Αφιέρωμα του περιοδικού The Greek Report στην αποφυλάκιση Ρουπακιά – Κι ένα σημείωμα της Μαρία Λούκα για την ‘ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής’ και το XYZ Contagion (Περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τεύχος #03)

Ενα μικρό σημείωμα της Μαρίας Λούκα με θέμα την ‘ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής’, από το περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03. Το σημείωμα αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου διπλού αφιερώματος στην απελευθέρωση Ρουπακιά, και μπορείτε να διαβάσετε όλα τα ρεπορτάζ παρακάτω -με την σύμφωνη γνώμη του περιοδικού. Το περιοδικό αυτό έχει διαφορετική φιλοσοφία, ‘επιστροφή στο χαρτί’, κι έτσι δεν ανεβάζει την ύλη του στο διαδίκτυο, ακόμα κι όταν το τεύχος έχει μαζευτεί απ’ τα περίπτερα. Προφανώς, οι υπεύθυνοι έχουν το δικό τους σκεπτικό, όμως πραγματικά είναι μεγάλο κρίμα να μην υπάρχουν διαθέσιμες στο ευρύ κοινό, αν όχι όλη η κύρια ύλη, τουλάχιστον κάποιες από τις προηγούμενες αξιόλογες έρευνες του περιοδικού. Οπως και η τωρινή έρευνα του TGR για τα Panama Papers, είναι κι αυτή εξαιρετική και -υποθέτουμε- μοναδική στο είδος της για την Ελλάδα.

Μαρία Λούκα, Η ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής (Σημείωμα στο περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03). Συνοδεύει τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς  και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας‘ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!‘ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29. Οταν η Μαρία Λούκα μιλάει για το «πιο πρόσφατο εύρημα», εννοεί το κείμενο του XYZ Contagion για τον ταγματασφαλήτη πατέρα του Φίρερ, ‘Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος’.

Μαρία Λούκα, Η ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής (Σημείωμα στο περιοδικό The Greek Report, 18 Μαρτίου 2016, τχ #03). Συνοδεύει τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας’ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!’ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29.

 

Μαρία Λούκα, Η ιστορική μνήμη της Χρυσής Αυγής

Μια ομάδα νέων επιστημόνων που δραστηριοποιείται γύρω από το ιστολόγιο XYZ Contagion έχει ξεκινήσει ενδελεχή έρευνα, μέσα από τη μελέτη ιστορικών αρχείων, βιβλιογραφικών αναφορών και παλιών δημοσιευμάτων, για να βρει τις ρίζες των σημερινών στελεχών της Χρυσής Αυγής, Τις βρήκαν, λοιπόν, στη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας, αυτής που εμπεριέχει τον ένοπλο δωσιλογισμό , τα Τάγματα Ασφαλείας και τα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας.
Ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι δεν πρόκειται για καμία θεωρία «οικογενειακής ευθύνης», αλλά για την ανάλυση της ιστορικής μνήμης που υπερασπίζεται η ναζιστική οργάνωση. Τα ευρήματα είναι πολλά και αποκαλυπτικά.
Ο πατέρας του ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιώργου Επιτήδειου, Αθανάσιος Επιτήδειος, είχε μια διαδρομή από τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων επί χούντας. Ο πατέρας του Νο 2 της οργάνωσης Χρήστου Παππά, ο στρατιωτικός Ηλίας Παππάς, ήταν μέλος της χουντικής «Επαναστατικής Επιτροπής» και αποτάχθηκε το 1975, λόγω της συμμετοχής του στο «πραξικόπημα της πιτζάμας» (επανήλθε αργότερα, αξιοποιώντας παράθυρα της νομοθεσίας).
Παρόμοια αποτυπώματα βρίσκει κανείς για τους προγόνους κι άλλων στελεχών της οργάνωσης. Το πιο πρόσφατο εύρημα αφορά τον πατέρα του Νίκου Μιχαλολιάκου. Το κουβάρι ξετυλίχτηκε μέσα από τις αναφορές του ίδιου του «φύρερ». Σε μια ομιλία του στη Μάνη, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εδώ από το νησί έφυγε κρατούμενος ο πατέρας μου το 1944 για το Γουδί , για να σώσουν την Ελλάδα από τον κομμουνισμό».
Όπως προκύπτει από τα ιστορικά δημοσιεύματα και τα βιβλία δύο ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα σε διαφορετικές παρατάξεις, ο αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος, παρότι βασιλόφρονας, υπήρξε αρχικά μέλος του ΕΑΜ Γυθείου. Λίγο αργότερα, κάπου στο 1943, αυτομόλησε μαζί άλλους στο Τάγμα Ασφαλείας Γυθείου. Η δράση του συγκεκριμένου τάγματος είναι γνωστή, ιδίως ως προς την κάλυψη που παρείχε στους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους. Το φθινόπωρο του 1944, όταν οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο, το Τάγμα αποκλείστηκε στη νησίδα Κρανάη (Μαραθονήσι). Σταδιακά στους περισσότερους δόθηκε άδεια να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Οι πιο φανατικοί αρνήθηκαν και οδηγήθηκαν στο Γουδί, μαζί με τον οπλισμό τους. Ανάμεσα τους και ο Γιώργος Μιχαλολιάκος. Θα ενεργοποιηθούν ξανά στη μάχη των Δεκεμβριανών.

