Βρήκαμε το επάγγελμα του Μιχαλολιάκου (αλλά το ξαναχάσαμε την επόμενη μέρα)

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Πάνω απ’ όλα η Οικογένεια. Η Famiglia. Μακριά από ‘μας ο νεποτισμός, η φαυλοκρατία, η οικογενειοκρατία, το βόλεμα ημετέρων και τα ρουσφέτια. Χρυσή Αυγή για την αξιοκρατία, επιτέλους.

 

Αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο, εδώ και 35-40 χρόνια, και ταυτόχρονα ένα θέμα ταμπού εντός της ναζιστικής οργάνωσης: Κανείς δεν το συζητάει ποτέ, κανείς δεν το αναφέρει, με σποραδικές μόνο εξαιρέσεις, όταν λ.χ. αποχωρήσαντες και απογοητευμένοι χρυσαβγίτες αφήνουν από καμιά υπόνοια, μετά την έξοδό τους απ’ τη ναζιστική γκρούπα:

– Ποιο είναι το επάγγελμα του Αρχηγού και Φίρερ της Χρυσής Αβγής; Εχει κολλήσει ποτέ του ένσημα;

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Νίκο Χασαπόπουλο, δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο Μιχαλολιάκος έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Σπούδαζε μαθηματικός εκεί γύρω στην αρχή της Μεταπολίτευσης, αλλά κανένας δεν ξέρει αν πήρε ποτέ πτυχίο και αν ποτέ εξάσκησε το επάγγελμα. Από το πρώτο ‘πόθεν έσχες’ που υποχρεώθηκε να καταθέσει στη Βουλή για τα εισοδήματα του 2012, προκύπτει ότι το ζεύγος Μιχαλολιάκου-Ζαρούλια είναι κάτοχοι μιας διόλου ευκαταφρόνητης περιουσίας, και αυτό το συγκεκριμένο είναι κάτι που τονίζουν όλοι οι απογοητευμένοι πρώην χρυσαβγίτες:

– Οτι ο αρχηγός τους περνάει ζωή χαρισάμενη με όλες τις ανέσεις, χωρίς να έχει ασκήσει ποτέ κανένα επάγγελμα, την ίδια στιγμή που οι φτωχοί νεοναζί της ΧΑ ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν συνδρομές και να αγοράζουν τις πανάκριβες στολές παραλλαγής και τα αξεσουάρ με τα διάσημα της συμμορίας που διαθέτει αποκλειστικά η ‘Φάλαγγα’ του Παναγιώταρου, εισαγόμενα και ‘Made in Pakistan’, ασφαλώς.

Πολλά πρώην στελέχη, που είχαν εκπαραθυρωθεί και εκδιωχτεί έπειτα από μιχαλολιάκειες μεθοδεύσεις, δεν διστάζουν να ισχυριστούν ότι η ΧΑ, είτε σαν οργάνωση, είτε σαν περιοδικό, είτε σαν εφημερίδα, είτε σαν κόμμα, αποτελεί ΙΧ ιδιωτικής χρήσεως επιχείρηση προσπορισμού ατομικού εισοδήματος για τον Φίρερ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι τις τωρινές βουλευτικές αποζημιώσεις και κρατικές ενισχύσεις, και πως το ΑΦΜ 040002097 που χρησιμοποιούσε το κόμμα ήταν το προσωπικό ΑΦΜ του ίδιου του Μιχαλολιάκου, τουλάχιστον μέχρι την είσοδο της οργάνωσης στη Βουλή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κόμμα του Μιχαλολιάκου δεν υπήρξε ποτέ κάποιο όργανο αρμόδιο για τα οικονομικά της οργάνωσης. Μόνο μετά τις εκλογές του 2012 ο Μιχαλολιάκος έφτιαξε μια ‘Επιτροπή Οικονομικών’, με όλα τα μέλη της διορισμένα από τον ίδιο, όπως διαβάζουμε σε μια συνέντευξη του Φύρερ στον Αντώνη Ελληνα, όπου όλες οι οικονομικές δοσοληψίες της οργάνωσης, όπως επίσης και η κατάληξη των συνδρομών των 1.000 ή 2.000 ή 3.000 (μυημένων και με ‘χρίσμα’) μελών της ναζιστικής γκρούπας, όπως επίσης και οι πάσης φύσεως οικονομικές ενισχύσεις και κουπόνια ενίσχυσης, όλα ελέγχονταν από τον ίδιο τον Φύρερ. Και εξακολουθούν να ελέγχονται, δηλαδή, αφού τα μέλη της ‘Επιτροπής Οικονομικών’ διορίζονται και παύονται από τον Μιχαλολιάκο, όπως άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα υπόλοιπα 5 (‘ανώτατα’) όργανα του κόμματος, σύμφωνα με την ‘Αρχή του Αρχηγού’, μεταφορά στα καθ’ ημάς του χιτλερικού ‘Fuhrerprinzip’.

