Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» που έχει θέμα της την εκτέλεση των διακοσίων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, και ειδικότερα την ηρωική μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, διαβάζουμε στην HuffPost:
«Ο Σουκατζίδης όμως δεν άφησε μόνο ένα σημείωμα πριν την εκτέλεσή του. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ακόμα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, προς τον πατέρα του, αλλά υπήρξε κι ένα τρίτο που δεν αναφέρεται στην ταινία: ο Ναπολέων το απηύθυνε στην αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, την πολύ αγαπητή του Μαρία Λιουδάκι, ένα είδος μέντορά του, σπουδαία μάρτυρα κι αυτή της εθνικής αντίστασης».
Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944:
Στην αρραβωνιαστικιά του:
«Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικής Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτιον, Αθήναι.
Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θάθελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό σου άξιό μου.
Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αρραβωνιαστικιά του Χαρά Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Στην κουνιάδα του:
«Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σάς κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο να ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα.
Ναπολέων 1-5-44».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, Μαρία Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Για το τρίτο σημείωμα, προς τον πατέρα του, βρίσκουμε το κείμενο σε ένα βιβλίο που γράφτηκε επί χούντας, αλλά μπόρεσε να κυκλοφορήσει μόνο μετά την πτώση της, φυσικά, στα τέλη του 1974:
Ωρες διαπραγμάτευσης, βλέπετε, κι εμείς αναρωτιόμαστε «μα που να χάθηκε εκείνος ο Φούχτελ;»
Είναι μια επίκαιρη συζήτηση. Οι πολιτικοί μας είναι δουλοπρεπείς; Φέρονται όπως φέρονται οι υποτελείς;
Μερικά παραδείγματα (περισσότερα εδώ), και στο τέλος, μερικά πολύ εντυπωσιακά έγγραφα από την εποχή του Εμφυλίου:
– Λένε ότι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σαν υπουργός Αμυνας, παρουσιάζοντας στον Αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όταν ο Βαν Φλιτ πρωτοήλθε στην Ελλάδα στις 24 Φεβρουαρίου 1948, του είπε το περίφημο: «Στρατηγέ μου!!! Ιδού ο Στρατός σας!». Για να λάβει την απάντηση «Εντάξει, εντάξει, να τελειώνουμε γρήγορα με την ανταρσία».
[Σ.Σ.: Βέβαια, έχουμε ισχυρές ενστάσεις για την αυθεντικότητα αυτής της διήγησης. Οι λεπτομέρειες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα· βλ. σημείωση #1]
– Το 1947 ο αρχηγός της αμερικανικής οικονομικής αποστολής Πολ Πόρτερ έφτασε στο σημείο να χαστουκίσει δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στέφανο Στεφανόπουλο (τον ίδιο που έφτασε αργότερα να γίνει μέχρι και πρωθυπουργός στις κυβερνήσεις των αποστατών, ενώ τον γνωρίζουμε καλά κι από την ‘Εθνική Παράταξη’ του 1977-1980), επειδή διαφωνούσε μαζί του σε κάποιο ζητήματα φορολογίας. Ο υπουργός όχι μόνο δεν έκρινε σκόπιμο να παραιτηθεί από τη θέση του, αλλά μετά λίγες μέρες, για να εξευμενίσει τον Πόρτερ, χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο!!!
– Ο Πιουριφόι, Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα από το 1950, έμπαινε σ’ όποιο υπουργείο ήθελε κι έδινε σ’ έντονο ύφος εντολές στους υπουργούς. Εκανε και περιοδείες στην επαρχία κι
επιθεωρούσε τις νομαρχίες και όποια άλλη δημόσια υπηρεσία ήθελε.
– Το πιο ωραίο απ’ όλα, όμως, ήταν ένα άλλο περιστατικό, όχι και τόσο γνωστό -αυτό που αναφέρεται στον τίτλο-, με ολόκληρους στρατηγούς να τρέχουν δρόμο 100 μέτρων σε δημόσια θέα με τα εσώρουχα -κυριολεκτικά!!!
