![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
Το Μέρος Β’ βρίσκεται εδώ:
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-2/
Διαβάστε τις νέες μεγάλες έρευνες του XYZ Contagion με θέμα ‘Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘:
– ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή’
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-more-evidence/Και:
– ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ‘.
https://xyzcontagion.wordpress.com/yugoslavia-the-whole-truth/
– ‘Ολη η αλήθεια για τη Σρεμπρένιτσα: Οι οκτώ συν μία αποδείξεις για το προσχεδιασμένο της οργανωμένης σφαγής’
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/eight-plus-one-proof-srebrenica-organized/
– ‘Το θέμα της ελληνικής εμπλοκής στη Σρεμπρένιτσα στα μεγάλα ΜΜΕ (και όχι μόνο)‘
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-sta-mme/Δείτε επίσης:
– ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα‘ (Συνεργασία του ιστολογίου μας με το περιοδικό The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/05/30/kleon-ioannidis-karadzic-kai-ellines-books-journal/
– ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία’
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/24/karadzic-the-verdict/
– ‘Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»): Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;;’
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Α’
Πρωθυστερόγραφο: Το κείμενο που ακολουθεί είναι η πλήρης version της πέμπτης μεγάλης έρευνας του XYZ Contagion με θέμα ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘. Ο,τι ακολουθεί, βλέπει το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά -επιτρέψτε μας-, και διεθνώς, αφού και οι ξένοι δημοσιογράφοι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα ποτέ δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο το XYZ Contagion σήμερα.
Αν θέλετε να διαβάσετε την συντομευμένη version που περιλαμβάνει όσα υποκεφάλαια της έρευνας βλέπετε πιο κάτω με έντονα γράμματα στον κατάλογο περιεχομένων (χωρίς, δηλαδή τις ενότητες με το ιστορικό πλαίσιο, με την περιγραφή των γεγονότων και τις στρατιωτικές και επιχειρησιακές πτυχές, με το πολιτικό πλαίσιο, με τους αρνητές και αναθεωρητές της γενοκτονίας, με τις νομικές περιπέτειες και τις συλλήψεις των εθελοντών μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και με τις πολιτικές απόψεις μας για το θέμα), υπάρχει δημοσιευμένη στο άρθρο μας με τίτλο:‘Short version: Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/13/short-srebrenica/
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
— Ξεκλειδώνοντας τα πρώτα μυστικά για να ανοίξει ξανά η έρευνα (Μια πρώτη γνωριμία με τα πρόσωπα της υπόθεσης)
— Flashback #1 – «Ελληνες ύποπτοι» στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και Ελληνες μισθοφόροι στο πιο αιμοσταγές Απόσπασμα Θανάτου του πολέμου στη Βοσνία
– Flashback #2 – Ποινικές υποθέσεις εθελοντών μετά την επιστροφή τους
– Οι πολλές μορφές της ελληνικής βοήθειας στον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και στις πρακτικές της εθνοκάθαρσης
— Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ;;; Εξαγωγή χρυσαυγιτισμού σε ‘πατριωτικό περιτύλιγμα’ – «Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο»
— Τα δώρα του Αγιου Βασίλη στους Ελληνες κυνηγούς Μουσουλμάνων – Ενα θέαμα για όλη την οικογένεια, γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
— Η Πινακοθήκη των εθελοντών: Οταν έβγαιναν σε τακτική βάση στην τηλεόραση και στις εφημερίδες
— Οι Ελληνες της ΕΕΦ γιορτάζουν: Πάσχα με τον Κάρατζιτς, Πρωτοχρονιά με τον Μλάντιτς. Των Αγίων Πέτρου και Παύλου, στις 12 Ιουλίου 1995, με ποιους πέρασαν τη γιορτή;;;
– Διάρθρωση του στρατού και ιεραρχία: Τα πρόσωπα-κλειδιά της ανθρωποσφαγής στην Σρεμπρένιτσα και οι συναντήσεις τους με τον Μπάγιαγκιτς και την ΕΕΦ
– Σρεμπρένιτσα: Τα γεγονότα της πρώτης συστηματικής εξολόθρευσης (γενοκτονία, κατά τον ΟΗΕ) στον ευρωπαϊκό χώρο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
– Η μεγάλη σφαγή: Selection, εν ψυχρώ εκτελέσεις βιασμοί, ακρωτηριασμοί, βασανιστήρια και θάψιμο ανθρώπων ζωντανών
— Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού: Ο χαρακτηρισμένος από το 1992 ως εγκληματίας πολέμου ‘φιλέλλην’ πολέμαρχος και νονός του εγκλήματος, στη ‘μαύρη λίστα’ του FBI. Βίος και πολιτεία
— Τι συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, ποιους συνάντησαν και από που πέρασαν οι Ελληνες εθελοντές και ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ;;;
– Τι γνωρίζει η ελληνική κοινή γνώμη μέχρι σήμερα. Δημόσιες ομολογίες και επίσημες εκθέσεις που κάνουν λόγο για συμμετοχή των Ελλήνων της ΕΕΦ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα
— Οι επιβαρυντικές για την ΕΕΦ καταθέσεις του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, υπέρ Παντούρεβιτς το 2009 και υπέρ Κάρατζιτς το 2013
— Αλλες αποδείξεις και μαρτυρίες για τη δράση των Ελλήνων Εθελοντών της ΕΕΦ τις ημέρες της κατάληψης και της σφαγής στην Σρεμπρένιτσα. Νέα στοιχεία
— Κι άλλα άγνωστα στοιχεία για την δράση της ΕΕΦ, για πρώτη φορά στο φως στην Ελλάδα – Τι γνωρίζουν οι Βόσνιοι ερευνητές
— Συμμετοχή σε αποσπάσματα θανάτου: Με πυροβολικό, βαρέα όπλα και ενέδρες ενάντια στους τρομοκρατημένους Μουσουλμάνους που έψαχναν διαφυγή, «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς»
– Μετά την αποχώρηση της ΕΕΦ από τα μέτωπα του πολέμου και τις δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη
— Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)
– Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ: Και αρνητές της εθνοκάθαρσης
– Ποιο κόμμα υποστηρίζει η ΕΕΦ στα κοινωνικά δίκτυα: Επιτρέπεται ο εγκωμιασμός εγκλημάτων (και ειδικότερα, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου) σε κοινή θέα;;;
– Το πρώτο βίντεο που δείχνει άνδρες της ΕΕΦ μαζί με τους αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς, της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα. Οταν η ‘επικρότηση’ δίνει την θέση της στην χαρά της ‘εκπυρσοκρότησης’
— Βιβλιογραφία – Φιλμογραφία – Προτάσεις
Προτρέπουμε κάθε κάτοχο, διαχειριστή ή αρθρογράφο προοδευτικής ή κινηματικής μη εμπορικής ιστοσελίδας, portal, ενημερωτικού ΜΜΕ ή ιστολογίου που θεωρεί ότι η χώρα μας αδιαφόρησε γι’ αυτό το ύψιστο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν έπραξε όσα όφειλε, κάθε αρθρογράφο που έχει τη δυνατότητα να δημοσιεύει απόψεις και ρεπορτάζ σε portal, website, ιστότοπους ΜΜΕ, blog κά., κάθε αντιφασίστα και αντιεθνικιστή, κάθε υπερασπιστή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και όλους όσους αυτό το κείμενο τους κάνει να θυμώνουν ή τους αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, να αναδημοσιεύσουν και να χρησιμοποιήσουν ό,τι θεωρούν σκόπιμο από την παρούσα εργασία, ευχής έργον -και επιθυμία μας-, ελεύθερα και χωρίς κανέναν περιορισμό εκτός από την αυτονόητη αναφορά της πηγής με ενεργό link προς το παρόν κείμενο. Μπορείτε να αντιγράψετε και να χρησιμοποιήσετε είτε ολόκληρο το κείμενο, είτε κεφάλαια ή τμήματα αυτού, είτε τα βίντεο, είτε τις φωτογραφίες με τις λεζάντες τους, είτε αποσπάσματα, για να γράψετε και να δημοσιεύσετε στα δικά σας ΜΜΕ οτιδήποτε θα μπορούσε να πιέσει προς την κατεύθυνση της περαιτέρω έρευνας και ενασχόλησης με αυτό το -ντροπιαστικό για την Ελλάδα και τους πολίτες της- ζήτημα. Κάθε βοήθεια στην διάχυση των αποκαλύψεων, των στοιχείων και των πληροφοριών και κάθε ανακίνηση του θέματος ώστε να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στους αξιωματούχους και στους επαγγελματίες λειτουργούς μιας εκ των τεσσάρων εξουσιών της χώρας μας είναι ευπρόσδεκτες. Σε σχέση με εμπορικά ΜΜΕ και portal και με όσα φιλοξενούν διαφημίσεις, παρακαλούμε επικοινωνήστε προηγουμένως με τους συντάκτες μας, αφού πρώτα υπενθυμίσουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του συνόλου του άρθρου -ευχαριστούμε.
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Α’
Δύο κράτη έχουν την χειρότερη φήμη διεθνώς σχετικά με την στάση που κράτησαν στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, που όπως ξέρουμε είναι η μοναδική περίπτωση πολεμικής θηριωδίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη σε τέτοια ασύλληπτη κλίμακα, ώστε να χαρακτηριστεί σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΟΗΕ με τον όρο ‘γενοκτονία‘. Η Ρωσία και η Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η πολύπλευρη βοήθεια που πρόσφεραν στους επιτιθέμενους Σέρβους και Σερβοβόσνιους. Από τις χώρες αυτές ξεκίνησαν και πήγαν στα καυτά μέτωπα των συγκρούσεων -αλλά και των θηριωδιών που έγιναν κατά παράβαση των νόμων και των ηθών του πολέμου- ένοπλοι. Ενοπλοι που μάτωσαν τα χέρια τους, μαζί με τους Σέρβους ομοϊδεάτες τους, πιθανόν και με αίμα αθώων. Η Ελλάδα ποτέ δεν καταδίκασε καθαρά και κρυστάλλινα τα σερβικά εγκλήματα πολέμου, ούτε βοήθησε ποτέ ουσιαστικά το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και, βεβαίως, ενώ οι ελληνικές αρχές γνώριζαν απ’ την πρώτη στιγμή για αυτήν την ‘εξαγωγή πολεμιστών’, αφού η κοινή γνώμη βομβαρδιζόταν από υμνητικά δημοσιεύματα και εκπομπές, δεν έκαναν απολύτως τίποτε για το ζήτημα αυτό, αν δεν τους διευκόλυναν κιόλας. Η Ρωσία δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κι έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που είναι δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη και διεθνώς, για την μεγάλη ντροπή της ανθρωποσφαγής 8.000 αόπλων, κρατουμένων και αιχμαλώτων. Αυτή η ντροπή (πρέπει να) βαραίνει τη συνείδηση κάθε δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας, αφού στη χώρα μας, αναμφισβήτητα, αναλογούν πολλά μερίδια ευθύνης για τις εξελίξεις που οδήγησαν στο αδιανόητο απάνθρωπο μακελειό. Κανείς -εκτός από τους αρνητές της γενοκτονίας- δεν διανοείται να αμφισβητήσει σήμερα εκείνα τα τραγικά γεγονότα· ακόμη και οι ίδιοι οι Σέρβοι τα παραδέχονται: Επρόκειτο για έγκλημα πολέμου, και, ό,τι κι αν ενδέχεται να ήταν αυτοί οι 8.000 άνθρωποι -ακόμη και αφοπλισμένοι στρατιώτες να ήταν (ένα μικρό ποσοστό στην πραγματικότητα)-, δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο η μαζική και βιομηχανικού τύπου προσχεδιασμένη εξόντωσή τους στα πλαίσια του σχεδίου της σερβικής εθνοκάθαρσης εναντίον των μη σερβικών πληθυσμών της ανατολικής Βοσνίας.
Από σήμερα, ίσως να υπάρχει κάτι πολύ ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να ξεπλυθεί η ντροπή. Εξηγούμαστε στη συνέχεια, με το παρόν σημείωμα, που έχει κι έναν ‘κρυφό’ σκοπό: Να σας εξαγριώσει. Αν πιστεύετε στη Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να εξοργιστείτε με ό,τι ακολουθεί.
Η νέα έρευνα του XYZ Contagion γράφτηκε με βασικό σκοπό να απαντήσει σε κάποια δύσκολα ερωτήματα:
– Ποιος ήταν ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, αλλά και στον ευρύτερο πόλεμο στη Βοσνία, και σε τι είδους επιχειρήσεις και «έκτροπα» (όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι) συμμετείχαν;;;
– Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική/χρυσαυγίτικη η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ και ποια ακριβώς ήταν τα κίνητρα και η κυρίαρχη ‘ιδεολογία’ ανάμεσά τους;;;
– Ποιο ήταν το προφίλ των Ελλήνων εθελοντών, ποια πρόσωπα συμμετείχαν και τι είδους χαρακτηριστικά είχαν;;;
– Ποιος ακριβώς ήταν ο βίος και η πολιτεία του warlord μαφιόζου και χαρακτηρισμένου εγκληματία πολέμου Σερβοβόσνιου διοικητή τους;;;
– Τι απέγιναν όλοι αυτοί μετά τη λήξη του πολέμου και γιατί είναι αδικαιολόγητη η στάση της χώρας μας σε όλο αυτό ζήτημα;;;
Θα αποδείξουμε με στοιχεία, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και κινηματογραφικά και φωτογραφικά τεκμήρια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα -και επιτρέψτε μας, και διεθνώς- ότι οι Ελληνες εθελοντές χρυσαυγίτες, φασίστες και άλλοι ήταν παρόντες όλες τις μέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στην Σρεμπρένιτσα. Οχι γενικά κι αόριστα, απλά ‘στη Σρεμπρένιτσα’ ή κάπου παραδίπλα, σε κάποιο τυχαίο σημείο μέσα στην πόλη. Ηταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους.
[Σ.Σ.: Η λέξη ‘Μουσουλμάνος’ και ‘Μουσουλμάνοι’ όπου είναι με κεφαλαίο ‘Μ’ σημαίνει ‘Βόσνιος Μουσουλμάνος‘, δηλαδή δηλώνει την ξεχωριστή εθνική ταυτότητα που καθιερώθηκε στη δεκαετία του 1960 στην Γιουγκοσλαβία, ενώ όπου είναι με μικρό ‘μ’ δηλώνει τον πιστό της μουσουλμανικής θρησκείας].
Και μαζί τους βρίσκονταν ένα πολύ σκοτεινό πρόσωπο. Ο Σερβοβόσνιος διοικητής της μονάδας τους, του οποίου τον βίο και την πολιτεία εξετάζουμε εξαντλητικά, αλλά και ο Α2 αξιωματικός Ασφαλείας του Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκαν, εκείνου που εκκαθάρισε εθνικά όλη την Ανατολική Βοσνία. Και μάλιστα αυτός ο Α2 ασχολήθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα των επιχειρήσεων ειδικά με τους Ελληνες (θαρρείς δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει) για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο: Για να καταστρέψει στοιχεία που αποδείκνυαν την θηριωδία. Ναι, καλά καταλάβετε, στοιχεία που είχαν οι Ελληνες στα χέρια τους.
Και έκαναν και πολλά άλλα πράγματα, ενώ δίπλα τους υπήρχαν πάντα Σερβοβόσνιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί (τους κατονομάζουμε έναν προς έναν και με τις ιδιότητες τους), αλλά και παραστρατιωτικοί του Αρκάν και του Σέσελι, όπως και η συμμορία-διμοιρία Bijeljina του διαβόητου αιμοσταγούς μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου), στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν και δύο Ελληνες της ΕΕΦ.
Θα αναδείξουμε για πρώτη φορά τη φυσιογνωμία των πρωταγωνιστών αυτής της άγνωστης για το ελληνικό κοινό υπόθεσης -αλλά και τα πρόσωπα της Χρυσής Αυγής που συμμετείχαν καθοριστικά-, φέρνοντας στο φως μια σειρά από μυστικά και κρυφές πτυχές της ιστορίας, που όλοι αυτοί σήμερα θα προτιμούσαν μάλλον να είχαν ξεχαστεί.
Κατορθώσαμε να βρούμε και φέρνουμε στο φως, εκτός από το σύνολο ίσως των φωτογραφιών (πάνω από 100), και γύρω στα 10-12 φιλμ και βίντεο από τη Βοσνία, με πρωταγωνιστές τα Ελληνόπουλα που μας έκαναν διάσημους σε όλο τον κόσμο, θαμμένα σε συρτάρια και σε αποθήκες, που ίσως κανείς δεν τα είχε δει ποτέ μετά το 1995: Πολεμικές επιχειρήσεις, διασπορά για θέση μάχης, τελετές εντός των στρατοπέδων με άλλες μιλίτσιες, ακόμη και εκκλησιασμούς, επινίκια γεύματα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, ή και γλέντια και ξεφαντώματα με τον εγκληματία πολέμου στρατηγό Μλάντιτς!
Οι μαζικές δολοφονίες στα πλαίσια των σερβικών πρακτικών εθνοκάθαρσης δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Είναι γεγονός που έχει τεκμηριωθεί νομικά, ιστορικά και επιστημονικά, και με forensics στοιχεία, δηλαδή. Ηταν ένα προμελετημένο και πολύ καλά σχεδιασμένο μαζικό έγκλημα. Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε στρατό να εκτελέσει μέσα σε λίγες μέρες 7.000 ή 8.000 ανθρώπους, αν δεν έχει λάβει κάθε φροντίδα προηγουμένως και αν δεν έχει οργανώσει με άρτιο τρόπο το προσωπικό και την προμήθεια όπλων, πυρομαχικών, οχημάτων, καυσίμων, τροφίμων, χώρων κατάκλισης, εστίασης και κράτησης και αν δεν έχει μοιράσει εκ των προτέρων ρόλους και αρμοδιότητες σε όλους τους συμμετέχοντες, που στην περίπτωση της Σρεμπρένιτσα ανέρχονταν -μόνο οι ένοπλοι- σε 25.000 άτομα. Υπάρχουν, βέβαια, αρνητές και ‘αναθεωρητές’ της γενοκτονίας που ισχυρίζονται κατά περίπτωση αλλοπρόσαλλα πράγματα, -όταν δεν εγκωμιάζουν τη σφαγή-, άλλοτε ότι δολοφονίες αμάχων δεν έγιναν καθόλου, άλλοτε ότι οι εκτελέσεις αιχμαλώτων συνέβησαν μεν, αλλά ήταν δήθεν μια αυθόρμητη αντίδραση απ’ την πλευρά των Σέρβων, όμως αυτές οι ανοησίες έχουν καταπέσει πέρα από κάθε αμφιβολία από τα πορίσματα όλων των μεγάλων διεθνών οργανισμών και από χιλιάδες άλλες αποδείξεις. Ηταν ένα μαζικό και βιομηχανικού τύπου και οργάνωσης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί εκεί, και να πάρουμε μαθήματα για το μέλλον. Στο τέλος του κειμένου, και αφού οι αναγνώστες θα έχουν δει ήδη -πιστεύουμε- την μεγαλύτερη και καλά κρυμμένη εικόνα, θέτουμε μια σειρά ερωτημάτων. Ελπίζουμε να φτάσουν στα αυτιά εκείνων των επαγγελματιών λειτουργών της χώρας μας, που θα έπρεπε ήδη να έχουν ασχοληθεί με το θέμα, και για τους οποίους πιστεύουμε ότι τμήμα της δουλειάς που θα έπρεπε εκείνοι να κάνουν εδώ και χρόνια, αναγκαστήκαμε, τελικά, να την κάνουμε εμείς, οι *ερασιτέχνες*.
— $$$ Ξεκλειδώνοντας τα πρώτα μυστικά για να ανοίξει ξανά η έρευνα (Μια πρώτη γνωριμία με τα πρόσωπα της υπόθεσης)
«Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Δύο ονόματα. Ενα κράτος, δύο οντότητες, τρεις εθνότητες και αρκετές μειονότητες, δέκα καντόνια, έντεκα σημαίες».
Ο όρος ‘εθνοκάθαρση‘ (‘ethnic cleansing’), σαν ιστορική υποδήλωση, υπήρχε, ασφαλώς, από τον Β’ ΠΠ και την ‘τελική λύση’ των Ναζί. Γλωσσικά, όμως, μπήκε στη ζωή μας, πρώτα κατά τις συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι Αζέροι προσπαθούσαν να διώξουν τους Αρμένιους από την περιοχή εκείνη της ΕΣΣΔ (‘etnicheskoye chish cheniye’), κυρίως όμως έγινε μέρος του καθημερινού μας λεξιλογίου λόγω των γεγονότων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1991, άλλοι λένε από το Reuters στις 31/07/1991, άλλοι λένε από την Washington Post δύο μέρες αργότερα, για να περιγράψει τις βίαιες ενέργειες των Σέρβων στα πλαίσια του ‘πολέμου με όλα τα μέσα’, με τελικό στόχο να δημιουργήσουν ‘εθνικά καθαρές’ περιοχές σε εκείνα τα εδάφη που διεκδικούσαν σαν σερβικά (βλ. (Βλ. Tim Allen & Jean Seaton (Επιμέλεια), The Media of Conflict: War Reporting and Representations of Ethnic Violence, εκδόσεις Zed Books, 1999, σ. 152). Τελικά καθιερώθηκε τον Μάιο του 1992, όταν η εκπρόσωπος τύπου του State Department της κυβέρνησης Bush Margaret D. Tutwiler τον χρησιμοποίησε, με λίγο παράξενο τρόπο είν’ αλήθεια, στο καθημερινό briefing, επειδή της άρεσε -είπε- όταν τον διάβασε σε μια ανταπόκριση από τη Γιουγκοσλαβία. Η ακριβής φράση της ήταν «we are concerned about reports that Serb forces there have begun to remove non-Serbs in an ethnic, quote, cleansing, unquote, operation». Μετά από λίγα λεπτά, στην ίδια ενημέρωση, τα εισαγωγικά στη λέξη ‘cleansing’ έφυγαν (δείτε εδώ με ποιον τρόπο) και αμέσως μετά, χάρη στην επιρροή της Tutwiler, ο όρος εμφανίστηκε σε επίσημη ομιλία του προέδρου George Bush του πρεσβύτερου για το γιουγκοσλαβικό.
Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι οι Σέρβοι στην προσπάθειά τους αυτή, είχαν και πολυεπίπεδη ‘ελληνική βοήθεια’. Μία μορφή βοήθειας ήταν και ο ‘ένοπλος εθελοντισμός’:
Αυτή είναι μια φωτογραφία από την 11η Ιουλίου 1995, ημέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα από τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις και τους παραστρατιωτικούς του αρχιστράτηγου του σερβοβοσνιακού στρατού Vojska Republike Srpske (VRS) Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic). Δεξιά, βλέπουμε το στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Σπύρο Τζανόπουλο, 26 χρονών τότε. Ο Τζανόπουλος ήταν λοχίας στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά (ΕΕΦ), μια ιδιαίτερη μονάδα από Ελληνες εθελοντές, με Σερβοβόσνιο διοικητή, που ανήκε οργανικά, από τις αρχές του 1995, στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό, και συγκεκριμένα στην Ταξιαρχία Βλασένιτσα (1st Vlasenica Light Infantry Brigade) του -υπεύθυνου για τις σφαγές- Σώματος Στρατού Ντρίνα (Drina Corps). Σύμφωνα με την ίδια την ΕΕΦ, σε επιστολή του εκπροσώπου της στην Ελευθεροτυπία, αμέσως μετά τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
«Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 1995 στην πόλη Βλασένιτσα της Δημοκρατίας της Σερβίας από μερικούς Ελληνες εθελοντές και με τον καιρό συγκέντρωσε το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων Εθελοντών της Δημοκρατίας αυτής· Εθελοντών, οι οποίοι οδηγούμενοι από ιδεολογικά κίνητρα και μόνο, προωθούν και προάγουν στο έπακρο τις ελληνοσερβικές σχέσεις των αδελφών αυτών λαών».
Βέβαια, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ήταν σύμπτωση το γεγονός πως και το επίσημο όνομα των ‘Τίγρεων’ του Αρκάν (Arkan, Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, Zeljko Raznatovic) ήταν ‘Σερβική Εθελοντική Φρουρά’, αλλά ας επιστρέψουμε καλύτερα στη φωτογραφία: Τέταρτος από δεξιά, στην άλλη άκρη της σημαίας της Βεργίνας, διακρίνεται ο αρχιλοχίας της μονάδας αυτής των Ελλήνων Εθελοντών, ο 29χρονος τότε Δημήτρης Ζαβιτσάνος. Μια ωραία στυλιστική πινελιά, η κορδέλα στο μέτωπο, εμπνευσμένη από τον (ή και φόρος τιμής, ίσως στον) θρυλικό John Rambo, της γνωστής σειράς ταινιών. Ανάμεσα στους δύο υπαξιωματικούς της ΕΕΦ, διακρίνονται άλλα δύο μέλη της ΕΕΦ, όπως επίσης και άλλοι δύο ή τρεις στα δεξιά τους -ήταν οκτώ εκείνη τη μέρα, σ’ εκείνο το δρόμο της Σρεμπρένιτσα, και δέκα συνολικά στην ευρύτερη περιοχή:
Αυτήν την συγκεκριμένη και πολύ πετυχημένη στυλιστική επιλογή σε στυλ Rambo την πρόσεξαν και κάποιοι άλλοι εκείνη τη μέρα. Την πρόσεξαν Κυανόκρανοι στρατιώτες της UNPROFOR και γιατροί από την οργάνωση ‘Γιατροί Χωρίς Σύνορα’, σύμφωνα με την έκθεση του ολλανδικού Netherlands Institute for War Documentation NIOD (Ολλανδικό Ινστιτούτο Πολεμικής Τεκμηρίωσης), η οποία μέσα σε 3.368 σελίδες αποδεικνύει την ολιγωρία του ολλανδικού τάγματος DutchBat (Dutch Battalion) των Κυανόκρανων του ΟΗΕ να προστατέψουν τον άμαχο πληθυσμό του θύλακα. Οταν η έκθεση αυτή εκδόθηκε το 2002, οδήγησε στην παραίτηση της τότε ολλανδικής κυβέρνησης του Βιμ Κοκ. Το απόσπασμα από την έκθεση είναι αποκαλυπτικό:
«Ο υποδιοικητής του Dutch Battalion, ταγματάρχης R.A. Franken και Ολλανδοί Κυανόκρανοι παρατήρησαν ότι ο τακτικός σερβοβοσνιακός στρατός με τις επαγγελματικές στολές που είχε προωθηθεί από το Βορρά τις πρώτες μέρες είχε αντικατασταθεί από δεύτερης και τρίτης υποστάθμης αποβράσματα. Πολλοί Ολλανδοί Κυανόκρανοι είδαν τύπους σε στυλ Rambo, που ανήκαν σε διάφορα παραστρατιωτικά αποσπάσματα. Είδαν, συγκεκριμένα, άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’ (‘Drina Wolves’), και, επίσης, έναν στρατιώτη από τους ‘Λευκούς Αετούς’ (‘White Eagles’) του Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj). Μαυροβούνιοι και Ελληνες μισθοφόροι βρίσκονταν ανάμεσα στα στρατιωτικά αποσπάσματα που αναπτύχθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή του Potocari»
«The notion that all VRS troops on the spot followed uniform guidelines does not seem tenable. In that context, the composition of the units operating in Potocari is important. Franken and many other Dutchbat members noticed that the professional-looking troops who moved in from the north on July 12 were replaced by ‘second and third-echelon scum’ fairly soon after that. Many Dutchbat soldiers talked about ‘Rambo types’, who belonged to various paramilitary units. They saw many Drina Wolves, in particular, but one soldier also recognised White Eagles from the Serb nationalist Seselj.
Montenegrins and even Greek mercenaries were also found among the soldiers who spread all over Potocari».
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2669
http://discovery.ucl.ac.uk/37544/
http://www.niod.nl/en/niod-history/srebrenica
Αλλο ένα απόσπασμα από την έκθεση του ολλανδικού NIOD, σύμφωνα με το οποίο οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ εθεάθησαν στη Σρεμπρένιτσα μαζί με 200-300 από τους παραστρατιωτικούς ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, και τον ίδιο τον Αρκάν.
«Moreover, a detachment of Greek volunteers formed part of the Drina Corps. There were possibly also two to three hundred Arkan Tigers involved, who were under the control of the Serbian Ministry of Foreign Affairs. A Medecins Sans Frontieres worker was certain that she saw Arkan together with Mladic after the fall in Srebrenica. Mladic had taken the opportunity to ask Arkan if he wanted to introduce himself to Medecins Sans Frontieres. Unlike in 1992, however, she saw no actions of Arkan Tigers.
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2071
– Interview Emira Selimovic, 21/10/1998.
http://www.juliagorin.com/images/niod/p3_c05_s011_b01.html#_ftn13
Ανακεφαλαιώνοντας, στην πραγματικότητα, και αφού εύκολα τους μπερδεύει κανείς λόγω των πολυτελών στολών τους, οι παρόντες παραστρατιωτικοί σε ολόκληρη την περιοχή της Σρεμπρένιτσα και του Potocari (στη βάση των Κυανόκρανων που συνέρρευσαν για προστασία 25.000 πρόσφυγες) ήταν άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’, άνδρες από τους ‘Λευκούς Αετούς’ του Σέρβου εθνικιστή φασίστα Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj), άνδρες από τους ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, η Διμοιρία Bijeljina (1st Bijeljina Platoon) από το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, -για τους οποίους θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια, αφού υπηρετούσαν εκεί και Ελληνες-, και φυσικά η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά. Ολος ο καλός ο κόσμος.
Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να σημειωθεί πως όταν μιλάμε για Σέρβους παραστρατιωτικούς, μιλάμε για πολύ άγριες περιπτώσεις. Ηταν εκείνοι οι εθελοντές-μισθοφόροι, που έκαναν ετήσια ή διετή συμβόλαια, με υψηλό μισθό και παροχές. Προτιμούσαν και κατατάσσονταν στις συγκεκριμένες παραστρατιωτικές συμμορίες διότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν τη ‘βρώμικη δουλειά’ που ο τακτικός στρατός απέφευγε να κάνει. Εγκληματολόγοι, στρατιωτικοί αναλυτές και ανακριτές στη Χάγη συμφωνούν ότι λ.χ. αυτός εδώ ή αυτός εδώ που, όπως όλοι μετά τον πρώτο φόνο, απολάμβαναν τις ειδεχθείς δολοφονίες, συχνά μετά βιασμού, δεν ήταν η εξαίρεση· ήταν ο κανόνας στις σερβικές συμμορίες με τα φανταχτερά ονόματα (Τίγρεις, Κίτρινες Σφήκες, Σκορπιοί, Πάνθηρες, Λευκοί Αετοί, Λύκοι του Δρίνου, Σερβική Φρουρά κ.λπ). Μια συνέντευξη από ένα μέλος του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μας λύνει τις απορίες, μεταξύ πολλών άλλων, και για τις αποδοχές τους σε μάρκα και χρυσό.
Αλλη μια φωτογραφία από την ίδια εκείνη μέρα που άρχισαν οι σφαγές αόπλων και αιχμαλώτων σε αυτό το γεγονός που χαρακτηρίστηκε από τα Ηνωμένα Εθνη με τον όρο ‘γενοκτονία’.
Βλέπουμε στο κέντρο τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς, αριστερά (όπως κοιτάμε εμείς) τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ που είχε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), και δεξιά τον Ελληνα διοικητή της ΕΕΦ, τον 26χρονο τότε Αντώνη Μήτκο από την Ορεστιάδα, επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος από τον Μάρτιο του 1995. Για την ακρίβεια, μόλις ο Μλάντιτς έδωσε διαταγή όλοι οι Ελληνες εθελοντές να συγκεντρωθούν σε μια μονάδα και να ενταχθούν στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό, ο Μήτκος εκλέχτηκε επικεφαλής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ από τους συμμαχητές του, και πήρε τον βαθμό του υπολοχαγού. Αργότερα, μετά τη Σρεμπρένιτσα, προήχθη σε λοχαγό με διαταγή του ίδιου του αρχιστράτηγου Ράτκο Μλάντιτς, προφανώς για τις υπηρεσίες του και για τον ζήλο της ΕΕΦ στη διάρκεια της επιχείρησης κατάληψης της πόλης.
Η φωτογραφία αυτή συμφωνεί με τις καταθέσεις τις οποίες έδωσε ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ ‘Duga puska’ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σαν μάρτυρας υπεράσπισης μιας σειράς καταδικασμένων Σερβοβόσνιων εγκληματιών πολέμου. Στις καταθέσεις αυτές, ο διοικητής της ΕΕΦ περιγράφει τις κινήσεις του εκείνες τις μέρες της πτώσης της Σρεμπρένιτσα και των άγριων μαζικών εκτελέσεων άοπλων και αιχμαλώτων, περιγράφει τις συναντήσεις τους με τον Μλάντιτς και άλλους υψηλόβαθμους Σερβοβόσνιους αξιωματικούς, και σημειώνει πως στις μετακινήσεις του αυτές στις περιοχές των εκτελέσεων συνοδευόταν από Ελληνες εθελοντές.
Οι οποίοι Ελληνες εθελοντές, μάλιστα, όπως αποδεικνύεται και από τα τεκμήρια του Δικαστηρίου -που αποτελούν, πλέον, τεκμήρια της ενοχής των καταδικασμένων-, όχι μόνο βρίσκονταν στα χωράφια και τα γήπεδα που γίνονταν οι εκτελέσεις και οι μαζικές ταφές, μαζί με τον διοικητή τους και άλλους διοικητές και στελέχη του σερβοβοσνιακού στρατού, αλλά έβγαζαν και φωτογραφίες από τους μελλοθάνατους αιχμαλώτους, ή και από τις εκτελέσεις, ακόμα, σύμφωνα με το επίσημο σερβοβοσνιακό πρακτορείο ειδήσεων! Θα τα εξηγήσουμε όλα αυτά πολύ αναλυτικά στη συνέχεια.
Το παραπάνω αδιάψευστο ντοκουμέντο, το οποίο κατατέθηκε και στις δίκες της Χάγης υπάρχει και στο αρχείο των Βόσνιων συγγραφέων Avdo Huseinovic και Aziz Tafro, αλλά και ο Ελληνας κάτοχός του δεν διστάζει να το διαφημίζει στα κοινωνικά δίκτυα, συνομιλώντας νοσταλγικά για εκείνες τις ωραίες μέρες με επώνυμα στελέχη της Χρυσής Αυγής:
Η επόμενη φωτογραφία έχει ληφθεί την ίδια περίοδο, αν όχι την ίδια μέρα, 11 Ιουλίου 1995, ίσως λίγο πριν, ίσως λίγο μετά, με τη διαφορά πως είναι παρμένη στην κοντινή Βλασένιτσα (Vlasenica), μια πόλη 56 χιλιόμετρα δυτικά της Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και εκεί ακριβώς που είχε το στρατόπεδο και την βάση της η μονάδα των Ελλήνων εθελοντών ΕΕΦ, ενώ ήταν (και είναι) και γενέτειρα και έδρα των ‘επιχειρήσεων’ του ‘Duga puska’.
Εκτός από Σερβοβόσνιο διοικητή και Ελληνα διοικητή, η ΕΕΦ είχε, ασφαλώς και υποδιοικητή, και όλη την σειρά της ιεραρχίας, αρχιλοχίες, λοχίες κ.λπ. Την θέση του υποδιοικητή, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, κατείχε ο Βασιλειάδης Τρύφων, επίσης από την Ορεστιάδα, τον οποίο βλέπουμε κάτω αριστερά (με το τζόκεϊ). Μαζί του, βλέπουμε το ίδιο απόσπασμα της ΕΕΦ, σε πλήρη σύνθεση αυτή τη φορά, και τους δέκα, και βλέπουμε, επίσης, και την ίδια σημαία της Βεργίνας σε πρώτο πλάνο. Εκτός απ’ τον υποδιοικητή Βασιλειάδη, διακρίνονται το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ) και οι Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Kαλτσούνης Κωνσταντίνος, Αννα Φλορίν, Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., και Δημουλάς Xαράλαμπος. Το σήμα με τα τρία δάχτυλα που κάνει στην κάμερα ο Ζαβιτσάνος είναι το σερβικό εθνικιστικό σήμα του νέου σερβικού μεγαλοϊδεατισμού που έκαναν όλοι οι Σέρβοι από τότε που ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και ακόμα το κάνουν.
Το επόμενο βίντεο λέει μια ακόμη ιστορία από εκείνες τις μέρες. Είναι συγκεκριμένα δύο αποσπάσματα από δύο διαφορετικά φιλμ επικαίρων-ρεπορτάζ, Το πρώτο από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, το δεύτερο από το Associated Press. Οι σκηνές αυτές παιζόταν τις μέρες μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα σε αρκετές τηλεοράσεις του κόσμου. Σύμφωνα με παραγωγούς ντοκιμαντέρ από το Σαράγεβο με τους οποίους ήλθαμε σε επαφή, τα ρεπορτάζ αυτά έδειχναν Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από την καυτή περιοχή μέσω των βουνών, και έδειχναν και τις ενέδρες που έστηναν οι τσέτνικ. Πράγματι, ανατρέχοντας στα πρακτικά των δικών στο ΔΠΔΧΓ και στις εκθέσεις των ειδικών στρατιωτικών αναλυτών που βοηθούσαν το δικαστήριο, μαθαίνουμε ότι ο υποδιοικητής της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ, o ταγματάρχης Dragan Obrenovic (καταδικασμένος σε 17 χρόνια κάθειρξη), στα πλαίσια της πλήρους κινητοποίησης του Σώματος Στρατού Ντρίνα, είχε φτιάξει έναν μικτό λόχο, χρησιμοποιώντας στρατιώτες από διάφορες μονάδες της Zvornik Brigade και κάποιους ακόμη διαθέσιμους, με ειδικό σκοπό να στήνουν ενέδρες στους Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από τα βουνά και τα δάση. Στον λόχο αυτό, συμμετείχαν και «15-20 στρατιώτες από το τάγμα logistics» («and about 15 to 20 soldiers from the logistics battalion»).
Σχετικά με το ποιος ήταν, μεταξύ άλλων αξιωματικών, ο υπεύθυνος βαθμοφόρος logistics και ποιοι ακριβώς ενδέχεται να ήταν αυτοί οι 15-20 στρατιώτες του που διατάχτηκαν να συμμετάσχουν στον ειδικό λόχο ενεδρών, θα εξηγήσουμε αμέσως μετά. Προς το παρόν δείτε το βίντεο με τις άγνωστες ξεχασμένες σκηνές: Βλέπουμε προετοιμασία Σέρβων παραστρατιωτικών για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες. Επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος ήταν ο Βασιλειάδης, σαν αντικαταστάτης του διοικητή Μήτκου που εκείνη τη μέρα συνόδευε τον ‘Duga puska’ στις συναντήσεις του με τον Μλάντιτς και άλλους Σερβοβόσνιους αξιωματικούς. Σημειώστε τη δήλωση Βασιλειάδη πως: «Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, αν θυμάμαι καλά, τρεις, ήταν σε ενέδρα» και τη δήλωση του αρχιλοχία Ζαβιτσάνου πως: «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) [Σ.Σ.: Στη συνέχεια θα δώσουμε λεπτομέρειες σχετικά με το ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί]. Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).[For the English version of this video entitled ‘Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995‘, see here:
https://www.youtube.com/watch?v=WmWqWRjKuXQ].
Μεγάλο ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει ένα ακόμη βίντεο, επίσης τεκμήριο στις δίκες της Χάγης, τραβηγμένο εκείνες ακριβώς τις μέρες, πρώτα στην εκκλησία της Βλασένιτσα (εκτός από τόπος καταγωγής του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ, ήταν και αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και βάση της ΕΕΦ), και κατόπιν στο σπίτι του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ, σε πλούσιο εορταστικό επινίκιο γεύμα. Παρίσταται ο Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda (εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαρροής βιντεοταινιών στις οποίες διακρινόταν καθαρά να κάνει σεξ με ανήλικα αγόρια), ο διάκος του δεσπότη, πολλοί στρατιωτικοί, όλος ο καλός ορθόδοξος κόσμος της πόλης και οι επίτροποι της εκκλησίας, ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα, ο οποίος βγάζει 15λεπτο λόγο, και φυσικά, οι Ελληνες εθελοντές με τον Ελληνα διοικητή τους και με τον Σερβοβόσνιο διοικητή τους. Γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό Zivanovic να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα:
«Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα, λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και όλοι χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
Παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν και Ελληνες εθελοντές, μεταξύ των οποίων οι Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda και άλλοι πολλοί.
Μάλιστα, από το γεύμα αυτό υπάρχουν και κάποιες σκηνές ακόμα, από διαφορετικό βίντεο, με τις προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: «Αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο διωγμένος αργότερα παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda κολακεύει τους Ελληνες τιμώμενους για την συμμετοχή τους στην πτώση της Σρεμπρένιτσα. Παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν και Ελληνες εθελοντές, μεταξύ των οποίων οι Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Milenko Zivanovic και άλλοι πολλοί.
Οπως υποσχεθήκαμε στον πρόλογο, θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε μεταξύ τους όλα αυτά τα κομμάτια του παζλ, έτσι ώστε να φανεί η μεγαλύτερη -και προσεκτικά κρυμμένη όλα αυτά τα χρόνια- εικόνα. Για να μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα δύσκολα και ανεξερεύνητα, μέχρι σήμερα, ερωτήματα, θα χρειαστεί να κάνουμε προηγουμένως μερικά flashback, διότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα γίνουν απολύτως κατανοητές οι πτυχές που πρέπει να αναδειχτούν ώστε να γίνει κατανοητή η ελληνική εμπλοκή στον βοσνιακό πόλεμο, με αποκορύφωμα το δράμα του μακελειού της Σρεμπρένιτσα, ούτε το βάθος της εμπλοκής της ΕΕΦ και των στελεχών της σ’ αυτήν την άγνωστη και ντροπιαστική για τη χώρα μας υπόθεση. Είναι σημαντικό να έλθουν στο φως όχι μόνο οι πράξεις και τα whereabouts των εθελοντών, που συνδέονται άμεσα με τις ‘ιδεολογικές’ τους πεποιθήσεις, αλλά και όλες οι πλευρές και ‘άκρες’ του ζητήματος, που άνετα μπορούν να αποτελέσουν υλικό για μια μονογραφία.
Προηγουμένως, αξίζει τον κόπο να δούμε μερικές ακόμα ενδεικτικές (και όχι τόσο γνωστές) φωτογραφίες από τις ‘πολεμικές μέρες’ των Ελλήνων εθελοντών -για να αρχίσουμε σιγά-σιγά να ‘γνωριζόμαστε’ με τα πρόσωπα, που άλλωστε επιζητούσαν τη δημοσιότητα, αναμφισβήτητα, αλλιώς δεν θα έδιναν τις δεκάδες συνεντεύξεις που είχαν δώσει εκείνο τον καιρό.
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες].
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ καθιστός. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-19691.jpg?w=169&resize=169%2C226&h=226#038;h=226 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα καθιστός - clip_image002ynm2ik")
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ όρθιος. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-1969.jpg?w=163&resize=163%2C226&h=226#038;h=226 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα όρθιος - clip_image002g73nbn")
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Πανόραμα με την ‘Πινακοθήκη των … εθελοντών’, που λέγαμε. Ολα τα ελληνόπουλα και τα πατριωτάκια που μας έκαναν υπερήφανους σαν έθνος βρίσκονται εδώ από πάνω. Για τις λεπτομέρειες, κάντε κλικ σε κάθε φωτογραφία
— $$$ Flashback #1 – «Ελληνες ύποπτοι» στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και Ελληνες μισθοφόροι στο πιο αιμοσταγές Απόσπασμα Θανάτου του πολέμου στη Βοσνία
Στις 9 Μαρτίου του 2009, στα γραφεία της Εισαγγελίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, ‘International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991’, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY), ένας θρήσκος και θεοσεβούμενος Σερβοβόσνιος με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), ντυμένος σχεδόν παραδοσιακά σερβικά, έφτανε για να δώσει κατάθεση. Η υπόθεση αφορούσε επτά υψηλόβαθμους αξιωματικούς του σερβοβοσνιακού στρατού, αυτούς που έμειναν γνωστοί σαν ‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’ (υπόθεση Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic, Drago Nikolic, Milan Gvero, Ljubisa Beara et al), και η υπόθεσή τους, όπως αποδείχτηκε μόλις πριν λίγες βδομάδες, στις αρχές του 2015, αποτελεί, πλέον, την πρώτη τελεσίδικη και αμετάκλητη (μετά από όλες τις εφέσεις και τα άλλα αιτήματα, δηλαδή) καταδίκη για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία (ορισμένοι εξ αυτών), και συγκεκριμένα για τα εγκλήματα πολέμου στην περιοχή Σρεμπρένιτσα και στην κοντινή της περιοχή Ζέπα (Zepa).
Ο άνθρωπός μας, ο οποίος λεγόταν Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) είχε βρεθεί εκεί για να καταθέσει σαν μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του ενός από τους επτά, του προϊστάμενου του κατά τη διάρκεια του πολέμου, του αντισυνταγματάρχη το 1995 Βίνκο Παντούρεβιτς (Vinko Pandurevic), διοικητή της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ (1st Zvornik Infantry Brigade). Η Zvornik Brigade ήταν μια από τις μονάδες του Σώματος Στρατού Ντρίνα (Drina Corps), που ήταν υπεύθυνη -όπως και ολόκληρο το Σώμα Στρατού- για τις θηριωδίες με τις άγριες μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων και αόπλων, στις περιοχές της Σρεμπρένιτσα και γύρω απ’ αυτήν, τον Ιούλιο του 1995. Ο Μπάγιαγκιτς καταγόταν και ζούσε στην περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), λίγα χιλιόμετρα από την Σρεμπρένιτσα. Η Βλασένιτσα ήταν μια απ’ τις πρώτες πόλεις της Βοσνίας που είχαν εκκαθαριστεί εθνικά από τους μη Σέρβους, τον Απρίλιο του 1992, με 2.000 αμάχους νεκρούς. Εκεί ακριβώς είχε δημιουργηθεί από τους Σέρβους το 1992 στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Μουσουλμάνων, εκεί ακριβώς ήταν το αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και εκεί ακριβώς είχε το στρατόπεδο και την βάση της η μονάδα των Ελλήνων εθελοντών, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ. Ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ.
Ο Μπάγιαγκιτς, πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ήταν ο τοπικός φεουδάρχης και μεγαλογαιοκτήμων, με εξαιρετικά μεγάλη ισχύ και περιουσία. Αλλά και μετά τον πόλεμο ήταν (και είναι) πολιτικός παράγοντας -διαδοχικά- σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές που τον έχουν υπό διερεύνηση, παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία, αλλά και σύμφωνα με τον τύπο της Βοσνίας, είναι ο τοπικός νονός -και πάντα μεγαλοπαράγοντας της περιοχής. Εξαιρετικά ευλαβής και θεοσεβούμενος. Τις θέσεις του σαν επίτροπος στην εκκλησία και τα εκκλησιαστικά του αξιώματα σαν μεγάλος ευεργέτης της ενορίας και της ευρύτερης Μητρόπολης του, δεν τις αμέλησε ποτέ. Ούτε στον πόλεμο, όταν ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός στον σερβοβοσνιακό στρατό -και σε θέση κλειδί, μάλιστα, σαν αξιωματικός υπεύθυνος Εφοδιασμού-Μεταφορών, διάβαζε σπάσιμο εμπάργκο. Ηταν προσωπικός φίλος του ηγέτη των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς (Radovan Karadzic), χρηματοδότης και συνιδρυτής στο εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS, και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλη συγκέντρωση-κηδεία Σέρβων θυμάτων από συμπλοκές με Μουσουλμάνους, με ομιλητή τον Κάρατζιτς, και με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι.
Την ίδια εποχή του 1992, ο Μπάγιαγκιτς έφτιαχνε στην πόλη του Vlasenica ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων (όπως αυτά εδώ, πολύ σκληρές εικόνες) στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων ‘διά τα περαιτέρω’ (ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις), το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους και σε άθλιες συνθήκες. Ηταν το διαβόητο Susica camp, γεγονός που τον έκανε πολύ γρήγορα ‘διάσημο’ κι έτσι ήδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος για βασανιστήρια και δολοφονίες κρατουμένων στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, μαζί με πολλά άλλα ονόματα που θα αποδειχτούν στην συνέχεια πρωταθλητές στις δολοφονίες αμάχων και στους εμπρησμούς ολόκληρων χωριών μετά πλιάτσικου και εξανδραποδισμού των κατοίκων, όταν η σερβική εθνοκάθαρση θα ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο.
Ο Μπάγιαγκιτς ήταν, ασφαλώς, και στενός συνεργάτης και φίλος, τόσο του στρατηγού Μλάντιτς, όσο και του στρατηγού εν αποστρατεία, πλέον (το 2009) Παντούρεβιτς για τον οποίο πήγε να καταθέσει, όσο και των άλλων στρατηγών και διοικητών του Σώματος Στρατού Ντρίνα. Θα δούμε στη συνέχεια για ποιο λόγο (πρέπει να) μας ενδιαφέρουν οι σχέσεις και οι συνεργασίες του Σέρβου διοικητή της ΕΕΦ, για την ώρα πρέπει να σημειώσουμε ένα πολύ παράξενο γεγονός:
Οταν κλήθηκε το Μάρτιο του 2009 από το ΔΠΔΧΓ ο Μπάγιαγκιτς για να δώσει την πρώτη του δήλωση-κατάθεση υπέρ Παντούρεβιτς, μαζί με τις ερωτήσεις για τα γεγονότα του πολέμου και για τα γεγονότα του Ιουλίου 1995 στη Σρεμπρένιτσα, δέχτηκε και κάποιες ερωτήσεις για έναν «Ελληνα ύποπτο». Ετσι ακριβώς είναι γραμμένο στα επίσημα έγγραφα του ΔΠΔΧΓ, που αποτελούν σήμερα στοιχεία της δικογραφίας και έχουν ήδη κριθεί σαν αδιαμφισβήτητα τεκμήρια για τις καταδίκες. Χωρίς όνομα ή άλλο αναγνωριστικό χαρακτηριστικό, «Ελληνας ύποπτος» γράφουν. Ούτε λ.χ. «πρόσωπο ενδιαφέροντος», ούτε πιθανός μάρτυρας, ούτε σαν κάποιος που θα μπορούσε να συνεισφέρει στη δίκη υπό άλλη ιδιότητα.
«Ελληνας ύποπτος». Ποιος να είναι άραγε, και για ποιο λόγο η είδηση αυτή δεν έφτασε ποτέ στα ελληνικά αξιόπιστα (πάνω απ’ όλα, αξιόπιστα) ΜΜΕ;;;
Κάπου πάει το μυαλό μας, είν’ αλήθεια.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το εξής: Στην πραγματικότητα, η είδηση για τον «Ελληνα ύποπτο» δεν έγινε γνωστή το 2009, κατά την κατάθεση Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς. Εγινε γνωστή το 2013, κατά την κατάθεση Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, αυτή τη φορά. Απλά, στην νεότερη δήλωση-κατάθεσή του το 2013, ο Μπάγιαγκιτς αναφέρθηκε σε εκείνες τις ερωτήσεις των Εισαγγελέων του 2009 για τον «Ελληνα ύποπτο». Κι από εκεί εντοπίστηκε από εμάς εδώ στο ιστολόγιο ο «Greek suspect».
Μάλιστα, όπως μπορείτε να δείτε και στο σχετικό έγγραφο, ο Μπάγιαγκιτς δίνει το 2013 και τμήμα της απάντησής του του 2009. Λέει συγκεκριμένα:
Οπως μπορείτε να δείτε, η απάντησή του ήταν μια τυπική σερβοβοσνιακή απάντηση (όπως γνωρίζουν και λένε μεταξύ τους σαν αστείο όσοι διαβάζουν συστηματικά καταθέσεις Σέρβων στο ΔΠΔΧΓ), τύπου «δεν συνέβη, δεν ήμουν εκεί, δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι» (με αυτή τη σειρά πάντα) κ.ο.κ., πως δηλαδή δεν είναι «σε θέση να πει οτιδήποτε γι’ αυτόν τον Ελληνα ύποπτο», τον ξέρει δηλαδή, αλλά «δεν ξέρει τι έγκλημα μπορεί να είχε κάνει, εκτός από το να φέρει στους Σέρβους ανθρωπιστική βοήθεια, πολλές φορές».
Στη συνέχεια, τον Δεκέμβριο του 2011, στο αντίστοιχο με το ΔΠΔΧΓ δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για τους εγκληματίες πολέμου, ο Μπάγιαγκιτς κατέθεσε σαν μάρτυρας υπεράσπισης στην έφεση ενός άλλου καθάρματος, του Σλοβένου μισθοφόρου Franc Kos, που αρχικά πολεμούσε για τους Κροάτες και αργότερα πέρασε στους Σέρβους.
http://www.justice-report.com/en/en-audio/kos-et-al-observer-of-shooting-on-branjevo
Ο Franc Kos ήταν ο διοικητής της Διμοιρίας Bijeljina, της μιας εκ των δύο διμοιριών ενός Αποσπάσματος Θανάτου που αποτελούνταν αποκλειστικά και μόνο από αδίστακτους επί χρήμασι μισθοφόρους-εκτελεστές, αυστηρά επιλεγμένους, που ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 50 με 60, όλοι με ετήσια ή διετή συμβόλαια. Πρόκειται για το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment).Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ μαζί με τους Λύκους του Δρίνου ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στην Σρεμπρένιτσα και σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ήταν αυτοί που κατέστρεψαν το μουσουλμανικό τζαμί της πόλης με τον μιναρέ του, μαζί με Ελληνες εθελοντές.
Ηταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική (οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ‘επαγγελματική’) ειδική μονάδα του σερβοβοσνιακού στρατού, με διοικητή -κάτω από τις άμεσες διαταγές του Μλάντιτς- τον Milorad ‘Miso’ Pelemis (διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον του από την Interpol) και άφησε εποχή στις εν ψυχρώ μαζικές πισώπλατες εκτελέσεις. Μόνο στη στρατιωτική φάρμα Branjevo στην περιοχή Ζβόρνικ, κοντά στην Σρεμπρένιτσα, μια οκταμελής ομάδα σκότωσε 1.200 ανθρώπους, από τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 16.00 το απόγευμα της 16ης Ιουλίου 1995, με διαλείμματα για σάντουιτς και μπύρα, επάνω απ’ τους νεκρούς, ενώ οι επόμενες γραμμές μελλοθανάτων περίμεναν μπροστά τους. Για να διασκεδάζουν περισσότερο, τους πυροβολούσαν πρώτα στα γόνατα και στους αγκώνες, ενώ μετρούσαν τους μελλοθάνατους με μονάδα μέτρησης το ‘φορτηγό’, λ.χ. «έχουμε ακόμη 2,5 φορτηγά να κανονίσουμε». Οταν ανακαλύφτηκαν οι μαζικοί τάφοι -παρά την προσπάθεια να καλύψουν τα ίχνη τους, μεταφέροντας αργότερα τα πτώματα σε άλλους λάκκους- διαπιστώθηκε ότι όλοι πλην ενός ήταν πολίτες (εδώ μια περιγραφή της διαδικασίας από τον Κροάτη της Βοσνίας μισθοφόρο Drazen Erdemovic που σκότωσε μόνο 100 αιχμάλωτους, με τους κρατούμενους να στήνονται σε σειρές των δέκα, με δεμένα χέρια και μάτια).
Οπως έγινε γνωστό στο δικαστήριο, η τιμή για τα καθάρματα του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ήταν πέντε μάρκα το κεφάλι -και οι σφαίρες προσφορά της επιχείρησης. Η μονάδα αυτή διακρίθηκε και για τις επιδόσεις της στο πλιάτσικο. Σαν κοινοί -αλλά οργανωμένοι- λωποδύτες, φρόντισαν και είχαν στη διάθεσή τους φορτηγά για να φορτώνουν τα αντικείμενα αξίας που έβρισκαν στα άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια της Σρεμπρένιτσα. Αλλά και στους χώρους εκτελέσεων, πριν βάλουν στη γραμμή δέκα-δέκα τους μελλοθάνατους Μουσουλμάνους, ρωτούσαν ποιοι είχαν συγγενείς που θα μπορούσαν να πληρώσουν λύτρα σε αντάλλαγμα για τη ζωή τους, και όσοι απαντούσαν θετικά, τους ξεχώριζαν. Σε έναν από τους χώρους συγκέντρωσης και εξόντωσης, στο ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού Nova Kasaba, πήραν με το έτσι θέλω έναν νεαρό Μουσουλμάνο για τον οποίο νόμιζαν ή ήξεραν ότι είχε χρήματα, τον πήγαν στο σπίτι του, τον λήστεψαν και κατόπιν τον εκτέλεσαν.
Σ’ αυτή την υπόθεση (Franc Kos, Stanko Kojic et al) του 2011, κατηγορούμενοι ήταν τέσσερις από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Ο δεύτερος στην ιεραρχία σφαγέας ήταν ένας Βόσνιος που λεγόταν Stanko Kojic (είχε αλλάξει το παλιό του επώνυμο που ήταν Savanovic). Μάλιστα, στο βίντεο που δείχνει τον Μλάντιτς να προχωράει πεζός προς το κέντρο της Σρεμπρένιτσα, δίπλα του διακρίνεται ο ίδιος ο Stanko Kojic, να φιλιούνται και να αλληλοσυγχαίρονται (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 0.23′).
Ολοι τελικά καταδικάστηκαν σε 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας, όμως υπάρχει κι εδώ ελληνική σύνδεση. Στον κατάλογο των τεκμηρίων της υπόθεσης, υπήρχε και μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν ‘Grk‘, όπως έγραφε επάνω η φωτογραφία, με έναν Ελληνα, δηλαδή. Ηταν το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35:
Αναρωτιέστε ποιος μπορεί να είναι αυτός ο Ελληνας;;; Αν έπρεπε να στοιχηματίσουμε, θα λέγαμε ότι οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι να πρόκειται για τον εθελοντή Αγγελο Λάτσιο. Τον μοναδικό γνωστό (μέχρι στιγμής) πατριώτη μας που έχει την τιμή το όνομά του να φιγουράρει ανάμεσα στα ονόματα των πιο διαβόητων καθαρμάτων-μισθοφόρων των Αποσπασμάτων Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού. Ηταν εκείνος ο εθελοντής που κατατάχτηκε στο συγκεκριμένο Απόσπασμα Θανάτου, στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, προφανώς μαζί με έναν ακόμη Ελληνα, του οποίου το όνομα, όμως, δεν ήταν εφικτό να διασταυρωθεί, κι έτσι το όνομα του δεύτερου συμπατριώτη μας που μας έκανε περήφανους για τη συμμετοχή του σ’ αυτήν την άγρια παραστρατιωτική militia παραμένει σε εκκρεμότητα [Σ.Σ.: Ο όρος ‘militia’ στο εξής με την δυτική έννοια του όρου, όχι με την έννοια που είχε στις σοσιαλιστικές χώρες, την ‘militsiya’ σαν πολιτοφυλακή].
Διακρίνεται σε πολλές φωτογραφίες, εκ των οποίων μία είναι η παρακάτω:
Είναι ο δεύτερος από αριστερά στην επάνω σειρά με τον κόκκινο μπερέ και το τεράστιο όπλο με την ταινία πολυβόλου που κρέμεται. Το όνομά του ήταν γνωστό στην Ελλάδα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων του 1995, έγινε, όμως, ευρύτερα γνωστό και στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 2009, σε ένα συνέδριο 70 ιστορικών, ερευνητών και ακαδημαϊκών, που συμβολικά έλαβε χώρα στο Potocari, στο ίδιο κτίριο που είχε τη βάση του η δύναμη των Ολλανδών Κυανόκρανων που απέτυχαν να προστατέψουν τον άμαχο πλυθυσμό της Σρεμπρένιτσα. Οργανωτής του συνεδρίου ήταν το διεθνώς αναγνωρισμένο Institute for Research of Crimes against Humanity and International Law και το θέμα του ήταν ‘Genocide in Bosnia and Herzegovina, The consequences of the judgment of the International Court of Justice’. Στο συνέδριο αυτό παρουσιάστηκε μια εισήγηση με αντικείμενο το συγκεκριμένο αιμοσταγές μισθοφορικό Απόσπασμα Θανάτου, το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Παρουσιάστηκε το ιστορικό αυτής της militia και ο πλήρης κατάλογος μελών της.
Ο τίτλος της σχετικής εισήγησης ήταν το άλλο όνομα που συνηθίζεται στα αγγλικά κείμενα για το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, δηλαδή ‘Tenth Reconnaissance Squad: Executors of Bosniaks’ (’10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ: Εκτελεστές Βοσνίων’), και πριν τον κατάλογο των ονομάτων, διαβάζουμε:
«Besides these criminals who, as members of the 10th Reconnaissance Squad executed thousands of Bosniaks from Srebrenica, were mentioned and the following members of the ‘death squads’:
Vlasenicani […] Greek Angelos Latsios […]»
(«Pored nabrojanih zlocinaca koji su kao pripadnici Desetog diverzantskog odreda strijeljali hiljade srebrenickih Bosnjaka, spominju se i sljedeci pripadnici ovog ‘odreda smrti’: Vlasenicani […] Grk Angelos Latsios», όπου ‘odreda smrti’ σημαίνει ‘αποσπάσματα θανάτου’, ‘death squads’ και όπου ‘Vlasenicani’ μεταφράζεται ελεύθερα ‘Βλασενιτσιώτες’).
Οπως μπορείτε να δείτε στο τμήμα που είναι ‘μαρκαρισμένο’, το όνομα ‘Grk Angelos Latsios’ υπάρχει δύο φορές. Την δεύτερη παρεμβάλλεται το όνομα ‘Panagiotis‘. Δεν γνωρίζουμε αν είναι το ψευδώνυμο ή αν είναι το πατρώνυμο· λογικά πρέπει να είναι το δεύτερο.
Εχουμε βρει τα σχετικά έγγραφα, στα σερβικά και μεταφρασμένα στα αγγλικά. Οπως μπορείτε να δείτε εδώ στο οργανόγραμμα με την δομή του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, κάτω δεξιά στη δεύτερη διμοιρία που διοικούσε ο στυγερός δολοφόνος Franc Kos, το όνομα ‘Αγγελος Λάτσιος’ φιγουράρει 14ο από την αρχή ενώ 6ο από το τέλος βρίσκεται το όνομα του Stanko Kojic. Σημειώστε πως το αστεράκι δίπλα στο όνομα του Λάτσιου σημαίνει πως ήταν επιβεβαιωμένα μέλος της συμμορίας-διμοιρίας.
Το όνομά του, ‘Latias Angelos’, ‘Λάτσιος Αγγελος’ φιγουράρει 14ο από την αρχή στο κάτω δεξιά κουτάκι με όλα τα ονόματα της δεύτερης συμμορίας-διμοιρίας, ενώ 6ο από το τέλος βρίσκεται το όνομα του Stanko Kojic. Βλέπουμε, επίσης, στις υψηλότερες θέσεις όλη την ιεραρχία, Μλάντιτς, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos κ.ο.κ. Σημειώστε πως το αστεράκι δίπλα στο όνομα του Λάτσιου σημαίνει πως ήταν επιβεβαιωμένα μέλος της συμμορίας-διμοιρίας.
Κλικ για μεγέθυνση.
Σημειώστε, επίσης, στο σημείο αυτό ότι αυτή η δεύτερη συμμορία-διμοιρία αυτής της μονάδας ονομαζόταν με το οικείο όνομα ‘Vlasenica Platoon’, και είχε τη βάση της κι αυτή στο στρατόπεδο που στρατωνιζόταν και η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά στη Βλασένιτσα. Μάλιστα, το ίδιο διάστημα που εντάχτηκε η ΕΕΦ οργανικά στο Σώμα Στρατού Ντρίνα, τον Μάρτιο του 1995, βρισκόταν σε εξέλιξη η δεύτερη σειρά εκπαίδευσης «σε ειδικές τακτικές και στον ανορθόδοξο πόλεμο» των δολοφόνων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, στις ίδιες ακριβώς εγκαταστάσεις.
Διόλου απίθανο, λοιπόν οι συμμορίες των Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic να μοιράστηκαν με τους Ελληνες την ανάλογη «τεχνογνωσία» που τους επέτρεψε να είναι τόσο «αποτελεσματικοί» κατά την προέλαση προς το κέντρο της Σρεμπρένιτσα, στις 11/07/1995. Οπως μπορείτε να δείτε και στο απόσπασμα από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011, (που, παρεμπιπτόντως, πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο που διαβάζεται με μεγάλη δυσκολία), έτσι απλά βρήκαν μπροστά τους έναν Μουσουλμάνο, πιθανώς ΑμΕΑ που είχε ξεμείνει στην πόλη και έτσι απλά του έκοψαν το λαιμό από πίσω και μετά έβγαζαν φωτογραφίες.
Εχουμε κατορθώσει και έχουμε βρει φιλμ στο οποίο να να απεικονίζονται όλοι οι παραπάνω, παρουσία μάλιστα του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, όταν σε μία τελετή στο στρατόπεδο των Ελλήνων εθελοντών, ο στρατηγός Radislav Krstic (καταδικασμένος σε 46 χρόνια φυλάκιση) τους παρέδωσε τη σημαία, μετάλλια και καινούργια όπλα.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Τελετή στο στρατόπεδο στη Vlasenica, 14 Οκτωβρίου 1995, μετά τη Σρεμπρένιτσα, στην επέτειο του ενός έτους από τη δημιουργία της μονάδας. Ο στρατηγός Radislav Krstic δίνει τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο μισθοφορικό 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, δηλαδή των πιο απάνθρωπων και αιμοσταγών εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου (πέντε μάρκα το κεφάλι). Οι οκτώ που συμμετείχαν στη μαζική σφαγή στο Branjevo, και ανάμεσά τους και οι Franc Kos, Stanko Kojic, Aleksandar Cvetkovic και Drazen Erdemovic πήραν όλοι έκτακτη προαγωγή και διακρίσεις ενώ και ολόκληρη η μονάδα τιμήθηκε με αριστείο για την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των αποστολών που της ανατέθηκαν. Πίσω δεξιά, ακουμπισμένοι στο όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του πιο αιμοσταγούς μισθοφορικού Αποσπάσματος Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού.
Τέλος, για επιβεβαίωση και μόνο, να αναφέρουμε ότι μια γερμανική ιστοσελίδα που ειδικεύεται στη συγκέντρωση πληροφοριών και intelligence, επιβεβαιώνει ότι στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ υπηρετούσαν δύο Ελληνες, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο ‘Λάτσιος Αγγελος’ (πιθανόν του Παναγιώτη).
«Zur Einheit gehorten auch zwei Griechen […]. Einer dieser beiden Griechen war Latsios (Panagitosa) Angelos».
http://bosnopolitan.blogspot.gr/2014/04/das-serbische-killerkommando-10do.html
[Σ.Σ.: Μικρή σημείωση: Το γεγονός πως στην προηγούμενη γερμανική ιστοσελίδα υπάρχει μια αναφορά πως ο Jugoslav Petrusic, ένα σκοτεινό πρόσωπο, μισθοφόρος και διπλός πράκτορας που κατηγορήθηκε ότι ετοίμαζε τη δολοφονία του Μιλόσεβιτς μαζί με τον δοικητή του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ Milorad Pelemis, αποκάλυψε ότι οι δύο αυτοί Ελληνες ήταν «πράκτορες της CIA», δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Κι αυτό, όχι διότι μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε αυτή την πληροφορία -δεν γνωρίζουμε, και δεν θέλουμε να γνωρίσουμε αυτά τα χωράφια. Αλλά διότι στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο όλοι να κατηγορούν όλους σαν πράκτορες ή ενεργούμενα ξένων μυστικών υπηρεσιών. Αξιωματούχοι που αντιμετώπιζαν ευθύνες και κατηγορίες για ανάρμοστες πράξεις, πολύ συχνά έριχναν την ευθύνη σε τρίτους και κατώτερους ιεραρχικά, κατηγορώντας τους για πράκτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία και για προβοκάτσιες. Λ.χ. ο Σέσελι, κάποιοι στρατηγοί του σερβοβοσνιακού στρατού και η υπεράσπιση του Μιλόσεβιτς κατηγόρησαν για πράκτορα των Γάλλων τον Pelemis, έτσι ώστε να φορτώσουν σ’ αυτόν τις σφαγές στην Σρεμπρένιτσα. Και ο Petrusic, επίσης, κατηγορήθηκε (καλά, αυτός ήταν κιόλας, δεν το έκρυβε) σαν πράκτορας τρίτης χώρας. Αν κατηγορούνται στ’ αλήθεια οι δύο Ελληνες για πράκτορες, ούτε που θέλουμε να φανταστούμε τι είδους πράξεις προσπαθούν κάποιοι να καλύψουν με τους ισχυρισμούς αυτούς. Είναι γεγονός, πάντως, πως όταν το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ διαλύθηκε την άνοιξη του 1996 και τα συμβόλαια των μισθοφόρων είχαν λήξει, οι ίδιοι άνθρωποι έστησαν κατόπιν μια μισθοφορική ‘μαύρη εταιρεία-επιχείρηση’ με το όνομα ‘Drina Prom’ και με δραστηριότητα στον ίδιο χώρο που κινούνται και οι μυστικές υπηρεσίες. Αργότερα ονομάστηκε ‘Pauk’ (‘Αράχνη’). Σ’ αυτή την ομάδα ο τύπος της χώρας χρέωσε την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Κροάτη πολιτικού Jozo Leutar το 1999, και σύμφωνα με την έκθεση του έγκυρου Humanitarian Law Center, αυτή η εταιρεία-ιδιωτικός στρατός είχε παρουσία στο Κόσοβο, στο Ζαΐρ, στην Αλγερία και αλλού. Ωσπου στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου και άρχισαν να αλληεξοντώνονται και να κρύβονται, αφού ήταν καταζητούμενοι τόσο από τη Χάγη για εγκλήματα πολέμου, όσο και από την Αστυνομία για κοινές ποινικές υποθέσεις, αλλά και μεταξύ τους, ο ένας έψαχνε να σκοτώσει τον άλλο. Μ’ αυτούς τους ανθρώπους έκανε πραγματικότητα τη φιλοδοξία του να γίνει επαγγελματίας στρατιώτης ο συμπατριώτης μας Αγγελος Λάτσιος από την ΕΕΦ].
Πηγές:
– Humanitarian Law Center, Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011, σ. 42, και στα σερβικά Fond za Humanitarno Pravo, Dosije 10. Diverzantski Odred Glavnog staba vojske Republike Srpske, 2011, σ. 36. Διαβάστε την συγκλονιστική έκθεση εδώ:
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=5252
– Tenth Reconnaissance Squad executors of Bosniaks, ιστότοπος Vlasenica.info, 30/07/2009
http://www.vlasenica.info/index.php?option=com_content&view=article&id=445:deseti-diverzantski-odred-egzekutori-bosnjaka&catid=1:najnovije&Itemid=2
https://archive.is/ltpO5#selection-637.148-666.66
– Για το συνέδριο του 2009, εδώ:
http://www.bosnjaci.net/prilog.php?pid=34833
https://archive.is/IThXh#selection-821.1-827.168
$$$ Flashback #2 – Ποινικές υποθέσεις εθελοντών μετά την επιστροφή τους
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2003, η ΕΥΠ είχε μια πληροφορία για μια βαλίτσα με όπλα. Θα έφτανε στην Ελλάδα μέσα σε ένα τουριστικό λεωφορείο που εκτελούσε το δρομολόγιο Βελιγράδι-Αθήνα. Οι αρχές πίστευαν ότι ήταν υπόθεση διεθνούς ή εγχώριας τρομοκρατίας. Εστησαν μια επιχείρηση παρακολούθησης και ελέγχου, και πράγματι ανακάλυψαν έξι πιστόλια Zastava CZ, γιουγκοσλαβικής κατασκευής, μέσα σε μια βαλίτσα, το ένα με τον σιγαστήρα του. Μόνο που δεν ήταν υπόθεση τρομοκρατίας· ήταν υπόθεση του κοινού ποινικού δικαίου και των κυκλωμάτων της νύχτας, και ειδικότερα, υπόθεση μια συγκεκριμένης ελληνικής ‘οικογένειας’ κακοποιών, η οποία στα προηγούμενα χρόνια είχε εντάξει στο δυναμικό της και Σέρβους συνεργάτες, κυρίως πρωτοπαλίκαρα του Σέρβου αρχιμαφιόζου και αρχηγού παραστρατιωτικής ομάδας εκτελεστών στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας Αρκάν.
Συνελήφθησαν ένας Σέρβος του Αρκάν κι ένας Ελληνας, πρώην εθελοντής στη Βοσνία -έλεγε το ρεπορτάζ, βλ. και Ελευθεροτυπία 16/07/2005-, ο ΜΑ, με καταγωγή από την Ορεστιάδα, γεννημένος το 1969. Σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso της 07/11/2002, ο συγκεκριμένος δούλευε το 2002 «ως security σε μεγάλο εφοπλιστή». Τα όπλα προορίζονταν, σύμφωνα με το Βήμα της 11/12/2003, για δολοφονίες «ξένων επιχειρηματιών που διαμένουν στη χώρα μας και εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες», και η υπόθεση είχε αξιολογηθεί ως «ιδιαιτέρως σοβαρή» από την Ασφάλεια.
Τέλος, στην υπόθεση εμπλέκονταν και άλλοι δύο πρώην εθελοντές της ΕΕΦ, επίσης από την Ορεστιάδα, με ηλικίες 43 και 32 ετών τότε (το 2003).
Τον Φεβρουάριο του 2000 είχε δολοφονηθεί στην Αθήνα ένας 47χρονος από την Πετρούπολη, που είχε κι αυτός πολυετή παρουσία ως εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας και εθεωρείτο ειδικός στην κατασκευή εκρηκτικών υλών, ενώ συνεργαζόταν και με ανθρώπους που σχετιζόταν με το ίδιο ‘συνδικάτο εκτελεστών’, αυτό από την προηγούμενη είδηση. Το ψευδώνυμό του στο συνδικάτο του εγκλήματος ήταν ‘ο Βόσνιος’, λόγω της συμμετοχής του στον πόλεμο της Βοσνίας. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, και αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αστυνομία και το Τμήμα Οργανωμένου Εγκλήματος έπεφταν επάνω σε ‘βοσνιακό σύνδεσμο’, εξετάστηκαν οι σχέσεις του ‘Βόσνιου’ με τον υπερεθνικιστικών αντιλήψεων Θέμη Καλαποθαράκο («κάθε βομβιστική επίθεση στην Αττική πριν το 2000 είχε σχέση με τον Βόσνιο», είπαν οι αστυνομικοί), και οι σχέσεις όλων με την συμμορία του Αρκάν. Ο Καλαποθαράκος είχε γνωριστεί με τον Αρκάν το 1991 στη Γερμανία, όταν ο πρώτος διέφυγε εκεί φοβούμενος αντίποινα έπειτα από την εκτέλεση του αντίπαλου αφεντικού Θεόδωρου Καλλιμώρου, τον Αύγουστο του 1991 στη Σαρωνίδα, και ο δεύτερος, αν και καταζητούμενος από την Ιντερπόλ, είχε απλώσει την εγκληματική του αυτοκρατορία σε σειρά νυχτερινών κέντρων σε πολλές γερμανικές πόλεις. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου, ο Βόσνιος και άνθρωποι του Καλαποθαράκου ταξίδεψαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία για να ξεκινήσουν δουλειές με τον Αρκάν. Πολλά πρωτοπαλίκαρα του Σέρβου αρχιμαφιόζου πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα, και αρκετοί απ’ αυτούς, όταν καταζητούνταν στη χώρα τους, ήταν το συνδικάτο του Καλαποθαράκου που τους παρείχε ασφαλές καταφύγιο και τους έκρυβε στην Ελλάδα. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, μέσω ενός φοιτητή από την Πετρούπολη που σπούδαζε στη Γιουγκοσλαβία, ο Βόσνιος και οι άνθρωποι του Αρκάν γνωρίστηκαν και με τον εθελοντή Αγησίλαο Σαράφη. Ενα από τα πρωτοπαλίκαρα του Αρκάν, ο Αλεξάντερ Γκουλούποβιτς εντάχθηκε στην ομάδα Καλαποθαράκου στην Ελλάδα (κατέθεσε, μάλιστα, και στα πλαίσια της έρευνας για το φόνο του, υποσχόμενος πως «θα χυθεί πολύ αίμα για τον Θέμη») κι έτσι σύντομα οι επαφές και οι συνεργασίες του ‘Βόσνιου’ και των μελών της συμμορίας του Αρκάν με τον Σαράφη συνεχίστηκαν κι αναπτύχθηκαν. Από τα στοιχεία για όλη αυτήν την υπόθεση, οι αρμόδιοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ δήλωναν ότι «από τον συνδυασμό αυτών των στοιχείων προκύπτει ότι στον πόλεμο της Βοσνίας φαίνεται να έδωσαν το παρών ορισμένοι Ελληνες εθελοντές που απέκτησαν επιχειρησιακές δυνατότητες και ύποπτες διασυνδέσεις οι οποίες ερευνώνται».
Ενας πρώην εθελοντής-μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ, που για κάποιο διάστημα είχε περάσει και από τις Τίγρεις του Αρκάν, ο ΣΑ, γεννημένος το 1970, κάτοικος Νέας Σμύρνης, με το ψευδώνυμο ‘Αρης’, συνελήφθη στα τέλη του 2004 για παράνομη κατοχή πολλών όπλων και αρκετών ελληνοαλβανικών πινακίδων κυκλοφορίας. Πριν την Βοσνία εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο συγγενικών του προσώπων, μετά τη Βοσνία ήταν υπάλληλος στον δήμο Νέας Σμύρνης. Ο ΣΑ, που φέρεται να έχει μεταγενέστερη δράση και στο Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνα με την εφημερίδα Βήμα, δήλωνε (τι άλλο;;;) ‘φανατικός εθνικιστής’ και διαλαλούσε παντού τον ενθουσιασμό του να πολεμήσει «κατά των εχθρών της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού», αν και οι επιχειρησιακές του δυνατότητες ήταν πολύ μικρές, όπως έλεγαν αργότερα πρώην συμπολεμιστές του. Με λίγα λόγια, ήταν ψώνιο, άσχετος και στρατόκ*βλος. Μην κοιτάτε τις φωτογραφίες από το life-style ειρωνικό ρεπορτάζ του περιοδικού ΚΛΙΚ, που κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο. Ο τύπος πρέπει να ήταν εφέ και πόζα, όπως λίγο-πολύ όλοι από αυτή τη συνομοταξία.
Πολύ συχνά, ο ΣΑ και οι φίλοι του πρώην εθελοντές της ΕΕΦ διοργάνωναν πάρτι σε μπαρ της Νέας Σμύρνης, και τους άκουγε ο κόσμος να παινεύονται ότι «έχουν και συγκεντρώνουν κρυμμένα όπλα για να πολεμήσουν, αν χρειαστεί, τους Τούρκους, όπως τους είχαν πολεμήσει και εξοντώσει στη Βοσνία, λίγα χρόνια πριν». Στους Τούρκους μάλλον δεν τα χρησιμοποίησαν ποτέ τα όπλα αυτά, αλλά σε άλλες ‘επιχειρήσεις’, εντός Ελλάδος, διόλου απίθανο να τους φάνηκαν χρήσιμα. Ο ‘Αρης’ είχε κρυμμένο το οπλοστάσιό του σε ταράτσα διώροφης μονοκατοικίας στην οδό 2ας Μαΐου στη Νέα Σμύρνη. Επρόκειτο για δύο αυτόματα όπλα τύπου Σκόρπιον, δύο περίστροφα, ένα πιστόλι τύπου Zastava των εννέα χιλιοστών με γεμιστήρες και φυσίγγια, έντεκα χειροβομβίδες ανατολικής προέλευσης καθώς και πέντε ελληνοαλβανικές πινακίδες κυκλοφορίας, κι αυτές, προφανώς, για συλλεκτικούς και «συναισθηματικούς» λόγους. Μικρή λεπτομέρεια: Τα όπλα, μάρκας Zastava CZ, γιουγκοσλαβικής κατασκευής, τα έφερνε στην Ελλάδα από τις περιοχές της Σρεμπρένιτσα και της κοντινής Βλασένιτσα, αν λέει κάτι αυτό.
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες].
.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Ο Ελληνας μισθοφόρος από την Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, ο ‘Αρης’, σε διάφορες αποστολές. Οι τρεις πρώτες φωτογραφίες είναι με ανθρώπους από την Σερβική Εθελοντική Φρουρά, δηλαδή από τους ‘Τίγρεις’ του Αρκάν. Η τέταρτη δείχνει πράγματι Τίγρεις σε παράταξη. Τις φωτογραφίες προφανώς παραχώρησε οικειοθελώς ο ίδιος στο περιοδικό ΚΛΙΚ, για να του κάνουν αφιέρωμα, το οποίο του προέκυψε αρκετά ειρωνικό. Λογικά, κάπου θα πρέπει να υπάρχει στο διαδίκτυο.
Την ίδια εποχή, το 2003, ένας ακόμη εθελοντής της ΕΕΦ και πρώην αποτυχημένος μποντιμπίλντερ από τον Νέο Κόσμο, ο ΣΕ από την Ορεστιάδα, 36 ετών τότε, είχε συλληφθεί έξω από ταχυδρομείο έχοντας στην κατοχή του 100 δισκία εφεδρίνης και στο σπίτι του άλλα 3.000 χάπια αναβολικών.
Πολύ σημαντικό, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία της 20/11/2003, ήταν ότι η έρευνα αποκάλυψε στο σπίτι του δεκάδες (γύρω στις 80 έλεγε το ρεπορτάζ) φωτογραφίες από σφαγές αμάχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Αυτή η λεπτομέρεια θα μας χρειαστεί στην συνέχεια.
Ο πρώην μάχιμος της ΕΕΦ κάτοχός τους, που δήλωνε, μεταξύ πολλών άλλων, και παλιός συνεργάτης του Αρκάν, υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών στους φόνους.
«Δεν έχει περάσει ένας μήνας από τότε που ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, παρουσία εισαγγελικού λειτουργού, έκανε έλεγχο στο σπίτι ενός 36άχρονου Ελληνα, στην περιοχή του Νέου Κόσμου, για τον οποίον είχαν πληροφορίες και αποδείξεις ότι διακινούσε αναβολικές ουσίες μέσω Διαδικτύου..
Ψάχνοντας, όμως, δεν άργησαν να πέσουν πάνω σε ένα μικρό πακέτο από περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκανε και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια του εμφύλιου μίσους, από τα όπλα του ‘άλλου’ Θεού. Του ‘καλού’ … Αυτού που φιλοξένησε τότε και Ελληνες εθελοντές, αποφασισμένους να κάνουν πολλά ή και τα πάντα στο πλευρό των Σέρβων παραστρατιωτικών».
– Πηγή: Κώστας Κυριακόπουλος, Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές, Ελευθεροτυπία, 20/11/2003
https://archive.today/pC5vy#selection-315.0-308.6
Τον Φεβρουάριο του 2012, ο ΣΕ συνελήφθη ξανά επ’ αυτοφώρω για παράνομη εμπορία αναβολικών μέσω ταχυδρομείου, σε μία από τις ταχυδρομικές θυρίδες του, να φορτώνει δέματα με ενέσιμες αμπούλες και χαπάκια. Η είδηση έλεγε:
«Μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων αναβολικών ουσιών κατασχέθηκαν χθες από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών του ΣΔΟΕ Αττικής και συνελήφθη ένας 44χρονος, ο οποίος έχει απασχολήσει στο παρελθόν τις αρχές για παρόμοιες υποθέσεις.
Ο 44χρονος εισήγαγε παράνομα, με ταχυδρομικά δέματα, μεγάλες ποσότητες αναβολικών από την Μαλαισία και την Ταϊλάνδη χρησιμοποιώντας πλαστά στοιχεία. Συγκεκριμένα εμφανιζόταν ως Σλοβένος και μέσω του διαδικτύου και των ιστοσελίδων που είχε δημιουργήσει, πωλούσε παράνομα τις αναβολικές ουσίες σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως στη Γερμανία, Αυστρία και Ισπανία.
Συνολικά κατασχέθηκαν 108.600 δισκία, 2.100 ενέσιμες αμπούλες και 755 τύπου τζελ διαφόρων τύπων αναβολικών ουσιών, μία μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού, το χρηματικό ποσό των 2.690 ευρώ, ενώ έχουν εντοπισθεί και ερευνώνται διάφοροι τραπεζικοί λογαριασμοί […]
Στα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει είχε διευρύνει το διεθνές πελατολόγιό του και εξελίξει τις μεθόδους του. Δεν κατάφερε όμως (ξανά) να καλύψει τα ίχνη του. Ο 44χρονος είχε στήσει -τουλάχιστον από το 2009- τρεις ιστοσελίδες μέσω των οποίων πουλούσε αναβολικά στεροειδή. Χρησιμοποιώντας πλαστό σλοβένικο διαβατήριο απέκτησε ΑΦΜ στη ΔΟΥ Νέας Σμύρνης και με αυτά τα στοιχεία νοίκιασε ταχυδρομικές θυρίδες στα ΕΛΤΑ Αγίου Αρτεμίου και Ακροπόλεως. Με το πραγματικό του όνομα, αλλά ψευδή διεύθυνση κατοικίας, είχε νοικιάσει άλλη μία θυρίδα. Σε αυτές κατέληγαν τα δέματα που εισήγαγε από την Ασία».
Τελικά, φαίνεται ότι ο ΣΕ δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει εκείνο το όνειρό του για το μέλλον που είχε εκμυστηρευτεί στον Αδέσμευτο Τύπο της 06/08/1995, πως «Ισως βρω δουλειά ως σωματοφύλακας κάπου …». Πάντως, αν τελικά αφοσιώθηκε στο εμπόριο αναβολικών, δεν πρέπει να πέρασε και άσχημα όλα αυτά τα χρόνια …
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες].
![Σύμφωνα με τους φωτορεπόρτερ που αποτελούν την πηγή αυτών των φωτογραφιών [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'], βρισκόμαστε στον Μάιο του 2005, όταν παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και επίσημες ελληνικές εκκλησίες (για όσους δεν το ξέρουν, εκτός από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος, τότε του Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη, υπάρχουν καμιά 10ριά ακόμα Ιερές Σύνοδοι, των παλαιοημερολογιτών ή ΓΟΧ) έκαναν 'λαοσύναξη' στο Σύνταγμα, ενάντια σε μια ... ταινία, 'Κώδικας Ντα Βίντσι'. Μπορεί να γίνει κανείς έτσι λόγω της κατάχρησης αναβολικών ή άλλων ουσιών;;; Στην κατάμαυρη μπλούζα φιγουράρουν σε στάμπα οι ακροδεξιοί Σέρβοι τσέτνικ, το σήμα τους και το ρητό τους, που φαίνεται και στις φωτογραφίες του Αρκάν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, που λέει: «Με πίστη στον Θεό, για τον Βασιλιά και την Πατρίδα». Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Εδώ θα μου πείτε, ο άλλος καταδρομέας που τώρα μετατάχθηκε στο Πεζικό, ο αδερφός του Κασιδιάρη, είχε κάνει τατουάζ στην κοιλιά του τη λέξη 'Τσέτνικ', και μάλιστα στα σέρβικα.](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/2005-05-16-cf83cf8dcebdcf84ceb1ceb3cebcceb1-ceb4ceb9ceb1ceb4ceaecebbcf89cf83ceb7-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb1ceb9cebdceafceb1-cebacf8eceb4ceb91.jpg?w=365&resize=365%2C365&h=365#038;h=365&crop=1 "2005-05-16 - Σύνταγμα Διαδήλωση για ταινία Κώδικας Ντα Βίντσι - Λευτέρης Σπουργίτης, γενν 1967, από Ορεστιάδα - Χοντρός και χαπακωμένος-01 - clip_image002w8zwla")
![Σύμφωνα με τους φωτορεπόρτερ που αποτελούν την πηγή αυτών των φωτογραφιών [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'], βρισκόμαστε στον Μάιο του 2005, όταν παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και επίσημες ελληνικές εκκλησίες (για όσους δεν το ξέρουν, εκτός από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος, τότε του Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη, υπάρχουν καμιά 10ριά ακόμα Ιερές Σύνοδοι, των παλαιοημερολογιτών ή ΓΟΧ) έκαναν 'λαοσύναξη' στο Σύνταγμα, ενάντια σε μια ... ταινία, 'Κώδικας Ντα Βίντσι'. Μπορεί να γίνει κανείς έτσι λόγω της κατάχρησης αναβολικών ή άλλων ουσιών;;; Στην κατάμαυρη μπλούζα φιγουράρουν σε στάμπα οι ακροδεξιοί Σέρβοι τσέτνικ, το σήμα τους και το ρητό τους, που φαίνεται και στις φωτογραφίες του Αρκάν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, που λέει: «Με πίστη στον Θεό, για τον Βασιλιά και την Πατρίδα». Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Εδώ θα μου πείτε, ο άλλος καταδρομέας που τώρα μετατάχθηκε στο Πεζικό, ο αδερφός του Κασιδιάρη, είχε κάνει τατουάζ στην κοιλιά του τη λέξη 'Τσέτνικ', και μάλιστα στα σέρβικα.](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/2005-05-16-cf83cf8dcebdcf84ceb1ceb3cebcceb1-ceb4ceb9ceb1ceb4ceaecebbcf89cf83ceb7-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb1ceb9cebdceafceb1-cebacf8eceb4ceb9.jpg?w=365&resize=365%2C365&h=365#038;h=365&crop=1 "2005-05-16 - Σύνταγμα Διαδήλωση για ταινία Κώδικας Ντα Βίντσι - Λευτέρης Σπουργίτης, γενν 1967, από Ορεστιάδα - Χοντρός και χαπακωμένος-02 - clip_image002dcdkow")
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Σπουργίτης άνευ σχολίων.
Τέλος, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, άλλοι δύο εθελοντές της ΕΕΦ είχαν συλληφθεί για εμπόριο όπλων και πιστολιών CZ 75.
«Τι γίνεται εδώ;;;», θα αναρωτηθεί κανείς, με όλους αυτούς τους ‘ιδεολόγους’ με τα ‘αγνά πατριωτικά κίνητρα’;;; Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι κάτι πολύ περίεργο: Αυτοί όλοι οι συλληφθέντες, υποτίθεται ότι πήγαιναν στα μέτωπα της Βοσνίας δήθεν για εξαγωγή ‘πατριωτισμού’ και ‘ιδεωδών’ (με εισαγωγικά), -οι περισσότεροι και για εξαγωγή χρυσαυγιτισμού- και έφτασαν να κάνουν εισαγωγή μαφίας (χωρίς εισαγωγικά). Απόκτησαν εκεί την τεχνογνωσία που χρειάζονται οι κακοποιοί υψηλού επιπέδου, και ήλθαν πίσω να την εφαρμόσουν στην πράξη;;; Και η τεχνογνωσία, σε τέτοιες δουλειές, είναι κάτι πολύ σημαντικό -και προσοδοφόρο. Αλλο να διαπρέπει κανείς στο λαθρεμπόριο σε μικρό κύκλο, π.χ. στα όρια μιας συμμορίας της παραλιακής, κι άλλο σε λαθρεμπόριο πανεθνικού επιπέδου, όπως γινόταν σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990. Ο Αρκάν έδειξε τον δρόμο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανεξιχνίαστη ακόμα (απ’ όσο ξέρουμε) δολοφονία των Βλαντιμίρ Μποκάν και του Ιταλού Αντόνιο Μπενβεντούτο, το φθινόπωρο του 2000. Ο Μποκάν, στρατολογημένος από μυστικές υπηρεσίες για να περνάει καύσιμα κατά παράβαση του εμπάργκο από την Ελλάδα του Μητσοτάκη στην Σερβία του Μιλόσεβιτς, ήταν ο αχυράνθρωπος του Σέρβου προέδρου, του γιου του Μάρκο Μιλόσεβιτς και της οικογένειας του. Η Ελλάδα, σαν ανταμοιβή, του έδωσε υπηκοότητα και ελληνικό διαβατήριο κι έκανε τα στραβά μάτια στο λαθρεμπόριο τσιγάρων και όπλων που τον έκανε πολυεκατομμυριούχο και αξιοσέβαστο ‘νόμιμο’ επιχειρηματία. Γνώριμη η εικόνα, όπως σε όλους τους ‘πατριώτες’: Το λαθρεμπόριο πετρελαίου για την πολεμική μηχανή των Σέρβων λόγω ‘πατριωτικού καθήκοντος’ και το λαθρεμπόριο τσιγάρων, όπλων και άλλων αγαθών σαν ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα. Την ημέρα που δολοφονήθηκε επρόκειτο να δώσει τη δεύτερη συνέντευξή του στον Τάκη Μίχα, στην οποία θα προχωρούσε σε αποκαλύψεις, όπως γράφτηκε, αλλά δεν πρόλαβε, τελικά. Αλλά και ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο άμεσα ιεραρχικά ανώτερος και υπεύθυνος Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, μεγαλούργησε και εξακολουθεί να μεγαλουργεί σε αυτόν τον τομέα, στο λαθρεμπόριο και στο έγκλημα με ‘πατριωτικό’ μανδύα.
Σίγουρα, δεν έκαναν τέτοιου είδους καριέρα όλοι οι πρώην εθελοντές. Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο της 17/03/1994, δύο από τους εθελοντές πριν τον πόλεμο ήταν ο ένας εργάτης στη λαχαναγορά και ο άλλος σερβιτόρος-ναυτικός. Οταν γύρισαν, αναζήτησαν δουλειά ως σωματοφύλακες. Κάποιοι άλλοι, χωρίς συγκεκριμένο επάγγελμα ή φοιτητές και σπουδαστές πριν τον πόλεμο, κι αυτοί βρήκαν δουλειά σαν σωματοφύλακες. Ορισμένοι βρήκαν δουλειά σε δήμους, όπως στην Καλαμαριά και στη Σκύδρα, ενώ ο ΣΑ που συνελήφθη με το οπλοστάσιο στον Νέο Κόσμο είχε παράλληλες καριέρες: Και υπάλληλος στο δήμο Νέας Σμύρνης, και παράνομες δραστηριότητες.
Είναι συμπτωματικό, άραγε, ότι ορισμένοι από αυτούς τους εθελοντές της ΕΕΦ προσελήφθησαν σε δήμους, που όλως τυχαίως μερικοί εκ των οποίων είχαν πρωτοστατήσει τότε στις αποστολές ‘ανθρωπιστικής βοήθειας’ και στα ‘Καραβάνια Αλληλεγγύης’ προς τους Σέρβους;;;
Είναι, ασφαλώς, μια εύλογη ερώτηση αυτή, όμως θα θέσουμε πολλές ακόμα -και σημαντικότερες- στη συνέχεια.
Πηγές:
– Βασίλης Λαμπρόπουλος, Για συμβόλαια θανάτου προορίζονταν τα όπλα του ελληνοσερβικού κυκλώματος, Φόβοι της ΕΛΑΣ για αιματοχυσία μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, Βήμα 11/12/2003
– Κώστας Κυριακόπουλος, Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές, Ελευθεροτυπία, 20/11/2003
https://archive.today/pC5vy#selection-315.0-308.6
– Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 16/07/2005
– Εφημερίδα Espresso, 07/11/2002
– Εφημερίδα Espresso, 09/12/2003
– Βασίλης Λαμπρόπουλος, Το θρίλερ με το οπλοστάσιο στη Νέα Σμύρνη, Τι βρέθηκε να έχουν στην κατοχή τους Ελληνες εθελοντές στον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, Από τις φρικιαστικές φωτογραφίες στα όπλα της στέγης και στα εκρηκτικά, Βήμα 05/11/2004
– Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Κατασχέσεις αναβολικών ουσιών από τη Δίωξη Ναρκωτικών, 15/02/2012
http://www.protothema.gr/greece/article/177423/katasxeseis-anabolikon-oysion-apo-th-dioksh-narkotikon-/
– Γιάννης Παπαδόπουλος, Οι δρόμοι των αναβολικών περνούν από Ελλάδα, Πλαστά ονόματα, ταυτότητες και διαβατήρια. Πολλαπλές ταχυδρομικές θυρίδες και πελατολόγια φουσκωμένα με δεκάδες ονόματα από διάφορες χώρες, Πώς οι Ελληνες διακινητές αναβολικών στήνουν το παγκόσμιο δίκτυό τους
https://antapokritis.wordpress.com/2012/09/20/
$$$ Οι πολλές μορφές της ελληνικής βοήθειας στον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και στις πρακτικές της εθνοκάθαρσης
Σε ολόκληρο τον κόσμο, όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, φροντίζουν να παρουσιάζουν ό,τι πιο εκλεκτό -και εύπεπτο, άρα και δημοφιλές για τον κόσμο- πρόγραμμα μπορούν να φτιάξουν. Τα Χριστούγεννα του 1994, η ελληνική τηλεόραση, και συγκεκριμένα ο τότε ΣΚΑΪ (ο σταθμός που αργότερα μετονομάστηκε σε ALPHA) είχε μια πρωτιά, ίσως σε παγκόσμια κλίμακα: Εδειξε το πιο αποκρουστικό, το πιο ψεύτικο και το πιο εγκωμιαστικό των εθνοκαθάρσεων χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα, ίσως σε ολόκληρο το χρονικό της τηλεόρασης. Ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαπέτρου, κηλιδώνοντας ανεπανόρθωτα την προηγούμενη φήμη του σαν ρεπόρτερ στο ελεύθερο ρεπορτάζ, με την ευγενική χορηγία πολλών εταιρειών, μεταξύ των οποίων, και οι Air Greece και η Express Service, σκέφτηκε να φτιάξει (να ‘κατασκευάσει‘, κυριολεκτικά) και να παρουσιάσει ένα ανεκδιήγητο τηλεοπτικό πρόγραμμα, το οποίο, -ακόμα και τώρα αν το δει κανείς- προσβάλλει τη νοημοσύνη και την αισθητική οποιουδήποτε νοήμονος προσώπου -όχι όμως και την πλειοψηφία του τότε τηλεοπτικού κοινού, που ήταν σχεδόν ολόκληρο φιλοσερβικό και με πλήρη άγνοια της πραγματικότητας. Η εκπομπή αυτή υπάρχει ολόκληρη, εδώ (και στη συνέχεια θα ακολουθήσει ανάλυση και σχολιασμός της, αφού αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη):
Ο Παπαπέτρου, που ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που είχε πάρει συνέντευξη απ’ τον Κάρατζιτς μετά τα γεγονότα της Κράινα, είχε γνωριστεί τότε με έναν περίεργο και αμφιλεγόμενο φιλομιλιταριστή (στρατοκ*βλο, που λένε) τύπο από την Ορεστιάδα, 27 ετών τότε, με ένα αταίριαστο επώνυμο, ο οποίος εκείνον τον καιρό πολεμούσε, έλεγε, στο πλευρό των Σερβοβόσνιων της Βοσνίας. Ο Παπαπέτρου σκέφτηκε να τον χρησιμοποιήσει σαν ξεναγό και να επισκεφτούν μαζί τις περιοχές στη Βοσνία στις οποίες είχε καταγραφεί παρουσία Ελλήνων εθελοντών. Πράγματι, οι άνθρωποι του ΣΚΑΪ πήραν τεχνικούς και εξοπλισμό από τον ΣΚΑΪ, πήραν και τον τραγουδιστή Κώστα Καράλη με το θρυλικό μπερεδάκι και την κιθάρα του μαζί, και ταξίδεψαν στο Βελιγράδι για να συναντήσουν εκεί τον Ελευθέριο Σπουργίτη, τον πρώην καταδρομέα που ισχυριζόταν ότι είχε υπηρετήσει στα ΟΥΚ (Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών). Ο Σπουργίτης είχε καταδικαστεί (αυτό δεν το είπε στην εκπομπή) για κλοπή όπλου από την Εθνοφυλακή, και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο τον έδιωξαν (και μάλλον δεν τελείωσε ποτέ την εκπαίδευσή του στον ελληνικό στρατό), όπως επίσης κι επειδή έκανε πλιάτσικο «μέχρι και σε χρυσά δόντια», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά πρώην συνάδελφοί του στη μονάδα εκπαίδευσης αμφίβιων καταδρομέων στη Σάμο.
Σύμφωνα με τα πολύ συγκεχυμένα λεγόμενα του ίδιου του Σπουργίτη σε μια άλλη συνέντευξή του στον Αδέσμευτο Τύπο της 06/08/1995, αυτός ήταν που δημιούργησε το σώμα των Ελλήνων εθελοντών, μέσω αγγελιών στις εφημερίδες. «Ζητούνται εθελοντές για τον πόλεμο στη Βοσνία στο πλευρό των Σέρβων», θα έγραφαν λογικά οι αγγελίες, όμως όσοι τηλεφωνούσαν ρωτούσαν ποια θα ήταν η αμοιβή και τι είδους παροχές θα είχαν. Ο Σπουργίτης, όμως -λέει- δεν έψαχνε μισθοφόρους· έψαχνε «ιδεολόγους», κι έτσι διάλεξε μόνο 16 απ’ αυτούς. Στην ίδια συνέντευξη στον Αδέσμευτο Τύπο, ανατρέπει εντελώς την ιστορία του και λέει ότι στον σερβοβοσνιακό στρατό κατατάχτηκε επειδή είχε ακολουθήσει μια Σέρβα στο Βελιγράδι, λόγω έρωτος, ασφαλώς, αυτή δεν τον ήθελε, κι έτσι έπνιξε τον καημό του πηγαίνοντας σε γυμναστήρια και σε σχολές κικ-μπόξινγκ και καράτε, στην πρωτεύουσα της Σερβίας. Εκεί γνώρισε έναν Σέρβο αξιωματικό, και μέσω αυτού κατατάχτηκε εθελοντής. Την άνοιξη του 1994 είχε ενταχθεί στην παραστρατιωτική Σερβική ομάδα ‘Λύκοι του Ζβόρνικ’, λέει στον Παπαπέτρου, κι εδώ γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα ψέματος, αφού ‘Λύκοι του Ζβόρνικ’ δεν υπήρχαν· ‘Λύκοι του Δρίνου’ υπήρχαν, ‘Λύκοι του Vucjak’ υπήρχαν. ‘Λύκοι του Ζβόρνικ’, μόνο στη φαντασία του κρετίνου μποντιμπιλντερά. Με ειδικότητα, λέει, ελεύθερος σκοπευτής ή κομάντο που έσπαζε τις μουσουλμανικές γραμμές για να ανατινάξει αποθήκες πυρομαχικών, περνώντας μέσα από νάρκες. Δεν τα διευκρινίζει, και -όπως σε όλες τις συνεντεύξεις του, περνάει από την μια ιστορία στην άλλη· όπως λέει και το ρητό, με τον κυνηγό, με τον ψαρά και με τον μιλιταριστή, ειδικά αν είναι χρυσαυγίτης, δύσκολα τα πράγματα για την αλήθεια -αποκλείεται κανείς να βγάλει άκρη μαζί τους, πότε λένε αλήθεια, πότε ψέματα ή ακόμα χειρότερα, πότε πιστεύουν κι οι ίδιοι τους τα ψέματά τους για αλήθεια. Αργότερα, λέει, κατατάσσεται στους Τίγρεις του περιβόητου καταζητούμενου στην Ευρώπη για δολοφονίες και ληστείες Σέρβου αρχιμαφιόζου Αρκάν. Δεν ήταν, όμως, μέλος των ‘απλών Τίγρεων’· ήταν στους επίλεκτους ‘σούπερ Τίγρεις’, λέει. Εκανε κι εκεί καταδρομικές επιχειρήσεις μέσα στο κροατικό έδαφος, αυτή τη φορά, γι’ αυτό και -λέει- οι Κροάτες του επικήρυξαν το κεφάλι. Για 1.000 μάρκα. Δεν πρέπει να ήταν και σοβαρό πόσο, σωστά;;; Είχε και πολεμικό ψευδώνυμο, λέει, «ο Tρελός Ελληνας».
Κατόπιν, υπηρετούσε στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ, μέχρι τον Μάιο του 1995, όταν αποσπάται από την ΕΕΦ και στέλνεται από τον Αρκάν να εκπαιδεύσει τις ειδικές μονάδες των Μουσουλμάνων του Μπίχατς που πέρασαν στο πλευρό των Σέρβων, σύμφωνα με τον ίδιο, πάντα. Οι υπόλοιποι της ελληνικής μονάδας διαφωνούν σε αυτό, λένε ότι τον έδιωξαν διότι απλά έκλεβε, κι αυτός, μη έχοντας τι να κάνει, κι αφού το όνιερό του ήταν να γίνει κάποτε μισθοφόρος και να πληρώνεται για να σκοτώνει, απλά πέρασε στον αντίπαλο στρατό. Καταγγέλθηκε δημόσια από τους πρώην συμμαχητές του, όπως και από τον υποδιοικητή του στην ΕΕΦ, Τρύφωνα Βασιλειάδη:
«Δημιουργούσε προβλήματα, έκλεβε και αναγκαστήκαμε να τον διώξουμε. Τώρα πολεμάει με τους Μουσουλμάνους έμμισθος και ντροπιάζει την Ελλάδα. Εσπειρε τη διχόνοια και στο τέλος πούλησε τη συνείδησή του στον εχθρό», ήταν τα λόγια του υποδιοικητή της ΕΕΦ Βασιλειάδη για τον πρώην συμμαχητή του, σε μια συνέντευξη.
– Πηγή: Σύννεφα πολέμου στην πόρτα μας, Aδέσμευτος Tύπος, 06/05/1995
«Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε, δικαιολογημένα, στον Αδέσμευτο Τύπο της 06/05/1995 η αποστασία του Ελληνα εθελοντή στη Βοσνία Λευτέρη Σπουργίτη που όχι μόνο έκλεβε τους συμμαχητές του Σέρβους αλλά στο τέλος τους πούλησε και πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Οι 16 Ελληνες που καταγγέλλουν το περιστατικό τα βάζουν και με την ελληνική πρεσβεία ‘επειδή τους ειρωνεύεται, ενώ αυτοί αγωνίζονται για την ορθοδοξία και εναντίον όλων των ξένων δυνάμεων’».
– Πηγή: Ιός, Ελλάς-Σερβία, Η συμμαχία στον πάγκο, Ελευθεροτυπία, 23/07/1995.
http://iospress.gr/ios1995/ios19950723b.htm
Μάλιστα, ένας από τους πρώην συντρόφους του (‘Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου’), είχε στείλει και επιστολή το 1997 στην ‘ελληνόψυχη’ εφημερίδα ‘Στόχος‘ του τωρινού υπέρμαχου της Χρυσής Αυγής Σάββα Χατζηπαρασκευά (Εφημερίδα Στόχος, 07/05/1997), για να καταγγείλει δημόσια τον Σπουργίτη σαν μισθοφόρο και εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου.
Κάθε νοήμων άνθρωπος θα μπορούσε να υποψιαστεί ότι αυτό το δύσκολο εγχείρημα του Παπαπέτρου, να πάει στα καλά καθούμενα στις εμπόλεμες ζώνες, ίσως δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ αν πρώτα δεν είχαν εξασφαλιστεί χορηγίες από επιχειρήσεις, δήμους και καλούς πατριώτες επιχειρηματίες -μιλάμε τώρα για την εποχή του εμπάργκο-, για τις οποίες (χορηγίες), μάλιστα, χρήματα και δώρα, οι εθελοντές έκαναν παράπονα στον Αδέσμευτο Τύπο πως ποτέ δεν έφτασαν στα χέρια τους [Σ.Σ.: Είπαμε, δεν ήταν μισθοφόροι· ιδεολογικά και μόνο ήταν τα κίνητρά τους]. Αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί τα κίνητρα του ΣΚΑΪ να ήταν αγνά και ‘πατριωτικά’, αν και περισσότερο όλο αυτό έμοιαζε με μια προσπάθεια να «πάνε με το ρεύμα» και να καλοπιάσουν, δηλαδή να κολακέψουν το φιλοσερβικό τηλεοπτικό κοινό τους.
Ηταν η εποχή με τις άγριες εμφύλιες συγκρούσεις στην πρώην Γιουγκοσλάβία, όταν δεν είχε σβήσει ακόμα ο πανεθνικός παροξυσμός για το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. Ηταν τότε που σχεδόν όλη η Ελλάδα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι ίσως ήταν μια καλή ευκαιρία ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία, για να τελειώνουμε μια και καλή με την ΔτΜ, με το σύνθημα ‘Σύνορα με τη Σερβία’ να δονεί συλλαλητήρια, τηλεοπτικά πάνελ και τις ψυχές των ‘ελληνόψυχων’ κάθε πολιτικής απόχρωσης, που μάλλον αγνοούσαν ηθελημένα το γεγονός πως η ‘φίλη και αδελφή’ Σερβία είχε ήδη αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα.
Υπήρχε μια σπάνια ομοφωνία όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων και ρευμάτων, από την ναζιστική ακροδεξιά μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, από την Εκκλησία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση μέχρι τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις ‘παραγωγικές τάξεις’ (σταχυολογώντας τυχαία από δημοσιεύματα της εποχής και πιάνοντας ολόκληρο το αλφάβητο: ΓΣEE, AΔEΔY, TEΔKNA, OΛME, ΔOE, EKA, OTOE, OME-OTE, OME-EΛTA, OΣΠA, ΠOΣ, EYΔAΠ, ΓENOΠ-ΔEH, HΛΠAΠ και το Πολιτιστικό Kέντρο των εργαζομένων του OTE), από όλα τα ΜΜΕ μέχρι το τελευταίο καφενείο, όλοι ήταν υπέρ των Σέρβων και του μεγαλοϊδεατισμού τους για μια ‘Μεγάλη Σερβία’. Μοναδικές παραφωνίες στην ομοψυχία (‘ωμοψυχία‘) του εθνικού κορμού ήταν (και θα πρέπει να μνημονευτούν, 20 χρόνια μετά) κάποιες μικρές συλλογικότητες αυτόνομων και οικολόγων, η Αντιεθνικιστική Αντιπολεμική Συσπείρωση, η ΑΚΟΑ και αρκετοί αρθρογράφοι στην εφημερίδα Εποχή, ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, η Κίνηση (μετέπειτα Δίκτυο) Υπεράσπισης Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, η συνδικαλιστική παράταξη ‘Αυτόνομη Παρέμβαση’ του Συνασπισμού, κάποια τμήματα ή μεμονωμένα άτομα του Συνασπισμού που συμμετείχαν στην διεθνή ειρηνιστική καμπάνια Mir Sada εναντίον του πολέμου στη Βοσνία και έφτιαξαν ελληνικό τμήμα Mir Sada, κάποιοι ελάχιστοι δημοσιογράφοι, όπως ο Ιός και ο Τάκης Μίχας, και κάποιες πολύ λίγες μεμονωμένες προσωπικότητες και διανοούμενοι, όπως λ.χ. ο ένας από τους δύο ευρωβουλευτές του Συνασπισμού Μιχάλης Παπαγιαννάκης, που από την πρώτη στιγμή έδειξε με το δάχτυλο τον σερβικό εθνικισμό (την ίδια στιγμή που ο άλλος ευρωβουλευτής Αλέκος Αλαβάνος διοργάνωνε ‘Καραβάνια Αλληλεγγύης’ μαζί με τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, Αυγερινό και Λαμπρία, αν και αργότερα συμπεριέλαβε στους προορισμούς των Καραβανιών και άλλα μέρη της πρώην Γιουγκοσλαβίας πλην των σερβοκρατούμενων). Ολοι οι υπόλοιποι, σε ένα αρραγές μέτωπο εθνικής Ωμοψυχίας, τιμούσαν με την παρουσία τους τον, -μεταξύ άλλων και- πρόεδρο της Εταιρείας Σερβοελληνικής Φιλίας σφαγέα Ράντοβαν Κάρατζιτς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1993. Τον αποκαλούσαν ‘άγγελο της ειρήνης’ και ‘σύγχρονο Ρήγα Φεραίο’ και ‘Στρατιώτη του Χριστού’ -όσοι πίστευαν, υποθέτουμε, δηλαδή λογικά σχεδόν όλοι. Το τοπίο ήταν ζοφερό για την κοινή λογική: Δεν υπήρχε τίποτε σχεδόν στον τύπο και στα ΜΜΕ για τις εθνικές εκκαθαρίσεις, για τις σφαγές, τους βιασμούς και τους ακρωτηριασμούς αμάχων ανεξαρτήτου ηλικίας από τους Σέρβους, για τις ομαδικές εκτελέσεις και τους ομαδικούς τάφους, για τα εφιαλτικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήδη από το 1992 (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 55.05′ κι εδώ), για τους βομβαρδισμούς ανυποψίαστων ανθρώπων μέρα-μεσημέρι στις πολυσύχναστες αγορές, για τα πάνω 1.500 παιδιά και νήπια-στόχους των ελεύθερων σκοπευτών μόνο στο Σαράγεβο, ούτε για την προσφυγοποίηση 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ κάθε άγρια επίθεση στους Βόσνιους Μουσουλμάνους -κυρίως-, ακόμη και στους άμαχους (ή μάλλον κυρίως στους άμαχους), για τα ελληνικά ΜΜΕ ήταν¨’μουσουλμανική προβοκάτσια’. Το ΚΚΕ, βάζοντας μπροστά πάντα την περίπτωση της Κράινα, υποστήριζε τον περίεργο ‘σοσιαλισμό’-εθνικισμό του Μιλόσεβιτς ενάντια στην «ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή», ξεχνώντας ότι ο ίδιος ο Μιλόσεβιτς ήταν αυτός που σαν διευθυντής της Κεντρικής Τράπεζας της Γιουγκοσλαβίας είχε ξεκινήσει τη δεκαετία του 1980 τις ‘μεταρρυθμίσεις’ (βλ. ‘αντεπανάσταση‘ και ‘καπιταλιστική παλινόρθωση‘, κατά την ορολογία του ΚΚΕ, σε άλλες, όμως, περιπτώσεις), αν και στο προηγούμενο μεγάλο θέμα, εκείνο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που είχε διαχωριστεί κάπως από την πανεθνικιστική πανστρατιά.
Και ο Μανόλης Γλέζος, καλώντας τον Κάρατζιτς στο νησί του, ανακοίνωνε σε συνέντευξη τύπου την πρωτοβουλία του για συγκρότηση ‘Σώματος Ελλήνων Εθελοντών’ που θα πήγαιναν να πολεμήσουν στο πλευρό των Σερβοβόσνιων, αν και αργότερα απέσυρε σιωπηλά και την ιδέα και την πρωτοβουλία. Ο Γλέζος δεν ανήκε τότε στον Συνασπισμό, τουλάχιστον επίσημα, οπότε έχει κάποια μικρή σημασία ότι μετά από 5 χρόνια πολέμου, άλλαξε κάπως την οπτική του, όπως λίγο-πολύ την άλλαξε την ίδια εποχή, και ο Συνασπισμός, τουλάχιστον για τη δεύτερη φάση του πολέμου, βλέποντας επιτέλους ότι τελικά υπήρχαν ‘τρεις εθνικισμοί’, κι αυτό έπειτα από σκληρές ιδεολογικές μάχες κάποιων στελεχών του, που τον έκαναν να θυμηθεί πως από θέση αρχής θα έπρεπε η αριστερά από την πρώτη στιγμή να ταχθεί υπέρ του «ενιαίου, πολυεθνικού και πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της Δημοκρατίας της Βοσνίας», και υπέρ της Ειρήνης, ασφαλώς, αλλά όχι υπέρ μιας ‘σερβικής ειρήνης’, όπως τον πρώτο καιρό. Ο Συνασπισμός ήταν και το μοναδικό από τα μεγάλα κόμματα που καταδίκασε την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο Γλέζος, πάντως, λίγο μετά, είχε γράψει τον πρόλογο στην ελληνική έκδοση ποιημάτων (!!!) του «ποιητή επαναστάτη» Kάρατζιτς, ‘Εξ αμνημονεύτων χρόνων Και άλλα ποιήματα’, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, το 1996, προφανώς επειδή «και τα καθάρματα έχουν ευαισθησίες», όπως λένε.
Οταν, ήδη, από τον Απρίλιο του 1994, η Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου του ΟΗΕ κατέθεσε στο ΔΠΔΧΓ έκθεση 4.000 σελίδων στην οποία υπογραμμιζόταν για τους αδελφούς μας Σέρβους πως «υπάρχουν αποδείξεις που τεκμηριώνουν την άποψη ότι η πρακτική της εθνικής κάθαρσης δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε σποραδική, ούτε έλαβε χώρα από ανοργάνωτες συμμορίες και πολίτες οι οποίοι δεν μπορούσαν να ελεγχθούν από την ηγεσία των βόσνιων Σέρβων», η Ελλάδα απαντούσε στέλνοντας στο Πάλε μέλη της εθνικής μας αντιπροσωπείας (Καμμένος, Σταθόπουλος, Χατζηανδρέου από ΝΔ και Μπαντουβάς, Βουνάτσος από ΠΑΣΟΚ), μαζί με τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, για να συγχαρούν τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς, αναγνωρίζοντας έτσι κρατική υπόσταση στο μόρφωμα του Κάρατζιτς. Από τότε, η ελληνική σημαία ήταν μόνιμα αναρτημένη στο σερβοβοσνιακό κοινοβούλιο. Ο Βουνάτσος (που είχε κάνει το Πάλε-Αθήνα κάτι σαν Σύνταγμα-Ομόνοια) ανακοινώνει την απόφασή τους να καταταχτεί εθελοντής στον σερβοβοσνιακό στρατό, κι όταν η εφημερίδα Εθνος ρωτάει αν «θα πήγαιναν εθελοντές στη Βοσνία» τον Κουλούρη και άλλους βουλευτές, αυτοί απαντάνε λίγο-πολύ όλοι το ίδιο, πως «το σκέφτονται και πως δεν απορρίπτουν την ιδέα». Και όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την Απόφαση #808 καλούσε όλες τις χώρες να βοηθήσουν το έργο του Δικαστηρίου της Χάγης, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Βενιζέλος, δήλωνε ότι «όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε έναν ασυγχώρητο νομικισμό», αν και αργότερα θα δεσμευτεί πως η Ελλάδα θα συνεργαστεί πλήρως με το ΔΠΔΧΓ. Το ΚΚΕ ήταν ακόμα σαφέστερο, στα πλαίσια του καταγγελτικού του λόγου και του ‘αντιιμπεριαλισμού’ του: «Ο ΟΗΕ δεν δικαιούται διά να ομιλεί», κατέληγε στην ανακοίνωσή του. Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα συντάσσονται με την θεωρία περί «διεθνούς συνωμοσίας εναντίον των αντιιμπεριαλιστών Σέρβων».
Ετσι, κανένας σχεδόν δεν έμαθε ποτέ για τις αδιανόητες αγριότητες στα πλαίσια των εθνικών εκκαθαρίσεων, και κανένα ελληνικό κανάλι ή άλλο ελληνικό ΜΜΕ δεν θα έδειχνε ποτέ ένα τέτοιο ντοκουμέντο από την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα [Σ.Σ.: Προειδοποιούμε, περιέχει πολύ σκληρές εικόνες, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ανάμεσα στα θύματα υπάρχουν και δύο 16χρονοι]:
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δυστυχώς, το βίντεο διάρκειας 28.08′ των πολύ σκληρών σκηνών, με τους Σέρβους Σκόρπιονς, αμέσως μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, να μεταφέρουν, να βασανίζουν, να εφαρμόζουν επάνω τους τακτικές εικονικών εκτελέσεων, και στο τέλος γελώντας και καπνίζοντας να εκτελούν τους έξι νεαρούς Βόσνιους και να πηγαίνουν να ψήνουν ένα αρνί για επινίκια, απαγορεύεται από τους κανονισμούς του YouTube να ανεβεί ολόκληρο, ειδικά το τελευταίο δεκάλεπτο.
Αλλά μπορεί να βρεθεί εδώ:
– Trnovo Execution Video (Srebrenica), BosniaFacts.info
http://www.bosniafacts.info/?view=article&id=33:trnovo-execution-video-srebrenica
Οποιος αντέχει, μπορεί να αναζητήσει σκηνές με τις λέξεις ‘Trnovo +Execution’ στις μηχανές αναζήτησης].
Ο Γλέζος, λοιπόν, δεν πραγματοποίησε την ιδέα του και αρκέστηκε σε μια χριστουγεννιάτικη επίσκεψη στο Πάλε τον Δεκέμβριο του 1994, αλλά φαίνεται πως ένα τμήμα του αυτονομημένου βαθέος κράτους μπόρεσε και την υλοποίησε. Η Ελλάδα (και όχι μόνο οι μυστικές της υπηρεσίες) βοηθούσαν τους σφαγείς του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς με αρκετούς, τρόπους:
Η πολυεπίπεδη αυτή βοήθεια εκδηλωνόταν -πέρα από την ηθική υποστήριξη και τις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας αποκλειστικά στις σερβοκρατούμενες περιοχές με τα ‘καραβάνια αλληλεγγύης’- με τους εξής τρόπους:
– με το σπάσιμο του εμπάργκο και την μυστική μεταφορά καυσίμων και πολεμικού υλικού (επρόκειτο, κυρίως, για ελαφρό οπλισμό και πυρομαχικά) προς τους Σερβοβόσνιους μέσω του λιμανιού Μπαρ του Μαυροβουνίου και της Αλβανίας,
– με την μυστική διαρροή από τις μυστικές μας υπηρεσίες και άλλους καλοθελητές προς την σερβική πλευρά και τον στρατηγό Μλάντιτς των σχεδίων των αεροπορικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ εναντίον σερβοσνιακών θέσων (όπως λ.χ. συνέβη τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1995), και πληροφοριών άλλων διεθνών οργανισμών («Το ΝΑΤΟ είχε έντονες υποψίες ότι οι Ελληνες άφηναν να διαρρέουν πληροφορίες στους Σερβοβόσνιους και οι Τούρκοι στους Βόσνιους», λέει ο καθηγητής Wiebes· «γι’ αυτό έπαψαν να πληροφορούν τους Ελληνες για τις πολεμικές τους επιχειρήσεις»)· βλ. και Τάκης Μίχας, Το ΠΑΣΟΚ και ο Μλάντιτς, Ιστότοπος Protagon.gr, 28/11/2011,
– με την επαναπροώθηση Σέρβων φιλειρηνιστών φυγάδων και λιποτακτών (προφανώς, είτε απ’ αυτούς που δήλωναν απλά ‘Γιουγκοσλάβοι’ στις απογραφές, είτε από τους φυγόστρατους που έφταναν σε ποσοστό 70% των στρατευσίμων στην υπόλοιπη Σερβία και 85% στο Βελιγράδι, συνολικά τουλάχιστον 100.000 νέοι),
– με την φιλοσερβική προπαγάνδα,
– και, βεβαίως, με την αποστολή εθελοντών· τέσσερις διαφορετικές ‘πηγές’ με τις οποίες οι επίδοξοι εθελοντές έρχονταν σε επαφή για να διεκπεραιωθούν στη Βοσνία έχουν καταγραφεί στα σχετικά ρεπορτάζ. Σε ένα ρεπορτάζ εφημερίδας (Εθνος 20/08/1995), σε ένα ρεπορτάζ περιοδικού (Ταχυδρόμος 13/11/2004) και σε μία τηλεοπτική εκπομπή, αναφέρεται ρητώς ότι τα εισιτήρια για το Βελιγράδι ήταν δωρεάν, από ιδιωτική αεροπορική εταιρεία.
Για την τελευταία μορφή ελληνικής βοήθειας στους φασίστες σφαγείς των Βαλκανίων Σέρβους, αυτήν της αποστολής μαχητών, ας θυμηθούμε ένα δημοσίευμα της εποχής, με πρωταγωνιστή κάποιον πολιτευτή, που αν δεν κάνουμε λάθος, πέρασε από πολλά κόμματα, αλλά τελικά έγινε γνωστός από την συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο ΠΑΜΜΕ των Παπαθεμελή-Ζουράρι, ο οποίος θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια μαζί με κάποιες δηλώσεις που είχε κάνει στα πλαίσια μιας μήνυσής του εναντίον δημοσιογράφου, δηλώσεις που είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Εγραφε, λοιπόν, ο Aδέσμευτος Tύπος τον Απρίλιο του 1995:
«Eπιτροπή στήριξης Eλλήνων εθελοντών Mαχητών Δημοκρατίας της Σέρπσκα και Kράινα, με την ονομασία Pήγας Φεραίος, συστάθηκε πριν από μερικούς μήνες στα Γιαννιτσά.
Σκοπός της Eπιτροπής είναι η ηθική και οικονομική βοήθεια των μαχόμενων Eλλήνων, καθώς και η ιστορική συνέχεια και αναγνώριση του γεγονότος ότι: ‘η ενίσχυση και διαρκής ενδυνάμωση των σχέσεων του ελληνικού με τον δεινοπαθούντα από τα διεθνή συμφέροντα και σκοπιμότητες σερβικού λαού, είναι μονόδρομος για την Eλλάδα’.
O υπεύθυνος της Eπιτροπής, κ. Σταύρος Βιτάλης, λέει:‘H ιδέα δημιουργίας του Pήγα Φεραίου ξεκίνησε όταν στην ανθρωπιστική αποστολή του νομού Πέλλας, προς τη Bοσνία -στην οποία μετείχα- διαπίστωσα ότι τα παιδιά μας, που μάχονται στις εμπόλεμες περιοχές, δεν είχαν ρούχα, παπούτσια κι άλλα απαραίτητα εφόδια για τη διαβίωσή τους. Σε καμμία περίπτωση δεν σκοπεύουμε να υποκαταστήσουμε το υπουργείο Eξωτερικών ή Aμύνης, ούτε έχουμε καμμιά κομματική ή, με τη στενή έννοια του όρου, πολιτική σκοπιμότητα‘,
H επιτροπή προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για την αγορά ρουχισμού των Eλλήνων εθελοντών και καλεί όλους όσους θέλουν, να τη στελεχώσουν ‘ώστε τα παλικάρια μας στη Bοσνία και Kράινα να αισθάνονται πως εδώ, πίσω στην πατρίδα, κάποιοι τιμούν και στηρίζουν τον αγώνα τους‘».
– Πηγή: ‘Ο Ρήγας Φεραίος μάχεται στη Βοσνία’, Aδέσμευτος Tύπος, 14/04/1995
[Σ.Σ.: Ευχαριστούμε το περιοδικό Sarajevo, που μας θύμισε ον-λάιν το ρεπορτάζ]
Οσοι ήθελαν, λοιπόν, έβρισκαν τον δρόμο τους για να μεταφερθούν στα πεδία των μαχών. Οι εθελοντές ήταν διαφόρων ειδών· δεν έπαιρναν όλοι την απόφαση για τους ίδιους λόγους. Υπήρχαν τυχοδιώκτες, υπήρχαν βαρεμένοι (και με τις δυο έννοιες), υπήρχαν ψώνια και wannabe μιλιταριστές στρατόκ*βλοι, υπήρχαν 1 ή 2 για ‘προσωπικούς λόγους’, ένας από ερωτική απογοήτευση κι επειδή ήθελε να βρίσκεται κοντά σε μια κοπέλα Σέρβα, υπήρχαν και 1 ή 2 εξαρτημένοι από ηρωίνη που ήθελαν να αλλάξουν περιβάλλον με την ελπίδα να απεξαρτηθούν ταχύτατα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, που έφυγαν εν ριπή οφθαλμού.
— $$$ Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ;;; Εξαγωγή Χρυσαυγιτισμού σε ‘πατριωτικό περιτύλιγμα’ – «Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο»
Η μεγαλύτερη, όμως, κατηγορία (χωρίς να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο κάποιοι να ανήκαν σε υποσύνολα σε περισσότερες από μία κατηγορίες) ήταν οι επαγγελματίες και οι εραστές των όπλων: Κάποιοι που πήγαιναν με το όνειρο να γίνουν μισθοφόροι, κάποιοι ήδη μισθοφόροι με προϋπηρεσία στους πολέμους της Αφρικής, πρώην καταδρομείς που ήθελαν να γευτούν πραγματικές μάχες, κάποιοι μαφιόζοι, κάποιοι στις ευρύτερες μπίζνες των ‘security’, κάποιοι μποντιμπιλντεράδες και φουσκωτοί (ή φουσκωμένοι) από τα γυμναστήρια, και ανάμεσά τους εραστές των αναβολικών, όμως η πολυπληθέστερη ομάδα ήταν όσοι πήγαιναν εκεί λόγω ‘ιδεολογίας’. Φυσικά, δεν είναι κανένα μεγάλο μυστικό πως αυτές οι κατηγορίες όλες είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Κάποιοι -πολύ λίγοι- δήλωναν απλά ‘πατριώτες’, οι περισσότεροι, όμως, ήταν ‘εθνικιστές/υπερεθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές’. Και υπήρχαν, φυσικά και μέλη της Χρυσής Αυγής. Οχι μόνο απλά μέλη ή στον περίγυρο της ναζιστικής γκρούπας, αλλά και μέλη της Κεντρικής της Επιτροπής [Σ.Σ.: Το ποιος θεωρείται μέλος της ναζιστικής οργάνωσης είναι μια πολύ περίπλοκη ιστορία: Μέλος είναι μόνο όποιος έχει περάσει από όλα τα στάδια μύησης: Κατά την εσωτερική τους κρυφή πρακτική και κρυφή ιεραρχία -και πραγματική ηγεσία- μέλη είναι μόνο όσοι έχουν ορκιστεί και έχουν πάρει το ‘χρίσμα’ μετά από ‘δοκιμασίες’ (μεταξύ των οποίων, επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’) και ‘τελετές μύησης’. Η πρακτική αυτή θυμίζει τόσο τη Μαφία, όσο και τα πολλά και διάφορα μυστικιστικά και εθνοσοσιαλιστικά ‘τάγματα’, από τα οποία εμπνέονται οι ιδρυτές και τα μεγαλοστελέχη της εγκληματικής οργάνωσης. Τα έχουμε γράψει όλα αυτά, εδώ «Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το ‘χρίσμα’ για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’), Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03»].
Από την έναρξη της κυκλοφορίας της εφημερίδας τους, το 1992, η υποστήριξη στους Σέρβους και το μίσος για τους Μουσουλμάνους ήταν εμφανή. Οχι όμως και για τους Σλοβένους και τους Κροάτες· με τους απογόνους των Ustashi κρατούσαν διακριτική στάση, διότι το (ναζιστικό) αίμα νερό δεν γίνεται.
Πίσω από όλα, βέβαια, και πίσω από τους Αμερικανούς, και πίσω από το ΝΑΤΟ, και πίσω από τη Ρωσία (τότε) κρύβονταν οι Εβραίοι, διότι ο Σιωνισμός είναι ο αιώνιος εχθρός του Ελληνισμού, και συνεπώς και της Ορθοδοξίας, και κατά συνέπεια και εχθρός των Σέρβων, και ούτω καθ’ εξής, να μην επεκτεινόμαστε, τώρα.
Ετσι, η ναζιστική οργάνωση, σε συνεργασία με Σέρβους νεοναζί, έκανε συχνά διαδηλώσεις, στην Αθήνα έξω από την Πρεσβεία της Αθήνας, ενώ έστελνε και στελέχη της στο Βελιγράδι για κοινά συλλαλητήρια με τους Σέρβους ομοϊδεάτες τους. ‘Η λύση είναι μία, σύνορα με τη Σερβία’, ήταν το σύνθημα, που δονούσε την ελληνική ψυχή σχεδόν όλων, και όχι μόνο των εθνικοσοσιαλιστών και των ακροδεξιών. Η ‘λαβίδα Σαμαρά’, εκείνο το θεωρητικό (ευτυχώς!) παρανοϊκό σχήμα με το οποίο κάποιοι ελαφρόμυαλοι θα μας έβαζαν σε περιπέτειες, ευτυχώς δεν προχώρησε στην μεγάλη του, την εθνική μορφή. Σε μικρή κλίμακα, όμως, οι «κοινοί εχθροί» Ελλήνων και Σέρβων στα Βαλκάνια θα την ένιωθαν στο πετσί τους.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Κοινές σερβοχρυσαυγίτικες διαδηλώσεις την περίοδο 1994-1995. Στην Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα και στο Βελιγράδι.
# Η ναζιστική οργάνωση θεωρούσε την συμμετοχή των στελεχών της στο εγχείρημα αυτό προνομιακό πεδίο προπαγάνδας κι έτσι το διαφήμιζε εντατικά. Ο ‘κράχτης’ αυτός ήταν μια τρίτη καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν στο πολιτικό σκηνικό οι ναζιστές, στα μάτια ενός κοινού που είχε εθιστεί στην αντιFYROM υστερία, στον εθνικισμό, στις θεωρίες περί ‘μουσουλμανικού τόξου’ και στις θεωρίες συνωμοσίας περί ‘έθνους ανάδελφου’, που τελικά δεν ήταν και τόσο ανάδελφο, αφού βαθύ κράτος και Εκκλησία ετοίμαζαν ‘ορθόδοξο τόξο’ με άξονα Ελλάδα-Σερβία και πιθανούς συμμάχους Βούλγαρους, Ρουμάνους και υπό προϋποθέσεις Ορθόδοξους της Αλβανίας -όχι όμως και με ‘τους Σκοπιανούς’, παρότι ορθόδοξοι κι εκείνοι. Οι προηγούμενες δύο ήταν η αντιμεταναστευτική σπέκουλα, λόγω της εισροής μεταναστών από τις ανατολικές χώρες και η υστερία γύρω από το Μακεδονικό. Ετσι φρόντισε να διαφημίσει αυτή την ανέλπιστη ευκαιρία από πολύ νωρίς. Ηδη πριν από τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, είχε αφιερώσει αρκετά κείμενα στα μέλη της και στα στελέχη της που πήγαν ‘στο μέτωπο’ στο πλευρό των Σέρβων φασιστών τσέτνικ. Ενα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας τους, στις 02/07/1995:
.
# Αλλά και ο αποχωρήσας πρώην υπαρχηγός Χάρης Κουσουμβρής, του οποίου ο αδελφός και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΧΑ, Σωκράτης Κουσουμβρής είχε πάει εκεί από τους πρώτους, υπογραμμίζει στο βιβλίο του το 2004 την συμβολή της οργάνωσης, όχι απλά σε επίπεδο απλών μελών, αλλά σε επίπεδο στελεχών και μελών της της Κεντρικής Επιτροπής:
«Οι εθελοντές ήταν όχι απλά μέλη αλλά στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής».