Τι έκαναν οι καταληψίες φοιτητές το πρώτο μεσημέρι της κατάληψης του Πολυτεχνείου και τι έκαναν οι χρυσαυγίτες και οι τραμπούκοι από το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» την τελευταία νύχτα του Πολυτεχνείου

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

Μια μάλλον σπάνια -και σίγουρα αναπάντεχη- φωτογραφία από το μεσημέρι της πρώτης μέρας της κατάληψης του Πολυτεχνείου, άρεσε πολύ στους διαδικτυακούς μας φίλους στα κοινωνικά δίκτυα (ίσως γιατί οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη από ελπίδα κι αισιοδοξία -ή ίσως γιατί ακόμα, «επανάσταση που δεν θα μπορώ να χορεύω, δεν θέλω να είμαι μέρος της», όπως είχε πει εκείνη η μεγάλη φυσιογνωμία), κι έτσι σκεφτήκαμε, θα ήταν καλή ιδέα να την ανεβάσουμε στο μπλογκ, ώστε να μείνει -ελπίζουμε- στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του ίντερνετ:

Προαύλιο Πολυτεχνείου, μεσημέρι πρώτης μέρας της κατάληψης, Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 1973. Φοιτητές χορεύουν και τραγουδάνε και χτυπάνε παλαμάκια.

 

Αυτό έκαναν οι θιασώτες της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, οι φοιτητές και οι εξεγερμένοι. Τι να έκαναν, άραγε, οι θιασώτες του μίσους και του θανάτου, δηλαδή οι φασίστες, οι τραμπούκοι και οι δολοφόνοι και μαχαιροβγάλτες (όπως αποδείχτηκε αργότερα), που τότε βρίσκονταν στον περίγυρο της φασιστικής οργάνωσης ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου‘ του Πλεύρη;;; Και, μιας και δεν συνηθίζουμε να κάνουμε ολόκληρη ανάρτηση για μία και μόνη φωτογραφία [Σ.Σ.: Μια φορά που το κάναμε, νομίζουμε άξιζε τον κόπο, για εκείνη την …’Μια συγκλονιστική (αντιπολεμική) φωτογραφία που αξίζει εκατομμύρια λέξεις, άσχετα αν ήταν καλλιτεχνική ή αυθεντική‘], ας συμπληρώσουμε την ιστορία με την απάντηση στο ερώτημα αυτό, που άλλωστε την είχαμε υποσχεθεί, εδώ στη ‘Σκηνή Τρίτη #03: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)‘, αλλά ευτυχώς, στο μεταξύ ο φίλος Δημήτρης Ψαρράς φρόντισε και είπε την ιστορία πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα την έλεγε ο οποιοσδήποτε· άλλωστε, ήταν ο ίδιος του μέσα στο Πολυτεχνείο, και μέλος, μάλιστα, της Συντονιστικής Επιτροπής, για λογαριασμό της Αρχιτεκτονικής Σχολής.
Και για να είμαστε συγκεκριμένοι, εννοούμε τα μέλη του Κ4Α: ο υπερσαχΑριος δραβίδας (google it, έτσι τον αποκαλεί ο πρώην υπαρχηγός του Γκέκας) Φίρερ Νίκος Μιχαλολιάκος, ο Ιων Φιλίππου (Γιάννης Περδικάρης) και ο Αριστοτέλης Καλέντζης αλλά και άγνωστός μας Ηλίας Τσιαπούρης ή Τσαπούρας.

Ακολουθεί το άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά από την ‘Εφημερίδα των Συντακτών‘, 15/11/2013

Οι «χρυσαυγίτες» στο Πολυτεχνείο του ’73

Ο στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου Γιάννης Περδικάρης στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή – Πολιτικός Οδοδείκτης», που το υπογράφει με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, αποκαλύπτει τη δολοφονική και παρακρατική δράση των νεοφασιστών

Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, τώρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, και σαν ελάχιστη προσφορά στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες και όποιον άλλο ενδιαφέρεται να κάνει κάτι για να φτιαχτεί ο κυματοθραύστης απέναντι στη ναζιστική απειλή, και όπως είχαμε αναγγείλει (‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘), παρουσιάζουμε το σημείωμα αυτό, το οποίο αποτελεί την τέταρτη συνέχεια της σειράς ‘Η Χρυσή Αυγή: Νέα στοιχεία – Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #xx‘, όπου xx ο αύξων αριθμός), μετά από τα τρία προηγούμενα κείμενά μας σ’ αυτή τη σειρά:

# Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το ‘χρίσμα’ για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’) [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03]
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/

# Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #02]
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/01/07/kryfa-02-sxedia-xa-politevma/

# Ξένοι νεοναζί καλεσμένοι του Γκέμπελς της Χρυσής Αυγής Γιώργου Μάστορα (Μισιάκα): «Η συναγωγή θα γίνει ένα ωραίο δημόσιο αποχωρητήριο» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #01]
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/12/10/kryfa-01-mastoras-synagogi/

Στην εισαγωγή του τελευταίου λινκ υπάρχει το σκεπτικό αυτής της νέας σειράς, συνεπώς εδώ θα θυμίσουμε μόνο πως όλα τα άρθρα της νέας κατηγορίας ‘Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά‘ θα βρίσκονται σε αυτό εδώ το λινκ, μαζί με κάποιες προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, οι οποίες -όπως τουλάχιστον σημειώνουν πολλοί- έχουν βοηθήσει στην ενημέρωση του κόσμου για το πραγματικό ποιόν της οργάνωσης, έχουν χρησιμεύσει στην ιδεολογική θωράκιση του αντιφασιστικού κινήματος και έχουν χρησιμοποιηθεί στον δημόσιο λόγο αρκετά, όπως αυτές για τα εκρηκτικά και τα όπλα του Φύρερ Μιχαλολιάκου κατά την δεκαετία του 1970 (κλικ εδώ), ή για την προσχώρηση της ναζιστική γκρούπας στην Νεοναζιστική Διεθνή ήδη από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της (κλικ εδώ), ή για το (ανύπαρκτο) επάγγελμα του Φίρερ της ναζιστικής γκρούπας (κλικ εδώ), ή για τον ταγματασφαλήτη πατέρα του, όπως και για τους δωσίλογους, προδότες, χίτες και τ/αλήτες προγόνους όλων των ηγετικών στελεχών (κλικ εδώ), ή για την υπόγεια χρηματοδότησή της από μεγάλα κόμματα (κλικ εδώ) ή για την στρατολόγηση ανηλίκων (κλικ εδώ), ή για τη διπλή γλώσσα («Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές και δεν αλλάζουμε, αλλά θα παριστάνουμε τους ‘εθνικιστές’ για τον χαζό κόσμο») και εξαπάτηση των ψηφοφόρων (κλικ εδώ), ή για την 21η Δεκεμβρίου σαν παγανιστική-μυστικιστική-ναζιστική ημέρα μύησης-ορκωμοσίας νέων μελών της Χρυσής Αυγής (κλικ εδώ), ή για τις ανατριχιαστικές αντιλήψεις της -μεταμφιεσμένης αλλά πάντα εθνικοσοσιαλιστικής- Χρυσής Αυγής για τον Χριστιανισμό και για τον ρόλο της γυναίκας (κλικ εδώ), ή για τις απόψεις της ΧΑ (ευθανασία και στείρωση) για τα «άτομα με ειδικές ανάγκες, επιληπτικούς, αλκοολικούς και τοξικομανείς» και την ‘ευγονική αναγκαιότητα’, την ‘διοικητική ιατρική’ και το ‘Aufartung’ (κλικ εδώ), αλλά και ένα σημείωμα με θέμα την εμπειρία άλλων χωρών στην αντιμετώπιση αντικοινοβουλευτικών ναζιστικών εγκληματικών συμμοριών όπως η ΧΑ (κλικ εδώ), όπως και η μοναδική ‘Ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη προς τους γονείς εκείνους που έχουν τα παιδιά τους στην Χρυσή Αυγή‘ κ.ο.κ. Μπορείτε να το κάνετε ‘bookmark‘, για γρήγορη πρόσβαση, και με την ευκαιρία, εδώ βρίσκεται και μια ανακεφαλαίωση με πολλές από τις προηγούμενες έρευνες.
Φάκελος Χρυσή Αυγή στο XYZ Contagion – Ολες οι έρευνες και τα άρθρα
https://xyzcontagion.wordpress.com/fakelos-xa-page-all-articles/

Εκτός συναγωνισμού, η έκτη μεγάλη έρευνα ‘Στον κόσμο του Blood & Honour’ με θέμα ‘‘Ροκ για την πατρίδα’ ή ‘πόγκο για τη σβάστικα’; Μπύρες, τατουάζ και Sieg Heil, για τους μυημένους στο ναζισμό‘, η πέμπτη μεγάλη έρευνα ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’ και η συμπληρωματική της ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή‘, και ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ‘. Μαζί, επίσης για πρώτη φορά ‘Ολη η αλήθεια για τη Σρεμπρένιτσα‘.

Είπαμε πολλά, αλλά απαραίτητα, συνεπώς ας περάσουμε τώρα στο κυρίως θέμα. Τίτλος του τέταρτου άρθρου:

Ας μας επιτραπεί να κάνουμε μια πρόταση, πρώτα, στους επισκέπτες του ιστολογίου, την εξής: Θα ήταν καλή ιδέα να διαβαστεί πρώτα ένα είδος εισαγωγής που είχαμε γράψει πριν λίγο καιρό (‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘), σαν προοίμιο του παρόντος άρθρου, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια όσο το δυνατόν αναλυτική (και συνθετική) εποπτεία του ιστορικού παρελθόντος του φαινομένου, μαζί με τη γνώμη μας και την ανάλυση για το φαινόμενο της εκτίναξης της Χρυσής Αβγής.

 

Αν λ.χ. έπρεπε ποτέ να διαλέξουμε ένα μόνο κείμενο που να απαντάει στην ερώτηση ‘Τι ακριβώς είναι η Χρυσή Αυγή;;;‘, θα διαλέγαμε αυτό εδώ, το οποίο, μάλιστα, είναι γραμμένο από τους ίδιους, εν είδει μανιφέστου. Είναι από το τχ #5, Μάιος 1981, και μέσα γράφουν, με αρκετή έπαρση και με θυμό, ίσως, γιατί «είμαστε παγανιστές, ναζιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές».
Το παράξενο είναι, πως τις ίδιες ακριβώς φράσεις φέρεται να είχε χρησιμοποιήσει 12 χρόνια πριν, το 1969, ο φασίστας του ΕΣΕΣΙ Γιώργος Βεντούρης (θα μιλήσουμε στη συνέχεια γι’ αυτούς τους φασίστες), σε μια ενδοφασιστική διαμάχη στην Ιταλία. Αυτό μπορεί να εξηγείται μόνο με δύο τρόπους: Είτε ο Βεντούρης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΧΑ και ξαναέγραψε το 1981 όλα όσα είχε πει το 1969, είτε το λογύδριο-μανιφέστο αυτό είχε δημοσιευτεί και υπήρχε εκ των προτέρων κάπου, και οι νεοναζί το ανασύρουν και το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.

 

«Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι που για διαφορετικούς λόγους και αιτίες ο καθένας ρίχνουν λάσπη εναντίον τού περιοδικού μας και των ανθρώπων πού μοχθούν για την έκδοσί του.

Μας κατηγορούν ότι είμαστε Παγανιστές, Ναζιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές κτλ.
Ισως περιμένετε ότι με αυτό το άρθρο έχουμε σκοπό να απολογηθούμε και να ανατρέψουμε τα ηλίθια επιχειρήματα των διαφόρων δεκαρολόγων κατηγόρων μας που την μια μέρα εμφανίζονται Μεταξικοί, την άλλη Χουντικοί και την επομένην Βασιλικοί. Απεναντίας θα στηρίξουμε τις κατηγορίες τους δηλώνοντας όμως την πραγματική αιτιολογία κάθε χαρακτηρισμού πού μάς αποδίδουν.

Είμαστε παγανιστές γιατί η ύπαρξίς μας σέβεται και πορεύεται πάνω στους τόνους της μουσικής των φυσικών νόμων χωρίς να αγνοή την μαγεία του απρόβλεπτου, την μοναδικότητα της στιγμής και τον θετικό υποκειμενισμό τού ανθρώπου- στοιχείου της φύσεως. Είμαστε παγανιστές γιατί είμαστε Ελληνες, γιατί μας είναι αδύνατο να παραδεχθούμε άλλες άξιες εκτός από αυτές πού απορρέουν από το θαύμα τού Ελληνικού Πνεύματος. Είμαστε παγανιστές γιατί στη θέσι των ηρώων και των φιλοσόφων μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βάλουμε προφήτες σκοτεινούς και βασιλιάδες αιμοσταγείς ενός άξεστου νομαδικού λαού. Είμαστε παγανιστές γιατί στην καλύτερη αντίθετη περίπτωσι θα συναντούσαμε τον θάνατο με την μορφή της ευτυχισμένης γαλήνης τού παραδείσου.

Είμαστε Ναζιστές […], γιατί μέσα στο θαύμα τής Γερμανικής Επαναστάσεως τού 1933 είδαμε την Δύναμι πού θα λυτρώση την ανθρωπότητα από την εβραϊκή σαπίλα, είδαμε την Δύναμη που θα μας οδηγήση σε μια καινούργια Ευρωπαϊκή αναγέννησι, είδαμε την λαμπερή αναβίωσι των αρχέγονων ενστίκτων της φυλής, είδαμε μία δυναμική φυγή από τον εφιαλτικό βιομηχανικό μαζάνθρωπο σέ έναν νέο και ταυτόχρονα αρχαίο και Αιώνιο τύπο ανθρώπου, τον άνθρωπο τής φιλοσοφίας και του πολέμου, τον άνθρωπο της Γης και τού Αίματος, τον άνθρωπο των ηρώων και των ημιθέων, τον αγνό αφελή και βίαιο άνθρωπο του Μύθου και των ενστίκτων.

Είμαστε τυχοδιώκτες γιατί θέλουμε να φέρουμε μία δημιουργική αλλαγή, μία κυριολεκτική ανατροπή της σημερινής τυραννίας της Λογικής και αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνη παρά μόνον με μία παράλογη Πίστι σέ ένα πεπρωμένο πού θα στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις ιλιγγιώδεις εναλλαγές των διαθέσεων της βουλήσεως ενός απρόσωπου συλλογικού ασυνειδήτου.

Είμαστε αναρχικοί γιατί είμαστε ασυμβίβαστοι και φανατικοί και γιατί η μοναδική περίπτωσι να συνέβαινε το αντίθετο δεν ισχύει σήμερα. Είμαστε αναρχικοί και θα είμαστε μέχρι την στιγμή που θα κυριαρχήση η Αρχή τής Εθνικοσιαλιστικής Εξουσίας.

Είμαστε εξτρεμιστές γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε χωρίς μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί πιστεύουμε στην Αρετή και όχι στην Ηθική, στον πόλεμο και όχι στην ειρήνη. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί η Ιστορία γράφεται από παράτολμους δημιουργούς με μεταφυσικές παρορμήσεις και όχι από φιλήσυχα ανθρωπάκια υπηρέτες της Εβραϊκής σαπίλας»
Πηγή: Περιοδικό Χρυσή Αυγή, ‘Εμείς’, τχ#5, Μάιος 1981.

 

Τα παραπάνω γράφονταν τον Μάιο του 1981. Ακριβώς 25 χρόνια αργότερα, ο Μιχαλολιάκος νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει στα μέλη της γκρούπας του για ποιους λόγους πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τους όρους ‘εθνικοσοσιαλισμός’ και ‘εθνικοσοσιαλιστές’ και γιατί πρέπει να μεταμφιεστούν για κάποιο χρονικό διάστημα σε ‘εθνικιστές’:

«[…] παλαιότερα, πριν από χρόνια, χρησιμοποιείτο στα κείμενα του Κινήματός μας ο όρος εθνικοσοσιαλισμός. Το γεγονός ότι τώρα χρησιμοποιούμε τους όρους εθνικισμός, λαϊκός εθνικισμός και κοινωνικός εθνικισμός [Σ.Σ.: όπου ‘κοινωνικός εθνικισμός’ = ‘Nationalsozialismus‘] δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε ιδέες. Απλά, θεωρούμε περισσότερο πολιτικά δόκιμο το να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς, γιατί είναι γεγονός ότι ο όρος ‘εθνικοσοσιαλισμός’ προκαλεί παρανοήσεις μετά από έναν ωκεανό προπαγάνδας εξήντα ολόκληρων ετών».
Πηγή: Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006, ‘Εθνικιστές ή ναζιστές;;; Αρνούμεθα το ιστορικό ψεύδος των «καλών» συμμάχων και των «κακών» φασιστών’.

Δεν χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις, όταν οι ίδιοι τους, μέσα στο επίσημο όργανό τους ομολογούν αυτό το κρυφτούλι, αυτή τη μεταμφίεση και τη διπλή γλώσσα. Αυτή τη διαδρομή των 35 περίπου ετών, πάντα πιστοί και αμετανόητοι ναζιστές, θα ιχνογραφήσουμε στο παρόν σημείωμα αυτό: Θα ασχοληθούμε από πολλούς δρόμους με τις κρυφές πτυχές της ιστορίας της ναζιστικής συμμορίας: Θα εστιάσουμε πρώτον, στη δράση του φασιστικού κρατικοπαρακράτους, δίπλα και μέσα στην οργάνωση, και ταυτόχρονα, στις πιθανές πηγές χρηματοδότησης. Και θα δούμε πως αυτοί οι δύο δρόμοι τέμνονται σε πολλά σημεία, μέχρι τον τελικό σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την κατάργηση του πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση ενός σκληρού ολοκληρωτικού μονοκομματικού ναζιστικού τύπου κράτος, όπως έχουμε δείξει και εδώ, ‘Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #02]‘, 07/01/2014

Ακολουθούν εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς, που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή: Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι.

# Σκηνή Πρώτη: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

# Σκηνή Δεύτερη: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι

# Σκηνή Τρίτη: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού

# Σκηνή Τέταρτη: Ιανουάριος 1977, Παγκράτι ξανά, Βόμβες σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους

# Σκηνή Πέμπτη: Νοέμβριος 1977, προεκλογική περίοδος, Ιταλία, Γραφεία Εθνικής Παράταξης στον Πύργο Αθηνών, Φυλακές Κορυδαλλού, Ξενοδοχείο ‘Caravel’

# Σκηνή Εκτη: Ιανουάριος 1979, Βόμβες, όπλα και εκρηκτικά ξανά

# Σκηνή Εβδομη: 12 Απριλίου 1992, Ξενοδοχείο ‘Caravel’, Οργανισμός Κρατικών Λαχείων

# Σκηνή Ογδοη: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων

# Σκηνή Ενατη: Από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στο Σήμερα, Connecting the dots

# Σκηνή Δέκατη και Τελική-Αυλαία: Ας συνοψίσουμε (Το παζλ συμπληρώνεται;;;) + Αντί επιλόγου + Υστερόγραφο: Η ομολογία για την μεταμφίεση, τη διπλή γλώσσα και το κρυφτούλι με την πραγματική τους ταυτότητα.

 

Θα δημοσιεύεται μία ‘Σκηνή’ κάθε μέρα, και με την ολοκλήρωση, οι 10 σκηνές θα αποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο-πανόραμα 🙂

Εδώ τώρα, βρίσκονται σε ένα ενιαίο κείμενο και οι δέκα αναρτήσεις με τις δέκα σκηνές, που βρίσκονται επίσης κάτω από την κατηγορία ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής’.

 

---

 

@@@ Σκηνή Πρώτη: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Ολοι έχουμε ακούσει για τις επαγγελματικές ασχολίες του μεγαλοστελέχους της ΧΑ Ηλία Παναγιώταρου -τουλάχιστον πριν πάρει το άτοκο δάνειο που δικαιούνται οι βουλευτές, απλά και μόνο επειδή είναι βουλευτές, -όλοι οι βουλευτές -ακόμη κι εκείνοι που βρίζουν τους άλλους βουλευτές για τα … προνόμιά τους. Από την εποχή που ήταν γνωστός ως ‘Rabbit‘ στις εξέδρες των φανατικών του Παναθηναϊκού, αλλά και αργότερα με την χρυσαβγίτικης παραλλαγής γηπεδική ‘ακτιβίστικη’ οργάνωση-συμμορία ‘Γαλάζια Στρατιά‘, ο Παναγιώταρος διατηρούσε επιχείρηση με το όνομα ‘Φάλαγγα‘, δίπλα ακριβώς από τα γραφεία του συνδέσμου παναθηναϊκών οπαδών του Κολωνού. Η ‘Φάλαγγα’ πουλούσε στρατιωτικά ρούχα, στολές, γιλέκα, καπέλα και άλλα τέτοιου είδους στρατιωτικής και αστυνομικής χρήσεως προϊόντα και φασιστογκάτζετ, σε χρυσαβγίτες ένστολους ή με πολιτικά, σε οπαδούς ομάδων και σε μέλη του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας [1].

Διαφήμιση του μαγαζιού του Παναγιώταρου στην οδό Μαραθωνομάχων σε περιοδικό-έκδοση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τους Ειδικούς Φρουρούς.

 

Σκηνή Τρίτη #03: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Τρίτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

---

 

@@@ Σκηνή Τρίτη: 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού

Την ημέρα που η Ελλάδα φαινόταν ότι θα μπορούσε να απαλλαχτεί οριστικά από το δικτατορικό καθεστώς, και ενώ ο κόσμος περιμένει την άφιξη του Καραμανλή, πανηγυρίζοντας την πτώση της χούντας, μια ομάδα νεαρών εθνικοσοσιαλιστών από την οργάνωση ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου’ (Κ4Α) του Κώστα Πλεύρη -η μοναδική οργάνωση/κόμμα που επιτρεπόταν η λειτουργίας της επί χούντας, όπως είπαμε-, οπλισμένοι με τα απαραίτητα σύνεργα ‘της δουλειάς’ και με ένα σχεδιάγραμμα του οικήματος, αναρριχώνται στα κάγκελα της Πρεσβείας της Μεγάλης Βρετανίας, με σκοπό να την κάψουν. Τους αντιλαμβάνεται, όμως, μια αστυνομική περίπολος και τους συλλαμβάνει. Στη διαδρομή για το τμήμα, ένας από αυτούς ξεφορτώνεται το χαρτί με το σκαρίφημα, κι έτσι τελικά, και με δεδομένη τη φασαρία και τη ‘διασάλευση της τάξεως’ εκείνης της βραδιάς, αφήνονται ελεύθεροι [30].

Τις ώρες εκείνες, ο μέντοράς τους και αρχηγός του Κ4Α Πλεύρης μεταφερόταν από το ΚΕΣΑ στου Παπάγου όπου βρισκόταν κρατούμενος, προς το ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ο Πλεύρης, ιδιαίτερος και κουμπάρος του παλιού αξιωματικού του αποσπάσματος Βρεττάκου -ουσιαστικά ταγματασφαλήτη- Ιωάννη Λαδά [31], είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην επιτυχία της ‘Επαναστάσεως’ από διάφορα πόστα, -όπως και άλλα μέλη του Κ4Α-, αλλά κάποια στιγμή τον Μάιο του 1974 είχε βρεθεί σε δυσμένεια από τους ιωαννιδικούς. Δυστυχώς για τον Πλεύρη, ο Λαδάς δεν ήταν πλέον ισχυρός και δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα για να προστατεύσει τον κουμπάρο του. Είχε προσπαθήσει, βέβαια, και είχε απευθυνθεί στον στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων μετά τη μεταβολή της 25ης Νοεμβρίου 1973 και την επικράτηση του Ιωαννίδη, και τον είχε παρακαλέσει να δεχτεί τον «ιδιώτην Πλεύρην», διότι «ήτο της απολύτου εμπιστοσύνης του». Ο Μπονάνος δέχτηκε τον Πλεύρη, τον ρώτησε τι ήθελε, αυτός απάντησε ότι «ηγείται μιας μαχητικής οργανώσεως που έχει προσφέρει εθνικόν έργον και ότι τίθεται μαζί με την ομάδα του εις την υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων», ο Μπονάνος τον ευχαρίστησε και του απάντησε ότι «αι Ενοπλαι Δυνάμεις είναι πολύ καλά οργανωμέναι και δεν έχουν ανάγκην οποιασδήποτε ενισχύσεως, και μάλιστα υπό ιδιωτών». Ο Πλεύρης έφυγε άπραγος, ο Μπονάνος ενημέρωσε τον υπασπιστή-γραμματέα του ταγματάρχη Γεράσιμο Ματάτση πως δεν επιτρέπει να ξαναπατήσει ο ιδιώτης το πόδι του μέσα στο ΓΕΣ, και πως δεν πρέπει να του έχει κανείς εμπιστοσύνη, και ο γραμματέας ενημέρωσε τον Μπονάνο πως, σύμφωνα με τα όσα έμαθε, ούτε ο Ιωαννίδης είχε εμπιστοσύνη στον ιδιώτη Πλεύρη, κι έτσι, λίγο αργότερα, το αποτέλεσμα ήταν ο Πλεύρης να συλληφθεί (αφού πρώτα είχε ειδοποιηθεί) μαζί με άλλα στελέχη του Κ4Α [32].

