Οταν το καθεστώς Σαμαρά μιμείται το καθεστώς Μεταξά – Απόλυση και επαναπρόσληψη των υπαλλήλων της Ραδιοφωνίας το 1939

Αυτές τις μέρες, αναλάβαμε την υποχρέωση να γράψουμε ένα κείμενο για το ραδιόφωνο τον καιρό της Κατοχής, και ειδικά για τα γεγονότα την πρώτη μέρα της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μήπως απαντηθεί τελικά το ερώτημα πολλών, αν δηλαδή ο ραδιοσταθμός είχε σιγήσει ποτέ και το τι ακριβώς είχε συμβεί με την μετάδοση του σήματος, ειδικά σε τέτοιου είδους σημαδιακές ημέρες [Σ.Σ.: Φυσικά, οι αναγνώστες του ιστολογίου θα ενημερωθούν για την μικρή μας αυτή έρευνα].
Επάνω στην έρευνα που κάνουμε, καθώς ανοίξαμε πολλά βιβλία για να σχηματίσουμε τη μεγαλύτερη εικόνα, όπως κάνουμε συνήθως, ανοίξαμε και μια προπαγανδιστική έκδοση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και συγκεκριμένα του «Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού, Διεύθυνσις Λαϊκής Διαφωτίσεως» με τίτλο «Τέσσαρα χρόνια διακυβερνήσεως Ιωάννου Μεταξά Τόμος Δ’«, εκδόσεις 4ης Αυγούστου, Αθήνα, 1940, και στο κεφάλαιο «Η συντελεσθείσα υπό του Κράτους της 4ης Αυγούστου αναδημιουργία και εις την Ραδιοφωνίαν», πέσαμε επάνω σε μια εκπληκτική λεπτομέρεια, που θα ήταν κρίμα να μην την μοιραστούμε με τους επισκέπτες του ιστολογίου.

Να πούμε πρώτα, ότι η πρώτη-πρώτη εκπομπή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών έγινε στις 25 Μαρτίου 1938, π.χ. κλικ εδώ.

Λίγους μήνες μετά, λοιπόν, τον Φεβρουάριου του 1939, το καθεστώς Μεταξά, προφανώς συνειδητοποιώντας τη δύναμη του νέου μέσου, αποφάσισε τη μεταφορά της αρμοδιότητας στο Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού (δηλαδή Προπαγάνδας), με σκοπό να βελτιωθούν «ζητήματα προγράμματος, ζητήματα τεχνικά και ζητήματα οικονομικά». Η πρώτη-πρώτη κίνηση του καθεστώτος και του υπουργού Θεολόγου Νικολούδη (1890-1946) ήταν …
… και όμως, είναι απίστευτο, να απολύσει όλους τους εργαζόμενους και να επαναπροσλάβει ευθύς αμέσως ένα ποσοστό 40% αυτών, διά να «εργασθούν συντόνως και αρμοδίως» (!!!).

Εδώ, σελίδα 150:

Με τας γενομένας μεταρρυθμίσεις.

 

______
Οπως διαβάζουμε παρακάτω, η αναμόρφωσις του προγράμματος είχε στην πρώτη προτεραιότητα την «μετάδοσιν των αγορεύσεων του Αρχηγού της Κυβερνήσεως κ. Ιωάννου Μεταξά».

Advertisement

Κάποιες λιγότερο γνωστές στιγμές του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1935-2012)

Είναι μάλλον ειρωνία της τύχης, η είδηση στον επίσημο ιστότοπο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, για την έναρξη των γυρισμάτων της νέας του ταινίας, αναρτήθηκε μόλις λίγες ώρες πριν από τον άδικο θάνατό του. Διαβάζουμε εδώ

Η Άλλη Θάλασσα

Θεόδωρου Αγγελόπουλος (1935-2012)

 

Τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου με τίτλο, «Η Άλλη Θάλασσα», ξεκίνησαν στις αρχές Ιανουαρίου.

Πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων ο Τόνι Σερβίλο και η Ειρήνη Στρατηγοπούλου.

Τα γυρίσματα της ταινίας θα πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα, την Κύπρο και θα διαρκέσουν 10 εβδομάδες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων θα γίνουν στον Πειραιά και θα συνεχιστούν στην Πάτρα και στο θέατρο Ρέξ.

Καταχώριση είδησης: 24/01/2012 – 12:34:05

# Θυμηθήκαμε όταν το 1990, ο Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης είχε αφορίσει τον σκηνοθέτη, απλά και μόνο διαβάζοντας το σενάριο της ταινίας ‘Το μετέωρο βήμα του πελαργού’. Ηταν τότε που τον αποκαλούσε ‘Διαβολόπουλο’.

Ενα γαλλικό ντοκυμανταίρ, για πρώτη φορά με ελληνικούς υπότιτλους, που αναδεικνύει τον εθνικιστικό παροξυσμό που πυροδότησε στη Φλώρινα το βαθύ κράτος και ο μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου ‘Το μετέωρο βήμα του πελαργού’. Εχει τίτλο ‘Ταινία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης’ (το πρωτότυπο στα γαλλικά, εδώ):

 

Αντα Ψαρρά – Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει» (άρθρο-παρέμβαση για την εκπομπή της ΕΡΤ με τους απεξαρτημένους στην «Ελευθεροτυπία» 2011-12-21-)

Συνέχεια στα άρθρα με θέμα τις εξαρτησιογόνες ουσίες και την απεξάρτηση από την Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του “Ιού“, με ένα νέο άρθρο-παρέμβαση με τίτλο «Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει»«, από την «Ελευθεροτυπία» της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου 2011.

Θυμίζουμε, όλα τα προηγούμενα σχετικά δημοσιεύματα βρίσκονται εδώ, στην κατηγορία «Απεξάρτηση«.

Σκίτσο του Θανάση Πέτρου

Οταν η ΕΡΤ «είναι εντάξει»

Της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ

Είναι γεγονός ότι όλες οι εκπομπές της τηλεόρασης που ασχολούνται με κοινωνικά ζητήματα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ασχολούνται με το θέμα των ναρκωτικών περισσότερο για να δημιουργήσουν στερεότυπα, πανικό και φόβο, παρά για να αναδείξουν το πρόβλημα και τις όποιες λύσεις του.

Πάρκα με πεταμένες σύριγγες, εξαϋλωμένες φιγούρες παιδιών με κρυμμένα πρόσωπα να απολογούνται για την «κατρακύλα» τους, πανικόβλητους περαστικούς να περνούν δίπλα από μισοπεθαμένα παιδιά κ.λπ. Ολη η προσπάθεια αρχίζει και τελειώνει συνήθως στην ανάγκη να κρύβεται το πρόβλημα, μαζί και οι άνθρωποι που υπομένουν τον αργό θάνατο, αλλά και οι οικογένειές τους. Να φύγουν οι σύριγγες από την κοινή θέα, να φύγουν οι εξαρτημένοι από το διάβα των περαστικών, να φύγει ο ΟΚΑΝΑ, να καθαρίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες, να κρυφτούν δηλαδή όλα στο αμέριμνο σκοτάδι της καθημερινής ζωής των «υγιών» πολιτών. Ολοι στις φυλακές ή στα ψυχιατρεία και να μην τους συναντάμε ποτέ.

Λάκης Σάντας (1922-2011): «Εμείς είμαστε δρακογενιά» + Τα ντοκουμέντα της κλοπής της σημαίας από την Ακρόπολη

Αυτά τα δύο παιδιά:

Οι φίλοι Μανώλης Γλέζος και Λάκης Σάντας όταν ήταν φοιτητές

 

Ανάγκασαν το σιδηρόφρακτο ναζιστικό καθεστώς και τους ντόπιους φασίστες συνεργάτες τους και δωσιλόγους να βγάλουν αυτές τις ανακοινώσεις:

 

Τα ντοκουμέντα: Αριστερά, η ανακοίνωση του Γερμανικού Φρουραρχείου, δεξιά η ‘Επικήρυξη Ελλήνων Φασιστών» (η αντίστοιχη τότε ΧΑ, στο τάκα-τάκα φτιαγμένη, Εθνικοσοσιαλιστική Φρουρά του Νίκου Μιχαλολιάκου, σόρι Νίκου Πάικου. Σε όλα μιλάνε για «κλοπή της κυματίζουσας σημαίας».

Τα ντοκουμέντα: Αριστερά, η Βραδυνή της επομένης και δεξιά το Ελεύθερο Βήμα Σε όλα μιλάνε για «κλοπή της κυματίζουσας σημαίας».

Οσο για το ηλίθιο ακροδεξιό ‘επιχείρημα’ τύπου «αν έχετε πάει στο στρατό γνωρίζετε ότι τη νύχτα έχει ήδη γίνει υποστολή της σημαίας, άρα ποια σημαία βρήκαν οι Γλέζος-Σάντας να κατεβάσουν; είναι ψέματα», εμείς να σημειώσουμε μόνο το εξής, για να ξεκαθαριστεί το θέμα μία και διά παντός:
Σύμφωνα με την εθιμοτυπία του πολέμου, η πολεμική σημαία του κράτους που έχει καταλάβει άλλο κράτος (όπως δηλαδή η πολεμική σημαία της Γερμανίας που κυμάτιζε στην Ακρόπολη) δεν υποστέλλεται ποτέ. Η εθνική σημαία του κράτους είναι αυτή που ανεβαίνει κάθε πρωί και κατεβαίνει κάθε δειλινό.

Βέβαια, πολύ καλύτερα αναλύει το ζήτημα και τις διαδρομές των αμέτρητων hoax και fake που έχουν κατασκευάσει οι ακροδεξιοί, από την εποχή του Μανιαδάκη μέχρι τις σκουπιδοσελίδες του σημερινού διαδκτύου, η καλύτερα έρευνα από τον Δημήτρη Ψαρρά, εδώ:

– Δύο ανεπιθύμητοι ήρωες
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/70537_dyo-anepithymitoi-iroes

– Δημήτρης Ψαρράς – Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη, Ο βουλευτής του ΛάΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος χέρι-χέρι με τον διαβόητο υπουργό του Μεταξά
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/10/09/dimitris-psarras-zilepse-doxa-maniadaki/

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, την οποία είχε δώσει στον Αλέξη Τσίπρα, το 2009, στο περιοδικό ‘ΕΨΙΛΟΝ’ της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, είχε πει ο Λάκης Σάντας:

Ντοκουμέντο της περιόδου του Εμφυλίου. Ο Λάκης Σάντας, που σύμφωνα με τον στρατηγό Σαρλ Ντε Γκολ ήταν μαζί με τον Μανόλη Γλέζο ‘οι πρώτοι αντιστασιακοί της Ευρώπης’ υπέστη διάωξεις που παραλίγο να τον στείλουν στο απόσπασμα -το ίδιο και ο Γλέζος. Εδώ, η στρατιωτική του ταυτότητα, Δεκέμβριος του 1948, έγκλειστος στη Μακρόνησο στο σκληρό Γ’ Τάγμα Σκαπανέων.

 

«Εμείς είμαστε δρακογενιά. Κοιμηθήκαμε πάνω στο χιόνι κι ανάμεσα στα σκίνα, δεχτήκαμε ιατρικές επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό, ζήσαμε στα ξερονήσια και τις φυλακές, μάθαμε εν ολίγοις ν’ αντέχουμε».

Ο Λάκης Σάντας στον ΕΛΑΣ, το 1943 ή 1944

 

Ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας έφυγε από τη ζωή ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της σημαίας με τη σβάστικα από την Ακρόπολη, μαζί με το Μανώλη Γλέζο,  και παραμονή της εργατικής Πρωτομαγιάς, κλικ εδώ.

Τρίτος από αριστερά στην επάνω σειρά είναι ο Λάκης Σάντας. Είναι ‘Η φρουρά του ασυρμάτου’ στην Πάρνηθα. Δεξιά του είναι ο καπετάν-Ρήγας (Γιάννης Ορφανός), πρώτος από αριστερά στη μεσαία σειρά ο γιατρός Μανώλης Αρούχ, δεύτερος από αριστερά ο θρυλικός Σαλβατόρ Μπακόλας (‘Σωτήρης’) και ένας απ’ όλους λογικά πρέπει να είναι ο ‘Μακαμπής’, που μάλλον λεγόταν Ιντο Ιμσι και ήταν από τη Θεσσαλονίκη. Οι τρεις (Σάντας, Ρήγας, Μακαμπής) έκαναν πολύ παρέα και ήταν οι πιο έμπιστοι της διοίκησης, σύμωνα με το βιβλίο του Λάκη Σάντα.

 

Το βιβλίο του Λάκη Σάντα, με τίτλο ‘Μια νύχτα στην Ακρόπολη, Μνήμες από μια σπουδαία εποχή’, κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις ‘Βιβλιόραμα’, κλικ εδώ.

Ο Νίκος Παπάζογλου και οι φίλοι του – Αγνωστες στιγμές, φωτογραφίες και βίντεο

Πρώτα ήταν ο απροσδόκητος χαμός του Μανώλη Ρασούλη, ένα μήνα πριν, κλικ εδώ. Και τώρα, επίσης αναπάντεχα (για τον πολύ κόσμο που τον αγαπούσε και τον εκτιμούσε), ο χαμός του Νίκου Παπάζογλου, κλικ εδώ.

Σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής, ας μοιραστούμε με τους αναγνώστες του ιστολογίου κάποιες σπάνιες στιγμές από την πορεία του Νίκου Παπάζογλου, κυρίως μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη.
Ολα αυτά που θα δείτε παρακάτω, προέρχονται από το προσωπικό αρχείο ενός καλού φίλου του ιστολογίου, που ήταν προσωπικός φίλος των δύο εκλιπόντων, ο οποίος μας (τα) εμπιστεύτηκε.

Πρώτα κάποιες φωτογραφίες από την ηχογράφηση το 1977 στο στούντιο ‘Αγροτικόν’ της Θεσσαλονίκης, του δίσκου ‘Η εκδίκηση της γυφτιάς’:

Νίκος Παπάζογλου στο στούντιο ‘Αγροτικόν’, 1977, η ηχογράφηση του δίσκου ‘Η εκδίκηση της Γυφτιάς’. Στο βάθος ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Νίκος Παπάζογλου, Αγροτικόν, 1977, Η ηχογράφηση του δίσκου ‘Η εκδίκηση της Γυφτιάς’.

 

Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Ξυδάκης και Διονύσης Σαββόπουλος το 1977, όταν γινόταν η ηχογράφηση του δίσκου ‘Η εκδίκηση της Γυφτιάς’:

Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Ξυδάκης και Διονύσης Σαββόπουλος το 1977 στην ηχογράφηση του δίσκου ‘Η εκδίκηση της Γυφτιάς’.

 

Ο Νίκος Παπάζογλου, την ίδια εποχή, επίσης στη Θεσσαλονίκη, στο αμφιθέατρο της Φυσικομαθηματικής Σχολής του ΑΠΘ ερμηνεύει τα τραγούδια από την ‘Εκδίκηση της γυφτιάς’: