Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #10)
Μια νέα σειρά δημοσιεύσεων, μόνο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια της δεκαετίας του 1990, από τη νέα μας έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘ …
… η οποία απαντά -πιστεύουμε- εις βάθος σε όλες τις πιθανές απορίες και αποδομεί όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες των ελληνικών ΜΜΕ, των ακροδεξιών θυτών και των απολογητών τους, από δεξιά κι αριστερά.
Η πρώτη ενότητα (όπου και μία απαραίτητη σημείωση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σχετικά με τη χρήση του όρου ‘η σερβική πλευρά’ και ποιους εννοούμε) βρίσκεται εδώ, ‘Πρόλογος: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #01)‘, ενώ η προηγούμενη και η επόμενη, αντίστοιχα αριστερά και δεξιά επάνω από τον τίτλο της ανάρτησης.
Ολόκληρη η νέα αυτή σειρά θα βρίσκεται κάτω από την κατηγορία ‘Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία‘. Στο τέλος του κειμένου, υπάρχουν links για όλες τις σχετικές μας έρευνες, νέες και παλαιότερες, και όλα τα κείμενα σχετικά με την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή.
Η σημερινή προτελευταία ενότητα έχει τίτλο: ‘Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις’. Τμήματά της ίσως έχουν συμπεριληφθεί στο κείμενο με τίτλο ‘Ολη η αλήθεια για τη Σρεμπρένιτσα‘.
— $$$ Οκτώ χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται πολιορκούμενοι με τους συγγενείς τους τη μια μέρα, φωτογραφίζονται αιχμάλωτοι από δορυφόρους την επομένη, εξαφανίζονται και δηλώνονται αγνοούμενοι την τρίτη, και τέλος ταυτοποιούνται μέσω DNA σε μαζικούς τάφους με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Αλλη μια συγκλονιστική άγνωστη φωτογραφία από τις μέρες της Σρεμπρένιτσα: Αιχμάλωτοι Μουσουλμάνοι βγαίνουν με τα χέρια ψηλά, δήθεν για «να περάσουν από ανακρίσεις» όπως είχε υποσχεθεί ο Μλάντιτς στον Ερυθρό Σταυρό και στον ΟΗΕ. Γύρω τα υπάρχοντά τους σε στοίβες («δεν θα τα ξαναχρειαστούν», όπως είχε πει ο τσέτνικ στον Κυανόκρανο). Εντός ολίγου, όλοι θα είναι νεκροί. Φωτογραφία Art ZAMUR/GAMMA.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αν και η Σρεμπρένιτσα έχει μονοπωλήσει την συζήτηση σχετικά με την σερβική γενοκτονική επιθετικότητα (στην Ελλάδα ούτε καν αυτό έγινε), στην πραγματικότητα δεν ήταν η πιο πολύνεκρη εκδήλωση της επιθετικότητας αυτής: Προηγούνται αριθμητικά οι αρχικές επιχειρήσεις της πρώτης άνοιξης του πολέμου το 1992, σε πολλές ταυτόχρονα περιοχές της Βοσνίας, και, φυσικά, η πολιορκία του Σαράγεβο, όταν το νεκροταφεία είχε γεμίσει και ο Δήμος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει για νέα νεκροταφεία τα δεκάδες γήπεδα και τις άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις που είχαν φτιαχτεί για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1984. Σ’ αυτά τα δύο κεφάλαια του πολέμου, τα μαζικά εγκλήματα και οι νεκροί άμαχοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα νεκρά παιδιά ήταν πολύ περισσότερα σε σύγκριση με την Σρεμπρένιτσα.
Ας εστιάσουμε στις αποδείξεις. Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς όλες τις κατηγορίες αποδείξεων. Εκτός από το αδιανόητο γεγονός της επαναταφής των πτωμάτων (οι Σέρβοι ξέθαψαν τα πτώματα από τους μαζικούς τάφους και τα έθαψαν αλλού, ώστε να μην βρεθούν και να καταστραφούν έτσι οι αποδείξεις, τακτική που ξαναχρησιμοποήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα και στο Κόσοβο), έχουμε:
– Μαρτυρίες από επιζώντες και αυτόπτες μάρτυρες
– Επίσημες αναφορές διεθνών οργανισμών που βρέθηκαν στην καρδιά των γεγονότων και κράτησαν χρονικό και ημερολόγια
– Η επίσημη αναφορά της ίδιας της σερβοβοσνιακής κρατικής οντότητας, της Republika Srpska το 2004, στην οποία περιγράφονται λεπτομερώς τα γεγονότα της σφαγής και παρουσιάζεται κατάλογος 7.800 Βοσνίων που εκτελέστηκαν
– Στοιχεία forensics και εγκληματολογικού τύπου, αφού κάθε νεκρός αντιμετωπίστηκε σαν θύμα δολοφονίας, και κάθε τάφος σαν ξεχωριστή crime scene, όπως θα έκανε η αστυνομία και τα CSI της σε μια συμβατική δολοφονία· γι’ αυτό τον λόγο εξετάστηκαν το έδαφος, η χλωρίδα, η περιεκτικότητα σε μέταλλα και άλλα χημικά του εδάφους και όλες οι άλλες παράμετροι που εξετάζονται σε κάθε έγκλημα, ακριβώς όπως συνηθίζεται στις δυτικές χώρες έπειτα από κάθε δολοφονία
– Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στις εκτελέσεις και βρέθηκαν αργότερα στο έδαφος ή στους τάφους, όπως π.χ. βλήματα, κάλυκες από σφαίρες, κομμάτια υφάσματος για να σκεπάζουν τα μάτια και σύρματα, καλώδια ή κομμάτια υφάσματος για χειροπέδες
– Μαρτυρίες, έγγραφα, διαταγές, log-book και άλλα στοιχεία για την προετοιμασία των οχημάτων που χρειάζονταν για τον εκτοπισμό των γυναικόπαιδων και την μεταφορά των μελλοθανάτων. Π.χ. ο αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου των Σερβόβοσνιων Petar Skrbic κατέθεσε ενόρκως για την διαταγή της 11ης Ιουλίου 1995, από τον ίδιο τον Μλάντιτς αυτοπροσώπως, με την οποία έστειλε «50 λεωφορεία σε ένα στάδιο στο Bratunac» (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 24.01′).
– Φωτογραφίες και βίντεο από τους χώρους των γεγονότων, όπως τα φιλμ του Σέρβου δημοσιογράφου Ζόραν Πέτροβιτς και του ερασιτέχνη νεαρού απ’ την Σρεμπρένιτσα, με κορυφαίο όλων το βίντεο με τους παραστρατιωτικούς Scorpions να εκτελούν τους έξι νεαρούς μουσουλμάνους στο Trnovo. «Η αλήθεια έσπασε τα μούτρα μας, οδυνηρή και ανελέητη», είχε γράψει η σερβική Politika στις 04/06/2005, όταν προβλήθηκε το βίντεο στην εθνική τηλεόραση. Η σερβική Δικαιοσύνη έσωσε την τιμή των έντιμων Σέρβων όταν καταδίκασε μετά δύο χρόνια τους συγκεκριμένους Scorpions (αλλά όχι σε τόσο αυστηρές ποινές).
– Τα φιλμ και οι μαρτυρίες από την βάση του ΟΗΕ στο Ποτοτσάρι και τα φιλμ και οι μαρτυρίες από την Τούζλα, όταν έφτασαν εκεί τα λεωφορεία που έβαλε ο Μλάντιτς για να εκκενώσει την Σρεμπρένιτσα: Στα πρώτα διακρίνονται άνδρες και αγόρια, στα δεύτερα ούτε ένας, έχουν εξαφανιστεί όλοι, σαν να άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Ενδιάμεσα υπάρχουν οι σκηνές της ‘διαλογής’, όταν οι άνδρες περπάτανε στην σειρά δίπλα από τα λεωφορεία κι αν τυχόν κανείς πάει να λοξοδρομήσει, οι ένοπλοι Σέρβοι του βάζουν τις φωνές και τον επαναφέρουν στη σειρά. Για ποιο λόγο άνδρες και αγόρια δεν έφτασαν ποτέ στην Τούζλα, όπως είχε υποσχεθεί σε όλον τον κόσμο πάνω από δέκα φορές ο ανδρείος Μλάντιτς; Διότι κατέληξαν όλοι νεκροί, είναι πολύ απλό.
– Εκθέσεις εμπειρογνωμόνων όπως λ.χ. οι στρατιωτικοί αναλυτές που εμβάθυναν λεπτομερώς στις στρατιωτικές επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας έγγραφα του σερβοβοσνιακού στρατού ή οι αναλυτές δορυφορικών φωτογραφιών ή οι ειδικοί επί των καταστροφών των μνημείων
– Οπτικό υλικό από δορυφόρους, στο οποίο, μεταξύ άλλων, φαίνονται πεντακάθαρα άνθρωποι συγκεντρωμένοι σε γήπεδα και άλλους χώρους, κομβόι λεωφορείων να τους μεταφέρουν στους χώρους εκτελέσεων, κατόπιν πτώματα στο έδαφος και στο τέλος φρεσκοσκαμμένοι μαζικοί τάφοι· με αυτή την σύγκριση φωτογραφιών βρέθηκαν τον πρώτο χρόνο των ερευνών πάνω από 30 δευτερεύοντες μαζικοί τάφοι στους οποίους δεν ήταν σπάνιο να υπάρχουν όχι ολόκληρα πτώματα: αλλά μόνο ανθρώπινα μέλη και υπολείμματα πτωμάτων λόγω της μεθόδου θανάτωσης (π.χ. βολές από αντιαεροπορικά) και των εργασιών από μεγάλα εκσκαπτικά μηχανήματα κατά την εκταφή και επαναταφή των πτωμάτων. Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών είχε πυροβοληθεί στην πλάτη και στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Και μόνο το γεγονός πως όλοι αυτοί οι -φωτογραφημένοι και στη γη και από δορυφόρους- εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες μέρες και κανείς δεν τους είδε ξανά και τα ονόματά τους μπήκαν σε καταλόγους αγνοουμένων οργανισμών όπως του Ερυθρού Σταυρού, και μόνο αυτό φτάνει για να καταλάβει κανείς ποια ήταν η μοίρα τους: Οταν ρωτούσαν τους Σέρβους, εκείνοι απαντούσαν πως δεν ήξεραν. Βρέθηκαν όμως μετά από πολλά χρόνια κάτω από το έδαφος, τόσο απλά.
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].
Image 1 Date: July 12, 1995 Subj: Potocari: Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: National Security Archive FOIA Request This overhead surveillance photographic image from July 12 1995 shows a group of people assembled near a roadway in Potocari, a town near Srebrenica, within the ‘safe area’ enclave.
Image 2 Date: July 13, 1995 Subj: Overview: Potocari, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This image shows various landmarks in the town of Potocari, located in the Srebrenica ‘safe area’ enclave on July 13, 1995, including a line of buses and trucks on the road outside of the UN base.
Image 3 Date: July 13, 1995 Subj: Bus Convoy, Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY). One of the images US Ambassador to the UN Madeleine Albright presented to the UN Security Council as evidence of human rights violations in August 1995. As a result, the international community started to put together the pieces about the fate of nearly 8,000 men and boys massacred in Srebrenica beginning on July 11, 1995. The image shows a convoy of white buses traveling to and from a football [soccer] field, where groups of prisoners are assembled. Christian Science Monitor reporter David Rohde wrote about this image, a photocopy of which he used to visit the Nova Kasaba site as described in his article ‘Evidence Indicates Bosnia Massacre’ on August 18, 1995: «US officials first made public charges about alleged atrocities by Bosnian Serbs in this area on Aug. 10. In a closed session of the UN Security Council, US ambassador to the UN Madeleine Albright said that as many as 2,700 Bosnian Muslims might have been hastily executed and buried in shallow graves. In a dramatic presentation of evidence, Ms. Albright displayed spy plane and satellite photos of an area in the small farming village of Nova Kasaba, about 14 miles west of Srebrenica. ‘Before’ photos showed prisoners crowded into a soccer field and undisturbed earth in an empty field a half mile away [Image 3]. ‘After’ photos from a few days later show no prisoners and three areas of disturbed earth in outlying fields that resemble mass graves.»
Date: July 13, 1995 Subject: Areas of Disturbed Earth, Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This image taken on July 13, 1995 shows the ‘before’ image of the July 27, 1995 ‘after’ image that shows areas of disturbed earth.
Image 5 Date: July 13, 1995 Subject: Buses and Trucks Lined Up, Potocari, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This document, (a zoomed in version of Image 2) shows the lines of buses and trucks on the road outside of the UN base.
Image 6 Date: July 27, 1995 Subject: Disturbed Earth: Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) Overhead surveillance of disturbed earth signaling the location of mass graves where Srebrenica victims were buried. This is a close up of the left section marked on Image 7.
Image 7 Date: July 27, 1995 Subject: Areas of Disturbed Earth: Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) An overhead image of Nova Kasaba identifies two areas of ‘disturbed earth,’ indicating the possibility of mass graves.
Η κλασική φωτογραφία από την περιοχή Pilica, 55 χιλιόμετρα ανατολικά της Τούζλα, στις 18 Σεπτεμβρίου 1996. Οι ερενυητές του ΔΠΔΧΓ βρίσκουν σωρό από πτώματα με τα χέρια δεμένα στην πλάτη και τα μάτια καλυμμένα με ύφασμα.
Φωτογραφία από δορυφόρο, από τις δικογραφίες του International Criminal Tribunal at the Hague. Βόσνιοι κρατούμενοι περιμένουν την εκτέλεσή τους. Στο βάθος λεωφορεία που τους μεταφέρουν στους τόπους εκτελέσεως. Από εδώ είχαν περάσει και οι Ελληνες εθελοντές με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Περιοχή Bratunac, Σρεμπρένιτσα Βοσνίας. Μαζικοί τάφοι. Φωτογραφία από δορυφόρο, από τις δικογραφίες του International Criminal Tribunal at the Hague. Σε όλη την κοιλάδα βρίσκονταν διάσπαρτα προσωπικά αντικείμενα και απομεινάρια ρούχων [Σ.Σ.: των αιχμαλώτων και των άοπλων Βόσνιων]. Δεν υπήρχαν πτώματα· προφανώς τα όρνεα θα είχαν εξαφανίσει τυχόν ανθρώπινα υπολείμματα, από τότε», δήλωσε ο Jamie Adam, από το Κέντρο για δράση εναντίον των Ναρκών των Ηνωμένων Εθνών για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (UN Mine Action Centre for Bosnia-Hercegovina). Από εδώ είχαν περάσει και οι Ελληνες εθελοντές με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Μια συγκλονιστική δορυφορική φωτογραφία από το ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, ακριβώς στις 14.00 της 13ης Ιουλίου 1995. Το πυκνό ορθογώνιο στη μέση της εικόνας δείχνει τους εκατοντάδες κρατούμενους να στοιβάζονται ενώ περιμένουν να εκτελεστούν. Στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι, αφού οι Σέρβοι ξέθαβαν τα πτώματα και τα έθαβαν ξανά αλλού, μακριά, μέχρι και στο Βελιγράδι βρέθηκαν υπολείμματα πτωμάτων από θύματα της Σρεμπρένιτσα. Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Σε αυτό το σημείο της Βοσνίας, στην περιοχή Nova Kasaba της Σρεμπρένιτσα, όπου ανακαλύπτονται ακόμα μαζικοί τάφοι, βρέθηκαν μαζί με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες οι Ελληνες εθελοντές, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Απόρρητες φωτογραφίες από δορυφόρο. Εδωσαν τα πρώτα στοιχεία για τους μαζικούς τάφους στη Nova Kasaba, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1995. Οι εφτά πρώτες (‘The Bosnian War Cables’) δείχνουν διαδοχικά όλη τη σειρά των γεγονότων ‘before and after’. Κρατούμενοι συγκεντρωμένοι σε γήπεδα, φορτηγά και λεωφορεία να πηγαινοέρχονται, κατόπιν πτώματα στη σειρά και στο τέλος φρεσκοσκαμμένο έδαφος, δηλαδή άνοιγμα μαζικών τάφων και βιαστικό παράχωμα.
– Μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες-μέλη διεθνών οργανισμών· μόνο ο ΟΗΕ έχει εκδόσει 104 από αυτές
– Διαταγές, σχέδια επιχειρήσεων και επίσημα έγγραφα της σερβικής πλευράς για κινήσεις μονάδων, ανθρώπων και οχημάτων, όπως επίσης και η καταγραφή των υλικών μέσων που χρησιμοποιήθηκαν.
– Απουσία διαταγών και εγγράφων από την σερβική πλευρά που να δείχνει ότι εναντιώθηκαν στα εγκλήματα ή ότι προσπάθησαν να τα εμποδίσουν ή έστω ότι θέλησαν αργότερα να τιμωρήσουν τους ενόχους
– Δημογραφικά στοιχεία, λ.χ. συγκριτικά, οι αριθμοί κατοίκων από την απογραφή του 1991, οι αναφορές από τις μετακινήσεις προσφύγων την περίοδο 1992-1995, οι κατάλόγοι αγνοουμένων διεθνών οργανισμών, οι τελικοί εκλογικοί κατάλόγοι των εκλογών του 1996 κά· η σύγκριση όλων αυτών δείχνει με σαφήνεια ότι πράγματι πάνω από 8.000 μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής εξαφανίστηκαν από προσώπου γης -αλλά βρέθηκαν τελικά σε μαζικούς τάφους
– Υποκλαπείσες συνομιλίες, είτε μεταξύ των ανώτερων πολιτικών παραγόντων των Σέρβων και των Σερβοβόσνιων με την ηγεσία του στρατεύματος, είτε μεταξύ ανώτατων αξιωματικών την στιγμή των επιχειρήσεων: λ.χ. ο στρατηγός Radislav Krstic να ενημερώνει στις 13 Ιουλίου πως «έχουμε ήδη 6.000 αιχμαλώτους», αριθμό που επιβεβαιώνει ο συνταγματάρχης Radislav Jankovic την επόμενη μέρα μιλώντας με Ολλανδό Κυανόκρανο ή τα γνωστά μας «3.500 πακέτα» του Krstic όταν παραπονιόταν στον επιτελάρχη Ασφαλείας συνταγματάρχη Ljubisa Beara πως δεν είχε αρκετά χέρια για «να τα παραδώσει» ή την διαταγή του Krstic προς τον υποδιοικητή της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ Dragan Obrenovic «Πρέπει να τους σκοτώσετε όλους. Δεν χρειαζόμαστε κανένα ζωντανό, ούτε ένας να μην μείνει ζωντανός» («Nijednog zivog nemoj da ostavljas») …
… ή τέλος, την χαρακτηριστικότερη φράση του Κάρατζιτς προς τον Σέρβο πολιτικό διοικητή της Σρεμπρένιτσα (και αργότερα αντιπρόεδρο του κόμματος SDS του Κάρατζιτς, καταδικασμένος κι αυτός σε δέκα χρόνια κάθειρξη) Miroslav Deronjic, παρουσία του επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Σερβίας Jovica Stanisic, τις παραμονές της πτώσης της Σρεμπρένιτσα: http://srebrenica-genocide.blogspot.gr/2009/08/karadzic-trial-ready-kill-them-all.html
«Μίροσλαβ, όλοι πρέπει να πεθάνουν. Σκότωσε τους όλους, κάθε έναν που πέφτει στα χέρια σου, όποιον βρεις εκεί, πρέπει να πεθάνει» («Miroslav, they must all be killed. All and every one you find there, all those that fall into your hands»).
Εχοντας αυτή τη φράση του στο μυαλό, λίγες μέρες αργότερα ο μεθυσμένος Deronjic μάλωνε με τον επίσης μεθυσμένο Ljubisa Beara σχετικά με το που και πως θα εξοντώσουν τους κρατούμενους. Ο ένας επέμενε προβάλλοντας τις διαταγές που είχε απ’ τον Κάρατζιτς, κι ο άλλος τις αντίστοιχες του Μλάντιτς, -οι ίδιοι τους τα έχουν καταθέσει αυτά ενόρκως, εδώ. Και σύμφωνα με την κατάθεση του ίδιου του Deronjic στο ΔΠΔΧΓ, όταν τηλεφώνησε στον Κάρατζιτς εκείνη τη μέρα της πτώσης της Σρεμπρένιτσα για να συζητήσουν τι πρέπει να κάνει με μια άλλη μεγάλη ομάδα αιχμαλώτων στο Bratunac, ο Κάρατζιτς απάντησε:
«Κάποιος θα έλθει εκεί σύντομα με διαταγές για την τύχη τους».
Πράγματι, ήλθε ο Vujadin Popovic (αυτός που ζητούσε απ’ τους Ελληνες εθελοντές να του παραδώσουν την κάμερα στο γήπεδο της Nova Kasaba για να καταστρέψει τις φωτογραφίες τους, ο Chief of Security του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού, καταδικασμένος κι αυτός σε ισόβια κάθειρξη) και είπε:
«Εχουμε διαταγές από πολύ ψηλά, όλοι οι αιχμάλωτοι πρέπει να εκτελεστούν».
– Ομολογίες μεταμελημένων κατηγορουμένων και ομολογίες με μεγάλες λεπτομέρειες όσων δήλωσαν ‘ένοχοι’ στο ΔΠΔΧΓ, μεταξύ των οποίων και κατηγορούμενοι από τα υψηλότερα κλιμάκια, λ.χ. οι στρατηγοί του Μλάντιτς και η αντιπρόεδρος του (και αργότερα πρόεδρος των Σερβοβόσνιων) Μπιλιάνα Πλάβσιτς. http://www.icty.org/en/content/statements-guilt
Μέχρι κι ο ίδιος ο –καταδικασμένος, πλέον, επίσημα για τη γενοκτονία-, Κάρατζιτς, την παραμονή της απαγγελίας της ετυμηγορίας εναντίον του (23/03/2016), παραδέχεται τα εγκλήματα που συνέβησαν τότε, παραδέχεται ακόμη και ότι αδιαμφισβήτητα οι εκτελεσμένοι από τους Σέρβους στη Σρεμπρένιτσα δολοφονήθηκαν εν αιχμαλωσία με τα χέρια δεμένα («who are undisputed victims with ligatures»), αλλά λέει, βέβαια, πως έχει «καθαρή συνείδηση». Η υπερασπιστική του γραμμή ήταν, αν αυτό σας θυμίζει κάτι, πως, ναι, «εγκλήματα συνέβησαν», αλλά δεν ευθύνομαι γι’ αυτά, ούτε εγώ, ούτε το κόμμα μου, ούτε η οργάνωσή μου, ούτε ο στρατός μου και οι δομές του αποσχιστικού κράτους στο οποίο ήμουν ηγέτης. Ευθύνονται μεμονωμένοι κακοποιοί, που τα έκαναν στο όνομα της σερβικής ιδέας, συν κάποιοι ανεξέλεγκτοι πλιατσικολόγοι παραστρατιωτικοί. Μπορεί οι αποδείξεις εναντίον του να ήταν χιλιάδες, αλλά ο δήμιος προτιμούσε να επιμένει, ‘τυχαία μεμονωμένα περιστατικά’. Αυτό, όμως, μάλλον δεν ήταν αρκετό για το Διεθνές Δικαστήριο, του οποίου η δουλειά όλα αυτά τα χρόνια ήταν πραγματικά τιτάνια, κι έτσι η ετυμηγορία ήταν αυτή που έπρεπε. Οταν τα θύματα έδιναν καταθέσεις στο Δικαστήριο της Χάγης και εξιστορούσαν πως είχαν χάσει όλα τα μέλη της οικογένειας τους, ο αμετανόητος ψυχρός δολοφόνος όχι μόνο δεν έδειχνε κανένα σημάδι μεταμέλειας, αλλά κατηγορούσε κι από πάνω τα θύματα, πως δήθεν έθαβαν κενά φέρετρα για να τον κάνουν να φαίνεται κακός. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις από αυτήν, απέναντι στις γυναίκες που άφησε χήρες και χωρίς παιδιά.
– Απειρα άλλα γεγονότα που συνθέτουν την μεγάλη εικόνα, λ.χ. οι χήρες και οι γονείς ανδρών και αγοριών που εξαφανίστηκαν και που θεωρούνταν αγνοούμενοι για πολλά χρόνια μέχρι σιγά-σιγά να βρεθούν σχεδόν όλοι και να συμπληρωθούν οι κατάλογοι των νεκρών μέσω ταυτοποιήσεων DNA, οι ιστορίες των οικογενειών τους, η άρνηση των Σέρβων να ερευνήσουν τις τύχες των χαμένων ανθρώπων και των γεγονότων εν γένει (αφού ήξεραν ότι ήταν ένοχοι και είχαν ήδη μεταφέρει τα πτώματα σε δευτερεύοντες τάφους για να μην βρεθούν) και άλλα πολλά.
Ολα αυτά, αν τα βάλει κανείς το ένα δίπλα στα άλλα, συνθέτουν μια πλήρη εικόνα των πραγματικών γεγονότων, αφού κάθε στοιχείο της υπόθεσης ταιριάζει απόλυτα με όλα τα υπόλοιπα και όλα μαζί δίνουν μια ενιαία αδιαμφισβήτητη αφήγηση, ώστε όλα μαζί να βγάζουν το ένα και μοναδικό αληθινό νόημα: «Τους σκοτώνουμε όλους, διότι αν τους αφήσουμε ζωντανούς, αύριο-μεθαύριο θα ξαναπάρουν τα όπλα». Αντίθετα, οι αρνητές απλά προσπαθούν να εστιάσουν αποσπασματικά σε επιμέρους μικρά ζητήματα με σκοπό να αμφισβητηθεί συνολικά η πεντακάθαρη εικόνα των γεγονότων που προκύπτει από τα πορίσματα με τις αμέτρητες αποδείξεις (θυμηθείτε εδώ και τις παρόμοιες τακτικές των αρνητών του Ολοκαυτώματος). Επειδή, λοιπόν, είναι λογικό η αφήγηση που προκύπτει από την αποσπασματική και επιλεκτική χρήση στοιχείων να είναι απολύτως αδύναμη και χωρίς κεντρική ιδέα, το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους είναι να παράγονται αυτοαναιρούμενα και αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα θεωρητικά σχήματα χωρίς αποδείξεις και χωρίς αντιστοίχιση με τα γεγονότα. Ο ορισμός της αυτογελοιοποίησης.
Επιπροσθέτως, οι αρνητές και οι υποστηρικτές εγκληματιών, ακριβώς όπως συμβαίνει και με την άρνηση του Ολοκαυτώματος, πρέπει να βρίσκονται σε μεγάλη ‘σύγχυση’. Ετσι, μπορεί κανείς να ακούσει τα εξής, στην ίδια ομιλία ή στο ίδιο κείμενο, λ.χ. του απόντα στην Σρεμπρένιτσα (αλλά αυτοαποκαλούμενου … ‘βετεράνου’) Κυριάκου Καθάριου:
– Οχι. Η σφαγή δεν έγινε ποτέ, όλα είναι προπαγάνδα.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά σε μικρή κλίμακα, είναι υπερβολές και οι αριθμοί των νεκρών 8.000+ είναι φουσκωμένοι, οι νεκροί ήταν μόνο κάνα-δυο χιλιάδες.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά οι νεκροί ήταν 5.000 διότι τόσους είχε ζητήσει ο Κλίντον από τον Ιζετμπέγκοβιτς για να διατάξει επέμβαση.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά οι νεκροί ήταν πολύ λίγοι, κι αυτοί λόγω αντιποίνων από την πλευρά των Σέρβων, οι Βόσνιοι το άξιζαν.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά οι νεκροί πέθαναν από το χέρι των ίδιων των Βόσνιων, θυσιάστηκαν όπως στις ‘αυτοπροβοκάτσιες με τις εκρήξεις στην αγορά του Σαράγεβου’. Ας μην ξεχνάμε εδώ ότι και οι Ναζί όταν βομβάρδισαν τη Γκουέρνικα, βγήκαν αμέσως και έριξαν την ευθύνη στους Βάσκους αντιπάλους του Φράνκο.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά ήταν τζιχαντιστές που κόβουν κεφάλια και συνεπώς οι Σέρβοι βρίσκονταν σε αυτοάμυνα.
– Οχι. Η σφαγή έγινε αλλά ήταν εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ των Βόσνιων, μάλωσαν κατά τη διαφυγή και άρχισαν να αλληλοσκοτώνονται.
– Οχι. Η σφαγή έγινε και οι Μουσουλμάνοι «ήθελαν να φύγουν απ’ την Ανατολική Βοσνία με την θέλησή τους».
– Οχι. Η σφαγή έγινε, οι νεκροί ήταν 8.000+ αλλά ήταν έργο των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών για να εκθέσουν τους Σέρβους [Σ.Σ.: Αυτό το τελευταίο είναι η άποψη του Σέσελι και του Μιλόσεβιτς].
Και τέλος, η πιο έντιμη εκδοχή:
– Ναι, η σφαγή έγινε, και καλώς έγινε. Το κάναμε, κι αν χρειαστεί θα το ξανακάνουμε, τιμή και δόξα στον στρατηγό Μλάντιτς και στον Vojska Republike Srpske VRS.
Δεν μπορούν να αποφασίσουν, λοιπόν. Δεν μπορούν να σκεφτούν το πιο απλό πράγμα του κόσμου: Δεν μπορείς ταυτόχρονα να αρνείσαι ένα γεγονός και την ίδια στιγμή να το δικαιολογείς. Είτε δεν συνέβη καθόλου, είτε συνέβη με τις τάδε αιτίες. Για την πρώτη έκδοχή, ένα βουνό από αποδείξεις καθιστούν καταγέλαστο όποιον επιχειρεί να αρνηθεί τα γεγονότα. Για την δεύτερη: Οταν κάποιος προσπαθεί να σου πουλήσει π.χ. επτά διαφορετικές ιστορίες για το ίδιο γεγονός, πολλές εκ των οποίων είναι αλληλοαναιρούμενες και αντιφατικές, ένα πράγμα είναι βέβαιο 100%: Οτι τουλάχιστον οι έξι απ’ αυτές είναι ψέματα και ότι ο συνομιλητής αυτός είναι απολύτως αναξιόπιστος. Στην περίπτωσή μας, οι μόνοι που λένε την αλήθεια είναι εκείνη της τελευταίας εκδοχής, οι φανατικοί σωβινιστές ρατσιστές Σέρβοι εθνικιστές και φασίστες, εκείνου που φωνάζουν ακόμη και σήμερα εν χορώ ‘Noz, zica, Srebrenica’ (Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα).
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Noz, zica, Srebrenica (Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα) με ελληνικούς υπότιτλους, και στο τέλος φωτογραφίες με εθελοντές της ΕΕΦ, παρμένες από το XYZ Contagion. Δείτε και ‘Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»): Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;;’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι Σέρβοι τα ξεκίνησαν όλα, ότι η σερβική ρατσιστική επιθετικότητα άναψε τη φωτιά. Φυσικά, δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τις τραγωδίες που ακολούθησαν.
– Ευθύνονται και οι δυτικοί που, αφού συνειδητοποίησαν ότι η ενωμένη Γιουγκοσλαβία ήταν πια παρελθόν, έκαναν τα πάντα για να ωφεληθούν σε όλους τους τομείς, γεωστρατηγικά, οικονομικά, πολιτικά.
– Ευθύνονται οι Κροάτες που με ηγέτη το αντεστραμμένο είδωλο του Μιλόσεβιτς, τον Τούτζμαν επίσης προχώρησαν σε εθνικές εκκαθαρίσεις.
– Ευθύνονται οι Σλοβένοι που το μυαλό τους ήταν στο μοίρασμα της κρατικής περιουσίας.
