Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Τότε που ενδιαφερόμασταν για το ζώδιο του Μλάντιτς (ΕΝΟΧΟΣ σε ισόβια για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων στη Βοσνία)
ΕΝΟΧΟΣ ο Μλάντιτς για δέκα κατηγορίες!
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία και τον καταδίκασε σε ισόβια
Σήμερα, 22 Νοεμβρίου του 2017, είναι άλλη μια σημαντική ημέρα για τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισονομία. Μετά την καταδίκη του Ράντοβαν Κάρατζιτς τον Μάρτιο του 2016 (βλ. ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία‘ και ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα (Συνεργασία του ιστολογίου μας με το περιοδικό The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016)‘, σήμερα, στις 14.00 ανακοινώθηκε η απόφαση για τον Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic) στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY). Ο 74χρονος πρώην στρατιωτικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων θα είναι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία που θα αναγκαστεί να σταθεί όρθιος ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και να ακούσει την εναντίον του ετυμηγορία για τα εγκλήματά του.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
‘Τι ζώδιο είσαι‘ ήταν η τελευταία ερώτηση του Βλάση Μπονάτσου προς στον στρατηγό τότε Ράτκο Μλάντιτς, εδώ στο 10.00′ περίπου.
Τι όμορφη στιγμή. Θαρρείς και τα γνωρίζαμε όλα γι’ αυτόν, μας έλειπε μόνο αυτή η πληροφορία περί ζωδίου, για να σχηματίσουμε πλήρη γνώμη για τον άνθρωπο που εκείνες τις στιγμές διέταζε εθνοκαθάρσεις. Ηταν μια ειδική εκπομπή του κακού show ‘Αλλα κόλπα’ στο Mega Channel (11/12/1995), που είχε σκοπό να μαζέψει χρήματα, να τα στείλουμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους, αφού πριν και μετά τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Συμπαρουσιαστής της εκπομπής ήταν ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος σημείωνε για τον Μλάντιτς ότι είναι «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Η εκπομπή ήταν μια τυπική εκπομπή σερβοφιλίας, ψεμάτων και κακής προπαγάνδας, όπως ήταν όλες οι παρόμοιες εκπομπές στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1990. Ακούμε, λ.χ. τον Μλάντιτς να λέει χωρίς ντροπή πως δήθεν «ο Πάπας διέταξε τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ», και καμία αντίδραση δεν υπάρχει σ’ αυτήν την αισχρή ατεκμηρίωτη συκοφαντία. Κατηγορεί τον Ιζετμπέγκοβιτς για ‘ισλαμιστική τρομοκρατία’ λόγω ενός πνευματικού βιβλίου που είχε γράψει για τη θρησκεία του Ισλάμ το 1970, και θεωρείται δεδομένο. Οι σφαγές στις αγορές του Σαράγεβο ήταν λέει προβοκάτσιες, δηλαδή οι Μουσουλμάνοι σκοτώνονταν μόνοι τους, κι όλα είναι μέλι-γάλα. Σημαντική, επίσης, η αγιογραφία των Ελλήνων εθελοντών, μεταξύ τους και μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής, και του Σερβοβόσνιου διοικητή τους, βλ. Ιός, ‘Οι άνθρωποι από την Ελλάδα, Νέα στοιχεία για την εμπλοκή των συμπατριωτών μας εθελοντών του σερβοβοσνιακού στρατού στο μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου των μεταπολεμικών χρόνων, Είκοσι χρόνια από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα‘, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 13/06/2015
Ο Μπονάτσος έκανε μια χάρη στον πεθερό του Λυκουρέζο, με χειροκροτητή τον Τσίμα. Ολοι είχαν τη θέση τους:
– Ο Λυκουρέζος μας εξηγούσε πόσο αδικημένοι ήταν οι Σέρβοι. Υπόψη, την ίδια στιγμή, η πολιορκία του Σαράγεβο δεν είχε λήξει ακόμα. Η ανθρωπιστική βοήθεια, βέβαια, πήγαινε όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, και τελικά κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.
– Ο Παύλος Τσίμας μας έλεγε πόσο πολύ μισούσε τον πόλεμο, καλούσε για περισσότερα χρήματα και έδινε συγχαρητήρια στον Μπονάτσο, αφού «μόνο αυτός θα σκεφτόταν να τελειώσει τη συνέντευξη με την ερώτηση για το ζώδιο του Μλάντιτς».
– Διάφοροι καλεσμένοι έκαναν εκκλήσεις στους τηλεθεατές να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, διότι υπήρχαν Σέρβοι που υπέφεραν. Και αυτό δεν ήταν ψέμα, βέβαια, εκείνες τις στιγμές, διότι είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Κράινα. Για τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για κανέναν Κροάτη ή Μουσουλμάνο. Βέβαια, και η εκδοχή της ιστορίας για την Κράινα από την πλευρά των παρουσιαστών ήταν γεμάτη ψέματα και πλαστογραφίες -δείτε λ.χ. εδώ για τα πραγματικά γεγονότα, ‘Η Κράινα, η πρόβα τζενεράλε του Μλάντιτς, η παράνομη κατοχή (κατά τον ΟΗΕ) και η εκδίωξη των Σέρβων – Η τελευταία πράξη του δράματος (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #09)‘.
– Ο Αρης Μουσιώνης, πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνοσερβικής Φιλίας και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος οργανισμών (αυτός που έλεγε ότι μάζεψε το 1995 δύο εκατομμύρια υπογραφές για να τις στείλει στο ΔΠΔΧΓ να σταματήσουν τη δίωξη ενάντια σε Κάρατζιτς και Μλάντιτς) μας εξηγούσε πόσο πολύ χρειάζονται χρήματα και γιατί πρέπει όλοι να καταθέσουμε στους λογαριασμούς που είχαν ανοίξει για βοήθεια. Η Εταιρεία Ελληνοσερβικής Φιλίας του κ. Μουσιώνη χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών σαν ΜΚΟ με πολλά εκατομμύρια, όπως μάθαμε το 2001. Ο κ. Μουσιώνης ήταν εκείνος που αποκάλυψε στον Τάκη Μίχα ότι η Ελλάδα διέρρεε ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά μυστικά σχέδια στον Μλάντιτς:
Ο Ratko Mladic στο MEGA: Αλλα κόλπα: Βλάσης Μπονάτσος, Zvonko Bajagic και Αλ. Λυκουρέζος, 11/12/1995
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Εκπομπή ‘Αλλα κόλπα’, MEGA, 11/12/1995, με τον Βλάση Μπονάτσο και τον Παύλο Τσίμα: Συνέντευξη με τον Ratko Mladic και τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zvonko Bajagic. Καλεσμένοι στο στούντιο οι Αρης Μουσιώνης, Αλέξανδρος Λυκουρέζος κά.
Υπόψη, το τραγουδάκι που λέει στο τέλος η μικρή κόρη του Μουσιώνη είναι ένα πολύ ειδικό τραγούδι, που πιθανόν οι τακτικοί μας αναγνώστε το γνωρίζουν: Είναι το ‘Τάμο Νταλέκο‘ (‘Εκεί μακριά’) που μιλάει για τον χωρικό από τα Επισκοπιανά της Κέρκυρας που στο χωράφι του έθαψε Σέρβους στρατιώτες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι από σεβασμό στη μνήμη τους, δεν όργωσε ξανά το χωράφι. Είναι κάτι σαν εθνικός ύμνος της γιουγκοσλαβικής διασποράς και αγαπημένο των απανταχού Σέρβων εθνικιστών, διότι, όπως λένε, ήταν απαγορευμένο επί Τίτο, για να μην τονώνεται το σερβικό εθνικιστικό αίσθημα.
«Το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα του Κώστα Παπαπέτρου με τίτλο ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’, που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ τον Δεκέμβριο του 1994, είχε ένα απλό σχετικά concept: Θα πάμε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και ο Σπουργίτης θα αναλάβει να μας ξεναγήσει στις σερβοβοσνιακές μονάδες στις οποίες υπηρετούν Ελληνες. Θα τους πλέξουμε το εγκώμιο, θα κάνουμε μερικές συνεντεύξεις στο πόδι, θα γυρίσουμε και μερικές σκηνές με τον τραγουδιστή τον Κώστα Καράλη και την κιθάρα του να τραγουδάει. Θα έπρεπε να μάθει και δυο-τρία σέρβικα τραγούδια, αν και το ‘Αννα, δεν είναι η βροχή’ κάνει για όλες τις περιπτώσεις· όμως αυτός έμαθε, ως όφειλε, πρώτο και καλύτερο, το ‘Τάμο Νταλέκο’ (‘Εκεί μακριά’), που μιλάει για τον χωρικό από τα Επισκοπιανά της Κέρκυρας που στο χωράφι του έθαψε Σέρβους στρατιώτες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι από σεβασμό στη μνήμη τους, δεν όργωσε ξανά το χωράφι. Για το απαραίτητο happy-end, θα προτείνουμε στους εθελοντές να γυρίσουν μαζί μας στην Ελλάδα για να τους πάμε στα χωριά τους και στα σπίτια τους, και στο μεταξύ, θα δείξουμε και μερικές σκηνές απ’ τον πόλεμο. Αν δεν πέσουμε σε μάχη (που δεν θα πέσουμε), δεν τρέχει τίποτα, θα σκηνοθετήσουμε κάνα-δυο. Να ‘ναι καλά τα ποσά των χορηγών, για τα οποία οι Ζαβιτσάνος και Βασιλειάδης, στην συνέντευξη στον Αδέσμευτο Τύπο, 06/05/1995, έκαναν παράπονα πως τα καταχράστηκε ο Παπαπέτρου και πως δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια τους, αλλά τέλος πάντων, είπαμε, δεν ήταν μισθοφόροι.
Περιγραφή σκηνών της εκπομπής του ΣΚΑΪ ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’: […]
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: ΣΚΑΪ, Δεκέμβριος 1994, Χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα του Κώστα Παπαπέτρου με τίτλο ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’»
Ο Μλάντιτς κατηγορείται για την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα το 1995 και σε έξι άλλους δήμους της Βοσνίας 1992, για τη δίωξη του μη Σερβικού πληθυσμού σε ολόκληρη τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, για την πολιορκία και την τρομοκράτηση των κατοίκων του Σεράγεβο και για την ομηρία στρατιωτών των ειρηνευτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών (UNPROFOR).
Ο σκληρός εθνικιστής και διοικητής του στρατού των Σερβοβοσνίων και του Drina Corps (Σώμα Στρατού Ντρίνα) ήταν ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της γενοκτονίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και υπεύθυνος για την εθνοκάθαρση που υπέστησαν οι μη σερβικοί πληθυσμοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον επεκτατικό πόλεμο 1991-1995. Και φυσικά, ήταν, μαζί με τον Κάρατζιτς, ο κύριος υπεύθυνος της μεγάλης σφαγής στη Σρεμπρένιτσα.
Σήμερα ήταν υποχρεωμένος να σηκωθεί όρθιος μπροστά στους δικαστές και στους εκπρόσωπους των θυμάτων και να ακούσει την ετυμηγορία από τους δικαστές του ΔΠΔΧΓ και τον Πρόεδρο του δικαστηρίου Alphons Orie.
Εντεκα κατηγορίες:
– Δύο για γενοκτονία, μία για τη Σρεμπρένιτσα το 1995, και μία για περιοχές όπως Vlasenica, Foca, Zvornik, Bratunac, Prijedor, Kljuc, Sanski Most το 1992 (σε αυτήν αθωώθηκε, αν και βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας και για παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου),
– Πέντε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας,
– Και τέσσερις για παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου.
Η δίκη κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια, από τον Μάιο του 2012 μέχρι την αγόρευση του εισαγγελέα τον Δεκέμβριο του 2016, έγιναν 530 συνεδριάσεις και κατέθεσαν 377 μάρτυρες, ενώ τα τεκμήρια που εξετάστηκαν ένα προς ένα ανέρχονταν σε 9.914.
Το δικαστήριο απέδειξε ότι ο Μλάντιτς έχει «ατομική ποινική ευθύνη»:
– για την προμελετημένη δολοφονία πάνω από 8.000 Βόσνιων Μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών της Σρεμπρένιτσα, μέσω οργανωμένων και προσχεδιασμένων μαζικών εκτελέσεων.
– για τις εθνοκαθάρσεις, στις οποίες οι χασάπηδες Σέρβοι εθνικιστές είναι υπεύθυνοι για το θάνατο πάνω από 100.000 ανθρώπους και για την προσφυγοποίηση πάνω από 3.000.000 αμάχωνς (ενώ αντίθετα, οι απώλειες των επιτιθέμενων και υπεροπλισμένων σφαγέων Σέρβων ήταν ελάχιστες χιλιάδες, οι περισσότεροι στην πρώτη γραμμή, εκ των οποίων μόλις και μετά βίας ο αριθμός των αμάχων Σέρβων έφτανε σε τετραψήφιο αριθμό),
– για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων Βόσνιων Μουσουλμάνων και Κροατών της Βοσνίας υπό συνθήκες διαβίωσης που αποσκοπούσαν φυσική εξόντωσή τους,
– για την εισβολή και ισοπέδωση και αντικατάσταση πληθυσμού ολόκληρων χωριών, συστηματικά και ένα προς ένα, μέσω της τρομοκρατίας (πολιορκία, περικύκλωση, κατάληψη, κατοχή και εξόντωση),
– για τις πολιορκίες στο Σαράγεβο και άλλες πόλεις μεταξύ Απριλίου 1992 και Νοεμβρίου 1995, επί 3 ή 4 χρόνια,
– για τις δολοφονίες αμάχων και αθώων πολιτών, πράξεις που αποτελούσαν τμήμα της εκστρατείας τρομοκράτησης, μέσω ελεύθερων σκοπευτών και χρήσης βαρέων πυροβόλων,
– για τους νοικιασμένους σνάιπερ που έριχναν σε παιδιά (1.601 παιδιά νεκρά μόνο στο Σαράγεβο),
– για τον βομβαρδισμό σχολείων και νοσοκομείων,
– για το πλιάτσικο που ακολουθούσε πάντα τις σφαγές αμάχων από τους ‘γενναίους’ Σέρβους φασίστες,
– για την εκβιαστική ομηρία Κυανόκρανων και αξιωματούχων του ΟΗΕ.
Με λίγα λόγια για την επεκτατική επιθετικότητα και τον εξοντωτικό ρατσισμό στη χειρότερη μορφή του.
Η δουλειά του ΔΠΔΧΓ όλα αυτά τα χρόνια ήταν πραγματικά τιτάνια, κι έτσι η ετυμηγορία ήταν η εξής:
ΕΝΟΧΟΣ
Γεγονός που σημαίνει ότι ο αρχηγός της σερβικής/σερβοβοσνιακής ‘εγκληματικής οργάνωσης’ (‘Joint Criminal Enterprise’ στην σχετική ορολογία) θα καταδικαστεί σε μια ποινή ισοβίων δεσμών. Επίσης, ότι είναι ο υψηλότερος στρατιωτικός ηγέτης της Ευρώπης από την εποχή της Δίκης της Νυρεμβέργης και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που καταδικάζεται για γενοκτονία από διεθνές δικαστήριο.
