Ντοκουμέντο – «Πράκτορες του ΚΚΕ» – Η απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ για τις «σχολές κατασκόπων» του ΚΚΕ στο παραπέτασμα, με την υπογραφή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, 1964

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

‘Πράκτορες του ΚΚΕ’
Η απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ για τις ‘σχολές κατασκόπων’ του ΚΚΕ στο παραπέτασμα, με την υπογραφή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, 1964
Ντοκουμέντο

Ενα -πιστεύουμε- πολύ σημαντικό ιστορικό/πολιτικό ντοκουμέντο φέρνει στο φως το ιστολόγιο XYZ Contagion. Πρόκειται για την απόρρητη έκθεση (σημαντικό τμήμα) της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ), Κλάδος Β’, με ημερομηνία 15/02/1964 (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου και Γεωργίου Παπανδρέου) με θέμα ‘Πράκτορες του ΚΚΕ‘ και με συνημμένο το απόρρητο έγγραφο με τίτλο ‘Δελτίον εκπαιδευθέντων Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) είς διαφόρους σχολάς του Παραπετάσματος προοριζομένων να εισέλθωσιν εις Ελλάδα‘.

Το εξώφυλλο του ‘συνημμένου βιβλίου’.

 

Για τις λεγόμενες ‘σχολές κατασκοπείας’ του ΚΚΕ στην ανατολική Ευρώπη, ο Νίκος Μαραντζίδης είχε γράψει το 2009 στο ‘Βήμα’ ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι κόκκινοι κατάσκοποι‘. Είχε βρει κάποια στοιχεία για μία εκ των σχολών αυτών, αυτήν που λειτουργούσε στην Τσεχοσλοβακία. Στο συγκεκριμένο έγγραφο, όπως θα δείτε παρακάτω, αναφέρονται δώδεκα τέτοιες σχολές, σε Αλβανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Ρουμανία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία.

Στην πρώτη σελίδα, το ‘απόρρητον και επείγον’ σήμα, η πρώτη έκπληξη (ή μήπως όχι και τόσο;;;): Το όνομα του Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού, ναι, του Γεωργίου Παπαδοπούλου:

Advertisement

Μια μικρή περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη)

– Τι απέγινε το παλιό καλό μεράκι, το πάθος για την έρευνα και την συγγραφή, η ‘επιστημονική περιέργεια’;

[Σ.Σ.: Η περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη) ακολουθεί· πρώτα θα θέλαμε να εστιάσουμε σε μια πτυχή (ίσως λεπτομέρεια) από τη δραστηριότητα και τη δημόσια παρουσία των ‘νεοκυματικων’ που μας προξένησε πολύ μεγάλη εντύπωση].

Φωτογραφία από το ίντερνετ. Στο μνημείο του ΔΣΕ.

 

 

Μας έχει λείψει το λεγόμενο ‘Νέο Κύμα’ (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη). Δεν γνωρίζουμε αν και τι έχει συμβεί, αλλά τώρα τελευταία, οι ΜεταΑναθεωρητές του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (για συντομία, στο εξής: ‘ΜΑΦΛΕΝΕΚ’), δεν πολυγράφουν συχνά άρθρα και κείμενα ιστορικού ενδιαφέροντος, όπως μας είχαν συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η παρουσία τους στα μεγάλα ΜΜΕ δεν έχει σταματήσει, ασφαλώς, εξακολουθεί να είναι ηγεμονική, αλλά ασχολούνται περισσότερο με άλλα ζητήματα, και κυρίως με τα τρέχοντα στην Ελλάδα της κρίσης. Δείτε και μόνοι σας, ποια είναι η πρόσφατη ΜΑΦΛΕΝΕΚ παραγωγή:

Μαραντζίδης στο Βήμα
http://www.tovima.gr/editors/editor/?edid=1373

Μαραντζίδης στην Καθημερινή
http://search.kathimerini.gr/?keyword=%CC%E1%F1%E1%ED%F4%E6%E9%E4%E7

Καλύβας στο Βήμα
http://www.tovima.gr/editors/editor/?edid=789

Καλύβας στην Καθημερινή
http://search.kathimerini.gr/?keyword=%CA%E1%EB%F5%E2%E1

Ιστοσελίδα Καλύβα, τα περισσότερα εκτός Ιστορίας
http://stathis.research.yale.edu/op-edsgreek.htm

Εμείς προτιμούμε τους ΜΑΦΛΕΝΕΚ να ασχολούνται με ιστορικά ζητήματα (έχουμε τους λόγους μας) και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτήν την αλλαγή. Τέλος πάντων, θέλουμε να κάνουμε μια παρατήρηση.

Το δελτίο προγραφών και καταγγελιών με τους στοχοποιημένους από την ΟΠΛΑ προδότες – Η «κόκκινη βία» [*] της εφημερίδας «Κατηγορώ», έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1944

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

[*] Η φράση ‘κόκκινη βία‘ μέσα σε εισαγωγικά, ασφαλώς, διότι εμείς δεν υιοθετούμε τα ιδεολογήματα περί ‘κόκκινης‘, ‘μαύρης‘ και ‘λευκής‘ βίας.

(Εξηγούμαστε):

Οι οπλίτες των Ταγμάτων Ασφαλείας και των Ευζωνικών Ταγμάτων ονομάζονταν ‘ταγματασφαλίτες‘. Στα μισητά τους πρόσωπα, η σοφή λαϊκή λεξιπλασία μεγαλούργησε. Δεν είναι μόνο το ευφυέστατο ‘Γερμανοτσολιάδες’ για εκείνους που ντρόπιαζαν τη στολή του Εύζωνου, ούτε εκείνο το ενοχλητικό ήτα που αντικαθιστά το γιώτα, ώστε η λέξη να γράφεται ‘ταγματασφαλήτες’ ή, για συντομία, ‘τ/αλήτες‘, ώστε και οπτικά ακόμα να δείχνεται η απέχθεια και το μίσος του λαού για τους προδότες με την ελληνική στολή που σιτίζονταν από την γερμανική μισθοτροφοδοσία (και το πλιάτσικο). Η κοινή γνώμη τους ονόμασε, επίσης, και ‘Ράλληδες‘, από το όνομα του τρίτου και τελευταίου κατοχικού πρωθυπουργού-κουΐσλιγκ, Ιωάννη Ράλλη. Ο Ράλλης, του οποίου η οικογένεια δεν σταμάτησε ποτέ να βγάζει πολιτικούς από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του 1821 μέχρι τις μέρες μας, παλιός πολιτικός και βουλευτής από το 1906 σε ηλικία 28 ετών, δημιουργός και ηθικός αυτουργός της συγκρότησης των Ταγμάτων Ασφαλείας, με κύριο μέλημα τη ‘διατήρηση της τάξεως‘ και την ‘αντιμετώπιση των αναρχικών‘, είχε δηλώσει στην Παναθηναϊκή Παλλαϊκή Επιτροπή, αποτελούμενη από Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίων και προέδρους πνευματικών σωματείων και επαγγελματικών συλλόγων, που τον επισκέφτηκε για να του παραδώσει διάβημα διαμαρτυρίας για το διάταγμα επιστράτευσης, τον Αύγουστο του 1944:

«Εγώ έχω προσφέρει την μεγαλυτέραν υπηρεσίαν εις τον τόπον με την σύστασιν των Ταγμάτων Ασφαλείας, διά την οποίαν υπερηφανεύομαι και διά την οποίαν θα ζητήσω να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον. Μάλιστα, κύριοι, να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον, διότι εγώ έχω μεγαλύτερα δικαιώματα και από αυτόν τον Σωκράτην […] Εγώ δεν πρόκειται, βέβαια, να ανακαλέσω την διαταγή περί επιστρατεύσεως. Λυπάμαι μόνο διότι τα μέσα μου δεν μου επιτρέπουν να συγκροτήσω και ‘άλλον στρατόν’ και να τους συντρίψω και εδώ και εις την ύπαιθρον και να επιβάλω το κράτος του Νόμου». [**]

[**] Τα πρακτικά της συζήτησης σώζονται στο αυτοβιογραφικό ‘Στιγμές από την προσωπική μου διαδρομή‘ του Λεωνίδα Κύρκου, Εστία, Αθήνα, 2007

Στην απολογία του, η οποία βρίσκεται στο βιβλίο που έγραψε όταν ήταν προφυλακισμένος και εκδόθηκε το 1946 σε επιμέλεια του υιού του, υπάρχει ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε πλήρως το έδαφος στο οποίο γεννήθηκε το μίσος για τους πάσης φύσεως δωσίλογους:

Γεώργιος Ράλλης (επιμέλεια), Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου, Αθήνα, 1947, σελ. 65, «Σφάχτε τους, αυτούς και τον άτιμο προδότη, τον Φον Ράλλη»

«Αηδιασμένος διά την πόρρωσιν των κτηνανθρώπων και τους αλλαλαγμούς των ελληνοφώνων τεράτων, ωρθώθησαν αι τρίχες της κεφαλής του», λοιπόν, καθώς οι λέξεις ‘Ράλλης’ και ‘Ράλληδες’ ήταν ισοδύναμες με βρισιές, αν όχι χειρότερες, όμως ο πραγματικός λόγος του εκνευρισμού του δεν ήταν το ‘Φον Ράλλης’, αλλά το γεγονός της ομόθυμης καταδίκης του από όλους ανεξαιρέτως, και, φυσικά, και από τους Βρετανούς και την εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου.

Μια μοναδική και άγνωστη φωτογραφία. Ο Ιωάννης Ράλλης ενθαρρύνει μικτό απόσπασμα από αξιωματικούς της Ειδικής Ασφάλειας, αστυφύλακες και Ταγματασφαλήτες (διακρίνονται στο βάθος), ίσως λίγο πριν ή λίγο μετά από κοινή επιχείρηση «επιβολής του Κράτους και του Νόμου» εναντίον των ΕΑΜικών πληθυσμών

«Το ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», ένας νέος αξιόλογος συλλογικός τόμος

Οπως συνηθίζουμε στο ιστολόγιό μας; όταν κυκλοφορεί κάποιο αξιόλογο βιβλίο, έχουμε και σήμερα μία ακόμη «πρόταση για διάβασμα«. Πρόκειται για ένα νέο συλλογικό τόμο, που περιέχει κάποιες (συγκεκριμένα: 17) από τις εισηγήσεις του (ετήσιου πλέον) διεθνούς συνεδρίου από το «Δίκτυο Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων«, (για λεπτομέρειες κλικ εδώ), που το 2008 έγινε στη Θεσσαλονίκη με θέμα το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Εχει τίτλο «Το Ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», επιμέλεια Νίκος Μαραντζίδης, Στράτος Δορδανάς, Νίκος Ζάϊκος, Γιώργος Αντωνίου, εκδόσεις «Επίκεντρο», Θεσσαλονίκη 2011.

«Το Ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια», επιμέλεια Νίκος Μαραντζίδης, Στράτος Δορδανάς, Νίκος Ζάϊκος, Γιώργος Αντωνίου, εκδόσεις «Επίκεντρο», Θεσσαλονίκη 2011. Μόλις κυκλοφόρησε, Πέμπτη 05 Μαΐου 2011.

Από την ιστοσελίδα των εκδόσεων «Επίκεντρο»:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο βιβλίο αυτό περιέχονται μελέτες για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στις βαλκανικές χώρες και στην Ελλάδα. Συγγραφείς από πολλές βαλκανικές χώρες ερευνούν το Ολοκαύτωμα στην Κροατία, την Σερβία, τη Βουλγαρία, την Υπερδνειστερία και την Ελλάδα.

Παράλληλα εξετάζονται η μνήμη του Ολοκαυτώματος στη σημερινή εποχή και τα προβλήματα ένταξης της γενοκτονίας στη συλλογική εθνική μνήμη των βαλκανικών χωρών.

Ανάμεσα στους κοινούς στόχους των μελετών συγκαταλέγονται, εκτός από τη γενοκτονία ως μαζικό έγκλημα, η ανάδειξη του ρόλου των ντόπιων συνεργατών, της υλικής διάστασης της γενοκτονίας με την επικέντρωση στο ζήτημα των περιουσιών, του ισχυρού – και πάντα επίκαιρου- συμβολισμού της μέσω της ανάδειξης της κληρονομιάς και της μνήμης της στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και του νομικού πλαισίου που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του πολέμου.

Η επικέντρωση στο βαλκανικό χώρο επιδιώκει να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό, με σαφή την πρόθεση να αναδείξει την δυναμική της τοπικότητας ως αποφασιστικού παράγοντα για τη βαθύτερη κατανόηση όχι μόνο της μοναδικότητας του Ολοκαυτώματος στο σύνολό του αλλά και της εν γένει φυλετικής και ρατσιστικής βάσης του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κράτους.

Μπορείτε να δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου με τα ονόματα των συγγραφέων και των εργασιών τους