Ενα μακεδονικό λεξικό, με λέξεις και εκφράσεις στα μακεδονικά του 16ου αιώνα

Ανύπαρκτες λέξεις μιας ανύπαρκτης γλώσσας ενός ανύπαρκτου έθνους ενός ακατονόμαστου κράτους.
Ενα μακεδονικό λεξικό, με λέξεις και εκφράσεις στα μακεδονικά του 16ου αιώνα, έκδοση του Ινστιτούτου Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Παρισιού, από το 1958.

Ενα εξωφρενικό κόμικ – Ο Ελληνας αντίστοιχος του Μπάτμαν θυελλώδης Εθνικός Εκδικητής του ελληνικού εμφυλίου

Το εξώφυλλο του ςξωφρενικού κόμικ με «τα όργια των ΕΑΜοσλάβων και τον θυελλώδη Εθνικόν Εκδικητήν».

 

Ενα μοναδικό στο είδος του κόμικ, με αισθητική που παραπέμπει στους αμερικανικής εμπνεύσεως σούπερ ήρωες, όπως ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν, ο Σπάιντερμαν, ο Μασκοφόρος Εκδικητής κ.ο.κ., με τίτλο ‘Τα όργια των ΕΑΜοσλάβων και ο θυελλώδης Εθνικός Εκδικητής‘, από την εποχή του ελληνικού εμφύλιου, γύρω στο 1948, ή ίσως και λίγο μετά.

Τάσος Κωστόπουλος – Απ’ τον πόλεμο στα «πεζοδρόμια» (άρθρο στην “Ελευθεροτυπία” 2011-01-30)

Προτού περάσουμε στην αναδημοσίευση του, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, Τάσου Κωστόπουλου, με τίτλο ‘Απ’ τον πόλεμο στα «πεζοδρόμια», Πώς το δακρυγόνο, από όπλο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καταστολής του «εσωτερικού εχθρού» από τις αστυνομίες‘, από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία της Κυριακής 30 Ιανουαρίου 2011, να θυμίσουμε δύο παλαιότερα σχετικά κείμενα του «Ιού», τα οποία φυσικά βρίσκονται στον ιστότοπο του Ιού, τα εξής:

• Τα μυστικά της φυσούνας, Δακρυγόνα νέας εσοδείας, Ελευθεροτυπία, 13 Σεπτεμβρίου 1998
• Τα «καλά» χημικά όπλα, Ελευθεροτυπία, 26 Ιανουαρίου 2002

Ασχετο. Συναυλία PIL, Σεπτέμβριος 1988.

 

Το σημερινό άρθρο:

ΤΟ 1922 ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΠΡΩΤΗ «ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΔΕΙΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΑΠΕΡΓΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Απ’ τον πόλεμο στα «πεζοδρόμια»

Πώς το δακρυγόνο, από όπλο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καταστολής του «εσωτερικού εχθρού» από τις αστυνομίες

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι γνωστό ότι τα «δακρυγόνα», οι χημικές ουσίες που οι αστυνομίες όλης της υφηλίου χρησιμοποιούν ως μέσα καταστολής διαδηλώσεων, από την άποψη του ισχύοντος διεθνούς δικαίου συνιστούν πολεμικά όπλα, η χρήση των οποίων στις διακρατικές συγκρούσεις συνιστά έγκλημα πολέμου (βλέπε ‘Ιός’ 26.1.2002).
Μάλλον άγνωστη παραμένει, αντίθετα, η προϊστορία τους: το γεγονός, δηλαδή, πως κατασκευάστηκαν ακριβώς για να χρησιμοποιηθούν ως πολεμικά όπλα στα πεδία των (πραγματικών) μαχών. Η δε εισαγωγή τους στο αστυνομικό οπλοστάσιο έγινε μόνο μετά από έντονους προβληματισμούς και αντιπαραθέσεις.

Ενας εθνικοσοσιαλιστής υποψήφιος βουλευτής και τα λάγνα ανατολίτικα λικνίσματα της ναζιστοσυμμορίας Χρυσής Αυγής

[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].

 

Ο λόγος για τον οποίο ο κονφερασιέ και μποντιμπιλντεράς Καρατζα-Fuhrer έκοψε τον πρώην υπαρχηγό της ναζιστοσυμμορίας της χρυσής αυγής και εκδότη του χουντικού ‘Ελεύθερου Κόσμου’, Δημήτρη Ζαφειρόπουλο από τις λίστες υποψηφίων βουλευτών (καρατζα-φύρειες λίστες!!!) στις εκλογές του 2009, ήταν, όπως θυμόμαστε, οι απειλές της χρυσής αυγής, πως θα έβγαζαν στη φόρα κάποιες φωτογραφίες του Ζαφειρόπουλου, που ένας Θεός ξέρει τι έδειχναν.

Το ‘νόμιμο πολιτικό κόμμα’.

 

Ξέρει, όμως τι έδειχναν, ο ίδιος ο Καρατζαφέρης -είναι βέβαιον αυτό. Είχε πει ότι έλαβε ένα πακέτο με φωτογραφίες του Ζαφειρόπουλου. Υπάρχει μια υποψία για το τι μπορεί να έδειχναν οι φωτογραφίες.

Ενας άλλος υπαρχηγός της χρυσής αυγή, εκείνη την εποχή, ο Χάρης Κουσουμβρής, ‘διαφώνησε’ (έτσι είπαν, -οι λόγοι είναι άλλοι), και αποχώρησε από την ναζιστοσυμμορία.

Δημήτρης Ψαρράς – Σπίθα, Τιμή, Χρυσή Αυγή;

Η κίνηση Θεοδωράκη προτείνει στα μέλη της να μελετήσουν συνωμοσιολογικά βίντεο ενός Χρυσαυγίτη:

Από την ιστοσελίδα του ‘Ιού‘: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαρρά, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας ‘Ελευθεροτυπία’, μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’.
http://iospress.gr/texts_2011/20110130.htm

Σπίθα, Τιμή, Χρυσή Αυγή;

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Δεν είχαμε απαίτηση από τον Μίκη Θεοδωράκη να παίζει στα δάχτυλα το διαδίκτυο. Αλλά τουλάχιστον ας ρώταγε προτού προβεί σε δημόσια έκκληση μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της πολιτικής του κίνησης, ζητώντας στους υποστηρικτές του να δουν δυο «εκπληκτικά ντοκουμέντα», τα οποία «κατόρθωσε να προμηθευθεί» και προτείνοντας «οργάνωση ομαδικών προβολών» για τα μέλη της «Σπίθας». Το ένα από τα «ντοκουμέντα» (που βέβαια κυκλοφορούν εδώ και καιρό στο You Tube) είναι συνέντευξη ενός από τους πιο ανυπόληπτους Αμερικανούς συνωμοσιολόγους, του ακροδεξιού Alex Jones, πολιτευτή των Ρεπουμπλικάνων, ο οποίος «αποκαλύπτει» ότι η Ενωμένη Ευρώπη είναι δημιούργημα σιωνιστικής και ναζιστικής συνωμοσίας μέσω της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Και το χειρότερο: το τελευταίο βίντεο που προτείνει ο Μίκης είναι ένα αντισημιτικό και ανοιχτά φασιστικό παραλήρημα, το οποίο έχει συντάξει ένας Χρυσαυγίτης με το ψευδώνυμο Tsiboukas, στο οποίο εμφανίζονται ακόμα και οι Βορειοηπειρώτες ως όργανα των Εβραίων. Κάποιος να ενημερώσει τον κ. Θεοδωράκη ότι έμπλεξε με κακές παρέες.

Γράφτηκε στις 30.1.2011

Αντα Ψαρρά – Λαθροέλληνες (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-01-29)

Η Αντα Ψαρρά, εκ των φορέων του «Ιού», σε ένα άρθρο της, από την «Ελευθεροτυπία» του Σαββάτου 29 Ιανουαρίου 2011, με τίτλο «Λαθροέλληνες».

Παρέμβαση

Της ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ

Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το παλιό καλό σχολικό σλόγκαν περί της ελευθερίας του ενός που σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου είναι εφεύρημα του ΣΥΡΙΖΑ ή των υποστηρικτών των διαφόρων καταπιεσμένων ομάδων ανθρώπων.

Ενας καθηγητής, ο Ζουράρις, κι ένας δικηγόρος, ο Πλεύρης (αλλά τη δεκαετία του 1940, στην Κατοχή)

Αστείες συμπτώσεις. Οταν οι Γερμανοί, το Μάιο του 1941 κατέλαβαν την Κρήτη, εγκατέστησαν προχείρως Αρχάς και ως Δήμαρχο Ηρακλείου διόρισαν τον Χρήστο Ζουράρι (της γνωστής οικογένειας). Επειδή δεν υπάκουε τυφλά, λίγες μέρες μετά τον φυλάκισαν, και στη θέση του διόρισαν τον … δικηγόρο Πλεύρη!

Ο δωσίλογος Ιωάννης Πασαδάκης σε ομιλία του στα Χανιά, Ιούνιος 1944

 

Γενικά μιλώντας, αν θέλαμε να δώσουμε έναν τίτλο, θα λέγαμε ότι: Ενας καθηγητής, ο Ζουράρις συνομίλησε για λίγο με την εξουσία, αλλά τελικά έκανε του κεφαλιού του, κι ένας δικηγόρος, ο Πλεύρης φόρεσε τη σβάστικα και εκτελούσε την πολιτική της Βέρμαχτ, της Γκεστάπο και των SS.

Μα καλά, σε ποια δεκαετία βρισκόμαστε;

Είναι βέβαιον ότι μιλάμε για τη δεκαετία του 1940;

Και όχι για τη δεκαετία του 1990 ή του 2000;

Πλήθος με πλακάτ ‘Κάτω οι ταραξίαι και οι αναρχικοί’ σε ομιλία του Ιωάννη Πασαδάκη στα Χανιά τον Ιούνιο του 1944.

 

Slackers – Το πογκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών, τον Αύγουστο του 1918 στον Καναδά

Τον Αύγουστο του 1918 στο Τορόντο του Καναδά, 10.000 Καναδοί βετεράνοι του Α’ ΠΠ, επί 4 ημέρες διαδήλωναν, μαζί με 40.000 κατοίκους του Τορόντο, κατά των Ελλήνων μεταναστών, σε ένα πογκρόμ εναντίον τους, καταστρέφοντας τα μαγαζιά των Ελλήνων μεταναστών και ασκώντας σε όποιον Ελληνα έβρισκαν μπροστά τους.

Η αφορμή για αυτό το ρατσιστικό πογκρόμ ήταν η (μέχρι ενός χρονικού σημείου) ουδετερότητα της Ελλάδας στον Α’ΠΠ, και η άρνηση των Ελλήνων μεταναστών να καταταγούν στον Καναδικό στρατό, την στιγμή που οι Καναδοί στρατιώτες που γύριζαν από τον πόλεμο στην Ευρώπη, βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση και χωρίς πόρους, τραυματίες και έχοντας χάσει τους συμπολεμιστές τους στον πόλεμο. Οι Ελληνες, που δεν έδειξαν καμμία προθυμία να καταταγούν στον στρατό, την περίοδο του πολέμου ευημερούσαν, και παρότι ήταν σχεδόν το 0.5% του πληθυσμού του Τορόντο, κατείχαν το 35% των εστιατορίων, καφέ κ.λπ. μαγαζιών.

Οταν, στις αρχές του Αυγούστου του 1918, έλαβε χώρα ένα πανκαναδικό συνέδριο βετεράνων και τρυματιών πολέμου, η οργή των Καναδών έφτασε σε οριακό σημείο, με αποτέλεσμα την έκρηξη και το πογκρόμ κατά των Ελλήνων, των ‘Slackers’.

Violent August: The 1918 Anti-Greek Riots in Toronto

 

 

Δημήτρης Ψαρράς – Οι «ικέτες» της Αθήνας και του Παρισιού

Από την ιστοσελίδα του ‘Ιού‘: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαρρά, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας ‘Ελευθεροτυπία’, μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’.

http://www.iospress.gr/texts_2011/20110126.htm

Οι «ικέτες» της Αθήνας και του Παρισιού

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Πογκρόμ, Αθήνα 2011

Στις 28 Ιουνίου 1996 τριακόσιοι μετανάστες χωρίς χαρτιά από την Αφρική (κυρίως από το Mάλι και τη Σενεγάλη) εισέβαλαν στην εκκλησία του Παρισιού Σεν Μπερνάρ και ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση της παρουσίας τους στη Γαλλία. Είχε προηγηθεί η προσπάθειά τους να εγκατασταθούν στο άσυλο μιας άλλης εκκλησίας, της Σεν Αμπρουάζ, τρεις μήνες νωρίτερα. Από κει εκδιώχτηκαν με επέμβαση της αστυνομίας, στην οποία παρέδωσε τα κλειδιά της εκκλησίας ο ιερέας της με την εντολή του καρδινάλιου Λούστιγκερ. Στη συνέχεια, οι 300 μετανάστες κατέφυγαν σε άλλα σημεία του Παρισιού (ένα γυμνάσιο και δυο εγκαταλειμμένες αποθήκες), αλλά και από κει τους έδιωξε η αστυνομία. Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και εκδηλώθηκε μαζικό κύμα συμπαράστασης. Ετσι η εγκατάστασή τους στην εκκλησία Σεν Μπερνάρ αντιμετώπισε την ανοχή των αρχών.

Δημήτρης Ψαρράς – Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου

Από την ιστοσελίδα του «Ιού»: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαρρά, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’. Θυμίζουμε ότι πρόταση περί ‘αρίστου’ (Βασιλείου Μαρκεζίνη) που θα μπορούσε να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας έχει κάνει πολλές φορές και η Χρυσή Αυγή, τόσο ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, δείτε εδώ, όσο και μέσω του διανοουμένου Κασιδιάρη, π.χ. εδώ.

http://www.iospress.gr/texts_2011/20110125.htm

Η πολιτική δραστηριοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και Βασιλείου Μαρκεζίνη

Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

 

Φωτογραφία του Σπίθα δεν χρειάζεται να βάλουμε, γι’ αυτό βάζουμε φωτογραφία, μετά του πατρός του, από το Παιδί-Φάντασμα: Βασίλειος Μαρκεζίνης, Σπύρος Μαρκεζίνης και Ελένη Χέλμη.

 

Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε στενή σχέση με έναν μόνο «σερ», τον χαρισματικό «σερ Μπιθί» του λαϊκού πενταγράμμου, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εδώ και μήνες παρατηρούμε τη σύγκλιση του παλαίμαχου μουσικού με έναν πραγματικό «σερ», έναν Ελληνα δηλαδή που έχει λάβει τον τίτλο αυτό για τις υπηρεσίες του προς τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον Βασίλειο Μαρκεζίνη.