Οταν οι Φούχτελ και οι ‘θεσμοί’ μιας άλλης εποχής χαστούκιζαν υπουργούς και έβαζαν στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!! + Είπε ποτέ ο Κανελλόπουλος στον Βαν Φλιτ ‘Στρατηγέ μου! Ιδού ο Στρατός σας!’;;;

Ωρες διαπραγμάτευσης, βλέπετε, κι εμείς αναρωτιόμαστε «μα που να χάθηκε εκείνος ο Φούχτελ;»

Είναι μια επίκαιρη συζήτηση. Οι πολιτικοί μας είναι δουλοπρεπείς; Φέρονται όπως φέρονται οι υποτελείς;
Μερικά παραδείγματα (περισσότερα εδώ), και στο τέλος, μερικά πολύ εντυπωσιακά έγγραφα από την εποχή του Εμφυλίου:

– Λένε ότι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σαν υπουργός Αμυνας, παρουσιάζοντας στον Αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όταν ο Βαν Φλιτ πρωτοήλθε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου 1948, του είπε το περίφημο: «Στρατηγέ μου!!! Ιδού ο Στρατός σας!». Για να λάβει την απάντηση «Εντάξει, εντάξει, να τελειώνουμε γρήγορα με την ανταρσία».
[Σ.Σ.: Βέβαια, έχουμε ισχυρές ενστάσεις για την αυθεντικότητα αυτής της διήγησης. Οι λεπτομέρειες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα· βλ. σημείωση #1]

– Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής οικονομικής αποστολής Πολ Πόρτερ έφτασε στο σημείο να χαστουκίσει δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στέφανο Στεφανόπουλο (τον ίδιο που έφτασε αργότερα να γίνει μέχρι και πρωθυπουργός στις κυβερνήσεις των αποστατών, ενώ τον γνωρίζουμε καλά κι από την ‘Εθνική Παράταξη’ του 1977-1980), επειδή διαφωνούσε μαζί του σε κάποιο ζητήματα φορολογίας. Ο υπουργός όχι μόνο δεν έκρινε σκόπιμο να παραιτηθεί από τη θέση του, αλλά μετά λίγες μέρες, για να εξευμενίσει τον Πόρτερ, χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο!!!

– Ο Πιουριφόι, Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα από το 1950, έμπαινε σ’ όποιο υπουργείο ήθελε κι έδινε σ’ έντονο ύφος εντολές στους υπουργούς. Εκανε και περιοδείες στην επαρχία κι
επιθεωρούσε τις νομαρχίες και όποια άλλη δημόσια υπηρεσία ήθελε.

– Το πιο ωραίο απ’ όλα, όμως, ήταν ένα άλλο περιστατικό, όχι και τόσο γνωστό -αυτό που αναφέρεται στον τίτλο-, με ολόκληρους στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!!

Ανοιξη του 1946, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου. Ο ταγματάρχης Γεώργιος Καραγιάννης ήταν Διευθυντής Γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας μαζί με τον επίσης ταγματάρχη Ιωάννη Καραμπότσιο, και οι δυο ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ. Μόλις είχε αρχίσει ο Εμφύλιος, και ο Καραγιάννης ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αγγλικής αποστολής, της οποίας κύριο έργο ήταν η επανασύσταση (ουσιαστικά) του στρατεύματος και το χτίσιμό του, σχεδόν από μηδενική βάση -κατά τους Αγγλους- ώστε να καταστεί αξιόμαχον διά να αντιμετωπίσει τους σλαβοκομμουνιστοσυμμορίτας. Από την αγγλική αποστολή, υπεύθυνος και γενικός άρχων ήταν ο στρατηγός Στιούαρτ Μπ. Ρόλινγκς.

Ολα τα παρακάτω συμβαίνουν με υπουργούς Στρατιωτικών (και προσωρινώς Αεροπορίας ή/και Ναυτικών) τους Θεόδωρο Μανέτα στην κυβέρνηση Σοφούλη (22/11/1945 – 04/04/1946) και Πέτρο Κ. Μαυρομιχάλη στις κυβερνήσεις Παναγιώτη Πουλίτσα (04/04/1946 – 18/04/1946, προσωρινή, μέχρι να εκλέξει αρχηγό το Λαϊκό Κόμμα που είχε νικήσει στις βουλευτικές εκλογές του 1946) και Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (18/04/1946 – 02/10/1946).

Ο στρατηγός Ρόλινγκς πήγε μια μέρα του Απριλίου του 1946 στον υπουργό Μπέη Μαυρομιχάλη και του είπε ότι θα αναλάβει αυτός, όχι μόνο την αναδιάρθρωση του στρατεύματος, αλλά και την αναδιάρθρωση της ηγεσίας αυτού. Θα έφτιαχνε ο ίδιος του ένα  νέο νόμο περί Ιεραρχίας, θα όριζε τα κριτήρια επιλογής και θα επόπτευε όλες τις κρίσεις. Και φυσικά, ο υπουργός … συμφώνησε. Κατόπιν φώναξε τον Καραγιάννη στο γραφείο του, και ο Ρόλινγκς τον διέταξε να συνεργαστεί με τον Αγγλο αντισυνταγματάρχη της Ιντέλιτζενς Σέρβις Μπόουντ, ο οποίος έμενε επί 20 χρόνια στην Ελλάδα και γνώριζε άπταιστα ελληνικά.
Οι δυο τους πήγαν σε ένα γραφείο και να δουν μαζί τις λίστες με τους Ελληνες στρατηγούς και άλλους ανώτατους αξιωματικούς. Ο Καραγιάννης έβγαλε μια χειρόγραφη επετηρίδα με ονόματα Ελλήνων αξιωματικών και κάποιες χρονολογίες και σημειώσεις στο περιθώριο για την καριέρα τους και για τα φρονήματά τους. Ο Μπόουντ, -διηγείται ο Καραγιάννης- έβγαλε ένα ογκώδες βιβλίο από τα βασιλικά τυπογραφεία της Αγγλίας, τυπωμένο σε εκατοντάδες αντίτυπα, με πλήρη στοιχεία για όλους τους Ελληνες αξιωματικούς από το 1914 (!) και μετά, και με πλήρη στοιχεία και βιογραφικά για την επαγγελματική τους αξία, με άπειρες λεπτομέρειες για την εξέλιξή τους και τις θέσεις στις οποίες υπηρέτησαν, για τη δράση τους κατά τους πολιτικούς ανταγωνισμούς των τελευταίων 30 ετών, για την στάση τους την περίοδο της Κατοχής και της Μέσης Ανατολής και για τα πολιτειακά, πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα!
Ο Καραγιάννης τα είπε όλα αυτά στους ανθρώπους του ΙΔΕΑ και συμφώνησαν να προσπαθήσουν να προωθήσουν ανθρώπους του ΙΔΕΑ, όμως στο τέλος όλες οι αποφάσεις ήταν στα χέρια των Αγγλων, που φρόντιζαν πριν από τους υπουργούς των Ελλήνων για τους Ελληνες. Απλά, δυο μήνες μετά, ο υπουργός και ο Ρόλινγκς φώναξαν τον Καραγιάννη για να του παραδώσουν το πρακτικό μιας ανύπαρκτης συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Αξιωματικών και τον διέταξαν μέχρι το μεσημέρι να πάει στα σπίτια όλων των ουδέποτε συμμετεχόντων στην συνεδρίαση για να το υπογράψουν. Ετσι επιλέχθηκαν για τις ανώτατες θέσεις οι στρατηγοί Σπηλιωτόπουλος, Βεντήρης, Γεωργούλης, Γιαντζής και Στεριόπουλος. Μάλιστα, επί τη ανακοινώσει των καθηκόντων τους, ο υπουργός και οι Αγγλοι ανακοίνωσαν στους στρατηγούς πως την επόμενη μέρα θα γινόταν μεγάλη γιορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο προς τιμήν τους. «Ε ρε μεγαλεία», θα σκέφτηκαν οι πέντε ευνοούμενοι στρατηγοί. Μισό λεπτό, δεν τελειώσαμε.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε και τον τρόπο με τον οποίο λύθηκε το ζήτημα των ταγματασφαλητών βαθμοφόρων, ως εξής: Οι αξιωματικοί των Ταγμάτων Ασφαλείας ένιωθαν ριγμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Οι περισσότεροι από τους τ/αλήτες ήταν υπόδικοι και εκτός στρατεύματος, ενώ όλοι οι συνάδελφοί τους, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι υπαξιωματικοί είχαν προαχθεί κατά δύο ή τρεις βαθμούς σε σχέση με το 1941. Οι γερμανοντυμένοι μισούσαν τους υπόλοιπους επειδή «παραγόντιζαν» κι έτσι οι δωσίλογοι έκαναν τη μέγιστη δυνατή φασαρία, μεταφέροντας τις υποθέσεις τους και τα παράπονά τους σε πολιτικά γραφεία, στις εφημερίδες, στο πεζοδρόμιο, παντού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Καραγιάννης σημείωσε στο βιβλίο του πως «το στράτευμα νοσεί και νοσεί επικινδύνως».