Εκτός της οργάνωσης, το θέμα απασχολεί μία στις τόσες και τον Τύπο: Εχει ο αρχηγός επάγγελμα; Εχει κολλήσει ποτέ του ένσημα;

Τελικά, φαίνεται πως ναι, μάλλον έχει ένα επάγγελμα, και, πράγματι, η επιβεβαίωση έρχεται από τα χείλη του προσώπου εκείνου που είναι το πλέον αρμόδιο να γνωρίζει: Από την ίδια την σύζυγο κ. Ελένη Ζαρούλια-Μιχαλολιάκου του Βασιλείου. Οπως διαβάσαμε πρόσφατα, «η Συναγωνίστρια Ελένη Ζαρούλια έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο κ. Αντώνη Μεϊδανίδη για το antonionews.gr», σε έναν δημοσιο’γράφο’, δηλαδή, που παίρνει μόνο αβανταδόρικες συνεντεύξεις ακόμη κι από εντελώς άγνωστους χρυσαβγίτες:
http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia-monh-lush-gia-thn-sunechish-tou-ethnous-mas-h-chrush-augh-bi

Η κ. Ζαρούλια σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να χρησιμοποιήσει μπροστά στην κάμερα του φιλικού της δημοσιο’γράφου’, και για χάρη του κοινού τους, εκείνο το γνωστό στερεότυπο κλισέ που χρησιμοποιούν όλοι όσοι θέλουν να πείσουν τους συνομιλητές τους και την κοινή γνώμη πως «στην πολιτική δεν μπήκαμε για την κονόμα ή για τη φήμη, αλλά από ανιδιοτέλεια και διάθεση προσφοράς στον τόπο και στους συμπολίτες μας, και ότι εμείς δεν έχουμε ανάγκη από λεφτά, είμαστε χορτάτοι, δεν είμαστε λιγούρια» κ.λπ. κ.λπ. αφόρητης κοινοτοπίας.

Κι έτσι, αφού για την ίδια γνωρίζουμε ότι κύρια επαγγελματική της δραστηριότητα είναι το γνωστό ροζ ξενοδοχείο ημιδιαμονής ‘New Dream’, που προσφέρει «διακριτική είσοδο» και υπηρεσίες αυστηρά «τρίωρης ημιδιαμονής» (κατά πάσα πιθανότητα, κληρονομιά των κατοχικών επαγγελματικών ‘ανοιγμάτων’ του Βασίλειου Ζαρούλια), η κυρία Ελένη ομολογεί ποιο είναι το πραγματικό επάγγελμα του Φίρερ, όλα αυτά τα χρόνια. Επί λέξει, εδώ γύρω στο 6.15», :

«- Εμείς στην πολιτική δεν μπήκαμε για να γίνουμε πλούσιοι. Εγώ προσωπικά προέρχομαι από μια εύρρωστη οικονομικά οικογένεια. Ο σύζυγός μου έχει την απασχόλησή του, μια εφημερίδα … η οποία αποδίδει κέρδη. Ως εκ τούτου, δεν είμαστε λιγούρια της εξουσίας. Δηλαδή, αν αύριο το πρωί, δεν με εκλέξει ο ελληνικός λαός, δεν θα πεινάσω».

Συνεπώς, το πολύ καλά φυλαγμένο μυστικό σχετικά με το επάγγελμα του ανεπάγγελτου αποκαλύπτεται:

– Δουλειά του Μιχαλολιάκου είναι η εφημερίδα («η οποία αποδίδει κέρδη») της ναζιστικής γκρούπας. Μια εφημερίδα, ας θυμηθούμε, που είχε πρωτοεκδοθεί χάρη σε ένα … λαχείο, που υποτίθεται ότι κέρδισε ακριβώς την επίμαχη εβδομάδα ένας τότε συναγωνιστής τους, όπως είχαμε δείξει εδώ, στην Σκηνή Εβδομη.

