Τα τρία ‘τελευταία σημειώματα’ του Ναπολέοντα Σουκατζίδη: Δείτε τα αυθεντικά ιστορικά τεκμήρια

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

Για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» που έχει θέμα της την εκτέλεση των διακοσίων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, και ειδικότερα την ηρωική μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, διαβάζουμε στην HuffPost:

«Ο Σουκατζίδης όμως δεν άφησε μόνο ένα σημείωμα πριν την εκτέλεσή του. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ακόμα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, προς τον πατέρα του, αλλά υπήρξε κι ένα τρίτο που δεν αναφέρεται στην ταινία: ο Ναπολέων το απηύθυνε στην αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, την πολύ αγαπητή του Μαρία Λιουδάκι, ένα είδος μέντορά του, σπουδαία μάρτυρα κι αυτή της εθνικής αντίστασης».

Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944:

Στην αρραβωνιαστικιά του:

«Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικής Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτιον, Αθήναι.
Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θάθελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό σου άξιό μου.
Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».

Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αρραβωνιαστικιά του Χαρά Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.

 

Στην κουνιάδα του:

«Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σάς κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο να ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα.
Ναπολέων 1-5-44».

Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, Μαρία Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.

 

Για το τρίτο σημείωμα, προς τον πατέρα του, βρίσκουμε το κείμενο σε ένα βιβλίο που γράφτηκε επί χούντας, αλλά μπόρεσε να κυκλοφορήσει μόνο μετά την πτώση της, φυσικά, στα τέλη του 1974:

Advertisement

Μπλόκο της Κοκκινιάς: Οι γερμανοτσολιάδες που μάτωσαν την πλατεία της Οσίας Ξένης, τα πτώματα στη μάντρα των εκτελέσεων και άλλες ιστορίες δωσιλογικής εθνικοφροσύνης: Φωτογραφίες

17 Αυγούστου 1944. Το μπλόκο της Κοκκινιάς. Από τις τέσσερις οργανώσεις του ΕΑΜ στον Πειραιά, το ΕΑΜ Κοκκινιάς ήταν η πιο δυνατή και η πιο μαζική. Εξι μήνες προσπαθούσαν Γερμανοί και ταγμασφαλήτες να πατήσουν πόδι, από το πρώτο μπλόκο, τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, το προσπαθούσαν, όμως ο οργανωμένος λαός με τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ τους απωθούσαν συνεχώς. Ετσι, χρειάστηκε μεγάλη προετοιμασία από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους, και συγκέντρωση μεγάλης δύναμης πυρός εκείνη τη μέρα του Αυγούστου για να καταφέρουν οι υποτακτικοί του Walter Schimana (Βάλτερ Σιμάνα) να πατήσουν πόδι στην Κοκκινιά.

Κάποιες σκηνές είχαμε περιγράψει στο άρθρο μας ‘Μιχάλης Νικολινάκος – Ο σεμνός ζεν πρεμιέ και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, από το μπλόκο της Κοκκινιάς στη μεγάλη οθόνη‘, και κάποιους πρωταγωνιστές στο άρθρο ‘Το δελτίο προγραφών και καταγγελιών με τους στοχοποιημένους από την ΟΠΛΑ προδότες – Η ‘κόκκινη βία’ [*] της εφημερίδας ‘Κατηγορώ’, έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1944‘

Ας δούμε μερικές ιστορίες από εκείνες τις μέρες.

# Αυτή η φωτογραφία δείχνει μια μονάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας Αθηνών με τους διοικητές τους Ιωάννη Πλυτζανόπουλο και Γ. Σγούρο:

1944: Γερμανοτσολιάδες, Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, Γ. Σγούρος και πιθανόν Θ. Σγούρος (Μπέμπης) πιθανόν πριν το μπλόκο στην Κοκκινιά.

 

Διόλου απίθανο να εικονίζονται οι συγκεκριμένοι άνδρες του Βάλτερ Σιμάνα που αιμοτοκύλισαν τη συνοικία εκείνη τη μέρα του Αυγούστου του 1944. Αντιμετώπισαν αντίσταση, όμως.

# Ενα από τα φρουραρχεία του ΕΛΑΣ στις 17 Αυγούστου 1944. Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες που αμύνονται στήνουν μυδράλλιο.

Φωτογραφία ντοκουμέντο: Μια ταράτσα στην οδό Κυδωνιών (σημερινή Πέτρου Ράλλη). ΕΛΑΣίτες στήνουν μυδράλλιο έτοιμοι να αμυνθούν.

Ηχογράφηση του 1966 το υποτιθέμενο τελευταίο δραματικό ανακοινωθέν από το ραδιόφωνο, όταν οι Γερμανοί εισέρχονταν «εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια»

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την «Πολιτική Αναδημοσιεύσεων«, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

 

 

Ρίγησε, σήμερα, ο κ. Δένδιας, και το είπε στο twitter. Είναι 27η Απριλίου, και όλο και κάπου θα διαβάσουμε κάτι σαν αυτό:

Επιχειρώντας να δώσει κουράγιο στους θλιμμένους Αθηναίους, ο εκφωνητής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος μετέδιδε με τη χαρακτηριστική ένρινη φωνή του τις τελευταίες ελεύθερες φράσεις που μπορούσαν να ακουσθούν:

Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι…

Έλληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών.

Αδέλφια! Κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου.

Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια.

Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές!

Κι εμείς όλοι, πόσες φορές έχουμε ακούσει την τελευταία δραματική εκφώνηση του Κώστα Σταυρόπουλου, λίγο πριν εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, όπως και την άλλη, με το ‘πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν’ της 28ης Οκτωβρίου, που, παραδόξως, ηχητικά μοιάζει πολύ με το προηγούμενο: Ιδιος εκφωνητής, ίδιος φτιαχτός ‘θόρυβος’ σαν από παλιό δίσκο από πίσω, ίδιο συναίσθημα. Διότι φτιάχτηκαν μαζί.

Το χειρόγραφο του Κώστα Σταυρόπουλου με το ‘Πολεμικό Ανακοινωθέν 28ης Οκτωβρίου 1940’, «όπως το θυμόταν», όμως το 1966.

 

Το χειρόγραφο του Κώστα Σταυρόπουλου με την ‘τελευταία εκφώνηση’ πριν την είσοδο των Γερμανών στις 27 Απριλίου 1941, κι αυτό «όπως το θυμόταν», όμως το 1966.

 

Την αλήθεια, λοιπόν, αποκαλύπτει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος, εκφωνητής και παραγωγός Γιώργος Κάρτερ στο βιβλίο του Έλληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, Ιστορία κι ιστορίες’, εκδόσεις Καστανιώτη, 2004. Οταν το 1966 ετοίμαζε το ηχητικό ντοκιμαντέρ ‘Ο Μεγάλος Πόλεμος’, που κυκλοφόρησε σε δίσκο LP, δεν είχε τις ηχογραφήσεις αυτές, αφού πριν τον πόλεμο δεν υπήρχαν φωνογραφικά μηχανήματα, κι έτσι ζήτησε από τον Σταυρόπουλο να ηχογραφήσουν ξανά μαζί τα ανακοινωθέντα εκείνων των ημερών του 1940 και 1941. Ο Σταυρόπουλος έγραψε στο χαρτί ‘ό,τι θυμόταν‘, κι έτσι σήμερα πιστεύουμε όλοι ότι ακούμε τις αυθεντικές ηχογραφήσεις, κάθε 28η Οκτωβρίου και κάθε 27η Απριλίου.

«Είμαστε όλοι Εβραίοι»: Ο Αμερικανός επιλοχίας που έσωσε όλους τους στρατιώτες του, Εβραίους και μη Εβραίους, με μία φράση

Ο επιλοχίας του 422 Τάγματος Πεζικού του στρατού των ΗΠΑ Roddie Edmonds, από το Νόξβιλ της πολιτείας Τενεσί, συμμετείχε στην απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη το 1944. Μαζί με πολλούς στρατιώτες του πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Γερμανούς μετά τη Μάχη των Αρδεννών. Τον Ιανουάριο του 1945, βρισκόταν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων ‘Stalag ΙΧΑ’, στην περιοχή Ziegenhain της Γερμανίας.

Ο Επιλοχίας (Master Sergeant) Roddie Edmonds το 1945.

 

Η Βέρμαχτ είχε μια πολύ αυστηρή αντιεβραϊκή πολιτική, σε σχέση με τους αιχμάλωτους πολέμου. Δεν ήθελαν να βρίσκονται ανάμεσα στο γενικό πληθυσμό, κι έτσι ξεχώριζαν τους Εβραίους αιχμάλωτους, οι οποίοι στέλνονταν στη συνέχεια για να δολοφονηθούν ή για βαρειές εργασίες σε στρατόπεδα εξόντωσης. Μια μέρα του Ιανουαρίου του 1945, οι Γερμανοί ανήγγειλαν ότι όλοι οι Εβραίοι αιχμάλωτοι πολέμου στο Stalag ΙΧΑ θα έπρεπε να παρουσιαστούν στην επόμενη αναφορά.
Ο Edmonds ήταν ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός, και διέταξε τους στρατιώτες του, Εβραίους και μη Εβραίους, μόλις τον δουν να κάνει ένα βήμα μπροστά στην αναφορά, να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο. Πράγματι, όταν ο διοικητής του Stalag Γερμανός αξιωματικός Ταγματάρχης Siegmann διέταξε να βγουν μπροστά μόνο οι Εβραίοι, είδε ότι όλοι οι αιχμάλωτοι τρόφιμοι του στρατοπέδου έκαναν ένα βήμα μπροστά του και στάθηκαν στην ίδια γραμμή. Τότε είπε: «Δεν μπορεί να είναι όλοι οι Εβραίοι». Σε αυτό ο Edmonds απάντησε: «Εδώ είμαστε όλοι Εβραίοι». Ο Siegmann οργίστηκε κι άρχισε να φωνάζει, ωστόσο ο Edmonds δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση του, επαναλαμβάνοντας το όνομα, το βαθμό και τον αριθμό μητρώου του. Οταν ο Γερμανός έβγαλε το πιστόλι του και απείλησε να τον πυροβολήσει, απάντησε: «Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε μόνο το όνομά μας, το βαθμό και τον αριθμό μητρώου μας. Αν με σκοτώσεις, θα πρέπει να σκοτώσεις και όλους τους στρατιώτες μου μαζί, και μετά τον πόλεμο, θα δικαστείς για εγκλήματα πολέμου. Γνωρίζουμε ποιος είσαι».
Ο Siegmann τελικά εγκατέλειψε την προσπάθεια εξοργισμένος, κι έτσι οι Εβραίοι αιχμάλωτοι πολέμου σώθηκαν από βέβαιο θάνατο.

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου» – Ή μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

«Με πιάσανε τα ΕΣ-ΕΣ αλλά εγώ τους γράφω στ’ αρχίδια μου» – Ητοι μια απάντηση στα ακροδεξιά μυθεύματα πως δήθεν «οι γερμανικές απώλειες από την Εθνική Αντίσταση ήταν μόνο 376 Γερμανοί νεκροί»

 

[Σ.Σ.: Το σημείωμα αυτό δεν διεκδικεί δάφνες ακρίβειας, επιστημονικής, ιστορικής ή άλλου τύπου. Απλά, επιχειρεί να δώσει μια εικόνα, μια τάξη μεγέθους].

Υπάρχει ένα διαδικτυακό μύθευμα, που συνήθως διακινείται από ακροδεξιούς και χρυσαβγίτες, σύμφωνα με το οποίο, όποτε κάποιος κάνει την ερώτηση ‘Πόσες ήταν οι απώλειες των Γερμανών λόγω της δράσης της Εθνικής Αντίστασης στην Ελλάδα την περίοδο 1941-1944‘, όλο και κάποιος θα βρεθεί να απαντήσει ‘376, το λένε τα γερμανικά αρχεία‘. Κατόπιν, ανά περίπτωση, ίσως να εμφανιστεί και μια γραμμή από ένα έγγραφο, που θα λέει ακριβώς αυτό:

«Σκοτώθηκαν σε μάχες με αντάρτες: 376».

Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος:
Πρόδωσε την πατρίδα, πρόδωσε το ΕΑΜ, αλλά δεν πρόδωσε τους Γερμανούς και τον όρκο του προς τον Χίτλερ

Να το ξεκαθαρίσουμε, μια και καλή. Δεν υπάρχει οικογενειακή/συλλογική ευθύνη. Κανένα παιδί δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις πράξεις των γονιών του. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ανάμεσα στα διάφορα περίεργα φαινόμενα που μας προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, όταν το ναζιστικό τέρας σήκωσε το άσχημο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε, σχεδόν σε καθημερινή βάση, γεγονότα και καταστάσεις που άλλοτε θα μας φαίνονταν απίθανα και ακατανόητα, υπάρχει και ένα πολύ αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο -αν μη τι άλλο- θα άξιζε να μελετηθεί από ειδικούς επιστήμονες, έστω για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την επίδραση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επάνω στην περαιτέρω πορεία του.

Οσοι ασχολούνται, λοιπόν, με την Ιστορία αποκλείεται να μην έχουν παρατηρήσει το εξής: Σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το 1936 και μετά, πάρα πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους των οποίων το επώνυμο είναι ίδιο με το επώνυμο κάποιου στελέχους της ναζιστικής συμμορίας. Από την 4η Αυγούστου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη Χούντα, την ακροδεξιά τρομοκρατία της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχει σε κάθε περίοδο ανωμαλίας, κι από ένας συγγενής σύγχρονου χρυσαβγίτη.

Λογικά και μαθηματικά, κάνοντας χρήση των θεωριών των πιθανοτήτων, είναι βέβαιο πως δεν είναι όλοι συγγνείς. Κάποιοι μπορεί να είναι απλή συνωνυμία. Κάποιοι, όμως, σίγουρα θα προέρχονται από τις ευρύτερες οικογένειες τους. Και κάποιοι θα είναι στενοί συγγενείς.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα, έτσι, σαν προσφορά για όποιον ιστοριοδίφη θελήσει να το ψάξει περισσότερο:

# Την ιστορία του Νίκου Γόδα, του ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε με την φανέλα με τον έφηβο το 1948, λογικά την γνωρίζουν οι αναγνώστες του ιστολογίου. Αν όχι, υπάρχει εδώ κι εδώ

Ποια ήταν τα ονόματα των δύο ψευδομαρτύρων, με τις καταθέσεις των οποίων καταδικάστηκε;;;
Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης.

«O Λουκάς και ο Δημήτρης Κασιδιάρης λοιπόν, που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά, ήταν δύο αδέρφια που δεν ήταν αστυνομικοί, αλλά ανήκαν στην Ειδική Ασφάλεια, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς επί Κατοχής για να κυνηγάει κομμουνιστές. Ο ένας ήταν πρεσσαδόρος και ο άλλος οδηγός στο επάγγελμα. Ο Βεντίκος, που έκανε τις ανακρίσεις στο Άσυλο, είχε προηγούμενα με το Λουκά Κασιδιάρη, επειδή αυτός κατά την Κατοχή ως στέλεχος της Ειδικής Ασφάλειας συνέλαβε τον αδερφό του. Έτσι, για αντίποινα ο Βεντίκος συνέλαβε τη νύφη του Λουκά Κασιδιάρη, Βασιλική Κασιδιάρη, κατά τα Δεκεμβριανά και την εκτέλεσε στο Άσυλο. Η Βασιλική ήταν σύζυγος του Δημήτρη Κασιδιάρη, ο οποίος κατέθεσε ότι ο αδερφός του Γιάννης έκρυβε το Βεντίκο στο σπίτι του κατά την Κατοχή για να μην τον πιάσουν οι Γερμανοί».
Πηγή: Ιστολόγιο Reds Against The Machine, Η δίκη του Νίκου Γόδα, 21/01/2015

Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα, όπου αναφέρονται τα ονόματα των αδύο αδερφών από τα Μανιάτικα του Πειραιά, και κατανομάζονται επαίσχυντες πράξεις τους επί Κατοχής, πέρα από το ίδιο το γεγονός της ψευδορκίας (κλικ για μεγέθυνση):

 

Ριζοσπάστης, 23/06/1945, Με μάρτυρες ταγματασφαλίτες και προδότες των ΕΣ-ΕΣ, Δικάζουν σήμερα λαϊκούς αγωνιστές, Οπως οι Κασιδιάρηδες που δολοφόνησαν 15 πατριώτες αγωνιστές

 

Ριζοσπάστης, 27/06/1945, Πράκτορες των ΕΣ-ΕΣ χρησιμοποιούνται για μάρτυρες στη δίκη των Πειραιωτών, Ο Σαραντάρης και οι Κασιδιαραίοι στο μπλόκο της Κοκκινιάς

 

Ριζοσπάστης, 30/06/1945, Η επαίσχυντη σκηνοθεσία της δίκης των δικαζομένων πατριωτών της Κοκκινιάς, Κατηγορούμενοι Ξηροτάγαρος και Νίκος Γόδας, Ψευδομάρτυρες οι αδελφοί Κασιδιάρη.

 

# Το πιο τρομακτικό σημείο της πόλης στην Αθήνα, κατά την περίοδο της Κατοχής ήταν, όπως όλοι γνωρίζουν η κομμαντατούρα στην οδό Μέρλιν/Σέκερη (έβλεπε και στους δύο δρόμους) στο Κολωνάκι.
Τόσο απειλητικό, ώστε ο Γιώργος Ζαμπέτας να του αφιερώσει ολόκληρο τραγούδι, σε στίχους Ξενοφώντα Φιλέρη, μαζί με εκείνο στην στοά της οδού Κοραή.

«Οποιος περνούσε τη στοά // τον ήλιο χαιρετούσε // στο φρουραρχείο έμπαινε // το χάρο συναντούσε. // Τη σκάλα που κατέβαινε // είκοσι μέτρα βάθος // σκαλί σκαλί μαρμάρινο // και ανοιγμένος τάφος. // Στη Μέρλιν και στη Κοραή // χτυπάνε με ζωνάρια // και πάνω στη Καισαριανή // σκοτώνουν παλληκάρια».

 

 

Πως λεγόταν ένας βασικός βασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας, κοντόχοντρος, φαλακρός, με μούσι και με πολλές τρίχες στο στήθος [Σ.Σ.: Δείτε κάτι συμπτώσεις τώρα], κάτω από τις διαταγές του διαβόητου Παπαγιαννόπουλου και του λοχαγού Γιαννακά, στα χέρια του οποίου μαρτυρούσαν οι Ελληνες πατριώτες αντιστασιακοί;;;

Σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαήλ Α. Βασιλείου με τίτλο ‘Αποστολή στο Μπίμπλις, Το οδοιπορικό της τελευταίας αποστολής Ελλήνων αντιστασιακών από την Ελλάδα στη χιτλερική Γερμανία τον Αύγουστο του 1944’, εκδόσεις Το Ποντίκι, Αθήνα, 1998, σσ. 48-50, το όνομά του (επώνυμο) ήταν … Παναγιώταρος.

Η Χρυσή Αυγή απέκτησε τη δική της Blutfahne, τη ματωμένη παγανιστική σημαία SS του Χίτλερ, με το αίμα των νεκρών ναζιστών από το πραξικόπημα της μπυραρίας

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Τι ακριβώς είναι [Σ.Σ. προσοχή στα κεφαλαία] η … «Σημαία με το Αίμα των Αγωνιστών και Συντρόφων […]» κ.λπ. κ.λπ.;

Από την ιστοσελίδα της ΧΑ, 30/12/2014, η … «Σημαία με το Αίμα των Αγωνιστών και Συντρόφων […]» κ.λπ. κ.λπ.

http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/paramonh-prwtochronias-me-ton-alejandro-geronta

 

Ασφαλώς, πρόκειται για άλλη μια σύμπτωση, όπως συμπτώσεις είναι και το γαμμάδιον ή ο ναζιστικός χαιρετισμός ή η 21η Δεκεμβρίου σαν ημέρα μύησης και ορκωμοσίας ή το σύνθημα ‘Ζήτω η νίκη’ και ‘Ζήτω ο θάνατος’, ή η κονκάρδα στο πέτο, πανομοιότυπη μ’ εκείνη του NSDAP με τη μόνη διαφορά πως αντί για σβάστικα υπάρχει εκεί η «εξελιγμένη σβάστικα», ο μαίανδρος, ή η παραφιλολογία πως και ο Χίτλερ πριν να κατακτήσει την εξουσία φυλακίστηκε κι έγραψε το ‘Mein Kampf’, όπως ο Ελλην Φίρερ γράφει το δικό του μανιφέστο με τον Παππά στον ρόλο του γραμματέα-Ρούντολφ Ες κ.ο.κ.
Πολύ πιθανό. Εδώ, όμως. έχουμε κάτι καινούργιο.

Η Χρυσή Αυγή, το ‘νόμιμο πολιτικό κόμμα’ των ‘Ελλήνων εθνικιστών’, ως γνωστόν, δεν έχει καμία σχέση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό και με το χιτλερικό NSDAP. Απλά, έχει μελετήσει κάθε του βήμα και έχει αντιγράψει κάθε του λεπτομέρεια, ακόμη και στα δευτερεύοντα και στα «σημειολογικά». Είναι σύμπτωση λ.χ. ότι ο χιτλερικός ύμνος του Γ’ Ράιχ που ακούγεται σε αυτό εδώ το βίντεο είναι ο χρυσαβγίτικος ύμνος ‘Ορθό το Λάβαρο’.

Δείτε το βίντεο:

 

Κι εδώ:

 

Οι σκηνές που μόλις παρακολουθήσατε ήταν μια τυπική ναζιστική ψευδοθρησκευτική, με παγανιστικά στοιχεία, χιτλερική τελετουργία, η οποία ελάμβανε χώρα πολύ συχνά στη χιτλερική Γερμανία μέχρι τον Οκτώβριο του 1944, και οπωσδήποτε σε κάθε μια από τις ετήσιες συγκεντρώσεις του χιτλερικού κόμματος στη Νυρεμβέργη, κάθε χρόνο ανελλιπώς.
Πρόκειται για την διαβόητη ‘Blutfahne‘, την ‘Σημαία του Αίματος‘:

Ποιοι πρωτοτύπησαν στις κιτς τελετές-φιέστες στις Θερμοπύλες με τις περικεφαλαίες, τις δάδες, τις «εξελιγμένες σβάστικες» (μαίανδρους) και την «κρυπτεία» του Κασιδιάρη;;; Οι χιτλερόψυχοι της Χρυσής Αυγής ή οι φυσικοί τους πρόγονοι της Βέρμαχτ το 1941;;; – Φωτογραφίες

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Πριν από τον Κασιδιάρη, τις δάδες στις κιτς τελετές-φιέστες στις Θερμοπύλες με τις περικεφαλαίες, την ‘κρυπτεία’ και τις «εξελιγμένες σβάστικες» (μαίανδρους), τις άναβε ο ναζί στρατάρχης Λιστ της Βέρμαχτ, στην κατεχόμενη Ελλάδα του 1941

Σήμερα, το ιστολόγιό μας θα σας δείξει καραγκιοζιλίκια. Αν κρίνουμε από το πρόσφατο feedback σχετικά με τη δουλειά μας σαν ιστολόγιο έρευνας (‘Διότι η αλήθεια είναι μεταδοτική, ήτοι Contagion’, όπως είπε ένας φίλος), νομίζουμε, το χρέος μας το κάναμε σε κάποιον βαθμό, τον οβολό μας τον καταθέσαμε (βλ. εδώ, στην «Τέταρτη μεγάλη έρευνα«), συνεπώς μπορούμε να «πάρουμε άδεια απ’ τη σημαία» (απ’ τον «εξελιγμένο μαίανδρο», άραγε;;;), που λένε, και να ασχοληθούμε με κάτι πιο ανάλαφρο, αν και όχι ασόβαρο.
Θα σας δείξουμε εικόνες, πριν από 73 χρόνια, ντάλα καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, όταν χιτλερόψυχοι ναζήδες με περίεργα αστεία κοστούμια και στολές, σε παράταξη, και κάτω από «εξελιγμένες σβάστικες» (μαιάνδρους), δίπλα σε βωμούς που καίγανε, με κάτι δάδες και κάτι άλλες φωτιές και στεφάνια, επιδίδονταν σε γελοίες θεατρικές παραστάσεις, υπό το βλέμμα των επικεφαλής αρίων αρχιναζήδων τους, που στο τέλος, μάλιστα, έδιναν και συγχαρητήρια στους υπασπιστές τους και λοιπούς κασιδιαρέους για την «άψογη διοργάνωση» των κιτς τελετών-φιεστών τους. Αστεία πράγματα, δηλαδή, αν όχι και γελοία, μόνο γέλωταν προκαλούν, που όμως κρύβουν και μια σοβαρή πτυχή, τον τρόπο που οι ναζί χρησιμοποιούν προπαγανδιστικά την κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας και το πως τη διαστρεβλώνουν.

Πρώτα, θα δούμε ένα Σώμα αλπινιστών της Βέρμαχτ, που εκείνο τον καιρό υπηρετούσε στην κατεχόμενη Ελλάδα. Εφτιαξαν μόνοι τους τις στολές, όπως διαβάζουμε, ντύθηκαν οι μισοί αρχαίοι Ελληνες και οι άλλοι μισοί αρχαίοι Πέρσες και αρχαίοι Αφρικανοί ζουλού (!!!), και κάτω από τους «εξελιγμένους μαιάνδρους» (σβάστικες) εξορμούσαν οι μεν στους δε, δήθεν ότι αναπαριστούσαν την αρχαία μάχη των Θερμοπυλών.

Η εικόνα:

Τόπος: Θερμοπύλες. Χρόνος: Ιούλιος μήνας, ντάλα καλοκαίρι. Ναζήδες χιτλερόψυχοι ντυμένοι με περίεργα αστεία κοστούμια και στολές, σε παράταξη, και κάτω από «εξελιγμένες σβάστικες» (μαιάνδρους), δίπλα σε βωμούς που καίνε, με κάτι δάδες και κάτι άλλες φωτιές και στεφάνια, επιδίδονται σε γελοίες θεατρικές παραστάσεις και κιτς τελετές-φιέστες. Ελεος.

 

Απίστευτο θέαμα, σωστά;;;

Ας δούμε άλλες 1-2 φωτογραφίες ακόμα από το 1941 από την ίδια αυτή κιτε τελετή-φιέστα. Πρώτα ένας ακόμη ναζί χιτλερόψυχος, τον βλέπουμε να καταθέτει στεφάνι και να χαιρετάει ναζιστικά μπροστά στο μνημείο των Θερμοπυλών.

 

Τόπος: Θερμοπύλες. Χρόνος: Ιούλιος μήνας, ντάλα καλοκαίρι. Στην ίδια κιτς τελετή-φιέστα, ναζί χιτλερόψυχος καταθέτει στεφάνι και χαιρετάει ναζιστικά μπροστά στο μνημείο των Θερμοπυλών.