Με τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974, είχε έλθει η ώρα να απελευθερωθούν όλοι οι κρατούμενοι του καθεστώτος, κι εκεί, στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, μόλις οι ιωαννιδικοί αξιωματικοί είδαν τον Πλεύρη, τον κάλεσαν στο γραφείο τους για να τους … διαφωτίσει σχετικά με το τι προβλέπει πως θα γίνει (!!!) και για να τους … δώσει συμβουλές σχετικά με το τι θα πρέπει να πράξουν. Ο Πλεύρης τους συμβούλεψε να εκτελέσουν (!!!) όλους τους πολιτικούς, αλλά και όλους τους χουντικούς που τυχόν θα διαφωνούσαν για ένα καινούργιο πραξικόπημα. Τους προέτρεψε να κινηθούν αμέσως προς το Προεδρικό Μέγαρο όπου συνεδρίαζαν ο Καραμανλής και οι άλλοι πολιτικοί που συμμετείχαν κατόπιν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον χουντικό Πρόεδρο -μαριονέτα του Ιωαννίδη-, Γκιζίκη και τους χουντικούς αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των τριών όπλων (Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου), να τους συλλάβουν ή/και να τους εκτελέσουν επί τόπου αν δεν συμφωνήσουν σε καινούργιο στρατιωτικό νόμο. Μάλλον δεν εισακούστηκε, ήταν κι ο Ιωαννίδης εξαφανισμένος από μέρες, κι έτσι βγήκε απλά από την πόρτα, πήρε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στο σπίτι του Λαδά. Την άλλη μέρα, πήγε στα γραφεία του Κ4Α, τα οποία βρήκε, λέει, κατεστραμμένα, και ο λόγος ήταν, λέει, το μίσος που έτρεφε γι’ αυτόν ο Εβραίος γαμπρός του Ιωαννίδη, ο γιατρός Αλαζράκης [33].

Από τα γραφεία του Κ4Α, πάντως, είχαν ξεκινήσει αυτοί οι τρεις επίδοξοι προβοκάτορες που ήθελαν να κάψουν την βρετανική Πρεσβεία, τη νύχτα της πτώσης της χούντας. Ηταν οι γνωστοί μας Νίκος Μιχαλολιάκος, Αριστοτέλης Καλέντζης και Γιάννης Περδικάρης. Ο τελευταίος ίσως δεν είναι τόσο γνωστός. Ισως τον έχετε συναντήσει με το ψευδώνυμο ‘Ιων Φιλίππου‘, με το οποίο υπογράφει τα βιβλία του. Πρόκειται για έναν συνεπή ‘συναγωνιστή’ του Μιχαλολιάκου και, ασφαλώς, … χρυσαβγίτη, επί 40 και πλέον έτη, από το 1972 και τις μέρες του Κ4Α μέχρι τις μέρες μας. Συνιδρυτής, ουσιαστικά, της Χρυσής Αβγής, βασικός ‘θεωρητικός ιδεολογικός καθοδηγητής’, κύριος αρθρογράφος στο περιοδικό σε ολόκληρη την περίοδο 1982-1990 και συγγραφέας πολλών από τα λεγόμενα ‘ιδεολογικά’ κείμενά της την περίοδο 1980-1990 (ιδεολογικές διακηρύξεις, εσωτερικοί κανονισμοί, καταστατικά κ.λπ). Το 1991 χωρίζουν οι δρόμοι τους, παραμένει παρατηρητής -αλλά και δημόσιος υπερασπιστής- της ΧΑ μέχρι το 2010, οπότε και επανεντάσσεται στην οργάνωση με τον ρόλο του βασικού ‘πολιτικού αναλυτή και αρθρογράφου’, σύμφωνα με το απολογιστικού τύπου βιβλίου που εξέδωσε πρόσφατα από τις εκδόσεις ‘Ηλεκτρον’ του μέντορά του Κώστα Πλεύρη [34].

Είπαμε τις λέξεις ‘μέντορας’ (των τριών εθνικοσοσιαλιστών), ‘Πλεύρης’ και ‘Μανιαδάκης’ προηγουμένως. Οπως οι τωρινοί ναζί έχουν μέντορα τον Πλεύρη, έτσι και ο Πλεύρης όφειλε την αντικομμουνιστική και παρακρατική εκπαίδευση (‘σχολείον πολιτικής’ την ονομάζει ο ίδιος) στον Μανιαδάκη:

«Ωφελήθημεν τα μέγιστα από τας συζητήσεις με τον Μανιαδάκην, τον δαιμόνιον υπουργόν Ασφαλείας του Μεταξά. Τον επεσκεπτόμεθα στην οικίαν του, στην οδό Νοταρά τα απογεύματα και όλοι μαζί επηγαίναμε μετά στο Green Park στην οδό Μαυρομματαίων, όπου δίπλα στο τζάκι μας διηγείτο, μας διηγείτο κι εμείς εκρεμόμεθα από τα χείλη του. Εις εκείνο το ζαχαροπλαστείο η συντροφιά του Μανιαδάκη απετέλει σχολείο πολιτικής. Μετείχον ο Πιπινέλης, ο Αντωνέλλος, ο Σταθάς, ο Μπαλάσκας (Βίγλαρης), ο Κουτσούρης, ο Σπυρόπουλος, ο Κατσούλος, ο Μιχάλης ο Κλης και άλλαι [Σ.Σ.: ;;;] προσωπικότηται [Σ.Σ.: ;;;] της δημόσιας ζωής, που ανέλυαν τα πολιτικά γεγονότα ή ανεφέροντο στο παρελθόν κι εμείς εδιδασκόμεθα. Αληθώς υπήρξε Σχολή Μανιαδάκη, όπου εμάθαμε διά την πολιτικήν περισσότερα απ’ όσα εμάθαμε στην Πάντειο Σχολήν Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ), όπως ελέγετο τότε το Πάντειον Πανεπιστήμιον» [35].

Εκδήλωση του Κ4Α το 1966 στη Θεσσαλονίκη. Από αριστερά: Σπύρος Μανωλόπουλος, Δημήτρης Δημόπουλος, Κώστας Πλεύρης και Ανδρέας Δενδρινός

 

Τα ίδια συναισθήματα και την ίδια εκτίμηση που έδειχνε ο Πλεύρης στον Μανιαδάκη θα έπρεπε -λογικά- να δείχνουν και οι μαθητές (στον ναζισμό) του Πλεύρη προς τον Πλεύρη -ή, τουλάχιστον, αυτό θα περίμεναν οι ηγέτες του Κ4Α, όπως θα δούμε παρακάτω (αλλά, όπως αποδείχτηκε, συχνά-πυκνά έρχονταν σε σύγκρουση, προτού τα ξαναβρούν, προτού ξαναμαλώσουν, προτού τα ξαναβρούν κ.ο.κ.):

Σκηνή Δεύτερη #02: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Δεύτερη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

---

@@@ Σκηνή Δεύτερη: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι

Στις 4 Ιουλίου 1964, παρακρατικοί εισβάλλουν στη Βουλή μετά από προεκλογική συγκέντρωση του υποψήφιου δήμαρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Πρόκειται για εκείνο το επεισόδιο που έμεινε γνωστό διότι συμμετείχε σ’ αυτό και ο Ρένος Αποστολίδης, που ήταν τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Πλυτά. Ενας από τους ακραίους ΕΚΟΦίτες ήταν ένας νεαρός φοιτητής, υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΟΦ και υπεύθυνος υποψηφίων φοιτητών (πόστο άκρως εμπιστευτικό και υπεύθυνο) με το όνομα Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας [7]. Ενας άλλος ήταν ο Γιώργος Βεντούρης, ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής-παγανιστής και αργότερα ηγέτης της ναζιστικής τάσης των φασιστών Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας) και ηγετικό στέλεχος των Ιταλών φασιστών του FUAN (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης, Movimento Soziale Italiano). Λίγες μέρες αργότερα, διεξάγεται η δίκη για αυτή την εισβολή παρακρατικών στη Βουλή. Επικρατεί ένταση. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός αξιωματικού της Γενικής Ασφάλειας, η εισβολή στη Βουλή οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Ομιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» σε συνεργασία με την ΕΚΟΦ. Στο ακροατήριο βρίσκονται πολλοί ΕΚΟΦίτες και παρακρατικοί για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων:

– ο Ρένος Αποστολίδης, βεβαίως, ως κύριος κατηγορούμενος,
– ο Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, επίσης ως κατηγορούμενος,
– ένας παρακρατικός γνωστός ως ‘Πεθαμένος‘, τρόφιμος φυλακών και ιδιοκτήτης καμπαρέ,
– ένα στέλεχος μιας νεοφασιστικής οργάνωσης με το όνομα ‘Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις‘ των τεταρτοαυγουστιανών Ντασκάκη και Φαντόπουλου [8], που έβγαζε μια φασιστική εφημερίδα με τον τίτλο ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), με κονδύλια της ΚΥΠ και με την στήριξη του -παλιού πρωτοπαλίκαρου του Γεωργίου Γρίβα- Χίτη βουλευτή της ΕΡΕ και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη [8α],
– και ο εκδότης μιας εφημερίδας ‘Νέμεσις‘ Π. Τριαντόπουλος, στέλεχος επί Κατοχής της προδοτικής ΕΣΠΟ και ανοιχτά γκεσταπίτης με όπλο και με γερμανική άδεια να σκοτώνει, και πρόεδρος το 1964 της ‘Ενώσεως Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως και Οπλαρχηγών Ελλάδος‘, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια δεσμά από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων για ‘εθνική αναξιότητα και συνεργασία με τον εχθρό‘, αλλά πολύ γρήγορα αποφυλακισμένο [8β].

Ξεχωρίζουν, όμως, ως συμπαραστάτες στους φασίστες τραμπούκους κατηγορούμενους, τρεις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες:

– ο … Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, -ναι, ο μεταξικός υπουργός ‘του ρετσινόλαδου’-,
– ο πρόεδρος της ΕΚΟΦ την περίοδο 1963-1966 Στάθης,
– και ένας νεαρός χιτλερικός, με το όνομα Λογγίνος Παξινόπουλος [9].

 

Μια φωτογραφία από τη δεκαετία του 1930, για την οποία θα μπορούσε να πει κανείς πως απεικονίζει στιγμές γέννησης του ακροδεξιού παρακράτους, του ίδιου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης σε καταυλισμό, μαζί με Τάγματα Εργασίας.

 

‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;;;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντως οπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;;;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!!!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.

Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’. Η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε προηγουμένως.

 

Νέες αποκαλύψεις για το παρελθόν της Χρυσής Αυγής από τον Ιό (άρθρο «Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες» στην Εφημερίδα των Συντακτών, 2013-04-20) και τον Ματτέο Αλμπανέζε (άρθρο «Οι Ιταλοί νεοφασίστες και η ελληνική χούντα» στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ, 2013-04-21)

Η δημοσιογραφική ομάδα του “Ιού”, στην «Εφημερίδα των Συντακτών», Σάββατο 20 Απριλίου 2013, σε μια εξαιρετική έρευνα για το παρελθόν της ναζιστικής συμμορίας, με τίτλο «Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες» και ο Ιταλός ερευνητής Ματτέο Αλμπανέζε (Matteo Albanese), στα «Ενθέματα» της «Αυγής», Κυριακή 21 Απριλίου 2013, με τίτλο «Φασισμός, δημοκρατία και νεοφιλελευθερισμός, Οι Ιταλοί νεοφασίστες και η ελληνική χούντα«. Και τα δύο άρθρα περιέχουν παραπομπές στην πρόσφατη αποκάλυψη του ιστολογίου μας «Οταν η Χρυσή Αυγή προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» και στη «Διακήρυξη της Βαρκελώνης», 1981»

Πρώτα η έρευνα του «Ιού»:

Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Η δικτατορία των συνταγματαρχών μάς κληροδότησε μια οργάνωση-«φάντασμα», τη Νέα Τάξη. Η δράση της ξεκινά από την περίοδο της χούντας, περνά στη μεταπολίτευση και φτάνει, χωρίς κανείς να το καταλάβει, μέχρι σήμερα

Γράφει ο ΙΟΣ 

Σύμφωνα με τα ευρήματα του FBI, οι βομβιστικοί μηχανισμοί που προκάλεσαν το αιματηρό τυφλό χτύπημα τη Δευτέρα στον Μαραθώνιο της Βοστόνης περιείχαν καρφιά και μπίλιες από ρουλεμάν. Αυτός είναι ο λόγος που υπήρξε τόσο φονικός ο απολογισμός των εκρήξεων. Τα ατσάλινα κομμάτια πετάχθηκαν σαν θραύσματα όλμων και προκάλεσαν όχι μόνο νεκρούς αλλά και πολλούς τραυματίες, από τους οποίους αρκετοί υπέστησαν ακρωτηριασμό.

Το λογότυπο της New European Order από την Wikipedia

 

Δεν μας είναι άγνωστες αυτού του είδους οι βόμβες. Παρόμοιοι βομβιστικοί μηχανισμοί είχαν τοποθετηθεί σε δύο κινηματογράφους της Αθήνας που έπαιζαν σοβιετικές ταινίες το 1978. Η πρώτη βόμβα είχε τοποθετηθεί στον κινηματογράφο «Ελλη», το Σάββατο 11.3.1978. Το σημείο όπου είχαν επιλέξει οι δράστες να τοποθετήσουν τη βόμβα και η ώρα που είχε ρυθμιστεί να εκραγεί ο μηχανισμός δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους σκοπούς τους. Ηθελαν ασφαλώς να προκαλέσουν πολλά θύματα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση των αρχών, η βόμβα ήταν πολύ μεγάλης ισχύος, ενώ στο εσωτερικό της υπήρξαν μεταλλικά κομμάτια για να προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη στα θύματα. Η δεύτερη βόμβα εξερράγη στον κινηματογράφο «Ρεξ», στις 20.6.1978. Ο μηχανισμός ήταν παρόμοιος, μόνο που αυτή τη φορά είχαν τοποθετηθεί στο εσωτερικό της μπίλιες από ρουλεμάν. Ο απολογισμός των τραυματιών έφτασε τους δεκαπέντε.

Γιώργος Καρατζαφέρης προς Κώστα Πλεύρη: «Είσαι και επίορκος και ανέντιμος και αναιδής και εκμεταλλευτής»

Δύσκολες οι ώρες και απελπιστική, ασφυκτική η κατάσταση του τελειόφοιτου Δημοτικού μποντιμπιλντερά κονφερασιέ εκπαιδευτή μοντέλων, αγράμματου δημοσιο’γράφου’, καταχραστή δημοσίων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συχνοτήτων και επαγγελματία πατριδέμπορα τηλεπρόεδρου Γιώργου Καρατζαφέρη, τώρα που βλέπει να φθίνει συνεχώς το πελατολόγιο του τηλεκόμματος-μπίζνας-πλυντηρίου υποδίκων και καταδικασμένων ΛάΟΣ, και μέσα στον πανικό του, ο επαγγελματίας ατακατζής προχωράει σε κινήσεις πανικού, όπως η προσφορά της πρώτης θέσης του ψηφοδελτίου Επικρατείας (όπως είδαμε εδώ) στον άλλοτε φίλο και μέντορα, κατόπιν εχθρό και άτιμο, μετά ξανά άριστο και πολύτιμο, και ξανά-μανά μετά ακραίο και ανέντιμο Κώστα Πλεύρη.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε χάσει το λογαριασμό για το πόσες φορές έχουν ψυχρανθεί και απομακρυνθεί, και πόσες φορές έσμιξαν ξανά και ξανασυνεργάστηκαν ο κολοτούμπας τηλεπρόεδρος και ο δηλωμένος (ήδη από το 1965) αντιδημοκράτης αντικοινοβουλευτικός αντισημίτης, ανοιχτά ναζιστής (κατά δήλωσή του) και αποδεδειγμένα με δικαστική βούλα μέλος παρακρατικών οργανώσεων και πράκτορας της ΚΥΠ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γκουανταλαχάρας, εξ απορρήτων ιδιαίτερος και κουμπάρος του χουντικού αρχιπραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά, θαυμαστής των SS και του Χίτλερ Κώστας Πλεύρης, ντόπιος φύρερ όλων των εγχώριων εθνικοσοσιαλιστικών, φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων και κινημάτων.

Φροντιστηριακά μαθήματα από τον μέντορα στον μαθητή. Η φωτογραφία από το 1998, λίγο πριν (ή λίγο μετά, δεν έχει σημασία) από ακόμη ένα μάλωμα των δύο κοινοβουλευτικών ανδρών.

 

Εμείς είχαμε μείνει (κακώς!!!) τότε, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, που ο Κώστας Πλεύρης δήλωνε στον Τάσο Τέλλογλου «στο ΛάΟΣ δεν με θέλουνε διότι με θεωρούν ακραίο», και ο Καρατζαφιόζος εξέδιδε ντιρεκτίβες για όλα τα στελέχη του κόμματος, στις οποίες απαγόρευε, με ποινή διαγραφής, την παρουσία μελών του τηλεκόμματος στις παρουσιάσεις του αντισημιτικού βιβλίου για τους Εβραίους του φύρερ Πλεύρη. Ενα τέτοιο (σημαντικό) στέλεχος, ο δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και υπαρχηγός άλλοτε του Μάκη Βορίδη στο ‘Εθνικό Μέτωπο’, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛάΟΣ, ο Γιάννης Κουριαννίδης, δεν υπάκουσε στις διαταγές του ‘ταξίαρχου’ Αδ-όνειδος Γεωργιάδου-Μανωλίδου και διαγράφτηκε, κλικ εδώ.

Κώστας Πλεύρης, ο εκλεκτός της χούντας και του Ιωάννη Λαδά, επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΛάΟΣ

Επεσε και το τελευταίο φύλλο συκής από το προσωπείο του μποντιμπιλντερά κονφερασιέ εκπαιδευτή μοντέλων και επαγγελματία πατριδέμπορα τηλεπρόεδρου Γιώργου Καρατζαφέρη και από τη βιτρίνα του τηλεκόμματος-μπίζνας ΛάΟΣ.

Την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012, ανακοίνωσε ότι ο δηλωμένος (ήδη από το 1965) αντιδημοκράτης και αντικοινοβουλευτικός Κώστας Πλεύρης, ντόπιος φύρερ όλων των εγχώριων εθνικοσοσιαλιστικών, φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων και κινημάτων, θα είναι ο επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καταρρέοντος κομματιδίου ΛάΟΣ, του οποίου η επιρροή έχει περιοριστεί πλέον μόνο σε όσους διατηρούν ακόμα οικονομικά συμφέροντα από την ύπαρξή του, δηλαδή γύρω-γύρω από τον ιδιωτικό προσωπικό τηλεοπτικό σταθμό ΤΗΛΕΑΣΤΥ.

Ο γάμος του Κώστα Πλεύρη επί χούντας με κουμπάρο τον πραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά.

 

Για τον Κώστα Πλεύρη, είναι βέβαιον ότι θα διαβάσετε πολλά αυτές τις μέρες. Εμείς θα περιοριστούμε προς το παρόν σε μια φωτογραφία από τα ένδοξα χρόνια της χούντας, τότε που η οργάνωση του Πλεύρη ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου‘ είχε στελεχώσει το καθεστώς με αρκετούς ανθρώπους της σε αρκετές υπηρεσίες.

Ενας από αυτούς, φυσικά, ο ίδιος ο Πλεύρης, εξ απορρήτων του χουντικού Ιωάννη Λαδά, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, κάτω από το πορτρέτο του Γεωργίου Παπαδόπουλου.

1968, Κωνσταντίνος Πλεύρης και Ιωάννης Λαδάς στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως

Οι στενοί συγγενείς του Καρατζαφέρη και της Χρυσής Αυγής – Φασιστικές, ναζιστικές, φιλοβασιλικές, φιλοχουντικές, ακροδεξιές οργανώσεις το 1984

Σήμερα θα μιλήσουμε για τους στενούς συγγενείς του Γιώργου Καρατζαφέρη και του μορφώματος της τηλεοπτικής ακροδεξιάς, του ΛάΟΣ, αλλά και της Χρυσής Αυγής. Θα ρίξουμε μια ματιά στις φασιστικές, ναζιστικές, φιλοβασιλικές, φιλοχουντικές, ακροδεξιές οργανώσεις, έτσι όπως ήταν το 1984.
Θα δούμε (ασφαλώς) το όνομα του Κώστα Πλεύρη και του Νίκου Μιχαλολιάκου, αλλά και άλλων διαχρονικών ηγετών του χώρου, όπως του Πολύδωρου Δάκογλου και του Θεόδωρου Περρωτή.

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του Ακη Κοσώνα, από το περιοδικό ‘Αντί’, τεύχος #258, της 13ης Απριλίου 1984.

Αυτό που θα θέλαμε να σημειώσουμε είναι ότι στο εξώφυλλο της εφημερίδας ‘Συναγερμός’ του ΕΝΕΚ, βλέπουμε τον τίτλο ‘Η ΟΝΝΕΔ, σε συγκρουση με τη Νέα Δημοκρατία, δεν πάει στο Πολυτεχνείο‘.
Αν τυχόν αναρωτιέστε «τι μου θυμίζει» αυτό, να υπενθυμίσουμε το άρθρο μας με τίτλο ‘Οταν ο Νίκος Χατζηνικολάου, μέλος της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ, ζητούσε την κατάργηση του εορτασμού του Πολυτεχνείου‘, που μιλάει ακριβώς για αυτό το γεγονός και για την εμπλοκή του Νίκου Χατζηνικολάου, στελέχους τότε της ΟΝΝΕΔ.

Περιοδικό ‘Αντί’, τεύχος #258, της 13ης Απριλίου 1984, Οι φασιστικές οργανώσεις και η καταγωγή της ΕΠΕΝ.

 

Και η συνέχεια:

Σχέσεις Κώστα Πλεύρη και αραβικών καθεστώτων, και μία μήνυση

Για τις σχέσεις του Κώστα Πλεύρη με το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, μπορείτε να δείτε στο άρθρο αυτό, με τίτλο ‘Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά‘. Ομως, η ιστορία αυτή έχει και μία άλλη πτυχή. Τον Σεπτέμβριο του 1982, λίγο μετά την αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με τις αμφιλεγόμενες (αν όχι περίεργες) σχέσεις με τα αραβικά καθεστώτα, το περιοδικό ‘Αντί’ είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο για τις σχέσεις αυτές. Στο άρθρο υπήρχαν και κάποιες αναφορές για

«γενναίες χρηματοδοτήσεις του φασίστα και αντισημίτη Κωνσταντίνου Πλεύρη και διαφόρων λαθροβίων εντύπων, που προπαγάνδιζαν χυδαία και ανεξέλεγκτα τα ‘επιτεύγματα’ των διαφόρων αραβικών εξουσιών».

Κατά την προσφιλή του τακτική, ο ιδρυτής του κόμματος της ‘4ης Αυγούστου’ προχώρησε σε μήνυση εναντίον του περιοδικού (μία ακόμη από τις, προφανώς, εκατοντάδες μηνύσεις του), όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα αυτό, από το τεύχος #222, της 7ης Ιανουαρίου 1983:

Δημήτρης Ψαρράς – Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-03-13)

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, σε ένα άρθρο του από την ‘Ελευθεροτυπία’ της Κυριακής 13 Μαρτίου 2011, με τίτλο ‘Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά, Οι ιδιαίτερες σχέσεις της χούντας με το καθεστώς του Καντάφι‘.

 

ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ

Τζαμαχιρία αλά… ελληνικά

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Ο πρώτος που συνδέθηκε στενά προσωπικά και πολιτικά με τον λίβυο δικτάτορα, εκπροσωπώντας τους έλληνες συνταγματάρχες συναδέλφους του, ήταν ο ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου» και εθνικοσοσιαλιστής θεωρητικός Κωνσταντίνος Πλεύρης

Παττακός και Παπαδόπουλος ξεπροβοδίζουν τον απεσταλμένο τους Κωνσταντίνο Πλεύρη (πάνω) που πήγαινε στον φίλο του Μουαμάρ Καντάφι (κάτω).

 

Λίγο πολύ είναι γνωστές οι σχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού με τον Μουαμάρ Καντάφι. Οι παλιότεροι θυμούνται και τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τον λίβυο ηγέτη και το καθεστώς της «Τζαμαχιρίας» ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι εκείνος που πρώτος ανέπτυξε πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τον Καντάφι είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο γνωστός θεωρητικός του «ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού» και ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου».

Τις σχέσεις αυτές περιγράφει ο ίδιος ο Πλεύρης σε πρόσφατο αυτοβιογραφικό του πόνημα, όπου θυμίζει ότι τη μέρα που ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα του Καντάφι (1/9/1969) ο μέχρι τότε βασιλιάς της Λιβύης Ιντρίς παραθέριζε στα Καμένα Βούρλα με τη θαλαμηγό του. Για την ακρίβεια, όπως γράφει ο ιταλός βιογράφος του Καντάφι, ο Ιντρίς βρισκόταν στην Μπούρσα, στην Τουρκία, για θερμά λουτρά με τη γυναίκα και την κόρη του όταν πληροφορήθηκε το πραξικόπημα. Αμέσως αποφάσισε να μεταβεί στην Ελλάδα (Mino Vignolo, «Καντάφι», εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1982, σ. 12). Ο Πλεύρης τότε ήταν στενός συνεργάτης του πραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά και σύμβουλος του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

«Την ημέρα εκείνη», γράφει ο Πλεύρης, «εμάθαμε στο υπουργείον αμέσως τα νέα και εισηγήθην να διακόψωμεν τας τηλεπικοινωνίας του Ιντρίς, διότι μας συνέφερε να επικρατήση ο Καντάφι. Μία άλλη Στρατιωτική Επανάστασις ήτο ευπρόσδεκτος. Πράγματι η εισήγησίς μου εγένετο δεκτή. Αργότερον, όταν ο Καντάφι επληροφορήθη τα συμβάντα με εκάλεσε στην Λιβύην και συνηντήθην μαζί του στην Τρίπολιν» («Γεγονότα 1965-1977», εκδόσεις Ηλεκτρον, Αθήναι 2009, σ. 469).

Ο Πλεύρης βρήκε στο καθεστώς Καντάφι αυτά που ήθελε να γίνουν στην Ελλάδα επί χούντας: «Η επανάστασις του Καντάφι είναι αναμφισβήτητος. Αν οι Αξιωματικοί της 21ης Απριλίου διέθεταν κανταφική νοοτροπία θα ήσαν ακόμη στην εξουσία κι όλοι οι παλαιοκομματικοί βρυκόλακες θα τριγυρνούσαν στο εξωτερικό».

 

Ο Κώστας Πλεύρης, απεσταλμένος της ηγεσίας της χούντας, και ο Μουαμάρ Καντάφι.

 

Και αυτά δεν τα λέει σήμερα. Λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα του Καντάφι έγραφε στην εφημερίδα «4η Αυγούστου»