Γιώργος Κηρύκου (1955-1993) – Μια απ’ τις πολλές ιστορίες των άγνωστων «ανώνυμων» ανιδιοτελών αγωνιστών του Πολυτεχνείου

Ονομαζόταν Γιώργος Κηρύκου, καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών.Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Εραιστέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.

Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα ‘Κάτω η χούντα‘ και ‘Επανάσταση λαέ‘, είναι πασίγνωστη. Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια.

Γιώργος Κηρύκου (1955-1993). Πύλη Πολυτεχνείου, 16/11/1973

 

Μετά τα γεγονότα, συνελήφθη από τα όργανα της χούντας, κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, δεν ήξεραν εάν είναι ζωντανός ή όχι. Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του μέσω ενός φαντάρου, κι εκείνη έσετιλε γράμμα στην Ικαρία για να πει στην οικογένεια ότι είναι ζωντανός.

Αργότερα μπαρκάρισε στα καράβια, ξαναγύρισε γιατί ήταν ‘παράνομος’, πήγε στην Αμερική, παντρεύτηκε, έκανε έναν γιο, και δούλευε μουσικός στην Αστόρια. Χώρισε, γύρισε στην Ικαρία στην μάνα του και στις αδελφές του, έκανε έναν δεύτερο γάμο, και έκανε μαθήματα κιθάρας σε παιδιά. Το παρατσούκλι του ήταν ‘Αλμπάνο‘

Το καλοκαίρι του 1993, με τις φοβερές πυρκαγιές στο νησί που κόστισαν 13 νεκρούς, σε ηλικία 38 ετών, μαζί με δυο φίλους του, βοηθούσε να αντιμετωπιστεί η καταστροφή. Οταν άκουσε για 4 γέροντες εγκλωβισμένους που κινδύνευε η ζωή τους, πήγε εκεί. Προσπάθησε να σώσει μια γριούλα από την φωτιά, την πήρε στην πλάτη του για να την μεταφέρει, όμως ο αέρας άλλαξε κατεύθυνση και η φωτιά γύρισε. Εγκλωβίστηκαν όλοι εκεί, κι εκεί έχασε τη ζωή του.

Αυτή ήταν, εν συντομία, η ιστορία του Γιώργου Κηρύκου. Αλλά δεν είναι η ιστορία του Γιώργου Κηρύκου μόνο. Είναι και η ιστορία των χιλιάδων άγνωστων ‘ανώνυμων’ ανιδιοτελών αγωνιστών του Πολυτεχνείου, που ποτέ δεν ζήτησαν τίποτε και ποτέ δεν εξαργύρωσαν εκείνους τους αγώνες.

Advertisement

Ενας χρόνος «Εφημερίδα των Συντακτών» – Ολα τα κείμενα της ομάδας του «Ιού» και των φορέων του, Αντα Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά και Τάσου Κωστόπουλου

Στις 5 Νοεμβρίου 2013, η «Εφημερίδα των Συντακτών» έκλεισε ένα χρόνο. Μαζί με τις ολόθερμες ευχές μας για μακροημέρευση και για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες (λ.χ. στο ζήτημα του ξεσκεπάσματος της ναζιστικής συμμορίας, η δουλειά των φορέων του «Ιού» αποδείχτηκε ανεκτίμητη), και αφού εμείς εδώ είμεθα φανατικοί αναγνώστες της -και αυτό είναι λογικό, αφού πρόκειται για την καλύτερη εφημερίδα αυτής της εποχής-, σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα μικρό δώρο, τόσο στους επισκέπτες του ιστολογίου, όσο και στους αναγνώστες της «ΕφΣυν» (που κάτι μας λέει ότι τα δυο αυτά σύνολα ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό).

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη για την επέτειο

Οπως ξέρουμε, η ομάδα του «Ιού» έκλεισε τον επί 21 έτη κύκλο της στην «Ελευθεροτυπία» τέτοιες μέρες, αρχές Νοεμβρίου του 2010. Στη συνέχεια, και για ένα περίπου χρόνο, μέχρι τα τέλη του 2011 και την μεγάλη απεργία στην «Ε», τα μέλη του «Ιού» δημοσίευαν κείμενά τους στην «Ε» σαν μονάδες και όχι σαν ομάδα. Για την περίοδο αυτήν, τα κείμενά τους δεν υπάρχουν κάπου συγκεντρωμένα όλα μαζί στο διαδίκτυο (αλλά κάτι θα κάνουμε γι’ αυτό αργότερα κάποια στιγμή), παρά μόνο διάσπαρτα στην ιστοσελίδα της «Ε», όσο αυτή μπορεί να προσφερθεί για να τα αναζητήσει κανείς, με όλες τις δυσκολίες του συστήματος αναζήτησης. Τα «κομμένα» κείμενα των φορέων του «Ιού» που δεν «χώρεσαν» στην «Ελευθεροτυπία», εδώ Κείμενα εκτός Ελευθεροτυπίας.

Από τις αρχές Νοεμβρίου 2012, ο «Ιός» και τα τρία μέλη του που βλέπετε στον τίτλο γράφουν στην «ΕφΣυν». Εμείς εδώ, έχουμε συλλέξει όλα (ή έστω, σχεδόν όλα, αν τυχόν μας έχει ξεφύγει κανένα) τα κείμενά τους, είτε σαν ομάδα, είτε ατομικά, και κάνοντας έναν εγκάρδιο χαιρετισμό (ίσως κι ένα κλείσιμο του ματιού) στην αγαπητή εφημερίδα και στους συντελεστές της, σας τα παρουσιάζουμε εδώ από κάτω, σε χρονολογική σειρά. Συμπεριλαμβάνονται, ακόμα, και πολλά «Πολιτικά Παρασκήνια«, όσα κείμενα γράφτηκαν σε συνεργασία με άλλους καλούς ρεπόρτερ της «ΕφΣυν» (όπως η Αφροδίτη Πολίτη, ο  Δημήτρης Αγγελίδης, η Ντίνα Δασκαλοπούλου κ.ά.), καθώς και ορισμένα που δεν ανέβηκαν στην ιστοσελίδα της «ΕφΣυν» και βρέθηκαν σε άλλους ιστότοπους.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

_____________________

Πρώτα ας δούμε το κύριο άρθρο της ημέρας της επετείου, με τίτλο «Εφημερίδα των Συντακτών – Ενας χρόνος«: