Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Σε επανέκδοση παλαιότερου αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ο Φίρερ της Χρυσής Αυγής διέγραψε σελίδες ολόκληρες υμνητικών αναφορών στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και στο ρόλο της Χρυσής Αυγής στη μεγάλη σφαγή 8.372 αμάχων το 1995 στη Βοσνία
Αυτές τις μέρες, Χριστούγεννα 2018, κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό βιβλίο, μάλλον το καλύτερο που έχει γραφτεί ποτέ για την ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή και για τον αρχηγό και Φίρερ της, τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Από τις εκδόσεις Πόλις, το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά«Ο Αρχηγός: Το αίνιγμα του Ν. Μιχαλολιάκου», έρχεται να εμπλουτίσει, ή ορθότερα, να κατακτήσει δικαιωματικά την κορυφή κάθε λίστας με την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τη ΧΑ, έτσι όπως όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, βλ. ‘Η βιβλιογραφία για τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής’ (Από ‘Το βιβλίο/E-book του XYZ Contagion’)
Η πείρα δεκαετιών της ιδιαίτερης στοχοπροσηλωμένης ενασχόλησης του συγγραφέα με το ναζιστικό μόρφωμα, ο πλούτος της γνώσης, η σε βάθος ανάλυση κάθε κίνησης και κάθε δήλωσης του Φίρερ και των μελών της οργάνωσης, και τέλος το γεγονός πως ο Δημήτρης Ψαρράς, ‘περικυκλώνει‘ τα αντικείμενα της έρευνας του όπως κανείς άλλος, όλα αυτά καθιστούν το νέο βιβλίο απαραίτητο, όχι μόνο για τους άπειρους αναγνώστες, αλλά και για όσους ήδη έχουν ασχοληθεί και γνωρίζουν αρκετά για τη ναζιστική απειλή.
Εδώ υπάρχει και μια συνέντευξη του συγγραφέα, όπου προσέξτε το σημείο:
– «ΕΡΩΤ.: Τι μας λέει η επιλεκτική υιοθέτηση πρακτικών και τρόπων δράσης της κινηματικής Αριστεράς από τη σύγχρονη ακροδεξιά; ΑΠΑΝΤ.: Επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο, αλλά η Χρυσή Αυγή διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το αντικομμουνιστικό παρελθόν του κρατικού μηχανισμού, γι’ αυτό τον λόγο εγκατέλειψε κάθε σχετική ιδέα. Περισσότερο αντιγράφει πρακτικές φανατικών ισλαμικών οργανώσεων. Εκεί την οδηγεί ο φανατικός αντισημιτισμός της».
Δελτίο Τύπου για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου: Δημήτρης Ψαρράς: Ο Αρχηγός Το αίνιγμα του Νίκου Μιχαλολιάκου, Πόλις, Αθήνα, 2018. Το να πει κανείς ότι είναι εξαιρετικό και ‘Must Read’, θα ήταν πολύ φτωχό.
Το βιβλίο, αφιερωμένο στη Μάγδα Φύσσα, κυκλοφόρησε και υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. Κοστίζει γύρω στα 14-15 ευρώ.
Ο συγγραφέας, μεταξύ πολλών άλλων, κάνει μια σημαντική αποκάλυψη, η οποία, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, μας αφορά λίγο:
Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής αυτολογοκρίθηκε.
Και το έκανε εκεί, ακριβώς στο θέμα για το οποίο όλοι περιμέναμε όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσει: Στο εξαιρετικά κομβικό ζήτημα της συμμετοχής της ΧΑ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, υπόθεση για την οποία πιστεύουμε οι τακτικοί αναγνώστες του XYZ Contagion γνωρίζουν πολλά, αφού αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για πάρα πολλά χρόνια. [Σ.Σ.: Μπορείτε να δείτε στο τέλος του άρθρου μια συλλογή από τα κύρια άρθρα του XYZ Contagion, ‘Φάκελος Σρεμπρένιτσα‘ ή το κείμενο ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα‘]
Αυτή η ηθελημένη ‘αυτοφίμωση’ του Νίκου Μιχαλολιάκου, μαζί με την εκκωφαντική σιωπή που χαρακτηρίζει το σύνολο της οργάνωσης, στο συγκεκριμένο θέμα, σιωπή που την συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγεί: Πρόκειται για σιωπηλή ανάληψη της ευθύνης.
Ας το πάρουμε από την αρχή, και με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές της υπόθεσης αυτής:
ΕΝΟΧΟΣ ο Μλάντιτς για δέκα κατηγορίες!
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία και τον καταδίκασε σε ισόβια
Σήμερα, 22 Νοεμβρίου του 2017, είναι άλλη μια σημαντική ημέρα για τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισονομία. Μετά την καταδίκη του Ράντοβαν Κάρατζιτς τον Μάρτιο του 2016 (βλ. ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία‘ και ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα (Συνεργασία του ιστολογίου μας με το περιοδικό The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016)‘, σήμερα, στις 14.00 ανακοινώθηκε η απόφαση για τον Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic) στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY). Ο 74χρονος πρώην στρατιωτικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων θα είναι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία που θα αναγκαστεί να σταθεί όρθιος ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και να ακούσει την εναντίον του ετυμηγορία για τα εγκλήματά του.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
‘Τι ζώδιο είσαι‘ ήταν η τελευταία ερώτηση του Βλάση Μπονάτσου προς στον στρατηγό τότε Ράτκο Μλάντιτς, εδώ στο 10.00′ περίπου.
Τι όμορφη στιγμή. Θαρρείς και τα γνωρίζαμε όλα γι’ αυτόν, μας έλειπε μόνο αυτή η πληροφορία περί ζωδίου, για να σχηματίσουμε πλήρη γνώμη για τον άνθρωπο που εκείνες τις στιγμές διέταζε εθνοκαθάρσεις. Ηταν μια ειδική εκπομπή του κακού show ‘Αλλα κόλπα’ στο Mega Channel (11/12/1995), που είχε σκοπό να μαζέψει χρήματα, να τα στείλουμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους, αφού πριν και μετά τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Συμπαρουσιαστής της εκπομπής ήταν ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος σημείωνε για τον Μλάντιτς ότι είναι «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Η εκπομπή ήταν μια τυπική εκπομπή σερβοφιλίας, ψεμάτων και κακής προπαγάνδας, όπως ήταν όλες οι παρόμοιες εκπομπές στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1990. Ακούμε, λ.χ. τον Μλάντιτς να λέει χωρίς ντροπή πως δήθεν «ο Πάπας διέταξε τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ», και καμία αντίδραση δεν υπάρχει σ’ αυτήν την αισχρή ατεκμηρίωτη συκοφαντία. Κατηγορεί τον Ιζετμπέγκοβιτς για ‘ισλαμιστική τρομοκρατία’ λόγω ενός πνευματικού βιβλίου που είχε γράψει για τη θρησκεία του Ισλάμ το 1970, και θεωρείται δεδομένο. Οι σφαγές στις αγορές του Σαράγεβο ήταν λέει προβοκάτσιες, δηλαδή οι Μουσουλμάνοι σκοτώνονταν μόνοι τους, κι όλα είναι μέλι-γάλα. Σημαντική, επίσης, η αγιογραφία των Ελλήνων εθελοντών, μεταξύ τους και μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής, και του Σερβοβόσνιου διοικητή τους, βλ. Ιός, ‘Οι άνθρωποι από την Ελλάδα, Νέα στοιχεία για την εμπλοκή των συμπατριωτών μας εθελοντών του σερβοβοσνιακού στρατού στο μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου των μεταπολεμικών χρόνων, Είκοσι χρόνια από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα‘, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 13/06/2015
Ο Μπονάτσος έκανε μια χάρη στον πεθερό του Λυκουρέζο, με χειροκροτητή τον Τσίμα. Ολοι είχαν τη θέση τους:
– Ο Λυκουρέζος μας εξηγούσε πόσο αδικημένοι ήταν οι Σέρβοι. Υπόψη, την ίδια στιγμή, η πολιορκία του Σαράγεβο δεν είχε λήξει ακόμα. Η ανθρωπιστική βοήθεια, βέβαια, πήγαινε όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, και τελικά κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.
– Ο Παύλος Τσίμας μας έλεγε πόσο πολύ μισούσε τον πόλεμο, καλούσε για περισσότερα χρήματα και έδινε συγχαρητήρια στον Μπονάτσο, αφού «μόνο αυτός θα σκεφτόταν να τελειώσει τη συνέντευξη με την ερώτηση για το ζώδιο του Μλάντιτς».
– Διάφοροι καλεσμένοι έκαναν εκκλήσεις στους τηλεθεατές να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, διότι υπήρχαν Σέρβοι που υπέφεραν. Και αυτό δεν ήταν ψέμα, βέβαια, εκείνες τις στιγμές, διότι είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Κράινα. Για τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για κανέναν Κροάτη ή Μουσουλμάνο. Βέβαια, και η εκδοχή της ιστορίας για την Κράινα από την πλευρά των παρουσιαστών ήταν γεμάτη ψέματα και πλαστογραφίες -δείτε λ.χ. εδώ για τα πραγματικά γεγονότα, ‘Η Κράινα, η πρόβα τζενεράλε του Μλάντιτς, η παράνομη κατοχή (κατά τον ΟΗΕ) και η εκδίωξη των Σέρβων – Η τελευταία πράξη του δράματος (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #09)‘.
– Ο Αρης Μουσιώνης, πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνοσερβικής Φιλίας και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος οργανισμών (αυτός που έλεγε ότι μάζεψε το 1995 δύο εκατομμύρια υπογραφές για να τις στείλει στο ΔΠΔΧΓ να σταματήσουν τη δίωξη ενάντια σε Κάρατζιτς και Μλάντιτς) μας εξηγούσε πόσο πολύ χρειάζονται χρήματα και γιατί πρέπει όλοι να καταθέσουμε στους λογαριασμούς που είχαν ανοίξει για βοήθεια. Η Εταιρεία Ελληνοσερβικής Φιλίας του κ. Μουσιώνη χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών σαν ΜΚΟ με πολλά εκατομμύρια, όπως μάθαμε το 2001. Ο κ. Μουσιώνης ήταν εκείνος που αποκάλυψε στον Τάκη Μίχα ότι η Ελλάδα διέρρεε ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά μυστικά σχέδια στον Μλάντιτς:
Αυτό το σημείωμα δεν είχε ποτέ τις προϋποθέσεις να γίνει ξεχωριστό άρθρο στο XYZ Contagion, και ο λόγος γι’ αυτό ήταν πως από τότε που κάποιοι σκαρφίστηκαν στο εξωτερικό το hoax με την δήθεν ‘αθώση Μιλόσεβιτς‘, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί ποτέ με αυτή την ανοησία. Απασχόλησε κυρίως μόνο περιθωριακές ακροδεξιές, φασιστικές, αντισημιτικές σελίδες, αν και ξεκίνησε από ανθρώπους της ψεύτικης ‘αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς’. Οι μόνες φορές που υπήρξαν αναφορές σε δυτικά σοβαρά μέσα ήταν για την διάψευση του hoax. Ετσι, το XYZ Contagion προτίμησε να γράψει μία ‘Σημείωση’ (‘Note’) στην σελίδα του στο Facebook, αυτήν, «Για τη δήθεν ‘αθώωση Μιλόσεβιτς’ που διακινείται από ψευτοαριστερούς ψευτοαντιιμπεριαλιστές», για όποιον ήθελε να ενημερωθεί σχετικά, και πέραν αυτού ουδέν.
Ανοιξη του 1999, αντιΝΑΤΟϊκές διαδηλώσεις, διοργανωμένες με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Αριστερά οι θρησκόληπτοι και οι ευσεβείς, δεξιά οι ΚΟΒες του ΚΚΕ. Τους ενώνουν τα πορτρέτα του Μιλόσεβιτς.
Δεν υπολογίσαμε όμως στη δύναμη του hoax και σε εκείνη την βασική ιδιότητά τους, που λέει ότι αφού ένα hoax είναι κάτι που ευχαριστεί τους αναγνώστες του να το διαβάζουν, αυτό θα επανέρχεται συχνά. Πράγματι, φαίνεται ότι η ψεύτικη είδηση έχει πολλούς κύκλους ζωής, συχνά σε συνδυασμό με επετείους, κι έτσι το ξαναείδαμε πρόσφατα, από τον Νίκο Μπογιόπουλο και τον Ημεροδρόμο. Ο Μπογιόπουλος, στην πραγματικότητα, έχει το ίδιο άρθρο, τις ίδιες σημειώσεις, λ.χ. εδώ στον Ριζοσπάστη το 2009, εδώ στο Press Project τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν πήρε είδηση πρώτη φορά το hoax, κι εδώ το πρόσφατο στον Ημεροδρόμο.
