Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’)

Ντοκουμέντο Νο #07 στη νέα σειρά στοιχείων ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’. Τα ντοκουμέντα αυτά αποτελούν συνέχεια ή νέα και συμπληρωματικά στοιχεία στο βασικό σώμα των στοιχείων της υπόθεσης για την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995. Εδώ η πρώτη έρευνα του Ιουνίου 2015 σε αρχείο e-book/pdf. Θα δημοσιεύεται κάθε μέρα ένα καινούργιο report με νέα άγνωστα τεκμήρια, μέχρι την επέτειο της σφαγής, στις 11 Ιουλίου, όποιος, όμως, θέλει, μπορεί να διαβάσει όλα τα δημοσιεύματα με τα νέα ντοκουμέντα συγκεντρωμένα στη σελίδα ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή‘.

Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.

Το σημερινό report έχει τίτλο:

Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα

Στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου) υπηρετούσε ο μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος με την πλαστή ταυτότητα στο όνομα ‘Andjelko Todorovic‘. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα (Φεβρουάριος 2016) ένα ακόμα μέλος της αιμοσταγούς μιλίτσιας, ο Brano Gojkovic, δήλωσε ‘ένοχος’ στα σερβικά δικαστήρια και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία 800 κρατουμένων, η είδηση εδώ, αν και τα δέκα μόλις χρόνια της ποινής άφησαν τις οικογένειες των θυμάτων και πολλούς ακόμα εξαιρετικά ανικανοποίητους, ειδικά επειδή στη συμφωνία με τον Εισαγγελέα δεν συμπεριλαμβανόταν η κατάθεση στοιχείων εκ μέρους του ώστε να απαγγελθούν κατηγορίες και σε τρεις ακόμη δολοφόνους που κυκλοφορούν ελεύθεροι και δίνουν συνεντεύξεις στην σερβική TV (Zoran Obrenovic με το ψευδώνυμο Manjiv, Dragomir Pecanac και ο διοικητής του Αποσπάσματος, Milorad ‘Miso’ Pelemis).
http://www.justice-report.com/en/articles/bosnian-prosecution-unhappy-with-gojkovic-plea

Οι γενναίοι εκτελεστές του διαβόητου αποσπάσματος θανάτου χρησιμοποιούσαν πλαστές ταυτότητες, με τις οποίες τους εφοδίασε το υπουργείο Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς, και μετά τη Σρεμπρένιτσα, για να διαφύγουν από τα εδάφη της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska, RS) στη Σερβία.

Ο Λάτσιος βρίσκονταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία συνολικά, από το 1993 ως το 2007, εκτός από το διάστημα που πήγε μισθοφόρος στο πλευρό του Σεσέκο Μομπούτου στο Κογκό. Οπως θα θυμάστε, είχε παντρευτεί Σέρβα, είχε κάνει και παιδί μαζί της, είχε δουλέψει πορτιέρης στα μαγαζιά του Αρκάν στο Βελιγράδι, και τελικά απελάθηκε στα ελληνομακεδονικά σύνορα το 2007. Στο μεταξύ συμμετείχε σαν σωματοφύλακας στην ομάδα ασφαλείας του Μλάντιτς όταν αυτός ήταν καταζητούμενος και έβγαινε βόλτες στο Βελιγράδι, και -σύμφωνα με τον ίδιο- αυτός ήταν ο λόγος που ανακρίθηκε δύο φορές από τις μυστικές υπηρεσίες της Σερβίας.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Δύο σκηνές ακόμη, τις οποίες βρήκαμε στα αρχεία των τεκμηρίων του ICTY. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κι άλλα βίντεο με το αιμοσταγές 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, εκτός από όσα είχε φέρει στο φως το XYZ Contagion το καλοκαίρι του 2015 (δείτε το βίντεο ‘Στρατόπεδο Vlasenica, Τελετή Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ΕΕΦ, στρατηγός Krstic και 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ‘). Αυτή η τελετή είχε λάβει χώρα στο στρατόπεδο στο οποίο συστεγάζονταν και συνεκπαιδεύονταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στη Vlasenica, στις 14 Οκτωβρίου 1995, λίγο μετά τη Σρεμπρένιτσα, στην επέτειο του ενός έτους από τη δημιουργία της μονάδας. Ο στρατηγός Radislav Krstic (καταδικασμένος σε 46 χρόνια φυλάκιση) παραδίδει τελετουργικά τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic. Οι οκτώ που συμμετείχαν στη μαζική σφαγή στο Branjevo, και ανάμεσά τους και οι Franc Kos, Stanko Kojic, Brano Gojkovic, Aleksandar Cvetkovic και Drazen Erdemovic πήραν όλοι έκτακτη προαγωγή και μετάλλια και διακρίσεις ενώ και ολόκληρη η μονάδα τιμήθηκε με αριστείο για την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των αποστολών που της ανατέθηκαν. Διακρίνονται επίσης να παρακολουθούν σαν θεατές, ακουμπισμένοι σε ένα όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του πιο αιμοσταγούς μισθοφορικού Αποσπάσματος Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού (πέντε μάρκα το κεφάλι) των πιο απάνθρωπων εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου σε ολόκληρο τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο της δεκαετίας του 1990.

Παραθέτουμε το σχετικό ερώτημα για τις πλαστές ταυτότητες μετά την Σρεμπρένιτσα (ο Λάτσιος είχε μία και πριν) που είχαμε θέσει στο υποκεφάλαιο ‘Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)’ στο Β’ Μέρος.

«# Θα έλθουν οι ελληνικές αρχές σε επαφή με τις αρχές της Βοσνίας ή/και της Republika Srpska ή/και με τον δικηγόρο και συγγραφέα Aziz Tafro για να διερευνηθεί αν αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν κάποιους εθελοντές να έχουν παραμείνει στην Σερβοβοσνιακή Δημοκρατία, να έχουν πάρει την υπηκοότητα της χώρας και να απολαμβάνουν συντάξεις και επιδόματα;;; Ενα απόρρητο έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, αποδεικνύει ότι πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη 1995 ή αρχές 1996, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.

Request to issue falsified personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment
On 16 January 1996 Petar Salapura sent a telegram to the Ministry of the Interior (MUP) of Republika Srpska directly asking them to issue personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment so that they could escape to Serbia:
«Considering that we have a group of members in the 10 Sabotage Detachment who are foreign citizens or are on the list of individuals who have been indicted by the Hague Tribunal, we ask that you order the Bijeljina MUP to issue personal IDs with Serbian first and last names to these individuals, or with different first and last names for Serbian nationals. There are 8 (eight) such individuals».

Οι αλλοεθνείς που υπηρετούσαν στο Απόσπασμα δεν ήταν και τόσοι πολλοί. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει όλα τα ονόματά τους.

Σελίδες 21 και 57 της σερβικής έκδοσης ή σελίδες 25 και 64 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center, με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.

[…]

## Διαβάστε, παρακαλώ, πολύ προσεκτικά αυτήν εδώ την συνέντευξη στον Σταύρο Τζήμα, έναν, κατά την γνώμη μας, από τους λίγους ανθρώπους στην Ελλάδα που ξέρει τόσα πολλά για το γιουγκοσλαβικό, αν και όπως είδαμε στο τελευταίο του βιβλίο, θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά στον συνδυασμό των στοιχείων και των πληροφοριών που είχε στη διάθεσή του. Στη συνέντευξη αυτή, ο προσεκτικός αναγνώστης ήδη θα έχει καταλάβει ποιο ακριβώς πρόσωπο είναι αυτό που λέει λ.χ. ότι «ο Μλάντιτς του ανέθεσε τον ρόλο του εκπαιδευτή στην υπό συγκρότηση ομάδα καταδρομών του σερβοβοσνιακού στρατού από την οποία προέκυψε η ‘μοίρα ειδικών αποστολών’ υπό την άμεση διοίκηση του στρατηγού» ή ότι αυτός και η ομάδα του ήταν ο πρώτος που μπήκε στη Σρεμπρένιτσα, και όχι οι επιδειξίες ποζεράδες άκαπνοι της ΕΕΦ που «εισήλθαν αργότερα για επίδειξη».

Βέβαια, όλοι μας πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως κριτικοί με τους καθ’ έξη και κατά συρροή ‘ηρωες’ ψεύτες του βοσνιακού εμφυλίου. Υπάρχει ένα σημείο, όμως, που ίσως αξίζει να διερευνηθεί ιδιαιτέρως. Και έχει να κάνει με την μετέπειτα διαδρομή του συγκεκριμένου. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να μπούμε σε αυτά τα χωράφια, και πιστεύουμε δεν είμαστε απ’ αυτούς που μετράνε την σκιά τους παραπάνω απ’ το μπόι τους, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εξής: Ποιος είχε υπογράψει στη φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή στο τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al.του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ;;;
http://www.kathimerini.gr/308339/article/epikairothta/politikh/aggelos-o-filos-toy-strathgoy-mlantits».

 

Ετυμηγορία εναντίον Franc Kos, Stanko Kojic et al, των τεσσάρων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (10th Sabotage Detachment) που καταδικάστηκαν από 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας. Το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35 ήταν μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνα). Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για το γνωστό γεγονός της καταστροφής του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι στις επίσημες λίστες των μελών του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ υπάρχει και ένας τουλάχιστον Ελληνας (πιθανώς και δύο) με το όνομα Αγγελος Λάτσιος (πιθανόν του Παναγιώτη).

Η διαφυγή των καθαρμάτων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μέσω πλαστών ταυτοτήτων με την ευγενική χορηγία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών ήταν κοινός τόπος για όσους είχαν ασχοληθεί με την μετέπειτα πορεία ατιμωρησίας των ανθρώπων που σκότωναν για 5 μάρκα το κεφάλι, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, στις 13/11/2015, στη δίκη του Μλάντιτς, με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο, και από τον πιο αρμόδιο άνθρωπο: Καταθέτοντας για την υπεράσπιση του σφαγέα στρατηγού, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac δήλωσε πως το 1996, έπειτα από αίτημα του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura, που είδαμε προηγουμένως, είχε προμηθεύσει με πλαστές ταυτότητες τον Drazen Erdemovic και άλλα επτά μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, με σκοπό να διαφύγουν στη Σερβία. [Σ.Σ.: Αναφέρεται με το δεύτερο αγγλικό όνομά του, ‘Tenth Reconnaissance Unit’, και εννοεί φυσικά το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ].

«Testifying in defence of Ratko Mladic, former Bosnian Serb deputy interior minister Dragan Kijac said that in 1996 he gave fake identification cards to Srebrenica massacre suspects so they could flee to Serbia.
Kijac testified at the Hague Tribunal on Thursday that he was ordered to give fake identification cards to eight former members of the Bosnian Serb Army’s Srpska Tenth Reconnaissance Unit so they could escape potential prosecution.
He said he received the order from Petar Salapura, the former commander of the Bosnian Serb Army Main Headquarters’ information section.
The order, which prosecutor Arthur Traldi presented to the witness in the courtroom, stated that fact identification cards were needed by ‘persons indicted by the Hague Tribunal’.
At that time, only Mladic and Bosnian Serb political leader Radovan Karadzic were charged with war crimes by the UN-backed court in The Hague.
Kijac said that assisting the fugitives was ‘totally fine’.
‘In 1996 I had no obligation to cooperate with the Tribunal,‘ he said.
Among those given fake identification, Kijac admitted, was Drazen Erdemovic, who in 1996 admitted to taking part in the killings of over 1,000 Bosniaks in a village near Zvornik after the fall of Srebrenica.
Prosecutor Traldi also showed Kijac an order in which Mladic authorised Erdemovic and three other soldiers to travel to Serbia in 1996. The witness said he ‘had no knowledge’ about who they were.
Asked by presiding judge Alphons Orie if he knew that by giving fake identification to suspects he was ‘obstructing the Tribunal’, Kijac replied: ‘From this perspective, yes … But I was just acting under the law at that time».
– Πηγή: Bosnian Serb Official Admits Helping Srebrenica Fugitives, Balkan Insight, 13/11/2015
http://www.balkaninsight.com/en/article/mladic-witness-admits-helping-srebrenica-fugitives-11-12-2015

Μένει να διευκρινιστεί αν στο κύκλωμα αυτό υπήρχε συμμετοχή και του Λάτσιου. Κάποιος που είχε πλαστή ταυτότητα από το 1994 ή 1995, είναι απολύτως απίθανο να κυκλοφορεί μετά τη Σρεμπρένιτσα με το πραγματικό του όνομα, το οποίο φαινόταν ασφαλώς από χιλιόμετρα μακριά ότι δεν είναι γιουγκοσλαβικό. Ο υφυπουργός υπεύθυνος για τις μυστικές υπηρεσίες το επιβεβαίωσε μόλις πριν λίγες εβδομάδες. Μένει να δούμε πόσα θα θελήσει να μάθει για την υπόθεση αυτή η Ελληνική Δικαιοσύνη.

Ημερομηνία 10 Ιουλίου 1995: Η διαταγή του διοικητή του του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ Milorad ‘Miso’ Pelemis, υπογεγραμμένη και από τον διμοιρίτη Franc Kos, σύμφωνα με την οποία οι 26 άντρες της μονάδας που αναφέρονται σε αυτήν διατάσσονται από το Γενικό Επιτελείο του VRS (δηλαδή από τον Μλάντιτς) να προελάσουν στην κατεύθυνση του δρόμου Bijeljina-Vlasenica-Bratunac προς τη Σρεμπρένιτσα.

 

Advertisement

Ο ρόλος των ΜΜΕ και τα πραγματικά ψέματα της Δύσης (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #07)

Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.

Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: ‘Ο ρόλος των ΜΜΕ και τα πραγματικά ψέματα της Δύσης’

 

Αλλη μια κλασική φωτογραφία: Ιούνιος 1995, στην περιοχή Prhovo της Βοσνίας. 1995. Ο στρατιώτης Senad Medanovic επιστρέφει στο σπίτι του και το ανακαλύπτει καμμένο. Ολοι του οι συγγενείς είναι νεκροί. Εκτελέστηκαν από τις σερβικές δυνάμεις λίγο πριν οι Σέρβοι εγκαταλείψουν την περιοχή, © Gilles Peress/Magnum Photos.

 

Ο ρόλος των ΜΜΕ: Οι Ουστάσι Κροάτες, οι Τούρκοι φονταμενταλιστές μουτζαχεντίν Βόσνιοι, οι εγωιστές εκμεταλλευτές του γιουγκοσλαβικού νότου Σλοβένοι, οι ασήμαντοι Νότιοι Σέρβοι Μακεδόνες και οι καθυστερημένοι κοντοπίθαροι μουσουλμάνοι τρομοκράτες Αλβανοί

Ας δώσουμε το λόγο σε μια έντιμη σερβική φωνή και αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων εκ των έσω:
Γράφει η Σιμωνίδα Αργυράκου, που έζησε τα γεγονότααπό πρώτο χέρι, σαν αξιωματούχος στο σερβικό Διπλωματικό Σώμα:

‘Στη συνέχεια, στη Σερβία αναπτύχθηκε μια ολοκληρωτική εθνικιστική καμπάνια με πολλούς πρωταγωνιστές. Την ηγεσία του Μεγαλοσερβικού Κινήματος ανέλαβε το κόμμα του Μιλόσεβιτς, ενώ πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα ΜΜΕ, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, γνωστοί συγγραφείς και αργότερα τα νεοφασιστικά κόμματα του Βόγισλαβ Σέσελι και Βουκ Ντράσκοβιτς. Όλοι αυτοί βομβάρδιζαν καθημερινά τους Σέρβους με μηνύματα μίσους, με ειδήσεις και αναλύσεις περί διαφόρων κινδύνων που τους απειλούν κλπ. Με υπομονή και επιμονή, αφού ξύπνησαν πρώτα την δυσπιστία, κατάφεραν να ξυπνήσουν και το μίσος απέναντι σε όλους τους άλλους μη-Σέρβους. Από ‘κει και πέρα, ο σερβικός λαός στην πλειοψηφία του άρχισε να αναπαράγει αυτά που άκουγε ή διάβαζε και όχι μόνο. Άρχισε σιγά-σιγά να αποδέχεται την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι πράγματι αναγκαίος.
Η εκκλησία συνέβαλε οριστικά σε αυτή την καμπάνια. Ο πατριάρχης και οι μητροπολίτες σε σχεδόν όλες τις ομιλίες τους προειδοποιούσαν για τους κινδύνους από το Ισλάμ, το Βατικανό κλπ. Ο ‘μετριοπαθής’ Σέρβος πατριάρχης έλεγε ότι «για τους Σέρβους στην Κροατία δεν υπάρχει τρίτος δρόμος -ή θα πάρουν τα όπλα ή πρέπει να φύγουν». Το 1990, η Σερβική Εκκλησία ζήτησε από τις αρχές άδεια για να γίνουν ανασκαφές στους μαζικούς τάφους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και να κηδευτούν τα θύματα κοντά σε χριστιανικούς ναούς. Οι ανασκαφές, αντί να γίνουν σε μια ήρεμη και αξιοπρεπή ατμόσφαιρα, έγιναν παρουσία τηλεοπτικών καμερών, προβολέων, δημοσιογράφων, πολιτικών και πολλών άλλων. Η κρατική τηλεόραση μετέδωσε ζωντανά αυτές τις φρικτές εικόνες.
Με αυτό τον τρόπο, αναδεικνύοντας τα εγκλήματα που έγιναν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Κροάτες φασίστες ενάντια στους Σέρβους και ανοίγοντας τις ‘παλιές πληγές’, η Σερβική Εκκλησία καλούσε τους Σέρβους να πάρουν μέτρα προστασίας έναντι του δήθεν καινούριου κινδύνου· στην ουσία τους καλούσε να πάρουν εκδίκηση. Είναι ενδεικτικό ότι σε κανέναν από τους μαζικούς τάφους στη Σερβία δεν έγινε ανασκαφή -μόνο σε αυτούς που ήταν στην Κροατία και τη Βοσνία!
Τα ΜΜΕ υποστήριζαν σταθερά αυτή την πολιτική. Για παράδειγμα, προωθούσαν μεθοδικά την κατηγορία ότι η κυβέρνηση της Βοσνίας, με τη βοήθεια του Βατικανού και της Γερμανίας, θέλει να δημιουργήσει ένα «ισλαμικό φρούριο στην καρδιά της Ευρώπης», όπως έλεγαν, με σκοπό να «εξαφανίσει όλους τους Σέρβους».
Ο Μιλόσεβιτς άφηνε πρώτα τους πιο ακραίους πολιτικούς να μιλάνε για μια Σερβία μέχρι τη Βιέννη ή την Τεργέστη, και μετά ερχόταν ο ίδιος ο ηγέτης για να επιβεβαιώσει, με σοβαρό ύφος, ότι «όντως ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος και πρέπει να αμυνθούμε». Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ομιλία του Μιλόσεβιτς στη σερβική Βουλή τον Απρίλιο του 1991:

«Το ζήτημα των συνόρων είναι ζωτικής σημασίας για ένα κράτος. Οπως ξέρετε, είναι πάντα οι δυνατοί που καθορίζουν ποια είναι τα σύνορα, και ποτέ οι αδύναμοι. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε δυνατοί. […] Μίλησα με τους ανθρώπους μας στο Κνιν [Κροατία] και στη Βοσνία. Η πίεση πάνω τους είναι μεγάλη […] Μήπως θα έπρεπε να προαναγγείλουμε στο ραδιόφωνο όσα σκοπεύουμε να κάνουμε; Δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αν πρέπει να πολεμήσουμε, θα πολεμήσουμε πραγματικά».

Η καμπάνια διήρκεσε χρόνια και έμοιαζε με πραγματική εθνικιστική υστερία. Και ενώ στα συλλαλητήρια που οργάνωνε το κόμμα του Μιλόσεβιτς ακούγονταν συνθήματα όπως «θα πιούμε το τούρκικο αίμα», η πολιτική ηγεσία της Σερβίας ετοιμαζόταν για πόλεμο’.
– Πηγή: Σιμωνίδα Αργυράκου, 16 χρόνια από τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, Πώς και γιατί συνέβη;
http://rnbnet.gr/details.php?id=2908

Ο Μιλόσεβιτς, έχοντας κατορθώσει να αποκτήσει σχεδόν την αποκλειστικότητα στη διαχείριση των ΜΜΕ (κανάλια, ραδιοσταθμοί, εφημερίδες, πρακτορεία ειδήσεων, πομποί αναμετάδοσης κ.λπ.), και έχοντας στα χέρια του έναν κρατικό μηχανισμό με 50 χρόνια εμπειρία στην διαστρέβλωση της αλήθειας κατ’ επιταγήν του μονοκομματικού κράτους, προώθησε μια πολύ επιτυχημένη προπαγανδιστική καμπάνια δαιμονοποίησης όλων των άλλων κοινοτήτων:

– Οι Κροάτες δεν ήταν πλέον Κροάτες αλλά Ustasha,
– οι Βόσνιοι δεν ήταν πια απλά οι μουσουλμάνοι συμπατριώτες τους με τους οποίους είχαν κερδίσει μαζί τον Β’ΠΠ πόλεμο αλλά Τούρκοι και φονταμενταλιστές γενίτσαροι (=εξισλαμισμένοι Σέρβοι κατωτέρων γονιδίων) μουτζαχεντίν,
– οι Σλοβένοι έγιναν «οι εγωιστές εκμεταλλευτές του γιουγκοσλαβικού νότου»,
– οι Μακεδόνες ήταν πλέον «μια ασήμαντη κοινότητα Νότιων Σέρβων»,
– και οι Αλβανοί δεν ήταν πλέον άλλος ένας λαός που ζούσε στην τιτοϊκή ‘Ενότητα και Αδελφότητα’ αλλά καθυστερημένοι και κοντοπίθαροι μουσουλμάνοι τρομοκράτες.

Και όλα αυτά, δεν ήταν αστεία ή ψυχαγωγικές εικόνες που απλά έπαιζαν στην τηλεόραση. Αυτού του είδους η προπαγάνδα, σε συνδυασμό με απολύτως κατασκευασμένες ‘ειδήσεις’ οδήγησαν πολλούς Σέρβους τηλεθεατές να καταταχθούν σε παραστρατιωτικές ομάδες και να επιδοθούν σε πραγματικά εγκλήματα πολέμου. Μάλιστα, το 2009, η Ειδική Εισαγγελία Εγκλημάτων Πολέμου της Σερβίας ξεκίνησε έρευνα κατά δημοσιογράφων και συγκεκριμένων ΜΜΕ (κρατική Σερβική Τηλεόραση RTS, καθημερινές κρατικές εφημερίδες του Βελιγραδίου Politika και Vecernje Novosti, κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων της Γιουγκοσλαβίας-Σερβίας Tanjug κ.ο.κ.) με την κατηγορία της υποκίνησης σε εγκλήματα πολέμου μέσω ρητορικής μίσους και κατασκευής ειδήσεων.
Ετσι είχαμε, την περίοδο 1991-1999:

Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #04)

Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.

Η σημερινή ενότητα έχει τίτλο: ‘Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα’

 

— $$$ Τα γεγονότα: Ο εθνικισμός διαλύει μια χώρα

Θα αποδείξουμε ότι η Δύση δεν διέλυσε τη χώρα. Επωφελήθηκε, ναι. Παρενέβη για να μπει στο υπογάστριο της Ρωσίας, ναι. Βομβάρδισε για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να ανοίξουν κατόπιν οι αγορές μια ώρα αρχίτερα και να αποικιοποιήσει μια χώρα έτοιμη με έτοιμους ‘δυτικού τύπου’ καταναλωτές, ναι. Ομως δεν την επεδίωξε τη διάλυση. Αντίθετα, και οι ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο η ΕΕ και η Γερμανία, προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή να μείνει ενωμένη. Φυσικά αργότερα, και όπλα πούλησαν και υποδαύλισαν το αρχικό μίσος, έτσι κάνουν τα μεγάλα σοβαρά κράτη, κοιτάνε από κάθε κατάσταση να ωφεληθούν.
Αλλά δεν τη διέλυσαν.
Είναι ένα άριστα φιλοτεχνημένο ψέμα, το οποίο λόγω έλλειψης ουσιαστικού αντίλογου, θεωρείται πλέον αυταπόδεικτη αλήθεια. Αλλά δεν είναι.
Τη Γιουγκοσλαβία τη διέλυσε ο εθνικισμός.

Σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία αν τυχόν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης ισχυριστούν ότι μπερδεύουν την μετέπειτα υποστήριξη της Γερμανίας στις δύο νέες χώρες (Κροατία και Σλοβενία) με την ανύπαρκτη υποκίνηση της απόσχισής τους πριν· άλλο το ένα, άλλο το άλλο, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Γερμανοί δήθεν ‘υποκινητές’ καθυστέρησαν πάνω από έξι μήνες να τις αναγνωρίσουν, ενώ οι ΗΠΑ καθυστέρησαν ακόμη περισσότερο τις αναγνωρίσεις, -περισσότερο ακόμη και από τη Ρωσία-, έκαναν σχεδόν ένα χρόνο, και μόνο όταν διαπίστωσαν ότι η Βοσνία θα γίνει κι αυτή στόχος των Σέρβων.

Στ’ αλήθεια, λοιπόν, η Δύση ήταν εχθρική στη Γιουγκοσλαβία και είχε απ’ την αρχή σκοπό να την κάνει κομμάτια και ‘ιμπεριαλιστικό σφαγείο των λαών’; Οι ‘αριστεροί’ φίλοι του δικτάτορα Μιλόσεβιτς θα έχουν πάρα πολλή δουλειά μέχρι να βρουν στοιχεία για να αποδείξουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ας τους βοηθήσουμε να δουν την (συγγνώμη) τύφλα τους, πιάνοντας το νήμα απ’ την αρχή.

‘Welcome to Sarajevo’: Η κλασική φωτογραφία του Ron Haviv από την πολιορκία του Σαράγεβο 1992-1995. Οταν το πολυπολιτισμικό, σοφιστικέ και πολύπλοκο Σαράγεβο της ανοχής και της διαφορετικότητας αντιστεκόταν και πολεμούσε τη βαρβαρότητα, το φασισμό και τον εθνικισμό.

 

Κανείς, λοιπόν, από τους συμπατριώτες μας ‘αριστερούς’ δημοσιολογούντες, όπως οι προηγούμενοι (‘αριστεροί αντιιμπεριαλιστές’ συνήγοροι των Σέρβων), φαίνεται δεν το πήρε είδηση ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε αφαιρέσει τον όρο ‘Σοσιαλιστική’ από τον πλήρη τίτλο ‘Socijalisticka Federativna Republika Jugoslavija’ ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1990. Ηταν η φυσιολογική κατάληξη ενός σταλινικού εξουσιοφρενούς γραφειοκράτη που μεταβλήθηκε σε μία νύχτα από κομμουνιστής σε εθνικιστή, αφού μοναδικός του στόχος ήταν η διαιώνιση της εξουσίας του. Ο αμέσως επόμενος σταθμός σ’ αυτή την καθοδική πορεία θα ήταν το αιματοκύλισμα της ίδιας του της πατρίδας και η μετατροπή της μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια από κανονικό κράτος με εθνική υπερηφάνεια σε ένα απέραντο σφαγείο, αλλά και σε αρχηγείο της μαφίας των ολιγαρχών.
Πως έφτασε εκεί, όμως;

Η ιστορία της σύγχρονης Γιουγκοσλαβίας (πρέπει να) ξεκινά από το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών του 1986, «ένα θανατηφόρο σωβινιστικό πολεμικό μανιφέστο, κατάλληλο μόνο για Σέρβους κομισσάριους», σύμφωνα με τον έντιμο και αργότερα δολοφονημένο από τον Μιλόσεβιτς Ivan Stambolic, τότε Πρόεδρο της Σερβίας. Και πράγματι, αυτό ακριβώς ήταν: Μια ακατέργαστη άσχημη κλασική θεωρία συνωμοσίας γραμμένη με περίτεχνο τρόπο από τους μεγαλύτερους Σέρβους εθνικιστές διανοούμενους της εποχής.