Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’ (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #03)

Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.

Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’

 

— $$$ Οι ‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων, οι ακροδεξιοί δωσίλογοι τσέτνικ και η σερβική ‘Μεγάλη Ιδέα’

Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, ποιος θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι ΔΕΝ είναι από τον Β’ΠΠ;;; Κι όμως, είναι από το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 και ο άνθρωπος που εικονίζεται είναι Καθηγητής Νομικής, Δόκτωρ. Είναι ο τσέτνικ βοϊβόδας Dr Nikola Poplasen, σκληρός υπερεθνικιστής, αρχηγός και ιδρυτής του βοσνιακού τμήματος του εθνικιστικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι, και για ένα μικρό διάστημα λίγων μηνών το 1998-1999 πρόεδρος της Republika Srpska. Καθαιρέθηκε όταν αρνήθηκε να επικυρώσει την πρωθυπουργία του Milorad Dodik, στις αρχές του 1999. Για να φανταστείτε πόσο σκληρός και αμετανόητος εθνικιστής είναι, σκεφτείτε ότι κατηγορούσε τον Κάρατζιτς και το κόμμα του για ενδοτισμό. Εχει τιμηθεί το 2012 από τον πρόεδρο -πλέον- Milorad Dodik με την υψηλότερη διάκριση της Republika Srpska για τον ρόλο του στην δημιουργία της οντότητας. Σήμερα είναι γερουσιαστής στην Republika Srpska και πολύ πρόσφατα (Νοέμβριος 2015) υπήρξαν διαμαρτυρίες και σάλος διότι διορίστηκε στο ΔΣ του Ανώτατου Συμβουλίου Παιδείας και ΑΕΙ της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την εφαρμογή ευρωπαϊκών στάνταρντ στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, την ίδια στιγμή που αποκαλεί την ΕΕ ‘Τέταρτο Ράιχ’. Για κάτι τέτοια φασιστόμουτρα δούλευαν (και δουλεύουν ακόμα) εδώ στη χώρα μας, ξέρετε ποιοι.

 

Πριν λίγο καιρό, στην επέτειο των 20 ετών από τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, ένας κατά δήλωσή του ‘αριστερός’ αλλά απολογητής των Σέρβων εθνικιστών σφαγέων, πρόεδρος ενός συλλόγου ελληνοσερβικής φιλίας και μέλος ‘Ομάδας Μελών ΣΥΡΙΖΑ εργαζομένων κ.λπ’, προφανώς ενοχλημένος από τις ίσως αρκετές -σε σχέση με όλες τις περασμένες χρονιές- αναφορές στη Σρεμπρένιτσα από πολλά και διαφορετικού τύπου ΜΜΕ, αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί ‘σαν αριστερός’ που είναι, και να γράψει ολόκληρη επιστολή στην ‘Αυγή’, Κυριακή 26/07/2015, την οποία διαβάσαμε κάτω από τον πομπώδη και ακατανόητο τίτλο-νουθεσία ‘Σεβασμό στις ευαισθησίες του ελληνικού λαού’.

Θαρρείς και μόνο αυτός, ο υποστηρικτής των Σέρβων αποτελεί τον ‘ελληνικό λαό’ ή θαρρείς και μόνο αυτός μπορεί να αποδείξει ότι πολιτεύεται με ‘ευαισθησίες’. Τις οποίες ευαισθησίες τις αναδεικνύει από τις πρώτες γραμμές του, όταν δηλώνει πεντακάθαρα ότι ανθρωπιστική βοήθεια δεν αξίζει για τα μικρά βοσνιάκια, παρά μόνο για τα μικρά σερβάκια. Μνημείο οι σχετικές φράσεις του, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την όποια αρχική καλή (‘φιλανθρωπική’) του πρόθεση.

«Τα μέλη μας έδειξαν ιδιαίτερη αυτοθυσία και ευαισθησία, δεν κάναμε διάκριση θρησκείας στα παιδιά, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια παραδίδονταν στα σερβοβοσνιακά εδάφη. Και ξέρετε γιατί; Οι μουσουλμάνοι δεν είχαν ανάγκη τη βοήθειά μας, τους βοηθούσαν απεριόριστα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μουσουλμανικές χώρες, Σαουδική Αραβία κ.λπ.».

Στην επιστολή του, αναμασά τις γνωστές σερβικές προπαγανδιστικές ισλαμοφοβικές ανοησίες για τους «χιλιάδες μουτζαχεντίν». Και φυσικά, αφού πιστεύει αυτό το ψέμα, γιατί να μην διακινήσει και το άλλο ταιριαστό -και βολικότατο για τη σερβική προπαγάνδα- κατασκεύασμα, περί δήθεν «δισεκατομμυρίων από τους Σαουδάραβες». Πρόκειται για ένα ακόμα απεχθές ψέμα: Στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν μηδενική η βοήθεια των ισλαμικών κρατών στη Β-Ε. Λ.χ. η συνεισφορά όλων των ισλαμικών κρατών ήταν ένα πολύ μικρό μονοψήφιο ποσοστό στα ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χρειαζόταν ετησίως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ -για τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια στους 3.900.000 πρόσφυγες (2.200.000 έως 2.800.000 ήταν οι βίαια διωγμένοι πρόσφυγες από την Βοσνία και από 400.000 έως 1.200.000 κατά καιρούς οι πρόσφυγες από τις άλλες κοινότητες) συν στους 600.000 πολιορκημένους σε πόλεις. Μόνο η Ελλάδα, που είχε προσφέρει στον ΟΗΕ το ιλιγγιώδες ποσό των 50.000 δολαρίων, τους ξεπερνούσε στη τσιγκουνιά. Ομοίως, από τις 230 σημαντικές ΜΚΟ που δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο 1991-1996 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, μόνο 11 προέρχονταν από ισλαμικές χώρες. Η δικαιολογία των ισλαμικών κρατών γι’ αυτή τους την απροθυμία, και πέρα από τα σερβικά εθνικιστικά ψέματα, ήταν (και αυτό είναι αλήθεια) πως «οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας δεν είναι καλοί ισλαμιστές». Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, υπόψη.

Βέβαια, έστελναν, λέει ‘ανθρωπιστική βοήθεια’, άλλο τώρα που κι αυτή δίνονταν με ρατσιστικά κριτήρια. Αποκλείεται ο παράγων να γνωρίζει ή και να παραδεχτεί ότι η ‘ανθρωπιστική βοήθεια’ πήγαινε κατευθείαν στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι είχαν δημιουργήσει με τις πολιορκίες τους, και τελικά γινόταν όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες. Αυτό είναι το έργο τους.

Ασφαλώς, δηλώνει ανοιχτά την υποστήριξή του στους Σέρβους εθνικιστές και νουθετεί την διεύθυνση της ‘Αυγής’ να μην πολυπροωθεί τέτοια άρθρα, από αυτά που λένε την αλήθεια για την Σρεμπρένιτσα (όπως το ‘Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή‘, Αυγή, 14/06/2015, ή ίσως το γραμμένο από την αρχισυνταξία της εφημερίδας ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;;‘, 28/06/2015), διότι φαίνεται ότι τέτοια άρθρα ‘τον προκαλούν’, και αυτό δεν είναι καλό και πρέπον.

Advertisement

Ο Μητσοτάκης και η ήττα στις εκλογές του 1985: «Αναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά […]»

Υπάρχουν στιγμές, που πέφτοντας πάνω σε κάποιο από το υλικό που υπάρχει στη διάθεσή μας, σκεφτόμαστε ότι είναι κρίμα κι άδικο να το κρατάμε κάπου, σε κάποιον φάκελο, σε κάποιο αρχείο, ξεχασμένο από όλους (και από εμάς, φυσικά), και να μην το μοιραζόμαστε με όλους τους πιθανούς αναγνώστες του ιστολογίου ή/και τους μελλοντικούς αναγνώστες, που ψάχνουν πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Οπως π.χ. αυτή εδώ παρακάτω η φωτογραφία του αγαπημένου όλων των Ελλήνων, για –πόσες; -τέσσερις γενιές τώρα -πέντε γενιές τώρα; -κάπου εκεί.
Χαρείτε, λοιπόν, (και διαδώστε), αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας, αυτό το σπάνιο στιγμιότυπο του ήρωα μας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Για την ιστορία, μόνο, να πούμε ότι το ενσταντανέ είναι από τον Ιούνιο του 1985.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, έχοντας ήδη στο ενεργητικό του τις νίκες:

• έναντι της Νέας Δημοκρατίς του Γεωργίου Ράλλη, στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές του Οκτωβρίου 1981
• έναντι της Νέας Δημοκρατίας του Ευάγγελου Αβέρωφ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1984
• έναντι της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 1985,

συν τοις άλλοις, προκαλεί, όπως φαίνεται και από την έκφραση του Μητσοτάκουλα στις φωτογραφίες, μεγάλο ντέρτι και καημό στον άνθρωπο που ήθελε να κάνει σκόνη και το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν τα κατάφερε, και … «[…] τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ, η μοναξιά μου», που λέει και το τραγούδι.
Ή καλύτερα «[…] άναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά».

«Αναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά»

 

Μα δεν είναι κρίμα κι άδικο, να κρατάμε αυτή τη φωτογραφία κρυμμένη και ξεχασμένη σε κάποιο ψηφιακό ανήλιαγο υπόγειο 🙂

Μποστ – Οδηγός αλληλογραφίας για προέδρους και υποψήφιους προέδρους

Εμείς εδώ σε αυτό το ιστολόγιο είμαστε Μποστ-μάνιακς, το έχουμε (ξανα)πεί και το έχουμε αποδείξει εμπράκτως.
Φίλος του Μποστ και των δημιουργιών του είναι ασφαλώς και ο φίλος Νίκος Σαραντάκος.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις δημιουργίες του Μποστ που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας, δεν τις έχει ο Σαραντάκος,
και αυτά που έχει ο Σαραντάκος, δεν τα έχουμε εμείς 🙂

Περισσότερος Μποστ, λοιπόν, από το Νίκο Σαραντάκο, κλικ εδώ, και από εμάς, κλικ εδώ, ή και συνδυαστικά, από όλα τα ιστολόγια της wordrpess, εδώ.

Σήμερα, δημοσιεύουμε την αλληλογραφία, κατά Μποστ πάντα, των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή (του Εθνάρχου, ασφαλώς), στις αρχές του Μαρτίου του 1985, όπως τη βρήκαμε στο περιοδικό ‘Αντί’, τεύχος #282, της 1ης Μαρτίου 1985.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι είναι η εποχή που το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας διαδίδουν ότι θα στηρίξουν τον Εθνάρχη και για την δεύτερη θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ολοι το προεξοφλούν αυτό, κανείς (εκτός ίσως από την εφημερίδα ‘Αυριανή’) δεν σκέφτεται ότι ίσως δεν γίνουν έτσι τα πράγματα τελικά.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Ανδρέας ανακοινώνει ότι προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη, Χρήστο Σαρτζετάκη. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά (έγχρωμα ψηφοδέλτια, διένεξη για την ψήφο Αλευρά, ‘σύρσιμο’ του ΚΚΕ να ψηφίσει Σαρτζετάκη κ.λπ.).

Ο Μποστ είχε ‘αποκλειστικό ρεπορτάζ’ για το πως κλείστηκε αυτό το ‘νέο ραντεβού με την Ιστορία’.

Αποκλειστικό ρεπορτάζ του Μποστ, Περιοδικό ‘Αντί’ της 1ης Μαρτίου 1985, τχ. #282