Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, το εξώφυλλο.
Σύμφωνα με το άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε στην Σκηνή Δεύτερη
.
Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ για την Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ)
Σελίδα 46
Οδός Πανεπιστημίου, 23 Μαρτίου 1963. Το τμήμα Νέων των Ελπιδοφόρων παρελαύνει με πλήρεις στολές, διάσημα, αμφιμασχάλια και εξαρτύσεις, κατόπιν εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας και του υπουργού Γεωργίου Ράλλη. Ο ομαδάρχης τους με πολιτικά δίπλα στον αστυφύλακα. Στην ίδια παρέλαση μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, συμμετείχε και άλλο άγημα, των λεγομένων ‘Μελανοχιτώνων‘, επίσης με επίσημη άδεια απ’ το υπουργείο. Η φωτογραφία από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’. Την ίδια στιγμή, αντιπροσωπεία σπουδαστών που προσπάθησε να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια δέχτηκε επίθεση από αστυφύλακες. Ποδοπάτησαν το στεφάνι και ακολούθησαν τραμπουκισμοί και συλλήψεις.
‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντωςοπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.
Και ανάμεσά τους, όπως είπαμε, υπήρχαν καθαροί χιτλερικοί. Οπως π.χ. η ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών‘ που σύμφωνα με το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης‘, είχε κάνει βανδαλισμούς και είχε χαράξει σβάστικες στο κτίριο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, την ίδια μέρα που νεοναζί χάραζαν αγκυλωτούς σταυρούς σε σπίτια Εβραίων στην Φραγκφούρτη. Απείλησε με θάνατο τον πρόεδρο της Κοινότητας κ. Φριζή και τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Λέσχης Μ. Οσμο. Εστειλε απειλητικές επιστολές στον (με εβραϊκή καταγωγή) Κάρολο Κουν, στον Δημήτρη Μυράτ και την Σμαρούλα Γιούλη επειδή οι θίασοι τους ανέβαζαν αντιναζιστικά αντιπολεμικά έργα. Για τον ίδιο λόγο, έκαψε το θέατρο ‘Ορφεύς’ στην Κέρκυρα. Απειλούσε εφημερίδες, κόμματα, οργανώσεις, ακόμη και δεξιούς στρατηγούς της Αντίστασης [10β].
Απειλητική επιστολή εναντίον του απόστρατου (ΕΔΕΣίτη) στρατηγού Νικόλαου Κοσίντα, με υπογραφή ΝΟΑ, ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών, παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν’. Από την ταινία ‘100 ώρες του Μάη’ των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού, 1963-1964. Ο Κοσίντας απειλήθηκε από την ΝΟΑ-ΚΚΚ να μην μιλήσει στην εκδήλωση την ημέρα της επετείου της εισβολής των ναζί στην Αθήνα, της ‘Πανελληνίου Ενώσεως Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής Ο Φοίνιξ‘, μιας οργάνωσης που αγωνιζόταν για την αναγνώριση της (πραγματικής) Εθνικής Αντίστασης.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:Απειλητική επιστολή εναντίον του απόστρατου (ΕΔΕΣίτη) στρατηγού Νικόλαου Κοσίντα, με υπογραφή ΝΟΑ, ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών, παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν’. Από την ταινία ‘100 ώρες του Μάη’ των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού, 1963-1964. Ο Κοσίντας απειλήθηκε από την ΝΟΑ-ΚΚΚ να μην μιλήσει στην εκδήλωση την ημέρα της επετείου της εισβολής των ναζί στην Αθήνα, της ‘Πανελληνίου Ενώσεως Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής Ο Φοίνιξ‘, μιας οργάνωσης που αγωνιζόταν για την αναγνώριση της (πραγματικής) Εθνικής Αντίστασης.
Αλλά δεν ήταν οι μοναδικοί νεοναζί, αντισημίτες και χιτλερόφιλοι στους νυχτερινούς δρόμους της Αθήνας και της επαρχίας. Στις 5 Ιανουαρίου 1960, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων απασχολούσε ένα πρωτοφανές κύμα επιθέσεων και βανδαλισμών, με χιτλερικές υπογραφές, στα κτίρια των Εβραϊκών Κοινοτήτων και Συναγωγών σε πολλές ακόμα πόλεις της Ελλάδας, εκτός απ’ την Αθήνα (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ρόδος, Χαλκίδα κ.ά., ακόμη και στον Αερολιμένα Ελληνικού) [11].