Επιτέλους, τα θύματα του φυλετικού και εθνικιστικού μίσους θα έχουν μια στιγμή δικαίωσης. Αλλά και η ίδια η σερβική κοινωνία έχει μόνο να κερδίσει από την σημερινή απόφαση. Ο δρόμος για την ειρήνη και τη συμφιλίωση περνάει μόνο μέσα από την αλήθεια, και όχι μέσα από την άρνηση και την προσπάθεια δικαιολόγησης, διαστρέβλωσης ή και εγκωμιασμού των εγκλημάτων της δεκαετίας του 1990. Η άγνοια και η έλλειψη πληροφοριών θα μπορούσε να ήταν δικαιολογία για τη μη αποδοχή των εγκλημάτων τότε. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Κάθε άρνηση των εγκλημάτων στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στη Σρεμπρένιτσα σημαίνει έγκριση και αποδοχή αυτών. Οταν τα θύματα έδιναν καταθέσεις στο Δικαστήριο της Χάγης και εξιστορούσαν πως είχαν χάσει όλα τα μέλη της οικογένειας τους, ο αμετανόητος ψυχρός δολοφόνος όχι μόνο δεν έδειχνε κανένα σημάδι μεταμέλειας, αλλά κατηγορούσε κι από πάνω τα θύματα, πως δήθεν έθαβαν κενά φέρετρα για να τον κάνουν να φαίνεται κακός. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις από αυτήν, απέναντι στις γυναίκες που άφησε χήρες και χωρίς παιδιά, ενώ όταν είχε έρθει να καταθέσει η Munira Subasic, αυτόπτης μάρτυρας και πρόεδρος του Συλλόγου Μητερών Σρεμπρένιτσα και Ζέπα, ο Μλάντιτς επιδεικτικά και μπροστά στα μάτια όλων των παραγόντων του δικαστηρίου, της έκανε την γνωστή χειρονομία, με το χέρι να πηγαίνει από το ένα άκρο του λαιμού στο άλλο, σαν να θέλει να πει «θα σε σφάξω».
Η περίληψη της απόφασης δημοσιεύτηκε σε αυτό το αρχείο, και πρέπει να σημειωθεί μια σημαντική διαφορά με την αντίστοιχη αθώωση Κάρατζιτς στην 11η κατηγορία, της ‘γενοκτονίας στους δήμους’: Γι’ αυτήν την κατηγορία, το δικαστήριο αποφάσισε να απαλλάξει τον Μλαντιτς, αλλά διαπίστωσαν ρητά την πρόθεση, κάτι το οποίο δεν συνέβη στην ετυμηγορία για τον Κάρατζιτς. Η απόφαση εισήγαγε με αυτόν τον τρόπο ένα είδος ‘κλιμάκωσης’ στις πράξεις γενοκτονίας, κλίμακα, της οποίας το concept, βέβαια, αντλείται από τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, αλλά είναι κάτι νέο στις δικαστικές αποφάσεις του ΔΠΔΧΓ, και το συναντάμε πρώτη φορά σε ετυμηγορία για γενοκτονία.
Και βέβαια, η απόφαση κάνει συγκεκριμένη αναφορά στην παρουσία του Μλάντιτς στο γήπεδο της Nova Kasaba (σελίδα 9):
«The Chamber has further considered the Accused’s presence at Nova Kasaba football field and Sandici Meadow on 13 July 1995, where several thousand Bosnian-Muslim males were detained, and his misleading assurances that they would be taken to Bratunac to be exchanged».
– Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τους Ελληνες συνοδούς του ΜΕΣΑ στη Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, ενώ ήταν παρών και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας συνταγματάρχης Petar Salapura ο οποίος διέταξε τους άνδρες από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να εκτελέσουν τους αιχμάλωτους στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/02/srebrenica-more-evid-02/
– Ο Α2 αξιωματικός του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, αντισυνταγματάρχης Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα
– Τι απέγιναν οι μελλοθάνατοι αιχμάλωτοι και άμαχοι που φωτογραφίζονταν από τους Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba και τι αντίκρισαν οι άνθρωποι του ΟΗΕ και οι ερευνητές του Δικαστηρίου της Χάγης την επόμενη χρονιά; https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/
Και υπάρχει, βέβαια, και το γεγονός της υπόθεσης της εμπλοκής των Ελλήνων της ΕΕΦ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, μια υπόθεση που παραμένει στάσιμη από το καλοκαίρι του 2015 και την πρώτη έρευνα του ΧΥΖ Contagion. Ο Μλάντιτς ήταν εκείνος που διέταξε να ενσωματωθεί η ΕΕΦ στο Σώμα Στρατού Drina.
Θυμίζουμε:
# Η αρχική έρευνα (‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’), https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Δύο κράτη έχουν την χειρότερη φήμη διεθνώς σχετικά με την στάση που κράτησαν στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, που όπως ξέρουμε είναι η μοναδική περίπτωση πολεμικής θηριωδίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη σε τέτοια ασύλληπτη κλίμακα, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΟΗΕ με τον όρο ‘γενοκτονία‘. Η Ρωσία και η Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η πολύπλευρη βοήθεια που πρόσφεραν στους επιτιθέμενους Σέρβους και Σερβοβόσνιους. Από τις χώρες αυτές ξεκίνησαν και πήγαν στα καυτά μέτωπα των συγκρούσεων -αλλά και των θηριωδιών που έγιναν κατά παράβαση των νόμων και των ηθών του πολέμου- ένοπλοι. Ενοπλοι που μάτωσαν τα χέρια τους, μαζί με τους Σέρβους ομοϊδεάτες τους, πιθανόν και με αίμα αθώων. Η Ελλάδα ποτέ δεν καταδίκασε καθαρά και κρυστάλλινα τα σερβικά εγκλήματα πολέμου, ούτε βοήθησε ποτέ ουσιαστικά το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και, βεβαίως, ενώ οι ελληνικές αρχές γνώριζαν απ’ την πρώτη στιγμή για αυτήν την ‘εξαγωγή πολεμιστών’, αφού η κοινή γνώμη βομβαρδιζόταν από υμνητικά δημοσιεύματα και εκπομπές, δεν έκαναν απολύτως τίποτε για το ζήτημα αυτό, αν δεν τους διευκόλυναν κιόλας. Η Ρωσία δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κι έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που είναι δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη και διεθνώς, για την μεγάλη ντροπή της ανθρωποσφαγής 8.000 αόπλων, κρατουμένων και αιχμαλώτων. Αυτή η ντροπή (πρέπει να) βαραίνει τη συνείδηση κάθε δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας, αφού στη χώρα μας, αναμφισβήτητα, αναλογούν πολλά μερίδια ευθύνης για τις εξελίξεις που οδήγησαν στο αδιανόητο απάνθρωπο μακελειό. Κανείς -εκτός από τους αρνητές της γενοκτονίας- δεν διανοείται να αμφισβητήσει σήμερα εκείνα τα τραγικά γεγονότα· ακόμη και οι ίδιοι οι Σέρβοι τα παραδέχονται: Επρόκειτο για έγκλημα πολέμου, και, ό,τι κι αν ενδέχεται να ήταν αυτοί οι 8.000 άνθρωποι -ακόμη και αφοπλισμένοι στρατιώτες να ήταν (ένα μικρό ποσοστό στην πραγματικότητα)-, δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο η μαζική και βιομηχανικού τύπου προσχεδιασμένη εξόντωσή τους στα πλαίσια του σχεδίου της σερβικής εθνοκάθαρσης εναντίον των μη σερβικών πληθυσμών της ανατολικής Βοσνίας.
Από σήμερα, ίσως να υπάρχει κάτι πολύ ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να ξεπλυθεί η ντροπή. Εξηγούμαστε στη συνέχεια, με το παρόν σημείωμα, που έχει κι έναν ‘κρυφό’ σκοπό: Να σας εξαγριώσει. Αν πιστεύετε στη Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να εξοργιστείτε με ό,τι ακολουθεί.
Η νέα έρευνα του XYZ Contagion γράφτηκε με βασικό σκοπό να απαντήσει σε κάποια δύσκολα ερωτήματα:
– Ποιος ήταν ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, αλλά και στον ευρύτερο πόλεμο στη Βοσνία, και σε τι είδους επιχειρήσεις και «έκτροπα» (όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι) συμμετείχαν;;;
– Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική/χρυσαυγίτικη η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ και ποια ακριβώς ήταν τα κίνητρα και η κυρίαρχη ‘ιδεολογία’ ανάμεσά τους;;;
– Ποιο ήταν το προφίλ των Ελλήνων εθελοντών, ποια πρόσωπα συμμετείχαν και τι είδους χαρακτηριστικά είχαν;;;
– Ποιος ακριβώς ήταν ο βίος και η πολιτεία του warlord μαφιόζου και χαρακτηρισμένου εγκληματία πολέμου Σερβοβόσνιου διοικητή τους;;;
– Τι απέγιναν όλοι αυτοί μετά τη λήξη του πολέμου και γιατί είναι αδικαιολόγητη η στάση της χώρας μας σε όλο αυτό ζήτημα;;;
Θα αποδείξουμε με στοιχεία, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και κινηματογραφικά και φωτογραφικά τεκμήρια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα -και επιτρέψτε μας, και διεθνώς- ότι οι Ελληνες εθελοντές χρυσαυγίτες, φασίστες και άλλοι ήταν παρόντες όλες τις μέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στην Σρεμπρένιτσα. Οχι γενικά κι αόριστα, απλά ‘στη Σρεμπρένιτσα’ ή κάπου παραδίπλα, σε κάποιο τυχαίο σημείο μέσα στην πόλη. Ηταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους.
[Σ.Σ.: Η λέξη ‘Μουσουλμάνος’ και ‘Μουσουλμάνοι’ όπου είναι με κεφαλαίο ‘Μ’ σημαίνει ‘Βόσνιος Μουσουλμάνος‘, δηλαδή δηλώνει την ξεχωριστή εθνική ταυτότητα που καθιερώθηκε στη δεκαετία του 1960 στην Γιουγκοσλαβία, ενώ όπου είναι με μικρό ‘μ’ δηλώνει τον πιστό της μουσουλμανικής θρησκείας].
Και μαζί τους βρίσκονταν ένα πολύ σκοτεινό πρόσωπο. Ο Σερβοβόσνιος διοικητής της μονάδας τους, του οποίου τον βίο και την πολιτεία εξετάζουμε εξαντλητικά, αλλά και ο Α2 αξιωματικός Ασφαλείας του Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκαν, εκείνου που εκκαθάρισε εθνικά όλη την Ανατολική Βοσνία. Και μάλιστα αυτός ο Α2 ασχολήθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα των επιχειρήσεων ειδικά με τους Ελληνες (θαρρείς δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει) για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο: Για να καταστρέψει στοιχεία που αποδείκνυαν την θηριωδία. Ναι, καλά καταλάβετε, στοιχεία που είχαν οι Ελληνες στα χέρια τους.
Και έκαναν και πολλά άλλα πράγματα, ενώ δίπλα τους υπήρχαν πάντα Σερβοβόσνιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί (τους κατονομάζουμε έναν προς έναν και με τις ιδιότητες τους), αλλά και παραστρατιωτικοί του Αρκάν και του Σέσελι, όπως και η συμμορία-διμοιρία Bijeljina του διαβόητου αιμοσταγούς μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου), στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν και δύο Ελληνες της ΕΕΦ.
Θα αναδείξουμε για πρώτη φορά τη φυσιογνωμία των πρωταγωνιστών αυτής της άγνωστης για το ελληνικό κοινό υπόθεσης -αλλά και τα πρόσωπα της Χρυσής Αυγής που συμμετείχαν καθοριστικά-, φέρνοντας στο φως μια σειρά από μυστικά και κρυφές πτυχές της ιστορίας, που όλοι αυτοί σήμερα θα προτιμούσαν μάλλον να είχαν ξεχαστεί.
Κατορθώσαμε να βρούμε και φέρνουμε στο φως, εκτός από το σύνολο ίσως των φωτογραφιών (πάνω από 100), και γύρω στα 10-12 φιλμ και βίντεο από τη Βοσνία, με πρωταγωνιστές τα Ελληνόπουλα που μας έκαναν διάσημους σε όλο τον κόσμο, θαμμένα σε συρτάρια και σε αποθήκες, που ίσως κανείς δεν τα είχε δει ποτέ μετά το 1995: Πολεμικές επιχειρήσεις, διασπορά για θέση μάχης, τελετές εντός των στρατοπέδων με άλλες μιλίτσιες, ακόμη και εκκλησιασμούς, επινίκια γεύματα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, ή και γλέντια και ξεφαντώματα με τον εγκληματία πολέμου στρατηγό Μλάντιτς!
Οι μαζικές δολοφονίες στα πλαίσια των σερβικών πρακτικών εθνοκάθαρσης δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Είναι γεγονός που έχει τεκμηριωθεί νομικά, ιστορικά και επιστημονικά, και με forensics στοιχεία, δηλαδή. Ηταν ένα προμελετημένο και πολύ καλά σχεδιασμένο μαζικό έγκλημα. Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε στρατό να εκτελέσει μέσα σε λίγες μέρες 7.000 ή 8.000 ανθρώπους, αν δεν έχει λάβει κάθε φροντίδα προηγουμένως και αν δεν έχει οργανώσει με άρτιο τρόπο το προσωπικό και την προμήθεια όπλων, πυρομαχικών, οχημάτων, καυσίμων, τροφίμων, χώρων κατάκλισης, εστίασης και κράτησης και αν δεν έχει μοιράσει εκ των προτέρων ρόλους και αρμοδιότητες σε όλους τους συμμετέχοντες, που στην περίπτωση της Σρεμπρένιτσα ανέρχονταν -μόνο οι ένοπλοι- σε 25.000 άτομα. Υπάρχουν, βέβαια, αρνητές και ‘αναθεωρητές’ της γενοκτονίας που ισχυρίζονται κατά περίπτωση αλλοπρόσαλλα πράγματα, -όταν δεν εγκωμιάζουν τη σφαγή-, άλλοτε ότι δολοφονίες αμάχων δεν έγιναν καθόλου, άλλοτε ότι οι εκτελέσεις αιχμαλώτων συνέβησαν μεν, αλλά ήταν δήθεν μια αυθόρμητη αντίδραση απ’ την πλευρά των Σέρβων, όμως αυτές οι ανοησίες έχουν καταπέσει πέρα από κάθε αμφιβολία από τα πορίσματα όλων των μεγάλων διεθνών οργανισμών και από χιλιάδες άλλες αποδείξεις. Ηταν ένα μαζικό και βιομηχανικού τύπου και οργάνωσης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί εκεί, και να πάρουμε μαθήματα για το μέλλον. Στο τέλος του κειμένου, και αφού οι αναγνώστες θα έχουν δει ήδη -πιστεύουμε- την μεγαλύτερη και καλά κρυμμένη εικόνα, θέτουμε μια σειρά ερωτημάτων. Ελπίζουμε να φτάσουν στα αυτιά εκείνων των επαγγελματιών λειτουργών της χώρας μας, που θα έπρεπε ήδη να έχουν ασχοληθεί με το θέμα, και για τους οποίους πιστεύουμε ότι τμήμα της δουλειάς που θα έπρεπε εκείνοι να κάνουν εδώ και χρόνια, αναγκαστήκαμε, τελικά, να την κάνουμε εμείς, οι *ερασιτέχνες*.
# Ακολουθεί αφιέρωμα, που θα μπορούσε να ονομάζεται λ.χ. ‘Ανοδος και πτώση ενός απάνθρωπου παρανοϊκού υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή σφαγέα’.
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.
Μπορείτε να διαβάστε όλα τα κείμενα του ιστολογίου με θέμα τον Μλάντιτς, εδώ.
Οπως είπαμε, λίγες μέρες μετά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, στις 24 Ιουλίου 1995, το ΔΠΔΧΓ εξέδωσε κατηγορητήριο για τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς με 16 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ‘γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα εναντίον αμάχων και μνημείων θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, για την πολιορκία του Σαράγεβο και για την ομηρία σαν ανθρώπινες ασπίδες των Κυανόκρανων του ΟΗΕ’. […] Αυτά όλα είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό, όμως, είναι το γεγονός πως και οι δύο είχαν προσπαθήσει να έλθουν σε διαπραγματεύσεις με όλους: Με τον Μιλόσεβιτς και το κράτος της Σερβίας, με το δικό τους κράτος, την Republika Srpska και τις αρχές της, με την διεθνή κοινότητα και τον Richard Holbrooke που ξαναπήγε στο Βελιγράδι και στο Πάλε τον Ιούλιο του 1996, και, φυσικά, και με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Να σημειωθεί ότι και οι δύο εξαρχής δήλωσαν ότι «δεν αναγνωρίζουν το ΔΠΔΧΓ», ωστόσο άρχισαν αμέσως τις διαπραγματεύσεις μαζί του μέσω τρίτων, ενώ ο Κάρατζιτς έστειλε μάλιστα επίσημα τρεις δικηγόρους, έναν Σέρβο και δύο Αμερικανούς (Igor Pantelic, Edward Medven και Thomas Henley III), για να τον εκπροσωπήσουν, προσκομίζοντας μαζί τους πληρεξούσια και έγγραφα επίσημα και σφραγισμένα με το επιστολόχαρτο και με την προεδρική σφραγίδα της Republika Srpska. Ο Κάρατζιτς το συζητούσε: Αν ήταν να δικαστεί στο έδαφος της Republika Srpska, και αν ήταν να εκτίσει την ποινή του σε ορθόδοξη χώρα, Ρωσία ή Ελλάδα προφανώς, τότε θα μπορούσε να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση. Η σύζυγός του Ljiljana, όμως, βγήκε δημόσια και του το ξέκοψε. Ο Μλάντιτς, πάλι, προσπάθησε για μια συμφωνία δίνοντας για αντάλλαγμα την απελευθέρωση των δύο Γάλλων πιλότων που κρατούσε όμηρους από τον Αύγουστο του 1995.
Σε εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή, όπως θα μαθευτεί πολύ αργότερα από ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της σειράς ντοκιμαντέρ του πρακτορείου ειδήσεων ‘Tribunal SENSE News Agency’, προσπάθησαν να μπουν στις διαπραγματεύσεις κάποιοι δικηγόροι, Σέρβοι, Αμερικανοί και Ελληνες, οι οποίοι προσέφεραν έγγραφα και αποδείξεις με αντάλλαγμα την ευνοϊκότερη μεταχείριση των πελατών τους, διερευνώντας ταυτόχρονα τα πιθανά ευεργετήματα από μια ενδεχόμενη εθελοντική παράδοση στο Δικαστήριο της Χάγης:
«At the same time, some Serbian, American and Greek lawyers tried to enter into negotiations with the prosecution, offering documents which according to them proved Karadzic or Mladic innocent, and enquiring about any advantages the accused might receive if they surrendered» http://www.sense-agency.com/documentaries.41.html
Οχι, δεν πρόκειται να το βάλουμε σαν κουίζ, ‘ποιος ήταν ο Ελληνας δικηγόρος’. Ολοι ξέρουν.
«I am a Greek, and if you feel like a Greek, if you think like a Greek and if you believe like a Christian Greek Orthodox, then you automatically identify yourself with the Serbian cause and their struggle. So I’ve felt a great affinity for those people.
I’m trying and I’m trying my best to help in improving his image. In that respect I have organised and coordinated today an interview with CNN, an interview with Time magazine, an interview with the Gamma press agency and Figaro, which will be published next week, and I’m convinced that through those interviews a more accurate image of Mladic will be disclosed.
What I would like to say at this point is that I believe that General Mladic will be very instrumental in establishing peace in the area».
Εγκυκλοπαιδική η ερώτηση: Μήπως γνωρίζει κανείς τι ακριβώς απέγινε εκείνο το μάλλον όχι ευκαταφρόνητο ποσό των 400.000 δολαρίων τα οποία, σύμφωνα με τους New York Times, 04/08/1996, συγκεντρώθηκαν μέσω τηλεοπτικών εκκλήσεων για την οικονομική ενίσχυση των καταζητούμενων από το ICTY;;
«A couple of months after the fall of Srebrenica, Lykourezos went on television to raise money for Serbian refugees. More than $400,000 poured in, he said.»
– Πηγή: Raymond Bonner, Greek Lawyer Pleased to Defend Bosnian Serb, New York Times, 04/08/1996 http://www.nytimes.com/specials/bosnia/context/0804yugo-greece.html
# Ενα απόσπασμα από το υποκεφάλαιο «Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, Ράτκο Μλάντιτς και Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Vilika Srbija’)» της ίδιας έρευνας.
Στόχος της νέας ‘Μεγάλης σερβικής ιδέας’, ήταν η ενοποίηση όλων των εδαφών στα οποία κατοικούσαν Σέρβοι, άσχετα αν ήταν εκεί μόνο μια μικρή μειοψηφία. Ετσι, ανακήρυξαν σαν ‘σερβικό έδαφος’ όχι μόνο όλες τις άλλες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας στις οποίες οι Σέρβοι υπερτερούσαν πληθυσμιακά, αλλά και κάθε περιοχή στην οποία υπήρχε σερβική μειονότητα ή ακόμα και κάθε περιοχή στην οποία οι Σέρβοι ήταν μειονότητα εξαιτίας των θανάτων και των διώξεων και των άλλων γεγονότων στον … Β’ΠΠ και στη δεκαετία του 1940 (!). Φυσικά, οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους υιοθετήθηκε από τους Σέρβους εθνικιστές σαν στρατηγική επιλογή η επεκτατική-ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ήταν επειδή ουσιαστικά ήθελαν τους υλικούς πόρους και ολόκληρη τη χώρα για τον εαυτό τους.
Το σερβικό δόγμα, το οποίο αποτυπώθηκε και στο Σύνταγμα της νεοσύστατης Republika Srpska, ήταν πολύ απλό: Αν σε μια περιοχή υπήρχε έστω και ένας μόνο τάφος Σέρβου, η περιοχή αυτή ήταν αυτονόητα σερβική και έπρεπε να ενσωματωθεί στη νέα ‘Μεγάλη Σερβία’. Κράτος-γκάνγκστερ.
Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 1990, ανακήρυξαν ξεχωριστές ‘εθνικές οντότητες’ σαν ‘αυτόνομες σερβικές περιοχές μόνο για Σέρβους’, την Κράινα, την Ανατολική Σλαβονία και τη Δυτική Σλαβονία στην Κροατία το καλοκαίρι του 1991 και άλλες έξι στη Βοσνία αμέσως μετά, το φθινόπωρο του 1991, με σκοπό, βέβαια, να ενωθούν με τη μητέρα-Σερβία μέσω της βίας. Ανακήρυξαν, τελικά, μία ακόμη ξεχωριστή ‘εθνική οντότητα’, την Republika Srpska, τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 1992.
Κατόπιν, έδειξαν στην πράξη πως εννοούσαν την εφαρμογή του ‘δόγματος’ αυτού: Οντας μόνο το 34% του πληθυσμού στη Βοσνία, απαίτησαν και είχαν ήδη καταλάβει το 70% του εδάφους. Υπόψη, στην Κροατία είχαν ήδη κατακτήσει σχεδόν το ένα τρίτο της χώρας και είχαν διώξει εκατοντάδες χιλιάδες ντόπιους μη Σέρβους κατοίκους. Ηθελαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να ζουν όλοι οι Σέρβοι, απανταχού της χώρας, κάτω από ένα και μοναδικό κεντρικό κράτος, αλλά την ίδια στιγμή δεν αναγνώριζαν σε καμία άλλη εθνότητα αυτό το δικαίωμα. Η μεγαλύτερη παραχώρηση που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν οι Σέρβοι για Αλβανούς, Βόσνιους και Κροάτες μειονοτικούς θα ήταν το πολύ-πολύ να τους αφήσουν να ζουν υποτελείς και πολίτες Β’ κατηγορίας κάτω από την σερβική κυριαρχία.
Ετσι, για τον στόχο της ‘Μεγάλης Σερβίας’ συνέστησαν ‘εγκληματική οργάνωση’ (‘Joint Criminal Enterprise’ στην σχετική ορολογία) και προέβησαν στα γνωστά εγκλήματα, τα οποία από τον ΟΗΕ και από μια ατελείωτη σειρά άλλων διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών χαρακτηρίζονται με τον όρο ‘γενοκτονία‘, πέρα από τα γνωστά ‘εγκλήματα πολέμου’, δηλαδή.
Παρότι, λοιπόν, όπως αποδείχτηκε η κλίκα Μιλόσεβιτς ηττήθηκε σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε, στη Σλοβενία, στην Κροατία, στη Βοσνία και, στη συνέχεια, και πάλι το 1999, στο ‘λίκνο του σερβικού πολιτισμού’ Κοσσυφοπέδιο, και παρότι το όνειρο της ‘Μεγάλης Σερβίας’ κατέρρευσε αφήνοντας τη χώρα σε χαλάσματα και τους κατοίκους νεκρούς, τραυματίες, ξεριζωμένους, εξαθλιωμένους και πάμφτωχους, φαίνεται ότι κάποιοι ακόμα να βάλουν μυαλό. Ετσι συμβαίνει πάντα, ο φασισμός ηττάται στο τέλος, νομοτελειακά. Το θέμα είναι πόση ζημιά θα προλάβει να κάνει. Στη Σερβία, δυστυχώς, το τίμημα για τον απλό Σέρβο ήταν πολύ μεγάλο.
Σε ένα ακόμη θαμμένο και ξεχασμένο σπάνιο βίντεο, βλέπουμε άλλη μία απόδειξη γι’ αυτήν την αναμφισβήτητη (πλην Ελλάδας) αλήθεια, για τον στόχο της ‘Μεγάλης Σερβίας’:
Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS. Πρόκειται για τον δικό μας Αγιο Μάρτυρα Βίτο, που μαζί με τον Αγιο Μόδεστο και την Αγία Κρησκεντία εμείς τους γιορτάζουμε στις 15 Ιουνίου. H 28η Ιουνίου είναι επίσης επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881 αλλά και η ‘ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων’ που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, και συνεπώς και η 16η επέτειος από την περίφημη ομιλία Μιλόσεβιτς, στις 13 Ιουνίου 1989 στο Gazimestan του Κοσόβου, στο ηρώο των πεσόντων, όταν ουσιαστικά έδωσε το σύνθημα για να οπλιστούν οι απανταχού Σέρβοι και να ξεκινήσουν τον καταστροφικό επεκτατικό τους πόλεμο (αλλά για κακή του τύχη ήταν και η μέρα που παραδόθηκε στη Χάγη το 2001, όταν είχε πει στα αγγλικά το περίφημο «Are you aware that today is Vidovdan?», όταν τον μαντρώνανε για τα καλά).
Οπως βλέπουμε στο παρακάτω βίντεο, παρόντες στην μεγάλη γιορτή εκείνη τη μέρα του Ιουνίου του 1995 είναι ο υπερεθνικιστής Πατριάρχης Παύλος, ο γνώριμός μας Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda (σκληρός εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών και της ΕΕΦ, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαρροής βιντεοταινιών στις οποίες διακρινόταν καθαρά να κάνει σεξ με ανήλικα αγόρια), πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας. Διακρίνουμε τον επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργό Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic, τον Κάρατζιτς, τον Μλάντιτς και έναν ακόμη παλιό μας γνώριμο, τον Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, φυσικά, να πίνουν στην υγειά της ‘Μεγάλης Σερβίας’ (‘Vilika Srbija’).
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan, που είναι ταυτόχρονα πολλές γιορτές μαζί: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο και άλλα πολλά -οι Σέρβοι όταν γιορτάζουν, του δίνουν και καταλαβαίνει. Παρουσία του Σέρβου Πατριάρχη, της Ιεράς Συνόδου αλλά και του απαραίτητου Μητροπολίτη ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla και αργότερα διωγμένου για παιδεραστία Vasilije Kacavenda, αδελφικού φίλου και συμπατριώτη από την Vlasenica του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλέπουμε να έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι ισχυροί Σέρβοι της Βοσνίας, στο υψηλότατο επίπεδο: Στην συγκεκριμένη σκηνή, ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic και ο πρόεδρος Ράντοβαν Κάρατζιτς πίνουν για τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].
Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων. Στην παραδοσιακή πρόποση που πλέον έχει γίνει «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος», διακρίνεται ο διοικητής της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς και άλλα στελέχη της Republika Srpska.
Στην παραδοσιακή πρόποση που πλέον έχει γίνει «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος», διακρίνεται ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς να κάνει τον σταυρό του και ο Ράτκο Μλάντιτς να πίνει για τη Μεγάλη Σερβία με την πρόποση «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος»
Ο Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda (σκληρός εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών και της ΕΕΦ, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012), ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων. Ο Πατριάρχης Παύλος και πλήθος λαού και κλήρου, παρουσία του στρατηγού Μλάντιτς και του προέδρου Ράντοβαν Κάρατζιτς εορτάζουν την μάχη του Κοσόβου και τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο κ.ο.κ. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο πρόεδρος της Βουλής των Σέρβων της Βοσνίας Momcilo Krajisnik πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan, που είναι ταυτόχρονα πολλές γιορτές μαζί: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο και άλλα πολλά -οι Σέρβοι όταν γιορτάζουν, του δίνουν και καταλαβαίνει. Παρουσία του Σέρβου Πατριάρχη, της Ιεράς Συνόδου αλλά και του απαραίτητου Μητροπολίτη ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla και αργότερα διωγμένου για παιδεραστία Vasilije Kacavenda, αδελφικού φίλου και συμπατριώτη από την Vlasenica του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλέπουμε να έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι ισχυροί Σέρβοι της Βοσνίας, στο υψηλότατο επίπεδο: Στην συγκεκριμένη σκηνή, ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic και ο πρόεδρος Ράντοβαν Κάρατζιτς πίνουν για τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
… το οποίο εξηγεί κάποιες από τις αιτίες που ίσως ακόμη και σήμερα κάποιοι μπορεί να βλέπουν ακόμη τον ακροδεξιό εγκληματία με θετικό μάτι -ελπίζουμε πως όχι, αλλά …
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].
13 Μαρτίου 2016, επέτειος σύλληψης του Ντράζα Μιχαήλοβιτς. Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) σε παράταξη. Κάνουν κατάληψη στο μαρτυρικό χωριό Visegrad, προκαλώντας τους φιλήσυχους πολίτες.
Ο Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj) με όπλο και πλήρη στολή και καπέλο τσέτνικ.
Επέτειος σύλληψης του Ντράζα Μιχαήλοβιτς, 13 Μαρτίου 2016. Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) παρελαύνουν με μαύρες σημαίες, κάνοντας κατάληψη στο μαρτυρικό χωριό Visegrad που υπέστη την σερβική εθνοκάθαρση δύο φορές, μία το 1942 από τους παλιούς τσέτνικ, και μία το 1992 από τους σύγχρονους.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με στολές του Β’ ΠΠ με πορτρέτα Κάρατζιτς και Ντράζα Μιχαήλοβιτς.
Βελιγράδι: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με ακριβές στολές του Β’ ΠΠ.
Βελιγράδι: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με πανό Ντράζα Μιχαήλοβιτς και ακριβές στολές του Β’ ΠΠ.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με στολές του Β’ ΠΠ σε μυστικό αντάμωμα τσέτνικ.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) σε παρέλαση στη Σρεμπρένιτσα, εκφοβίζουν τους φιλήσυχους κατοίκους που θρηνούν ακόμα.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik). Αυτούς τους τύπους υποστήριζε η Ελλάδα τότε, με πρωτεργάτες το ΚΚΕ και την λεγόμενη ‘αντιιμπεριαλιστική’ (στην πραγματικότητα φιλοτσέτνικ) αριστερά. Στέλναμε βοήθεια ‘μόνο για Σέρβους’, κι έτσι δίναμε κι εμείς ένα χεράκι στις εθνικές εκκαθαρίσεις του εγκληματικού μεγαλοϊδεατικού καθεστώτος του τσέτνικ μοναρχικού αντικομμουνιστή Κάρατζιτς, του αδίστακτου εξουσιοφρενούς καιροσκόπου Μιλόσεβιτς και του υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή Μλάντιτς.
Πήγαιναν στο Πάλε τα μεσαία στελέχη του ΚΚΕ και οι άλλοι αριστεροί και τον προσφωνούσαν τον Κάρατζιτς «Σύντροφε». Το ίδιο είχε κάνει κι ο Ανδρέας Παπανδρέου εδώ, κι ο επίσημος προσκεκλημένος Κάρατζιτς ξεφυσούσε απ’ το κακό του, μέχρι που ξέσπασε στον διερμηνέα: «Καλά, γιατί με λένε συνεχώς σύντροφο; Νομίζουν ότι είμαι κομμουνιστής;;;»
Εξηγούσαν στους Ελληνες αριστερούς επισκέπτες τους οι Σερβοβόσνιοι ότι στόχος τους ήταν, αφού καθαρίσουν και τα τελευταία υπολείμματα του σοσιαλιστικού καθεστώτος, να ξαναφέρουν πίσω τον … βασιλιά κι ότι εμπνέονταν απ’ τους αγώνες του Ντράζα Μιχαήλοβιτς και των τσέτνικ, αλλά οι δικοί μας όταν γυρνούσαν πίσω, αυτά δεν τα έλεγαν στην Παπαρήγα και στη Δαμανάκη, κι όλοι μαζί έτσι κατάπιναν αμάσητο το παραμύθι περί ‘αντιιμπεριαλισμού’.
Ιδέα δεν είχαν οι διαμορφωτές της αριστερής κοινής γνώμης ότι ο Κάρατζιτς ήταν ένας σκληρός ακροδεξιός μοναρχικός αντικομμουνιστής και συνεχιστής των φασιστών δωσιλόγων τσέτνικ και ο Μιλόσεβιτς ένας καιροσκόπος και εξουσιοφρενής φασίστας και ρατσιστής, και πως και οι δυο τους, όπως και ο σωβινιστής Μλάντιτς, στέκονταν πολύ μακριά από ‘ιδεολογίες’, ‘δίκαιο’ και ‘ηθική’. Για ποιο λόγο, άραγε, η ναζιστική συμμορία συντασσόταν κι έδειχνε τόσο μεγάλη αλληλεγγύη στο καθεστώς Μιλόσεβιτς, σε σημείο να στέλνει στελέχη της εκεί να πολεμήσουν -έχει αναρωτηθεί κανείς από τους φιλοσέρβους ‘αριστερούς’;;; Η απάντηση είναι απλή: Διότι οι Μλάντιτς και Κάρατζιτς έκαναν όλα όσα η Χρυσή Αυγή θα ήθελε να κάνει και εδώ, αν μπορούσε: Απαρτχάιντ και ρατσιστικές διακρίσεις, αντικομμουνισμός και αποκατάσταση των συνεργατών των ναζί, βίαιη εκκαθάριση αλλόθρησκων και αλλόφυλων και μειονοτήτων, πογκρόμ και μαζικοί τάφοι για τους εχθρούς, εισβολή σε ξένα εδάφη δήθεν για προστασία των ‘δικών μας μειονοτήτων’ αλλά στην πραγματικότητα για κατάκτηση ‘ζωτικού χώρου’, παραβίαση όλων των Συνθηκών της Γενεύης, μαζικές εκτελέσεις αμάχων ‘υπανθρώπων’, δηλαδή τα αιώνια όνειρα κάθε ναζιστή. Αυτά ήταν τα (διακομματικά) χάλια μας και γι’ αυτά αγωνίζονταν ολόκληρος ο ελληνικός βούρκος σε πλήρη Ωμοψυχία, όπως ξέρουμε.
Η τρίτη ιστορία αφορά εμάς, εδώ, την Ελλάδα, και την στάση της απέναντι στον εγκληματία πολέμου Κάρατζιτς και όλα όσα αυτός αντιπροσώπευε. Οταν συνελήφθη το 2008, μεταμφιεσμένος σε new age εναλλακτικό πνευματιστή, κάποιοι πολιτικοί μας έσπευσαν να κατεβάσουν από ιστοσελίδες και από κάδρα γραφείων τις φωτογραφίες όπου εικονίζονταν μαζί του. Με την πρόσφατη ανακοίνωση της ετυμηγορίας, η σιωπή ήταν τέτοια ώστε κάποιος τρίτος παρατηρητής θα μπορούσε να υποθέσει ότι ο σφαγέας ψυχίατρος, που έδινε εντολές να βομβαρδιστούν μαιευτήρια και να εκτελεστούν μαζικά έφηβοι και αγόρια, ήταν κάποιος εντελώς άγνωστος για την Ελλάδα μας. Οσοι όμως θυμούνται, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή η εικόνα είναι ψεύτικη. Τον Μάιο του 1993, π.χ., το στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είχε πλημμυρίσει από κόσμο: από ναζιστές της ΧΑ ως μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ίσως και κάποιοι αναρχικοί, προσήλθαν εκεί για να τον τιμήσουν.
Η εθνική μας Ωμοψυχία (όρος της Ομάδας Carthago, που έγραψε ένα από τα μοναδικά βιβλία για το άγος της Βοσνίας) τον αποκαλούσε «άγγελο της ειρήνης», «σύγχρονο Ρήγα Φεραίο» και «Στρατιώτη του Χριστού». Συναντιόταν με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, με την ηγεσία της Αριστεράς, όπου τον προσφωνούσαν «σύντροφο» κι αυτός άφριζε απ’ το κακό του, με προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος (ο οποίος μάλιστα έχει προλογίσει έκδοση ποιημάτων στα ελληνικά, το 1996), με υπουργούς και βουλευτές και άλλους πολλούς. Η Εκκλησία τον τίμησε με ανώτατο μετάλλιο, όμως κανείς δεν είχε προσέξει, πως, λ.χ., την ώρα που που είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι παράγοντες του γιουγκοσλαβικού δράματος και όλοι οι ξένοι μεσολαβητές και αξιωματούχοι όλων των χωρών και όλων των διεθνών οργανισμών στην Ελλάδα, στη «Συνδιάσκεψη Ειρήνης», στον Αστέρα Βουλιαγμένης, την Πρωτομαγιά του 1993, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε: «ελπίζω και προσεύχομαι για την Ειρήνη», ο Κάρατζιτς αμέσως μετά έκανε δηλώσεις τύπου: «θα νικήσουμε γιατί έχουμε μαζί μας τον Θεό και την Ελλάδα». Σε συνδιάσκεψη ειρήνης!
Ηταν η εποχή που από το πουθενά εμφανίστηκε στην Ελλάδα μια ανεξήγητη σερβοφιλία. Μια άνευ όρων συμπαράταξη όλων με το σερβικό σωβινιστικό καθεστώς –των κομμάτων, των ΜΜΕ, της Εκκλησίας, της Ακροδεξιάς, λάιτ ή ναζιστικής, των αυτονομημένων μηχανισμών του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, της μαφίας και των κυκλωμάτων της νύχτας, και των οργανικών διανοούμενων και ακαδημαϊκών και όσων είχαν αναλάβει εργολαβικά την εκλαΐκευση της σερβικής προπαγάνδας και την διασπορά συκοφαντιών, κινδυνολογιών και θεωριών συνωμοσίας για τον δήθεν «κίνδυνο» που αντιμετώπιζαν οι καλοί και αμυνόμενοι Σέρβοι από μία φανταστική συμμαχία «ΝΑΤΟ-ΕΕ-Κλίντον-Βατικανού-Τουρκίας-Τσιλέρ-Μπερίσα-Ιζετμπέγκοβιτς-Μουτζαχεντίν-Γκλιγκόροφ-Γερμανίας-ΕΟΚ-Εβραιοσιωνισμού», (ζήτω ο ορθόδοξος και αντιιμπεριαλιστικός άξονας «Μιλόσεβιτς-Γιέλτσιν-Κάρατζιτς-Ελλάδας»).
Στην πραγματικότητα, αυτή η σερβοφιλία ήταν ο μετασχηματισμός του αντιτουρκικού μίσους, που εύκολα, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, παραλλάχτηκε σε μίσος αντιαλβανικό και αντιμουσουλμανικό. Οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν άψογα στην προπαγάνδα τους τις μαζικές συλλογικές ψυχώσεις των Ελλήνων και το μίσος και τον φόβο τους απέναντι στους «προαιώνιους εχθρούς Τούρκους», κατά συνέπεια και απέναντι στην «ισλαμική απειλή». Ηξεραν ότι επάνω στην αντιτουρκική ελληνική ψύχωση, είχε έλθει και είχε κλειδώσει τότε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και η «αντισκοπιανή» ψύχωση. Το δογμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» κυριάρχησε κι έτσι, μαζί με τη συνωμοσία από τη Δύση, το Βατικανό, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, την ΕΟΚ, τον Σιωνισμό, που δήθεν απειλούσε την Σερβία, άρα και την Ορθοδοξία, άρα και την Ελλάδα, οι Σέρβοι άφησαν τους Ελληνες να πιστεύουν ότι θα «καθαρίσουν για πάρτη τους» και πως θα μας προσφέρουν στο πιάτο την Δημοκρατία της Μακεδονίας (το σύνθημα «Σύνορα με τη Σερβία» δονούσε συλλαλητήρια, τηλεοπτικά πάνελ και μυαλά «ελληνόψυχων»), και (γιατί όχι;) και τη Βόρειο Ηπειρο, όταν θα ερχόταν η σειρά των Αλβανών. Ο φασίστας Σέσελι είχε ανακηρύξει προληπτικά τη «Σερβική Δημοκρατία της Κοιλάδας του Βαρδάρη» και έδινε συνεντεύξεις στην εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, με τίτλο «Τα Σκόπια πρέπει να διαλυθούν!» (21/02/1993), όπου πρότεινε το μοίρασμα της γειτονικής χώρας μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας. Ο Κάρατζιτς υποσχόταν στους Ελληνες «100.000 στρατιώτες όταν θα χτυπιόμαστε με τους Τούρκους», ενώ ο παραστρατιωτικός ηγέτης Ζέλικο Ραζνάτοβιτς (καπετά Αρκάν) ανέβαζε σε ένα εκατομμύριο τους Σέρβους στρατιώτες που θα βοηθούσαν μάλιστα την Ελλάδα να εκδιώξει τους Τούρκους από την Κύπρο και να καταλάβει όλο το νησί. Κάποιοι ανόητοι Ελληνες βουλευτές από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πήγαιναν στο Πάλε, αναγνωρίζοντας έτσι ξεχωριστή κρατική οντότητα στο μόρφωμα του Κάρατζιτς, και συζητούσαν σοβαρά μαζί του τι μπορεί να γίνει για να βοηθήσουμε τους Κούρδους να πλήξουν την Τουρκία ανατολικά, έτσι ώστε να «καθαρίσουμε» μετά μαζί, Ελληνες και Σέρβοι, στα δυτικά. Ο Μιλόσεβιτς, σε μια επίσημη επίσκεψη του τότε υπουργού Εξωτερικών, Αντώνη Σαμαρά, τον πήρε και τον οδήγησε στη μυστική αίθουσα επιχειρήσεων. Ανοίγοντας μπροστά του χάρτες με «μετακινήσεις πληθυσμών», του πρότεινε ευθέως «κοινά σύνορα», δηλαδή διαμελισμό της Μακεδονίας. Τέτοιος διαμελισμός, βέβαια, δεν συνέβη ποτέ, όμως διαμελίστηκαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων από έναν πόλεμο που ξεκίνησε από την σερβική εθνικιστική παράνοια -και από την προσπάθεια των χρεωκοπημένων παλαιών ελίτ να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και να εξασφαλίσουν πόρους και υλικά οφέλη στη νέα εποχή ώστε να γίνουν και επίσημα οι νέες «αστικές τάξεις» στις νέες εθνικές αγορές. Αλλά οι αιτίες της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας είναι άλλο θέμα, που χρειάζεται να ειπωθεί ξεχωριστά.
«Τίποτα δεν κατέκτησα σ’ αυτόν τον πόλεμο», έλεγε ο Μλάντιτς. «Απελευθέρωσα μόνο όσα εδάφη ήταν σερβικά, και μάλιστα όχι όλα. Υπάρχουν κι άλλα που μας περιμένουν. Κι η Τεργέστη, κι αυτή σερβική πόλη είναι». Σε στενό κύκλο, σίγουρα θα συμπλήρωνε: «κι η Θεσσαλονίκη, κι αυτή περιμένει να ελευθερωθεί». Αλλωστε, κι ο Κάρατζιτς, όταν δεν τον άκουγαν οι Ελληνες, έλεγε ότι οι Μακεδόνες είναι ξεχωριστό έθνος, παρακλάδι του σερβικού, και πως κάποτε πρέπει κι αυτοί να ενωθούν με τη μητέρα Σερβία. Οι Ελληνες, όμως, είχαν κλείσει πεισματικά τα μάτια, και απαγόρευαν στον εαυτό τους να δει το πραγματικό πρόσωπο του σερβικού μεγαλοϊδεατισμού για χάρη της «ελληνοσερβικής αδελφότητας». Κι ας είχε αναγνωρίσει η «φίλη και αδελφή» Σερβία την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα από πολύ νωρίς, παρ’ ότι δημόσια διαβεβαίωνε την ελληνική ηγεσία πως «δεν θα κάνουμε καμία ενέργεια στο ζήτημα των Σκοπίων που θα έβλαπτε τα συμφέροντα της Ελλάδας».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο οι δυνάμεις του Κάρατζιτς να πολιορκούν και να βομβαρδίζουν πόλεις επί 3,5 και 4 χρόνια, να εκκαθαρίζουν εθνικά το 70% της Βοσνίας και το 30% της Κροατίας που είχαν καταλάβει κεραυνοβόλα (κάτι ευνόητο, αφού ετοιμάζονταν από τη δεκαετία του 1980 γι’ αυτό), να χρησιμοποιούν τον βιασμό σαν όπλο εθνοκάθαρσης, να εκτελούν μαζικά χιλιάδες αμάχους σε κάθε επιχείρηση και να κάνουν όλα τα άλλα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε ο σύγχρονος Ρήγας Φεραίος, -κι εμείς οι Ελληνες, ήμασταν ευχαριστημένοι να στέλνουμε ανθρωπιστική βοήθεια, όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, η οποία κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.
Η γραμμή υποστήριξης και δικαιολόγησης των θηριωδιών του καθεστώτος του μοναρχικού αντικομμουνιστή Κάρατζιτς, του αδίστακτου εξουσιοφρενούς καιροσκόπου Μιλόσεβιτς και του υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή Μλάντιτς, ήταν στην πραγματικότητα η εκπαίδευση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού στον αντιδυτικό εθνικοσοσιαλισμό. Η «σερβοφιλία» εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στον αντιευρωπαϊσμό, στην αποδοχή των θεωριών συνωμοσίας ως ερμηνευτικά εργαλεία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, στην αγιοποίηση ακόμα και του επιθετικού και δολοφονικού εθνικισμού σαν υπέρτατη αξία που μπορεί να φτάνει μέχρι και στις εθνοκαθάρσεις αφού ο ‘αλλος’ είναι υπάνθρωπος και δικαιολογείται η εξόντωσή του και τέλος, στην αποδοχή ενός υφέρποντος εθνικοσοσιαλισμού. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα και αυτού του γεγονότος τη δεκαετία του 1990, μαζί με την αντιμακεδονική υστερία και την αντιαλβανική ρατσιστική ξενοφοβία· -χρειάστηκε μόνο ελληνική η κρίση για να επιτρέψει σε αυτές τις ιδεολογίες να αναδυθούν και να καταγραφούν σε διευρυμένα ποσοστά.
Ο αντιδυτικισμός είναι το κίνητρο των προσεγγίσεων των «αριστερών» αντιιμπεριαλιστών αρνητών, οι οποίοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην διακίνηση του άριστα φιλοτεχνημένου ψέματος, το οποίο λόγω ελλειψης αντιλόγου θεωρείται πλέον αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι δήθεν «η κακιά δύση επιτέθηκε στους καλούς και αμυνόμενους Σέρβους και διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία». Δεν λένε την αλήθεια. Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο ιμπεριαλισμός.Τη διέλυσε ο εθνικισμός. Ο καπιταλισμός επωφελήθηκε αργότερα. Ολη αυτή η ανεδαφική παραφιλολογία «όλες οι κοινότητες έφταιγαν εξίσου και όλοι έκαναν εγκλήματα» και «οι εμφύλιοι πόλεμοι είναι οι χειρότεροι», στην πραγματικότητα αθωώνει τα εγκλήματα των δολοφονικών ακροδεξιών σερβικών ηγεσιών και δικαιολογεί το διεφθαρμένο ολιγαρχικό καθεστώς τους.
Φυσικά, ούτε προοδευτικοί είναι, ούτε υπάρχει τίποτε ‘αριστερό’ στην προσέγγισή τους. Ποτέ αριστερός ή ουμανιστής δεν θα υποστήριζε την καταστροφή μιας πολυεθνικής κοινωνίας για χάρη ενός φασιστικού μεγαλοϊδεατισμού. Οι ανιστόρητες απόψεις τους και -κυρίως- η άρνηση τους να καταδικάσουν ευθέως την εθνοκάθαρση και να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των θυμάτων και των επιζώντων, τους καθιστούν ηθικά συνένοχους στα εγκλήματα που έλαβαν χώρα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Ό,τι είναι ο Πλεύρης και η Χρυσή Αυγή για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, είναι αυτοί αντίστοιχα για τα θύματα των εθνοκαθάρσεων των Σέρβων. Αλλωστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, «η συγκάλυψη και η άρνηση της γενοκτονίας είναι το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας», είναι τμήμα της ίδιας της γενοκτονίας.
Και μια λεπτομέρεια: Οταν είχαν συλλάβει τον Μιλόσεβιτς, το σύνθημα της διακομματικής επιτροπής βουλευτών που ζητούσαν την απαλλαγή του ήταν: «Στη Χάγη δικαζόμαστε όλοι». Εξακολουθούν, άραγε, να το πιστεύουν αυτό; Η σιωπή τους στην καταδίκη Κάρατζιτς δείχνει ότι: ναι, το πιστεύουν και παραμένουν αμετανόητοι, απλά διστάζουν να το παραδεχτούν δημόσια -κι αυτό είναι χειρότερο.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Η Ελλάδα δεν ήταν, απλώς, μια φιλική χώρα των «ανάδελφων» Σέρβων. Οι κατά σύστημα δολοφόνοι είχαν μαζί τους ένα ολόκληρο σύστημα που τους στήριξε. Η πολιτική, ομοθύμως, στήριζε τους ομόθρησκους, το ίδιο και η Εκκλησία -η οποία μάλιστα ανέχθηκε την αποστολή ιερέων που έφευγαν για να ευλογήσουν τα όπλα των παραστρατιωτικών του Αρκάν και του Σέσελι. Στρατιωτικοί κύκλοι υποστήριζαν επίσης τις μεθοδεύσεις Κάρατζιτς, φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να διαρρεύσουν μυστικά σχέδια του ΝΑΤΟ προς τον Μλάντιτς.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο άγος της ένοπλης στρατιωτικής υποβοήθησης των εγκλημάτων. Πρόκειται για την γνωστή ιστορία με την Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, πολλά μέλη της οποίας ήσαν μέλη ή είχαν σχέση με τη Χρυσή Αυγή.
Η ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα στην Ελλάδα έχει φέρει στο φως πολλά στοιχεία, ακόμα και ονόματα Ελλήνων, και φωτογραφίες, που μετείχαν στο έγκλημα της Σρεμπρένιτσα. [2]
Παρά τον κύκλο σιωπής που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο, το θέμα των εγκλημάτων της Σρεμπρένιτσα και της ελληνικής συμμετοχής έφτασε στη Βουλή, χωρίς να γίνει ουσιαστική έρευνα. Η ελληνική δικαιοσύνη, εξ άλλου, ασχολείται με την υπόθεση από το 2005, χωρίς να έχει κατονομασθεί ούτε ένας υποπτος.
Οσο για την καταδίκη του Κάρατζιτς, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ελληνικά ΜΜΕ είτε δεν μετέδωσαν την είδηση είτε την περιθωριοποίησαν. Τι νόημα άλλωστε έχει να θυμόμαστε …
# Ενα ακόμη απόσπασμα από το υποκεφάλαιο «Η ανύπαρκτη και εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη ‘ελληνοσερβική φιλία’»
Την ώρα που που είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι παράγοντες του γιουγκοσλαβικού δράματος και όλοι οι ξένοι μεσολαβητές και αξιωματούχοι όλων των χωρών και όλων των διεθνών οργανισμών στην Ελλάδα, στη ‘Συνδιάσκεψη Ειρήνης’, στον Αστέρα Βουλιαγμένης, την Πρωτομαγιά του 1993, κι ο Μητσοτάκης έλεγε «ελπίζω και προσεύχομαι για την Ειρήνη», ο Κάρατζιτς αμέσως μετά έκανε δηλώσεις τύπου «θα νικήσουμε γιατί έχουμε μαζί μας τον Θεό και την Ελλάδα». Σε συνδιάσκεψη ειρήνης, αυτό!
Μικρή λεπτομέρεια: Στο 3ο μέρος του ντοκιμαντέρ ‘The Struggle for Bosnia’, στο 46.28′, μπορείτε να δείτε το απόσπασμα από τις συνομιλίες στη Βουλιαγμένη, την Πρωτομαγιά του 1993, με τον Μητσοτάκη να υποδέχεται όλους τους παίκτες του βοσνιακού δράματος, καθώς και ό,τι ακολούθησε στο Πάλε. Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο υπαρχηγός του Καρατζαφέρη, ο πρώην βουλευτής Γιώργος Γεωργίου, ο ‘πρέσβης’ που υπηρετούσε τότε στο Διπλωματικό Σώμα.
[…] Ο Κάρατζιτς κι άλλες, πολλές φορές είχε δηλώσει πως «οι Σέρβοι έχουν μόνο δύο φίλους, τον Θεό και την Ελλάδα», όμως όταν δεν τον άκουγαν οι Ελληνες, έλεγε ότι οι Μακεδόνες είναι ξεχωριστό έθνος, παρακλάδι του σερβικού, και πως κάποτε πρέπει κι αυτοί να ενωθούν με τη μητέρα Σερβία. Η ‘φίλη και αδελφή’ Σερβία, άλλωστε, είχε ήδη αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα από το 1995, ενώ δημόσια φωνασκούσαν πως «δεν θα κάνουμε καμία ενέργεια στο ζήτημα των Σκοπίων που θα έβλαπτε τα συμφέροντα της Ελλάδας».
Ολοι, τότε, σε ένα αρραγές μέτωπο εθνικής Ωμοψυχίας, τιμούσαν με την παρουσία τους τον, -μεταξύ άλλων και- πρόεδρο της Εταιρείας Σερβοελληνικής Φιλίας σφαγέα Ράντοβαν Κάρατζιτς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1993. Τον αποκαλούσαν ‘άγγελο της ειρήνης’ και ‘σύγχρονο Ρήγα Φεραίο’ και ‘Στρατιώτη του Χριστού’. Το τοπίο ήταν ζοφερό για την κοινή λογική: Δεν υπήρχε τίποτε σχεδόν στον τύπο και στα ΜΜΕ για τις εθνικές εκκαθαρίσεις, για τις σφαγές, τους βιασμούς και τους ακρωτηριασμούς αμάχων ανεξαρτήτου ηλικίας από τους Σέρβους, για τις ομαδικές εκτελέσεις και τους ομαδικούς τάφους, για τα εφιαλτικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήδη από το 1992, ό,τι πλησιέστερο στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης μετά το 1945 (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 55.05′ κι εδώ), για τους βομβαρδισμούς ανυποψίαστων ανθρώπων μέρα-μεσημέρι στις πολυσύχναστες αγορές, για τα πάνω 1.600 παιδιά και νήπια-στόχους των ελεύθερων σκοπευτών μόνο στο Σαράγεβο, ούτε για την προσφυγοποίηση 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ κάθε άγρια επίθεση στους Βόσνιους Μουσουλμάνους -κυρίως-, ακόμη και στους άμαχους (ή μάλλον κυρίως στους άμαχους), για τα ελληνικά ΜΜΕ ήταν¨’μουσουλμανική προβοκάτσια’. Κι όμως, εμείς βοηθούσαμε τους θύτες και κατηγορούσαμε τα θύματα.
Στην πραγματικότητα, ήταν το πατροπαράδοτο μίσος των Ελλήνων για τους Τούρκους που μας ‘ένωσε’ με τους αδελφούς Σέρβους εκεί γύρω στο 1990. Κάποιο ρόλο σίγουρα έπαιξε και η κρυφή ελπίδα των Ελλήνων πως οι Σέρβοι, αφού θα καθαρίσουν με τους δικούς τους Τούρκους εκεί, θα βάλουν ένα χεράκι για να καθαρίσουμε κι εμείς με τους δικούς μας Τούρκους εδώ -ή έστω θα φρονηματίσουν εκείνους τους άξεστους γυφτοσκοπιανούς, και τι καλύτερο από το να μοιράσουμε τη χώρα τους. Δεν είχε καθόλου άδικο ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης όταν το 1995 έγραφε πως η ελληνική κοινωνία, σχεδόν στο σύνολό της, συμπεριφέρθηκε απέναντι στην εισβολή της βαρβαρότητας όχι μόνο με πλήρη άγνοια των πραγματικών στοιχείων της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, αλλά και με πρωτοφανή μεσαιωνικό φανατισμό. Εφτανε η ταύτιση με την Ορθοδοξία -συν η δήθεν αντιιμπεριαλιστική εναντίωση στη Δύση- για να δικαιολογηθεί και να υποστηριχτεί το έγκλημα και η βαρβαρότητα.
Χαρακτηριστικό δείγμα της ‘ελληνοσερβικής φιλίας’, ήτοι της φιλοσερβικής παράνοιας στην οποία χόρευε όλη σχεδόν η Ελλάδα τότε, και η οποία ήταν, στην πραγματικότητα, ο μετασχηματισμός του αντιτουρκικού μίσους σε σερβοφιλία, αποτελεί αυτή η συρραφή ρεπορτάζ του 1994, με δημιουργό μια ελληνοσερβική εταιρεία φιλίας από την Τρίπολη και τίτλο ‘From Greece to Serbia 1994’.
Ηταν Φεβρουάριος του 1994 και οι Σέρβοι μόλις είχαν βομβαρδίσει την αγορά Markale με τους 68 νεκρούς αμάχους και τους 140 τραυματίες, γεγονός για το οποίο όλοι σήμερα γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ούτε μία αμφιβολία ότι μπορεί να έχει έστω την παραμικρή βάση το σερβικό ψέμα πως ήταν δήθεν ‘(αυτο)προβοκάτσια’ των Βόσνιων.
Λίγο πριν είχε βομβαρδιστεί μαιευτήριο με νεογνά (μάλλον πρώτη φορά στην Ιστορία, και μάλιστα με διαταγή ενός Δόκτωρα, του Dr Ράντοβαν Κάρατζιτς) και λίγο μετά το νοσοκομείο, ενώ εκείνον τον χειμώνα ήταν στην ημερήσια διάταξη οι θάνατοι παιδιών την ώρα που έπαιζαν σε αλάνες και σε πίσω αυλές. Ο ΟΗΕ δίνει τελεσίγραφο προς τους Σέρβους να σταματήσουν τις σφαγές και τους βομβαρδισμούς αμάχων. Την ώρα, λοιπόν, που οι σερβικές οβίδες κομμάτιαζαν παιδιά, εμείς εδώ στην Ελλάδα διοργανώναμε αποστολές βοήθειας όχι στους λιμοκτονούντες πολιορκημένους κατοίκους του Σαράγεβο, αλλά στους επεκτατιστές επιτιθέμενους σφαγείς. Και προσφερόμασταν να μπούμε ‘ανθρώπινη ασπίδα’ για να υπερασπιστούμε τις σερβικές θέσεις. Ηταν η εποχή που ο Κάρατζιτς ένοιωθε πανίσχυρος και είχε την αίσθηση πως αποκλείεται να χάσει, κι έτσι καλούσε στους λόφους γύρω απ’ το Σαράγεβο και επιφανείς Ρώσους φίλους του -εθνικιστές, βεβαίως-, και για δώρο της φιλοξενίας του τους έδινε τη δυνατότητα να δοκιμάσουν κι αυτοί να αδειάσουν καναδυό γεμιστήρες από τα υπερσύγχρονα όπλα των σνάιπερ επάνω σε τίποτα ανυποψίαστους διαβάτες, κάτω στην πόλη. Ετσι, για την πλάκα τους.
Οπως θα δεί ο αναγνώστης, είναι εκπληκτικό το βίντεο ‘From Greece to Serbia 1994’: Ο πρωτεργάτης γιατρός έκανε μοντάζ από όλα τα ρεπορτάζ όλων των καναλιών, Αντέννα, Μέγκα, Σταρ, Σκάι, ΕΡΤ-1, ΕΡΤ3, κάποια άλλα μικρότερα ή τοπικά κ.λπ., όλα-όλα ανεξαιρέτως στο ίδιο μοτίβο, λένε την εξής ηρωική ιστορία:
Μια ελληνική αποστολή από την Τρίπολη πηγαίνει στο Πάλε, στην πρωτεύουσα της Republika Srpska, για να θυσιαστεί και για να μπει -λέει- ‘ανθρώπινη ασπίδα’ αν τυχόν τα Ηνωμένα Εθνη αποφασίσουν τελικά να βομβαρδίσουν τις σερβικές θέσεις μετά το τελεσίγραφο προς τον Κάρατζιτς να σταματήσει την πολιορκία και τους βομβαρδισμούς αμάχων. Από την πρώτη στιγμή, ο γιατρός που πρωτοστατεί τονίζει «ξεκινάμε από την Τρίπολη, από εκεί που ξεκίνησε η επανάσταση ΕΝΑΝΤΙΟΝ των ΤΟΥΡΚΩΝ». Οσο μιλάει στα κανάλια, μας παραμυθιάζει, βέβαια, πως πάει εκεί για ‘χάρη της ειρήνης’ και για ‘να μην κλιμακωθεί ο πόλεμος’ και άλλα τέτοια παραπλανητικά, αλλά στο τέλος, όταν συμμετείχε μαζί με τους Σέρβους φασίστες, σε ραδιοφωνική εκπομπή στον σερβοβοσνιακό ραδιοσταθμό με τίτλο ‘ΝΑΤΟ, σε περιμένουμε’, δεν αντέχει άλλο, απελευθερώνεται από τους καθωσπρεπισμούς και την δήθεν ουδέτερη βερμπαλιστική γλώσσα και την ξεστομίζει τελικά την κατάπτυστη αλήθεια:
«Αυτή η στιγμή θα με στιγματίσει για όλη μου τη ζωή, όταν όλοι οι αδελφοί Σέρβοι ξεσηκώθηκαν και ζητωκραύγασαν και η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε μόλις έκανα αναφορά στους ΚΟΙΝΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ, δηλαδή στους Τούρκους. Εμείς οι Ελληνες ξεκινήσαμε από την περιοχή που γεννήθηκε ο ελληνικός πολιτισμός και ξεκίνησε η επανάσταση εναντίον των Τούρκων, κι έτσι σήμερα βρισκόμαστε εδώ μαζί με τους συνεχιστές της προσπάθειας που παλικαρίσια πολεμούν για την ίδια και περισσότερη ελευθερία εναντίον του ίδιου εχθρού».
Πρόκειται, δηλαδή, για πεντακάθαρο ρατσιστικό μίσος. Ούτε ‘για την Ειρήνη’ έτρεξαν εκεί πάνω, ούτε ‘εναντίον του πολέμου’ και τέτοιες αηδίες για την κάμερα. Μίσος, όχι για τις πράξεις των άλλων, όχι γιατί μπορεί να έκαναν κάτι κακό, αλλά για την ταυτότητά τους, γι’ αυτό που είναι, επειδή έτυχε να γεννηθούν μουσουλμάνοι. Μίσος, -ρατσιστικό και θρησκευτικοσωβινιστικό μίσος. Για την ιστορία, πράγματι οι Σέρβοι συμμορφώθηκαν στο τελεσίγραφο και απέσυραν εκείνον τον Φεβρουάριο του 1994 τα στρατεύματά τους από τα περίχωρα του Σαράγεβο, μόνο μετά τις εγγυήσεις της Ρωσίας του Μπόρις Γέλτσιν. Αμέσως μετά, βομβάρδισαν άνανδρα επί 25 ημέρες έναν άλλο αποκλεισμένο θύλακα, το Γκόραζντε (έναν από τους έξι θύλακες που υποτίθεται ήταν ‘safe areas’), έτσι, επειδή μπορούσαν -ή, μάλλον, όπως είχε δηλώσει ο Κάρατζιτς, «επειδή ήθελα να τους κάνω επίδειξη δύναμης, εμείς οι Σέρβοι δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα, ούτε κάνουμε συμφωνίες». Υπό τις διαταγές του Μλάντιτς, έπιασαν όμηρους 150 Κυανόκρανους. Κατόπιν χτύπησαν σε ενέδρα δύναμη της UNPROFOR με Δανούς στρατιώτες. Μετά, συμφώνησαν ξανά να σταματήσουν και να αποσύρουν το πυροβολικό τους. Και μετά, την επόμενη χρονιά, επιτέθηκαν ξανά στο Γκόραζντε. Ηταν η τρίτη φορά και οι νεκροί άμαχοι του Γκόραζντε έφτασαν τελικά στους 4.500 στις 1.300 μέρες πολιορκίας! Αυτούς τους θρασύδειλους βοηθούσαμε τότε.
Από τότε, λοιπόν, οι Ελληνες έκλεισαν πεισματικά τα μάτια, και απαγόρευαν στον εαυτό τους να δει το πραγματικό πρόσωπο του σερβικού μεγαλοϊδεατικού σωβινιστικού φασισμού. Ταυτόχρονα, γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες και χυδαίες σελίδες της ελληνικής δημοσιογραφίας. Το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, 20-25 χρόνια μετά, ο μέσος Ελληνας ακόμα πιστεύει ότι η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε από τους δυτικούς, ότι οι κακοί Κροάτες Ουστάσι και οι διαβολικοί Βόσνιοι τζιχαντιστές μαζί με τη Γερμανία, το Βατικανό, τις ΗΠΑ με την Αλ-Κάιντα και την Σαουδική Αραβία, και τον ‘Σιωνισμό’ (αργότερα προστέθηκαν και οι μουσουλμάνοι Αλβανοί τρομοκράτες) επιτέθηκαν στους καλούς ορθόδοξους και αμυνόμενους Σέρβους, ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν σοσιαλιστής και αντιιμπεριαλιστής που μαχόταν για να μην διαλυθεί η χώρα του και ότι στη Σρεμπρένιτσα δεν έγινε καμία ανθρωποσφαγή αμάχων, όλα αυτά -και πολλά ακόμη-, οφείλονται στην στάση που κράτησαν σχεδόν σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ. Παροιμιώδης παραμένει η απαξίωση στα μάτια των ξένων συναδέλφων τους των Ελλήνων ανταποκριτών στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Ομολογούσαν ανοιχτά ότι μετέδιδαν μόνον ειδήσεις φιλτραρισμένες από την σερβική προπαγάνδα, και πέραν τούτου ουδέν. Ελάχιστοι και μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν όσοι προσπαθούσαν να δώσουν μια αντικειμενική εικόνα των γεγονότων και όσοι δεν έψελναν εθνικιστικά τσέτνικ τραγούδια. Ποιος θυμάται τα παιχνίδια των ΜΜΕ τότε;
– Οταν το σερβικό πυροβολικό βομβάρδιζε το Βούβοκαρ, η Εκκλησία μας (η οποία είχε τιμήσει στο μεταξύ σαν ‘άνθρωπο της Ειρήνης και Υιό του Σωτήρα μας Κυρίου Ιησού Χριστού’ τον σφαγέα Κάρατζιτς με την ανώτερη διάκριση Πρώτης Τάξης του Αγίου Διονυσίου), μας θύμιζε πως πρέπει μαζί με τους Σέρβους αδελφούς μας «τον Πάπα να καταράσθε διότι αυτός είναι πίσω από όλα» και όλοι μιλούσαν για το κράτος των Ustashi, πενήντα χρόνια πριν.
– Οταν η σερβική επεκτατικότητα έκανε εθνοκαθάρσεις, έστηνε στρατόπεδα εξόντωσης και χρησιμοποιούσε τον βιασμό -γυναικών και αντρών- σαν όπλο τρομοκρατίας εναντίον των Βόσνιων, τα ελληνικά ΜΜΕ και η ελληνική πολιτική ελίτ μας θύμιζαν τουρκικές σφαγές του 19ου αιώνα και έριχναν τον προβολέα στη Δυτική Θράκη και την εκεί μειονότητα, δήθεν πως «είναι η σειρά μας μετά, οι Τούρκοι θα μας αποσπάσουν τη Θράκη».
– Οταν ο Μιλόσεβιτς έστελνε παραστρατιωτικούς για να σφάξουν ολόκληρα χωριά στο Κόσοβο, οι συμπατριώτες μας μιλούσαν για «τον κίνδυνο από μια μεγάλη Αλβανία».
Κι έτσι, με την συνεχή επανάληψη, τα ψέματα αντικατέστησαν την πραγματικότητα και οι μύθοι που τόσο μας αρέσουν, μαζί με τον φόβο και την κινδυνολογία που πολύ επιδέξια έσπειρε η σερβική προπαγανδιστική μηχανή στα καθ’ ημάς, παραμέρισαν την ψύχραιμη ανάλυση και τον Ορθό Λόγο. Ακόμη μέχρι και τώρα που μιλάμε.
Η ‘αληθινή’ ‘ελληνοσερβική φιλία’ και η μόνη που υπήρξε ποτέ ιστορικά. Στη φωτογραφία ο μαφιόζος παραστρατιωτικός Αρκάν (Zeljko Raznatovic), η σύζυγός του Τσέτσα (Ceca Svetlana), μεγάλη ποπ-σταρ στη Σερβία, και ο πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού. Είναι μνημειώδεις εκείνες οι καταθέσεις, για το πως έμπιστοι του Μιλόσεβιτς και των άλλων Σέρβων μεγαλοεργολάβων εθνικιστικού μίσους πήγαιναν με αεροπλάνο κάθε λίγες μέρες στην Κύπρο, με τσάντες και βαλίτσες φορτωμένες σκληρό συνάλλαγμα από τα ταμεία του κράτους, και πως οι μυστικές υπηρεσίες και άλλοι επίσημοι θεσμοί της Κυπριακής Δημοκρατίας τους παραλάμβαναν από το αεροδρόμιο, τους πήγαιναν στις θυρίδες, ανεξαρτήτως ώρας και ωραρίου, και τους ξαναπήγαιναν στην VIP αίθουσα. Τις ελληνικές και τις κυπριακές τράπεζες αξιοποιούσε η ‘αληθινή’ ‘ελληνοσερβική φιλία’, δεν έχουμε αμφιβολία γι’ αυτό.
«(Τα μέλη του ΝΑΤΟ) μισούν την Ορθοδοξία. Οι δήθεν Χριστιανοί της Δύσης ακούνε για Ορθοδοξία και ανατριχιάζουν, επειδή (εμάς και τους Σέρβους) δεν είναι εύκολο να μας υποτάξουν».
«Χθες ο κ Χριστόδουλος, κατά τη διάρκεια γεύματος που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του στο Βελιγράδι από τον Πατριάρχη Σερβίας Παύλο, ανακοίνωσε τη δωρεά 150 εκατομμυρίων δραχμών προς την Εκκλησία της Σερβίας και άλλων 100 εκατομμυρίων δραχμών για την ανέγερση του νέου Ναού του Αγίου Σάββα».
«Οι Σέρβοι είναι και πάλι νικητές και ελπίζουμε ότι αυτό θα συμβαίνει πάντα σε όλα τα επίπεδα»
– Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, με αφορμή τη νίκη της Γιουγκοσλαβίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ ανδρών (Eurobasket) στην Τουρκία το 2001, σε επίσημη επίσκεψη στη Σερβία, Σεπτέμβριος 2001, όταν συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό της Σερβίας Ζόραν Τζίντζιτς και με τον πρωθυπουργό Κοστούνιτσα για την παραλαβή του ανώτατου μεταλλίου της Γιουγκοσλαβίας.
Δεν είναι τα μόνα παρατράγουδα που θυμόμαστε. Την ίδια μέρα που άρχισαν οι μαζικές εκτελέσεις στη Σρεμπρένιτσα, στην Αθήνα ο εκπρόσωπος Τύπου Ευάγγελος Βενιζέλος εκλιπαρούσε τους Σέρβους να μας συγχωρέσουν για τα γιουχαΐσματα σε ένα παιχνίδι μπάσκετ, τα οποία οδήγησαν σε σπασίματα στην πρεσβεία μας στο Βελιγράδι από εξαγριωμένους Σέρβους χούλιγκαν, και υποσχόταν να στείλει τον υπουργό Αθλητισμού Γιώργο Λιάνη γονατιστό να ζητήσει συγγνώμη.
Οπου και να πάω η ‘ελληνοσερβική φιλία’ με πληγώνει. Και το Eurobasket με πληγώνει.Καλά, εδώ, θα μου πείτε, τα ορθόδοξα αδέλφια γρονθοκοπούνται και σκοτώνονται ακόμη και στα φιλικά, -έχετε δίκιο, αφού εδώ μέχρι και τα καλλιστεία του Αντέννα και όσοι γράφουν τις ατάκες των επίδοξων Μις Ελλάς σκέφτηκαν να πουν έναν καλό λόγο για τους σφαγείς, όπως μας εξηγεί εδώ η διαγωνιζόμενη και αργότερα τηλεπερσόνα κ. Γιολάντα Διαμαντή, απαντώντας στην στημένη ερώτηση «Ποια θα ήταν η πρώτη σου κίνηση αν έπαιρνες τον τίτλο;».
Γεγονός, πάντως, είναι ότι κανείς δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για εκείνη την αποκρουστική ρητορική μίσους, όταν όλη η Ελλάδα παραληρούσε σε μεσαιωνικά φανατικά σχήματα τύπου ‘εναντίον Κλίντον-Πάπα-Τσιλέρ-Μπερίσα-Ιζετμπέγκοβιτς-Γκλιγκόροφ-Γερμανίας-ΕΟΚ-Εβραιοσιωνισμού’, ζήτω ο άξονας ‘Κάρατζιτς-Μιλόσεβιτς-Γιέλτσιν-Ελλάδας’.
# Αυτό, όμως, πρέπει να αλλάξει.
Η τηλεόραση και τα ελληνικά ΜΜΕ, όπως μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει από όλα τα προηγούμενα, μετέδιδαν επί χρόνια μόνο ψέματα και μόνο πλαστές εικόνες στο φιλοθεάμον -αλλά ελάχιστα με κριτική σκέψη- κοινό τους.
Δεν υπάρχει, πλέον, η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το ποιοι ήταν οι επιτιθέμενοι και ποιοι οι αμυνόμενοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στοχοποίηση των αμάχων (συνεπώς και των παιδιών) και η τρομοκρατία με τακτικές μαζικής εξόντωσης ήταν από την αρχή η βασική στρατηγική και το κύριο εργαλείο των Σέρβων για να πετύχουν τους στόχους τους και για να εκκαθαρίσουν εθνικά τις διεκδικούμενες περιοχές, είτε στο Σαράγεβο, όταν ο Μλάντιτς διέταζε να βομβαρδίσουν τις μουσουλμανικές συνοικίες των αμάχων «μέχρι να φτάσουν στα όρια της τρέλας» (υποκλαπείσα συνομιλία εδώ), είτε στη Σρεμπρένιτσα, όταν οι στρατηγοί διέταζαν «ούτε ένας να μην μείνει ζωντανός» («Nijednog zivog nemoj da ostavljas», υποκλαπείσα συνομιλία εδώ)
Και, κυρίως, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με τα κίνητρα των εθνικιστικών σωβινιστικών ηγεσιών των Σέρβων.
Από το 2006, όταν το πάνω χέρι στην εποπτεία της Βοσνίας παραδόθηκε από τους Αμερικανούς στους Ευρωπαίους, η κοινή προσπάθεια όλων (πλην της Republika Srpska) είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της χώρας. Οι σημερινοί εθνικιστές ηγέτες της Republika Srpska, όμως, αφήνοντας την ρωσική επεκτατικότητα (που δεν θα είχε και κανένα ιδιαίτερο δισταγμό να πάει ξανά σε έναν πόλεμο by proxy στην περιοχή που θεωρεί δικαιωματικά σαν ‘ζωτικό της χώρο’, δηλαδή στα Βαλκάνια) να αλωνίζει, ας ελπίσουμε ότι δεν θα ανοίξουν πάλι τις κερκόπορτες του πολεμικού εθνικιστικού παροξυσμού, ακυρώνοντας στην πράξη όλα όσα δημιουργήθηκαν, με αργό ρυθμό είναι η αλήθεια, αυτά τα 20 χρόνια. Η Σερβία, η οποία επανεξοπλίζεται πάλι, έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της το δόγμα «δώσαμε το Κόσοβο, θα πάρουμε την Republika Srpska γι’ αντάλλαγμα».
Στην Republika Srpska, εδώ και πολύ καιρό, συμβαίνει κάθε εβδομάδα και μια προβοκάτσια, μια πρόκληση, ένα γεγονός, λ.χ. ετοιμάζουν δημοψήφισμα για να απορρίψουν τη δικαιοδοσία της ομοσπονδιακής δικαιοσύνης της Β-Ε, και για να φτιάξουν δικά τους δικαστήρια. Αποκορύφωμα, μόλις πριν λίγες μέρες, ο πρόεδρος της RS Milorad Dodik (ο οποίος την προηγούμενη μέρα κατέθεσε στη Χάγη προς υπεράσπιση του Μλάντιτς, όπως είχε καταθέσει και το 2013 προς υπεράσπιση του Κάρατζιτς), δήλωσε μέσα στη Βουλή τους πως δεν θα δέχεται πλέον τις υπηρεσίες επιβολής νόμου της Β-Ε, και πως την επόμενη φορά που θα υποχρεωθεί κρατικός υπάλληλος ή πολίτης της RS να λογοδοτήσει σε ομοσπονδιακό αστυνομικό ή δικαστή, αυτός θα απαντήσει με τα όπλα στις ‘προκλήσεις’, και αν δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα θέλει αυτός, «θα ανοίξουμε πυρ», είπε και μίλησε ευθέως για «armed conflict».
Παραμονές της απαγγελίας της ετυμηγορίας για τον Κάρατζιτς, ο Πρόεδρος Dodik εγκαινιάζει νέο πανεπιστημιακό κτίριο στο παράνομο υποτιθέμενο ‘Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Σαράγεβο’, στο οποίο δόθηκε τιμητικά το όνομα του ψυχίατρου σφαγέα, παρουσία της συζύγου Κάρατζιτς και της κόρης Κάρατζιτς, που είναι και αντιπρόεδρος της Βουλής των Σερβοβοσνίων.
Ο Dodik, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία με τη δυτική υποστήριξη, μετά την αποστασιοποίησή του από την εν καιρώ πολέμου ηγεσία της RS, σήμερα επαινεί την ηγεσία του Κάρατζιτς, λέγοντας ότι δεν διέταξε τα εγκλήματα και κατηγορώντας τα δικαστήρια του ΟΗΕ για μεροληψία εναντίον των Σέρβων.
[Σ.Σ.: Παρεμπιπτόντως, αυτό το μαϊμού Πανεπιστήμιο, που δεν έχει καμία σχέση με το κανονικό Πανεπιστήμιο του Σαράγεβο, έχει δώσει πολλά διδακτορικά και πολλά πτυχία σε Ελληνες, κάποιοι εκ των οποίων έχουν σταδιοδρομήσει κατέχοντας σήμερα πανεπιστημιακές έδρες, ενώ είναι κοινό μυστικό ότι τα πτυχία εκεί πωλούνταν και αγοράζονταν. Ενα σκάνδαλο πρώτης γραμμής, με το οποίο ποτέ κανείς δεν έχει ασχοληθεί].
Πάρα πολλοί φοβούνται επανάληψη των προ 20 ετών γεγονότων. Οι ακροδεξιοί που κυβερνούν το κρατίδιο-γκάνγκστερ, το θεμελιωμένο επάνω στη βία, την εθνοκάθαρση και στους μαζικούς τάφους, όπως και οι κρυφοακροδεξιοί ηγέτες της Σερβίας, (ο Πρόεδρος Tomislav Nikolic και ο Πρωθυπουργός Aleksandar Vucic προέρχονται και οι δύο από το φασιστικό κόμμα του Βόγιτσλαβ Σέσελι) δείχνουν ξανά τα δόντια τους, απειλούν σαν κοινοί εκβιαστές και λένε καθαρά πως δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα. Στο μυαλό τους υπάρχει πάντα η ιδέα της ‘Μεγάλης Σερβίας’, αλλά η αλλαγή συνόρων δεν γίνεται ποτέ αναίμακτα. Γίνεται μόνο με πόλεμο και με αίμα, με θηριωδίες και με τραγωδίες.
Αν, λοιπόν, υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να γίνουν ξανά τα ίδια πράγματα όπως πριν 25 χρόνια, αυτή τη φορά δεν πρέπει να επιτρέψουμε την άγνοια, που οδηγεί στην υποστήριξη, που οδηγεί στη βοήθεια και στο να οπλιστούν καλύτερα οι δολοφόνοι και οι σφαγείς αμάχων. Και αυτό θα μπορέσει να γίνει μόνο αν μπορέσουμε να δούμε την αλήθεια, επιτέλους.
Αν βρεθούν πάλι παλλοί να πουν «Δεν ήξερα», απλά θα είναι σαν να δηλώνουν επίσημα ότι είναι εν γνώσει τους συνένοχοι και συνεργοί στα εγκλήματα, ακριβώς όπως ήταν και πριν 20-25 χρόνια.
Αλλωστε, οι αμετανόητοι Σέρβοι θεωρούν την δημιουργία της Republika Srpska την μεγαλύτερη σύγχρονη ‘διπλωματική επιτυχία’ της Σερβίας, με τη διαφορά πως δεν ήταν και τόσο ‘διπλωματικός’ ο τρόπος δημιουργίας της σερβοβοσνιακής οντότητας: προηγήθηκε μια γενοκτονία για να φτιαχτεί το κράτος-γκάνγκστερ, κανείς δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό.
Η επινοημένη αφήγηση για τη δεκαετία του 1990 του ολοκληρωτικού εθνικιστικού καθεστώτος των Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς, πως δήθεν «η κακιά δύση επιτέθηκε στους καλούς και αμυνόμενους Σέρβους και διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία» κ.ο.κ., ήταν μια ιστορική πλαστογραφία και ένας προπαγανδιστικός μύθος, που όμοιός του μάλλον δεν υπήρξε άλλος στο τέλος του 20ού αιώνα.
[…]
Οποιος μιλάει για τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και ‘ξεχνάει’ να αναφέρει τη λέξη ‘Μεγάλη Σερβία’, όποιος αποφεύγει να μιλήσει για το οργανωμένο σχέδιο εθνοκαθάρσεων, όποιος επιδεικτικά αγνοεί το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) του 1986 της Σερβικής Ακαδημίας, το RAM Plan, τη γραμμή ‘Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica’, τους ‘έξι στρατηγικούς στόχους του σερβικού έθνους’, το έγγραφο με τον τίτλο ‘Variants A and B’, -και ειδικά για το θέμα Βοσνία και Σρεμπρένιτσα-, το τελεσίγραφο της 17 Απριλίου 1992, τη ‘ντιρεκτίβα 7’ και τη ‘ντιρεκτίβα 7.1’, και φυσικά όποιος ‘ξεχνάει’ να μιλήσει για τη ‘Velika Srbija’, τότε είτε είναι αστοιχείωτος και δεν ξέρει τα γεγονότα, είτε είναι συνειδητός ψεύτης και παραχαράκτης και θέλει να κρύψει το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ προσχεδιασμένο ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟ σχέδιο της σερβικής φασιστικής ηγεσίας να διαλύσει τη χώρα και να καταλάβει τα καλύτερα κομμάτια για τον εαυτό της, αφού πρώτα προβεί στα χειρότερα ναζιστικού τύπου εγκλήματα: Επεκτατική επιθετικότητα, με μέσο τον εξοντωτικό ρατσισμό, στη χειρότερη μορφή τους.
Η συγκεκριμένη σκηνή δεν έχει αποτυπωθεί σε βίντεο. Η φωτογραφία από το Reuters με λεζάντα: «Bosnian Serb Army commander General Ratko Mladic hands out cans of beverages to Bosnian Muslims, refugees from Srebrenica, as they wait to be transported from eastern Bosnian village of Potocari to Muslim held Kladanj near Olovo on July 12, 1995».
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής της μεγαλύτερης ανθρωποσφαγής από τον Β’ ΠΠ. Πρόκειται για σημείο προέλασης προς την πόλη των Σερβοβόσνιων, από όπου προηγουμένως έχει περάσει ο Μλάντιτς με το επιτελείο του και τους αρχηγούς των παραστρατιωτικών του. Διακρίνονται το τότε στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ), ο Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ) και μαζί τους -άλλοι φαίνονται κι άλλοι όχι- βρίσκονται οι Βασιλειάδης Τρύφων, Φλορίν Αννα (Ελληνορουμάνος), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Η ώρα είναι περίπου 16.30 στις 11 Ιουλίου 1995. Ο Μλάντιτς εισβάλλει θριαμβευτικά στην άδεια Σρεμπρένιτσα, μαζί με τους ανώτερους αξιωματικούς του επιτελείου του και τους εκλεκτότερους εκ των παραστρατιωτικών του. Ο Stanko Kojic ή Savanovic, πίσω δεξιά με το καπέλο και ο στρατηγός Radislav Krstic, αριστερά, κατά την είσοδο στην άδεια πόλη.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς. Σε πρώτο πλάνο, τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς.
Ο λύκος που ουρλιάζει σε πρώτο πλάνο, στο περιβραχιόνιο του Milan Jolovic (Legenda). Μαζί με τον Μλάντιτς επιθεωρούν το στρατόπεδο της Βλασένιτσα τον Δεκέμβριο του 1995.
Δεξιά ο Μλάντιτς, δεύτερος από δεξιά ο Μπάγιαγκιτς και αριστερά, πίσω από την γυναίκα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura
Δεξιά ο Μλάντιτς, δεύτερος από δεξιά ο Μπάγιαγκιτς και αριστερά, πίσω από την γυναίκα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura
Ο διοικητής των ‘Λύκων του Δρίνου’ Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda) με τον Μλάντιτς το 1995.
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο κ.ο.κ. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο πρόεδρος της Βουλής των Σέρβων της Βοσνίας Momcilo Krajisnik πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος»
Ο Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda (σκληρός εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών και της ΕΕΦ, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012), ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων. Ο Πατριάρχης Παύλος και πλήθος λαού και κλήρου, παρουσία του στρατηγού Μλάντιτς και του προέδρου Ράντοβαν Κάρατζιτς εορτάζουν την μάχη του Κοσόβου και τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
Στην παραδοσιακή πρόποση που πλέον έχει γίνει «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος», διακρίνεται ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς να κάνει τον σταυρό του και ο Ράτκο Μλάντιτς να πίνει για τη Μεγάλη Σερβία με την πρόποση «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
Φωτογραφία Darko Bandic/Associated Press. Η λεζάντα λέει: «In this July 14, 1995, photo, refugee Ferida Osmanovic from Srebrenica is found hanged in a forest outside the UN base at Tuzla airport. The woman, who looked to be in her early 20s, had hanged herself with a torn blanket. More than 10.000 refugees from the UN safe haven of Srebrenica, captured by the Bosian Serbs, arrived in Tuzla. Bosnia Serb commander General Ratko Mladic announced that approximately 40.000 residents had been cleared from their homes in Srebrenica». Αξίζει να διαβαστεί και η ιστορία των δυο παιδιών που άφησε πίσω.
Eurobasket στο Βερολίνο, 09/09/2015. Σέρβοι ανεγκέφαλοι εθνικιστές οπαδοί. Οι μπλούζες του γράφουν μπροστά ‘Free Ratko Mladic A Serbian Hero’ και πίσω ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’).
Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Στο σημείο 34 μιλάει για την καταστροφή του τζαμιού και στο σημείο 36 περιγράφει τις συναντήσεις όλων των μεγαλοστελεχών (Ratko Mladic, Radislav Krstic, Milenko Zivanovic, Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic κά) να αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους και να συγχαίρουν τους ψυχρούς δολοφόνους. Προσέξτε και το σημείο 33, του έκοψε εν ψυχρώ με μια κίνηση το λαιμό. Σελίδα 13 της αγγλικής έκδοσης.
Σελίδα 15 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Στο σημείο 34 μιλάει για την καταστροφή του τζαμιού και στο σημείο 36 περιγράφει τις συναντήσεις όλων των μεγαλοστελεχών (Ratko Mladic, Radislav Krstic, Milenko Zivanovic, Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic κά) να αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους και να συγχαίρουν τους ψυχρούς δολοφόνους. Προσέξτε και το σημείο 33, του έκοψε εν ψυχρώ με μια κίνηση το λαιμό.
Διαβάστε τις νέες μεγάλες έρευνες του XYZ Contagion με θέμα ‘Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘:
– ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-more-evidence/
Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/10/yugo-10/
Οι ιδεολόγοι της αθλιότητας και η αθλιότητα της ιδεολογίας τους: Μια σημείωση για τους αρνητές, υπερασπιστές και απολογητές των εγκληματιών πολέμου, δεξιούς κι αριστερούς + Προτεινόμενη βιβλιογραφία https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/11/yugo-11/
Δείτε επίσης: Φάκελος Σρεμπρένιτσα
Είπαμε ότι θα στείλουμε στον εισαγγελέα τους Ελληνες εθελοντές φασίστες που πήγαν το 1995 στη Βοσνία να βοηθήσουν τους Σέρβους στις σφαγές αθώων και αμάχων και στις εθνικές εκκαθαρίσεις όπως στην Σρεμπρένιτσα -και το κάναμε. Τους στείλαμε στον εισαγγελέα.
Και μάλλον κάναμε καλά, αφού οι αμετανόητοι εξακολουθούν να εξυμνούν ανατριχιαστικά την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα και τα εγκλήματα πολέμου, λ.χ.
# Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»)’: Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;; https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/
Και ο τελικός στόχος, που ομολογουμένως κανείς δεν περίμενε να συμβεί εύκολα, ήταν να γραφτεί απ’ τη δουλειά μας αναφορά στον εισαγγελέα. Τελικά δεν χρειάστηκε· οι στόχοι όλοι, όμως, επετεύχθησαν, και μία βδομάδα μάλιστα μετά την δημοσίευση της έρευνας, στις 22 Ιουνίου 2015, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών κινήθηκε και διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
Εισαγωγή & Ντοκουμέντο #01: Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/01/srebrenica-more-evid-01/
Ντοκουμέντο #02: Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με την ΕΕΦ και τον Σερβοβόσνιο διοικητή της Zβόνκο Μπάγιαγκιτς μέσα στη Σρεμπρένιτσα, λίγο πριν ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του VRS διατάξει την εκτέλεση των αμάχων στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/02/srebrenica-more-evid-02/
Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/
Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/07/srebrenica-more-evid-07/
Ντοκουμέντο #08: Επισκέπτες για τη ναζιστική οργάνωση ‘Χρυσή Αυγή’ από την Σερβία: Σημαίες των τσέτνικ, πορτρέτα του Αρκάν και Χρυσαυγίτες που εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/08/srebrenica-more-evid-08/
Ντοκουμέντο #10: Ο τσέτνικ βοϊβόδας διοικητής της ΕΕΦ Ταγματάρχης Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Velika Srbija’): Ενα ακόμη χαμένο φιλμ https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/10/srebrenica-more-evid-10/
Από το 2015, με απόφαση του ΟΗΕ καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα για τα Θύματα των Γενοκτονιών, κι εμείς έχουμε σκοπό να την θυμόμαστε κάθε 9η Δεκεμβρίου. Srebrenica, Don’t Forget 11 July 1995.
Απάντηση, 15/07/2015, στην ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με θέμα ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
[02 Ιουλίου 2015]
Σχηματίστηκε αυτεπαγγέλτως η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89 κατά παντός υπευθύνου, με αντικείμενο την συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα. Η δικογραφία χρεώθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια αυτοπρόσωπης προκαταρκτικής εξέτασης, και την ανάκριση έχει αναλάβει η εισαγγελέας η αρμόδια για τα ρατσιστικά εγκλήματα Ελένη Τουλουπάκη.
Με την ένδειξη ‘Ω’ είναι οι εμπιστευτικές δικογραφίες που χειρίζονται οι ίδιοι/ες οι εισαγγελείς.
Σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών: 168.696/02-07-2015.
Το σχετικό με αριθμό εισερχ. πρωτ. 29719/22-06-2015 αφορά το δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος’ με τίτλο ‘Εγκλήματα πολέμου με τη σφραγίδα της Χρυσής Αυγής – Τα ελληνικά τάγματα πολέμου που μάτωσαν τη Σρεμπρένιτσα’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/17/maria-lefteris-ethnos-tagmata-matosan-srebrenica
Ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, Γραφείο Διευθύνοντος, Δελτίο Τύπου: Με αφορμή δημοσίευμα στο Εθνος, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα, 22 Ιουνίου 2015.
Από το Γραφείο Διευθύνοντος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνώνεκδόθηκε το εξής Δελτίο Τύπου, με ημερομηνία 22/06/2015:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος της Κυριακής’ της 14/06/2015 που αφορούσε εγκλήματα πολέμου που διαπράχθησαν στη Σρεμπρένιτσα και στα οποία φέρονται να συμμετείχαν και Ελληνες υπήκοοι, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Επισημαίνεται ότι είχε διενεργηθεί και το έτος 2004 από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έρευνα για το ίδιο ζήτημα που είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου από την οποία όμως δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών.
Με λίγα λόγια, και αν καταλάβαμε σωστά, λέει ότι η έρευνα του 2005 είχε μεν διαγνώσει αδικήματα, αλλά δεν προσωποποιήθηκαν οι ευθύνες. Αυτή τη φορά, και με τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως, αυτός ο στόχος έρχεται πιο κοντά. Αυτή τη φορά, προφανώς λόγω της δημοσιότητας από την 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή, οι ευθύνες είναι πιο εύκολο -και υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για- να αποδοθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα (ελπίζουμε δηλαδή) -όπως λέει χαρακτηριστικά «δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών».
Ολες οι δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης θα καταγράφονται στην εξής σελίδα, η οποία βρίσκεται στην στήλη ‘Srebrenica’, στο menu της front-page: Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/
[ΤΕΛΟΣ UPDATE]
Η είδηση μεταδόθηκε σε πολλά συμβατικά και εμπορικά ΜΜΕ και πόρταλ, όπως λ.χ. (τυχαία παραδείγματα):
Το 2000 υπήρχαν 161 εντάλματα σύλληψης, 25 εκ των οποίων δεν είχαν εκτελεστεί· το 2011, στις 22 Ιουλίου, ακριβώς 16 χρόνια μετά, με την σύλληψη του τελευταίου καταζητούμενου Goran Hadzic, δεν υπήρχε ούτε ένας φυγόδικος, όλοι είχαν περάσει την πόρτα του δικαστηρίου (Ηλθεν η ώρα σας).
Λίγα λόγια απ’ το ιστορικό της υπόθεσης:
Με την ευκαιρία, πρέπει να πούμε εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες μας, που έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στη δουλειά μας με πολλούς τρόπους, αλλά και με την κατακόρυφη αύξηση των επισκέψεων, γύρω στις 200.000 σε λιγότερο από από έναν μήνα, και να σημειώσουμε, επίσης, ότι οι συντάκτες του XYZ Contagion (πρέπει να) είναι ικανοποιημένοι και υπερήφανοι από όσα φάνηκαν όλο αυτό το διάστημα με αφορμή και επίκεντρο την εξαιρετικά σημαντική ιστορία της Σρεμπρένιτσα:
Στα πλαίσια της δημοσίευσης της έρευνας μας για την Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘, πρώτα σκεφτήκαμε να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας μερικές πτυχές από τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο πόλεμο:
Κατόπιν, προσπαθήσαμε ώστε η λέξη ‘Σρεμπρένιτσα’ να εμφανιστεί στην δημόσια συζήτηση, συνεπώς και να ανεβεί στην ιεράρχηση των μηχανών αναζήτησης, κι έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε άρθρα για να θυμηθούν ή για να μάθουν τα γεγονότα όσοι και όσες ενδιαφέρονταν.
Στην Αυγή, 14/06/2015:
# ‘Στρατής Μπουρνάζος – Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή, Μια αποκαλυπτική έρευνα του ιστολογίου ΧΥΖ Contagion (άρθρο στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ 2015-06-14)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/15/bournazos-sfagi-enthemata/
Σε αυτήν την προσπάθεια να δείξουμε την ελληνική συμμετοχή, σαν ένα άγος, σαν μια βαριά ντροπή που βαραίνει δομικά την πολιτική και δημόσια ζωή της χώρας μας, προσπαθώντας παράλληλα να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι χωρίς να χαριστούμε σε κανένα, όπως σημείωσε και η Αυγή, 28/06/2015:
# ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;; (Σχόλιο στην στήλη ‘Ρήσεις & Παραπολιτικά’ της κυριακάτικης Αυγής, 28/06/2015)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/28/poios-thumatai-ti-srebrenica-avgi-parapolitiko/
… ή τον Χριστόφορο Κάσδαγλη από το περιοδικό ‘4 Τροχοί’ (άρθρο στο τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη ‘Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης’)
# ‘Χριστόφορος Κάσδαγλης – Η ελληνική πτυχή μιας σφαγής (άρθρο στο περιοδικό ‘4 Τροχοί’, τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/07/09/kasdaglis-4-troxoi-srebrenica-2015-july/
… ή το περιοδικό ‘Athens Review of Books’, ειδικά για τις φωτογραφίες που ανακαλύψαμε.
# ‘Filip David – Η Σρεμπρένιτσα τότε και σήμερα (Αρθρο στο περιοδικό Athens Review of Books, τεύχος #064, Ιούλιος-Αύγουστος 2015, Μετάφραση Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/08/01/filip-david-srebrenica-64-arb/
Αν και έπρεπε να ξεπεράσουμε πολλούς σκοπέλους από πολλά χρόνια παραπληροφόρησης και μονόπλευρης κάλυψης των γεγονότων, όπως λ.χ. ένα παράδειγμα εδώ:
# ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/11/30/robert-baer-ignatiou-savvidis-fake/
… τελικά, οι στόχοι μας σαν ερευνητικό ιστολόγιο που κάτι έχει να πει επιτεύχθηκαν, ίσως και με το παραπάνω:
Υπήρξε στις 25/06/2015
# ‘Ερώτηση Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα, 25 Ιουνίου 2015’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/25/erotisi-srebrenica-syriza-vouli/
Και για όποιον/α θέλει το υλικό σε έντυπη μορφή, στο αρχείο pdf περιέχονται όλες οι σελίδες της έρευνας, με τις εικόνες, τα URL των βίντεο και με όλα τα λινκ στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπό μορφή παραπομπών:
# ‘Srebrenica – Η 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=6384
Τέλος, όλες μας οι αποκαλύψεις συνοδεύονταν από μια σειρά δυσεύρετων φιλμ και βίντεο, τα οποία σκονίζονταν επί χρόνια σε κάποιες αποθήκες στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Τα ‘ξεθάψαμε’ και τα παρουσιάσαμε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό:
# Η PlayList του XYZ Contagion στο YouTube: Srebrenica Massacre by XYZ Contagion https://www.youtube.com/playlist?list=PLir9jywufW_wIkujp0cV_-T09wZ7-tHAm
Ενα μεγάλο ευχαριστώ για το συναρπαστικό ταξίδι, και … συνεχίζουμε!
Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995
Two video scenes taken from unpublished, forgotten footage filmed by well-known international news agencies, like Associated Press, during the operations of the Bosnian Serb troops and paramilitaries in July of 1995 in Srebrenica. These reports were aired in July 1995 on TV stations all over the world and especially on Dutch national television.
From an XYZ Contagion study, based on 20 years of research, entitled:
‘The Srebrenica massacre, the Greek Volunteer Guard (EEF) and the involvement of Golden Dawn,’ which contains exclusive new evidence presented for the first time in Greece and internationally.
This study contains evidence that proves that Golden Dawn members and functionaries and other Greeks fascists of the so-called Greek Volunteer Guard (EEF) were actually there. Not simply ‘somewhere near Srebrenica’, but they were at the exact locations, at the football fields and meadows and abandoned warehouses, while the mass executions of 8,000+ POWs and unarmed civilians took place, at the exact time of the killings.
On 11 July 1995, ten members of the Greek Volunteer Guard and an eleventh Greek serving in a death squad unit invaded Srebrenica, along with Ratko Mladic’s troops and paramilitaries. Five of them can be seen at 00:17 in the footage. Their names are Spyros Tzanopoulos (EEF sergeant and member of the central committee of the neonazi Golden Dawn gang), Anna Florin, K. Kyriakidis, G. Lymperidis and Charalambos Dimoulas. The same five men, together with another two Greeks, Tryfonas Vasiliadis (EEF deputy commander) and Dimitris Zavitsanos (EEF master sergeant) can be seen at 00:44 of the footage.
Also in the area around the same time was the EEF’s Greek commander Antonios Mitkos, as can be seen at 02:50 in a photograph along with the EEF’s Serb commander, who used the pseudonym Duga Puska, and Ratko Mladic himself.
You can see a photo of all ten of them at 01:10. The names of the other two volunteers were Konstantinos Kaltsounis and Vasilios Schizas, who can be seen again at 02:37 in the video, joking around with a pig’s head, meant as an insult to Muslims.
There’s also a photograph of them, at 01:28, which was taken on the actual street where Mladic’s troops entered Srebrenica that 11 July 1995.
The 11th Greek who participated in the invasion of Srebrenica was Angelos Latsios (aka Andjelko Todorovic), a completely different story. He was a member, along with another Greek, of an elite death squad, the notorious 10th Sabotage Detachment. The 10. Diverzantski Odred carried out 1,200 executions of Bosniaks in 5 hours, for 5 deutschmarks a head. The 10th SD was under the direct orders of infamous war criminals like Mladic, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos, etc. This squad had ‘contracts with a licence to kill’, according to the Humanitarian Law Center (Fond za Humanitarno Pravo) dossier on the 10th SD (entitled ‘Dosije: 10. diverzantski odred Glavnog staba vojske Republike Srpske’, Sarajevo, August 2011).
In the above video, you can see footage of them on their way to organise ambushes and burn houses, again along with paramilitary soldiers. Insignia can be seen of both the EEF and the elite death Squad, the 10th SD, as smoke rises from the background, a clear sign that some houses had been set on fire a short time before. Next, there’s footage of a squad of 7 EEF members on the day of the killings, 13 July, again along with the notorious 10th SD paramilitary death squad. Four members of this squad were convicted to 40-43 years’ imprisonment for war crimes and mass executions of unarmed civilians at the exact same football field where, on the same day and around the same time, the Greek volunteers and their Serb commander were present, taking photographs of prisoners (or dead prisoners).
The security chief of the Bosnian Serb Army (VRS), the military intelligence chief and other officers were there too. They have all been convicted. The security chief demanded that the photographs be handed up because they were evidence of the massacre, but Mladic had ordered that nothing was to be documented. The Serb commander of the EEF refused to give him these photographs. So, these images probably exist. Can they be the same photographs depicting the corpses of Muslim civilians that the Greek police uncovered in 2003 during a search of the home of a former volunteer who was being investigated for smuggling drugs and weapons?
Δείτε επίσης:
Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment). Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).
Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ στην Σρεμπρένιτσα
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σκηνές από το Associated Press και το France 2 από τις επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, 11 Ιουλίου 1995: Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ σε ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού και άλλες επιχειρήσεις γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’, ο οποίος διακρίνεται με τα γυαλιά ηλίου. Διακρίνονται, επίσης, τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Φλορίν, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
Διαβάστε:
Η πέμπτη μεγάλη μας έρευνα με τίτλο ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘, για την οποία χρειάστηκαν 20 χρόνια συστηματικής ενασχόλησης, συν 15 μήνες για να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά και σε ένα ενιαίο κείμενο, εν είδει μονογραφίας, το οποίο εστιάζει ιδιαίτερα στην ελληνική εμπλοκή στο έγκλημα αυτό.
Εχει δημοσιευτεί σε δύο versions, μια σύντομη (ή ορθότερα, συντομευμένη) που ανοίγει στο λινκ:
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Μια σύνθεση έξι λεπτών με όλα τα σημεία-κλειδιά αυτής της ντροπιαστικής ιστορίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτόνομα.
Advertisement
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω:
3 σκέψεις σχετικά με το “Τότε που ενδιαφερόμασταν για το ζώδιο του Μλάντιτς (ΕΝΟΧΟΣ σε ισόβια για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων στη Βοσνία)”
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων. Στην παραδοσιακή πρόποση που πλέον έχει γίνει «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος», διακρίνεται ο διοικητής της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς και άλλα στελέχη της Republika Srpska.
Στην παραδοσιακή πρόποση που πλέον έχει γίνει «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος», διακρίνεται ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς να κάνει τον σταυρό του και ο Ράτκο Μλάντιτς να πίνει για τη Μεγάλη Σερβία με την πρόποση «εύχομαι όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος»
Ο Μητροπολίτης ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda (σκληρός εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών και της ΕΕΦ, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012), ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εορτάζουν την επέτειο της μάχης του Κοσόβου και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος». Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων.
28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, και αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνικοθρησκευτική γιορτή των Σέρβων. Ο Πατριάρχης Παύλος και πλήθος λαού και κλήρου, παρουσία του στρατηγού Μλάντιτς και του προέδρου Ράντοβαν Κάρατζιτς εορτάζουν την μάχη του Κοσόβου και τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο κ.ο.κ. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς, ο πρόεδρος της Βουλής των Σέρβων της Βοσνίας Momcilo Krajisnik πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».
13 Μαρτίου 2016, επέτειος σύλληψης του Ντράζα Μιχαήλοβιτς. Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) σε παράταξη. Κάνουν κατάληψη στο μαρτυρικό χωριό Visegrad, προκαλώντας τους φιλήσυχους πολίτες.
Ο Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj) με όπλο και πλήρη στολή και καπέλο τσέτνικ.
Επέτειος σύλληψης του Ντράζα Μιχαήλοβιτς, 13 Μαρτίου 2016. Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) παρελαύνουν με μαύρες σημαίες, κάνοντας κατάληψη στο μαρτυρικό χωριό Visegrad που υπέστη την σερβική εθνοκάθαρση δύο φορές, μία το 1942 από τους παλιούς τσέτνικ, και μία το 1992 από τους σύγχρονους.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με στολές του Β’ ΠΠ με πορτρέτα Κάρατζιτς και Ντράζα Μιχαήλοβιτς.
Βελιγράδι: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με ακριβές στολές του Β’ ΠΠ.
Βελιγράδι: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με πανό Ντράζα Μιχαήλοβιτς και ακριβές στολές του Β’ ΠΠ.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) με στολές του Β’ ΠΠ σε μυστικό αντάμωμα τσέτνικ.
Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik) σε παρέλαση στη Σρεμπρένιτσα, εκφοβίζουν τους φιλήσυχους κατοίκους που θρηνούν ακόμα.
Η συγκεκριμένη σκηνή δεν έχει αποτυπωθεί σε βίντεο. Η φωτογραφία από το Reuters με λεζάντα: «Bosnian Serb Army commander General Ratko Mladic hands out cans of beverages to Bosnian Muslims, refugees from Srebrenica, as they wait to be transported from eastern Bosnian village of Potocari to Muslim held Kladanj near Olovo on July 12, 1995».
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής της μεγαλύτερης ανθρωποσφαγής από τον Β’ ΠΠ. Πρόκειται για σημείο προέλασης προς την πόλη των Σερβοβόσνιων, από όπου προηγουμένως έχει περάσει ο Μλάντιτς με το επιτελείο του και τους αρχηγούς των παραστρατιωτικών του. Διακρίνονται το τότε στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ), ο Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ) και μαζί τους -άλλοι φαίνονται κι άλλοι όχι- βρίσκονται οι Βασιλειάδης Τρύφων, Φλορίν Αννα (Ελληνορουμάνος), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Η ώρα είναι περίπου 16.30 στις 11 Ιουλίου 1995. Ο Μλάντιτς εισβάλλει θριαμβευτικά στην άδεια Σρεμπρένιτσα, μαζί με τους ανώτερους αξιωματικούς του επιτελείου του και τους εκλεκτότερους εκ των παραστρατιωτικών του. Ο Stanko Kojic ή Savanovic, πίσω δεξιά με το καπέλο και ο στρατηγός Radislav Krstic, αριστερά, κατά την είσοδο στην άδεια πόλη.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς. Σε πρώτο πλάνο, τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς.
Ο λύκος που ουρλιάζει σε πρώτο πλάνο, στο περιβραχιόνιο του Milan Jolovic (Legenda). Μαζί με τον Μλάντιτς επιθεωρούν το στρατόπεδο της Βλασένιτσα τον Δεκέμβριο του 1995.
Δεξιά ο Μλάντιτς, δεύτερος από δεξιά ο Μπάγιαγκιτς και αριστερά, πίσω από την γυναίκα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura
Δεξιά ο Μλάντιτς, δεύτερος από δεξιά ο Μπάγιαγκιτς και αριστερά, πίσω από την γυναίκα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura
Ο διοικητής των ‘Λύκων του Δρίνου’ Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda) με τον Μλάντιτς το 1995.
Φωτογραφία Darko Bandic/Associated Press. Η λεζάντα λέει: «In this July 14, 1995, photo, refugee Ferida Osmanovic from Srebrenica is found hanged in a forest outside the UN base at Tuzla airport. The woman, who looked to be in her early 20s, had hanged herself with a torn blanket. More than 10.000 refugees from the UN safe haven of Srebrenica, captured by the Bosian Serbs, arrived in Tuzla. Bosnia Serb commander General Ratko Mladic announced that approximately 40.000 residents had been cleared from their homes in Srebrenica». Αξίζει να διαβαστεί και η ιστορία των δυο παιδιών που άφησε πίσω.
Eurobasket στο Βερολίνο, 09/09/2015. Σέρβοι ανεγκέφαλοι εθνικιστές οπαδοί. Οι μπλούζες του γράφουν μπροστά ‘Free Ratko Mladic A Serbian Hero’ και πίσω ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’).
Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Στο σημείο 34 μιλάει για την καταστροφή του τζαμιού και στο σημείο 36 περιγράφει τις συναντήσεις όλων των μεγαλοστελεχών (Ratko Mladic, Radislav Krstic, Milenko Zivanovic, Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic κά) να αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους και να συγχαίρουν τους ψυχρούς δολοφόνους. Προσέξτε και το σημείο 33, του έκοψε εν ψυχρώ με μια κίνηση το λαιμό. Σελίδα 13 της αγγλικής έκδοσης.
Σελίδα 15 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Στο σημείο 34 μιλάει για την καταστροφή του τζαμιού και στο σημείο 36 περιγράφει τις συναντήσεις όλων των μεγαλοστελεχών (Ratko Mladic, Radislav Krstic, Milenko Zivanovic, Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic κά) να αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους και να συγχαίρουν τους ψυχρούς δολοφόνους. Προσέξτε και το σημείο 33, του έκοψε εν ψυχρώ με μια κίνηση το λαιμό.
3 σκέψεις σχετικά με το “Τότε που ενδιαφερόμασταν για το ζώδιο του Μλάντιτς (ΕΝΟΧΟΣ σε ισόβια για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων στη Βοσνία)”