Απόρρητη έκθεση της Ασφάλειας, 1983 – Πως φακέλωναν κόμματα και εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις

Διαβάσαμε πρόσφατα πως πρόκειται να ανοίξουν τα αρχεία της Ελληνικής Αστυνομίας . Πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, και ελπίζουμε να κρατήσουν τον λόγο τους. Στο μεταξύ, δημοσιεύουμε μια απόρρητη έκθεση της Γενικής Ασφάλειας, φως φανάρι πως προέκυψε από παρακολουθήσεις, με αντικείμενο εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οργανώσεις της εποχής. Περιγράφονται, όπως θα δείτε, με την σειρά μαοϊκά και μ-λ κόμματα (δυστυχώς λείπουν οι πρώτες σελίδες), τροτσκιστικά κόμματα και οργανώσεις, η Β’ Πανελλαδική, κατόπιν στην ‘Νέα επαναστατική αριστερά’ ο συντάκτης εντάσσει την ΕΟ 17Ν, τον ΕΛΑ, την ομάδα ‘Ιούνης 78’ κ.ο.κ., κατόπιν περνάει σε ‘μηδενιστές’ και αναρχοαυτόνομους, οικολόγους, μέχρι και τις Επιτροπές για τον Στρατό. Δεν του ξέφυγαν του συντάκτη ούτε οι καφετέριες που σύχναζαν οι αναρχικοί (σ. 35), ούτε όσοι έκαναν παρέα με τον Λεωνίδα Χρηστάκη, ούτε όσοι περνούσαν απ’ το βιβλιοπωλείο ‘Ελεύθερος Τύπος’. Στη σελίδα 36 μαθαίνουμε και για μια νέα ‘τάση αναρχικών’, τα φρικιά.

Από τη πρώτη σελίδα. Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, Υπηρεσία Πληροφοριών

 

Η έκθεση αυτή χρησιμοποιούνταν μέχρι και τη δεκαετία του 2000, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, και αξιοποιήθηκε και στις αρχές της δεκαετίας, όταν οι αξιωματικοί πάσχιζαν να βγάλουν άκρη με τα ιδεολογικά της ‘τρομοκρατίας’, 17Ν κ.λπ. Μέχρι τότε, οι αξιψματικοί της Αστυνομίας δεν είχαν ιδέα για τις διαφορές εντός του εξωκοινοβουλευτικού χώρου: Ολοι κομμουνιστές και αναρχικοί ήταν. Επρεπε να αναλάβει ο Διώτης που είχε περάσει απ’ την ΚΝΕ για να αρχίζουν να καταλαβαίνουν ποια είναι η διαφορά του τροτσκιστή απ’ τον μαοϊκό.

Advertisement

Τέσσερα συν ένα αποκαλυπτικά κουίζ: Ο υπερ»πατριώτης» βουλευτής που καλεί ξένο στρατό + Το ζεύγος νεοδημοκρατών που ηράσθησαν εντός της ΕΠΕΝ + Ο βασιλικός φίλος των Γλύξμπουργκ περιφερειάρχης + Ο δημοσιογράφος που βοήθησε το δικαστήριο της 17Ν + Το χειρότερο είδος ταγματασφαλήτη

Τέσσερα συν ένα αποκαλυπτικά κουίζ

Εχει περάσει καιρός από το τελευταίο κουίζ (όλα τα προηγούμενα κουίζ εδώ), γι’ αυτό βάζουμε μαζεμένα τώρα, τέσσερα συν ένα. Παρακαλούμε, τις απαντήσεις στα σχόλια, πλούσια δώρα 🙂

 

Εφημερίδα Λαρισαϊκός Τύπος, 22/06/1944, Ανακοίνωση ΕΑΣΑΔ για απαγχονισμό Αλεξόπουλου

 

 

1 – Ο βουλευτής που μέσα στη Βουλή κάλεσε στρατό ξένης χώρας να εγκατασταθεί εντός της Ελλάδας για να διαφυλάξει τα συμφέροντα αυτού του ξένου κράτους.

Δεν είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί -απ’ όσο θυμόμαστε- στα 40 χρόνια της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Και δεν είναι ασήμαντο: Αποτελεί ίσως την ύψιστη προδοσία που μπορεί να διαπράξει Ελληνας. Ας μην ξεχνάμε, λ.χ., ότι και οι Ιταλοί, πριν επιτεθούν στην Ελλάδα το 1940, δεν έστειλαν τον πρεσβευτή τους στον Μεταξά για να του πει:

«Θέλουμε να μας παραδώσετε τη χώρας σας για να σας καθυποτάξουμε και για να κάνουμε κατοχή».

Οχι. Δεν συνομιλούν έτσι τα κράτη στα πρόθυρα του πολέμου. Οι Ιταλοί είπαν:

«Θέλουμε να μας δώσετε άδεια πρόσβασης στις οδικές αρτηρίες της Ελλάδας, γιατί θέλουμε να φυλάξουμε κάποια σημεία που μας ενδιαφέρουν».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, κατοχή ήθελαν να κάνουν. Ετσι κι εδώ ο συγκεκριμένος βουλευτής, όταν προτείνει να καλέσουμε ξενό στρατό για να «προστατεύσει» κάποιες τοποθεσίες στις οποίες υπάρχουν συμφέροντα αυτού του ξένους κράτους, ουσιαστικά προδοσία διαπράττει. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το κόμμα του βουλευτή αυτού συνηθίζει να κατηγορεί όλα τα υπόλοιπα κόμματα για … προδοσία!!!

Ποιος είναι (ο προδότης);;;

 

 

2 – Τα δύο μεγαλοστελέχη κυβερνητικού κόμματος που ηράσθησαν εντός της Νεολαίας ΕΠΕΝ.

Τάσος Κωστόπουλος – Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-04-03)

Ο Τάσος Κωστόπουλος, εκ των φορέων του “Ιού“, σε ένα άρθρο του από την “Ελευθεροτυπία” της Κυριακής 03 Απριλίου 2011 με τίτλο “Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks«.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

Αποκαλύψεις από τα ψιλά γράμματα των WikiLeaks

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αναμενόμενο το ενδιαφέρον δημοσιογράφων και κοινού για τα πρόσφατα ντοκουμέντα της αμερικανικής πρεσβείας που διέρρευσαν στον ιστότοπο Wiki-Leaks κι από εκεί στον Ρ/Σ «Σκάι» και την «Καθημερινή».

Πιο φρέσκα από τους επίσημους αποχαρακτηρισμούς που συνήθως λαμβάνουν χώρα ύστερα από δεκαετίες, κι ως εκ τούτου πιο πιπεράτα, έχουν επιπλέον το προσόν να μην είναι λογοκριμένα όσον αφορά τα πρόσωπα των συνομιλητών των υπερατλαντικών διπλωματών. Εστω κι αν στο μεγαλύτερο μέρος τους περιγράφουν πράγματα που είναι ήδη γνωστά από το καθημερινό ρεπορτάζ ή, το πολύ πολύ, επιβεβαιώνουν εικασίες κι εκτιμήσεις που δεν αποτελούν έκπληξη για κανέναν.

Τυπικό παράδειγμα: όσα ο (νυν) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε το Φεβρουάριο του 2008 στον αμερικανό πρέσβη σχετικά με το «Σκοπιανό» δεν αποκλίνουν σε τίποτα απ’ τις απόψεις που ο ίδιος έχει κατά καιρούς εκφράσει σε συνεντεύξεις του στα ελληνικά ΜΜΕ. Οσο για τον εξωθεσμικό ρόλο του Αλεξ Ρόντος, που «αποκάλυψε» στον Σπέκχαρντ η κυρία Λάμψα, ο αμερικανός πρέσβης θα μπορούσε να τον πληροφορηθεί -μεταξύ άλλων- και από τα άφθονα σχετικά ρεπορτάζ των αθηναϊκών εφημερίδων…

Η υπηρεσιακή αναμετάδοση πασίγνωστων γεγονότων κι εκτιμήσεων δεν σημαίνει, βέβαια, πως οι αποκαλύψεις του WikiLeaks δεν περιέχουν και κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη στάση της πρεσβείας απέναντι στα εγχώρια πράγματα ή τη διαπλοκή του ντόπιου πολιτικού προσωπικού με τον υπερατλαντικό παράγοντα. Διαβάζοντας τα πρωτότυπα κείμενα των αναφορών που έχουν αναρτηθεί στο σάιτ των «Φακέλων», διαπιστώνουμε μάλιστα πως ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής και ερμηνείας. Δυστυχώς, τα ντοκουμέντα που είναι προσβάσιμα στην αυθεντική τους μορφή αντιστοιχούν σε μικρό μόνο τμήμα του χρησιμοποιηθέντος υλικού: απουσιάζει π.χ. μεγάλο μέρος των εγγράφων για το «Σκοπιανό», το σύνολο της αλληλογραφίας για τους πετρελαϊκούς αγωγούς αλλά και η -εκτενής απ’ ό,τι φαίνεται- έκθεση της πρεσβείας τον Ιανουάριο του 2009 για τον «φιλοαμερικανό» Αντώνη Σαμαρά.

Σε αντίθεση προς την «εθνικοπατριωτική» και φιλοκαραμανλική χροιά που απέκτησε στην πορεία η αξιοποίηση της όλης διαρροής, τα διαθέσιμα ντοκουμέντα διαψεύδουν μια σειρά από προπαγανδιστικά αξιώματα και θεωρίες που εξυφάνθηκαν τα τελευταία χρόνια από το λεγόμενο «πατριωτικό χώρο».

Οταν ο Μανώλης Ρασούλης υπήρξε ύποπτος ως ο «εγκέφαλος» της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» – Ηχητικό ντοκουμέντο

«Πως θα μπορούσα λοιπόν να ήμουν ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη όπως επίστευε ο αείμνηστος Εισαγγελέας Τσεβάς και η Ασφάλεια την ώρα που η 17Ν έβγαλε ανακοίνωση υπεράσπισης του τραγουδιστή Νταλάρα;;;»

[Μανώλης Ρασούλης]

Ισως δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι ο Μανώλης Ρασούλης, που κηδεύεται σήμερα, Τρίτη 15 Μαρτίου του 2011, υπήρξε ύποπτος ως ο αρχηγός και ο «εγκέφαλος» της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη«. Και αυτό, πριν το 1993, σύμφωνα με τις έρευνες που έκανε ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, οι έρευνες του οποίου τελείωσαν ξαφνικά με το θάνατό του, χωρίς μάλιστα να βρεθεί το πόρισμα που είχε συντάξει για την οργάνωση-φάντασμα. Οταν η κοινή γνώμη, το καλοκαίρι του 2002, έμαθε για τη «17Ν», για τον Κουφοντίνα, το Γιωτόπουλο και τους αδερφούς Ξηρούς, περιέργως, το όνομα του Μανώλη Ρασούλη επανήλθε στη δημοσιότητα.
Ο ίδιος επέλεξε, αντί αλλης απάντησης, να ηχογραφήσει τρεις παρατηρήσεις του, σχετικές με το θέμα αυτό.
Η απομαγνητοφώνηση του ηχητικού ντοκουμέντου έχει ως εξής:

«Γεια σας, είμαι ο Μανώλης Ρασούλης. Δεν είμαι ελέφαντας, ίσως να υπήρξα σε προηγούμενή μου ζωή. Κι επειδή έπαιξε το όνομά μου μέσα στα περί «17 Νοέμβρη», επιτρέψτέ μου τρία ηχητικά σχόλια.
Πρώτον:  Ο Ντάνος Κρυστάλλης, ο οποίος πράγματι (κι) επί αείμνηστου Τσεβά, με ειδοποιούσε να κρυφτώ, γιατί ο εισαγγελεύς της Αντιτρομοκρατικής με είχε στο υπόμνημά του ως αρχηγό της «17Ν», δήλωσε πρόσφατα και δημόσια στο «TV Μακεδονία» ότι η Ασφάλεια έδινε στοιχεία για μένα στον Τσεβά.
Δεύτερο: Οπως δήλωσε πρόσφατα στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, ότι ο Τσεβάς του εκμυστηρεύτηκε ότι με θεωρούσε αρχηγό της «17Ν» διότι μία φράση από βιβλίο μου εθεάθη σε τρεις προκηρύξεις της «17Ν», αυτό δεν συνιστά αρχηγία μου στην οργάνωση-φάντασμα. Τα βιβλία είναι ανοιχτά, ο οποιοσδήποτε μπορούσε και μπορεί να πάρει φράση και να τη μηρυκάσει.
Τρίτο: Οσο αφορά το περιβόητο κλιπ του τραγουδιού μου που τραγούδησε η Λεγάκη και έπαιξε ή παίζει ακόμα τζουρά ο Χριστόδουλος Ξηρός, για τους ενδιαφερόμενους να πω ότι δεν γνώριζα καν ότι υπήρχε αυτό το κλιπ, ούτε τον Ξηρό γνώριζα και το κατά πόσο δούλευε τη σκανδάλη εφάμιλλα με την πένα του μουσικού.
Οσο για τα άλλα όλα, λίαν προσεχώς.
Φίλοι μου κι εχθροί μου, γεια σας».

Να σημειώσουμε ότι το βιβλίο του, από το οποίο ο Τσεβάς συμπέρανε ότι ο Μανώλης Ρασούλης ήταν ο εγκέφαλος της «17Ν», ήταν το βιβλίο για τον Θεόφιλο Καΐρη, με τίτλο «Ο μεγάλος αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης«. κλικ εδώ. Μάλιστα, όταν ο Τσεβάς κάλεσε τον Γιώργο Βότση για «φιλική κουβέντα», επάνω στο γραφείο του είχε ανοιχτό το βιβλίο του Ρασούλη για τον Καΐρη, με υπογραμμισμένα τα σχετικά αποσπάσματα, και δίπλα τα κείμενα από τις προκηρύξεις της «17Ν» με τα παρόμοια, κατά τη γνώμη του Τσεβά, αποσπάσματα.

Ομως υπήρξε και άλλη εμπλοκή, αργότερα. Ο Μανώλης Ρασούλης είχε, ας το πούμε έτσι, τροτσκιστικό παρελθόν. Οπως ακριβώς και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, που κατηγορήθηκε ως ο «εγκέφαλος» της «17Ν». ο Ρασούλης, σε μια συνέντευξή του δήλωσε ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον Γιωτόπουλο (είτε ως Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, είτε ως Μχάλη Οικονόμου), αλλά θυμήθηκε αργότερα ότι τον είχε δει σε μία εκδήλωση για τον Παντελή Πουλιόπουλο.«Οταν ο Γιωτόπουλος ανέβαινε την σκάλα», δήλωσε ο Ρασούλης, «μας έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα, σαν να μας έλεγε ότι δεν τιμούμε όπως θα έπρεπε τη μνήμη του Παντελή Πουλιόπουλου, και ότι δεν είμαστε άξιοι συνεχιστές των ιδεών του, ενώ αυτός (ο Γιωτόπουλος) προφανώς πίστευε για τον εαυτό του ότι ήταν άξιος συνεχιστής του», κατέληξε ο Ρασούλης.

Δύο ακόμη ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Μανώλη Ρασούλη του για το ίδιο θέμα

Βιβλίο Σάββας Ξηρός – «Εξ υπογυίου», Μαζική χορήγηση ουσιών στις ελληνικές φυλακές, Η βιοχημική καταστολή στα Ειδικά δικαστήρια και στα λευκά κελιά, Οι άδηλες συνθήκες κράτησης, εκδόσεις Alicia Romero, 2009

Βιβλίο: Σάββας Ξηρός, ‘Εξ υπογυίου’, Μαζική χορήγηση ουσιών στις ελληνικές φυλακές, Η βιοχημική καταστολή στα Ειδικά δικαστήρια και στα λευκά κελιά, Οι άδηλες συνθήκες κράτησης, εκδόσεις Alicia Romero 2009.

Επίσης για ιστορικούς, περισσότερο, λόγους, και για να υπάρχει στο διαδίκτυο, το δεύτερο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, με τίτλο ‘Εξ υπογυίου‘, και υπότιτλο ‘Μαζική χορήγηση ουσιών στις ελληνικές φυλακές, Η βιοχημική καταστολή στα Ειδικά δικαστήρια και στα λευκά κελιά, Οι άδηλες συνθήκες κράτησης‘, επίσης ιδιωτική έκδοση, αυτοέκδοση, εκδόσεις ‘Alicia Romero’, 2009, διάθεση: Εκδόσεις Αρμός, σελίδες 108. Βιβλίο επίσης  γραμμένο μέσα στη φυλακή, στα ειδικά κελιά των Φυλακών Κορυδαλλού, μετά την ισόβια καταδίκη του για τις πράξεις του και τη συμμετοχή του στην ‘Ε.Ο. 17 Νοέμβρη‘.

Ημερομηνία 30/06/2002. Ο Σάββας Ξηρός στο χειρουργείο πολυτραυματίας. Ποιος ευσυνείδητος λειτουργός αναλαμβάνει την αυθύνη να ανακρίνει έναν άνθρωπο σε μια τέτοια κατάσταση;

 

[Σημείωση: Θυμίζουμε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο ‘Η Μέρα Εκείνη …’, και υπότιτλο ‘1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο‘, εκδόσεις Alicia Romero, 2006, κλικ εδώ].

Βιβλίο Σάββας Ξηρός – «Η Μέρα Εκείνη …», 1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο, εκδόσεις Alicia Romero, 2006

Βιβλίο: Σάββας Ξηρός, «Η Μέρα Εκείνη …», 1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο, εκδόσεις Alicia Romero, 2006.

Για ιστορικούς, περισσότερο, λόγους, και για να υπάρχει στο διαδίκτυο, μιας και τα 2.000 αντίτυπα που είχαν τυπωθεί τον Σεπτέμβριο του 2006, έχουν εξαντληθεί, το πρώτο βιβλίο που ο Σάββας Ξηρός έγραψε κρατούμενος στα ειδικά κελιά των Φυλακών Κορυδαλλού, μετά την ισόβια καταδίκη του για τις πράξεις του και τη συμμετοχή του στην ‘Ε.Ο. 17 Νοέμβρη’.

Φωτογραφία ντοκουμέντο. Ημερομηνία, όπως φαίνεται και στο time-stamp της κάμερας, 30 Ιουνίου 2002. Η λήψη, μάλλον από λιμενικό.

 

Το βιβλίο είναι ιδιωτική έκδοση (αυτοέκδοση) από τις εκδόσεις ‘Alicia Romero’, της Ισπανίδας συντρόφου, δηλαδή, του Σάββα Ξηρού. Εχει τίτλο ‘Η Μέρα Εκείνη …’, και υπότιτλο ‘1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο’, εκδόσεις Alicia Romero, 2006, κεντρική διάθεση:Εκδόσεις Αρμός, ISBN 960-89336-0-9, μαλακό εξώφυλλο, σελίδες 228.  Για βιβλιογραφικές πληροφορίες, κλικ εδώ.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Σάββας Ξηρός, «Η Μέρα Εκείνη …», 1560 ώρες στην εντατική, Μια μαρτυρία για το δικό μας Γουαντάναμο, εκδόσεις Alicia Romero, 2006.

 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«»Είναι κανείς εδώ;;;»

Σαν σε άδεια αίθουσα, ακούγεται η φωνή μου με αντήχηση. Απόκριση καμία.

«Είναι κανείς εδώ;;;» επαναλαμβάνω κάθε τόσο.

Εχει περάσει μια βδομάδα, ίσως παραπάνω και δεν ήρθε κανείς να με δει. Αποκλεισμός. Δεν κινείται φύλλο, τόσο που πιστεύω ότι έχουν κρύψει το περιστατικό με τη βόμβα και δεν πρόκειται ποτέ να μάθει κανείς γι’ αυτά που συμβαίνουν εδώ. Θα βρίσκομαι στα νύχια τους μέχρι να αποσπάσουν τα κομμάτια που χρειάζονται. Ό,τι περισσέψει θα πεταχτεί και δε θα βρεθεί ποτέ. Αν μάθαινα μια είδηση… κάτι απ’ έξω, οτιδήποτε …»

Το πρώτο ‘αυτί’ του βιβλίου, στο εξώφυλλο.

Το άλλο ‘αυτί’ του βιβλίου, στο οπισθόφυλλο.

 

[Σημείωση: Θα ακολουθήσει και το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο ‘Εξ υπογυίου‘, και υπότιτλο ‘Μαζική χορήγηση ουσιών στις ελληνικές φυλακές, Η βιοχημική καταστολή στα Ειδικά δικαστήρια και στα λευκά κελιά, Οι άδηλες συνθήκες κράτησης‘, επίσης ιδιωτική έκδοση, αυτοέκδοση, Alicia Romero, 2009, επίσης γραμμένο μέσα στη φυλακή, κλικ εδώ].