Τρεις στιγμές της Siemens: Από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην χούντα του Παττακού, και στον Μητσοτάκη, τον Χριστοφοράκο και τον Χριστόδουλο

Τρεις στιγμές από την ιστορία της Siemens:

1943:

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Siemens-Schuckert, όπως λεγόταν τότε, εκμεταλλεύτηκε την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης. Η εταιρεία είχε μάλιστα ένα εργοστάσιο μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Η εταιρεία παρείχε στο ναζιστικό καθεστώς ηλεκτρικά εξαρτήματα, απαραίτητα για τη λειτουργία της γερμανικής πολεμικής μηχανής, τα οποία κατασκευάζονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Στα εργοστάσια, τα οποία διοικούσαν SS σε συνεργασία με υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας, οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ήταν απάνθρωπες και ο θάνατος καθημερινό φαινόμενο, ειδικά σε συνδυασμό με τον υποσιτισμό.
Προς το τέλος του Β’ΠΠ, πολλές εγκαταστάσεις και εργοστάσια στο Βερολίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις καταστράφηκαν από τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές. Για την πρόληψη περαιτέρω ζημιών και για την απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής, οι Ναζί μετακίνησαν τις μονάδες παραγωγής προς ασφαλέστερες περιοχές που δεν πλήττονταν από τα συμμαχικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Siemens λειτουργούσε σχεδόν 400 μονάδες παραγωγής στα τέλη του 1944 και στις αρχές του 1945.
Πηγή: Wikipedia

Εργάτες στα εργοστάσια της Siemens, καταδικασμένοι σε θάνατο, ούτως ή άλλως. Εργο του Rudolf Lipus (1893-1961) με τίτλο ‘Les deportes contraints au travail chez Siemens, 1943’ του 1959 (Crayon). Πηγή: Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz 1959.

 

1969:

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της εταιρείας:

«Με τη χρηματοδότηση της Εθνικής Τράπεζας, η Siemens εγκαθίδρυσε την Τηλε Βιομηχανία Α.Ε. το 1963. Το εργοστάσιο τηλεπικοινωνιών στη Θεσσαλονίκη ήταν η πιο προηγμένη μονάδα παραγωγής της Siemens στην Ελλάδα εκείνη την εποχή».

Πρόεδρος το 1969 ήταν ο Peter von Siemens (1911-1986), εγγονός του ιδρυτή Wilhelm von Siemens. Ο Peter von Siemens πέρασε ολόκληρο τον Β’ΠΠ στη Νότιο Αμερική. Είχε πάει εκεί το 1937, και δεν γύρισε παρά μόνο το 1948.

Η απάτη του Παττακού με την οποία κατόρθωσε να ζήσει τα 26 τελευταία χρόνια της ζωής του ελεύθερος -και συνεργαζόμενος με τη Χρυσή Αυγή

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Οι σύνδεσμοι προς τις ιστοσελίδες των νεοναζί οδηγούν σε αντίγραφα αυτών· δεν τους χαρίζουμε κλικ και επισκεψιμότητα].

Ο Παττακός πέθανε στο σπίτι του, αν και είχε καταδικαστεί σε ισόβια. Για τα τελευταία περίπου 20 χρόνια 26 χρόνια, τον βλέπαμε να δίνει συνεντεύξεις στην τηλεόραση, να πηγαίνει σε γιορτές μίσους όπως στου Μακρυγιάννη κάθε 4η Δεκεμβρίου, να παρίσταται σε κηδείες άλλων επιφανών χουντικών και ακροδεξιών, και, βεβαίως, να συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή!

Ο Παττακός δε πήρε χάρη, ούτε απολύθηκε προσωρινώς λόγω π.χ. της έκτισης των 2/3 κάποιας ποινής. Βρισκόταν εκτός φυλακής μέσω μίας απάτης:

Είχε παρουσιάσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πιστοποιητικά γιατρών τα οποία έδειχναν ‘ανήκεστο βλάβη’ -όπου να ‘ναι, πεθαίνει, δηλαδή-, έκανε την αντίστοιχη αίτηση αποφυλάκισης, τυπικά τον εξέτασαν κάποιοι διορισμένοι από το κράτος γιατροί, και πράγματι εξήλθε μετά βαΐων και κλάδων και άφησε πίσω του για πάντα την VIP πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρών ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του. Ο νόμος λέει ότι κάθε πέντε μήνες έπρεπε να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων των δικαστηρίων του Πειραιά και να εξετάζεται η πορεία της υγείας του από δικαστικό συμβούλιο, και ανάλογα, να παρατείνεται ή όχι η (καθόλου προσωρινή) απόλυση. Ομως ο γενναίος ‘στρατιώτης των 90’ τότε ετών (αυτός ήταν ο τίτλος του βιβλίου του) αρνούνταν να παρουσιαστεί. Μάλιστα, σε παραπολιτικά της ναζιστικής εφημερίδας ΣτόΚος εμφανιζόταν κάθε τόσο και κάποιο χλευαστικό σημείωμα ‘από κύκλους του στρατηγού’ που έλεγε, ούτε λίγο, ούτε πολύ «εγώ δεν πηγαίνω μόνος μου, ας έλθουν να με πάρουν με το ζόρι». Κι έτσι, η κατάσταση αυτή διαιωνίστηκε, κανείς δεν ενδιαφερόταν να εφαρμοσθεί ο νόμος, κι ο αρχιπραξικοπηματίας κυκλοφορούσε ελεύθερος -και προκλητικός!

Και τι έκανε στον ελεύθερο αυτό χρόνο του; Εγραφε βιβλία, ασφαλώς, για να συμπληρώσει, όπως έλεγε το εισόδημά του (αν και καθαιρέθηκε στο βαθμό του στρατιώτη για τις πράξεις του την 21η Απριλίου 1967, συνέχιζε να λαμβάνει την κανονικότατη σύνταξη στρατηγού, μέσω της γυναίκας του, αξιοποιώντας  ένα παραθυράκι του νόμου), και φυσικά, συνεργαζόταν με την ναζιστική συμμορία. Εγραφε τη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας ‘Ελεύθερος Κόσμος’ του Μιχαλολιάκου, τα έτη 2003 με 2006.

Στα τέλη του 2004, ο Μιχαλιολάκος προσποιήθηκε ότι διαλύει τη συμμορία, αλλά αφού πρώτα είχε φτιάξει αντ’ αυτής το σχήμα-μαϊμού ‘Πατριωτική Συμμαχία’. Είχε ανακοινώσει την ίδρυσή της στη σημαδιακή ημερομηνία της 21ης Απριλίου 2004. Η ‘Πατριωτική Συμμαχία’ ήταν ένα ‘μετωπικό σχήμα’ στο οποίο είχαν προσέλθει χουντικοί και ακροδεξιοί, όπως

– ο υφυπουργός της χούντας και ευρωβουλευτής της ΕΠΕΝ για ένα μικρό διάστημα, Σπύρος Ζουρνατζής,
– ο πραξικοπηματίας και μέλος της χουντικής ‘Επαναστατικής Επιτροπής’ Ηλίας Παππάς (πατέρας του χρυσαβγίτη Χρήστου Παππά, ο οποίος καταχρηστικά αναφέρεται ως ‘στρατηγός’ από τη ναζιστική συμμορία -η αλήθεια είναι ότι είχε αποταχθεί ατιμωτικά όταν ήταν συνταγματάρχης, λόγω συμμετοχής στο ‘πραξικόπημα της πιτζάμας’ το 1975, αν και αργότερα, εκμεταλλευόμενος ένα παραθυράκι του νόμου, μπόρεσε να επανέλθει, βλ. εδώ
– ο προσφάτως αποδημήσας εκδότης του φασιστικού εκδοτικού οίκου ‘Νέα Θέσις’, Γιάννης Σχοινάς, προηγουμένως ‘Κίνημα’, αργότερα ΕΝΕΠ, ΕΝΕΚ, ΛάΟΣ κ.λπ., πατέρας του σκληροπυρηνικού χρυσαβγίτη Σωτήρη Σχοινά
– και φυσικά, ο ίδιος ο Στυλιανός Παττακός και άλλοι

Συνέντευξη Νίκος Μιχαλολιάκος, 24/01/2005: «Γιατί διαλύσαμε τη Χρυσή Αυγή, Επρεπε να γίνουμε εγκληματίες».

 

Οργανο της ‘Πατριωτικής Συμμαχίας’ ήταν η εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος, δηλαδή η ακροδεξιά-χουντική εφημερίδα του Σάββα Κωνσταντόπουλου που κυκλοφορούσε ανελλιπώς από το 1966 μέχρι το 1982. Η ναζιστική συμμορία είχε καταφέρει να αποκτήσει τον τίτλο της εφημερίδας, (όπως το ίδιο συμβαίνει την τελευταία 15ετία με μια σειρά τίτλων ιστορικών εφημερίδων του παρελθόντος, τις αγοράζουν λαμόγια και απατεώνες για να ξεπλένουν χρήμα, βλ. πρόσφατες αποκαλύψεις για κύκλωμα εκβιαστών) και έβαλε ‘εκδότη’ τον τότε υπαρχηγό Δημήτρη Ζαφειρόπουλο. Σε εκατοντάδες τεύχη από εκείνα τα φύλλα, από το 2003 και μετά, όταν δήθεν η ΧΑ δεν υπήρχε, αλλά το κύριο άρθρο στη δεύτερη σελίδα, δίπλα από τα πονήματα Παττακού, τα υπέγραφε ο ‘Γ.Γ. της ΧΑ’ Μιχαλιολάκος. Εδώ ένα δείγμα, μαζί Μιχαλιολάκος-Παττακός

Εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος, την εποχή που αποτελούσε μεταμφίεση της ΧΑ. Ο Ζαφειρόπουλος και ο Μιχαλιολάκος αργότερα τα έσπασαν, ο Ζαφειρόπουλος κράτησε την εφημερίδα και το βιβλιοπωλείο Λόγχη, και ο ΕΚ έβγαινε κανονικά μέχρι τον Νοέμβριο του 2013, οπότε και έκλεισε, αφού τους τελευταίους μήνες έβγαινε μηνιαίως. Επανεκδόθηκε πριν λίγους μήνες πάλι υπό τον Ζαφειρόπουλο, αλλά με διαφορετικό επιτελείο. Υπεύθυνος έκδοσης είναι ο παλιός χρυσαβγίτης Δράκος, και ψηλά στην προμετωπίδα λέει ποιοι συμμετέχουν: Ζαφειρόπουλος, Πλεύρης, Κουργιαννίδης, ο προφυλακισμένος για επεισόδια ‘δημοσιογράφος’ Παπαγεωργίου και διάφοροι άλλοι μικρότεροι σε σημασία ακροδεξιοί. Εντυπωσιακό, και οι 24 σελίδες έγχρωμες, και η εκτύπωση πραγματικά ακριβή. Προωθεί τα περιθωριακά φασιστικά σχήματα, όπως των υποψηφίων στις δημοτικές Δημητρούλια στην Καλαμάτα, Κουργιαννίδη στη Θεσ/νίκη, Εθνική Δράση στην Ηλεία, ενός αντίστοιχου στη Λαμία, και γενικά προωθείται σαν ‘εναλλακτική’ φασιστική εφημερίδα -ακόμα και στον Καρατζακλόουν αφιερώνει κάποια άρθρα.

 

Σκηνή Ογδοη #08: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Ογδοη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

 

---

 

@@@ Σκηνή Ογδοη: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων

 

Είπαμε ‘πόρτα της Χρυσής Αυγής’, προηγουμένως, και μας ήλθαν στη μνήμη οι διαδρομές των αλλαγών στα κτίρια που νοίκιαζαν οι ναζιστές. Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή:

# 1980, Δεκέμβριος: Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΧΑ και στην 2η σελίδα με τις πληροφορίες της έκδοσης, «Συντάσσεται από επιτροπή» διαβάζουμε, όμως πως για διεύθυνση δίνεται η οδός Φιλολάου 147, Παγκράτι, εκεί δηλαδή που κατοικεί ο «υπεύθυνος συμφώνως τω νόμω» Μιχαλολιάκος.

# 1982, τέλη, η ΧΑ ανοίγει γραφεία στην Ζωοδόχου Πηγής 16, 2ος όροφος. Αυτή η διεύθυνση εμφανίζεται, πλέον, και σαν διεύθυνση έκδοσης του περιοδικού τους. Από τον Μάρτιο του 1983, δίνεται στο περιοδικό και διεύθυνση Θεσσαλονίκης, στην οδό Λάζαρου Αντωνιάδου 1. Ομως, το περιοδικό θα κλείσει -προσωρινά, όπως αποδείχτηκε- και η οργάνωση δεν θα μακροημερεύσει σ’ εκείνη τη φάση, καθώς θα μεσολαβήσει ένα ταξίδι του Μιχαλολιάκου στη Νότια Αφρική και λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1984, ο Μιχαλολιάκος θα διακόψει τη λειτουργία της ΧΑ για να αναλάβει την αρχηγία της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, θέση που θα κρατήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 1985 [120].

 

Μαθήματα ‘Ιδεολογικής Επιμορφώσεως’ στα γραφεία της Ζωοδόχου Πηγής, τα χρόνια 1980-1983. Χιτλερόψυχοι με γελοία ψευδώνυμα και παρατσούκλια [121].

 

# 1985, στα τέλη του, ενοικιάζονται γραφεία στην οδό Κεφαλληνίας 52 και εκεί, στις 9 Φεβρουαρίου του 1986, «έλαβε χώρα η μυητική τελετή ίδρυσης του Εθνικοσοσιαλιστικού Τάγματος ‘Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή’, από επτά επίσης προσεκτικά επιλεγμένα πρόσωπα, ταγμένους εθνικοσοσιαλιστές, υπό την ηγεσία του Νίκου Μιχαλολιάκου», όπως σημειώνει ο Γιάννης Περδικάρης, αφού πρώτα περιγράφει τον χώρο, με τις σβάστικες και τα εθνικοσοσιαλιστικά εμβλήματα, σημαίες και αφίσες, και με τα «εμβατήρια να δονούν τον χώρο» [122].

Στην εξώπορτα των γραφείων της Χρυσής Αυγής στην Κυψέλη. Ναζί skinhead και Oi που κόβουν λαρύγγια.

 

# 1993, στα τέλη, η ΧΑ μεταφέρεται στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου 19 [123].

# 1993-1996, ανοίγουν γραφεία πρώτα στον Βόλο (Ιάσονος και Κουταρέλια), και κατόπιν στα Χανιά, στην Πάτρα (Γούναρη και Ιωάννη Βλάχου 1), στην Καλαμάτα (Κωνσταντίνου Γεωργούλη 6), στην Καβάλα (Μεγ. Αλεξάνδρου 13), στη Λαμία (Ροζάκη Αγγελή 12), στη Σπάρτη, στη Ξάνθη (Μπρωκούμη 30), στη Λάρισα, στα Τρίκαλα (Νικοτσάρα 21) [124].

Μια εξωφρενική φωτογραφία από το ταξίδι του Παττακού στις αφρικανικές χώρες

Η συνεισφορά του ιστολογίου στη σημερινή επέτειο.
Φεβρουάριος του 1972. Η χούντα έχει καταφέρει να αποπεμφθεί η Ελλάδα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, οπότε δεν έχει με ποιον να κάνει «εξωτερική πολιτική». Και τότε αποφασίζεται «εκ νέου» (διότι είχε προηγηθεί και επίσκεψη στη Λιβύη) ένα 12ήμερο ταξίδι του Στυλιανού Παττακού στις αφρικανικές χώρες. Νιγηρία, Καμερούν, Γκάμπια, Ακτή Ελεφαντοστού, Σενεγάλη, Κογκό, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, επαφές με τον δικτάτορα Μποκάσα και σύσφιγξη των σχέσεων με την φυλή Γιορούμπα.
Από αυτό το ταξίδι, και συγκεκριμένα από το Λάγκος της Νιγηρίας είναι και αυτή η εξωφρενική φωτογραφία.
Παιδάκια από τη Νιγηρία, ντυμένα ναυτάκια (σαν ελληνάκια ναυτάκια!!!), κρατάνε ελληνικά σημαιάκια και σχηματίζουν με αυτά τα αντικείμενα (που ίσως είναι από ψημένη ζύμη) το όνομα του σημαντικού επισκέπτη στη χώρα τους.

Εθνική υπερηφάνεια για τον δικτάτορα Παττακό, στα πέρατα της Αφρικής, 22/02/1972, Νιγηρία, Λάγκος

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης και η ηγεσία της χούντας, το βίντεο

Η φωτογραφία μας είναι γνωστή από τον Ιούλιο του 2000, από τις σελίδες της εφημερίδας ‘Ελευθεροτυπία’ και του ‘Ιού’, σε ένα άρθρο τους με τίτλο ‘1969 μ.Χ. μετά χούντας και Χριστόδουλου, Οι αλησμόνητες εμπειρίες του κ. Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη‘. Για να τη δείτε κλικ εδώ.

Ηρθε η ώρα να δούμε και το βίντεο, από τις ταινίες με ‘επίκαιρα’ της εποχής.

Η περιγραφή των σκηνών:

Τίτλος
Παράδοση του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Είδος
Ταινία Επικαίρων

Περίληψη
Τελετή παράδοσης του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος
από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, με την παρουσία του Αντιβασιλέα Γεώργιου Ζωιτάκη, του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων Οδυσσέα Αγγελή και άλλων επισήμων, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Περιγραφή
Άποψη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών, όπου πραγματοποιείται η τελετή παράδοσης του νέου Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο.
Αυτοκίνητο όπου επιβαίνει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος φτάνει στο ναό.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αποβιβάζεται από το αυτοκίνητο ενώ κόσμος συγκεντρωμένος στους γύρω δρόμους χειροκροτεί.
Άγημα στον προαύλιο χώρο του ναού.
Ο Αντιβασιλέας Γεώργιος Ζωιτάκης φτάνει στο ναό, όπου τον υποδέχεται δια χειραψίας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Ο Γεώργιος Ζωιτάκης και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εισέρχονται στο ναό όπου παραβρίσκονται ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Οδυσσέας Αγγελής, ο Υπουργός Συντονισμού Νικόλαος Μακαρέζος και άλλοι επίσημοι.
Στο εσωτερικό του ναού, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εκφωνεί λόγο ενώ ο Γεώργιος Ζωιτάκης, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Νικόλαος Μακαρέζος, ο Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως Ιωάννης Αγαθαγγέλου, ο Υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου, άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες, ο Οδυσσέας Αγγελής, ο Αρχηγός του Στρατού Β. Τσούμπας και άλλα μέλη της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου παρακολουθούν.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος παραδίδει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκφωνεί λόγο ενώ οι παριστάμενοι παρακολουθούν.

 

Και λίγη ιστορία, για να καταλαβαίνουμε καλύτερα τι βλέπουμε.

Ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή το 1962 και από τη Σχολή Θεολογίας το 1967. Από τις αρχές του 1967 υπηρετούσε ήδη την υπακοή και τη μετάνοια, υπό τον Ιερώνυμο. Το Μάιο του 1967, λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα, η χούντα διορίζει τη λεγόμενη ‘αριστίνδην Σύνοδο’ στην οποία επικεφαλής και Αρχιεπίσκοπος είναι ο Ιερώνυμος.

Ο Ιερώνυμος εκφράζει δημόσια την ευγνωμοσύνη του προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και προσωπικώς προς τον υπουργόν εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων Κωνσταντίνον Καλαμποκιάν, πρώην Αρεοπαγίτην:

«Η Εθνική Κυβέρνησις ηθέλησεν ίνα η αναγεννητική πνοή την οποίαν αντιλαμβανόμεθα πνέουσα εις πάντας τους τομείς της δημοσίας ζωής πνεύση και εντός της Εκκλησίας. Επιθυμούμεν να επαναλάβωμεν τας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν προσωπικάς ευχαριστίας». [23 Μαΐου 1967]

Τον Ιανουάριο του 1968, ο Χριστόδουλος διορίζεται επίσημα από τον Ιερώνυμο γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Στη θέση αυτή παρέμεινε και μετά την αλλαγή φρουράς (Σεραφείμ αντί Ιερώνυμου) έως ότου εκλέχθηκε Μητροπολίτης στις 13 Ιουλίου 1974, λίγες μόνο μέρες πριν πέσει η χούντα του Ιωαννίδη.

Τελικά, ο Χριστόδουλος ήξερε ότι γίνονταν βασανιστήρια επί χούντας ή το αγνοούσε πλήρως;;;

Δύσκολο να δοθεί απάντηση όταν έχουμε να κάνουμε με έναν τέτοιο ειλικρινήν ανυπόκριτον σεπτόν ιεράρχην.

Κατά 33,3% μάλλον κάτι είχε πάρει το αυτί του.

Δημήτρης Ψαρράς – Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-03-13)

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, σε ένα άρθρο του από την ‘Ελευθεροτυπία’ της Κυριακής 13 Μαρτίου 2011, με τίτλο ‘Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά, Οι ιδιαίτερες σχέσεις της χούντας με το καθεστώς του Καντάφι‘.

 

ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ

Τζαμαχιρία αλά… ελληνικά

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Ο πρώτος που συνδέθηκε στενά προσωπικά και πολιτικά με τον λίβυο δικτάτορα, εκπροσωπώντας τους έλληνες συνταγματάρχες συναδέλφους του, ήταν ο ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου» και εθνικοσοσιαλιστής θεωρητικός Κωνσταντίνος Πλεύρης

Παττακός και Παπαδόπουλος ξεπροβοδίζουν τον απεσταλμένο τους Κωνσταντίνο Πλεύρη (πάνω) που πήγαινε στον φίλο του Μουαμάρ Καντάφι (κάτω).

 

Λίγο πολύ είναι γνωστές οι σχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού με τον Μουαμάρ Καντάφι. Οι παλιότεροι θυμούνται και τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τον λίβυο ηγέτη και το καθεστώς της «Τζαμαχιρίας» ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι εκείνος που πρώτος ανέπτυξε πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τον Καντάφι είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο γνωστός θεωρητικός του «ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού» και ιδρυτής του «Κόμματος της 4ης Αυγούστου».

Τις σχέσεις αυτές περιγράφει ο ίδιος ο Πλεύρης σε πρόσφατο αυτοβιογραφικό του πόνημα, όπου θυμίζει ότι τη μέρα που ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα του Καντάφι (1/9/1969) ο μέχρι τότε βασιλιάς της Λιβύης Ιντρίς παραθέριζε στα Καμένα Βούρλα με τη θαλαμηγό του. Για την ακρίβεια, όπως γράφει ο ιταλός βιογράφος του Καντάφι, ο Ιντρίς βρισκόταν στην Μπούρσα, στην Τουρκία, για θερμά λουτρά με τη γυναίκα και την κόρη του όταν πληροφορήθηκε το πραξικόπημα. Αμέσως αποφάσισε να μεταβεί στην Ελλάδα (Mino Vignolo, «Καντάφι», εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1982, σ. 12). Ο Πλεύρης τότε ήταν στενός συνεργάτης του πραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά και σύμβουλος του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

«Την ημέρα εκείνη», γράφει ο Πλεύρης, «εμάθαμε στο υπουργείον αμέσως τα νέα και εισηγήθην να διακόψωμεν τας τηλεπικοινωνίας του Ιντρίς, διότι μας συνέφερε να επικρατήση ο Καντάφι. Μία άλλη Στρατιωτική Επανάστασις ήτο ευπρόσδεκτος. Πράγματι η εισήγησίς μου εγένετο δεκτή. Αργότερον, όταν ο Καντάφι επληροφορήθη τα συμβάντα με εκάλεσε στην Λιβύην και συνηντήθην μαζί του στην Τρίπολιν» («Γεγονότα 1965-1977», εκδόσεις Ηλεκτρον, Αθήναι 2009, σ. 469).

Ο Πλεύρης βρήκε στο καθεστώς Καντάφι αυτά που ήθελε να γίνουν στην Ελλάδα επί χούντας: «Η επανάστασις του Καντάφι είναι αναμφισβήτητος. Αν οι Αξιωματικοί της 21ης Απριλίου διέθεταν κανταφική νοοτροπία θα ήσαν ακόμη στην εξουσία κι όλοι οι παλαιοκομματικοί βρυκόλακες θα τριγυρνούσαν στο εξωτερικό».

 

Ο Κώστας Πλεύρης, απεσταλμένος της ηγεσίας της χούντας, και ο Μουαμάρ Καντάφι.

 

Και αυτά δεν τα λέει σήμερα. Λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα του Καντάφι έγραφε στην εφημερίδα «4η Αυγούστου»

Μητροπολίτης Ανθιμος Ρούσσας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Στυλιανός Παττακός, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης

Χούντα μαύρη.

 

Στη χουντοτελετή διακρίνονται από αριστερά: Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο χουντικός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης, Στυλιανός Παττακός, Ανθιμος Ρούσσας (σε πρώτο πλάνο με το δίσκο στο χέρι), Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης.
[Η φωτογραφία από το εξώφυλλο του βιβλίου Μανώλης Βασιλάκης, Η Μάστιγα του Θεού, εκδόσεις Γνώσεις, 2006]..