Ελευθερία, 05/01/1960, Εξηπλώθη εις 12 χώρας ο αντισημιτισμός, Εκδηλώσεις και εις Αθήνας
Κόκκινοι αγκυλωτοί σταυροί, συνθήματα ‘Να καούν οι Εβραίοι‘, απειλές, εμπρησμοί και άλλες παρόμοιες ενέργειες έδειχναν ότι είχε φτάσει και στην Ελλάδα το πρώτο μεταπολεμικά σημαντικό αντισημιτικό-νεοναζιστικό ξέσπασμα που σημειώθηκε σε 400 πόλεις σε όλον τον κόσμο εκείνη την εποχή -αυτό που έμεινε γνωστό σαν ‘Η επιδημία της σβάστικας‘. Είχε ξεκινήσει στα Χριστούγεννα του 1959 στη Δυτική Γερμανία από μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης ‘Γερμανικό Ράιχ‘ και επεκτάθηκε το αμέσως επόμενο διάστημα στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στη Νότια Αφρική, στο Ισραήλ και στη Λατινική Αμερική, με τελικό απολογισμό σχεδόν 2.500 κρούσματα. Στην Ελλάδα, οι νεολαίες της Αριστεράς και του Κέντρου, με κοινές ανακοινώσεις τους, καταδίκαζαν τους φυλετικού χαρακτήρα βανδαλισμούς και ζητούσαν τη διάλυση των νεοφασιστικών οργανώσεων, όπως αυτές στις οποίες ήταν μέλη οι Μιχαλόλιας και Παξινόπουλος [12].
Ελευθερία, 06/01/1960, Ναζισταί οι δράσται του αντισημιτισμού, Εκδηλώσεις και εις Θεσσαλονίκη
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[10α] Για το συνέδριο των παρακρατικών, βλ. αλληλογραφία του αρχηγού της ‘Αντικομμουνιστικής Σταυροφορίας Πειραιώς’ Σ. Σαραντάκου με τον επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, Πασχάλη Κόντα στο Κώστας Παπαϊωάννου, Πολιτική δολοφονία, Υπόθεση Λαμπράκη, Θεσσαλονίκη 1963, εκδόσεις Ποντίκι, Αθήνα, 1993, σ. 63· παρόμοιο έγγραφο με παρόμοιες απαιτήσεις και προτάσεις προς τον Κόντα είχε στείλει και ο Φον Γιοσμάς.
[10β] Για τη ΝΟΑ και τον Σέρμαν Μίλλερ, βλ αναλυτικά Γιάννης Βούλτεψης, Υπόθεση Λαμπράκη, Τόμος Α’, Η Μάχη, Θεσσαλονίκη 1963, Β’ έκδοση, εκδόσεις Αλκυών, Αθήνα, 1998, σ. 47 κ.έ.
[11] Βλ. λ.χ. εφημερίδες Ελευθερία και Νέα, 5,6,7 και 10/01/1960
[12] Για το παγκόσμιο αντισημιτικό-νεοναζιστικό ξέσπασμα τέλη 1959, αρχές 1960 βλ. Δημήτρης Ψαρράς, Το μπεστ σέλερ του μίσους, Τα ‘πρωτόκολλα των σοφών της Σιών’ στην Ελλάδα, 1920-2013, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2013, σ. 196 κ.έ.
# Οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης – 1942: «Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο» – 1943: «Αι ελληνικαί γεννεαί θα εορτάσουν όταν αποκαθαρθή η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρας» (Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, το ‘Μαύρο Σάββατο’ της 11ης Ιουλίου 1942) https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/01/13/mavro-sabbato/
# Δικογραφία για τη ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση Combat 18 Hellas και τους ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές) μετά από δημοσίευμα του XYZ Contagion και καταγγελία του ΕΠΣΕ – Η ερώτηση στη Βουλή και οι απαντήσεις δύο υπουργείων https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/11/22/dikografia-combat18-ame/
# Yad Vashem – Οι Ελληνες Δίκαιοι των Εθνών: 328 ονόματα Greek Righteous Among the Nations Honored by Yad Vashem [έως την 01 Ιανουαρίου 2016] http://wp.me/p1k8qz-5j
# Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/
Βράβευση του Αγγελου Εβερτ από το Yad Vashem, 15/07/1970 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, μαζί με τους αξιωματικούς της Αστυνομίας Βρανόπουλο, (αείμνηστο) Γλύκα και (αείμνηστο) Βλαστάρη. Παρουσία του Ιωσήφ Λόβιγγερ, του Ραββίνου και του Διπλωματικού Εκπροσώπου του Ισραήλ ονομάστηκαν ‘Δίκαιοι των Εθνών’.
Θεσσαλονίκη, το γκέτο: Ελληνες Εβραίοι συγκεντρωμένοι με αστέρια στο στήθος.
Θεσσαλονίκη, 1943, το γκέτο: Εβραίοι με κίτρινο αστέρι.
Θεσσαλονίκη,1943: Ζευγάρι Εβραίων φωτογραφίζεται στο σπίτι του και στο γκέτο με το κίτρινο αστέρι. Τα ονόματά τους: Joseph και Rachel Hassid. Πέθαναν στο Αουσβιτς, μάλλον στις πρώτες αποστολές. Η κόρη τους Margot με τον άντρα της Henri Mallah κρύφτηκαν στην Αθήνα και σώθηκαν.
Θεσσαλονίκη Γκέτο Εβραίων Συνοικισμός Βαρώνου Χιρς, Λήψη από Σιδηροδρομικό Σταθμό
Κίτρινα αστέρια και Ταυτότητες (‘Personal Ausweis’).
M;artiow 1943, Λαγκαδάς: Εβραίοι του Λαγκαδά περνούνε μέσα από την πόλη προς το γκέττο.
Θεσσαλονίκη, 09/04/1943: Φάλαγγα Εβραίων στην Εγνατία οδό κατά την μεταφορά τους στον Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Ελληνική Πολιτεία, Ταυτότητα Σιμίχας Αλέξανδρος από Καβάλα (Πλαστή ταυτότητα), 13/04/1943.
Zvi Koretz (Τσβι Κόρετς): Φωτογραφία σύλληψης στη Βιέννη, Ανφάς και προφίλ.
Γιομτώβ Γιακοέλ: Φωτογραφία από το Δελτίο Ταυτότητας.
Εβραϊκός γάμος στη Θεσσαλονίκη, Ζευγάρι Εβραίων και συγγενείς, 1943. Στις αρχές του 1943, πολλά ζευγάρια Εβραίων παντρεύτηκαν βιαστικά νομίζοντας ότι σαν οικογένεια θα είχαν καλύτερη τύχη.
Δημοσίευμα της εφημερίδας Νέα Ευρώπη: ‘Προσοχή Ελληνες Γένητε φρουροί του νέου συνόρου που χωρίζει τον Εβραίον από τον γηγενή’.
Νέα Ευρώπη: Επίκαιρη Σάτυρα, Συμφωνία του Ατλαντικού, Ο φαύλος κύκλος.
Ο δωσίλογος Ζακ Αλμπάλα.
Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Τσιτσικλής, Προς Πρόεδρον ΥΔΙΠ περί διορισμού μεσεγγυούχων δια της περιουσίας των αποδημούντων Ισραηλιτών, 19/03/1943.
Ισως η πιο κλασική φωτογραφία με αντάρτες του ΕΛΑΣ. Οκτώβριος 1944, στα βουνά κοντά στην Αθήνα. Ο πρώτος άνδρας δεξιά είναι ο Σαλβατόρ Μπακόλας, 1922-2012, ή ‘Σωτήρης’, ο μοναδικός από την οικογένειά του που επέζησε από το Ολοκαύτωμα.
Αυτές οι πινακίδες εμφανίστηκαν σε εβραϊκά καταστήματα ήδη από τις 21 Απριλίου του 1941, μόλις 12 ημέρες μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης απ’ τους Γερμανούς.
Νέοι Καιροί τχ#05, 14/09/1942: Ο Εβραίος Σκιά ύποπτος πανταχού παρούσα Μορφή ανθρώπινη που προκαλεί την απέχθειαν Μια ζωντανή σκιαγραφία του.
Σπύρος Κουζινόπουλος – Ο παράνομος τύπος
Η εικόνα από το περιοδικό του ΚΙΣ «Χρονικά», τχ #230, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010, σελ. 21. Το περιοδικό υπενθυμίζει την επιστολή του κ. Παν. Ωρολογά στην εφημερίδα Καθημερινή, 11/09/2010. Ο ικανότατος ερευνητής Leon Saltiel του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ανέδειξε το δημοσίευμα στην Facebook ομάδα «Jewish Heritage in Greece», ζητώντας παραπάνω πληροφορίες για το «αρχείο του πατέρα» του κ. Ωρολογά -το οποίο, πολύ πιθανό να ταυτίζεται με το αρχείο των κατοχικών εφημερίδων-, έκκληση την οποία επαναλαμβάνουμε και από εδώ, μήπως σταθούμε τυχεροί και αποδειχτεί στο τέλος ότι ίσως υπάρχουν κι άλλα φωτογραφικά ντοκουμέντα από εκείνες τις μέρες.
Ο Ανδρέας Ασσαέλ, συλλέκτης φωτογραφιών πολέμου και απόγονος επιζώντων, ανακάλυψε σε ένα παζάρι παλαιών ειδών το σπάνιο φωτογραφικό αρχείο του Γερμανού στρατιώτη Βέρνερ Ράνγκε
Πλατεία Αριστοτέλους, λίγες μέρες μετά. Εβραίοι με τα μπογαλάκια τους έτοιμοι προς αποστολή σε καταναγκαστικά έργα. Ο Ανδρέας Ασσαέλ, συλλέκτης φωτογραφιών πολέμου και απόγονος επιζώντων, ανακάλυψε σε ένα παζάρι παλαιών ειδών το σπάνιο φωτογραφικό αρχείο του Γερμανού στρατιώτη Βέρνερ Ράνγκε
Θεσσαλονίκη, 11/11/1944: Αγγλος αξιωματικός μπροστά σε γερμανικό όρυγμα από εβραϊκές πλάκες.
Στη φωτογραφία των 57 κρατουμένων αντιστασιακών από τις φυλακές Αίγινας του 1943, διακρίνονται και τρεις Εβραίοι: Ο Κάρολος Μορντόχ (32 χρονών τότε), 6ος από αριστερά στην επάνω σειρά, Νικ Μενασέ (35 χρονών τότε), 2ος από δεξιά στην επάνω σειρά, και Σαμ Πεσάχ (40 χρονών τότε), 3ος από αριστερά στην δεύτερη καθιστή σειρά, με τον μπερέ
Τέλη άνοιξης του 1943, Αουσβιτς: Το ‘τσιγγάνικο τρένο’ φτάνει στο Αουσβιτς μεταφέροντας 20.000 μελλοθάνατους τσιγγάνους.
Ο Επιλοχίας (Master Sergeant) Roddie Edmonds το 1945.
Ο Roddie Edmonds και οι άνδρες του στο πεδίο της μάχης το 1944.
Το τελευταίο σημείωμα του πατέρα Σούση, σε σελίδα σημειωματαρίου του 1937
Μωυσής Μπουρλάς: Εδώ σε ηλικία 87 ετών, εξηγεί σε ένα ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη, ότι προπολεμικά η κοινή γλώσσα Εβραίων και Χριστιανών λιμενεργατών ήταν τα ισπανοεβραϊκά.
Το εξώφυλλο του βιβλίου, εκδόσεις «Νησίδες», Σκόπελος, 2000
Πλαστή ταυτότητα με το όνομα Μανώλης Σελλάς (Μάριος). Πηγή: Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας
Θεσσαλονίκη, Πλατεία Ελευθερίας, Μνημείο για τους Εβραίους του Ολοκαυτώματος, Ιούνιος 2011
Advertisement
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω:
Reblogged στις Protocols Without Zion και σχολίασε
Αναδημοσίευση: