Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ), μια αντισημιτική οργάνωση, παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960

Ενα μικρό αφιέρωμα στη Ναζιστική Οργάνωση Αθηνών (ΝΟΑ), «παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960», μια αντισημιτική οργάνωση που έκανε επιθέσεις σε εβραϊκούς στόχους και ‘προειδοποιούσε’ για «ιουδαϊκά σχέδια». Περιλαμβάνει ένα άρθρο από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, το οποίο μπορούμε να διαβάσουμε σε φωτοτυπίες, και στη συνέχεια, το σχετικό απόσπασμα από την ‘Σκηνή Δεύτερη #02: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι‘ από το βιβλίο του ‘XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις, Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι, έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2′, το οποίο κατεβαίνει δωρεάν και από αυτό εδώ το λινκ

 

Περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, το εξώφυλλο.

 

Σύμφωνα με το άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε στην Σκηνή Δεύτερη
.

Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ για την Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ)

 

Σελίδα 46

 

Οδός Πανεπιστημίου, 23 Μαρτίου 1963. Το τμήμα Νέων των Ελπιδοφόρων παρελαύνει με πλήρεις στολές, διάσημα, αμφιμασχάλια και εξαρτύσεις, κατόπιν εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας και του υπουργού Γεωργίου Ράλλη. Ο ομαδάρχης τους με πολιτικά δίπλα στον αστυφύλακα. Στην ίδια παρέλαση μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, συμμετείχε και άλλο άγημα, των λεγομένων ‘Μελανοχιτώνων‘, επίσης με επίσημη άδεια απ’ το υπουργείο. Η φωτογραφία από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’. Την ίδια στιγμή, αντιπροσωπεία σπουδαστών που προσπάθησε να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια δέχτηκε επίθεση από αστυφύλακες. Ποδοπάτησαν το στεφάνι και ακολούθησαν τραμπουκισμοί και συλλήψεις.

 

Σελίδα 47

 

Σελίδα 48

 

Σελίδα 49

 

‘Ιουδαϊκά σχέδια’

 

Απόσπασμα από την Σκηνή Δεύτερη του βιβλίου του ‘XYZ Contagion, ‘Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή’.

‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντως οπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.

 

Advertisements

Απόρρητη έκθεση της Ασφάλειας, 1983 – Πως φακέλωναν κόμματα και εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις

Διαβάσαμε πρόσφατα πως πρόκειται να ανοίξουν τα αρχεία της Ελληνικής Αστυνομίας . Πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, και ελπίζουμε να κρατήσουν τον λόγο τους. Στο μεταξύ, δημοσιεύουμε μια απόρρητη έκθεση της Γενικής Ασφάλειας, φως φανάρι πως προέκυψε από παρακολουθήσεις, με αντικείμενο εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οργανώσεις της εποχής. Περιγράφονται, όπως θα δείτε, με την σειρά μαοϊκά και μ-λ κόμματα (δυστυχώς λείπουν οι πρώτες σελίδες), τροτσκιστικά κόμματα και οργανώσεις, η Β’ Πανελλαδική, κατόπιν στην ‘Νέα επαναστατική αριστερά’ ο συντάκτης εντάσσει την ΕΟ 17Ν, τον ΕΛΑ, την ομάδα ‘Ιούνης 78’ κ.ο.κ., κατόπιν περνάει σε ‘μηδενιστές’ και αναρχοαυτόνομους, οικολόγους, μέχρι και τις Επιτροπές για τον Στρατό. Δεν του ξέφυγαν του συντάκτη ούτε οι καφετέριες που σύχναζαν οι αναρχικοί (σ. 35), ούτε όσοι έκαναν παρέα με τον Λεωνίδα Χρηστάκη, ούτε όσοι περνούσαν απ’ το βιβλιοπωλείο ‘Ελεύθερος Τύπος’. Στη σελίδα 36 μαθαίνουμε και για μια νέα ‘τάση αναρχικών’, τα φρικιά.