Ανοιξη του 1946, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου. Ο ταγματάρχης Γεώργιος Καραγιάννης ήταν Διευθυντής Γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας μαζί με τον επίσης ταγματάρχη Ιωάννη Καραμπότσιο, και οι δυο ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ. Μόλις είχε αρχίσει ο Εμφύλιος, και ο Καραγιάννης ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αγγλικής αποστολής, της οποίας κύριο έργο ήταν η επανασύσταση (ουσιαστικά) του στρατεύματος και το χτίσιμό του, σχεδόν από μηδενική βάση -κατά τους Αγγλους- ώστε να καταστεί αξιόμαχον διά να αντιμετωπίσει τους σλαβοκομμουνιστοσυμμορίτας. Από την αγγλική αποστολή, υπεύθυνος και γενικός άρχων ήταν ο στρατηγός Στιούαρτ Μπ. Ρόλινγκς.
Ο στρατηγός Ρόλινγκς πήγε μια μέρα του Απριλίου του 1946 στον υπουργό Μπέη Μαυρομιχάλη και του είπε ότι θα αναλάβει αυτός, όχι μόνο την αναδιάρθρωση του στρατεύματος, αλλά και την αναδιάρθρωση της ηγεσίας αυτού. Θα έφτιαχνε ο ίδιος του ένα νέο νόμο περί Ιεραρχίας, θα όριζε τα κριτήρια επιλογής και θα επόπτευε όλες τις κρίσεις. Και φυσικά, ο υπουργός … συμφώνησε. Κατόπιν φώναξε τον Καραγιάννη στο γραφείο του, και ο Ρόλινγκς τον διέταξε να συνεργαστεί με τον Αγγλο αντισυνταγματάρχη της Ιντέλιτζενς Σέρβις Μπόουντ, ο οποίος έμενε επί 20 χρόνια στην Ελλάδα και γνώριζε άπταιστα ελληνικά.
Οι δυο τους πήγαν σε ένα γραφείο και να δουν μαζί τις λίστες με τους Ελληνες στρατηγούς και άλλους ανώτατους αξιωματικούς. Ο Καραγιάννης έβγαλε μια χειρόγραφη επετηρίδα με ονόματα Ελλήνων αξιωματικών και κάποιες χρονολογίες και σημειώσεις στο περιθώριο για την καριέρα τους και για τα φρονήματά τους. Ο Μπόουντ, -διηγείται ο Καραγιάννης- έβγαλε ένα ογκώδες βιβλίο από τα βασιλικά τυπογραφεία της Αγγλίας, τυπωμένο σε εκατοντάδες αντίτυπα, με πλήρη στοιχεία για όλους τους Ελληνες αξιωματικούς από το 1914 (!) και μετά, και με πλήρη στοιχεία και βιογραφικά για την επαγγελματική τους αξία, με άπειρες λεπτομέρειες για την εξέλιξή τους και τις θέσεις στις οποίες υπηρέτησαν, για τη δράση τους κατά τους πολιτικούς ανταγωνισμούς των τελευταίων 30 ετών, για την στάση τους την περίοδο της Κατοχής και της Μέσης Ανατολής και για τα πολιτειακά, πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα!
Ο Καραγιάννης τα είπε όλα αυτά στους ανθρώπους του ΙΔΕΑ και συμφώνησαν να προσπαθήσουν να προωθήσουν ανθρώπους του ΙΔΕΑ, όμως στο τέλος όλες οι αποφάσεις ήταν στα χέρια των Αγγλων, που φρόντιζαν πριν από τους υπουργούς των Ελλήνων για τους Ελληνες. Απλά, δυο μήνες μετά, ο υπουργός και ο Ρόλινγκς φώναξαν τον Καραγιάννη για να του παραδώσουν το πρακτικό μιας ανύπαρκτης συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Αξιωματικών και τον διέταξαν μέχρι το μεσημέρι να πάει στα σπίτια όλων των ουδέποτε συμμετεχόντων στην συνεδρίαση για να το υπογράψουν. Ετσι επιλέχθηκαν για τις ανώτατες θέσεις οι στρατηγοί Σπηλιωτόπουλος, Βεντήρης, Γεωργούλης, Γιαντζής και Στεριόπουλος. Μάλιστα, επί τη ανακοινώσει των καθηκόντων τους, ο υπουργός και οι Αγγλοι ανακοίνωσαν στους στρατηγούς πως την επόμενη μέρα θα γινόταν μεγάλη γιορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο προς τιμήν τους. «Ε ρε μεγαλεία», θα σκέφτηκαν οι πέντε ευνοούμενοι στρατηγοί. Μισό λεπτό, δεν τελειώσαμε.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε και τον τρόπο με τον οποίο λύθηκε το ζήτημα των ταγματασφαλητών βαθμοφόρων, ως εξής: Οι αξιωματικοί των Ταγμάτων Ασφαλείας ένιωθαν ριγμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους. Οι περισσότεροι από τους τ/αλήτες ήταν υπόδικοι και εκτός στρατεύματος, ενώ όλοι οι συνάδελφοί τους, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι υπαξιωματικοί είχαν προαχθεί κατά δύο ή τρεις βαθμούς σε σχέση με το 1941. Οι γερμανοντυμένοι μισούσαν τους υπόλοιπους επειδή «παραγόντιζαν» κι έτσι οι δωσίλογοι έκαναν τη μέγιστη δυνατή φασαρία, μεταφέροντας τις υποθέσεις τους και τα παράπονά τους σε πολιτικά γραφεία, στις εφημερίδες, στο πεζοδρόμιο, παντού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Καραγιάννης σημείωσε στο βιβλίο του πως «το στράτευμα νοσεί και νοσεί επικινδύνως».
Βρέθηκε, όμως, η χρυσή φόρμουλα. Καραγιάννης και Καραμπότσιος συνέταξαν διαταγή υπουργού με την οποία «παύει την λειτουργία της η Επιτροπή Καταρτισμού Δικογραφιών» εναντίον των τ/αλητών αξιωματικών, και οι δικογραφίες για συνεργασία με τον εχθρό μεταφέρονται στο Αρχείο και κλειδώνονται. Αν λέει, υπήρχαν ποινικά αδικήματα, λ.χ. φόνοι ΕΛΑΣιτών στο δρόμο, και μόνον κατόπιν συγκεκριμένης μηνύσεως, τότε οι συγκεκριμένοι τ/αλήτες θα μεταφέρονταν ‘υπόδικοι’ σε … στρατόπεδα στην επαρχία, κυρίως. Και εκεί -συνέχιζε- η διαταγή- θα παρέμειναν μέχρι της τελικής ‘διαλεύκανσης’ των υποθέσεων τους. Με λίγα λόγια, ούτε θα προεφυλακίζοντο, ούτε θα ήσαν υπόδικοι. Απλά, θα μεταφέρονταν σε μονάδες, και θα αναλάμβαναν κανονικά … καθήκοντα!!! Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι λιγοστές μηνύσεις για δολοφονίες ΕΑΜιτών ή άλλων πολιτών, ουσιαστικά αχρηστεύονταν. Μεγαλοφυές τέχνασμα, δεν συμφωνείτε;;;
Ας ξαναγυρίσουμε στη γιορτή-στρατιωτική αθλητική τελετή στο στάδιο του Παναθηναϊκού προς τιμήν των πέντε στρατηγών. Ηταν μια μέρα μετά τις κοινοποιήσεις των διαταγμάτων αποστρατείας, και στο πρόγραμμα που θα παρακολουθούσαν οι στρατηγοί και οι άλλοι Ελληνες αξιωματικούς μαζί με ολόκληρη την αγγλική αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και αθλητικές επιδείξεις και αθλητικά αγωνίσματα. Σε μια στιγμή, ο Ρόλινγκς σηκώνεται και λέει στους στρατηγούς:
– Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Λαός και στράτευμα και στελέχη του στρατεύματος παρακολουθούν. Ολων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας, καθώς σε εσάς στηρίζεται το εθνος σας για να καταστείλει την ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών. Γι’ αυτό μην κάθεστε στιγμή, βγάλτε τα χιτώνια και τα υποκάμισά σας και κατεβείτς στον στίβο να τρέξετε αγώνας ταχύτητος με τους απλούς στρατιώτας.
Είναι γεγονός, και έχει καταγραφεί από εφημερίδες και απο συγγραφείς, ενδεικτικά, Καραγιάννης, Γεώργιος Κατσούλης, από το συλλογικό βιβλίο ‘Ξενοκρατία’ κά. Οι στρατηγοί ξεγυμνώθηκαν, έμειναν με τα εσώρουχα και κατέβηκαν στον στίβο για να τρέξουν στο αγώνισμα των 100 μέτρων (!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει ο Ρόλινγκς μπροστά σε αξιωματικούς, πολιτικούς, δημσοιογράφους, στρατό και λαό, και να επιβάλει την εξουσία του.
Ο Ρόλινγκς είχε πετύχει την απόλυτη ξεφτίλα. Πιο κάτω δεν είχε. Εδειξε σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και πως πρέπει να χορεύουν οι αρκούδες.
Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Ο ΙΔΕΑ πίεζε τον υπουργό να αναλάβει ο στρατός των αγώνα εναντίον των κομμουνιστών που μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν επωμιστεί κυρίως η Χωροφυλακή και οι παρακρατικές συμμορίες. Ο Ρόλινγκς επέμενε ότι πρέπει πρώτα να τελειώσει η αναδιάρθρωση του στρατεύματος και η εκπαίδευση των νέων κλάσεων και μετά να αναλάβει ο Στρατός. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως απείλησε, η Αγγλία θα σταματούσε τη βοήθεια και θα έφευγε από την Ελλάδα. Τελικά, ο υπουργός για να μην φέρει άλλα εμπόδια, παραιτήθηκε.
Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα έγγραφα για να εμβαθύνουμε στο κλίμα:
– Πρώτο έγγραφο:
Από την British Military Mission, Επιστολή προς Υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη σχετικά με τους όρους στη λήψη αποφάσεων, δηλαδή ποιος θα αποφασίζει και πως. Σε ελεύθερη απόδοση:
«Ακου λίγο υπουργέ. Εσείς μας φωνάξατε εδώ. Θέλετε να σας φτιάξουμε στρατό της προκοπής. Αυτό σημαίνει ότι όλα πρέπει να περνάνε απ’ τα χέρια μας. Ολα, όμως. Χωρίς εξαιρέσεις. Ό,τι έχει επίδραση στον στρατό, είναι δική μας δουλειά. Εμείς θα αποφασίζουμε πως θα ρυθμίζονται όλα κι εμείς θα χειριζόμαστε τις υποθέσεις αυτές. Ολες. Αν θέλετε να γίνει η δουλειά σωστά, κι επιτέλους μετά από 6 ολόκληρα χρόνια να έχετε κάτι που να μοιάζει με Ενοπλες Δυνάμεις, θα μας τα λέτε όλα και δεν θα κάνετε του κεφαλιού σας. Αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως, και κυρίως για τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, όπως κι εσείς, υπουργέ. Κανένας νόμος ή διάταγμα χωρίς τη δική μας έγκριση. Θα είμαστε παρόντες σε όλες τις συνεδριάσεις. Θα ακούτε τι θα λέμε και τι θα σας ‘συμβουλεύουμε’ και θα το υλοποιείτε. Αν έχετε καμιά μικροένσταση, θα παραπέμπουμε το θέμα στον πρόεδρο του συμβουλίου. Αλλά κι αυτός δεν θα αποφασίζει τίποτα κόντρα στη θέληση του Πρεσβευτή μας εδώ. Εγιαν αντιληπτός, υπουργέ Μαυρομιχάλη; Μην με κάνεις να επανέλθω, έτσι;»
British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. In English.
British Military Mission, Επιστολή προς υπουργό Στρατιωτικών Πέτρο Μαυρομιχάλη για όρους στη λήψη αποφάσεων, 11/04/1946. Ελληνική μετάφραση.
Αυτή ήταν μια συνθηματική φράση, που λογικά θα ακούγονταν συχνά ανάμεσα στους παράνομους κομμουνιστές, τα χρόνια της σκληρής παρανομίας, απ’ το 1947 και μετά. Δεν επρόκειτο για «φαινόλη»· στην πραγματικότητα ήταν θειικό οξύ.
Είναι μια πτυχή της παράνομης δράσης, που δύσκολα μπορεί κανείς να τη φανταστεί· ωστόσο ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα κεφαλαιώδους σημασίας:
Για όσους παράνομους και καταδιωκόμενους κομμουνιστές ζούσαν στην παρανομία και κρύβονταν λ.χ. σε φιλικά σπίτια, υπήρχε ένα ενδεχόμενο το οποίο μπορεί να στοίχιζε πολλά.
Ο Πλουμπίδης, π.χ., ήταν φυματικός και έζησε 8 χρόνια στην παρανομία.
Τι θα γινόταν, αν, όντας φιλοξενούμενος σε κάποιο σπίτι εμπίστων, πέθαινε;;;
Ο Νίκος Πλουμπίδης συνελήφθη, Είχε πέντε κρησφύγετα εις τας Αθήνας, Καθημερινή, 26/11/1952
Η οικογένεια που τον φιλοξενούσε, θα έμενε με μια σορό στο σπίτι της, πράγμα επικίνδυνο, που θα μπορούσε να στοιχίσει δίκες και καταδίκες και ισόβια και εκτελέσεις για κατασκοπεία, όπως συνηθιζόταν τότε. Και, φυσικά, θα στοίχιζε και την εξάρθρωση κάποιου δικτύου και την καταστροφή του παράνομου μηχανισμού.
Ετσι, επίσης, ο Παναγιώτης Μαυρομμάτης, που όχι άδικα είχε επονομασθεί «Αρκούδος» γιατί ήταν πολύ εύσωμος και θα ζύγιζε πάνω από 100 κιλά, είπε χωρίς προλόγους και προετοιμασίες στην Ελλη Ζέη και στα κορίτσια της Λενούλα και Αλκη που τον φιλοξενούσαν:
– «Αν τυχόν πεθάνω, μην πανικοβληθείτε. Βάλτε με στη μπανιέρα και πάρτε αυτό (τους δείχνει ένα μπουκαλάκι με ένα υγρό) και περιλούστε με με αυτό. Μετά, περιμένετε λίγο για να διαλυθεί το σώμα μου κι έπειτα το μόνο που θα έχετε να κάνετε θα είναι να καθαρίσετε τη μπανιέρα».
Και τα δυο κορίτσια, η Αλκη και η αδελφή της, και μόνο στην γκραν γκινιόλ ιδέα, δεν άντεξαν και ζήτησαν από την Ελλη Παππά να του βρουν άλλο καταφύγιο.
Εμείς εδώ σε αυτό το ιστολόγιο είμαστε Μποστ-μάνιακς, το έχουμε (ξανα)πεί και το έχουμε αποδείξει εμπράκτως. Φίλος του Μποστ και των δημιουργιών του είναι ασφαλώς και ο φίλος Νίκος Σαραντάκος. Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις δημιουργίες του Μποστ που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας, δεν τις έχει ο Σαραντάκος, και αυτά που έχει ο Σαραντάκος, δεν τα έχουμε εμείς 🙂
Είχαμε παρουσιάσει, παλαιότερα, μια σειρά από τα λεγόμενα ‘εμφυλιοπολεμικά σκίτσα’ του νεαρού Μποστ. Σε εκείνο το άρθρο -και στα σχόλιά του- μπορείτε να μάθετε περισσότερα για εκείνη την περίοδο της δουλειάς του Μποστ.
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
‘Πράκτορες του ΚΚΕ’
Η απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ για τις ‘σχολές κατασκόπων’ του ΚΚΕ στο παραπέτασμα, με την υπογραφή του Γεωργίου Παπαδόπουλου, 1964
Ντοκουμέντο
Ενα -πιστεύουμε- πολύ σημαντικό ιστορικό/πολιτικό ντοκουμέντο φέρνει στο φως το ιστολόγιο XYZ Contagion. Πρόκειται για την απόρρητη έκθεση (σημαντικό τμήμα) της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ), Κλάδος Β’, με ημερομηνία 15/02/1964 (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου και Γεωργίου Παπανδρέου) με θέμα ‘Πράκτορες του ΚΚΕ‘ και με συνημμένο το απόρρητο έγγραφο με τίτλο ‘Δελτίον εκπαιδευθέντων Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) είς διαφόρους σχολάς του Παραπετάσματος προοριζομένων να εισέλθωσιν εις Ελλάδα‘.
Το εξώφυλλο του ‘συνημμένου βιβλίου’.
Για τις λεγόμενες ‘σχολές κατασκοπείας’ του ΚΚΕ στην ανατολική Ευρώπη, ο Νίκος Μαραντζίδης είχε γράψει το 2009 στο ‘Βήμα’ ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι κόκκινοι κατάσκοποι‘. Είχε βρει κάποια στοιχεία για μία εκ των σχολών αυτών, αυτήν που λειτουργούσε στην Τσεχοσλοβακία. Στο συγκεκριμένο έγγραφο, όπως θα δείτε παρακάτω, αναφέρονται δώδεκα τέτοιες σχολές, σε Αλβανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Ρουμανία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία.
Και ο πρόλογος αυτός φιλοδοξεί να απαντήσει σε δυο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους ερωτήσεις:
– Ενας αιώνας φασιστικές οργανώσεις: Πως τοποθετείται η ναζιστική συμμορία στο timeline της γενεαλογίας της ελληνικής ακροδεξιάς;
– Και πως συνέβη τελικά να εκτιναχτεί σε τέτοιο βαθμό και να φτάσει να έχει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια;
Τα θύματα επιθέσεων της Χρυσής Αυγής για το διάστημα 2011-2013, μέχρι τον Παύλο Φύσσα. Το γραφικό από την Εφημερίδα των Συντακτών
Φοβόμαστε πως αυτές οι δύο ερωτήσεις δεν είναι ανεξάρτητες η μία απ’ την άλλη, και συνεπώς, δεν είναι εφικτό να απαντηθούν αυτόνομα.
Ας προσπαθήσουμε ένα σχέδιο απάντησης:
# Πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι η μελέτη της ελληνικής ακροδεξιάς στην υπάρχουσα βιβλιογραφία δεν έχει φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα και δεν έχουν απαντηθεί τα ιστορικά ερωτήματα με σχετικά ολοκληρωμένο τρόπο. Ή αλλιώς, υπάρχουν πολλά κενά στην σχετική αφήγηση.
Η οποία απαντάται συνήθως με ένα σχήμα που σε γενικές γραμμές μοιάζει κάπως έτσι:
Επίστρατοι ——> Τρία Εψιλον ——> Καθεστώς 4ης Αυγούστου ——> Τάγματα Ασφαλείας ——> Χούντα ——> ‘Τρίτο κύμα’ ακροδεξιάς με Καρατζαφέρη, και τώρα με την χιτλερική, ναζιστική, εθνικοσοσιαλιστική εγκληματική οργάνωση ΧΑ
# Δεν θα διαφωνήσουμε. Απλά θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε -με τις μικρές μας δυνάμεις και όπου αυτό είναι εφικτό- κάποια κενά. Από την δεκαετία του 1910 και μετά, πράγματι, μπορούμε να μιλάμε για φασιστικές οργανώσεις, και μάλιστα μαζικές. Ολοι αρχίζουν από τους Επίστρατους.
Κατόπιν, κάθε δεκαετία (λίγο-πολύ) έχει τα δικά της οργανωμένα φασιστικά μορφώματα:
# Στις δεκαετίες του 1920 (προς τα τέλη) και 1930, έχουμε τα ‘Τρία Εψιλον‘ (Χαλυβδόκρανοι, ΕΕΕ, 3Ε) και διάφορα άλλα μικρά φασιστικά/εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, κομματίδια και οργανώσεις, πολλά εκ των οποίων απαριθμούνται στο βιβλίο ενός στελέχους των κομμάτων αυτών, του Π. Ι. Στεριώτη, με τίτλο ‘Προσπάθειαι άξιαι τιμής – Τα φασιστικά κινήματα στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου’, στα βιβλία ενός Ιάκωβου Χονδροματίδη, αλλά -κυρίως- στην πολύ προσεγμένη δουλειά που μπορεί να βρει κανείς σε μικρά εναλλακτικά βιβλιοπωλεία με τίτλο ‘Σπουδές στο Γαλανόμαυρο, Ο Ελληνικός Φασισμός στο Μεσοπόλεμο Περί της Ιστορίας του Φασισμού και της σημερινής της χρήσης‘, εκδόσεις Antifascripta, 2013.
«Να καταρτιστούν κοινοί εκλογικοί συνδυασμοί απ’ τη δημοκρατική Αριστερά και το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο με αναλογία 50 προς 50% πάνω στους βουλευτές ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΓΟΥΝ».
Αυτή ήταν η πρόταση του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ του ΚΚΕ, προς τα κόμματα του Κέντρου, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, όπως διατυπώθηκε σε πρωτοσέλιδο άρθρο του στον ‘Ριζοσπάστη’ της 7ης Μαρτίου 1946, με τίτλο ‘Μπροστά στον κίνδυνο της Δημοκρατίας‘. Και κατέληγε «πρωταρχικό μας μέλημα είναι να σώσουμε τη Δημοκρατία μας […] που κινδυνεύει άμεσα και σοβαρά».
«Το Κέντρο θάχει τη δυνατότητα νάναι κυβέρνηση για άλλα τέσσερα χρόνια». Ριζοσπάστης, 07/03/1946.
Το άρθρο ολόκληρο (διατηρείται η ορθογραφία κ.λπ):
Αντικείμενο του άρθρου είναι οι διαφοροποιήσεις Πλουμπίδη σε σχέση με τη γραμμή Ζαχαριάδη την περίοδο από τη λήξη του εμφύλιου, Σεπτέμβριος 1949, μέχρι την εκτέλεσή του, 14 Αυγούστου 1954, καθώς οι προηγούμενες περιπτώσεις ‘έντασης’ μεταξύ των δύο στελεχών είναι λίγο πολύ γνωστές. Οι κυριότερες εστίες ‘έντασης’:
[…]
Μέχρι το 1997 ήταν μάλλον αδύνατον να βρει κανείς γραπτό με την υπογραφή του Πλουμπίδη που, όχι να ασκεί αρνητική κριτική, όχι να αμφισβητεί, όχι να λέει κακό λόγο, αλλά ούτε καν να διαφοροποιείται στο ελάχιστο.
Είπε ποτέ κακό λόγο για το ΚΚΕ ο Νίκος Πλουμπίδης;
+ Βιβλιογραφία
Με αφορμή ένα άρθρο της Κατερίνας Τσέκου για τον Νίκο Πλουμπίδη στην Καθημερινή, 06/10/2013, τέθηκε από έναν καλό μας φίλο σε μια κοινότητα που συμμετέχουμε η ερώτηση:
«Υπάρχουν γραπτά κείμενα, άρθρα, μαρτυρίες, παραπομπές κ.λπ. που να αποδεικνύουν ότι ο Πλουμπίδης είχε έρθει σε διάσταση με την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και με τον Νίκο Ζαχαριάδη;».
Σε αυτό το ελάχιστα συζητημένο ερώτημα, είπαμε να απαντήσουμε γράφοντας μερικές γραμμές σχετικές, και στο τέλος, σκέφτήκαμε ότι η απάντηση αυτή θα μπορούσε να γίνει ανάρτηση στο ιστολόγιο, για να βρίσκονται και όλα αυτά τα στοιχεία στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Θα άξιζε τον κόπο να συζητηθεί το ζήτημα αυτό, νομίζουμε, αφού πρόκειται για μια τραγική ιστορία (αλλά και πόσο ενδεικτική για την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής) μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον.
Η επιστολή Πλουμπίδη, με την ανάληψη της ευθύνης, για να σωθεί ο Μπελογιάννης. Διακρίνεται και το δακτυλικό του αποτύπωμα.
– Τι απέγινε το παλιό καλό μεράκι, το πάθος για την έρευνα και την συγγραφή, η ‘επιστημονική περιέργεια’;
[Σ.Σ.: Η περιήγηση στο περιβόλι των ΜεταΑναθεωρητών του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη) ακολουθεί· πρώτα θα θέλαμε να εστιάσουμε σε μια πτυχή (ίσως λεπτομέρεια) από τη δραστηριότητα και τη δημόσια παρουσία των ‘νεοκυματικων’ που μας προξένησε πολύ μεγάλη εντύπωση].
Φωτογραφία από το ίντερνετ. Στο μνημείο του ΔΣΕ.
Μας έχει λείψει το λεγόμενο ‘Νέο Κύμα’ (aka ρεύμα Καλύβα-Μαραντζίδη). Δεν γνωρίζουμε αν και τι έχει συμβεί, αλλά τώρα τελευταία, οι ΜεταΑναθεωρητές του Φερόμενου και Λεγόμενου ΝΕου Κύματος (για συντομία, στο εξής: ‘ΜΑΦΛΕΝΕΚ’), δεν πολυγράφουν συχνά άρθρα και κείμενα ιστορικού ενδιαφέροντος, όπως μας είχαν συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η παρουσία τους στα μεγάλα ΜΜΕ δεν έχει σταματήσει, ασφαλώς, εξακολουθεί να είναι ηγεμονική, αλλά ασχολούνται περισσότερο με άλλα ζητήματα, και κυρίως με τα τρέχοντα στην Ελλάδα της κρίσης. Δείτε και μόνοι σας, ποια είναι η πρόσφατη ΜΑΦΛΕΝΕΚ παραγωγή:
Εμείς προτιμούμε τους ΜΑΦΛΕΝΕΚ να ασχολούνται με ιστορικά ζητήματα (έχουμε τους λόγους μας) και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτήν την αλλαγή. Τέλος πάντων, θέλουμε να κάνουμε μια παρατήρηση.
Κουίζ με δέκα άγνωστες σπάνιες φωτογραφίες – Δίνοντας εικόνα στα άγνωστα πρόσωπα γνωστών ιστορικών προσωπικοτήτων
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε μία διαπίστωση. Ή μάλλον δύο. Πρώτα, είδαμε να μαζεύονται στο αρχείο του ιστολογίου, πολλές άγνωστες και σπάνιες φωτογραφίες, αρκετές από τις οποίες θα άξιζαν τη δική τους ξεχωριστή ανάλυση και ανάπτυξη των ιστοριών που τις συνοδεύουν -όλες από τη νεότερη Ιστορία του τόπου, μέσα στον 20ό αιώνα. Κατόπιν διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά, παρότι τα ονόματά τους είναι πολύ γνωστά, δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Αφού, μάλιστα, θέλουμε να υπηρετούμε, εκτός από τη Γνώση, και κάποια μορφή infotainment, σκεφτήκαμε να τις παρουσιάσουμε υπό μορφή κουίζ, όπως έχει τύχει και κάποιες φορές ακόμη στο παρελθόν, κλικ εδώ.
Η αλήθεια είναι, πως το κουίζ βγήκε κάπως δύσκολο και απαιτητικό, για αυτό ας μην απογοητευτούν οι φίλοι επισκέπτες του ιστολογίου αν τυχόν το τελικό σκορ δεν είναι 10/10 (δέκα στα δέκα). Εμείς θα δώσουμε, ασφαλώς, και κάποια hint, αν και, φυσικά, αυτό που μετράει στο τέλος είναι η διάδοση της γνώσης.
Φωτογραφία 1η.
Αρχίζουμε με την πρώτη χρονολογικά [Σ.Σ.: Θα ακολουθήσουμε μια γραμμική χρονολογική διαδρομή, από την παλαιότερη προς την νεότερη].
Είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση αυτή: Ποιος είναι ο Μακεδονομάχος της φωτογραφίας;;;
Hint: Μια εικοσαετία περίπου μετά τη λήψη της φωτογραφίας αυτής, ο πρωταγωνιστής αυτός έφτασε σε μη προβλεπόμενη υψηλή θέση στην ηγεσία του κράτους. Και μια δεκαετία περίπου αργότερα, κατέλαβε μια ακόμη περισσότερο μη προβλεπόμενη και ακόμη περισσότερο υψηλή ηγετική θέση.
Φωτογραφία 1η
Γεώργιος Κονδύλης (το βρήκε ο Ιάσονας Χανδρινός στο σχόλιο #8)
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
XYZ Contagion 