![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
Πρωθυστερόγραφο: Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συντομευμένη version της πέμπτης μεγάλης έρευνας του XYZ Contagion με θέμα ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα‘. Ο,τι ακολουθεί, βλέπει το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά -επιτρέψτε μας-, και διεθνώς, αφού και οι ξένοι δημοσιογράφοι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα ποτέ δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο το XYZ Contagion σήμερα.
Συμπεριλαμβάνονται όσα υποκεφάλαια της έρευνας βλέπετε πιο κάτω με έντονα γράμματα, στον συνολικό κατάλογο περιεχομένων της πλήρους version της έρευνας.
Δεν περιλαμβάνονται οι ενότητες με το ιστορικό πλαίσιο, με την περιγραφή των γεγονότων και τις στρατιωτικές και επιχειρησιακές πτυχές, με το πολιτικό πλαίσιο, με τους αρνητές και αναθεωρητές της γενοκτονίας, με τις νομικές περιπέτειες και τις συλλήψεις των εθελοντών μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και με τις πολιτικές απόψεις μας για το θέμα.
Αν θέλετε να διαβάσετε την πλήρη version, υπάρχει δημοσιευμένη στο άρθρο μας με τίτλο:‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο‘
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
— Ξεκλειδώνοντας τα πρώτα μυστικά για να ανοίξει ξανά η έρευνα (Μια πρώτη γνωριμία με τα πρόσωπα της υπόθεσης)
— Flashback #1 – «Ελληνες ύποπτοι» στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και Ελληνες μισθοφόροι στο πιο αιμοσταγές Απόσπασμα Θανάτου του πολέμου στη Βοσνία
– Flashback #2 – Ποινικές υποθέσεις εθελοντών μετά την επιστροφή τους
– Οι πολλές μορφές της ελληνικής βοήθειας στον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και στις πρακτικές της εθνοκάθαρσης
— Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ;;; Εξαγωγή χρυσαυγιτισμού σε ‘πατριωτικό περιτύλιγμα’ – «Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο»
— Τα δώρα του Αγιου Βασίλη στους Ελληνες κυνηγούς Μουσουλμάνων – Ενα θέαμα για όλη την οικογένεια, γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
— Η Πινακοθήκη των εθελοντών: Οταν έβγαιναν σε τακτική βάση στην τηλεόραση και στις εφημερίδες
— Οι Ελληνες της ΕΕΦ γιορτάζουν: Πάσχα με τον Κάρατζιτς, Πρωτοχρονιά με τον Μλάντιτς. Των Αγίων Πέτρου και Παύλου, στις 12 Ιουλίου 1995, με ποιους πέρασαν τη γιορτή;;;
– Διάρθρωση του στρατού και ιεραρχία: Τα πρόσωπα-κλειδιά της ανθρωποσφαγής στην Σρεμπρένιτσα και οι συναντήσεις τους με τον Μπάγιαγκιτς και την ΕΕΦ
– Σρεμπρένιτσα: Τα γεγονότα της πρώτης συστηματικής εξολόθρευσης (γενοκτονία, κατά τον ΟΗΕ) στον ευρωπαϊκό χώρο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
– Η μεγάλη σφαγή: Selection, εν ψυχρώ εκτελέσεις βιασμοί, ακρωτηριασμοί, βασανιστήρια και θάψιμο ανθρώπων ζωντανών
— Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού: Ο χαρακτηρισμένος από το 1992 ως εγκληματίας πολέμου ‘φιλέλλην’ πολέμαρχος και νονός του εγκλήματος, στη ‘μαύρη λίστα’ του FBI. Βίος και πολιτεία
— Τι συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, ποιους συνάντησαν και από που πέρασαν οι Ελληνες εθελοντές και ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ;;;
– Τι γνωρίζει η ελληνική κοινή γνώμη μέχρι σήμερα. Δημόσιες ομολογίες και επίσημες εκθέσεις που κάνουν λόγο για συμμετοχή των Ελλήνων της ΕΕΦ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα
— Οι επιβαρυντικές για την ΕΕΦ καταθέσεις του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, υπέρ Παντούρεβιτς το 2009 και υπέρ Κάρατζιτς το 2013
— Αλλες αποδείξεις και μαρτυρίες για τη δράση των Ελλήνων Εθελοντών της ΕΕΦ τις ημέρες της κατάληψης και της σφαγής στην Σρεμπρένιτσα. Νέα στοιχεία
— Κι άλλα άγνωστα στοιχεία για την δράση της ΕΕΦ, για πρώτη φορά στο φως στην Ελλάδα – Τι γνωρίζουν οι Βόσνιοι ερευνητές
— Συμμετοχή σε αποσπάσματα θανάτου: Με πυροβολικό, βαρέα όπλα και ενέδρες ενάντια στους τρομοκρατημένους Μουσουλμάνους που έψαχναν διαφυγή, «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς»
– Μετά την αποχώρηση της ΕΕΦ από τα μέτωπα του πολέμου και τις δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη
— Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)
– Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ: Και αρνητές της εθνοκάθαρσης
– Ποιο κόμμα υποστηρίζει η ΕΕΦ στα κοινωνικά δίκτυα: Επιτρέπεται ο εγκωμιασμός εγκλημάτων (και ειδικότερα, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου) σε κοινή θέα;;;
– Το πρώτο βίντεο που δείχνει άνδρες της ΕΕΦ μαζί με τους αυτουργούς, φυσικούς και ηθικούς, της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα. Οταν η ‘επικρότηση’ δίνει την θέση της στην χαρά της ‘εκπυρσοκρότησης’
— Βιβλιογραφία – Φιλμογραφία – Προτάσεις
Προτρέπουμε κάθε κάτοχο, διαχειριστή ή αρθρογράφο προοδευτικής ή κινηματικής μη εμπορικής ιστοσελίδας, portal, ενημερωτικού ΜΜΕ ή ιστολογίου που θεωρεί ότι η χώρα μας αδιαφόρησε γι’ αυτό το ύψιστο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν έπραξε όσα όφειλε, κάθε αρθρογράφο που έχει τη δυνατότητα να δημοσιεύει απόψεις και ρεπορτάζ σε portal, website, ιστότοπους ΜΜΕ, blog κά., κάθε αντιφασίστα και αντιεθνικιστή, κάθε υπερασπιστή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και όλους όσους αυτό το κείμενο τους κάνει να θυμώνουν ή τους αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, να αναδημοσιεύσουν και να χρησιμοποιήσουν ό,τι θεωρούν σκόπιμο από την παρούσα εργασία, ευχής έργον -και επιθυμία μας-, ελεύθερα και χωρίς κανέναν περιορισμό εκτός από την αυτονόητη αναφορά της πηγής με ενεργό link προς το παρόν κείμενο. Μπορείτε να αντιγράψετε και να χρησιμοποιήσετε είτε ολόκληρο το κείμενο, είτε κεφάλαια ή τμήματα αυτού, είτε τα βίντεο, είτε τις φωτογραφίες με τις λεζάντες τους, είτε αποσπάσματα, για να γράψετε και να δημοσιεύσετε στα δικά σας ΜΜΕ οτιδήποτε θα μπορούσε να πιέσει προς την κατεύθυνση της περαιτέρω έρευνας και ενασχόλησης με αυτό το -ντροπιαστικό για την Ελλάδα και τους πολίτες της- ζήτημα. Κάθε βοήθεια στην διάχυση των αποκαλύψεων, των στοιχείων και των πληροφοριών και κάθε ανακίνηση του θέματος ώστε να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στους αξιωματούχους και στους επαγγελματίες λειτουργούς μιας εκ των τεσσάρων εξουσιών της χώρας μας είναι ευπρόσδεκτες. Σε σχέση με εμπορικά ΜΜΕ και portal και με όσα φιλοξενούν διαφημίσεις, παρακαλούμε επικοινωνήστε προηγουμένως με τους συντάκτες μας, αφού πρώτα υπενθυμίσουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του συνόλου του άρθρου -ευχαριστούμε.
Short version: Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Δύο κράτη έχουν την χειρότερη φήμη διεθνώς σχετικά με την στάση που κράτησαν στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, που όπως ξέρουμε είναι η μοναδική περίπτωση πολεμικής θηριωδίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη σε τέτοια ασύλληπτη κλίμακα, ώστε να χαρακτηριστεί σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΟΗΕ με τον όρο ‘γενοκτονία‘. Η Ρωσία και η Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η πολύπλευρη βοήθεια που πρόσφεραν στους επιτιθέμενους Σέρβους και Σερβοβόσνιους. Από τις χώρες αυτές ξεκίνησαν και πήγαν στα καυτά μέτωπα των συγκρούσεων -αλλά και των θηριωδιών που έγιναν κατά παράβαση των νόμων και των ηθών του πολέμου- ένοπλοι. Ενοπλοι που μάτωσαν τα χέρια τους, μαζί με τους Σέρβους ομοϊδεάτες τους, πιθανόν και με αίμα αθώων. Η Ελλάδα ποτέ δεν καταδίκασε καθαρά και κρυστάλλινα τα σερβικά εγκλήματα πολέμου, ούτε βοήθησε ποτέ ουσιαστικά το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Και, βεβαίως, ενώ οι ελληνικές αρχές γνώριζαν απ’ την πρώτη στιγμή για αυτήν την ‘εξαγωγή πολεμιστών’, αφού η κοινή γνώμη βομβαρδιζόταν από υμνητικά δημοσιεύματα και εκπομπές, δεν έκαναν απολύτως τίποτε για το ζήτημα αυτό, αν δεν τους διευκόλυναν κιόλας. Η Ρωσία δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κι έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που είναι δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη και διεθνώς, για την μεγάλη ντροπή της ανθρωποσφαγής 8.000 αόπλων, κρατουμένων και αιχμαλώτων. Αυτή η ντροπή (πρέπει να) βαραίνει τη συνείδηση κάθε δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας, αφού στη χώρα μας, αναμφισβήτητα, αναλογούν πολλά μερίδια ευθύνης για τις εξελίξεις που οδήγησαν στο αδιανόητο απάνθρωπο μακελειό. Κανείς -εκτός από τους αρνητές της γενοκτονίας- δεν διανοείται να αμφισβητήσει σήμερα εκείνα τα τραγικά γεγονότα· ακόμη και οι ίδιοι οι Σέρβοι τα παραδέχονται: Επρόκειτο για έγκλημα πολέμου, και, ό,τι κι αν ενδέχεται να ήταν αυτοί οι 8.000 άνθρωποι -ακόμη και αφοπλισμένοι στρατιώτες να ήταν (ένα μικρό ποσοστό στην πραγματικότητα)-, δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο η μαζική και βιομηχανικού τύπου προσχεδιασμένη εξόντωσή τους στα πλαίσια του σχεδίου της σερβικής εθνοκάθαρσης εναντίον των μη σερβικών πληθυσμών της ανατολικής Βοσνίας.
Από σήμερα, ίσως να υπάρχει κάτι πολύ ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να ξεπλυθεί η ντροπή. Εξηγούμαστε στη συνέχεια, με το παρόν σημείωμα, που έχει κι έναν ‘κρυφό’ σκοπό: Να σας εξαγριώσει. Αν πιστεύετε στη Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να εξοργιστείτε με ό,τι ακολουθεί.
Η νέα έρευνα του XYZ Contagion γράφτηκε με βασικό σκοπό να απαντήσει σε κάποια δύσκολα ερωτήματα:
– Ποιος ήταν ο ρόλος των Ελλήνων εθελοντών στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, αλλά και στον ευρύτερο πόλεμο στη Βοσνία, και σε τι είδους επιχειρήσεις και «έκτροπα» (όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι) συμμετείχαν;;;
– Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική/χρυσαυγίτικη η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ και ποια ακριβώς ήταν τα κίνητρα και η κυρίαρχη ‘ιδεολογία’ ανάμεσά τους;;;
– Ποιο ήταν το προφίλ των Ελλήνων εθελοντών, ποια πρόσωπα συμμετείχαν και τι είδους χαρακτηριστικά είχαν;;;
– Ποιος ακριβώς ήταν ο βίος και η πολιτεία του warlord μαφιόζου και χαρακτηρισμένου εγκληματία πολέμου Σερβοβόσνιου διοικητή τους;;;
– Τι απέγιναν όλοι αυτοί μετά τη λήξη του πολέμου και γιατί είναι αδικαιολόγητη η στάση της χώρας μας σε όλο αυτό ζήτημα;;;
Θα αποδείξουμε με στοιχεία, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και κινηματογραφικά και φωτογραφικά τεκμήρια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα -και επιτρέψτε μας, και διεθνώς- ότι οι Ελληνες εθελοντές χρυσαυγίτες, φασίστες και άλλοι ήταν παρόντες όλες τις μέρες εκείνης της εβδομάδας των θηριωδιών στην Σρεμπρένιτσα. Οχι γενικά κι αόριστα, απλά ‘στη Σρεμπρένιτσα’ ή κάπου παραδίπλα, σε κάποιο τυχαίο σημείο μέσα στην πόλη. Ηταν παρόντες εκεί ακριβώς, στα χωράφια και στις αποθήκες και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την ώρα που γίνονταν οι άγριες μαζικές εκτελέσεις δεμένων κρατουμένων και αιχμαλώτων, ακριβώς στα σημεία συγκέντρωσης και εξόντωσης των Βόσνιων Μουσουλμάνων, εκεί που πήγαιναν τους άντρες και τα αγόρια και κατόπιν άνοιγαν μαζικούς τάφους.
[Σ.Σ.: Η λέξη ‘Μουσουλμάνος’ και ‘Μουσουλμάνοι’ όπου είναι με κεφαλαίο ‘Μ’ σημαίνει ‘Βόσνιος Μουσουλμάνος‘, δηλαδή δηλώνει την ξεχωριστή εθνική ταυτότητα που καθιερώθηκε στη δεκαετία του 1960 στην Γιουγκοσλαβία, ενώ όπου είναι με μικρό ‘μ’ δηλώνει τον πιστό της μουσουλμανικής θρησκείας].
Και μαζί τους βρίσκονταν ένα πολύ σκοτεινό πρόσωπο. Ο Σερβοβόσνιος διοικητής της μονάδας τους, του οποίου τον βίο και την πολιτεία εξετάζουμε εξαντλητικά, αλλά και ο Α2 αξιωματικός Ασφαλείας του Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκαν, εκείνου που εκκαθάρισε εθνικά όλη την Ανατολική Βοσνία. Και μάλιστα αυτός ο Α2 ασχολήθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα των επιχειρήσεων ειδικά με τους Ελληνες (θαρρείς δεν είχε άλλη δουλειά να κάνει) για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο: Για να καταστρέψει στοιχεία που αποδείκνυαν την θηριωδία. Ναι, καλά καταλάβετε, στοιχεία που είχαν οι Ελληνες στα χέρια τους.
Και έκαναν και πολλά άλλα πράγματα, ενώ δίπλα τους υπήρχαν πάντα Σερβοβόσνιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί (τους κατονομάζουμε έναν προς έναν και με τις ιδιότητες τους), αλλά και παραστρατιωτικοί του Αρκάν και του Σέσελι, όπως και η συμμορία-διμοιρία Bijeljina του διαβόητου αιμοσταγούς μισθοφορικού 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου), στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν και δύο Ελληνες της ΕΕΦ.
Θα αναδείξουμε για πρώτη φορά τη φυσιογνωμία των πρωταγωνιστών αυτής της άγνωστης για το ελληνικό κοινό υπόθεσης -αλλά και τα πρόσωπα της Χρυσής Αυγής που συμμετείχαν καθοριστικά-, φέρνοντας στο φως μια σειρά από μυστικά και κρυφές πτυχές της ιστορίας, που όλοι αυτοί σήμερα θα προτιμούσαν μάλλον να είχαν ξεχαστεί.
Κατορθώσαμε να βρούμε και φέρνουμε στο φως, εκτός από το σύνολο ίσως των φωτογραφιών (πάνω από 100), και γύρω στα 10-12 φιλμ και βίντεο από τη Βοσνία, με πρωταγωνιστές τα Ελληνόπουλα που μας έκαναν διάσημους σε όλο τον κόσμο, θαμμένα σε συρτάρια και σε αποθήκες, που ίσως κανείς δεν τα είχε δει ποτέ μετά το 1995: Πολεμικές επιχειρήσεις, διασπορά για θέση μάχης, τελετές εντός των στρατοπέδων με άλλες μιλίτσιες, ακόμη και εκκλησιασμούς, επινίκια γεύματα μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, ή και γλέντια και ξεφαντώματα με τον εγκληματία πολέμου στρατηγό Μλάντιτς!
Οι μαζικές δολοφονίες στα πλαίσια των σερβικών πρακτικών εθνοκάθαρσης δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Είναι γεγονός που έχει τεκμηριωθεί νομικά, ιστορικά και επιστημονικά, και με forensics στοιχεία, δηλαδή. Ηταν ένα προμελετημένο και πολύ καλά σχεδιασμένο μαζικό έγκλημα. Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε στρατό να εκτελέσει μέσα σε λίγες μέρες 7.000 ή 8.000 ανθρώπους, αν δεν έχει λάβει κάθε φροντίδα προηγουμένως και αν δεν έχει οργανώσει με άρτιο τρόπο το προσωπικό και την προμήθεια όπλων, πυρομαχικών, οχημάτων, καυσίμων, τροφίμων, χώρων κατάκλισης, εστίασης και κράτησης και αν δεν έχει μοιράσει εκ των προτέρων ρόλους και αρμοδιότητες σε όλους τους συμμετέχοντες, που στην περίπτωση της Σρεμπρένιτσα ανέρχονταν -μόνο οι ένοπλοι- σε 25.000 άτομα. Υπάρχουν, βέβαια, αρνητές και ‘αναθεωρητές’ της γενοκτονίας που ισχυρίζονται κατά περίπτωση αλλοπρόσαλλα πράγματα, -όταν δεν εγκωμιάζουν τη σφαγή-, άλλοτε ότι δολοφονίες αμάχων δεν έγιναν καθόλου, άλλοτε ότι οι εκτελέσεις αιχμαλώτων συνέβησαν μεν, αλλά ήταν δήθεν μια αυθόρμητη αντίδραση απ’ την πλευρά των Σέρβων, όμως αυτές οι ανοησίες έχουν καταπέσει πέρα από κάθε αμφιβολία από τα πορίσματα όλων των μεγάλων διεθνών οργανισμών και από χιλιάδες άλλες αποδείξεις. Ηταν ένα μαζικό και βιομηχανικού τύπου και οργάνωσης έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί εκεί, και να πάρουμε μαθήματα για το μέλλον. Στο τέλος του κειμένου, και αφού οι αναγνώστες θα έχουν δει ήδη -πιστεύουμε- την μεγαλύτερη και καλά κρυμμένη εικόνα, θέτουμε μια σειρά ερωτημάτων. Ελπίζουμε να φτάσουν στα αυτιά εκείνων των επαγγελματιών λειτουργών της χώρας μας, που θα έπρεπε ήδη να έχουν ασχοληθεί με το θέμα, και για τους οποίους πιστεύουμε ότι τμήμα της δουλειάς που θα έπρεπε εκείνοι να κάνουν εδώ και χρόνια, αναγκαστήκαμε, τελικά, να την κάνουμε εμείς, οι *ερασιτέχνες*.
— $$$ Ξεκλειδώνοντας τα πρώτα μυστικά για να ανοίξει ξανά η έρευνα (Μια πρώτη γνωριμία με τα πρόσωπα της υπόθεσης)
«Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Δύο ονόματα. Ενα κράτος, δύο οντότητες, τρεις εθνότητες και αρκετές μειονότητες, δέκα καντόνια, έντεκα σημαίες».
Ο όρος ‘εθνοκάθαρση‘ (‘ethnic cleansing’), σαν ιστορική υποδήλωση, υπήρχε, ασφαλώς, από τον Β’ ΠΠ και την ‘τελική λύση’ των Ναζί. Γλωσσικά, όμως, μπήκε στη ζωή μας, πρώτα κατά τις συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι Αζέροι προσπαθούσαν να διώξουν τους Αρμένιους από την περιοχή εκείνη της ΕΣΣΔ (‘etnicheskoye chish cheniye’), κυρίως όμως έγινε μέρος του καθημερινού μας λεξιλογίου λόγω των γεγονότων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1991, άλλοι λένε από το Reuters στις 31/07/1991, άλλοι λένε από την Washington Post δύο μέρες αργότερα, για να περιγράψει τις βίαιες ενέργειες των Σέρβων στα πλαίσια του ‘πολέμου με όλα τα μέσα’, με τελικό στόχο να δημιουργήσουν ‘εθνικά καθαρές’ περιοχές σε εκείνα τα εδάφη που διεκδικούσαν σαν σερβικά (βλ. (Βλ. Tim Allen & Jean Seaton (Επιμέλεια), The Media of Conflict: War Reporting and Representations of Ethnic Violence, εκδόσεις Zed Books, 1999, σ. 152). Τελικά καθιερώθηκε τον Μάιο του 1992, όταν η εκπρόσωπος τύπου του State Department της κυβέρνησης Bush Margaret D. Tutwiler τον χρησιμοποίησε, με λίγο παράξενο τρόπο είν’ αλήθεια, στο καθημερινό briefing, επειδή της άρεσε -είπε- όταν τον διάβασε σε μια ανταπόκριση από τη Γιουγκοσλαβία. Η ακριβής φράση της ήταν «we are concerned about reports that Serb forces there have begun to remove non-Serbs in an ethnic, quote, cleansing, unquote, operation». Μετά από λίγα λεπτά, στην ίδια ενημέρωση, τα εισαγωγικά στη λέξη ‘cleansing’ έφυγαν (δείτε εδώ με ποιον τρόπο) και αμέσως μετά, χάρη στην επιρροή της Tutwiler, ο όρος εμφανίστηκε σε επίσημη ομιλία του προέδρου George Bush του πρεσβύτερου για το γιουγκοσλαβικό.
Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι οι Σέρβοι στην προσπάθειά τους αυτή, είχαν και πολυεπίπεδη ‘ελληνική βοήθεια’. Μία μορφή βοήθειας ήταν και ο ‘ένοπλος εθελοντισμός’:
Αυτή είναι μια φωτογραφία από την 11η Ιουλίου 1995, ημέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα από τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις και τους παραστρατιωτικούς του αρχιστράτηγου του σερβοβοσνιακού στρατού Vojska Republike Srpske (VRS) Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic). Δεξιά, βλέπουμε το στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Σπύρο Τζανόπουλο, 26 χρονών τότε. Ο Τζανόπουλος ήταν λοχίας στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά (ΕΕΦ), μια ιδιαίτερη μονάδα από Ελληνες εθελοντές, με Σερβοβόσνιο διοικητή, που ανήκε οργανικά, από τις αρχές του 1995, στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό, και συγκεκριμένα στην Ταξιαρχία Βλασένιτσα (1st Vlasenica Light Infantry Brigade) του -υπεύθυνου για τις σφαγές- Σώματος Στρατού Ντρίνα (Drina Corps). Σύμφωνα με την ίδια την ΕΕΦ, σε επιστολή του εκπροσώπου της στην Ελευθεροτυπία, αμέσως μετά τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
«Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 1995 στην πόλη Βλασένιτσα της Δημοκρατίας της Σερβίας από μερικούς Ελληνες εθελοντές και με τον καιρό συγκέντρωσε το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων Εθελοντών της Δημοκρατίας αυτής· Εθελοντών, οι οποίοι οδηγούμενοι από ιδεολογικά κίνητρα και μόνο, προωθούν και προάγουν στο έπακρο τις ελληνοσερβικές σχέσεις των αδελφών αυτών λαών».
Βέβαια, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ήταν σύμπτωση το γεγονός πως και το επίσημο όνομα των ‘Τίγρεων’ του Αρκάν (Arkan, Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, Zeljko Raznatovic) ήταν ‘Σερβική Εθελοντική Φρουρά’, αλλά ας επιστρέψουμε καλύτερα στη φωτογραφία: Τέταρτος από δεξιά, στην άλλη άκρη της σημαίας της Βεργίνας, διακρίνεται ο αρχιλοχίας της μονάδας αυτής των Ελλήνων Εθελοντών, ο 29χρονος τότε Δημήτρης Ζαβιτσάνος. Μια ωραία στυλιστική πινελιά, η κορδέλα στο μέτωπο, εμπνευσμένη από τον (ή και φόρος τιμής, ίσως στον) θρυλικό John Rambo, της γνωστής σειράς ταινιών. Ανάμεσα στους δύο υπαξιωματικούς της ΕΕΦ, διακρίνονται άλλα δύο μέλη της ΕΕΦ, όπως επίσης και άλλοι δύο ή τρεις στα δεξιά τους -ήταν οκτώ εκείνη τη μέρα, σ’ εκείνο το δρόμο της Σρεμπρένιτσα, και δέκα συνολικά στην ευρύτερη περιοχή:
Αυτήν την συγκεκριμένη και πολύ πετυχημένη στυλιστική επιλογή σε στυλ Rambo την πρόσεξαν και κάποιοι άλλοι εκείνη τη μέρα. Την πρόσεξαν Κυανόκρανοι στρατιώτες της UNPROFOR και γιατροί από την οργάνωση ‘Γιατροί Χωρίς Σύνορα’, σύμφωνα με την έκθεση του ολλανδικού Netherlands Institute for War Documentation NIOD (Ολλανδικό Ινστιτούτο Πολεμικής Τεκμηρίωσης), η οποία μέσα σε 3.368 σελίδες αποδεικνύει την ολιγωρία του ολλανδικού τάγματος DutchBat (Dutch Battalion) των Κυανόκρανων του ΟΗΕ να προστατέψουν τον άμαχο πληθυσμό του θύλακα. Οταν η έκθεση αυτή εκδόθηκε το 2002, οδήγησε στην παραίτηση της τότε ολλανδικής κυβέρνησης του Βιμ Κοκ. Το απόσπασμα από την έκθεση είναι αποκαλυπτικό:
«Ο υποδιοικητής του Dutch Battalion, ταγματάρχης R.A. Franken και Ολλανδοί Κυανόκρανοι παρατήρησαν ότι ο τακτικός σερβοβοσνιακός στρατός με τις επαγγελματικές στολές που είχε προωθηθεί από το Βορρά τις πρώτες μέρες είχε αντικατασταθεί από δεύτερης και τρίτης υποστάθμης αποβράσματα. Πολλοί Ολλανδοί Κυανόκρανοι είδαν τύπους σε στυλ Rambo, που ανήκαν σε διάφορα παραστρατιωτικά αποσπάσματα. Είδαν, συγκεκριμένα, άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’ (‘Drina Wolves’), και, επίσης, έναν στρατιώτη από τους ‘Λευκούς Αετούς’ (‘White Eagles’) του Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj). Μαυροβούνιοι και Ελληνες μισθοφόροι βρίσκονταν ανάμεσα στα στρατιωτικά αποσπάσματα που αναπτύχθηκαν σε ολόκληρη την περιοχή του Potocari»
«The notion that all VRS troops on the spot followed uniform guidelines does not seem tenable. In that context, the composition of the units operating in Potocari is important. Franken and many other Dutchbat members noticed that the professional-looking troops who moved in from the north on July 12 were replaced by ‘second and third-echelon scum’ fairly soon after that. Many Dutchbat soldiers talked about ‘Rambo types’, who belonged to various paramilitary units. They saw many Drina Wolves, in particular, but one soldier also recognised White Eagles from the Serb nationalist Seselj.
Montenegrins and even Greek mercenaries were also found among the soldiers who spread all over Potocari».
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2669
http://discovery.ucl.ac.uk/37544/
http://www.niod.nl/en/niod-history/srebrenica
Αλλο ένα απόσπασμα από την έκθεση του ολλανδικού NIOD, σύμφωνα με το οποίο οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ εθεάθησαν στη Σρεμπρένιτσα μαζί με 200-300 από τους παραστρατιωτικούς ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, και τον ίδιο τον Αρκάν.
«Moreover, a detachment of Greek volunteers formed part of the Drina Corps. There were possibly also two to three hundred Arkan Tigers involved, who were under the control of the Serbian Ministry of Foreign Affairs. A Medecins Sans Frontieres worker was certain that she saw Arkan together with Mladic after the fall in Srebrenica. Mladic had taken the opportunity to ask Arkan if he wanted to introduce himself to Medecins Sans Frontieres. Unlike in 1992, however, she saw no actions of Arkan Tigers.
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (JCH Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, BGJ de Graaff, AE. Kersten, PCM Koedijk, DCL Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica: een ‘veilig’ gebied, Reconstructie, achtergronden, gevolgen en analyses van de val van een Safe Area (στα ολλανδικά), Amsterdam, 2002, σ. 2071
– Interview Emira Selimovic, 21/10/1998.
http://www.juliagorin.com/images/niod/p3_c05_s011_b01.html#_ftn13
Ανακεφαλαιώνοντας, στην πραγματικότητα, και αφού εύκολα τους μπερδεύει κανείς λόγω των πολυτελών στολών τους, οι παρόντες παραστρατιωτικοί σε ολόκληρη την περιοχή της Σρεμπρένιτσα και του Potocari (στη βάση των Κυανόκρανων που συνέρρευσαν για προστασία 25.000 πρόσφυγες) ήταν άνδρες των ‘Λύκων του Δρίνου’, άνδρες από τους ‘Λευκούς Αετούς’ του Σέρβου εθνικιστή φασίστα Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj), άνδρες από τους ‘Τίγρεις’ του Αρκάν, η Διμοιρία Bijeljina (1st Bijeljina Platoon) από το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, -για τους οποίους θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια, αφού υπηρετούσαν εκεί και Ελληνες-, και φυσικά η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά. Ολος ο καλός ο κόσμος.
Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να σημειωθεί πως όταν μιλάμε για Σέρβους παραστρατιωτικούς, μιλάμε για πολύ άγριες περιπτώσεις. Ηταν εκείνοι οι εθελοντές-μισθοφόροι, που έκαναν ετήσια ή διετή συμβόλαια, με υψηλό μισθό και παροχές. Προτιμούσαν και κατατάσσονταν στις συγκεκριμένες παραστρατιωτικές συμμορίες διότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν τη ‘βρώμικη δουλειά’ που ο τακτικός στρατός απέφευγε να κάνει. Εγκληματολόγοι, στρατιωτικοί αναλυτές και ανακριτές στη Χάγη συμφωνούν ότι λ.χ. αυτός εδώ ή αυτός εδώ που, όπως όλοι μετά τον πρώτο φόνο, απολάμβαναν τις ειδεχθείς δολοφονίες, συχνά μετά βιασμού, δεν ήταν η εξαίρεση· ήταν ο κανόνας στις σερβικές συμμορίες με τα φανταχτερά ονόματα (Τίγρεις, Κίτρινες Σφήκες, Σκορπιοί, Πάνθηρες, Λευκοί Αετοί, Λύκοι του Δρίνου, Σερβική Φρουρά κ.λπ). Μια συνέντευξη από ένα μέλος του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μας λύνει τις απορίες, μεταξύ πολλών άλλων, και για τις αποδοχές τους σε μάρκα και χρυσό.
Αλλη μια φωτογραφία από την ίδια εκείνη μέρα που άρχισαν οι σφαγές αόπλων και αιχμαλώτων σε αυτό το γεγονός που χαρακτηρίστηκε από τα Ηνωμένα Εθνη με τον όρο ‘γενοκτονία’.
Βλέπουμε στο κέντρο τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς, αριστερά (όπως κοιτάμε εμείς) τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ που είχε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), και δεξιά τον Ελληνα διοικητή της ΕΕΦ, τον 26χρονο τότε Αντώνη Μήτκο από την Ορεστιάδα, επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος από τον Μάρτιο του 1995. Για την ακρίβεια, μόλις ο Μλάντιτς έδωσε διαταγή όλοι οι Ελληνες εθελοντές να συγκεντρωθούν σε μια μονάδα και να ενταχθούν στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό, ο Μήτκος εκλέχτηκε επικεφαλής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ από τους συμμαχητές του, και πήρε τον βαθμό του υπολοχαγού. Αργότερα, μετά τη Σρεμπρένιτσα, προήχθη σε λοχαγό με διαταγή του ίδιου του αρχιστράτηγου Ράτκο Μλάντιτς, προφανώς για τις υπηρεσίες του και για τον ζήλο της ΕΕΦ στη διάρκεια της επιχείρησης κατάληψης της πόλης.
Η φωτογραφία αυτή συμφωνεί με τις καταθέσεις τις οποίες έδωσε ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ ‘Duga puska’ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σαν μάρτυρας υπεράσπισης μιας σειράς καταδικασμένων Σερβοβόσνιων εγκληματιών πολέμου. Στις καταθέσεις αυτές, ο διοικητής της ΕΕΦ περιγράφει τις κινήσεις του εκείνες τις μέρες της πτώσης της Σρεμπρένιτσα και των άγριων μαζικών εκτελέσεων άοπλων και αιχμαλώτων, περιγράφει τις συναντήσεις τους με τον Μλάντιτς και άλλους υψηλόβαθμους Σερβοβόσνιους αξιωματικούς, και σημειώνει πως στις μετακινήσεις του αυτές στις περιοχές των εκτελέσεων συνοδευόταν από Ελληνες εθελοντές.
Οι οποίοι Ελληνες εθελοντές, μάλιστα, όπως αποδεικνύεται και από τα τεκμήρια του Δικαστηρίου -που αποτελούν, πλέον, τεκμήρια της ενοχής των καταδικασμένων-, όχι μόνο βρίσκονταν στα χωράφια και τα γήπεδα που γίνονταν οι εκτελέσεις και οι μαζικές ταφές, μαζί με τον διοικητή τους και άλλους διοικητές και στελέχη του σερβοβοσνιακού στρατού, αλλά έβγαζαν και φωτογραφίες από τους μελλοθάνατους αιχμαλώτους, ή και από τις εκτελέσεις, ακόμα, σύμφωνα με το επίσημο σερβοβοσνιακό πρακτορείο ειδήσεων! Θα τα εξηγήσουμε όλα αυτά πολύ αναλυτικά στη συνέχεια.
Το παραπάνω αδιάψευστο ντοκουμέντο, το οποίο κατατέθηκε και στις δίκες της Χάγης υπάρχει και στο αρχείο των Βόσνιων συγγραφέων Avdo Huseinovic και Aziz Tafro, αλλά και ο Ελληνας κάτοχός του δεν διστάζει να το διαφημίζει στα κοινωνικά δίκτυα, συνομιλώντας νοσταλγικά για εκείνες τις ωραίες μέρες με επώνυμα στελέχη της Χρυσής Αυγής:
Η επόμενη φωτογραφία έχει ληφθεί την ίδια περίοδο, αν όχι την ίδια μέρα, 11 Ιουλίου 1995, ίσως λίγο πριν, ίσως λίγο μετά, με τη διαφορά πως είναι παρμένη στην κοντινή Βλασένιτσα (Vlasenica), μια πόλη 56 χιλιόμετρα δυτικά της Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρισκόταν το αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και εκεί ακριβώς που είχε το στρατόπεδο και την βάση της η μονάδα των Ελλήνων εθελοντών ΕΕΦ, ενώ ήταν (και είναι) και γενέτειρα και έδρα των ‘επιχειρήσεων’ του ‘Duga puska’.
Εκτός από Σερβοβόσνιο διοικητή και Ελληνα διοικητή, η ΕΕΦ είχε, ασφαλώς και υποδιοικητή, και όλη την σειρά της ιεραρχίας, αρχιλοχίες, λοχίες κ.λπ. Την θέση του υποδιοικητή, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, κατείχε ο Βασιλειάδης Τρύφων, επίσης από την Ορεστιάδα, τον οποίο βλέπουμε κάτω αριστερά (με το τζόκεϊ). Μαζί του, βλέπουμε το ίδιο απόσπασμα της ΕΕΦ, σε πλήρη σύνθεση αυτή τη φορά, και τους δέκα, και βλέπουμε, επίσης, και την ίδια σημαία της Βεργίνας σε πρώτο πλάνο. Εκτός απ’ τον υποδιοικητή Βασιλειάδη, διακρίνονται το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Τζανόπουλος Σπύρος (λοχίας της ΕΕΦ) και οι Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Kαλτσούνης Κωνσταντίνος, Αννα Φλορίν, Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Σχιζάς Βασίλης, Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., και Δημουλάς Xαράλαμπος. Το σήμα με τα τρία δάχτυλα που κάνει στην κάμερα ο Ζαβιτσάνος είναι το σερβικό εθνικιστικό σήμα του νέου σερβικού μεγαλοϊδεατισμού που έκαναν όλοι οι Σέρβοι από τότε που ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και ακόμα το κάνουν.
Το επόμενο βίντεο λέει μια ακόμη ιστορία από εκείνες τις μέρες. Είναι συγκεκριμένα δύο αποσπάσματα από δύο διαφορετικά φιλμ επικαίρων-ρεπορτάζ, Το πρώτο από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, το δεύτερο από το Associated Press. Οι σκηνές αυτές παιζόταν τις μέρες μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα σε αρκετές τηλεοράσεις του κόσμου. Σύμφωνα με παραγωγούς ντοκιμαντέρ από το Σαράγεβο με τους οποίους ήλθαμε σε επαφή, τα ρεπορτάζ αυτά έδειχναν Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από την καυτή περιοχή μέσω των βουνών, και έδειχναν και τις ενέδρες που έστηναν οι τσέτνικ. Πράγματι, ανατρέχοντας στα πρακτικά των δικών στο ΔΠΔΧΓ και στις εκθέσεις των ειδικών στρατιωτικών αναλυτών που βοηθούσαν το δικαστήριο, μαθαίνουμε ότι ο υποδιοικητής της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ, o ταγματάρχης Dragan Obrenovic (καταδικασμένος σε 17 χρόνια κάθειρξη), στα πλαίσια της πλήρους κινητοποίησης του Σώματος Στρατού Ντρίνα, είχε φτιάξει έναν μικτό λόχο, χρησιμοποιώντας στρατιώτες από διάφορες μονάδες της Zvornik Brigade και κάποιους ακόμη διαθέσιμους, με ειδικό σκοπό να στήνουν ενέδρες στους Μουσουλμάνους που προσπαθούσαν να διαφύγουν από τα βουνά και τα δάση. Στον λόχο αυτό, συμμετείχαν και «15-20 στρατιώτες από το τάγμα logistics» («and about 15 to 20 soldiers from the logistics battalion»).
Σχετικά με το ποιος ήταν, μεταξύ άλλων αξιωματικών, ο υπεύθυνος βαθμοφόρος logistics και ποιοι ακριβώς ενδέχεται να ήταν αυτοί οι 15-20 στρατιώτες του που διατάχτηκαν να συμμετάσχουν στον ειδικό λόχο ενεδρών, θα εξηγήσουμε αμέσως μετά. Προς το παρόν δείτε το βίντεο με τις άγνωστες ξεχασμένες σκηνές: Βλέπουμε προετοιμασία Σέρβων παραστρατιωτικών για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες. Επικεφαλής του ελληνικού αποσπάσματος ήταν ο Βασιλειάδης, σαν αντικαταστάτης του διοικητή Μήτκου που εκείνη τη μέρα συνόδευε τον ‘Duga puska’ στις συναντήσεις του με τον Μλάντιτς και άλλους Σερβοβόσνιους αξιωματικούς. Σημειώστε τη δήλωση Βασιλειάδη πως: «Η πρώτη φορά που σκότωσα Μουσουλμάνους, αν θυμάμαι καλά, τρεις, ήταν σε ενέδρα» και τη δήλωση του αρχιλοχία Ζαβιτσάνου πως: «Νιώθαμε ικανοποιημένοι όταν σκοτώναμε Μουσουλμάνους, αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς».
Ελληνες εθελοντές και χρυσαυγίτες από την ΕΕΦ σε επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Το φορετό σήμα της ΕΕΦ με τον δικέφαλο αετό και τον ήλιο της Βεργίνας, που φοράνε στα μανίκια τους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Πρόκειται για άντρες της ΕΕΦ.
Διακρίνονται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην πτώση της Σρεμπρένιτσα, εκτός από τον Βασίλη Σχιζά, που φαίνεται δεν τον έπιασε η κάμερα (υπάρχει, όμως, σε άλλη φωτογραφία από εκείνη τη μέρα, όταν μαζί με δύο άλλους κάνουν κάτι αηδιαστικά αστεία με μια κεφαλή γουρουνιού, ύψιστη προσβολή για τους Μουσουλμάνους), και τον διοικητή της ΕΕΦ Αντώνη Μήτκο με τον βοηθό του Καλτσούνη Κωνσταντίνο, που εκείνες τις ώρες, σύμφωνα με στοιχεία από τις δίκες στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, συνόδευαν στις μετακινήσεις του τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ και υψηλόβαθμο στέλεχος-κλειδί στον σερβοβοσνιακό στρατό Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) ή ‘Duga puska’.
Στη σκηνή από την ολλανδική δημόσια τηλεόραση, βλέπουμε τους Ελληνες της ΕΕΦ, να ετοιμάζονται για διασπορά στις περιοχές γύρω απ’ την Σρεμπρένιτσα όπου είχαν καταφύγει οι άντρες πρόσφυγες και οι υπερασπιστές της πόλης. Πρόκειται για επιχειρήσεις, κυρίως για στήσιμο ενεδρών κυνηγιού μουσουλμανικών κεφαλών, από σερβικά αποσπάσματα θανάτου, όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες.
Διακρίνεται να περνάει δεύτερος ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, τρίτος ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν και οι άλλοι τρεις είναι οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ. και Δημουλάς Xαράλαμπος.
Στη δεύτερη σκηνή του Associated Press (απ’ το 0.44′ και μετά), την ίδια μέρα, διακρίνονται οι άνδρες της ΕΕΦ μαζί με ένοπλους και άλλους παραστρατιωτικούς από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) [Σ.Σ.: Στη συνέχεια θα δώσουμε λεπτομέρειες σχετικά με το ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί]. Πρώτος περνάει ο υποδιοικητής Βασιλειάδης Τρύφων, ο οποίος αποστρέφει ελαφρώς το πρόσωπό του μόλις αντιλαμβάνεται την κάμερα, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Ακολουθούν ο χρυσαυγίτης λοχίας της ΕΕΦ Σπύρος Τζανόπουλος, ο Ελληνορουμάνος Αννα Φλορίν, οι Κυριακίδης Κ., Λυμπερίδης Γ., Δημουλάς Xαράλαμπος, και τελευταίος με το τσιγάρο ο αρχιλοχίας της ΕΕΦ Ζαβιτσάνος Δημήτριος.
Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στο οποίο υπερήφανα υπηρετούσαν δύο από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Αγγελος Λάτσιος, ήταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική παραστρατιωτική μονάδα (1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου).[For the English version of this video entitled ‘Greek Volunteers and Golden Dawn members during operations in the Srebrenica massacre, July 1995‘, see here:
https://www.youtube.com/watch?v=WmWqWRjKuXQ]
Μεγάλο ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει ένα ακόμη βίντεο, επίσης τεκμήριο στις δίκες της Χάγης, τραβηγμένο εκείνες ακριβώς τις μέρες, πρώτα στην εκκλησία της Βλασένιτσα (εκτός από τόπος καταγωγής του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ, ήταν και αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και βάση της ΕΕΦ), και κατόπιν στο σπίτι του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ, σε πλούσιο εορταστικό επινίκιο γεύμα. Παρίσταται ο Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda (εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαρροής βιντεοταινιών στις οποίες διακρινόταν καθαρά να κάνει σεξ με ανήλικα αγόρια), ο διάκος του δεσπότη, πολλοί στρατιωτικοί, όλος ο καλός ορθόδοξος κόσμος της πόλης και οι επίτροποι της εκκλησίας, ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα, ο οποίος βγάζει 15λεπτο λόγο, και φυσικά, οι Ελληνες εθελοντές με τον Ελληνα διοικητή τους και με τον Σερβοβόσνιο διοικητή τους. Γελάνε όλοι μαζί στο σημείο που ακούνε τον στρατηγό Zivanovic να λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα:
«Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα, λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και όλοι χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές».
Παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν και Ελληνες εθελοντές, μεταξύ των οποίων οι Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda και άλλοι πολλοί.
Μάλιστα, από το γεύμα αυτό υπάρχουν και κάποιες σκηνές ακόμα, από διαφορετικό βίντεο, με τις προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: «Αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη».
Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο διωγμένος αργότερα παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda κολακεύει τους Ελληνες τιμώμενους για την συμμετοχή τους στην πτώση της Σρεμπρένιτσα. Παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν και Ελληνες εθελοντές, μεταξύ των οποίων οι Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Milenko Zivanovic και άλλοι πολλοί.
Οπως υποσχεθήκαμε στον πρόλογο, θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε μεταξύ τους όλα αυτά τα κομμάτια του παζλ, έτσι ώστε να φανεί η μεγαλύτερη -και προσεκτικά κρυμμένη όλα αυτά τα χρόνια- εικόνα. Για να μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα δύσκολα και ανεξερεύνητα, μέχρι σήμερα, ερωτήματα, θα χρειαστεί να κάνουμε προηγουμένως μερικά flashback, διότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα γίνουν απολύτως κατανοητές οι πτυχές που πρέπει να αναδειχτούν ώστε να γίνει κατανοητή η ελληνική εμπλοκή στον βοσνιακό πόλεμο, με αποκορύφωμα το δράμα του μακελειού της Σρεμπρένιτσα, ούτε το βάθος της εμπλοκής της ΕΕΦ και των στελεχών της σ’ αυτήν την άγνωστη και ντροπιαστική για τη χώρα μας υπόθεση. Είναι σημαντικό να έλθουν στο φως όχι μόνο οι πράξεις και τα whereabouts των εθελοντών, που συνδέονται άμεσα με τις ‘ιδεολογικές’ τους πεποιθήσεις, αλλά και όλες οι πλευρές και ‘άκρες’ του ζητήματος, που άνετα μπορούν να αποτελέσουν υλικό για μια μονογραφία.
Προηγουμένως, αξίζει τον κόπο να δούμε μερικές ακόμα ενδεικτικές (και όχι τόσο γνωστές) φωτογραφίες από τις ‘πολεμικές μέρες’ των Ελλήνων εθελοντών -για να αρχίσουμε σιγά-σιγά να ‘γνωριζόμαστε’ με τα πρόσωπα, που άλλωστε επιζητούσαν τη δημοσιότητα, αναμφισβήτητα, αλλιώς δεν θα έδιναν τις δεκάδες συνεντεύξεις που είχαν δώσει εκείνο τον καιρό.
[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες].
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ καθιστός. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-19691.jpg?w=169&resize=169%2C226&h=226#038;h=226 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα καθιστός - clip_image002ynm2ik")
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ όρθιος. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-1969.jpg?w=163&resize=163%2C226&h=226#038;h=226 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα όρθιος - clip_image002g73nbn")
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Πανόραμα με την ‘Πινακοθήκη των … εθελοντών’, που λέγαμε. Ολα τα ελληνόπουλα και τα πατριωτάκια που μας έκαναν υπερήφανους σαν έθνος βρίσκονται εδώ από πάνω. Για τις λεπτομέρειες, κάντε κλικ σε κάθε φωτογραφία
— $$$ Flashback #1 – «Ελληνες ύποπτοι» στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και Ελληνες μισθοφόροι στο πιο αιμοσταγές Απόσπασμα Θανάτου του πολέμου στη Βοσνία
Στις 9 Μαρτίου του 2009, στα γραφεία της Εισαγγελίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, ‘International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991’, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY), ένας θρήσκος και θεοσεβούμενος Σερβοβόσνιος με το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), ντυμένος σχεδόν παραδοσιακά σερβικά, έφτανε για να δώσει κατάθεση. Η υπόθεση αφορούσε επτά υψηλόβαθμους αξιωματικούς του σερβοβοσνιακού στρατού, αυτούς που έμειναν γνωστοί σαν ‘Οι 7 της Σρεμπρένιτσα’ (υπόθεση Vujadin Popovic, Vinko Pandurevic, Drago Nikolic, Milan Gvero, Ljubisa Beara et al), και η υπόθεσή τους, όπως αποδείχτηκε μόλις πριν λίγες βδομάδες, στις αρχές του 2015, αποτελεί, πλέον, την πρώτη τελεσίδικη και αμετάκλητη (μετά από όλες τις εφέσεις και τα άλλα αιτήματα, δηλαδή) καταδίκη για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία (ορισμένοι εξ αυτών), και συγκεκριμένα για τα εγκλήματα πολέμου στην περιοχή Σρεμπρένιτσα και στην κοντινή της περιοχή Ζέπα (Zepa).
Ο άνθρωπός μας, ο οποίος λεγόταν Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) είχε βρεθεί εκεί για να καταθέσει σαν μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του ενός από τους επτά, του προϊστάμενου του κατά τη διάρκεια του πολέμου, του αντισυνταγματάρχη το 1995 Βίνκο Παντούρεβιτς (Vinko Pandurevic), διοικητή της Ταξιαρχίας Ζβόρνικ (1st Zvornik Infantry Brigade). Η Zvornik Brigade ήταν μια από τις μονάδες του Σώματος Στρατού Ντρίνα (Drina Corps), που ήταν υπεύθυνη -όπως και ολόκληρο το Σώμα Στρατού- για τις θηριωδίες με τις άγριες μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων και αόπλων, στις περιοχές της Σρεμπρένιτσα και γύρω απ’ αυτήν, τον Ιούλιο του 1995. Ο Μπάγιαγκιτς καταγόταν και ζούσε στην περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), λίγα χιλιόμετρα από την Σρεμπρένιτσα. Η Βλασένιτσα ήταν μια απ’ τις πρώτες πόλεις της Βοσνίας που είχαν εκκαθαριστεί εθνικά από τους μη Σέρβους, τον Απρίλιο του 1992, με 2.000 αμάχους νεκρούς. Εκεί ακριβώς είχε δημιουργηθεί από τους Σέρβους το 1992 στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Μουσουλμάνων, εκεί ακριβώς ήταν το αρχηγείο του Σώματος Στρατού Ντρίνα και εκεί ακριβώς είχε το στρατόπεδο και την βάση της η μονάδα των Ελλήνων εθελοντών, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ. Ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ.
Ο Μπάγιαγκιτς, πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ήταν ο τοπικός φεουδάρχης και μεγαλογαιοκτήμων, με εξαιρετικά μεγάλη ισχύ και περιουσία. Αλλά και μετά τον πόλεμο ήταν (και είναι) πολιτικός παράγοντας -διαδοχικά- σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές που τον έχουν υπό διερεύνηση, παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία, αλλά και σύμφωνα με τον τύπο της Βοσνίας, είναι ο τοπικός νονός -και πάντα μεγαλοπαράγοντας της περιοχής. Εξαιρετικά ευλαβής και θεοσεβούμενος. Τις θέσεις του σαν επίτροπος στην εκκλησία και τα εκκλησιαστικά του αξιώματα σαν μεγάλος ευεργέτης της ενορίας και της ευρύτερης Μητρόπολης του, δεν τις αμέλησε ποτέ. Ούτε στον πόλεμο, όταν ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός στον σερβοβοσνιακό στρατό -και σε θέση κλειδί, μάλιστα, σαν αξιωματικός υπεύθυνος Εφοδιασμού-Μεταφορών, διάβαζε σπάσιμο εμπάργκο. Ηταν προσωπικός φίλος του ηγέτη των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς (Radovan Karadzic), χρηματοδότης και συνιδρυτής στο εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS, και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλη συγκέντρωση-κηδεία Σέρβων θυμάτων από συμπλοκές με Μουσουλμάνους, με ομιλητή τον Κάρατζιτς, και με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι.
Την ίδια εποχή του 1992, ο Μπάγιαγκιτς έφτιαχνε στην πόλη του Vlasenica ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων (όπως αυτά εδώ, πολύ σκληρές εικόνες) στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων ‘διά τα περαιτέρω’ (ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις), το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους και σε άθλιες συνθήκες. Ηταν το διαβόητο Susica camp, γεγονός που τον έκανε πολύ γρήγορα ‘διάσημο’ κι έτσι ήδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος για βασανιστήρια και δολοφονίες κρατουμένων στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, μαζί με πολλά άλλα ονόματα που θα αποδειχτούν στην συνέχεια πρωταθλητές στις δολοφονίες αμάχων και στους εμπρησμούς ολόκληρων χωριών μετά πλιάτσικου και εξανδραποδισμού των κατοίκων, όταν η σερβική εθνοκάθαρση θα ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο.
Ο Μπάγιαγκιτς ήταν, ασφαλώς, και στενός συνεργάτης και φίλος, τόσο του στρατηγού Μλάντιτς, όσο και του στρατηγού εν αποστρατεία, πλέον (το 2009) Παντούρεβιτς για τον οποίο πήγε να καταθέσει, όσο και των άλλων στρατηγών και διοικητών του Σώματος Στρατού Ντρίνα. Θα δούμε στη συνέχεια για ποιο λόγο (πρέπει να) μας ενδιαφέρουν οι σχέσεις και οι συνεργασίες του Σέρβου διοικητή της ΕΕΦ, για την ώρα πρέπει να σημειώσουμε ένα πολύ παράξενο γεγονός:
Οταν κλήθηκε το Μάρτιο του 2009 από το ΔΠΔΧΓ ο Μπάγιαγκιτς για να δώσει την πρώτη του δήλωση-κατάθεση υπέρ Παντούρεβιτς, μαζί με τις ερωτήσεις για τα γεγονότα του πολέμου και για τα γεγονότα του Ιουλίου 1995 στη Σρεμπρένιτσα, δέχτηκε και κάποιες ερωτήσεις για έναν «Ελληνα ύποπτο». Ετσι ακριβώς είναι γραμμένο στα επίσημα έγγραφα του ΔΠΔΧΓ, που αποτελούν σήμερα στοιχεία της δικογραφίας και έχουν ήδη κριθεί σαν αδιαμφισβήτητα τεκμήρια για τις καταδίκες. Χωρίς όνομα ή άλλο αναγνωριστικό χαρακτηριστικό, «Ελληνας ύποπτος» γράφουν. Ούτε λ.χ. «πρόσωπο ενδιαφέροντος», ούτε πιθανός μάρτυρας, ούτε σαν κάποιος που θα μπορούσε να συνεισφέρει στη δίκη υπό άλλη ιδιότητα.
«Ελληνας ύποπτος». Ποιος να είναι άραγε, και για ποιο λόγο η είδηση αυτή δεν έφτασε ποτέ στα ελληνικά αξιόπιστα (πάνω απ’ όλα, αξιόπιστα) ΜΜΕ;;;
Κάπου πάει το μυαλό μας, είν’ αλήθεια.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το εξής: Στην πραγματικότητα, η είδηση για τον «Ελληνα ύποπτο» δεν έγινε γνωστή το 2009, κατά την κατάθεση Μπάγιαγκιτς υπέρ Παντούρεβιτς. Εγινε γνωστή το 2013, κατά την κατάθεση Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, αυτή τη φορά. Απλά, στην νεότερη δήλωση-κατάθεσή του το 2013, ο Μπάγιαγκιτς αναφέρθηκε σε εκείνες τις ερωτήσεις των Εισαγγελέων του 2009 για τον «Ελληνα ύποπτο». Κι από εκεί εντοπίστηκε από εμάς εδώ στο ιστολόγιο ο «Greek suspect».
Μάλιστα, όπως μπορείτε να δείτε και στο σχετικό έγγραφο, ο Μπάγιαγκιτς δίνει το 2013 και τμήμα της απάντησής του του 2009. Λέει συγκεκριμένα:
Οπως μπορείτε να δείτε, η απάντησή του ήταν μια τυπική σερβοβοσνιακή απάντηση (όπως γνωρίζουν και λένε μεταξύ τους σαν αστείο όσοι διαβάζουν συστηματικά καταθέσεις Σέρβων στο ΔΠΔΧΓ), τύπου «δεν συνέβη, δεν ήμουν εκεί, δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι» (με αυτή τη σειρά πάντα) κ.ο.κ., πως δηλαδή δεν είναι «σε θέση να πει οτιδήποτε γι’ αυτόν τον Ελληνα ύποπτο», τον ξέρει δηλαδή, αλλά «δεν ξέρει τι έγκλημα μπορεί να είχε κάνει, εκτός από το να φέρει στους Σέρβους ανθρωπιστική βοήθεια, πολλές φορές».
Στη συνέχεια, τον Δεκέμβριο του 2011, στο αντίστοιχο με το ΔΠΔΧΓ δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για τους εγκληματίες πολέμου, ο Μπάγιαγκιτς κατέθεσε σαν μάρτυρας υπεράσπισης στην έφεση ενός άλλου καθάρματος, του Σλοβένου μισθοφόρου Franc Kos, που αρχικά πολεμούσε για τους Κροάτες και αργότερα πέρασε στους Σέρβους.
http://www.justice-report.com/en/en-audio/kos-et-al-observer-of-shooting-on-branjevo
Ο Franc Kos ήταν ο διοικητής της Διμοιρίας Bijeljina, της μιας εκ των δύο διμοιριών ενός Αποσπάσματος Θανάτου που αποτελούνταν αποκλειστικά και μόνο από αδίστακτους επί χρήμασι μισθοφόρους-εκτελεστές, αυστηρά επιλεγμένους, που ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 50 με 60, όλοι με ετήσια ή διετή συμβόλαια. Πρόκειται για το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment).Το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ μαζί με τους Λύκους του Δρίνου ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στην Σρεμπρένιτσα και σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ήταν αυτοί που κατέστρεψαν το μουσουλμανικό τζαμί της πόλης με τον μιναρέ του, μαζί με Ελληνες εθελοντές.
Ηταν η πιο αιμοσταγής μισθοφορική (οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ‘επαγγελματική’) ειδική μονάδα του σερβοβοσνιακού στρατού, με διοικητή -κάτω από τις άμεσες διαταγές του Μλάντιτς- τον Milorad ‘Miso’ Pelemis (διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον του από την Interpol) και άφησε εποχή στις εν ψυχρώ μαζικές πισώπλατες εκτελέσεις. Μόνο στη στρατιωτική φάρμα Branjevo στην περιοχή Ζβόρνικ, κοντά στην Σρεμπρένιτσα, μια οκταμελής ομάδα σκότωσε 1.200 ανθρώπους, από τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 16.00 το απόγευμα της 16ης Ιουλίου 1995, με διαλείμματα για σάντουιτς και μπύρα, επάνω απ’ τους νεκρούς, ενώ οι επόμενες γραμμές μελλοθανάτων περίμεναν μπροστά τους. Για να διασκεδάζουν περισσότερο, τους πυροβολούσαν πρώτα στα γόνατα και στους αγκώνες, ενώ μετρούσαν τους μελλοθάνατους με μονάδα μέτρησης το ‘φορτηγό’, λ.χ. «έχουμε ακόμη 2,5 φορτηγά να κανονίσουμε». Οταν ανακαλύφτηκαν οι μαζικοί τάφοι -παρά την προσπάθεια να καλύψουν τα ίχνη τους, μεταφέροντας αργότερα τα πτώματα σε άλλους λάκκους- διαπιστώθηκε ότι όλοι πλην ενός ήταν πολίτες (εδώ μια περιγραφή της διαδικασίας από τον Κροάτη της Βοσνίας μισθοφόρο Drazen Erdemovic που σκότωσε μόνο 100 αιχμάλωτους, με τους κρατούμενους να στήνονται σε σειρές των δέκα, με δεμένα χέρια και μάτια).
Οπως έγινε γνωστό στο δικαστήριο, η τιμή για τα καθάρματα του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ήταν πέντε μάρκα το κεφάλι -και οι σφαίρες προσφορά της επιχείρησης. Η μονάδα αυτή διακρίθηκε και για τις επιδόσεις της στο πλιάτσικο. Σαν κοινοί -αλλά οργανωμένοι- λωποδύτες, φρόντισαν και είχαν στη διάθεσή τους φορτηγά για να φορτώνουν τα αντικείμενα αξίας που έβρισκαν στα άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια της Σρεμπρένιτσα. Αλλά και στους χώρους εκτελέσεων, πριν βάλουν στη γραμμή δέκα-δέκα τους μελλοθάνατους Μουσουλμάνους, ρωτούσαν ποιοι είχαν συγγενείς που θα μπορούσαν να πληρώσουν λύτρα σε αντάλλαγμα για τη ζωή τους, και όσοι απαντούσαν θετικά, τους ξεχώριζαν. Σε έναν από τους χώρους συγκέντρωσης και εξόντωσης, στο ποδοσφαιρικό γήπεδο του χωριού Nova Kasaba, πήραν με το έτσι θέλω έναν νεαρό Μουσουλμάνο για τον οποίο νόμιζαν ή ήξεραν ότι είχε χρήματα, τον πήγαν στο σπίτι του, τον λήστεψαν και κατόπιν τον εκτέλεσαν.
Σ’ αυτή την υπόθεση (Franc Kos, Stanko Kojic et al) του 2011, κατηγορούμενοι ήταν τέσσερις από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Ο δεύτερος στην ιεραρχία σφαγέας ήταν ένας Βόσνιος που λεγόταν Stanko Kojic (είχε αλλάξει το παλιό του επώνυμο που ήταν Savanovic). Μάλιστα, στο βίντεο που δείχνει τον Μλάντιτς να προχωράει πεζός προς το κέντρο της Σρεμπρένιτσα, δίπλα του διακρίνεται ο ίδιος ο Stanko Kojic, να φιλιούνται και να αλληλοσυγχαίρονται (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 0.23′).
Ολοι τελικά καταδικάστηκαν σε 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας, όμως υπάρχει κι εδώ ελληνική σύνδεση. Στον κατάλογο των τεκμηρίων της υπόθεσης, υπήρχε και μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν ‘Grk‘, όπως έγραφε επάνω η φωτογραφία, με έναν Ελληνα, δηλαδή. Ηταν το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35:
Αναρωτιέστε ποιος μπορεί να είναι αυτός ο Ελληνας;;; Αν έπρεπε να στοιχηματίσουμε, θα λέγαμε ότι οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι να πρόκειται για τον εθελοντή Αγγελο Λάτσιο. Τον μοναδικό γνωστό (μέχρι στιγμής) πατριώτη μας που έχει την τιμή το όνομά του να φιγουράρει ανάμεσα στα ονόματα των πιο διαβόητων καθαρμάτων-μισθοφόρων των Αποσπασμάτων Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού. Ηταν εκείνος ο εθελοντής που κατατάχτηκε στο συγκεκριμένο Απόσπασμα Θανάτου, στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, προφανώς μαζί με έναν ακόμη Ελληνα, του οποίου το όνομα, όμως, δεν ήταν εφικτό να διασταυρωθεί, κι έτσι το όνομα του δεύτερου συμπατριώτη μας που μας έκανε περήφανους για τη συμμετοχή του σ’ αυτήν την άγρια παραστρατιωτική militia παραμένει σε εκκρεμότητα [Σ.Σ.: Ο όρος ‘militia’ στο εξής με την δυτική έννοια του όρου, όχι με την έννοια που είχε στις σοσιαλιστικές χώρες, την ‘militsiya’ σαν πολιτοφυλακή].