– Ευθύνονται (χρόνια μετά, βέβαια, το 1998-1999), και οι Αλβανοί για σφαγές αμάχων και άλλες ακατανόμαστες τρομοκρατικές πράξεις εναντίον ανυπεράσπιστων Σέρβων του Κοσόβου.
– Ευθύνονται και οι Βόσνιοι που άφησαν κάποια λίγα εξτρεμιστικά στοιχεία και τους ελάχιστους εισαγόμενους μουτζαχεντίν να επιδοθούν σε θηριωδίες, αν και πάλι όλοι οι ειδικοί ομολογούν ότι ο πολυεθνικός βοσνιακός στρατός ήταν ένας από τους ηθικότερους στην ιστορία του πολέμου, καθαρά και μόνο για την υπεράσπιση των πολιτών από την έξωθεν επιθετικότητα.
Καμία ευθύνη, όμως, δεν συγκρίνεται με την ευθύνη της κλίκας Μιλόσεβιτς και των τσέτνικ σωβινιστών Κάρατζιτς και Μλάντιτς. Αν δεν ξεκινούσαν την κατεδάφιση της τιτοϊκής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας και την αναβίωση του εξοντωτικού μεγαλοϊδεατικού σερβικού εθνικισμού, με ένοπλα μέσα και με πόλεμο, ίσως η μοίρα της χώρας να μην ήταν τόσο τραγική. Και είναι πλέον ιστορικά και επιστημονικά τεκμηριωμένο: Η ευθύνη είναι της Joint Criminal Enterprise που δρούσε εντός της Σερβίας Ολα τα υπόλοιπα προήλθαν από την δράση της και τις πρωτοβουλίες της, και όχι το αντίστροφο με το οποίο κοροϊδεύουν οι Σέρβοι τον κόσμο 25 χρόνια τώρα, πως δηλαδή αυτοί ήταν τα θύματα και οι αμυνόμενοι. Ό,τι διαβάσατε παραπάνω αποτελούν πολύ ισχυρές αποδείξεις όσον αφορά το γενικότερο ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο. Ειδικά, όμως, για την επίθεση στη Βοσνία και για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, υπάρχουν πλέον οι πιο ισχυρές και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις: Ηταν μια προσχεδιασμένη και βιομηχανικά οργανωμένη επιχείρηση εθνικής εκκαθάρισης. Και αυτές οι αποδείξεις δεν αμφισβητούνται πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο σήμερα. Η σχετική βιβλιογραφία σε γλώσσες πλην της ελληνικής είναι άφθονη και εύκολα προσβάσιμη, πλέον. Και πηγές υπάρχουν άπειρες για να ελέγξει κανείς τα πάντα, -επιτέλους, ας ειπωθεί η αλήθεια:
Οι δικαιολογίες των αρνητών και των απολογητών των φασιστικών σωβινιστικών εγκλημάτων του σερβικού μεγαλοϊδεατισμού είναι αστείες και δεν αντέχουν στην παραμικρή κριτική. Αυτό που μας ενδιαφέρει, όμως, δηλαδή η αυτοκριτική πολιτικών προσώπων και μηχανισμών, ναι, αυτό ξέρουμε ότι είναι μια πολύ επίπονη και δύσκολη διαδικασία. Αν κάποιος θέλει να λέγεται έντιμος πραγματικά, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι συντασσόταν και βοηθούσε ένα εγκληματικό καθεστώς, θα πρέπει να καταδικάσει όλα τα ψέματα και τις πλαστογραφίες στις οποίες πίστευε όλα τα προηγούμενα 20+ χρόνια, ίσως και λόγω άγνοιας και παραπληροφόρησης, και θα πρέπει να διαγράψει μεγάλο τμήμα της πολιτικής του προσωπικότητας. Κανείς, όμως, δεν θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά αν συνεχίσει να κρύβεται από την αλήθεια, γι’ αυτό ας μας επιτραπεί μία ακόμη συνεισφορά στον (και ιστορικό) δημόσιο διάλογο εντός της χώρας μας. Η εξής:
# Οι οκτώ συν μία απoδείξεις, σύμφωνα με τις οποίες οι εθνικές εκκαθαρίσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία και μέσα σε αυτές η κορυφαία πράξη του δράματος, η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ήταν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα προσχεδιασμένο και συστηματικά οργανωμένο έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την πλευρά των Σέρβων, δηλαδή γενοκτονία.
Από τις αρχές του Δεκεμβρίου του 1992, με το ψήφισμα A/RES/47/121, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είχε κατηγορηματικά χαρακτηρίσει την εθνοκάθαρση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη με τη λέξη ‘γενοκτονία‘ («in pursuit of the abhorrent policy of ‘ethnic cleansing’, which is a form of genocide»). Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και δύο διεθνή δικαστήρια των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) και το International Court of Justice (ICJ), όπως και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (European Court of Human Rights, ΕΔΑΔ), τα οποία μελέτησαν όλα τα στοιχεία και βρήκαν όλες τις αποδείξεις -και υπογραμμίζουμε ξανά την πολύ σημαντική για τη Δικαιοσύνη φράση ‘Beyond reasonable doubt‘-, για να χαρακτηρίσουν με τον όρο ‘γενοκτονία’ την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χαρακτήρισε με τον όρο αυτό και ολόκληρο τον πόλεμο 1992-1995 στην Βοσνία.
Ας μην ξεχνάμε εδώ ότι όλοι οι μέχρι στιγμής κατηγορούμενοι για την γενοκτονία είχαν την ‘ευκαιρία τους στο δικαστήριο’, βάσει των νόμων του δικαίου και βάσει των ηθών και εθίμων του πολιτισμένου κόσμου -κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί και για τα θύματά τους. Αντίθετα, βρισκόμαστε στο 25ο έτος από την έναρξη των σφαγών, και η κοινή αίσθηση. ανάμεσα στις κοινότητες των θυμάτων αλλά και μεταξύ των έντιμων Σέρβων που πιστεύουν στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στη Δικαιοσύνη, και σε κάθε έντιμο άνθρωπο που πιστεύει ότι η συμφιλίωση θα έλθει μόνο μέσα από την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη, είναι πως η τελευταία είναι απελπιστικά αργή. Γνωρίζετε το (επίκαιρο λόγω αποφυλάκισης Ρουπακιά) ρητό ‘Justice delayed is justice denied’. Για τα θύματα και τους επιζώντες, δικαιοσύνη που αργεί δεν είναι δικαιοσύνη, έστω κι αν το ΔΠΔΧΓ παρέτεινε τη λειτουργία του, με ανανέωση της εντολής του 1993 από τα Ηνωμένα Εθνη, κι έτσι θα λειτουργεί μέχρι να τελεσιδικήσουν όλες οι υποθέσεις και για όσο χρειαστεί, υπό το νέο θεσμό/όνομα Mechanism for International Criminal Tribunals (MICT).
Οι πρωτόδικες ετυμηγορίες για τον Κάρατζιτς και για τον Σέσελι αναμένονται στα τέλη του Μαρτίου του 2016 [Σ.Σ.: Επί του πιεστηρίου: ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς!] και για τον Μλάντιτς θεωρητικά το Νοέμβριο του 2017, όμως αυτές οι υψηλού προφίλ υποθέσεις σίγουρα θα απασχολήσουν αρκετά χρόνια ακόμα τους δικαστές στη Χάγη, με τις εφέσεις αλλά και με τα συνεχή αιτήματα με ρυθμό πολυβόλου που υποβάλλουν, σε κάθε διαθέσιμη ευκαιρία και σχεδόν για το παραμικρό, οι δύο κορυφαίοι εγκληματίες πολέμου
Από το 2015, με απόφαση του ΟΗΕ καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα για τα Θύματα των Γενοκτονιών, κι εμείς έχουμε σκοπό να την θυμόμαστε κάθε 9η Δεκεμβρίου. Συνεπώς, και για χάρη των αμετανόητων αρνητών, ίσως ένα ακόμη βασικό μάθημα στοιχειώδους Ιστορίας να είναι απαραίτητο, οπότε ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε και τα εξής αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
— $$$ Οι οκτώ συν μία αποδείξεις
Ακολουθουν οι ‘οκτώ συν μία αποδείξεις’, μέσω των οποίων αποδεικνύεται ότι οι εθνικές εκκαθαρίσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία και μέσα σε αυτές η κορυφαία πράξη της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, ήταν ένα προσχεδιασμένο και συστηματικά οργανωμένο έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την πλευρά των Σέρβων
1.
Το μνημόνιο (‘μεμοράντουμ’) του 1986 της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, το οποίο όταν διέρρευσε σε μια εφημερίδα του Βελιγραδίου, ο τότε Πρόεδρος της Σερβίας Ivan Stambolic το χαρακτήρισε χωρίς δισταγμό «ένα θανατηφόρο σωβινιστικό πολεμικό μανιφέστο, κατάλληλο μόνο για Σέρβους κομισσάριους». Και πράγματι, αυτό ακριβώς ήταν: Μια ακατέργαστη άσχημη τυπική θεωρία συνωμοσίας γραμμένη με περίτεχνο τρόπο από τους μεγαλύτερους Σέρβους εθνικιστές διανοούμενους της εποχής.
Βασικός συντάκτης του Μνημονίου ήταν ο συγγραφέας και πολιτικός Dobrica Cosic, ο οποίος είχε απομακρυνθεί από το κόμμα και την κυβέρνηση το 1968 λόγω ροπής στον εθνικισμό. Αργότερα, επί Μιλόσεβιτς επανήλθε ‘εθνικιστικά δικαιωμένος’ και διατέλεσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το 1992-1993, Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας. Καλλιέργησε μια φήμη, ότι αυτός μαζί με τον υπουργό Ασφαλείας του Τίτο Αλεξάνταρ Ράνκοβιτς, ο οποίος είχε απομακρυνθεί κι αυτός το 1966 επειδή έβαζε κοριούς και παρακολουθούσε τους πάντες, ήταν θύματα του τιτοϊκού κομμουνισμού επειδή ήταν Σέρβοι. Με αυτόν τον τρόπο, ηρωοποιήθηκε στα μάτια των Σέρβων συμπατριωτών του, που δεν γνώριζαν ότι η κομμουνιστική γραφειοκρατία μεταβλήθηκε υπό τον Μιλόσεβιτς σχεδόν σε μία νύχτα σε εθνικιστική, -και επρόκειτο να τους βάλει σε μεγάλες περιπέτειες. Η μνημειώδης φράση του «Ο Σέρβος είναι ο νέος Εβραίος· οι Εβραίοι του τέλους του 20ού αιώνα είναι οι Σέρβοι» έμεινε στην Ιστορία σαν ίσως η πιο γελοία δήλωση αρχηγού κράτους στο «τέλος του 20ού αιώνα», όμως αυτό ακριβώς χρειαζόταν ο Μιλόσεβιτς για να προωθήσει την αιματηρή εθνικιστική του ατζέντα: Ενα αίσθημα θυματοποίησης και αδικίας στον σερβικό πληθυσμό, ακριβώς την ώρα που η σερβική γραφειοκρατία ετοίμαζε την μεγάλη επίθεση. Και αυτή ήταν η υπηρεσία που προσέφερε ο Cosic με το Μνημόνιο.
Το Μνημόνιο έλεγε ότι το ‘εθνικό ζήτημα’ του σερβικού λαού «εμποδίστηκε από τους κομμουνιστές στο τέλος του Β’ΠΠ και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ», αφού ο σερβικός λαός «δεν απέκτησε ποτέ το δικό του κράτος» όπως οι άλλοι λαοί. Ελεγε ότι «οι πλούσιες Δημοκρατίες του βορρά (Κροατία, Σλοβενία, Βοϊβοντίνα) είχαν συνασπιστεί με τον καθυστερημένο νότο (Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Κόσοβο, Μακεδονία) με σκοπό να εκμεταλλεύονται τους Σέρβους». Στη Βοϊβοντίνα, βέβαια, οι Σέρβοι εξακολουθούσαν να αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά εκεί ο κίνδυνος για το έθνος προερχόταν «από την καλοπέραση και τον πειρασμό τους να ζητήσουν ακόμη περισσότερη αυτονομία, πάλι εις βάρος του σερβικού έθνους».
Αυτή η αντισερβική συνωμοσία, υποστήριζαν, «εκφράζεται πλέον στο παρόν (1986) με τη μορφή γενοκτονίας, αφού η αυτοδιοίκηση των Αλβανών του Κοσόβου ισοδυναμεί με ‘γενοκτόνα τρομοκρατία’ ενώ μια παρόμοια ‘νεοφασιστική επίθεση’ εξελίσσεται και στην Κροατία λόγω κάποιας επιτυχημένης ‘πολιτικής αφομοίωσης’ της σερβικής μειονότητας εκεί, σαν μια νέα έκδοση της γενοκτονίας των Σέρβων από τους Ουστάσι την εποχή της ναζιστικής Κατοχής και δώθε».
Αφού, λοιπόν, η Σερβία αποτελεί τον μεγάλο αδικημένο της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας, και αφού επί 40 χρόνια οι Σέρβοι αποτελούν στην ουσία κατακτημένο έθνος, το οποίο αντιμετωπίζει «τη μεγαλύτερη καταστροφή από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, το 1804», τι θα έπρεπε να κάνει το σερβικό έθνος προκειμένου να μην «γενοκτονηθεί ξανά»;
Η μόνη λύση για την διασφάλιση της ύπαρξης των Σέρβων ήταν «η εδαφική ενότητα και η ένωση όλων των Σέρβων σε ένα και μόνο εθνικό κράτος, ανεξάρτητα σε ποια Δημοκρατία ή επαρχία κατοικεί», και πως ήρθε η ώρα αυτή η Μεγάλη Ιδέα να πραγματοποιηθεί και «να επανορθώσουν την αδικία σχετικά με τα σύνορα που ο Κροάτης Τίτο είχε χαράξει με το βρώμικο δάχτυλό τους, παραδίδοντας σερβικά εδάφη σε Κροάτες και Μουσουλμάνους». Ελεγε, επίσης, πως ο Τίτο μαζί με τον Σλοβένο Καρντέλι κατέστρεψαν τις βάσεις της σερβικής ηγεμονίας πάνω στο πάλαι ποτέ ‘Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων’, αφού -έλεγαν- στη συνδιάσκεψη των παρτιζάνων στο Γιάγιτσε, όταν αποφασίστηκε η δομή της νέας Γιουγκοσλαβίας (1943), οι Σέρβοι «δεν αντιπροσωπεύθηκαν σε ισότιμη βάση» -με το σκεπτικό ότι οι αντιπρόσωποί τους, εμποτισμένοι με την κομμουνιστική κριτική στις καταπιεστικές πρακτικές της σερβικής μοναρχίας του παρελθόντος, ήταν άτομα μειωμένης εθνικής συνείδησης.
Μια απίστευτη συνωμοσία που κανείς δεν πήρε είδηση 40 χρόνια.
Τρέχα γύρευε, δηλαδή, ούτε τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών τέτοια φαντασία.
Εξωφρενικά ιδεολογήματα, αφού, εκτός όλων των άλλων, αποσιωπούσαν και την παρουσία όχι λίγων Σέρβων στο στενό πυρήνα της τιτοϊκής ηγεσίας, όπως ο υπουργός Ασφαλείας Αλεξάνταρ Ράνκοβιτς, ο Κοτζά Πόποβιτς, οι Σέρβοι από το Μαυροβούνιο Μίλοβαν Τζίλας και Σβετοζάρ Βουκμάνοβιτς (Τέμπο) και άλλοι πολλοί.
