Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #04)

Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.

Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: ‘Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα’

 

— $$$ Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα

Θα αποδείξουμε ότι η Δύση δεν διέλυσε τη χώρα. Επωφελήθηκε, ναι. Παρενέβη για να μπει στο υπογάστριο της Ρωσίας, ναι. Βομβάρδισε για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να ανοίξουν κατόπιν οι αγορές μια ώρα αρχίτερα και να αποικιοποιήσει μια χώρα έτοιμη με έτοιμους ‘δυτικού τύπου’ καταναλωτές, ναι. Ομως δεν την επεδίωξε τη διάλυση. Αντίθετα, και οι ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο η ΕΕ και η Γερμανία, προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή να μείνει ενωμένη. Φυσικά αργότερα, και όπλα πούλησαν και υποδαύλισαν το αρχικό μίσος, έτσι κάνουν τα μεγάλα σοβαρά κράτη, κοιτάνε από κάθε κατάσταση να ωφεληθούν.
Αλλά δεν τη διέλυσαν.
Είναι ένα άριστα φιλοτεχνημένο ψέμα, το οποίο λόγω έλλειψης ουσιαστικού αντίλογου, θεωρείται πλέον αυταπόδεικτη αλήθεια. Αλλά δεν είναι.
Τη Γιουγκοσλαβία τη διέλυσε ο εθνικισμός.

Σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία αν τυχόν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης ισχυριστούν ότι μπερδεύουν την μετέπειτα υποστήριξη της Γερμανίας στις δύο νέες χώρες (Κροατία και Σλοβενία) με την ανύπαρκτη υποκίνηση της απόσχισής τους πριν· άλλο το ένα, άλλο το άλλο, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Γερμανοί δήθεν ‘υποκινητές’ καθυστέρησαν πάνω από έξι μήνες να τις αναγνωρίσουν, ενώ οι ΗΠΑ καθυστέρησαν ακόμη περισσότερο τις αναγνωρίσεις, -περισσότερο ακόμη και από τη Ρωσία-, έκαναν σχεδόν ένα χρόνο, και μόνο όταν διαπίστωσαν ότι η Βοσνία θα γίνει κι αυτή στόχος των Σέρβων.

Στ’ αλήθεια, λοιπόν, η Δύση ήταν εχθρική στη Γιουγκοσλαβία και είχε απ’ την αρχή σκοπό να την κάνει κομμάτια και ‘ιμπεριαλιστικό σφαγείο των λαών’; Οι ‘αριστεροί’ φίλοι του δικτάτορα Μιλόσεβιτς θα έχουν πάρα πολλή δουλειά μέχρι να βρουν στοιχεία για να αποδείξουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ας τους βοηθήσουμε να δουν την (συγγνώμη) τύφλα τους, πιάνοντας το νήμα απ’ την αρχή.

‘Welcome to Sarajevo’: Η κλασική φωτογραφία του Ron Haviv από την πολιορκία του Σαράγεβο 1992-1995. Οταν το πολυπολιτισμικό, σοφιστικέ και πολύπλοκο Σαράγεβο της ανοχής και της διαφορετικότητας αντιστεκόταν και πολεμούσε τη βαρβαρότητα, το φασισμό και τον εθνικισμό.

 

Κανείς, λοιπόν, από τους συμπατριώτες μας ‘αριστερούς’ δημοσιολογούντες, όπως οι προηγούμενοι (‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων), φαίνεται δεν το πήρε είδηση ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε αφαιρέσει τον όρο ‘Σοσιαλιστική’ από τον πλήρη τίτλο ‘Socijalisticka Federativna Republika Jugoslavija’ ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1990. Ηταν η φυσιολογική κατάληξη ενός σταλινικού εξουσιοφρενούς γραφειοκράτη που μεταβλήθηκε σε μία νύχτα από κομμουνιστής σε εθνικιστή, αφού μοναδικός του στόχος ήταν η διαιώνιση της εξουσίας του. Ο αμέσως επόμενος σταθμός σ’ αυτή την καθοδική πορεία θα ήταν το αιματοκύλισμα της ίδιας του της πατρίδας και η μετατροπή της μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια από κανονικό κράτος με εθνική υπερηφάνεια σε ένα απέραντο σφαγείο, αλλά και σε αρχηγείο της μαφίας των ολιγαρχών.
Πως έφτασε εκεί, όμως;

Η ιστορία της σύγχρονης Γιουγκοσλαβίας (πρέπει να) ξεκινά από το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών του 1986, «ένα θανατηφόρο σωβινιστικό πολεμικό μανιφέστο, κατάλληλο μόνο για Σέρβους κομισσάριους», σύμφωνα με τον έντιμο και αργότερα δολοφονημένο από τον Μιλόσεβιτς Ivan Stambolic, τότε Πρόεδρο της Σερβίας. Και πράγματι, αυτό ακριβώς ήταν: Μια ακατέργαστη άσχημη κλασική θεωρία συνωμοσίας γραμμένη με περίτεχνο τρόπο από τους μεγαλύτερους Σέρβους εθνικιστές διανοούμενους της εποχής.

Advertisements

«Το ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», ένας νέος αξιόλογος συλλογικός τόμος

Οπως συνηθίζουμε στο ιστολόγιό μας; όταν κυκλοφορεί κάποιο αξιόλογο βιβλίο, έχουμε και σήμερα μία ακόμη «πρόταση για διάβασμα«. Πρόκειται για ένα νέο συλλογικό τόμο, που περιέχει κάποιες (συγκεκριμένα: 17) από τις εισηγήσεις του (ετήσιου πλέον) διεθνούς συνεδρίου από το «Δίκτυο Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων«, (για λεπτομέρειες κλικ εδώ), που το 2008 έγινε στη Θεσσαλονίκη με θέμα το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Εχει τίτλο «Το Ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», επιμέλεια Νίκος Μαραντζίδης, Στράτος Δορδανάς, Νίκος Ζάϊκος, Γιώργος Αντωνίου, εκδόσεις «Επίκεντρο», Θεσσαλονίκη 2011.

«Το Ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», επιμέλεια Νίκος Μαραντζίδης, Στράτος Δορδανάς, Νίκος Ζάϊκος, Γιώργος Αντωνίου, εκδόσεις «Επίκεντρο», Θεσσαλονίκη 2011. Μόλις κυκλοφόρησε, Πέμπτη 05 Μαΐου 2011.

Από την ιστοσελίδα των εκδόσεων «Επίκεντρο»:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο βιβλίο αυτό περιέχονται μελέτες για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στις βαλκανικές χώρες και στην Ελλάδα. Συγγραφείς από πολλές βαλκανικές χώρες ερευνούν το Ολοκαύτωμα στην Κροατία, την Σερβία, τη Βουλγαρία, την Υπερδνειστερία και την Ελλάδα.

Παράλληλα εξετάζονται η μνήμη του Ολοκαυτώματος στη σημερινή εποχή και τα προβλήματα ένταξης της γενοκτονίας στη συλλογική εθνική μνήμη των βαλκανικών χωρών.

Ανάμεσα στους κοινούς στόχους των μελετών συγκαταλέγονται, εκτός από τη γενοκτονία ως μαζικό έγκλημα, η ανάδειξη του ρόλου των ντόπιων συνεργατών, της υλικής διάστασης της γενοκτονίας με την επικέντρωση στο ζήτημα των περιουσιών, του ισχυρού – και πάντα επίκαιρου- συμβολισμού της μέσω της ανάδειξης της κληρονομιάς και της μνήμης της στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και του νομικού πλαισίου που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του πολέμου.

Η επικέντρωση στο βαλκανικό χώρο επιδιώκει να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό, με σαφή την πρόθεση να αναδείξει την δυναμική της τοπικότητας ως αποφασιστικού παράγοντα για τη βαθύτερη κατανόηση όχι μόνο της μοναδικότητας του Ολοκαυτώματος στο σύνολό του αλλά και της εν γένει φυλετικής και ρατσιστικής βάσης του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κράτους.

Μπορείτε να δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου με τα ονόματα των συγγραφέων και των εργασιών τους