Οταν οι Φούχτελ και οι ‘θεσμοί’ μιας άλλης εποχής χαστούκιζαν υπουργούς και έβαζαν στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!! + Είπε ποτέ ο Κανελλόπουλος στον Βαν Φλιτ ‘Στρατηγέ μου! Ιδού ο Στρατός σας!’;;;

Ωρες διαπραγμάτευσης, βλέπετε, κι εμείς αναρωτιόμαστε «μα που να χάθηκε εκείνος ο Φούχτελ;»

Είναι μια επίκαιρη συζήτηση. Οι πολιτικοί μας είναι δουλοπρεπείς; Φέρονται όπως φέρονται οι υποτελείς;
Μερικά παραδείγματα (περισσότερα εδώ), και στο τέλος, μερικά πολύ εντυπωσιακά έγγραφα από την εποχή του Εμφυλίου:

– Λένε ότι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σαν υπουργός Αμυνας, παρουσιάζοντας στον Αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όταν ο Βαν Φλιτ πρωτοήλθε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου 1948, του είπε το περίφημο: «Στρατηγέ μου!!! Ιδού ο Στρατός σας!». Για να λάβει την απάντηση «Εντάξει, εντάξει, να τελειώνουμε γρήγορα με την ανταρσία».
[Σ.Σ.: Βέβαια, έχουμε ισχυρές ενστάσεις για την αυθεντικότητα αυτής της διήγησης. Οι λεπτομέρειες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα· βλ. σημείωση #1]

– Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής οικονομικής αποστολής Πολ Πόρτερ έφτασε στο σημείο να χαστουκίσει δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στέφανο Στεφανόπουλο (τον ίδιο που έφτασε αργότερα να γίνει μέχρι και πρωθυπουργός στις κυβερνήσεις των αποστατών, ενώ τον γνωρίζουμε καλά κι από την ‘Εθνική Παράταξη’ του 1977-1980), επειδή διαφωνούσε μαζί του σε κάποιο ζητήματα φορολογίας. Ο υπουργός όχι μόνο δεν έκρινε σκόπιμο να παραιτηθεί από τη θέση του, αλλά μετά λίγες μέρες, για να εξευμενίσει τον Πόρτερ, χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο!!!

– Ο Πιουριφόι, Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα από το 1950, έμπαινε σ’ όποιο υπουργείο ήθελε κι έδινε σ’ έντονο ύφος εντολές στους υπουργούς. Εκανε και περιοδείες στην επαρχία κι
επιθεωρούσε τις νομαρχίες και όποια άλλη δημόσια υπηρεσία ήθελε.

– Το πιο ωραίο απ’ όλα, όμως, ήταν ένα άλλο περιστατικό, όχι και τόσο γνωστό -αυτό που αναφέρεται στον τίτλο-, με ολόκληρους στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!!

Ανοιξη του 1946, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου. Ο ταγματάρχης Γεώργιος Καραγιάννης ήταν Διευθυντής Γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας μαζί με τον επίσης ταγματάρχη Ιωάννη Καραμπότσιο, και οι δυο ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ. Μόλις είχε αρχίσει ο Εμφύλιος, και ο Καραγιάννης ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αγγλικής αποστολής, της οποίας κύριο έργο ήταν η επανασύσταση (ουσιαστικά) του στρατεύματος και το χτίσιμό του, σχεδόν από μηδενική βάση -κατά τους Αγγλους- ώστε να καταστεί αξιόμαχον διά να αντιμετωπίσει τους σλαβοκομμουνιστοσυμμορίτας. Από την αγγλική αποστολή, υπεύθυνος και γενικός άρχων ήταν ο στρατηγός Στιούαρτ Μπ. Ρόλινγκς.

Ολα τα παρακάτω συμβαίνουν με υπουργούς Στρατιωτικών (και προσωρινώς Αεροπορίας ή/και Ναυτικών) τους Θεόδωρο Μανέτα στην κυβέρνηση Σοφούλη (22/11/1945 – 04/04/1946) και Πέτρο Κ. Μαυρομιχάλη στις κυβερνήσεις Παναγιώτη Πουλίτσα (04/04/1946 – 18/04/1946, προσωρινή, μέχρι να εκλέξει αρχηγό το Λαϊκό Κόμμα που είχε νικήσει στις βουλευτικές εκλογές του 1946) και Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (18/04/1946 – 02/10/1946).

Ο στρατηγός Ρόλινγκς πήγε μια μέρα του Απριλίου του 1946 στον υπουργό Μπέη Μαυρομιχάλη και του είπε ότι θα αναλάβει αυτός, όχι μόνο την αναδιάρθρωση του στρατεύματος, αλλά και την αναδιάρθρωση της ηγεσίας αυτού. Θα έφτιαχνε ο ίδιος του ένα  νέο νόμο περί Ιεραρχίας, θα όριζε τα κριτήρια επιλογής και θα επόπτευε όλες τις κρίσεις. Και φυσικά, ο υπουργός … συμφώνησε. Κατόπιν φώναξε τον Καραγιάννη στο γραφείο του, και ο Ρόλινγκς τον διέταξε να συνεργαστεί με τον Αγγλο αντισυνταγματάρχη της Ιντέλιτζενς Σέρβις Μπόουντ, ο οποίος έμενε επί 20 χρόνια στην Ελλάδα και γνώριζε άπταιστα ελληνικά.
Οι δυο τους πήγαν σε ένα γραφείο και να δουν μαζί τις λίστες με τους Ελληνες στρατηγούς και άλλους ανώτατους αξιωματικούς. Ο Καραγιάννης έβγαλε μια χειρόγραφη επετηρίδα με ονόματα Ελλήνων αξιωματικών και κάποιες χρονολογίες και σημειώσεις στο περιθώριο για την καριέρα τους και για τα φρονήματά τους. Ο Μπόουντ, -διηγείται ο Καραγιάννης- έβγαλε ένα ογκώδες βιβλίο από τα βασιλικά τυπογραφεία της Αγγλίας, τυπωμένο σε εκατοντάδες αντίτυπα, με πλήρη στοιχεία για όλους τους Ελληνες αξιωματικούς από το 1914 (!) και μετά, και με πλήρη στοιχεία και βιογραφικά για την επαγγελματική τους αξία, με άπειρες λεπτομέρειες για την εξέλιξή τους και τις θέσεις στις οποίες υπηρέτησαν, για τη δράση τους κατά τους πολιτικούς ανταγωνισμούς των τελευταίων 30 ετών, για την στάση τους την περίοδο της Κατοχής και της Μέσης Ανατολής και για τα πολιτειακά, πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα!
Ο Καραγιάννης τα είπε όλα αυτά στους ανθρώπους του ΙΔΕΑ και συμφώνησαν να προσπαθήσουν να προωθήσουν ανθρώπους του ΙΔΕΑ, όμως στο τέλος όλες οι αποφάσεις ήταν στα χέρια των Αγγλων, που φρόντιζαν πριν από τους υπουργούς των Ελλήνων για τους Ελληνες. Απλά, δυο μήνες μετά, ο υπουργός και ο Ρόλινγκς φώναξαν τον Καραγιάννη για να του παραδώσουν το πρακτικό μιας ανύπαρκτης συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Αξιωματικών και τον διέταξαν μέχρι το μεσημέρι να πάει στα σπίτια όλων των ουδέποτε συμμετεχόντων στην συνεδρίαση για να το υπογράψουν. Ετσι επιλέχθηκαν για τις ανώτατες θέσεις οι στρατηγοί Σπηλιωτόπουλος, Βεντήρης, Γεωργούλης, Γιαντζής και Στεριόπουλος. Μάλιστα, επί τη ανακοινώσει των καθηκόντων τους, ο υπουργός και οι Αγγλοι ανακοίνωσαν στους στρατηγούς πως την επόμενη μέρα θα γινόταν μεγάλη γιορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο προς τιμήν τους. «Ε ρε μεγαλεία», θα σκέφτηκαν οι πέντε ευνοούμενοι στρατηγοί. Μισό λεπτό, δεν τελειώσαμε.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε και τον τρόπο με τον οποίο λύθηκε το ζήτημα των ταγματασφαλητών βαθμοφόρων, ως εξής: Οι αξιωματικοί των Ταγμάτων Ασφαλείας ένιωθαν ριγμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Οι περισσότεροι από τους τ/αλήτες ήταν υπόδικοι και εκτός στρατεύματος, ενώ όλοι οι συνάδελφοί τους, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι υπαξιωματικοί είχαν προαχθεί κατά δύο ή τρεις βαθμούς σε σχέση με το 1941. Οι γερμανοντυμένοι μισούσαν τους υπόλοιπους επειδή «παραγόντιζαν» κι έτσι οι δωσίλογοι έκαναν τη μέγιστη δυνατή φασαρία, μεταφέροντας τις υποθέσεις τους και τα παράπονά τους σε πολιτικά γραφεία, στις εφημερίδες, στο πεζοδρόμιο, παντού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Καραγιάννης σημείωσε στο βιβλίο του πως «το στράτευμα νοσεί και νοσεί επικινδύνως».

Βρέθηκε, όμως, η χρυσή φόρμουλα. Καραγιάννης και Καραμπότσιος συνέταξαν διαταγή υπουργού με την οποία «παύει την λειτουργία της η Επιτροπή Καταρτισμού Δικογραφιών» εναντίον των τ/αλητών αξιωματικών, και οι δικογραφίες για συνεργασία με τον εχθρό μεταφέρονται στο Αρχείο και κλειδώνονται. Αν λέει, υπήρχαν ποινικά αδικήματα, λ.χ. φόνοι ΕΛΑΣιτών στο δρόμο, και μόνον κατόπιν συγκεκριμένης μηνύσεως, τότε οι συγκεκριμένοι τ/αλήτες θα μεταφέρονταν ‘υπόδικοι’ σε … στρατόπεδα στην επαρχία, κυρίως. Και εκεί -συνέχιζε- η διαταγή- θα παρέμειναν μέχρι της τελικής ‘διαλεύκανσης’ των υποθέσεων τους. Με λίγα λόγια, ούτε θα προεφυλακίζοντο, ούτε θα ήσαν υπόδικοι. Απλά, θα μεταφέρονταν σε μονάδες, και θα αναλάμβαναν κανονικά … καθήκοντα!!! Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι λιγοστές μηνύσεις για δολοφονίες ΕΑΜιτών ή άλλων πολιτών, ουσιαστικά αχρηστεύονταν. Μεγαλοφυές τέχνασμα, δεν συμφωνείτε;;;

Ας ξαναγυρίσουμε στη γιορτή-στρατιωτική αθλητική τελετή στο στάδιο του Παναθηναϊκού προς τιμήν των πέντε στρατηγών. Ηταν μια μέρα μετά τις κοινοποιήσεις των διαταγμάτων αποστρατείας, και στο πρόγραμμα που θα παρακολουθούσαν οι στρατηγοί και οι άλλοι Ελληνες αξιωματικούς μαζί με ολόκληρη την αγγλική αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και αθλητικές επιδείξεις και αθλητικά αγωνίσματα. Σε μια στιγμή, ο Ρόλινγκς σηκώνεται και λέει στους στρατηγούς:

 

– Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Λαός και στράτευμα και στελέχη του στρατεύματος παρακολουθούν. Ολων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας, καθώς σε εσάς στηρίζεται το εθνος σας για να καταστείλει την ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών. Γι’ αυτό μην κάθεστε στιγμή, βγάλτε τα χιτώνια και τα υποκάμισά σας και κατεβείτς στον στίβο να τρέξετε αγώνας ταχύτητος με τους απλούς στρατιώτας.

 

Είναι γεγονός, και έχει καταγραφεί από εφημερίδες και απο συγγραφείς, ενδεικτικά, Καραγιάννης, Γεώργιος Κατσούλης, από το συλλογικό βιβλίο ‘Ξενοκρατία’ κά. Οι στρατηγοί ξεγυμνώθηκαν, έμειναν με τα εσώρουχα και κατέβηκαν στον στίβο για να τρέξουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων (!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει ο Ρόλινγκς μπροστά σε αξιωματικούς, πολιτικούς, δημσοιογράφους, στρατό και λαό, και να επιβάλει την εξουσία του.

Ο Ρόλινγκς είχε πετύχει την απόλυτη ξεφτίλα. Πιο κάτω δεν είχε. Εδειξε σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και πως πρέπει να χορεύουν οι αρκούδες.

Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Ο ΙΔΕΑ πίεζε τον υπουργό να αναλάβει ο στρατός των αγώνα εναντίον των κομμουνιστών που μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν επωμιστεί κυρίως η Χωροφυλακή και οι παρακρατικές συμμορίες. Ο Ρόλινγκς επέμενε ότι πρέπει πρώτα να τελειώσει η αναδιάρθρωση του στρατεύματος και η εκπαίδευση των νέων κλάσεων και μετά να αναλάβει ο Στρατός. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως απείλησε, η Αγγλία θα σταματούσε τη βοήθεια και θα έφευγε από την Ελλάδα. Τελικά, ο υπουργός για να μην φέρει άλλα εμπόδια, παραιτήθηκε.

Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα έγγραφα για να εμβαθύνουμε στο κλίμα:

– Πρώτο έγγραφο:
Από την British Military Mission, Επιστολή προς Υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη σχετικά με τους όρους στη λήψη αποφάσεων, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει και πως. Σε ελεύθερη απόδοση:

«Ακου λίγο υπουργέ. Εσείς μας φωνάξατε εδώ. Θέλετε να σας φτιάξουμε στρατό της προκοπής. Αυτό σημαίνει ότι όλα πρέπει να περνάνε απ’ τα χέρια μας. Ολα, όμως. Χωρίς εξαιρέσεις. Ό,τι έχει επίδραση στον στρατό, είναι δική μας δουλειά. Εμείς θα αποφασίζουμε πως θα ρυθμίζονται όλα κι εμείς θα χειριζόμαστε τις υποθέσεις αυτές. Ολες. Αν θέλετε να γίνει η δουλειά σωστά, κι επιτέλους μετά από 6 ολόκληρα χρόνια να έχετε κάτι που να μοιάζει με Ενοπλες Δυνάμεις, θα μας τα λέτε όλα και δεν θα κάνετε του κεφαλιού σας. Αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, και κυρίως για τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, όπως κι εσείς, υπουργέ. Κανένας νόμος ή διάταγμα χωρίς τη δική μας έγκριση. Θα είμαστε παρόντες σε όλες τις συνεδριάσεις. Θα ακούτε τι θα λέμε και τι θα σας ‘συμβουλεύουμε’ και θα το υλοποιείτε. Αν έχετε καμιά μικροένσταση, θα παραπέμπουμε το θέμα στον πρόεδρο του συμβουλίου. Αλλά κι αυτός δεν θα αποφασίζει τίποτα κόντρα στη θέληση του Πρεσβευτή μας εδώ. Εγιαν αντιληπτός, υπουργέ Μαυρομιχάλη; Μην με κάνεις να επανέλθω, έτσι;»

 

British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. In English.

British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. Ελληνική μετάφραση.

 

– Δεύτερο έγγραφο:

Advertisement

Σκηνή Ογδοη #08: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Ογδοη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

 

---

 

@@@ Σκηνή Ογδοη: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων

 

Είπαμε ‘πόρτα της Χρυσής Αυγής’, προηγουμένως, και μας ήλθαν στη μνήμη οι διαδρομές των αλλαγών στα κτίρια που νοίκιαζαν οι ναζιστές. Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή:

# 1980, Δεκέμβριος: Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΧΑ και στην 2η σελίδα με τις πληροφορίες της έκδοσης, «Συντάσσεται από επιτροπή» διαβάζουμε, όμως πως για διεύθυνση δίνεται η οδός Φιλολάου 147, Παγκράτι, εκεί δηλαδή που κατοικεί ο «υπεύθυνος συμφώνως τω νόμω» Μιχαλολιάκος.

# 1982, τέλη, η ΧΑ ανοίγει γραφεία στην Ζωοδόχου Πηγής 16, 2ος όροφος. Αυτή η διεύθυνση εμφανίζεται, πλέον, και σαν διεύθυνση έκδοσης του περιοδικού τους. Από τον Μάρτιο του 1983, δίνεται στο περιοδικό και διεύθυνση Θεσσαλονίκης, στην οδό Λάζαρου Αντωνιάδου 1. Ομως, το περιοδικό θα κλείσει -προσωρινά, όπως αποδείχτηκε- και η οργάνωση δεν θα μακροημερεύσει σ’ εκείνη τη φάση, καθώς θα μεσολαβήσει ένα ταξίδι του Μιχαλολιάκου στη Νότια Αφρική και λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1984, ο Μιχαλολιάκος θα διακόψει τη λειτουργία της ΧΑ για να αναλάβει την αρχηγία της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, θέση που θα κρατήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 1985 [120].

 

Μαθήματα ‘Ιδεολογικής Επιμορφώσεως’ στα γραφεία της Ζωοδόχου Πηγής, τα χρόνια 1980-1983. Χιτλερόψυχοι με γελοία ψευδώνυμα και παρατσούκλια [121].

 

# 1985, στα τέλη του, ενοικιάζονται γραφεία στην οδό Κεφαλληνίας 52 και εκεί, στις 9 Φεβρουαρίου του 1986, «έλαβε χώρα η μυητική τελετή ίδρυσης του Εθνικοσοσιαλιστικού Τάγματος ‘Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή’, από επτά επίσης προσεκτικά επιλεγμένα πρόσωπα, ταγμένους εθνικοσοσιαλιστές, υπό την ηγεσία του Νίκου Μιχαλολιάκου», όπως σημειώνει ο Γιάννης Περδικάρης, αφού πρώτα περιγράφει τον χώρο, με τις σβάστικες και τα εθνικοσοσιαλιστικά εμβλήματα, σημαίες και αφίσες, και με τα «εμβατήρια να δονούν τον χώρο» [122].

Στην εξώπορτα των γραφείων της Χρυσής Αυγής στην Κυψέλη. Ναζί skinhead και Oi που κόβουν λαρύγγια.

 

# 1993, στα τέλη, η ΧΑ μεταφέρεται στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου 19 [123].

# 1993-1996, ανοίγουν γραφεία πρώτα στον Βόλο (Ιάσονος και Κουταρέλια), και κατόπιν στα Χανιά, στην Πάτρα (Γούναρη και Ιωάννη Βλάχου 1), στην Καλαμάτα (Κωνσταντίνου Γεωργούλη 6), στην Καβάλα (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), στη Λαμία (Ροζάκη Αγγελή 12), στη Σπάρτη, στη Ξάνθη (Μπρωκούμη 30), στη Λάρισα, στα Τρίκαλα (Νικοτσάρα 21) [124].