Το Μνημόνιο καλούσε για αλλαγές στη χώρα υπέρ των Σέρβων –καμουφλαρισμένες σαν «αλλαγές για το καλό της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας»- και κατέληγε πως ένα πρώτο βήμα θα ήταν η ενσωμάτωση του Κοσόβου και της Βοϊβοντίνας και η ανάκληση των προνομίων των Αλβανών και των άλλων μειονοτήτων. Η πρώτη κίνηση θα έπρεπε να είναι «η άμεση αντεπίθεση στο Κόσοβο για να διευθετηθεί η αδικία και να γίνει ένα καλό ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την εκεί αλβανική πλειοψηφία», και μάλιστα με «μεθόδους καθαρά επαναστατικές» (διάβαζε ‘βίαιες’) και με «ανοιχτές συγκρούσεις και έκφραση ανταγωνιστικών θέσεων», αφού ο πληθυσμιακός συσχετισμός στην περιοχή ήταν εις βάρος των Σέρβων.
Οπως κι έγινε. Με αυτό ξεκίνησε η νέα ‘Μεγάλη σερβική ιδέα’, ενώ άλλοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους το Μνημόνιο υιοθετήθηκε αμέσως από τους Σέρβους εθνικιστές: Επειδή δεν ήξεραν πως θα ξεμπλέξουν από την οικονομική κρίση, ούτε ποιοι και πόσο θα πληρώσουν για την υπερχρέωση της Γιουγκοσλαβίας στις δυτικές τράπεζες και το ΔΝΤ, κι επειδή ουσιαστικά ήθελαν τους υλικούς πόρους και ολόκληρη τη χώρα για τον εαυτό τους.
Το Μνημόνιο ήταν ένα κάλεσμα για πόλεμο.
Δείτε το ‘Memorandum of the Serbian Academy of Sciences and Arts’ εδώ και εδώ:
The Memorandum’s central theses are:
– Yugoslavia is a Croatian-Slovene hegemony, in order to reduce the Serbs to a smaller representative group, or ‘power-sharing’.
– Serbs are, in Yugoslavia, oppressed as a nation. This oppression is especially brutal in Serbian Autonomous Province of Kossovo-Metochia, and in Croatia, where their status is ‘the worst ever as far as recorded history goes’.
– Serbia is economically exploited, being subjected to the political-economical mechanisms that drain much of her wealth and redistribute it to Slovenia, Croatia and Kosovo-Metohija.
– Borders between Yugoslav republics are arbitrary, drawn by dominant Croatian and Slovene communists (motivated, supposedly, by anti-Serbian animus) and their Serbian political lapdogs.
Memorandum points
– Albanians are committing genocide against Serbs in Kosovo (pgs. 41, 56 of memorandum)
– Slovenia and Croatia are taking control of the Serbian economy. Yugoslavia is taking industry out of Serbia (pg. 42)
– There is need for constitutional changes of Yugoslavia because of its unfair mistreating and weakening of Serbia (pg. 46) and discrimination against Serbs (pg. 50)
– Serbia sacrificed 2,500,000 victims for Yugoslavia (in World War I and II) and now is victim of this state (pg. 52)
– Between 1690 and 1912, 500,000 Serbs escaped from Kosovo where Albanians are committing genocide (pg. 56)
– There is great discrimination of Serbs living in Kosovo and in Croatia (pg. 58)
– Serbs in Croatia are now in danger like never before (pg. 62)
– All writers of Serb nationality from Bosnia are Serbs and not Bosnian writers (pg. 65)
– Serbs’ question won’t be solved before creation of full national and cultural unity of Serb people without importance where they live (pgs. 70-3)
– During the last 50 years Serbs have been two time victims of destruction, assimilation, changing of religion, cultural genocide, ideological indoctrination and saying that they do not have any importance. (pgs. 70-3)
– If Yugoslavia collapses, Serbia must look to its own national interest (pg. 73)
Δεν το συνιστούμε, αλλά όποιος μπορέσει να διαβάσει αυτό το αποκρουστικό κείμενο, θα διαπιστώσει κάτι πολύ χαρακτηριστικό: Ενώ σε κάθε πρόταση υπάρχουν τουλάχιστον από τρεις φορές οι λέξεις ‘έθνος’, ‘εθνότητα’, ‘Σερβικό έθνος’, ‘Σερβία’ κ.λπ., η λέξη ‘σοσιαλισμός’ δεν υπάρχει ούτε μία φοράσε ολόκληρο το εξαιρετικά μακροσκελές κείμενο των 74 σελίδων, παρά μόνο για να επιτιμηθεί.
2.
Το RAM Plan, γνωστό και ως Operation RAM ή Brana Plan ή Rampart-91, που σχεδιάστηκε με κάθε λεπτομέρεια στο Βελιγράδι.
Ηταν ένα στρατιωτικό σχέδιο φτιαγμένο τη δεκαετία του 1980, από τους πολύπειρους κορυφαίους εξπέρ Σέρβους ανώτατους αξιωματικούς από το Γενικό Επιτελείο του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού (JNA), με σκοπό την ολοκληρωτική στρατιωτική επικράτηση σε όλες τις περιοχές έξω από τα σύνορα της Σερβίας-Μαυροβουνίου. Προέβλεπε οι Σέρβοι εκτός της Σερβίας να οπλιστούν και να οργανωθούν, ‘κληρονομώντας’ τον εξοπλισμό του γιουγκοσλαβικού ομοσπονδιακού στρατού, να δημιουργηθούν ένοπλες μιλίτσιες, να χρησιμοποιηθούν ειδικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας για ‘ειδικές επιχειρήσεις’ και ένα πλήρες -και όπως αποδείχτηκε, πολύ επιτυχημένο- εγχειρίδιο εθνικών εκκαθαρίσεων, χωριό με χωριό και οικισμό με οικισμό, εναντίον των μη σερβικών ομάδων πληθυσμού, ώστε να αναγκαστούν να αποχωρήσουν αφήνοντας εγγράφως την περιουσία τους στους Σέρβους των κοινοτήτων αυτών.
Ο Vladimir Srebrov (αλλού αναφέρεται και Ivan) -ένας Σερβοβόσνιος με ρωσική και εβραϊκή καταγωγή, γεννημένος στη Σερβία και κάτοικος Σαράγεβο, υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης της Φιλοσοφικής Σχολής του Σαράγεβο και πολιτικός-διανοούμενος και συνιδρυτής του SDS με τον Κάρατζιτς, αλλά πολύ γρήγορα αποστασιοποιημένος-, είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του στο περιοδικό ‘Βρέμε’ του Βελιγραδίου, 25/10/1995, πως μεταξύ των στελεχών του SDS, η εκλαϊκευμένη περιγραφή του σχεδίου RAM, σε σχέση με τη Βοσνία, ήταν εν ολίγοις να διαγραφεί η λέξη ‘Βοσνία’ και κάθε κύριο όνομα ή επίθετο που παραάγεται απ’ αυτήν, μια και καλή και διά παντός από όλους τους χάρτες και όλα τα λεξικά: Το σχέδιο, που εκπονήθηκε το 1980, προέβλεπε τη διαίρεση της Βοσνίας σε δύο σφαίρες επιρροής, κατά μήκος του ποταμού Vrbas, μία για τη Μεγάλη Σερβία και μία για την Κροατία. Η τύχη των Μουσουλμάνων θα ήταν να υποβληθούν σε μια ‘τελική λύση’: Περισσότερο από το 50% από αυτούς έπρεπε να εξοντωθούν, ένα μικρότερο μέρος να προσηλυτιστούν στον Χριστιανισμό, Ορθόδοξο ή Καθόλικό, ενώ ένα πολύ μικρό τμήμα -όσοι είχαν τα χρήματα, φυσικά- θα μπορούσαν να φύγουν για την Τουρκία, μέσω ένός ‘Τουρκικού διαδρόμου’.
«First, Bosnian Serb paramilitary forces, often with the assistance of the JNA, seize control of the area. In many cases, Serbian residents are told to leave the area before the violence begins. The homes of non-Serb residents are targeted for destruction and cultural and religious monuments, especially churches and mosques, are destroyed. Second, the area falls under the control of paramilitary forces who terrorize the non-Serb residents with random killings, rapes, and looting. Third, the seized area is administered by local Serb authorities, often in conjunction with paramilitary groups. During this phase, non-Serb residents are detained, beaten, and sometimes transferred to prison camps where further abuse, including mass killings, have occurred. Non-Serb residents are often fired from their jobs and their property is confiscated. Many have been forced to sign documents relinquishing their rights to their homes before being deported to other areas of the country».
Το είδαμε να συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Βοσνίας (σύμφωνα με τον ιστορικό Noel Malcolm «steps taken by Karadzic and his party, declaring Serb Autonomous Regions, the arming of the Serb population, minor local incidents, non-stop propaganda, the request for federal army ‘protection’»), όμως το pattern αυτό είναι αναγνωρίσιμο και από τις αντίστοιχες επιχειρήσεις σε περιοχές της Κροατίας, συνεπώς αποκλείεται να ήταν σύμπτωση. Ηταν οργανωμένο σχέδιο, με μεγάλη επιμέλεια και προσοχή.
Υπόψη, είναι ίσως το πρώτο στρατιωτικό σχέδιο που συμπεριλαμβάνει τους ΒΙΑΣΜΟΥΣ -γυναικών και αντρών, ή ακόμα και μεταξύ κρατουμένων, υποχρεωτικά ο ένας στον άλλο- σαν θεσμικό όπλο τρομοκρατίας και σαν εργαλείο στρατιωτικής επικράτησης και ψυχολογικού πολέμου, βιασμοί που συνέβαιναν ακόμη και την ύστατη στιγμή, πριν ανοίξουν οι πύλες της κόλασης στο Ποτοτσάρι.
3.
Η γραμμή ‘Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica’, μια νοητή γραμμή που δείχνει το δυτικό σύνορο των εδαφών του σερβικού έθνους, και ταυτόχρονα ένα σχέδιο που υιοθετήθηκε από πολλούς Σέρβους στρατηγούς και πολιτικούς και προωθήθηκε από εθνικιστές όπως ο Βόγιτσλαβ Σέσελι, γνωστός και ως ‘Ο χασάπης’.
Το νόημα της ύπαρξης της γραμμής αυτής είναι πως από τα σύνορα με Αλβανία, Ελλάδα και Βουλγαρία μέχρι τα σύνορα με την Ιταλία και την Αυστρία, όλοι οι κάτοικοι είναι εθνικά Σέρβοι και πως ορισμένοι απ’ αυτούς έτυχε να αλλάξουν θρησκεία και να γίνουν καθολικοί και μουσουλμάνοι. http://www.vseselj.com/index.php?a=107
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, που αποτελούσε αναβίωση σερβικών μεγαλοϊδεατικών σχεδίων της δεκαετίας του 1910 και του 1920, το 90% της πρώην Γιουγκοσλαβίας θα αποτελούσε τη Νέα Μεγάλη Σερβία, αφήνοντας στη Σλοβενία και σε μια μίνι Κροατία το υπόλοιπο 10% του εδάφους. Βασιζόταν κι αυτό στο κλασικό πανάρχαιο εθνικιστικό δόγμα, που λίγο-πολύ απαντάται σε όλους τους λαούς με διάφορες μορφές, πως όπου υπάρχει τάφος Σέρβου, τότε το έδαφος εκεί πρέπει να ανήκει δικαιωματικά στο σερβικό έθνος: https://en.wikipedia.org/wiki/Greater_Serbia#Virovitica-Karlovac-Karlobag_line
Παρότι, λοιπόν, όπως αποδείχτηκε η κλίκα Μιλόσεβιτς ηττήθηκε σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε, στη Σλοβενία, στην Κροατία, στη Βοσνία και στη συνέχεια, και πάλι το 1999, στο ‘λίκνο του σερβικού πολιτισμού’ Κοσσυφοπέδιο, και παρότι το όνειρο της ‘Μεγάλης Σερβίας’ κατέρρευσε αφήνοντας τη χώρα σε χαλάσματα και τους κατοίκους νεκρούς, τραυματίες, ξεριζωμένους, εξαθλιωμένους και πάμφτωχους, φαίνεται ότι κάποιοι ακόμα να βάλουν μυαλό. Ετσι συμβαίνει πάντα, ο φασισμός ηττάται στο τέλος, νομοτελειακά. Το θέμα είναι πόση ζημιά θα προλάβει να κάνει. Στη Σερβία, δυστυχώς, το τίμημα για τον απλό Σέρβο ήταν πολύ μεγάλο.
4.
Η συνεδρίαση της σερβοβοσνιακής Βουλής τον Μάιο του 1992 που καθόρισε τους ‘έξι στρατηγικούς στόχους του σερβικού έθνους’ (των Σέρβων της Βοσνίας):
Ό,τι ήταν η συνδιάσκεψη του Wannsee για την τύχη των Εβραίων ήταν αυτή η αντίστοιχη συνεδρίαση της σερβοβοσνιακής Βουλής για την τύχη των Βόσνιων. Οι έξι στρατηγικοί στόχοι έγιναν επίσημος νόμος της Republika Srpska, αφού τυπώθηκαν στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (RS Gazette) στις 12 Μαΐου του 1993.
«The Six Strategic Goals of the Serbian Nation
1. State delineation from the other two national communities.
2. The establishment of a corridor between Semberia and Krajina.
3. The establishment of a corridor in the valley of the Drina River, meaning the elimination of the Drina as a border between the two Serb states.
4. The Establishment of a border on the rivers of the Una and Neretva.
5. The Division of the city of Sarajevo into Serb and Muslim parts, and the establishment of a state authority in each part.
Αμέσως μετά την συνεδρίαση αυτή, δημιουργήθηκαν τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης -και εξόντωσης, όπως είχαμε δει και στη συλλογή φωτογραφιών, εδώ ‘Τέσσερα χρόνια πόλεμος, 50 φωτογράφοι, 248 φωτογραφίες – Βοσνία 1992-1995’. https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/04/09/bosnia-248-photos/
Το σχέδιο για τη δημιουργία της Μεγάλης Σερβίας και για την ενοποίηση όλων των εδαφών στα οποία κατοικούσαν Σέρβοι σε πλήρη εξέλιξη. Φωτογραφία-ντοκουμέντο, τραβηγμένη στην εκκαθαρισμένη εθνικά Bijeljina το 1995. Από αριστερά, Stojan Zupljanin (διοικητής σερβοβοσνιακών αστυνομικών δυνάμεων στην Κράινα και στη Μπάνια Λούκα της Republika Srpska και σύμβουλος του Κάρατζιτς, είχαν δημοσιευτεί φωτογραφίες του, ενώ ήταν καταζητούμενος, να κρύβεται στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου στο Αγιο Ορος, καταδικασμένος σήμερα σε 22 χρόνια), Jovica Stanisic (ο ένας από τους δύο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Σερβίας), Momcilo Krajisnik (πρόεδρος της Βουλής των Σέρβων της Βοσνίας), Franko Simatovic (ο άλλος αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών της Σερβίας), Radovan Karadzic, Milan Martic (Πρόεδρος της ‘Σερβικής Δημοκρατίας της Κράινα’) και ο Dragan Kijac (επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς).
Στη δίκη του Miroslav Deronjic αποδείχτηκε το εξής γεγονός: Το 1992, έπειτα από κάθε μεγάλη σειρά επιθέσεων σε μουσουλμανικά ή μικτά χωριά, ο υπεύθυνος Σέρβος του τοπικού Συμβουλίου Κρίσης πήγαινε στο Πάλε για να δώσει αναφορά για τις σερβικές επιθέσεις. Εκεί, παρουσία του Κάρατζιτς και άλλων μεγαλοστελεχών και προέδρων κοινοτήτων, συχνά και του Μλάντιτς, συζητούσαν την κατάσταση και προετοίμαζαν τις επόμενες εθνοκαθάρσεις. Πίσω τους υπήρχε ένα χάρτης με χρωματισμένους τους δήμους ανάλογα με την εθνολογική τους σύσταση. Ενας-ένας οι δήμοι βάφονταν μπλε, στα σερβικά χρώματα. «Τώρα μπορούμε να βάψουμε το Bratunac μπλε» ήταν τα ακριβή λόγια του υπουργού της RS Velibor Ostojic όταν ο Deronjic περιέγραψε, στο γνωστό pattern των εθνικών εκκαθαρίσεων, πως εξόντωσε όλους τους άντρες και πως εκδίωξε όλα τα γυναικόπαιδα από μία ακόμη περιοχή, την δική του, το Bratunac.
Εκεί, δηλαδή, που μισό αιώνα μετά το Αουσβιτς όλοι πίστευαν πως δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ εκείνη η εγκληματική παράνοια, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό έδαφος, ο κόσμος έγινε ξανά μάρτυρας και της ύπαρξης 677 στρατοπέδων εξόντωσης με αδιανόητα βασανιστήρια, αλλά και μιας παραλλαγής του ‘κίτρινου αστεριού’ (που, παρεμπιπτόντως, πριν τον Χίτλερ το είχε σκεφτεί ένας Ελληνας βασιλόφρων για τους πρόσφυγες του 1922):
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρόσεξαν ότι σε δήμους της βόρειας Βοσνίας, οι μη Σέρβοι ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν λευκή κορδέλα στο μπράτσο και να τοποθετούν λευκή σημαία στα παράθυρα των σπιτιών.
Σήμερα, στις 30 Μαΐου κάθε χρόνο, η διεθνής ‘Worldwide Stop the genocide denial’ White Armband Day υπενθυμίζει το γεγονός.
Κάθε μία από τις μεγάλες υποθέσεις (πολιορκία του Σαράγεβο, του Μπίχατς και του Γκόραζντε, πολιορκία και σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, στρατόπεδα εξόντωσης, τρομοκρατία και εθνοκάθαρση χωριό με χωριό και δήμο με δήμο) και κάθε έγκλημα εντός των υποθέσεων αυτών συνδέονται άμεσα με κάποιον από τους έξι στρατηγικούς στόχους, όπως είχε επιχειρηματολογήσει ενώπιον του ανώτερου Διεθνούς Δικαστηρίου International Court of Justice (ICJ) η ομάδα νομικών που παρουσίαζε τις θέσεις της Βοσνίας στην υπόθεση ‘Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον Σερβίας-Μαυροβουνίου’ για την τεκμηρίωση του εγκλήματος της γενοκτονίας, στην οποία μετείχε και η Ελληνίδα ομογενής από την Αυστραλία Μάγδα Καραγιαννάκη (Magda Karagiannakis), η οποία είχε υπηρετήσει και στο γραφείο του Εισαγγελέα στην υπόθεση του Radislav Krstic.
Ο Αμερικανός ιστορικός Robert Donia είχε αποδείξει το 2010 στη δίκη του Κάρατζιτς ότι οι έξι στρατηγικοί στόχοι μπορεί να επισημοποιήθηκαν τον Μάιο του 1992 στη συνεδρίαση της σερβοβοσνιακής Βουλής, όλοι τους όμως υπήρχαν και διακινούνταν τουλάχιστον δύο χρόνια πριν σε λόγους του Κάρατζιτς και άλλων Σερβοβόσνιων αξιωματούχων.
Αλλωστε, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς ότι από μόνος του ο πρώτος στρατηγικός στόχος (‘εθνικός διαχωρισμός από τις άλλες κοινότητες’), ο οποίος είχε αποδοθεί από τον Κάρατζιτς με τις λέξεις «the expulsion from their homes by force of our enemies: Croats and Muslims, so that we are no longer in the same state», ή με λίγα λόγια ο πυρήνας της γενοκτόνου πολιτικής, φτάνει και περισσεύει για την ηθική, πολιτική και νομική καταδίκη των εγκλημάτων που έγιναν στο όνομά του.
5.
Το έγγραφο με τον τίτλο ‘Οδηγίες για την οργάνωση των δραστηριοτήτων των οργάνων του σερβικού λαού της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης σε εξαιρετικές περιστάσεις’ (‘Instructions for the organization of the activities of the organs of the Serbian people in Bosnia and Herzegovina in Extraordinary Circumstances’). Το έγγραφο αυτό συντάχθηκε στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 1991, σε μια μυστική συνάντηση των ανώτατων στελεχών του SDS στο Σαράγεβο, και έχει μείνει γνωστό με τον δεύτερο τίτλο του ‘Variants A and B’. Περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια όλες τις ενέργειες οι οποίες έπρεπε να γίνουν από τα στελέχη που ορίστηκαν επικεφαλής στα πραξικοπηματικά σερβικά συμβούλια σε κάθε δήμο, δηλαδή στα Crisis Staffs (‘krizni stab’) που είδαμε προηγουμένως. Ο τελικός στόχος ήταν να πέσουν όλοι οι δήμοι σε σερβικά χέρια, και για να γίνει αυτό έπρεπε προηγουμένως όλοι οι θεσμοί εξουσίας σε τοπικό επίπεδο να περάσουν στην εξουσία του SDS, ανεξάρτητα αν ο δήμος ήταν πλειοψηφικός σε πληθυσμό Σέρβων (Variant A) ή μειοψηφικός (Variant B). Με λεπτομερείς οδηγίες για το πως θα σχηματιστούν Crisis Staffs και πως ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, η τροφοδοσία, η οικονομία, η περίθαλψη και κάθε άλλος κρίσιμος κρατικός θεσμός θα ελέγχονταν αποκλειστικά από Σέρβους, με τον ταυτόχρονο διωγμό Κροατών, Μουσουλμάνων αλλά και αντιφρονούντων Σέρβων ή όσων δήλωναν Γιουγκοσλάβοι. Φυσικά, όλη αυτή η προπαρασκευή για την επιτυχή ολοκλήρωση των σχεδίων εθνικής εκκαθάρισης θα γινόταν με τη βία και με τα όπλα, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, μόλις λίγες μετά, τον Ιανουάριο του 1992.
Το έγγραφο αυτό παρουσιάστηκε στη δίκη του Προέδρου της Σερβοβοσνιακής Βουλής Μομτσίλο Κράιζνικ και καταλαμβάνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο με πολλές σελίδες στην καταδικαστική ετυμηγορία εναντίον του. Ενα εγχειρίδιο εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων του κοινού ποινικού δικαίου μαζί.
Φαίνεται, δηλαδή, πολύ καθαρά πως ήδη από το 1991 οι Σέρβοι ηγέτες ετοιμάζονταν. Στο ΔΠΔΧΓ, ανάμεσα στις αποδείξεις που κατέθεσε η κατηγορούσα αρχή, υπήρχαν και υποκλαπείσες συνομιλίες μεταξύ Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς, μία μέρα πριν την ανακήρυξη-απόσχιση της Republika Srpska, σχετικά με το ‘μέλλον’ που επιφύλασσαν σε Κροάτες και Βόσνιους:
«Γάμησέ τους, εκπτώσεις δεν κάνουμε. Αν θέλουν πόλεμο, θα τον έχουν. Είμαστε έτοιμοι, όποιος τα βάλει μαζί μας, θα χάσει, ας έρθουν»
Κάρατζιτς προς Μιλόσεβιτς:
«Αυτό θέλω ν’ ακούω […] Θα εδραιώσουμε πλήρως την εξουσία πάνω στα εδάφη μας στη Βοσνία, και ο Ιζετμπέγκοβιτς δεν θα μπορεί πλέον να ασκήσει εξουσία. Δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει το 65% του εδάφους της Β-Ε. Εμάς ο στόχος μας είναι […] Οχι, δεν είμαι καθόλου νευρικός. Αυτά είναι τα σκόπιμα βήματά μας, και θα πρέπει να εδραιώσουμε την εξουσία και τον έλεγχο των εδαφών, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση ο Ιζετμπέγκοβιτς να αποκτήσει ένα κυρίαρχο κράτος στη Βοσνία».
Το ίδιο προκύπτει και από τη συνομιλία μεταξύ Κάρατζιτς και Κράιζνικ λίγες μέρες μετά την σύνταξη του μυστικού εγγράφου ‘Variants A and B’, με τον πρόεδρο του SDS να λέει στον αντιπρόεδρό του:
«Τώρα θα αμολήσουμε ελεύθερες τις τίγρεις μας για να τελειώσουν τη δουλειά» («Mi cemo pustiti ove nase tigrove pa nek rade svoj posao»)
6.
Το τελεσίγραφο της γενοκτονίας προς τους Βόσνιους κατοίκους της Σρεμπρένιτσα τον Απρίλιο του 1992 ‘Είτε θα φύγετε ήσυχα, είτε θα πεθάνετε όλοι. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή’, ανακοίνωσε ο Σέρβος πολιτικός διοικητής της Σρεμπρένιτσα Miroslav Deronjic («Μίροσλαβ, όλοι πρέπει να πεθάνουν. Σκότωσε τους όλους, κάθε έναν που πέφτει στα χέρια σου, όποιον βρεις εκεί, πρέπει να πεθάνει»)
The Ultimatum of Genocide (17 April 1992)
On 22 March 1992, Serbs formed the so called ‘Serb municipality of Skelani’, without any consultation with the majority Bosniak population of the municipality of Srebrenica or of the Skelani area. Skelani, located in the municipality of Srebrenica, was one of the largest Bosniak villages in eastern Bosnia.22 In the first half of April 1992, ‘volunteers’ from Serbia crossed the Drina River and took control of this village in a preparatory operation aimed at ‘disarming’ the civilian population and establishing a Serb foothold in the predominantly Bosniak municipalities of Bratunac and Srebrenica.
Then, on 17 April 1992, a meeting was held in the Hotel Fontana in Bratunac between the Bosniak and Serb representatives of the Srebrenica and Bratunac municipalities. It was at this meeting that the Serb authorities issued the public ultimatum which effectively threatened the Bosniak population of Srebrenica and Bratunac, some 49,000 people, with genocide. In the words of Miroslav Deronjic, Bosniaks had two options: «To leave Srebrenica quietly or to be killed. There is no third option». He warned that «Bratunac, Skelani, Milici, Rogatica and Visegrad are already in Serb hands». Bosniaks were «to surrender weapons and legal authority to Bosnian Serbs. Otherwise they were to suffer from destruction at the hands of thousands of Serb soldiers who were amassed across the Drina River in Serbia.»
Πράγματι, δεν άργησαν καθόλου, κι έτσι σύντομα οι Σέρβοι έβαλαν σε λειτουργία το σχέδιό τους να οδηγήσουν σε λιμοκτονία τους κατοίκους και τους πρόσφυγες που είχαν συρρεύσει στην πόλη από τα διπλανά ‘εκκαθαρισμένα’ χωριά. Εφάρμοσαν στενό αποκλεισμό στον θύλακα, και απαγόρευσαν την είσοδο των κομβόι με την ανθρωπιστική βοήθεια. Ούτε τρόφιμα περνούσαν στην πολιορκημένη πόλη, ούτε φάρμακα, ούτε καν ρούχα ή παπούτσια, σε μια περιοχή που ο χειμώνας είναι ιδιαιτέρως βαρύς. Ενα συγκεκριμένο περιστατικό προκάλεσε σοκ όταν μαθεύτηκε: Οι Σέρβοι κατάσχεσαν φορτίο με μαγειρικό αλάτι που προοριζόταν για τους αποκλεισμένους και το αντικατέστησαν με κάποιο βιομηχανικό δηλητήριο με σκοπό να δηλητηριάσουν τους κατοίκους. Τρία ρεπορτάζ του 1993 από το ABC δείχνουν σκηνές κόλασης, πείνα και εξαθλίωση λόγω της πολιορκίας. Από τον Tony Birtley, ‘Starvation in Pre-Genocide Srebrenica‘, ‘Desperation and Resistance in Pre-Genocide Srebrenica‘, και ‘Scenes from Hell in Pre-Genocide Srebrenica‘, με ένα τραυματισμένο μωράκι να πεθαίνει στα χέρια ενός Καναδού Κυανόκρανου, ο γιατρός να το εξετάζει με τα ακουστικά και να του κλείνει τα μάτια, και μετά να το παραδίδουν στα χέρια του πατέρα για να το θρηνήσει καθισμένος στο πεζοδρόμιο -αφού ήταν πρόσφυγας.
7.
Η ‘ντιρεκτίβα 7’ του Κάρατζιτς, που ήταν το προϊόν της συγκεκριμενοποίησης των έξι στρατηγικών στόχων του κόμματος του Κάρατζιτς, όπως είχαν υιοθετηθεί από την σερβοβοσνιακή Βουλή τον Μάιο του 1992:
Η ‘ντιρεκτίβα 7’ διέταζε τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις «να δημιουργήσουν ανυπόφορη κατάσταση ολοκληρωτικής έλλειψης ασφάλειας στους θύλακες, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για ζωή ή επιβίωση στους Μουσουλμάνους κατοίκους της Σρεμπρένιτσα και της Ζέπα». https://iwpr.net/global-voices/bosnian-serb-officer-unaware-make-life-unbearable-order
Η πρώτη σελίδα από την ‘ντιρεκτίβα 7’, τη διαταγή του του Ράντοβαν Κάρατζιτς για ολοκληρωτικό αφανισμό των βοσνιακών κοινοτήτων.
Ο Κάρατζιτς είχε παραδεχτεί σε συνέντευξη στην σερβική εφημερίδα ‘Oslobodenje‘ τον Ιανουάριο του 1995 πως «είχαμε σχέδιο, λίστα δράσεων και κινήσεων και περιμέναμε τους μουσουλμάνους να κάνουν το πρώτο λάθος», και αυτές οι κινήσεις και τα μέτρα εναντίον των κατοίκων της Βοσνίας ήταν θέματα που συζητιόταν ανοιχτά εντός της Βουλής των Σερβοβόσνιων στο Πάλε την περίοδο 1992-1995. http://www.sense-agency.com//tribunal_%28mksj%29.25.html?news_id=16915
Από την έκθεση με τίτλο ‘Srebrenica military narrative Operation Krivaja 95 [Revised], ICTY, 01/11/2002′, σσ 15-16 του Richard Butler, ο οποίος εργαζόταν σαν εμπειρογνώμων αναλυτής στρατιωτικών πληροφοριών για το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ τα έτη 1997-2003. Η έκθεση εξιστορεί λεπτομερώς και με εξαιρετική σαφήνεια την στρατιωτική πλευρά των γεγονότων. Αν δεν ήταν ένα εξαντλητικό χρονολόγιο ανατριχιαστικών εγκλημάτων πολέμου, η έκθεση αυτή θα μπορούσε να διαβαστεί και σαν ‘στρατιωτικό ανάγνωσμα’ με άπειρες επιχειρησιακές λεπτομέρειες. Ποιες μονάδες βρίσκονται σε ποια ακριβώς σημεία συγκέντρωσης και εκτέλεσης αιχμαλώτων, ποιοι αξιωματικοί βρίσκονταν σε ποιες τοποθεσίες, με ποιους μίλησαν και τι διαταγές έδωσαν, ποια φορτηγά και λεωφορεία μετέφεραν πόσους κρατούμενους και ποιοι τους παρέλαβαν κατόπιν, ποια δρομολόγια έκαναν εκσκαφείς και μπουλντόζες για να θάψουν τα πτώματα, πόσα λίτρα βενζίνη χρησιμοποιήθηκαν και από ποια οχήματα, πόσα γεύματα παρέδωσαν οι υπηρεσίες εφοδιασμού στους στρατιώτες και αστυνομικούς στα πεδία επιχειρήσεων, ενώ βέβαια για τους κρατούμενους και αιχμαλώτους δεν είχε προβλεφθεί ούτε νερό, ούτε τροφή, ούτε φάρμακα, αφού προορίζονταν εξαρχής για εκτέλεση -όλα με εξαιρετική ακρίβεια. Δεν παραλείπει, βέβαια, και το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο, όπως βλέπουμε και στο απόσπασμα, η απόφαση για την εξολόθευση των θυλάκων είχε παρθεί ήδη από τον Ιανουάριο του 1995, και η ‘ντιρεκτίβα 7′ της 8ης Μαρτίου 1995 εκδόθηκε απ’ τον Κάρατζιτς για να μην υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν στην σερβοβοσνιακή πλευρά ποιο θα ήταν το καθήκον του τις επόμενες ημέρες.
8.
Η μυστική ‘Ντιρεκτίβα 7.1’ του Μλάντιτς προς το Σώμα Στρατού Ντρίνα, με ημερομηνία 30 Μαρτίου 1995, η οποία ήταν η συμπληρωματική διαταγή για την ‘Ντιρεκτίβα 7’ του Κάρατζιτς. Με αυτήν την διαταγή, γινόταν γνωστό ότι θα ξεκινούσαν «ενεργές πολεμικές επιχειρήσεις […] στην περιοχή των θυλάκων» για την επίτευξη των στόχων της ‘Ντιρεκτίβας 7’, δηλαδή για την εξόντωση και τον εξανδραποδισμό των μη σερβικών πληθυσμών των θυλάκων.
Ημερομηνία: 9 Ιουλίου 1995· Θέμα: Διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων γύρω από τη Σρεμπρένιτσα (Conduct of Combat Operations around Srebrenica)· Συγγραφέας: Ο υποδιοικητής του VRS υποστράτηγος Zdravko Tolimir (Assistant Commander Major General Zdravko Tolimir, Army of the Republika Srpska)· Παραλήπτες: Ο Πρόεδρος Radovan Karadzic και οι στρατηγοί Milan Gvero και Radislav Krstic. Ενα εξαιρετικά παράξενο έγγραφο του Σερβοβοσνιακού Στρατού το οποίο κατατέθηκε στις δίκες από τους εισαγγελείς του ICTY, σχετικά με την απόφαση του VRS στις 9 Ιουλίου για την κατάληψη της πόλης. Ο αναπληρωτής του στρατηγού Μλάντιτς, ο υποστράτηγος Zdravko Tolimir, αναφέρει ότι «ο Πρόεδρος της Republika Srpska Ράντοβαν Κάρατζιτς έχει ενημερωθεί και είναι ικανοποιημένος με τις «επιτυχημένες πολεμικές επιχειρήσεις γύρω από τη Σρεμπρένιτσα. Ο Πρόεδρος συμφωνεί για την συνέχιση των επιχειρήσεων για την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα, τον αφοπλισμό των μουσουλμανικών συμμοριών τρομοκρατών και την πλήρη αποστρατικοποίηση του θύλακα της Σρεμπρένιτσα». Η αντίθεση μεταξύ του ύφους όταν μιλάει για «μουσουλμανικές τρομοκρατικές συμμορίες» με τη γλώσσα και τις φράσεις για «την προστασία του άμαχου πληθυσμού και των αιχμαλώτων» υποδηλώνει ότι οι τελευταίες φράσεις ανήκουν στην κατηγορία ‘φύλαγε τα ρούχα σου’ ή ‘κάλυψη-παραλλαγή’.
Η τελευταία απόδειξη της ενοχής των Σέρβων, απόδειξη που από μόνη της φτάνει για να δουν την αλήθεια και να πειστούν όλοι οι έντιμοι άνθρωποι, ήταν το αδιανόητο γεγονός της επαναταφής των πτωμάτων. Μια οργανωμένη πολυάνθρωπη και κεντρικά σχεδιασμένη υπερεπιχείρηση τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1995, ένα πραγματικό άγος για το ανθρώπινο είδος, και μάλιστα σε ευρωπαϊκό και χριστιανικό έδαφος, μια προσβολή στην ανθρώπινη υπόσταση και στις έννοιες της αξιοπρέπειας, της τιμής και του σεβασμού προς τους νεκρούς.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα υποψιασμένος για να κατανοήσει τα κίνητρα των Σέρβων. Για ποιο λόγο να μπουν σε μια τέτοια γιγάντια διαδικασία, να ξεθάψουν με μπουλντόζες νύχτα τα πτώματα και να τα μεταφέρουν μέχρι και στο Βελιγράδι για να τα ξαναθάψουν, πάλι νύχτα, για να μην τους βλέπουν οι δορυφόροι;
Για ποιο λόγο να μπουν σε αυτόν τον τεράστιο κόπο, αν ήταν καθαροί και δεν είχαν τίποτα να κρύψουν, ή έστω αν υπήρχε η παραμικρή βάση στα μυθεύματα που διακινούν 20 χρόνια τώρα, όπως λ.χ. ότι οι νεκροί της Σρεμπρένιτσα ήταν στρατιώτες του εχθρού που έπεσαν στη μάχη και τους έθαψαν για λόγους υγιεινής όπως είχε δηλώσει ο Μλάντιτς σε εκείνη την συνέντευξή του στο CNN ή αν ήταν τζιχαντιστές που έκοβαν κεφάλια ή αν οι εκτελέσεις ήταν πράξεις αντεκδίκησης και αντίποινα μόνο σε ένοπλους και σε κανέναν άμαχο κ.ο.κ. Από μόνο του το γεγονός της επαναταφής μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως όλες οι προηγούμενες και αντιφατικές μεταξύ τους δικαιολογίες ήταν απλά ψέματα για να περισώσουν κάτι από την ‘τιμή’ τους.
Ο Μλάντιτς, την ίδια ώρα που έβαζε την υπογραφή του στη διαταγή για να προχωρήσουν στην υπερεπίχειρηση της επαναταφής, την ίδια ώρα δήλωνε σε ξένους δημοσιογράφους που τον ρώτησαν για τους μαζικούς τάφους ότι, λέει, έθαψαν μόνο νεκρούς από μάχες, για λόγους υγιεινής:
«Only those who died in battle were buried. For hygienic reasons their bodies had to be collected and buried in appropriate places until the warring parties agreed to exchange the remains of the dead with each other»
– Ράτκο Μλάντιτς συνέντευξη σε δυτικό ΜΜΕ για Σρεμπρένιτσα, Αύγουστος 1995 http://www.rt.com/news/mladic-interview-srebrenica-massacre-155/
Αν δεν φοβόνταν την αλήθεια, ας άφηναν τους τάφους απείραχτους και ας έλεγαν στη διεθνή κοινότητα λ.χ. «φέρτε τους δικούς σας εξπέρ ανθρωπολόγους και forensics ερευνητές, να φέρουμε κι εμείς τους δικούς μας, να εξετάσουμε όλοι μαζί τους νεκρούς, για να δείτε ότι δεν κάναμε κάτι κακό ή απάνθρωπο και δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε».
Δεν έκαναν αυτό, όμως. Και ο λόγος είναι, ασφαλώς, ότι δεν το έκαναν διότι γνώριζαν την ενοχή τους. Αντ’ αυτού, οι ‘ηρωικοί’ και ‘έντιμοι’ (με ‘τιμή’) Σέρβοι συμπεριφέρθηκαν σαν κλεφτοκοτάδες της χαμηλοτέρας υποστάθμης, σαν αποβράσματα του υποκόσμου, «στα κρυφά και στα μουλωχτά, γρήγορα να κρύψουμε κάτω απ’ το χαλί τις πομπές μας μήπως και την πηδήξουμε και δεν μας καταλάβουν». Δεν χρειάζεται καν άλλη απόδειξη, είναι κάτι αδιανόητα ντροπιαστικό, ακόμη κι αν δεν λάβουμε υπόψη μας ότι «η συγκάλυψη και η άρνηση της γενοκτονίας είναι το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας», σύμφωνα με την εργασία του Gregory H. Stanton ‘The Eight Stages of Genocide and Preventing Genocide’ του 1996, στο οποίο περιγράφονται επακριβώς όλες οι κινήσεις των Σέρβων μετά τη σφαγή:
«8. DENIAL is the eighth stage that always follows a genocide. It is among the surest indicators of further genocidal massacres. The perpetrators of genocide dig up the mass graves, burn the bodies, try to cover up the evidence and intimidate the witnesses. They deny that they committed any crimes, and often blame what happened on the victims. They block investigations of the crimes, and continue to govern until driven from power by force, when they flee into exile. There they remain with impunity, like Pol Pot or Idi Amin, unless they are captured and a tribunal is established to try them. The response to denial is punishment by an international tribunal or national courts. There the evidence can be heard, and the perpetrators punished. Tribunals like the Yugoslav or Rwanda Tribunals, or an international tribunal to try the Khmer Rouge in Cambodia, or an International Criminal Court may not deter the worst genocidal killers. But with the political will to arrest and prosecute them, some may be brought to justice».
– Πηγή: Gregory H. Stanton, The Eight Stages of Genocide and Preventing Genocide, 1998
Εδώ σαν αρχείο PowerPoint από το ‘Genocide Watch’, όπως παρουσιάστηκε στο State Department το 1996, «Originally presented as a briefing paper at the US State Department in 1996»): http://www.genocidewatch.org/aboutgenocide/8stagesofgenocide.html
«We are the first generation in human civilization in which bodies are buried and then dug up and scattered. As far as I know, no one else did this».
– Amor Masovic, πρόεδρος του παραρτήματος Βοσνίας-Ερζεγοβίνης του Ινστιτούτου Ταυτοποίησης Αγνοουμένων (Bosnian Missing Persons Institute, ICMP).
Στο σημείο αυτό, θα ήταν καλό να σημειώσουμε το εξής: Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Αγνοουμένων της Βοσνίας έχει δίκιο όταν μιλάει για ‘πρώτη γενιά’, αν και γεωγραφικά το φαινόμενο της επαναταφής δεν συνέβη μόνο στη Βοσνία: Εχει επαναληφθεί στην Κύπρο. Οταν συζητιόταν οι προτάσεις Ντεκουεγιάρ, η τουρκική πλευρά οργάνωσε μεγάλη επιχείρηση εκκένωσης μαζικών τάφων στα Βαρώσια, στο Τρίκωμο, στην Αφάνεια και σε άλλες περιοχές, με τη βοήθεια αστυνομικών, πυροσβεστών και άλλων Τουρκοκύπριων και Τούρκων κρατικών υπαλλήλων. Οι ίδιοι Τ/Κ ερευνητές που έφεραν στο φως την ιστορία αυτή ανέφεραν ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις το ίδιο είχε συμβεί και στην ελληνική πλευρά -βλέπετε υπάρχουν και Τ/Κ αγνοούμενοι, γύρω στους 600, εκτός από τους Ελληνες και τους Ελληνοκύπριους. Η ελληνική επιχείρηση έγινε από δυο πολύ μικρές ομάδες Ε/Κ, και -σε αντίθεση με την τουρκική επιχείρηση- χωρίς τη γνώση της κυβέρνησης.
Οπως κι αν δει κανείς αυτά τα πολύ ευαίσθητα ζητήματα, τουλάχιστον το θέμα του να μην μπορεί μια οικογένεια να θρηνήσει και να θάψει αξιοπρεπώς τα θύματά της θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να μας ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα εμάς τους Ελληνες. Εχουμε, όπως είπαμε, το προηγούμενο των επί 40 χρόνια αγνοούμενων της Κύπρου, και μάλλον κανείς δεν έμαθε στην Ελλάδα το γεγονός πως πριν λίγο καιρό (Νοέμβριος 2015) η Τουρκία έδωσε άδεια να γίνουν έρευνες σε 30 τοποθεσίες στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού, για τις οποίες υπάρχουν υποψίες πως αποτελούν μαζικούς τάφους από το 1974 (δείτε την είδηση και το βίντεο εδώ).
Πολλές ακόμα αποδείξεις υπάρχουν στην κύρια έρευνά μας, και ειδικά στο Β’ Μέρος, ενώ πολλές άλλες δηλώσεις Σέρβων και Σερβοβόσνιων ηγετών έχουν καταγραφεί από την Florence Hartmann στα βιβλία της, ορισμένες βρίσκονται και στην εισήγησή της σε ένα συνέδριο της International Association of Genocide Scholars, εδώ: http://www.helsinki.org.rs/hcharter_t16a02.html
‘Μια σαφής πρόθεση γενοκτονίας εκ μέρους του Σερβοβόσνιου ηγέτη εκφράστηκε σε ολόκληρη τη διάρκεια του πολέμου –και όχι μόνο σε σχέση με Σρεμπρένιτσα:
Κατά την 33η σύνοδο της σερβοβοσνιακής Βουλής, που πραγματοποιήθηκε στις 20 και 21 Ιουλίου 1993, ο Κάρατζιτς δηλώνει επίσημα:
«Αν μπούμε στη Σρεμπρένιτσα, το αίμα θα φτάνει μέχρι τα γόνατα».
Το 1994, ο Κάρατζιτς δηλώνει:
«Εάν η διεθνής κοινότητα θέλει να μας αντιμετωπίζει σαν θηρία, τότε θα συμπεριφερθούμε σαν θηρία».
Επαναλαμβάνει την απειλή σε συνάντηση με τον Βρετανό στρατηγό Rupert Smith στις 30 Απριλίου 1995:
«Αφού η διεθνής κοινότητα συμπεριφέρεται στους Σερβοβόσνιους σαν να πρόκειται για θηρία στο κλουβί, έτσι ακριβώς, με την ίδια αγριότητα των θηρίων, θα συμπεριφερθούμε κι εμείς»).
«Μίροσλαβ, όλοι πρέπει να πεθάνουν. Σκότωσε τους όλους, κάθε έναν που πέφτει στα χέρια σου, όποιον βρεις εκεί, πρέπει να πεθάνει» («Miroslav, they must all be killed. All and every one you find there, all those that fall into your hands»).
Τέλος η συνομιλία Deronjic και Κάρατζιτς (μέσω της γραμματέως της) στις 13 Ιουλίου 1995, την ώρα των σφαγών:
«- Πόσα πακέτα έχεις, δύο χιλιάδες;
– Τακτοποίησα δύο χιλιάδες τώρα και θα έχω κι άλλα μέχρι να νυχτώσει.
– Ολα τα πακέτα να παραδοθούν μέχρι τις 12 η ώρα αύριο. Στις αποθήκες. Οχι σ’ εκείνες τις αποθήκες, σε άλλες, αλλού»
D: I’m waiting for a call to President Karadzic. Is he there?
B: Yes.
S: Hello! Just a minute, the duty officer will answer now, Mr. President.
B: Hello! I have Deronjic on line.
S: Deronjic, speak up.
D: Hello! Yes. I can hear you.
S: Deronjic, the President is asking how many thousands?
D: About two for the time being.
S: Two, Mr. President. [Karadzic heard in the background]
D: But there’ll be more during the night.
S: […]
D: Can you hear me, President?
S: The President can’t hear you, Deronjic, this is the intermediary.
D: I have about two thousand here now by […]
S: Deronjic, the President says: «All the goods must be placed inside the warehouses before twelve tomorrow».
D: Right.
S: Deronjic, not in the warehouses over there, but somewhere else.
D: Understood.
S: Goodbye.
Το επιστέγασμα όλων αυτών: Η θεατρική θρησκευτική παράσταση του sociopath σωβινιστή ηγέτη Ράντοβαν Κάρατζιτς, την ώρα που το σχέδιο των μαζικών εκτελέσεων ήταν σε πλήρη εξέλιξη: Πήγε μαζί με τη σύζυγό του στην εκκλησία, άναψε κερί, παρακολούθησε τη λειτουργία για τη μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan (που είναι, όπως έχουμε πει, ταυτόχρονα πολλές γιορτές μαζί: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, αλλά και επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο), και βγαίνοντας έκανε δηλώσεις στις κάμερες (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 04.35′), πως δήθεν:
«Ο στρατός μας είναι ένας πολύ, πάρα πολύ υπεύθυνος στρατός. Οι άνθρωποι, οι άμαχοι πολίτες καθώς και το προσωπικό των Ηνωμένων Εθνών, όλοι τους είναι απολύτως ασφαλείς. Ολοι είναι απολύτως ελεύθεροι, είτε θέλουν να φύγουν, είτε θέλουν να μείνουν στη Σρεμπρένιτσα»
Ναι, το είδαμε.
Δεκάδες άλλες αποδείξεις στις μελέτες που αποδεικνύουν τον σχεδιασμό των εθνικών εκκαθαρίσεων ήδη από πολλά χρόνια πριν, όπως λ.χ. σε εκείνη του Daniel Toljaga με τίτλο ‘Prelude to the Srebrenica Genocide, Mass murder and ethnic cleansing of Bosniaks in the Srebrenica region during the first three months of the Bosnian War, April-June 1992’, 18/11/2010, η οποία αποδεικνύει ότι η Σρεμπρένιτσα ήταν η κορύφωση του δράματος και η κορυφή του παγόβουνου, και όχι το ίδιο το δράμα: http://www.bosnia.org.uk/news/news_body.cfm?newsid=2771
«Important research document shows the systematic ethnic cleansing of non-Serbs in eastern Bosnia in the first stages of Belgrade’s assault on B-H, and makes crystal clear how the 1995 Srebrenica massacre was the culmination of a genocidal project initiated in 1992 […] It was these massacres that should have alerted the international community to the prospect of genocide when the United Nations-protected enclave eventually fell to Bosnian Serb forces commanded by General Ratko Mladic in July 1995».
Διαβάστε τις νέες μεγάλες έρευνες του XYZ Contagion με θέμα ‘Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα‘:
– ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-more-evidence/
Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/10/yugo-10/
Οι ιδεολόγοι της αθλιότητας και η αθλιότητα της ιδεολογίας τους: Μια σημείωση για τους αρνητές, υπερασπιστές και απολογητές των εγκληματιών πολέμου, δεξιούς κι αριστερούς + Προτεινόμενη βιβλιογραφία https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/11/yugo-11/
Δείτε επίσης: Φάκελος Σρεμπρένιτσα
Είπαμε ότι θα στείλουμε στον εισαγγελέα τους Ελληνες εθελοντές φασίστες που πήγαν το 1995 στη Βοσνία να βοηθήσουν τους Σέρβους στις σφαγές αθώων και αμάχων και στις εθνικές εκκαθαρίσεις όπως στην Σρεμπρένιτσα -και το κάναμε. Τους στείλαμε στον εισαγγελέα.
Και μάλλον κάναμε καλά, αφού οι αμετανόητοι εξακολουθούν να εξυμνούν ανατριχιαστικά την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα και τα εγκλήματα πολέμου, λ.χ.
# Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»)’: Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;; https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/
Και ο τελικός στόχος, που ομολογουμένως κανείς δεν περίμενε να συμβεί εύκολα, ήταν να γραφτεί απ’ τη δουλειά μας αναφορά στον εισαγγελέα. Τελικά δεν χρειάστηκε· οι στόχοι όλοι, όμως, επετεύχθησαν, και μία βδομάδα μάλιστα μετά την δημοσίευση της έρευνας, στις 22 Ιουνίου 2015, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών κινήθηκε και διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
Εισαγωγή & Ντοκουμέντο #01: Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/01/srebrenica-more-evid-01/
Ντοκουμέντο #02: Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με την ΕΕΦ και τον Σερβοβόσνιο διοικητή της Zβόνκο Μπάγιαγκιτς μέσα στη Σρεμπρένιτσα, λίγο πριν ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του VRS διατάξει την εκτέλεση των αμάχων στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/02/srebrenica-more-evid-02/
Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/
Ντοκουμέντο #07: Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/07/srebrenica-more-evid-07/
Ντοκουμέντο #08: Επισκέπτες για τη ναζιστική οργάνωση ‘Χρυσή Αυγή’ από την Σερβία: Σημαίες των τσέτνικ, πορτρέτα του Αρκάν και Χρυσαυγίτες που εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’) https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/08/srebrenica-more-evid-08/
Ντοκουμέντο #10: Ο τσέτνικ βοϊβόδας διοικητής της ΕΕΦ Ταγματάρχης Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Velika Srbija’): Ενα ακόμη χαμένο φιλμ https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/10/srebrenica-more-evid-10/
Από το 2015, με απόφαση του ΟΗΕ καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα για τα Θύματα των Γενοκτονιών, κι εμείς έχουμε σκοπό να την θυμόμαστε κάθε 9η Δεκεμβρίου. Srebrenica, Don’t Forget 11 July 1995.
Απάντηση, 15/07/2015, στην ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με θέμα ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
[02 Ιουλίου 2015]
Σχηματίστηκε αυτεπαγγέλτως η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89 κατά παντός υπευθύνου, με αντικείμενο την συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα. Η δικογραφία χρεώθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια αυτοπρόσωπης προκαταρκτικής εξέτασης, και την ανάκριση έχει αναλάβει η εισαγγελέας η αρμόδια για τα ρατσιστικά εγκλήματα Ελένη Τουλουπάκη.
Με την ένδειξη ‘Ω’ είναι οι εμπιστευτικές δικογραφίες που χειρίζονται οι ίδιοι/ες οι εισαγγελείς.
Σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών: 168.696/02-07-2015.
Το σχετικό με αριθμό εισερχ. πρωτ. 29719/22-06-2015 αφορά το δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος’ με τίτλο ‘Εγκλήματα πολέμου με τη σφραγίδα της Χρυσής Αυγής – Τα ελληνικά τάγματα πολέμου που μάτωσαν τη Σρεμπρένιτσα’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/17/maria-lefteris-ethnos-tagmata-matosan-srebrenica
Ερώτηση υπ’ αριθμόν 3867/25-06-2015 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη Χρήστου και Κατριβάνου Βασιλικής προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο ‘Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα’.
Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, Γραφείο Διευθύνοντος, Δελτίο Τύπου: Με αφορμή δημοσίευμα στο Εθνος, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα, 22 Ιουνίου 2015.
Από το Γραφείο Διευθύνοντος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνώνεκδόθηκε το εξής Δελτίο Τύπου, με ημερομηνία 22/06/2015:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Εθνος της Κυριακής’ της 14/06/2015 που αφορούσε εγκλήματα πολέμου που διαπράχθησαν στη Σρεμπρένιτσα και στα οποία φέρονται να συμμετείχαν και Ελληνες υπήκοοι, διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Επισημαίνεται ότι είχε διενεργηθεί και το έτος 2004 από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έρευνα για το ίδιο ζήτημα που είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου από την οποία όμως δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών.
Με λίγα λόγια, και αν καταλάβαμε σωστά, λέει ότι η έρευνα του 2005 είχε μεν διαγνώσει αδικήματα, αλλά δεν προσωποποιήθηκαν οι ευθύνες. Αυτή τη φορά, και με τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως, αυτός ο στόχος έρχεται πιο κοντά. Αυτή τη φορά, προφανώς λόγω της δημοσιότητας από την 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή, οι ευθύνες είναι πιο εύκολο -και υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για- να αποδοθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα (ελπίζουμε δηλαδή) -όπως λέει χαρακτηριστικά «δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών».
Ολες οι δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης θα καταγράφονται στην εξής σελίδα, η οποία βρίσκεται στην στήλη ‘Srebrenica’, στο menu της front-page: Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα https://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/
[ΤΕΛΟΣ UPDATE]
Η είδηση μεταδόθηκε σε πολλά συμβατικά και εμπορικά ΜΜΕ και πόρταλ, όπως λ.χ. (τυχαία παραδείγματα):
Το 2000 υπήρχαν 161 εντάλματα σύλληψης, 25 εκ των οποίων δεν είχαν εκτελεστεί· το 2011, στις 22 Ιουλίου, ακριβώς 16 χρόνια μετά, με την σύλληψη του τελευταίου καταζητούμενου Goran Hadzic, δεν υπήρχε ούτε ένας φυγόδικος, όλοι είχαν περάσει την πόρτα του δικαστηρίου (Ηλθεν η ώρα σας).
Λίγα λόγια απ’ το ιστορικό της υπόθεσης:
Με την ευκαιρία, πρέπει να πούμε εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες μας, που έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στη δουλειά μας με πολλούς τρόπους, αλλά και με την κατακόρυφη αύξηση των επισκέψεων, γύρω στις 200.000 σε λιγότερο από από έναν μήνα, και να σημειώσουμε, επίσης, ότι οι συντάκτες του XYZ Contagion (πρέπει να) είναι ικανοποιημένοι και υπερήφανοι από όσα φάνηκαν όλο αυτό το διάστημα με αφορμή και επίκεντρο την εξαιρετικά σημαντική ιστορία της Σρεμπρένιτσα:
Στα πλαίσια της δημοσίευσης της έρευνας μας για την Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘, πρώτα σκεφτήκαμε να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας μερικές πτυχές από τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο πόλεμο:
Κατόπιν, προσπαθήσαμε ώστε η λέξη ‘Σρεμπρένιτσα’ να εμφανιστεί στην δημόσια συζήτηση, συνεπώς και να ανεβεί στην ιεράρχηση των μηχανών αναζήτησης, κι έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε άρθρα για να θυμηθούν ή για να μάθουν τα γεγονότα όσοι και όσες ενδιαφέρονταν.
Στην Αυγή, 14/06/2015:
# ‘Στρατής Μπουρνάζος – Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα και ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών, Είκοσι χρόνια από τη σφαγή, Μια αποκαλυπτική έρευνα του ιστολογίου ΧΥΖ Contagion (άρθρο στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ 2015-06-14)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/15/bournazos-sfagi-enthemata/
Σε αυτήν την προσπάθεια να δείξουμε την ελληνική συμμετοχή, σαν ένα άγος, σαν μια βαριά ντροπή που βαραίνει δομικά την πολιτική και δημόσια ζωή της χώρας μας, προσπαθώντας παράλληλα να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι χωρίς να χαριστούμε σε κανένα, όπως σημείωσε και η Αυγή, 28/06/2015:
# ‘Ποιος θυμάται τη Σρεμπρένιτσα;;; (Σχόλιο στην στήλη ‘Ρήσεις & Παραπολιτικά’ της κυριακάτικης Αυγής, 28/06/2015)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/28/poios-thumatai-ti-srebrenica-avgi-parapolitiko/
… ή τον Χριστόφορο Κάσδαγλη από το περιοδικό ‘4 Τροχοί’ (άρθρο στο τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη ‘Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης’)
# ‘Χριστόφορος Κάσδαγλης – Η ελληνική πτυχή μιας σφαγής (άρθρο στο περιοδικό ‘4 Τροχοί’, τεύχος Ιουλίου 2015, στήλη Αντίλογος – Εφημερίδα αμφισβήτησης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/07/09/kasdaglis-4-troxoi-srebrenica-2015-july/
… ή το περιοδικό ‘Athens Review of Books’, ειδικά για τις φωτογραφίες που ανακαλύψαμε.
# ‘Filip David – Η Σρεμπρένιτσα τότε και σήμερα (Αρθρο στο περιοδικό Athens Review of Books, τεύχος #064, Ιούλιος-Αύγουστος 2015, Μετάφραση Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης)’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/08/01/filip-david-srebrenica-64-arb/
Αν και έπρεπε να ξεπεράσουμε πολλούς σκοπέλους από πολλά χρόνια παραπληροφόρησης και μονόπλευρης κάλυψης των γεγονότων, όπως λ.χ. ένα παράδειγμα εδώ:
# ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/11/30/robert-baer-ignatiou-savvidis-fake/
… τελικά, οι στόχοι μας σαν ερευνητικό ιστολόγιο που κάτι έχει να πει επιτεύχθηκαν, ίσως και με το παραπάνω:
Υπήρξε στις 25/06/2015
# ‘Ερώτηση Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα, 25 Ιουνίου 2015’ https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/25/erotisi-srebrenica-syriza-vouli/
Και για όποιον/α θέλει το υλικό σε έντυπη μορφή, στο αρχείο pdf περιέχονται όλες οι σελίδες της έρευνας, με τις εικόνες, τα URL των βίντεο και με όλα τα λινκ στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπό μορφή παραπομπών:
# ‘Srebrenica – Η 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή’ https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=6384
Τέλος, όλες μας οι αποκαλύψεις συνοδεύονταν από μια σειρά δυσεύρετων φιλμ και βίντεο, τα οποία σκονίζονταν επί χρόνια σε κάποιες αποθήκες στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Τα ‘ξεθάψαμε’ και τα παρουσιάσαμε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό:
# Η PlayList του XYZ Contagion στο YouTube: Srebrenica Massacre by XYZ Contagion https://www.youtube.com/playlist?list=PLir9jywufW_wIkujp0cV_-T09wZ7-tHAm
Ενα μεγάλο ευχαριστώ για το συναρπαστικό ταξίδι, και … συνεχίζουμε!
Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995
Two video scenes taken from unpublished, forgotten footage filmed by well-known international news agencies, like Associated Press, during the operations of the Bosnian Serb troops and paramilitaries in July of 1995 in Srebrenica. These reports were aired in July 1995 on TV stations all over the world and especially on Dutch national television.
From an XYZ Contagion study, based on 20 years of research, entitled:
‘The Srebrenica massacre, the Greek Volunteer Guard (EEF) and the involvement of Golden Dawn,’ which contains exclusive new evidence presented for the first time in Greece and internationally.
This study contains evidence that proves that Golden Dawn members and functionaries and other Greeks fascists of the so-called Greek Volunteer Guard (EEF) were actually there. Not simply ‘somewhere near Srebrenica’, but they were at the exact locations, at the football fields and meadows and abandoned warehouses, while the mass executions of 8,000+ POWs and unarmed civilians took place, at the exact time of the killings.
On 11 July 1995, ten members of the Greek Volunteer Guard and an eleventh Greek serving in a death squad unit invaded Srebrenica, along with Ratko Mladic’s troops and paramilitaries. Five of them can be seen at 00:17 in the footage. Their names are Spyros Tzanopoulos (EEF sergeant and member of the central committee of the neonazi Golden Dawn gang), Anna Florin, K. Kyriakidis, G. Lymperidis and Charalambos Dimoulas. The same five men, together with another two Greeks, Tryfonas Vasiliadis (EEF deputy commander) and Dimitris Zavitsanos (EEF master sergeant) can be seen at 00:44 of the footage.
Also in the area around the same time was the EEF’s Greek commander Antonios Mitkos, as can be seen at 02:50 in a photograph along with the EEF’s Serb commander, who used the pseudonym Duga Puska, and Ratko Mladic himself.
You can see a photo of all ten of them at 01:10. The names of the other two volunteers were Konstantinos Kaltsounis and Vasilios Schizas, who can be seen again at 02:37 in the video, joking around with a pig’s head, meant as an insult to Muslims.
There’s also a photograph of them, at 01:28, which was taken on the actual street where Mladic’s troops entered Srebrenica that 11 July 1995.
The 11th Greek who participated in the invasion of Srebrenica was Angelos Latsios (aka Andjelko Todorovic), a completely different story. He was a member, along with another Greek, of an elite death squad, the notorious 10th Sabotage Detachment. The 10. Diverzantski Odred carried out 1,200 executions of Bosniaks in 5 hours, for 5 deutschmarks a head. The 10th SD was under the direct orders of infamous war criminals like Mladic, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos, etc. This squad had ‘contracts with a licence to kill’, according to the Humanitarian Law Center (Fond za Humanitarno Pravo) dossier on the 10th SD (entitled ‘Dosije: 10. diverzantski odred Glavnog staba vojske Republike Srpske’, Sarajevo, August 2011).
In the above video, you can see footage of them on their way to organise ambushes and burn houses, again along with paramilitary soldiers. Insignia can be seen of both the EEF and the elite death Squad, the 10th SD, as smoke rises from the background, a clear sign that some houses had been set on fire a short time before. Next, there’s footage of a squad of 7 EEF members on the day of the killings, 13 July, again along with the notorious 10th SD paramilitary death squad. Four members of this squad were convicted to 40-43 years’ imprisonment for war crimes and mass executions of unarmed civilians at the exact same football field where, on the same day and around the same time, the Greek volunteers and their Serb commander were present, taking photographs of prisoners (or dead prisoners).
The security chief of the Bosnian Serb Army (VRS), the military intelligence chief and other officers were there too. They have all been convicted. The security chief demanded that the photographs be handed up because they were evidence of the massacre, but Mladic had ordered that nothing was to be documented. The Serb commander of the EEF refused to give him these photographs. So, these images probably exist. Can they be the same photographs depicting the corpses of Muslim civilians that the Greek police uncovered in 2003 during a search of the home of a former volunteer who was being investigated for smuggling drugs and weapons?
Δείτε επίσης:
Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment). Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).
Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ στην Σρεμπρένιτσα
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σκηνές από το Associated Press και το France 2 από τις επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, 11 Ιουλίου 1995: Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ σε ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού και άλλες επιχειρήσεις γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’, ο οποίος διακρίνεται με τα γυαλιά ηλίου. Διακρίνονται, επίσης, τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Φλορίν, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’ να μεταφέρουν εξοπλισμό.
Διαβάστε:
Η πέμπτη μεγάλη μας έρευνα με τίτλο ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘, για την οποία χρειάστηκαν 20 χρόνια συστηματικής ενασχόλησης, συν 15 μήνες για να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά και σε ένα ενιαίο κείμενο, εν είδει μονογραφίας, το οποίο εστιάζει ιδιαίτερα στην ελληνική εμπλοκή στο έγκλημα αυτό.
Εχει δημοσιευτεί σε δύο versions, μια σύντομη (ή ορθότερα, συντομευμένη) που ανοίγει στο λινκ:
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Μια σύνθεση έξι λεπτών με όλα τα σημεία-κλειδιά αυτής της ντροπιαστικής ιστορίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτόνομα.
Βαθμολογία:
Αν σας άρεσε ή/και το βρήκατε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε, περαιτέρω:
49 σκέψεις σχετικά με το “Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #10)”
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
Image 1 Date: July 12, 1995 Subj: Potocari: Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: National Security Archive FOIA Request This overhead surveillance photographic image from July 12 1995 shows a group of people assembled near a roadway in Potocari, a town near Srebrenica, within the ‘safe area’ enclave.
Image 2 Date: July 13, 1995 Subj: Overview: Potocari, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This image shows various landmarks in the town of Potocari, located in the Srebrenica ‘safe area’ enclave on July 13, 1995, including a line of buses and trucks on the road outside of the UN base.![Image 3 Date: July 13, 1995 Subj: Bus Convoy, Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY). One of the images US Ambassador to the UN Madeleine Albright presented to the UN Security Council as evidence of human rights violations in August 1995. As a result, the international community started to put together the pieces about the fate of nearly 8,000 men and boys massacred in Srebrenica beginning on July 11, 1995. The image shows a convoy of white buses traveling to and from a football [soccer] field, where groups of prisoners are assembled. Christian Science Monitor reporter David Rohde wrote about this image, a photocopy of which he used to visit the Nova Kasaba site as described in his article 'Evidence Indicates Bosnia Massacre' on August 18, 1995: «US officials first made public charges about alleged atrocities by Bosnian Serbs in this area on Aug. 10. In a closed session of the UN Security Council, US ambassador to the UN Madeleine Albright said that as many as 2,700 Bosnian Muslims might have been hastily executed and buried in shallow graves. In a dramatic presentation of evidence, Ms. Albright displayed spy plane and satellite photos of an area in the small farming village of Nova Kasaba, about 14 miles west of Srebrenica. 'Before' photos showed prisoners crowded into a soccer field and undisturbed earth in an empty field a half mile away [Image 3]. 'After' photos from a few days later show no prisoners and three areas of disturbed earth in outlying fields that resemble mass graves.»](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2016/03/1995-07-13-nova-kasaba-people-at-football-field-cf80cebfceb4cebfcf83cf86ceb1ceb9cf81ceb9cebacf8c-ceb3ceaecf80ceb5ceb4cebf-cebcceb5-cebacf81ceb1.jpg?w=356&resize=356%2C280&h=280#038;h=280 "1995-07-13 - Nova Kasaba - People at football field - Ποδοσφαιρικό γήπεδο με κρατούμενους συγκεντρωμένους - Bus Convoy - Football field + Groups of prisoners - Satellite by NSA - IAMGE 1 - 19950713 nova kasaba prisoners")
Image 3 Date: July 13, 1995 Subj: Bus Convoy, Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY). One of the images US Ambassador to the UN Madeleine Albright presented to the UN Security Council as evidence of human rights violations in August 1995. As a result, the international community started to put together the pieces about the fate of nearly 8,000 men and boys massacred in Srebrenica beginning on July 11, 1995. The image shows a convoy of white buses traveling to and from a football [soccer] field, where groups of prisoners are assembled. Christian Science Monitor reporter David Rohde wrote about this image, a photocopy of which he used to visit the Nova Kasaba site as described in his article ‘Evidence Indicates Bosnia Massacre’ on August 18, 1995: «US officials first made public charges about alleged atrocities by Bosnian Serbs in this area on Aug. 10. In a closed session of the UN Security Council, US ambassador to the UN Madeleine Albright said that as many as 2,700 Bosnian Muslims might have been hastily executed and buried in shallow graves. In a dramatic presentation of evidence, Ms. Albright displayed spy plane and satellite photos of an area in the small farming village of Nova Kasaba, about 14 miles west of Srebrenica. ‘Before’ photos showed prisoners crowded into a soccer field and undisturbed earth in an empty field a half mile away [Image 3]. ‘After’ photos from a few days later show no prisoners and three areas of disturbed earth in outlying fields that resemble mass graves.»
Date: July 13, 1995 Subject: Areas of Disturbed Earth, Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This image taken on July 13, 1995 shows the ‘before’ image of the July 27, 1995 ‘after’ image that shows areas of disturbed earth.
Image 5 Date: July 13, 1995 Subject: Buses and Trucks Lined Up, Potocari, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) This document, (a zoomed in version of Image 2) shows the lines of buses and trucks on the road outside of the UN base.
Image 6 Date: July 27, 1995 Subject: Disturbed Earth: Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) Overhead surveillance of disturbed earth signaling the location of mass graves where Srebrenica victims were buried. This is a close up of the left section marked on Image 7.
Image 7 Date: July 27, 1995 Subject: Areas of Disturbed Earth: Nova Kasaba, Bosnia and Herzegovina Author: U.S. National Geospatial Intelligence Agency Source: International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY) An overhead image of Nova Kasaba identifies two areas of ‘disturbed earth,’ indicating the possibility of mass graves.
Η κλασική φωτογραφία από την περιοχή Pilica, 55 χιλιόμετρα ανατολικά της Τούζλα, στις 18 Σεπτεμβρίου 1996. Οι ερενυητές του ΔΠΔΧΓ βρίσκουν σωρό από πτώματα με τα χέρια δεμένα στην πλάτη και τα μάτια καλυμμένα με ύφασμα.
Φωτογραφία από δορυφόρο, από τις δικογραφίες του International Criminal Tribunal at the Hague. Βόσνιοι κρατούμενοι περιμένουν την εκτέλεσή τους. Στο βάθος λεωφορεία που τους μεταφέρουν στους τόπους εκτελέσεως. Από εδώ είχαν περάσει και οι Ελληνες εθελοντές με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.![Περιοχή Bratunac, Σρεμπρένιτσα Βοσνίας. Μαζικοί τάφοι. Φωτογραφία από δορυφόρο, από τις δικογραφίες του International Criminal Tribunal at the Hague. Σε όλη την κοιλάδα βρίσκονταν διάσπαρτα προσωπικά αντικείμενα και απομεινάρια ρούχων [Σ.Σ.: των αιχμαλώτων και των άοπλων Βόσνιων]. Δεν υπήρχαν πτώματα· προφανώς τα όρνεα θα είχαν εξαφανίσει τυχόν ανθρώπινα υπολείμματα, από τότε», δήλωσε ο Jamie Adam, από το Κέντρο για δράση εναντίον των Ναρκών των Ηνωμένων Εθνών για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (UN Mine Action Centre for Bosnia-Hercegovina). Από εδώ είχαν περάσει και οι Ελληνες εθελοντές με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-07-25-bratunac-cf83cf81ceb5cebccf80cf81ceadcebdceb9cf84cf83ceb1-ceb2cebfcf83cebdceafceb1-satellite-photo-mass-graves-exhumation-1995-10-25-ceb4.jpg?w=471&resize=471%2C471&h=471#038;h=471&crop=1 "1995-07-25 - Bratunac Σρεμπρένιτσα Βοσνία - Satellite photo - Mass graves Exhumation + 1995-10-25 - Δορυφορική φωτογραφία - Excavator + Trench - _76299234_000142558-1")
Περιοχή Bratunac, Σρεμπρένιτσα Βοσνίας. Μαζικοί τάφοι. Φωτογραφία από δορυφόρο, από τις δικογραφίες του International Criminal Tribunal at the Hague. Σε όλη την κοιλάδα βρίσκονταν διάσπαρτα προσωπικά αντικείμενα και απομεινάρια ρούχων [Σ.Σ.: των αιχμαλώτων και των άοπλων Βόσνιων]. Δεν υπήρχαν πτώματα· προφανώς τα όρνεα θα είχαν εξαφανίσει τυχόν ανθρώπινα υπολείμματα, από τότε», δήλωσε ο Jamie Adam, από το Κέντρο για δράση εναντίον των Ναρκών των Ηνωμένων Εθνών για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (UN Mine Action Centre for Bosnia-Hercegovina). Από εδώ είχαν περάσει και οι Ελληνες εθελοντές με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
Μια συγκλονιστική δορυφορική φωτογραφία από το ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, ακριβώς στις 14.00 της 13ης Ιουλίου 1995. Το πυκνό ορθογώνιο στη μέση της εικόνας δείχνει τους εκατοντάδες κρατούμενους να στοιβάζονται ενώ περιμένουν να εκτελεστούν. Στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι, αφού οι Σέρβοι ξέθαβαν τα πτώματα και τα έθαβαν ξανά αλλού, μακριά, μέχρι και στο Βελιγράδι βρέθηκαν υπολείμματα πτωμάτων από θύματα της Σρεμπρένιτσα. Εδώ σταμάτησαν οι Ελληνες της ΕΕΦ, συνοδεύοντας στις μετακινήσεις του τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και εδώ έπαιρναν φωτογραφίες, τις ίδιες στιγμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο ΔΠΔΧΓ, κατά τις οποίες αιχμάλωτοι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, γονατισμένοι και με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, περίμεναν να εκτελεστούν. Θα τους ρωτήσει ποτέ κανένας τι ακριβώς συνέβη στο σφαγείο αυτό;;;
Σε αυτό το σημείο της Βοσνίας, στην περιοχή Nova Kasaba της Σρεμπρένιτσα, όπου ανακαλύπτονται ακόμα μαζικοί τάφοι, βρέθηκαν μαζί με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, και τραβούσαν φωτογραφίες οι Ελληνες εθελοντές, ακριβώς εκείνες τις ώρες της 13ης Ιουλίου 1995.
![Από την έκθεση με τίτλο 'Srebrenica military narrative Operation Krivaja 95 [Revised], ICTY, 01/11/2002', σσ 15-16 του Richard Butler, ο οποίος εργαζόταν σαν εμπειρογνώμων αναλυτής στρατιωτικών πληροφοριών για το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ τα έτη 1997-2003. Η έκθεση εξιστορεί λεπτομερώς και με εξαιρετική σαφήνεια την στρατιωτική πλευρά των γεγονότων. Αν δεν ήταν ένα εξαντλητικό χρονολόγιο ανατριχιαστικών εγκλημάτων πολέμου, η έκθεση αυτή θα μπορούσε να διαβαστεί και σαν 'στρατιωτικό ανάγνωσμα' με άπειρες επιχειρησιακές λεπτομέρειες. Ποιες μονάδες βρίσκονται σε ποια ακριβώς σημεία συγκέντρωσης και εκτέλεσης αιχμαλώτων, ποιοι αξιωματικοί βρίσκονταν σε ποιες τοποθεσίες, με ποιους μίλησαν και τι διαταγές έδωσαν, ποια φορτηγά και λεωφορεία μετέφεραν πόσους κρατούμενους και ποιοι τους παρέλαβαν κατόπιν, ποια δρομολόγια έκαναν εκσκαφείς και μπουλντόζες για να θάψουν τα πτώματα, πόσα λίτρα βενζίνη χρησιμοποιήθηκαν και από ποια οχήματα, πόσα γεύματα παρέδωσαν οι υπηρεσίες εφοδιασμού στους στρατιώτες και αστυνομικούς στα πεδία επιχειρήσεων, ενώ βέβαια για τους κρατούμενους και αιχμαλώτους δεν είχε προβλεφθεί ούτε νερό, ούτε τροφή, ούτε φάρμακα, αφού προορίζονταν εξαρχής για εκτέλεση -όλα με εξαιρετική ακρίβεια. Δεν παραλείπει, βέβαια, και το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο, όπως βλέπουμε και στο απόσπασμα, η απόφαση για την εξολόθευση των θυλάκων είχε παρθεί ήδη από τον Ιανουάριο του 1995, και η 'ντιρεκτίβα 7' της 8ης Μαρτίου 1995 εκδόθηκε απ' τον Κάρατζιτς για να μην υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν στην σερβοβοσνιακή πλευρά ποιο θα ήταν το καθήκον του τις επόμενες ημέρες.](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2016/03/richard-butler-srebrenica-military-narrative-operation-krivaja-95-revised-icty-01-cebdcebfceb5cebcceb2cf81ceafcebfcf85-2002-cf83ceb5cebb015016-srebrenica-safe-area-dir.jpg?w=620&h=928 "Από την έκθεση με τίτλο 'Srebrenica military narrative Operation Krivaja 95 [Revised], ICTY, 01/11/2002', σσ 15-16 του Richard Butler, ο οποίος εργαζόταν σαν εμπειρογνώμων αναλυτής στρατιωτικών πληροφοριών για το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ τα έτη 1997-2003. Η έκθεση εξιστορεί λεπτομερώς και με εξαιρετική σαφήνεια την στρατιωτική πλευρά των γεγονότων. Αν δεν ήταν ένα εξαντλητικό χρονολόγιο ανατριχιαστικών εγκλημάτων πολέμου, η έκθεση αυτή θα μπορούσε να διαβαστεί και σαν 'στρατιωτικό ανάγνωσμα' με άπειρες επιχειρησιακές λεπτομέρειες. Ποιες μονάδες βρίσκονται σε ποια ακριβώς σημεία συγκέντρωσης και εκτέλεσης αιχμαλώτων, ποιοι αξιωματικοί βρίσκονταν σε ποιες τοποθεσίες, με ποιους μίλησαν και τι διαταγές έδωσαν, ποια φορτηγά και λεωφορεία μετέφεραν πόσους κρατούμενους και ποιοι τους παρέλαβαν κατόπιν, ποια δρομολόγια έκαναν εκσκαφείς και μπουλντόζες για να θάψουν τα πτώματα, πόσα λίτρα βενζίνη χρησιμοποιήθηκαν και από ποια οχήματα, πόσα γεύματα παρέδωσαν οι υπηρεσίες εφοδιασμού στους στρατιώτες και αστυνομικούς στα πεδία επιχειρήσεων, ενώ βέβαια για τους κρατούμενους και αιχμαλώτους δεν είχε προβλεφθεί ούτε νερό, ούτε τροφή, ούτε φάρμακα, αφού προορίζονταν εξαρχής για εκτέλεση -όλα με εξαιρετική ακρίβεια. Δεν παραλείπει, βέβαια, και το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο, όπως βλέπουμε και στο απόσπασμα, η απόφαση για την εξολόθευση των θυλάκων είχε παρθεί ήδη από τον Ιανουάριο του 1995, και η 'ντιρεκτίβα 7' της 8ης Μαρτίου 1995 εκδόθηκε απ' τον Κάρατζιτς για να μην υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν στην σερβοβοσνιακή πλευρά ποιο θα ήταν το καθήκον του τις επόμενες ημέρες.")
XYZ Contagion 
49 σκέψεις σχετικά με το “Ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα: Συγκάλυψη και άρνηση, το όγδοο και τελικό στάδιο της ίδιας της γενοκτονίας: 8.372 έρευνες ανθρωποκτονίας και οκτώ συν μία αποδείξεις (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #10)”