Αγνωστο σπάνιο φιλμ από τις μέρες της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς, Οκτώβριος 1944

Τα αμερικανικά Εθνικά Αρχεία (‘National Archives’), που βρίσκονται στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα ένα φιλμ του αμερικανικού στρατού, από το 1944, διάρκειας 9.54′, με ημερομηνία 29/11/1944 και περιγραφή ‘Athens Greece / Surrender of 50,000 German Soldiers, Beaugency, France (Nov. 29, 1944)’, τμήμα της συλλογής ‘WWII Archive’, και με κωδικό ‘National Archives Identifier: 17222‘.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

Το δεύτερο τμήμα του τίτλου (‘Surrender of 50,000 German Soldiers, Beaugency, France, Nov. 29, 1944’) είναι βέβαια λάθος, αφού πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό φιλμ με σκηνές από τη Γαλλία.

Στο ελληνικού ενδιαφέροντος φιλμ, υπάρχουν σκηνές διάρκειας περίπου 4.30′, των οποίων η λήψη είχε γίνει στην Ελλάδα, κατά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Πρόκειται, σε μεγάλο βαθμό, για σκηνές άγνωστες μέχρι τώρα.

Το φιλμ:

https://archive.org/details/ADC-3419a

 

Και με μια πρόχειρη ταυτοποίηση (κάθε προσθήκη και κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτες) μπορούμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή του τι ακριβώς βλέπουμε.

Advertisement

Σκηνή Πέμπτη #05: Νοέμβριος 1977, προεκλογική περίοδος, Ιταλία, Γραφεία Εθνικής Παράταξης στον Πύργο Αθηνών, Φυλακές Κορυδαλλού, Ξενοδοχείο Caravel (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Πέμπτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

 

---

 

@@@ Σκηνή Πέμπτη: Νοέμβριος 1977, προεκλογική περίοδος, Ιταλία, Γραφεία Εθνικής Παράταξης στον Πύργο Αθηνών, Φυλακές Κορυδαλλού, Ξενοδοχείο ‘Caravel’

Την ώρα που Πλεύρης, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Μιχαλολιάκος και Παξινόπουλος είχαν συνεχόμενα μπλεξίματα με την Δικαιοσύνη και έλυναν τις διαφορές τους, στον 17ο όροφο του ‘Πύργου Αθηνών’, σε έναν ολόκληρο όροφο 400 τετραγωνικών μέτρων, παρατηρούνταν ασυνήθιστα μεγάλη κίνηση, κυρίως τριών ομάδων ανθρώπων που εργάζονταν προεκλογικά: δικηγόρων, εκδιωχθέντων αξιωματικών και νεαρών νεοφασιστών. Εκεί βρίσκονταν τα κεντρικά γραφεία της χουντοβασιλικής ‘Εθνικής Παράταξης’ του Στέφανου Στεφανόπουλου. Οι πολλές διαδρομές των δικηγόρων γίνονταν μεταξύ των γραφείων αυτών και των Φυλακών Κορυδαλλών. Στις Φυλακές, στην ‘ιδιαίτερη πτέρυγα’ κρατούνταν δύο ειδών έγκλειστοι: οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος και οι συλληφθέντες για φασιστικές τρομοκρατικές πράξεις, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν κι αυτοί ‘κρατούμενοι ειδικής κατηγορίας’. Αγνωστο πως, η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης είχε επιτρέψει αυτή τη συνύπαρξη στο ‘Ξενοδοχείο‘, και δεν τοποθέτησε τους νεοφασίστες μαζί με τον γενικό ποινικό πληθυσμό των φυλακών, όπως έκανε με τους ‘αναρχοαριστερούς’. Ετσι, συνέβαιναν σπαρταριστά επεισόδια: Οι νεοναζί, παριστάνοντας τους ‘θεωρητικούς’ της ακροδεξιάς και φορώντας σβάστικες και χακί στρατιωτικές στολές και αφήνοντας χιτλερικά μουστάκια, έκαναν μαθήματα στους χουντικούς αξιωματικούς, τους ορμήνευαν ‘τι δεν έπραξαν καλά’ και τους πίεζαν ‘να παραδεχτούν τα λάθη τους’ [64]. Οι χουντικοί, όμως, παρότι εκνευρίζονταν με τα ‘τσογλάνια‘, είχαν άλλες σκοτούρες. Επρεπε ν’ ασχοληθούν και να συντονίσουν τον προεκλογικό αγώνα της ‘Εθνικής Παράταξης‘. Μάλιστα, είχε κηρυχτεί και ανακωχή μεταξύ παπαδοπουλικών και ιωαννιδικών. Το κύριο θέμα ήταν η αμνηστία, και οι ασυνήθιστα πολλές διαδρομές δικηγόρων που προαναφέραμε, γίνονταν διότι η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης είχε δώσει διαταγές στον Διευθυντή των φυλακών Παπαθανασίου να διευκολύνει τις επαφές μεταξύ δικηγόρων και εγκλείστων, σε τέτοιο σημείο ώστε η αίθουσα επισκεπτηρίου να μοιάζει με προεκλογικό κέντρο της ‘Εθνικής Παράταξης’ [65].

Η ‘Εθνική Παράταξη’ ήταν μια προσπάθεια να βρεθούν κάτω από την ίδια στέγη οι ευρισκόμενοι δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, όλων των αποχρώσεων. Το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν περιελάμβανε από αστούς ακροδεξιούς και δεξιούς-βασιλικούς απογοητευμένους, χουντικούς εντός κι εκτός του στρατεύματος και των Σωμάτων Ασφαλείας, ‘σταγονίδια’, ελληνοκεντριστές, εθνικιστές, εθνικοσοσιαλιστές και φασίστες μέχρι βομβιστές, κακοποιούς και ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου. Συμμετείχε, επίσης, μια ομάδα ακροδεξιών και φασιστών που εκφράζονταν μέσα από το ‘εθνικιστικό’ (εθνικοσοσιαλιστικό) περιοδικό ‘Κίνημα’ (αργότερα συνιδρυτές του φασιστικού ΕΝΕΚ), στην έκδοση του οποίου συμμετείχε και ο Τάκης Μπαλτάκος, ο ΓΓ της κυβέρνησης Σαμαρά και φίλος του Μιχαλολιάκου από το 1973 και τα χρόνια της ΕΟΚΑ Β και μετά [66], αυτός που συνομιλούσε με τους νεοναζί και κάρφωνε τον φίλο του πρωθυπουργό Σαμαρά στον Κασιδιάρη. Μια άλλη κατηγορία ακροδεξιών που συστρατεύτηκαν με την ‘Εθνική Παράταξη’ -με κάποια ειδικά χαρακτηριστικά- ήταν όσοι συμμετείχαν στα δίκτυα που δημιουργήθηκαν στην Ιταλία από τις επαφές Ελλήνων φασιστών με τους Ιταλούς ομοϊδεάτες τους και με την χουντική ΚΥΠ στον ρόλο του καταλύτη, όπως ο κύκλος των φασιστών που βρίσκονταν στον ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) [67], στους οποίους ηγετικό στέλεχος ήταν ο Τάκης Μιχαλόλιας (Παναγιώτης Μιχαλολιάκος, γνωστός ήδη από την ΕΚΟΦ και από το 1963) [68], αδερφός και σημερινός συνήγορος του Φύρερ της χρυσαβγίτικης ναζιστικής συμμορίας. Ο ΕΣΕΣΙ, με ιδιαίτερο προσωπικό διάταγμα του Παπαδόπουλου από τον Ιούλιο του 1967, δηλαδή μόλις 2-3 μήνες μετά το πραξικόπημα, πέρασε στην άμεση δικαιοδοσία της ΚΥΠ. Αμεσοι στόχοι του ΕΣΕΣΙ ήταν η παρακολούθηση των αντιφασιστών φοιτητών στην Ιταλία και στο εξωτερικό, η σύνταξη αναφορών για τη δράση τους για λογαριασμό της ΚΥΠ, η συγκέντρωση πληροφοριών για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών και η συνεργασία και η συντονισμένη δράση με τις ιταλικές νεοφασιστικές οργανώσεις, στη βάση της ‘στρατηγικής της έντασης‘ -δράσεις που συμπεριλάμβαναν από επιθέσεις σε εβραϊκές συναγωγές, μαφιόζικα χτυπήματα, βία και επιθέσεις σε δημοκρατικούς αγωνιστές μέχρι και τρομοκρατικά χτυπήματα που έφταναν μέχρι και σε βομβιστικές επιθέσεις με νεκρούς. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, και αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρχαν μέλη του ΕΣΕΣΙ (εννοείται, Ελληνες) που κυκλοφορούσαν στα ιταλικά πανεπιστήμια την περίοδο 1968-1973 με στολές βαθμοφόρων των Waffen-SS (!!!) [69].

Η ιταλική Γερουσία ερευνούσε τις σχέσεις των Ελλήνων φασιστών του ΕΣΕΣΙ με τους Ιταλούς συναδέλφους και ομοϊδεάτες τους, όπως τον Pino Rauti και τον Stefano Delle Chiaie και τις οργανώσεις τους όπως την Ordine Nuovo και την Avanguardia Nazionale. Εδώ μια σελίδα από την έκθεση της ερευνητικής επιτροπής της ιταλικής Γερουσίας για τα αιματηρά γεγονότα της περιόδου της «στρατηγικής της έντασης» και τον ρόλο της Ordine Nuovo (Senato della Repubblica, Camera dei Deputati, «Commissione Parlamentare d’Inchiesta sul Terrorismo in Italia e sulle Cause della Mancata Individuazione dei Responsabili delle Stragi», 26/04/2001) [70], προσβάσιμη στον ιστότοπο της Γερουσίας.

 

Για τις σχέσεις του Πίνο Ράουτι και των άλλων Ιταλών φασιστών-τρομοκρατών με τον Κώστα Πλεύρη και για τα απανωτά ταξίδια τους από και προς τις δύο χώρες, θα διαβάσετε στα βιβλία του Νίκου Κλειτσίκα και αλλού (όπως και για εκείνο το περίφημο εκπαιδευτικό ταξίδι στην Κέρκυρα το Πάσχα του Απριλίου του 1968)· εδώ μας ενδιαφέρουν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα από εκείνη την εποχή, όπως ο -αργότερα γνωστός υπαρχηγός και μέντορας του Καρατζαφέρη- Σπύρος Σταθόπουλος που σπούδαζε στη Νάπολη [71], ο -αργότερα υποψήφιος με ΕΝΕΚ και Χρυσή Αυγή, όταν είχε μεταλλαχτεί σε ‘Πατριωτική Συμμαχία’- Θεόδωρος Καραμπέτσος που σπούδαζε στη Μοδένα [72], ο Γιώργος Βεντούρης, που είδαμε προηγουμένως (αρχηγός της εθνικοσοσιαλιστικής τάσης) στη Ferrara [73] και ο Γιάννης Μούρτος στο Belluno [74]. Ο Μιχαλόλιας με τον Σπύρο Σταθόπουλο και τον Θεόδωρο Καραμπέτσο προχώρησαν τον Οκτώβριο του 1976 στη δημιουργία μιας πολιτικής κίνησης με το όνομα ‘Πατριωτικός Σύνδεσμος Αθηνών Ιωάννης Καποδίστριας‘ και στην έκδοση του περιοδικού-δημοσιογραφικού οργάνου ‘Νέα Ενιαία Δεξιά‘, το οποίο τάχθηκε με την ‘Εθνική Παράταξη’ στις εκλογές του Νοεμβρίου 1977. Μεταξύ των στελεχών του ‘Ιωάννη Καποδίστρια’, σύμφωνα με το περιοδικό ‘Αντί‘, φέρεται να είναι και ο μικρός αδελφός Νίκος Μιχαλολιάκος [75]

Αρχές δεκαετίας του 1970, το 1ο συνέδριο της ΕΣΕΣΙ στην Ιταλία.

 

Συνεργασία του ιστολογίου μας με τα «Ενθέματα» της κυριακάτικης «Αυγής» – Το πρώτο σημείωμα για την άγνωστη εφημερίδα «Η Ελλάς» των Δεκεμβριανών

Από την Κυριακή 04 Δεκεμβρίου 2011, το ιστολόγιό μας εγκαινιάζει τη συνεργασία του με το ένθετο ‘Ενθέματα‘ της κυριακάτικης Αυγής. Το πρώτο σημείωμα, που το υπογράφει ο συνεργάτης μας Κλέων Ιωαννίδης (ή Κλέων Νεμέας, για τους φίλους του μπλογκ), έχει τίτλο ‘«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών ένα άγνωστο ντοκουμέντο‘.

Μπορείτε να το διαβάσετε ον-λάιν στον ιστότοπο της Αυγής, κλικ εδώ ή στο μπλογκ των ‘Ενθεμάτων’, κλικ εδώ.

Το φύλλο με ημερομηνία 08/12/1944.

 

Θυμίζουμε ότι όλα τα σημειώματα του ιστολογίου μας που γράφτηκαν ειδικά για τα ‘Ενθέματα’ βρίσκονται εδώ, Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ,

«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών, ένα άγνωστο ντοκουμέντο

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2011

Με το άρθρο αυτό, τα «Ενθέματα» εγκαινιάζουν, με μεγάλη χαρά, τη συνεργασία τους με το ιστολόγιο της «Βασιλικής Μετατρούλου». Με την ευκαιρία επετείων, και όχι μόνο, ο Κλέων Ιωαννίδης, εκ μέρους του ιστολογίου, θα ανασύρει τεκμήρια, αναδεικνύοντας άγνωστες πλευρές τις ιστορίας. Όπως μας λέει, «ο ιστορικός οφείλει να φτιάξει μια αφήγηση που διερευνά τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις, τις συμπλεύσεις, που εξηγεί τη ροπή των γεγονότων. Όλα αυτά, κάτω από την επίδραση των ιδεών, και μέσα στον ορίζοντα που οι ιδέες καθορίζουν. Να βλέπει τους συσχετισμούς, τις αντίθετες ή τις παράλληλες διαδρομές, τις ανατροπές. Και να ερμηνεύει τον βηματισμό της κοινωνίας και των ανθρώπων. Αλλιώς, ‘δεν είναι Ιστορία, είναι καταγραφή γεγονότων, αποδελτίωση’, όπως σημείωσε ο Νίκος Σβορώνος. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, τη ρήση του Φίλιππου Ηλιού, ‘στα δικαιώματα του πολίτη θα έπρεπε να ανήκει και το δικαίωμα να γνωρίζει την ιστορία του‘ ».
ΕΝΘEMATA

Ενθέματα Αυγής, Κυριακή 04/12/2011. Εφημερίδα Η ΕΛΛΑΣ η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών.

 

«Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών, ένα άγνωστο ντοκουμέντο

Στις 4 Δεκεμβρίου 1944, με το ξέσπασμα των γεγονότων που έμειναν στην Ιστορία ως «Δεκεμβριανά», ο υφυπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως Πέτρος Γαρουφαλιάς εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Αι σημεριναί συνθήκαι, λόγω ιδία της ελλείψεως μέσων ακριβούς διαφωτίσεως παρέχουν εξαιρετικώς πρόσφατον έδαφος εις την κυκλοφορίαν ψευδών ειδήσεων. Εφιστάται επομένως ιδιαιτέρως η προσοχή του κοινού εις το σημερινόν εύκολον έργον των διαδοσιών».

Η κυβερνητική πλευρά βρισκόταν μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση: «αποκλεισμένη σε μια στενή λωρίδα λίγων τετραγώνων γης και εγκλεισμένη στο ξενοδοχείο της ‘Μεγάλης Βρεττανίας’, δεν είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με τον αθηναϊκό λαό», και αποκομμένη (και) από την επαρχία δεν είχε καμία δυνατότητα να αντικρούσει τα «δηλητηριώδη ψεύδη των στασιαστών» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Το αθηναϊκό κοινό ενημερωνόταν από άλλες πηγές, ακόμη και από τα «εαμικά χωνιά», την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δεν είχε καμία δυνατότητα δημόσιου λόγου, αν αυτός δεν περνούσε από τα «φίλτρα» των βρετανών συμμάχων της.

Ντοκουμέντο: Εφημερίδα «Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών του 1944 – Ολα και τα 46 φύλλα

Με μεγάλη χαρά, και με κάποια υπερηφάνεια, το ιστολόγιο παρουσιάζει ένα μοναδικό ντοκουμέντο (ορθότερα: σειρά ντοκουμέντων) από την περίοδο των Δεκεμβριανών του 1944, που έρχεται να καλύψει (πιστεύουμε) ένα μεγάλο κενό, τόσο στη βιβλιογραβία περί Δεκεμβριανών, όσο και στις διαθέσιμες πηγές για την περίοδο εκείνη, κατά την οποία, μέσα σε λίγες εβδομάδες άλλαξε η πορεία της χώρας.
Πρόκειται για την επίσημη κυβερνητική εφημερίδα με τίτλο ‘Η Ελλάς’, και υπότιτλο ‘Ημερήσια πρωινή εφημερίδα‘ και ‘Οργανο του ελληνικού λαού’, εκτός από το πρώτο φύλλο, της 5ης Δεκεμβρίου 1944, που ονομαζόταν ‘Επίσημον Δελτίον Πληροφοριών του Υφυπουργείου Τύπου και Διαφωτίσεως’.

Το πρώτο φύλλο σε μορφή προκήρυξης (όχι χρονολογικά). Επεφτε σαν προκήρυξη από τα αγγλικά αεροπλάνα.

 

Κυκλοφόρησαν συνολικά 46 φύλλα, από την 5η Δεκεμβρίου 1944 έως την 21η Ιανουαρίου 1945.

Εχουμε την εντύπωση ότι το υλικό αυτό, από τα άρθρα των 46 τευχών της εφημερίδας, έχει αγνοηθεί από ιστορικούς και ερευνητές, και μάλιστα πλήρως, διότι δεν μπορούμε να φέρουμε στη μνήμη μας κάποια π.χ. αναφορά, βιβλιογραφική ή απλή, σε κείμενο από τα άρθρα της εφημερίδας αυτής
Ολα αυτά τα τεύχη, συνολικά 46 εκδόσεις, μαζί με τα παραρτήματα και τις έκτακτες εκδόσεις, οι αναγνώστες του ιστολογίου μας θα έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν αμέσως εδώ παρακάτω.

Την περίοδο των Δεκεμβριανών κυκλοφορούσαν πολλές εφημερίδες και έντυπα.
Εντελώς ενδεικτικά:
Στην ΕΑΜική πλευρά π.χ. κυκλοφορούσε ο Ριζοσπάστης, η Λαοκρατία, η Ελεύθερη Ελλάδα, η Λαίκή Φωνή στη Θεσσαλονίκη, η Αλληλεγγύη όργανο της ‘Εθνικής Αλληλεγγύης’, η Νέα Γενιά της ΕΠΟΝ κ.λπ.
Η αντιΕΑΜική πλευρά επίσης είχε τη δυνατότητα να εκδίδει τα δικά της έντυπα: Το Ελληνικόν Αίμα, η Μεγάλη Ελλάς της ΕΔΕΕ, η Δόξα της ΠΕΑΝ, η Δημοκρατική Σημαία του ΕΔΕΣ κ.λπ.
Είχαν επίσης εμφανιστεί και εφημερίδες, ας τις πούμε, δημοσιογραφικές ή/και ιδιωτικές ή/και εμπορικές, όπως η Ελευθέρα Πόλις του Νάσου Μπότση, τα Καθημερινά Νέα του Λουκή Ακρίτα, η Αλήθεια, στον Πειραιά η Φωνή του Πειραιώς κ.ο.κ.
Από την Κατοχή, επίσης, συνέχιζαν την έκδοσή τους η Δημοκρατία και η Ελευθερία.
Οι Αγγλοι κι αυτοί είχαν τη δυνατότητα να τυπώνουν καθημερινό ‘Δελτίο Ειδήσεων’, στα ελληνικά ασφαλώς («Εκδίδεται υπό του Στρατηγείου των κατά ξηράν εν Ελλάδι δυνάμεων»), αλλά και φωτο-περιοδικά, με πολλές-πολλές φωτογραφίες και σχεδόν καθόλου κείμενο, όπως αυτό με τον τίτλο ΑΕΡΑ (ακρωνύμιο ΑΕΡΑ=Αγγλία Ελλάδα Ρωσία Αμερική), το οποίο τυπωνόταν στο Κάιρο, κυκλοφορούσε (και) στην Ελλάδα, και είχε κάνει 80 εκδόσεις μέχρι το Φεβρουάριο του 1945,
και τα ΦΩΤΟ-ΝΕΑ, έκδοση της AGIS, Αγγλοελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τα οποία μέχρι τον Φεβρουάριο του 1945, είχαν κυκλοφορήσει 30 τεύχη.

Και η επίσημη κυβερνητική πλευρά;;; (θα ρωτούσε κανείς).
Οπως ακριβώς αναρωτηθήκαμε κι εμείς.

Η ερώτησή μας αυτή απαντήθηκε.

Με το ξέσπασμα των πρώτων συγκρούσεων, ο Υφυπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως Πέτρος Ευαγ. Γαρουφαλιάς κάλεσε τον άδελφό του Δημήτριο Ευαγ. Γαρουφαλιά (1904-1978)  πολιτικό μηχανικό και έφεδρο Ανθυποπλοίαρχο την περίοδο των Δεκεμβριανών και του ζήτησε να βρεθεί μία λύση, ώστε η επίσημη Κυβέρνηση να μπορέσει να κυκλοφορεί κάποιο έντυπο, κάποια εφημερίδα, που να απηχεί τις απόψεις του επίσημου κράτους («[…] της αποκλεισμένης, σε μια στενή λωρίδα λίγων τετραγώνων γης και εγκλεισμένης στο ξενοδοχείο της ‘Μεγάλης Βρεττανίας’, Κυβερνήσεως»).
Το πρόβλημα ήταν πολύ σημαντικό, κατά τον Υφυπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά, διότι το αθηναϊκό κοινό ενημερωνόταν από άλλες πηγές, ακόμη και από τα «εαμικά χωνιά», ενώ η Κυβέρνηση, αποκομμένη (και) από την επαρχία δεν είχε καμμία δυνατότητα να αντικρούσει τα «δηλητηριώδη ψεύδη των στασιαστών».
Πράγματι, οι περισσότεροι υπάλληλοι του Υφυπουργείου Τύπου, φίλα προσκείμενοι στο ΕΑΜ «είχαν ουσιαστικά ατονήσει και είχαν συμπαραταχθεί με τη διαταχθείσα από το ΕΑΜ γενική απεργία». Από την άλλη, τα μέλη του Σωματείου Τυπογράφων και Τεχνικών Τύπου ανήκαν κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ΚΚΕ και βρίσκονταν επίσης σε απεργία. Ολα τα τυπογραφεία βρίσκονταν είτε σε ΕΛΑΣιτοκρατούμενες περιοχές, είτε σε επικίνδυνες ζώνες.
Τελικά, ο Δημήτρης Γαρουφαλιάς, με τη βοήθεια του Αχιλλέα Κύρου, βρήκαν έναν Αρτινό τυπογράφο και έφεδρο Λοχία, ο οποίος τους οδήγησε σε ένα υπόγειο όπου βρισκόταν μια παλιά τυπογραφική μηχανή.
Αμέσως, ήδη την 5η Δεκεμβρίου 1944, δηλαδή τη μεθεπομένη του συλλαλητηρίου, το ‘Επίσημον Δελτίον Πληροφοριών του Υφυπουργείου Τύπου και Διαφωτίσεως’ ήταν πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Δημήτριου Γαρουφαλιά, «για λόγους καλυτέρας εντυπώσεως και ιδιαίτερα για να δοθεί μια πνοή αντικειμενικής αισιοδοξίας πως αποτυχαίνει η ανακατάληψη των Αθηνών και η νόμιμη τάξη θα επικρατήσει, αποφασίσθηκε να αλλάξει ο τίτλος σε ‘Η Ελλάς, Ημερήσια πρωινή εφημερίδα, Οργανο του ελληνικού λαού’»..
Ενα ακόμη απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό έργο του Δημήτριου Γαρουφαλιά:

Ο Δημήτριος Γαρουφαλιάς θυμάται τις διεργασίες πριν από την έκδοση της εφημερίδας.

 

Η εφημερίδα ήταν δισέλιδη, μεγάλου σχήματος, 31 εκ επί 24 εκ. Κάποιες εκδόσεις της ήταν σε μαγαλύτερο σχήμα σαν εφημερίδα τοίχου. Στη διάρκεια των 46 αυτών ημερών, έκανε και κάποιες έκτακτες εκδόσεις.
Στο περιεχόμενό της υπήρχαν από τα πολύ σοβαρά και σπουδαία (π.χ. οι ανακοινώσεις του Ρόναλντ Σκόμπι και τα πρακτικά της σύσκεψης υπό τον Γουίνστον Τσόρτσιλ), μέχρι μικρές ειδήσεις, π.χ. για τα θέατρα και τους κινηματογράφους, ή ακόμη και ειδήσεις της μίας γραμμής του τύπου «Ευρέθη σάκος με 7 μαχαίρια. Πιστεύεται ότι ανήκει σε ΕΛΑΣίτη».
Η επιρροή του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και των απόψεων του ήταν εμφανής: Σε αυτήν την εφημερίδα ανακοινώθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1944 η ίδρυση του ‘Αριστερού Μετώπου Ελλάδος’, ενός συνασπισμού ‘σοσιαλιστικών’, ας πούμε, κεντρώων-κεντροαριστερών κομμάτων και μικρών ομάδων υπό την αρχηγία του Γεωργίου Παπανδρέου.
Οπως επίσης εμφανής ήταν και η επιρροή των Αγγλών, με τις αναδημοσιεύσεις των λόγων του Τσόρτσιλ και του Ηντεν, τα νέα από τη βρεττανική Βουλή, τα ανακοινωθέντα του Ρόναλντ Σκόμπυ κ.ο.κ.

Το φύλλο με ημερομηνία 08/12/1944.

 

Ολα τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν από την «Ελλάδα» μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω, απλωμένα σε 512 σελίδες μεγέθους Α4.

Κλείνουμε με μία παράκληση:
Εχουμε την εντύπωση ότι αυτό το υλικό, που οπωσδήποτε προσθέτει σημαντικά στοιχεία στη μελέτη των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 1944, δεν έχει αξιοποιηθεί από τους ιστορικούς και τους ερευνητές.
‘Σπάμε το κεφάλι μας‘, που λένε, αλλά δεν μπορούμε να θυμηθούμε κάποια αναφορά σε κάποιο κείμενο, σχετική με την εφημερίδα αυτή.
Ενδεχομένως και να κάνουμε λάθος.
Θα παρακαλούσαμε, λοιπόν, τους αναγνώστες του ιστολογίου, να μας γράψουν 2-3 γραμμές, και να μας ενημερώσουν,
αν τυχόν έχουν υπόψη τους κάποιο βιβλίο, μονογραφία, εργασία, κείμενο, οτιδήποτε που να αναφέρει την εφημερίδα αυτή, είτε σαν βιβλιογραφική παραπομπή, είτε σαν απλή αναφορά στην ύπαρξή της,

Αποστασία 1965 – Η επιστολή που δεν έστειλε ο Μητσοτάκης στον Γεώργιο Παπανδρέου

Η τρίτη κατά σειράν κυβέρνηση που στηρίχτηκε στους αποστάτες που αποσκίρτησαν από την Ενωση Κέντρου. Ο πρωθυπουργός Στέφανος Στεφανόπουλος, οι αποστάτες («Η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών έγινε με εξαγορά, με εξαγορά συνειδήσεων, με υπουργοποίηση ανθρώπων που ποτέ δεν θα εγίνοντο υπουργοί, υπό άλλας συνθήκας», σημείωνε αργότερα ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος), και πίσω, κοντεύει να τρελαθεί απ’ τη χαρά του, ο Μητσοτάκης. Από ‘Σκηνή Πέμπτη‘.

 

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 2002 έδωσε στη δημοσιότητα μια επιστολή δική του και των Δημήτρη Παπασπύρου και Χρήστου Αποστολάκου (βουλευτών της Ενωσης Κέντρου), με ημερομηνία 15 Ιουλίου 1965, στην οποία εγκαλούν το Γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου, και τον προειδοποιούν

Κύριε Πρόεδρε,
Εν όψει της αποφασιστικής απογευματινής σς συναντήσεως μετά του Βασιλέως, θεωρούμεν καθήκον μας να σας επιδημάνωμεν ότι προχωρείτε εις αποφάσεις αι οποίαι είναι δυνατόν να αποβούν μοιραίαι διά την τύχην της Δημοκρατικής Παρατάξεως και της Χώρας, χωρίς να συμβουλευθήτε κανένα από τα αρμόδια όργανα της Κυβερνήσεως και του Κόμματος, και, το χειρότερον όλων, χωρίς να ενημερώσετε ουδένα επί του περιεχομένου της αλληλογραφίας σας μετά του Bασιλέως, του οποίου τας ακριβείς απόψεις και αυτήν ακόμη την στιγμήν αγνοούμεν.
Παρακαλούμεν συνεπώς όπως, έστω και την υστάτην αυτήν ώραν, συγκαλέσητε την Πολιτικής Επιτροπήν, της οποίας την σημερινήν συνεδρίασην εματαιώσατε, και ακούσητε τας απόψεις της αφού, φυσικά, την ενημερώσητε πλήρως εφ’ όλων των σχετικών στοιχείων.
Μετά τιμής
(Υπογραφές των τριών)

Την επιστολή δεν την έστειλαν ποτέ. Οπως εξήγησε ο Μητσοτάκης το 2002, για να μην αποδυναμώσουν την διαπραγματευτική ισχύ του Γέρου στην επικείμενη συνάντηση του με τον Κοκό..

Για την κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου, ο Μητσοτάκης έχει πολύ θετική γνώμη (αλίμονο!) και υποστηρίζει ότι επί 15 μήνες που βρισκόταν στην εξουσία, είχε ήδη εκτονώσει την πολιτική ατμόσφαιρα. Λέει επίσης (όλα αυτά είναι δικά του λογια) ότι την κυβέρνηση Στεφανόπουλου