Τι έκαναν οι καταληψίες φοιτητές το πρώτο μεσημέρι της κατάληψης του Πολυτεχνείου και τι έκαναν οι χρυσαυγίτες και οι τραμπούκοι από το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» την τελευταία νύχτα του Πολυτεχνείου

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

Μια μάλλον σπάνια -και σίγουρα αναπάντεχη- φωτογραφία από το μεσημέρι της πρώτης μέρας της κατάληψης του Πολυτεχνείου, άρεσε πολύ στους διαδικτυακούς μας φίλους στα κοινωνικά δίκτυα (ίσως γιατί οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη από ελπίδα κι αισιοδοξία -ή ίσως γιατί ακόμα, «επανάσταση που δεν θα μπορώ να χορεύω, δεν θέλω να είμαι μέρος της», όπως είχε πει εκείνη η μεγάλη φυσιογνωμία), κι έτσι σκεφτήκαμε, θα ήταν καλή ιδέα να την ανεβάσουμε στο μπλογκ, ώστε να μείνει -ελπίζουμε- στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του ίντερνετ:

Προαύλιο Πολυτεχνείου, μεσημέρι πρώτης μέρας της κατάληψης, Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 1973. Φοιτητές χορεύουν και τραγουδάνε και χτυπάνε παλαμάκια.

 

Αυτό έκαναν οι θιασώτες της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, οι φοιτητές και οι εξεγερμένοι. Τι να έκαναν, άραγε, οι θιασώτες του μίσους και του θανάτου, δηλαδή οι φασίστες, οι τραμπούκοι και οι δολοφόνοι και μαχαιροβγάλτες (όπως αποδείχτηκε αργότερα), που τότε βρίσκονταν στον περίγυρο της φασιστικής οργάνωσης ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου‘ του Πλεύρη;;; Και, μιας και δεν συνηθίζουμε να κάνουμε ολόκληρη ανάρτηση για μία και μόνη φωτογραφία [Σ.Σ.: Μια φορά που το κάναμε, νομίζουμε άξιζε τον κόπο, για εκείνη την …’Μια συγκλονιστική (αντιπολεμική) φωτογραφία που αξίζει εκατομμύρια λέξεις, άσχετα αν ήταν καλλιτεχνική ή αυθεντική‘], ας συμπληρώσουμε την ιστορία με την απάντηση στο ερώτημα αυτό, που άλλωστε την είχαμε υποσχεθεί, εδώ στη ‘Σκηνή Τρίτη #03: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)‘, αλλά ευτυχώς, στο μεταξύ ο φίλος Δημήτρης Ψαρράς φρόντισε και είπε την ιστορία πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα την έλεγε ο οποιοσδήποτε· άλλωστε, ήταν ο ίδιος του μέσα στο Πολυτεχνείο, και μέλος, μάλιστα, της Συντονιστικής Επιτροπής, για λογαριασμό της Αρχιτεκτονικής Σχολής.
Και για να είμαστε συγκεκριμένοι, εννοούμε τα μέλη του Κ4Α: ο υπερσαχΑριος δραβίδας (google it, έτσι τον αποκαλεί ο πρώην υπαρχηγός του Γκέκας) Φίρερ Νίκος Μιχαλολιάκος, ο Ιων Φιλίππου (Γιάννης Περδικάρης) και ο Αριστοτέλης Καλέντζης αλλά και άγνωστός μας Ηλίας Τσιαπούρης ή Τσαπούρας.

Ακολουθεί το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά από την ‘Εφημερίδα των Συντακτών‘, 15/11/2013

Οι «χρυσαυγίτες» στο Πολυτεχνείο του ’73

Ο στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου Γιάννης Περδικάρης στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή – Πολιτικός Οδοδείκτης», που το υπογράφει με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, αποκαλύπτει τη δολοφονική και παρακρατική δράση των νεοφασιστών

Advertisement

Λίγα ακόμη από τα εμφυλιοπολεμικά σκίτσα του νεαρού Μποστ

Γράφαμε πριν λίγο καιρό (και επαναλαμβάνουμε σήμερα):

Εμείς εδώ σε αυτό το ιστολόγιο είμαστε Μποστ-μάνιακς, το έχουμε (ξανα)πεί και το έχουμε αποδείξει εμπράκτως.
Φίλος του Μποστ και των δημιουργιών του είναι ασφαλώς και ο φίλος Νίκος Σαραντάκος.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις δημιουργίες του Μποστ που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας, δεν τις έχει ο Σαραντάκος,
και αυτά που έχει ο Σαραντάκος, δεν τα έχουμε εμείς 🙂

Είχαμε παρουσιάσει, παλαιότερα, μια σειρά από τα λεγόμενα ‘εμφυλιοπολεμικά σκίτσα’ του νεαρού Μποστ. Σε εκείνο το άρθρο -και στα σχόλιά του- μπορείτε να μάθετε περισσότερα για εκείνη την περίοδο της δουλειάς του Μποστ.

Βρήκαμε μερικά τέτοια σκίτσα ακόμα:

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Ακόμα και οι πιο σκληρόκαρδοι εξουσιοφρενείς έχουν τις ανθρώπινες στιγμές τους – Ο Στάλιν κάνει … μουτσούνες

Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά πράγματα για την φωτογραφία αυτή. Μόνο ότι αυτός που την τράβηξε (δηλαδή αυτός στον οποίο απευθύνεται η μουτσούνα) ήταν ο σωματοφύλακας του Ιωσήφ Στάλιν.

Στο πρόγραμμά μας (σαν ιστολόγιο) έχουμε υλικό για πάνω από 40 άρθρα, -και όλα πληρούν την βασική μας προϋπόθεση: Δημοσιεύουμε μόνον πρωτότυπο υλικό και, στις περισσότερες περιπτώσεις, ιστορίες που δεν βρίσκονται εύκολα αλλού. Βρίσκονται όλα στο στάδιο της επεξεργασίας και της περαιτέρω έρευνας (ως συνήθως, εκτός Google) και έχουν πάρει τον δρόμο τους. Μας κατανοούν οι φίλοι επισκέπτες: Από τη μια, δεν θέλουμε να χάνουμε την επαφή με τους φίλους του ιστολογίου, αλλά από την άλλη, δεν μας πολυαρέσει και εκείνο το ψυχαναγκαστικό/καταπιεστικό που επιβάλλει να ανεβάζουμε καινούργια ανάρτηση κάθε x ημέρες. Οχι, εμείς μιλάμε μόνον όταν έχουμε κάτι αξιόλογο και αξιοπρόσεκτο να πούμε. Ούτως ειπείν, και καθώς, ε, άνθρωποι είμεθα και τυγχάνει να βαριόμαστε μίας στις τόσες, είπαμε να ανεβάσουμε μια φωτογραφία, για την οποία σκεφτόμαστε ότι είναι κρίμα να μην υπάρχει στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.

Και όμως, είναι αυθεντική.

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά πράγματα για την φωτογραφία αυτή. Μόνο ότι αυτός που την τράβηξε (δηλαδή αυτός στον οποίο απευθύνεται η μουτσούνα) ήταν ο σωματοφύλακας του Ιωσήφ Στάλιν.

Μποστ – Εθνική λυτότης, 1961, άγνωστο σκίτσο + Ενα ποίημα

ΦΑΓΗΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΤΟΥΝΤΕ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝ ΓΕΝΙΚΑ
ΕΙΝΕ ΤΩΝ ΑΦΘΟΝΩΝ ΧΟΡΤΩΝ ΚΕ ΤΑ ΠΛΕΙΣΤΑ ΡΑΔΙΚΑ
ΑΙ ΠΑΤΑΤΕ ΑΝΕΦ ΛΑΔΙ ΕΠΙ ΕΛΑΦΡΟΥ ΤΗΓΑΝΕΩΣ
ΚΕ ΚΟΛΟΚΙΝΘΕΙΑ ΜΕΤΑ Η ΑΝΕΦ ΡΗΓΑΝΕΟΣ
ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟΝ ΕΠΙΣΗΣ ΟΦΕΛΗ ΣΥΧΝΑΚΕΙΣ
ΚΑΘΟΣ ΚΕ ΒΛΗΤΩΝ, ΡΑΠΑΝΟΝ ΚΕ ΠΑΝΤΖΑΡΑΚΕΙΣ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΙΔΑΣΚΗ Η ΕΠΙΣΤΙΜΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΟΤΗ
ΦΕΡΟΥΝ ΑΝΟΜΑΛΙΕ ΚΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΚΟΤΗ.

Γράφαμε πριν λίγο καιρό (και επαναλαμβάνουμε σήμερα):

Εμείς εδώ σε αυτό το ιστολόγιο είμαστε Μποστ-μάνιακς, το έχουμε (ξανα)πεί και το έχουμε αποδείξει εμπράκτως.
Φίλος του Μποστ και των δημιουργιών του είναι ασφαλώς και ο φίλος Νίκος Σαραντάκος.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις δημιουργίες του Μποστ που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας, δεν τις έχει ο Σαραντάκος,
και αυτά που έχει ο Σαραντάκος, δεν τα έχουμε εμείς 🙂

Ετσι λοιπόν, στον διαϊστολογικό (ζικ) συναγωνισμό για ακόμη περισσότερο, και για ακόμη πιο άγνωστο Μποστ (όπου τα πρωτεία τα κατέχει, όπως είπαμε, με διαφορά το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου), δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε άπραγοι ή απαθείς, εννοείται, αφού από τον συναγωνισμό αυτό, μόνο κερδίζουν/ουμε οι πολυπληθείς φίλοι και οπαδοί του μεγάλου δημιουργού. Μπορούμε σήμερα να δούμε ένα ακόμη από τα μάλλον άγνωστα σκίτσα του αγαπημένου μας Μποστ, από το 1961, το οποίο μοιάζει εκπληκτικά επίκαιρο.
Προέρχεται από μια έκδοση του 1961 με αυτά τα στοιχεία:

Νίκος Παπαπερικλής & Ασημάκης Γιαλαμάς – Η εποχή μας, Σάτιρα και σκίτσο

Αργυράκης Μίνως, Αρχέλαος Αντώναρος, Δημητριάδης Φωκίων, Καστανάκης Νίκος, Μητρόπουλος Κώστας, Μποσταντζόγλου Μέντης, Χριστοδούλου Βασίλειος, πρόλογος Κώστα Βάρναλη, εισαγωγή Μάρκου Αυγέρη, εξώφυλλο Χρίστου Δαγκλή, επιμέλεια Ν. Δ. Κουχτσόγλου, σελίδες 232, εκδόσεις ’20ος Αιώνας’, Αθήνα, 1961.

Μοιάζει dream-team δημιουργών, είναι απίστευτο το πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί στο ίδιο έργο!!!

Το σκίτσο με τον φοβερό τίτλο ‘Εθνική λυτότης‘ (Σ.Σ.: Αν κάποιος μπορεί να μεταγράψει την μπορντούρα, για να μην στραβοκεφαλιάζουμε, θα είμασταν υπόχρεοι):
Και η μπορντούρα:

ΦΑΓΗΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΤΟΥΝΤΕ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝ ΓΕΝΙΚΑ
ΕΙΝΕ ΤΩΝ ΑΦΘΟΝΩΝ ΧΟΡΤΩΝ ΚΕ ΤΑ ΠΛΕΙΣΤΑ ΡΑΔΙΚΑ
ΑΙ ΠΑΤΑΤΕ ΑΝΕΦ ΛΑΔΙ ΕΠΙ ΕΛΑΦΡΟΥ ΤΗΓΑΝΕΩΣ
ΚΕ ΚΟΛΟΚΙΝΘΕΙΑ ΜΕΤΑ Η ΑΝΕΦ ΡΗΓΑΝΕΟΣ
ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟΝ ΕΠΙΣΗΣ ΟΦΕΛΗ ΣΥΧΝΑΚΕΙΣ
ΚΑΘΟΣ ΚΕ ΒΛΗΤΩΝ, ΡΑΠΑΝΟΝ ΚΕ ΠΑΝΤΖΑΡΑΚΕΙΣ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΙΔΑΣΚΗ Η ΕΠΙΣΤΙΜΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΟΤΗ
ΦΕΡΟΥΝ ΑΝΟΜΑΛΙΕ ΚΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΚΟΤΗ.

Εθνική λΥτότης, όχι σήμερα, αλλά πριν 55 χρόνια.

 

Και το συνοδευτικό ποίημα (επίσης επίκαιρον), που με λίγη προσπάθεια, πιστεύουμε ότι διαβάζεται, ν’ ες πά;;;

Μποστ, Εθνική λυτότης, 1961. Κλικ για μεγέθυνση.

 

HarryKlynnRolling, το ελληνικό RickRolling

Ενα σχετικά πρόσφατο internet meme, το rickrolling (βλέπε στην Wikipedia και στο Urban Dictionary),
έχει γινει τόσο δημοφιλές, ώστε μέχρι και το twitter που ενημερώνει τους συντάκτες του Λευκού Οίκου έστειλε τους δημοσιογράφους (κλικ εδώ) που περίμεναν νέα στο βίντεο-κλιπ του Rick Astley με τίτλο «Never gonna give you up«. Επίσημα rickrolled, δηλαδή.

Στό σαχλό χαζο-τσιχλόφουσκα-ποπ-ροζ τραγουδάκι hit του 1987 στις αγγλοσαξωνικές χώρες αυτουνού του ξενέρωτου του Rick Astley,
απαντάμε με μια μοναδική ελληνική (χμ…, αυτό παίζεται) δημιουργία εκείνης της εποχής από το Χάρρυ Κλυνν.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα εκνευριστείτε σε μια συζήτηση διαδικτυακή, που θα ενοχληθείτε με κάποιον ηλίθιο, που θα πρέπει να απαντήσετε σε κάποια χαζή ερώτηση, που θα θέλετε να ξεφορτωθείτε κάποιον ενοχλητικό, ή έστω, που θα βαριέστε να γράψετε το παραμικρό,
δώστε την απάντησή σας μέσω αυτού του λινκ (έχει και υπότιτλους με μετάφραση στα ελληνικά :-):

http://www.youtube.com/watch?v=mF8ZkYE6E3Y

Ο Μητσοτάκης και η ήττα στις εκλογές του 1985: «Αναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά […]»

Υπάρχουν στιγμές, που πέφτοντας πάνω σε κάποιο από το υλικό που υπάρχει στη διάθεσή μας, σκεφτόμαστε ότι είναι κρίμα κι άδικο να το κρατάμε κάπου, σε κάποιον φάκελο, σε κάποιο αρχείο, ξεχασμένο από όλους (και από εμάς, φυσικά), και να μην το μοιραζόμαστε με όλους τους πιθανούς αναγνώστες του ιστολογίου ή/και τους μελλοντικούς αναγνώστες, που ψάχνουν πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Οπως π.χ. αυτή εδώ παρακάτω η φωτογραφία του αγαπημένου όλων των Ελλήνων, για –πόσες; -τέσσερις γενιές τώρα -πέντε γενιές τώρα; -κάπου εκεί.
Χαρείτε, λοιπόν, (και διαδώστε), αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου μας, αυτό το σπάνιο στιγμιότυπο του ήρωα μας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Για την ιστορία, μόνο, να πούμε ότι το ενσταντανέ είναι από τον Ιούνιο του 1985.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, έχοντας ήδη στο ενεργητικό του τις νίκες:

• έναντι της Νέας Δημοκρατίς του Γεωργίου Ράλλη, στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές του Οκτωβρίου 1981
• έναντι της Νέας Δημοκρατίας του Ευάγγελου Αβέρωφ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1984
• έναντι της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 1985,

συν τοις άλλοις, προκαλεί, όπως φαίνεται και από την έκφραση του Μητσοτάκουλα στις φωτογραφίες, μεγάλο ντέρτι και καημό στον άνθρωπο που ήθελε να κάνει σκόνη και το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν τα κατάφερε, και … «[…] τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ, η μοναξιά μου», που λέει και το τραγούδι.
Ή καλύτερα «[…] άναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά».

«Αναψε το τσιγάρο, δώσμου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μες στη καρδιά»

 

Μα δεν είναι κρίμα κι άδικο, να κρατάμε αυτή τη φωτογραφία κρυμμένη και ξεχασμένη σε κάποιο ψηφιακό ανήλιαγο υπόγειο 🙂

Μποστ – Οδηγός αλληλογραφίας για προέδρους και υποψήφιους προέδρους

Εμείς εδώ σε αυτό το ιστολόγιο είμαστε Μποστ-μάνιακς, το έχουμε (ξανα)πεί και το έχουμε αποδείξει εμπράκτως.
Φίλος του Μποστ και των δημιουργιών του είναι ασφαλώς και ο φίλος Νίκος Σαραντάκος.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις δημιουργίες του Μποστ που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας, δεν τις έχει ο Σαραντάκος,
και αυτά που έχει ο Σαραντάκος, δεν τα έχουμε εμείς 🙂

Περισσότερος Μποστ, λοιπόν, από το Νίκο Σαραντάκο, κλικ εδώ, και από εμάς, κλικ εδώ, ή και συνδυαστικά, από όλα τα ιστολόγια της wordrpess, εδώ.

Σήμερα, δημοσιεύουμε την αλληλογραφία, κατά Μποστ πάντα, των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή (του Εθνάρχου, ασφαλώς), στις αρχές του Μαρτίου του 1985, όπως τη βρήκαμε στο περιοδικό ‘Αντί’, τεύχος #282, της 1ης Μαρτίου 1985.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι είναι η εποχή που το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας διαδίδουν ότι θα στηρίξουν τον Εθνάρχη και για την δεύτερη θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ολοι το προεξοφλούν αυτό, κανείς (εκτός ίσως από την εφημερίδα ‘Αυριανή’) δεν σκέφτεται ότι ίσως δεν γίνουν έτσι τα πράγματα τελικά.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Ανδρέας ανακοινώνει ότι προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη, Χρήστο Σαρτζετάκη. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά (έγχρωμα ψηφοδέλτια, διένεξη για την ψήφο Αλευρά, ‘σύρσιμο’ του ΚΚΕ να ψηφίσει Σαρτζετάκη κ.λπ.).

Ο Μποστ είχε ‘αποκλειστικό ρεπορτάζ’ για το πως κλείστηκε αυτό το ‘νέο ραντεβού με την Ιστορία’.

Αποκλειστικό ρεπορτάζ του Μποστ, Περιοδικό ‘Αντί’ της 1ης Μαρτίου 1985, τχ. #282

Μια εξωφρενική φωτογραφία από το ταξίδι του Παττακού στις αφρικανικές χώρες

Η συνεισφορά του ιστολογίου στη σημερινή επέτειο.
Φεβρουάριος του 1972. Η χούντα έχει καταφέρει να αποπεμφθεί η Ελλάδα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, οπότε δεν έχει με ποιον να κάνει «εξωτερική πολιτική». Και τότε αποφασίζεται «εκ νέου» (διότι είχε προηγηθεί και επίσκεψη στη Λιβύη) ένα 12ήμερο ταξίδι του Στυλιανού Παττακού στις αφρικανικές χώρες. Νιγηρία, Καμερούν, Γκάμπια, Ακτή Ελεφαντοστού, Σενεγάλη, Κογκό, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, επαφές με τον δικτάτορα Μποκάσα και σύσφιγξη των σχέσεων με την φυλή Γιορούμπα.
Από αυτό το ταξίδι, και συγκεκριμένα από το Λάγκος της Νιγηρίας είναι και αυτή η εξωφρενική φωτογραφία.
Παιδάκια από τη Νιγηρία, ντυμένα ναυτάκια (σαν ελληνάκια ναυτάκια!!!), κρατάνε ελληνικά σημαιάκια και σχηματίζουν με αυτά τα αντικείμενα (που ίσως είναι από ψημένη ζύμη) το όνομα του σημαντικού επισκέπτη στη χώρα τους.

Εθνική υπερηφάνεια για τον δικτάτορα Παττακό, στα πέρατα της Αφρικής, 22/02/1972, Νιγηρία, Λάγκος

Υπέρ-Πανίκας Ψωμιάδης, ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα και μια πτώση με κρότο

Πάντοτε είχαμε στο μυαλό μας, ότι ο κονφερασιέ διασκεδαστής τηλενομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, όπως ακριβώς οφείλει στην τηλεόραση την θεαματική του άνοδο δημοτικότητας και τηλεδιαφήμισης του βίου και της πολιτείας του, στην ίδια αυτήν τηλεόραση θα οφειλόταν κάποια στιγμή και η πτώση του, επίσης θεαματική και με κρότο.
Δεν θα μπορούσαμε, όμως, να φανταστούμε ότι τελικά η έλλειψη της τηλεόρασης θα ήταν αυτή που θα έδινε το πιο δυσβάστακτο χτύπημα στον «εγώ δεν φοράω στριγκάκια». Βλέπετε, μετά από την καταδίκη του βαρύμαγκα σε 12 μήνες φυλάκιση και την έκπτωση από το αξίωμα του περιφερειάρχη, αλλά και τη μη δυνατότητα υποψηφιότητας για οποιαδήποτε δημόσια θέση στο μέλλον, το πλέον λογικό θα ήταν, ο Πανίκας «της καρδιάς μας» να ξημερoβραδιαζόταν, κυριολεκτικά και non-stop, επί 24ώρου βάσεως σε όλες τις εκπομπές από τα πρωινά ενημερωτικά και τα κουτσομπολίστικα πρωινάδικα, στα μεσημεριανά τατιανολαμπιροκους-κούς, στα δελτία ειδήσεων και στα ξενυχτάδικα.
Εσπασε ο διάολος το ποδάρι του, όμως, τα ΜΜΕ έχουν απεργία, και μάλιστα διάρκειας 4 ημερών, και έτσι δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τον τηλενομάρχη μαϊντανό να κλαίει και να οδύρεται στα κανάλια, καταγγέλοντας το «αθηναϊκό κράτος» που επιβουλεύεται τα «δίκαια των Μακεδόνων» και τον εκφραστή αυτών, τον Πανίκα αυτοπροσώπως.

Προτού περάσουμε σε αυτό το φαντασμαγορικό υπερθέαμα με κάποιες από τις συνηθισμένες δραστηριότητες του πολιτικού που βάσισε την καριέρα του στην έλλειψη πολιτικής, να θυμηθούμε και την κορυφαία στιγμή του: Οταν το 2000 έκαιγε βιβλία έξω από τα βιβλιοπωλεία.

Απολαύστε τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, μαζί με επιλεγμένες κάποιες δηλώσεις του Πανίκα, που, σημειωτέον, συλλέχθηκαν σε μία μικρή περίοδο μεταξύ 2004 και 2007, περίπου.

Ψωμιάδης – Κάψιμο βιβλίου Ανδρουλάκη (2000) – YouTube

Αποθησαύριση πεπραγμένων του Ο Νομάρχης Πανίκας Ψωμιάδης.

Φοβερός τύπος.
Δεν παίζεται.

Τι επώλησεν ο Παναγιώτου;;; (Οι Mode Plagal μελοποιούν Μποστ)

Τι ακριβώς επώλησεν αυτός ο Παναγιώτου;

Ακούστε το κομμάτι ‘Βίος Παναγιώτου‘, σε στίχους Μποστ από τη ‘Φαύστα‘, από το νέο δίσκο των Mode Plagal, με τίτλο ‘Στην Κοιλιά του Κήτους‘, περισσότερες πληροφορίες εδώ, και μια συνέντευξη εδώ.

Τι επώλησεν ο Παναγιώτου, λοιπόν;