Από τη πρώτη σελίδα. Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, Υπηρεσία Πληροφοριών

 

Η έκθεση αυτή χρησιμοποιούνταν μέχρι και τη δεκαετία του 2000, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, και αξιοποιήθηκε και στις αρχές της δεκαετίας, όταν οι αξιωματικοί πάσχιζαν να βγάλουν άκρη με τα ιδεολογικά της ‘τρομοκρατίας’, 17Ν κ.λπ. Μέχρι τότε, οι αξιψματικοί της Αστυνομίας δεν είχαν ιδέα για τις διαφορές εντός του εξωκοινοβουλευτικού χώρου: Ολοι κομμουνιστές και αναρχικοί ήταν. Επρεπε να αναλάβει ο Διώτης που είχε περάσει απ’ την ΚΝΕ για να αρχίζουν να καταλαβαίνουν ποια είναι η διαφορά του τροτσκιστή απ’ τον μαοϊκό.

Σκηνή Εκτη #06: Ιανουάριος 1979, Βόμβες, όπλα και εκρηκτικά ξανά (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Εκτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

---

 

@@@ Σκηνή Εκτη: Ιανουάριος 1979, Βόμβες, όπλα και εκρηκτικά ξανά

Τις ίδιες μέρες που ο Μιχαλολιάκος και οι παρέες τους δικάζονταν για τις βόμβες του Ιουλίου 1978, ο Παξινόπουλος είχε (και) άλλες σκοτούρες. Βλέπετε, κατά την τρίτη (μεταπολιτευτικά) σύλληψή του, ο Παξινόπουλος δεν ήταν τόσο τυχερός, όσο τις δυο προηγούμενες (υπόθεση όπλων και εκρηκτικών του Φεβρουαρίου 1977, είχε αθωωθεί, και υπόθεση με τις βόμβες του Ιουλίου 1978, είχε απαλλαγεί με βούλευμα), όπως είδαμε πιο πάνω. Τον Ιανουάριο του 1979, λοιπόν, την ίδια στιγμή που ο Μιχαλολιάκος δικαζόταν για τις βόμβες του Ιουλίου 1978 μαζί με τον Γεώργιο Ηλιόπουλο (Ζεύς) [Σ.Σ.: ένας από τους συνιδρυτές της Χρυσής Αυγής, σημερινός συντάκτης στρατιωτικών περιοδικών, λέγεται ότι είναι συγγενής του σημερινού βουλευτή της ΧΑ] [100], Αλέξανδρο Μαριούκλα κ.ά., ανακοινώνεται η εξάρθρωση τρομοκρατικής βομβιστικής ομάδας με το όνομα ‘Οργάνωσις Εθνικής Αποκαταστάσεως’ (ΟΕΑ), η οποία κινείται «εις τον φασιστικόν-ναζιστικόν χώρον» με δραστηριότητα από τον Εβρο ως τη Λακωνία. Από τους 13 ενεχόμενους, οι 9 είχαν συλληφθεί, ενώ καταζητούνταν οι Λογγίνος Παξινόπουλος και Γεώργιος Μαριούκλας, αδελφός του Αλέξανδρου Μαριούκλα, καθώς και δύο ακόμα, που στον πορεία θα γίνουν τρεις, -σύνολο 5 οι καταζητούμενοι. Αυτή τη φορά, ο αριθμός των όπλων κ.λπ. που βρέθηκαν ήταν εντυπωσιακός. Χρειάστηκαν πολλά φιλμ για να φωτογραφηθούν, γι’ αυτό κι εμείς βάζουμε μερικές μόνο εδώ σε slide-show, για να μην πιάσουν ολόκληρη τη σελίδα:

 

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της “Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως” (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή της ‘Οργάνωσης Εθνικής Αποκαταστάσεως’ (ΟΕΑ) των Πρωτοπαππά, Παναγόπουλου, Παξινόπουλου κά.

Τελικά, 4 μέρες πριν την έναρξη της δίκης που είχε οριστεί για τις 19/03/1979, ο Παξινόπουλος εμφανίζεται αυθόρμητα για να δικαστεί μαζί με τους άλλους 10 κατηγορούμενους που βρίσκονταν ήδη στις φυλακές. Τις δύο επόμενες μέρες θα ανακαλυφτούν άλλα δύο οπλοστάσια. Αντιγράφουμε από το βιβλίο του Γιώργου Κρεμμυδά:

Ο Λογγίνος Παξινόπουλος σε φωτογραφία του 1979

 

«Στις 16 Μάρτη συλλαμβάνεται ο καταζητούμενος βομβιστής Απόστολος Πρωτοπαπάς στην οδό Αργους 32 στον Κολωνό. Στην κατοχή του βρίσκονται 12 χειροβομβίδες ‘Μιλς’, ένα αυτόματο ‘Τόμσον’ με σιγαστήρα, γεμιστήρες γεμάτες σφαίρες, τμήματα όπλων, άλλα πυρομαχικά και είδη μεταμφίεσης. Ο Πρωτοπαπάς πιάστηκε 15 μέτρα από την είσοδο της πολυκατοικίας που έμενε και πυροβολήθηκε για να τραυματιστεί ελαφρά από σφαίρα στο πόδι.
Την επόμενη μέρα 17 Μάρτη 1979 θα συλληφθεί, αλλά με πολλές σφαίρες στο κορμί του και ο δεύτερος καταζητούμενος βομβιστής Νικόλαος Παναγόπουλος. Η σύλληψή του έγινε στην οδό Εύβοιας 21 στην ταράτσα πενταώροφης πολυκατοικίας μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών, όπως ανακοινώθηκε.
Στην κατοχή του Παναγόπουλου, βρίσκεται ολόκληρο οπλοστάσιο: 59 αυτοσχέδιες βόμβες έτοιμες, 3.000 σφαίρες, 3 αυτόματα με σιγαστήρες, δοχεία με εκρηκτικές ύλες ‘Νόμπελ’, 48 χειροβομβίδες, 1 τουφέκι ‘Μ1’ του στρατού, 3 συσκευές ασύρματου, μία μεγάλη καπνογόνα βόμβα, επιβραδυντικοί εκρηκτικοί μηχανισμοί, εξαρτήματα εκρηκτικών, στιλέτα, αλεξίσφαιρα γιλέκα, υλικά μεταμφιέσεως, περούκες, γάντια κ.ά. Τελικά η δίκη της 19 Μάρτη αναβλήθηκε για τις 7 Μάη για να καθίσουν στο σκαμνί και οι δυο τραυματισμένοι κατηγορούμενοι Νικόλαος Παναγόπουλος και Απόστολος Πρωτοπαπάς. Οι δυο βομβιστές που ανακρίνονται ομολογούν και σειρά ληστειών, που διέπραξαν μαζί με τον Παναγιώτη Χασόγια» [101].

Ανάμεσα στις βαριές καμπάνες, ο Παναγόπουλος θα λάβει 25 χρόνια. Αποφυλακίστηκε, όμως, το 1994, για λόγους υγείας. Σε λίγους μήνες, τον Ιανουάριο του 1995, θα συλληφθεί εκ νέου, αφού σε γιάφκα που διατηρούσε στο Κουκάκι βρέθηκαν όπλα και εκρηκτικά [102]. Ο Παξινόπουλος θα καταδικαστεί σε 2,5 χρόνια φυλάκιση, που στο Εφετείο θα γίνουν 15 μήνες [103].

Σκηνή Δεύτερη #02: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Δεύτερη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

---

@@@ Σκηνή Δεύτερη: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι

Στις 4 Ιουλίου 1964, παρακρατικοί εισβάλλουν στη Βουλή μετά από προεκλογική συγκέντρωση του υποψήφιου δήμαρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Πρόκειται για εκείνο το επεισόδιο που έμεινε γνωστό διότι συμμετείχε σ’ αυτό και ο Ρένος Αποστολίδης, που ήταν τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Πλυτά. Ενας από τους ακραίους ΕΚΟΦίτες ήταν ένας νεαρός φοιτητής, υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΟΦ και υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών (πόστο άκρως εμπιστευτικό και υπεύθυνο) με το όνομα Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας [7]. Ενας άλλος ήταν ο Γιώργος Βεντούρης, ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής-παγανιστής και αργότερα ηγέτης της ναζιστικής τάσης των φασιστών Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) και ηγετικό στέλεχος των Ιταλών φασιστών του FUAN (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης, Movimento Soziale Italiano). Λίγες μέρες αργότερα, διεξάγεται η δίκη για αυτή την εισβολή παρακρατικών στη Βουλή. Επικρατεί ένταση. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός αξιωματικού της Γενικής Ασφάλειας, η εισβολή στη Βουλή οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Ομιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» σε συνεργασία με την ΕΚΟΦ. Στο ακροατήριο βρίσκονται πολλοί ΕΚΟΦίτες και παρακρατικοί για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων:

– ο Ρένος Αποστολίδης, βεβαίως, ως κύριος κατηγορούμενος,
– ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, επίσης ως κατηγορούμενος,
– ένας παρακρατικός γνωστός ως ‘Πεθαμένος‘, τρόφιμος φυλακών και ιδιοκτήτης καμπαρέ,
– ένα στέλεχος μιας νεοφασιστικής οργάνωσης με το όνομα ‘Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις‘ των τεταρτοαυγουστιανών Ντασκάκη και Φαντόπουλου [8], που έβγαζε μια φασιστική εφημερίδα με τον τίτλο ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), με κονδύλια της ΚΥΠ και με την στήριξη του -παλιού πρωτοπαλίκαρου του Γεωργίου Γρίβα- Χίτη βουλευτή της ΕΡΕ και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη [8α],
– και ο εκδότης μιας εφημερίδας ‘Νέμεσις‘ Π. Τριαντόπουλος, στέλεχος επί Κατοχής της προδοτικής ΕΣΠΟ και ανοιχτά γκεσταπίτης με όπλο και με γερμανική άδεια να σκοτώνει, και πρόεδρος το 1964 της ‘Ενώσεως Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως και Οπλαρχηγών Ελλάδος‘, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια δεσμά από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων για ‘εθνική αναξιότητα και συνεργασία με τον εχθρό‘, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακισμένο [8β].

Ξεχωρίζουν, όμως, ως συμπαραστάτες στους φασίστες τραμπούκους κατηγορούμενους, τρεις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες:

– ο … Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, -ναι, ο μεταξικός υπουργός ‘του ρετσινόλαδου’-,
– ο πρόεδρος της ΕΚΟΦ την περίοδο 1963-1966 Στάθης,
– και ένας νεαρός χιτλερικός, με το όνομα Λογγίνος Παξινόπουλος [9].

 

Μια φωτογραφία από τη δεκαετία του 1930, για την οποία θα μπορούσε να πει κανείς πως απεικονίζει στιγμές γέννησης του ακροδεξιού παρακράτους, του ίδιου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης σε καταυλισμό, μαζί με Τάγματα Εργασίας.

 

‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;;;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντως οπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;;;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!!!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.

Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’. Η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε προηγουμένως.

 

Τέσσερα συν ένα αποκαλυπτικά κουίζ: Ο υπερ»πατριώτης» βουλευτής που καλεί ξένο στρατό + Το ζεύγος νεοδημοκρατών που ηράσθησαν εντός της ΕΠΕΝ + Ο βασιλικός φίλος των Γλύξμπουργκ περιφερειάρχης + Ο δημοσιογράφος που βοήθησε το δικαστήριο της 17Ν + Το χειρότερο είδος ταγματασφαλήτη

Τέσσερα συν ένα αποκαλυπτικά κουίζ

Εχει περάσει καιρός από το τελευταίο κουίζ (όλα τα προηγούμενα κουίζ εδώ), γι’ αυτό βάζουμε μαζεμένα τώρα, τέσσερα συν ένα. Παρακαλούμε, τις απαντήσεις στα σχόλια, πλούσια δώρα 🙂

 

Εφημερίδα Λαρισαϊκός Τύπος, 22/06/1944, Ανακοίνωση ΕΑΣΑΔ για απαγχονισμό Αλεξόπουλου

 

 

1 – Ο βουλευτής που μέσα στη Βουλή κάλεσε στρατό ξένης χώρας να εγκατασταθεί εντός της Ελλάδας για να διαφυλάξει τα συμφέροντα αυτού του ξένου κράτους.

Δεν είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί -απ’ όσο θυμόμαστε- στα 40 χρόνια της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Και δεν είναι ασήμαντο: Αποτελεί ίσως την ύψιστη προδοσία που μπορεί να διαπράξει Ελληνας. Ας μην ξεχνάμε, λ.χ., ότι και οι Ιταλοί, πριν επιτεθούν στην Ελλάδα το 1940, δεν έστειλαν τον πρεσβευτή τους στον Μεταξά για να του πει:

«Θέλουμε να μας παραδώσετε τη χώρας σας για να σας καθυποτάξουμε και για να κάνουμε κατοχή».

Οχι. Δεν συνομιλούν έτσι τα κράτη στα πρόθυρα του πολέμου. Οι Ιταλοί είπαν:

«Θέλουμε να μας δώσετε άδεια πρόσβασης στις οδικές αρτηρίες της Ελλάδας, γιατί θέλουμε να φυλάξουμε κάποια σημεία που μας ενδιαφέρουν».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, κατοχή ήθελαν να κάνουν. Ετσι κι εδώ ο συγκεκριμένος βουλευτής, όταν προτείνει να καλέσουμε ξενό στρατό για να «προστατεύσει» κάποιες τοποθεσίες στις οποίες υπάρχουν συμφέροντα αυτού του ξένους κράτους, ουσιαστικά προδοσία διαπράττει. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το κόμμα του βουλευτή αυτού συνηθίζει να κατηγορεί όλα τα υπόλοιπα κόμματα για … προδοσία!!!

Ποιος είναι (ο προδότης);;;

 

 

2 – Τα δύο μεγαλοστελέχη κυβερνητικού κόμματος που ηράσθησαν εντός της Νεολαίας ΕΠΕΝ.

Κωστής Καρπόζηλος – Ενα έγγραφο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αποκαλύπτει: Οι επαφές των ιταλών νεοφασιστών με τον Μακαρέζο και τον Λαδά (άρθρο στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ 2013-04-28)

Αποκαλύψεων συνέχεια για τις σχέσεις Ελλήνων και Ιταλών ακροδεξιών και για την «στρατηγική της έντασης» (και «αλά ελληνικά»), από τον φίλο Κωστή Καρπόζηλο, στο άρθρο με τίτλο «Οι επαφές των ιταλών νεοφασιστών με τον Μακαρέζο και τον Λαδά«, στα «Ενθέματα» της ΑΥΓΗΣ, Κυριακή 28 Απριλίου 2013· μαζί, και μια αναφορά στην αποκάλυψη του ιστολογίου μας για την προσχώρηση της ναζιστικής συμμορίας στην «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη».

Ένα έγγραφο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αποκαλύπτει: Οι επαφές των ιταλών νεοφασιστών με τον Μακαρέζο και τον Λαδά

του Κωστή Καρπόζηλου

«Όπως ακριβώς στην Ελλάδα»

MSI (Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα)

 

Τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου του 1971 ο Νικόλαος Μακαρέζος και ο Ιωάννης Λαδάς συνάντησαν έναν ενθουσιώδη ιταλό φίλο του ελληνικού δρόμου προς την αντιδημοκρατική εκτροπή. Δεν επρόκειτο για εθιμοτυπική ή διπλωματική επίσκεψη: ο ιταλός επισκέπτης έφτασε στην Αθήνα εκπροσωπώντας τη φασιστική οργάνωση Movimento Sociale Italiano (MSI), προκειμένου να ζητήσει τη συνδρομή του δικτατορικού καθεστώτος σε ένα σχέδιο γενικευμένης αποσταθεροποίησης στην Ιταλία. Η παρασκηνιακή συνάντηση εγγράφεται στις πυκνές επαφές μεταξύ τμημάτων της στρατιωτικής δικτατορίας και του δυναμικού ιταλικού νεοφασιστικού κινήματος, που βασιζόταν σε ιδεολογικές ταυτίσεις και, κυρίως, στη διάθεση συντονισμού του αντικομμουνιστικού αγώνα. Το τελευταίο διάστημα το ζήτημα των διεθνών διασυνδέσεων του δικτατορικού καθεστώτος και ο ρόλος των ελληνικών φασιστικών κύκλων στην Ιταλία έχει αναδειχθεί μέσα από δημοσιεύματα που αναζητούν εκεί, μεταξύ άλλων, τις καταβολές των μεταπολιτευτικών μεταπλάσεων της ελληνικής άκρας Δεξιάς.[1] Το ενδιαφέρον αυτό, που συνδέεται προφανώς με τις πολιτικές προκλήσεις του σήμερα, συμβάλλει ταυτόχρονα στη χαρτογράφηση ενός πεδίου που αντιμετωπιζόταν από την ελληνική ιστοριογραφία μάλλον με περισσή περιφρόνηση και αφελή καχυποψία: τη σημασία των μυστικών υπηρεσιών, τις γεωγραφικές εξακτινώσεις του αντικομμουνιστικού αγώνα, τα πολλαπλά νήματα που συνέδεαν τους εσωτερικούς μηχανισμούς της δικτατορίας με τις οργανώσεις του «ελεύθερου κόσμου».

Νέες αποκαλύψεις για το παρελθόν της Χρυσής Αυγής από τον Ιό (άρθρο «Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες» στην Εφημερίδα των Συντακτών, 2013-04-20) και τον Ματτέο Αλμπανέζε (άρθρο «Οι Ιταλοί νεοφασίστες και η ελληνική χούντα» στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ, 2013-04-21)

Η δημοσιογραφική ομάδα του “Ιού”, στην «Εφημερίδα των Συντακτών», Σάββατο 20 Απριλίου 2013, σε μια εξαιρετική έρευνα για το παρελθόν της ναζιστικής συμμορίας, με τίτλο «Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες» και ο Ιταλός ερευνητής Ματτέο Αλμπανέζε (Matteo Albanese), στα «Ενθέματα» της «Αυγής», Κυριακή 21 Απριλίου 2013, με τίτλο «Φασισμός, δημοκρατία και νεοφιλελευθερισμός, Οι Ιταλοί νεοφασίστες και η ελληνική χούντα«. Και τα δύο άρθρα περιέχουν παραπομπές στην πρόσφατη αποκάλυψη του ιστολογίου μας «Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» και στη «Διακήρυξη της Βαρκελώνης», 1981»

Πρώτα η έρευνα του «Ιού»:

Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Η δικτατορία των συνταγματαρχών μάς κληροδότησε μια οργάνωση-«φάντασμα», τη Νέα Τάξη. Η δράση της ξεκινά από την περίοδο της χούντας, περνά στη μεταπολίτευση και φτάνει, χωρίς κανείς να το καταλάβει, μέχρι σήμερα

Γράφει ο ΙΟΣ 

Σύμφωνα με τα ευρήματα του FBI, οι βομβιστικοί μηχανισμοί που προκάλεσαν το αιματηρό τυφλό χτύπημα τη Δευτέρα στον Μαραθώνιο της Βοστόνης περιείχαν καρφιά και μπίλιες από ρουλεμάν. Αυτός είναι ο λόγος που υπήρξε τόσο φονικός ο απολογισμός των εκρήξεων. Τα ατσάλινα κομμάτια πετάχθηκαν σαν θραύσματα όλμων και προκάλεσαν όχι μόνο νεκρούς αλλά και πολλούς τραυματίες, από τους οποίους αρκετοί υπέστησαν ακρωτηριασμό.

Το λογότυπο της New European Order από την Wikipedia

 

Δεν μας είναι άγνωστες αυτού του είδους οι βόμβες. Παρόμοιοι βομβιστικοί μηχανισμοί είχαν τοποθετηθεί σε δύο κινηματογράφους της Αθήνας που έπαιζαν σοβιετικές ταινίες το 1978. Η πρώτη βόμβα είχε τοποθετηθεί στον κινηματογράφο «Ελλη», το Σάββατο 11.3.1978. Το σημείο όπου είχαν επιλέξει οι δράστες να τοποθετήσουν τη βόμβα και η ώρα που είχε ρυθμιστεί να εκραγεί ο μηχανισμός δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους σκοπούς τους. Ηθελαν ασφαλώς να προκαλέσουν πολλά θύματα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση των αρχών, η βόμβα ήταν πολύ μεγάλης ισχύος, ενώ στο εσωτερικό της υπήρξαν μεταλλικά κομμάτια για να προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη στα θύματα. Η δεύτερη βόμβα εξερράγη στον κινηματογράφο «Ρεξ», στις 20.6.1978. Ο μηχανισμός ήταν παρόμοιος, μόνο που αυτή τη φορά είχαν τοποθετηθεί στο εσωτερικό της μπίλιες από ρουλεμάν. Ο απολογισμός των τραυματιών έφτασε τους δεκαπέντε.

Οταν η Μπεναζίρ Μπούτο κατονόμαζε δημόσια τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον Οσάμα Μπιν-Λάντεν, Νοέμβριος του 2007

Ηταν 2 Νοεμβρίου του 2007, λιγότερο από δύο μήνες πριν τη δολοφονία της, όταν σε συνέντευξή της στο αγγλόφωνο Al-Jazeera και στον δημοσιογράφο David Frost, η Μπεναζίρ Μπούτο μίλησε για τον:

«Omar Sheikh, τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον Οσάμα Μπιν-Λάντεν»:

Ασφαλώς, ήταν ένα λάθος προφορικού λόγου.
Ομως, πολλοί το πήραν τοις μετρητοίς.

Επειδή οι θεωρίες συνωμοσίας είναι ιδιαιτέρως ελκυστικές.

 

Τάσος Κωστόπουλος – Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-04-03)

Ο Τάσος Κωστόπουλος, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα άρθρο του από την “Ελευθεροτυπία” της Κυριακής 03 Απριλίου 2011 με τίτλο “Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks«.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αναμενόμενο το ενδιαφέρον δημοσιογράφων και κοινού για τα πρόσφατα ντοκουμέντα της αμερικανικής πρεσβείας που διέρρευσαν στον ιστότοπο Wiki-Leaks κι από εκεί στον Ρ/Σ «Σκάι» και την «Καθημερινή».

Πιο φρέσκα από τους επίσημους αποχαρακτηρισμούς που συνήθως λαμβάνουν χώρα ύστερα από δεκαετίες, κι ως εκ τούτου πιο πιπεράτα, έχουν επιπλέον το προσόν να μην είναι λογοκριμένα όσον αφορά τα πρόσωπα των συνομιλητών των υπερατλαντικών διπλωματών. Εστω κι αν στο μεγαλύτερο μέρος τους περιγράφουν πράγματα που είναι ήδη γνωστά από το καθημερινό ρεπορτάζ ή, το πολύ πολύ, επιβεβαιώνουν εικασίες κι εκτιμήσεις που δεν αποτελούν έκπληξη για κανέναν.

Τυπικό παράδειγμα: όσα ο (νυν) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε το Φεβρουάριο του 2008 στον αμερικανό πρέσβη σχετικά με το «Σκοπιανό» δεν αποκλίνουν σε τίποτα απ’ τις απόψεις που ο ίδιος έχει κατά καιρούς εκφράσει σε συνεντεύξεις του στα ελληνικά ΜΜΕ. Οσο για τον εξωθεσμικό ρόλο του Αλεξ Ρόντος, που «αποκάλυψε» στον Σπέκχαρντ η κυρία Λάμψα, ο αμερικανός πρέσβης θα μπορούσε να τον πληροφορηθεί -μεταξύ άλλων- και από τα άφθονα σχετικά ρεπορτάζ των αθηναϊκών εφημερίδων…

Η υπηρεσιακή αναμετάδοση πασίγνωστων γεγονότων κι εκτιμήσεων δεν σημαίνει, βέβαια, πως οι αποκαλύψεις του WikiLeaks δεν περιέχουν και κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη στάση της πρεσβείας απέναντι στα εγχώρια πράγματα ή τη διαπλοκή του ντόπιου πολιτικού προσωπικού με τον υπερατλαντικό παράγοντα. Διαβάζοντας τα πρωτότυπα κείμενα των αναφορών που έχουν αναρτηθεί στο σάιτ των «Φακέλων», διαπιστώνουμε μάλιστα πως ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής και ερμηνείας. Δυστυχώς, τα ντοκουμέντα που είναι προσβάσιμα στην αυθεντική τους μορφή αντιστοιχούν σε μικρό μόνο τμήμα του χρησιμοποιηθέντος υλικού: απουσιάζει π.χ. μεγάλο μέρος των εγγράφων για το «Σκοπιανό», το σύνολο της αλληλογραφίας για τους πετρελαϊκούς αγωγούς αλλά και η -εκτενής απ’ ό,τι φαίνεται- έκθεση της πρεσβείας τον Ιανουάριο του 2009 για τον «φιλοαμερικανό» Αντώνη Σαμαρά.

Σε αντίθεση προς την «εθνικοπατριωτική» και φιλοκαραμανλική χροιά που απέκτησε στην πορεία η αξιοποίηση της όλης διαρροής, τα διαθέσιμα ντοκουμέντα διαψεύδουν μια σειρά από προπαγανδιστικά αξιώματα και θεωρίες που εξυφάνθηκαν τα τελευταία χρόνια από το λεγόμενο «πατριωτικό χώρο».

«Δυο χιλιάδες αντάρτες πόλεων, εκπαιδευμένοι σε λιβυκά και τσεχοσλοβακικά έμπεδα, εισήλθαν προς στήριξη του Καραμανλή»

Τις πρώτες ώρες της Μεταπολίτευσης, το ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος θεωρούνταν κάτι παραπάνω από σοβαρό και τα στελέχη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας φρόντιζαν να παίρνουν στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας.

Διαβάζουμε στα απομνημονεύματα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Το πρωί της 11ης Αυγούστου (1974) επληροφορούμην ότι δυνάμεις ελεγχόμεναι από τον Ιωαννίδην επρόκειτο το βράδυ της ιδίας ημέρας να επιχειρήσουν πραξικόπημα (…). Είπον εις τους αρχηγούς των Επιτελείων ότι είναι ζήτημα αξιοπρεπείας και δι’ εμέ και δι’ αυτούς να εξουδετερώσουν εντός της ημέρας τα καρκινώματα αυτά ή άλλως να παραιτηθούν. Τους έταξα προθεσμίαν έως τας 2 μ.μ. διά να μου είπουν εάν αναλαμβάνουν ή όχι την ευθύνην αυτήν και τους εδήλωσα ότι εάν δεν συνεμορφώνοντο θα ήμην υποχρεωμένος ή να παραιτηθώ ή να καλέσω εντός της ημέρας τον λαόν εις την Πλατείαν Συντάγματος και να ζητήσω από αυτόν να κάμει αυτό που εκείνοι θα ηρνούντο ή δεν θα ηδύναντο να μου εξασφαλίσουν -δηλαδή να εξουδετερώσει τους συνωμοτούντας κατά της κυβερνήσεως και του λαού» («Αρχείο Καραμανλή«, εκδόσεις Ιδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1997τ. 8ος, σ. 68).

Πράγματι, με το φόβο της σύλληψης, ο Εθνάρχης συχνά δεν κοιμόταν στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», φιλοξενούνταν σε οικίες φιλικών του προσώπων, ακόμη και σε πλοία!

Ομως, αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι η εξής πληροφορία, από τις αναμνήσεις ενός αξιωματικού της ΥΠΕΑ (=Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας):