Το hoax με την ‘Αθώωση Μιλόσεβιτς’

Αυτό το σημείωμα δεν είχε ποτέ τις προϋποθέσεις να γίνει ξεχωριστό άρθρο στο XYZ Contagion, και ο λόγος γι’ αυτό ήταν πως από τότε που κάποιοι σκαρφίστηκαν στο εξωτερικό το hoax με την δήθεν ‘αθώση Μιλόσεβιτς‘, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί ποτέ με αυτή την ανοησία. Απασχόλησε κυρίως μόνο περιθωριακές ακροδεξιές, φασιστικές, αντισημιτικές σελίδες, αν και ξεκίνησε από ανθρώπους της ψεύτικης ‘αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς’. Οι μόνες φορές που υπήρξαν αναφορές σε δυτικά σοβαρά μέσα ήταν για την διάψευση του hoax. Ετσι, το XYZ Contagion προτίμησε να γράψει μία ‘Σημείωση’ (‘Note’) στην σελίδα του στο Facebook, αυτήν, «Για τη δήθεν ‘αθώωση Μιλόσεβιτς’ που διακινείται από ψευτοαριστερούς ψευτοαντιιμπεριαλιστές», για όποιον ήθελε να ενημερωθεί σχετικά, και πέραν αυτού ουδέν.

Ανοιξη του 1999, αντιΝΑΤΟϊκές διαδηλώσεις, διοργανωμένες με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Αριστερά οι θρησκόληπτοι και οι ευσεβείς, δεξιά οι ΚΟΒες του ΚΚΕ. Τους ενώνουν τα πορτρέτα του Μιλόσεβιτς.

 

Δεν υπολογίσαμε όμως στη δύναμη του hoax και σε εκείνη την βασική ιδιότητά τους, που λέει ότι αφού ένα hoax είναι κάτι που ευχαριστεί τους αναγνώστες του να το διαβάζουν, αυτό θα επανέρχεται συχνά. Πράγματι, φαίνεται ότι η ψεύτικη είδηση έχει πολλούς κύκλους ζωής, συχνά σε συνδυασμό με επετείους, κι έτσι το ξαναείδαμε πρόσφατα, από τον Νίκο Μπογιόπουλο και τον Ημεροδρόμο. Ο Μπογιόπουλος, στην πραγματικότητα, έχει το ίδιο άρθρο, τις ίδιες σημειώσεις, λ.χ. εδώ στον Ριζοσπάστη το 2009, εδώ στο Press Project τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν πήρε είδηση πρώτη φορά το hoax, κι εδώ το πρόσφατο στον Ημεροδρόμο.

Είναι η πολλοστή φορά που γράφονται τα ίδια πράγματα, και, συνεπώς, καταλαβαίνει κανείς ότι όλα αυτά που λέει τα περί Κοσόβου το 1999, τα έχει μπαζωμένα κάπου ο κ. Μπογιόπουλος, τα έχει εκεί δίπλα του, έτοιμα να τα χρησιμοποιήσει όποτε του δινόταν ευκαιρία σαν αιχμή του δόρατος των επιχειρημάτων του για την κακιά Δύση. Αυτά είχε, με αυτά μπάζωσε τη στήλη του κατά 99%, αν και υποτίθεται ότι η δήθεν αθώωση αφορούσε μια άλλη εποχή (8 με 4 χρόνια πριν, 1991-1995), σε μια άλλη περιοχή (τη Βοσνία, ίσως και την Κροατία) και άρα κάποια άλλα γεγονότα. Δηλαδή, αφιερώνει το 1% του κειμένου στην αρχή και μας ‘ενημερώνει’ (…) πως ο Μιλόσεβιτς ‘αθωώθηκε’ δήθεν για τη Σρεμπρένιτσα (λάθος, ούτε αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθεια, όπως θα δούμε στη συνέχεια) και το υπόλοιπο 99% αφορά ό,τι έγινε από το Ραμπουγιέ και μετά, πράγματα μάλλον άσχετα με την υπόθεση εδώ.

Ηταν άσχημο, όμως, να βλέπει κανείς στη σελίδα του Ημεροδρόμου στο Facebook, τις απαντήσεις και τους χαρακτηρισμούς του κ. Μπογιόπουλου και του διαχειριστή σε όσους επισκέπτες έφερναν αντιρρήσεις και προσπαθούσαν να εξηγήσουν με επιχειρήματα το προφανές: Οτι καμία αθώωση και καμία καταδίκη ενός προσώπου Α δεν μπορεί να συμβεί στη δίκη ενός άλλου προσώπου Β. ‘Γκεμπελίσκοι’, ‘αργόσχολοι’, ‘μην γελοιοποιήστε’, ‘σας παραδίδω στη χλεύη’, ‘κοιταχτείτε στον καθρέφτη αν θέλετε να δείτε Γκεμπελίσκους’ και άλλα τέτοια ωραία. Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ρίσκαρε την αξιοπιστία της, για να το πούμε κομψά. Οποιος θυμάται ένα άλλο μεγάλο hoax, ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ‘, καταλαβαίνει τι εννοούμε.

Το χειρότερο ήταν το σηκωμένο δάχτυλο του Ημεροδρόμου/Μπογιόπουλου στους σχολιαστές του: «Αν είχες διαβάσει την πολλών χιλιάδων σελίδων απόφαση, τότε θα έβρισκες αναφορές […]» κ.λπ. κ.λπ., θαρρείς και ο Ημεροδρόμος την διάβασε την απόφαση. Το πιο αστείο ήταν η κατηγορία στους επισκέπτες πως χρησιμοποιούν ‘νομικίστικα τεχνάσματα‘, ενώ στην πραγματικότητα ο μοναδικός που επιδίδεται σε αυτό το άθλημα είναι εκείνος που ανακαλύπτει ‘αθωώσεις’ σε άσχετα κείμενα, για να μην αναφέρουμε εδώ και τα διπλά κριτήρια, πως δηλαδή ξαφνικά το ICTY έγινε καλό και αξιόπιστο, τώρα που ‘αθώωσε’ το ίνδαλμά μας, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν το ‘δικαστήριο-καγκουρό’ και προέκταση ‘ΝΑΤΟϊκού σφαγείου’.
Δείγμα:

«Ανθρωπέ μου, είσαι -σε όλες τις γλώσσες- πολιτικά αναλφάβητος. Είναι δύσκολο να αντιληφθείς και τι έγραψα και τι ομολογεί το δικαστήριο. Οσο θα προσπαθείς με νομικιστικές προσεγγίσεις να αντικρούσεις πολιτικά επιχειρήματα και αποδείξεις, φρόντισε τουλάχιστον να μην γελοιοποιείσαι. Τελειώσαμε. Γεια σου.
– Νίκος Μπογιόπουλος»

Λένε ότι μια από τις χειρότερες μορφές δημοσιογραφίας είναι εκείνη στην οποία ο αρθρογράφος προσπαθεί να ‘περάσει’ την άποψή του για γεγονός. Οχι, δεν είναι έτσι, δεν το δεχόμαστε αυτό, κι έτσι αποφασίσαμε να μεταφέρουμε την σημείωση εδώ στο ιστολόγιο, ώστε να υπάρχει και να βρίσκεται από τις μηχανές αναζήτησης. Ακολουθεί το άρθρο, όπως είχε γραφτεί τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2016, αλλά με σημαντικές προσθήκες, ουσιαστικά ξαναγραμμένο.

 

Λογικά, θα το έχετε δει, και με μεγάλα γράμματα σε πολλά ελληνικά μέσα: ‘Ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε, το κρύβουν, βόμβα μεγατόνων, στα μουλωχτά, ούτε ένα μονόστηλο, διαδώστε‘ κ.λπ. Στο εξωτερικό, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με αυτή την ανοησία.

Στην Ελλάδα, το είπε λ.χ. και η έγκυρη ‘Δημοπρασία‘:

Και αφού το λέει και η ναζιστική συμμορία, δε μπορεί, αλήθεια θα είναι:

«Εν τέλει, σε πλήρη σιγή, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε μία απόφαση κόλαφο που αριθμεί πάνω από 2600 σελίδες.
Η αθώωση αυτή έγινε στις 24 Μαρτίου του 2016 και προκαλεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι δεν αφιερώθηκε σε αυτήν ούτε ένα μονόστηλο. Ούτε μία λέξη δεν γράφτηκε στον Τύπο ή ειπώθηκε στην τηλεόραση ή τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Γιατί άραγε; Πάντως σε κάθε περίπτωση, έστω και μετά θάνατον, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε. Άραγε πότε θα γίνει η αντίστοιχη δίκη για τα εγκλήματα πολέμου των αμερικανοσιωνιστών στην διάρκεια της νατοϊκής επιχείρησης;»
https://archive.is/yXdrU#selection-761.0-775.125

Καλά, αυτοί που σαν ψεύτες και πλαστογράφοι είναι εντελώς αδίστακτοι, ανακάλυψαν και συγκεκριμένη ‘απόφαση-κόλαφο’ με ημερομηνία 24/03/2016 που αθωώνει αποκλειστικά τον Μιλόσεβιτς και που είναι μάλιστα 2.600 σελίδες. Τα λένε αυτά όλα χωρίς καν να γνωρίζουν ότι αυτά που διάβασαν δεξιά κι αριστερά και αντιγράφουν χωρίς στοιχειώδη έλεγχο, μιλάνε στην πραγματικότητα για την απόφαση Κάρατζιτς. Αλλά δεν είναι οι μόνοι που κάνουν το ίδιο λάθος. Και στην πραγματικότητα, δεν φταίνε οι ναζί σε αυτό· φταίνε εκείνοι οι δήθεν αριστεροί που διαστρεβλώνουν εν γνώσει τους τόσο πολύ την αλήθεια και δίνουν το δικαίωμα στους ναζί να παρουσιάζονται ηθικά ανώτεροι και να βγαίνουν και από πάνω.

Ο Μπογιόπουλος πάλι, σε έναν μνημειώδη φιλιππικό χοντροκομμένης πολεμικής τοποθετεί την ‘αθώωση’ τον Αύγουστο του 2016. Αυτό σημαίνει η φράση ‘πριν ένα μήνα’ που γράφει στο άρθρο του στο Press Project. 17/09/2016.

Advertisement

Ενα «μικρό» «λάθος» του Μιχαλολιάκου: Επιβεβαιώνει ότι η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής γνώριζε (και παρακινούσε) τις δολοφονικές επιθέσεις, τις απόπειρες ανθρωποκτονίας και τους άγριους ξυλοδαρμούς

Βάζουμε εισαγωγικά στις λέξεις ‘μικρό’ και ‘λάθος’, αν και ούτε μικρό είναι, ούτε λάθος -τουλάχιστον από απροσεξία. Αντιθέτως, δείχνει κάτι πολύ συγκεκριμένο για την κατάσταση μέσα στη ναζιστική συμμορία, τώρα με τις διώξεις εναντίον τους. Και αυτό που προκύπτει είναι πως τα χαμηλόβαθμα μέλη της συμμορίας είναι αναλώσιμα για την ηγεσία και πως θα θυσιαστούν για να απαλλαγούν ο Μιχαλολιάκος και οι βουλευτές του από τις εναντίον τους κατηγορίες.

Εξηγούμαστε:

Αν υπάρχει μια σημαντική διαφορά στη σχέση των μελών της ναζιστικής συμμορίας με το ψέμα, όταν τους συγκρίνουμε με τους πολιτικούς όλων των άλλων κομμάτων, είναι η εξής:

Ολοι οι πολιτικοί λένε ψέματα, αλλά μόνο ο χρυσαβγίτης δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ξεφουρνίσει ακόμα και το μεγαλύτερο, το πιο τερατώδες παραμύθι, κοιτώντας στα μάτια τον συνομιλητή του, ακόμα και όταν γνωρίζει πολύ καλά πως ο ακροατής του γνωρίζει 1.000% ότι ψεύδεται.

Ετσι, ο Κασιδιάρης ξέρει πολύ καλά ότι λέει ψέματα, όταν π.χ. χρησιμοποιεί το επιχείρημα «οι ανακρίτριες βαφτίζουν μέλη εγκληματικής οργάνωσης ακόμη και όποιον τυχαίνει να παρακολουθήσει μια ομιλία μας» -κάτι τέτοιο πουθενά δεν υπάρχει μέσα στο πόρισμα -οι ανακρίτριες καθορίζουν με μεγάλη σαφήνεια ποιος θεωρείται «μέλος της εγκληματικής οργάνωσης» και ποιος όχι.

Ομοίως, ο Λαγός δίνει συνεντεύξεις και στέλνει ηχογραφημένα μηνύματα σε χρυσαβγίτικες συγκεντρώσεις, λέγοντας με το γνωστό του ύφος «ξεφτιλισμένοι, μου κάνατε το σπίτι ερείπια και βρήκατε τ’ αρχ**** μου», ενώ γνωρίζει (και γνωρίζει ότι και οι άλλοι γνωρίζουν) ότι τελικά, πράγματι βρέθηκε ένα όπλο και σφαίρες, και μάλιστα πειραγμένο, σε μυστική κρύπτη στο ‘φτωχόσπιτό του’, πολύ καλά κρυμμένο.

Δεν είναι τατουάζ με τον αετό-σύμβολο του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας. Είναι μια μπεκάτσα που καβάντζωσε ένα χριστόψωμο.

 

Ολοι τους, επίσης, κοιτάνε τον άλλο στα μάτια και λένε με θράσος π.χ. «που είναι τα όπλα που λέγατε ότι θα βρίσκατε; -κάνατε τα γραφείας μας άνω-κάτω αλλά άνθρακες ο θησαυρός σας», ενώ ξέρουν ότι έχουν βρεθεί πάνω από 70 όπλα σε 30 διαφορετικές υποθέσεις, και μεταξύ αυτών, και ένα αυτοσχέδιο φονικό δρεπάνι που θα έκοβε το νήμα της ζωής των στελεχών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, που το είχαν κρύψει επιμελώς πίσω από το air-condition στα γραφεία της τοπικής τους [*].

Στο βίντεο, ο ευπατρίδης της πολιτικής και μέγιστος πολιτικός ανήρ Ιωάννης Λαγός σε ύψιστες στιγμές πολιτικού κοινοβουλευτικού Λόγου

‘Πες-πες, κάτι θα μείνει’ και ‘Οσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα …’ (αρκεί να μην ξεχνιόμαστε)