Το δελτίο προγραφών και καταγγελιών με τους στοχοποιημένους από την ΟΠΛΑ προδότες – Η «κόκκινη βία» [*] της εφημερίδας «Κατηγορώ», έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1944

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

[*] Η φράση ‘κόκκινη βία‘ μέσα σε εισαγωγικά, ασφαλώς, διότι εμείς δεν υιοθετούμε τα ιδεολογήματα περί ‘κόκκινης‘, ‘μαύρης‘ και ‘λευκής‘ βίας.

(Εξηγούμαστε):

Οι οπλίτες των Ταγμάτων Ασφαλείας και των Ευζωνικών Ταγμάτων ονομάζονταν ‘ταγματασφαλίτες‘. Στα μισητά τους πρόσωπα, η σοφή λαϊκή λεξιπλασία μεγαλούργησε. Δεν είναι μόνο το ευφυέστατο ‘Γερμανοτσολιάδες’ για εκείνους που ντρόπιαζαν τη στολή του Εύζωνου, ούτε εκείνο το ενοχλητικό ήτα που αντικαθιστά το γιώτα, ώστε η λέξη να γράφεται ‘ταγματασφαλήτες’ ή, για συντομία, ‘τ/αλήτες‘, ώστε και οπτικά ακόμα να δείχνεται η απέχθεια και το μίσος του λαού για τους προδότες με την ελληνική στολή που σιτίζονταν από την γερμανική μισθοτροφοδοσία (και το πλιάτσικο). Η κοινή γνώμη τους ονόμασε, επίσης, και ‘Ράλληδες‘, από το όνομα του τρίτου και τελευταίου κατοχικού πρωθυπουργού-κουΐσλιγκ, Ιωάννη Ράλλη. Ο Ράλλης, του οποίου η οικογένεια δεν σταμάτησε ποτέ να βγάζει πολιτικούς από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του 1821 μέχρι τις μέρες μας, παλιός πολιτικός και βουλευτής από το 1906 σε ηλικία 28 ετών, δημιουργός και ηθικός αυτουργός της συγκρότησης των Ταγμάτων Ασφαλείας, με κύριο μέλημα τη ‘διατήρηση της τάξεως‘ και την ‘αντιμετώπιση των αναρχικών‘, είχε δηλώσει στην Παναθηναϊκή Παλλαϊκή Επιτροπή, αποτελούμενη από Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίων και προέδρους πνευματικών σωματείων και επαγγελματικών συλλόγων, που τον επισκέφτηκε για να του παραδώσει διάβημα διαμαρτυρίας για το διάταγμα επιστράτευσης, τον Αύγουστο του 1944:

«Εγώ έχω προσφέρει την μεγαλυτέραν υπηρεσίαν εις τον τόπον με την σύστασιν των Ταγμάτων Ασφαλείας, διά την οποίαν υπερηφανεύομαι και διά την οποίαν θα ζητήσω να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον. Μάλιστα, κύριοι, να τρέφομαι εφ’ όρου ζωής εις το Πρυτανείον, διότι εγώ έχω μεγαλύτερα δικαιώματα και από αυτόν τον Σωκράτην […] Εγώ δεν πρόκειται, βέβαια, να ανακαλέσω την διαταγή περί επιστρατεύσεως. Λυπάμαι μόνο διότι τα μέσα μου δεν μου επιτρέπουν να συγκροτήσω και ‘άλλον στρατόν’ και να τους συντρίψω και εδώ και εις την ύπαιθρον και να επιβάλω το κράτος του Νόμου». [**]

[**] Τα πρακτικά της συζήτησης σώζονται στο αυτοβιογραφικό ‘Στιγμές από την προσωπική μου διαδρομή‘ του Λεωνίδα Κύρκου, Εστία, Αθήνα, 2007

Στην απολογία του, η οποία βρίσκεται στο βιβλίο που έγραψε όταν ήταν προφυλακισμένος και εκδόθηκε το 1946 σε επιμέλεια του υιού του, υπάρχει ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε πλήρως το έδαφος στο οποίο γεννήθηκε το μίσος για τους πάσης φύσεως δωσίλογους:

Γεώργιος Ράλλης (επιμέλεια), Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου, Αθήνα, 1947, σελ. 65, «Σφάχτε τους, αυτούς και τον άτιμο προδότη, τον Φον Ράλλη»

«Αηδιασμένος διά την πόρρωσιν των κτηνανθρώπων και τους αλλαλαγμούς των ελληνοφώνων τεράτων, ωρθώθησαν αι τρίχες της κεφαλής του», λοιπόν, καθώς οι λέξεις ‘Ράλλης’ και ‘Ράλληδες’ ήταν ισοδύναμες με βρισιές, αν όχι χειρότερες, όμως ο πραγματικός λόγος του εκνευρισμού του δεν ήταν το ‘Φον Ράλλης’, αλλά το γεγονός της ομόθυμης καταδίκης του από όλους ανεξαιρέτως, και, φυσικά, και από τους Βρετανούς και την εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου.

Μια μοναδική και άγνωστη φωτογραφία. Ο Ιωάννης Ράλλης ενθαρρύνει μικτό απόσπασμα από αξιωματικούς της Ειδικής Ασφάλειας, αστυφύλακες και Ταγματασφαλήτες (διακρίνονται στο βάθος), ίσως λίγο πριν ή λίγο μετά από κοινή επιχείρηση «επιβολής του Κράτους και του Νόμου» εναντίον των ΕΑΜικών πληθυσμών

Advertisement

Εγχειρίδιο του χαφιέ-πράκτορα που είχε διεισδύσει στο παράνομο ΚΚΕ (+ Εγχειρίδιο επαγρύπνησης του παράνομου κομμουνιστή)

«Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας» γράφει στην προμετωπίδα του ιστολογίου μας, και σήμερα θα σας παρουσιάσουμε μια ψηφίδα ιστορίας, πολύ παράξενη και ασυνήθιστη, μια ψηφίδα που οι πιθανότητες να την συναντήσει κάποιος μπροστά του είναι πολύ λίγες, όχι μόνο τώρα, αλλά και τότε, στον ιστορικό της χρόνο.

Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΤΣΕΔ Ελληνικό Τμήμα (ποιας;) Διεθνούς. Λογικά 1933.

 

Στο εξώφυλλο έγραφε ‘Τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ’. Ξεφυλλίζοντάς το, μέσα υπήρχε ένα 12σέλιδο που μόνο για τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ δεν έγραφε. Ηταν οδηγίες προς παράνομους κομμουνιστές. Ενα αυθεντικό εγχειρίδιο παρανομίας προς τους ‘μέσα’ του ΚΚΕ. Περιγράφονται μέσα όλα τα μέτρα προφύλαξης, συνθήματα, σύνδεσμοι, η στάση κατά τη σύλληψη, στη φυλακή, στην εξορία, η μυστικότητα, η αποφυγή φλυαρίας, η επαγρύπνηση κ.λπ. Μαζί, 28 συγκεκριμένες τέτοιες οδηγίες και μέτρα για αποφυγή παρακολούθησης, αποτροπή σύλληψης και αντιμετώπισης χαφιέδων.
Φοβερό ντοκουμέντο.
Χρονολογείται, λογικά, στα χρόνια παρανομίας του ΚΚΕ, δηλαδή 1947-1974. Αποκλείεται να είναι από την μεταξική περίοδο, διότι έχει αναφορές στο ΕΑΜ, στην ΕΠΟΝ κ.ά. [Σ.Σ.: Δείτε και το πρώτο υστερόγραφο]
Ποιος δεν θα ήθελε να του ρίξει μια ματιά, έστω και από περιέργεια;

[UPDATE 2012-10-17:
Σύμφωνα με νέες πληροφορίες, το αρχικό πρωτότυπο είναι ένα φυλλάδιο του 1932 με τίτλο «Τι πρέπει να ξέρει κάθε κομμουνιστής» με οδηγίες για τους κανόνες «επαγρύπνησης»].

Μαζί του, ένα δεύτερο, ακριβώς όμοιο με τον πρώτο. Και αυτό στο εξώφυλλο έγραφε «Συλλογή γραμματοσήμων«. Ανοίγουμε, και πράγματι οι παράγραφοι είναι όμοιες με το πρώτο, λέξη προς λέξη. Ομως, κάθε 2η-3η παράγραφο, υπάρχει μία παράγραφος μέσα σε παρένθεση. Εκεί οι κομμουνιστές αναφέρονται σε 3ο τρίτο («οι κομμουνισταί συνηθίζουν να κάνουν αυτό, όταν κάποιος συλλαμβάνεται […]» κ.λπ) και άλλες τέτοιες πληροφορίες, αλλά και οδηγίες σε δεύτερο πρόσωπο («πρέπει να προσέχεις […]«).
Παράξενο. Μας πήρε κάποιον χρόνο να κατανοήσουμε τι ακριβώς διαβάζαμε. Οι εμβόλιμες παράγραφοι απευθύνονται στον ΠΡΑΚΤΟΡΑ αστυνομικό (ή άλλον) που έχει διεισδύσει μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ. Οι συγγραφείς του εγχειριδίου, προφανώς κάποιοι υψηλά ιστάμενοι σε κάποια Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας, με τις οδηγίες αυτές λένε στον χαφιέ πως να το παίζει κανονικός κουκουές, ενώ παράλληλα θα κατασκοπεύει τους συντρόφους του.
Απίστευτο.
Αλλά λογικότατο.
Ο χαφιές, αυτός που επρόκειτο να διεισδύσει στα άδυτα της παρανομίας του ΚΚΕ, έπρεπε πρώτα να εκπαιδευτεί σαν κανονικός κομμουνιστής, και κατόπιν να μάθει τι ακριβώς πρέπει να κάνει σαν πράκτορας.

[UPDATE 2012-10-17:
Σύμφωνα με νέες πληροφορίες, το κείμενο αυτό ξαναδημοσιεύτηκε στην ΚΟΜ. ΕΠ. (=Κομμουνιστική Επιθεώρηση) το 1947, και έτσι εξηγούνται οι προσθήκες-αναφορές για το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ κ.λπ.]

Μπορείτε να δείτε αυτό το αναπάντεχο εύρημα εδώ:
http://www.scribd.com/doc/109856252/

View this document on Scribd

ΥΓ1: Στην προσπάθειά μας να χρονολογήσουμε επακριβώς το έντυπο, θα εκτιμούσαμε πολύ εάν τυχόν κάποιος/α γνωρίζει ποια χρονική περίοδο η 1η Αυγούστου ήταν ημέρα αντιπολεμική και εορταζόταν π.χ. με διαδηλώσεις, πορείες κ.λπ., όπως αναφέρεται μέσα στο κείμενο. Προσπαθώντας να κάνουμε υποθέσεις, το μυαλό μας πηγαίνει πρώτα στις ανατολικές χώρες και ίσως και στις επετείους ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (αρχές Αυγούστου). Μια άλλη σκέψη είναι για την υπογραφή στις 5 Αυγούστου 1963 της συμφωνίας Limited Nuclear Test Ban Treaty μεταξύ ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και μεγάλης Βρετανίας.

«Δυο χιλιάδες αντάρτες πόλεων, εκπαιδευμένοι σε λιβυκά και τσεχοσλοβακικά έμπεδα, εισήλθαν προς στήριξη του Καραμανλή»

Τις πρώτες ώρες της Μεταπολίτευσης, το ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος θεωρούνταν κάτι παραπάνω από σοβαρό και τα στελέχη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας φρόντιζαν να παίρνουν στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας.

Διαβάζουμε στα απομνημονεύματα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Το πρωί της 11ης Αυγούστου (1974) επληροφορούμην ότι δυνάμεις ελεγχόμεναι από τον Ιωαννίδην επρόκειτο το βράδυ της ιδίας ημέρας να επιχειρήσουν πραξικόπημα (…). Είπον εις τους αρχηγούς των Επιτελείων ότι είναι ζήτημα αξιοπρεπείας και δι’ εμέ και δι’ αυτούς να εξουδετερώσουν εντός της ημέρας τα καρκινώματα αυτά ή άλλως να παραιτηθούν. Τους έταξα προθεσμίαν έως τας 2 μ.μ. διά να μου είπουν εάν αναλαμβάνουν ή όχι την ευθύνην αυτήν και τους εδήλωσα ότι εάν δεν συνεμορφώνοντο θα ήμην υποχρεωμένος ή να παραιτηθώ ή να καλέσω εντός της ημέρας τον λαόν εις την Πλατείαν Συντάγματος και να ζητήσω από αυτόν να κάμει αυτό που εκείνοι θα ηρνούντο ή δεν θα ηδύναντο να μου εξασφαλίσουν -δηλαδή να εξουδετερώσει τους συνωμοτούντας κατά της κυβερνήσεως και του λαού» («Αρχείο Καραμανλή«, εκδόσεις Ιδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1997τ. 8ος, σ. 68).

Πράγματι, με το φόβο της σύλληψης, ο Εθνάρχης συχνά δεν κοιμόταν στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», φιλοξενούνταν σε οικίες φιλικών του προσώπων, ακόμη και σε πλοία!

Ομως, αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι η εξής πληροφορία, από τις αναμνήσεις ενός αξιωματικού της ΥΠΕΑ (=Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας):

Απόρρητο ντοκουμέντο «Επιβουλή κατά της Μακεδονίας» – Οι ανθέλληνες Ελληνες – Οι φάκελοι που δεν καίγονται (άρθρο στο περιοδικό «Σχολιαστής», Σεπτέμβριος 1989)

Το περιοδικό ‘Σχολιαστής’, που εκδιδόταν από το 1983 έως το 1990 ήταν ένα περιοδικό-τομή στο χώρο του ελληνικού τύπου. Μέσω των ρεπορτάζ του περιοδικού και των πολλών υπογραφών από δημοσιογράφους που αρργότερα έγιναν πολύ γνωστοί, οι αναγνώστες του ήρθαν, ίσως για πρώτη φορά, σε επαφή με πολλά καυτά θέματα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Ελλάδας, και όχι μόνο. Θέματα, πολλές φορές αγνοημένα, αν όχι θέματα-ταμπού. Ενα από αυτά ήταν και η ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας στη Βόρεια Ελλάδα, ένα θέμα, που επί 40 χρόνια, από τη λήξη του Εμφυλίου και μετά, κανείς δεν το άγγιζε. Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980, υπό τη διεύθυνση της ομάδας των δημοσιογράφων που αργότερα, μετά το τέλος του ‘Σχολιαστή’, έγιναν γνωστοί ως οι ‘φορείς του Ιού‘ στην εφημερίδα ‘Ελευθεροτυπία’, μια σειρά άρθρων του περιοδικού ανέδειξαν τους «ανύπαρκτους» συμπατριώτες μας. Ενα δημοσίευμα, μάλιστα, παρομοίαζε την περίπτωσή τους με την περίπτωση των Παλαιστινίων, αλλά ενώ για τους τελευταίους γνωρίζαμε σε όλη τη Μεταπολίτευση σχεδόν τα πάντα, για τους πρώτους, που ήταν και εντός συνόρων, κανείς ‘δεν ήξερε’ τίποτε.

Σχολιαστής, τχ #79, Σεπτέμβριος 1989, Δημήτρης Ψαρράς, Οι ανθέλληνες Ελληνες, Οι φάκελοι που δεν καίγονται, Απόρρητο ντοκουμέντο, Επιβουλή κατά της Μακεδονίας

 

Μία μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του περιοδικού, στο τεύχος #79, του Σεπτεμβρίου του 1989, ήταν η δημοσίευση μιας ‘απόρρητης έκθεσης’ της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με τίτλο ‘Επιβουλή κατά της Μακεδονίας‘, και ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1982.
Αυτό το δημοσίευμα του περιοδικού ‘Σχολιαστής’, με την υπογραφή του Δ.Ψ. (=Δημήτρης Ψαρράς) και με τίτλο ‘Απόρρητο ντοκουμέντο – Οι ανθέλληνες Ελληνες – Οι φάκελοι που δεν καίγονται‘, και με (τον μάλλον ειρωνικό) υπότιτλο ‘Επιβουλές‘, παρουσιάζουμε σήμερα, σε πιστή ανατύπωση από το τεύχος #79, Σεπτέμβριος 1989.