Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Ηλίας Κανέλλης, Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;; Ελληνες εγκληματίες πολέμου, Τα Νέα, 19/06/2015, Στήλη [Ενστάσεις]
Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται 20 χρόνια από το τελευταίο έγκλημα εθνοκάθαρσης του 20ού αιώνα. Στις 11 Ιουλίου 1995 στη Σρεμπρένιτσα, μια κωμόπολη της Νότιας Βοσνίας, εισήλθε ο εμπόλεμος σερβοβοσνιακός στρατός υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς. Σε ελάχιστο διάστημα οι εισβολείς σκότωσαν εν ψυχρώ περί τους 8.300 βόσνιους μουσουλμάνους, άοπλους, κρατούμενους και αιχμαλώτους, που τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους.
Το επεισόδιο εκείνο, εξαιτίας του οποίου έπεσε η ολλανδική κυβέρνηση (την περιοχή είχαν χρεωθεί ολλανδοί κυανόκρανοι), για την ελληνική κοινή γνώμη μάλλον είναι άγνωστο. Ελάχιστες αναφορές έχουν γίνει – και μόλις τις τελευταίες ημέρες μαθαίνουμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, χάρη στη συστηματική έρευνα ομάδας ανεξάρτητων ερευνητών, που δημοσιεύουν τα πορίσματά τους (πληθώρα: μαρτυρίες, έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο…) στην ιστοσελίδα xyzcontagion.wordpress.com.
Στις λεπτομέρειες αυτές συγκεκριμενοποιείται και η ταυτότητα ελλήνων μαχητών, που ως μέλη παραστρατιωτικών ομάδων συμμετείχαν στο έγκλημα.
Τα ‘Νέα’ στο παρελθόν έχουν καταγράψει 12 έλληνες εθελοντές. Η νεότερη και πιο ενδελεχής έρευνα κάνει λόγο για πολύ περισσότερους, πολλοί από τους οποίους χρεώνονται (ήταν μέλη ή είχαν σχέσεις) στη Χρυσή Αυγή.
Στην Ελλάδα για πολλά χρόνια δεν γινόταν καν αναφορά σε εκείνο το έγκλημα. Κατά καιρούς εμφανίζονταν μεμονωμένα δημοσιεύματα ή διαμαρτυρίες, με τα οποία ζητούνταν ο καταλογισμός δικαστικών ευθυνών στους έλληνες συμμέτοχους στο έγκλημα. Μόλις το 2005 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Αναστάσιος Παπαληγούρας μίλησε για το «ενδεχόμενο να υπάρχουν πράγματι ευθύνες ελλήνων πολιτών για τις σφαγές αμάχων στη Σρεμπρένιτσα». Την έρευνα ανέλαβε ο εισαγγελέας Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, σημερινός υφυπουργός Δικαιοσύνης, αλλά ποτέ δεν μάθαμε πού έφθασε (αν έφθασε).
Υπενθυμίζω ότι η ίδια η Σερβία έχει καταδικάσει το έγκλημα της Σρεμπρένιτσα και έχει κινηθεί δικαστικά κατά των πρωταιτίων. Μήπως έφθασε η ώρα, από πιο επίσημη θέση, να ξαναπιάσει ο, όπως μου λένε άριστα πληροφορημένες πηγές, γνωστός για την προσήλωσή του στη διαφάνεια κ. Παπαγγελόπουλος το νήμα;
Ο ιστότοπος της εφημερίδας «Αυγή» βρίσκεται σε διαδικασίες συντήρησης εδώ και κάποιες εβδομάδες. Και για αυτό το λόγο, οι διαδικτυακοί αναγνώστες θα πρέπει να βολευτούν προσωρινά με μια σελίδα στο Facebook, με τίτλο «Avgi Online / Η Αυγή στο Διαδίκτυο«, στην οποία αναρτώνται κάποια από τα άρθρα της έντυπης έκδοσης.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, Θεσσαλονίκη, 22 Μαΐου 1963
Διαβάζουμε ένα άρθρο του Θεσσαλονικιού δημοσιογράφου Κλέαρχου Τσαουσίδη για την υπόθεση Λαμπράκη και για το ρόλο που έπαιξαν οι δημοσιογράφοι στην αποκάλυψη των πτυχών της, με τίτλο «Ο κρίσιμος ρόλος κάποιων δημοσιογράφων». Το παραθέτουμε όπως ακριβώς έχει:
Ο κρίσιμος ρόλος κάποιων δημοσιογράφων
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη (δημοσιογράφος)
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας Λαμπράκη, σαν κάποιους συναδέλφους που μας προκύψανε τα τελευταία χρόνια. Όσα γράφω προέρχονται από εκ των υστέρων αφηγήσεις πρωταγωνιστών και διαβάσματα.