Βρέθηκε, όμως, η χρυσή φόρμουλα. Καραγιάννης και Καραμπότσιος συνέταξαν διαταγή υπουργού με την οποία «παύει την λειτουργία της η Επιτροπή Καταρτισμού Δικογραφιών» εναντίον των τ/αλητών αξιωματικών, και οι δικογραφίες για συνεργασία με τον εχθρό μεταφέρονται στο Αρχείο και κλειδώνονται. Αν λέει, υπήρχαν ποινικά αδικήματα, λ.χ. φόνοι ΕΛΑΣιτών στο δρόμο, και μόνον κατόπιν συγκεκριμένης μηνύσεως, τότε οι συγκεκριμένοι τ/αλήτες θα μεταφέρονταν ‘υπόδικοι’ σε … στρατόπεδα στην επαρχία, κυρίως. Και εκεί -συνέχιζε- η διαταγή- θα παρέμειναν μέχρι της τελικής ‘διαλεύκανσης’ των υποθέσεων τους. Με λίγα λόγια, ούτε θα προεφυλακίζοντο, ούτε θα ήσαν υπόδικοι. Απλά, θα μεταφέρονταν σε μονάδες, και θα αναλάμβαναν κανονικά … καθήκοντα!!! Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι λιγοστές μηνύσεις για δολοφονίες ΕΑΜιτών ή άλλων πολιτών, ουσιαστικά αχρηστεύονταν. Μεγαλοφυές τέχνασμα, δεν συμφωνείτε;;;

Ας ξαναγυρίσουμε στη γιορτή-στρατιωτική αθλητική τελετή στο στάδιο του Παναθηναϊκού προς τιμήν των πέντε στρατηγών. Ηταν μια μέρα μετά τις κοινοποιήσεις των διαταγμάτων αποστρατείας, και στο πρόγραμμα που θα παρακολουθούσαν οι στρατηγοί και οι άλλοι Ελληνες αξιωματικούς μαζί με ολόκληρη την αγγλική αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και αθλητικές επιδείξεις και αθλητικά αγωνίσματα. Σε μια στιγμή, ο Ρόλινγκς σηκώνεται και λέει στους στρατηγούς:

 

– Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Λαός και στράτευμα και στελέχη του στρατεύματος παρακολουθούν. Ολων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας, καθώς σε εσάς στηρίζεται το εθνος σας για να καταστείλει την ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών. Γι’ αυτό μην κάθεστε στιγμή, βγάλτε τα χιτώνια και τα υποκάμισά σας και κατεβείτς στον στίβο να τρέξετε αγώνας ταχύτητος με τους απλούς στρατιώτας.

 

Είναι γεγονός, και έχει καταγραφεί από εφημερίδες και απο συγγραφείς, ενδεικτικά, Καραγιάννης, Γεώργιος Κατσούλης, από το συλλογικό βιβλίο ‘Ξενοκρατία’ κά. Οι στρατηγοί ξεγυμνώθηκαν, έμειναν με τα εσώρουχα και κατέβηκαν στον στίβο για να τρέξουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων (!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει ο Ρόλινγκς μπροστά σε αξιωματικούς, πολιτικούς, δημσοιογράφους, στρατό και λαό, και να επιβάλει την εξουσία του.

Ο Ρόλινγκς είχε πετύχει την απόλυτη ξεφτίλα. Πιο κάτω δεν είχε. Εδειξε σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και πως πρέπει να χορεύουν οι αρκούδες.

Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Ο ΙΔΕΑ πίεζε τον υπουργό να αναλάβει ο στρατός των αγώνα εναντίον των κομμουνιστών που μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν επωμιστεί κυρίως η Χωροφυλακή και οι παρακρατικές συμμορίες. Ο Ρόλινγκς επέμενε ότι πρέπει πρώτα να τελειώσει η αναδιάρθρωση του στρατεύματος και η εκπαίδευση των νέων κλάσεων και μετά να αναλάβει ο Στρατός. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως απείλησε, η Αγγλία θα σταματούσε τη βοήθεια και θα έφευγε από την Ελλάδα. Τελικά, ο υπουργός για να μην φέρει άλλα εμπόδια, παραιτήθηκε.

Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα έγγραφα για να εμβαθύνουμε στο κλίμα:

– Πρώτο έγγραφο:
Από την British Military Mission, Επιστολή προς Υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη σχετικά με τους όρους στη λήψη αποφάσεων, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει και πως. Σε ελεύθερη απόδοση:

«Ακου λίγο υπουργέ. Εσείς μας φωνάξατε εδώ. Θέλετε να σας φτιάξουμε στρατό της προκοπής. Αυτό σημαίνει ότι όλα πρέπει να περνάνε απ’ τα χέρια μας. Ολα, όμως. Χωρίς εξαιρέσεις. Ό,τι έχει επίδραση στον στρατό, είναι δική μας δουλειά. Εμείς θα αποφασίζουμε πως θα ρυθμίζονται όλα κι εμείς θα χειριζόμαστε τις υποθέσεις αυτές. Ολες. Αν θέλετε να γίνει η δουλειά σωστά, κι επιτέλους μετά από 6 ολόκληρα χρόνια να έχετε κάτι που να μοιάζει με Ενοπλες Δυνάμεις, θα μας τα λέτε όλα και δεν θα κάνετε του κεφαλιού σας. Αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, και κυρίως για τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, όπως κι εσείς, υπουργέ. Κανένας νόμος ή διάταγμα χωρίς τη δική μας έγκριση. Θα είμαστε παρόντες σε όλες τις συνεδριάσεις. Θα ακούτε τι θα λέμε και τι θα σας ‘συμβουλεύουμε’ και θα το υλοποιείτε. Αν έχετε καμιά μικροένσταση, θα παραπέμπουμε το θέμα στον πρόεδρο του συμβουλίου. Αλλά κι αυτός δεν θα αποφασίζει τίποτα κόντρα στη θέληση του Πρεσβευτή μας εδώ. Εγιαν αντιληπτός, υπουργέ Μαυρομιχάλη; Μην με κάνεις να επανέλθω, έτσι;»

 

British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. In English.

British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. Ελληνική μετάφραση.

 

– Δεύτερο έγγραφο:

Advertisement

Η ιστορία του αρχιφύλακα Γεώργιου Μιχαλολιάκου: Πρόδωσε το ΕΑΜ για να πάει στα Τάγματα Ασφαλείας, μένοντας πιστός στον όρκο του προς τον Χίτλερ μέχρι το τέλος

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα.].

 

Αρχιφύλακας Γεώργιος Μιχαλολιάκος:
Πρόδωσε την πατρίδα, πρόδωσε το ΕΑΜ, αλλά δεν πρόδωσε τους Γερμανούς και τον όρκο του προς τον Χίτλερ

Να το ξεκαθαρίσουμε, μια και καλή. Δεν υπάρχει οικογενειακή/συλλογική ευθύνη. Κανένα παιδί δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις πράξεις των γονιών του. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ανάμεσα στα διάφορα περίεργα φαινόμενα που μας προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, όταν το ναζιστικό τέρας σήκωσε το άσχημο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε, σχεδόν σε καθημερινή βάση, γεγονότα και καταστάσεις που άλλοτε θα μας φαίνονταν απίθανα και ακατανόητα, υπάρχει και ένα πολύ αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο -αν μη τι άλλο- θα άξιζε να μελετηθεί από ειδικούς επιστήμονες, έστω για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την επίδραση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί επάνω στην περαιτέρω πορεία του.

Οσοι ασχολούνται, λοιπόν, με την Ιστορία αποκλείεται να μην έχουν παρατηρήσει το εξής: Σε κάθε σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το 1936 και μετά, πάρα πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους των οποίων το επώνυμο είναι ίδιο με το επώνυμο κάποιου στελέχους της ναζιστικής συμμορίας. Από την 4η Αυγούστου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη Χούντα, την ακροδεξιά τρομοκρατία της Μεταπολίτευσης, πάντα υπάρχει σε κάθε περίοδο ανωμαλίας, κι από ένας συγγενής σύγχρονου χρυσαβγίτη.

Λογικά και μαθηματικά, κάνοντας χρήση των θεωριών των πιθανοτήτων, είναι βέβαιο πως δεν είναι όλοι συγγνείς. Κάποιοι μπορεί να είναι απλή συνωνυμία. Κάποιοι, όμως, σίγουρα θα προέρχονται από τις ευρύτερες οικογένειες τους. Και κάποιοι θα είναι στενοί συγγενείς.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα, έτσι, σαν προσφορά για όποιον ιστοριοδίφη θελήσει να το ψάξει περισσότερο:

# Την ιστορία του Νίκου Γόδα, του ΕΛΑΣίτη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε με την φανέλα με τον έφηβο το 1948, λογικά την γνωρίζουν οι αναγνώστες του ιστολογίου. Αν όχι, υπάρχει εδώ κι εδώ

Ποια ήταν τα ονόματα των δύο ψευδομαρτύρων, με τις καταθέσεις των οποίων καταδικάστηκε;;;
Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης.

«O Λουκάς και ο Δημήτρης Κασιδιάρης λοιπόν, που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά, ήταν δύο αδέρφια που δεν ήταν αστυνομικοί, αλλά ανήκαν στην Ειδική Ασφάλεια, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς επί Κατοχής για να κυνηγάει κομμουνιστές. Ο ένας ήταν πρεσσαδόρος και ο άλλος οδηγός στο επάγγελμα. Ο Βεντίκος, που έκανε τις ανακρίσεις στο Άσυλο, είχε προηγούμενα με το Λουκά Κασιδιάρη, επειδή αυτός κατά την Κατοχή ως στέλεχος της Ειδικής Ασφάλειας συνέλαβε τον αδερφό του. Έτσι, για αντίποινα ο Βεντίκος συνέλαβε τη νύφη του Λουκά Κασιδιάρη, Βασιλική Κασιδιάρη, κατά τα Δεκεμβριανά και την εκτέλεσε στο Άσυλο. Η Βασιλική ήταν σύζυγος του Δημήτρη Κασιδιάρη, ο οποίος κατέθεσε ότι ο αδερφός του Γιάννης έκρυβε το Βεντίκο στο σπίτι του κατά την Κατοχή για να μην τον πιάσουν οι Γερμανοί».
Πηγή: Ιστολόγιο Reds Against The Machine, Η δίκη του Νίκου Γόδα, 21/01/2015

Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα, όπου αναφέρονται τα ονόματα των αδύο αδερφών από τα Μανιάτικα του Πειραιά, και κατανομάζονται επαίσχυντες πράξεις τους επί Κατοχής, πέρα από το ίδιο το γεγονός της ψευδορκίας (κλικ για μεγέθυνση):

 

Ριζοσπάστης, 23/06/1945, Με μάρτυρες ταγματασφαλίτες και προδότες των ΕΣ-ΕΣ, Δικάζουν σήμερα λαϊκούς αγωνιστές, Οπως οι Κασιδιάρηδες που δολοφόνησαν 15 πατριώτες αγωνιστές

 

Ριζοσπάστης, 27/06/1945, Πράκτορες των ΕΣ-ΕΣ χρησιμοποιούνται για μάρτυρες στη δίκη των Πειραιωτών, Ο Σαραντάρης και οι Κασιδιαραίοι στο μπλόκο της Κοκκινιάς

 

Ριζοσπάστης, 30/06/1945, Η επαίσχυντη σκηνοθεσία της δίκης των δικαζομένων πατριωτών της Κοκκινιάς, Κατηγορούμενοι Ξηροτάγαρος και Νίκος Γόδας, Ψευδομάρτυρες οι αδελφοί Κασιδιάρη.

 

# Το πιο τρομακτικό σημείο της πόλης στην Αθήνα, κατά την περίοδο της Κατοχής ήταν, όπως όλοι γνωρίζουν η κομμαντατούρα στην οδό Μέρλιν/Σέκερη (έβλεπε και στους δύο δρόμους) στο Κολωνάκι.
Τόσο απειλητικό, ώστε ο Γιώργος Ζαμπέτας να του αφιερώσει ολόκληρο τραγούδι, σε στίχους Ξενοφώντα Φιλέρη, μαζί με εκείνο στην στοά της οδού Κοραή.

«Οποιος περνούσε τη στοά // τον ήλιο χαιρετούσε // στο φρουραρχείο έμπαινε // το χάρο συναντούσε. // Τη σκάλα που κατέβαινε // είκοσι μέτρα βάθος // σκαλί σκαλί μαρμάρινο // και ανοιγμένος τάφος. // Στη Μέρλιν και στη Κοραή // χτυπάνε με ζωνάρια // και πάνω στη Καισαριανή // σκοτώνουν παλληκάρια».

 

 

Πως λεγόταν ένας βασικός βασανιστής της Ειδικής Ασφάλειας, κοντόχοντρος, φαλακρός, με μούσι και με πολλές τρίχες στο στήθος [Σ.Σ.: Δείτε κάτι συμπτώσεις τώρα], κάτω από τις διαταγές του διαβόητου Παπαγιαννόπουλου και του λοχαγού Γιαννακά, στα χέρια του οποίου μαρτυρούσαν οι Ελληνες πατριώτες αντιστασιακοί;;;

Σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαήλ Α. Βασιλείου με τίτλο ‘Αποστολή στο Μπίμπλις, Το οδοιπορικό της τελευταίας αποστολής Ελλήνων αντιστασιακών από την Ελλάδα στη χιτλερική Γερμανία τον Αύγουστο του 1944’, εκδόσεις Το Ποντίκι, Αθήνα, 1998, σσ. 48-50, το όνομά του (επώνυμο) ήταν … Παναγιώταρος.

Γειά σας ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες και χίτες

Γενιές ολόκληρες από δεξιούς και εθνικόφρονες αντιστασιακούς, π.χ. του ΕΔΕΣ ή της ΕΚΚΑ, αυτοί και οι απόγονοί τους, και επί πολλά χρόνια, κάνουν αγώνα, και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ώστε η κοινή γνώμη, και ειδικά οι ιστορικοί, να μην τους ταυτίζουν με τους Χίτες της Οργάνωσης ‘Χ’ του Γεώργιου Γρίβα-Διγενή και με τα Τάγματα Ασφαλείας, τους γνωστούς Ράλληδες, τους Γερμανοτσολιάδες.

1944: Γερμανοτσολιάδες, Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, Γ. Σγούρος και πιθανόν Θ. Σγούρος (Μπέμπης) πιθανόν πριν το μπλόκο στην Κοκκινιά.

Γενιές ολόκληρες από μέλη της ‘Χ’, και μέλη της οργάνωσης ΡΑΝ, αυτοί και οι απόγονοί τους, και επί πολλά χρόνια, κάνουν αγώνα, και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ώστε η κοινή γνώμη, και ειδικά οι ιστορικοί, να μην τους ταυτίζουν με τα Τάγματα Ασφαλείας, τους γνωστούς Ράλληδες, τους Γερμανοτσολιάδες. (Ο στενός συνεργάτης του Γρίβα, Νίκος Φαρμάκης, μεγαλοστέλεχος της ‘Χ’ και πρωταγωνιστής στα Δεκεμβριανά, έτσι τους έχει αποκαλέσει σε ντοκιμαντέρ, ‘ταγματαλήτες‘, επί λέξει).

Και γενιές ολόκληρες από άνδρες της Χωροφυλακής, έφεδροι, εθελοντές άνευ θητείας και μόνιμοι, αυτοί και οι απόγονοί τους, και επί πολλά χρόνια, κάνουν αγώνα, και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ώστε η κοινή γνώμη, και ειδικά οι ιστορικοί, να μην τους ταυτίζουν με τους Χίτες της Οργάνωσης ‘Χ’ του Γεώργιου Γρίβα-Διγενή και με τα Τάγματα Ασφαλείας, τους γνωστούς Ράλληδες, τους Γερμανοτσολιάδες.

Ομως, η λαϊκή μούσα, η φιλική, η δική τους λαϊκή μούσα, μάλλον έχει άλλη γνώμη.
Στα τραγούδια, που έχουν μείνει γνωστά με το γενικό όρο ‘Χίτικα‘, συναντάμε την πλήρη ταύτιση των τριών αυτών κατηγοριών.
Και βλέπουμε να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία οι Χίτες, οι Ταγματασφαλήτες και οι Χωροφύλακες άνευ θητείας, που λέγανε.

Ο λαϊκός υμνωδός δεν αφήνει αμφιβολίες, το λέει καθαρά

Γειά σας ταγματασφαλίτες,
χωροφύλακες και χίτες

λέει το τραγούδι.
Ας το δούμε ολόκληρο. Είναι το τραγούδι του Βαγγέλη Μαγγανά:

Απ’ όλα τα αποσπάσματα
Του Μαγγανά μ’ αρέσει,
που έχει τις σφαίρες σταυρωτά,
τ’ αυτόματο στη μέση.

Γεια σου Μαγγανά μου, γεια σου
με τους Χίτες τα παιδιά σου.

Με τι καρδιά ρε Μαγγανά στη Καλαμάτα μπήκες
και έσπασες τις φυλακές και έβγαλες τους Χίτες.

Γειά σας ταγματασφαλίτες,
χωροφύλακες και χίτες

Δεν είμαστε κομμουνισταί, ούτε και λαοκράται
ειμαστε ελληνόπουλα, Χίτες, επαναστάται.

Γεια σου Μαγγανά μου, γεια σου
με τους Χίτες τα παιδιά σου.

Το βλέπεις ‘κείνο το βουνό, πουλιά δεν τ’ ανεβαίνουν
μα του Βαγγέλη τα παιδιά τ’ ανεβοκατεβαίνουν.

Γεια σου Μαγγανά μου, γεια σου
να χαρείς το απόσπασμά σου.

Και σε μια άλλη εκδοχή, τα πράγματα γίνονται πολύ μοβόρικα

Το βλέπεις ‘κείνο το βουνό το πιο ψηλό απ’ τα άλλα;
Εκεί θα στήσει ο Μαγγανάς κομμουνιστών κρεμάλα

# Του Μαγγανά

Στον ίδιο σκοπό, με την ίδια μουσική, το τραγούδι του Πάνου Κατσαρέα.

# Γειά σου Φίλε Κατσαρέα, με τη χίτικη παρέα

Ο Γεώργιος Ζάρας ήταν, βέβαια, διαφορετική περίπτωση από τους δύο παραπάνω, αλλά έχει κι αυτός το δικό του τραγούδι (είναι ο ‘χωροφύλακας’ του στίχου):

# Του Ζάρα

Τέλος, ένα τραγούδι, που θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο σε οποιονδήποτε από τους παραπάνω, αλλά εμείς νομίζουμε ότι είναι το τραγούδι για τους ΕΔΕΣιτοράλληδες.

# Ποτέ να μη παραδοθείς στου Βελουχιώτη τα σκυλιά

Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο γράφτηκε αυτό το άρθρο (τα τραγούδια και τα βίντεο ήταν … παράπλευρο ‘δώρο’!) είναι για να θυμίσουμε ότι επίσημα, πλέον, τα (προδοτικά, ακόμη και για τους Χίτες, ακόμη και για τους χωροφύλακες) Τάγματα Ασφαλείας βρήκαν τη θέση τους δίπλα στις υπόλοιπες δεξιές και ακροδεξιές και φιλομοναρχικές οργανώσεις, χάρη σε ένα βιβλίο.

Πρόκειται για το βιβλίο, έκδοση της ‘Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων’, με τίτλο ‘Η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων‘, Αθήνα, 2001, μια εθνικόφρων έκδοση με φιλοδοξίες απάντησης στην αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ανάμεσα σε όλες τις γνωστές και αναγνωρισμένες οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης, όπως ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ, φιγουράρουν πλέον και τα Τάγματα Ασφαλείας.

Αλήθεια, πως θα ένοιωθαν, άραγε, οι πατριώτες του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ αν μάθαιναν ότι τους ‘τιμούν’ στην ίδια έκδοση, από κοινού με τους ράλληδες ταγματαλήτες γερμανοτσολιάδες;