Είναι η πολλοστή φορά που γράφονται τα ίδια πράγματα, και, συνεπώς, καταλαβαίνει κανείς ότι όλα αυτά που λέει τα περί Κοσόβου το 1999, τα έχει μπαζωμένα κάπου ο κ. Μπογιόπουλος, τα έχει εκεί δίπλα του, έτοιμα να τα χρησιμοποιήσει όποτε του δινόταν ευκαιρία σαν αιχμή του δόρατος των επιχειρημάτων του για την κακιά Δύση. Αυτά είχε, με αυτά μπάζωσε τη στήλη του κατά 99%, αν και υποτίθεται ότι η δήθεν αθώωση αφορούσε μια άλλη εποχή (8 με 4 χρόνια πριν, 1991-1995), σε μια άλλη περιοχή (τη Βοσνία, ίσως και την Κροατία) και άρα κάποια άλλα γεγονότα. Δηλαδή, αφιερώνει το 1% του κειμένου στην αρχή και μας ‘ενημερώνει’ (…) πως ο Μιλόσεβιτς ‘αθωώθηκε’ δήθεν για τη Σρεμπρένιτσα (λάθος, ούτε αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθεια, όπως θα δούμε στη συνέχεια) και το υπόλοιπο 99% αφορά ό,τι έγινε από το Ραμπουγιέ και μετά, πράγματα μάλλον άσχετα με την υπόθεση εδώ.
Ηταν άσχημο, όμως, να βλέπει κανείς στη σελίδα του Ημεροδρόμου στο Facebook, τις απαντήσεις και τους χαρακτηρισμούς του κ. Μπογιόπουλου και του διαχειριστή σε όσους επισκέπτες έφερναν αντιρρήσεις και προσπαθούσαν να εξηγήσουν με επιχειρήματα το προφανές: Οτι καμία αθώωση και καμία καταδίκη ενός προσώπου Α δεν μπορεί να συμβεί στη δίκη ενός άλλου προσώπου Β. ‘Γκεμπελίσκοι’, ‘αργόσχολοι’, ‘μην γελοιοποιήστε’, ‘σας παραδίδω στη χλεύη’, ‘κοιταχτείτε στον καθρέφτη αν θέλετε να δείτε Γκεμπελίσκους’ και άλλα τέτοια ωραία. Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ρίσκαρε την αξιοπιστία της, για να το πούμε κομψά. Οποιος θυμάται ένα άλλο μεγάλο hoax, ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ‘, καταλαβαίνει τι εννοούμε.
Το χειρότερο ήταν το σηκωμένο δάχτυλο του Ημεροδρόμου/Μπογιόπουλου στους σχολιαστές του: «Αν είχες διαβάσει την πολλών χιλιάδων σελίδων απόφαση, τότε θα έβρισκες αναφορές […]» κ.λπ. κ.λπ., θαρρείς και ο Ημεροδρόμος την διάβασε την απόφαση. Το πιο αστείο ήταν η κατηγορία στους επισκέπτες πως χρησιμοποιούν ‘νομικίστικα τεχνάσματα‘, ενώ στην πραγματικότητα ο μοναδικός που επιδίδεται σε αυτό το άθλημα είναι εκείνος που ανακαλύπτει ‘αθωώσεις’ σε άσχετα κείμενα, για να μην αναφέρουμε εδώ και τα διπλά κριτήρια, πως δηλαδή ξαφνικά το ICTY έγινε καλό και αξιόπιστο, τώρα που ‘αθώωσε’ το ίνδαλμά μας, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν το ‘δικαστήριο-καγκουρό’ και προέκταση ‘ΝΑΤΟϊκού σφαγείου’. Δείγμα:
«Ανθρωπέ μου, είσαι -σε όλες τις γλώσσες- πολιτικά αναλφάβητος. Είναι δύσκολο να αντιληφθείς και τι έγραψα και τι ομολογεί το δικαστήριο. Οσο θα προσπαθείς με νομικιστικές προσεγγίσεις να αντικρούσεις πολιτικά επιχειρήματα και αποδείξεις, φρόντισε τουλάχιστον να μην γελοιοποιείσαι. Τελειώσαμε. Γεια σου.
– Νίκος Μπογιόπουλος»
Λένε ότι μια από τις χειρότερες μορφές δημοσιογραφίας είναι εκείνη στην οποία ο αρθρογράφος προσπαθεί να ‘περάσει’ την άποψή του για γεγονός. Οχι, δεν είναι έτσι, δεν το δεχόμαστε αυτό, κι έτσι αποφασίσαμε να μεταφέρουμε την σημείωση εδώ στο ιστολόγιο, ώστε να υπάρχει και να βρίσκεται από τις μηχανές αναζήτησης. Ακολουθεί το άρθρο, όπως είχε γραφτεί τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2016, αλλά με σημαντικές προσθήκες, ουσιαστικά ξαναγραμμένο.
Το hoax με την ‘Αθώωση Μιλόσεβιτς’
Λογικά, θα το έχετε δει, και με μεγάλα γράμματα σε πολλά ελληνικά μέσα: ‘Ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε, το κρύβουν, βόμβα μεγατόνων, στα μουλωχτά, ούτε ένα μονόστηλο, διαδώστε‘ κ.λπ. Στο εξωτερικό, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με αυτή την ανοησία.
Στην Ελλάδα, το είπε λ.χ. και η έγκυρη ‘Δημοπρασία‘:
Και αφού το λέει και η ναζιστική συμμορία, δε μπορεί, αλήθεια θα είναι:
«Εν τέλει, σε πλήρη σιγή, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε μία απόφαση κόλαφο που αριθμεί πάνω από 2600 σελίδες.
Η αθώωση αυτή έγινε στις 24 Μαρτίου του 2016 και προκαλεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι δεν αφιερώθηκε σε αυτήν ούτε ένα μονόστηλο. Ούτε μία λέξη δεν γράφτηκε στον Τύπο ή ειπώθηκε στην τηλεόραση ή τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Γιατί άραγε; Πάντως σε κάθε περίπτωση, έστω και μετά θάνατον, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε. Άραγε πότε θα γίνει η αντίστοιχη δίκη για τα εγκλήματα πολέμου των αμερικανοσιωνιστών στην διάρκεια της νατοϊκής επιχείρησης;» https://archive.is/yXdrU#selection-761.0-775.125
Καλά, αυτοί που σαν ψεύτες και πλαστογράφοι είναι εντελώς αδίστακτοι, ανακάλυψαν και συγκεκριμένη ‘απόφαση-κόλαφο’ με ημερομηνία 24/03/2016 που αθωώνει αποκλειστικά τον Μιλόσεβιτς και που είναι μάλιστα 2.600 σελίδες. Τα λένε αυτά όλα χωρίς καν να γνωρίζουν ότι αυτά που διάβασαν δεξιά κι αριστερά και αντιγράφουν χωρίς στοιχειώδη έλεγχο, μιλάνε στην πραγματικότητα για την απόφαση Κάρατζιτς. Αλλά δεν είναι οι μόνοι που κάνουν το ίδιο λάθος. Και στην πραγματικότητα, δεν φταίνε οι ναζί σε αυτό· φταίνε εκείνοι οι δήθεν αριστεροί που διαστρεβλώνουν εν γνώσει τους τόσο πολύ την αλήθεια και δίνουν το δικαίωμα στους ναζί να παρουσιάζονται ηθικά ανώτεροι και να βγαίνουν και από πάνω.
Ο Μπογιόπουλος πάλι, σε έναν μνημειώδη φιλιππικό χοντροκομμένης πολεμικής τοποθετεί την ‘αθώωση’ τον Αύγουστο του 2016. Αυτό σημαίνει η φράση ‘πριν ένα μήνα’ που γράφει στο άρθρο του στο Press Project. 17/09/2016.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται αριστερά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Το τελευταίο report έχει τίτλο: ‘Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι‘. Μαζί, η απαραίτητη Βιβλιογραφία και ‘Προτεινόμενα αναγνώσματα με ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον‘.
Ντοκουμέντο #11: Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι
«# Τέλος, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί και το εξής: Τον Ιούνιο του 2005, το παράρτημα Σαράγεβο του ICTY έκανε το λάθος να στείλει στις ελληνικές αρχές ένα έγγραφο με ημερομηνία 12/06/2005 και υπογραφή ‘Ολε Χάικε‘. Το έγγραφο αυτό είχε στηριχτεί σε μια αναφορά εν είδει κατηγορητηρίου με ημερομηνία 16/05/2005 και υπογραφή ‘Κάρλα Ντελ Πόντε‘, και εντός του υπάρχουν επτά απ’ τα γνωστά μας ονόματα με πολλά λάθη, όμως (π.χ. ο Τζανόπουλος αναγράφεται Canapulas), συν τρία άγνωστα ονόματα, τα οποία όμως, μπορεί να είναι και απλά λάθη στη μεταγραφή, τα εξής:
– Stefanos Makrakis
– Dimitrios Sotiris
– S. Kanelopoulos
Απλά το αναφέρουμε. Δεν είναι τα ονόματα αυτό που έχει ενδιαφέρον εδώ. Είναι οι περιγραφές των πράξεων των δέκα αυτών Ελλήνων, και, παν’ απ’ όλα, είναι η τύχη του εγγραφου αυτού».
‘Υπάρχει κάτι κρίσιμο. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, ICTY), είχε επίσης συντάξει ένα προ-κατηγορητήριο για συμμετοχή Ελλήνων στην ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Το έγγραφο παραθέτει ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Σταύρος Τζίμας, στο βιβλίο του με τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία» (2014, εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 107). Το έγγραφο του ICTY μάλιστα κατονομάζει δέκα Έλληνες, αναφέροντας:
«[…] ελληνικές παραστρατιωτικές ομάδες, μαζί με άλλες μονάδες του σερβοβοσνιακού στρατού και του Υπουργείου Εσωτερικών και μονάδες που αναφέρονται σε αυτό το κατηγορητήριο, συμμετείχαν σε Κοινή Εγκληματική Οργάνωση, κύριος στόχος της οποίας ήταν -μεταξύ άλλων: η δια της βίας μεταφορά γυναικών και παιδιών εκτός του θύλακα της Σρεμπρένιτσα, προς το Κλάντανι, στις 12 και 13 Ιουλίου 1995, η σύλληψη, κράτηση και μαζική εκτέλεση, από εκτελεστικό απόσπασμα, ο ενταφιασμός και ο επανενταφιασμός χιλιάδων μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών, ηλικίας 16 έως 60 ετών, από τον θύλακα της Σρεμπρένιτσα, από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου 1995 […]».
Άγνωστο για ποιον λόγο, το ICTY δεν προχώρησε την υπόθεση. Το κρίσιμο είναι ότι το παραπάνω έγγραφο συντάχθηκε τον Μάιο του 2005, δηλαδή πολύ πριν το χρονικό διάστημα της κύριας ανάκρισης από τις ελληνικές αρχές, που θα μπορούσαν επομένως να το αξιοποιήσουν. Ωστόσο, από τη σύγκριση προκύπτει ότι μόνο τρία πρόσωπα στο έγγραφο του ICTY ταυτίζονται με εκείνα που εξέτασε η Ελληνική Δικαιοσύνη και περιλαμβάνονται στο βούλευμα. Να σημειωθεί ότι Έλληνες που φέρονται να πολέμησαν στη Βοσνία εμφανίστηκαν αργότερα ως μέλη της Χρυσής Αυγής και άλλοι εμπλεκόμενοι σε ποινικές υποθέσεις’.
Το Vice.gr έθεσε υπόψη ανώτερων δικαστικών το έγγραφο με το οποίο η εισαγγελέας της πρώτης δικογραφίας του 2005 πρότεινε «να μη γίνει κατηγορία» σε βάρος των επτά ‘πολεμιστών’, τα ονόματα των οποίων είχαν προκύψει από την τότε έρευνα, με δηλωμένες τότε διευθύνσεις κατοικίας σε Γέρακα, Ζωγράφου και Καλλιθέα Αττικής, Γιάννενα, Πάτρα, και δύο στην Ορεστιάδα. Θυμίζουμε ότι η πρόταση της εισαγγελέως υιοθετήθηκε από τους τρεις δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, οι οποίοι εξέδωσαν απαλλακτικό βούλευμα. Αυτοί οι ανώτεροι δικαστικοί στους οποίους το VICE έθεσε υπόψη το έγγραφο, δήλωσαν «έκπληξη από τον μικρό αριθμό σελίδων του βουλεύματος», αλλά και το σκεπτικό των δικαστών, που «αφιέρωσαν μόλις δώδεκα γραμμές για μία τόσο σοβαρή υπόθεση». http://www.vice.com/gr/read/srebrenica-ellhnes-bosnia
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Απάντηση σε ερώτηση από Μαρία Γιαννακάκη με θέμα ‘Δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή Ελλήνων σε μη παραγραφόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Σρεμπρένιτσα’, 04/08/2014
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, Πρόταση Εισαγγελέα 2233/2011 και Απαλλακτικό Βούλευμα για 7 κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή στην Σρεμπρένιτσα ως μέλη της ‘ομάδας Μλάντιτς-Ντρίνα’ (τόσο καλά, ούτε το όνομα του στρατού που υποτίθεται ερευνούσαν δεν ήξεραν). Κατόπιν αυτού, συσκέφθησαν κ.λπ. κ.λπ. Σε μόλις επτά σελίδες, και η απόφαση σε μόλις 12 γραμμές. Η όγδοη σελίδα είναι η απάντηση που είχε πάρει σε ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης η Μαρία Γιαννακάκη, 15/07/2014, με θέμα ‘Δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή Ελλήνων σε μη παραγραφόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Σρεμπρένιτσα’.
Επίσης, ο συντάκτης του Vice.gr απευθύνθηκε μέσω ημέηλ στον δικηγόρο του Κάραζιτς. Οπως διαβάζουμε:
‘Τη δική του εκδοχή, μιλώντας αποκλειστικά στο VICE, δίνει ο δικηγόρος του Κάραζιτς, Πίτερ Ρόμπινσον. Ο Αμερικανός νομικός, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εξηγεί ότι επικοινώνησε με τον πρώην ηγέτη των Σερβο-βόσνιων, πριν απαντήσει στα ζητήματα που τού τέθηκαν. «Ο πρόεδρος Κάραζιτς είναι πολύ απογοητευμένος από την καταδίκη του και την ποινή και έκπληκτος από το σκεπτικό των δικαστών. Είμαστε σε διαδικασία να προσφύγουμε κατά της απόφασης», δήλωσε αρχικά ο Ρόμπινσον. Στην ερώτηση, αν υπήρχαν ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, καθώς επίσης ποιος ήταν ο διοικητής και η κωδική τους ονομασία, ο ίδιος απάντησε: «Δεν υπήρχαν στη Σρεμπρένιτσα. Ίσως υπήρχαν μια ντουζίνα Έλληνες στρατιώτες στην περιοχή της Βλασένιτσα. Ο πρόεδρος Κάραζιτς δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο διοικητής τους και η κωδική ονομασία τους». Υπάρχουν έγγραφα του ICTY σχετικά με Έλληνες στη Σρεμπρένιτσα; ρωτήσαμε. «Κανένα» απάντησε μονολεκτικά ο Ρόμπινσον. Επίσης μονολεκτικά απάντησε στην ερώτηση αν υπήρξε οποιαδήποτε σχετική αναφορά κατά τη διάρκεια της δίκης, από τον Κάραζιτς, τους δικαστές ή στρατιωτικούς-μάρτυρες: «Ποτέ», είπε’.
Αλλά δεν είναι ακριβές αυτό το ‘ποτέ’ του Ρόμπινσον. Και έγγραφο του ICTY υπήρξε (βλ. λ.χ. Σταύρος Τζίμας, ‘Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία’, εκδόσεις Επίκεντρο, 2014, σελ. 107), και αναφορές υπήρξαν στις δίκες, και μάλιστα πάνω από δύο φορές. Μία στην κατάθεση Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, και μία στην κατάθεση Vujadin Popovic, -δείτε αναλυτικά :
– Ντοκουμέντο #03: Το βίντεο από την κατάθεση του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ του Ράντοβαν Κάρατζιτς στη Χάγη και η πιεστική ανάκριση από τον κατήγορο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/03/srebrenica-more-evid-03/
– Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/
Αλλά και άλλες πολλές αναφορές υπήρξαν στον πρώτο τόμο από την απόφαση για τον Κάρατζιτς, -αυτός εκδόθηκε μέχρι στιγμής-, με ημερομηνία 24/03/2016. Με λίγα λόγια, το περιστατικό με την ΕΕΦ, την κάμερα, τον Μπάγιαγκιτς και τον Popovic έχει κυρωθεί και επίσημα, αφού αναφέρεται παραπάνω από μία φορές στην ετυμηγορία για Κάρατζιτς:
«[Σε τρία αποσπάσματα, όπως είχαμε δείξει και εδώ, ‘Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba‘]: Στο πρώτο, σελίδα 2144 βλέπουμε την περιγραφή του γεγονότος. Στο δεύτερο, το οποίο ασχολείται με το ταξίδι του Μπάγιαγκιτς στο Πάλε τη νύχτα 14 προς 15 Ιουλίου, για να συναντήσει τον Κάρατζιτς και να τον ενημερώσει για την πρόοδο των εκτελέσεων, το δικαστήριο είναι απολύτως βέβαιο πως, άσχετα με το τι κατέθεσαν, η συνάντησή τους είχε αυτό ακριβώς το αντικείμενο και πως γνώριζαν και οι δύο, αλλά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους δικαστές. Και στο τρίτο, σελίδα 491, ο Ζβόνκο, από την πρώτη φορά που αναφέρεται, ανακηρύσσεται πανηγυρικά ο πλέον αναξιόπιστος, ανειλικρινής και ψεύτης από τους μάρτυρες. Μεγάλη τιμή για έναν άνθρωπο που υποχρέωνε ολόκληρο το δικαστήριο να ακούσει πριν κάθε του κατάθεση προσευχές και ευχές και άλλα παρόμοια παραπλανητικά θρησκευτικά, αν θυμάστε από τη βασική μας παρουσίαση του Ζβόνκο».
Συγκλονιστική φωτογραφία του forensic photographer Tim Loveless με όνομα ‘Excavations 1996’. Αυτό το θέαμα αντίκρυσαν οι ανθρωπολόγοι που έψαχναν μαζικούς τάφους. Φέτος, στην καθιερωμένη τριήμερη πορεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων με κατάληξη το μνημείο στο Potocari, για να τιμήσουν τη μνήμη των δολοφονημένων, άλλα 127 θύματα θα προστεθούν στο νεκροταφείο, με το μικρότερο στην ηλικία των 14 ετών. Μαζί του, ο παππούς του, 77 ετών τότε και ο εξάδερφός του, 16 ετών. Οι συγγενείς θάβουν τους ανθρώπους τους ‘σε δόσεις’, πολύ συχνά με ένα ή δύο οστά μόνο. Διαβάστε στη συνέχεια την ιστορία της μητέρας που έχασε 22 μέλη της οικογένειάς της, με το κουτάκι κρέμα NIVEA, όπως και της συγχωριανής της που έθαψε μόνο έξι οστά ή θραύσματα τα οποία είχαν βρεθεί σε πέντε διαφορετικούς μαζικούς τάφους, με απόσταση 32 χιλιομέτρων μεταξύ τους. Στην Ελλάδα φέτος, σχεδόν κανείς δεν θυμήθηκε την επέτειο, με τη φωτεινή εξαίρεση του κόμματος ‘Πράσινοι-Αλληλεγγύη’. Η αλήθεια, όμως, -και συγχωρέσετε μας την παρομοίωση εδώ-, όπως και τα δεμένα με χειροπέδες οστά των αδικοχαμένων, και ειδικά των αθώων παιδιών, πάντοτε θα ξεπροβάλλει από το έδαφος και από όπου αλλού προσπαθούν κάποιοι να την κρύψουν.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Το σημερινό report έχει τίτλο:
Ντοκουμέντο #10: Ο τσέτνικ βοϊβόδας διοικητής της ΕΕΦ Ταγματάρχης Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Velika Srbija’): Ενα ακόμη χαμένο φιλμ
«# Σύντομα, ο Μπάγιαγκιτς πέρασε από το τοπικό στρατιωτικό σώμα στο αμέσως ανώτερο που είχε την ευθύνη ‘για την ειρήνη’ σε ολόκληρη την επαρχία (στο αντίστοιχο της Μεραρχίας, θα λέγαμε), προήχθη σε κανονικό αξιωματικό του σερβοβοσνιακού στρατού, απέκτησε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), πέρασε σε ακόμα πιο υπεύθυνο και ανώτερο πόστο σε επίπεδο Σώματος Στρατού, και έγινε πρόσωπο κλειδί στο διαβόητο Drina Corps. Ηταν ο αξιωματικός υπεύθυνος για τον εφοδιασμό, την τροφοδοσία, τα logistics, που λένε στα ελληνικά. Και μόνο η τροφοδοσία με καύσιμα από την Σερβία και το Μαυροβούνιο για τον στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, που ήταν ίσως η πιο σημαντική δουλειά εν μέσω πολέμου και εν μέσω εμπάργκο, φτάνει για να καταλάβει πόσο έμπιστο και αξιόπιστο στέλεχος του στρατού των Κάρατζιτς-Μλάντιτς και του Drina Corps θεωρούνταν -και ήταν. Ηταν αυτός που κανόνιζε να φτάνουν αδιαλείπτως στα οχήματα του στρατού χιλιάδες τόνοι καυσίμων, με όλους τους τρόπους (με δωρεές από τον ίδιο και από εθνικά σκεπτόμενους Σέρβους επιχειρηματίες, από δήμους και από άλλους μυστικούς χορηγούς, λαθρεμπόριο αλλά κυρίως με σπάσιμο του εμπάργκο μέσω των λιμανιών του Μαυροβουνίου ή μέσω Αλβανίας, μια πολύ επικερδής επιχείρηση, ειδικά για πολλούς Ελληνες από την ιδιωτική, αλλά και από την ‘κρατική πρωτοβουλία’), και να περνάνε τον ποταμό Ντρίνα από τις γέφυρες-σχεδίες, συνήθως νύχτα. Αυτή του η σημαντική θέση εξηγεί την άνεση που είχε να συνομιλεί όποτε ήθελε με τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς, όπως εξηγεί και την γρήγορη ανέλιξη στην στρατιωτική ιεραρχία.
Είναι χαρακτηριστικό πως στην κατάθεσή του το 2009, σαν μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του καταδικασμένου εγκληματία πολέμου Βίνκο Παντούρεβιτς, ο Μπάγιαγκιτς λέει ψέματα πως αποστρατεύτηκε έπειτα από 6-7 χρόνια θητείας με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ο κατήγορος παρουσίασε στοιχεία πως ήδη από το 1993 είχε προαχθεί τιμητικά στον βαθμό του λοχαγού από τον στρατηγό Zivanovic, διοικητή του Σώματος Στρατού Ντρίνα:
«Since the first days of the battle of the Serbian people, the above named has engaged himself to the utmost as well as his family, relatives, and friends, selflessly dedicating himself to materially equipping the Serbian soldiers and units. Since the day of the formation of the corps, he has been put in a very responsible position, which he maintains very successfully. As is the nature of this work to handle goods of high material […] a person of weaker morals would succumb to temptation; however, we may proudly state that Zvonko is a truly honourable Serb, whose decency honouring orthodoxy manifests the guiding star towards the salvation and victory of the Serbian people. All those sincerely wishing well to the Serbian people can regard an ideal in the character of Zvonko Bajagic. This command recommends to the Superior Command to promote the above named to the rank of reserve’s captain 1st class of the Army of Republika Srpska. The rank we are recommending will be given to a man who will never and nowhere underestimate or belittle it». http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm
Οσο περνούσε ο καιρός, και όσο φούντωνε ο πόλεμος, ο Ζβόνκο μάζευε βαθμούς κι έτσι έφτασε στον βαθμό του Ταγματάρχη. Εγινε ό,τι έγινε με τον πόλεμο, κάποτε αυτός τελείωσε, ο Ζβόνκο αποστρατεύτηκε τον Ιούλιο του 1996, και ήδη από τον ίδιο χρόνο, τον βρίσκουμε να κατέχει σημαντικά αξιώματα τόσο στη γενέτειρά του την Βλασένιτσα, την οποία ποτέ δεν εγκατάλειψε, όσο και σε εθνικό επίπεδο, στον κρατικό μηχανισμό της Republika Srpska και στο εθνικιστικό κόμμα SDS.».
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.
Βλέπουμε πως όταν ήταν υποχρεωμένος να καταθέσει επίσημα, τα αρνούνταν όλα: Ισχυριζόταν ότι ήταν ένας απλός στρατιώτης, ενταγμένος στους σερβικούς οργανισμούς απλά γιατί ήταν ‘πατριώτης’ και πίστευε στον ‘σερβικό σκοπό’. Αυτό το τροπάριο πήγε να επαναλάβει και στο ΔΠΔΧΓ, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, μέχρι που ο κατήγορος παρουσίασε έγγραφα με τα οποία πιστοποιούνταν ότι ήταν τελικά υψηλόβαθμος αξιωματικός, και μάλιστα σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού ήδη από το 1993.
Οταν όμως δεν βρισκόταν κάτω από την πίεση αυτή, τότε έβρισκε τον πραγματικό του εαυτό, και δήλωνε περήφανος που φορούσε τα σερβικά διάσημα. Και όχι μόνο τα απλά insignia, αλλά και τα παράσημα με τα οποία είχε τιμηθεί από την ηγεσία των Κάρατζιτς και Μλάντιτς. Ετσι, τον βλέπουμε σε ένα ντοκιμαντέρ του 2012 της σερβοβοσνιακής τηλεόρασης (Radio Television Republika Srpska, PTPC) με τίτλο ‘Zakletva’ (‘Ορκος’), στο οποίο εξεταζόταν η ιστορία της δημιουργίας και η μετέπειτα δράση του στρατού των Σερβοβόσνιων Vojska Republike Srpske (VRS), να δηλώνει στην κάμερα πόσο περήφανος ήταν σαν αξιωματικός του VRS, και πόσο του αρέσει που έγινε τμήμα αυτής της κληρονομιάς και πόσο χαίρεται που θα την περάσει στις επόμενες γενιές. Μάλιστα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πρώην αξιωματικοί που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ αυτό εμφανίστηκαν φορώντας απλά τα πολιτικά τους ρούχα, μόνο ο Μπάγιαγκιτς, του οποίου η συνέντευξη παίχτηκε μάλιστα στον επίλογο του φιλμ, εμφανίστηκε φορώντας τα παραδοσιακά σερβικά ρούχα και τον απαραίτητο χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca, που αποτελεί παράλληλα και το επίσημο πηλήκιο του στρατού των Σερβοβόσνιων.
Για να μπορέσει να κρεμάσει στην στολή και να επιδείξει με αυτόν τον τρόπο και τα παράσημα, τους μεγαλόσταυρους και όλες τις άλλες διακρίσεις που έλαβε από τον σερβοβοσνιακό στρατό, όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα από το φιλμ:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Ο διοικητής της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) δηλώνει στην κάμερα πόσο περήφανος ήταν σαν αξιωματικός του VRS, και πόσο του αρέσει που έγινε τμήμα αυτής της κληρονομιάς και πόσο χαίρεται που θα την περάσει στις επόμενες γενιές. Μάλιστα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πρώην αξιωματικοί που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ αυτό εμφανίστηκαν φορώντας απλά τα πολιτικά τους ρούχα, μόνο ο Μπάγιαγκιτς, του οποίου η συνέντευξη παίχτηκε μάλιστα στον επίλογο του φιλμ, εμφανίστηκε φορώντας τα παραδοσιακά σερβικά ρούχα και τον απαραίτητο χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca, που αποτελεί παράλληλα και το επίσημο πηλήκιο του στρατού των Σερβοβόσνιων. Για να μπορέσει να κρεμάσει στην στολή και να επιδείξει με αυτόν τον τρόπο και τα παράσημα, τους μεγαλόσταυρους και όλες τις άλλες διακρίσεις που έλαβε από τον σερβοβοσνιακό στρατό, όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα από το φιλμ.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Ντοκουμέντο #09: Το χαμένο φιλμ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τον Ράντοβαν Κάρατζιτς να φανατίζουν τα σερβικά πλήθη εναντίον των Μουσουλμάνων συμπολιτών τους
Θυμάστε τη φωτογραφία με την ομιλία Ράντοβαν Κάρατζιτς και Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού) τον Σεπτέμβριο του 1992, κατά την διάρκεια μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι; Θυμίζουμε το σχετικό απόσπασμα, ενώ περισσότερα για αυτή την τυπική περίπτωση βαλκάνιου warlord-μαφιόζου μπορείτε να δείτε και στο σχετικό αφιέρωμα (‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic): Ποιος ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς’):
«# Ο Μπάγιαγκιτς, πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ήταν ο τοπικός φεουδάρχης και μεγαλογαιοκτήμων, με εξαιρετικά μεγάλη ισχύ και περιουσία. Αλλά και μετά τον πόλεμο ήταν (και είναι) πολιτικός παράγοντας -διαδοχικά- σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές που τον έχουν υπό διερεύνηση, παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία, αλλά και σύμφωνα με τον τύπο της Βοσνίας, είναι ο τοπικός νονός -και πάντα μεγαλοπαράγοντας της περιοχής. Εξαιρετικά ευλαβής και θεοσεβούμενος. Τις θέσεις του σαν επίτροπος στην εκκλησία και τα εκκλησιαστικά του αξιώματα σαν μεγάλος ευεργέτης της ενορίας και της ευρύτερης Μητρόπολης του, δεν τις αμέλησε ποτέ. Ούτε στον πόλεμο, όταν ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός στον σερβοβοσνιακό στρατό -και σε θέση κλειδί, μάλιστα, σαν αξιωματικός υπεύθυνος Εφοδιασμού-Μεταφορών, διάβαζε σπάσιμο εμπάργκο. Ηταν προσωπικός φίλος του ηγέτη των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς (Radovan Karadzic), χρηματοδότης και συνιδρυτής στο εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS, και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλη συγκέντρωση-κηδεία Σέρβων θυμάτων από συμπλοκές με Μουσουλμάνους, με ομιλητή τον Κάρατζιτς, και με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι.
Περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), κοντά στη Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρίσκεται η αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος καταγωγής του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), 30 Σεπτεμβρίου 1992. Στη φωτογραφία ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ομιλία κατά την διάρκεια της μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι. Ο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον ηγέτη των Σερβοβόσνιων, με το χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca.
Την ίδια εποχή του 1992, ο Μπάγιαγκιτς έφτιαχνε στην πόλη του Vlasenica ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων (όπως αυτά εδώ, πολύ σκληρές εικόνες) στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων ‘διά τα περαιτέρω’ (ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις), το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους και σε άθλιες συνθήκες. Ηταν το διαβόητο Susica camp, γεγονός που τον έκανε πολύ γρήγορα ‘διάσημο’ κι έτσι ήδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος για βασανιστήρια και δολοφονίες κρατουμένων στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, μαζί με πολλά άλλα ονόματα που θα αποδειχτούν στην συνέχεια πρωταθλητές στις δολοφονίες αμάχων και στους εμπρησμούς ολόκληρων χωριών μετά πλιάτσικου και εξανδραποδισμού των κατοίκων, όταν η σερβική εθνοκάθαρση θα ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο».
Τα πρώτα κατορθώματα του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Εκτελέσεις αμάχων στη Βλασένιτσα. Από την έκθεση με τίτλο: English Human Rights Committee, Report on Bosnia Herzegovina, Document submitted in compliance with a special decision of the Committee, 30/10/1992, σελίδα 8.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Ντοκουμέντο #08: Επισκέπτες για τη ναζιστική συμμορία ‘Χρυσή Αυγή’ από την Σερβία: Σημαίες των τσέτνικ και πορτρέτα του Αρκάν
Οι επαφές ΧΑ και Σέρβων νεοναζί συνεχίζονται, ή ορθότερα, δεν έχουν διακοπεί ποτέ. Το ενδιαφέρον της ναζιστικής οργάνωσης για τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα είναι πολύ παλιό, για τους δικούς της λόγους, ασφαλώς.
«Δεκάδες μέλη της Χρυσής Αυγής συγκεντρώθηκαν σήμερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το Κοσσυφοπέδιο η Ενωση Σέρβων Ελλάδος. Στη συνέχεια βάδισαν διά μέσω των κεντρικών οδών της Αθήνας και κατέληξαν στη Βουλή. Συνθήματα όπως: ‘Κάτω τα χέρια απ’ την Σερβία’, ‘Έξω τώρα όλοι οι αλβανοί’ και ‘Ελλάς – Σερβία – Συμμαχία’ δονούσαν την ατμόσφαιρα. Στα συνθήματά μας οι Σέρβοι απάντησαν: ‘Ελλάδα θυμήσου την Κύπρο τη δική σου’. Στο τέλος της εκδηλώσεως, όλοι μαζί ψάλλαμε τους ύμνους και των δύο Εθνών.
Συγκινητική ήταν η αλληλεγγύη των Ελλήνων Εθνικιστών προς τον αγωνιζόμενο Σερβικό λαό. Συντεταγμένη η ομάδα της Χρυσής Αυγής, με ελληνικές σημαίες και ένα πανό που ανέγραφε ‘Αλληλεγγύη στην Σερβία’, απέσπασε το χειροκρότημα όλων των συγκεντρωμένων.
Ο εκπρόσωπος του Μετώπου Νεολαίας δήλωσε λίγο αργότερα στους τηλεοπτικούς σταθμούς που κάλυπταν αυτό το σημαντικό πολιτικό γεγονός: ‘Η αλληλεγγύη μας προς την Σερβία είναι δεδομένη. Μετά το Κοσσυφοπέδιο, στόχος αμερικανών και σιωνιστών θα είναι η Ελληνική Θράκη’.
Τίποτα δεν τελειώνει με την αναγνώριση ενός ακόμη προτεκτοράτου στην χερσόνησο του Αίμου και αυτοί που σήμερα αιμορραγούν, αύριο ίσως είναι πανίσχυροι. Η Χρυσή Αυγή ίσταται διαρκώς στην πρώτη γραμμή. Ο αγώνας για εθνική ελευθερία συνεχίζεται!»
– Πηγή: Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή στο πλευρό των Σέρβων πατριωτών, 24/02/2008
«KOSOVO IS SERBIA!
SOLIDARITY WITH SERBS, OUR BROTHERS!
Declaration of Kosovo’s independence by one side, by Albanian Nationalist Government of Kosovo (UCK), has as consequence attack on national sovereignty of Serbia and violation on every meaning of international law, is a proof of direct involving of Judeo-American politics on the Balkans, but also a result of long lasting politics of ethnic ‘cleansing’ of Serbs which began by NATO bombing, 1999.
By cynical awarding of ‘autonomous’ gang of Albanian killers, dealers of drug and white slaves (UCK), allegedly in the name of democracy, real face of world globalization process is being revealed. It reveals an intention to fragment the Balkans with the goal of creating dependent protectorates.
Our fatherland is for a long time a target. In the plans of world ruler, Thrace, Macedonia and Chamurija are after Kosovo…
As Greek nationalists, we are expressing support to our Serbian brothers, which has also been proved in the past. We are giving our solidarity to a common fight for national sovereignty and independence.
GOLDEN DAWN, Greek nationalist party».
Το περασμένο καλοκαίρι (2015) καλούν επίσημα Σέρβους νεοναζί. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μέσα στο επίσημο κατάστημα της Χρυσής Αυγής, τον Ιούλιο του 2015.
Ο Παναγιώταρος κι ένας Σέρβος νεοναζί της Serbian Action υπό το βλέμμα του Αρκάν, με μια σερβική φασιστική σημαία:
Ο Παναγιώταρος κι ένας Σέρβος νεοναζί Serbian Action υπό το βλέμμα του Αρκάν. Καλοκαίρι 2015, στο κατάστημα της Χρυσής Αυγής.
Μετά, στην παραλία, Χρυσαυγίτες και Σέρβοι νεοναζί με σημαίες της Χρυσής Αυγής και του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι με τη ‘Μεγάλη Σερβία’.
Καλοκαίρι 2015. Χρυσαυγίτες και Σέρβοι νεοναζί μαζί, με σημαίες της Χρυσής Αυγής και του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος (Serbian Radical Party SRS, Srpska Radikalna Stranka, CPC) του Σέσελι με τη ‘Μεγάλη Σερβία’.
Και ξανά, 30/01/2016, στην εκδήλωση για τα Ιμια (που είναι στην πραγματικότητα γιορτή για την επέτειο ανάληψης της Καγκελαρίας από τον Χίτλερ το 1933), μια τεράστια σερβική σημαία, που είναι ταυτόχρονα και σημαία του Κοινοβουλίου (και ουσιαστικά η ανεπίσημη σημαία) της Republika Srpska και όλων των Σερβοφασιστών, κυμάτιζε στην γιορτή ‘τρία σε ένα’, ανάληψη εξουσίας από τον Χίτλερ, Σρεμπρένιτσα, Ιμια.
Φωτογραφίες από το Vice. Στις εκδηλώσεις της ναζιστικής συμμορίας για τα Ιμια (που είναι στην πραγματικότητα γιορτές για την επέτειο ανάληψης της Καγκελαρίας από τον Χίτλερ το 1933), την τιμητική τους έχουν πάντα οι Γερμανοί νεοναζί του NPD, όμως πολύ συχνά φιλοξενούνται και νεοναζί από άλλες χώρες, και μεταξύ τους, και από τη Σερβία, λ.χ. το 2010 όταν ο Παναγιώταρος καλωσόριζε «εκατοντάδες Ευρωπαίους συναγωνιστές από χώρες όπως η Σερβία» κ.ο.κ. Γιορτή ‘τρία σε ένα’, ανάληψη εξουσίας από τον Χίτλερ, Σρεμπρένιτσα, Ιμια.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Το σημερινό report έχει τίτλο:
Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα
Στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου) υπηρετούσε ο μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος με την πλαστή ταυτότητα στο όνομα ‘Andjelko Todorovic‘. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα (Φεβρουάριος 2016) ένα ακόμα μέλος της αιμοσταγούς μιλίτσιας, ο Brano Gojkovic, δήλωσε ‘ένοχος’ στα σερβικά δικαστήρια και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία 800 κρατουμένων, η είδηση εδώ, αν και τα δέκα μόλις χρόνια της ποινής άφησαν τις οικογένειες των θυμάτων και πολλούς ακόμα εξαιρετικά ανικανοποίητους, ειδικά επειδή στη συμφωνία με τον Εισαγγελέα δεν συμπεριλαμβανόταν η κατάθεση στοιχείων εκ μέρους του ώστε να απαγγελθούν κατηγορίες και σε τρεις ακόμη δολοφόνους που κυκλοφορούν ελεύθεροι και δίνουν συνεντεύξεις στην σερβική TV (Zoran Obrenovic με το ψευδώνυμο Manjiv, Dragomir Pecanac και ο διοικητής του Αποσπάσματος, Milorad ‘Miso’ Pelemis). http://www.justice-report.com/en/articles/bosnian-prosecution-unhappy-with-gojkovic-plea
Οι γενναίοι εκτελεστές του διαβόητου αποσπάσματος θανάτου χρησιμοποιούσαν πλαστές ταυτότητες, με τις οποίες τους εφοδίασε το υπουργείο Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς, και μετά τη Σρεμπρένιτσα, για να διαφύγουν από τα εδάφη της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska, RS) στη Σερβία.
Ο Λάτσιος βρίσκονταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία συνολικά, από το 1993 ως το 2007, εκτός από το διάστημα που πήγε μισθοφόρος στο πλευρό του Σεσέκο Μομπούτου στο Κογκό. Οπως θα θυμάστε, είχε παντρευτεί Σέρβα, είχε κάνει και παιδί μαζί της, είχε δουλέψει πορτιέρης στα μαγαζιά του Αρκάν στο Βελιγράδι, και τελικά απελάθηκε στα ελληνομακεδονικά σύνορα το 2007. Στο μεταξύ συμμετείχε σαν σωματοφύλακας στην ομάδα ασφαλείας του Μλάντιτς όταν αυτός ήταν καταζητούμενος και έβγαινε βόλτες στο Βελιγράδι, και -σύμφωνα με τον ίδιο- αυτός ήταν ο λόγος που ανακρίθηκε δύο φορές από τις μυστικές υπηρεσίες της Σερβίας.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Δύο σκηνές ακόμη, τις οποίες βρήκαμε στα αρχεία των τεκμηρίων του ICTY. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κι άλλα βίντεο με το αιμοσταγές 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, εκτός από όσα είχε φέρει στο φως το XYZ Contagion το καλοκαίρι του 2015 (δείτε το βίντεο ‘Στρατόπεδο Vlasenica, Τελετή Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ΕΕΦ, στρατηγός Krstic και 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ‘). Αυτή η τελετή είχε λάβει χώρα στο στρατόπεδο στο οποίο συστεγάζονταν και συνεκπαιδεύονταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στη Vlasenica, στις 14 Οκτωβρίου 1995, λίγο μετά τη Σρεμπρένιτσα, στην επέτειο του ενός έτους από τη δημιουργία της μονάδας. Ο στρατηγός Radislav Krstic (καταδικασμένος σε 46 χρόνια φυλάκιση) παραδίδει τελετουργικά τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic. Οι οκτώ που συμμετείχαν στη μαζική σφαγή στο Branjevo, και ανάμεσά τους και οι Franc Kos, Stanko Kojic, Brano Gojkovic, Aleksandar Cvetkovic και Drazen Erdemovic πήραν όλοι έκτακτη προαγωγή και μετάλλια και διακρίσεις ενώ και ολόκληρη η μονάδα τιμήθηκε με αριστείο για την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των αποστολών που της ανατέθηκαν. Διακρίνονται επίσης να παρακολουθούν σαν θεατές, ακουμπισμένοι σε ένα όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του πιο αιμοσταγούς μισθοφορικού Αποσπάσματος Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού (πέντε μάρκα το κεφάλι) των πιο απάνθρωπων εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου σε ολόκληρο τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο της δεκαετίας του 1990.
«# Θα έλθουν οι ελληνικές αρχές σε επαφή με τις αρχές της Βοσνίας ή/και της Republika Srpska ή/και με τον δικηγόρο και συγγραφέα Aziz Tafro για να διερευνηθεί αν αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν κάποιους εθελοντές να έχουν παραμείνει στην Σερβοβοσνιακή Δημοκρατία, να έχουν πάρει την υπηκοότητα της χώρας και να απολαμβάνουν συντάξεις και επιδόματα;;; Ενα απόρρητο έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, αποδεικνύει ότι πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη 1995 ή αρχές 1996, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.
Request to issue falsified personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment
On 16 January 1996 Petar Salapura sent a telegram to the Ministry of the Interior (MUP) of Republika Srpska directly asking them to issue personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment so that they could escape to Serbia:
«Considering that we have a group of members in the 10 Sabotage Detachment who are foreign citizens or are on the list of individuals who have been indicted by the Hague Tribunal, we ask that you order the Bijeljina MUP to issue personal IDs with Serbian first and last names to these individuals, or with different first and last names for Serbian nationals. There are 8 (eight) such individuals».
Οι αλλοεθνείς που υπηρετούσαν στο Απόσπασμα δεν ήταν και τόσοι πολλοί. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει όλα τα ονόματά τους.
Σελίδες 21 και 57 της σερβικής έκδοσης ή σελίδες 25 και 64 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center, με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.
[…]
## Διαβάστε, παρακαλώ, πολύ προσεκτικά αυτήν εδώ την συνέντευξη στον Σταύρο Τζήμα, έναν, κατά την γνώμη μας, από τους λίγους ανθρώπους στην Ελλάδα που ξέρει τόσα πολλά για το γιουγκοσλαβικό, αν και όπως είδαμε στο τελευταίο του βιβλίο, θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά στον συνδυασμό των στοιχείων και των πληροφοριών που είχε στη διάθεσή του. Στη συνέντευξη αυτή, ο προσεκτικός αναγνώστης ήδη θα έχει καταλάβει ποιο ακριβώς πρόσωπο είναι αυτό που λέει λ.χ. ότι «ο Μλάντιτς του ανέθεσε τον ρόλο του εκπαιδευτή στην υπό συγκρότηση ομάδα καταδρομών του σερβοβοσνιακού στρατού από την οποία προέκυψε η ‘μοίρα ειδικών αποστολών’ υπό την άμεση διοίκηση του στρατηγού» ή ότι αυτός και η ομάδα του ήταν ο πρώτος που μπήκε στη Σρεμπρένιτσα, και όχι οι επιδειξίες ποζεράδες άκαπνοι της ΕΕΦ που «εισήλθαν αργότερα για επίδειξη».
Βέβαια, όλοι μας πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως κριτικοί με τους καθ’ έξη και κατά συρροή ‘ηρωες’ ψεύτες του βοσνιακού εμφυλίου. Υπάρχει ένα σημείο, όμως, που ίσως αξίζει να διερευνηθεί ιδιαιτέρως. Και έχει να κάνει με την μετέπειτα διαδρομή του συγκεκριμένου. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να μπούμε σε αυτά τα χωράφια, και πιστεύουμε δεν είμαστε απ’ αυτούς που μετράνε την σκιά τους παραπάνω απ’ το μπόι τους, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εξής: Ποιος είχε υπογράψει στη φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή στο τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al.του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ;;; http://www.kathimerini.gr/308339/article/epikairothta/politikh/aggelos-o-filos-toy-strathgoy-mlantits».
Ετυμηγορία εναντίον Franc Kos, Stanko Kojic et al, των τεσσάρων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (10th Sabotage Detachment) που καταδικάστηκαν από 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας. Το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35 ήταν μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνα). Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για το γνωστό γεγονός της καταστροφής του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι στις επίσημες λίστες των μελών του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ υπάρχει και ένας τουλάχιστον Ελληνας (πιθανώς και δύο) με το όνομα Αγγελος Λάτσιος (πιθανόν του Παναγιώτη).
Η διαφυγή των καθαρμάτων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μέσω πλαστών ταυτοτήτων με την ευγενική χορηγία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών ήταν κοινός τόπος για όσους είχαν ασχοληθεί με την μετέπειτα πορεία ατιμωρησίας των ανθρώπων που σκότωναν για 5 μάρκα το κεφάλι, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, στις 13/11/2015, στη δίκη του Μλάντιτς, με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο, και από τον πιο αρμόδιο άνθρωπο: Καταθέτοντας για την υπεράσπιση του σφαγέα στρατηγού, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac δήλωσε πως το 1996, έπειτα από αίτημα του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura, που είδαμε προηγουμένως, είχε προμηθεύσει με πλαστές ταυτότητες τον Drazen Erdemovic και άλλα επτά μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, με σκοπό να διαφύγουν στη Σερβία. [Σ.Σ.: Αναφέρεται με το δεύτερο αγγλικό όνομά του, ‘Tenth Reconnaissance Unit’, και εννοεί φυσικά το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ].
«Testifying in defence of Ratko Mladic, former Bosnian Serb deputy interior minister Dragan Kijac said that in 1996 he gave fake identification cards to Srebrenica massacre suspects so they could flee to Serbia.
Kijac testified at the Hague Tribunal on Thursday that he was ordered to give fake identification cards to eight former members of the Bosnian Serb Army’s Srpska Tenth Reconnaissance Unit so they could escape potential prosecution.
He said he received the order from Petar Salapura, the former commander of the Bosnian Serb Army Main Headquarters’ information section.
The order, which prosecutor Arthur Traldi presented to the witness in the courtroom, stated that fact identification cards were needed by ‘persons indicted by the Hague Tribunal’.
At that time, only Mladic and Bosnian Serb political leader Radovan Karadzic were charged with war crimes by the UN-backed court in The Hague.
Kijac said that assisting the fugitives was ‘totally fine’.
‘In 1996 I had no obligation to cooperate with the Tribunal,‘ he said.
Among those given fake identification, Kijac admitted, was Drazen Erdemovic, who in 1996 admitted to taking part in the killings of over 1,000 Bosniaks in a village near Zvornik after the fall of Srebrenica.
Prosecutor Traldi also showed Kijac an order in which Mladic authorised Erdemovic and three other soldiers to travel to Serbia in 1996. The witness said he ‘had no knowledge’ about who they were.
Asked by presiding judge Alphons Orie if he knew that by giving fake identification to suspects he was ‘obstructing the Tribunal’, Kijac replied: ‘From this perspective, yes … But I was just acting under the law at that time».
– Πηγή: Bosnian Serb Official Admits Helping Srebrenica Fugitives, Balkan Insight, 13/11/2015 http://www.balkaninsight.com/en/article/mladic-witness-admits-helping-srebrenica-fugitives-11-12-2015
Μένει να διευκρινιστεί αν στο κύκλωμα αυτό υπήρχε συμμετοχή και του Λάτσιου. Κάποιος που είχε πλαστή ταυτότητα από το 1994 ή 1995, είναι απολύτως απίθανο να κυκλοφορεί μετά τη Σρεμπρένιτσα με το πραγματικό του όνομα, το οποίο φαινόταν ασφαλώς από χιλιόμετρα μακριά ότι δεν είναι γιουγκοσλαβικό. Ο υφυπουργός υπεύθυνος για τις μυστικές υπηρεσίες το επιβεβαίωσε μόλις πριν λίγες εβδομάδες. Μένει να δούμε πόσα θα θελήσει να μάθει για την υπόθεση αυτή η Ελληνική Δικαιοσύνη.
Ημερομηνία 10 Ιουλίου 1995: Η διαταγή του διοικητή του του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ Milorad ‘Miso’ Pelemis, υπογεγραμμένη και από τον διμοιρίτη Franc Kos, σύμφωνα με την οποία οι 26 άντρες της μονάδας που αναφέρονται σε αυτήν διατάσσονται από το Γενικό Επιτελείο του VRS (δηλαδή από τον Μλάντιτς) να προελάσουν στην κατεύθυνση του δρόμου Bijeljina-Vlasenica-Bratunac προς τη Σρεμπρένιτσα.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Δείτε πρώτα:
Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment). Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).
Το σημερινό report έχει τίτλο:
Ντοκουμέντο #06: Νέα βίντεο από ειδησεογραφικά πρακτορεία με τους εθελοντές της ΕΕΦ τις ημέρες των επιχειρήσεων, να φυλάνε σκοπιά και να μεταφέρουν εξοπλισμό
Μιλώντας για χαμένα βίντεο, μπορούμε σήμερα να παρουσιάσουμε άλλες δύο σκηνές από λήψεις πραγματικών γεγονότων, αυτή τη φορά, με πρωταγωνιστές και πάλι τους εθελοντές της ΕΕΦ. Πρόκειται για δύο σκηνές με ημερομηνία 11 Ιουλίου 1995, η πρώτη από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT) και η δεύτερη από το γαλλικό κρατικό κανάλι France 2, αξιοποιώντας υλικό του Associated Press.
Στο πρώτο βίντεο, απλά φαίνεται ένας από τους γνωστούς μας εθελοντές, εκείνος με το μαντήλι (‘μπαντάνα’) στο κεφάλι να φυλάει κάπου σκοπιά και να παρατηρεί με άγχος τι συμβαίνει γύρω του.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Αλλη μια σκηνή με πρωταγωνιστή μέλος της ΕΕΦ, αυτή τη φορά σε κοντινό πλάνο, από τις επιχειρήσεις της Σρεμπρένιτσα. Προέρχεται από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT). Ασφαλείς πληροφορίες κάνουν λόγο για δύο ακόμη βίντεο, τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν από την ελληνική δικαιοσύνη. Το πρώτο μεταδόθηκε σε τοπικό κανάλι της Θεσσαλονίκης λίγες μέρες μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα και είχε γυριστεί στο τζαμί της πόλης. Το δεύτερο είχε βγει στον αέρα από την σερβική τηλεόραση SRT ακριβώς τις ημέρες της πτώσης της πόλης, όταν οι μαζικές εκτελέσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμα.
Στο δεύτερο βίντεο διακρίνονται η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου (των οποίων το κανονικό όνομα ήταν ‘Podrinjre Detachment’) και το γνωστό μας από την συμμετοχή σε αυτό του εθελοντή Αγγελου Λάτσιου ή Andjelko Todorovic, αιμοσταγές και διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred), όλοι μαζί να παίρνουν μέρος σε επιχειρήσεις όπως ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού κά γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σκηνές από το Associated Press και το France 2 από τις επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, 11 Ιουλίου 1995: Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ σε ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού και άλλες επιχειρήσεις γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’, ο οποίος διακρίνεται με τα γυαλιά ηλίου. Διακρίνονται, επίσης, τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Φλορίν, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου (που διακρίνονται μαζί με τους Ελληνες της ΕΕΦ στο δεύτερο βίντεο) με τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο, με τα insignia στα σερβικά χρώματα μπλε-κόκκινο-άσπρο και το σήμα της μιλίτσιας, το κεφάλι του λύκου που ουρλιάζει, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που εμφανίζονται στις σκηνές από την αναφορά και την ξεκούραση πριν την διασπορά για το στήσιμο ενεδρών, στο βίντεο του XYZ Contagion (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 0.47′), αλλά είναι επίσης ακριβώς οι ίδιοι άνδρες που συνόδευαν τον Μλάντιτς, μαζί με τον διοικητή τους Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), κατά τη θριαμβευτική είσοδο στη Σρεμπρένιτσα την 11η Ιουλίου 1995, στις πολύ γνωστές σκηνές με τον Μλάντιτς να βάζει τις φωνές στους υφιστάμενους του στρατηγούς «Γρήγορα στο Ποτοτσάρι, γρήγορα, Ποτοτσάρι, Μπρατούνατς, άηντε» (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 7.09′), ακριβώς με τα ίδια γιλέκα και με τα ίδια insignia. Μάλιστα, αμέσως μετά ακούγεται ο Μλάντιτς να συζητάει με τους επιτελείς του και να ρωτάει «για ποιον προορίζεται το φορτίο με τα πυρομαχικά;» και να του απαντάνε τα μέλη των Λύκων «για τον Legenda».
Οι παρακάτω φωτογραφίες και still-frames το αποδεικνύουν:
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].
Οι Λύκοι του Δρίνου στην αναφορά. Σε πρώτο πλάνο, τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο.
Οι Λύκοι του Δρίνου ξεκουράζονται πριν τις επιχειρήσεις και καπνίζουν.
Οι Λύκοι του Δρίνου ξεκουράζονται. Με τα γυαλιά ηλίου, ο διοικητής τους λοχαγός Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda).
Οι Λύκοι του Δρίνου καθ’ οδόν για το στήσιμο ενεδρών, μαζί με την ΕΕΦ.
Οι Λύκοι του Δρίνου και εμπρησμοί σπιτιών. Σε πρώτο πλάνο, τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο.
Ενας ακόμη Λύκος του Δρίνου, επάνω σε άρμα μάχης, γεμίζει τα πυρομαχικά του άρματος μάχης.
Ο αντισυνταγματάρχης Βίνκο Παντούρεβιτς (Vinko Pandurevic), καταδικασμένος σε 13 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου, διοικητής της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ στη οποία ανήκε οργανικά και η ΕΕΦ, και στο βάθος οι Λύκοι του Δρίνου, που έχουν σηκωθεί απ’ τις στιγμές ξεκούρασης και ετοιμάζονται να ‘ουρλιάξουν’, όπως ζητούσε ο Legenda.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς. Σε πρώτο πλάνο, τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο.
Ωρα 16.00 στις 11 Ιουλίου 1995: Οι πρώτοι που μπαίνουν στην Σρεμπρένιτσα είναι οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου, κι εδώ αλληλοσυγχαίρονται με τον Μλάντιτς.
Ο λύκος που ουρλιάζει σε πρώτο πλάνο, στο περιβραχιόνιο του Milan Jolovic (Legenda). Μαζί με τον Μλάντιτς επιθεωρούν το στρατόπεδο της Βλασένιτσα τον Δεκέμβριο του 1995.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Βλέπουμε τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο, με τα insignia στα σερβικά χρώματα μπλε-κόκκινο-άσπρο και το σήμα της μιλίτσιας, το κεφάλι του λύκου που ουρλιάζει. Αν εστιάσουμε στα πρόσωπα, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα σε όλα τα στιγμιότυπα, ακόμα και σε εκείνο με τον Συνταγματάρχη Παντούρεβιτς σκυφτό, διακρίνονται τα γαλάζια αλεξίσφαιρα στο βάθος.
Οσοι τυχόν θέλουν να ενημερωθούν για τις εξελίξεις ή έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας μετά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015, στην εισαγωγή από το πρώτο δημοσίευμα αυτής της σειράς (‘Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους’) θα μάθουν όσα χρειάζονται. Το προηγούμενο και το επόμενο δημοσίευμα-ντοκουμέντο βρίσκεται (ή θα βρίσκεται) αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Για γρήγορη πρόσβαση, ολόκληρη η νέα αυτή σειρά σε αντίστροφη χρονολογική ταξινόμηση (πρώτα τα νεότερα), κάτω από την κατηγορία ‘Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, την ελληνική εμπλοκή.
Το σημερινό report έχει τίτλο:
Ντοκουμέντο #05: Επίσημες καταθέσεις στη Χάγη και νέα τεκμήρια για το έγκλημα της καταστροφής του μιναρέ από μικτά τμήματα του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ και μελών της ΕΕΦ
Η καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς και των σχετικών μνημείων (‘Destruction of the cultural and religious heritage’) αποτελεί έγκλημα πολέμου. Οπως είχαμε υπογραμμίσει στο υποκεφάλαιο ‘Μια υποσημείωση νομικού χαρακτήρα’ στο Β’ Μέρος, «η επίθεση εναντίον ιστορικών μνημείων και πολιτιστικών ή θρησκευτικών κτιρίων, όπως για παράδειγμα η καταστροφή του μιναρέ και του τζαμιού είναι έγκλημα πολέμου», σύμφωνα με την 4η σύμβαση της Χάγης του 1907, τις συμβάσεις της Γενεύης του 1949, το πρώτο Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο του 1977 και το άρθρο 8 του Καταστατικού του ΔΠΔ, που επικύρωσε η Ελλάδα με το νόμο 3003/2002, ΦΕΚ Α’ 75/8-4-2002.
[Σ.Σ.: Δείτε σχετικά:
– Ο ορισμός σχετικά με το ποια εγκλήματα αποτελούν γενοκτονία, (‘The international legal definition of the crime of genocide, Articles II and III of the 1948 Convention on the Prevention and Punishment of Genocide’), εδώ,
– Η συγκεκριμενοποίηση των χαρακτηριστικών στοιχείων για να ονομαστεί ένα γεγονός ‘γενοκτονία’ (‘Elements of the Crime of Genocide From the Report of the Preparatory Commission for the International Criminal Court‘, 06/07/2000), εδώ,
– Και ειδικά για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ‘The Bonn Declaration’, International Congress for the Documentation of Genocide in Bosnia, 04/09/1995, εδώ].
Είναι γεγονός πως στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1992, με το ψήφισμα A/RES/47/121, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είχε κατηγορηματικά χαρακτηρίσει την εθνοκάθαρση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη με τη λέξη ‘γενοκτονία‘ («in pursuit of the abhorrent policy of ‘ethnic cleansing’, which is a form of genocide») http://www.un.org/documents/ga/res/47/a47r121.htm
Επίσης, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Ειδικός Εισηγητής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Tadeusz Mazowiecki, όπως και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, στις εκθέσεις τους προσδιόρισαν με ακρίβεια, ως θεμελιώδες στοιχείο της εθνοκάθαρσης, την σκόπιμη και μεθοδική στοχοποίηση των ιστορικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών δομών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Οι εσκεμμένες και προμελετημένες επιθέσεις και η εκ προθέσεως καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής παρουσίας είχαν χαρακτηριστεί και ταξινομηθεί τότε από μεγάλο αριθμό διεθνών οργανισμών ως «εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Μάλιστα, αυτή η καταγραφή των καταστροφών ήταν, -ανάμεσα σε άλλες σοβαρές παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης και των άλλων νόμων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου- και ένας από τους θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η δημιουργία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία από τα Ηνωμένα Εθνη το 1993. Εδώ μια πολύ καλή ανάλυση για τα εγκλήματα πολέμου με στόχο την πολιτιστική κληρονομιά, ‘Cultural Property and Historical Monuments’ από την ιστοσελίδα Crimes of War. http://www.crimesofwar.org/a-z-guide/cultural-property-and-historical-monuments/
Πρόσφατα, τον Ιούνιο του 2016, διαβάσαμε στην επίσημη ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών ότι η UNESCO και ολόκληρος ο οργανισμός ενώνουν τις δυνάμεις τους με εκείνες του Διεθνούς Δικαστηρίου ICC με σκοπό την τιμωρία των δραστών τέτοιων εγκλημάτων και τον καταλογισμό τους σαν εγκλήματα πολέμου («The United Nations cultural agency and International Criminal Court (ICC) are working together in the fight against impunity for deliberate destruction of cultural heritage, which could constitute a war crime»). Αφορμή ήταν η πρώτη τέτοια δίκη, για μια υπόθεση καταστροφής πολιτιστικών μνημείων στο Μάλι της Αφρικής, η είδηση εδώ.
Μάλιστα, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) αφιέρωσε ένα από τα ετήσια ντοκιμαντέρ του σε αυτό ακριβώς το θέμα, ‘Crimes against Cultural Heritage‘, Απρίλιος 2016:
Στην περίπτωση του γιουγκοσλαβικού πολέμου σε τέσσερις φάσεις (κατά της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Κοσόβου), που οργάνωσε η σερβική εθνικιστική κλίκα του φασιστικού καθεστώτος Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς, είδαμε την πτώση και την ντροπή σε μία ακόμη ουμανιστική κληρονομιά που πρωτοξεκίνησε το 1863 στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Αυτή η πανανθρώπινη σύμβαση έλεγε ότι σε καμία περίπτωση δεν στοχοποιούνται αρχαιολογικοί χώροι, εκκλησίες και τόποι λατρείας, μουσεία, βιβλιοθήκες, χειρόγραφα, αρχιτεκτονικοί θησαυροί, επιστημονικές συλλογές και συλλογές τέχνης -ούτε καν μπορούν τα κτίρια αυτά να χρησιμοποιηθούν σαν λ.χ. κέντρα διοίκησης. Αυτές οι πανανθρώπινες συμβάσεις δεν αξιολογήθηκαν τελικά σαν κάτι σημαντικό από τους εμπολέμους· προείχε η καταστροφή αυτών των κτιρίων, και όχι μόνο για συμβολικούς λόγους: Σου καταστρέφω το τζαμί ή την εκκλησία, πολύ συχνά και το νεκροταφείο, έτσι ώστε να μην έχεις κανέναν απολύτως λόγο για να επιστρέψεις κάποτε.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που έμεινε στην Ιστορία και ορισμένοι το θυμήθηκαν πρόσφατα με τις καταστροφές στην Παλμύρα, ήταν η καταστροφή της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Σαράγεβο, της Vijecnica, ή αλλιώς του Δημαρχείου του Σαράγεβο, κτίσμα του 19ου αιώνα, δηλαδή της εποχής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Καταστράφηκε με εμπρηστικά βλήματα τη νύχτα της 25ης προς 26η Αυγούστου του 1992 από το σερβικό πυροβολικό που πολιορκούσε το Σαράγεβο από τους γύρω λόφους. Η φωτιά μαινόταν επί τρεις ημέρες. Φιλοξενούσε σπάνια χειρόγραφα και παλαίτυπα και μια μοναδική συλλογή με εκδόσεις, ορισμένες από τα μέσα του 19ου αιώνα, μεταξύ των οποίων και 1,5 εκατομμύριο τόμους και πάνω από 155.000 σπάνια βιβλία και χειρόγραφα. Το μνημείο κάηκε ολοσχερώς και μαζί και ό,τι φιλοξενούσε στα ράφια του. Οταν ορισμένοι πολίτες και βιβλιοθηκονόμοι προσπάθησαν να σώσουν κάποια βιβλία, ενώ βάλλονταν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών, τουλάχιστον ένα άτομο έχασε τη ζωή του στην προσπάθεια.
Το χειρότερο, ίσως, παράδειγμα ήταν η γέφυρα των 540 ετών του Μόσταρ, η Stari Most (Η Παλιά Γέφυρα). Είχε πληγεί το 1992 από το σερβικό πυροβολικό. Καταστράφηκε πλήρως το Νοέμβριο του 1993 από Κροάτες της Βοσνίας, η ηγεσία των οποίων καταδικάστηκε σε πολύχρονες ποινές για το έγκλημα αυτό, όπως ο στρατηγός του HVO και αργότερα υφυπουργός Αμυνας της Κροατίας Slobodan Praljak που είχε δηλώσει «αυτές οι πέτρες δεν έχουν καμία αξία». Μέχρι το 1993, η Παλιά Γέφυρα ένωνε τους λαούς. Οταν ξαναφτιάχτηκε το 2004, η πόλη ήταν πλέον χωρισμένη σε κροατικό και μουσουλμανικό τομέα, και οι κάτοικοι της μιας πλευράς ποτέ δεν πήγαιναν στην άλλη.
Ετσι, σε όλες τις σημαντικές δίκες στο ΔΠΔΧΓ, το δικαστήριο αφιερώνει κάποιες συνεδριάσεις σε αυτήν την πτυχή, και σε κάθε υπόθεση καλούνται να καταθέσουν ειδικοί. Ενας συγκεκριμένος εξειδικευμένος εμπειρογνώμονας, ο καθηγητής Andras Riedlmayer, συνεργάτης του Harvard και του MIT, και ειδικός στα οθωμανικά μνημεία και στα κτίσματα των μεσαιωνικών χρόνων της βαλκανικής χερσονήσου, σε κάθε δίκη καταθέτει την αναφορά και τα πορίσματα από την κάθε φορά επικαιροποιημένη version της έρευνάς του με τίτλο ‘Destruction of Cultural Heritage in BiH, A post-war survey of destruction of non-Serb cultural heritage during the 1992-1995 war‘. Πρόκειται για τιτάνιο έργο: Ο καθηγητής αυτός περιηγείται εδώ και δεκαετίες σε όλόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία, και ειδικότερα στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και καταγράφει λεπτομερώς όλα τα μνημεία, ενώ παράλληλα κάνει δουλειά ντετέκτιβ για να βρει στοιχεία σχετικά με την καταστροφή τους. Συλλέγει μαρτυρίες, ανοίγει στρατιωτικά αρχεία, βρίσκει δημοσιογράφους που έχουν φωτογραφήσει τα μνημεία και εξετάζει το οπτικό υλικό τους, και φυσικά, κάνει επιτόπου αυτοψίες. Με αυτόν τον τεράστιο όγκο αφοσιωμένης δουλειάς, έχει δημιουργηθεί πλέον μια τεράστια Βάση Δεδομένων που περιέχει άπειρες πληροφορίες. Σε μια πολύ σημαντική κατάθεσή του το 2006 ενώπιον του ανώτερου Διεθνούς Δικαστηρίου International Court of Justice (ICJ), στην υπόθεση ‘Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον Σερβίας-Μαυροβουνίου’ για την τεκμηρίωση του εγκλήματος της γενοκτονίας, δήλωσε πως, σύμφωνα με τις αυτοψίες του, στις σερβοκρατούμενες περιοχές της Β-Ε δεν υπήρχε ούτε ένα ισλαμικό κτίσμα λατρείας που να μην είχε υποστεί καταστροφές, και ότι σε 26 δήμους, τους οποίους εξέτασε, καταμέτρησε γύρω στα 1.000 γκρεμισμένα τζαμιά και μιναρέδες και γύρω στις 300 κατεστραμμένες καθολικές εκκλησίες και μοναστήρια. Οι αριθμοί στα τέλη του 2015 έχουν αυξηθεί σε 1.200 τζαμιά και 380 εκκλησίες και μοναστήρια. Ιδιαίτερη σημασία έχει η στατιστική καταγραφή των μιναρέδων στο 70% της Β-Ε το οποίο βρισκόταν υπό σερβικό έλεγχο την περίοδο 1991-1995, μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας του Dayton, δηλαδή (η οποία μάλιστα στο παράρτημα 8 μεριμνούσε για την ανακατασκευή των κατεστραμμένων μνημείων): Σε αυτό το 70% της χώρας, καταστράφηκαν όλοι οι μιναρέδες, με την εξαίρεση μόνο ενός, στο χωριό Baljvine, στην περιοχή Mirkonjic Grad, όπου οι Σερβοβόσνιοι χωρικοί προστάτευσαν ενεργά τους μουσουλμάνους γείτονές τους και το τζαμί τους. Δείτε το υποδειγματικό ελπιδοφόρο ντοκιμαντέρ του BIRN BiH TV Justice με τίτλο ‘Baljvine – The village where there was never been a war’, εδώ.
Επίσης, 100 ορθόδοξες εκκλησίες έχουν υποστεί ζημιές, κυρίως στο Κόσοβο, κι ο μικρός αυτός αριθμός είναι λογικός διότι οι Σέρβοι δεν αντιμετώπισαν εισβολείς στο δικό τους έδαφος, συνεπώς οι θρησκευτικοί τους χώροι δεν υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Ολα τα κατεδαφισμένα τζαμιά μετατράπηκαν σε χώρους στάθμευσης, πάρκα, γήπεδα, χλοοτάπητες ή σε χώρους υγειονομικής ταφής και χωματερές.
Την τελευταία φορά που ο Riedlmayer πήγε στη Χάγη ήταν τον Απρίλιο του 2013 για να καταθέσει στη δίκη Μλάντιτς, σχετικά και με την τύχη των πολιτιστικών μνημείων της Σρεμπρένιτσα. https://iwpr.net/global-voices/mladic-trial-witness-wartime-desecrations-bosnia
«Riedlmayer identified the remnants of a mosque in the town of Srebrenica from two photographs, the first taken by Amnesty International researchers in March 1995 and the second by the witness himself in July 2002.
In the first photo, he noted, ‘you can see the blasted minaret… and you can see the building is simply gone. It used to be several stories high. The roof has landed on top of the foundation.‘
In the second photo, from 2002, ‘the site is empty. There is a ritual deposit of garbage at the site.‘
‘Why do you call that a ritual deposit of garbage?‘ the prosecutor asked.
‘Because we are in the centre of Srebrenica in the main market square and the garbage is at the site of the mosque. It doesn’t strike me as [the] logical place for a town dump,‘ Riedlmayer said.
He said rubbish was often found in locations where mosques had been damaged or destroyed, including at the Kukavica mosque in the eastern town of Foca. Riedlmayer said he had analysed photographs showing heaps of trash at the Foca site, including what he identified as a pig’s skull».
«Στις 11 Ιουλίου 1995, και τα πέντε τζαμιά στη Σρεμπρένιτσα ήταν όρθια. Με την επιδρομή των Σέρβων, στις 17 του μηνός δεν υπήρχε ούτε ένα όρθιο, όλα είχαν κατεδαφιστεί».
Ασφαλώς, (πρέπει να) μας ενδιαφέρει η κατάθεσή του ειδικού, ειδικά αφού λόγω των 7+1 αδιαμφισβήτητων στοιχείων που είχαμε παραθέσει στο υποκεφάλαιο ‘Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)’ στο Β’ Μέρος, είχαμε αποδείξει την ευθύνη των Ελλήνων της ΕΕΦ στην καταστροφή του μιναρέ του τζαμιού που ονομάζεται ‘Bijela dzamija‘ (‘Λευκό Τζαμί’) και είναι γνωστό και ως ‘Hadzi Skender-begova dzamija’.
Από αυτήν την κατάθεση-αναφορά, απομονώνουμε τα σημεία με ελληνικό ενδιαφέρον, δηλαδή τα σημεία 49, 95 και 96, τα οποία βρίσκονται στις σελίδες 25 και 39 στην αγγλική έκδοση (ή 62 και 76 στην σερβική έκδοση).
Η κατάθεση του ειδικού Andras Riedlmayer στη δίκη Μλάντιτς, ‘Expert testimony in Mladic trial’, Απρίλιος 2013. Οι γουρουνοκεφαλές δεν είναι τυχαίο γεγονός. Οπως και στην Ελλάδα του 2016, που λόγω της προσφυγικής κρίσης έχουν πολλαπλασιαστεί τα σχετικά περιστατικά, έτσι και στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στο Κόσοβο της δεκαετίας του 1990, η προσβολή και η εχθρική πράξη με τις γουρουνοκεφαλές είχε συγκεκριμένο αποδέκτη και συγκεκριμένο αυτουργό. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός πως μέχρι το 1991 τα τζαμιά, οι συναγωγές και οι καθολικές και ορθόδοξες εκκλησίες χτίζονταν πολύ κοντά η μία στην άλλη. Η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση ήταν εσκεμμένη και αποτελούσε πολιτική πράξη. Σύμφωνα με τον καθηγητή Riedlmayer «οι άνθρωποι που δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο, δεν θα χτίσουν τα σπίτια τους και τα πιο σημαντικά θρησκευτικά και κοσμικά μνημεία τους στη σκιά των σπιτιών και των μνημείων των άλλων. Η μακρά παράδοση των κοινοτήτων της Β-Ε να χτίζουν τα θρησκευτικά τους μνημεία πολύ κοντά το ένα στο άλλο ήταν αποτέλεσμα της κουλτούρας συμβίωσης και ανοχής στο διαφορετικό της πολυεθνικής Β-Ε. Η σκόπιμη και βίαια διακοπή της παράδοσης αυτής το 1991 και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου 1992-1995 και η εσκεμμένη, συστηματική και εκτεταμένη καταστροφή ήταν αποτέλεσμα της στοχοποίησης αυτής ακριβώς της συμβίωσης με σκοπό να εξαφανίσει την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά των στοχευμένων κοινοτήτων».
Από τα δύο τελευταία μαθαίνουμε ότι στα αρχεία με τα τεκμήρια από τις δίκες της Χάγης και στην σχετική Βάση Δεδομένων που αναφέραμε προηγουμένως υπάρχει οπτικό υλικό από τις ημέρες της καταστροφής του μιναρέ της Σρεμπρένιτσα, ακριβώς όταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ επιδίδονταν στο θεάρεστο ορθόδοξο έργο του γκρεμίσματος του. Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Riedlmayer λέει ότι βρήκε τον Σέρβο φωτορεπόρτερ Dordo Vukoje του περιοδικού ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, το οποίο στο τεύχος #129, της 31/07/1995 είχε δημοσιεύσει (σε μεγάλη αντίθεση με το κλίμα που κυριαρχούσε τότε στα σερβικά ΜΜΕ) φωτογραφίες και δύο άρθρα δικά του και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric με θέμα την έρημη πόλη Σρεμπρένιτσα, την οποία είχαν επισκεφτεί στις 19/07/1995, και τον καταστραμμένο μιναρέ. Τα άρθρα είχαν τους εξής τίτλους [Cover title]: Na licu mesta: Grad duhova [On the spot: A ghost town]; [Title]: Eksklusivno: Srebrenica: ‘Povratak Nemanjicima’ [Exclusive: Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’]’ και μπορείτε να τα δείτε παρακάτω. Ο φωτορεπόρτερ έδωσε κατάθεση στον καθηγητή, και όλα μαζί αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στη Βάση Δεδομένων με κωδικούς ERN 0706-6013, ERN 0706-6047, ERN 0706-6048, ERN 0706-6051, ERN 0684-0916 και ERN 0684-0919 ή ‘item 28807’ στην Βάση Δεδομένων των τεκμηρίων του ICTY.
«[p. 10] […] We approach a half-destroyed mosque (see photo). The minaret is broken
in half and turned into chunks of concrete. We find out that the mosque was blown up
a few hours earlier, which is why there is so much shattered glass, rebar and bricks on
the street. The soldiers warn us and tell us to move away because they are in the midst
of placing the explosives to finish up the destruction. The photo reporter of ‘Srpska
Rec’ [Dordo Vukoje] manages to stealthily take a photo of the mosque from the car,
just before [the mosque] is blown up. While returning to Belgrade, we listen in the car
to the news on the Serb radio [broadcast] from Pale. The announcer, in an ecstatic
voice, promises that «Serb Srebrenica will once again shine as in the era of the
Nemanjids [medieval rulers of Serbia]». This may be! However, Srebrenica and all of
Bosnia have without any doubt already been brought back to the Middle Ages».
– Πηγή: Περιοδικό Srpska Rec (Belgrade), no. #129, 31/07/1995: [Cover title]: Na licu mesta:
Grad duhova [On the spot: A ghost town]; [Title]: Eksklusivno: Srebrenica: ‘Povratak
Nemanjicima’ [Exclusive: Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’], p. 10. Author: Aleksandar Cotric; photographer: Dordo Vukoje (ERN 0706-6048 to 0706-6051).
Statement by Dordo Vukoje, 13/09/2012 ERN 0684-0916 to 0684-0919.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.
Ο δεύτερος δημοσιογράφος τον οποίο αναζήτησε ο Riedlmayer ήταν ο Zoran Petrovic, ο οποίος είχε κάνει λήψεις με κάμερα στον πεσμένο μιναρέ. Το βίντεο και η κατάθεση του Σέρβου δημοσιογράφου βρίσκονται στα τεκμήρια με τους κωδικούς ERN 0706-5968 έως ERN 0706-6007 και ERN 0706-6054 έως ERN 0706-6058. Κατορθώσαμε, με πολύ κόπο, είν’ η αλήθεια, και βρήκαμε όλα αυτά τα τεκμήρια, και τα παραθέτουμε στη συνέχεια.
Από το σημείο 49 της έκθεσης Riedlmayer μαθαίνουμε κάτι επίσης ενδιαφέρον που ίσως και να εξηγεί κι εκείνη την φωτογραφία με τα μέλη της ΕΕΦ να κάνουν αηδιαστικά αστεία με μια γουρουνοκεφαλή.
Λέει ότι πολύ συχνά στις αυτοψίες του στα γκρεμισμένα μνημεία βλέπει να εναποθέτουν σκουπίδια, μπάζα και άλλα άχρηστα πράγματα στα κτίσματα που κάποτε ήταν τζαμιά και ισλαμικοί χώροι λατρείας, και μεταξύ των σκουπιδιών, συχνά βλέπει και γουρουνοκεφαλές. Ολα αυτά, αφού βέβαια τα τζαμιά έχουν ληστευθεί και λεηλατηθεί.
Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, αμέσως μετά την πτώση της πόλης. Μέλη της ΕΕΦ διασκεδάζουν κάνοντας πλάκα με ένα κεφάλι γουρουνιού (ύψιστη προσβολή για κάποιον πιστό της ισλαμικής θρησκείας), σε μια πόλη άδεια με τους Μουσουλμάνους κατοίκους της δολοφονημένους ή διωγμένους.
Μάλιστα, πρόσφατα (Αύγουστος 2015) διαβάσαμε ότι στη δίκη Μλάντιτς κατέθεσε επί διήμερο ένας πρώην επιτελής του, ο διοικητής Πυροβολικού του Πρώτου Σώματος Στρατού της Κράινα (First Krajina Corps), ο Dragan Gojkovic. Στην σχετική ερώτηση του εισαγγελέα για την καταστροφή των 94 μιναρέδων στη διάρκεια του πολέμου 1992-1995 [Σ.Σ.: Καταστράφηκαν επίσης άλλα 1.600 κτίσματα ισλαμικής θρησκείας και παράδοσης και άλλα 600 της καθολικής θρησκείας], ο Gojkovic επιβεβαίωσε ότι πράγματι τα μνημεία αυτά καταστρέφονταν με «εγκληματικό τρόπο, χωρίς κάποιο σύστημα ή κάποια σειρά», ότι «κακώς χρησιμοποιούνταν εκρηκτικά, αφού θα μπορούσαν να γκρεμιστούν και με μηχανικά μέσα», και ότι στις περισσότερες περιπτώσεις «η χρήση εκρηκτικών είχε σαν αποτέλεσμα να ισοπεδώνονται ολόκληρα κτίρια» χωρίς αυτό να ήταν απαραίτητο. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα πατριωτάκια μας, τα Ελληνόπουλα της ΕΕΦ;
– Πηγή: Radosa Milutinovic, BIRN BiH, The Hague, Mladic Witness: Bosnian Serb Army ‘Didn’t Destroy Mosques’, 11/08/2015 http://www.justice-report.com/en/articles/mladic-witness-bosnian-serb-army-didn-t-destroy-mosques
Παρουσιάζουμε όλα τα τεκμήρια που αναφέρθηκαν:
Ο μιναρές από το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’) όπως ήταν τη δεκαετία του 1950.
Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.
Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.
Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.
Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.
Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.
Η φωτογραφία αυτή είναι παρμένη στις 19/07/1995, λίγο μετά την καταστροφή του μιναρέ και μισή ώρα πριν την ολοκληρωτική κατεδάφιση ολόκληρου του τζαμιού. Δημοσιεύτηκε στις 31/07/1995 στο περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, σε άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric. Επειδή απαγορευόταν η λήψη φωτογραφιών, τραβήχτηκε κρυφά μέσα από το αυτοκίνητο. Είναι το τεκμήριο με κωδικό ERN 0706-6024 στη δίκη Μλάντιτς. Ο καθηγητής Riedlmayer σημειώνει σχετικά: «The Carsijska mosque, viewed from WSW. In this photo, the main prayer hall of the mosque is still standing, but its minaret has been destroyed by a blast. Part of the shaft of the toppled minaret can be seen at left, leaning against the wall of the mosque. Chunks of rubble can be seen scattered across the market square. This photo was published in the bi-weekly Srpska rec, no. 129 (31/07/1995), p. 9, with the caption: ‘Poslednji snimak srebrenicke dzamije. Pola sata kasnije pretvorena je u prah i pepeo’. (‘Last photo of the mosque in Srebrenica. Half an hour later it was reduced to rubble’).
Μάρτιος 1996. Ο μιναρές στο τζαμί εντελώς κατεστραμμένος.
Μάιος 1997. Η λήψη από το Νότο κοιτάζοντας προς το Βορρά. Το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’) ισοπεδωμένο. Στο βάθος η ορθόδοξη εκκλησία, η οποία δεν έχει πάθει καμία ζημιά. Σε αυτό το σημείο υψώθηκαν από την ΕΕΦ οι γνωστές τέσσερις σημαίες, ελληνική, σερβική, του Βυζαντίου και της Βεργίνας.
Φωτογραφία από το Δεκέμβριο του 1999: Το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’). Μόνο οι τοίχοι έχουν μείνει.
Ιούλιος 2002. Ο μιναρές στο τζαμί της Σρεμπρένιτσα στέκει με τις σκαλωσιές, περιμένοντας να αποκατασταθεί, μετά την καταστροφή του από Σέρβους και Ελληνες παραστρατιωτικούς τον Ιούλιο του 1995. Αυτά είναι τα αποτελέσματα από το φυλετικό και το θρησκευτικό μίσος. Οι ίδιοι κόμπαζαν στις εφημερίδες για αυτό το θεάρεστο έργο τους.
Δήμος Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 2002. Η πινακίδα για το έργο αποκατάστασης του κατεστραμμένου μιναρέ και του τζαμιού.
Φωτογραφία του 2013. Από αριστερά προς τα δεξιά: Το ανακαινισμένο, ή καλύτερα, ξαναχτισμένο, White Mosque (Bijela dzamija), το ξαναχτισμένο Carsijska Mosque και η Σερβική Ορθόδοξη εκκλησία. Ολα χτισμένα στο κέντρο της πόλης, και σε πολύ μικρή ακτίνα απόστασης το ένα με το άλλο, δείγμα πως η ανοχή στη διαφορετικότητα και η συμβίωση επανέρχονται σιγά-σιγά.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Οψεις του μιναρέ που κατάστρεψαν οι Ελληνες της ΕΕΦ. Η πρώτη φωτογραφία είναι από τη δεκαετία του 1950 και δείχνει πως ήταν ο μιναρές όταν λειτουργούσε. Οι επόμενες πέντε έχουν ημερομηνία 14/07/1995, ώρα 2.00 το μεσημέρι. Το τζαμί είναι άθικτο ακόμα. Η έβδομη φωτογραφία είναι παρμένη στις 19/07/1995, λίγο μετά την καταστροφή του μιναρέ και μισή ώρα πριν την ολοκληρωτική κατεδάφιση ολόκληρου του τζαμιού. Δημοσιεύτηκε στις 31/07/1995 στο περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, σε άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric. Επειδή απαγορευόταν η λήψη φωτογραφιών, τραβήχτηκε κρυφά μέσα από το αυτοκίνητο. Οι επόμενες τρεις είναι από τις χρονιές 1996-1999, και το τζαμί είναι εντελώς κατεστραμμένο, μόνο υπολείμματα τοίχων. Σε εκείνη του 1997, φαίνεται στο βάθος και η ορθόδοξη εκκλησία. Οι επόμενες δύο είναι από το 2002 και δείχνουν τις εργασίες αποκατάστασης του μνημείου. Η τελευταία είναι από το 2013, με το ανακαινισμένο, ή καλύτερα, ξαναχτισμένο, White Mosque (Bijela dzamija), το ξαναχτισμένο Carsijska Mosque και την Σερβική Ορθόδοξη εκκλησία. Ολα χτισμένα στο κέντρο της πόλης, και σε πολύ μικρή ακτίνα απόστασης το ένα με το άλλο, δείγμα πως η ανοχή στη διαφορετικότητα και η συμβίωση επανέρχονται σιγά-σιγά.
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
XYZ Contagion 