Advertisement

Οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης – 1942: «Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο» – 1943: «Αι ελληνικαί γεννεαί θα εορτάσουν όταν αποκαθαρθή η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρας» (Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, το «Μαύρο Σάββατο» της 11ης Ιουλίου 1942)

Η Απογευματινή (της Θεσσαλονίκης), εφημερίδα που στήριζε προπολεμικά το Λαϊκό Κόμμα, ήταν η μοναδική προπολεμική εφημερίδα που κυκλοφορούσε στη διάρκεια της Κατοχής, μαζί με τη Νέα Ευρώπη, η οποία στήθηκε ταυτόχρονα με την είσοδο των Γερμανών στην πόλη. Κυκλοφόρησαν ανελλιπώς επί 3,5 χρόνια, με το τελευταίο τους φύλλο να εκδίδεται στις 29 Οκτωβρίου του 1944. Το τελευταίο διάστημα της Κατοχής συγχωνεύτηκαν και κυκλοφορούσε ένα κοινό φύλλο, με πολύ παράξενο -τετράγωνο- σχήμα, λόγω έλλειψης χάρτου, προφανώς. Στις δυο εφημερίδες έγραφαν, εκτός από τους στρατευμένους στη ναζιστική υπόθεση δημοσιογράφοι, και γνωστοί ένοπλοι δωσίλογοι όπως ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος και ο Κύρος Γραμματικόπουλος.

Συνεκδότης της Απογευματινής ήταν από το 1933 ο Αλέκος Ωρολογάς, μαζί με το Δημήτριο Τσούρκα. Μαζί με τον αδερφό του Πέτρο Ωρολογά (με τα ψευδώνυμα «Βραδυνός» και «Τριάστερος»), τον Μιχάλη Παπαστρατηγάκη, τον Νίκο Φαρδή της «Μακεδονίας» που είχε παίξει σημαντικό ρόλο στα γεγονότα του εμπρησμού του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ το 1931 από την οργάνωση ΕΕΕ, τον Νίκο Καμμώνα, τον Ευρυπίδη Χειμωνίδη, τον Ξενοφώντα Φον Γιοσμά κ.ά. ήταν ανάμεσα στους 17 δημοσιογράφους που δικάστηκαν για δωσιλογικές πράξεις το 1945. Ολοι οι παραπάνω ήταν αρθρογράφοι και στις δύο εφημερίδες, όπως επίσης και στο βραχύβιο έντυπο «Νέοι Καιροί», ιδιοκτησία του Πέτρου Ωρολογά με διευθυντή τον Γρηγόρη Γραμματικόπουλο, που κυκλοφόρησε από τον Αύγουστο του 1942 μέχρι τον Μάρτιο του 1943.

Εχοντας την πλήρη συμπαράσταση των γερμανικών αρχών, που μέχρι και κοινές ελληνογερμανικές εταιρείες χάρτου είχαν συστήσει με τους υποτακτικούς τους δωσίλογους (όταν δεν έβαζαν από κοινού χέρι στις αντίστοιχες εβραϊκές επιχειρήσεις, όπως του Σολομών Κοέν που τον έκλεισαν οικογενειακώς στο στρατόπεδο Παύλου Μελά και μετά του απέσπασαν και σεβαστό αριθμό λιρών, για να μην τον ελευθερώσουν παρά μόνο όταν υπέγραψε ότι παραχωρεί τις αποθήκες και τα εργοστάσιά του στον Φαρδή), έτσι ώστε οι τελευταίοι να πλουτίζουν ευκολότερα, οι τρεις αυτές εφημερίδες έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στη διάχυση της γερμανικής προπαγάνδας και στην εφαρμογή της «τελικής λύσης» στην Ελλάδα, τελειοποιώντας σε ελληνική μετάφραση την ναζιστική αντισημιτική παραφιλολογία, αλλά, επίσης, πρόσφεραν μεγάλες ευκαιρίες πλουτισμού σε εκδότες και δημοσιογράφους, όπως και σημαντικά απτά υλικά κέρδη και περίοπτες θέσεις για τους συνεργάτες τους στους καταλόγους των «μεσεγγυούχων» των εβραϊκών περιουσιών της Υπηρεσίας Διαχείρισης Ισραηλιτικών Περιουσιών (ΥΔΙΠ).

Η Νέα Ευρώπη στις 11 Απριλίου 1941 ανακοινώνει το κλείσιμο όλων των εφημερίδων, μεταξύ αυτών και των τριών εβραϊκών, της L’ Independant και Progres που κυκλοφορούσαν στη γαλλική και της El Messagero που κυκλοφορούσε στην ισπανοεβραϊκή. Την Κυριακή 20 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του Χϊτλερ, και ενώ ήδη η ηγεσία της Κοινότητας -εκτός από τον αρχιραββίνο Κόρετς που έλειπε στην Αθήνα- έχει συλληφθεί από τις 15 Απριλίου, εμφανίζεται το πρώτο σκληρό αντισημιτικό άρθρο, στο οποίο κατηγορούνται οι Εβραίοι πως κατέστρεψαν τη φτωχή Γερμανία και δίνεται η υπόσχεση:

«[…] θα εξωσθούν από την κοινωνικήν και πολιτικήν ζωή οι εβραίοι. Και δεν θα υπάρχη πλέον πρόσφορον έδαφος δι’ αιματοχυσίας μεταξύ των λαών προς εξυπηρέτησιν πλουτοκρατικών συμφερόντων. Με τον θρίαμβο του Γερμανικού Στρατού, ο εβραϊκός δαίμων θα εξαφανισθή».

Την επομένη, εθελοντές με δική τους πρωτοβουλία αναλαμβάνουν να τοιχοκολλήσουν σε όλα τα εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία και άλλα καταστήματα την δίγλωσση πινακίδα σύμφωνα με την οποία «οι Εβραίοι είναι ανεπιθύμητοι».

 

Αυτές οι πινακίδες εμφανίστηκαν σε εβραϊκά καταστήματα ήδη από τις 21 Απριλίου του 1941, μόλις 12 ημέρες μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης απ’ τους Γερμανούς.

 

Στις 12 Μαΐου, η Νέα Ευρώπη ανακοινώνει την ανασύσταση της ΕΕΕ, κάτω από την καθοδήγηση του Sonderkommando Rosenberg και της Γκεστάπο, ασφαλώς, η οποία «θα συνεχίση το έργον της εναντίον των κρυφών εχθρών της Ελλάδος» σαν οργάνωση με δυναμικά τάγματα κρούσης, με αντισημιτικό και αντικομμουνιστικό και αντισυμμαχικό χαρακτήρα.

Μικρά μυστικά της Χρυσής Αυγής: Η εμφανής δυστοκία στην στελέχωση των ψηφοδελτίων: Σφαγή στους κατηγορούμενους-‘βαρίδια’ μεσαία στελέχη και προνόμια στους ‘ημέτερους’ του Φίρερ

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

Ανθρακες ο θησαυρός για τις πολυαναμενόμενες ‘εκπλήξεις’ με τα σημαντικά ονόματα που υποτίθεται ότι θα στελέχωναν τα χρυσαβγίτικα ψηφοδέλτια, όπως διαφήμιζαν από τη διαδικτυακή τους τηλεόραση και τις ιστοσελίδες τους όλο αυτό το διάστημα οι υπόδικοι χρυσαβγίτες, με πρώτο και πιο ενθουσιώδη τον Κασιδιάρη. Στα ψηφοδέλτια που ανακοινώθηκαν στην ιστοσελίδα τους (για να μην τους χαρίζουμε κλικ, εδώ) μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα εξής:

Οι εκλογές άλλαξαν τα πράγματα μόνο μία φορά 30 Ιανουαρίου 1933. Περιοδικό του «Μετώπου Νεολαίας» της ΧΑ Αντεπίθεση, τχ#33, Ιούνιος 2009. Βάζουν και αστεία με τον Μπόμπο.

 

– Πλήρης ένδεια σε νέα πρόσωπα. Οι θέσεις καλύφθηκαν κατά κύριο λόγο από υποψήφιους των περασμένων εκλογών. Η μοναδική μεταγραφή ήταν αυτή του ‘δημοσιογράφου’ και εκδότη της χρυσαβγίτικης εφημερίδας ‘Ακρόπολις’, με τις πολλές φήμες να τον ακολουθούν, του κ. Αρη Σπίνου, και μετά απ’ αυτόν η … μητέρα του Κασιδιάρη σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας

– Ο Μιχαλολιάκος φρόντισε να εξαφανίσει σχεδόν το σύνολο των στελεχών του που έχουν ή είχαν δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη. Σφαγιάστηκαν όλοι οι ‘πιστοί στρατιώτες’ της οργάνωσης και όσοι ‘έδωσαν το αίμα τους’ ή και την ελευθερία τους ακόμα γι’ αυτήν, ενώ επιφυλάχθηκε προνομιακή μεταχείριση σε όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη και τους βουλευτές. Λογικόν, αφού οι τελευταίοι δεν είναι αναλώσιμοι, σε αντίθεση με τα μέλη των ταγμάτων εφόδου που είναι εκεί μόνο για τις βρωμοδουλειές.

– Εμφανή, επίσης, ήταν τα μαγειρέματα και η ακροβατική ισορροπία, ώστε να μπορέσει να συμπληρώσει τον απαραίτητο αριθμό υποψηφίων με όσο το δυνατόν περίσσότερους απόφοιτους Λυκείου, μιας που έμαθε καλά το μάθημά του, όταν στις περασμένες εκλογές, η συντριπτική πλειοψηφία των τυχερών εκλεχθέντων ήταν απολύτως ανίκανοι να συντάξουν μια απλή πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, και ειδικά μέσα στη Βουλή.

Για τον κ. Αρη Σπίνο, υπάρχουν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές στο διαδίκτυο. Λ.χ.:
http://ardin-rixi.gr/archives/14871

Η Χρυσή Αυγή απέκτησε τη δική της Blutfahne, τη ματωμένη παγανιστική σημαία SS του Χίτλερ, με το αίμα των νεκρών ναζιστών από το πραξικόπημα της μπυραρίας

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Τι ακριβώς είναι [Σ.Σ. προσοχή στα κεφαλαία] η … «Σημαία με το Αίμα των Αγωνιστών και Συντρόφων […]» κ.λπ. κ.λπ.;

Από την ιστοσελίδα της ΧΑ, 30/12/2014, η … «Σημαία με το Αίμα των Αγωνιστών και Συντρόφων […]» κ.λπ. κ.λπ.

http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/paramonh-prwtochronias-me-ton-alejandro-geronta

 

Ασφαλώς, πρόκειται για άλλη μια σύμπτωση, όπως συμπτώσεις είναι και το γαμμάδιον ή ο ναζιστικός χαιρετισμός ή η 21η Δεκεμβρίου σαν ημέρα μύησης και ορκωμοσίας ή το σύνθημα ‘Ζήτω η νίκη’ και ‘Ζήτω ο θάνατος’, ή η κονκάρδα στο πέτο, πανομοιότυπη μ’ εκείνη του NSDAP με τη μόνη διαφορά πως αντί για σβάστικα υπάρχει εκεί η «εξελιγμένη σβάστικα», ο μαίανδρος, ή η παραφιλολογία πως και ο Χίτλερ πριν να κατακτήσει την εξουσία φυλακίστηκε κι έγραψε το ‘Mein Kampf’, όπως ο Ελλην Φίρερ γράφει το δικό του μανιφέστο με τον Παππά στον ρόλο του γραμματέα-Ρούντολφ Ες κ.ο.κ.
Πολύ πιθανό. Εδώ, όμως. έχουμε κάτι καινούργιο.

Η Χρυσή Αυγή, το ‘νόμιμο πολιτικό κόμμα’ των ‘Ελλήνων εθνικιστών’, ως γνωστόν, δεν έχει καμία σχέση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό και με το χιτλερικό NSDAP. Απλά, έχει μελετήσει κάθε του βήμα και έχει αντιγράψει κάθε του λεπτομέρεια, ακόμη και στα δευτερεύοντα και στα «σημειολογικά». Είναι σύμπτωση λ.χ. ότι ο χιτλερικός ύμνος του Γ’ Ράιχ που ακούγεται σε αυτό εδώ το βίντεο είναι ο χρυσαβγίτικος ύμνος ‘Ορθό το Λάβαρο’.

Δείτε το βίντεο:

 

Κι εδώ:

 

Οι σκηνές που μόλις παρακολουθήσατε ήταν μια τυπική ναζιστική ψευδοθρησκευτική, με παγανιστικά στοιχεία, χιτλερική τελετουργία, η οποία ελάμβανε χώρα πολύ συχνά στη χιτλερική Γερμανία μέχρι τον Οκτώβριο του 1944, και οπωσδήποτε σε κάθε μια από τις ετήσιες συγκεντρώσεις του χιτλερικού κόμματος στη Νυρεμβέργη, κάθε χρόνο ανελλιπώς.
Πρόκειται για την διαβόητη ‘Blutfahne‘, την ‘Σημαία του Αίματος‘: