Μικρό καλοκαιρινό κουίζ – Ποιοι είναι οι δύο 14χρονοι;;;

Ενα καλοκαιρινό, μικρό, διπλό κουίζ (καθώς η όλη ατμόσφαιρα δεν μας επιτρέπει ν’ ασχοληθούμε σοβαρά και να τελειώσουμε τα δεκάδες σημειώματα που έχουμε αρχίσει, τα οποία παίρνουν αναβολή για τον Σεπτέμβρη).

Οι φίλοι επισκέπτες του ιστολογίου γνωρίζουν ότι τα κουίζ που βάζουμε δεν είναι (τόσο) for fun, όσο επειδή θέλουμε να ‘αξιοποιήσουμε’ (ας πούμε) τυχόν αρχειακό υλικό που έτυχε να έχουμε στην κατοχή μας. Πρόκειται για άγνωστες και σπάνιες φωτογραφίες (συνήθως, αλλά όχι μόνο), οι οποίες μάλλον 100% δεν βρίσκονται στο διαδίκτυο, και μάλλον πολύ δύσκολα βρίσκονται σε βιβλία ή περιοδικά. Θέλουμε να δημοσιεύσουμε το υλικό αυτό, για να γίνει γνωστό στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια που τείνει να γίνει το διαδίκτυο, και προτιμούμε την μέθοδο των κουίζ, για νάχει και λίγο fun.

Ποιοι είναι, λοιπόν, οι δύο εικονιζόμενοι;;;

14 ετών

 

_________

Και ο δεύτερος:

Advertisements

Η πλήρης συλλογή, 47 τίτλοι, του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας

Η πλήρης συλλογή, 47 τίτλοι, του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας, σε συνεργασία (συνήθως) με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, καλύπτουν όλη σχεδόν τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας, με ένα ευρύ πεδίο αντικειμένων και θεμάτων. Τα βιβλία είναι διαθέσιμα με άδεια «Creative Commons»

Τα βιβλία του ΙΑΕΝ (=Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας)

Εξώφυλλο ενός από τα εξαιρετικά αυτά βιβλία

 

1. Πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου Ιστορικότητα της παιδικής ηλικίας και της νεότητας, τ. Α΄- Β΄, 1986, σ. 725

2. Σιδηρούλα Ζιώγου-Καραστεργίου, Η Μέση Εκπαίδευση των κοριτσιών στην Ελλάδα (1830-1893), 1986, σ. 467.

3. Γιώργος Παπαγεωργίου, Η μαθητεία στα επαγγέλματα (16ος-20ός αι.), 1986, σ. 192.

4. Ματούλα Τομαρά-Σιδέρη – Νίκος Σιδέρης, Συγκρότηση και διαδοχή των γενεών στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, 1986, σ. 231.

5. Κώστας Τσικνάκης, Ελληνικός νεανικός τύπος (1915-1936). Καταγραφή, 1986, σ. 804.

5α. Αγγελική Πανοπούλου-Κώστας Τσικνάκης, Ελληνικός Νεανικός Τύπος (1936-1941). Καταγραφή, Αθήνα, Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού, 1992, 266 σελ.

6. Actes du Colloque International Historicité de l’ enfance et de la jeunesse, 1986, σ. 709.

7. José Gentil Da Silva, L’ historicité de l’ enfance et de la jeunesse dans la production historique récente, 1986, σ. 119.

8. Ελένη Καλαφάτη, Τα σχολικά κτίρια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (1821-1929), 1988, σ. 278+88 πίνακες.

9. Αλεξάνδρα Μπακαλάκη – Ελένη Ελεγμίτου, Η εκπαίδευση «εις τα του οίκου» και τα γυναικεία καθήκοντα (1830-1929), 1987, σ. 302.

10. Οντέτ Βαρών, Ελληνικός νεανικός τύπος (1941-1945). Καταγραφή, τ. Α΄- Β΄, 1987, σ. ρε΄+ 828.

Ενα χαμένο άγνωστο φιλμ – Πρόσφυγες του 1922, Σμύρνη, Αθήνα, Πειραιάς

Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο ‘Αμερικανικό Κολλέγιο’ στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝΘ ΧΕΝ ΧΑΝ(=Χριστιανική Αδελφότης Νέων, ΧΑΝΘ για τη Θεσσαλονίκη, γνωστή ως YMCA, Young Men Christian Association και ΧΕΝ=Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων, YWCA, Young Women Christian Association το γυναικείο τμήμα). Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης:

 

Από εδώ ξεκίνησε …

Η ‘Μεγάλη Ιδέα’: Εργο Ελληνα καλλιτέχνη

 

… κι εδώ κατέληξε:

 

Ριζοσπάστης, 06/09/1918. Φαινόταν από νωρίς τι θα γινόταν.

 

Στατιστική του περιοδικού Τύπου (εφημερίδων) στην πολυγλωσσική Θεσσαλονίκη του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα

Πρόκειται για την χρονική περίοδο από το 1864 έως την αλλαγή του αιώνα και λίγο πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση/προσάρτηση της Θεσσαλονίκης το 1912.
Οι εφημερίδες που μετρήθηκαν στην στατιστική αυτή έρευνα παρουσίαζαν συνεχή και συμπαγή εκδοτική δραστηριότητα σε αυτό το διάστημα, ενώ αρκετές από αυτές, κυκλοφορούσαν έως και πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο σύνολο, είναι 206 τίτλοι.

Η εφημερίδα «Ασρ» (=Αιών), έτος έκδοσης 1895

 

Εξ αυτών:

Τουρκόφωνες: 33
Εβραιόφωνες (λαντίνο, δηλαδή διάλεκτος των μεσαιωνικών ισπανικών με εβραϊκούς χαρακτήρες): 67
Γαλλόφωνες: 38
Βουλγαρόφωνες: 30 *
Αρμενόφωνες: 11
Ρωσόφονες: 3
Σερβόφωνες: 7
Ιταλόφωνες: 2
Αλβανόφωνες: 3
Ρουμανόφωνες: 2
Γερμανόφωνη: 1
Αγγλόφωνη: 1
Αραβόφωνη: 1

Και ελληνόφωνες;;; -θα ρωτήσει ο αναγνώστης.
Αν δεν κάνατε την πρόσθεση, το άθροισμα των μη ελληνόφωνων εφημερίδων είναι 189.
Συνεπώς, προκύπτει ότι οι ελληνόφωνες ήταν μόλις 17 σε ένα σύνολο 206 τίτλων!!!

Η εφημερίδα ‘Αβάντι’ της Φεντερασιόν του Αβραάμ Μπεναρόγια, γραμμένη στα λαντίνο (ισπανοεβραϊκά) τα οποία μιλούσε το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων κατοίκων

 

Τα στοιχεία προέρχονται από

• Εργασία του ερευνητή του Τύπου στη Θεσσαλονίκη, Μανώλη Κανδυλάκη, και είναι τμήμα εισήγησής του σε επιστημονική ημερίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, το 1992
• Δρούλια Λουκία, Κουτσοπανάγου Γιούλα (επιμέλεια), Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου 1784-1974, 4 τόμοι, εκδόσεις Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.) και Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών (ΙΝΕ-ΕΙΕ), Αθήνα 2008.
• Ερευνα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης

 

* Σημείωση: Δεν γνωρίζουμε εάν στις 30 βουλγαρόφωνες εφημερίδες υπήρχαν κάποιες στην (σλαβο)μακεδονική γλώσσα. Το ερώτημα μένει να απαντηθεί.

Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης, η σφραγίδα.

Το εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης Καρτ-ποστάλ του τέλους του 19ου αιώνα.

Θεσσαλονίκη, Ισραηλιτικό Νεκροταφείο Cimetiere Israelite [William A. Rosenthall Judaica Collection Postcards 1929].

Πρώτη δεκαετία 20ού αιώνα: Θεσσαλονίκη – Καπνεργοστάσιο Μονοπωλίου Οθωμανικού Καπνού Rejie.

Η εβραιόγλωσση εφημερίδα «Αβάντι» της Φεντερασιόν του Αβραάμ Μπεναρόγια

Πρώτη δεκαετία 20ού αιώνα: Θεσσαλονίκη, Πλατεία Συντριβανίου, Κτίριο Γενικής Ασφάλειας πρώην Καταδίωξης στην πρώην πλατεία Καλαμαριάς

Θεσσαλονίκη Πυρκαγιά του 1917, τα ερείπια

Νοσοκομείο Βαρώνου Χιρς, Θεσσαλονίκη.

Δεκαετία 1920: Θεσσαλονίκη Συνοικισμός 151, Συναγωγή Μπεθ Ισραέλι. Εγκαινιάστηκε το 1923, την ανατίναξαν οι Γερμανοί το 1943.

Εβραϊκό Νεκροταφείο: Ελληνίδες δουλεύουν σε σπάσιμο πέτρας στο λατομείο, κατά τον Α’ ΠΠ.

Δεκαετία 1930: Θεσσαλονίκη Συνοικισμός 151, Παραπήγματα και παιδάκια που παίζουν.

Δεκαετία 1930: Θεσσαλονίκη, Τενεκέ Μαλέ (Μαχαλάς) Αστεγες εβραϊκές οικογένειες.

Μακεδονία, 30/06/1931:Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης έδωκαν χτες το σύνθημα, Επεισόδια στο συνοικισμό Κάμπελ.

Ριζοσπάστης, 13/07/1935: Οι εθνικές μειονότητες στενάζουν κάτω από το ζυγό, Επιστολή από Ομάδα Ισραηλιτών Εργατών Θεσσαλονίκης.

10/05/1936: Θεσσαλονίκη, Απεργία Καπνεργατών, Η έφιππη χωροφυλακή χτυπά τους απεργούς.

Στρατιώτες και αύρες της εποχής: Η πόλη στρατοκρατείται και αστυνομοκρατείται: 10/05/1936: Θεσσαλονίκη, Απεργία Καπνεργατών.

Τα ακατανόμαστα αίσχη των χωροφυλάκων, Το αγωνιώδες τριήμερον, Μάιος 1936

Μάιος 1936, Θεσσαλονίκη: Εδώ εδολοφονήθη μια εργάτρια, Η Αναστασία Καρανικόλα

Θεσσαλονίκη Γκέτο Εβραίων Συνοικισμός Βαρώνου Χιρς, Λήψη από Σιδηροδρομικό Σταθμό

Νέοι Καιροί τχ#05, 14/09/1942: Ο Εβραίος Σκιά ύποπτος πανταχού παρούσα Μορφή ανθρώπινη που προκαλεί την απέχθειαν Μια ζωντανή σκιαγραφία του.

Νέα Ευρώπη: Επίκαιρη Σάτυρα, Συμφωνία του Ατλαντικού, Ο φαύλος κύκλος.

Εβραϊκός γάμος στη Θεσσαλονίκη, Ζευγάρι Εβραίων και συγγενείς, 1943. Στις αρχές του 1943, πολλά ζευγάρια Εβραίων παντρεύτηκαν βιαστικά νομίζοντας ότι σαν οικογένεια θα είχαν καλύτερη τύχη.

Θεσσαλονίκη,1943: Ζευγάρι Εβραίων φωτογραφίζεται στο σπίτι του και στο γκέτο με το κίτρινο αστέρι. Τα ονόματά τους: Joseph και Rachel Hassid. Πέθαναν στο Αουσβιτς, μάλλον στις πρώτες αποστολές. Η κόρη τους Margot με τον άντρα της Henri Mallah κρύφτηκαν στην Αθήνα και σώθηκαν.

Θεσσαλονίκη, 1943, το γκέτο: Εβραίοι με κίτρινο αστέρι.

Θεσσαλονίκη, το γκέτο: Ελληνες Εβραίοι συγκεντρωμένοι με αστέρια στο στήθος.

Θεσσαλονίκη, 09/04/1943: Φάλαγγα Εβραίων στην Εγνατία οδό κατά την μεταφορά τους στον Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Γιάννης Ταμτάκος τη δεκαετία του 1950.

Μωυσής Μπουρλάς: Εδώ σε ηλικία 87 ετών, εξηγεί σε ένα ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη, ότι προπολεμικά η κοινή γλώσσα Εβραίων και Χριστιανών λιμενεργατών ήταν τα ισπανοεβραϊκά.

 

Slackers – Το πογκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών, τον Αύγουστο του 1918 στον Καναδά

Τον Αύγουστο του 1918 στο Τορόντο του Καναδά, 10.000 Καναδοί βετεράνοι του Α’ ΠΠ, επί 4 ημέρες διαδήλωναν, μαζί με 40.000 κατοίκους του Τορόντο, κατά των Ελλήνων μεταναστών, σε ένα πογκρόμ εναντίον τους, καταστρέφοντας τα μαγαζιά των Ελλήνων μεταναστών και ασκώντας σε όποιον Ελληνα έβρισκαν μπροστά τους.

Η αφορμή για αυτό το ρατσιστικό πογκρόμ ήταν η (μέχρι ενός χρονικού σημείου) ουδετερότητα της Ελλάδας στον Α’ΠΠ, και η άρνηση των Ελλήνων μεταναστών να καταταγούν στον Καναδικό στρατό, την στιγμή που οι Καναδοί στρατιώτες που γύριζαν από τον πόλεμο στην Ευρώπη, βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση και χωρίς πόρους, τραυματίες και έχοντας χάσει τους συμπολεμιστές τους στον πόλεμο. Οι Ελληνες, που δεν έδειξαν καμμία προθυμία να καταταγούν στον στρατό, την περίοδο του πολέμου ευημερούσαν, και παρότι ήταν σχεδόν το 0.5% του πληθυσμού του Τορόντο, κατείχαν το 35% των εστιατορίων, καφέ κ.λπ. μαγαζιών.

Οταν, στις αρχές του Αυγούστου του 1918, έλαβε χώρα ένα πανκαναδικό συνέδριο βετεράνων και τρυματιών πολέμου, η οργή των Καναδών έφτασε σε οριακό σημείο, με αποτέλεσμα την έκρηξη και το πογκρόμ κατά των Ελλήνων, των ‘Slackers’.

Violent August: The 1918 Anti-Greek Riots in Toronto