Ακολουθούν τα ρεπορτάζ ‘Ο Ρουπακιάς και το χαμένο στοίχημα της πολιτείας’ από τη Μίνα Μουστάκα και ‘Released!’ από τη Μαρία Ψαρά και τον Λευτέρη Μπιντέλα, σελίδες 26-29:

Advertisement

Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος:
Πρόδωσε την πατρίδα, πρόδωσε το ΕΑΜ, αλλά δεν πρόδωσε τους Γερμανούς και τον όρκο του προς τον Χίτλερ

Να το ξεκαθαρίσουμε, μια και καλή. Δεν υπάρχει οικογενειακή/συλλογική ευθύνη. Κανένα παιδί δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις πράξεις των γονιών του. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ανάμεσα στα διάφορα περίεργα φαινόμενα που μας προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, όταν το ναζιστικό τέρας σήκωσε το άσχημο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε, σχεδόν σε καθημερινή βάση, γεγονότα και καταστάσεις που άλλοτε θα μας φαίνονταν απίθανα και ακατανόητα, υπάρχει και ένα πολύ αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο -αν μη τι άλλο- θα άξιζε να μελετηθεί από ειδικούς επιστήμονες, έστω για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την επίδραση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επάνω στην περαιτέρω πορεία του.

Οσοι ασχολούνται, λοιπόν, με την Ιστορία αποκλείεται να μην έχουν παρατηρήσει το εξής: Σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το 1936 και μετά, πάρα πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους των οποίων το επώνυμο είναι ίδιο με το επώνυμο κάποιου στελέχους της ναζιστικής συμμορίας. Από την 4η Αυγούστου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη Χούντα, την ακροδεξιά τρομοκρατία της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχει σε κάθε περίοδο ανωμαλίας, κι από ένας συγγενής σύγχρονου χρυσαβγίτη.

Λογικά και μαθηματικά, κάνοντας χρήση των θεωριών των πιθανοτήτων, είναι βέβαιο πως δεν είναι όλοι συγγνείς. Κάποιοι μπορεί να είναι απλή συνωνυμία. Κάποιοι, όμως, σίγουρα θα προέρχονται από τις ευρύτερες οικογένειες τους. Και κάποιοι θα είναι στενοί συγγενείς.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα, έτσι, σαν προσφορά για όποιον ιστοριοδίφη θελήσει να το ψάξει περισσότερο:

# Την ιστορία του Νίκου Γόδα, του ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε με την φανέλα με τον έφηβο το 1948, λογικά την γνωρίζουν οι αναγνώστες του ιστολογίου. Αν όχι, υπάρχει εδώ κι εδώ

Ποια ήταν τα ονόματα των δύο ψευδομαρτύρων, με τις καταθέσεις των οποίων καταδικάστηκε;;;
Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης.

«O Λουκάς και ο Δημήτρης Κασιδιάρης λοιπόν, που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά, ήταν δύο αδέρφια που δεν ήταν αστυνομικοί, αλλά ανήκαν στην Ειδική Ασφάλεια, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς επί Κατοχής για να κυνηγάει κομμουνιστές. Ο ένας ήταν πρεσσαδόρος και ο άλλος οδηγός στο επάγγελμα. Ο Βεντίκος, που έκανε τις ανακρίσεις στο Άσυλο, είχε προηγούμενα με το Λουκά Κασιδιάρη, επειδή αυτός κατά την Κατοχή ως στέλεχος της Ειδικής Ασφάλειας συνέλαβε τον αδερφό του. Έτσι, για αντίποινα ο Βεντίκος συνέλαβε τη νύφη του Λουκά Κασιδιάρη, Βασιλική Κασιδιάρη, κατά τα Δεκεμβριανά και την εκτέλεσε στο Άσυλο. Η Βασιλική ήταν σύζυγος του Δημήτρη Κασιδιάρη, ο οποίος κατέθεσε ότι ο αδερφός του Γιάννης έκρυβε το Βεντίκο στο σπίτι του κατά την Κατοχή για να μην τον πιάσουν οι Γερμανοί».
Πηγή: Ιστολόγιο Reds Against The Machine, Η δίκη του Νίκου Γόδα, 21/01/2015

Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα, όπου αναφέρονται τα ονόματα των αδύο αδερφών από τα Μανιάτικα του Πειραιά, και κατανομάζονται επαίσχυντες πράξεις τους επί Κατοχής, πέρα από το ίδιο το γεγονός της ψευδορκίας (κλικ για μεγέθυνση):

 

Ριζοσπάστης, 23/06/1945, Με μάρτυρες ταγματασφαλίτες και προδότες των ΕΣ-ΕΣ, Δικάζουν σήμερα λαϊκούς αγωνιστές, Οπως οι Κασιδιάρηδες που δολοφόνησαν 15 πατριώτες αγωνιστές

 

Ριζοσπάστης, 27/06/1945, Πράκτορες των ΕΣ-ΕΣ χρησιμοποιούνται για μάρτυρες στη δίκη των Πειραιωτών, Ο Σαραντάρης και οι Κασιδιαραίοι στο μπλόκο της Κοκκινιάς

 

Ριζοσπάστης, 30/06/1945, Η επαίσχυντη σκηνοθεσία της δίκης των δικαζομένων πατριωτών της Κοκκινιάς, Κατηγορούμενοι Ξηροτάγαρος και Νίκος Γόδας, Ψευδομάρτυρες οι αδελφοί Κασιδιάρη.

 

# Το πιο τρομακτικό σημείο της πόλης στην Αθήνα, κατά την περίοδο της Κατοχής ήταν, όπως όλοι γνωρίζουν η κομμαντατούρα στην οδό Μέρλιν/Σέκερη (έβλεπε και στους δύο δρόμους) στο Κολωνάκι.
Τόσο απειλητικό, ώστε ο Γιώργος Ζαμπέτας να του αφιερώσει ολόκληρο τραγούδι, σε στίχους Ξενοφώντα Φιλέρη, μαζί με εκείνο στην στοά της οδού Κοραή.

«Οποιος περνούσε τη στοά // τον ήλιο χαιρετούσε // στο φρουραρχείο έμπαινε // το χάρο συναντούσε. // Τη σκάλα που κατέβαινε // είκοσι μέτρα βάθος // σκαλί σκαλί μαρμάρινο // και ανοιγμένος τάφος. // Στη Μέρλιν και στη Κοραή // χτυπάνε με ζωνάρια // και πάνω στη Καισαριανή // σκοτώνουν παλληκάρια».

 

 

Πως λεγόταν ένας βασικός βασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας, κοντόχοντρος, φαλακρός, με μούσι και με πολλές τρίχες στο στήθος [Σ.Σ.: Δείτε κάτι συμπτώσεις τώρα], κάτω από τις διαταγές του διαβόητου Παπαγιαννόπουλου και του λοχαγού Γιαννακά, στα χέρια του οποίου μαρτυρούσαν οι Ελληνες πατριώτες αντιστασιακοί;;;

Σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαήλ Α. Βασιλείου με τίτλο ‘Αποστολή στο Μπίμπλις, Το οδοιπορικό της τελευταίας αποστολής Ελλήνων αντιστασιακών από την Ελλάδα στη χιτλερική Γερμανία τον Αύγουστο του 1944’, εκδόσεις Το Ποντίκι, Αθήνα, 1998, σσ. 48-50, το όνομά του (επώνυμο) ήταν … Παναγιώταρος.