Η απόδειξη ότι επρόκειτο για δολοφονία προέκυψε από κάτι εν πολλοίς άγνωστο σήμερα: τη δημοσιογραφική έρευνα, το επιτόπιο ρεπορτάζ, την αναζήτηση μιας άκρης με ό,τι αυτό μπορούσε να συνεπάγεται.
Τούτο ήταν δουλειά της αστυνομίας. Αλλά πώς η αστυνομία να διαλευκάνει μια δολοφονία στην οποία ενεχόταν άμεσα; Το ίδιο θα ίσχυε και για τη Δικαιοσύνη, ιδίως μετά τις επίμονες και θρασύτατες παρεμβάσεις στους υφισταμένους του τού τότε προέδρου του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Κόλλια (πρώτου «πρωθυπουργού» της χούντας), αν δυο – τρεις δικαστικοί δεν σέβονταν το λειτούργημά τους.
Το κενό της αστυνομικής ολιγωρίας (έσπευσαν να ανακοινώσουν ότι επρόκειτο για τροχαίο) κάλυψαν με απίστευτη επάρκεια οι δημοσιογράφοι που δεν είχαν ενταχτεί στο σύστημα ή στο παρακράτος. Για ευνόητους λόγους, αναφέρω τρεις μόνον από τους Αθηναίους: Γ. Βούλτεψη, Γ. Ρωμαίο, Κ. Παπαϊωάννου. Αυτοί κυρίως (μαζί με άλλους φυσικά) έσπασαν τη σιωπή και το πέπλο που είχε ρίξει η αστυνομία για να συσκοτίσει τα γεγονότα.
Η δημοσιογραφική έρευνα απέρριπτε κομμάτι-κομμάτι σαν ανάποδο παζλ το αστυνομικό σενάριο για τη δολοφονία / «τροχαίο» και οδήγησε στην ταυτοποίηση των φυσικών αυτουργών (τραμπούκων και αστυνομικών) και στην αδύνατον να αποδειχτεί υπόνοια για την ηθική αυτουργό και τους συνεργάτες της.
[*Ευχαριστούμε τον γραμματέα της ΕΔΙΑ Τριαντάφυλλο Μηταφίδη που μας παραχώρησε το φωτογραφικό υλικό από τη δίκη Τσαρουχά, από το αρχείο του Γ. Γιακουμίδη]
Η επιρροή του ιστολογίου αυξάνεται, και είδαμε μετά το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου, δύο άρθρα για αυτόν, σε ‘συμβατικά’, που λένε, ΜΜΕ, με υλικό από το μπλογκ μας. Θα τους αλώσουμε όλους εκ των έσω, έχουμε κακούς σκοπούς.
Το πρώτο ήταν στην εφημερίδα ‘ΝΕΑ’ της Παρασκευής 22 Απριλίου 2011, στο ένθετο ‘Νσυν’, με τίτλο ‘Ο Νίκος της γειτονιάς και της παρέας‘, και με υπογραφή της Χάρης Ποντίδα.
Μπορείτε να δείτε εδώ, κάτω-κάτω, την αναφορά στο ‘ιστολόγιο της Βασιλικής Μετατρούλου’:
Ε ρε μεγαλεία! Μας γράφουν στην εφημερίδα ‘ΝΕΑ’, με πλήρη τα στοιχεία και το URL του μπλογκ. Εφημερίδα Τα Νέα, Ενθετο Νσυν, 22/04/2011, σελίδα 04, Χάρη Ποντίδα, Ο Νίκος της γειτονιάς και της παρέας.
Και την αναφορά, ασφαλώς, στο φίλο του ιστολογίου Κ.Δ., (προσωπικό φίλο του Νίκου Παπάζογλου και του Μανώλη Ρασούλη, και επίσημου βιογράφου του τελευταίου), ο οποίος είναι αυτός που μας εμπιστεύτηκε τις φωτογραφίες, αυτές που δημοσιεύσαμε στο άρθρο με τίτλο ‘Ο Νίκος Παπάζογλου και οι φίλοι του – Αγνωστες στιγμές, φωτογραφίες και βίντεο‘
Πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι οι υπεύθυνοι της εφημερίδας επικοινώνησαν μαζί μας και μας ενημέρωσαν για την επικείμενη δημοσίευση του υλικού, με τον δέοντα σεβασμό στη μνήμη του Νίκου Παπάζογλου.
Εδώ οι δύο σελίδες του άρθρου, οι οποίες δεν υπάρχουν στην on-line έκδοση της εφημερίδας. Τους ευχαριστούμε για την τιμή της αναδημοσίευσης.
Η σελίδα #03 του ένθετου ‘Νσυν’ της εφημερίδας ‘ΝΕΑ’, Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
Η σελίδα #04 του ένθετου ‘Νσυν’ της εφημερίδας ‘ΝΕΑ’, Παρασκευή 22 Απριλίου 2011.
Το δεύτερο άρθρο ήταν από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, ‘Αγγελιοφόρος της Κυριακής’, με υπογραφή του Γιώργου Μητράκη, και τίτλο ‘Ολα τριγύρω αλλάζουνε‘, και δημοσεύτηκε στο φύλλο του Σαββάτου/Κυριακής 23/24 Απριλίου 2011. Εδώ οι υπεύθυνοι ούτε μας ανέφεραν, ούτε μας ενημέρωσαν σχετικά, αλλά είναι γνωστές ποι σχέσεις της εκδοτικής εταιρείας της εφημερίδας ‘Αγγελιοφόρος’ με τον ΔΟΛ, οπότε καταλαβαίνουμε όλοι. Μικρό το κακό. Τους ευχαριστούμε για την τιμή της αναδημοσίευσης.
Μικρή αγγελία στην εφημερίδα ‘Τα Νέα’, 7 Μαρτίου 1974:
«Ο [Ονομα] [Επώνυμο] ζητεί συνεργάτας νέους και νέες με απολυτήριο Γυμνασίου, με μια εμφάνιση που να πείθη, και με ελεύθερο χρόνο για συνεργασία στην Τηλεόραση, τον Τύπο και το Ραδιόφωνο. Ελάτε για μια γνωριμία στην οδό Αγ. Φιλοθέης 2 (πλ. Μητροπόλεως), 5ος όροφος, το πρωί, 10.00-13.00»
Γιώργος Καρατζαφέρης: Σπουδές μανεκέν εκφωνητριών, RADIO TV PHOTO PRESS (Χάρη στον φίλο Servitoros, από μια συζήτηση στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, σχετική με τον κονφερασιέ, ιδού και το τεκμήριο)
Μικρή αγγελία στην εφημερίδα ‘Τα Νέα’, 23 Μαΐου 1974, με χαρακτηριστικό λογοπαίγνιο:
«RADIO – TV – PHOTO PRESS Ε.Π.Ε. Αν ανήκετε στον κόσμο των σωστών (και προοδευτικών) παραγωγών (πωλητών). Τότε σας ανήκουμε ή και μας … ανήκετε. Ελάτε να γνωριστούμε. [Ονομα] [Επώνυμο] Αγ. Φιλοθέης 2 (πλ. Μητροπόλεως)»
Διαφήμιση μέσα σε πλαίσιο, στο έντυπο ‘Το Ελληνικόν Στέμμα της Δημοκρατίας‘, σε όλα τα τεύχη του, Οκτώβριος έως Δεκέμβριος του 1974:
«Γίνε Μανεκέν Τηλεπαρουσιάστρια στο Κέντρο Σπουδών [Επώνυμο]. Τηλ 32xx.xxx»
Και άλλη μία καταχώρηση, στο ίδιο έντυπο:
«RADIO – TV – PHOTO PRESS Ε.Π.Ε. Ανακοίνωσις. Η RADIO – TV – PHOTO PRESS Ε.Π.Ε.γνωστοποιεί στους ακροατές του Β’ Προγράμματος ότι οι εκπομπές ‘Ραντεβού στο Γήπεδο’, ‘Παιχνίδι του Σκορ’, ‘Κυριακάτικο Απογευματινό Πρόγραμμα’, ‘Ο Κόσμος της Γυναίκας’ προσωρινώς δεν θα μεταδίδωνται λόγω εκτάκτου αποφάσεως της Διοικήσεως του Ε.Ι.Ρ.Τ. Το εν λόγω μέτρον πλήττει το σύνολον των Ελλήνων παραγωγών Ραδιοφώνου-Τηλεόράσεως, οι οποίοι κινούν σήμερα το θέμα επί κυβερνητικού επιπέδου. Μέχρι νεωτέρας αποφάσεως οι εκπομπές θα μεταδίδωνται από τις 08.00-24.00 καθημερινώς από τον Χρυσόν Αριθμόν 32xx.xxx»
Δεν είναι ιδιαιτέρως δύσκολο το κουίζ. Συμπληρώστε απλά το ονοματεπώνυμο που λείπει, και η εικόνα έρχεται (από) μόνη της.
Δεν μας προκαλεί εντύπωση, ότι ο εν λόγω, από τότε χρησιμοποιούσε το ονοματεπώνυμό του σαν … brandname.
Αλλά, προκαλεί εντύπωση,ότι οι γραμμές 090, με τις υπέρογκες χρεώσεις και τα ψιλά γράμματα που δεν διαβάζονται, δηλαδή οι ροζ γραμμές και λοιπές ‘υπηρεσίες τηλεπληροφόρησης’, όπως αυτοαποκαλούνται στα επίσημα έγγραφα, ήταν, όπως βλέπουμε με τον ‘Χρυσόν Αριθμόν‘, πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν, εμπνεύσεως του εν λόγω (πονηρού) δημόσιου άνδρα αυτού!!!
Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/
Ηθελα να γίνω Μαστοράκης ή Βουτσάς, αλλά χωρίς ταλέντο σε τίποτε, για να γίνω διάσημος και να με δεχτούν στη Λέσχη Αθηνών, τελικά με κέρδισε η πολιτική.
Και Μποντιμπιλντεράς ήθελα να γίνω, κι εκεί απέτυχα.
Ξαναπροσπάθησα για Μαστοράκης, πάλι αποτυχία.
Ο Ελλην Χιου Χέφνερ, 1968
Γιώργος Καρατζαφέρης – Σπουδές μανεκέν εκφωνητριών – RADIO TV PHOTO PRESS
Καρατζαφέρης σε VHS
Μόνο στην πολιτική έζησα μεγάλες στιγμές.
Και λίγο με τον υπόκοσμο.
Από τις παλιές καλές εποχές που η ακροδεξιά ήταν γραφική και μαζεμένη όλη κάτω απ’ τη φιλόξενη ομπρέλα του Καρατζαφέρη και το κανάλι του TeleCity: Ο Παλαιοημερολογίτης Χρήστος Βίρλας διαφημίζει διαδοχικά τον Κοκό Γκλύξμπουργκ, τον φασιστικό «Στόχο» και τη ναζιστική εφημερίδα ΧΑ. Δίπλα του ο Θωμάς Βρακάς που είχε πετάξει με το ψεκαστικό αεροπλάνο πάνω από την Αλβανία για να ρίξει προκηρύξεις που έγραφαν «Μπερίσα και Μέξι, θα φύγετε πριν φέξει». Τα στιγμιότυπα από τον Ιό, » Το λίφτινγκ της ελληνικής ακροδεξιάς», Ελευθεροτυπία, 09/06/2002 όπου και η φωτογραφία με τον Βορίδη και το αυτοσχέδιο τσεκούρι.
Φροντιστηριακά μαθήματα από τον μέντορα στον μαθητή. Η φωτογραφία από το 1998, λίγο πριν (ή λίγο μετά, δεν έχει σημασία) από ακόμη ένα μάλωμα των δύο κοινοβουλευτικών ανδρών.
Δύο στιγμιότυπα από το κανάλι του Καρατζαφέρη: Ο Χρήστος Βίρλας διαφημίζει τη ναζιστική εφημερίδα και ο Κουντουράς στο βήμα προπαγανδίζει τη μοναρχία με τις σημαίες του Κωνσταντίνου ΙΓ Παλαιολόγου (δηλαδή του Κοκού Γκλύξμπουργκ) πίσω του
Eφημερίδα Χρυσή Αυγή, 17/10/2002, τχ. #441, σ. 3, «Τα πολιτικά συμπεράσματα από το εκλογικό ποσοστό του Γ. Καρατζαφέρη»
Eφημερίδα Χρυσή Αυγή, 19/09/2002, τχ. #437, σ. 9, «Μαύρο στον υβριστή των Εθνικιστών Τζαννετάκο»
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, υποψήφιος ΛάΟΣ και Γιώργος Καρατζαφέρης σε χειραψία. Ο Μιχαλολιάκος χάλασε τη δουλειά.
Στο καθολικό της Μονής Βατοπεδίου, σε πλήρη κατάνυξη, το Σάββατο 5 Μαρτίου 2011.
Στο καθολικό της Μονής Βατοπεδίου, σε πλήρη κατάνυξη.
«Ρε μπας και τρέχει στις φλέβες μου κομμουνιστικό αίμα, και δεν το γνωρίζω;;;»
«Το πιάσατε το υπονοούμενο;;;»
Το εξώφυλλο του βιβλίου.
Διανοούμενος, έγραψα και βιβλία.
18/04/2010, ΕΨΙΛΟΝ ΤΧ#992, Αλέξανδρος Παναγιωτάκης, ΛΑΟΣ, Απ’ έξω εμφάνιση κι από μέσα άνεση. Παρουσίαση στο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά ‘Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη’.
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω:
Το εξώφυλλο του βιβλίουΕνα καινούργιο βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2011, με συγγραφέα τη Χρύσα Χρονοπούλου, (προσωπικά δεν μου είναι οικεία κάποια παλαιότερη δουλειά της -πρώτη φορά την ακούω), η οποία είναι εκπαιδευτικός και το βιβλίο αυτό είναι το διδακτορικό της, με τίτλο «Ρόζα Ιμβριώτη, Της ζωής και του σχολείου«, εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική, κλικ εδώ.
«Μια μονογραφία για τη ζωή και το έργο της πρωτοπόρου παιδαγωγού Ρόζας Ιμβριώτη. Η παιδαγωγός Ρόζα Ιμβριώτη (1898-1977) με το πρωτοποριακό της έργο σφράγισε τον 20ό αιώνα. Όλη της τη ζωή έδωσε πολυεπίπεδο αγώνα για την αναβάθμιση σχολείου και κοινωνίας, τόσο ως καθηγήτρια όσο και μέσω της ευρύτερης πολιτικής της δράσης (στο ΕΑΜ και στην ΕΠΟΝ, στην εξορία, στο ΚΚΕ, στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών), που αναδεικνύει το ουσιαστικό ενδιαφέρον και την αγάπη της για την Ελλάδα και τους Έλληνες».
Εχει δημοσιευτεί ένα σχετικό σημείωμα στην εφημερίδα «Τα Νέα», το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011, με τίτλο «Σχολείο: κόντρα για την Ιστορία από το 1920!» και συντάκτη τον Μανώλη Πιμπλή, κλικ εδώ.
Ρόζα Ιμβριώτη
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε τα εξής:
Στην Αθήνα, στις 26 έως 29 Μαΐου του 1946, έγινε το «Α’ Πανελλαδικό Συνέδριο Γυναικών«.
Στο Συνέδριο, σύμφωνα με στοιχεία της Ρόζας Ιμβριώτη, «πήραν μέρος 213 σωματεία, επαγγελματικά, επιστημονικά, φιλανθρωπικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά, με 120.000 μέλη. Το Συνέδριο έκλεισε τις εργασίες του με μεγάλη συγκέντρωση στο θέατρο «Κεντρικόν» στις 31 του ίδιου μήνα, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 3.000 γυναίκες. Οι 631 αντιπρόσωποι που πήραν μέρος ήρθαν απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας».
Στο Συνέδριο έστειλαν χαιρετιστήρια τηλεγραφήματα η Διεθνής Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών, η πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως για την Ισοπολιτεία, την Ελευθερία και την Ειρήνη, Μαργαρίτα Κόρμπετ Ασμπι, και η Γαλλική Επιτροπή Συντονισμού της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυναικών, η οποία μάλιστα απέστειλε και 50.000 γαλλικά φράγκα για τα παιδιά – θύματα του πολέμου.
Τα ντοκουμέντα, τα σχετικά με το συνέδριο αυτό, που κράτησε η Ρόζα Ιμβριώτη, εκδόθηκαν σε βιβλίο, από την «Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας» («ΠΟΓ»), με τίτλο «Το πρώτο γυναικείο συνέδριο στην Ελλάδα, Α’ Πανελλαδικό Συνέδριο Γυναικών, Ντοκουμέντα από το αρχείο της Ρόζας Ιμβριώτη«, έκδοση ΠΟΓ Ελλάδας, χωρίς χρονολογία.
Στην επιμέλεια της έκδοσης αυτής δούλεψαν και οι: Ρούλα Κουκούλου, Ναταλία Αποστολοπούλου, Μαρία Κυριακίδου, Ελένη Ξένου και ο σύντροφος της ζωής της Ρόζας, Γιάννης Ιμβριώτης.
Πρακτικό ιδρύσεως, καταστατικό, πρακτικά συνεδριάσεων (όλα από τον Φεβρουάριο του 1946),
και ακόμη, το πρόγραμμα και οι ομιλίες του συνεδρίου, τα τηλεγραφήματα, οι χαιρετισμοί (όπως είπαμε, Μάρτιος του 1946), και πολλά άλλα.
Ωστόσο, στην τρίτη σελίδα το βιβλίο αυτό γράφει «Τόμος Α'». Συνέχεια ανάγνωσης «Ενα βιβλίο για τη Ρόζα Ιμβριώτη και το πρώτο Πανελλαδικό Συνέδριο Γυναικών το 1946»→
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω: