Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Β’
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Β’
— $$$ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού: Ο χαρακτηρισμένος από το 1992 ως εγκληματίας πολέμου ‘φιλέλλην’ πολέμαρχος και νονός του εγκλήματος, στη ‘μαύρη λίστα’ του FBI. Βίος και πολιτεία.
Είναι η κατάλληλη στιγμή, πιστεύουμε, να ρίξουμε λίγο περισσότερο φως στον βίο και την πολιτεία (και να έλθει στο φως η μαρτυρία του) ίσως του πλέον σημαντικού ανθρώπου: Του μοναδικού που γνωρίζει όλα τα γεγονότα από πρώτο χέρι (και αυτόν, που πριν από οποιονδήποτε άλλον, πιστεύουμε ότι θα έπρεπε η Ελληνική Δικαιοσύνη να αναζητήσει για να καταθέσει). Του διοικητή των Ελλήνων χρυσαυγιτών της ΕΕΦ, του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς.
Γεννήθηκε το 1953, πήγε σχολείο και έκανε οικογένεια στην Βλασένιτσα, μια πολυεθνική πόλη στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με πληθυσμό στην απογραφή του 1991, Σέρβους 35%, Μουσουλμάνους 61%, λίγους Κροάτες, και τους υπόλοιπους κατοίκους να δηλώνουν απλά ‘Γιουγκοσλάβοι’. Πριν τον πόλεμο ήταν επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης και του catering, με εστιατόρια και εταιρείες τροφοδοσίας, και διευθυντής σε μεγάλη επιχείρηση του είδους. Ηταν πολύ θρήσκος, το 2009 μετρούσε 172 βαφτιστήρια, ήταν επίτροπος στην εκκλησία, και μεγάλος χορηγός σε εντυπωσιακές ακριβές εκκλησιαστικές τελετές, και μεγάλος δωρητής και κτήτωρ σε μεγάλες εκκλησίες, ακόμη και πρόσφατα (παραδείγματα εδώ κι εδώ, κι εδώ, ή εδώ, που πληρώνει για να γίνει ‘ανάδοχος του τέμπλου και του εικονοστασίου’ σε νεόχτιστα μοναστήρια), ενώ όλα αυτά τα χρόνια δηλώνει άνεργος.
Η οικογένειά του θεωρούνταν από τις πατριαρχικές οικογένειες της Βλασένιτσα. Του ανήκαν μεγάλεις εκτάσεις γης, ενώ ήταν ο μοναδικός στην περιοχή που μπορούσε να πληρώσει τον εξοπλισμό για να στήσει επιχείρηση εξόρυξης μεταλλευμάτων από τα ορυχεία του Milici. Πραγματικός φεουδάρχης. Στο σπίτι του, το οποίο μοιάζει περισσότερο με Μουσείο Σερβικής Ιστορίας και Ορθοδοξίας, με χιλιάδες έργα τέχνης, ιστορικά αντικείμενα και λείψανα αγίων, έμεναν οι υψηλότεροι επισκέπτες, όπως ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, Πατριάρχες, υπουργοί, στρατηγοί αλλά και σημαντικές φυσιογνωμίες του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου, όπως ο Ράντοβαν Κάρατζιτς και ο Ράτκο Μλάντιτς και αργότερα, όλοι οι στρατηγοί του σερβοβοσνιακού στρατού). Είχε ιδιαίτερη φιλία με τον Κάρατζιτς, ο αδερφός του οποίου Λούκα Κάρατζιτς ακόμη και σήμερα τον υμνεί δημόσια, προφανώς για τον ρόλο του στη φυγάδευση και απόκρυψη Σέρβων εγκληματιών, ειδικά από την στιγμή που ανακάλυψαν ότι με τους Κάρατζιτς μοιράζονταν τον ίδιο τόπο καταγωγής, και τις ίδιες πατρογονικές οικογένειες, κι έτσι πολύ συχνά αντάλλασσαν επισκέψεις ο ένας στο σπίτι του άλλου.
Ή τουλάχιστον, γι’ αυτό προσπάθησε ο Μπάγιαγκιτς να πείσει το δικαστήριο. Η αλήθεια θα μπορούσε να έχει και αυτή την πτυχή, την «κοινωνική», όμως το σημαντικό είναι εδώ ότι ο Μπάγιαγκιτς ήταν από τους σημαντικότερους συνεργάτες του προέδρου Κάρατζιτς. Μόνο για το 1994, και μόνο σε ένα από τα σημειωματάρια της γραμματέως του Κάρατζιτς, οι ανακριτές του ΔΠΔΧΓ βρήκαν 18 ραντεβού Μπάγιαγκιτς-Κάρατζιτς, όλα άνω της μιας ώρας σε διάρκεια.
Οταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία, χωρίς ν’ αφήσει τα αξιώματα στην κοινότητά του, και έχοντας ήδη αναδειχτεί παράγοντας στο σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS του Κάρατζιτς και του αμετανόητου Μομτσίλο Κράιζνικ, (ο Μπάγιαγκιτς ήταν συνιδρυτής του SDS και χρηματοδότης των εθνικιστών, ενώ η πρώτη δημόσια συγκέντρωση του SDS έγινε στη Βλασένιτσα), κατατάχτηκε τον Απρίλιο του 1992 στον σερβοβοσνιακό στρατό, στην αρχή σαν ‘αξιωματικός δίχως βαθμό’, αξιοποιώντας και την προηγούμενη γνώση κι εμπειρία του από την θητεία του στον γιουγκοσλαβικό στρατό το 1972-1973 στο αντίστοιχο Σώμα Εφοδιασμού-Μεταφορών, θα λέγαμε αν ήταν στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, ίδρυσε την ουσιαστικά παραστρατιωτική ομάδα ‘Πατριωτική Λίγκα’ της Βλασένιτσα, ενώ ήταν και μέλος του τοπικού σερβικού Επιτελείου Διαχειρίσης Κρίσεων και του αποσπάσματος ‘Τοπικής Αμυνας’ (Territory Defence, ο όρος που χρησιμοποείται στις καταθέσεις και στο δικαστήριο της Χάγης είναι ‘TO’). Η Βλασένιτσα ήταν μια απ’ τις πρώτες πόλεις της Βοσνίας που είχαν εκκαθαριστεί εθνικά, τον Απρίλιο του 1992, με 2.000 αμάχους νεκρούς. Είχε προηγηθεί, από τον Οκτώβριο του 1991, ανακήρυξη της σερβικής ‘Αυτόνομης περιοχής του Birac’ (‘SAO Birac’), που συμπεριλάμβανε τη Βλασένιτσα, τη Σρεμπρένιτσα και όλους τους κοντινούς δήμους, στα πρότυπα των ‘Αυτόνομων Κυβερνήσεων’ της Κράινα, του Σαράγεβο κά.
Γρήγορα έγινε διάσημος. Ηδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος δολοφονίας κρατουμένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Susica camp στη Βλασένιτσα, ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων, στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων (για ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις) και το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους σε άθλιες συνθήκες.
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Φωτογραφίες από στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Βοσνία, Αύγουστος 1992
«The Serbian extremists transported prisoners of nearby Muslim villages to the village of Osmaci, Kalesija, while in the primary school and the high school in Vlasenica, and in the camp in Susica they killed a large number of Muslim prisoners. To a group of about 200 Muslims the extremists have said that they ‘kept’ them to be exchanged for ‘3.000 Serbs captured in Kladanj’. The people involved in crimes committed at this location include: Simo and Zoran Stupar, Milan Matic, Stanimir Reljic, Niko Jokic, Goran Viskovic. Milenko Neric, Predrag and Nenad Basta, Dragisa Rikanovic, Milan and Dragan Vitorovic, Zvonko Bajagic, Zoran and Rajko Deuric, Vujadin Rikanovic, Zoran Rikanovic, Zoran Milojevic, Radenko Milic, Boro Dukanovic. Rade Bjelanovic, Savo Popovic, and one Bacic, the camp commander in Susica».
– Πηγή: English Human Rights Committee, Report on Bosnia Herzegovina, Document submitted in compliance with a special decision of the Committee, 30/10/1992, σ. 8 http://www.refworld.org/pdfid/3ae6b0184.pdf
Τα πρώτα κατορθώματα του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Εκτελέσεις αμάχων στη Βλασένιτσα. Από την έκθεση με τίτλο: English Human Rights Committee, Report on Bosnia Herzegovina, Document submitted in compliance with a special decision of the Committee, 30/10/1992, σελίδα 8.
Σύντομα, ο Μπάγιαγκιτς πέρασε από το τοπικό στρατιωτικό σώμα στο αμέσως ανώτερο που είχε την ευθύνη ‘για την ειρήνη’ σε ολόκληρη την επαρχία (στο αντίστοιχο της Μεραρχίας, θα λέγαμε), προήχθη σε κανονικό αξιωματικό του σερβοβοσνιακού στρατού, απέκτησε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), πέρασε σε ακόμα πιο υπεύθυνο και ανώτερο πόστο σε επίπεδο Σώματος Στρατού, και έγινε πρόσωπο κλειδί στο διαβόητο Drina Corps. Ηταν ο αξιωματικός υπεύθυνος για τον εφοδιασμό, την τροφοδοσία, τα logistics, που λένε στα ελληνικά. Και μόνο η τροφοδοσία με καύσιμα από την Σερβία και το Μαυροβούνιο για τον στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, που ήταν ίσως η πιο σημαντική δουλειά εν μέσω πολέμου και εν μέσω εμπάργκο, φτάνει για να καταλάβει πόσο έμπιστο και αξιόπιστο στέλεχος του στρατού των Κάρατζιτς-Μλάντιτς και του Drina Corps θεωρούνταν -και ήταν. Ηταν αυτός που κανόνιζε να φτάνουν αδιαλείπτως στα οχήματα του στρατού χιλιάδες τόνοι καυσίμων, με όλους τους τρόπους (με δωρεές από τον ίδιο και από εθνικά σκεπτόμενους Σέρβους επιχειρηματίες, από δήμους και από άλλους μυστικούς χορηγούς, λαθρεμπόριο αλλά κυρίως με σπάσιμο του εμπάργκο μέσω των λιμανιών του Μαυροβουνίου ή μέσω Αλβανίας, μια πολύ επικερδής επιχείρηση, ειδικά για πολλούς Ελληνες από την ιδιωτική, αλλά και από την ‘κρατική πρωτοβουλία’), και να περνάνε τον ποταμό Ντρίνα από τις γέφυρες-σχεδίες, συνήθως νύχτα. Αυτή του η σημαντική θέση εξηγεί την άνεση που είχε να συνομιλεί όποτε ήθελε με τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς, όπως εξηγεί και την γρήγορη ανέλιξη στην στρατιωτική ιεραρχία.
Είναι χαρακτηριστικό πως στην κατάθεσή του το 2009, σαν μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του καταδικασμένου εγκληματία πολέμου Βίνκο Παντούρεβιτς, ο Μπάγιαγκιτς λέει ψέματα πως αποστρατεύτηκε έπειτα από 6-7 χρόνια θητείας με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ο κατήγορος παρουσίασε στοιχεία πως ήδη από το 1993 είχε προαχθεί τιμητικά στον βαθμό του λοχαγού από τον στρατηγό Zivanovic, διοικητή του Σώματος Στρατού Ντρίνα:
«Since the first days of the battle of the Serbian people, the above named has engaged himself to the utmost as well as his family, relatives, and friends, selflessly dedicating himself to materially equipping the Serbian soldiers and units. Since the day of the formation of the corps, he has been put in a very responsible position, which he maintains very successfully. As is the nature of this work to handle goods of high material […] a person of weaker morals would succumb to temptation; however, we may proudly state that Zvonko is a truly honourable Serb, whose decency honouring orthodoxy manifests the guiding star towards the salvation and victory of the Serbian people. All those sincerely wishing well to the Serbian people can regard an ideal in the character of Zvonko Bajagic. This command recommends to the Superior Command to promote the above named to the rank of reserve’s captain 1st class of the Army of Republika Srpska. The rank we are recommending will be given to a man who will never and nowhere underestimate or belittle it». http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm
Οσο περνούσε ο καιρός, και όσο φούντωνε ο πόλεμος, ο Ζβόνκο μάζευε βαθμούς κι έτσι έφτασε στον βαθμό του Ταγματάρχη. Εγινε ό,τι έγινε με τον πόλεμο, κάποτε αυτός τελείωσε, ο Ζβόνκο αποστρατεύτηκε τον Ιούλιο του 1996, και ήδη από τον ίδιο χρόνο, τον βρίσκουμε να κατέχει σημαντικά αξιώματα τόσο στη γενέτειρά του την Βλασένιτσα, την οποία ποτέ δεν εγκατάλειψε, όσο και σε εθνικό επίπεδο, στον κρατικό μηχανισμό της Republika Srpska και στο εθνικιστικό κόμμα SDS.
Για να καταλάβει κανείς το πόσο σημαντικό στέλεχος ήταν, φτάνει μόνο το γεγονός πως το όνομά του ήταν το πρώτο όνομα μετά το όνομα του Κάρατζιτς και των συγγενών του, ανάμεσα στους 14 πρώτους από τα 150 ονόματα της λίστας με την οποία ΗΠΑ, ΕΕ και ο Paddy Ashdown, (ο High Representative της Διεθνούς Κοινότητας για την Βοσνία-Ερζεγοβίνη) πάγωνε τα περιουσιακά τους στοιχεία («persons whose assets are blocked and banned from entering the United States»),το καλοκαίρι του 2003. Ετσι η διεθνής κοινότητα έκλεισε και την τελευταία θηλειά γύρω από τους κατηγορούμενους της Χάγης και του κυκλώματος που βοηθούσε εγκληματίες πολέμους να διαφεύγουν τη σύλληψη.
Helsinki Committee for Human Rights in Serbia, Annual Report 2003 Human Rights and accountability, Serbia 2003, σ. 43: Πάγωσαν οι λογαριασμοί Κάρατζιτς και Zβόνκο Μπάγιαγκιτς. Ο φιλέλλην Zβόνκο Μπάγιαγκιτς νούμερο #2 στη λίστα, αμέσως μετά την οικογένεια Κάρατζιτς. Ο λόγος;;; Μεταξύ άλλων, και διότι βοηθούσε τους εγκληματίες πολέμου να κρύβονται και να μην λογοδοτήσουν.
Από τότε, και για όλες τις επόμενες χρονιάς, ο Μπάγιαγκιτς βρίσκεται στις ‘μαύρες λίστες’ των αμερικανικών αρχών, όπως το Office of Foreign Assets Control του Υπουργείου Οικονομικών (US Department of the Treasury) των ΗΠΑ, λ.χ. στην λίστα ‘Alphabetical Listing of Blocked Persons, Specially Designated Nationals, Specially Designated Terrorists, Specially Designated Global Terrorists, Foreign Terrorist Organizations, and Specially Designated Narcotics Traffickers’.
Από το 2003 ‘US Department of the Treasury, Federal Register, Volume 68, 30/06/2003, σελίδα 33, BAJAGIC, Zvonko ‘Duga Puska’; DOB 6 Sep 1953; POB Vlasenica, Bosnia-Herzegovina (individual) [BALKANS]’, έως το 2007, και το 2008, ‘A Rule by the Foreign Assets Control Office, 07/01/2008, BAJAGIC, Zvonko ‘Duga Puska’; DOB 6 Sep 1953; POB Vlasenica, Bosnia-Herzegovina (individual) [BALKANS]’, και το 2009, ‘US Department of the Treasury, Federal Register, Volume 74, 23/06/2009’.
Οι δύσκολες στιγμές άρχισαν λίγο μετά τις οδηγίες του Paddy Ashdown το 2004. Ο Μπάγιαγκιτς, σαν στέλεχος του κόμματος SDS που κυβερνούσε τη Ρεπούμπλικα Σπρσκα, παρακώλυε με προσωπικές του ενέργειες τον εντοπισμό και τη σύλληψη Σέρβων καταζητούμενων από το ΔΠΔΧΓ. Γι’ αυτό και τον καθαιρούν από το κόμμα και από τις θέσεις που έχει. Λίγους μήνες αργότερα, και ενώ το SDS βρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο των διεθνών οργανισμών, ο Ζβόνκο που δέχεται την πίεση και τις κυρώσεις τους και του παγώνουν τους λογαριασμούς και τα περιουσιακά του στοιχεία, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Είναι η ώρα για τον Ζβόνκο να αλλάξει πλευρά.
– Πηγή: Office of the High Representative in Bosnia and Herzegovina (Paddy Ashdown), Decision removing Zvonko Bajagic from his position as Member of the SDS Board in Vlasenica and from other public and party positions he currently holds, 1/7/2004 http://www.ohr.int/decisions/war-crimes-decs/default.asp?content_id=32836
Πράγματι, αμέσως μετά, χωρίς να χάσει καθόλου καιρό, προσχώρησε στο επόμενο κυβερνητικό κόμμα SNSD, των Σοσιαλδημοκρατών, το οποίο κυβερνά την Ρεπούμπλικα Σπρσκα από το 2006, και χάρη σε αυτό, έχτισε πάλι μια μικρή αυτοκρατορία μαφιόζικου εγκλήματος στη γενέτειρά του Βλασένιτσα. Υπόψη, το SNSD εκδιώχτηκε πρόσφατα από την Σοσιαλιστική Διεθνή λόγω «εθνικιστικών και εξτρεμιστικών» θέσεων.
Μπορεί όλα τα στελέχη του SDS και μερικά τουλάχιστον (μέχρι στιγμής) του SNSD να περνάνε διαδοχικά από γραφεία εισαγγελέων, όχι όμως και ο Μπάγιαγκιτς, ο οποίος επιβιώνει σε κάθε περιβάλλον. Το 2012 κερδίζει μια έφεση εναντίον δύο πολύ σημαντικών δημοσιογράφων της Βοσνίας, των Bakir Hadziomerovic και Slobodan Vaskovic της εκπομπής ’60 Minuta’ του τηλεοπτικού σταθμού FTV, επειδή σε μια έρευνά τους το 2009 είχαν παρουσιάσει την πόλη Βλασένιτσα σαν μια από τις πόλεις της Βοσνίας που μετά τον πόλεμο κυβερνάται από εγκληματίες πολέμου, μαφιόζους και δολοφόνους, όπως είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή. Στις πρώτες δίκες, το δικαστήριο είχε δικαιώσει τους δημοσιογράφους, αλλά όταν με τους μηνυτές συντάχτηκε ο Aleksandar Dzombic, ο τότε πρωθυπουργός της Republika Srpska, ο οποίος μόνο το 2007 είχε μηνύσει το κανάλι 16 φορές, και συνολικά πάνω από 100, τελικά η ελεύθερη δημοσιογραφία νικήθηκε (‘Verdict Confirmed for Vaskovic and Hadziomerovic’, Ιστότοπος frontal.rs, 29/03/2012).
Τώρα που μιλάμε ο Μπάγιαγκιτς, εξακολουθεί να δηλώνει άνεργος ενώ συντηρεί μια οικογένεια 15 ατόμων, εκατοντάδων συγγενών και χιλιάδων κουμπάρων, όπως κατορθώνει να συντηρεί και το παλάτι-μουσείο που έχει για σπίτι, έξω απ’ το οποίο όλοι μπορούν να δουν παρκαρισμένα τα αμέτρητα πολυτελέστατα αυτοκίνητά του.
Ολα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν σταμάτησε να βοηθάει στα μυστικά δίκτυα που προστατεύουν τους καταζητούμενους εγκληματίες πολέμου εντός της Republika Srpska και της Σερβίας, και κυρίως τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς. Σε ένα γερμανικό ντοκιμαντέρ του 2011, λίγο μετά τη σύλληψη του Μλάντιτς, βλέπουμε σκηνές με τον Μπάγιαγκιτς το 1996 να συμμετέχει σε δολιοφθορές οχημάτων απεσταλμένων για την σύλληψη του Μλάντιτς, και ξανά το 2011 να επιμένει στην ίδια ακριβώς τακτική. Μάλιστα, ανοίγει και το σπίτι του στον δημοσιογράφο και του δείχνει τα μυστικά δώματα στα οποία έμεναν Κάρατζιτς και Μλάντιτς (σκηνές από βίντεο εδώ, ‘Κυνήγι για τον Μλάντιτς’, ‘Die Jagd nach Ratko Mladic’, 3Sat, 2011).
Απλά, όλα αυτά τα χρόνια, αλλάζει την σημαία στη θύρα του μεγάρου του, ανάλογα με το ποιο κόμμα έχει την εξουσία. Ενας χαρακτηριστικός ‘πατριώτης’, όπως όλοι οι όμοιοί του σε όλον τον κόσμο, ένας ‘πατριώτης’ για το υλικό συμφέρον και μόνον.
Και για να τα πετύχει όλα αυτά, αυτό που έχει σημασία, είναι ότι πέτυχε την συνταγή της εθνοκάθαρσης απόλυτα: Από 34.000 κατοίκους το 1992, η Βλασένιτσα έφτασε να έχει 9.000 κατοίκους το 2007. Και από την αναλογία Μουσουλμάνων Σέρβων 55%-42% το 1992, η Βλασένιτσα έφτασε στην αναλογία 33%-67% υπέρ των Σέρβων το 2007, ενώ 26 θρησκευτικά κτίρια της ισλαμικής κουλτούρας ισοπεδώθηκαν.
Προκάλεσε αίσθηση το ρεπορτάζ στη Βλασένιτσα, όταν οι τηλεθεατές είδαν τις μεγάλες πινακίδες που τοποθετεί ο Μπάγιαγκιτς με τη φωτογραφία του Μλάντιτς, ‘Στρατηγέ μας, Σε περιμένουμε’, υπογραφή ‘Οι Βλασενισιώτες σου’ (θα λέγαμε, σε ελεύθερη μετάφραση) και διάφορα άλλα γιγαντοπανό για το Θεό, για τη Σερβία, για τη Σερβική -πλέον- Βλασένιτσα, και το προκλητικότερο όλων ‘Με τη βοήθεια του Θεού, θα τελειώσουμε τη δουλειά’, και όλα αυτά την ημέρα που οι Σύλλογοι των οικογενειών των θυμάτων έφτασαν στην πόλη για τα μνημόσυνα των δικών τους.
Το ίδιο (αν όχι χειρότερο) είχε κάνει και το 2011, όταν έφτιαξε έναν τεράστιο πίνακα με τον νεοεκλεγμένο τότε πρόεδρο Milorad Dodik και τον Πούτιν. Ο Ζβόνκο ξέρει καλά την τέχνη των ελιγμών -κι εδώ βρίσκεται μια ευκαιρία να τον δει ο αναγνώστης όπως είναι σήμερα. Το παραδοσιακό εθνικό σερβικό καπέλο Sajkaca, που φορούσαν οι Σέρβοι στρατιώτες που φρουρούσαν τα ποτάμια-σύνορα της Αυστροουγγαρίας ενάντια στους Οθωμανούς τον 17ο αιώνα, αλλά και επίσημο σχεδόν πηλήκιο του σερβοβοσνιακού στρατού τη δεκαετία του 1990, δεν το αποχωρίζεται ποτέ: Ivana Momcilovic, Russian-Serbian relations: Union or interests?, Al Jazeera, 07/12/2011
Ο Μπάγιαγκιτς την γλύτωσε και δεν είχε τελικά δοσοληψίες με το ΔΠΔΧΓ σαν κατηγορούμενος για δύο λόγους, κυρίως. Ο πρώτος ήταν το γεγονός πως το ΔΠΔΧΓ από το 2004 σταμάτησε να εκδίδει εντάλματα για πιθανούς εγκληματίες πολέμου. Οσοι κατηγορήθηκαν, κατηγορήθηκαν, μέχρι τότε. Απλά, πρέπει τώρα να τελειώσει το έργο του και να ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες με τις εφέσεις κ.λπ., κάτι που ήδη συνεχίζεται για 12ο χρόνο τώρα και ποιος ξέρει πόσο θα διαρκέσει συνολικά.
Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι ο θρήσκος εγκληματίας φρόντιζε πάντοτε να πηγαίνει με τους ισχυρούς, μέσα στο κρατικό μόρφωμα της Republika Srpska. Δεν δίστασε, όπως είπαμε, όταν είχε διαισθανθεί γύρω στο 2004 ότι ίσως και να αρχίσει το στρίμωγμα, να εγκαταλείψει το κόμμα του, το ίδιο κόμμα στο οποίο ήταν ιδρυτής μαζί με τον Κάρατζιτς, και να περάσει στο επόμενο κυβερνητικό κόμμα SNSD, έτσι ώστε να συνεχίσει να απολαμβάνει την προστασία του βαθέος κράτους που κι ο ίδιος δημιούργησε. Επειτα από μια μικρή περίοδο πτώσης, ειδικά όταν οι λογαριασμοί του είχαν παγώσει, μεταξύ 2004-2008, η παντοκρατορία του συνεχίστηκε -και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Και σ’ αυτό, έβαλε λίγο το χεράκι της και η ΕΕΦ, έστω παρέχοντας ψυχική συνδρομή στον διοικητή τους Μπάγιαγκιτς.
Η ωραιότερη πινελιά, όμως, στον άσχημο πίνακα αυτού του καθάρματος είναι πως μία από τις κατηγορίες για τις οποίες ξένες υπηρεσίες τον έχουν στο μικροσκόπιο είναι πως κατά τη διάρκεια του πολέμου, και ενώ χρηματοδοτούσε τους τσέτνικ, ταυτόχρονα πουλούσε όπλα.
[Σ.Σ.: Οπως διαπιστώσαμε εκ των υστέρων, το άρθρο είναι κλειδωμένο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας του Βελιγραδίου. Γι’ αυτό τον λόγο, παραθέτουμε αντίγραφο του κειμένου του από ένα σχετικό φόρουμ, κλικ εδώ_].
— $$$ Τι συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, ποιους συνάντησαν και από που πέρασαν οι Ελληνες εθελοντές και ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ;;;
Ο Κυανόκρανος υπολοχαγός Vincentius Egbers, φτάνοντας στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba εκείνο το μεσημέρι της 13ης Ιουλίου του 1995, δεν πίστευε στα μάτια του. Δεκατρείς Κυανόκρανοι κάθονταν στο πεζοδρόμιο, χωρίς τα γιλέκα τους, χωρίς τα κράνη τους και χωρίς τον οπλισμό τους. Ολα αυτά, μαζί με το τζιπ τους και τον υπόλοιπο εξοπλισμό είχαν κλαπεί από τους Σέρβους. Ο επικεφαλής των 13 Ολλανδών επιλοχίας δίνει στον υπολοχαγό την πιο ταπεινωτική αναφορά που είχε ακούσει ποτέ: Οι Σέρβοι τον είχαν αναγκάσει να ανεβεί σε ένα κλεμμένο τεθωρακισμένο όχημα του ΟΗΕ και τον είχαν υποχρεώσει να συμμετάσχει μαζί τους επί ώρες σε ‘κυνήγι Μουσουλμάνων’. Πρέπει να ήταν οι ‘Λύκοι του Δρίνου’ του περιβόητου Legenda (Milan Jolovic), δηλαδή η ‘ελίτ’ (δολοφόνων) ομάδα που είχε διατάξει ο Παντούρεβιτς να σχηματιστεί για να τρομοκρατήσουν τους Μουσουλμάνους. Με τη διαφορά πως αυτός ο ‘ψυχολογικός πόλεμος’ είχε πλέον και ολλανδικά θύματα. Ο Εγκμπερς. ψάχνοντας να βρει κάποιον Σέρβο αξιωματικό για να ζητήσει πίσω τα κλεμμένα οχήματα, παρατήρησε, κρίνοντας από τις στολές και τα διακριτικά, ότι εκεί, στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba, υπήρχαν στρατιώτες και παραστρατιωτικοί από όλες τις περιοχές της Σερβίας, μεταξύ των οποίων και μια ομάδα από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Ανάμεσά τους, υπήρχαν και Ελληνες.
Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Αυτό λοιπόν είναι το ποδοσφαιρικό γήπεδο-σφαγείο των 120 επί 100 μέτρων στη Nova Kasaba, όπως ήταν πριν 20 χρόνια. Αριστερά, το τανκ που χρησιμοποιήθηκε απ’ τον σερβοβοσνιακό στρατό. Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Το ποδοσφαιρικό γήπεδο-σφαγείο στη Nova Kasaba, όπως είναι σήμερα. Πανοραμική όψη από το δρόμο. Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Το ποδοσφαιρικό γήπεδο-σφαγείο στη Nova Kasaba, όπως είναι σήμερα. Πανοραμική όψη από το δρόμο. Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Το ποδοσφαιρικό γήπεδο-σφαγείο στη Nova Kasaba, όπως είναι σήμερα από την απέναντι πλευρά του δρόμου. Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Είμαστε καλοί άνθρωποι, και θέλουμε να βοηθήσουμε τους εθελοντές να θυμηθούν, αν τυχόν έχουν ‘ξεχάσει’ (που μάλλον έχουν ‘ξεχάσει’). Μήπως θα μπορούσε κάποιος να τους ρωτήσει για ποιον ακριβώς λόγο πήγαν στο γήπεδο αυτό την ώρα ακριβώς που γίνονταν οι εκτελέσεις των άοπλων και των αιχμαλώτων;;; Ποιους ακριβώς συνάντησαν εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995, τι είδαν, γιατί ο Popovic ζητούσε επιτακτικά τη φωτογραφική μηχανή, τι έδειχναν οι φωτογραφίες, και, κυρίως, τι έκαναν εκεί και που βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες;;;
Μια συγκλονιστική δορυφορική φωτογραφία από το ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, ακριβώς στις 14.00 της 13ης Ιουλίου 1995. Το πυκνό ορθογώνιο στη μέση της εικόνας δείχνει τους εκατοντάδες κρατούμενους να στοιβάζονται ενώ περιμένουν να εκτελεστούν. Στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι, αφού οι Σέρβοι ξέθαβαν τα πτώματα και τα έθαβαν ξανά αλλού, μακριά, μέχρι και στο Βελιγράδι βρέθηκαν υπολείμματα πτωμάτων από θύματα της Σρεμπρένιτσα. Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Σε αυτό το σημείο της Βοσνίας, στην περιοχή Nova Kasaba της Σρεμπρένιτσα, όπου ανακαλύπτονται ακόμα μαζικοί τάφοι, βρέθηκαν μαζί με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες οι Ελληνες εθελοντές, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Περιοχή Nova Kasaba, στις 06 Ιουλίου 1996. Ενας ακόμη μαζικός τάφος. Η φωτογραφία προέρχεται από το ICTY και έχει λεζάντα «One of the graves at Nova Kasaba during an initial probe of the grave». Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Οπως οι συγκεκριμένοι που εικονίζονται στη φωτογραφία. Διόλου απίθανο να είχαν πάρει φωτογραφίες και από τους συγκεκριμένους εκτελεσμένους αιχμαλώτους. Στις υπηρεσίες forensics και διερεύνησης μαζικών τάφων υπάρχουν λεπτομερείς φάκελοι με όλα τα στοιχεία για κάθε θύμα χωριστά. Η ερώτηση παραμένει η ίδια: Θα ρωτήσει ποτέ κάποιος τους Ελληνες της ΕΕΦ τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό και τι είδαν;;;
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Οψεις του ποδοσφαιρικού γηπέδου των 120 επί 100 μέτρων στη Nova Kasaba. Στις δύο πρώτες φωτογραφίες, όπου διακρίνονται και τα βαρέα όπλα των τσέτνικ, όπως ήταν πριν 20 χρόνια. Στις επόμενες, όπως είναι τα τελευταία χρόνια. Οι δύο μεγάλες φωτογραφίες είναι από την πλευρά του δρόμου, και οι τρεις τελευταίες από την απέναντι πλευρά. Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, υπάρχουν ορισμένες μαρτυρίες, απ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Μία απ’ αυτές, που καταγράφηκε από την Human Rights Watch, αρκεί για να πάρουμε μια ιδέα:
«Εβαλαν πολλές εκατοντάδες άντρες να σκάψουν μεγάλους τάφους. Σκότωσαν πρώτα 500 και άφησαν 100 ζωντανούς, για να σκάψουν και τους δικούς τους τάφους. Τους έβαλαν στη γραμμή, στο χείλος των λάκκων, και τους πυροβόλησαν, ώστε να πέσουν μέσα. Αργότερα ήρθε μια μπουλντόζα, έριξε χώμα στους λάκκους, άνοιξε άλλον ένα μεγάλο λάκκο, στον οποίο έριξαν άλλους 400 ζωντανούς. Οποιος επιχειρούσε να δραπετεύσει, δεχόταν πυρά και έπεφτε επί τόπου.
«The Serbs picked out Muslims whom they either knew about or knew, interrogated them and made them dig pits […] During our first day, the Cetniks [Serbs] killed approximately 500 people. They would just line them up and shoot them into the pits. The approximately one hundred guys whom they interrogated and who had dug the mass graves then had to fill them in. At the end of the day, they were ordered to dig a pit for themselves and line up in front of it. […] They were shot into the mass grave. At dawn, a bulldozer arrived and dug up a pit, and buried about 400 men alive. The men were encircled by Chetniks: whoever tried to escape was shot»,
– Πηγή: Απόσπασμα από Mark Danner, The Killing Fields of Bosnia, New York Review of Books, 24/09/1998 http://www.nybooks.com/articles/archives/1998/sep/24/the-killing-fields-of-bosnia/
Μία από τις πρώτες μαρτυρίες που έφτασαν εκείνες τις δραματικές ώρες στον έξω κόσμο άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για κάποιο μέλος ΜΚΟ από εκείνους που συλλαμβάνονταν από τους τσέτνικ στα checkpoint και στέλνονταν πίσω. Αυτά που είδε περνώντας από το ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba, -τρακτέρ και ένα ανατρεπόμενο φορτηγό να ανασύρουν πτώματα, εκατοντάδες σακίδια και ρούχα στη σειρά κ.ο.κ.-, αποτέλεσαν τα πρώτα στοιχεία σε μια μακριά αλυσίδα ντοκουμέντων που οδήγησαν στην ανακάλυψη της φρικτής αλήθειας:
«An international source described how, on July 15th when he was being transferred from Simici to Bratunac, he passed a football field near Nova Kasaba. On a section of the football field, he saw a row of the shoes and rucksacks of an estimated 100 men. Shortly afterwards he saw a tractor with a trailer carrying corpses. Approximately 500 meters farther up he saw another row of shoes and clothes from approximately 20 to 40 people. Here he saw a dump truck hauling dead bodies». http://www.srebrenica-mappinggenocide.com/en/12/10-1/
Διόλου απίθανο οι Ελληνες εθελοντές να διαβάζουν αυτή τη στιγμή τούτη εδώ την αναδρομή στα ηρωικά τους κατορθώματα. Διόλου απίθανο, επίσης, (ότ)αν ρωτηθούν, να απαντήσουν με τον τυπικό σερβικό τρόπο απάντησης, όταν Σέρβοι βρίσκονται στα δικαστήρια για οποιοδήποτε λόγο, (όπως γνωρίζουν και λένε μεταξύ τους σαν αστείο όσοι διαβάζουν συστηματικά καταθέσεις Σέρβων στο ΔΠΔΧΓ), τύπου «δεν συνέβη, δεν ήμουν εκεί, δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι» (με αυτή τη σειρά πάντα) κ.ο.κ., γι’ αυτό δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τους φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη. Σ’ αυτό το βίντεο του XYZ Contagion υπάρχουν πολλά πλάνα από το συγκεκριμένο γήπεδο: ‘Ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, Srebrenica – Η ΕΕΦ τραβούσε φωτογραφίες εδώ, 13/07/1995’.
Μια συγκλονιστική δορυφορική φωτογραφία από το ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, ακριβώς στις 14.00 της 13ης Ιουλίου 1995. Το πυκνό ορθογώνιο στη μέση της εικόνας δείχνει τους εκατοντάδες κρατούμενους να στοιβάζονται ενώ περιμένουν να εκτελεστούν. Στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι, αφού οι Σέρβοι ξέθαβαν τα πτώματα και τα έθαβαν ξανά αλλού, μακριά, μέχρι και στο Βελιγράδι βρέθηκαν υπολείμματα πτωμάτων από θύματα της Σρεμπρένιτσα. Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Για τους επόμενους 500 αιχμάλωτους μελλοθανάτους, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura διέταξε το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να τακτοποιήσει το ζήτημα. Το σχετικό σήμα είχε υποκλαπεί στις 10.15 το πρωί της 13ης Ιουλίου 1995, και ήρθε στο φως σαν τεκμήριο στις δίκες της Χάγης.
Σελίδες 24 και 63 της σερβικής έκδοσης ή σελίδες 28 και 72 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura διέταξε το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να τακτοποιήσει το ζήτημα των επόμενων 500 αιχμαλώτων στη Nova Kasaba. Το σχετικό σήμα είχε υποκλαπεί στις 10.15 το πρωί της 13ης Ιουλίου 1995: «During the ‘Krivaja 95’ operation, in the morning of 13 July 1995, Petar Salapura was at the football field in Nova Kasaba at a time when 500 Bosnian Muslim prisoners were also there. Those prisoners were executed the following day in the vicinity of Zvornik».
Στην κατάθεσή του στο Διεθνές Δικαστήριο, 18/04/2012, ο Αμερικανός ειδικός αξιωματικός Αντικατασκοπείας της National Security Agency (NSA) Richard Butler, ο οποίος εργαζόταν σαν εμπειρογνώμων αναλυτής στρατιωτικών πληροφοριών για το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ τα έτη 1997-2003, είπε ότι, τις ημέρες των γεγονότων, ο αριθμός των κρατούμενων Μουσουλμάνων αυξανόταν δραματικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και ανάμεσά τους, και στο ποδοσφαιρικό γήπεδο στην περιοχή Nova Kasaba, και ότι δεν υπήρχαν αρκετοί στρατιώτες για να προχωρήσουν οι Σερβοβόσνιοι στην εξόντωσή τους. Ετσι, ζήτησαν τη βοήθεια κάθε διαθέσιμης μονάδας, και φυσικά και της μονάδας των Παντούρεβιτς και Μπάγιαγκιτς, της Zvornik Brigade.
«According to the documents Butler examined, the numbers of captured Muslims were ‘increasing dramatically‘ in the Nova Kasaba, Konjevic Polje and Sandici areas, posing a major logistical problem for the VRS.
The witness said that on July 13, around 1.000 prisoners were taken to the Kravica warehouse and executed the same day. That same night, around 2.000 Muslim men were brought to Bratunac, with more on their way.
‘They outnumbered the VRS soldiers‘, Butler remarked, adding that during the night, thousands of detainees were brought to Nova Kasaba and Konjevic Polje.
The witness described the situation in the area where the VRS Zvornik brigade had jurisdiction, saying that the army ‘had to solve a problem of bringing enough people to kill all the prisoners‘.
Butler said that captured Bosniak men and boys were also killed in Pilica and Branjevo farm, and that the VRS was struggling to provide logistic support to remove the bodies.
He pointed at a document from the Zvornik brigade’s engineering unit, which indicated the kind of equipment needed for that task.
‘This shows that they [VRS units] were acting under the military control and were involved in the burials‘, Butler said».
Με απλά λόγια, ήταν τόσο μεγάλος ο αριθμός των αιχμαλώτων, και τόσο ταχύς ο ρυθμός συσσώρευσης των πτωμάτων που χρειαζόταν ενταφιασμό, ώστε ούτε οι Σέρβοι στρατιώτες έφταναν για να τους εκτελούν όλους με ικανοποιητικό ρυθμό, ούτε ο εξοπλισμός λ.χ. σε εκσκαπτικά μηχανήματα, ήταν αρκετός για να τους θάβουν όλους σχετικά σύντομα. Ετσι ο Παντούρεβιτς ζητούσε μπουλντόζες και φορτηγά, προφανώς και από τον υπεύθυνο για τα logistics Μπάγιαγκιτς, για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του ο άνθρωπος.
Σε αυτό το σημείο της Βοσνίας, στην περιοχή Nova Kasaba της Σρεμπρένιτσα, όπου ανακαλύπτονται ακόμα μαζικοί τάφοι, βρέθηκαν μαζί με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες οι Ελληνες εθελοντές, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Κι ο επιτελάρχης Ασφαλείας Ljubisa Beara (‘chief of security in the army main staff’, ένας ακόμη από τους ‘7 της Σρεμπρένιτσα’, ισόβια κάθειρξη) βρισκόταν σε απόγνωση και παραπονιόταν στο στρατηγό Krstic (‘Krle’ ήταν το χαϊδευτικό του) σε άψογη μαφιόζικη φρασεολογία πως «δεν ήξερε τι να κάνει με τα 3.500 πακέτα που είχε να παραδώσει», όπως καταγράφηκε σε υποκλαπείσα συνομιλία:
Τελικά, ο Krle έστειλε στη Nova Kasaba μερικά καθάρματα ακόμη για να δώσουν ένα χεράκι στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ ώστε «να παραδοθούν τα 3.500 πακέτα», όμως, το ίδιο τεράστιο πρόβλημα είχε να αντιμετωπίσει και ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Παντούρεβιτς, ο ταγματάρχης και υποδιοικητής της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ Dragan Obrenovic. Οπως κατέθεσε αργότερα:
«Jokic told me that we had a huge problem (in the Zvornik Brigade zone of responsibility) with the burials of those executed and the guarding of prisoners still to be executed. I asked who he had informed about this problem. He said that Popovic had instructed him not to make a record of the activities involving the killing operation or speak on the radio about it. I was aware that the killing operation was occurring. All the forces were engaged and there were no reserves». http://www.srebrenica-mappinggenocide.com/en/12/06-1/
Παρατηρούμε και εδώ ότι οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα πρόσεχαν πολύ. Δεν ήθελαν να αφήσουν πίσω τους τεκμήρια της δράσης τους. Απαγορευόταν οι γραπτές διαταγές ή άλλες καταχωρήσεις και οι συνομιλίες στον ασύρματο. Να φανταστείτε ότι υποχρέωναν -με την απειλή εκτέλεσης- ακόμη και τους οδηγούς φορτηγών να σκοτώνουν κι εκείνοι από ένα-δύο αιχμαλώτους, για να τους καταστήσουν έτσι συνένοχους και να διασφαλίσουν την σιωπή τους.
Υπήρχε πρόβλημα, λοιπόν. Πρόβλημα λειψανδρίας και πρόβλημα έλλειψης εκσκαπτικών μηχανημάτων. Ισως γι’ αυτό κάποιες εκατοντάδες από τους κρατούμενους τους έθαβαν ζωντανούς. Και ο Μπάγιαγκιτς, σαν επικεφαλής του τμήματος Εφοδιασμού-Μεταφορών δεν προλάβαινε να πηγαίνει πάνω-κάτω σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να στέλνει οχήματα, στάγιερ, λεωφορεία, βαν, και κυρίως εκσκαπτικά μηχανήματα στα πεδία των εκτελέσεων.
Στα ταξίδια του αυτά, ο Μπάγιαγκιτς, συνοδευόταν από «κάποιους φίλους τους οποίους πήρε μαζί του απλά για να του κάνουν παρέα», όπως δήλωσε στο ΔΠΔΧΓ («they just kept me company»). Και έκαναν και μια στάση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην περιοχή Nova Kasaba.
Κρατήστε αυτή τη λεπτομέρεια, θα μας χρειαστεί σε λίγο.
Η παρουσία, λοιπόν, των άμεσων προϊσταμένων της ΕΕΦ Παντούρεβιτς, Obrenovic και Μπάγιαγκιτς και της μονάδας τους και η εμπλοκή τους σε όλη την διάρκεια της επιχείρησης κατάληψης της πόλης και της εξόντωσης του πληθυσμού είναι αδιαμφισβήτητη. Στις καταθέσεις του στο ΔΠΔΧΓ, ο Μπάγιαγκιτς μπορεί να ανακύκλωνε σαν απαντήσεις τις κλασικές σερβικές απαντήσεις στο ΔΠΔΧΓ, δηλαδή τα άπειρα «δεν συνέβη, δεν ήμουν εκεί, δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι» κ.ο.κ., όμως το Διεθνές Δικαστήριο είχε ήδη τεκμηριώσει την ενεργό συμμετοχή του Παντούρεβιτς ήδη από το 2001, κατά τη δίκη του Radislav Krstic. Για τον ρόλο του Παντούρεβιτς, του ανώτερου διοικητή των Ελλήνων χρυσαυγιτών της ΕΕΦ κατά την διάρκεια των γεγονότων, υπάρχουν πολλές αναφορές του και πολλές υποκλαπείσες συνομιλίες, όπου έγινε γνωστό ακόμη και το επιχειρησιακό του ψευδώνυμο ‘Palma 01’, όταν μιλούσε με τον Krstic στον ασύρματο.
Και φυσικά, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και η παραδοχή πως «σκότωσαν τους Τούρκους». Αν και οι συνομιλίες στον ασύρματο πάντα γίνονται συνθηματικά, κάποια στιγμή η έκφραση «αντιμετωπίζω την κατάσταση» χρειάζεται να συγκεκριμενοποιηθεί, κι έτσι ο Radislav Krstic κάνει την ευθεία ερώτηση «Τους σκοτώσατε τους Τούρκους εκεί πέρα;;;», για να λάβει την απάντηση από τον επιτελάρχη του Παντούρεβιτς πως «Ναι, το κάναμε»:
Από την ετυμηγορία εναντίον Radislav Krstic, 02/08/2001, σ. 159: «Τους σκοτώσατε τους Τούρκους εκεί πέρα;;;», «Βασικά, ναι, το κάναμε», και συμπληρώνει ο Παντούρεβιτς «Σήμερα όπου να ‘ναι, πιθανώς την τελειώνουμε τη δουλειά».
.
Ολη η δράση των Παντούρεβιτς, Obrenovic και Μπάγιαγκιτς και όλο το ιστορικό της συμμετοχής αυτών και της μονάδας τους υπάρχουν στην απόφαση του ΔΠΔΧΓ με τίτλο ‘Απόφαση για την υπόθεση του Radislav Krstic’ (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, Radislav Krstic Judgement, 21/08/2001), βλ. κεφάλαιο ‘A Plan to Execute the Bosnian Muslim Men of Srebrenica’, σσ. 27 κέ και κεφάλαιο ‘The Recall of Colonel Pandurevic and the Zvornik Brigade from Zepa’, σσ. 148 κέ., όπου προτιμότερο θα ήταν ο αναγνώστης να κάνει αναζήτηση με τους χαρακτήρες ‘Pandurevi’ και ‘Zvornik’ για να εντοπίσει τα σχετικά αποσπάσματα· [Σ.Σ. Σημαντική σημείωση: Στο γραφείο του Εισαγγελέα συμμετείχε και μια Ελληνίδα, η Μάγδα Καραγιαννάκη, όπως φαίνεται στην πρώτη σελίδα. Διόλου απίθανο, αν οι ελληνικές αρχές απευθυνθούν στο γραφείο της, να μπορέσει να τις βοηθήσει να κατανοήσουν τι ακριβώς συνέβη εκεί στη Nova Kasaba. Οπως ενδεχομένως θα μπορούσε να βοηθήσει και ένας ακόμη παράγοντας των δικών, ο Ελληνοαμερικανός Michael Karnavas, ο οποίος πρόσφατα εκλέχτηκε μέλος του αντίστοιχου Εφετείου του ανώτερου Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, εκείνου που εξετάζει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε ολόκληρο τον κόσμο].
Αξίζει να σημειωθεί. πάντως, ότι ο ίδιος ο Μλάντιτς επισκέφτηκε τα στρατόπεδα αυτά για να καθησυχάσει τους κρατούμενους. Εθεάθη συγκεκριμένα στις περιοχές Potocari, Bratunac, Nova Kasaba, Kravica, and Karakaj, λέγοντας τους ψέματα πως θα τους φερθούν σαν αιχμαλώτους πολέμου σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης και πως θα τους ανταλλάξουν με Σέρβους αιχμάλωτους και πως δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, «να μην ανησυχούν». Τα ίδια δήλωνε και στα τηλεοπτικά συνεργεία που τον ακολουθούσαν. Στο παρακάτω βίντεο τον βλέπουμε να δίνει την θεατρική του παράσταση, γι’ ακόμα μια φορά, καλώντας τους Μουσουλμάνους που ακόμα αντιστέκονταν να παραδώσουν τα όπλα, υποσχόμενος πως δεν θα πάθουν τίποτα. Περιστοιχίζεται, όπως πάντα, από τους σωματοφύλακες της προσωπικής του φρουράς, όπως ο χαρακτηριστικός με τα κόκκινα μαλλιά και τις φακίδες, ο ίδιος που φαίνεται και στην φωτογραφία της αρχής του άρθρου, που έβγαλαν μαζί οι Μήτκος, Ζβόνκο και Μλάντιτς, προφανώς την ίδια μέρα, αν κρίνουμε από τα αλεξίσφαιρα γιλέκα που φορούσαν οι σωματοφύλακες κατά την είσοδό τους στην πόλη (σκηνές από βίντεο εδώ, ‘Ratko Mladic, Evacuation Of The Srebrenica Refugees, 12 Ιουλίου 1995’).
Ο σωματοφύλακας του Μλάντιτς Pero Andric, στην κατάθεσή του στο ΔΠΔΧΓ τον Απρίλιο του 2015, είχε δηλώσει πως εκείνη τη μέρα πήγαιναν μαζί από χωράφι σε χωράφι κι από γήπεδο σε γήπεδο, σε όλα τα σημεία που κρατούνταν Βόσνιοι αιχμάλωτοι, κι ο Μλάντιτς τους έβγαζε λόγο. Φυσικά, πήγαν και στη Nova Kasaba. http://www.justice-report.com/en/articles/witness-recalls-mladic-s-speech-to-srebrenica-captives
«Λοιπόν, η κυβέρνησή σας δεν σας θέλει, κι έτσι θα πρέπει ‘να σας φροντίσω’ εγώ».
Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, τις κρίσιμες μέρες 11 με 15 Ιουλίου 1995, ο Μλάντιτς βρισκόταν ακριβώς εκεί που βρισκόταν ο Μπάγιαγκιτς και η μονάδα των Ελλήνων ΕΕΦ, δηλαδή μεταξύ της Σρεμπρένιτσα, του αρχηγείου του Σώματος Στρατού Ντρίνα στη Vlasenica και των περιοχών Bratunac, Konjevic Polje, Potocari και Nova Kasaba. Ολα σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους, από την γη που ήταν γενέτειρα του Μπάγιαγκιτς.
Για τις 13 Ιουλίου, μάλιστα, υπάρχει και βίντεο, τραβηγμένο από τον δημοσιογράφο Zoran Petrovic, για να μην αναφέρουμε τις υποκλαπείσες συνομιλίες και τις φωτογραφίες των δορυφόρων:
«The Army of Republika Srpska took the largest number of prisoners on 13 July, along the Bratunac-Konjevic Polje road. It remains impossible to cite a precise figure, but witness statements describe the assembly points such as the field at Sandici, the agricultural warehouses in Kravica, the school in Konjevic Polje, the football field in Nova Kasaba, the village of Lolici and the village school of Luke. Several thousands of people were herded together in the field near Sandici and on the Nova Kasaba football pitch, where they were searched and put into smaller groups. In a video tape made by journalist Zoran Petrovic, a Serb soldier states that at least 3.000 to 4.000 men had given themselves up on the road. By the late afternoon of 13 July, the total had risen to some 6.000 according to the intercepted radio communication; the following day, Major Franken of Dutchbat was given the same figure by Colonel Radislav Jankovic of the Serb army. Many of the prisoners had been seen in the locations described by passing convoys taking the women and children to Kladanj by bus, while various aerial photographs have since provided evidence to confirm this version of events
One hour after the evacuation of the females from Potocari was completed, the Drina Corps staff diverted the buses to the areas in which the men were being held. Colonel Krsmanovic, who on 12 July had arranged the buses for the evacuation, ordered the 700 men in Sandici to be collected, and the soldiers guarding them made them throw their possessions on a large heap and hand over anything of value. During the afternoon, the group in Sandici was visited by Mladic who told them that they would come to no harm, that they would be treated as prisoners of war, that they would be exchanged for other prisoners and that their families had been escorted to Tuzla in safety. Some of these men were placed on the transport to Bratunac and other locations, while some were marched on foot to the warehouses in Kravica. The men gathered on the soccer ground at Nova Kasaba were forced to hand over their personal belongings. They too received a personal visit from Mladic during the afternoon of 13 July; on this occasion, he announced that the Bosnian authorities in Tuzla did not want the men and that they were therefore to be taken to other locations. The men in Nova Kasaba were loaded onto buses and trucks and were taken to Bratunac or the other locations».
– Πηγή: Wikipedia, λήμμα Srebrenica Massacre
Το να χάνει τη ζωή του με βίαιο τρόπο ένας άνθρωπος, είναι από μόνο του συγκλονιστικό γεγονός. Πόσο μάλλον όταν δολοφονούνται 7.000 ή 8.000 άνθρωποι, και μάλιστα από το χέρι των μέχρι χτες γειτόνων τους που τους συναντούν τώρα παντού ολόγυρα με το όπλο στο χέρι, έτοιμοι να κάνουν ακατανόμαστες πράξεις, σε μια σειρά από τοποθεσίες, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, και σε τέτοια μαζική κλίμακα. Πολλά επεισόδια εξελίσσονταν συνεχώς, ταχύτατα και σε διαφορετικές σκηνές του εγκλήματος. Συνεπώς, είναι αδύνατο να γίνει ποτέ πλήρης περιγραφή όλων των δολοφονιών και όλων των βιαιοτήτων. Ωστόσο, ένα από τα συγκλονιστικότερα κείμενα επάνω στο θέμα, κατά τη γνώμη μας, είναι η έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας, από τον Ταξίαρχο (Brigadier General) Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος του 1995. Οπου ‘DutchBat‘ ίσον Dutch Battalion, δηλαδή Ολλανδικό Τάγμα, που ήταν ‘πολύ ολλανδικό’ και ‘καθόλου Τάγμα’, καθώς αποτελούνταν από άπειρους στρατιώτες από 50 διαφορετικές μονάδες, που φτιάχτηκε την τελευταία στιγμή. Για τις ανάγκες αυτού του απολογισμού, οι Ολλανδοί Κυανόκρανοι στρατιώτες κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους για τις εκτελέσεις και για ό,τι άλλο είδαν εκείνες τις ημέρες. Ενα μικρό μόνο τμήμα από τον κατακλυσμό πτωμάτων εκείνων των ημερών, μπορούμε να δούμε υπό μορφή διαγραμμάτων, στις παρακάτω εικόνες από το Παράρτημα της έκθεσης:
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Από την έκθεση του Ολλανδικού Υπουργείου Αμυνας και του Ταξίαρχου Onno Van Der Wind, με τίτλο ‘Report based on the Debriefing on Srebrenica, DutchBat’, Οκτώβριος 1995. Διαγράμματα με μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες Ολλανδούς στρατιώτες του DutchBat. Οπου και να έριχναν το βλέμμα τους, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων.
Για να το πούμε απλά, όπου και να έριχναν το βλέμμα τους οι Ολλανδοί, το μόνο που έβλεπαν ήταν πτώματα, εκτελέσεις, προετοιμασία εκτελέσεων ή ταφές και μεταφορά των πτωμάτων. Κάποιες από τις σκηνές τρόμου στις οποίες έγιναν αυτόπτες μάρτυρες οι Ολλανδοί αποτυπώθηκαν και σε βίντεο, όπως αυτό εδώ του Σέρβου δημοσιογράφου Zoran Petrovic.
Ή όπως αυτό εδώ:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σρεμπρένιτσα, 13/07/1995. Η κάμερα πιάνει φευγαλέα για λίγα δευτερόλεπτα συγκεντρωμένους αιχμάλωτους και κρατούμενους, σε ανοιχτό χώρο. Δεν θα επιζήσει κανείς τους. Συγκεντρώνονταν σε χωράφια και σε γήπεδα από τους Σερβοβόσνιους και η μοίρα τους ήταν προαποφασισμένη: Εκτέλεση. Τις ίδιες στιγμές, δορυφόροι έπαιρναν φωτογραφίες απ’ τα χωράφια αυτά. Αλλά δεν ήταν οι μόνοι.
Οι Ελληνες εθελοντές, όπως αποδεικνύεται και από τα τεκμήρια του Δικαστηρίου -που αποτελούν, πλέον, τεκμήρια της ενοχής των καταδικασμένων-, όχι μόνο βρίσκονταν στα χωράφια που γίνονταν οι εκτελέσεις και οι μαζικές ταφές, μαζί με τον διοικητή τους και άλλους διοικητές και στελέχη του σερβοβοσνιακού στρατού, αλλά έβγαζαν και φωτογραφίες από τους μελλοθάνατους αιχμαλώτους, ή και από τις εκτελέσεις, ακόμα, σύμφωνα με το επίσημο σερβοβοσνιακό πρακτορείο ειδήσεων!
Μια ακόμα πινελιά σ’ αυτό το άσχημο και τρομακτικό σκηνικό θανάτου στο ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba είναι και η παρακάτω σκηνή που περιγράφεται στην έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο Pelemis και ένα απόσπασμα του 10th Sabotage Detachment ξεχώρισαν από τους κρατούμενους στο γήπεδο έναν νεαρό Μουσουλμάνο για τον οποίο νόμιζαν ή ήξεραν ότι είχε χρήματα, τον πήγαν στο σπίτι του, τον λήστεψαν και τον εκτέλεσαν.
Σελίδα 15 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center, με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Στο σημείο 43, άλλο ένα ανδραγάθημα της αιμοσταγούς μονάδας του Αγγελου Λάτσιου, αυτή τη φορά στο ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba. Ξεχώρισαν από τους κρατούμενους στο γήπεδο έναν νεαρό Μουσουλμάνο για τον οποίο νόμιζαν ή ήξεραν ότι είχε χρήματα, τον πήγαν στο σπίτι του, τον λήστεψαν και τον εκτέλεσαν.
Ο στρατιώτης Ινς Σέλλενς και άλλοι 54 Ολλανδοί Κυανόκρανοι εξιστόρησαν αργότερα τι ακριβώς είδαν την επόμενη μέρα, περνώντας μέσα από τη Nova Kasaba, με το σερβικό λεωφορείο που θα τους πήγαινε στο Ζάγκρεμπ για να πετάξουν την άλλη μέρα προς την Ολλανδία, όταν ο Μλάντιτς απελευθέρωσε τους όμηρους Κυανόκρανους. Είδαν άπειρες τσάντες, βαλίτσες και σακούλες στο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Είδαν ένα τρακτέρ που έσερνε στην καρότσα του δεκάδες πτώματα. Μια μεγάλη μπουλντόζα είχε ανοίξει έναν λάκκο δίπλα στο δρόμο. Μια αβάσταχτη μυρωδιά από σάρκα που αποσυντίθεται τους ακολουθούσε για πολλή ώρα, ενώ έβλεπαν συνεργεία με Σέρβους οδοκαθαριστές με γάντια στα χέρια να τακτοποιούν τον χώρο. Οι εικόνες αυτές έκαναν μεγάλη αντίθεση με όσα είχαν ζήσει τις προηγούμενες μέρες, όντας όμηροι στα χέρια των Σέρβων. Δεν είχαν λόγο να μην το παραδεχτούν: είχαν περάσει καλύτερα την περίοδο που ήταν όμηροι στα χέρια των Σέρβων, σε σύγκριση με την περίοδο που υποτίθεται ότι ήταν οι ‘φύλακες της Ειρήνης’ στα παρατηρητήρια του ΟΗΕ, τους προηγούμενους μήνες. Είχαν πληγεί και αυτοί από το σατανικό σχέδιο των Σέρβων να απαγορεύουν την πρόσβαση στους θύλακες σε φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια και προμήθειες, έτσι ώστε οι άνθρωποι να βρεθούν αδύναμοι και χωρίς διάθεση αντίστασης για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους την ώρα της τελικής επίθεσης. Λόγω αυτού, μαζί με τους πολιορκούμενους Βόσνιους, λιμοκτονούσαν και οι Κυανόκρανοι. Μεγάλη διαφορά με την περίοδο της ομηρείας τους, όταν οι Σέρβοι πλέον τους έδιναν καλό φαγητό και άφθονη μπύρα και μπορούσαν να τηλεφωνούν με τις ώρες στα σπίτια τους στην Ολλανδία, και να περνούν την ώρα τους παίζοντας μπάλα με Σέρβους πιτσιρικάδες. Αυτά που είδαν περνώντας από τη Nova Kasaba ήταν μια παρένθεση, που ήθελαν γρήγορα να ξεχάσουν.
Από την απόφαση του 2001 για τον Radislav Krstic, σ. 164. Τελικό συμπέρασμα για τη δράση του Zvinko Pandurevic και της μονάδας του Zvornik Brigade. Ο στρατηγός Krstic γνώριζε τα πάντα για τους κρατούμενους αιχμαλώτους και όταν είδε ότι τα αποσπάσματα δεν έφταναν, έστειλε τον Zvinko Pandurevic και την Zvornik Brigade να τελειώσουν τη δουλειά.
Στην Nova Kasaba, δεν αναφέρθηκε ούτε ένας επιζών. Ολοι οι κρατούμενοι που προορίζονταν για εκεί δολοφονήθηκαν, όπως δολοφονήθηκαν και όλοι όσοι κρατήθηκαν εκεί προσωρινά, για να μεταφερθούν προς εκτέλεση αλλού. Εκτός από δύο αυτόπτες μάρτυρες επιζώντες, οι οποίοι κατέθεσαν στη Χάγη, και οι δύο με κωδικούς προστατευόμενων μαρτύρων αντί για τα κανονικά τους ονόματα: Ο πρώτος, ο RM-253 τον Απρίλιο του 2013, κι ο δεύτερος, ο RM-346, τον Ιούνιο του 2013. Και οι δύο, στη μαρτυρία τους θυμούνται τον Μλάντιτς να τους υπόσχεται ότι θα ανταλλαχτούν με Σέρβους κρατούμενους, αλλά και να μην αντιδρά όταν έβλεπε τους υφισταμένους του Σέρβους στρατιώτες να κακοποιούν τους κρατούμενους.
Στους μαζικούς τάφους, που ανακαλύφτηκαν πρώτα από τους δορυφόρους και αμέσως μετά από τον ρεπόρτερ David Rohde της Christian Science Monitor, που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ 1996 για την κάλυψη του θέματος (όλα τα βραβευμένα ρεπορτάζ του David Rohde εδώ, κι ένα ακόμη πιο συγκλονιστικό, που μιλάει για το γήπεδο στη Nova Kasaba, εδώ), βρέθηκαν μόνο στο ποδοσφαιρικό γήπεδο των «120 επί 100 μέτρων», πάνω στα 2.000 πτώματα, κι άλλα 500-700 στον δρόμο μεταξύ Nova Kasaba και Bratunac (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 03.39′).
Σύμφωνα με τον Bob Woodward, τον έναν από τους δύο ρεπόρτερ που αποκάλυψαν το Watergate, οι αναλυτές της CIA είχαν στα χέρια τους ήδη από τις πρώτες μέρες τις δορυφορικές φωτογραφίες με τους μαζικούς τάφους, χιλιάδες απ’ αυτές, αλλά ποτέ δεν είχαν ξεκινήσει να τις ‘σκανάρουν’ για να αποκαλύψουν τις πληροφορίες που έκρυβαν, μέχρι που ένας επιζών, μεταξύ 30 Ιουλίου και 1 Αυγούστου, περιέγραψε στον Αμερικανό Υφυπουργό Εξωτερικών John Shattuck τι είδε να συμβαίνει στo ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba.
Σε αυτό ακριβώς το γήπεδο.
Περιοχή Nova Kasaba, στις 06 Ιουλίου 1996. Ενας ακόμη μαζικός τάφος. Η φωτογραφία προέρχεται από το ICTY και έχει λεζάντα «One of the graves at Nova Kasaba during an initial probe of the grave». Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Οπως οι συγκεκριμένοι που εικονίζονται στη φωτογραφία. Διόλου απίθανο να είχαν πάρει φωτογραφίες και από τους συγκεκριμένους εκτελεσμένους αιχμαλώτους. Στις υπηρεσίες forensics και διερεύνησης μαζικών τάφων υπάρχουν λεπτομερείς φάκελοι με όλα τα στοιχεία για κάθε θύμα χωριστά. Η ερώτηση παραμένει η ίδια: Θα ρωτήσει ποτέ κάποιος τους Ελληνες της ΕΕΦ τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό και τι είδαν;;;
Πηγές και σχετικά κείμενα:
– David Rohde, Endgame: The Betrayal and Fall of Srebrenica, Europe’s Worst Massacre Since World War II, Penguin, 2012
– David Rohde, Evidence Indicates Bosnia Massacre, The Christian Science Monitor, 18/08/1995 http://www.csmonitor.com/1995/0818/18012.html
– Human Rights Watch/Helsinki, Bosnia and Herzegovina, The Fall of Srebrenica and the Failure of UN Peacekeeping, Volume 7, No. 13 , Οκτώβριος 1995
– Richard Butler, Srebrenica military narrative Operation Krivaja 95 [Revised], ICTY, 01/11/2002
$$$ Τι γνωρίζει η ελληνική κοινή γνώμη, μέχρι σήμερα. Δημόσιες ομολογίες και επίσημες εκθέσεις που κάνουν λόγο για συμμετοχή των Ελλήνων της ΕΕΦ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα
Είδαμε τεκμηριωμένα την εμπλοκή των άμεσων προϊσταμένων της ΕΕΦ Παντούρεβιτς, Obrenovic και Μπάγιαγκιτς και των μονάδων τους Zvornik Brigade και Vlasenica Brigade σε όλη την διάρκεια της επιχείρησης κατάληψης της πόλης και της εξόντωσης του πληθυσμού της Σρεμπρένιτσα, και ειδικότερα στο στρατόπεδο Nova Kasaba, εκείνη την ημέρα που ξεκίνησε η συστηματική εξολόθρευση. Μένει να δούμε τι ακριβώς έκαναν οι Ελληνες εθελοντές.
Ο κ. Βιτάλης, το 2009, όντας τότε εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος ΠΑΜΜΕ των Παπαθεμελή-Ζουράρι (Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο), στο κείμενο με το οποίο συνόδεψε τη μήνυσή του ενάντια στον κ. Τάκη Μίχα, φαινόταν σίγουρος πως «κανείς από τους Ελληνες εθελοντές, δεν συμμετείχε στις μάχες μέσα ή γύρω από την πόλη αυτή». Αντιθέτως, -συνεχίζει-, «οι Ελληνες εθελοντές, συνέχισαν να κρατούν το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, ανατολικά της πόλης Βλασένιτσα» [Σ.Σ.: Εκεί που ήταν η βάση των Ελλήνων της ΕΕΦ και εκεί που ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι και γίνονται μαζικές κηδείες, με τις τελευταίες δέκα μόλις τον περασμένο Απρίλιο, εδώ βίντεο με ρεπορτάζ, στο 01.10′].
Τα πράγματα, όμως, δεν έγιναν έτσι, και θα το αποδείξουμε αυτό στη συνέχεια.
Ας εξετάσουμε πρώτα τις διεθνείς εκθέσεις για την συμμετοχή Ελλήνων παραστρατιωτικών, με όλες τις σχετικές αναφορές, για να προχωρήσουμε τάχιστα στα νέα στοιχεία που από το XYZ Contagion έρχονται στο φως για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Πιθανόν, οι αναγνώστες που ενδιαφέρονται για το θέμα να έχουν διαβάσει πολλές φορές (με την μέθοδο της αναπαραγωγής διά του copy/paste) κάποιες φράσεις όπως:
«Σχετικά με την παρουσία Ελλήνων παραστρατιωτικών στη Σρεμπρένιτσα, η ολλανδική έκθεση αναφέρει ότι ‘ένα τμήμα Ελλήνων εθελοντών παρείχε υποστήριξη στον στρατηγό Μλάντιτς και ήταν μέρος του Σώματος Ντρίνα’. Οι Βόσνιοι υπέκλεψαν ένα τηλεφωνικό μήνυμα από τον σερβοβοσνιακό στρατό, στο οποίο Ο Μλάντιτς ζητά από τον υφιστάμενό του ‘να αναρτηθεί η ελληνική σημαία για τους Ελληνες που πολέμησαν μαζί μας’. Μια υποκλοπή τηλεφωνικής συνομιλίας ανάφερε ότι ‘Ελληνες ύψωσαν τη σημαία για προπαγανδιστικούς λόγους’».
Η αλήθεια είναι ότι ενδεχομένως κανείς από τους Ελληνες αρθρογράφους και δημοσιολογούντες δεν πρέπει να έχει διαβάσει την έκθεση, της οποίας τα στοιχεία στα αγγλικά είναι τα εξής [Σ.Σ.: Παραθέτουμε τόσο την ολλανδική έκδοση των 3.368 σελίδων, όσο και την αγγλική σε τέσσερα τμήματα και ξεχωριστά τα παραρτήματα, στο σχετικό λινκ με όλα τα υλικά και τα ντοκουμέντα του παρόντος άρθρου]:
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (J.C.H. Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, B.G.J. de Graaff, A.E. Kersten, P.C.M. Koedijk, D.C.Ι. Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica, A ‘safe’ area, Reconstruction, background, consequences and analyses of the fall of a Safe Area, Amsterdam, 2002
Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι αυτές τις συγκεκριμένες φράσεις εμείς δεν τις βρήκαμε στην έκθεση των 3.368 σελίδων [Σ.Σ.: Λένε πολλοί λ.χ. «οι Βόσνιοι υπέκλεψαν τηλεφωνικό μήνυμα» (;;;)· όμως αυτό δεν τεκμηριώνεται: Οι δυτικοί υπέκλεψαν συνομιλίες ασυρμάτων, και όχι οι Βόσνιοι]. Σύμφωνα με τη δική μας έρευνα, οι φράσεις αυτές προέρχονται από δηλώσεις του καθηγητή C. Wiebes, του ενός από τους συνολικά 11 συγγραφείς του ντοκουμέντου του Ολλανδικού Ινστιτούτου Πολεμικής Τεκμηρίωσης NIOD.
Σαν υποσημείωση εδώ, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως αυτές οι φράσεις, για τις οποίες δεν γνωρίζουμε ασφαλώς πότε και από ποιους ξεκίνησαν, αλλά πιθανότατα πρόκειται για εκτιμήσεις και συμπεράσματα κυρίως Αγγλων δημοσιογράφων από αγγλικές μεγάλες εφημερίδες, σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα του διαδικτύου (ούτως ειπείν, δεν ελέγχω τις πηγές και παίρνω σαν δεδομένο ό,τι γράφεται ον-λάιν και ό,τι βγαίνει στις μηχανές αναζήτησης σαν το google), λόγω της συνεχούς επανάληψης, θεωρούνται πλέον γεγονότα αναμφισβήτητα, κι από εκεί βρίσκουν τον δρόμο τους σε σοβαρά εγχειρήματα όπως η Wikipedia, κι από ‘κει και μετά, μπορούν να βρεθούν οπουδήποτε, ακόμα και σε βιβλία και σε άλλα σημαντικά κείμενα.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι πολλές φορές πιο αποκαλυπτικό. Για την ακρίβεια, αναφέρεται πως:
«Ο υποδιοικητής του Dutch Battalion, ταγματάρχης R.A. Franken και Ολλανδοί Κυανόκρανοι παρατήρησαν ότι ο τακτικός σερβοβοσνιακός στρατός με τις επαγγελματικές στολές που είχε προωθηθεί από το Βορρά τις πρώτες μέρες είχε αντικατασταθεί από δεύτερης και τρίτης υποστάθμης αποβράσματα. Πολλοί Ολλανδοί Κυανόκρανοι είδαν τύπους σε στυλ Rambo, που ανήκαν σε διάφορα παραστρατιωτικά αποσπάσματα. Είδαν, συγκεκριμένα, άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’, και, επίσης, έναν στρατιώτη από τους ‘Λευκούς Αετούς’ του Σέρβου εθνικιστή Βόγιτσλαβ Σέσελι. Μαυροβούνιοι και Ελληνες μισθοφόροι βρίσκονταν ανάμεσα στα στρατιωτικά αποσπάσματα που αναπτύχθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή του Potocari»
«The notion that all VRS troops on the spot followed uniform guidelines does not seem tenable. In that context, the composition of the units operating in Potocari is important. Franken and many other Dutchbat members noticed that the professional-looking troops who moved in from the north on July 12 were replaced by ‘second and third-echelon scum’ fairly soon after that. Many Dutchbat soldiers talked about ‘Rambo types’, who belonged to various paramilitary units. They saw many Drina Wolves, in particular, but one soldier also recognised White Eagles from the Serb nationalist Seselj. Montenegrins and even Greek mercenaries were also found among the soldiers who spread all over Potocari».
In dat verband is de samenstelling van de eenheden die in Potocari
opereerden van belang. Franken, en zeer vele Dutchbatters met hem, constateerden dat de
professioneel ogende troepen die vanuit het noorden op 12 juli binnentrokken, al vrij snel
daarna werden afgelost door ‘het tweede en derde echelon tuig’. Veel Dutchbatters spraken
over ‘Rambo-types’ die deel uitmaakten van uiteenlopende paramilitaire eenheden. Er
werden vooral veel Drina Wolven gezien, maar er was ook iemand die Witte Adelaars van de
Servische nationalist Seselj herkende. Ook bevonden zich Montenegrijnen en zelfs Griekse huurlingen onder de soldaten die zich over Potocari verspreidden.
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2669
Σελίδα 2269 της ολλανδικής έκδοσης της έκθεσης του NIOD: «Ολλανδοί Κυανόκρανοι είδαν αποβράσματα που είχαν αντικαταστήσει τον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό με τις επαγγελματικές στολές, και είδαν επίσης και τύπους σε στυλ Rambo, που ανήκαν σε διάφορα παραστρατιωτικά αποσπάσματα. Είδαν, συγκεκριμένα, άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’ (‘Drina Wolves’), και, επίσης, έναν στρατιώτη από τους ‘Λευκούς Αετούς’ (‘White Eagles’) του Σέρβου εθνικιστή φασίστα Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj). Μαυροβούνιοι και Ελληνες μισθοφόροι βρίσκονταν ανάμεσα στα στρατιωτικά αποσπάσματα που αναπτύχθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή του Potocari». Στην πραγματικότητα, οι παρόντες παραστρατιωτικοί ήταν επίσης (εκτός από τους παραπάνω) και μέλη από τους ‘Τίγρεις’ του Αρκάν και από τη Διμοιρία Bijeljina (1st Bijeljina Platoon) του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (10th Sabotage Detachment) των Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic -εύκολα τους μπερδεύει κανείς λόγω των πολυτελών στολών τους-, συν οι Ελληνες εθελοντές.
Αλλο ένα απόσπασμα από την έκθεση του ολλανδικού NIOD, σύμφωνα με το οποίο οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ εθεάθησαν στη Σρεμπρένιτσα μαζί με 200-300 από τους παραστρατιωτικούς ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, και τον ίδιο τον Αρκάν.
«Moreover, a detachment of Greek volunteers formed part of the Drina Corps. There were possibly also two to three hundred Arkan Tigers involved, who were under the control of the Serbian Ministry of Foreign Affairs. A Medecins Sans Frontieres worker was certain that she saw Arkan together with Mladic after the fall in Srebrenica. Mladic had taken the opportunity to ask Arkan if he wanted to introduce himself to Medecins Sans Frontieres. Unlike in 1992, however, she saw no actions of Arkan Tigers.
Verder maakte een detachement Griekse vrijwilligers deel uit van het Drina-korps.
Mogelijk waren er ook twee tot driehonderd Arkan Tijgers betrokken, die onder controle stonden
van het Servische ministerie van Buitenlandse Zaken. Een medewerkster van Medicins Sans Frontieres
was er zeker van na de val Arkan samen met Mladic in Srebrenica te hebben gezien.
Mladic had bij die gelegenheid Arkan gevraagd of hij met Medicins Sans Frontieres
wilde kennis maken. Anders dan in 1992 had zij echter geen acties van Arkan Tijgers gezien».
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2071
– Interview Emira Selimovic, 21/10/1998. http://www.juliagorin.com/images/niod/p3_c05_s011_b01.html#_ftn13
Σελίδα 2071 της ολλανδικής έκδοσης της έκθεσης του NIOD: Οι ‘Γιατροί Χωρίς Σύνορα’ είδαν παραστρατιωτικούς του Αρκάν και άλλοι δυτικοί είδαν μέλη του 10th Sabotage Detachment των Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, και Ελληνες εθελοντές (παραστρατιωτικούς).
Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση αυτή, η συμμετοχή Ελλήνων παραστρατιωτικών στη Σρεμπρένιτσα είναι αδιαμφισβήτητη, έστω και αν οι Ολλανδοί στρατιώτες -πολύ σωστά- αναφέρονταν σε ‘παραστρατιωτικά αποβράσματα’ (ή ίσως, λόγω αυτού).
Ανακεφαλαιώνοντας, στην πραγματικότητα, οι παρόντες παραστρατιωτικοί σε ολόκληρη την περιοχή του Potocari ήταν άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’, άνδρες από τους ‘Λευκούς Αετούς’ του Σέσελι, άνδρες από τους ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, η Διμοιρία Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ των Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic -εύκολα τους μπερδεύει κανείς λόγω των πολυτελών στολών τους-, και φυσικά η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά. Ολος ο καλός ο κόσμος.
Σημαντικές είναι και οι δημόσιες ομολογίες τους για τη δράση τους στη Σρεμπρένιτσα. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι έβγαλαν φωτογραφίες κατά την εισβολή της Σρεμπρένιτσα, όπως λ.χ. αυτές που παρουσιάσαμε στην αρχή, όμως σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, οι εθελοντές είχαν φωτογραφηθεί και με Σέρβους αξιωματικούς στα ερείπια της πόλης.
Το γεγονός πως Ελληνες μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα και ύψωσαν τις ελληνικές σημαίες, το έχουν παραδεχτεί δημόσια πολλά μέλη της ΕΕΦ. Πρώτα, ο εθελοντής Κυριάκος Καθάριος από την Καβάλα, ο μόνος ίσως για τον οποίο μπορεί κανείς να υποθέσει ότι δεν εμφορείτο από χρυσαυγίτικα σκληρά εθνικοσοσιαλιστικά αισθήματα, όταν πήρε την απόφαση να πάει εκεί, τον Δεκέμβριο του 1994. Μάλλον με ‘ρομαντικό πατριώτη’ έμοιαζε περισσότερο (για το με τι μυαλά γύρισε, δεν βάζουμε και το χέρι μας στο Ευαγγέλιο), και ήταν αυτός που εκείνη τη μέρα μίλησε τηλεφωνικά με τους πρώην συμμαχητές του, και εκείνος που έδωσε το ρεπορτάζ στην εφημερίδα Εθνος (σκηνές από βίντεο εδώ, με τον Καθάριο να εξηγεί εδώ, στο 01.11′), εκείνο το πασίγνωστο με τη φωτογραφία αρχείου με τον Κάρατζιτς και τους εθελοντές στο Πάλε, το Πάσχα του 1995, όταν είχε τιμήσει τέσσερα μέλη της ΕΕΦ με το μετάλλιο με τη διάκριση του «Λευκού Αγγέλου». Ας το δούμε, έτσι για να υπάρχει κι αυτό:
«Υψωσαν την ελληνική σημαία στην Σρεμπρένιτσα, Εθνος 13/07/1995
Τέσσερις σημαίες υψώθηκαν προχθές το βράδυ στα ερείπια της ορθόδοξης εκκλησίας στη Σρεμπρένιτσα. Η σερβική, η ελληνική, η σημαία της Βεργίνας και του Βυζαντίου. Κυματίζουν μαζί, δίπλα δίπλα, και είναι η απόδειξη της αγάπης και της αλληλεγγύης των δύο λαών, της ευγνωμοσύνης των Σέρβων στρατιωτών για τη βοήθεια των Ελλήνων εθελοντών που πολεμούν κοντά τους. Στο πλευρό των Σέρβων στο μέτωπο της Σρεμπρένιτσα βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή δέκα από τους Ελληνες που πολεμούν στη Σερβία: ο Αντώνης Μήτκος (διοικητής της ΕΕΦ), ο Τρύφων Βασιλειάδης (υποδιοικητής), ο Σπύρος Τζανόπουλος, ο Γ. Λυμπερίδης, ο Κ. Κυριακίδης και ο Ελληνορουμάνος Αννα Φρορίν. Προχθές τη νύχτα πανηγύρισαν μαζί με τους Σέρβους φαντάρους την υποχώρηση των κυανόκρανων από τη Σρεμπρένιτσα, που σήμανε τον πλήρη έλεγχο της πόλης από τους Σέρβους, ενώ αμέσως μετά τη νίκη, ύψωσαν τις σημαίες και τραγούδησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, τους εθνικούς ύμνους και των δύο χωρών. Ο κίνδυνος από τους συνεχείς βομβαρδισμούς ήταν μεγάλος, αλλά οι Ελληνες, όπως δήλωσε ο εθελοντής Γιώργος Μουρατίδης, είναι όλοι καλά. Από την αρχή του πολέμου περισσότεροι από 100 Ελληνες έχουν βρεθεί στα μέτωπα της Βοσνίας. Για οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με τους εθελοντές που πολεμούν στη Σερβία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στον Κυριάκο Καθάριο, στο τηλέφωνο 031-33**** και στον Γιώργο Μουρατίδη στο τηλέφωνο 01-5618***
Λεζάντα: Οι Ελληνες εθελοντές που πολεμούν στη Bοσνία ύψωσαν και την ελληνική σημαία στη Σρεμπρένιτσα και Φωτογραφία αρχείου: Οι Ελληνες εθελοντές με τον P. Kάραζιτς.
– Πηγή: Υψωσαν την ελληνική σημαία στην Σρεμπρένιτσα, Εθνος, 13/07/1995
Το κλασικό δημοσίευμα της εφημερίδας Εθνος, δύο μέρες μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα, με την φωτογραφία αρχείου από την βράβευση τεσσάρων μελών της ΕΕΦ στο Πάλε, τρεις μήνες πριν, το Πάσχα του 1995. Ολοι νομίζουν ότι η φωτογραφία είναι κατά (ή λίγο μετά) την κατάληψη της πόλης. Λάθος, είναι από τρεις μήνες πριν.
Το 2005, επιβεβαιώνει ο Γιώργος Μουρατίδης την ελληνική θριαμβευτική είσοδο της ΕΕΦ στην πόλη με τους πολύ λίγους εναπομείναντες κατοίκους, που σύντομα όλοι είχαν γίνει πτώματα:
«Μια ελληνική φρουρά ανιχνευτών έλαβε μέρος στη μάχη της Σρεμπρένιτσα. Είχαν όλοι πολύ συγκεκριμένες αρμοδιότητες».
Ισχυρίζεται επίσης, χωρίς να αρνείται τις σφαγές («τα έκτροπα», κατ’ αυτούς) ότι:
«Οι εθελοντές δεν συμμετείχαν σε έκτροπα.
Εκτροπα έγιναν. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Δεν στρουθοκαμηλίζουμε. Οι σφαγές δεν μπορεί να έγιναν από τον τακτικό στρατό. Τα αμιγώς στρατιωτικά σώματα δεν κινήθηκαν καθόλου. Υπήρχαν όμως άλλες περιφερειακές δυνάμεις, πολιτοφύλακες, μιλίτσια και άλλοι. H στρατιωτική και η πολιτική αστυνομία είχε αναλάβει τη φύλαξη δρόμων, τη συνοδεία αμάχων ή αιχμαλώτων. Ο τακτικός στρατός, υπό τις διαταγές του οποίου ήταν και οι Ελληνες εθελοντές, δεν μπορεί να συμμετείχε σε έκτροπα. Εχω την αίσθηση ότι δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν διότι ανήκαν σε κομμάτι του τακτικού στρατού, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες».
– Πηγή: Βασίλης Νέδος, ό.π.
Πόσο ‘γελασμένος’ είναι. Και που να ήξερε ότι ο ‘φιλέλλην’ Σερβοβόσνιος που είχαν για διοικητή, ότι τους έδωσε εν ψυχρώ. Προκειμένου να ελαφρύνει τη δική του θέση και τη θέση του Κάρατζιτς, δεν δίστασε να τους καρφώσει δίχως ενδοιασμούς.
— $$$ Οι επιβαρυντικές για την ΕΕΦ καταθέσεις του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, υπέρ Παντούρεβιτς το 2009 και υπέρ Κάρατζιτς το 2013
Ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς κατέθεσε αρκετές φορές, σαν μάρτυρας υπεράσπισης πολλών Σέρβων κατηγορούμενων για εγκλήματα πολέμου, τόσο στο δικαστήριο της Χάγης ΔΠΔΧΓ, όσο και στο βοσνιακό αντίστοιχο δικαστήριο. Πάντοτε, ξεκινούσε την κατάθεσή του ζητώντας άδεια από τον Πρόεδρο να εκφωνήσει μια ‘ευχή’ και μια προσευχή προς τον Θεό για να τον βοηθήσει δήθεν «να μην βγει ψέμα από το στόμα του»:
«The true Lord support us with the force of your holy spirit. Let me not testify falsely. Avert a false word from my tongue. Glory to you, Lord».
Αυτό δεν τον εμπόδιζε, βέβαια, να φορτώνει το δικαστήριο με εκατομμύρια ‘χριστιανικά’ ψέματα και να προσπαθεί να παραπλανά τους δικαστές με άπειρα τεχνάσματα και ταχυδακτυλουργίες. Ομως, η αλήθεια βγαίνει, έστω και μέσα απ’ τις αλχημείες του Μπάγιαγκιτς. Ας τις δούμε αναλυτικά, αφού μας ενδιαφέρουν. Και αυτό γιατί, προσπαθώντας ο Μπάγιαγκιτς να ελαφρύνει τη θέση των προϊσταμένων του, καρφώνει τις κινήσεις και την την δράση των δικών μας καμαριών.
Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, 09 Μαρτίου 2009. Ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) καταθέτει υπέρ του αντισυνταγματάρχη το 1995 Βίνκο Παντούρεβιτς (Vinko Pandurevic), διοικητή της αιμοσταγούς Ταξιαρχίας Ζβόρνικ (Zvornik Brigade) κατά τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, ενός εκ των πρώτων καταδικασμένων τελεσίδικα για εγκλήματα πολέμου.
Στην κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς, Vujadin Popovic, Milan Gvero κά (‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’), 09/03/2009, μαθαίνουμε για τις κινήσεις του και για τις κινήσεις των συνοδών του, στις 11/07/1995:
Την πρώτη μέρα της κατάληψης, λοιπόν, επισκέφτηκε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Vlasenica, Milici, Konjevic Polje, Bratunac), αν και «δεν θυμάται» με ποιους ακριβώς είχε πάει στην μακάβρια αυτή περιοδεία του με το προσωπικό του αυτοκίνητο. Στην πραγματικότητα, το δικαστήριο ενδιαφερόταν να μάθει αν τα ταξίδια του Μπάγιαγκιτς αυτές τις πρώτες μέρες είχαν σκοπό να βρεθούν εκείνοι οι κατάλληλοι χώροι που θα χρησιμοποιούνταν προσωρινά για την κράτηση των αιχμαλώτων μέχρι την εκτέλεσή τους, όπως είχε συμβεί και με ένα άλλο αυτοκίνητο της ίδια ταξιαρχίας:
«By July 13th at the latest, members of the Zvornik Brigade’s command were already engaged in searching for places to serve as detention centers for the Muslims of Srebrenica […] The car went on a series of trips to places that were used to hold prisoners and was assigned to three members of the Zvornik Brigade’s Military Police». http://www.srebrenica-mappinggenocide.com/en/10/11-2/
Q. What type of car did you drive?
A. A Golf. My own Golf.
Q. Do you remember the registration plates?
A. No.
Q. Did you put any fuel in the car before you left?
A. No. The car was full, I think.
Q. Was anyone with you?
A. My older son.
Q. What about Zoran Sekulic? Was he with you?
A. Possibly. I don’t know whether he was. He sometimes drove me. He was a driver in the brigade, not in the corps, and sometimes he would drive me. And at that particular occasion, I don’t know if it was me and my son -it is possible that that person, the driver went with us.
Q. What about Stevan Stevanovic? Did he go with you?
A. I don’t think so, not on that occasion, no.
Q. What about Mile Kosoric?
A. Mile Kosoric was the brigade commander. How would you expect him to come with me?
Q. Okay. What route did you take?
A. Vlasenica, Milici, Konjevic Polje, Bratunac.
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς, Vujadin Popovic, Milan Gvero κά (‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’), 09/03/2009 http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm
Στην ίδια δίκη, μαθαίνουμε για τις κινήσεις του και τις κινήσεις των συνοδών του, δυο μέρες μετά, στις 13/07/1995:
Την τρίτη μέρα της σφαγής (ή ίσως την τέταρτη, λέει για να παραπλανήσει το δικαστήριο) παραδέχεται ότι πήγε πάλι στη Σρεμπρένιτσα και στο Potocari «από περιέργεια», ότι είδε σερβοβοσνιακό στρατό και αξιωματικούς εκεί, ότι είδε επίσης Μουσουλμάνους συγκεντρωμένους, ότι είδε λεωφορεία από αυτά με τα οποία μετέφεραν τους άοπλους για εκτέλεση, ότι είδε τους αιχμαλώτους να ανεβαίνουν στα λεωφορεία, αλλά λέει ότι δεν πρόσεξε καθόλου αν οι τσέτνικ διαχώριζαν τους άνδρες από τα γυναικόπαιδα και αν τους φόρτωναν σε οχήματα για να τους μεταφέρουν αλλού.
Q. Did you go anywhere that day? Did you leave Vlasenica?
A. I can’t remember. Either on that day or on the following day I went to Srebrenica, but I can’t remember exactly when.
Q. And what was your purpose in going to Srebrenica?
A. My best man and I went there, out of curiosity. We wanted to see what Srebrenica looked like from inside
Q. And what did you see there?
A. The town was deserted. It was empty. It looked ghastly. All the buildings were covered with smoke, and there were logs and woods on the roads, and there were some elderly people roaming around the town. There were some soldiers as well. That’s what I saw.
Q. Did you go to Potocari?
A. I passed through Potocari, yes.
Q. And what did you see there?
A. There were people in Potocari. On both sides of the road were soldiers and police and UNPROFOR soldiers and people. Yes, I did pass through there.
Q. Did you see any VRS officers there?
A. No. I did not stay any time there. I just passed through.
Q. Did you see Muslims there? Is that the people you were describing on either side of the road?
A. Yes. Muslims in Potocari, yes.
Q. Were there buses there?
A. At that time?
Q. Yes.
A. Yes, there were.
Q. And what was happening? Were the Muslims being put on the buses?
A. As we were passing through, I could see people getting on the buses.
Q. Could you see the men being separated from their families before they were getting on the buses?
A. No. We slowed down. We moved slowly. We passed by and we looked. I did look at the people, but I did not see anyone being separated. I did not see it there.
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς, Vujadin Popovic, Milan Gvero κά (‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’), 09/03/2009 http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm
Για την επόμενη ημέρα, στις 14/07/1995:
Παραδέχεται ότι αυτός και οι συνοδοί του ταξίδεψαν μέχρι το Πάλε για την συνάντηση με τον Κάρατζιτς και καταθέτει ότι είδε τον ηγέτη των Σερβοβόσνιων μόνο για ένα λεπτό. Αποδεικνύεται ότι πάλι λέει ψέματα. Με την ευκαιρία ‘θυμάται’ ξανά ότι τα λεωφορεία με τους άοπλους άνδρες προς εκτέλεση, τελικά τα είχε δει στις 13 Ιουλίου, και όχι στις 14 -κάτι πολύ σημαντικό, όπως θα αποδειχτεί τέσσερα χρόνια αργότερα, στην επόμενη κατάθεσή του υπέρ του Κάρατζιτς:
Q. Sir, this is Radovan Karadzic’s appointment diary for 1995, which was obtained when he was arrested last year. On 14 July, we can see two entries with your name. The first is call Zvonko Bajagic, and the second is a meeting between you and President Karadzic between 12.35 a.m. on the morning of the 15th and 1.25 a.m. Earlier, you told us that you met with the president for about a minute. That’s a 50-minute meeting, isn’t it, sir?
A. Which day?
Q. The last entry on the 14th.
MR. MITCHELL: Sorry, we need to scroll down. The last entry on that page.
THE WITNESS: [Interpretation] Yes, I can see it.
MR. MITCHELL:
Q. Sir, my question was, earlier today you testified that when you met with President Karadzic he was very angry, and you stayed there for about a minute.
A. That was the evening of the 13th, and this is the 14th.
Q. Sir, you told us, you testified under oath that you went to Pale the following day after the day that you went to Srebrenica. You went so Srebrenica on the 13th; you went to Pale on the 14th. This is what President Karadzic’s appointment diary says on the 14th.
A. When you asked me the next day, I thought the next day after the patron saints day, which would be the 13th, and this is the 14th, because my sighting of those buses taking people somewhere was on the 13th, as I have already said.
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς, Vujadin Popovic, Milan Gvero κά (‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’), 09/03/2009 http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 13/07/2013, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς καταθέτει υπέρ του Κάρατζιτς, φορώντας το ίδιο καπέλο Sajkaca όπως στη Βλασένιτσα το 1992 (μια φωτογραφία που οι εισαγγελείς του ΔΠΔΧΓ καταχώρησαν σαν τεκμήριο), και κρατώντας ένα ορθόδοξο προσευχητάρι-κομποσκοίνι.
Περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), κοντά στη Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρίσκεται η αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος καταγωγής του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), 30 Σεπτεμβρίου 1992. Στη φωτογραφία ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ομιλία κατά την διάρκεια της μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι. Ο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον ηγέτη των Σερβοβόσνιων, με το χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca.
Το σημαντικό εδώ, μεταξύ άλλων, είναι ότι ο Μπάγιαγκιτς λέει για πρώτη φορά την αλήθεια, αλλά μόνο σε επιμέρους θέματα. Στην προηγούμενη κατάθεσή του, του 2009 υπέρ Παντούρεβιτς, προσπάθησε να παραπλανήσει το δικαστήριο, πως δήθεν δεν θυμόταν καλά ποια ακριβώς μέρα έγινε ποιο γεγονός. Τέσσερα χρόνια μετά, και ο Μπάγιαγκιτς έπαθε αυτό που παθαίνουν πάντοτε όλοι οι ψεύτες. Δεν θυμόταν τα ψέματά του, έπεσε σε αντιφάσεις και διέψευσε τον εαυτό του, δίνοντας έτσι στο δικαστήριο την πλήρη δυνατότητα να καταλάβει τι ήταν αυτό που ήθελε να κρύψει και για ποιο λόγο.
Βλέπετε, οι ψεύτες πρέπει να θυμούνται με μεγάλες λεπτομέρειες τουλάχιστον δύο ή και παραπάνω ιστορίες: τόσο την πραγματική εκδοχή των γεγονότων, όσο και την ψεύτικη εκδοχή ή εκδοχές. Πρέπει να θυμούνται, με λίγα λόγια, όλα τα ψέματα που έχουν πει, και με τις λεπτομέρειες που είχαν χρησιμοποιήσει κάθε φορά. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο για τον ανθρώπινο νου, κι αυτός είναι ο λόγος που το ψέμα πάντοτε αποκαλύπτεται: Ο ψεύτης μοιραία θα πέσει σε αντιφάσεις, κάποια στιγμή. Ενώ όποιος λέει την αλήθεια δεν αντιμετωπίζει τέτοιον κίνδυνο. Δεν χρειάζεται να θυμάται τίποτε απολύτως· απλά έχει στη μνήμη του τα γεγονότα έτσι όπως συνέβησαν και έτσι όπως τα θυμάται, και όποτε χρειαστεί, λέει απλά αυτό που ξέρει.
Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, 10/07/2010. Ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς καταθέτει υπέρ του Κάρατζιτς φορώντας το ίδιο καπέλο Sajkaca όπως στη Βλασένιτσα το 1992 και όπως στη Σρεμπρένιτσα το 1995, και κρατώντας ένα ορθόδοξο προσευχητάρι-κομποσκοίνι.
Ο Μπάγιαγκιτς, λοιπόν, έχοντας ξεχάσει τι ακριβώς είχε περιγράψει 4 χρόνια πριν, προχωράει στην εξιστόρηση νέας εκδοχής των γεγονότων και των ημερομηνιών. Με την πιεστική αντεξέταση των δικαστών, υποχρεώνεται τελικά να πει αυτά τα πράγματα που θα προτιμούσε να μην έλεγε ποτέ μπροστά στους δικαστές του ΔΠΔΧΓ. Καταθέτει ξεκάθαρα ότι βρέθηκε στο ποδοσφαιρικό γήπεδο στην περιοχή Nova Kasaba, εκεί όπου συνέβησαν οι περισσότερες και οι αγριότερες μαζικές εκτελέσεις (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 03.39′) και ότι δεν ήταν απλά περαστικός με το αυτοκίνητο, όπως είχε πει το 2009. Καταθέτει, επίσης, ότι σταμάτησε εκεί και ότι συνομίλησε με συγκεκριμένους ανώτερους αξιωματικούς του σώματος στρατού του, και όχι ότι είδε τυχαία κάποιους Σερβοβόσνιους στρατιώτες και κάποιους Κυανόκρανους, όπως είχε πει το 2009. Καταθέτει και ότι είδε καθαρά χιλιάδες αιχμαλώτους να κάθονται στο γρασίδι περιμένοντας την εκτέλεσή τους.
Και, τέλος, καταθέτει κάτι εκπληκτικό (για εμάς τους Ελληνες πολίτες) το οποίο πρώτη φορά έρχεται στο φως:
Είχε μαζί του Ελληνες εθελοντές που τράβηξαν μάλιστα και φωτογραφίες απ’ το γήπεδο-σφαγείο!
Το γεγονός αυτό δεν καλύφθηκε ούτε από τα εξειδικευμένα ΜΜΕ που καλύπτουν τις δίκες της Χάγης. Λ.χ. δείτε πως το παρουσίασε η αξιόπιστη Deutsche Welle.
– ‘The first important thing was that you were in a football stadium in Nova Kasaba on 13 July 1995‘, began the trial prosecutor.
– ‘It’s not true. I was in a football stadium, but I just went by. We stopped briefly‘ replied the witness.
– ‘So, you were not alone. With you were two volunteers of the Vlasenica Brigade. At the football stadium at the time that a large number of captured Bosniaks was under guard.These volunteers, who were with you, they were in your area to help operation around Srebrenica?‘ he asked.
– ‘No, no way. They were with me just to keep me company. We went to Srebrenica out of curiosity, to see how it looks there, that Srebrenica, of which we have a lot of pain and sorrow suffered‘
Οι Ελληνες εθελοντές έβγαζαν φωτογραφίες στο γήπεδο αυτό από το οποίο πέρασαν πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες, ίσως, κρατούμενοι και αιχμάλωτοι. Ο Vujadin Popovic (ένας από τους ‘7 της Σρεμπρένιτσα’, μαζί με Παντούρεβιτς κά, για τους οποίους ο Μπάγιαγκιτς πήγε να καταθέσει σαν μάρτυρας υπεράσπισης), ο οποίος απαιτούσε την κάμερα και τις φωτογραφίες, ήταν ο Chief of Security του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού, δηλαδή ο δεύτερος πιο σημαντικός αξιωματικός μετά τον σωματάρχη, ο υπεύθυνος Ασφαλείας, και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 σε ισόβια κάθειρξη. Οσοι βρέθηκαν στο γήπεδο αυτό και έδωσαν αργότερα κατάθεση, όλοι μιλούσαν για ανθρώπους με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, γονατισμένους και τρομοκρατημένους, να περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ετσι εξηγείται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Popovic για τις φωτογραφίες. Ολόκληρος Αξιωματικός Ασφαλείας, υπεύθυνος για όλο το στράτευμα, τις στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, θα ασχολούνταν ποτέ με φωτογραφίες λ.χ. … τοπίων;;; Το ερώτημα είναι εύλογο: Μιλάμε, άραγε για τις ίδιες φωτογραφίες με σφαγμένους Μουσουλμάνους που βρέθηκαν στο σπίτι του Σπουργίτη το 2003;;;
Ο ρεπόρτερ της Deutsche Welle μιλάει απλώς για «κάποιους εθελοντές» που ήταν μαζί του, και δικαιολογημένα, αφού δεν τον ενδιαφέρει η εθνικότητα των συνοδών του Μπάγιαγκιτς, όπως ενδιαφέρει εμάς. Επρεπε να ανατρέξουμε στα πρακτικά της δίκης, για να αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια μας αυτό το εκπληκτικό γεγονός:
Q. Now, Mr. Bajagic, you said there were some other important things to be said. I want to ask you about three important things that you did on the 13th of July that aren’t in this particular paragraph of your statement about what you did on 13 July. Now, the first important thing that isn’t in your statement is that you were at the football field in Nova Kasaba on the afternoon of 13 July 1995, weren’t you?
A. This is not correct. I was not at the football pitch. I just passed along the road, and the football pitch was on the left-hand side. It’s a main road, and whoever passed along that road could see that the football pitch was there. I myself was not in the football pitch.
Q. Okay. But you stopped at the football pitch, didn’t you?
A. Yes, we did stop there just briefly.
Q. And when you say ‘we’. You’re talking about you and two group volunteers who were in your car; right?
A. Yes. We stopped there just briefly.
Q. Now, there were a lot of captured Muslims sitting on the football field at the time, weren’t there?
A. Yes, that’s correct.
Q. Okay. And the two group volunteers who were with you, they were there to assist in the Srebrenica operation; is that right?
A. No.
Q. But they were in your car and you were on your way to Srebrenica; right?
A. Well, you asked me a question about those two volunteers. Those two volunteers were not there to help with the operation in Srebrenica. They just kept me company. We were on our way to Srebrenica. We were curious to see that Srebrenica at the hand of whose inhabitants we suffered greatly.
Q. But they were soldiers, weren’t they? They were attached to the Vlasenica Brigade.
A. They were soldiers, volunteers, attached to the Vlasenica Brigade. They were Greeks.
Q. All right. Now, one of these volunteers had a camera, didn’t he?
A. Yes. One of them had a camera but not a film camera, a still-photo camera.
Q. And he took two or three photos of those prisoners, didn’t he?
A. Yes. He got out of the car and he took photos of those people who were in the stadium.
Q. Now, Lieutenant-Colonel Popovic was at the Nova Kasaba football field then, wasn’t he?
A. He was on the main road. He was standing right in front of our vehicle.
Q. And Lieutenant-Colonel Popovic was the assistant commander for security in your unit, right, in the Drina Corps?
A. Yes, that is correct.
Q. And so Mr. Popovic saw this Greek volunteer taking photos of the prisoners, and he came over and asked him what he was doing; is that right?
A. Yes, that is so.
Q. And then Popovic confiscated the camera with those photos of the prisoners on it.
A. Could you please repeat your question? I did not understand it the first time around.
Q. Certainly. Mr. Popovic saw the Greek volunteer taking photos of the prisoners, and he came over and confiscated that camera from the Greek volunteer; isn’t that right?
A. No, he did not confiscate it. He just drew my attention to the fact that that should not be done, that photos should not be taken and that we should give him that camera or that the film should be taken out and exposed to light so that the photos would be lost, but I told him, «Popovic, I give you my guarantee that those photos will never be seen by anybody or that they will be reproduced, so there’s no need for you to confiscate that camera from him».
Q. And did you make sure that those photos were exposed and would never be seen by anybody?
A. I have never seen them, never so far.
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 10/07/2013 http://www.ictytranscripts.org/trials/karadzic/130710ED.htm
Ο Vujadin Popovic (ένας από τους ‘7 της Σρεμπρένιτσα’, μαζί με Παντούρεβιτς κά, για τους οποίους ο Μπάγιαγκιτς πήγε να καταθεσει σαν μάρτυρας υπεράσπισης το 2009), ο οποίος απαιτούσε την κάμερα και τις φωτογραφίες, ήταν ο Chief of Security του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού, δηλαδή ο δεύτερος πιο σημαντικός αξιωματικός μετά τον σωματάρχη, ο υπεύθυνος Ασφαλείας, και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 σε ισόβια κάθειρξη.
Θυμίζουμε εδώ ποιες ήταν οι αυστηρές διαταγές του ίδιου του Μλάντιτς σχετικά με τη λήψη φωτογραφιών, φιλμ ή άλλων τεκμηρίων και σχετικά με την απόρρητη εμπιστευτικότητα της επιχείρησης: Δεν έπρεπε επ’ ουδενί να διαρρεύσει η παραμικρή πληροφορία για την δραστηριότητα των ανδρών του κατά την επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα:
Η παραδοχή είναι εκπληκτική. Ναι μεν ο Μπάγιαγκιτς αρνείται ότι οι Ελληνες εθελοντές ήταν εκεί «για να βοηθήσουν στις επιχειρήσεις» [Σ.Σ.: Αλίμονο, τι άλλο θα έλεγε;;;], αλλά βεβαιώνει ότι οι Ελληνες εθελοντές έβγαζαν φωτογραφίες στο γήπεδο στο οποίο εκείνη την στιγμή βρίσκονταν στοιβαγμένοι εκατοντάδες ή ίσως χιλιάδες κρατούμενοι και αιχμάλωτοι. Πόσοι απ’ τους κρατούμενους ήταν εκείνη τη στιγμή ζωντανοί και πόσοι νεκροί, μένει να διερευνηθεί, όπως θα πρέπει να διερευνηθεί ακόμα πιο πιεστικά αν και κατά πόσο έβαλαν το χεράκι τους αυτοί οι Ελληνες που «απλά κρατούσαν παρέα» στον Μπάγιαγκιτς εκείνες τις πιο κρίσιμες ώρες κορύφωσης του δράματος σε ολόκληρη την περίοδο του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Σε ανταπόκριση επίσημου πρακτορείου ειδήσεων της Republic Srpska, η οποία αναπαράγεται, μάλιστα, και από σερβική ιστοσελίδα αφιερωμένη στην υπόθεση και στην ‘αθωότητα’ του Κάρατζιτς, αναφέρεται πως η ακριβής φράση του Μπάγιαγκιτς προς τον Popovic, όταν προσπαθούσε να τον πείσει να μην κατάσχει τη φωτογραφική μηχανή του Ελληνα εθελοντή ήταν:
«Μην την παίρνεις την κάμερα, δεν θα υπάρξουν ίχνη των των λήψεων (‘shoot’) και το φιλμ θα καταστραφεί» («to ne bi trebalo da se radi, da ne bi ostalo traga o tom snimanju i da bi film trebalo da se osvijetli»), όπως μπορείτε να δείτε στη μαρκαρισμένη φράση, εδώ:
– Πηγή: Μπάγιαγκιτς: ‘Ο Κάρατζιτς δεν ήξερε τίποτε για τις εκτελέσεις στη Σρεμπρένιτσα‘ (Bajagic: ‘Karadzic nije znao za ubistva u Srebrenici‘), Agencije, 10/07/2013 http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Bajagic-Karadzic-nije-znao-za-ubistva-u-Srebrenici/lat/126179.html
Οσοι βρέθηκαν στο γήπεδο αυτό και έδωσαν αργότερα κατάθεση, όλοι μιλούσαν για ανθρώπους με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, γονατισμένους και τρομοκρατημένους, να περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ετσι εξηγείται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Popovic για τις φωτογραφίες. Ολόκληρος Αξιωματικός Ασφαλείας, υπεύθυνος για όλο το στράτευμα, τις στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, θα ασχολούνταν ποτέ με φωτογραφίες λ.χ. … τοπίων;;; Το ερώτημα είναι εύλογο: Μιλάμε, άραγε για τις ίδιες φωτογραφίες με σφαγμένους Μουσουλμάνους που βρέθηκαν στο σπίτι του Σπουργίτη το 2003;;;
Θυμίζουμε, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία της 20/11/2003, η έρευνα στο σπίτι του είχε αποκαλύψει δεκάδες (γύρω στις 80 έλεγε το ρεπορτάζ) φωτογραφίες από σφαγές αμάχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία και ο παλιός υφιστάμενος του Μπάγιαγκιτς Σπουργίτης, υποστήριζε ότι ο ίδιος «δεν ήταν παρών στους φόνους». Μήπως ήταν παρών κάποιος από τους φίλους του, όμως, συνεπώς, μήπως μιλάμε για το ίδιο σετ φωτογραφιών;;;
«Ψάχνοντας, όμως, δεν άργησαν να πέσουν πάνω σε ένα μικρό πακέτο από περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκανε και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια του εμφύλιου μίσους, από τα όπλα του ‘άλλου’ Θεού. Του ‘καλού’ … Αυτού που φιλοξένησε τότε και Ελληνες εθελοντές, αποφασισμένους να κάνουν πολλά ή και τα πάντα στο πλευρό των Σέρβων παραστρατιωτικών».
– Πηγή: Κώστας Κυριακόπουλος, Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές, Ελευθεροτυπία, 20/11/2003 https://archive.today/pC5vy#selection-321.0-308.6
Σε αυτό το σημείο της Βοσνίας, στην περιοχή Nova Kasaba της Σρεμπρένιτσα, όπου ανακαλύπτονται ακόμα μαζικοί τάφοι, βρέθηκαν μαζί με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες οι Ελληνες εθελοντές, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Αν, λέμε αν.
Αν μετά από αυτήν την συγκλονιστική παραδοχή του Σέρβου διοικητή της ΕΕΦ, πως οι Ελληνες εθελοντές διέσχισαν πολλά χιλιόμετρα σε δρόμους σπαρμένους με πτώματα, για να φτάσουν στο σφαγείο αιχμαλώτων και αόπλων της περιοχής Nova Kasaba, ενώ πέρασαν απ’ όλα τα θέατρα των μαζικών εκτελέσεων, για να βγάλουν φωτογραφίες για τις οποίες ενδιαφέρθηκε προσωπικά ο δεύτερος σημαντικότερος αξιωματικός τους Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκαν, αν ενδιαφέρεται κάποιος αξιωματούχος ή λειτουργός των τριών ή των τεσσάρων εξουσιών της χώρας μας, έστω να αρχίσει μια έρευνα γι’ αυτό το εξαιρετικής σημασίας γεγονός, που υπάρχει καταγεγραμμένο στα πρακτικά της δίκης του Κάρατζιτς στο ΔΠΔΧΓ, και αν μας επιτρέπεται να συνεχίσουμε: Κοιτάξτε λοιπόν, πόσο ενδιαφέρουσα γίνεται η υπόθεση (και συνεπώς, η ανακάλυψη της αλήθειας) στη συνέχεια, αν διαβάσουμε πιο προσεκτικά την κατάθεση του Σέρβου warlord:
Διαπιστώνουμε ότι τα ψέματα με τα οποία ο Μπάγιαγκιτς προσπάθησε να παραπλανήσει το δικαστήριο, αποδομήθηκαν πλήρως κατά την αντεξέταση από τον Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ:
Πρώτον, ο Μπάγιαγκιτς ‘ξέχασε’ να αναφέρει στην αρχική του κατάθεση (αυτήν που δίνουν όλοι οι μάρτυρες γραπτά προτού παραστούν για να απαντήσουν σε ερωτήσεις της έδρας) ότι την 13η Ιουλίου ήταν εκεί ακριβώς που συνέβησαν οι αγριότερες και μαζικότερες δολοφονίες, συνοδευόμενος από δύο γκρουπ Ελλήνων εθελοντών ή από δύο Ελληνες εθελοντές [Σ.Σ.: Δεν διευκρινίζεται, όπως είδαμε προηγουμένως· οι δικαστές μιλάνε για δύο γκρουπ, ενώ ο Μπάγιαγκιτς για δύο άτομα], στη Nova Kasaba.
Σε αυτό ακριβώς το γήπεδο:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Οψεις του ποδοσφαιρικού γηπέδου των 120 επί 100 μέτρων στη Nova Kasaba. Διακρίνονται και τα βαρέα όπλα των τσέτνικ, όπως ήταν πριν 20 χρόνια. Ο Ολλανδός αξιωματικός περιγράφει τι είδε εκεί: «Εκατοντάδες αιχμάλωτοι, γονατισμένοι και με τα χέρια στο σβέρκο ή δεμένα πίσω από την πλάτη, λίγο πριν εκτελεστούν». Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Δεύτερον, εκεί, λοιπόν, ακριβώς σε εκείνο το σημείο, και ακριβώς εκείνη την ώρα, υπήρξε συνάντηση μεταξύ Μπάγιαγκιτς, Μλάντιτς και του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura, όπως γράφτηκε με απολύτως σαφή τρόπο στα πρακτικά της 10/07/2013 του ΔΠΔΧΓ, και, μάλιστα, η συνάντηση αυτή καταγράφηκε σε βίντεο. Διά στόματος του εισαγγελέα:
«Second, on his arrival in Srebrenica that same day Bajagic met with Ratko Mladic, the VRS Main Staff commander, and Petar Salapura, the intelligence officer in the VRS Main Staff. That could be seen in the video recording shown in court».
– Πηγή: SENSE Agency, What ‘God-fearing’ President Karadzic knew about Srebrenica, (Κατάθεση Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, και για τις κινήσεις του, αυτού και των συνοδών του, στις 14/07/1995: «Πήγα από περιέργεια»), 10/07/2013
Τρίτον, λίγο αργότερα, στο σπίτι του στη Βλασένιτσα, Μπάγιαγκιτς και Μλάντιτς είχαν άλλη μια σημαντική συνάντηση με ένα εξόχως υψηλόβαθμο παράγοντα της Republika Srpska, με τον deputy police minister Tomislav Kovac. Το θέμα της συζήτησης θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο πέρα από τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα;;; Διά στόματος του εισαγγελέα και πάλι:
«First, the witness didn’t mention in his statement that as he travelled to Srebrenica on 13 July 1995 in the company of two Greek volunteers from the Vlasenica Brigade, he stopped by the football stadium in Nova Kasaba. A large number of men and boys from Srebrenica were detained in the stadium; they were later executed.
Second, on his arrival in Srebrenica that same day Bajagic met with Ratko Mladic, the VRS Main Staff commander, and Petar Salapura, the intelligence officer in the VRS Main Staff. That could be seen in the video recording shown in court.
Third, later that afternoon, in Bajagic’s house in Vlasenica Mladic met with the deputy police minister Tomislav Kovac. They had a drink and talked. The prosecution alleges that such contacts between high-ranking military and police officers show that Bajagic could learn from somebody that the mass executions of the prisoners from Srebrenica were either ongoing at the time, or were being prepared. Last and not least, Bajagic agreed with the prosecutor’s suggestion that he had learned about the murder of more than 1.000 Muslims in the Kravica farm hangar that took place on 13 July 1995 as early as the next day».
Τέταρτον, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς στις 14/07/1995 το βράδυ, ξημερώματα 15/07/2013, επισκέφτηκε τον Κάρατζιτς που βρισκόταν στο Πάλε και έκανε δηλώσεις όπως π.χ.αυτές, στην ισπανική εφημερίδα El Pais:
«Οι θύλακες ήταν κακή ιδέα. Είχαμε αυτή τη γη επί αιώνες. Γιατί πρέπει να δεχτούμε τους θύλακες, αν έχουμε ένα καλοσχηματισμένο κράτος;;; Οι μουσουλμανικοί θύλακες δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να εξαφανιστούν ή θα το κάνουμε εμείς καλύτερα με τη βία».
Ο Μπάγιαγκιτς συνοδευόταν, βεβαίως, από τους ίδιους «κάποιους φίλους που πήρε μαζί του απλά για να του κάνουν παρέα», όπως δήλωσε στο ΔΠΔΧΓ («they just kept me company»), και όπως είδαμε προηγουμένως. Σίγουρα δεν ήταν μια τυπική ανταπόδοση φιλοξενίας, την ώρα που δίπλα τους η κόλαση είχε κατεβεί στη γη. Μπάγιαγκιτς και Κάρατζιτς ήταν στενοί φίλοι και επισκέπτονταν ο ένας το σπίτι του άλλου συχνά. Ο Κάρατζιτς είχε βρεθεί πολλές φορές στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, δηλαδή στη βάση της μονάδας του, εκεί που περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους οι Ελληνες της ΕΕΦ (και εκεί που ακόμα και τώρα που μιλάμε ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι και γίνονται μαζικές κηδείες), όμως το συγκεκριμένο ταξίδι, μέσα στο μάτι του κυκλώνα, ακριβώς τις μέρες που παιζόταν η κορυφαία πράξη του βοσνιακού δράματος, και αυτή η συνάντηση μεταξύ του ανώτατου ηγέτη και διοικητή του σερβοβοσνιακού στρατού και του δεξιού του χεριού στο στράτευμα, δεν θα μπορούσε να αφορά τίποτε άλλο, παρά μόνο την κατάληψη των θυλάκων και την εθνική εκκαθάριση αυτών. Πήγε, λοιπόν, διότι τον είχε καλέσει ο ίδιος ο Καράτζιτς για να τον ενημερώσει για τις εκτελέσεις. Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται από το τηλέφωνο. Και για να τον ενημερώσει για όλες τις συναντήσεις που είχε με Μλάντιτς, Krstc, Pandurevic, Zivanovic, Kovac, Salapura κά στο σπίτι του στη Βλασένιτσα. Και για να του εκφράσει τη χαρά των Σέρβων της Βλασένιτσα που επιτέλους εξοντώθηκαν οι Μουσουλμάνοι πρώην συμπολίτες τους. Η Πολιτική Αγωγή στη δίκη Κάρατζιτς το περιέγραψε πλήρως:
Q. Okay. Well, let me tell you our position on what happened at that meeting. President Karadzic called you, as we see in the appointment diary, and he asked you to come up to Pale for a meeting. So you drove up to Pale, you met with the President for 50 minutes in the middle of the night. This meeting was so urgent it couldn’t wait until the morning. It wasn’t something you wanted to talk about over the phone. During this 50 minutes with the president, you talked to him about all the significant developments that had been going on in the last -at least the last couple of days, the meeting with General Mladic and Tomo Kovac at your house, your meetings with General Mladic, Colonel Salapura, the prisoners you saw at Nova Kasaba, the killings that had been going on at Kravica that you knew about by the morning of 15 July, and you went up there to tell him about the sentiment of the people of Vlasenica, about all of these things that had been going on, the fall of Srebrenica, the prisoners, the capture of those villains that you told us about, the villains and criminals –
A. Please.
Q. Let me finish.
A. Oh my dear.
Q. The capture of those villains and criminals that you told us about that had caused you so much misery over the last three years. These are the significant developments that you went up to talk to him about; right?
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 10/07/2013 https://archive.today/AuHfS#selection-3527.0-3547.216
Και πέμπτον, -και ίσως το μεγαλύτερο ψέμα-, είναι αδύνατον ο Μπάγιαγκιτς και οι Ελληνες συνοδοί του να μην είδαν (ούτε καν άκουσαν, ούτε καν ήξεραν, λέει στην κατάθεσή του) τίποτε από τις μαζικές εκτελέσεις και από τα πτώματα, όχι μόνο στο γήπεδο στην περιοχή Nova Kasaba, αλλά ακόμα-ακόμα και στις δυο πλευρές του δρόμου, σε ολόκληρη την περιοχή που διέσχισαν. Μπορείτε να δείτε σε οποιονδήποτε χάρτη, εμείς να υπενθυμίζουμε εδώ ότι η διαδρομή τους με το αυτοκίνητο πέρασε διαδοχικά από τις περιοχές Vlasenica, Milici, Nova Kasaba, Kravica, Bratunac, Potocari, Σρεμπρένιτσα.
Αυτό το ψέμα, άλλωστε, διαψεύδεται ακόμη και από την πρώτη αρχική κατάθεσή του Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, της οποίας περίληψη κατέθεσε ο Κάρατζιτς στο δικαστήριο, και στην οποία, στο Annex A, διαβάζουμε επί λέξει πως εκείνη τη μέρα είχε όντως ταξιδέψει στη Σρεμπρένιτσα, πως είδε «κάτι παράξενο» να συμβαίνει εκεί, πως στο δρόμο για το Potocari πρόσεξε λεωφορεία στην άκρη του δρόμου γεμάτα Μουσουλμάνους και άλλα πολλά. Αλλά βέβαια, ‘δεν κατάλαβε’ τι έβλεπε εκεί, και έπρεπε να πάει στο Πάλε να ρωτήσει τον Κάρατζιτς για να του εξηγήσει. Ακόμη και ο ίδιος ο Κάρατζιτς καταθέτει ότι «κάτι συνέβαινε στην Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, όταν ο Μπάγιαγκιτς πήγε εκεί για να δει πως είχε η κατάσταση. Ο Μπάγιαγκιτς και οι συνοδοί του, περνώντας από το Potocari, είδαν Σέρβους στρατιώτες, Κυανόκρανους και ‘κάποιο κόσμο’. Είδαν επίσης αρκετά λεωφορεία με Μουσουλμάνους, έτοιμους για μεταφορά»:
International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, κατάθεση (Witness Summary) του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 08/07/2013, σελ. 5: Σημειώνει ο Κάρατζιτς: «Κάτι συνέβαινε στην Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, όταν ο Μπάγιαγκιτς πήγε εκεί για να δει πως είχε η κατάσταση. Ο Μπάγιαγκιτς και οι συνοδοί του, περνώντας από το Potocari, είδαν Σέρβους στρατιώτες, Κυανόκρανους και κάποιο κόσμο. Είδαν επίσης αρκετά λεωφορεία με Μουσουλμάνους, έτοιμους για μεταφορά».
Τέλος, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως εκείνες τις μέρες, όλοι οι στρατηγοί οι υπεύθυνοι για την σφαγή που αργότερα καταδικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία από το ΔΠΔΧΓ (Μλάντιτς, Krstc, Pandurevic, Zivanovic, Kovac, Salapura κά) συναντιόταν με τον Μπάγιαγκιτς συνεχώς και σε όλες τις επίμαχες περιοχές των σφαγών εκείνη τη βδομάδα του Ιουλίου του 1995.
– Στις 11 Ιουλίου ο Μπάγιαγκιτς τους συνάντησε στο Bratunac, όταν «τους πήγε φαγητό, και συγκεκριμένα ψάρια επειδή ήταν νηστεία».
– Στις 12 Ιουλίου, στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, στην μεγάλη σερβική γιορτή των πολιούχων της Βλασένιτσα Πέτρου και Παύλου στις 12/07/1995, ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα με το επιτελείο του, ο Μητροπολίτης (και εκδιωγμένος παιδεραστής) της περιοχής, πολλοί άλλοι Σερβοβόσνιοι αξιωματικοί και παράγοντες και, φυσικά, οι μόνιμοι συνοδοί του Μπάγιαγκιτς, οι Ελληνες εθελοντές, όλοι μαζί παραβρέθηκαν σε επίσημο εορταστικό γεύμα, στο οποίο η μία κορυφαία στιγμή ήταν ο λόγος του Zivanovic με θέμα «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές» και η δεύτερη ήταν οι προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
– Στις 13 Ιουλίου, τόσο το πρωί, όσο και το απόγευμα, ο Μλάντιτς βρισκόταν ακριβώς εκεί που ήταν η μονάδα των Ελλήνων ΕΕΦ και ο Μπάγιαγκιτς, δηλαδή στο αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα, στη Vlasenica, και έκαναν σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν Μλάντιτς, Μπάγιαγκιτς και ο deputy police minister της Republika Srpska, o Tomislav Kovac. Το θέμα της σύσκεψης δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα, και αυτό αποδείχτηκε στο δικαστήριο.
– Στις 14 Ιουλίου το βράδυ, με το ίδιο αυτοκίνητο, πιθανόν και με τους ίδιους συνοδούς, ο Μπάγιαγκιτς ταξίδεψε στο Πάλε για να συναντηθεί σε μεταμεσονύκτια σύσκεψη με τον Κάρατζιτς (γεγονός που δείχνει ότι το θέμα δεν μπορούσε να περιμένει, ούτε μπορούσε να ειπωθεί στο τηλέφωνο), για να ενημερωθεί ο πρόεδρος σχετικά με τις εξελίξεις στις υπό κατάληψη περιοχές, δηλαδή για την πρόοδο των σφαγών. Ο Κάρατζιτς είχε πει στον Σέρβο Πολιτικό Επίτροπο της Σρεμπρένιτσα Miroslav Deronjic (appointed Civil Commissioner for Srebrenica):
«Μίροσλαβ, όλοι θα πεθάνουν. Σκότωσε τους όλους, κάθε έναν που πέφτει στα χέρια σου».
Κι όταν, ο Deronjic του τηλεφώνησε εκείνη τη μέρα για να συζητήσουν τι πρέπει να κάνει με μια μεγάλη ομάδα αιχμαλώτων στο Bratunac, ο Κάρατζιτς απάντησε:
«Κάποιος θα έλθει εκεί σύντομα με διαταγές για την τύχη τους».
Πράγματι, ήλθε ο Vujadin Popovic (αυτός που ζητούσε απ’ τους Ελληνες εθελοντές να του παραδώσουν την κάμερα στο γήπεδο της Nova Kasaba για να καταστρέψει τις φωτογραφίες τους, ο Chief of Security του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού, καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη) και είπε:
«Εχουμε διαταγές από πολύ ψηλά, όλοι οι αιχμάλωτοι πρέπει να εκτελεστούν».
«Miroslav Deronjic (appointed Civil Commissioner for Srebrenica) testified that at the beginning of July 1995 Radovan Karadzic told him: ‘Miroslav, they all should be killed- kill all those that fall into your hands’. Two days after the fall of Srebrenica, Deronjic told Radovan Karadzic in a telephone call that Bratunac housed a number of prisoners of war. Karadzic replied: ‘Someone will come soon with instructions on what to do with them’. That night, the VRS Chief of Security came to Deronjic’s office and told him that he had ‘an order from the highest levels that all prisoners should be executed’». http://www.srebrenica-mappinggenocide.com/en/10/18/
Το ερώτημα διαμορφώνεται, πλέον, ως εξής:
– Ποιοι ακριβώς ήταν οι Ελληνες εθελοντές που συνόδευαν τον Μπάγιαγκιτς σε όλες αυτές τις συναντήσεις (εκτός δηλαδή από τις ήδη τεκμηριωμένες από τις καταθέσεις στο ΔΠΔΧΓ);;; Η αλήθεια είναι ότι με μια προσεκτική ανάγνωση όλων όσων φέρνουμε στο φως σήμερα, η απάντηση δεν είναι ιδιαιτέρως δύσκολη. Εκείνες τις μέρες, οι εθελοντές που υπηρετούσαν στη βάση της ΕΕΦ ήταν δέκα όλοι κι όλοι, και το time-line από τα whereabouts τους είναι εύκολο να συναρμολογηθεί, πιστέψτε μας. Οποιος δυσκολευτεί να βρει την απάντηση, ας ρίξει μια ματιά σε αυτό εδώ το βίντεο.
— $$$ Αλλες αποδείξεις και μαρτυρίες για τη δράση των Ελλήνων Εθελοντών της ΕΕΦ τις ημέρες της κατάληψης και της σφαγής στην Σρεμπρένιτσα. Νέα στοιχεία
Ας δούμε τώρα την υπόθεση του κατεστραμμένου μιναρέ από το μουσουλμανικό τζαμί και της ύψωσης των ελληνικών και βυζαντινών σημαιών.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Το μίσος και η μανία των παραστρατιωτικών ξέσπασε επάνω στο τζαμί και στον μιναρέ. Το βίντεο είναι από το 2002, και ακόμα το κατεστραμμένο τζαμί της Σρεμπρένιτσα βρίσκεται εκεί, με τις σκαλωσιές, περιμένοντας να διορθωθεί. Οι σκηνές ξεκινούν στο 09.39′.
Αυτό συνέβη την πρώτη μέρα της κατάληψης, και για το που ακριβώς βρίσκονταν και τι ακριβώς έκαναν οι άνδρες της ΕΕΦ, υπάρχει πληθώρα στοιχείων:
Στο γεύμα, αμέσως μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, στην μεγάλη σερβική γιορτή των πολιούχων της Βλασένιτσα Πέτρου και Παύλου στις 12/07/1995, ο διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα στρατηγός Milenko Zivanovic, ο Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda, ο διάκος του δεσπότη, πολλοί στρατιωτικοί, όλος ο καλός ορθόδοξος κόσμος της πόλης και οι επίτροποι της εκκλησίας. με κορυφαίο τον Μπάγιαγκιτς, και. φυσικά, οι Ελληνες εθελοντές γελούσαν όλοι μαζί όταν άκουγαν εκστασιασμένοι τον στρατηγό Milenko Zivanovic να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα».
Είχαμε πει στην αρχή της ‘γνωριμίας’ μας με τον Μπάγιαγκιτς, στα flashback #1, ότι είχε καταθέσει τον Δεκέμβριο του 2011, στο αντίστοιχο με το ΔΠΔΧΓ δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, σαν μάρτυρας υπεράσπισης στην έφεση ενός ακόμη καθάρματος, του Σλοβένου μισθοφόρου Franc Kos, ο οποίος με την συμμορία του, τη Διμοιρία Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, κάτω από τις άμεσες διαταγές του Μλάντιτς, άφησε εποχή στις πισώπλατες εκτελέσεις. Ηταν οι πρώτοι που μπήκαν στην πόλη, και σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ήταν εκείνοι που κατέστρεψαν το μουσουλμανικό τζαμί της πόλης με τον μιναρέ του. Σ’ αυτή την υπόθεση (Franc Kos, Stanko Kojic et al), κατηγορούμενοι ήταν μέλη από την συμμορία-διμοιρία Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ του Franc Kos, και ο δεύτερος στην ιεραρχία σφαγέας ήταν ένας Βόσνιος που λεγόταν Stanko Kojic. Ολοι τελικά καταδικάστηκαν σε 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας.
Στη δίκη αυτή, ένα από τα τεκμήρια ήταν το βίντεο από το γεύμα αυτό, το οποίο παραθέσαμε προηγουμένως, ενώ υπάρχουν και κάποιες σκηνές ακόμα, από διαφορετικό βίντεο, με τις προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
Το τι ακριβώς έλεγε ο Zivanovic σ’ αυτόν τον λόγο του στο θρησκευτικό γεύμα, ψάξαμε και το βρήκαμε. Ο λόγος του υπάρχει στη σελίδα 121 της καταδικαστικής απόφασης για τους Franc Kos, Stanko Kojic και τα άλλα μέλη από την συμμορία-διμοιρία Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ.
Από την ετυμηγορία εναντίον των ψυχρών εκτελεστών του διαβόητου 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ Franc Kos, Stanko Kojic et al που καταδικάστηκαν από 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας, σελίδα 121. Οι συγκεκριμένοι βαρυποινίτες -πλέον- εθεάθησαν την 11η Ιουλίου 1995 μαζί με Ελληνες εθελοντές να καταστρέφουν το τζαμί της Σρεμπρένιτσα. Στο απόσπασμα, ο λόγος του Milenko Zivanovic στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, παρουσία του Μητροπολίτη Kacavenda και των Ελλήνων της ΕΕΦ, με θέμα «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
Ενα άλλο σημείο, εκείνο για την καταστροφή του μιναρέ, υπάρχει μεταγραμμένο στην εξέταση Μπάγιαγκιτς από το δικαστήριο στην κατάθεσή του υπέρ Κάρατζιτς στο ΔΠΔΧΓ, στις 10/07/2013. Εδώ, πιο καθαρά δεν γίνεται:
«I guess our enemies wanted to make it higher than the church, to make the minaret higher. However, [indiscernible] this morning, General has this famous mosque been finished. I told him I think that they finished it this morning. That’s what I said, finished this morning. Well, let me tell you some more. The town as such was not -as such was not crowded with residents as they sold over Motorola. No, no, no. It was not like that. They had fantastic weaponry in Motorolas and scared, gullible Serbs. It is best to listen to the Turks as little as possible and one should not listen to some of the less good Serbs. Simply take the sword in your hand and go ahead. Our army started out powerfully. Yesterday, Yuni [phoen] forces were introduced from the police force in Bratunac towards Potocari. One wing of our army went towards Viogor. Viogor is the crest of the hills towards Milici, Srebrenica and so. God willing, we will get to Derventa from Srebrenica. That is our task. Yesterday at dusk -no, from Milici to Derventa- but from Srebrenica to Derventa. Yes, from Srebrenica to Derventa. Let me tell you that with yesterday’s task any organised Muslim life to the left of Jadar ceased to exist».
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 10/07/2013 https://archive.is/AuHfS#selection-2971.17-2977.542
Και φυσικά, έπειτα από την επίδειξη του βίντεο-ντοκουμέντου (αυτού που παρουσιάσαμε προηγουμένως), ο Μπάγιαγκιτς δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσει με τον κατήγορο ότι πράγματι ένα ή ίσως δύο τζαμιά, μαζί με τους μιναρέδες, ισοπεδώθηκαν ήδη στις 11 Ιουλίου, την πρώτη μέρα της κατάληψης της πόλης:
Q. All right. So we’ve just seen the commander of the Drina Corps, General Zivanovic, giving a speech about organised Muslim life to the left of Jadar ceased existing at dusk the previous day, 11 July, and you also heard him talking about flattening at least one or possibly two mosques. Mr. Bajagic, why midday on 12 July when the women, children, and elderly population of Srebrenica is still in Potocari is the commander of the Drina Corps talking about blowing up a mosque and the end of organised life?
A. I don’t know how Zivanovic could have said something like this. As far as I know, he never went to Srebrenica, and he did not lead the action in Srebrenica. It was led by Krstic. I didn’t see any demolished mosques, and I didn’t see the belfry in Srebrenica demolished. The whole church was devastated, and everything inside was desecrated, but as far as I remember, the belfry remained intact, but he was bragging about this. That’s what I think, because the people from the top leadership of command wanted to remove him, and since he delivered this speech as he did, maybe they gave up on the idea.
[…]
Q. Well, Mr. Bajagic, the bit about flattening the mosque was true, wasn’t it? You know that the mosque in Srebrenica had its minaret flattened after the VRS took the town; right?
A. Yes. Later on I saw it myself, but I didn’t see it at the time. Whether it happened on the same day or the next day, I didn’t see it then. I didn’t say it wasn’t flattened.
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 10/07/2013 https://archive.today/AuHfS#selection-2997.0-3035.175
Δήμος Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 2002. Η πινακίδα για το έργο αποκατάστασης του κατεστραμμένου μιναρέ και του τζαμιού.
Για το ίδιο γεγονός της καταστροφής του μιναρέ, διαβάζουμε σε ρεπορτάζ του Βόσνιου ερευνητή δημοσιογράφου, συγγραφέα και παραγωγού ντοκιμαντέρ Avdo Huseinovic:
«One day after the fall of Srebrenica, Greek volunteers, with the commander of the Drina Corps of the Army of Republika Srpska, general Milenko Zivanovic, came to Vlasenica for a dinner in the house of Zvonko Bajagic called Long Shotgun, otherwise a close friend of Radovan Karadzic. At that event, on the Feast of Saints Peter and Paul, at the same sofa there was also the Zvornik-Tuzla Bishop Vasilije Kacavenda, and they all rapturously greeted Zivanovic’s words that he had ordered his own (people) that day to ‘finish off the mosque in Srebrenica‘».
– Πηγή: Avdo Huseinovic, Greek mercenaries amnesty for participation in the Srebrenica genocide, Ιστότοπος miner.ba, 09/06/2013 http://www.minber.ba/index.php/drustvo-i-politika-kategorija/16937-grcki-placenici-amnestirani-za-ucesce-u-srebrenickom-genocidu
Σε άλλο ρεπορτάζ του Avdo Huseinovic, καταγράφονται οι συνομιλίες σχετικά με την ύψωση της ελληνικής σημαίας από τους άνδρες της ΕΕΦ, την πρώτη μέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, επάνω στα ερείπια του μιναρέ του τζαμιού:
«Aside from 1200 Russians, several hundred Romanians and Ukrainians, there was stationed a unit of Greek volunteers in BiH. […] In the time of the fall of the protected zone of the UN, Greek volunteers were in contact with Ratko Mladic and Radovan Karadzic. In the report, a transcript of the telephone conversation was provided, in which Mladic asks the Greek volunteers to raise the flag of Greece in Srebrenica and film it with a camera, so that it could be used as propaganda. In an intercepted call of a participant in the operation of overtaking of Srebrenica ‘Krivaja 95’, the following was also recorded:
-‘For marketing, let them Greeks, let them raise the flag. Listen, go find where the Greeks are, on which line, let the flag fly. Let the Greek flag be raised, and he who ends up filming up there should film that too‘.
On 11th July 1995 at 15.40 from Srebrenica Mladic was contacted first by Milan Jolovic (aka Legenda), the commander of the ‘Wolves from Drina‘, and reported that they had taken Srebrenica and that the Greek volunteers placed the Greek flag on an Orthodox church in Srebrenica»
– Πηγή: Avdo Huseinovic, Unknown details about criminals: Greek volunteers in Bosnia and Herzegovina and their commander Antonis, Ιστολόγιο Unique Bosnia and Herzegovina, 15/01/2012 http://haler.blogger.ba/arhiva/2012/01/15/3087015
Το ρεπορτάζ συμφωνεί και με τα όσα γνωρίζουμε να έχουν τεκμηριωθεί και από το βιβλίο του Τάκη Μίχα (σ. 17 της αγγλικής έκδοσης): Ενας Ελληνες εθελοντής της ΕΕΦ, αμέσως μετά την κατάληψη της πόλης, είχε δώσει με τρεμάμενη φωνή, τηλεφωνική συνέντευξη στο κανάλι Mega της ελληνικής τηλεόρασης.
«After Srebrenica was seized, the Greek national television made a phone interview with one Greek soldier, who said:
– ‘After the artillery stopped its bombardment we moved in and ‘cleaned up’ the place!!!‘».
Πράγματι, σύμφωνα με την ολλανδική έκθεση, και ο στρατηγός Milan Gvero ειδοποίησε για τις εξελίξεις τον Κάρατζιτς, ενημερώνοντάς τον, μάλιστα, ότι ο μιναρές του τζαμιού έχει καταστραφεί.
«At 16.55 hours the ABiH in Tuzla intercepted a message from the VRS: the Serbian flag had
been raised over the destroyed Orthodox Church of Srebrenica. Shortly before that, Gvero had let
Karadzic know by phone that the flag had been raised over the Orthodox Church, and that the spire of
the tower had disappeared. Another message made mention of the suggestion that the Greek mercenaries that fought for the VRS had to hoist their flag too, and that this had to be recorded on
video ‘for marketing purposes‘. The enclave had definitely fallen into the hands of the Bosnian Serbs.
When the VRS troops arrived in the centre of the city, Mladic together with Generals Zivanovic
and Krstic decided to go there too. That resulted in the well-known images of Mladic and his people
walking through the deserted city congratulating each other on the results, and where Mladic offered
the city to the Serbs as a gift. On this occasion Mladic spoke the words:
‘Hereby I return Srebrenica to the Serbian people, on the eve of yet another holy day. I return the city in the tradition of the Serbian struggle against the Turks, as we have overcome the Dahije‘».
«Om 16.55 uur onderschepte de ABiH in Tuzla een bericht van de VRS: de Servische vlag
was gehesen op de vernielde Orthodoxe kerk van Srebrenica. Kort daarvoor had Gvero al
telefonisch aan Karadzic laten weten dat de vlag op de Orthodoxe kerk was gehesen, en dat
de spits van de toren was verdwenen. Een ander bericht maakte melding van de suggestie
dat ook de Griekse huurlingen die voor de VRS vochten hun vlag konden hijsen en dat dit
‘vanwege de marketing‘ op video moest worden vastgelegd. De enclave was denitief in
handen van de Bosnische Serven gevallen».
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2246
Σελίδα 2246 της ολλανδικής έκδοσης της έκθεσης του NIOD: Η υποκλαπείσα συνομιλία μεταξύ του στρατηγού Milan Gvero και του Κάρατζιτς, όταν ο πρώτος έδινε αναφορά για τις εξελίξεις και ενημέρωνε ότι ο μιναρές του τζαμιού έχει καταστραφεί. Η εντολή, κατόπιν, ήταν να υψωθεί και η ελληνική σημαία των Ελλήνων μισθοφόρων (‘mercenaries’, σύμφωνα με την έκθεση) δίπλα στη σερβική, και το γεγονός να καταγραφεί σε βίντεο για προπαγανδιστικούς λόγους.
Γεγονός που συμφωνεί με την μαρτυρία του υποδιοικητή της ΕΕΦ Τρύφωνα Βασιλειάδη και του αρχιλοχία Δημήτρη Ζαβιτσάνου στο περιοδικό Ταχυδρόμος, για την ημέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, όταν ομολογούσε ότι:
«Ημουν ο επικεφαλής του ελληνικού σώματος και από τους πρώτους που μπήκαν στην πόλη. Οι Ελληνες εθελοντές ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης εκείνη τη μέρα» δηλώνει ο Βασιλειάδης.
«Μπήκαμε στην πόλη και βγάλαμε τρεις σημαίες στην κεντρική πλατεία, την ελληνική, τη βυζαντινή και της Βεργίνας και τις υψώσαμε» συμπληρώνει ο Ζαβιτσάνος.
«Οι Ελληνες εθελοντές ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης εκείνη τη μέρα. Μαζί με Σέρβους ρίξαμε τον μιναρέ από το τζαμί της Σρεμπρένιτσα, πυροβολώντας με τα πολυβόλα μας» συμφωνούν και οι δύο.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο και την ετυμηγορία εναντίον Franc Kos, Stanko Kojic et al, (Υπόθεση 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ), οι άνδρες της συμμορίας-διμοιρίας Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα και εκείνοι που κατέστρεψαν το μουσουλμανικό τζαμί της πόλης με τον μιναρέ του, μαζί με Ελληνες εθελοντές. Οπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου, η φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al, δείχνει τη στενή συνεργασία ΕΕΦ και 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ. Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για την καταστροφή του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Μήπως ήταν μαζί ΚΑΙ σε αυτή την ενέργεια;;;
Δεν συζητάμε πλέον ΑΝ οι Ελληνες της ΕΕΦ μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα, αν κατάστρεψαν τον μιναρέ και αν ύψωσαν την ελληνική σημαία.
Συζητάμε για το ‘Ποιοι ακριβώς ήταν‘ και τι έχουν να πουν για να δικαιολογήσουν αυτή την εγκληματική τους ενέργεια. Πάλι, η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Είναι μετρημένοι ένας προς έναν όσοι άνδρες της ΕΕΦ συμμετείχαν εκείνη την ημέρα στην εισβολή και κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ηταν ακριβώς οκτώ, και τα στοιχεία ταυτότητας βρίσκονται όλα στο παρόν κείμενο, και μάλιστα τεκμηριωμένα με βίντεο και φωτογραφίες. Αν κάποιος λειτουργός της Δικαιοσύνης το αποφασίσει, αυτή τη φορά δεν θα βρεθεί δικαιολογία τύπου «τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή και δεν ξέραμε που να ψάξουμε». Από σήμερα, ξέρουν.
— $$$ Κι άλλα άγνωστα στοιχεία για την δράση της ΕΕΦ, για πρώτη φορά στο φως στην Ελλάδα – Τι γνωρίζουν οι Βόσνιοι ερευνητές
Ο ερευνητής συγγραφέας, δημοσιογράφος και δημιουργός ντοκιμαντέρ Avdo Huseinovic είναι κι αυτός βέβαιος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία στο βιβλίο του, ότι ανάμεσα στους Ελληνες εθελοντές υπήρχαν και πολλά μέλη της Χρυσής Αυγής τα οποία κι αυτά είχαν συμμετοχή στα γεγονότα του Ιουλίου του 1995, κάτω από τις άμεσες διαταγές Μλάντιτς και Κάρατζιτς. Σε συνέντευξη στο Πρακτορείο Ειδήσεων Anatolia σημειώνει:
«There is absolute evidence that the Greeks, among whom were surely members ‘Golden Dawn’, were under the personal command of Ratko Mladic and Radovan Karadzic […] In March 1995, the Greek volunteers formed the Greek Volunteer Guard in the Drina Corps, which was deployed in the area of Vlasenica, and on the orders of Ratko Mladic. In the summer of the same year was sent to Srebrenica.
According to the findings of Huseinovic, and video and photo documentation that he owns, together with Ratko Mladic, who today is responsible for the genocide in the Hague Tribunal, entered a certain Antony (Αντώνης Μήτκος), who was the commander of the Greek forces in BiH».
Από έναν αριθμό 117 εθελοντών (απ’ όλες τις ορθόδοξες χώρες), παραθέτει «χωρίς αμφιβολία» στοιχεία αρκετών Ελλήνων, επιβεβαιωμένα από ανεξάρτητους ερευνητές της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, όπως σημειώνει. Στην έρευνά του συμπεριλαμβάνονται:
# Αρκετοί γνωστοί με πρώτους και καλύτερους τον διοικητή της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, Αντώνη Μήτκο από την Ορεστιάδα, ο οποίος προήχθη σε λοχαγό του σερβικού στρατού με διαταγή του ίδιου του αρχιστράτηγου Μλάντιτς μετά τη Σρεμπρένιτσα, και τον υποδιοικητή Βασιλειάδη Τρύφωνα.
# Κι έπειτα πολλοί άλλοι γνώριμοι («Τζανόπουλος Σπύρος του Νικολάου γενν. 04/04/1969, Ζαβιτσάνος Δημήτρης από την Αθήνα γενν 15/11/1966, Κυριακίδης Κυριάκος γενν. 14/07/1964, Λαμπρόπουλος Κωνσταντίνος γενν. 19/04/1969, Μαυρογιαννάκης Μιχάλης γενν. 29/12/1971, Νικολαΐδης Νίκος του Ηλία από Σκύδρα γενν. 06/04/1961»).
# Αλλά και λιγότερο γνωστοί (λ.χ. «Piljanis Grigorios Gerigios από Θεσσαλονίκη γενν 23/06/1969», «Maurenonakni Zemanova γενν. 29/12/1971» κά).
Ο Huseinovic υπογραμμίζει σε ντοκιμαντέρ του και σε σειρά πρόσφατων άρθρων του στα βοσνιακά ΜΜΕ πως οι Ελληνες εθελοντές όχι μόνο μπήκαν μαζί με τον Μλάντιτς στη Σρεμπρένιτσα (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 04.49′) και «διέπραξαν γενοκτονία», όπως λέει, αλλά και ότι συνέχισαν μαζί του στον επόμενο θύλακα που έπρεπε να εκκαθαριστεί εθνικά, την Ζέπα, που είχε επίσης χαρακτηριστεί ‘safe area’, περιοχή από την οποία υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από τη δράση της ΕΕΦ. Μιλώντας γενικά για μισθοφόρους και εθελοντές από την Ρωσία και την Ελλάδα, σημειώνει πως ένα ενδιαφέρον στοιχείο στην υπόθεση αυτή είναι το γεγονός πως ορισμένοι εξ αυτών αρχικά ήταν μέλη των αποστολών των Ηνωμένων Εθνών, του ΟΗΕ, και αφού επέστρεψαν στην πατρίδα τους, ξαναγύρισαν λίγους μήνες αργότερα, αλλά αυτή τη φορά σαν μισθοφόροι στις τάξεις του σερβοβοσνιακού στρατού.
«The Greeks, together with Mladic, entered and committed genocide in Srebrenica, together with Mladic participated in the occupation of Zepa.
What is interesting is that some of these volunteers and mercenaries here were originally in the mission of the United Nations (UN), and then returned home. After a few months back they came, but this time as volunteers in the ranks of the Army of Republika Srpska».
– Πηγή: Avdo Huseinovic, Greek fascists of Chrysi Avgi (Χρυσή Αυγή) committed genocide against Bosniaks, Members of the notorious Golden Dawn were in July 1995 in Srebrenica, Ιστότοπος BosnjaciNet, 22/05/2013
Ο Huseinovic έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ελληνες εθελοντές, με επικεφαλής τους τον Αντώνη Μήτκο, έλαβαν μέρος και στο επόμενο μέρος της επιχείρησης της κατάληψης των περιοχών γύρω από την Σρεμπρένιτσα, στην επιχείρηση Stupcanica 95, υπό τις άμεσες διαταγές του ίδιου του Μλάντιτς, Τους τοποθετεί στις 13/07/1995 (την ίδια μέρα που ταξίδευαν συνεχώς με τον Σερβοβόσνιο διοικητή τους σε όλα τα χωράφια των εκτελέσεων και των μαζικών τάφων) στις περιοχές από το Ποτοτσάρι (Potocari) και τη Nova Kasaba μέχρι το Κόνγιεβιτς Πόλγιε (Konjevic Polje), όπου επίσης υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης κι έλαβαν χώρα κι εκεί δολοφονίες αμάχων. Η έρευνα του Huseinovic συμφωνεί πλήρως με τις καταθέσεις Κάρατζιτς και Μπάγιαγκιτς στο ΔΠΔΧΓ και με το δικό μας time-line των κινήσεων του επιτελείου της ΕΕΦ εκείνη τη βδομάδα.
Ομως, και το βοσνιακό Δικαστήριο για τα Εγκλήματα Πολέμου έχει στη διάθεσή του μια σειρά νέων και άγνωστων στοιχείων:
Η Munira Subasic, αυτόπτης μάρτυρας και πρόεδρος τουΣυλλόγου Μητερών Σρεμπρένιτσα και Ζέπα, της οποίας η κατάθεση στο ΔΠΔΧΓ ήταν πολύ σημαντική, επιβεβαιώνει:
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους ένοπλους στρατιώτες που μιλούσαν ελληνικά στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα. Ηταν ολόκληρη ξεχωριστή μονάδα. Φορούσαν την ελληνική σημαία σαν διακριτικό. Μετά την σφαγή, δόθηκε το όνομά τους σε έναν δρόμο της πόλης. Οι Σερβοβόσνιοι τους συμπεριφέρονταν σαν να ήταν εθνικοί ήρωες».
Και συνεχίζει λέγοντας ότι οι σύλλογοι των οικογενειών των θυμάτων ασκούν πίεση για να ερευνηθεί το θέμα, χωρίς επιτυχία όμως, και εκφράζει το παράπονό της για ποιο λόγο το ΔΠΔΧΓ και οι αρχές της Βοσνίας αρνούνται να ερευνήσουν το θέμα.
Η Munira Subasic ήταν εκείνη η μάρτυρας στο ΔΠΔΧΓ, που όταν πήγε να καταθέσει τον Μάιο του 2012, ο Μλάντιτς επιδεικτικά και μπροστά στα μάτια όλων των παραγόντων του δικαστηρίου, της έκανε την γνωστή χειρονομία, με το χέρι να πηγαίνει από το ένα άκρο του λαιμού στο άλλο, σαν να θέλει να πει «θα σε σφάξω»
Την παρουσία της ΕΕΦ, συντεταγμένα, όταν έπεφτε η πόλη, επιβεβαίωσε και η Esma Palic, σύζυγος του διοικητή της Ζέπα συνταγματάρχη Avdo Palic, με καταγωγή απ’ τη Βλασένιτσα, που κατάφερε να σώσει τους χιλιάδες πολιορκούμενους της πόλης του αν και αμέσως μετά πηγαίνοντας συνοδευόμενος από αξιωματούχους του ΟΗΕ για διαπραγματεύσεις με τον Μλάντιτς, απήχθη και εξαφανίστηκε. Ηταν αγνοούμενος μέχρι το 2009, όταν μέσω εξέτασης DNA επιβεβαιώθηκε ότι ήταν δικά του τα υπολείμματα πτώματος που βρέθηκαν το 2001. Ο αγώνας της Esma Palic να βρει την αλήθεια για την τύχη του συζύγου της αποτελεί πλέον μια εμβληματική υπόθεση στην σύγχρονη ιστορία του αγώνα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο δικηγόρος και πρώην ταγματάρχης του στρατού της Βοσνίας Aziz Tafro εξέδωσε στις αρχές του 2014 ένα βιβλίο με τίτλο ‘Russian and Greek mercenaries in the war in Bosnia and Herzegovina’. Στην έρευνά του ο Tafro επιβεβαιώνει πως υπάρχει βίντεο με την ελληνική σημαία να υψώνεται στη Σρεμπρένιτσα. Μιλάει, επίσης, για τάφους Ρώσων μισθοφόρων εθελοντών και αποκαλύπτει ότι πολλοί μισθοφόροι έμειναν στην Republika Srpska, πήραν την υπηκοότητα της χώρας και απολαμβάνουν τώρα συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας (προφανώς λόγω τραυματισμών). Σύμφωνα με τα συμπεράσματά του, δεν ήταν απαραίτητο να γνώριζαν οι κυβερνήσεις των κρατών των εθελοντών και των μισθοφόρων τον ερχομό τους στη Βοσνία ή τα κυκλώματα μέσω των οποίων διεκπεραιώνονταν. Αποδεικνύει ότι την οικονομική υποστήριξη και την τροφοδοσία σε εξοπλισμό, όπλα και μισθούς είχαν αναλάβει μαφιόζικες οργανώσεις και μικρά πολιτικά κόμματα από τη Ρωσία.
Ο Τούρκος εμπειρογνώμων σε θέματα ενόπλων συρράξεων, αντιτρομοκρατίας και διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος, και στέλεχος πολλών διεθνών οργανισμών, όπως λ.χ. στο Washington Institute for Near East Policy, εγκατεστημένος στην Ουάσιγκτον, Ali M. Koknar, σε άρθρο του για το αγγλικό Bosnian Institute, επιβεβαιώνει κι αυτός με τη σειρά του, από διαφορετικές πηγές, προφανώς, την συμμετοχή Ελλήνων και Ρώσων εθελοντών και ρίχνει περισσότερο φως στα καθήκοντα που είχαν αναλάβει σαν τμήμα του Σώματος Στρατού Ντρίνα, όπως τη μεταφορά πυρομαχικών, την κατασκευή ψεύτικων οχημάτων για καμουφλάζ, παραπλάνηση εχθρικών αεροπλάνων κ.λπ. και την τοποθέτηση ναρκών. Δύο, τουλάχιστον, από τους Ελληνες εθελοντές είχαν ειδικότητα στον Ελληνικό Στρατό ‘ναρκαλιευτές’ και άλλος ένας είχε υπηρετήσει στο Μηχανικό:
«They were not only involved in fighting, but were given tasks such as the movement of ammunition, laying of mines, and building dummy armoured vehicles. They were paid between 300 and 400 German marks per month.
During May 1995, a group of Russian and Greek kontraktniki arrived in the Gacko-Avtovac region from the town of Uzice in Serbia, at the invitation of the command of the Herzegovina Corps of the VRS, which intended to organize an international brigade. The members of this ‘brigade’ (which actually numbered around 150 troops) wore one-piece, overall type black Russian uniforms with black berets or flight caps. They operated in eastern B-H, including Bijeljina county. Most of their members were officers above the rank of captain from the special units of the Russian Ministry of Defense, who had deserted the Russian military when Boris Yeltsin came to power. The Russians received 200 German Marks monthly. They were mostly veterans of the war in Afghanistan, and were paid based on the territory they captured. Five of those kontraktniki wounded in action in and around Zepa, were treated at the Uzice hospital. The Russians worked with the Serb mobster Zeljko Raznatovic Arkan’s Serb Volunteer Guard (the so-called ‘Tigers’), as well as with Vojislav Seselj’s White Eagles in Kalinovik county. They protected and escorted fuel delivery convoys to the VRS from Arkan’s smuggling operation in Belgrade.
A contingent of Greek kontraktniki was formed in March 1995 at Serb General Ratko Mladic’s request. The Greek Volunteer Guard (GVG) rapidly became a regular fighting unit with its own insignia, a white double-headed eagle on a black background. In 1995, four of its members received the White Eagle medal of honour from Bosnian Serb leader Radovan Karadzic. The GVG had around 100 soldiers and was based in Vlasenica near Tuzla. The GVG unit was fully integrated into the Drina Corps of the Serb Army and was led by Serb officers. Towards the end of the war in B-H, when the Bosnian Serbs attacked the UN ‘safe area’ of Srebrenica in July 1995, Greek kontraktniki participated in the attack and raised the blue and white Greek flag triumphantly when the enclave fell and over 8.000 Bosniak men and boys were massacred in Srebrenica».
– Πηγή: Ali M. Koknar, The Kontraktniki, Russian mercenaries at war in the Balkans, Bosnian Institute News, 14/07/2003 http://www.bosnia.org.uk/news/news_body.cfm?newsid=1766
Ολόκληρο το άρθρο, εδώ: http://www.freerepublic.com/focus/f-news/958701/posts
Ομως, η παρουσία Ελλήνων εθελοντών, και πιθανόν και μισθοφόρων, καταγράφεται και σε επίσημο έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, με ημερομηνία 29/08/1995 και θέμα την χρησιμοποίηση μισθοφόρων σαν μέσο καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο έγγραφο αυτό συμπεριλαμβάνεται σαν παράρτημα (‘ANNEX II’) επιστολή του τότε Αναπληρωτή Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών της Κροατίας Mate Granic προς τον Special Rapporteur της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Commission on Human Rights) με θέμα τους μισθοφόρους στον γιουγκοσλαβικό πόλεμο. Οπως αναφέρεται, «εκατό Ελληνες και πεντακόσιοι Ρώσοι μισθοφόροι κατέφθασαν τον Μάιο του 1995 στην περιοχή Gacko-Avtovac της σερβικής πόλης Uzice, με σκοπό από την πλευρά των Σέρβων να δημιουργηθεί μια ‘Διεθνής Ταξιαρχία’ που θα αποτελέσει τμήμα του σερβοβοσνιακού στρατού της Republic Srpska»:
«During May 1995 a group of 100 Greek and 500 Russian mercenaries arrived in the Gacko-Avtovac region from the town of Uzice (FRY, Serbia and Montenegro). The main purpose of their arrival seems to be that the command of the ‘Herzegovina corps’ of the so-called ‘army of the Republic of Srpska’ intends to organize an international brigade».
– Πηγή: Secretary-General, Use of mercenaries as a means of violating human rights and impeding the exercise of the right of peoples to self-determination, United Nations General Assembly, A/50/390/Add.1, 29/08/1995
– Mate Granic ‘Letter dated 30 June 1995 from the Deputy Prime Minister and Minister for Foreign Affairs of the Republic of Croatia addressed to the Special Rapporteur of the Commission on Human Rights on the question of the use of mercenaries’, 30/06/1995 http://www.un.org/documents/ga/docs/50/plenary/a50-390add1.htm
Τέλος, μια δημόσια ομολογία από τους χρυσαυγίτες εθελοντές, στη συνέντευξή τους στο περιοδικό τους (ΔΚ, Πολεμώντας στη Βοσνία, Περιοδικό ΧΑ, τχ#088, Σεπτέμβριος 1995, σ. 24), ήταν πως είχαν επιτεθεί σε μονάδα Νορβηγών Κυανόκρανων του ΟΗΕ στη Βλασένιτσα, τους οποίους -λένε- συνέλαβαν και αφόπλισαν και έθεσαν σε αιχμαλωσία. Αυτό αποτελεί έγκλημα και παραβίαση του πολεμικού δικαίου. Δεν πρέπει να υπάρχει λογικός άνθρωπος που να θεωρεί μια τέτοια πράξη ‘ηρωισμό’, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Κυανόκρανοι στις περιοχές των ‘ασφαλών περιοχών’ είχαν διαταγές σε καμία περίπτωση να μην εμπλακούν σε επεισόδιο με χρήση όπλων, χώρια που ποτέ δεν όπλιζαν τα όπλα τους.
Ελληνες εθελοντές είχαν επιτεθεί σε μονάδα Νορβηγών Κυανόκρανων του ΟΗΕ στη Βλασένιτσα, τους οποίους συνέλαβαν και αφόπλισαν και έθεσαν σε αιχμαλωσία. ΔΚ, Πολεμώντας στη Βοσνία, Περιοδικό ΧΑ, τχ#088, Σεπτέμβριος 1995, σ. 24
Το ερώτημα παραμένει: Ούτε αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια σοβαρή έρευνα;;;
— $$$ Συμμετοχή σε αποσπάσματα θανάτου: Με πυροβολικό, βαρέα όπλα και ενέδρες ενάντια στους τρομοκρατημένους Μουσουλμάνους που έψαχναν διαφυγή, «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς»
Οι ενέδρες είναι εξ ορισμού άνανδρες. Η δικαιολογία είναι, ασφαλώς, το ‘στοιχείο του αιφνιδιασμού’, όμως όταν στόχος είναι άοπλοι και πεινασμένοι φυγάδες, πόσο στρατιωτικά ‘ηρωική’ μπορεί να χαρακτηριστεί μια τέτοια πράξη;;;
Είδαμε στην εισαγωγή δύο αποσπάσματα από ρεπορτάζ μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων που παιζόταν τις μέρες μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα σε ολλανδικούς, σερβικούς και αλλούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Τα ρεπορτάζ αυτά έδειχναν Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από την καυτή περιοχή μέσω των βουνών, και έδειχναν και τις ενέδρες που έστηναν οι τσέτνικ, με τη βοήθεια πυροβολικού και βαρέων όπλων. Είδαμε επίσης τoν υποδιοικητή της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ ταγματάρχη Dragan Obrenovic, ο οποίος στα πλαίσια της πλήρους κινητοποίησης του Σώματος Στρατού Ντρίνα, είχε φτιάξει έναν μικτό λόχο, χρησιμοποιώντας στρατιώτες από διάφορες μονάδες της Zvornik Brigade, με ειδικό σκοπό να στήνουν ενέδρες στους Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από τα βουνά και τα δάση. Στον λόχο αυτό, συμμετείχαν και «15-20 στρατιώτες από το τάγμα logistics» («and about 15 to 20 soldiers from the logistics battalion»).
Ανατρέχοντας στα πρακτικά των δικών στο ΔΠΔΧΓ και στις εκθέσεις των ειδικών στρατιωτικών αναλυτών που βοηθούσαν το δικαστήριο, και φτιάχνοντας το time-line των γεγονότων, μπορούμε να δούμε τώρα την μεγαλύτερη εικόνα: Τα logistics ήταν ασφαλώς το έτερο καθήκον του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Η κινητοποίηση ολόκληρου του Σώματος Στρατού Ντρίνα έπρεπε να είναι πλήρης για την επιτυχή κατάληξη της επιχείρησης ενάντια στη Σρεμπρένιτσα, και η εντολή ερχόταν από πολύ ψηλά («Upon a request of the Drina Corps Headquarters classified no. 05/1-241 dated July 15th 1995 ‘and according to the need that has emerged‘, the Secretariat of the Ministry of Defence in Zvornik ordered the mobilization of all persons liable for military service from the territory of the municipalities of Vlasenica, Milici, Skelani, Bratunac and Sekovici in order to search the terrain and liquidate the column»), συνεπώς και οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ θα έπρεπε «να δώσουν ένα χέρι βοήθειας» όπου ήταν δυνατό. Αρα, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι οι συλληφθέντες Μουσουλμάνοι μεταφέρθηκαν αμέσως μετά, μεταξύ άλλων σημείων εκτελέσεων, και στο γήπεδο της Nova Kasaba, το παζλ συμπληρώνεται πλήρως. Στο παρακάτω βίντεο του XYZ Contagion, βλέπουμε παραστρατιωτικούς εν ώρα δράσης, να πηγαίνουν για στήσιμο ενεδρών. Αν δει κανείς ολόκληρο το ρεπορτάζ, διακρίνονται επίσης και σπίτια μουσουλμάνων που καίγονται, ενώ δίπλα τους περνάνε περιχαρείς τα καθάρματα του μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, (βαμμένος χρυσαυγίτης κι αυτός σήμερα, σύμφωνα με το προφίλ που διαφημίζει στα κοινωνικά δίκτυα), που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment). Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).
DESCRIPTION and CAPTIONS in ENGLISH:
[For the Greek version, see/Για την ελληνική έκδοση του βίντεο ‘Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995‘, το βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=SOajNwAMKX0]
Two video scenes taken from unpublished, forgotten footage filmed by well-known international news agencies, like Associated Press, during the operations of the Bosnian Serb troops and paramilitaries in July of 1995 in Srebrenica. These reports were aired in July 1995 on TV stations all over the world and especially on Dutch national television.
On 11 July 1995, ten members of the Greek Volunteer Guard and an eleventh Greek serving in a death squad unit invaded Srebrenica, along with Ratko Mladic’s troops and paramilitaries. Five of them can be seen at 00:17 in the footage. Their names are Spyros Tzanopoulos (EEF sergeant and member of the central committee of the neonazi Golden Dawn gang), Anna Florin, K. Kyriakidis, G. Lymperidis and Charalambos Dimoulas. The same five men, together with another two Greeks, Tryfonas Vasiliadis (EEF deputy commander) and Dimitris Zavitsanos (EEF master sergeant) can be seen at 00:44 of the footage.
Also in the area around the same time was the EEF’s Greek commander Antonios Mitkos, as can be seen at 02:50 in a photograph along with the EEF’s Serb commander, who used the pseudonym Duga Puska, and Ratko Mladic himself.
You can see a photo of all ten of them at 01:10. The names of the other two volunteers were Konstantinos Kaltsounis and Vasilios Schizas, who can be seen again at 02:37 in the video, joking around with a pig’s head, meant as an insult to Muslims.
There’s also a photograph of them, at 01:28, which was taken on the actual street where Mladic’s troops entered Srebrenica that 11 July 1995.
The 11th Greek who participated in the invasion of Srebrenica was Angelos Latsios (aka Andjelko Todorovic), a completely different story. He was a member, along with another Greek, of an elite death squad, the notorious 10th Sabotage Detachment. The 10. Diverzantski Odred carried out 1,200 executions of Bosniaks in 5 hours, for 5 deutschmarks a head. The 10th SD was under the direct orders of infamous war criminals like Mladic, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos, etc. This squad had ‘contracts with a licence to kill’, according to the Humanitarian Law Center (Fond za Humanitarno Pravo) dossier on the 10th SD (entitled ‘Dosije: 10. diverzantski odred Glavnog staba vojske Republike Srpske’, Sarajevo, August 2011).
In the above video, you can see footage of them on their way to organise ambushes and burn houses, again along with paramilitary soldiers. Insignia can be seen of both the EEF and the elite death Squad, the 10th SD, as smoke rises from the background, a clear sign that some houses had been set on fire a short time before. Next, there’s footage of a squad of 7 EEF members on the day of the killings, 13 July, again along with the notorious 10th SD paramilitary death squad. Four members of this squad were convicted to 40-43 years’ imprisonment for war crimes and mass executions of unarmed civilians at the exact same football field where, on the same day and around the same time, the Greek volunteers and their Serb commander were present, taking photographs of prisoners (or dead prisoners).
The security chief of the Bosnian Serb Army (VRS), the military intelligence chief and other officers were there too. They have all been convicted. The security chief demanded that the photographs be handed up because they were evidence of the massacre, but Mladic had ordered that nothing was to be documented. The Serb commander of the EEF refused to give him these photographs. So, these images probably exist. Can they be the same photographs depicting the corpses of Muslim civilians that the Greek police uncovered in 2003 during a search of the home of a former volunteer who was being investigated for smuggling drugs and weapons?
This study contains evidence that proves that Golden Dawn members and functionaries and other Greeks fascists of the so-called Greek Volunteer Guard (EEF) were actually there. Not simply ‘somewhere near Srebrenica’, but they were at the exact locations, at the football fields and meadows and abandoned warehouses, while the mass executions of 8,000+ POWs and unarmed civilians took place, at the exact time of the killings.
Ας δούμε και τι γράφτηκε, σε γενικές γραμμές, για τον ειδικό λόχο και για τις ενέδρες αυτές:
«Later on July 13 Obrenovic strengthened the units that had stayed up there providing the ambush, and he decided to organise a provisional unit, grouping squad and platoon from the units at his disposal: 15 soldiers from the engineers company, five or six soldiers from the staff command, and about 15 to 20 soldiers from the logistics battalion, a remaining platoon from the 5th Battalion, and an intervention platoon; this formed a unit with the strength of a company. Captain Milan Maric from the operations sector was made commander […] An ambush team was assembled from military police platoon at Siroki Put and the other at Dzafin Kamen, another military platoon, and the rest of the ambush team from above the village of Liplje.
The column, which also went through a mine field and artillery shelling, would be ambushed by the Drina Wolves near Nova Kasaba on July 13 and then again by the VRS near Snagovo the next day».
– Πηγή: Wikipedia, λήμμα DraganObrenovic, Ambushes on the ARBiH/civilian exodus column
Οι ενέδρες ήταν τακτική που διατάχτηκε από ανώτατο επίπεδο του Υπουργείου Εσωτερικών της Republika Srpska, με σκοπό «την πλήρη και ολοκληρωτική καταστροφή της φάλαγγας των διαφυγόντων». Αυτό είναι κάτι που παραδέχτηκε η ίδια η Κυβέρνηση της Republika Srpska στην έκθεση της Ειδικής Επιτροπής που συστάθηκε το 2003 για να διερευνήσει τα γεγονότα μέσα και γύρω από τη Σρεμπρένιτσα, μεταξύ 10 και 19 Ιουλίου 1995. Η εντολή, λίγο αργότερα, ήταν οι συλληφθέντες να εκτελούνται επιτόπου:
«The Zvornik Brigade units, beside reinforcing their troops and weapons in the area of Baljkovica, also organized ambushes in several places […] On 18 July 1995, the Command of the Zvornik Brigade issued an order to execute the prisoners in its zone of responsibility in order to avoid any risks related to ‘their capture‘. Thus, according to this order, all those found during ‘the terrain search‘ were being killed on the spot until the Command changed its order on 21 July 1995».
– Πηγή: Republika Srpska Government & Commission for Investigation of the Events in and around Srebrenica between 10th and 19th July 1995, The Events in and around Srebrenica between 10th and 19th July 1995, Banja Luka, Ιούνιος 2004, σσ, 21-23 https://archive.today/1go9B#selection-2161.253-2161.299
Διόλου απίθανο η ενέδρα να ήταν το αγαπημένο πολεμικό ‘παιχνίδι’ των εθελοντών. Ταιριάζει και με την υπόλοιπη χρυσαυγίτικη νοοτροπία, όταν εκ του ασφαλούς ‘δείχνεις την αξία’ σου, είκοσι εναντίον ενός, κι αυτός ο ένας με δεμένα χέρια. Αυτή, άλλωστε, δεν ήταν και η δήλωση του υποδιοικητή της ΕΕΦ Τρύφωνα Βασιλειάδη, πως: «Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, αν θυμάμαι καλά, τρεις, ήταν σε ενέδρα»;;;
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Απόγευμα 13/07/1995, Σρεμπρένιτσα, αγροτική αποθήκη στην περιοχή Kravica. Ο Σέρβος δημοσιογράφος Zoran Petrovic περνάει με το αυτοκίνητο και σηκώνει την κάμερα. Ενα βουνό από πτώματα και δίπλα Σέρβοι τσέτνικ, προφανώς περιμένουν φορτηγά ή μπουλντόζες για να τα ξεφορτωθούν. Εμφανή τα σημάδια από τα αυτόματα όπλα, κάπως έτσι μόνο μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό το αποκρουστικό «σε 13 λεπτά 300 νεκρούς».
Στην ίδια συνέντευξη στον Ταχυδρόμο της 13/11/2004, που είδαμε προηγουμένως, ο υποδιοικητής της ΕΕΦ Τρύφωνας Βασιλειάδης κι ο αρχιλοχίας Δημήτρης Ζαβιτσάνος περιγράφουν ορισμένες από τις καταστάσεις τις οποίες βίωσαν εκεί και ομολογούν ανοιχτά τα εγκλήματά τους, εστιάζοντας στη δράση της ΕΕΦ στην Σρεμπρένιτσα [Σ.Σ.: Η αλήθεια είναι ότι ακούγονται λίγο σαν κίνητρα όλα αυτά, αφού ουσιαστικά πριν τη Σρεμπρένιτσα οι Ελληνες εθελοντές ήταν απολύτως άκαπνοι και δεν είχαν συμμετοχή σε καμία μάχη· τα καθήκοντά τους ήταν καθήκοντα Ι4 και το πιο επικίνδυνο πράγμα που είχαν κάνει ήταν το να φυλάνε καμιά σκοπιά στα μετόπισθεν]:
«Ημουν ο επικεφαλής του ελληνικού σώματος και από τους πρώτους που μπήκαν στην πόλη. Οι Ελληνες εθελοντές ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης εκείνη τη μέρα. Μπήκαμε στην πόλη και βγάλαμε τρεις σημαίες στην κεντρική πλατεία, την ελληνική, τη βυζαντινή και της Βεργίνας και τις υψώσαμε. Μαζί με Σέρβους ρίξαμε τον μιναρέ από το τζαμί της Σρεμπρένιτσα, πυροβολώντας με τα πολυβόλα μας».
«Εμείς κάναμε την επίθεση με συνολική δύναμη 5.000 ατόμων. Οι Μουσουλμάνοι όμως εγκατέλειψαν την πόλη διότι ήταν πολύ λιγότεροι από εμάς. Επικεφαλής της επίθεσης είχε αναλάβει ο Μλάντιτς. Αφού πέρασαν οι τρεις μέρες της διορίας που δώσαμε και έφυγαν όσοι Μουσουλμάνοι ήθελαν από την πόλη, επιτεθήκαμε. Το κυρίως σώμα που έκανε την επίθεση ήταν 2.000 στρατιώτες και είχαμε την υποστήριξη του πυροβολικού. Αν και περιμέναμε σθεναρή αντίσταση διότι η Σρεμπρένιτσα ήταν πολύ σημαντική για τους Μουσουλμάνους, συναντήσαμε μόνο αποσπασματική αντίσταση. Εμείς ήμασταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης. Εμείς ως καταδρομείς είχαμε αναλάβει τις ανατινάξεις σπιτιών, αν χρειαζόταν»
«Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους. Ούτως ή άλλως, ήταν πολύ εύκολο να τους σκοτώσουμε διότι έκαναν επιθέσεις όπως τα γιουρούσια. Μάχονταν οι Μουσουλμάνοι σαν μπουνταλάδες και τους σκοτώναμε κατά δεκάδες. Ολοι μαζί μας επιτίθονταν και εμείς αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς. Οταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους υπήρχαν στιγμές που το γιορτάζαμε για να απομακρύνουμε την ένταση της μάχης»,
«Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, αν θυμάμαι καλά, τρεις, ήταν σε ενέδρα», διηγείται ο Βασιλειάδης.
«Στον πόλεμο πρέπει να σκοτώσεις, αλλιώς θα σε σκοτώσουν», λέει ο Ζαβιτσάνος.
«Τους έβλεπα να έρχονται καταπάνω μας και έλεγα: ‘Τρύφωνα, ή εσύ θα είσαι νεκρός ή αυτοί’».
Η ομολογία «αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς» είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να γίνει πιστευτή, ωστόσο διαβάζοντας το χρονικό των γεγονότων, λ.χ. στην αναφορά του εμπειρογνώμονα Richard Butler και στην ολλανδική έκθεση του 2002, είναι γεγονός πως αυτό όντως ήταν εφικτό και πράγματι είχε συμβεί. Μόνο που είχε συμβεί σε περιπτώσεις κατά τις οποίες οι τσέτνικ στρίμωχναν ασφυκτικά εκατοντάδες άοπλους μέσα σε αγροτικές αποθήκες, -αυτές τις χαρακτηριστικές που φαίνονται σε πολλά βίντεο της εποχής και βρίσκονταν διάσπαρτες παντού στην γιουγκοσλαβική ύπαιθρο-, και τους πυροβολούσαν με πολύ βαριά όπλα ή τους έριχναν χειροβομβίδες απ’ τα παράθυρα, σε ορισμένες περιπτώσεις και με την παρουσία του Μλάντιτς. Υπάρχουν ακόμα και μαρτυρίες ελάχιστων επιζώντων, που κατόρθωσαν να αποφύγουν τον θάνατο κρυπτόμενοι κάτω από τα πτώματα άλλων, πλημμυρισμένα από αίματα, σύμφωνα με τις οποίες οι Σερβοβόσνιοι ένοπλοι άνοιγαν ξαφνικά την πόρτα και άνοιγαν πυρ με αυτόματα όπλα αδιακρίτως. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα ήταν, λογικά, εφικτό αυτό το απερίγραπτης ωμότητας «αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς».
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Απόγευμα 13/07/1995, Σρεμπρένιτσα, αγροτική αποθήκη στην περιοχή Kravica. Ο Σέρβος δημοσιογράφος Zoran Petrovic περνάει με το αυτοκίνητο και σηκώνει την κάμερα. Ενα βουνό από πτώματα και δίπλα Σέρβοι τσέτνικ, προφανώς περιμένουν φορτηγά ή μπουλντόζες για να τα ξεφορτωθούν. Εμφανή τα σημάδια από τα αυτόματα όπλα, κάπως έτσι μόνο μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό το αποκρουστικό «σε 13 λεπτά 300 νεκρούς».
$$$ Μετά την αποχώρηση της ΕΕΦ από τα μέτωπα του πολέμου και τις δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη.
Τελικά, οι περισσότεροι Ελληνες εθελοντές έφυγαν μια βδομάδα πριν την συμφωνία του Dayton, στα τέλη του 1995, όταν έμαθαν ότι μια ομάδα Αμερικανών Delta Force ήταν στα ίχνη τους. Στα τέλη του 1995, αλλά και στην αλλαγή του χρόνου την Πρωτοχρονιά του 1995-1996, τους βρίσκουμε επίτιμους προσκεκλημένους στο αρχηγείο του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου (σκηνές από βίντεο με το γλέντι εδώ κι εδώ), όπως είδαμε προηγουμένως. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένοι εξ αυτών έμειναν στη Βοσνία παραπάνω από ένα χρόνο, και ορισμένοι σχεδόν μέχρι και δύο χρόνια.
Οι Ελληνες εθελοντές, από τότε, 20 χρόνια τώρα, επισκέπτονται πολύ συχνά την Σερβία και την σερβική Βοσνία. Εχουν αναπτύξει δεσμούς εκεί, και ξαναγυρνάνε στα μέρη που πέρασαν την ‘εθελοντική θητεία τους’, κυρίως στην περιοχή της Βλασένιτσα και στο Σαράγεβο. Δεν είναι μόνο οι ποινικές υποθέσεις οι οποίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, που όλες είχαν ‘άρωμα Γιουγκοσλαβίας’. Οπωσδήποτε, και με την ανάπτυξη του διαδικτύου, που εκείνη την εποχή δεν υπήρχε, εξακολουθούν να διατηρούν έστω και ψηφιακές σχέσεις με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκαν τότε, και απ’ ό,τι φαίνεται στα κοινωνικά δίκτυα, καυχιώνται και κομπάζουν για τη δράση τους εκεί. Διαφημίζουν, μάλιστα, και ‘σεμινάρια-ασκήσεις βετεράνων του γιουγκοσλαβικού πολέμου με πραγματικά πυρά’, που αλλού;;; Στη Βλασένιτσα.
Είναι ένα ερώτημα: Κάλεσε κάποιος απ’ τη Δικαιοσύνη τους χρυσαυγίτες και τους άλλους της ΕΕΦ, έστω για να καταθέσουν τι ακριβώς έκαναν εκεί, ή έστω τι είδαν. Και αν ναι, ποιους ακριβώς;;; Οπως γράφει ο Τάκης Μίχας στο βιβλίο του το 2002, για τα επόμενα δέκα χρόνια, η αντίδραση υπουργών, κυβερνητικών εκπροσώπων και άλλων υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων κυμαίνονταν από το «δεν μας ενδιαφέρει» και το «δεν έχουμε ακούσει τίποτα σχετικό» μέχρι το «ουδέποτε έκαναν τέτοια πράγματα οι Ελληνες εθελοντές και ουδέποτε συνέβησαν αυτά που λέτε». Σε μια προσπάθεια του 2005, έπειτα από ερώτηση στη Βουλή του Ανδρέα Ανδριανόπουλου προς τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα, για την διεξαγωγή έρευνας, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο βουλευμάτων από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, σε μια ανάκριση που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2005 και τελείωσε το 2011.
Τη δικαστική διερεύνηση είχε διατάξει τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς ο τότε προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και την είχε αναθέσει στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνά Θεοδωροπούλου, «η οποία έλαβε την εντολή να μελετήσει κάθε στοιχείο της υπόθεσης και να εντοπίσει αν εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο Ελληνες πολίτες σε σφαγές αμάχων», όπως έγραφε στις 29 Ιουνίου 2005 μεταξύ άλλων και το BBC Greek, και το Reuters (Karolos Grohmann, Greece starts probe into Srebrenica massacre, Reuters, 27/06/2005), και η εφημερίδα Independent, και μας υπενθύμισε πρόσφατα μια τότε βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ:
Να ερευνηθεί η υπόθεση ήταν και το κύριο αίτημα και στην «Εκκληση των 200» πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, πολιτικών, διανοουμένων κ.ο.κ., την οποία ξεκίνησαν οι Μιχάλης Μητσός, Ριχάρδος Σωμερίτης, Ηλίας Κανέλλης και Μανώλης Βασιλάκης, και στην οποία υπήρχαν οι υπογραφές, μεταξύ άλλων, και των πολιτικών Μιχάλη Παπαγιαννάκη, Πέτρου Κουναλάκη, Αννας Καραμάνου, Νίκου Μπίστη, Στέφανου Μάνου και Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Η έκκληση κατέληγε ως εξής:
«Αλλά σε αντίθεση με αυτούς, με τον υπόλοιπο κόσμο, σε αντίθεση με όλη την Ευρώπη, εδώ μας παραπληροφόρησαν και μας ενέταξαν άκριτα σε ένα κοινό ψυχολογικό μέτωπο με το εγκληματικό καθεστώς Μιλόσεβιτς. Με πρόσχημα την Ορθοδοξία, την πατροπαράδοτη ελληνοσερβική φιλία και τον δήθεν αντιιμπεριαλισμό. Και όχι μόνον αυτό. Ελληνες εθελοντές (οι επώνυμες μαρτυρίες τους έχουν δημοσιευθεί) πολέμησαν στη Βοσνία με τον Κάρατζιτς και τον Μλάντιτς και ατιμάζοντάς την, ύψωσαν την ελληνική σημαία στη Σρεμπρένιτσα την ώρα της μεγάλης σφαγής. Η Ελληνική Πολιτεία έχει συνεπώς την υποχρέωση και συγγνώμη να ζητήσει δημοσίως από τις οικογένειες των 8.000 σφαγιασθέντων και να απαιτήσει να λογοδοτήσουν όσοι Ελληνες ‘εθελοντές’ συνέπραξαν στο μεγάλο έγκλημα και οι γνωστοί άγνωστοι που τους ενέπλεξαν. Το απαιτούμε».
Ομως, οι δολοφονίες και πολύ περισσότερο τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Ισως ήρθε η ώρα για την αναζήτηση απαντήσεων στο ντροπιαστικό αυτό θέμα. Οπως πολύ σωστά είχε γράψει ο Διονύσης Γουσέτης την τελευταία φορά που ανακινήθηκε κάπως το θέμα, το 2005 (‘Σρεμπρένιτσα’, Αυγή 09/07/2005): http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?cid=877&sec=194
«H ελληνική ανάμειξη στον πόλεμο δεν περιορίστηκε στους εθελοντές που έσπευσαν, από μια κακώς νοούμενη αλληλεγγύη, να βοηθήσουν τον ‘αδελφό σερβικό λαό’, ούτε στους μισθοφόρους. H χώρα μας παραβίασε επανειλημμένα το εμπάργκο παρέχοντας στις δυνάμεις του Μλάντιτς και του Κάρατζιτς ποικίλη στρατιωτική βοήθεια και ‘διευκολύνσεις’. Οταν η εφημερίδα Tα Nέα επικοινώνησε με το γραφείο της εισαγγελέως Κάρλα ντελ Πόντε στο ΔΠΔΧΓ, προκειμένου να μάθουν αν διερευνήθηκε ποτέ η ελληνική εμπλοκή, η απάντηση ήταν ‘ουδέν σχόλιον’.
Οπως δείχνουν τα πράγματα, την ευθύνη την αναλαμβάνει πλέον αποκλειστικά η ελληνική Δικαιοσύνη -και η συνείδησή μας».
[Σ.Σ.: Στο άρθρο του αυτό, ο κ. Γουσέτης θεωρεί ότι υπάρχουν φωτογραφίες («ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Ε. Βενιζέλος διέψευδε την ύψωση μιας ελληνικής σημαίας στην κατακτημένη Σρεμπρένιτσα. Οι ατιμωτικές φωτογραφίες διαψεύδουν τη διάψευση»), όμως φωτογραφίες από τη Σρεμπρένιτσα μέχρι τότε που έγραφε το άρθρο, το 2005, δεν υπήρχαν. Ούτε μέχρι το 2012-2013 υπήρχαν. Είναι η γνωστή σύγχυση με την φωτογραφία αρχείου που είχε δημοσιεύσει το Εθνος, υποτίθεται από την Σρεμπρένιτσα, με τον Κάρατζιτς και τους εθελοντές να βραβεύονται το Πάσχα του 1995, όμως εκείνη η φωτογραφία ήταν από το Πάλε τρεις μήνες πριν τα γεγονότα].
Οχι ότι έχουμε πολλές ελπίδες, ούτε μας έπιασε ξαφνικά καμιά μεγάλη αισιοδοξία πως κάποια στιγμή επιτέλους, η ελληνική Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί με αυτό το δύσκολο θέμα, παρότι το 2009, όπως είχαμε μάθει (Ελευθεροτυπία, 25/07/2009), σε απόρρητο τηλεγράφημά του προς το ΥΠΕΞ, ο πρέσβης της Ελλάδας στο Σεράγεβο κ. Ματζουράνης αναγνώριζε «τη συμμετοχή ευάριθμων Ελλήνων εθελοντών στο βοσνιακό πόλεμο» και καλούσε έμμεσα για τη διεξαγωγή έρευνας, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο είχαν διαπράξει αξιόποινες πράξεις» [Σ.Σ.: Αλλη μια περίπτωση που αποδεικνύει ότι η λέξη ‘ευάριθμοι’ πρέπει να αποφεύγεται, αν δεν είμαστε 100% βέβαιοι ότι ο συνομιλητής καταλαβαίνει ακριβώς τι θέλουμε να πούμε· στην περίπτωση αυτή, υποθέτουμε ότι ο πρέσβης εννοούσε ‘πολλοί’ και όχι ‘εύκολα μετρήσιμοι’, δηλαδή λίγοι]. Ο κ. Μίχας έχει δηλώσει ότι υπάρχουν στην κατοχή του επίσημα έγγραφα της ελληνικής πολιτείας στα οποία γίνονται σαφείς αναφορές σε ανώτερο κυβερνητικό επίπεδο στη συμμετοχή των Ελλήνων παραστρατιωτικών.
«The investigation could be a watershed for Greece, which despite belatedly distancing itself from Mr Milosivec, now on trial at The Hague, has done little to acknowledge its own support for the worst excesses of Serb nationalism in the 1990s. The Greek government has previously ignored calls for an investigation into the public recruitment of its citizens into paramilitary brigades to fight in the Yugoslav wars. In what appeared to be a pre-emptive admission, the Greek Justice Minister, Anastasios Papaligouras, told parliament last Friday that Greeks may have participated in the slaughter but said they were not members of the armed forces.
An article run at the time in the Greek daily Ethnos newspaper on the ‘heroic’ exploits of the volunteers in Srebrenica, prompted an overwhelming response from enthusiastic readers wanting to sign up to fight.
Takis Michas, whose book Unholy Alliance: Greece and Milosevic’s Serbia, lifted the veil of silence on the issue said many would be shocked at Greek complicity in Bosnia: ‘What seemed incomprehensible during the Bosnia and Kosovo wars was not so much that Greece sided with Milosevic, but that it sided with Serbia’s darkest side’».
– Πηγή: Daniel Howden, Greek role in Srebrenica massacre investigated, Independent, 29/06/2005
Οι ελληνικές κυβερνήσεις κρατούσαν πάντοτε μια στάση που προβλημάτιζε. Λ.χ., όταν το ΔΠΔΧΓ καλούσε όλες τις χώρες να βοηθήσουν στην έρευνα για την ανθρωποσφαγή του Ιουλίου 1995, η Ελλάδα ζητούσε ανταλλάγματα στο … Κυπριακό (!!!):
«H Eλληνική κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι η τιμωρία των εγκληματιών πολέμου στη Bοσνία θα πρέπει να αποτελεί έναν από τους πρωτεύοντες στόχους της διεθνούς κοινότητας. Eπίσης συνδέει έμμεσα την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τις οποίες έχει αναλάβει έναντι του Συμβουλίου Aσφαλείας σχετικά με τη μεταχείριση των εγκληματιών πολέμου (Σέρβων, Kροατών, Bοσνίων και -πιθανώς- Eλλήνων) με την εφαρμογή ανάλογων διατάξεων στο Kυπριακό».
– Πηγή: Ελευθεροτυπία, 09/08/1995
Γιατί να αλλάξουν τώρα;;;
«H αριστερά του κράτους, του κεφάλαιου, του ιμπεριαλισμού στην ελλάδα, λαλίστατη όταν πρόκειται για διάφορες εσωτερικές μικρομαλακίες ευρείας κατανάλωσης, δεν έχει βγάλει -και δεν πρόκειται να βγάλει- άχνα για το πως έδρασε ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ολόκληρη σχεδόν τη δεκαετία του 1990. ‘Δεν ξέρει-δεν απαντά’. Πώς αλλιώς;;; Aν μοιάζει εύκολο η ελληνική συμμετοχή στις σφαγές των βοσνίων να αποδοθεί σε μερικές δεκάδες παραδοσιακούς ναζήδες και κοινούς κανίβαλους, είναι ταυτόχρονα και άδικο. Aυτοί ήταν κάτι λιγότερο απ’ τις άκρες των δακτύλων του μακριού ελληνικού χεριού. Oλόκληρο το σώμα συναπαρτιζόταν από κάθε θεσμό, κόμμα, μηχανισμό μεσολάβησης και εξουσίας που υπάρχει στο ελληνικό κράτος. Tο μόνο που μπορεί να πει σχετικά η ελληνική αριστερά, τόσο το ΚΚΕ όσο και ο Συνασπισμός (και διάφορα μικρότερα ακροαριστερά απο-κόμματα) είναι πως HMOYN KI EΓΩ EKEI: στην πολιορκία του Σαράγεβο και την δολοφονία 12 χιλιάδων κατοίκων του· γύρω απ’ το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Oμάρσκα και όλα τα υπόλοιπα· στην εθνική εκκαθάριση του Ζβόρνικ, το κυνήγι των 42 χιλιάδων (Μουσουλμάνων) κατοίκων του και όλα τα παρόμοια· και στη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα …
Kι αυτό δεν έγινε πριν 10 αιώνες για να παραγραφεί. Εγινε πριν δέκα χρόνια … -και θα ξαναγίνει όποτε ‘η πατρίς χρειαστεί’».
– Πηγή, Περιοδικό Sarajevo, τχ #22, Οκτώβριος 2008 http://www.sarajevomag.gr/entipa/teuhos_22/i22_p06_brother.html
— $$$ Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)
Και αν οι φωτογραφίες, οι μαρτυρίες, τα ντοκουμέντα του ΔΠΔΧΓ, οι επίσημες καταθέσεις των πρωταγωνιστών και αυτουργών των εγκλημάτων, οι ετυμηγορίες των δικαστηρίων για τα εγκλήματα πολέμου, οι εκθέσεις, οι ομολογίες των ίδιων των Σέρβων για τα εγκλήματά τους, οι δηλώσεις των ίδιων των εθελοντών στα ΜΜΕ, τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε εισηγήσεις σε ακαδημαϊκά συνέδρια και όλα τα υπόλοιπα που αποτέλεσαν τις πηγές για την τεκμηρίωση του παρόντος κειμένου δεν είναι επαρκή στοιχεία για να κινηθεί η διαδικασία, τότε ποια μπορεί να είναι;;;
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Αλλη μια σκηνή με πρωταγωνιστή μέλος της ΕΕΦ, αυτή τη φορά σε κοντινό πλάνο, από τις επιχειρήσεις της Σρεμπρένιτσα. Προέρχεται από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT). Ασφαλείς πληροφορίες κάνουν λόγο για δύο ακόμη βίντεο, τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν από την ελληνική δικαιοσύνη. Το πρώτο μεταδόθηκε σε τοπικό κανάλι της Θεσσαλονίκης λίγες μέρες μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα και είχε γυριστεί στο τζαμί της πόλης. Το δεύτερο είχε βγει στον αέρα από την σερβική τηλεόραση SRT ακριβώς τις ημέρες της πτώσης της πόλης, όταν οι μαζικές εκτελέσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμα.
Εν είδει σύνοψης, θα διατυπώσουμε κάποια ερωτήματα:
## Ο θεοσεβούμενος αρχινονός warlord Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), ο εθνικιστής ‘φιλέλλην’ διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), ήταν ο τοπικός Σέρβος φεουδάρχης, μεγάλο αφεντικό και οπλαρχηγός της περιοχής Vlasenica κοντά στη Σρεμπρένιτσα, γνωστός και μη εξαιρετέος κατηγορούμενος ήδη από το 1992 για εγκλήματα πολέμου και μαζικές δολοφονίες αμάχων και αιχμαλώτων, κατόπιν δεξί χέρι -σαν υπεύθυνος Εφοδιασμού και Μεταφορών, δηλαδή υπεύθυνος σπασίματος εμπάργκο και λαθρεμπορίου του διαβόητου Σώματος Στρατού Ντρίνα (Drina Corps)- και στενός φίλος των Κάρατζιτς, Μλάντιτς, Krstc, Popovic, Zivanovic, Pandurevic και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματικών, όλων καταδικασμένων από το Δικαστήριο της Χάγης, χαρακτηρισμένος και μπλοκαρισμένος -αυτός και τα περιουσιακά του στοιχεία- από το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές ήδη από το 2003, καθαιρεμένος από όλα τα αξιώματά του στην Republika Srpska, σημερινός ‘άνεργος’ πολυεκατομμυριούχος μαφιόζος νονός, χορηγός σε εκκλησιαστικά δρώμενα και δωρητής σε όλες τις εκκλησίες της περιοχής στην γενέτειρά του Vlasenica σαν αδελφικός φίλος και συνεργάτης του διωγμένου για παιδεραστία πρώην Μητροπολίτη Zvornik και Tuzla Vasilije Kacavenda. Βρίσκεται σήμερα υπό διερεύνηση διότι ενώ ήταν ο μεγαλύτερος χρηματοδότης και χορηγός, σαν συνιδρυτής, του σερβοβοσνιακού εθνικιστικού εξτρεμιστικού κόμματος του Κάρατζιτς SDS, ταυτόχρονα πουλούσε όπλα στους Μουσουλμάνους. Επί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου δύο χρόνια, βρισκόταν καθημερινά και 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες τη βδομάδα μαζί με τους υφισταμένους του Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ, τους διέταζε και γνώριζε όλες τους τις δραστηριότητες, ενώ αυτοί αποτελούσαν την προσωπική του φρουρά και τον συνόδευαν παντού.
Εντεταλμένος -από τον ίδιο τον Ράτκο Μλάντιτς να τους προσέχει- σαν αξιωματικός σύνδεσμος με την ΕΕΦ, αδιαμφισβήτητα βρέθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εκτέλεσης αιχμαλώτων της Σρεμπρένιτσα, και πέρα από κάθε αμφιβολία, βρέθηκε ειδικότερα τις ημέρες της κορύφωσης των θηριωδιών, την εδομάδα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, τις ώρες ακριβώς που γίνονταν οι μαζικές εκτελέσεις, όπως λ.χ. στο σφαγείο του ποδοσφαιρικού γηπέδου στην περιοχή Nova Kasaba, εκεί ακριβώς όπου είχαν συγκεντρωθεί για εκτέλεση πολλές εκατοντάδες άοπλοι Βόσνιοι κι εκεί που έγιναν οι αγριότερες και μαζικότερες συνοπτικές εκτελέσεις άοπλων αιχμαλώτων. Συνοδευόταν, κι αυτό είναι γεγονός που επίσης δεν αμφισβητείται, από δύο γκρουπ Ελλήνων εθελοντών ή από δύο Ελληνες εθελοντές [Σ.Σ.: Δεν διευκρινίζεται, όπως είδαμε προηγουμένως· οι δικαστές μιλάνε για δύο γκρουπ, ενώ ο Μπάγιαγκιτς για δύο άτομα].
Στο δεύτερο δεκαήμερο του Ιουλίου του 1995, όταν έλαβαν χώρα τα καταγεγραμμένα γεγονότα εθνικής εκκαθάρισης, που χαρακτηρίστηκαν γενοκτονία και εθνοκάθαρση, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς αποδεδειγμένα, μαζί με τους Ελληνες εθελοντές συνοδούς της φρουράς του, είχε μια σειρά συναντήσεων με όλα τα κορυφαία στελέχη του σερβοβοσνιακού στρατού και της Republika Srpska, τόσο στη Vlasenica, βάση του στρατοπέδου των Ελλήνων Εθελοντών, όσο και στη Σρεμπρένιτσα, στο Zvornik, στη Ζέπα και στις περιοχές από το Ποτοτσάρι (Potocari) μέχρι το Konjevic Polje,
Οι Ελληνες, εκείνη την ημέρα και ώρα των μαζικών δολοφονιών στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba έβγαλαν μια σειρά φωτογραφιών, προφανώς με αντικείμενο τους κρατούμενους -μελλοθάνατους ή ήδη δολοφονημένους. Το γεγονός έχει καταγραφεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ενώ το έχει καταθέσει και ο ίδιος ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς στη δίκη του Κάρατζιτς στις 10 Ιουλίου του 2013, κάτι που ποτέ δεν έγινε γνωστό στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ της χώρας. Θα διερευνηθεί ποτέ αυτή η σημαντική αποκάλυψη και θα καλέσει ποτέ κάποιος αξιωματούχος των υπηρεσιών απονομής Δικαιοσύνης της Ελλάδας τα πρόσωπα αυτά, ώστε να μαθευτεί η αλήθεια;;;
## Η δεύτερη δύσκολη ερώτηση αφορά το βίντεο που παρουσιάζει το XYZ Contagion με τις σκηνές της 13ης Ιουλίου 1995 από το Associated Press και την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, όταν οι άνδρες της ΕΕΦ ξεκινάνε πορεία, μαζί με άλλους Σερβοβόσνιους ένοπλους στρατιώτες, πιθανόν και με παραστρατιωτικούς από το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, καταδικασμένοι σε 40-43 χρόνια για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία. Στο βίντεο εικονίζονται τουλάχιστον επτά άτομα της ΕΕΦ (ήταν οκτώ στο απόσπασμα αυτό και δέκα συνολικά στη Σρεμπρένιτσα) σε δύο διαφορετικά σημεία, με το φορετό τους σήμα στο μανίκι και με τα όπλα έτοιμα για χρήση και οπλισμένα. Κατά πάσα πιθανότητα συμμετέχουν σε επιχείρηση του ειδικού λόχου ενεδρών (δηλαδή σε επιχείρηση κυνηγιού κεφαλών διαφυγόντων Μουσουλμάνων) ή σε κάποια άλλη παρόμοια επιχείρηση. Ανεξάρτητα από το είδος των επιχειρήσεων, πάντως, αποδεικνύεται ξανά ότι οι Ελληνες εθελοντές βρίσκονταν εκεί ακριβώς, στην καρδιά των γεγονότων και στα θέατρα της ανθρωποσφαγής. Αν κάποιος πολίτης αυτής της χώρας ήταν ύποπτος για την Αστυνομία ή θεωρούνταν ‘πρόσωπο ενδιαφέροντος’ για τον φόνο ενός μόνο ανθρώπου, τι θα περίμεναν οι πολίτες από τις αρχές αυτής της χώρας να κάνουν;;; Δεν θα έπρεπε έστω να τον καλέσουν για να δώσει μια κατάθεση;;; Το υπόλοιπο μέρος του συλλογισμού αυτού είναι προφανές, ειδικά όταν δεν αφορά έναν μόνο φόνο αλλά αυτό που ο ΟΗΕ χαρακτήρισε ‘γενοκτονία’ και 8.000 ανθρώπους.
## Ενας τουλάχιστον από τους εθελοντές που μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα και διακρίνεται σε δεκάδες φωτογραφίες και στα βίντεο που παρουσιάσαμε προηγουμένως, εκείνος που χαρακτηρίστηκε ‘απόβρασμα σε στυλ Rambo’ από Ολλανδούς Κυανόκρανους στρατιώτες της UNPROFOR και από μέλη της οργάνωσης ‘Γιατροί Χωρίς Σύνορα’, ο Σπύρος Τζανόπουλος ήταν -ή μήπως είναι ακόμα;;;- αποδεδειγμένα στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης. Και δεν ήταν ο μόνος: Τουλάχιστον άλλα τέσσερα μέλη και στελέχη της ναζιστικής γκρούπας συμμετείχαν στην ΕΕΦ, ή έστω συμμετείχαν φανερά. Ηταν όχι μόνο απλά μέλη, αλλά και μεγαλοστελέχη και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της ναζιστικής γκρούπας, όπως έγραψε στο βιβλίο του ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής. Αλλα μέλη του αποσπάσματος των επιχειρήσεων της Σρεμπρένιτσα εξέφρασαν δημόσια την ικανοποίησή τους για το γεγονός πως η Χρυσή Αυγή οικειοποιήθηκε τον αγώνα τους. Στο στρατόπεδο της ελληνικής militia, κύριο ανάγνωσμα ήταν η εφημερίδα, το περιοδικό και άλλα έντυπα της Χρυσής Αυγής. Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στο απόσπασμα εμφανίζονται σήμερα υποστηρικτές και κήρυκες των χρυσαυγίτικων ναζιστικών δοξασιών. Αλλα μέλη της ΕΕΦ, για τα οποία δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς έφυγαν από τη Βοσνία, αυτοδιαφημίζονταν σε εφημερίδες και κανάλια και καυχιούνταν για τις πράξεις τους ενάντια «σε υπανθρώπους Τούρκους και στον προαιώνιο εχθρό του Ελληνισμού Εβραίο». Ενας συγκεκριμένος εθελοντής, ο Απόστολος Μπέλμπας είναι σήμερα γραμματέας τοπικής οργάνωσης και ήταν υποψήφιος της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες εκλογές. Παραλίγο να γινόταν βουλευτής. Να ελπίζουμε ότι θα μπει στη Βουλή τις επόμενες εκλογές, ώστε να μην μπορεί να τον πειράξει κανείς, ακόμα κι αν ήθελε;;;
Ο χρυσαυγιτισμός ήταν κυρίαρχος ανάμεσα στους εθελοντές. Θα κληθούν ποτέ όλοι αυτοί να καταθέσουν;;;
ΕΠΑΝΩ: Βλασένιτσα, αρχές του 1995: Χρυσαυγίτες Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ, Μπέλμπας Απόστολος, Μαυρογιαννάκης Μιχάλης, Σωκράτης Κουσουμβρής, Κώστας και άλλοι. ΚΑΤΩ: Η ηγεσία της τοπικής οργάνωσης Τρίπολης της Χρυσής Αυγής. Ο γραμματέας της ΤΟ Τρίπολης της Χρυσής Αυγής, Μπέλμπας Απόστολος, δεύτερος από αριστερά.
## Αφού, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, τεκμηριώνεται πως τις μέρες της σφαγής οι άνδρες της ΕΕΦ βρίσκονται, είτε όλοι μαζί (αφού η επιχείρηση απαιτούσε γενική κινητοποίηση όλων των μονάδων), είτε σε τμήματα, διμοιρίες ή αποσπάσματα, στις περιοχές όπου συνέβησαν τεκμηριωμένα δολοφονίες αμάχων και αιχμαλώτων (εκτός από το ποδοσφαιρικό γηπέδο στην περιοχή Nova Kasaba), και πιο συγκεκριμένα:
– είτε στη Βλασένιτσα (όπου ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι και γίνονται μαζικές κηδείες, με τις τελευταίες δέκα μόλις τον περασμένο Απρίλιο, σκηνές από βίντεο με ρεπορτάζ, στο 01.10′) που ήταν ο γενέθλιος τόπος του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και η βάση-στρατόπεδο της ΕΕΦ,
– είτε στη Ζέπα, επίσης βάση της ΕΕΦ, δηλαδή τον άλλο μουσουλμανικό θύλακα που είχαν σκοπό να εξαφανίσουν οι Σέρβοι,
– είτε στο Zvornik που ήταν τα αρχηγεία του σώματος στρατού,
– είτε στις περιοχές από το Ποτοτσάρι (Potocari) μέχρι το Κόνγιεβιτς Πόλγιε (Konjevic Polje), όπου επίσης υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μελλοθανάτων και ήταν οι επόμενοι στόχοι των δολοφόνων του στρατού του Μλάντιτς μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα, και όπου επίσης επιβεβαιωμένα έλαβαν χώρα δολοφονίες αμάχων,
– είτε μέσα στη Σρεμπρένιτσα, θα τους ρωτήσει κανείς επιτέλους τι συνέβη εκεί;;;
Καταγράφονται πολλές συναντήσεις του διοικητή τους Μπάγιαγκιτς με τους Κάρατζιτς, Μλάντιτς, Krstc, Popovic, Zivanovic, Pandurevic, Kovac, Salapura και άλλους υψηλόβαθμους αξιωματικούς (εκτός δηλαδή από τις ήδη τεκμηριωμένες από τις καταθέσεις στο ΔΠΔΧΓ). Οι Ελληνες εθελοντές συνόδευαν τον Μπάγιαγκιτς σε όλες αυτές τις συναντήσεις του;;;
Κι ακόμα:
Τι είδαν;;; Σε ποιες πράξεις συμμετείχαν;;; Ποια ήταν τα στρατιωτικά (και τα παραστρατιωτικά) τους καθήκοντα σε ολόκληρο εκείνο το διάστημα του Ιουλίου 1995;;; Ολόκληρη την κρίσιμη εβδομάδα, όταν κορυφώθηκε το μακελειό σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή, οι εθελοντές και ο διοικητής τους Μπάγιαγκιτς βρίσκονταν συνεχώς στον δρόμο. Πότε με το ιδιωτικό αυτοκίνητο μάρκας Golf του Μπάγιαγκιτς, και πότε με το στρατιωτικό της μονάδας, που ήταν χρεωμένο στους τρεις σημαντικότερους αξιωματικούς του σώματος στρατού τους, περνούσαν συνεχώς, μέρα και νύχτα, από όλες τις περιοχές των εκτελέσεων και από όλους τους δρόμους που απόκλεισαν οι Σερβοβόσνιοι, δρόμοι που σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ήταν γεμάτοι πτώματα, δεξιά κι αριστερά. Από τη Βλασένιτσα προς την Σρεμπρένιτσα, πέρασαν διαδοχικά από όλες τις περιοχές-σφαγεία, Milici, Nova Kasaba, Kravica, Bratunac, Potocari, αλλά και Zvornik, Ζέπα, Konjevic Polje, και μέχρι το Πάλε είχαν φτάσει (που βρίσκεται από την αντίθετη πλευρά, βεβαίως, κοιτώντας τον χάρτη με επίκεντρο την Βλασένιτσα). Συμμετείχαν σε ενέδρες;;; Είδαν εκτελέσεις;;; Βοήθησαν στην ‘εκκαθάριση του χώρου’, όπως επιβάλλει το πρωτόκολλο του σερβικού-πρώην γιουγκοσλαβικού στρατού;;; Βοήθησαν να ανοιχτεί κανένας μαζικός τάφος;;;
Ο διοικητής τους Μπάγιαγκιτς ήταν, μεταξύ άλλων αξιωματικών, υπεύθυνος βαθμοφόρος Εφοδιασμού-Μεταφορών και logistics, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και τα οχήματα με τα οποία μεταφέρονταν οι αιχμάλωτοι μελλοθάνατοι και υπεύθυνος κίνησης για τα εκσκαπτικά μηχανήματα που άνοιγαν τους λάκκους, μέσα στους οποίους πολλές φορές έριχναν και ζωντανούς ανθρώπους. Και η τακτοποίηση των χώρων ήταν υποχρέωση του σώματος στο οποίο η δική τους μονάδα ήταν χρεωμένη. Γύρω τους γίνονταν εκτελέσεις, έθαβαν αιχμαλώτους, μετέφεραν κόσμο σε χωράφια για να τους εξοντώσουν κ.ο.κ. κι αυτοί δεν συμμετείχαν πουθενά;;; Ειδικά όταν διαβάζουμε, και συνεπώς γνωρίζουμε (ήδη από το 2001 και τη δίκη Krstic) ότι ο μέραρχος τους αντιμετώπιζε πρόβλημα λειψανδρίας;;; Είναι πιθανό οι «15-20 στρατιώτες από το τάγμα logistics» του μικτού λόχου ενεδρών που αναφέρονται στις διαταγές να ήταν οι συγκεκριμένοι Ελληνες της ΕΕΦ;;; Θα διερευνηθεί ποτέ αν οι Ελληνες στο πολεμικό ‘παλμαρέ’ τους είχαν ‘ηρωικές’ πολεμικές πράξεις, σύμφωνες μόνο με τα ήθη και έθιμα του πολέμου ή αν συμμετείχαν και σε διαφορετικού τύπου πολεμικές πράξεις, από εκείνες που ποτέ κανείς δεν θα τις χαρακτηρίσει ‘ηρωικές’;;;
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σκηνές από το Associated Press και το France 2 από τις επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, 11 Ιουλίου 1995: Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ σε ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού και άλλες επιχειρήσεις γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’, ο οποίος διακρίνεται με τα γυαλιά ηλίου. Διακρίνονται, επίσης, τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Φλορίν, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
## Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ βρίσκονταν πάντα πολύ κοντά και σε πολύ στενή σχέση με επίλεκτους παραστρατιωτικούς-μισθοφόρους του σερβοβοσνιακού στρατού [Σ.Σ.: Δεν λέμε «με σερβοβόσνιους παραστρατιωτικούς» διότι οι μισθοφόροι προέρχονταν από διάφορες εθνικότητες, εντός και εκτός της πρώην Γιουγκοσλαβίας]. Αναφέρθηκε στις δίκες της Χάγης και στις εκθέσεις που παρουσιάσαμε ότι μοιράζονταν στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αξιωματικούς με το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, καταδικασμένοι σε 40-43 χρόνια για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία. Εκπαιδεύονταν και στρατωνίζονταν στις ίδιες εγκαταστάσεις στη Vlasenica (σκηνές από βίντεο εδώ, με τον Μλάντιτς να επιθεωρεί το στρατόπεδο της Βλασένιτσα το 1995).
Οκτώβριος 1995, τελετή στο στρατόπεδο στη Vlasenica. Ο στρατηγός Radislav Krstic δίνει τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic. Πίσω δεξιά, ακουμπισμένοι στο όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτςκαι άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (πέντε μάρκα το κεφάλι), δηλαδή των πιο απάνθρωπων και αιμοσταγών εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου.
Εβγαζαν φωτογραφίες μαζί τους, υπάρχουν βίντεο με τον διοικητή της ΕΕΦ Μπάγιαγκιτς (ίσως και δύο Ελληνες) να παρίσταται σε βράβευση του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, και είχαν θεαθεί μαζί από Κυανόκρανους και μέλη της οργάνωσης ‘Γιατροί Χωρίς Σύνορα’ να μπαίνουν μαζί θριαμβευτικά στη Σρεμπρένιτσα και να επιδίδονται σε καταστροφές μιναρέδων (όλοι μαζί) και σε ψυχρές δολοφονίες με μαχαίρια και όπλα (το 10ο Απόσπασμα), εκείνη τη μέρα. Δύο μέρες μετά, εθεάθησαν πάλι μαζί στο γήπεδο της Nova Kasaba την ώρα που οι Σέρβοι είχαν συγκεντρώσει εκεί αιχμάλωτους προς εκτέλεση.
Το πιο σημαντικό, στις επίσημες λίστες των 50 με 60 ελίτ δολοφόνων-μελών του αιμοσταγούς μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).υπήρχε και το όνομα Αγγελος Λάτσιος (πιθανόν του Παναγιώτη), όπως είδαμε προηγουμένως και όπως φαίνεται και στο οργανόγραμμα της διμοιρίας-συμμορίας, αλλά και εδώ.
Σελίδα 42 της αγγλικής έκδοσης ή σελίδα 36 της σερβικής έκδοσης. Από την έκθεση του Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011, στα αγγλικά ή Fond za Humanitarno Pravo, ‘Dosije 10. Diverzantski Odred Glavnog staba vojske Republike Srpske’, 2011, στα σερβικά. Το οργανόγραμμα της ‘επαγγελματικής’ μισθοφορικής αδίστακτης militia. Ο συμπατριώτης μας φαίνεται είχε μεγάλους στόχους, να γίνει κανονικός μισθοφόρος και να πληρώνεται με το κεφάλι. Το όνομά του, ‘Latias Angelos’, ‘Λάτσιος Αγγελος’ φιγουράρει 14ο από την αρχή στο κάτω δεξιά κουτάκι με όλα τα ονόματα της δεύτερης συμμορίας-διμοιρίας, ενώ 6ο από το τέλος βρίσκεται το όνομα του Stanko Kojic. Βλέπουμε, επίσης, στις υψηλότερες θέσεις όλη την ιεραρχία, Μλάντιτς, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos κ.ο.κ. Σημειώστε πως το αστεράκι δίπλα στο όνομα του Λάτσιου σημαίνει πως ήταν επιβεβαιωμένα μέλος της συμμορίας-διμοιρίας. Κλικ για μεγέθυνση.
Να σημειωθεί εδώ ότι ο συγκεκριμένος δεν εμφανίζεται μαζί με τους δέκα άλλους ενεργούς στη Σρεμπρένιτσα άνδρες της ΕΕΦ. Ο ίδιος λέει ότι εκείνο το διάστημα βρισκόταν ήδη στις τάξεις των μισθοφόρων δολοφόνων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ. Υπόψη, η μονάδα αυτή δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 1994 και διαλύθηκε την άνοιξη του 1996, ενώ τα μέλη της ήταν αυστηρά επιλεγμένα και ποτέ δεν ξεπέρασαν τα 50 με 60, όλοι με ετήσια ή διετή συμβόλαια. Συνεπώς, θα πρέπει να διερευνηθεί σε ποιο χρονικό διάστημα ο Λάτσιος ήταν μέλος τους, αν θέλουμε να έχουμε μια ακριβή εικόνα.
Ο ίδιος, πάντως, έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις, κι έχει πει πολλά κι ενδιαφέροντα: Οτι κυκλοφορούσε με πλαστή ταυτότητα με σερβικό ψεύτικο ονοματεπώνυμο, ότι είχε παντρευτεί μια κοπέλα απ’ τη Σερβία, με την οποία έκανε και παιδί, ότι έμεινε μετά τον πόλεμο στην Σερβία κι ότι έγινε για ένα διάστημα μισθοφόρος στην Αφρική, ότι βρισκόταν στο μισθολόγιο του Αρκάν σαν πορτιέρης στα μαγαζιά του, ότι είχε επαφές με τα κυκλώματα που φυλούσαν τον Μλάντιτς κι ότι συμμετείχε κι ο ίδιος στις ομάδες περιφρούρησής του, ότι γι’ αυτόν τον λόγο ανακρίθηκε και φυλακίστηκε δυο φορές, κι ότι τελικά απελάθηκε στην Ελλάδα. Για την Σρεμπρένιτσα, έχει δηλώσει ότι αυτός ήταν ο Ελληνας που πραγματικά μπήκε πρώτος στην πόλη με την μονάδα του, το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, και πως οι άλλοι Ελληνες απλώς ακολούθησαν.
# Επίσης, πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να διερευνηθεί και το όνομα του δεύτερου Ελληνα μισθοφόρου που κατατάχτηκε στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Ο Νέστορας Χρυσαΐτης ήταν επαγγελματίας μισθοφόρος που είχε πολεμήσει και στην Αφρική και κρυφός σκληρός εθνικιστής που δεν εκδηλωνόταν εύκολα. Μυστηριωδώς, κάποια στιγμή εξαφανίζεται απ’ το προσκήνιο. Κάποιος στο δικό του ύψος και με την δική του κορμοστασιά εμφανίζεται αργότερα σε υμνητικό βίντεο με στημένες σκηνές με τους άνδρες του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ. Δεν κατέστη δυνατό να διασταυρωθεί, όμως αν ήταν ο ίδιος. Δεν θα έπρεπε κάποιος επαγγελματίας λειτουργός της Δικαιοσύνης να αναζητήσει τα ίχνη του;;;
## Και με την ευκαιρία, μήπως, λοιπόν, ο ‘Grk’ (Ελληνας), αυτός που έβγαλε φωτογραφία με τον Stanko Kojic (το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al) είναι κάποιος γνωστός Ελληνας, από τους άνδρες της ΕΕΦ;;; Θα ήταν απίθανο να πρόκειται για κάποιον άλλο. Ηταν ο Αγγελος Λάτσιος;;;
Ετυμηγορία εναντίον Franc Kos, Stanko Kojic et al, των τεσσάρων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (10th Sabotage Detachment) που καταδικάστηκαν από 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας. Το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35 ήταν μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνα). Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για το γνωστό γεγονός της καταστροφής του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι στις επίσημες λίστες των μελών του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ υπάρχει και ένας τουλάχιστον Ελληνας (πιθανώς και δύο) με το όνομα Αγγελος Λάτσιος (πιθανόν του Παναγιώτη).
## Η ωμή ομολογία υποδιοικητή και αρχιλοχία της ΕΕΦ πως «αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς» είναι μία περίεργη δήλωση, καθώς αποκλείεται να επιτευχθούν τέτοιοι αριθμοί σε κανονική μάχη. Μόνο κάτω από ειδικές συνθήκες επιτυγχάνονται τέτοια ‘επιτεύγματα’. Οφείλεται, άραγε, στο γεγονός πως συμμετείχαν σε τυφλές εκτελέσεις, με αυτόματα όπλα και ρίψη χειροβομβίδων, εγκλωβισμένων αιχμαλώτων που βρίσκονταν περιορισμένοι ασφυκτικά στις γνωστές μεγάλες αγροτικές αποθήκες που βρίσκονταν διάσπαρτες παντού στην γιουγκοσλαβική ύπαιθρο, τις μέρες του διαχωρισμού αντρών από τα γυναικόπαιδα, ακριβώς μετά την κατάληψη της πόλης, υπό την υψηλή εποπτεία, μάλιστα, του ίδιου του Μλάντιτς, όπως γράφουν οι εκθέσεις και όπως συνέβη στην αποθήκη της περιοχής Kravica, από την οποία υπάρχουν και βίντεο με τα πτώματα βουνό;;;
Πρέπει να λάβουμε υπόψη την εξής αλήθεια: Πριν τη Σρεμπρένιτσα οι Ελληνες εθελοντές ήταν απολύτως άκαπνοι και δεν είχαν συμμετοχή ποτέ σε μάχη ή άλλη επικίνδυνη ενέργεια («οι Σέρβοι διοικητές τους είχαν σαφή εντολή την οποία και τήρησαν κατά γράμμα, να μην συμμετέχουν οι Ελληνες εθελοντές, σε καμία επιθετική επιχείρηση»). Τα καθήκοντά τους ήταν καθήκοντα Ι4 και το πιο επικίνδυνο πράγμα που είχαν κάνει ήταν το να φυλάνε καμιά σκοπιά στα μετόπισθεν. Η μοναδική φορά που χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά και έκαναν τους καμπόσους, ήταν μόνο στην κατακτημένη Σρεμπρένιτσα, απέναντι σε αιχμαλώτους, σε άοπλους δεμένους κρατούμενους και πιθανόν σε πολίτες που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Αυτό άλλωστε ταιριάζει απόλυτα και με την χρυσαυγίτικη νοοτροπία του θρασύδειλου τραμπούκου, που κάνει τον καμπόσο μόνο είναι είκοσι εναντίον ενός και μόνο όταν βρίσκουν τον αντίπαλο με δεμένα τα χέρια.
Στις σκηνές από τα βίντεο με τους Σέρβους παραστρατιωτικούς εμφανίζονται σαν μεγάλοι και έμπειροι πολεμιστές: Κορδέλες στυλ Rambo στα μαλλιά, οπλίζουν τα όπλα μπροστά στην κάμερα με τα γάντια με τα κομμένα δάχτυλα, καπνίζουν το τελευταίο τσιγάρο και ξεκινάνε με αποφασιστικό βήμα προς τα σημεία των ενεδρών. Διόλου απίθανο να σκέφτονταν «ήρθε η ώρα μας να παίξουμε πραγματικό πόλεμο». Σε ακίνητους στόχους, βέβαια, με δεμένα τα χέρια στην πλάτη.
Αποκαλύψεις τύπου «Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, τρεις, ήταν σε ενέδρα» από τον Βασιλειάδη και «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς» από τον Ζαβιτσάνο απλά επιβεβαιώνουν την παραπάνω αλήθεια.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μήπως μιλάμε για τον ορισμό των ‘εγκλημάτων πολέμου και της παραβίασης των νόμων και των ηθών της εμπόλεμης κατάστασης‘;;;
## Υπήρχαν χρηματοδότες αυτής της ιστορίας, και αν ναι, τότε ποιοι ήταν αυτοί και ποια τα κίνητρά τους;;; Οπως, σημειώσαμε προηγουμένως, τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές ‘πηγές’ με τις οποίες οι επίδοξοι εθελοντές έρχονταν σε επαφή για να διεκπεραιωθούν στη Βοσνία έχουν καταγραφεί στα σχετικά ρεπορτάζ. Σε ένα ρεπορτάζ εφημερίδας (Εθνος 20/08/1995), σε ένα ρεπορτάζ περιοδικού (Ταχυδρόμος 13/11/2004) και σε μία τηλεοπτική εκπομπή, αναφέρεται ρητώς ότι τα εισιτήρια για το Βελιγράδι ήταν δωρεάν, από ιδιωτική αεροπορική εταιρεία, ενώ τα οχήματα για τη μεταφορά των εθελοντών από το Βελιγράδι προς τη Βλασένιτσα ήταν προσφορά του Μπάγιαγκιτς. Υπήρχαν κι άλλοι χορηγοί;;;
## Στην αρχή του κειμένου μας, περιγράψαμε τη διαδικασία και τις σερβικές και σερβοβοσνιακές υπηρεσίες από τις οποίες έπρεπε να περάσουν οι Ελληνες εθελοντές για να φτάσουν στο μέτωπο. Τόσο για την στρατολόγηση, όσο -κυρίως- για τις πράξεις των ανδρών της ΕΕΦ τις ημέρες της ανθρωποσφαγής, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σχετικά έγγραφα στα αρχεία AIIZ (Archives of the Institute for Research of Crimes Against Humanity and International Law) στο Σαράγεβο.
Για αρχή, εμείς θα δώσουμε τα στοιχεία από τέσσερις πολύ σημαντικούς φακέλους, με αρκετά απόρρητα έγγραφα:
– Φάκελος No. 2-3070, Army of the Republic of Bosnia and Herzegovina, Command of the 2nd Corps, RRPSt ‘OKRESANICA’, strictly confidential, no. 06/7795, July 7, 1995 – to the Intelligence Body of the 2nd Corps, RI Daily Report, σ. 59;
– Φάκελος No. 2-3071, Army of the Republic of Bosnia and Herzegovina, VJ 5022/5, strictly confidential, no. 05/1107, KONJUH, July 11, 1995, Report
– Φάκελος No. 2-3072, Army of the Republic of Bosnia and Herzegovina, Command of the 2nd Corps, RRPSt ‘OKRESANICA’, strictly confidential, no. 09/11795, July 11, 1995 – to the Intelligence Body of the 2nd Corps, RI Daily Report.
– Φάκελος No. 5342, Record, Supplemented Testimony by Dj. Dj.
## Υπάρχουν διαταγές του σερβοβοσνιακού στρατού, που να αφορούν την ελληνική μονάδα ΕΕΦ που ως γνωστόν ήταν τμήμα του Σώματος Στρατού Ντρίνα;;; Είναι αδύνατον να μην υπάρχουν. Στο στρατό τα πάντα καταγράφονται, οι μετακινήσεις μονάδων, τμημάτων και στρατιωτών, οι κινήσεις οχημάτων, η κατανάλωση και της παραμικρής προμήθειας ή αναλώσιμου, και φυσικά οι διαταγές κίνησης και οι διαταγές εκτέλεσης αποστολών και καθηκόντων. Σίγουρα θα υπάρχει Ημερολόγιο Μονάδας, αρχείο με τις ημερήσιες διαταγές, πρωτόκολλο με εισερχόμενα-εξερχόμενα έγγραφα κ.ο.κ., όλα αυτά που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στην δραστηριότητα της ΕΕΦ σε εκείνο το διάστημα. Αυτό αποδεικνύεται από την επόμενη φωτοτυπία εγγράφου της ΕΕΦ, με υπογραφή Μήτκου, λογότυπο επάνω αριστερά και σφραγίδα της ΕΕΦ. Θα αναζητηθούν ποτέ οι διαταγές αυτές από τις αρχές της χώρας μας και θα ζητηθεί βοήθεια από τις αρχές της Republika Srpska;;;
Ενα έγγραφο από το αρχείο της ΕΕΦ. Μπορεί να είναι χειρόγραφο (και που να βρει κανείς ελληνική γραφομηχανή στην εμπόλεμη πρώην Γιουγκοσλαβία), όμως διακρίνονται καθαρά και το λογότυπο της ΕΕΦ στο χαρτί που χρησιμοποιούσαν για την έκδοση εγγράφων, αλλά και η ειδική σφραγίδα της ΕΕΦ και η υπογραφή του διοικητή Μήτκου.
Μια απαραίτητη διόρθωση: Είπαμε προηγουμένως «στον στρατό τα πάντα καταγράφονται». Με την εξαίρεση του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, στο οποίο, λόγω των ‘μαύρων επιχειρήσεων’ που διεξήγαγε, οι διαταγές δίνονταν κυρίως προφορικά.
## Υπάρχουν 7+1 πολύ σημαντικά στοιχεία σχετικά με το θέμα της καταστροφής του μιναρέ (ή των δύο μιναρέδων, κατά τον Δικαστή του ΔΠΔΧΓ) του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα και την ύψωση των ελληνικών σημαιών στα ερείπια της Σρεμπρένιτσα, την πρώτη μέρα της κατάληψης της πόλης:
Πρώτα, η υποκλαπείσα συνομιλία μεταξύ Μλάντιτς και αξιωματικών στην οποία διατάζει να υψωθεί η ελληνική σημαία και να γίνει τηλεοπτική λήψη του γεγονότος απ’ τις κάμερες («For marketing, let them Greeks, let them raise the flag. Listen, go find where the Greeks are, on which line, let the flag fly. Let the Greek flag be raised, and he who ends up filming up there should film that too»).
Δεύτερο τεκμήριο, η υποκλαπείσα συνομιλία μεταξύ του στρατηγού Milan Gvero και του Κάρατζιτς, όταν ο πρώτος έδινε αναφορά για τις εξελίξεις και ενημέρωνε ότι ο μιναρές του τζαμιού έχει καταστραφεί.
«At 16.55 hours the ABiH in Tuzla intercepted a message from the VRS: the Serbian flag had
been raised over the destroyed Orthodox Church of Srebrenica. Shortly before that, Gvero had let
Karadzic know by phone that the flag had been raised over the Orthodox Church, and that the spire of
the tower had disappeared. Another message made mention of the suggestion that the Greek
mercenaries that fought for the VRS had to hoist their flag too, and that this had to be recorded on
video ‘for marketing purposes’. The enclave had definitely fallen into the hands of the Bosnian Serbs.
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2246
Σελίδα 2246 της ολλανδικής έκδοσης της έκθεσης του NIOD: Η υποκλαπείσα συνομιλία μεταξύ του στρατηγού Milan Gvero και του Κάρατζιτς, όταν ο πρώτος έδινε αναφορά για τις εξελίξεις και ενημέρωνε ότι ο μιναρές του τζαμιού έχει καταστραφεί. Η εντολή, κατόπιν, ήταν να υψωθεί και η ελληνική σημαία των Ελλήνων μισθοφόρων (‘mercenaries’, σύμφωνα με την έκθεση) δίπλα στη σερβική, και το γεγονός να καταγραφεί σε βίντεο για προπαγανδιστικούς λόγους.
Τρίτη υποκλαπείσα συνομιλία, όταν ο Milan Jolovic (Legenda), διοικητής της μονάδας ‘Λύκοι του Δρίνου’ (‘Drina Wolves’), πληροφορεί τον Μλάντιτς ότι η δουλειά έγινε και η σημαία ανέβηκε στην ορθόδοξη εκκλησία της πόλης («On 11th July 1995 at 15.40 from Srebrenica Mladic was contacted first by Milan Jolovic (Legenda), the commander of the ‘Wolves from Drina’, and reported that they had taken Srebrenica and that the Greek volunteers placed the Greek flag on an Orthodox church in Srebrenica»).
Τέταρτη απόδειξη η μαρτυρία του Ελληνα υποδιοικητή της ΕΕΦ Τρύφωνα Βασιλειάδη και του αρχιλοχία Δημήτρη Ζαβιτσάνου, στο περιοδικό Ταχυδρόμος, για την ημέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, στην οποία, αφού εκφράσουν δημόσια «την ικανοποίησή τους που η Χρυσή Αυγή οικειοποιήθηκε την προσπάθειά τους», θα ομολογήσουν τι ακριβώς έκαναν την μέρα της κατάληψης της πόλης. Σημειώνει ο Βασιλειάδης και υπογραμμίζει μαζί του ο Ζαβιτσάνος:
«Ημουν ο επικεφαλής του ελληνικού σώματος και από τους πρώτους που μπήκαν στην πόλη. Οι Ελληνες εθελοντές ήταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης εκείνη τη μέρα. Μαζί με Σέρβους ρίξαμε τον μιναρέ από το τζαμί της Σρεμπρένιτσα, πυροβολώντας με τα πολυβόλα μας»
Πέμπτο στοιχείο: Οι λόγοι του στρατηγού Milenko Zivanovic και του διοικητή της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, στο επινίκιο γεύμα -προς τιμήν και με την παρουσία των Ελλήνων εθελοντών-, αμέσως μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, στην μεγάλη σερβική γιορτή των πολιούχων της Βλασένιτσα Πέτρου και Παύλου στις 12/07/1995, όταν γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό Milenko Zivanovic να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές». Οι στιχομυθίες αυτές αποτέλεσαν και αντικείμενο πιεστικής ανάκρισης στον Μπάγιαγκιτς, όταν κατέθετε στο ΔΠΔΧΓ, όπως είδαμε προηγουμένως.
Εκτο στοιχείο: Κάποιος Ελληνες εθελοντής της ΕΕΦ, αμέσως μετά την κατάληψη της πόλης, είχε δώσει με τρεμάμενη φωνή, τηλεφωνική συνέντευξη στο κανάλι Mega της ελληνικής τηλεόρασης, σύμφωνα με το βιβλίο του Τάκη Μίχα (σ. 17 της αγγλικής έκδοσης). Η συνέντευξη αυτή έχει καταγραφεί και τεκμηριωθεί και από Βόσνιους ερευνητές (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 04.49′).
Μεταφράζουμε:
«Την ίδια μέρα, ένας Ελληνας εθελοντής έδωσε τηλεφωνική συνέντευξη σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό, λέγοντας:
– ‘Οταν σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί [Σ.Σ.: στη Σρεμπρένιτσα, την 11η Ιουλίου 1995], μπήκαμε μέσα και καθαρίσαμε το μέρος‘.
After Srebrenica was seized, the Greek national television made a phone interview with one Greek soldier, who said:
– ‘After the artillery stopped its bombardment we moved in and ‘cleaned up’ the place!!!‘».
– Πηγή: Avdo Huseinovic, Unknown details about criminals: Greek volunteers in Bosnia and Herzegovina and their commander Antonis, Ιστολόγιο Unique Bosnia and Herzegovina, 15/01/2012 http://haler.blogger.ba/arhiva/2012/01/15/3087015
Εβδομο στοιχείο: Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, «οι άνδρες της συμμορίας-διμοιρίας Bijeljina του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα και εκείνοι που κατέστρεψαν το μουσουλμανικό τζαμί της πόλης με τον μιναρέ του, μαζί με Ελληνες εθελοντές». Η φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al, δείχνει τη στενή συνεργασία ΕΕΦ και 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ. Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για την καταστροφή του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Μήπως ήταν μαζί και σε αυτή την ενέργεια;;;
Δεν συζητάμε πλέον ΑΝ οι Ελληνες της ΕΕΦ μπήκαν στη Σρεμπρένιτσα, αν κατάστρεψαν τον μιναρέ και αν ύψωσαν την ελληνική σημαία.
Συζητάμε για το ‘Ποιοι ακριβώς ήταν’ και τι έχουν να πουν για να δικαιολογήσουν αυτή την εγκληματική τους ενέργεια.
Ιούλιος 2002. Ο μιναρές στο τζαμί της Σρεμπρένιτσα στέκει με τις σκαλωσιές, περιμένοντας να αποκατασταθεί, μετά την καταστροφή του από Σέρβους και Ελληνες παραστρατιωτικούς τον Ιούλιο του 1995. Αυτά είναι τα αποτελέσματα από το φυλετικό και το θρησκευτικό μίσος. Οι ίδιοι κόμπαζαν στις εφημερίδες για αυτό το θεάρεστο έργο τους.
Τέλος τα απόρρητα έγγραφα-αναφορές του σερβοβοσνιακού στρατού που φυλάσσονται στους φακέλους 2-3070, 2-3071 και 2-3072, στα αρχεία του Institute for Research of Crimes Against Humanity and International Law στο Σαράγεβο αποδεικνύουν ότι είχε ληφθεί ειδική μέριμνα για την υλοποίηση της προπαγανδιστικής ιδέας της ύψωσης των ελληνικών σημαιών στα ερείπια της Σρεμπρένιτσα και ενδεχομένως να μπορέσουν να ρίξουν φως και σε άλλες κρυφές πτυχές της ‘ελληνικής’ δραστηριότητας στον αισχρό πόλεμο.
## Θα έλθουν οι ελληνικές αρχές σε επαφή με τις αρχές της Βοσνίας ή/και της Republika Srpska ή/και με τον δικηγόρο και συγγραφέα Aziz Tafro για να διερευνηθεί αν αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν κάποιους εθελοντές να έχουν παραμείνει στην Σερβοβοσνιακή Δημοκρατία, να έχουν πάρει την υπηκοότητα της χώρας και να απολαμβάνουν συντάξεις και επιδόματα;;; Ενα απόρρητο έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, αποδεικνύει ότι πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη 1995 ή αρχές 1996, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.
Request to issue falsified personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment
On 16 January 1996 Petar Salapura sent a telegram to the Ministry of the Interior (MUP) of Republika Srpska directly asking them to issue personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment so that they could escape to Serbia:
«Considering that we have a group of members in the 10 Sabotage Detachment who are foreign citizens or are on the list of individuals who have been indicted by the Hague Tribunal, we ask that you order the Bijeljina MUP to issue personal IDs with Serbian first and last names to these individuals, or with different first and last names for Serbian nationals. There are 8 (eight) such individuals».
Οι αλλοεθνείς που υπηρετούσαν στο Απόσπασμα δεν ήταν και τόσοι πολλοί. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει όλα τα ονόματά τους.
Σελίδες 21 και 57 της σερβικής έκδοσης ή σελίδες 25 και 64 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center, με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.
## Οι λογαριασμοί του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς πάγωσαν από τις αμερικανικές αρχές τουλάχιστον από το 2003 («persons whose assets are blocked and banned from entering the United States») και το όνομά του, μαζί με όλα τα στοιχεία ταυτότητας, φιγουράρει από τότε και για πολλά ακόμη χρόνια μετά στις σχετικές αμερικανικές λίστες («Alphabetical Listing of Blocked Persons, Specially Designated Nationals, Specially Designated Terrorists, Specially Designated Global Terrorists, Foreign Terrorist Organizations, and Specially Designated Narcotics Traffickers») των αρμόδιων οργανισμών των ΗΠΑ (US Department of the Treasury, Office of Foreign Assets Control), και μάλιστα είναι μόλις το δεύτερο στη λίστα μετά την οικογένεια Κάρατζιτς, ενώ ο ‘φιλέλλην’ βρίσκεται υπό στενή διερεύνηση από το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές, ακόμα και για πώληση όπλων στους Μουσουλμάνους την ίδια ώρα που χρηματοδοτούσε τους εθνικιστές Σέρβους.
Συνέβη το ίδιο με τις ελληνικές αρχές, κι αν όχι, για ποιο λόγο;;; Ολοι γνωρίζουν ότι οι οικογένειες Μιλόσεβιτς και άλλων Γιουγκοσλάβων μαφιόζων, πολιτικών και πολιτικών-μαφιόζων είχαν τους λογαριασμούς τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία σε τράπεζες και offshore εταιρείες με έδρα την Ελλάδα και την Κύπρο. Υπήρχαν, επίσης, 20.000 παράκτιες εταιρείες με σερβική (φανερή ή κρυφή) μετοχική σύνθεση, offshore τράπεζες ΙΧ, προφανώς γι’ αυτές τις δουλειές, και πολλές εταιρείες που ανήκαν απευθείας στους φιλέλληνες Μιλόσεβιτς με αρχαιοελληνικά ονόματα όπως ‘Marathon-Κάτι’. Είναι μνημειώδεις εκείνες οι καταθέσεις, πως ένας έμπιστος του Μιλόσεβιτς πήγαινε με αεροπλάνο κάθε λίγες μέρες στην Κύπρο, με τσάντες και βαλίτσες φορτωμένες σκληρό συνάλλαγμα από τα ταμεία του κράτους, και πως οι μυστικές υπηρεσίες και άλλοι επίσημοι θεσμοί της Κυπριακής Δημοκρατίας τον παραλάμβαναν από το αεροδρόμιο, τον πήγαιναν στις θυρίδες, ανεξαρτήτως ώρας και ωραρίου, και τον ξαναπήγαιναν στην VIP αίθουσα. Συνεπώς, διόλου απίθανο και οι μικρότεροι παίκτες του γιουγκοσλαβικού δράματος να έκαναν ακριβώς το ίδιο, αξιοποιώντας στο έπακρο την «πατροπαράδοτη ελληνοσερβική φιλία αιώνων», Ορθοδοξία, αντιμουσουλμανισμός, αντιιμπεριαλισμός, αντιευρωπαϊσμός και άλλα ωραία και προσοδοφόρα.
Θα διερευνηθεί αν ο Μπάγιαγκιτς, που έχει στήσει και πάλι μια μικρή αυτοκρατορία μαφιόζικου εγκλήματος στη γενέτειρά του Βλασένιτσα, είχε (ή έχει ακόμα) οικονομική-μαφιόζικη δραστηριότητα στην Ελλάδα ή στην Κύπρο;;; Που διατηρεί τα περιουσιακά του στοιχεία, τώρα που το FBI τον έχει στο μικροσκόπιο, αν όχι στις δύο αυτές φιλικότατες χώρες;;;
## Θα γίνουν γνωστές οι διαδικασίες σύμφωνα με τις οποίες ορισμένους από αυτούς τους εθελοντές της ΕΕΦ προσελήφθησαν σε δήμους, όλως τυχαίως μερικοί εκ των οποίων είχαν πρωτοστατήσει τότε στις αποστολές ‘ανθρωπιστικής βοήθειας’, λ.χ. Σκύδρα και Καλαμαριά;;;
## Τι ακριβώς δείχνει το βίντεο που έδειξαν στον Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, κατά την κατάθεσή του στη δίκη Κάρατζιτς, με τη συνάντηση Μλάντιτς, Μπάγιαγκιτς, του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura κά, την ημέρα που ο Μπάγιαγκιτς βρέθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σρεμπρένιτσα και στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba, συνοδευόμενος από δύο γκρουπ Ελλήνων εθελοντών ή από δύο Ελληνες εθελοντές, όπως γράφεται απολύτως καθαρά στα πρακτικά της 10/07/2013;;;
«Second, on his arrival in Srebrenica that same day Bajagic met with Ratko Mladic, the VRS Main Staff commander, and Petar Salapura, the intelligence officer in the VRS Main Staff. That could be seen in the video recording shown in court». – Πηγή: SENSE Agency, What ‘God-fearing’ President Karadzic knew about Srebrenica, (Κατάθεση Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, και για τις κινήσεις του, αυτού και των συνοδών του, στις 14/07/1995: «Πήγα από περιέργεια»), 10/07/2013
## Πάρα πολλοί εθελοντές έχουν συλληφθεί για σημαντικές παράνομες πράξεις, από ολόκληρο το φάσμα και την ποικιλία κακουργημάτων του Ποινικού Κώδικα, έπειτα από τον επαναπατρισμό τους. Θα διερευνηθούν αυτές οι συλλήψεις των πρώην εθελοντών, όπου δίπλα τους σχεδόν πάντα, είχαν συνεργάτες Σέρβους, άλλοτε πρωτοπαλίκαρα από την συμμορία του Αρκάν, άλλοτε από την σερβική μαφία, άλλοτε από άλλα ύποπτα κυκλώματα και οργανωμένες εγκληματικές ομάδες;;; Εχει γραφτεί, επίσης, ότι επί 20 χρόνια τώρα, καυχιούνται και επιδεικνύονται, διοργανώνουν ακόμη και πάρτι με όπλα και κομπορρημονούν για ορισμένες από τις πράξεις τους την περίοδο που βρίσκονταν στη Βοσνία, και ότι το εμπόριο όπλων και άλλων παράνομων υλικών γίνεται από τις περιοχές που υπηρετούσαν και από τη γενέτειρα του warlord μαφιόζου νονού Σερβοβόσνιου εγκληματία πολέμου διοικητή τους. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό.
Για να το πούμε απλά, πήγαιναν δήθεν για εξαγωγή ‘πατριωτισμού’ και ‘ιδεωδών’, και έφτασαν να κάνουν εισαγωγή μαφίας. Απόκτησαν εκεί την τεχνογνωσία που χρειάζονται οι κακοποιοί υψηλού επιπέδου, και ήλθαν πίσω να την εφαρμόσουν στην πράξη;;; Και η τεχνογνωσία, σε τέτοιες δουλειές, είναι κάτι πολύ σημαντικό -και προσοδοφόρο. Αλλο να διαπρέπει κανείς στο λαθρεμπόριο σε μικρό κύκλο, π.χ. στα όρια της συμμορίας του, κι άλλο σε λαθρεμπόριο πανεθνικού επιπέδου, όπως γινόταν σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990, με προεξάρχοντα τον άμεσα ιεραρχικά ανώτερο και υπεύθυνο Σερβοβόσνιο διοικητή της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς.
Σε αυτό το σημείο, ας θυμηθούμε τι προέλευσης ήταν τα όπλα με τα οποία συλλαμβάνονταν και για τα οποία κατηγορήθηκαν (και κατηγορούνται ξανά) τα μεγαλοστελέχη της ναζιστικής οργάνωσης: Σε δύο τουλάχιστον συλλήψεις του Λαγού, λόγω οπλοκατοχής, τα όπλα προέρχονταν από τη Γιουγκοσλαβία. Στην πρώτη, τον Ιούλιο του 2002, στον Πειραιά, το όπλο διαπιστώθηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, και στην δεύτερη, όταν καταδικάστηκε με την 8523/2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς για παράνομη κατοχή πυροβόλου όπλου μάρκας Glock με γεμιστήρα και 12 φυσίγγια, το όπλο «ενφαινόταν απωλεσθέν στη Γιουγκοσλαβία από το 2005». Επίσης, πιστόλια μάρκας Zastava ή γενικότερα γιουγκοσλαβικής προέλευσης ήταν και τα ευρήματα σε πολλές άλλες περιπτώσεις που συμπεριλαμβάνονται στη δικογραφία της Χρυσής Αυγής, σε πάνω από 30 υποθέσεις με όπλα.
## Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ έχουν επαφές με τον αμέσως ανώτερο στην ιεραρχία διοικητή τους Zβόνκο Μπάγιαγκιτς όλα αυτά τα χρόνια;;; Εχουν επαφές με τον ανώτατο στην ιεραρχία διοικητή τους Βίνκο Παντούρεβιτς, καταδικασμένο από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, πριν ή όσο αυτός είναι στη φυλακή ή με άλλους πρώην ή νυν αξιωματικούς του σερβοβοσνιακού στρατού;;; Είναι γνωστό ότι οι Ελληνες εθελοντές, από τότε, 20 χρόνια τώρα, επισκέπτονται πολύ συχνά την Σερβία και την σερβική Βοσνία. Εχουν αναπτύξει δεσμούς εκεί, και ξαναγυρνάνε στα μέρη που πέρασαν την ‘εθελοντική θητεία τους’, κυρίως στο Σαράγεβο και στην περιοχή της Βλασένιτσα, όπου συναντιούνται και με στενούς συγγενείς του Μλάντιτς, όσο αυτός κρυβόταν (σκηνές με σχετική διήγηση εδώ, στο 59.36′).
Δεν είναι μόνο οι ποινικές υποθέσεις οι οποίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια. Οπωσδήποτε, και με την ανάπτυξη του διαδικτύου, που εκείνη την εποχή δεν υπήρχε, εξακολουθούν να διατηρούν έστω και ψηφιακές σχέσεις με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκαν τότε, και απ’ ό,τι φαίνεται στα κοινωνικά δίκτυα, καυχιούνται και κομπάζουν για τη δράση τους εκεί. Οι εκεί ομοϊδεάτες τους δεν κρύβουν λόγια όταν η συζήτηση έρχεται στο ζήτημα ‘Χρυσή Αυγή’ και ‘Ελληνική Εθελοντική Φρουρά’, παράδειγμα εδώ. http://borba14.blogspot.gr/2012/07/blog-post_23.html
Είναι, λοιπόν, δυνατόν Ελληνες εθελοντές οπαδοί της Χρυσής Αυγής από την Καλαμάταμε ψευδώνυμα που περιέχουν ‘λύκους’, ‘τίγρεις’ και ‘Ζβόρνικ’ να συμμετέχουν σε ‘σεμινάρια’ βαρέων όπλων με πραγματικά πυρά από ‘βετεράνους’, στη Βλασένιτσα;;;
## Ποιος ήταν ο Ελληνας ύποπτος («greek suspect») για τον οποίο κάλεσαν τον Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς να καταθέσει το 2009, όταν διεξαγόταν η δίκη των Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic, Drago Nikolic, Milan Gvero, Ljubisa Beara et al, γνωστή σαν «δίκη των 7 της Σρεμπρένιτσα»;;;
International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, κατάθεση (Witness Summary) του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 08/07/2013, σελ. 8: Με κάλεσαν να καταθέσω για κάποιον Ελληνα, αλλά δεν ήξερα τι να πω γι’ αυτόν γιατί το μόνο που ήξερα είναι ότι είχε βοηθήσει τον σερβοβοσνιακό λαό με ανθρωπιστική βοήθεια κ.λπ.
Ο Μπάγιαγκιτς είχε απαντήσει πως «δεν είναι σε θέση να πει οτιδήποτε γι’ αυτόν τον Ελληνα ύποπτο», τον ξέρει δηλαδή, αλλά «δεν ξέρει τι έγκλημα μπορεί να είχε κάνει, εκτός από το να φέρει στους Σέρβους ανθρωπιστική βοήθεια, πολλές φορές».
Μάιος 1993, όταν η εθνική Ωμοψυχία τιμούσε στην Αθήνα τον ‘άγγελο της ειρήνης’, τον ‘σύγχρονο Ρήγα Φεραίο’ και τον ‘Στρατιώτη του Χριστού’ σφαγέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνοσερβικής Φιλίας και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος οργανισμών Αρης Μουσιώνης (αυτός που έλεγε ότι μάζεψε το 1995 δύο εκατομμύρια υπογραφές για να τις στείλει στο ΔΠΔΧΓ να σταματήσουν τη δίωξη ενάντια σε Κάρατζιτς και Μλάντιτς) και ο αντίστοιχος πρόεδρος της Εταιρείας Σερβοελληνικής Φιλίας, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς. Η Εταιρεία Ελληνοσερβικής Φιλίας χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών σαν ΜΚΟ με πολλά εκατομμύρια, όπως μάθαμε το 2001. Η εθνική Ωμοψυχία που λέγαμε δεν γίνεται να λειτουργεί χωρίς υλικές προεκτάσεις. Για να ‘χουμε μέτρο σύγκρισης, η καμπάνια για συλλογή υπογραφών υποστήριξης λιποτακτών και ανυπότακτων, κατ’ επιταγή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για «προστασία, παροχή ασύλου και επιβράβευση» των 100.000 λιποτακτών και φυγόστρατων των Δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, συγκέντρωσε στη χώρα μας μόνο 2.000 υπογραφές.
## Γράφει ο κ. Σταύρος Βιτάλης, με αφορμή τη μήνυσή του κατά του κ. Τάκη Μίχα (Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο ΠΑΜΜΕ, Δελτίο Τύπου με θέμα ‘Μήνυση Βιτάλη κατά Μίχα Ελευθεροτυπίας’, 20/07/2009): http://pammet.blogspot.gr/2009/07/blog-post_952.html
«Ημουν ο άνθρωπος εκείνος, που βοήθησε στην συγκρότηση και την οργάνωση των Ελλήνων εθελοντών. Με δική μου μάλιστα συνεννόηση με το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Σερβικής Δημοκρατίας, όλοι οι Ελληνες εθελοντές που κατέφθαναν στη Σερβική Δημοκρατία, εντάσσονταν στις δυνάμεις του τακτικού στρατού, με κύριο κορμό και βάση το Σώμα της Ρωμανίας. Παράλληλα, οι Σέρβοι διοικητές τους είχαν σαφή εντολή την οποία και τήρησαν κατά γράμμα, να μην συμμετέχουν οι Ελληνες εθελοντές, σε καμία επιθετική επιχείρηση. Μιας πραγματικότητας της οποία ήμουν από το 1993 έως το 1996 αψευδής αυτόπτης μάρτυς, με τον βαθμό μάλιστα του Ταγματάρχη κατ’ απονομή του Σερβικού Στρατού της Voiska Republika Srpska.
Στην υπόθεση της ανακατάληψης της πόλης Σρεμπρενίτσα από τους Σέρβους, ήμουν παρών σε όλες τις επιχειρήσεις, μαζί με κλιμάκιο Σέρβων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών. Κανείς από τους Ελληνες εθελοντές, δεν συμμετείχε στις μάχες μέσα ή γύρω από την πόλη αυτή. Αντιθέτως, οι Ελληνες εθελοντές, συνέχισαν να κρατούν το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, ανατολικά της πόλης Βλασένιτσα. Eνα φυλάκιο το οποίο κράταγαν από την ημέρα της συγκρότησής τους σε τακτική διμοιρία, με Λοχαγό, Υπολοχαγό, Ανθυπολοχαγό, Αρχιλοχία και Λοχία και επικεφαλής τον Σέρβο Ταξίαρχο, Σβόνγκο Μπάγιαγκιτς.
Ολη η Ελλάδα γνωρίζει πως οι Ελληνες εθελοντές, τύγχαναν της ευρύτατης αποδοχής, τόσο της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της, όσο και της στήριξης από πολιτικά πρόσωπα, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, δεδομένης της ιδιαίτερα θερμής φιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Ράντοβαν Κάρατζιτς, αλλά και της ΝΔ, λόγω των τότε φιλικών διπλωματικών διαμεσολαβήσεων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη».
Ο κ. Βιτάλης γράφει αυτό το κείμενο τον Ιούλιο του 2009, πριν την καταδίκη για εγκλήματα πολέμου του διοικητή της Zvornik Brigade, Βίνκο Παντούρεβιτς σε 13 χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν αγνοεί το γεγονός πως οι Μπάγιαγκιτς και Παντούρεβιτς ήταν ήδη κάτω από το ραντάρ του Διεθνούς Δικαστηρίου, αφού ο πρώτος είχε ήδη κληθεί να καταθέσει στο ΔΠΔΧΓ τουλάχιστον δυο φορές μέχρι τότε, τον Μάρτιο του 2009, ενώ ο δεύτερος είχε παραδοθεί το 2004, μετά από διαπραγματεύσεις, γεγονός που είχε περάσει στον ξένο τύπο και στα ξένα ΜΜΕ, όπως είδαμε και προηγουμένως.
Μάλλον περίεργο θα ήταν να τα αγνοεί όλα αυτά, αφού όπως μπορεί κανείς να καταλάβει από τις συνεντεύξεις του, φαίνεται καλός γνώστης των γεγονότων. Οπως λέει ο ίδιος ήταν «παρών σε όλες τις επιχειρήσεις στη Σρεμπρένιτσα, μαζί με κλιμάκιο Σέρβων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών». Επιμένει να ισχυρίζεται ότι τις ημέρες της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, οι Ελληνες εθελοντές «συνέχισαν να κρατούν το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, ανατολικά της πόλης Βλασένιτσα», ενώ αυτό διαψεύδεται:
– από την κατάθεση του ίδιου του Μπάγιαγκιτς, πως τους είχε μαζί του «για παρέα», όταν βρέθηκε στην Σρεμπρένιτσα και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Nova Kasaba,
– από μια σειρά φωτογραφίες που παραθέσαμε προηγουμένως, κάποιες εκ των οποίων και οι ίδιοι διαφημίζουν στις ιστοσελίδες τους σαν ‘συμμετοχή της ΕΕΦ στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα’,
– από πολλά στοιχεία ακόμη -όλα καταχωρημένα στις δικογραφίες του ΔΠΔΧΓ-,
– και πάν’ απ’ όλα από τα βίντεο που παρουσιάζει το XYZ Contagion με τις σκηνές της 13ης Ιουλίου 1995 από το Associated Press και την ολλανδική τηλεόραση, όταν ξεκινάνε με τα καλάσνικοφ οπλισμένα για επιχειρήσεις, πιθανόν μαζί με τον ειδικό λόχο ενεδρών.
Μήπως η γνώση του αυτόπτη μάρτυρα κ. Βιτάλη δεν περιορίζεται στην -προφανώς εξ ακοής- πεποίθησή του ότι οι Ελληνες της ΕΕΦ «παρέμειναν στο φυλάκιό τους», συνεπώς μήπως θα ήταν καλό αν βοηθούσε κι αυτός με τον τρόπο του να μαθευτεί η αλήθεια;;;
Στη συνέντευξη που έδωσε, «ως φίλος της», στην εφημερίδα Ελεύθερη Ωρα, ο κ. Σταύρος Βιτάλης σημειώνει «Μπήκα στη γραμμή της μάχης ένοπλος και ένστολος», και φωτογραφίζεται με την στολή του ταγματάρχη (κατ’ απονομήν) του σερβικού στρατού (την παραλλαγή, όμως, τη μάχιμη, όχι καμιά οχτάρα του γραφείου, το πιάσατε το υπονοούμενο), φέροντας τον Μεγαλόσταυρο «Νιέγκος» Πρώτης Τάξεως του σερβικού έθνους, και με το ξιφίδιο να βρίσκεται το μισό έξω από τη θήκη. Αυτό κάτι σημαίνει στην μιλιταριστική παραφιλολογία. Οποιος το δείχνει μισό στη θήκη του, σημαίνει ότι δήθεν το έχει χρησιμοποιήσει σε ανθρώπινο στόχο και ότι αναγκάστηκε να το σκουπίσει από τα αίματα, κάτι τέτοιο. Ή ότι αν το τραβήξεις απ’ τη θήκη του πρέπει να το ματώσεις. Οπως καταλαβαίνετε, δεν μας ενδιαφέρει και πολύ να ξέρουμε. Συνέντευξη Σταύρου Βιτάλη, εκπροσώπου τύπου του Πανελληνίου Μακεδονικού Μετώπου, «Μπήκα στη γραμμή της μάχης ένοπλος και ένστολος», Ελεύθερη Ωρα, 30/07/2009
## Τέλος, που βρίσκονται οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι Ελληνες εθελοντές (δύο γκρουπ ή δύο άτομα, δεν ξεκαθαρίζεται) από το ποδοσφαιρικό γήπεδο-στρατόπεδο συγκέντρωσης και μαζικής εκτέλεσης άοπλων και αιχμαλώτων, στην περιοχή Nova Kasaba;;; Μήπως είναι οι ίδιες φωτογραφίες από το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας το Νοέμβριο του 2003, όταν ανακαλύφθηκαν από κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, παρουσία εισαγγελικού λειτουργού, στο σπίτι του Σπουργίτη («περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκαναν και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια»)
Θυμίζουμε ότι μιλάμε για το γήπεδο από το οποίο πέρασαν πολλές εκατοντάδες ή ίσως χιλιάδες κρατούμενοι και αιχμάλωτοι. Οσοι βρέθηκαν εκεί και έδωσαν αργότερα κατάθεση, όλοι μιλούσαν για ανθρώπους με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, γονατισμένους και τρομοκρατημένους, να περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ετσι εξηγείται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του προϊστάμενου του Μπάγιαγκιτς για τις φωτογραφίες. Ενδιαφέρθηκε, και μάλιστα τις στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ολόκληρος Αξιωματικός Ασφαλείας, ο δεύτερος σημαντικότερος στην ιεραρχία του Σώματος Στρατού Ντρίνα, ο Chief of Security Vujadin Popovic (ισόβια κάθειρξη), και απαιτούσε την κάμερα και τις φωτογραφίες. Θα ασχολούνταν ποτέ με φωτογραφίες ασήμαντες, και ειδικά εκείνες τις στιγμές;;;
Η ακριβής φράση του Μπάγιαγκιτς προς τον Popovic, όταν προσπαθούσε να τον πείσει να μην κατάσχει τη φωτογραφική μηχανή του Ελληνα εθελοντή ήταν «Μην την παίρνεις την κάμερα, δεν θα υπάρξουν ίχνη των λήψεων (‘shoot’) και το φιλμ θα καταστραφεί» («to ne bi trebalo da se radi, da ne bi ostalo traga o tom snimanju i da bi film trebalo da se osvijetli»), όπως μπορείτε να δείτε στη μαρκαρισμένη φράση, εδώ (από το άρθρο με τίτλο «Μπάγιαγκιτς: ‘Ο Κάρατζιτς δεν ήξερε τίποτε για τις εκτελέσεις στη Σρεμπρένιτσα’», «Bajagic: ‘Karadzic nije znao za ubistva u Srebrenici’», Agencije, 10/07/2013). http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Bajagic-Karadzic-nije-znao-za-ubistva-u-Srebrenici/lat/126179.html
Θα διερευνηθούν ποτέ από κάποιους από τους λειτουργούς των τεσσάρων εξουσιών της χώρας μας αυτά τα γεγονότα;;; Οι Ελληνες εθελοντές, όταν σχημάτισαν επίσημα τη μονάδα τους σαν οργανικό τμήμα του τακτικού σερβοβοσνιακού στρατού, ήξεραν ότι ο διοικητής τους ο ‘φιλέλληνας’ Μπάγιαγκιτς ήταν ήδη χαρακτηρισμένος για εγκλήματα πολέμου. Δεν πηγαίνει κάποιος εθελοντής να θέσει τον εαυτό του υπό τη διοίκηση κάποιου, χωρίς να ρωτήσει να μάθει για το ποιον του. Και όταν έφυγαν από τη Βοσνία ήξεραν ότι όλοι οι ανώτεροί τους ήταν ήδη καταζητούμενοι από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Συνεπώς, δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια ή εσφαλμένη εκτίμηση. Ηξεραν πολύ καλά που πήγαιναν, με ποιους πήγαιναν εκεί, και σε τι ακριβώς θα έπαιρναν μέρος. Το άσχημο, όμως, εδώ είναι το γεγονός πως η Ιστορία έχει ήδη γράψει για ‘την συμμετοχή Ελλήνων στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα’, -κι ελπίζουμε να γράψει κι άλλα-, κι αυτό είναι κάτι που (πρέπει να) βαραίνει όλη τη χώρα και όλους τους πολίτες, όπως (πρέπει να) μας βαραίνει και η ντροπιαστική χρήση της ελληνικής σημαίας και των εθνόσημων της Ελληνικής Δημοκρατίας στα συντρίμμια και στα αποκαΐδια της νεκρής πόλης Σρεμπρένιτσα, με τους 8.000 άνανδρα δολοφονημένους αμάχους και αιχμαλώτους.
Σχόλιο συνταξιούχου αστυνομικού στα κοινωνικά δίκτυα: «Συγγνώμη αλλά δεν αντέχω. Όταν είχα συλλάβει 5-6 από δαύτους, (για άλλα εγκλήματα), θεωρώντας ότι οι Αστυνομικοί είμαστε σαν τα μούτρα τους, μου έφεραν άλμπουμ με φωτογραφίες-ντοκουμέντα, την ώρα που έσφαζαν ανθρώπους στη Σρεμπρένιτσα, για να τους θεωρήσω ήρωες, προκειμένου να τους φερθώ με επιείκεια … Ωχ, τι θυμάμαι τώρα … Οι συγκεκριμένοι ήταν όλοι Χρυσαυγίτες …»
Θα πρέπει η ντροπή αυτή να πέφτει αιώνια στους ώμους όλων των πολιτών αυτής της χώρας;;;
Τον Οκτώβριο του 2004, μια ειδική επιτροπή της Republika Srpska, στα πλαίσια της καταδίκης της σφαγής και της συγγνώμης προς τα θύματα, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις έρευνες της, 25.083 άτομα συμμετείχαν στην κατά τον ΟΗΕ γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και ανάμεσά τους ήταν 19.473 ένοπλοι και μέλη του σερβοβοσνιακού στρατού που είτε έδωσαν διαταγές, είτε πήραν μέρος στη σφαγή. Από αυτούς ταυτοποιήθηκαν οι 17.074.
Λείπουν άλλα 2.399 άτομα.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Μια σύνθεση έξι λεπτών με όλα τα σημεία-κλειδιά αυτής της ντροπιαστικής ιστορίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτόνομα.
## Και μια τελευταία ερώτηση: Διαβάστε, παρακαλώ, πολύ προσεκτικά αυτήν εδώ την συνέντευξη στον Σταύρο Τζήμα, έναν, κατά την γνώμη μας, από τους λίγους ανθρώπους στην Ελλάδα που ξέρει τόσα πολλά για το γιουγκοσλαβικό, αν και όπως είδαμε στο τελευταίο του βιβλίο, θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά στον συνδυασμό των στοιχείων και των πληροφοριών που είχε στη διάθεσή του. Στη συνέντευξη αυτή, ο προσεκτικός αναγνώστης ήδη θα έχει καταλάβει ποιο ακριβώς πρόσωπο είναι αυτό που λέει λ.χ. ότι «ο Μλάντιτς του ανέθεσε τον ρόλο του εκπαιδευτή στην υπό συγκρότηση ομάδα καταδρομών του σερβοβοσνιακού στρατού από την οποία προέκυψε η ‘μοίρα ειδικών αποστολών’ υπό την άμεση διοίκηση του στρατηγού» ή ότι αυτός και η ομάδα του ήταν ο πρώτος που μπήκε στη Σρεμπρένιτσα, και όχι οι επιδειξίες ποζεράδες άκαπνοι της ΕΕΦ που «εισήλθαν αργότερα για επίδειξη».
Βέβαια, όλοι μας πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως κριτικοί με τους καθ’ έξη και κατά συρροή ‘ηρωες’ ψεύτες του βοσνιακού εμφυλίου. Υπάρχει ένα σημείο, όμως, που ίσως αξίζει να διερευνηθεί ιδιαιτέρως. Και έχει να κάνει με την μετέπειτα διαδρομή του συγκεκριμένου. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να μπούμε σε αυτά τα χωράφια, και πιστεύουμε δεν είμαστε απ’ αυτούς που μετράνε την σκιά τους παραπάνω απ’ το μπόι τους, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εξής: Ποιος είχε υπογράψει στη φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή στο τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al.του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ;;; http://www.kathimerini.gr/308339/article/epikairothta/politikh/aggelos-o-filos-toy-strathgoy-mlantits
$$$ Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ: Και αρνητές της εθνοκάθαρσης
Μαζί με τα φασιστικά εγκλήματα, μαζί με τον ναζισμό, μαζί με τις πρακτικές εθνοκάθαρσης πάει και η άρνηση όλων αυτών. Διαχρονικά. Στην πραγματικότητα, η άρνηση είναι τμήμα -και μάλιστα πολύ σημαντικό- των ίδιων των εγκλημάτων, είναι έγκλημα η ίδια. Φαινόμενο που το γνωρίζουν όλοι πολύ καλά: Οπως ακριβώς με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, όπως με τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας και των δωσιλόγων στην Ελλάδα της Κατοχής, όπως με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, έτσι και με τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα δεν άργησαν να εμφανιστούν ‘αρνητές’ και ‘αναθεωρητές’, που αμφισβητούν εκθέσεις, στοιχεία, forensics, αποφάσεις δικαστηρίων, μαρτυρίες, φωτογραφίες και βίντεο, την ανακάλυψη των μαζικών τάφων, τις ομολογίες των ίδιων των Σέρβων για τα εγκλήματά τους, και όλα όσα συνθέτουν μια σαφή και κρυστάλλινη εικόνα, ορατή για όλον τον κόσμο εκτός από εκείνους που εθελοτυφλούν. Αυτή η αρνητική και απορριπτική της πραγματικότητας μη ρεαλιστική στάση έχει κίνητρα, ασφαλώς, ‘ιδεολογικά‘ και δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Ετσι γίνεται πάντοτε. Δεν θα αποτελούσαν εξαίρεση και οι Ελληνες εθελοντές, που μέσα στο μυαλό τους νομίζουν ότι συμμετείχαν σε κάτι ‘ηρωικό’. Πόσο ηρωικό είναι, όμως, το να εκτελείς αιχμαλώτους γονατιστούς και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη;;; Πόσο ηρωικό είναι να στήνεις ενέδρες σε εξαντλημένους πρόσφυγες που τρέχουν μέρες μέσα στα δάση για να σώσουν τη ζωή τους ή να τους βομβαρδίζεις με αντιαεροπορικά;;; Πόσο ηρωικό είναι να προσκολλάται κανείς στους διαβόητους για τα ωμά εγκλήματά τους παραστρατιωτικούς τσέτνικ που κόβουν πισώπλατα λαιμούς γερόντων και πατάνε νεογέννητα στο λαιμό;;;
Σε εκείνη τη συνέντευξη στον Ταχυδρόμο, οι Ζαβιτσάνος και Βασιλειάδης, πρώτα εκφράζουν την ικανοποίησή τους όταν έβλεπαν τους Σέρβους να υποβάλουν σε βασανιστήρια Αλβανούς και Αραβες μισθοφόρους των Βόσνιων Μουσουλμάνων και λένε ένα ξεδιάντροπο ψέμα, πως:
«Βόσνιους Μουσουλμάνους δεν σκότωναν οι Σέρβοι, σε αντίθεση με ό,τι έκαναν οι Βόσνιοι», τονίζει χαρακτηριστικά ο Βασιλειάδης.
«Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα δεν έγινε ποτέ όπως την παρουσιάζουν. Είναι μια προβοκάτσια όσων ήθελαν να καταδικάσουν τον αγώνα των Σέρβων».
Στο κρίσιμο ερώτημα σχετικά με το βαθμό συμμετοχής των συμπατριωτών μας στην εθνική εκκαθάριση των μουσουλμανικών πληθυσμών της Σρεμπρένιτσα και των μη σερβικών πληθυσμών της Βοσνίας και σε συναφή εγκλήματα πολέμου, αρνούνται πεισματικά όχι μόνο την εμπλοκή τους σε τέτοιες δραστηριότητες, αλλά και την ίδια τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, όπως όλοι οι αρνητές, άλλωστε:
«Δεν μπορεί να υπάρχουν 7.000 νεκροί σε μια πόλη που οι κάτοικοί της δεν ήταν περισσότεροι από 3.500-4.000», ισχυρίζεται ο Δημήτρης Ζαβιτσάνος, αρχιλοχίας της ΕΕΦ που πήρε μέρος στην επιχείρηση.
Αυτό που λένε οι δύο εθελοντές, ασφαλώς δεν ισχύει. Διότι όλος ο κόσμος γνωρίζει, και οι διεθνείς οργανισμοί το αναφέρουν σε άπειρες εκθέσεις τους, ότι στην πολιορκημένη -και υποτίθεται «προστατευόμενη» από τους κυανόκρανους- πόλη είχαν καταφύγει περίπου 40.000 Μουσουλμάνοι από διπλανούς οικισμούς, αλλά και από μακρύτερα ακόμα, σε μια περιπλάνηση που κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια: Πρόσφυγες μετακινούνταν σε άλλο σημείο και ενώνονταν με άλλους πρόσφυγες, για να ξαναμετακινηθούν όσο το δυνατόν κοντύτερα στις δυνάμεις του ΟΗΕ. Ετσι η Σρεμπρένιτσα δεν είχε μόνο 3.500-4.000, όπως ισχυρίζεται ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ, αλλά δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι περισσότεροι στοιβαγμένοι στο στρατόπεδο στο Potocari.
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις πολύ σκληρές εικόνες – Προειδοποίηση!!!]
Ευρήματα σε μαζικό τάφο: Πτώμα μουσουλμάνου σε γονατιστή στάση στα τέσσερα με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη.
Πτώμα μουσουλμάνου σε ύπτια στάση με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη
Remains of Bosniak children killed by Serbs around Srebrenica. The victims’ remains were excavated from the mass grave Suha in the Srebrenica region, near Bratunac. University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide.
Remains of Bosniak children killed by Serbs around Srebrenica. The victims’ remains were excavated from the mass grave Suha in the Srebrenica region, near Bratunac. University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide.
Zekira Begic , a young Bosnian Muslim victim, 20-year old pregnant mother and her 8 month old unborn baby. University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide. Remains of a pregnant Bosniak (Bosnian Muslim) woman and her unborn baby excavated from the mass grave Suha in Srebrenica region, near Bratunac. Baby’s undeveloped head, fingers, and legs are clearly visible.
University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide. Pathologist at the University Clinical Center Tuzla inspects remains of unborn Bosniak baby that was found in a womb of a murdered mother. The victims’ remains were excavated from the mass grave Suha in Srebrenica region, near Bratunac.
University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide. Remains of a baby bottle and baby clothing containing multiple bullet holes were excavated from the mass grave Suha in the Srebrenica region, near Bratunac.
University Clinical Center Tuzla, Bosniak Muslim children victims from the Srebrenica genocide. Remains of a baby bottle and baby clothing containing multiple bullet holes were excavated from the mass grave Suha in the Srebrenica region, near Bratunac.
University Clinical Center Tuzla – Srebrenica genocide – Bosniak Muslim children victims
Ο Κυριάκος Καθάριος, ο οικονομολόγος απ’ την Καβάλα, σύμφωνα με τη δραστηριότητά του που εμφανίζεται στο διαδίκτυο, δίνει διαλέξεις σε εθνικιστικά ακροατήρια (σκηνές από μια πρόσφατη ομιλία του εδώ), όπως π.χ. στον σύλλογο του πρώην βοριδικού και πρώην ΛάΟΣ Γιάννη Κουριαννίδη, με σκοπό να «αποδομήσει τον μύθο της σφαγής της Σρεμπρένιτσα». Οπως όλοι οι αρνητές εθνικών εκκαθαρίσεων και γενοκτονιών πριν από αυτόν [Σ.Σ.: Θα ήταν προτιμότερο να διαχωρίζουμε τις εθνικές εκκαθαρίσεις από τις γενοκτονίες, διότι δεν πρέπει να σχετικοποιείται η βιομηχανικού τύπου συστηματική εξολόθρευση ολόκληρων πληθυσμών και η αντίστοιχη φρίκη, σε σχέση με τα εγκλήματα στα πλαίσια ενός πολέμου, αν και η φρίκη δεν μετριέται σε καμία κλίμακα], τα επιχειρήματά του εκτείνονται από ένα ευρύ φάσμα αναθεωρητικών παραφιλολογιών: Αλλοτε αμφισβητείται η σφαγή. Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά καλώς έγινε. Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά ήταν έργο των ίδιων των Μουσουλμάνων (αυτοπροβοκάτσια). Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά «κι οι Μουσουλμάνοι έσφαζαν». Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά οι νεκροί δεν ήταν τόσοι πολλοί. Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά οι νεκροί ήταν πολλοί μόνο που ήταν νεκροί στρατιώτες από προηγούμενες μάχες. Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά την έκαναν Σέρβοι πουλημένοι στις μυστικές υπηρεσίες άλλων κρατών. Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή και οι Μουσουλμάνοι «ήθελαν να φύγουν απ’ την Ανατολική Βοσνία με την θέλησή τους». Αλλοτε δεν αμφισβητείται η σφαγή αλλά οι εκτελέσεις των αμάχων και των αιχμαλώτων ήταν μια αυθόρμητη αντίδραση απ’ την πλευρά των Σέρβων για όσα είχαν τραβήξει στα χέρια των Μουσουλμάνων.
Κι άλλοτε -ίσως το πλέον αποκρουστικό- εγκωμιάζεται η σφαγή.
Το πιο ισχυρό επιχείρημα είναι μια φήμη πως δήθεν ο Κλίντον είπε στον Ιζετμπέγκοβιτς κάτι σαν «φέρε μου 5.000 σφαγμένους κι εγώ θα βομβαρδίσω τους Σέρβους», μαζί με ένα άρθρο ενός Καναδού στρατηγού Louis McKenzie, που μιλάει για τα γεγονότα στα γύρω χωριά τους προηγούμενους μήνες, αν και ο στρατηγός δεν ήταν παρών σε όλα όσα αναφέρει. Φυσικά, όπως όλοι οι αναθεωρητές και οι διαστρεβλωτές, ο Καθάριος, που είχε φύγει απ’ τη Βοσνία τέσσερις μήνες πριν, λέει αλλοπρόσαλλα πράγματα και είτε δεν έχει ιδέα από το χρονικό των επιχειρήσεων και από την εξέλιξη των γεγονότων, είτε λέει συνειδητά ψέματα.
Κι ο φίλος του ο Μίλαν, ο Σέρβος δήθεν ‘αυτόπτης μάρτυρας’ των γεγονότων στη Σρεμπρένιτσα πρέπει να είναι μεγάλος και ξεδιάντροπος ψεύτης κι αυτός. Μόνο αυτός είδε μουσουλμανικό στράτευμα να έχει τοποθετήσει ‘περιμετρικά» σαν ασπίδα προστασίας τους αμάχους. Μόνο αυτός είδε να γίνεται … μάχη στο Potocari. Μόνο αυτός είδε Μουτζαχεντίν από ασιατικές χώρες να συγκρούονται με τους Σερβοβόσνιους -όχι ότι δεν υπήρχαν αλλού στα μέτωπα της Βοσνίας, αλλά για τα συγκεκριμένα γεγονότα δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο. Επικαλείται τον αρνητή της γενοκτονίας Ολλανδό Κυανόκρανο Marco Van Hees, ο οποίος είχε φύγει έξι μήνες πριν, χώρια που αυτή του τη δραστηριότητα την έχουν καταδικάσει οι άλλοι -παρόντες- κυανόκρανοι.
Συνεχίζει λέγοντας ότι ο Μλάντιτς έστειλε 50 ή 70 Μουσουλμάνους για να κάνουν διαπραγματεύσεις και για να πείσουν τους δικούς τους να παραδοθούν, κι αυτοί οπλίστηκαν κι οι ίδιοι τους. Ψέματα, οι μοναδικές ‘διαπραγματευτές’ που με τα χίλια ζόρια βρήκε ο Karremans ήταν τη μια μέρα ένας τυχαίος νεαρός δάσκαλος, και την επομένη μια ηλικιωμένη οικονομολόγος κι ένας ηλικιωμένος γυμνασιάρχης, μαζί κι ο δάσκαλος.
Δεν βρέθηκε, λέει, κανένας αυτόπτης μάρτυρας φρικαλεοτήτων. Μόνο 104 μαρτυρίες εκδόθηκαν σε βιβλίο από τον ΟΗΕ.
Δεν σκοτώθηκε, λέει, κανένας άμαχος.
Δεν συνεχίζουμε άλλο, σε γενικές γραμμές, ολόκληρη η αλλοπρόσαλλη διήγησή του είναι απολύτως αναντίστοιχη με τα πραγματικά γεγονότα, ακόμα και το βίντεο στο ξενοδοχείο Fontana με τις διαπραγματεύσεις Μλάντιτς-Karremans, είναι πολύ αμφίβολο αν κατανόησε αυτά που άκουγε, παρότι υπάρχουν αγγλικοί υπότιτλοι.
Θα πρέπει ν’ αποφασίσει τελικά: Υπήρχαν νεκροί ή όχι;;; Αν δεν υπήρχαν, ήταν μηδέν ή 2.000 ή 5.000 ή 7.000 αλλά τα πτώματα ήταν από προηγούμενες μάχες;;; Μήπως ήταν Μουτζαχεντίν που τους θυσίασε η βοσνιακή ηγεσία για να προκαλέσει την επέμβαση του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με την πρόταση Κλίντον προς Ιζετμπέγκοβιτς;;; Μήπως οι νεκροί οφείλονται σε καμιά αυθόρμητη αντίδραση απ’ την πλευρά των Σέρβων, επειδή προηγουμένως είχαν κι αυτοί θύματα;;; Μήπως οι νεκροί ήταν όντως χιλιάδες αλλά ήταν έργο Σέρβων διπλών πρακτόρων, όπως ισχυρίζονται πολλοί στρατηγοί;;; Ή μήπως δεν υπήρξε κανένας νεκρός;;; Είναι θλιβερές αυτές οι αντιφάσεις, στην προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.
Ισως μια καλή συμβουλή θα ήταν η εξής: Τα λέει που τα λέει εντελώς διαστρεβλωμένα, τουλάχιστον ας χρησιμοποιήσει την *σωστή* (την *ορίτζιναλ*) διαστρέβλωση, και όχι την *λάθος* (την *διαστρεβλωμένη*) διαστρέβλωση του φίλου του του ‘αυτόπτη’ Μίλαν. Είναι, πιστεύουμε, μια καλή συμβουλή, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και η υπεράσπιση του Μιλόσεβιτς δεν αμφισβητεί ούτε ένα από τα βασικά στοιχεία και γεγονότα της απάνθρωπης σφαγής· διαφοροποιείται μόνο στον αριθμό των θυμάτων καθώς ισχυρίζεται ότι δεν ήταν 7.000 ή 8.000 αλλά 4.000 ή το πολύ 5.000, και στην πολιτική εκμετάλλευση τους γεγονότος από τους δυτικούς: http://www.slobodan-milosevic.org/news/srebrenica071114.htm
Ή έστω, ας ακούσει τον ομοϊδεάτη του Σέσελι, που επίσημα κατέθεσε ότι μαζικές εκτελέσεις έγιναν αλλά γι’ αυτές είναι υπεύθυνες κάποιες λίγες μονάδες, όπως οι παραστρατιωτικοί του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ.
Δεν μπορεί, όμως, κανείς να τον αδικήσει εντελώς, μιας που για την Ελλάδα, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάποιο αξιόπιστο χρονικό των γεγονότων, που θα μπορούσε κανείς να βρει λ.χ. στα βιβλιοπωλεία. Εκτός από την περιορισμένη έκδοση του βιβλίου ‘Σρεμπρένιτσα, Το μεγαλύτερο έγκλημα του πολιτισμένου κόσμου στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο’, της Ομάδας Carthago και των εκδόσεων Αντισχολείο, Αθήνα, 1999.
Εχει όμως και προσωπική ευθύνη για την πλάνη του αυτή, αφού αναζητά να διαβάσει μόνο όσα διευκολύνουν την συνείδησή του, όπως ομολογεί στην αρχή του βίντεο. Και για να δείτε πόσο πολύ έχει προσχωρήσει στην πλάνη, κάντε τη σύγκριση με τα όσα έλεγε αμέσως μετά την τρίμηνη παραμονή του στα μετόπισθεν του πολέμου, εδώ.
Ο Καθάριος κάνει ένα σημαντικό λάθος, επί 20 χρόνια τώρα: Βγαίνει δημόσια και υπερασπίζεται την ΕΕΦ, χωρίς να γνωρίζει ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος της στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Αυτός δεν ήταν εκεί, είχε φύγει από τον προηγούμενο Μάρτιο, με σκοπό να επιστρέψει, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Το ίδιο λάθος είχε κάνει τότε, αμέσως μετά την ανθρωποσφαγή και το άλλο μπερδεμένο παιδί, ο Μουρατίδης, 22 ετών τότε, ο σπουδαστής οδοντοτεχνίας, που τα παράτησε όλα και πήγε στον πόλεμο. Είχε στείλει μια επιστολή στην Ελευθεροτυπία τον Ιούλιο του 1995, ο δύσμοιρος, για να υπερασπιστεί την ‘τιμή’ της μονάδας του. Τα σημεία στίξης και τα κεφαλαία από το πρωτότυπο:
«Με αφορμή το άρθρο του κ. Νικόλα Βουλέλη ‘Η αποθέωση του κυνισμού’ στο φύλλο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 16/07/1995 και συγκεκριμένα με τις δύο τελευταίες προτάσεις του άρθρου του, στις οποίες αναφέρει για την ‘έπαρση της ελληνικής σημαίας από μερικούς μισθοφόρους΄και πως ‘είναι προσβολή για το εθνικό μας σύμβολο’, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, διαμέσου του εκπροσώπου της στην Αθήνα, εθελοντή Γιώργου Μουρατίδη, θέλει να δώσει το παρακάτω μήνυμα:
‘Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 1995 στην πόλη Βλασένιτσα της Δημοκρατίας της Σερβίας από μερικούς Ελληνες εθελοντές και με τον καιρό συγκέντρωσε το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων Εθελοντών της Δημοκρατίας αυτής· Εθελοντών, οι οποίοι οδηγούμενοι από ιδεολογικά κίνητρα και μόνο, προωθούν και προάγουν στο έπακρο τις ελληνοσερβικές σχέσεις των αδελφών αυτών λαών. Η Φρουρά μας είναι ανεξάρτητη από τον Ελληνικό Στρατό, δέχεται διαταγές μόνο από Σέρβους αξιωματικούς και είναι πλήρως ενσωματωμένη στον τακτικό στρατό της Δημοκρατίας της Σερβίας. Ολοι μας είμαστε εθελοντές και δεν αποδεχόμαστε τον τίλτο του μισθοφόρου με τον οποίο χαρακτηριστήκαμε στο άρθρο σας, Ζητούμε από τον συντάκτη του παραπάνω άρθρου τη διάψευση των επίμαχων προτάσεων στο προσεχές φύλλο, ειδάλως η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά προτίθεται να προφυλάξει το κύρος και την αξιοπρέπεια της με δικαστικά μέσα. Μέτρα, τα οποία θα λάβει, χωρίς προειδοποίηση, την επόμενη φορά που κάποιος δημοσιογράφος θα προσπαθήσει να συκοφαντήσει και να κηλιδώσει το όνομα των Ελλήνων Εθελοντών-Μαχητών’».
Ο Μουρατίδης ενοχλήθηκε επειδή τους είπαν ‘μισθοφόρους’. Για την ντροπή της σημαίας επάνω στους τάφους 8.000 ανθρώπων δεν βρήκε να πει τίποτα. Αν έχει γράψει ο ίδιος αυτό το γράμμα, και αν είναι ειλικρινής σε όσα λέει, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτοί οι 2-3 μπερδεμένοι νεαροί που βρέθηκαν εκεί πάνω στον πόλεμο, προφανώς, για να έχουν να λένε μετά ότι κάποιο νόημα έδωσαν στη ζωή τους, έγιναν μαριονέτες στα χέρια των συγκροτημένων ‘ιδεολογικά’ εθνικοσοσιαλιστών και εθνικιστών που κυριαρχούσαν στον ‘χαρακτήρα’ και στη νοοτροπία της ΕΕΦ.
Σε άλλη συνέντευξη, απαντώντας σε ερώτηση για τις σχέσεις Ελλήνων εθελοντών με την παραστρατιωτική ομάδα των Τίγρεων του Αρκάν, λέει με νόημα:
«Μακριά από μας αυτά. Καμία σχέση με αυτούς δεν είχε κανένας από εμάς. Οντως μπορεί να έγιναν σφαγές. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι 800.000 Σέρβοι της Κράινα ξεριζώθηκαν με τη βοήθεια κυνηγών κεφαλών από όλη την Ευρώπη […]. Την εποχή που ήμουν εγώ στη Βοσνία, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπήρχαν γραμμές, μέτωπα και συγκεκριμένοι στόχοι. Προτού πάω, η κατάσταση ήταν όντως πολύ άγρια. Στην αρχή, μας έλεγαν, θύμιζε Ρουάντα και την εμφύλια διαμάχη μεταξύ Χούτου και Τούτσι. Τότε ήμουν 22 ετών. Αμειβόμασταν όλοι με ένα ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 20 ευρώ τον μήνα σε σημερινές τιμές. Το πρώτο τρίμηνο ήμουν στο Σαράγεβο και το υπόλοιπο εξάμηνο στην Ανατολική Βοσνία, κυρίως όμως στη Βλασένιτσα, όπου βρίσκονταν όλοι οι Ελληνες».
– Πηγή: Βασίλης Νέδος, ό,π.
Αν μας επιτρέπεται, σ’ αυτό το σημείο, ίσως θα ήταν σκόπιμο να γράψουμε λίγα λόγια, σαν μια μικρή ανάλυση, σχετικά με όλα αυτά τα γεγονότα, μιας που μάλλον ακόμα και μετά τις αποκαλυπτικές αλήθειες που ήρθαν όλα αυτά τα χρόνια στο φως, κάποιοι, σαν τον Καθάριο αλλά όχι μόνο, ακόμα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου:
Ολη αυτή η φιλολογία περί ‘ελληνοσερβικής φιλίας’ και πως δήθεν εμείς και οι Σέρβοι ‘είμαστε αδέρφια, λόγω ορθοδοξίας και κοινών αγώνων’, και πως δήθεν δεν είμασταν ποτέ αντίπαλοι, όλα αυτά είναι βλακείες και σκουπίδια. Ναι, βέβαια, αλλά αυτό συνέβαινε μόνο σε μια ιστορική περίοδο: Πριν τον 6ο αιώνα, επί Ιουστινιανού ίσως, πριν δηλαδή να έλθουν οι Σλάβοι στη βαλκανική. Από τη στιγμή που ήλθαν και μετά, πάντα είμασταν είτε αντίπαλοι, είτε σε εμπόλεμη κατάσταση, είτε σε ψυχροπολεμική.
Λοιπόν, τα κράτη δεν έχουν συναισθήματα. Οι πολίτες τους έχουν γνώμες και απόψεις για τους γειτονικούς λαούς. Που όμως διαμορφώνονται από τις ‘εθνικές αφηγήσεις‘ των κρατούντων και από την προπαγάνδα όσων έχουν συγκεκριμένους λόγους άλλοτε να πλησιάζουμε και να συνεργαζόμαστε και να κάνουμε δουλειές με ένα γειτονικό κράτος κι άλλοτε να απομακρυνόμαστε απ’ αυτό. Οι ελίτ των κρατών φροντίζουν ώστε ο κόσμος να έχει ψυχώσεις, φοβίες και μίσος απέναντι στους γειτονικούς λαούς, και με την κατάλληλη συνωμοσιολογία κρατούν τον λαό δέσμιο των φόβων για τον απέναντι που μας επιβουλεύεται και δέσμιο της παραφιλολογίας για το ‘ηρωικό παρελθόν’ του ‘περιούσιου λαού’, που φυσικά πάντοτε είμαστε εμείς και μόνο εμείς, ανεξάρτητα, τώρα, αν το ίδιο ακριβώς πιστεύουν και όλοι οι υπόλοιποι λαοί. Κάθε έθνος πιστεύει για τον εαυτό του τα ίδια ακριβώς πράγματα, εμείς είμαστε οι ήρωες και οι πολιτισμένοι, που διεξάγουμε μόνο ‘ηρωικούς πολέμους’ με στρατιωτική τιμή, ενώ όλοι οι γύρω μας εχθροί είναι το λιγότερο κακοποιοί, και, φυσικά, βάρβαροι.
Σύμφωνοι, αν κάποιος αρκείται στην σχολική Ιστορία. Στην πραγματικότητα, όμως, για τα κράτη, και πιο συγκεκριμένα για τις ελίτ των κρατών, για τις ανώτερες τάξεις, το κεφάλαιο και την εξουσία, αυτό που καθορίζει κάθε φορά τις συμμαχίες και τα ‘αισθήματά’ μας είναι τα γεωστρατηγικά και τα υλικά συμφέροντα. Αυτό συνέβη και με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία: Οι Σέρβοι ξεκίνησαν μια μεγάλη εθνική-εθνικιστική επίθεση εναντίον όλων των άλλων λαών της Γιουγκοσλαβίας, ήδη από το 1986 και εκείνο το memorandum της Σερβικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, που έλεγε ότι το ‘εθνικό ζήτημα’ του σερβικού λαού «εμποδίστηκε από τους κομμουνιστές στο τέλος του Β’ΠΠ και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ», αφού ο σερβικός λαός «δεν απέκτησε ποτέ το δικό του κράτος» όπως οι άλλοι λαοί, και πως η μόνη λύση για την διασφάλιση της ύπαρξης των Σέρβων ήταν «η εδαφική ενότητα και η ένωση όλων των Σέρβων σε ένα και μόνο εθνικό κράτος, ανεξάρτητα σε ποια Δημοκρατία ή επαρχία κατοικεί», και πως ήρθε η ώρα αυτή η Μεγάλη Ιδέα να πραγματοποιηθεί και «να επανορθώσουν την αδικία σχετικά με τα σύνορα που ο Κροάτης Τίτο είχε χαράξει με το βρώμικο δάχτυλό του, παραδίδοντας σερβικά εδάφη σε Κροάτες και Μουσουλμάνους». Στην πραγματικότητα και καθώς ήδη όλη η χώρα είχε αρχίσει να στροβιλίζεται στην οικονομική κρίση, ζητούσαν λογαριασμό κυρίως από τις βόρειες περιοχές, την Σλοβενία και την Κροατία, οι οποίες ήταν πιο αναπτυγμένες και οικονομικά εύρωστες, χώρια που με τον ανεπτυγμένο τουρισμό τους θύμιζαν κεντρική Ευρώπη, σε αντίθεση με τις νότιες περιοχές που ήταν ακόμα καθαρά Βαλκάνια. Οι Σέρβοι σκέφτηκαν ότι «δεν είναι δυνατόν να δίνουμε εμείς τις πρώτες ύλες στις άλλες δημοκρατίες κι εκείνες να απολαμβάνουν τα κέρδη και την ευημερία εις βάρος μας». Και ξεκίνησαν μια επιθετική πολιτική ενάντια στις άλλες εθνότητες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που γρήγορα διολίσθησε σε ρατσιστική επιθετική πολιτική και, τελικά, σε πόλεμο. Οχι, βέβαια, ότι οι ηγεσίες των άλλων ήταν λιγότερο ρατσιστικές ή λιγότερο εξουσιοφρενείς σε σχέση με τους Σέρβους.
Σ’ αυτήν την παράλογη αυτοκαταστροφική επιλογή στην οποία γρήγορα ακολούθησαν τους Σέρβους και οι θερμοκέφαλοι στις άλλες δημοκρατίες, πρωταρχικό ρόλο έπαιξε, βέβαια, και η εξωτερική παρέμβαση των μεγάλων δυτικών δυνάμεων, που βρήκαν τη χρυσή ευκαιρία εν μέσω οικονομικής κρίσης να διαιρέσουν την αρμονική πολυεθνική κοινωνία 50 ετών και να ισοπεδώσουν για τα δικά τους οικονομικά και γεωστρατηγικά ωφέλη μια χώρα που για πολλούς ήταν υπόδειγμα ανάπτυξης τις δυο προηγούμενες δεκαετίες: Ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης 6,1%, δωρεάν εκπαίδευση και ισχυρό σύστημα πρόνοιας, ένας μήνας διακοπές με αποδοχές για όλους, ανεπτυγμένος αθλητισμός και πολιτισμός, πρακτικά μηδέν αναλφάβητοι, ελάχιστη ανεργία, και όλα αυτά με αρκετές ‘δυτικές’ ελευθερίες και αρκετά μακριά από τον σοβιετικό ολοκληρωτισμό. Τα υπερεθνικά τραστ έδωσαν νέο δάνειο, στέλνοντας ταυτόχρονα τη Διεθνή τράπεζα, το ΔΝΤ και τη NED για να επιβλέπουν, και οι ΗΠΑ είπαν στους ηγέτες των δημοκρατιών «αν θέλετε κι άλλη βοήθεια, ευχαρίστως, αλλά προηγουμένως θα αποσχιστείτε και θα κάνετε δικές σας εκλογές». Οι εξουσιοφρενείς ηγεσίες των δημοκρατιών συμφώνησαν, διψασμένες για περισσότερη ισχύ, και στο σημείο εκείνο ήλθαν και κλείδωσαν στο καζάνι που έβραζε και οι εθνικισμοί και το ρίξιμο της ευθύνης στους πρώην γείτονες, που γρήγορα μεταβλήθηκαν σε θανάσιμους εχθρούς. Ανθρωποι που μέχρι την προηγούμενη άνοιξη δεν έδιναν καμία σημασία στη θρησκεία ή την καταγωγή του διπλανού τους και πάντρευαν τα παιδιά τους σε μικτούς γάμους (π.χ. ποσοστό 30% στο πολυεθνικό Σαράγεβο) έφτασαν το επόμενο φθινόπωρο να σφάζουν ο ένας τα εγγόνια του άλλου. Υπήρχαν λογικές φωνές σε όλες της δημοκρατίες, που προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύγκρουση και τον πόλεμο, υπήρχαν χιλιάδες διαδηλώσεις από πλήθος κόσμου που έβλεπε την κόλαση να έρχεται, όμως το πάνω χέρι, με τη βοήθεια των κρατικών δομών και των ΜΜΕ, γρήγορα το πήραν οι φιλοπόλεμοι και οι εθνικιστές σε κάθε δημοκρατία. Ηταν πολύ λίγοι όσοι είχαν το θάρρος να δηλώνουν απλά ‘Γιουγκοσλάβοι’, αρνούμενοι να συνταχθούν με την μία ή την άλλη εθνότητα, και ειδικά για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ήταν προφανώς πολύ λιγότεροι εκείνοι που θυμήθηκαν την ιδρυτική συνταγματική διακήρυξη της Β-Ε, εκείνη του Νοεμβρίου του 1943, από το Αντιφασιστικό Συμβούλιο της παρτιζάνικης κυβέρνησης της Β-Ε (ZAVNOBiH) που έλεγε χαρακτηριστικά πως «η χώρα μας δεν είναι ούτε σερβική, ούτε κροατική, ούτε μουσουλμανική, αλλά είναι και σερβική, και κροατική και μουσουλμανική». Σ’ αυτόν τον φοβερό εμφύλιο πόλεμο βοήθησε πολύ και η αναβίωση των παθών του Β’ΠΠ μεταξύ των κοινοτήτων, που χρησιμοποιήθηκε έντεχνα απ’ τις ηγεσίες όλων των εμπλεκομένων: Ο Κροάτης Τούτζμαν που είχε γράψει και βιβλίο για να αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, επανέφερε τα σύμβολα των Ουστάσι και προώθησε τους νεοναζί παραστρατιωτικούς του που χαιρετούσαν με τον γνωστό αρχαιοελληνικό χαιρετισμό, ο Βόσνιος Μουσουλμάνος Ιζετμπέγκοβιτς ξανατύπωσε την ‘Ισλαμική Διακήρυξη’ σε μια χώρα που οι κάτοικοί της θεωρούνται απ’ το Ισλάμ «οι χειρότεροι μουσουλμάνοι στον πλανήτη» (πίνουν αλκοόλ, τρώνε χοιρινό και πηγαίνουν σε κλαμπ λ.χ.) και άνοιξε την πόρτα σε φανατικούς Μουτζαχεντίν που έκαναν αδιανόητες θηριωδίες και οι Σέρβοι θυμήθηκαν να εμπνευστούν από την κληρονομιά των τσέτνικ του Μιχαήλοβιτς και τους αντικομμουνιστές μοναρχικούς που ήθελαν πίσω τον Βασιλιά τους. Ποια τύχη μπορεί να είχαν οι φιλειρηνιστές αντιεθνικιστές που δήλωναν απλά ‘Γιουγκοσλάβοι’ όταν γύρω τους το πάνω χέρι σε όλες τις πτυχές της δημόσια ζωής το είχαν οι φιλοπόλεμοι σκληροπυρηνικοί και ο ναζισμός, ο φασισμός, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός και ο αντικομμουνισμός;;;
Ηταν μια χρυσή ευκαιρία για τον ληστρικό καπιταλισμό των οικονομικών δολοφόνων. Πριν καλά-καλά τελειώσει ο ψυχρός πόλεμος, τα διεθνή τραστ φαίνεται σκέφτηκαν «που να τρέχουμε τώρα σε ζούγκλες και ερήμους με λαούς-νομάδες για να τους αποικιοποιήσουμε, αφού εδώ, ακριβώς στο μαλακό υπογάστριο της Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρασίας υπάρχει διαθέσιμη μια ανεπτυγμένη χώρα, της οποίας οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι ήδη καταναλωτές δυτικού επιπέδου· ας δοκιμάσουμε πάνω της, πόσο χρόνο θα μας πάρει να την κάνουμε αποικία μας, και μάλιστα με το νόμο;;;». Δεν χρειάστηκαν ούτε καν 20 χρόνια, αν υπολογίσουμε από τις ανεξαρτητοποιήσεις της Σλοβενίας και της Κροατίας μέχρι την επανάληψη της ιστορίας στο Κόσοβο, στο Μαυροβούνιο και στη Βοϊβοντίνα, για να περάσει στα χέρια τους ολόκληρος ο πλούτος της χώρας, που χρειάστηκε 50 χρόνια αρμονικής συνεργασίας των διαφορετικών εθνοτήτων για να φτιαχτεί. Τα πάντα ιδιωτικοποιήθηκαν και μπήκαν υποθήκες για τα χρέη που πληρώνουν τώρα οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ενώ οι ελίτ της χώρας βολεύτηκαν με τα ψίχουλα που άφησαν οι ισχυροί για τους διεφθαρμένους πολιτικούς και την μαφιόζικη ολιγαρχία. Χρησιμότερο εργαλείο από την υποδαύλιση του εθνοτικού και του θρησκευτικού μίσους, και αποτελεσματικότεροι συνεργοί σ’ αυτά τα εγκλήματα από τους εθνικιστές εξουσιοφρενείς ηγέτες των εθνοτικών κοινοτήτων δεν θα μπορούσαν να βρεθούν. Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, έπειτα από πολλά χρόνια πολέμων και προσφυγιάς, έπειτα από εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και θύματα, η άλλοτε υπερήφανη και ισχυρή αδέσμευτη χώρα έχει θρυμματιστεί σε πολλά κομμάτια των οποίων τον πλούτο εκμεταλλεύονται λίγοι και ισχυροί, ενώ ο κατώτερος κρίκος στην τροφική αλυσίδα κάνει ουρά για μια δουλειά των 50 δολαρίων το μήνα. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, που πρέπει τώρα να γίνει δίδαγμα για όλους τους λαούς. Ομως ας επιστρέψουμε στη δική μας, την ελληνική εμπλοκή.
Οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν άψογα στην προπαγάνδα τους τις μαζικές συλλογικές ψυχώσεις των Ελλήνων και το μίσος και τον φόβο απέναντι στους ‘προαιώνιους εχθρούς Τούρκους’ και κατά συνέπεια, απέναντι στην ‘ισλαμική απειλή’. Ηξεραν ότι επάνω στην αντιτουρκική ελληνική ψύχωση, ήλθε και κλείδωσε και η ‘αντιγυφτοσκοπιανική’ ψύχωση. Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου, λοιπόν, κι έτσι μαζί με τη συνωμοσία από τη Δύση, το Βατικανό, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, την ΕΟΚ, τον Σιωνισμό, που δήθεν απειλούσε την Σερβία, άρα και την Ορθοδοξία, άρα και την Ελλάδα, οι Σέρβοι άφησαν τους Ελληνες να πιστεύουν ότι θα «καθαρίσουν για πάρτη τους» και πως θα μας προσφέρουν στο πιάτο την ΔτΜ, και γιατί όχι και τη Βόρειο Ηπειρο, όταν θα ερχόταν η σειρά των Αλβανών. Ο φασίστας Σέσελι είχε ανακηρύξει προληπτικά την ‘Σερβική Δημοκρατία της Κοιλάδας του Βαρδάρη’ [Σ.Σ.: Μια ‘βαρυσήμαντη’ συνέντευξη του Σέσελι με τίτλο ‘Τα Σκόπια πρέπει να διαλυθούν! Ο Σέρβος πολιτικός σε αποκλειστική συνέντευξη’, στην οποία πρότεινε το διαμελισμό της ΔτΜ και το μοίρασμα μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας φιλοξενούσε και η εφημερίδα της ναζιστικής οργάνωσης σε ένα από τα πρώτα της φύλλα, στις 21/02/1993], κι ο Κάρατζιτς μας υποσχόταν «100.000 στρατιώτες όταν θα χτυπιόμασταν με τους Τούρκους», ενώ ο Αρκάν τους ανέβαζε σε ένα εκατομμύριο, με πρόθεση μάλιστα να μας βοηθήσει να πάρουμε την άλλη μισή Κύπρο πίσω. Κάποιοι ανόητοι Ελληνες βουλευτές από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πήγαιναν στο Πάλε, αναγνωρίζοντας έτσι ξεχωριστή κρατική οντότητα στο μόρφωμα του Κάρατζιτς, και κανόνιζαν μαζί του πως θα γίνει να βοηθήσουμε τους Κούρδους να πλήξουν την Τουρκία ανατολικά για να καθαρίσουμε μαζί, Ελληνες και Σέρβοι, στα δυτικά. Παροιμιώδεις έμειναν οι προτάσεις των Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Μλάντιτς για ‘κοινά σύνορα’, δηλαδή για διαμελισμό όποιου τυχόν βρισκόταν ανάμεσά μας. Τέτοιος διαμελισμός, βέβαια, δεν συνέβη ποτέ, όμως διαμελίστηκαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων από έναν πόλεμο που ξεκίνησε από την σερβική εθνικιστική παράνοια. Ο Μλάντιτς έλεγε ότι «Τίποτα δεν κατέκτησα σ’ αυτόν τον πόλεμο. Απελευθέρωσα μόνο όσα εδάφη ήταν σερβικά, και μάλιστα όχι όλα. Υπάρχουν κι άλλα που μας περιμένουν. Κι η Τεργέστη, κι αυτή σερβική πόλη είναι».
Σε στενό κύκλο, σίγουρα θα συμπλήρωνε «κι η Θεσσαλονίκη, κι αυτή περιμένει να ελευθερωθεί». Αλλωστε ο Κάρατζιτς, όταν δεν τον άκουγαν οι Ελληνες, έλεγε ότι οι Μακεδόνες είναι ξεχωριστό έθνος, παρακλάδι του σερβικού, και πως κάποτε πρέπει κι αυτοί να ενωθούν με τη μητέρα Σερβία. Μόνο οι Ελληνες κατάπιναν αμάσητο το παραμύθι περί ‘ελληνοσερβικής αδελφότητας’. Και για να ‘χουμε καλό ρώτημα, ακόμα κι όσοι ακροδεξιοί λένε ότι διαβάζουν Ιστορία, ακόμα κι ο ‘ρομαντικός πατριώτης’ Καθάριος, τι στο καλό διάβασαν στην Ιστορία;;;
Δεν διάβασαν για τον ελληνοσερβικό ανταγωνισμό στον 19ο αιώνα ποιος θα προσεταιριστεί πρώτος τους σλαβόφωνους κατοίκους της νότιας βαλκανικής;;;
Δεν διάβασαν για τον Α’ ΠΠ, όταν γλυκοκοίταζαν τη Θεσσαλονίκη και είχαν απαιτήσεις επάνω της, όπως και σε όλη τη Μακεδονία;;;
Δεν διάβασαν για τον Μεσοπόλεμο, όταν έρχονταν Σέρβοι στα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας για να μαζέψουν δηλώσεις σερβικής νομιμοφροσύνης από τους κατοίκους;;;
Δεν διάβασαν ότι λίγο πριν γίνει το πραξικόπημα από τους φιλοβρετανούς το 1941 στο Βελιγράδι, οι Σέρβοι είχαν ήδη συμφωνήσει με τους Ναζί να γίνουν δεκτοί στον Αξονα, με αντάλλαγμα τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα;;;
Για τον Εμφύλιο, ας μην πούμε τίποτα, εκεί ήταν ‘ειδικές’ οι συνθήκες, όμως και πάλι υπήρχαν ζητήματα. Ακόμα κι αν σκεφτούμε όπως σκέφτονται οι ακροδεξιοί και όπως σκέφτονται και οι όχι ξεκάθαρα εθνικοσοσιαλιστές εθελοντές, μήπως οι Σέρβοι δεν ήταν πάλι που δημιουργούσαν προβλήματα με τη Μακεδονία σε όλη την μεταπολεμική περίοδο;;; Ξέχασαν κιόλας τον ‘σλαβικό κίνδυνο’, βασικό στοιχείο εργαλειακής προπαγάνδας που πίστευαν επί σχεδόν έναν αιώνα;;; Και σε σχέση με το γεγονός πως η ‘φίλη και αδελφή’ Σερβία είχε ήδη αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα από το 1995, ενώ δημόσια φωνασκούσαν πως «δεν θα κάνουμε καμία ενέργεια στο ζήτημα των Σκοπίων που θα έβλαπτε τα συμφέροντα της Ελλάδας»: Ούτε αυτό χτυπούσε κάποιο καμπανάκι σ’ αυτούς που εθελοτυφλώντας έβλεπαν μόνο τους υποτιθέμενους ‘δεσμούς αίματος’ μεταξύ των δύο χωρών.
Κι ο Παπούλιας, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών που αγνοούσε τη διεθνή κοινότητα και επισκεφτόταν τον παλιόφιλο Ράντοβαν, γιατί άραγε όταν αυτός ζήτησε με τρεις διαφορετικούς τρόπους (αίτημα για απλή κλήτευση, αίτημα για κλήτευση από την έδρα επί ποινή σε περίπτωση άρνησης και αίτημα για γραπτή ή βιντεοσκοπημένη συνέντευξη επί ερωτήσεων της υπεράσπισης), σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις αρνήθηκε να καταθέσει υπέρ του στο ΔΠΔΧΓ και αγνόησε την έκκλησή του να βοηθήσει τον «ομόθρησκο και ‘φιλέλληνα’ αδελφό» και «νέο Ρήγα Φεραίο» Κάρατζιτς;;;
Πάλε Βοσνίας, μια εβδομάδα πριν την ‘τελική λύση’ σε σερβική version, όπως την είχε περιγράψει ο Κάρατζιτς στην ισπανική εφημερίδα El Pais: «Οι θύλακες ήταν κακή ιδέα. Είχαμε αυτή τη γη επί αιώνες. Γιατί πρέπει να δεχτούμε τους θύλακες, αν έχουμε ένα καλοσχηματισμένο κράτος;;; Οι μουσουλμανικοί θύλακες δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να εξαφανιστούν ή θα το κάνουμε εμείς καλύτερα με τη βία».
Ολα αυτά μαζί δείχνουν κάποια ‘ελληνοσερβική αδελφοσύνη’;;;
Αστεία πράγματα, ανοησίες.
Κι αυτό φάνηκε μόλις το καλοκαίρι του 1995, με αφορμή ένα παιχνίδι μπάσκετ: Εμείς, που κάναμε τόσα συλλαλητήρια γι’ αυτούς και που σπάζαμε το εμπάργκο για να στείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια μόνο στις σερβοκρατούμενες περιοχές, για να βοηθήσουμε τους τοπικούς εκεί μαυραγορίτες. Κι αυτοί, οι Σέρβοι δεν κάθισαν να χάσουν από εμάς στο μπάσκετ, ούτε έβαλαν -οι αχάριστοι- τα μέσα και την επιρροή που είχαν στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπάσκετ ώστε να πάρουμε εμείς το πανευρωπαϊκό κύπελλο. Και γρήγορα ξέσπασε η κόλαση μεταξύ των ‘αδελφών’. Οι Σέρβοι στην Αθήνα έβριζαν εν χορώ τους Ελληνες (που χειροκρότησαν και την ομάδα των Κροατών, να φανταστείτε) και στο Βελιγράδι μαζεύτηκαν 10.000 και πήγαν και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά στην ελληνική πρεσβεία -και σημειώστε εδώ ότι τέτοια επεισόδια δεν διανοήθηκαν ποτέ να κάνουν εναντίον άλλων πρεσβειών, των καθαρά ‘εχθρικών’ ας πούμε, όπως της γερμανικής ή της αμερικανικής ή οποιασδήποτε άλλης δυτικής πρεσβείας. Η νίκη στο μπάσκετ για τους Σέρβους συνδέθηκε και με τη συνέχιση των σφαγών στην ανατολική Βοσνία, τις ίδιες εκείνες μέρες της Σρεμπρένιτσα, κι εμείς όχι μόνο δεν καταλάβαμε τίποτα, αλλά ακόμα και πολλά χρόνια αργότερα, αυτοπαραμυθιαζόμασταν με τις ανύπαρκτες ιστορικοθρησκευτικές συνωμοσιολογικές και χρυσαυγίτικες ανοησίες.
Οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν επιδέξια την ελληνική βλακεία: Η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (είχε και την προεδρία, μάλιστα, τότε, για ένα εξάμηνο) που δεν ντρεπόταν να διαχωρίζει μονίμως τη θέση της μπροστά στην σερβική επιθετικότητα, και με τα φουσκωμένα μυαλά των Ελλήνων, έγινε ο καλύτερος συνήγορος, βοηθός και συνεργός στην σερβική πολιτική, διάβαζε ‘εθνικές εκκαθαρίσεις’. Οι Σέρβοι πόνταραν επάνω μας, πως δηλαδή αφού τελειώσουν με τα θεάρεστο ορθόδοξο έργο της εθνοκάθαρσης από τους μη Σέρβους, ο δικός μας δίαυλος θα είναι αυτός που θα χρησιμοποιήσουν για να ενταχτούν ξανά στις ‘πολιτισμένες χώρες του πρώτου κόσμου’.
Τελικά, τι έγινε με εκείνο το περίφημο ‘μουσουλμανικό τόξο’, είκοσι χρόνια μετά;;; Το είδε κανείς;;; Η απορία είναι εύλογη, μιας και δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι Βόσνιοι έχασαν τον πόλεμο. Αντιθέτως, η χώρα τους υπάρχει σήμερα, κι έστω με βασανιστικά βήματα, προχωράει προς την Ευρώπη. Το πολύ-πολύ, μπορεί κανείς να πει ότι ήρθαν ισοπαλία. Και οι δυο πλευρές έχουν το κράτος τους και προσπαθούν να ορθοποδήσουν. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εδώ ότι στο τέλος-τέλος, μάλλον οι Σέρβοι έχασαν περισσότερα, αν όχι ολοκληρωτικά, και σε πολύ μεγάλο βαθμό, αφού ήταν κύριοι του 70% της Βοσνίας, και τελικά περιορίστηκαν στο 40κάτι τοις εκατό. Χώρια το γεγονός πως αποκλείστηκαν από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και χρειάζονται τώρα, 25 χρόνια μετά, ίσως άλλα τόσα χρόνια για να βαδίσουν κάπως σταθερά στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Αυτά τα παραμύθια κατάπινε αμάσητα η κοινή γνώμη στην Ελλάδα, με τα ποσοστά 98% υπέρ των εθνικιστών φιλοπόλεμων τσέτνικ. Και δεν έμενε χώρος, ούτε μονόστηλο για τις σερβικές θηριωδίες, για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τους χιλιάδες νεκρούς από τους ‘ηρωικούς’ ελεύθερους σκοπευτές στο Σαράγεβο, μεταξύ των οποίων και 1.500 παιδιά (πολύ σκληρές εικόνες, ειδικά με παιδιά, εδώ), για την εθνοκάθαρση και την προσφυγιά. Πράγματα που σήμερα ακόμα και οι ίδιοι οι Σερβοβόσνιοι παραδέχονται και ζητάνε συγγνώμη γι’ αυτά. Οι μόνοι κερδισμένοι απ’ αυτό το μακελειό στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν οι πάσης φύσεως εργολάβοι. Και μόνον αυτοί. Γι’ άλλη μια φορά, τα κέρδη τους βασίστηκαν σε πατροπαράδοτα υλικά, όπως γράφει και η Ομάδα Carthago: Σε τούβλα συμφέροντος και σε λάσπη μισαλλοδοξίας.
Αν και οι ιστορικοί παραλληλισμοί είναι επίφοβοι και συχνά καταλήγουν ακροβασίες, όταν δεν γίνονται με νου και γνώση, υπάρχει μια πτυχή της σερβικής ρατσιστικής επιθετικότητας που είναι σαν να βγήκε απ’ τον καθρέφτη μας. Ας αναρωτηθούμε ποιο είναι εκείνο το ευρωπαϊκό κράτος, το οποίο θεωρώντας ότι έχει δικαιώματα και ότι του ανήκει ένα άλλο (τυπικά) ανεξάρτητο κράτος, προχώρησε στη ρατσιστικού τύπου δημιουργία θυλάκων, ώστε να εγκλωβίσει εκεί μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με απώτερο σκοπό την κατάκτηση των εδαφών του ξένου κράτους ή έστω τη διχοτόμηση και το διαμελισμό και χωρίς, μάλιστα, να πολυνοιάζεται αν εξοντωθούν τελικά οι πληθυσμοί αυτοί, με τους οποίους συγκατοικούσαν για αιώνες. Αν απαντήσατε στην ερώτηση αυτή πως πρόκειται για την Σερβία και τη Βοσνία, μάλλον ατυχήσατε. Το πρώτο ευρωπαϊκό κράτος που έφτιαξε θύλακες με σκοπό την εξόντωση και ό,τι προκύψει ήταν η Ελλάδα στην Κύπρο, από το 1963 ως το 1974. Ασφαλώς, την στρατιωτική επέμβαση την έκανε η χούντα και ο Ιωαννίδης, στην απίθανη περίπτωση, όμως, που η Ενωση πετύχαινε, πόσοι άραγε από τις ελίτ και τον ελληνικό βούρκο θα έβγαιναν να διαμαρτυρηθούν για την μοίρα των Τουρκοκυπρίων;;; Αν στη θέση των Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Μλάντιτς βάλουμε λ.χ. τον Ιωαννίδη, τον Γεώργιο Γρίβα και τον Σαμψών, κι αν στη θέση της Σρεμπρένιτσα βάλουμε για παράδειγμα το χωριό Κοφίνου, οι αναλογίες είναι τέλειες. Απλά, εμείς δεν είχαμε τότε κάποιους τόσο αποτελεσματικούς όσο ο Αρκάν και ο Σέσελι, σωστά;;;
Ο στρατηγός Μλάντιτς, στις οδηγίες του πριν την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα και των άλλων πόλεων ήταν σαφής: «Εχετε την άδεια μου να βομβαρδίσετε, αλλά μην χτυπάτε την βιομηχανική υποδομή, γιατί τα μηχανήματα τα χρειαζόμαστε. Στοχεύετε μόνο πάνω σε ανθρώπινη σάρκα. Χτυπάτε μόνο ανθρώπινη σάρκα, μόνο σάρκα». Κάτι ήξερε. Δεν γνωρίζουμε αν τελικά όντως δόθηκε το όνομα ‘Νέα Καλαμαριά’ σε ένα νέο χωριό που σχεδίαζαν να φτιάξουν ο Δήμος Καλαμαριάς και η Republika Srpska, όπως είχαν ανακοινώσει τον Οκτώβριο του 1996, όταν το δεξί χέρι του Κάρατζιτς, η αντιπρόεδρος Μπιλιάνα Πλάβσιτς (Biljana Plavsic, καταδικασμένη σε 11 χρόνια έπειτα από παραδοχή ενοχής) επισκέφτηκε τη χώρα μας για να κλείσει δουλειές με τον Σύνδεσμο Εξαγωγέων, γνωρίζουμε όμως ότι τα υπερπολύτιμα μεταλλεία στην περιοχή Τρέπτσκα του Κοσόβου πουλήθηκαν στον Μυτιληναίο απ’ τον Μιλόσεβιτς, χωρίς την συγκατάθεση των Αλβανών Κοσοβάρων, αλλά, ποιος νοιάζεται, όταν το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών διαβεβαιώνει τον επιχειρηματία «μην ασχολείσαι με μικροπράγματα, θα το ρυθμίσουμε εμείς το θέμα». Κι εκείνος δεν έφερε αντίρρηση όταν η σερβική διεύθυνση των ορυχείων φρόντισε να αντικατασταθούν οι «αλβανόφωνοι» εργάτες με Σέρβους πρόσφυγες και Βόσνιους αιχμάλωτους πολέμου. Κάτι ακούστηκε, μάλιστα, από τις εφημερίδες Μοντ και Ομπσέρβερ το 1999, ότι μεταφέρονταν εκεί με φορτηγά, και κατόπιν καίγονταν πτώματα δολοφονημένων απ’ τους Σέρβους Αλβανών. Αμέσως μετά, ένα ακόμη όμορφο ‘επενδυτικό’ ντηλ συμφωνήθηκε με τον Μιλόσεβιτς. Ο Μυτιληναίος αγόρασε τον σερβικό ΟΤΕ για ψίχουλα. Αλλά για ψίχουλα σε μετρητά, cash που τόσο χρειαζόταν ο Μιλόσεβιτς εν όψει εκλογών για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις που καθυστερούσε το κράτος. Και τα ψίχουλα εξαφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Αυτές είναι μπίζνες. Ο ορισμός του ‘πατριωτισμού’.
Για την ιστορία, η Μπιλιάνα Πλάβσιτς, καθηγήτρια βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαράγεβο, είχε δηλώσει «οι Σέρβοι της Βοσνίας είναι πολύ καλύτεροι Σέρβοι από τους Σέρβους στη Σερβία, επειδή ανάπτυξαν μηχανισμούς άμυνας ζώντας επί δεκαετίες δίπλα σε άλλα είδη από τα οποία απειλούνται». Φυσικά και «απειλούνταν από άλλα είδη». Σε όλον τον κόσμο συμβαίνει αυτό, σε όλα τα έθνη. Αυτό δεν λένε πάντα οι εθνικιστές, οι φιλοπόλεμοι και οι φασίστες;;;
Ο στρατηγός Μλάντιτς μας έπιασε κορόιδα σχεδόν όλους στην Ελλάδα. Χειρότερα απ’ όλους, έπιασε κορόιδα εκείνους που πήγαν να σκοτώσουν παντελώς άγνωστους συνανθρώπους τους, νομίζοντας ότι κάνουν κάποια ηρωική πατριωτική πράξη. «Εκανα το ιστορικό μου χρέος λόγω πατριωτισμού» δήλωνε ο Καθάριος. Για τους χρυσαυγίτες δεν χρειάζονται να πούμε πολλά. Αυτοί πήγαν εκεί λόγω των ναζιστικών ιδεοληψιών τους περί «υπανθρώπων» Τούρκων και «σκοτεινών εχθρών του έθνους» -βλέπε Εβραίους-. Και συνεχίζουν να πιστεύουν -και να διαφημίζουν στα κοινωνικά δίκτυα ακόμη και σήμερα- αυτές τις αθλιότητες, που φτάνουν να ξεπερνούν πολλά όρια, ακόμα και γραμμές που καθορίζονται από την εξωτερική πολιτική του κράτους μας. Οπως λέγαμε στον πρόλογο, μόνο δύο χώρες είναι δακτυλοδεικτούμενες διεθνώς με την κατηγορία της συνέργειας στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Η μία είναι η Ρωσία, η άλλη είναι μέλος της ΕΕ και είναι η Ελλάδα.
$$$ Ποιο κόμμα υποστηρίζει η ΕΕΦ στα κοινωνικά δίκτυα: Επιτρέπεται ο εγκωμιασμός εγκλημάτων (και ειδικότερα, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου) σε κοινή θέα;;;
Εκτός από τα δηλωμένα στελέχη της ΧΑ, προσπαθήστε να μαντέψετε ποιο κόμμα υποστηρίζουν οι υπόλοιποι εθελοντές σήμερα στα κοινωνικά δίκτυα, διαφημίζοντας και εγκωμιάζοντας την συμμετοχή τους στη σφαγή.
Ενα παράδειγμα: Ο χρήστης του YouTube που ανεβάζει ελληνοσερβικά και χρυσαυγίτικα βίντεο με το όνομα ‘HellasSerbiaOrthodox’.
Τέταρτο παράδειγμα: Ο εθελοντής Μ.Α. που θυμάται τον Ιούλιο του 1995 με μεγάλο καμάρι, ίσως το επίτευγμα της ζωής του, και συζητάει με γνωστά μεγαλοστελέχη της Χρυσής Αυγής για εκείνες τις ένδοξες μέρες. Δεξιά, σε ανορθόγραφα αγγλικά, η χρονολογία (Ιούλιος 1995) και τα ονόματα των εικονιζομένων.
Εβδομο παράδειγμα: Ασφαλώς, δεν είχαμε καμία αμφιβολία, στέλνουν επιστολές στον ‘ελληνόψυχο’ Στόχο του χρυσαυγίτη Χατζηπαρασκευά, για να … καταγγείλουν (!) τους … μισθοφόρους (!!) και τους … εγκληματίες του ποινικού δικαίου (!!!) ανάμεσά τους:
Μια επιστολή ενός εξ αυτών, με υπογραφή, παρακαλώ, ‘Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου’, που δημοσιεύθηκε στον ΣτόΚο της 07/05/1997 καρφώνει τους πρώην συμμαχητές του μισθοφόρους ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου:
«Οι Ελληνες που από τον πόλεμο της Βοσνίας -όπου πολέμησαν ως εθελοντές- πήγαν στο Ζαΐρ και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είναι απλοί τυχοδιώκτες και δεν έχουν σχέση με τον πατριωτισμό. Στον πόλεμο της Βοσνίας μας είχαν προκαλέσει πολλά προβλήματα και δεν τολμούσαν να έρθουν στην Ελλάδα απ’ όπου είχαν φύγει διωκόμενοι για πολλά εγκλήματα του ποινικού δικαίου. Δεν έχουν καμιά σχέση με τους πραγματικούς αγωνιστές που πήγαμε να βοηθήσουμε μια ομόθρησκη χώρα.
Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου».
ΣτόΚος, 07/05/1997. Μια επιστολή ενός εξ αυτών, με υπογραφή, παρακαλώ, ‘Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου’, καρφώνει και καταγγέλλει τους πρώην συμμαχητές του μισθοφόρους ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου (!!!) ανάμεσά τους. Η φωτοτυπία από το βιβλίο του Μανώλη Βασιλάκη, Η μάστιγα του Θεού, Ο «Ορθόδοξος Αξονας» και ο «θρησκευτικός πόλεμος» του Χριστόδουλου εκδόσεις Γνώσεις, Αθήνα, 2006, σ. 272
Επειτα, είναι κι αυτή η σύμπτωση: Ενας πολυδιαφημισμένος τότε εθελοντής έχει ίδιο ονοματεπώνυμο με τον γραμματέα της τοπικής οργάνωσης Τρίπολης της Χρυσής Αυγής και υποψήφιο στις εκλογές: Αναζήτηση για ‘Μπέλμπας Απόστολος’
$$$ Το πρώτο βίντεο που δείχνει άνδρες της ΕΕΦ μαζί με τους αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς, της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα. Οταν η ‘επικρότηση’ δίνει την θέση της στην χαρά της ‘εκπυρσοκρότησης’.
Ας δούμε προσεκτικότερα το επινίκιο γεύμα την επομένη της «απελευθέρωσης» της μαρτυρικής πολιορκούμενης επί δύο χρόνια πόλης. Το βίντεο που παρουσιάσαμε έχει ημερομηνία 12 Ιουλίου 1995. Πρόκειται για την μεγάλη σερβική γιορτή Πέτρου και Παύλου. Οι άγιοι-προστάτες του σερβοβοσνιακού εθνικιστικού εξτρεμιστικού κόμματος των Κάρατζιτς και Μπάγιαγκιτς, του SDS, και πολιούχοι της γενέτειρας του Μπάγιαγκιτς Βλασένιτσα, στην οποία η μεγάλη ορθόδοξη εκκλησία φέρει τα ονόματα των δύο Αποστόλων.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα, Σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν οι Ελληνες εθελοντές Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Milenko Zivanovic, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda και άλλοι πολλοί.
Από το 01.15-02.55:
Μέσα στην εκκλησία, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον παιδεραστή Μητροπολίτη Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda (εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαρροής βιντεοταινιών στις οποίες διακρινόταν καθαρά να κάνει σεξ με ανήλικα αγόρια) και ακριβώς από πίσω του φαίνονται 2 τουλάχιστον μέλη της ΕΕΦ: Ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Αντώνης Μήτκος, εκείνος που βοηθάει με το ψωμί που χρησιμοποιείται την τελετή (slavski kolac, slava cake, προφανώς κάτι σαν το δικό μας πρόσφορο, για να έχει την εύνοια του Θεού η τιμώμενη οικογένεια που το προσφέρει), κι ένας ακόμη με λίγο μακριά μαύρα μαλλιά, κατά πάσα πιθανότητα είτε ο γιος του, είτε ο χρυσαυγίτης ΜΜ. Να σημειώσουμε εδώ, με την ευκαιρία, ότι ο Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda μας είναι γνωστός και με διαφορετικό τρόπο -και δεν εννοούμε εδώ ότι είναι ο ίδιος μητροπολίτης που χαρίζει εικονίτσες και σταυρουδάκια στον Μήτκο και στους άλλους στο βίντεο του Παπαπέτρου. Ο Βασίλειος Κασαβέντα είχε συλλειτουργήσει στα ερείπια της πόλης Ζβόρνικ, μετά την εθνική της εκκαθάριση από τους μη Σέρβους, στην εκκλησία του πολιούχου Ζβόρνικ Αγίου Νικολάου, τα Χριστούγεννα του 1993, μαζί με μεγάλη υψηλή αντιπροσωπεία από την Εκκλησία της Ελλάδας: Μαζί του στο συλλείτουργο ήταν οι σεβασμιότατοι Καλαμαριάς και Νέας Κρήνης Θεσσαλονίκης Καλλίνικος, ο Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Διονύσιος και ο Επίσκοπος του πατριαρχείου Παντελεήμων. Στο Ζβόρνικ όλα αυτά, εκεί που το 1992 ένας υπάλληλος της Υπατης Αρμοστείας είδε παιδάκια να τα έχουν συνθλίψει οι τσέτνικ κάτω από ερπύστριες τανκ, είδε επί δύο ώρες να φορτώνουν πτώματα γυναικόπαιδων σε 4 ή 5 φορτηγά με τις καρότσες τους γεμάτες νεκρά θύματα μέχρι πάνω, αλλά δεν είδε στον δρόμο να κυκλοφορεί κανείς, ούτε ένας άνθρωπος -και αυτό ήταν λογικό, αφού μόλις είχαν περάσει από εκεί οι ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, οι Λευκοί Αετοί του Σέσελι και οι Κίτρινες Σφήκες. Κατόπιν, το Ζβόρνικ, πλήρως εθνικά εκκαθαρισμένο από τους μη Σέρβους (συνολικά 4.000 άμαχοι νεκροί και 40.000 εκτοπισμένοι) αδελφοποιήθηκε με τον Δήμο Καλαμαριάς, που έστειλε και μερικές εκατοντάδες τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, αποκλειστικά για Σέρβους.
Από 02.58-03.19:
Βγαίνουν στο προαύλιο, και οι δύο μπροστά που κουβαλάνε τα εξαπτέρυγα είναι ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και προφανώς ο ίδιος μακρυμάλλης.
Από 03.36-03,40:
Στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς, βλέπουμε τον στρατηγό Milenko Zivanovic, διοικητή του Σώματος Στρατού Ντρίνα και ακριβώς δίπλα του τον Μήτκο. Οι δύο διοικητές μαζί, σαν τιμώμενα, πρόσωπα, το πιάσαμε το υπονοούμενο.
Από 03.58-04.10:
Βλέπουμε τον Μπάγιαγκιτς, κάτω από το πορτρέτο του Κάρατζιτς και τον σερβικό θυρεό.
Από 04.27-05.55:
Επίσημο εορταστικό και γεύμα με τον παιδεραστή μητροπολίτη στο Ξενοδοχείο Panorama στη Vlasenica.
Από το 06.32-06.55:
Ο Μπάγιαγκιτς υποδέχεται στη βάση του τον Μητροπολίτη, που βγαίνει απ’ το αυτοκίνητο και δίπλα φαίνονται δύο στρατιώτες, μάλλον της ΕΕΦ.
Από το 06.55-07.58:
Ο Μπάγιαγκιτς υποδέχεται μέσα στο κτίριο και τον στρατηγό Milenko Zivanovic. Κάπου δίπλα φαίνονται 2 στρατιώτες, μάλλον της ΕΕΦ. Η κάμερα περνάει όλους τους συνδαιτυμόνες
Από 08.09-08.12:
Στο τραπέζι, διακρίνονται ο Αντώνης Μήτκος κι ένας ακόμη της ΕΕΦ, προφανώς ο ΚΚ από το Κερατσίνι, και απέναντί τους άλλοι τρεις.
Οι Ελληνες εθελοντές στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, στις 12 Ιουλίου 1995, στη μεγάλη σερβική γιορτή Πέτρου και Παύλου, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα.
Οι Ελληνες εθελοντές στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, στις 12 Ιουλίου 1995, στη μεγάλη σερβική γιορτή Πέτρου και Παύλου, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα.
Οι Ελληνες εθελοντές στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, στις 12 Ιουλίου 1995, στη μεγάλη σερβική γιορτή Πέτρου και Παύλου, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, στις 12 Ιουλίου 1995, στη μεγάλη σερβική γιορτή Πέτρου και Παύλου, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Στο επινίκιο τραπέζι, μαζί με τον διοικητή του Drina Corps στρατηγό Milenko Zivanovic, τον εκδιωγμένο λόγω παιδοφιλίας Μητροπολίτη Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda, τον Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και όλους τους τοπικούς προύχοντες που πρωτοστάστησαν στην εθνική εκκαθάριση, διακρίνονται και οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ. Γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
Από 09.08-09.24:
Πάλι στο τραπέζι, διακρίνονται ο Αντώνης Μήτκος κι ο άλλος της ΕΕΦ.
Από 09.46-09.55:
Πάλι στο τραπέζι, διακρίνονται ο Αντώνης Μήτκος κι ο άλλος της ΕΕΦ.
Από 10.33-13.37:
Αφού ο Μπάγιαγκιτς τελειώσει με τον λόγο του, όπου κάνει και μια αναφορά στη Σρεμπρένιτσα (αν έπρεπε να μαντέψουμε, θα λέγαμε ότι πιθανόν είπε «σε μια τέτοια μεγάλη γιορτή για το έθνος μας, πήραμε εκδίκηση απ’ τους Τούρκους και ο Θεός μας επέστρεψε την Σρεμπρένιτσα», κάτι τέτοιο είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Μλάντιτς στο συνεργείο που τον ακολουθούσε), η κάμερα δείχνει πάλι τους εκλεκτούς συνδαιτημόνες, και περνάει ξανά από τους Ελληνες τιμώμενους.
Από 16.46-16.53:
Επειτα από δεύτερο κήρυγμα Μπάγιαγκιτς, και ενώ τώρα λόγο βγάζει ο διάκος του επίσκοπου, η κάμερα ζουμάρει σε έναν πίνακα που δείχνει το αστέρι της Βεργίνας, προφανώς ελληνικό δώρο, για να θυμούνται οι αδελφοί της ελληνοσερβικής φιλίας πως στόχος τους είναι πάντα να διαλυθεί η ΔτΜ και τα δύο έθνη να αποκτήσουν κοινά σύνορα.
Από 18.32-18.44:
Τρίτος λόγος Μπάγιαγκιτς, και πλησιάζει να μιλήσει με τους καλεσμένους του. Ιδιαίτερη συνομιλία με τους Ελληνες στρατιώτες του.
Από 23.50 μέχρι σχεδόν το τέλος:
Ο Μπάγιαγκιτς προλογίζει τον στρατηγό Milenko Zivanovic, διοικητή του Drina Corps, ο οποίος βγάζει 15λεπτο λόγο. Ο Μητροπολίτης Kacavenda, ο διάκος του δεσπότη, πολλοί στρατιωτικοί, όλος ο καλός ορθόδοξος κόσμος της πόλης και οι επίτροποι της εκκλησίας. με κορυφαίο τον Μπάγιαγκιτς, και. φυσικά, οι Ελληνες εθελοντές γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
Το τι ακριβώς έλεγε ο Zivanovic σ’ αυτόν τον λόγο του στο θρησκευτικό γεύμα, τα αναφέραμε προηγουμένως, ενώ υπάρχει και δεύτερο βίντεο με τις προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη» (σκηνές εδώ, από το βίντεο του XYZ Contagion).
– Για να συνειδητοποιήσει εδώ ο αναγνώστης τι ακριβώς βλέπει, ας σκεφτεί τα εξής:
Στις 11 Ιουλίου του 1995, το ελληνικό απόσπασμα των εθελοντών μπαίνει στην πολιορκημένη Σρεμπρένιτσα, μαζί με τις δυνάμεις του Μλάντιτς και με παραστρατιωτικούς. Ρίχνουν τον μιναρέ από το τζαμί με πυροβολισμούς βαρέων όπλων, υψώνουν την ελληνική σημαία (και πιθανώς και την βυζαντινή, και την σημαία της Βεργίνας) στην Ορθόδοξη εκκλησία και κατεβάζουν τις μουσουλμανικές πινακίδες και ονομασίες οδών, για να βάλουν πινακίδα ‘Οδός Ελλήνων Εθελοντών’.
Την επόμενη μέρα, σαν καλοί Χριστιανοί, παρακολουθούν την λειτουργία για την γιορτή Πέτρου και Παύλου στην ομώνυμη εκκλησία της Βλασένιτσα, και συμμετέχουν στα εκκλησιαστικά δρώμενα από εξαιρετικά τιμητική θέση. Οπως είπαμε προηγουμένως, ο Μπάγιαγκιτς είναι δωρητής και κτήτωρ και επίτροπος και πρόεδρος της ενορίας. Κόβουν και καθαγιάζουν μαζί με τον παιδεραστή και αργότερα διωγμένο μητροπολίτη τα πρόσφορα, και βγάζουν τα εξαπτέρυγα στην αυλή, ο Μπάγιαγκιτς και ο στρατιώτης του.
Πρώτα γιορτάζουν όλοι μαζί στο τοπικό ξενοδοχείο, όπου παρατίθεται επίσημο γεύμα σε όλους τους προύχοντες και προεστούς Σέρβους, με τιμώμενα πρόσωπα τον παιδεραστή επίσκοπο και τον στρατηγό Zivanovic. Την ίδια ώρα, κάποιες έκτακτα σχηματισμένες μονάδες Σέρβων στρατιωτών και παραστρατιωτικών βρίσκονται στη Σρεμπρένιτσα και αρχίζουν τον διαχωρισμό των αντρών 13-80 ετών απ’ τα γυναικόπαιδα, ενώ παράλληλα ψάχνουν τους άντρες φυγάδες στα γύρω βουνά. Η κουστωδία επιστρέφει στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς για το επινίκιο γεύμα, με τιμώμενα πρόσωπα ξανά τους εθελοντές της ΕΕΦ. Την ίδια ώρα, τα πτώματα αόπλων και αιχμαλώτων αρχίζουν να συσσωρεύονται, σε μια σφαγή που θα διαρκέσει μια εβδομάδα. Φτάνουν σε τέτοιον αριθμό, ώστε οι μπουλντόζες δεν προλαβαίνουν να ανοίγουν μαζικούς τάφους· σε αρκετές περιπτώσεις ρίχνουν τους κρατούμενους ζωντανούς μέσα στους λάκκους. Στη Βλασένιτσα, όλοι μαζί τρώνε, πίνουν και γελάνε με ιστορίες για τον μιναρέ του τζαμιού που καταστράφηκε και με τις υποσχέσεις να καθαρίσουν όλη την περιοχή από κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, όπως μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν κάνει αριστερά του ποταμού Jadar.
Την επόμενη μέρα πηγαίνουν στην περιοχή Nova Kasaba και βγάζουν φωτογραφίες στο γήπεδο όπου κρατούνταν πολλές εκατοντάδες ή ίσως χιλιάδες κρατούμενοι και αιχμάλωτοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, λίγο πριν τους εκτελέσουν.
Στους μαζικούς τάφους, που ανακαλύφτηκαν από δορυφόρους, βρέθηκαν μόνο στο ποδοσφαιρικό γήπεδο των «120 επί 100 μέτρων», πάνω στα 2.000 πτώματα, κι άλλα 500-700 στον δρόμο μεταξύ Nova Kasaba και Bratunac (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 03.39′).
Την ίδια στιγμή, 13/07/1995, ένα άλλο απόσπασμα της ΕΕΦ, από οκτώ άνδρες, ξεκινάει με τον μικτό λόχο του Dragan Obrenovic (καταδικασμένος σε 17 χρόνια κάθειρξη) για τα γύρω βουνά, για να στήσουν ενέδρες κυνηγιού κεφαλών Μουσουλμάνων …
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες].
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Πρώτος στη φάλαγγα, διακρίνεται μισός ο αρχιλοχίας Δημήτρης Ζαβιτσάνος. Τρίτος στη φάλαγγα, το μέλος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας.
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Δεύτερος στη φάλαγγα, το μέλος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας.
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Οι τέσσερις από τους συνολικά δέκα της ΕΕΦ που βρίσκονταν ακριβώς στους τόπους των μαζικών εκτελέσεων αόπλων και αιχμαλώτων. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Το μέλος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος, ο Ελληνορουμάνος Φλορίν Αννα κά.
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Σε πρώτο πλάνο, ο Ελληνορουμάνος Φλορίν Αννα κά.
Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας.
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Τα πυρομαχικά στις εξαρτύσεις και τους γεμιστήρες έτοιμους στα καλάσνικοφ. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας.
Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία. Τα πυρομαχικά στις εξαρτύσεις και τους γεμιστήρες έτοιμους στα καλάσνικοφ. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας.
Σε πρώτο πλάνο, ο υποδιοικητής της ΕΕΦ Τρύφωνας Βασιλειάδης, αποστρέφει το βλέμμα του και γυρνάει το κεφάλι, μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα. Προφανώς και αυτός πήγε ‘στον πόλεμο’ κρυφά από τους γονείς του, όπως ίσως όλοι. Πιο πίσω, στην εκκίνηση της φάλαγγας, οι υπόλοιποι, με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Στο κέντρο, το μέλος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος. Πιο πίσω, στην εκκίνηση της φάλαγγας, οι υπόλοιποι, με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Ο Ελληνορουμάνος Φλορίν Αννα, το μέλος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος κά, με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Οι τέσσερις από τους συνολικά δέκα της ΕΕΦ που βρίσκονταν ακριβώς στους τόπους των μαζικών εκτελέσεων αόπλων και αιχμαλώτων. Με τα όπλα σε χαρακτηριστική πολεμική κίνηση, η κάννη προς τα πάνω, και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Σε πρώτο πλάνο, ο αρχιλοχίας Δημήτρης Ζαβιτσάνος καπνίζει ένα τελευταίο τσιγάρο πριν αρχίσει η ‘δουλειά’. Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Με τα όπλα γεμάτα και το δάχτυλο στην σκανδάλη, ξεκινάνε μαζί με Σέρβους ένοπλους παραστρατιωτικούς για κυνήγι Μουσουλμάνων, πιθανώς με την μέθοδο της ενέδρας. Ημέρες των θηριωδιών, 13 Ιουλίου 1995, Σρεμπρένιτσα, Βοσνία.
Αλλη μια σκηνή με πρωταγωνιστή μέλος της ΕΕΦ, αυτή τη φορά σε κοντινό πλάνο, από τις επιχειρήσεις της Σρεμπρένιτσα. Προέρχεται από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT).
Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, 11 Ιουλίου 1995. Τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’. Διακρίνονται τα μέλη της ΕΕΦ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, 11 Ιουλίου 1995. Τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’. Διακρίνονται τα μέλη της ΕΕΦ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής της μεγαλύτερης ανθρωποσφαγής από τον Β’ ΠΠ. Πρόκειται για σημείο προέλασης προς την πόλη των Σερβοβόσνιων, από όπου προηγουμένως έχει περάσει ο Μλάντιτς με το επιτελείο του και τους αρχηγούς των παραστρατιωτικών του. Διακρίνονται το τότε στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ), ο Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ) και μαζί τους -άλλοι φαίνονται κι άλλοι όχι- βρίσκονται οι Βασιλειάδης Τρύφων, Φλορίν Αννα (Ελληνορουμάνος), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Σρεμπρένιτσα Βοσνίας, 11 Ιουλίου 1995, την ημέρα της πτώσης της πόλης και της αρχής των σφαγών. Διακρίνονται ο Ράτκο Μλάντιτς, ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ και ο Ελληνας διοικητής της ΕΕΦ Μήτκος Αντώνιος, ενώ γύρω-γύρω διακρίνονται οι σωματοφύλακες του Μλάντιτς.
Βλασένιτσα, 1995, άνδρες της ΕΕΦ με την σημαία της Βεργίνας. Διακρίνεται το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ) και οι Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Kαλτσούνης Κωνσταντίνος, Αννα Φλορίν, Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Βασιλειάδης Τρύφων (υποδιοικητής της ΕΕΦ), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος. Το σήμα με τα τρία δάχτυλα που κάνει στην κάμερα ο Ζαβιτσάνος είναι το σερβικό εθνικιστικό σήμα του νέου σερβικού μεγαλοϊδεατισμού που έκαναν όλοι οι Σέρβοι από τότε που ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και ακόμα το κάνουν.
Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, αμέσως μετά την πτώση της πόλης. Μέλη της ΕΕΦ διασκεδάζουν κάνοντας πλάκα με ένα κεφάλι γουρουνιού (ύψιστη προσβολή για κάποιον πιστό της ισλαμικής θρησκείας), σε μια πόλη άδεια με τους Μουσουλμάνους κατοίκους της δολοφονημένους ή διωγμένους.
Βλασένιτσα Βοσνίας, 1995, άνδρες της ΕΕΦ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή τους. Διακρίνονται τα μέλη της Χρυσής Αυγής ΜΜ, Μπέλμπας Απόστολος και Κουσουμβρής Σωκράτης και οι Σπουργίτης Ελευθέριος, Κώστας, Λάτσιος Αγγελος του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Δημητρίου Χρήστος και άλλοι.
Βλασένιτσα Βοσνίας, Φεβρουάριος 1995, προφανώς στη βάση του στρατοπέδου της ΕΕΦ ή ίσως σε κάποιο από τα κατασχεμένα μουσουλμανικά οικήματα που είχαν παραχωρηθεί στους Ελληνες, κατόπιν διαταγής του Μλάντιτς. Διακρίνονται οι Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Βασιλειάδης Τρύφων (υποδιοικητής της ΕΕΦ), Μουρατίδης Γιώργος, Καθάριος Κυριάκος, Κώστας (αγνώστων λοιπόν στοιχείων, ίσως να πρόκειται για τον καταγεγραμμένο εθελοντή Κώστα Λαμπρόπουλο), Λάτσιος Αγγελος του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, Νικολαΐδης Νίκος και το μέλος της Χρυσής Αυγής ΜΜ. Επιδεικνύουν -υποθέτουμε- τον βαρύ οπλισμό τους.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (διακρίνεται, όμως, στην τελευταία φωτογραφία, επίσης από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ μαζί με άλλους ένοπλους και παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνονται ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος και ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).
Εδώ τελειώνει η ιστορία των Ελλήνων εθελοντών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ. Ελπίζουμε κάποιοι να πιάσουν το νήμα της ιστορίας απ’ το σημείο που την αφήνουμε εμείς, έπειτα από έρευνα (κάποιων από μας) άνω των 20 ετών, κι ελπίζουμε να βοηθήσαμε ώστε να δούμε επιτέλους κάποιο απτό αποτέλεσμα.
Θυμίζουμε κάτι πολύ σημαντικό που γράψαμε προηγουμένως.
«Τον Οκτώβριο του 2004, μια ειδική επιτροπή της Republika Srpska, στα πλαίσια της καταδίκης της σφαγής και της συγγνώμης προς τα θύματα, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις έρευνες της, 25.083 άτομα συμμετείχαν στην κατά τον ΟΗΕ γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και ανάμεσά τους ήταν 19.473 ένοπλοι και μέλη του σερβοβοσνιακού στρατού που είτε έδωσαν διαταγές, είτε πήραν μέρος στη σφαγή. Από αυτούς ταυτοποιήθηκαν οι 17.074.
Λείπουν άλλα 2.399 άτομα».
Αν πετύχαμε εκείνον τον ‘κρυφό’ μας σκοπό, που είπαμε στην αρχή («Το παρόν σημείωμα έχει κι έναν ‘κρυφό’ σκοπό: Να σας εξαγριώσει. Αν πιστεύετε στη Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να εξοργιστείτε με ό,τι ακολουθεί»), ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αμέσως μετά.
— $$$ Βιβλιογραφία – Φιλμογραφία – Προτάσεις
## Στη Βιβλιοθήκη:
Πηγές και τεκμηρίωση και πηγές των πληροφοριών, μεταξύ πολλών άλλων, και από τα βιβλία:
# Ομάδα Carthago, Σρεμπρένιτσα, Το μεγαλύτερο έγκλημα του πολιτισμένου κόσμου στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκδόσεις Αντισχολείο, Αθήνα, 1999
Το εξώφυλλο από την έκδοση της Ομάδας Carthago, Σρεμπρένιτσα, Το μεγαλύτερο έγκλημα του πολιτισμένου κόσμου στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκδόσεις Αντισχολείο, Αθήνα, 1999
# Αντιεθνικιστική Αντιπολεμική Συσπείρωση, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Η μάχη της πολυεθνικής κοινωνίας, Συλλογή κειμένων ελλήνων και ξένων συγγραφέων σε επιμέλεια Σίσσυ Βωβού, εκδόσεις Δελτίο Θυέλλης, Αθήνα, 1996
# Νίκος Χασαπόπουλος, Χρυσή Αυγή, Η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2013
# Δημήτρης Ψαρράς, Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2012, σ. 82.
# Χάρης Κουσουμβρής, Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής, εκδόσεις Ερεβος, Πειραιάς, 2004
# Allan Little & Laura Silber, The Death of Yugoslavia, BBC Books, 1995 [Σ.Σ.: Το βιβλίο αυτό συνοδεύει την ομώνυμη βραβευμένη σειρά ντοκιμαντέρ του BBC. Προτιμητέες οι επόμενες εκδόσεις του βιβλίου, όπως π.χ. η αμερικανική του 1997 καθώς έχουν προσθήκες που καλύπτουν και τη συμφωνία του Dayton και ολόκληρο το δεύτερο μισό του 1995]
# Mient Jan Faber, Srebrenica, De genocide die niet werd voorkomen (Srebrenica, The Genocide That Was not Prevented), Interkerkelijk Vredesberaad IKV, 2002.
# The United Nations on the Srebrenica’s Pillar of Shame, 104 testimonies about the role of the UN in genocide against the population of the UN ‘Srebrenica Safe Haven’, 2007, ISBN:978-9958-802-72-0
# Takis Michas, Unholy Alliance, Greece and Milosevic’s Serbia, Texas A&M University Press, Eastern European Studies (College Station, Texas), 2002
Διαβάστε σημαντικά αποσπάσματα στα αγγλικά, εδώ:
Η ελληνική μετάφραση: Τάκης Μίχας, Ανίερη Συμμαχία, Η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς, μετάφραση Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδόσεις Ελάτη, Αθήνα, 2003
[Σ.Σ.: Το βιβλίο αυτό είναι μοναδικό στο είδος του, όμως θα ήταν πολύ καλύτερο αν υπήρχε πραγματική επιμέλεια στις λεπτομέρειες. Λ.χ. οι παραπομπές: Προτιμότερο θα είναι για τον αναγνώστη να μην πάρει τοις μετρητοίς τα στοιχεία τους, ημερομηνίες, ΜΜΕ κ.λπ. Κυριολεκτικά, μας βγήκε η ψυχή τις περισσότερες φορές που έπρεπε να ψάξουμε για να βρούμε κάποιο άρθρο από τις υποσημειώσεις του].
# Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης, Γιουγκοσλαβία, Η έκρηξη του εθνικισμού, εκδόσεις Παρασκήνιο, Αθήνα, 1991
# Ο νόμος με τον οποίο η Ελληνική Δημοκρατία επικυρώνει την απόφαση του ΟΗΕ για την ίδρυση του εξειδικευμένου International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991 (Διεθνές Δικαστήριο για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία), γνωστό ως ‘International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia’ ή ICTY): Νόμος 2665/1998, ΦΕΚ 279/1998, 15 Δεκεμβρίου 1998, ‘Εφαρμογή των αποφάσεων 827/25.05.1993 και 955/08.11.1994 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με τις οποίες ιδρύθηκαν δύο Διεθνή Ποινικά Δικαστήρια για την εκδίκαση παραβιάσεων του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Ρουάντα’ («Member States Cooperation, Legislations implementing the Statute of the Tribunal, Agreement between the United Nations and Greece»). https://nomoi.info/%CE%A6%CE%95%CE%9A-%CE%91-279-1998-%CF%83%CE%B5%CE%BB-1.html
# Και ένα άρθρο από το περιοδικό ‘Στρατιωτική Επιθεώρηση‘, τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2003, γραμμένο από Ανακριτή του Στρατοδικείου Αθηνών σχετικό με τα εγκλήματα πολέμου, σε απλή γλώσσα. Στη σελίδα 77 υπάρχει κατάλογος με περίπου 35 πράξεις που χαρακτηρίζονται εγκλήματα πολέμου: Ευγένιος Γιαρένης, ‘Η αντιμετώπιση των εγκλημάτων πολέμου, Από τη Νυρεμβέργη και το Τόκυο στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης’. https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=5868
# Αλλες πηγές για τεκμηρίωση φωτογραφιών και πληροφοριών, μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνουν:
– Από το αρχείο των Βόσνιων παραγωγών ντοκιμαντέρ, δημοσιογράφων και συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και οι Av. Hc., A. T., Z. Mc. και Am. Bc.
– Από το αρχείο του βοσνιακού στρατού
– Από τα αρχεία πολλών οργανισμών και φορέων από χώρες τις πρώην Γιουγκοσλαβίας
– Από συνεντεύξεις των εθελοντών στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, και σε τηλεοπτικά κανάλια την περίοδο 1994-1996,
– Από το public domain και τα κοινωνικά δίκτυα.
Ενώ κάποιες από τις πληροφορίες έχουν διασταυρωθεί με πολλά άρθρα και δημοσιεύματα στον ημερήσιο, περιοδικό και διαδικτυακό τύπο, ελληνικό και διεθνή, και με δημοσιεύματα από τα έντυπα της Χρυσής Αυγής
## Στο διαδίκτυο, ντοκιμαντέρ και φιλμ:
# Srebrenica Mapping Genocide: Ενα ψηφιακό project -φτιαγμένο για το διαδίκτυο και για DVD- με το οποίο μπορεί κανείς να μάθει όλα τα βασικά στοιχεία της ιστορίας, εύκολα, γρήγορα και παραστατικά. http://www.srebrenica-mappinggenocide.com/en/01/
Για όποιον/α θέλει να μάθει παραπάνω, και αφού στην Ελλάδα, εκτός από το ομώνυμο βιβλίο της Ομάδας Carthago, εκδόσεις Αντισχολείο, δεν υπάρχει κάτι άλλο πραγματικά αξιόλογο, ορισμένες πηγές, εντελώς ενδεικτικά, για ένα σύντομο ιστορικό των γεγονότων, μπορείτε να δείτε εδώ στα αγγλικά:
# Το ντοκιμαντέρ της Pamela Hogan, ‘I Came to Testify’, από τη σειρά του PBS ‘Women, War, and Peace’, 2011, με τη φωνή του Matt Damon. Μια ομάδα από δεκαέξι γυναίκες που είχαν φυλακιστεί από Σερβοβόσνιους στην περιοχή Foca (2.000 άμαχοι νεκροί το 1992) ανεβαίνουν για πρώτη φορά στο βήμα του μάρτυρα και σπάζουν την σιωπή τους, για να μιλήσουν για το θέμα του βιασμού, -ορισμένες εξ αυτών τον είχαν υποστεί επί μήνες. Και κατορθώνουν να αλλάξουν τη διεθνή νομοθεσία επάνω στο θέμα. https://www.youtube.com/watch?v=ayMCtiVzG2s
# Από την πλευρά της υπεράσπισης της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και της γιουγκοσλαβικής ταυτότητας: Boris Malagurski, The weight of the chains (Το βάρος των αλυσίδων), Καναδάς, 2011 https://www.youtube.com/watch?v=LqLLMHUx2BQ
# Για ένα δείγμα της αφήγησης από φιλοσερβική σκοπιά: Ola Flynn & David Hebditch, Srebrenica: A Town Betrayed, Norwegian Broadcasting Corporation NRK, 2011 https://www.youtube.com/watch?v=MnALEecbZ-k
# Και από την πλευρά της αμφισβήτησης από ‘αντι-ΝΑΤΟϊκή’ οπτική, ίσως το πιο ‘συνεκτικό’ χαρακτηριστικό κείμενο από την πλευρά των αρνητών: Diana Johnstone, Srebrenica Revisited, Using War as an Excuse for More War, Counterpunch, 12/10/2005 http://www.counterpunch.org/2005/10/12/srebrenica-revisited/
# Ας μην το παίρνουν κατάκαρδα, όμως. Υπήρχαν ίδιοι κι όμοιοι και στην άλλη πλευρά. Ενα μάτσο κλόουν και καραγκιόζηδες νεοναζί που νομίζουν ότι είναι πολεμιστές, εθελοντές όπως τα δικά μας καμάρια, στο πλευρό των Κροατών. Ενα σπαρταριστό ρεπορτάζ, ‘Stupid Neo-Nazis in Croatia, SpiegelTV, 1992‘. Σίγουρα πολλοί χρυσαυγίτες θα ταυτιστούν με αυτές τις αδελφές ψυχές των ανεκδιήγητων χιτλερόψυχων ομοϊδεατών τους που χαιρετούσαν κι αυτοί με τον γνωστό αρχαιοελληνικό χαιρετισμό. Οπως τα δικά μας καμάρια.
Μια υποσημείωση νομικού χαρακτήρα
Τα εγκλήματα πολέμου, που δεν είναι μόνο η ‘γενοκτονία’ και τα ‘εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας‘, αλλά και πολλά άλλα σχετικά όπως λ.χ. η ‘παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου‘ δεν παραγράφονται. Η Ελλάδα έχει επικυρώσει δυο νόμους, τον 2665/1998 και τον 3003/2002, ΦΕΚ Α’75/8-4-2002 που αποτελούν εσωτερικό δίκαιο της χώρας μας, με αυξημένη μάλιστα τυπική ισχύ. Μαζί, έχει επικυρώσει και το Καταστατικό του ΔΠΔ. Στο Καταστατικό του ΔΠΔ υπάρχουν κωδικοποιημένες σε άρθρα όλες οι πράξεις που χαρακτηρίζονται ‘εγκλήματα πολέμου’, όπως διαμορφώθηκαν από την 4η σύμβαση της Χάγης του 1907, τις συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και το πρώτο Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο του 1977. Στο άρθρο 8 του Καταστατικού του ΔΠΔ, που επικύρωσε η Ελλάδα με το νόμο αυτόν του 2002 (που ήταν απαραίτητος για να αρχίσουν να εφαρμόζονται οι διατάξεις που μέχρι τότε αφορούσαν διεθνείς-διακρατικές συρράξεις και στις εμφύλιες συγκρούσεις) περιέχεται εξαντλητικός κατάλογος όλων των πράξεων που μπορούν να χαρακτηριστούν ‘εγκλήματα πολέμου’.
Ετσι έχουμε λ.χ.:
Η επίθεση εναντίον ιστορικών μνημείων και πολιτιστικών ή θρησκευτικών κτιρίων, όπως για παράδειγμα η καταστροφή του μιναρέ και του τζαμιού είναι έγκλημα πολέμου.
Η εκ προθέσεως αποστέρηση δικαιώματος αιχμαλώτων σε μια δίκαιη δίκη είναι έγκλημα πολέμου.
Η παράνομη μεταφορά η περιορισμός προσώπων είναι έγκλημα πολέμου.
Η επίθεση εναντίον εγκαταστάσεων ή προσωπικού του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών είναι έγκλημα πολέμου.
Η λήψη ομήρων είναι έγκλημα πολέμου.
Οι επιθέσεις εναντίον αστικών αντικειμένων (μη στρατιωτικών στόχων) είναι έγκλημα πολέμου.
Η μεταφορά ή απέλαση κρατουμένων και αμάχων και ο περιορισμός τους είναι war crime.
Η ‘συμμετοχή σε αλλοδαπή παραστρατιωτική οργάνωση-μιλίτσια’ είναι αδίκημα.
Η ‘επίθεση εναντίον φυσικού περιβάλλοντος’. Είναι κι αυτό war crime. Και ο νόμος το εξειδικεύει κι αυτό, όπως και όλα τα παραπάνω, και εξηγεί υπό ποίες συνθήκες και πως και που και πότε έχουμε να κάνουμε με ‘έγκλημα πολέμου’.
Και υπάρχουν πάντοτε και οι κατηγορίες για ‘συνέργεια’, ‘απόπειρα’, ‘ψυχική συνδρομή’ προς τους ιεραρχικά προϊσταμένους τους, πολλοί εκ των οποίων έχουν ήδη καταδικαστεί για ‘γενοκτονία’ και ‘εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας’ και για ‘παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου’ κά.
Σ’ αυτό το σημείο, είναι πολύ σημαντικό για τους αναγνώστες, αλλά περισσότερο για τους νομικούς και τους λειτουργούς των τεσσάρων εξουσιών της χώρας μας, να παρακολουθήσουν ένα πολύ μικρό ρεπορτάζ, διάρκειας 90 δευτερολέπτων, από ένα μηνιαίο 25λεπτο βίντεο-περιοδικό, το ‘TV Justice Magazine‘ που ετοιμάζουν εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι του δικτύου BIRN Justice Report (Balkans Investigative Reporting Network, BIRN, BiH) και το οποίο παρουσιάζεται μια φορά το μήνα, για να ενημερωθεί το κοινό για όλες τις εξελίξεις στις δίκες του ΔΠΔΧΓ και του αντίστοιχου δικαστηρίου στη Βοσνίας, μαζί με άλλα ενδιαφέροντα ρεπορτάζ.
Βλέπουμε την απόφαση καταδίκης ενός Σερβοβόσνιου Ιβάνοβιτς, μέλος της Αστυνομίας. Αυτός καταδικάστηκε σε 24 χρόνια επειδή ‘διευκόλυνε, βοήθησε (aiding) τις πράξεις γενοκτονίας’. Οχι για για ‘γενοκτονία’, όχι για ‘εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας’, όχι για’παραβίαση νόμων και ηθών πολέμου’.
Δεν γνωρίζουμε να τα εξηγήσουμε με νομικούς όρους, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε το σκεπτικό και τι ακριβώς μας λέει εδώ το δικαστήριο. Λέει ο δικαστής, με απλά λόγια
«Δεν υπάρχουν στοιχεία αν ο κατηγορούμενος σκότωσε κάποιον από τους κρατούμενους, ούτε γνωρίζουμε αν έριξε έστω και μία σφαίρα εναντίον αιχμαλώτου. Ομως, δεν έχει σημασία, διότι με τις πράξεις του συμμετείχε στη γενοκτονία».
Και ποιες ήταν οι πράξεις του;;;
– Διότι φυλούσε (secured) τον δρόμο ώστε να μην μπορούν να περάσουν οι κάτοικοι και οι πρόσφυγες που έψαχναν δρόμο για να εγκαταλείψουν τη Σρεμπρένιτσα.
– Διότι συνόδευσε κρατούμενους και αιχμαλώτους στα γήπεδα και στις αποθήκες που έγιναν οι εκτελέσεις και επειδή συμμετείχε στη φυλάκισή τους.
– Και διότι φυλούσε σκοπιά στο πίσω μέρος της αποθήκης για να μην δραπετεύσει κανείς.
Και «μόνο η παρουσία του εκεί, και το γεγονός πως εκτελούσε τα καθήκοντά του σαν φύλακας των αιχμαλώτων», -λέει το δικαστήριο- σημαίνει πως η συνεισφορά του στο ‘σχέδιο γενοκτονίας μέσω εκτελέσεων’ ήταν πολύ σημαντική.
Δεν ξέρουμε πως θα ονομαζόταν στην τυπική νομική γλώσσα· αν ήταν ‘συνέργεια’ ή αν ήταν ‘συμμετοχή’ ή αν ήταν οτιδήποτε άλλο, όμως προσέξτε αυτό το σημείο:
Ο συγκεκριμένος ένοπλος είχε ‘θεσμικό ρόλο και ιδιότητα’. Ηταν μέλος της αστυνομίας, με επίσημη στολή, ταυτότητα, όπλο και license to kill.
Δεν ήταν κανένας κατσαπλιάς παραστρατιωτικός σαν κάτι άλλους. Κι όμως, έφαγε 24 χρόνια.
[Σ.Σ.: Αν προσέξετε τις αναφορές στις τοποθεσίες, όλα αυτά τα χωριά που αναφέρει το ρεπορτάζ εκτός απ’ τη γνωστή Σρεμπρένιτσα, δηλαδή Zvornik, Konjevic Polje, Bratunac, Milici, Kravica, Potocari, όλα αυτά είναι ακριβώς τα σημεία δράσης της μονάδας της ΕΕΦ και γεωγραφικά πρόκειται για τις περιοχές δικαιοδοσίας της Ταξιαρχίας στην οποία ανήκαν. Και είναι και τα σημεία τα οποία περιγράφει ο Μπάγιαγκιτς στις καταθέσεις του, όπως δείξαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο. Από εκεί πέρασε μαζί με τους Ελληνες εθελοντές που «είχε για παρέα», ουσιαστικά αυτός ήταν υπεύθυνος μαζί με άλλους για την ‘τακτοποίηση’ του χώρου].
ΥΓ και Disclaimer:
Ισως τα παρακάτω θα έπρεπε να τα είχαμε σημειώσει από την αρχή, για λόγους τάξης και ακρίβειας, όμως, -δεν πειράζει, μικρό το κακό- τα σημειώνουμε τώρα, στο τέλος:
Ολα όσα διαβάσατε προηγουμένως προέκυψαν από πολλά χρόνια εντατικής μελέτης και ενασχόλησης με το θέμα της Σρεμπρένιτσα και του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1990. Βιβλία, κείμενα, άρθρα, φωτογραφίες κ.λπ. που χρησιμοποιήθηκαν είναι απολύτως προσβάσιμα από όλους και όλες. Ασφαλώς, για να είμαστε σε θέση σήμερα να παρουσιάζουμε αυτή την εργασία, και για να φτάσουμε σε σημείο ώστε να καταστούν αξιοποιήσιμα όλα αυτά -όπως θα έχει διαπιστώσει ο αναγνώστης-, έπρεπε στο μεταξύ, να παρακολουθούμε κυρίως τα ξένα ΜΜΕ, ώστε να εντοπίζουμε ό,τι σχετικό γραφόταν. Διαβάζαμε συστηματικά και με μέθοδο, στο μέτρο του δυνατού, τις ξένες ειδήσεις από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, παρακολουθούσαμε και τους ξένους που παρακολουθούσαν το ΔΠΔΧΓ (διότι, για να παρακολουθεί κανείς συστηματικά χωρίς βοήθεια τις διαδικασίες στο ΔΠΔΧΓ είναι ένα επάγγελμα από μόνο του).
Για την έρευνά μας ήταν απαραίτητο να συμβουλευτούμε αξιόλογα κείμενα και να παρακολουθήσουμε κάποια λίγα αξιόπιστα ντοκιμαντέρ αλλά και άπειρες ώρες επικαίρων και δημοσιογραφικών ρεπορτάζ, συχνά με πολύ σκληρές εικόνες, από όλες τις χώρες του κόσμου και αποκλειστικά σε ξένες γλώσσες, αφού στην Ελλάδα ποτέ δεν παρουσιάστηκε έστω και ένα αξιόλογο ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο στη Βοσνία, πολύ περισσότερο για την Σρεμπρένιτσα, ούτε τα δελτία ειδήσεων ασχολήθηκεν ποτέ με αυτό το ζήτημα. Οι φωτογραφίες, επίσης, κατά κύριο λόγο προέρχονται από το public domain και από βοσνιακές και σερβοβοσνιακές πηγές. Υπήρξαν, επίσης, προσωπικές μαρτυρίες και συνεντεύξεις και συζητήσεις από τις οποίες κρατούσαμε σημειώσεις όλα αυτά τα χρόνια, όμως όλα τα υπόλοιπα, όπως έτσι σχετικά *εύκολα* τα βρήκαμε εμείς, το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και οποιοσδήποτε άλλος ενδεχομένως ενδιαφερόταν ή είχε τις κεραίες του σε εγρήγορση. Το θέμα εδώ δεν είναι τόσο η σκληρή δουλειά, η επίμονη μελέτη και η προσεκτική αρχειοθέτηση. Αυτά πραγματοποιούνται σχετικά *εύκολα* από όποιον έχει σκοπό να ψάξει πραγματικά, -ή τουλάχιστον, δεν είναι ακατόρθωτα, δεν αποτελούν και κανέναν άθλο. Το θέμα είναι οι συνδυασμοί που επιβάλλονται να γίνουν, για να φτάσει κανείς, μέσω αποδείξεων, σε συμπεράσματα και σε πορίσματα, που είναι περισσότερο ζήτημα σωστής και μεθοδικής αξιοποίησης του υλικού, αλλά και ζήτημα αντίληψης και στοχοπροσήλωσης.
Για να το πούμε διαφορετικά, όπως ακριβώς εμείς μπορέσαμε να εστιάσουμε στις επιμέρους πτυχές και να ‘ξεκλειδώσουμε’ αρκετά μυστικά της ιστορίας αυτής, αυτό ακριβώς θα μπορούσε να επιτευχθεί από οποιονδήποτε αποφάσιζε να ασχοληθεί σοβαρά, λ.χ. από κάποιον επαγγελματία λειτουργό μιας εκ των τεσσάρων εξουσιών. Φαίνεται, πως μέχρι στιγμής, κανείς δεν το αποφάσιζε ή, ορθότερα -για κάποιες από τις τέσσερις εξουσίες-, κανείς δεν ήθελε να το αποφασίσει. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε εξοργισμένοι όλα αυτά τα χρόνια. Το καλύτερα και βαθύτερα κρυμμένο μυστικό του ελληνικού βαθέος κράτους τελικά δεν αποδείχτηκε και *τόσο μυστικό*. Εμείς το χρέος μας το κάναμε. Ελπίζουμε -και θα περιμένουμε να δούμε- αν θα το αποφασίσει κανείς να πιάσει το νήμα από το σημείο που το αφήνουμε εμείς, και να το πάει ακόμα βαθύτερα, ακόμα παραπέρα -ελπίζουμε πως ναι.
Ζητούμε συγγνώμη για τις πολλές παραπομπές σε ξενόγλωσσα κείμενα, όμως δεν γινόταν αλλιώς. Στην ελληνική βιβλιογραφία και αρθρογραφία, τα μόνα αξιόλογα δείγματα δουλειάς που μπορεί κανείς να βρει πάνω στο θέμα είναι δύο βιβλία από δύο μάλλον μικρής εμβέλειας συλλογικότητες (η Ομάδα Carthago ή ‘Ομάδα ακτιβιστών με κακές προθέσεις ενάντια στον εθνικό κορμό’, όπως αυτοαποκαλούνται, και η Αντιεθνικιστική Αντιπολεμική Συσπείρωση) και το ένα και μοναδικό βιβλίο του Τάκη Μίχα. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε άλλο αξιόλογο. Και αν εξετάσουμε, ειδικότερα, και την διαδικτυακή παραγωγή *πρωτότυπου* υλικού, τότε θα απελπιστούμε εντελώς, αφού είναι απολύτως μηδενική: περιορίζεται σε δύο φράσεις που ανακυκλώνονται -ενώ κανείς ποτέ δεν τις έχει διαβάσει από το πρωτότυπο-, που κατά καιρούς εμπλουτίζονται από αντιγραμμένα αποσπάσματα από κάποια πολύ λίγα άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, κυρίως με συνεντεύξεις εθελοντών. Αν, μάλιστα, δεν υπήρχε και το άρθρο του Ιού με τίτλο ‘Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, Η ξεχασμένη ιστορία των Ελλήνων εθελοντών‘, στην Ελευθεροτυπία της 16/07/2005, που έχει αντιγραφεί με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, τότε άνετα θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο ελληνικό διαδίκτυο μάλλον δεν θα υπήρχε απολύτως τίποτα, ούτε καν αυτά τα πολύ λίγα και πολύ μέτρια που υπάρχουν τώρα.
Ζητούμε συγγνώμη, επίσης, για εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες κάποια πρόταση ή φράση μας επαναλαμβάνεται, λ.χ. στην αρχική παρουσίαση των στοιχείων, σε κάποιο υποκεφάλαιο και ενδεχομένως και σε κάποια λεζάντα ή περιγραφή εικόνας. Αυτό δεν συνέβη επειδή είμαστε (τόσο) φλύαροι ή επειδή είχαμε σκοπό να βοηθήσουμε τους αναγνώστες να τα εμπεδώσουν όλα καλύτερα, αλλά για έναν απλό λόγο, τεχνικής φύσεως: Στην αρχή είχαμε σκοπό να δώσουμε το κείμενο στην δημοσιότητα τμηματικά, ίσως όχι ακριβώς ανά κεφάλαιο όπως είναι σήμερα, αλλά εν πάση περιπτώσει σε συνέχειες. Ετσι ήταν απαραίτητο να υπάρχουν επεξηγήσεις σε κάθε κεφάλαιο, για όποιον αναγνώστη δεν είχε διαβάσει απ’ την αρχή όλα τα προηγούμενα κεφάλαια. Κάποιες επαναλήψεις στις λεζάντες οφείλονται στο γεγονός πως οι εικόνες θεωρούνται (όχι μόνο από την WordPress και τις μηχανές αναζήτησης) σαν αυτόνομα object, για κάποιον που θα ήθελε να τις χρησιμοποιήσει μόνες τους, κι έτσι ήταν απαραίτητο να παραθέσουμε κι εκεί τα αντίστοιχα επεξηγηματικά χωρία. Τελικά, αποφασίσαμε να το δημοσιεύσουμε ολόκληρο και όπως ήταν στην αρχική του μορφή, κι επειδή δεν θέλαμε να επέμβουμε στην δομή του κειμένου (λ.χ. κάποιος φίλος μπορεί να θελήσει να αξιοποιήσει ένα μόνο κεφάλαιο), γι’ αυτό και ζητούμε συγγνώμη για τις επαναλήψεις.
Θεωρούμε ότι οι παραπομπές, που όπως πάντα είναι εξαντλητικά λεπτομερείς έτσι ώστε να είναι τεκμηριωμένη μέχρι και η τελευταία συλλαβή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σα μια πρώτη βάση, σαν ένα αρχικό σώμα σημαντικών κειμένων, για όποιον τυχόν θελήσει να εμβαθύνει στο θέμα. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν πλήρη κατάλογο με όλα τα σημαντικά βιβλία και άρθρα που έχουν αφιερωθεί στο θέμα, συν όλα τα έγγραφα, εκθέσεις, καταθέσεις στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία, μαρτυρίες, συνεντεύξεις, εισηγήσεις σε ακαδημαϊκά συνέδρια και όλα τα άλλα ντοκουμέντα με ελληνικό ενδιαφέρον που χρησιμοποιήσαμε σαν πηγές για την τεκμηρίωση του παρόντος κειμένου.
Τέλος, εννοείται ότι η κριτική μας για τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και την αγριότητα των Σέρβων εθνικιστών και των εξουσιοφρενών ηγετών τους με σκοπό την ‘εθνική καθαρότητα’ των υπό κατάληψη περιοχών, δεν σημαίνει ότι είμαστε με τους Κροάτες ή με τους Βόσνιους εθνικιστές και εξουσιοφρενείς. Είμαστε, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, με την Κοινή Λογική, με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με την Ειρήνη και με την συνεννόηση. Αν έπρεπε να γράψουμε για τις αγριότητες των Κροατών ενάντια στους Σέρβους στην Κράινα και ενάντια στους Μουσουλμάνους στο χωριό Ahmici ή για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία οι Κροάτες κρατούσαν μισοθαμμένους σε τανκ πετρελαίου Βόσνιους το 1993 ή για τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις των Μουσουλμάνων σε άμαχους σε σερβικά χωριά γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα που στοίχισαν εκατοντάδες νεκρούς πριν τον Ιούλιο του 1995 και πάντα σε ημέρες ορθόδοξων εορτών ή για τις θηριωδίες του UCK εναντίον Σέρβων, αντίθετων Αλβανών και των ουδέτερων Ρομά στο Κόσοβο, το ίδιο κριτικοί θα είμασταν πάλι. Στον πόλεμο, και ειδικά στους εμφύλιους πόλεμους ότι θεωρείται για την μια πλευρά ‘αντίσταση’ ή ‘απελευθερωτικός αγώνας’, θεωρείται για την άλλη πλευρά ‘τρομοκρατία’ ή ‘εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου’ και το αντίστροφο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της εθνικής εκκαθάρισης της Σρεμπρένιτσα, οι επιτιθέμενοι και αυτοί που άσκησαν την αδικαιολόγητη βία ήταν οι Σέρβοι φασίστες, απέναντι, μάλιστα, σε πρόσφυγες, σε άοπλους, σε αιχμαλώτους, σε γυναικόπαιδα, και σε άρρωστους και ηλικιωμένους, και, μάλιστα, με μία πολύ καλοσχεδιασμένη βιομηχανικού τύπου επιχείρηση εξόντωσης-εθνικής εκκαθάρισης των πιο αδύναμων και ανήμπορων του αντίπαλου λαού.
Και για να μην κλείσουμε με τρόπο που να αφήνει μόνο πικρή γεύση και απογοήτευση, δείτε σε αυτό το βίντεο με ποιους είμαστε:
Είμαστε με τους κατοίκους αυτού του μικτού σερβομουσουλμανικού χωριού της Βοσνίας, που μετά από την συμφωνία του Dayton, έπρεπε να χωριστεί στα δύο και οι μισοί του κάτοικοι να το εγκαταλείψουν. Οι σκηνές αυτές δεν έπαιξαν στα δυτικά ΜΜΕ, διότι δεν συμφωνούν με την προπαγάνδα που εξυπηρετεί τα γεράκια του πολέμου και τους εμπόρους όπλων, και πιθανόν και με την προπαγάνδα εκείνων που επιθυμούσαν επ’ αόριστον την δαιμονοποίηση των Σέρβων και ανεξάρτητα με το γεγονός πως ήταν εκείνοι των οποίων η επιθετικότητα μεγεθύνθηκε υπέρ του δέοντος και για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και στην πραγματικότητα πληρώθηκαν με το ίδιο νόμισμα: Οι Σέρβοι ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν πρώτοι τη δαιμονοποίηση των άλλων εθνοτήτων. Τέλος πάντων, αυτά θα γραφτούν απ’ τους ιστορικούς του μέλλοντος· σημασία έχει ότι τον λογαριασμό για τα αποτελέσματα του εθνικισμού και της εξουσιοφρένειας τον πλήρωσαν κυρίως οι απλοί και φιλήσυχοι άνθρωποι, όπως αυτοί στο φιλμ: Φίλοι, γείτονες και κουμπάροι που έζησαν μια ζωή μαζί αναγκάζονται να αποχωριστούν κλαίγοντας. Μ’ αυτούς είμαστε, με τους απλούς ανθρώπους, Σέρβους και Μουσουλμάνους (και Κροάτες και Μαυροβούνιους και Σλοβένους και Σλαβομακεδόνες και Ούγγρους και Αλβανούς και Εβραίους και Ρομά, αλλά και με όσους δήλωναν απλά ‘Γιουγκοσλάβοι’). Μ’ αυτούς που χώρισαν λόγω του πολέμου και των λάθος πολιτικών των ηγεσιών τους, και εύχονται κάποτε να ξανασμίξουν, μ’ αυτούς είμαστε.
# Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/
# Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το ‘χρίσμα’ για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’) [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/
# Τα σχέδια της Χρυσής Αυγής για το Πολίτευμα, όπως ακούστηκαν μέσα στο Πολιτικό της Γραφείο: «Στόχος μας η κατάργηση της Δημοκρατίας και η κατίσχυση της ‘Πολιτείας’ (=του Ράιχ)» [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #02] https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/01/07/kryfa-02-sxedia-xa-politevma/
Στην εισαγωγή του τελευταίου λινκ υπάρχει το σκεπτικό αυτής της νέας σειράς, συνεπώς εδώ θα θυμίσουμε μόνο πως όλα τα άρθρα της νέας κατηγορίας ‘Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά‘ θα βρίσκονται σε αυτό εδώ το λινκ, μαζί με κάποιες προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, οι οποίες -όπως τουλάχιστον σημειώνουν πολλοί- έχουν βοηθήσει στην ενημέρωση του κόσμου για το πραγματικό ποιόν της οργάνωσης, έχουν χρησιμεύσει στην ιδεολογική θωράκιση του αντιφασιστικού κινήματος και έχουν χρησιμοποιηθεί στον δημόσιο λόγο αρκετά, όπως αυτές για τα εκρηκτικά και τα όπλα του Φύρερ Μιχαλολιάκου κατά την δεκαετία του 1970 (κλικ εδώ), ή για την προσχώρηση της ναζιστική γκρούπας στην Νεοναζιστική Διεθνή ήδη από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της (κλικ εδώ), ή για το (ανύπαρκτο) επάγγελμα του Φίρερ της ναζιστικής γκρούπας (κλικ εδώ), ή για τον ταγματασφαλήτη πατέρα του, όπως και για τους δωσίλογους, προδότες, χίτες και τ/αλήτες προγόνους όλων των ηγετικών στελεχών (κλικ εδώ), ή για την υπόγεια χρηματοδότησή της από μεγάλα κόμματα (κλικ εδώ) ή για την στρατολόγηση ανηλίκων (κλικ εδώ), ή για τη διπλή γλώσσα («Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές και δεν αλλάζουμε, αλλά θα παριστάνουμε τους ‘εθνικιστές’ για τον χαζό κόσμο») και εξαπάτηση των ψηφοφόρων (κλικ εδώ), ή για την 21η Δεκεμβρίου σαν παγανιστική-μυστικιστική-ναζιστική ημέρα μύησης-ορκωμοσίας νέων μελών της Χρυσής Αυγής (κλικ εδώ), ή για τις ανατριχιαστικές αντιλήψεις της -μεταμφιεσμένης αλλά πάντα εθνικοσοσιαλιστικής- Χρυσής Αυγής για τον Χριστιανισμό και για τον ρόλο της γυναίκας (κλικ εδώ), ή για τις απόψεις της ΧΑ (ευθανασία και στείρωση) για τα «άτομα με ειδικές ανάγκες, επιληπτικούς, αλκοολικούς και τοξικομανείς» και την ‘ευγονική αναγκαιότητα’, την ‘διοικητική ιατρική’ και το ‘Aufartung’ (κλικ εδώ), αλλά και ένα σημείωμα με θέμα την εμπειρία άλλων χωρών στην αντιμετώπιση αντικοινοβουλευτικών ναζιστικών εγκληματικών συμμοριών όπως η ΧΑ (κλικ εδώ), όπως και η μοναδική ‘Ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα ενός εγκαίρως αποχωρήσαντα χρυσαυγίτη προς τους γονείς εκείνους που έχουν τα παιδιά τους στην Χρυσή Αυγή‘ κ.ο.κ. Μπορείτε να το κάνετε ‘bookmark‘, για γρήγορη πρόσβαση, και με την ευκαιρία, εδώ βρίσκεται και μια ανακεφαλαίωση με πολλές από τις προηγούμενες έρευνες. Φάκελος Χρυσή Αυγή στο XYZ Contagion – Ολες οι έρευνες και τα άρθρα https://xyzcontagion.wordpress.com/fakelos-xa-page-all-articles/
Διαβάστε τις νέες μεγάλες έρευνες του XYZ Contagion με θέμα ‘Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘:
– ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-more-evidence/
Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/10/yugo-10/
Οι ιδεολόγοι της αθλιότητας και η αθλιότητα της ιδεολογίας τους: Μια σημείωση για τους αρνητές, υπερασπιστές και απολογητές των εγκληματιών πολέμου, δεξιούς κι αριστερούς + Προτεινόμενη βιβλιογραφία https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/11/yugo-11/
Δείτε επίσης: Φάκελος Σρεμπρένιτσα
Είπαμε ότι θα στείλουμε στον εισαγγελέα τους Ελληνες εθελοντές φασίστες που πήγαν το 1995 στη Βοσνία να βοηθήσουν τους Σέρβους στις σφαγές αθώων και αμάχων και στις εθνικές εκκαθαρίσεις όπως στην Σρεμπρένιτσα -και το κάναμε. Τους στείλαμε στον εισαγγελέα.
Και μάλλον κάναμε καλά, αφού οι αμετανόητοι εξακολουθούν να εξυμνούν ανατριχιαστικά την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα και τα εγκλήματα πολέμου, λ.χ.
# Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»)’: Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;; https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/
Και ο τελικός στόχος, που ομολογουμένως κανείς δεν περίμενε να συμβεί εύκολα, ήταν να γραφτεί απ’ τη δουλειά μας αναφορά στον εισαγγελέα. Τελικά δεν χρειάστηκε· οι στόχοι όλοι, όμως, επετεύχθησαν, και μία βδομάδα μάλιστα μετά την δημοσίευση της έρευνας, στις 22 Ιουνίου 2015, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών κινήθηκε και διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
Εισαγωγή & Ντοκουμέντο #01: Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/01/srebrenica-more-evid-01/
Ντοκουμέντο #02: Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με την ΕΕΦ και τον Σερβοβόσνιο διοικητή της Zβόνκο Μπάγιαγκιτς μέσα στη Σρεμπρένιτσα, λίγο πριν ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του VRS διατάξει την εκτέλεση των αμάχων στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/02/srebrenica-more-evid-02/
Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/
Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/07/srebrenica-more-evid-07/
Ντοκουμέντο #08: Επισκέπτες για τη ναζιστική οργάνωση ‘Χρυσή Αυγή’ από την Σερβία: Σημαίες των τσέτνικ, πορτρέτα του Αρκάν και Χρυσαυγίτες που εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/08/srebrenica-more-evid-08/
Ντοκουμέντο #10: Ο τσέτνικ βοϊβόδας διοικητής της ΕΕΦ Ταγματάρχης Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Velika Srbija’): Ενα ακόμη χαμένο φιλμ https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/10/srebrenica-more-evid-10/
Από το 2015, με απόφαση του ΟΗΕ καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα για τα Θύματα των Γενοκτονιών, κι εμείς έχουμε σκοπό να την θυμόμαστε κάθε 9η Δεκεμβρίου. Srebrenica, Don’t Forget 11 July 1995.
Απάντηση, 15/07/2015, στην ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με θέμα ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
[02 Ιουλίου 2015]
Σχηματίστηκε αυτεπαγγέλτως η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89 κατά παντός υπευθύνου, με αντικείμενο την συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα. Η δικογραφία χρεώθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια αυτοπρόσωπης προκαταρκτικής εξέτασης, και την ανάκριση έχει αναλάβει η εισαγγελέας η αρμόδια για τα ρατσιστικά εγκλήματα Ελένη Τουλουπάκη.
Με την ένδειξη ‘Ω’ είναι οι εμπιστευτικές δικογραφίες που χειρίζονται οι ίδιοι/ες οι εισαγγελείς.
Σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών: 168.696/02-07-2015.
Το σχετικό με αριθμό εισερχ. πρωτ. 29719/22-06-2015 αφορά το δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος’ με τίτλο ‘Εγκλήματα πολέμου με τη σφραγίδα της Χρυσής Αυγής – Τα ελληνικά τάγματα πολέμου που μάτωσαν τη Σρεμπρένιτσα’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/17/maria-lefteris-ethnos-tagmata-matosan-srebrenica
Ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, Γραφείο Διευθύνοντος, Δελτίο Τύπου: Με αφορμή δημοσίευμα στο Εθνος, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα, 22 Ιουνίου 2015.
Από το Γραφείο Διευθύνοντος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνώνεκδόθηκε το εξής Δελτίο Τύπου, με ημερομηνία 22/06/2015:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος της Κυριακής’ της 14/06/2015 που αφορούσε εγκλήματα πολέμου που διαπράχθησαν στη Σρεμπρένιτσα και στα οποία φέρονται να συμμετείχαν και Ελληνες υπήκοοι, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Επισημαίνεται ότι είχε διενεργηθεί και το έτος 2004 από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έρευνα για το ίδιο ζήτημα που είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου από την οποία όμως δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών.
Με λίγα λόγια, και αν καταλάβαμε σωστά, λέει ότι η έρευνα του 2005 είχε μεν διαγνώσει αδικήματα, αλλά δεν προσωποποιήθηκαν οι ευθύνες. Αυτή τη φορά, και με τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως, αυτός ο στόχος έρχεται πιο κοντά. Αυτή τη φορά, προφανώς λόγω της δημοσιότητας από την 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή, οι ευθύνες είναι πιο εύκολο -και υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για- να αποδοθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα (ελπίζουμε δηλαδή) -όπως λέει χαρακτηριστικά «δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών».
Ολες οι δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης θα καταγράφονται στην εξής σελίδα, η οποία βρίσκεται στην στήλη ‘Srebrenica’, στο menu της front-page: Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/
[ΤΕΛΟΣ UPDATE]
Η είδηση μεταδόθηκε σε πολλά συμβατικά και εμπορικά ΜΜΕ και πόρταλ, όπως λ.χ. (τυχαία παραδείγματα):
Το 2000 υπήρχαν 161 εντάλματα σύλληψης, 25 εκ των οποίων δεν είχαν εκτελεστεί· το 2011, στις 22 Ιουλίου, ακριβώς 16 χρόνια μετά, με την σύλληψη του τελευταίου καταζητούμενου Goran Hadzic, δεν υπήρχε ούτε ένας φυγόδικος, όλοι είχαν περάσει την πόρτα του δικαστηρίου (Ηλθεν η ώρα σας).
Λίγα λόγια απ’ το ιστορικό της υπόθεσης:
Με την ευκαιρία, πρέπει να πούμε εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες μας, που έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στη δουλειά μας με πολλούς τρόπους, αλλά και με την κατακόρυφη αύξηση των επισκέψεων, γύρω στις 200.000 σε λιγότερο από από έναν μήνα, και να σημειώσουμε, επίσης, ότι οι συντάκτες του XYZ Contagion (πρέπει να) είναι ικανοποιημένοι και υπερήφανοι από όσα φάνηκαν όλο αυτό το διάστημα με αφορμή και επίκεντρο την εξαιρετικά σημαντική ιστορία της Σρεμπρένιτσα:
Στα πλαίσια της δημοσίευσης της έρευνας μας για την Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘, πρώτα σκεφτήκαμε να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας μερικές πτυχές από τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο πόλεμο:
Κατόπιν, προσπαθήσαμε ώστε η λέξη ‘Σρεμπρένιτσα’ να εμφανιστεί στην δημόσια συζήτηση, συνεπώς και να ανεβεί στην ιεράρχηση των μηχανών αναζήτησης, κι έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε άρθρα για να θυμηθούν ή για να μάθουν τα γεγονότα όσοι και όσες ενδιαφέρονταν.
Στην Αυγή, 14/06/2015:
# ‘Στρατής Μπουρνάζος – Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή, Μια αποκαλυπτική έρευνα του ιστολογίου ΧΥΖ Contagion (άρθρο στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ 2015-06-14)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/15/bournazos-sfagi-enthemata/
Σε αυτήν την προσπάθεια να δείξουμε την ελληνική συμμετοχή, σαν ένα άγος, σαν μια βαριά ντροπή που βαραίνει δομικά την πολιτική και δημόσια ζωή της χώρας μας, προσπαθώντας παράλληλα να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι χωρίς να χαριστούμε σε κανένα, όπως σημείωσε και η Αυγή, 28/06/2015:
# ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;; (Σχόλιο στην στήλη ‘Ρήσεις & Παραπολιτικά’ της κυριακάτικης Αυγής, 28/06/2015)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/28/poios-thumatai-ti-srebrenica-avgi-parapolitiko/
… ή τον Χριστόφορο Κάσδαγλη από το περιοδικό ‘4 Τροχοί’ (άρθρο στο τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη ‘Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης’)
# ‘Χριστόφορος Κάσδαγλης – Η ελληνική πτυχή μιας σφαγής (άρθρο στο περιοδικό ‘4 Τροχοί’, τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/07/09/kasdaglis-4-troxoi-srebrenica-2015-july/
… ή το περιοδικό ‘Athens Review of Books’, ειδικά για τις φωτογραφίες που ανακαλύψαμε.
# ‘Filip David – Η Σρεμπρένιτσα τότε και σήμερα (Αρθρο στο περιοδικό Athens Review of Books, τεύχος #064, Ιούλιος-Αύγουστος 2015, Μετάφραση Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/08/01/filip-david-srebrenica-64-arb/
Αν και έπρεπε να ξεπεράσουμε πολλούς σκοπέλους από πολλά χρόνια παραπληροφόρησης και μονόπλευρης κάλυψης των γεγονότων, όπως λ.χ. ένα παράδειγμα εδώ:
# ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/11/30/robert-baer-ignatiou-savvidis-fake/
… τελικά, οι στόχοι μας σαν ερευνητικό ιστολόγιο που κάτι έχει να πει επιτεύχθηκαν, ίσως και με το παραπάνω:
Υπήρξε στις 25/06/2015
# ‘Ερώτηση Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα, 25 Ιουνίου 2015’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/25/erotisi-srebrenica-syriza-vouli/
Και για όποιον/α θέλει το υλικό σε έντυπη μορφή, στο αρχείο pdf περιέχονται όλες οι σελίδες της έρευνας, με τις εικόνες, τα URL των βίντεο και με όλα τα λινκ στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπό μορφή παραπομπών:
# ‘Srebrenica – Η 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=6384
Τέλος, όλες μας οι αποκαλύψεις συνοδεύονταν από μια σειρά δυσεύρετων φιλμ και βίντεο, τα οποία σκονίζονταν επί χρόνια σε κάποιες αποθήκες στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Τα ‘ξεθάψαμε’ και τα παρουσιάσαμε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό:
# Η PlayList του XYZ Contagion στο YouTube: Srebrenica Massacre by XYZ Contagion https://www.youtube.com/playlist?list=PLir9jywufW_wIkujp0cV_-T09wZ7-tHAm
Ενα μεγάλο ευχαριστώ για το συναρπαστικό ταξίδι, και … συνεχίζουμε!
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Β’”
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
XYZ Contagion 
Κλεομένης Α’ (Σρεμπρένιτσα) | vgiannelakis
https://vgiannelakis.wordpress.com/2013/07/31/%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1-%cf%83%cf%81%ce%b5%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%b9%cf%84%cf%83%ce%b1/