Τότε που ενδιαφερόμασταν για το ζώδιο του Μλάντιτς (ΕΝΟΧΟΣ σε ισόβια για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων στη Βοσνία)

ΕΝΟΧΟΣ ο Μλάντιτς για δέκα κατηγορίες!
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία και τον καταδίκασε σε ισόβια

 

Σήμερα, 22 Νοεμβρίου του 2017, είναι άλλη μια σημαντική ημέρα για τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισονομία. Μετά την καταδίκη του Ράντοβαν Κάρατζιτς τον Μάρτιο του 2016 (βλ. ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία‘ και ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα (Συνεργασία του ιστολογίου μας με το περιοδικό The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016)‘, σήμερα, στις 14.00 ανακοινώθηκε η απόφαση για τον Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic) στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY). Ο 74χρονος πρώην στρατιωτικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων θα είναι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία που θα αναγκαστεί να σταθεί όρθιος ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και να ακούσει την εναντίον του ετυμηγορία για τα εγκλήματά του.

Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).

 

‘Τι ζώδιο είσαι‘ ήταν η τελευταία ερώτηση του Βλάση Μπονάτσου προς στον στρατηγό τότε Ράτκο Μλάντιτς, εδώ στο 10.00′ περίπου.

Τι όμορφη στιγμή. Θαρρείς και τα γνωρίζαμε όλα γι’ αυτόν, μας έλειπε μόνο αυτή η πληροφορία περί ζωδίου, για να σχηματίσουμε πλήρη γνώμη για τον άνθρωπο που εκείνες τις στιγμές διέταζε εθνοκαθάρσεις. Ηταν μια ειδική εκπομπή του κακού show ‘Αλλα κόλπα’ στο Mega Channel (11/12/1995), που είχε σκοπό να μαζέψει χρήματα, να τα στείλουμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους, αφού πριν και μετά τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Συμπαρουσιαστής της εκπομπής ήταν ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος σημείωνε για τον Μλάντιτς ότι είναι «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Η εκπομπή ήταν μια τυπική εκπομπή σερβοφιλίας, ψεμάτων και κακής προπαγάνδας, όπως ήταν όλες οι παρόμοιες εκπομπές στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1990. Ακούμε, λ.χ. τον Μλάντιτς να λέει χωρίς ντροπή πως δήθεν «ο Πάπας διέταξε τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ», και καμία αντίδραση δεν υπάρχει σ’ αυτήν την αισχρή ατεκμηρίωτη συκοφαντία. Κατηγορεί τον Ιζετμπέγκοβιτς για ‘ισλαμιστική τρομοκρατία’ λόγω ενός πνευματικού βιβλίου που είχε γράψει για τη θρησκεία του Ισλάμ το 1970, και θεωρείται δεδομένο. Οι σφαγές στις αγορές του Σαράγεβο ήταν λέει προβοκάτσιες, δηλαδή οι Μουσουλμάνοι σκοτώνονταν μόνοι τους, κι όλα είναι μέλι-γάλα. Σημαντική, επίσης, η αγιογραφία των Ελλήνων εθελοντών, μεταξύ τους και μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής, και του Σερβοβόσνιου διοικητή τους, βλ. Ιός, ‘Οι άνθρωποι από την Ελλάδα, Νέα στοιχεία για την εμπλοκή των συμπατριωτών μας εθελοντών του σερβοβοσνιακού στρατού στο μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου των μεταπολεμικών χρόνων, Είκοσι χρόνια από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα‘, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 13/06/2015

Ο Μπονάτσος έκανε μια χάρη στον πεθερό του Λυκουρέζο, με χειροκροτητή τον Τσίμα. Ολοι είχαν τη θέση τους:

– Ο Λυκουρέζος μας εξηγούσε πόσο αδικημένοι ήταν οι Σέρβοι. Υπόψη, την ίδια στιγμή, η πολιορκία του Σαράγεβο δεν είχε λήξει ακόμα. Η ανθρωπιστική βοήθεια, βέβαια, πήγαινε όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, και τελικά κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.

– Ο Παύλος Τσίμας μας έλεγε πόσο πολύ μισούσε τον πόλεμο, καλούσε για περισσότερα χρήματα και έδινε συγχαρητήρια στον Μπονάτσο, αφού «μόνο αυτός θα σκεφτόταν να τελειώσει τη συνέντευξη με την ερώτηση για το ζώδιο του Μλάντιτς».

– Διάφοροι καλεσμένοι έκαναν εκκλήσεις στους τηλεθεατές να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, διότι υπήρχαν Σέρβοι που υπέφεραν. Και αυτό δεν ήταν ψέμα, βέβαια, εκείνες τις στιγμές, διότι είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Κράινα. Για τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για κανέναν Κροάτη ή Μουσουλμάνο. Βέβαια, και η εκδοχή της ιστορίας για την Κράινα από την πλευρά των παρουσιαστών ήταν γεμάτη ψέματα και πλαστογραφίες -δείτε λ.χ. εδώ για τα πραγματικά γεγονότα, ‘Η Κράινα, η πρόβα τζενεράλε του Μλάντιτς, η παράνομη κατοχή (κατά τον ΟΗΕ) και η εκδίωξη των Σέρβων – Η τελευταία πράξη του δράματος (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #09)‘.

– Ο Αρης Μουσιώνης, πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνοσερβικής Φιλίας και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος οργανισμών (αυτός που έλεγε ότι μάζεψε το 1995 δύο εκατομμύρια υπογραφές για να τις στείλει στο ΔΠΔΧΓ να σταματήσουν τη δίωξη ενάντια σε Κάρατζιτς και Μλάντιτς) μας εξηγούσε πόσο πολύ χρειάζονται χρήματα και γιατί πρέπει όλοι να καταθέσουμε στους λογαριασμούς που είχαν ανοίξει για βοήθεια. Η Εταιρεία Ελληνοσερβικής Φιλίας του κ. Μουσιώνη χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών σαν ΜΚΟ με πολλά εκατομμύρια, όπως μάθαμε το 2001. Ο κ. Μουσιώνης ήταν εκείνος που αποκάλυψε στον Τάκη Μίχα ότι η Ελλάδα διέρρεε ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά μυστικά σχέδια στον Μλάντιτς:

Advertisement

Ντοκουμέντο #11: Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι – Προτεινόμενα αναγνώσματα με ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’)

Ντοκουμέντο Νο #11 (και τελευταίο) στη νέα σειρά στοιχείων ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’. Τα ντοκουμέντα αυτά αποτελούν συνέχεια ή νέα και συμπληρωματικά στοιχεία στο βασικό σώμα των στοιχείων της υπόθεσης για την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995. Εδώ η πρώτη έρευνα του Ιουνίου 2015 σε αρχείο e-book/pdf. Δημοσιεύτηκαν έντεκα report με νέα άγνωστα τεκμήρια, ένα τη μέρα, από την 1η Ιουλίου μέχρι σήμερα, 11 Ιουλίου, την επέτειο της σφαγής. Οποιος, θέλει, μπορεί να διαβάσει όλα τα δημοσιεύματα με τα νέα ντοκουμέντα συγκεντρωμένα στη σελίδα ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή‘.

Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται αριστερά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.

Το τελευταίο report έχει τίτλο: ‘Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι‘. Μαζί, η απαραίτητη Βιβλιογραφία και ‘Προτεινόμενα αναγνώσματα με ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον‘.

Ντοκουμέντο #11: Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι

Λέγαμε στο υποκεφάλαιο ‘Η Πινακοθήκη των εθελοντών: Οταν έβγαιναν σε τακτική βάση στην τηλεόραση και στις εφημερίδες’, στο B’ Μέρος της έρευνας

«# Τέλος, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί και το εξής: Τον Ιούνιο του 2005, το παράρτημα Σαράγεβο του ICTY έκανε το λάθος να στείλει στις ελληνικές αρχές ένα έγγραφο με ημερομηνία 12/06/2005 και υπογραφή ‘Ολε Χάικε‘. Το έγγραφο αυτό είχε στηριχτεί σε μια αναφορά εν είδει κατηγορητηρίου με ημερομηνία 16/05/2005 και υπογραφή ‘Κάρλα Ντελ Πόντε‘, και εντός του υπάρχουν επτά απ’ τα γνωστά μας ονόματα με πολλά λάθη, όμως (π.χ. ο Τζανόπουλος αναγράφεται Canapulas), συν τρία άγνωστα ονόματα, τα οποία όμως, μπορεί να είναι και απλά λάθη στη μεταγραφή, τα εξής:

– Stefanos Makrakis
– Dimitrios Sotiris
– S. Kanelopoulos

Απλά το αναφέρουμε. Δεν είναι τα ονόματα αυτό που έχει ενδιαφέρον εδώ. Είναι οι περιγραφές των πράξεων των δέκα αυτών Ελλήνων, και, παν’ απ’ όλα, είναι η τύχη του εγγραφου αυτού».

Γράφει το Vice.gr (‘Οι Έλληνες που Κατηγορήθηκαν από την Ελληνική Δικαιοσύνη για τη Σρεμπρένιτσα’)

‘Υπάρχει κάτι κρίσιμο. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, ICTY), είχε επίσης συντάξει ένα προ-κατηγορητήριο για συμμετοχή Ελλήνων στην ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Το έγγραφο παραθέτει ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Σταύρος Τζίμας, στο βιβλίο του με τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία» (2014, εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 107). Το έγγραφο του ICTY μάλιστα κατονομάζει δέκα Έλληνες, αναφέροντας:

«[…] ελληνικές παραστρατιωτικές ομάδες, μαζί με άλλες μονάδες του σερβοβοσνιακού στρατού και του Υπουργείου Εσωτερικών και μονάδες που αναφέρονται σε αυτό το κατηγορητήριο, συμμετείχαν σε Κοινή Εγκληματική Οργάνωση, κύριος στόχος της οποίας ήταν -μεταξύ άλλων: η δια της βίας μεταφορά γυναικών και παιδιών εκτός του θύλακα της Σρεμπρένιτσα, προς το Κλάντανι, στις 12 και 13 Ιουλίου 1995, η σύλληψη, κράτηση και μαζική εκτέλεση, από εκτελεστικό απόσπασμα, ο ενταφιασμός και ο επανενταφιασμός χιλιάδων μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών, ηλικίας 16 έως 60 ετών, από τον θύλακα της Σρεμπρένιτσα, από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου 1995 […]».

Άγνωστο για ποιον λόγο, το ICTY δεν προχώρησε την υπόθεση. Το κρίσιμο είναι ότι το παραπάνω έγγραφο συντάχθηκε τον Μάιο του 2005, δηλαδή πολύ πριν το χρονικό διάστημα της κύριας ανάκρισης από τις ελληνικές αρχές, που θα μπορούσαν επομένως να το αξιοποιήσουν. Ωστόσο, από τη σύγκριση προκύπτει ότι μόνο τρία πρόσωπα στο έγγραφο του ICTY ταυτίζονται με εκείνα που εξέτασε η Ελληνική Δικαιοσύνη και περιλαμβάνονται στο βούλευμα. Να σημειωθεί ότι Έλληνες που φέρονται να πολέμησαν στη Βοσνία εμφανίστηκαν αργότερα ως μέλη της Χρυσής Αυγής και άλλοι εμπλεκόμενοι σε ποινικές υποθέσεις’.

Το Vice.gr έθεσε υπόψη ανώτερων δικαστικών το έγγραφο με το οποίο η εισαγγελέας της πρώτης δικογραφίας του 2005 πρότεινε «να μη γίνει κατηγορία» σε βάρος των επτά ‘πολεμιστών’, τα ονόματα των οποίων είχαν προκύψει από την τότε έρευνα, με δηλωμένες τότε διευθύνσεις κατοικίας σε Γέρακα, Ζωγράφου και Καλλιθέα Αττικής, Γιάννενα, Πάτρα, και δύο στην Ορεστιάδα. Θυμίζουμε ότι η πρόταση της εισαγγελέως υιοθετήθηκε από τους τρεις δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, οι οποίοι εξέδωσαν απαλλακτικό βούλευμα. Αυτοί οι ανώτεροι δικαστικοί στους οποίους το VICE έθεσε υπόψη το έγγραφο, δήλωσαν «έκπληξη από τον μικρό αριθμό σελίδων του βουλεύματος», αλλά και το σκεπτικό των δικαστών, που «αφιέρωσαν μόλις δώδεκα γραμμές για μία τόσο σοβαρή υπόθεση».
http://www.vice.com/gr/read/srebrenica-ellhnes-bosnia

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Απάντηση σε ερώτηση από Μαρία Γιαννακάκη με θέμα ‘Δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή Ελλήνων σε μη παραγραφόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Σρεμπρένιτσα’, 04/08/2014

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, Πρόταση Εισαγγελέα 2233/2011 και Απαλλακτικό Βούλευμα για 7 κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή στην Σρεμπρένιτσα ως μέλη της ‘ομάδας Μλάντιτς-Ντρίνα’ (τόσο καλά, ούτε το όνομα του στρατού που υποτίθεται ερευνούσαν δεν ήξεραν). Κατόπιν αυτού, συσκέφθησαν κ.λπ. κ.λπ. Σε μόλις επτά σελίδες, και η απόφαση σε μόλις 12 γραμμές. Η όγδοη σελίδα είναι η απάντηση που είχε πάρει σε ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης η Μαρία Γιαννακάκη, 15/07/2014, με θέμα ‘Δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή Ελλήνων σε μη παραγραφόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Σρεμπρένιτσα’.

Επίσης, ο συντάκτης του Vice.gr απευθύνθηκε μέσω ημέηλ στον δικηγόρο του Κάραζιτς. Οπως διαβάζουμε:

‘Τη δική του εκδοχή, μιλώντας αποκλειστικά στο VICE, δίνει ο δικηγόρος του Κάραζιτς, Πίτερ Ρόμπινσον. Ο Αμερικανός νομικός, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εξηγεί ότι επικοινώνησε με τον πρώην ηγέτη των Σερβο-βόσνιων, πριν απαντήσει στα ζητήματα που τού τέθηκαν. «Ο πρόεδρος Κάραζιτς είναι πολύ απογοητευμένος από την καταδίκη του και την ποινή και έκπληκτος από το σκεπτικό των δικαστών. Είμαστε σε διαδικασία να προσφύγουμε κατά της απόφασης», δήλωσε αρχικά ο Ρόμπινσον. Στην ερώτηση, αν υπήρχαν ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, καθώς επίσης ποιος ήταν ο διοικητής και η κωδική τους ονομασία, ο ίδιος απάντησε: «Δεν υπήρχαν στη Σρεμπρένιτσα. Ίσως υπήρχαν μια ντουζίνα Έλληνες στρατιώτες στην περιοχή της Βλασένιτσα. Ο πρόεδρος Κάραζιτς δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο διοικητής τους και η κωδική ονομασία τους». Υπάρχουν έγγραφα του ICTY σχετικά με Έλληνες στη Σρεμπρένιτσα; ρωτήσαμε. «Κανένα» απάντησε μονολεκτικά ο Ρόμπινσον. Επίσης μονολεκτικά απάντησε στην ερώτηση αν υπήρξε οποιαδήποτε σχετική αναφορά κατά τη διάρκεια της δίκης, από τον Κάραζιτς, τους δικαστές ή στρατιωτικούς-μάρτυρες: «Ποτέ», είπε’.

Αλλά δεν είναι ακριβές αυτό το ‘ποτέ’ του Ρόμπινσον. Και έγγραφο του ICTY υπήρξε (βλ. λ.χ. Σταύρος Τζίμας, ‘Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία’, εκδόσεις Επίκεντρο, 2014, σελ. 107), και αναφορές υπήρξαν στις δίκες, και μάλιστα πάνω από δύο φορές. Μία στην κατάθεση Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, και μία στην κατάθεση Vujadin Popovic, -δείτε αναλυτικά :

– Ντοκουμέντο #03: Το βίντεο από την κατάθεση του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ του Ράντοβαν Κάρατζιτς στη Χάγη και η πιεστική ανάκριση από τον κατήγορο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/03/srebrenica-more-evid-03/

– Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/

Αλλά και άλλες πολλές αναφορές υπήρξαν στον πρώτο τόμο από την απόφαση για τον Κάρατζιτς, -αυτός εκδόθηκε μέχρι στιγμής-, με ημερομηνία 24/03/2016. Με λίγα λόγια, το περιστατικό με την ΕΕΦ, την κάμερα, τον Μπάγιαγκιτς και τον Popovic έχει κυρωθεί και επίσημα, αφού αναφέρεται παραπάνω από μία φορές στην ετυμηγορία για Κάρατζιτς:

«[Σε τρία αποσπάσματα, όπως είχαμε δείξει και εδώ, ‘Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba‘]: Στο πρώτο, σελίδα 2144 βλέπουμε την περιγραφή του γεγονότος. Στο δεύτερο, το οποίο ασχολείται με το ταξίδι του Μπάγιαγκιτς στο Πάλε τη νύχτα 14 προς 15 Ιουλίου, για να συναντήσει τον Κάρατζιτς και να τον ενημερώσει για την πρόοδο των εκτελέσεων, το δικαστήριο είναι απολύτως βέβαιο πως, άσχετα με το τι κατέθεσαν, η συνάντησή τους είχε αυτό ακριβώς το αντικείμενο και πως γνώριζαν και οι δύο, αλλά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους δικαστές. Και στο τρίτο, σελίδα 491, ο Ζβόνκο, από την πρώτη φορά που αναφέρεται, ανακηρύσσεται πανηγυρικά ο πλέον αναξιόπιστος, ανειλικρινής και ψεύτης από τους μάρτυρες. Μεγάλη τιμή για έναν άνθρωπο που υποχρέωνε ολόκληρο το δικαστήριο να ακούσει πριν κάθε του κατάθεση προσευχές και ευχές και άλλα παρόμοια παραπλανητικά θρησκευτικά, αν θυμάστε από τη βασική μας παρουσίαση του Ζβόνκο».

Συγκλονιστική φωτογραφία του forensic photographer Tim Loveless με όνομα ‘Excavations 1996’. Αυτό το θέαμα αντίκρυσαν οι ανθρωπολόγοι που έψαχναν μαζικούς τάφους. Φέτος, στην καθιερωμένη τριήμερη πορεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων με κατάληξη το μνημείο στο Potocari, για να τιμήσουν τη μνήμη των δολοφονημένων, άλλα 127 θύματα θα προστεθούν στο νεκροταφείο, με το μικρότερο στην ηλικία των 14 ετών. Μαζί του, ο παππούς του, 77 ετών τότε και ο εξάδερφός του, 16 ετών. Οι συγγενείς θάβουν τους ανθρώπους τους ‘σε δόσεις’, πολύ συχνά με ένα ή δύο οστά μόνο. Διαβάστε στη συνέχεια την ιστορία της μητέρας που έχασε 22 μέλη της οικογένειάς της, με το κουτάκι κρέμα NIVEA, όπως και της συγχωριανής της που έθαψε μόνο έξι οστά ή θραύσματα τα οποία είχαν βρεθεί σε πέντε διαφορετικούς μαζικούς τάφους, με απόσταση 32 χιλιομέτρων μεταξύ τους. Στην Ελλάδα φέτος, σχεδόν κανείς δεν θυμήθηκε την επέτειο, με τη φωτεινή εξαίρεση του κόμματος ‘Πράσινοι-Αλληλεγγύη’. Η αλήθεια, όμως, -και συγχωρέσετε μας την παρομοίωση εδώ-, όπως και τα δεμένα με χειροπέδες οστά των αδικοχαμένων, και ειδικά των αθώων παιδιών, πάντοτε θα ξεπροβάλλει από το έδαφος και από όπου αλλού προσπαθούν κάποιοι να την κρύψουν.

 

Για επίλογο, και προτού περάσουμε στις πολιτικές πτυχές του ζητήματος για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται (βλ. τη μεγάλη έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα’), αφήσαμε μια πολύ ωραία ιστορία.

Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’ (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #03)

Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.

Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’

 

— $$$ Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’

Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, ποιος θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι ΔΕΝ είναι από τον Β’ΠΠ;;; Κι όμως, είναι από το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 και ο άνθρωπος που εικονίζεται είναι Καθηγητής Νομικής, Δόκτωρ. Είναι ο τσέτνικ βοϊβόδας Dr Nikola Poplasen, σκληρός υπερεθνικιστής, αρχηγός και ιδρυτής του βοσνιακού τμήματος του εθνικιστικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι, και για ένα μικρό διάστημα λίγων μηνών το 1998-1999 πρόεδρος της Republika Srpska. Καθαιρέθηκε όταν αρνήθηκε να επικυρώσει την πρωθυπουργία του Milorad Dodik, στις αρχές του 1999. Για να φανταστείτε πόσο σκληρός και αμετανόητος εθνικιστής είναι, σκεφτείτε ότι κατηγορούσε τον Κάρατζιτς και το κόμμα του για ενδοτισμό. Εχει τιμηθεί το 2012 από τον πρόεδρο -πλέον- Milorad Dodik με την υψηλότερη διάκριση της Republika Srpska για τον ρόλο του στην δημιουργία της οντότητας. Σήμερα είναι γερουσιαστής στην Republika Srpska και πολύ πρόσφατα (Νοέμβριος 2015) υπήρξαν διαμαρτυρίες και σάλος διότι διορίστηκε στο ΔΣ του Ανώτατου Συμβουλίου Παιδείας και ΑΕΙ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την εφαρμογή ευρωπαϊκών στάνταρντ στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, την ίδια στιγμή που αποκαλεί την ΕΕ ‘Τέταρτο Ράιχ’. Για κάτι τέτοια φασιστόμουτρα δούλευαν (και δουλεύουν ακόμα) εδώ στη χώρα μας, ξέρετε ποιοι.

 

Πριν λίγο καιρό, στην επέτειο των 20 ετών από τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, ένας κατά δήλωσή του ‘αριστερός’ αλλά απολογητής των Σέρβων εθνικιστών σφαγέων, πρόεδρος ενός συλλόγου ελληνοσερβικής φιλίας και μέλος ‘Ομάδας Μελών ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων κ.λπ’, προφανώς ενοχλημένος από τις ίσως αρκετές -σε σχέση με όλες τις περασμένες χρονιές- αναφορές στη Σρεμπρένιτσα από πολλά και διαφορετικού τύπου ΜΜΕ, αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί ‘σαν αριστερός’ που είναι, και να γράψει ολόκληρη επιστολή στην ‘Αυγή’, Κυριακή 26/07/2015, την οποία διαβάσαμε κάτω από τον πομπώδη και ακατανόητο τίτλο-νουθεσία ‘Σεβασμό στις ευαισθησίες του ελληνικού λαού’.

Θαρρείς και μόνο αυτός, ο υποστηρικτής των Σέρβων αποτελεί τον ‘ελληνικό λαό’ ή θαρρείς και μόνο αυτός μπορεί να αποδείξει ότι πολιτεύεται με ‘ευαισθησίες’. Τις οποίες ευαισθησίες τις αναδεικνύει από τις πρώτες γραμμές του, όταν δηλώνει πεντακάθαρα ότι ανθρωπιστική βοήθεια δεν αξίζει για τα μικρά βοσνιάκια, παρά μόνο για τα μικρά σερβάκια. Μνημείο οι σχετικές φράσεις του, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την όποια αρχική καλή (‘φιλανθρωπική’) του πρόθεση.

«Τα μέλη μας έδειξαν ιδιαίτερη αυτοθυσία και ευαισθησία, δεν κάναμε διάκριση θρησκείας στα παιδιά, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια παραδίδονταν στα σερβοβοσνιακά εδάφη. Και ξέρετε γιατί; Οι μουσουλμάνοι δεν είχαν ανάγκη τη βοήθειά μας, τους βοηθούσαν απεριόριστα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μουσουλμανικές χώρες, Σαουδική Αραβία κ.λπ.».

Στην επιστολή του, αναμασά τις γνωστές σερβικές προπαγανδιστικές ισλαμοφοβικές ανοησίες για τους «χιλιάδες μουτζαχεντίν». Και φυσικά, αφού πιστεύει αυτό το ψέμα, γιατί να μην διακινήσει και το άλλο ταιριαστό -και βολικότατο για τη σερβική προπαγάνδα- κατασκεύασμα, περί δήθεν «δισεκατομμυρίων από τους Σαουδάραβες». Πρόκειται για ένα ακόμα απεχθές ψέμα: Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν μηδενική η βοήθεια των ισλαμικών κρατών στη Β-Ε. Λ.χ. η συνεισφορά όλων των ισλαμικών κρατών ήταν ένα πολύ μικρό μονοψήφιο ποσοστό στα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χρειαζόταν ετησίως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ -για τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια στους 3.900.000 πρόσφυγες (2.200.000 έως 2.800.000 ήταν οι βίαια διωγμένοι πρόσφυγες από την Βοσνία και από 400.000 έως 1.200.000 κατά καιρούς οι πρόσφυγες από τις άλλες κοινότητες) συν στους 600.000 πολιορκημένους σε πόλεις. Μόνο η Ελλάδα, που είχε προσφέρει στον ΟΗΕ το ιλιγγιώδες ποσό των 50.000 δολαρίων, τους ξεπερνούσε στη τσιγκουνιά. Ομοίως, από τις 230 σημαντικές ΜΚΟ που δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο 1991-1996 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, μόνο 11 προέρχονταν από ισλαμικές χώρες. Η δικαιολογία των ισλαμικών κρατών γι’ αυτή τους την απροθυμία, και πέρα από τα σερβικά εθνικιστικά ψέματα, ήταν (και αυτό είναι αλήθεια) πως «οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας δεν είναι καλοί ισλαμιστές». Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, υπόψη.

Βέβαια, έστελναν, λέει ‘ανθρωπιστική βοήθεια’, άλλο τώρα που κι αυτή δίνονταν με ρατσιστικά κριτήρια. Αποκλείεται ο παράγων να γνωρίζει ή και να παραδεχτεί ότι η ‘ανθρωπιστική βοήθεια’ πήγαινε κατευθείαν στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι είχαν δημιουργήσει με τις πολιορκίες τους, και τελικά γινόταν όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες. Αυτό είναι το έργο τους.

Ασφαλώς, δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του στους Σέρβους εθνικιστές και νουθετεί την διεύθυνση της ‘Αυγής’ να μην πολυπροωθεί τέτοια άρθρα, από αυτά που λένε την αλήθεια για την Σρεμπρένιτσα (όπως το ‘Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή‘, Αυγή, 14/06/2015, ή ίσως το γραμμένο από την αρχισυνταξία της εφημερίδας ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;;‘, 28/06/2015), διότι φαίνεται ότι τέτοια άρθρα ‘τον προκαλούν’, και αυτό δεν είναι καλό και πρέπον.