικρό πράγμα ο ίδιος ο Φύρερ να σε κολακεύει επί 5 και βάλε λεπτά και μετά ξανά ο Κασιδιαρέος και μετά ξανά ο Φύρερ πάλι, όπως φαίνεται στο βίντεο.
http://omadeon.wordpress.com/2013/09/24/takis-sieg-heil/
Αυτό είναι πραγματικά εντυπωσιακό φινάλε στην 40ετή «καριέρα» του. Να σε επαινούν οι χρυσαβγίτες αμέσως μετά τη δολοφονία που άλλαξε το χάρτη. Εντυπωσιακό επίτευγμα, ομολογώ.
Αστονα να πάει στο διάολο. Αυτός μόνο για κακό είναι ικανός. Καλό δεν είδε ποτέ κανένας από τον ημιπαράφρονα.
Δεν ξέρω και πολλά για τον χαρακτήρα του Φωτόπουλου, αλλά αυτό που λέει περνάει από το μυαλό του κάθε αριστερού που μελετά τη συμπεριφορά του κυρίαρχου συστήματος. Ότι δηλαδή οι ένοχοι και οι πουλημένοι προσπαθούν να ξεπλυθούν από τις αμαρτίες τους αναδεικνύοντας στο έπακρο βαθμό την εγκληματική αυτή οργάνωση και ορίζοντας για τον εαυτό τους το ρόλο του άσπιλου δημοκράτη. Το ίδιο ακριβώς και ακόμα πιο έντονα λέει και ο Δελαστίκ σε άρθρο στο «Έθνος»: «Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου». Και η ειρωνία είναι ότι και αυτό το άρθρο το αναδημοσίευσαν οι νεοναζί στο μπλογκ τους. Ας μην βιαστούμε να πούμε ότι τον «επαινούν οι χρυσαβγίτες αμέσως μετά τη δολοφονία που άλλαξε το χάρτη.»
Και έγραψε και άλλα ο Δελαστίκ που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλη αντίδραση : «Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα… Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα εξ ιδίας πρωτοβουλίας”.
http://kokkinhshmaia.wordpress.com/2013/09/22/%CE%B5%CE%B5-%CE%BD%CE%B4-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1/