Διακρίνεται σε πολλές φωτογραφίες, εκ των οποίων μία είναι η παρακάτω:
Είναι ο δεύτερος από αριστερά στην επάνω σειρά με τον κόκκινο μπερέ και το τεράστιο όπλο με την ταινία πολυβόλου που κρέμεται. Το όνομά του ήταν γνωστό στην Ελλάδα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων του 1995, έγινε, όμως, ευρύτερα γνωστό και στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 2009, σε ένα συνέδριο 70 ιστορικών, ερευνητών και ακαδημαϊκών, που συμβολικά έλαβε χώρα στο Potocari, στο ίδιο κτίριο που είχε τη βάση του η δύναμη των Ολλανδών Κυανόκρανων που απέτυχαν να προστατέψουν τον άμαχο πλυθυσμό της Σρεμπρένιτσα. Οργανωτής του συνεδρίου ήταν το διεθνώς αναγνωρισμένο Institute for Research of Crimes against Humanity and International Law και το θέμα του ήταν ‘Genocide in Bosnia and Herzegovina, The consequences of the judgment of the International Court of Justice’. Στο συνέδριο αυτό παρουσιάστηκε μια εισήγηση με αντικείμενο το συγκεκριμένο αιμοσταγές μισθοφορικό Απόσπασμα Θανάτου, το διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ. Παρουσιάστηκε το ιστορικό αυτής της militia και ο πλήρης κατάλογος μελών της.
Ο τίτλος της σχετικής εισήγησης ήταν το άλλο όνομα που συνηθίζεται στα αγγλικά κείμενα για το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, δηλαδή ‘Tenth Reconnaissance Squad: Executors of Bosniaks’ (’10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ: Εκτελεστές Βοσνίων’), και πριν τον κατάλογο των ονομάτων, διαβάζουμε:
«Besides these criminals who, as members of the 10th Reconnaissance Squad executed thousands of Bosniaks from Srebrenica, were mentioned and the following members of the ‘death squads’:
Vlasenicani […] Greek Angelos Latsios […]»
(«Pored nabrojanih zlocinaca koji su kao pripadnici Desetog diverzantskog odreda strijeljali hiljade srebrenickih Bosnjaka, spominju se i sljedeci pripadnici ovog ‘odreda smrti’: Vlasenicani […] Grk Angelos Latsios», όπου ‘odreda smrti’ σημαίνει ‘αποσπάσματα θανάτου’, ‘death squads’ και όπου ‘Vlasenicani’ μεταφράζεται ελεύθερα ‘Βλασενιτσιώτες’).
Οπως μπορείτε να δείτε στο τμήμα που είναι ‘μαρκαρισμένο’, το όνομα ‘Grk Angelos Latsios’ υπάρχει δύο φορές. Την δεύτερη παρεμβάλλεται το όνομα ‘Panagiotis‘. Δεν γνωρίζουμε αν είναι το ψευδώνυμο ή αν είναι το πατρώνυμο· λογικά πρέπει να είναι το δεύτερο.
Εχουμε βρει τα σχετικά έγγραφα, στα σερβικά και μεταφρασμένα στα αγγλικά. Οπως μπορείτε να δείτε εδώ στο οργανόγραμμα με την δομή του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, κάτω δεξιά στη δεύτερη διμοιρία που διοικούσε ο στυγερός δολοφόνος Franc Kos, το όνομα ‘Αγγελος Λάτσιος’ φιγουράρει 14ο από την αρχή ενώ 6ο από το τέλος βρίσκεται το όνομα του Stanko Kojic. Σημειώστε πως το αστεράκι δίπλα στο όνομα του Λάτσιου σημαίνει πως ήταν επιβεβαιωμένα μέλος της συμμορίας-διμοιρίας.
Το όνομά του, ‘Latias Angelos’, ‘Λάτσιος Αγγελος’ φιγουράρει 14ο από την αρχή στο κάτω δεξιά κουτάκι με όλα τα ονόματα της δεύτερης συμμορίας-διμοιρίας, ενώ 6ο από το τέλος βρίσκεται το όνομα του Stanko Kojic. Βλέπουμε, επίσης, στις υψηλότερες θέσεις όλη την ιεραρχία, Μλάντιτς, Tolimir, Salapura, Beara, Pelemis, Franc Kos κ.ο.κ. Σημειώστε πως το αστεράκι δίπλα στο όνομα του Λάτσιου σημαίνει πως ήταν επιβεβαιωμένα μέλος της συμμορίας-διμοιρίας.
Κλικ για μεγέθυνση.
Σημειώστε, επίσης, στο σημείο αυτό ότι αυτή η δεύτερη συμμορία-διμοιρία αυτής της μονάδας ονομαζόταν με το οικείο όνομα ‘Vlasenica Platoon’, και είχε τη βάση της κι αυτή στο στρατόπεδο που στρατωνιζόταν και η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά στη Βλασένιτσα. Μάλιστα, το ίδιο διάστημα που εντάχτηκε η ΕΕΦ οργανικά στο Σώμα Στρατού Ντρίνα, τον Μάρτιο του 1995, βρισκόταν σε εξέλιξη η δεύτερη σειρά εκπαίδευσης «σε ειδικές τακτικές και στον ανορθόδοξο πόλεμο» των δολοφόνων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, στις ίδιες ακριβώς εγκαταστάσεις.
Διόλου απίθανο, λοιπόν οι συμμορίες των Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic να μοιράστηκαν με τους Ελληνες την ανάλογη «τεχνογνωσία» που τους επέτρεψε να είναι τόσο «αποτελεσματικοί» κατά την προέλαση προς το κέντρο της Σρεμπρένιτσα, στις 11/07/1995. Οπως μπορείτε να δείτε και στο απόσπασμα από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011, (που, παρεμπιπτόντως, πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο που διαβάζεται με μεγάλη δυσκολία), έτσι απλά βρήκαν μπροστά τους έναν Μουσουλμάνο, πιθανώς ΑμΕΑ που είχε ξεμείνει στην πόλη και έτσι απλά του έκοψαν το λαιμό από πίσω και μετά έβγαζαν φωτογραφίες.
Εχουμε κατορθώσει και έχουμε βρει φιλμ στο οποίο να να απεικονίζονται όλοι οι παραπάνω, παρουσία μάλιστα του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, όταν σε μία τελετή στο στρατόπεδο των Ελλήνων εθελοντών, ο στρατηγός Radislav Krstic (καταδικασμένος σε 46 χρόνια φυλάκιση) τους παρέδωσε τη σημαία, μετάλλια και καινούργια όπλα.
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Τελετή στο στρατόπεδο στη Vlasenica, 14 Οκτωβρίου 1995, μετά τη Σρεμπρένιτσα, στην επέτειο του ενός έτους από τη δημιουργία της μονάδας. Ο στρατηγός Radislav Krstic δίνει τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο μισθοφορικό 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic, δηλαδή των πιο απάνθρωπων και αιμοσταγών εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου (πέντε μάρκα το κεφάλι). Οι οκτώ που συμμετείχαν στη μαζική σφαγή στο Branjevo, και ανάμεσά τους και οι Franc Kos, Stanko Kojic, Aleksandar Cvetkovic και Drazen Erdemovic πήραν όλοι έκτακτη προαγωγή και διακρίσεις ενώ και ολόκληρη η μονάδα τιμήθηκε με αριστείο για την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των αποστολών που της ανατέθηκαν. Πίσω δεξιά, ακουμπισμένοι στο όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του πιο αιμοσταγούς μισθοφορικού Αποσπάσματος Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού.
Τέλος, για επιβεβαίωση και μόνο, να αναφέρουμε ότι μια γερμανική ιστοσελίδα που ειδικεύεται στη συγκέντρωση πληροφοριών και intelligence, επιβεβαιώνει ότι στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ υπηρετούσαν δύο Ελληνες, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο ‘Λάτσιος Αγγελος’ (πιθανόν του Παναγιώτη).
«Zur Einheit gehorten auch zwei Griechen […]. Einer dieser beiden Griechen war Latsios (Panagitosa) Angelos».
http://bosnopolitan.blogspot.gr/2014/04/das-serbische-killerkommando-10do.html
[Σ.Σ.: Μικρή σημείωση: Το γεγονός πως στην προηγούμενη γερμανική ιστοσελίδα υπάρχει μια αναφορά πως ο Jugoslav Petrusic, ένα σκοτεινό πρόσωπο, μισθοφόρος και διπλός πράκτορας που κατηγορήθηκε ότι ετοίμαζε τη δολοφονία του Μιλόσεβιτς μαζί με τον δοικητή του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ Milorad Pelemis, αποκάλυψε ότι οι δύο αυτοί Ελληνες ήταν «πράκτορες της CIA», δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Κι αυτό, όχι διότι μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε αυτή την πληροφορία -δεν γνωρίζουμε, και δεν θέλουμε να γνωρίσουμε αυτά τα χωράφια. Αλλά διότι στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο όλοι να κατηγορούν όλους σαν πράκτορες ή ενεργούμενα ξένων μυστικών υπηρεσιών. Αξιωματούχοι που αντιμετώπιζαν ευθύνες και κατηγορίες για ανάρμοστες πράξεις, πολύ συχνά έριχναν την ευθύνη σε τρίτους και κατώτερους ιεραρχικά, κατηγορώντας τους για πράκτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία και για προβοκάτσιες. Λ.χ. ο Σέσελι, κάποιοι στρατηγοί του σερβοβοσνιακού στρατού και η υπεράσπιση του Μιλόσεβιτς κατηγόρησαν για πράκτορα των Γάλλων τον Pelemis, έτσι ώστε να φορτώσουν σ’ αυτόν τις σφαγές στην Σρεμπρένιτσα. Και ο Petrusic, επίσης, κατηγορήθηκε (καλά, αυτός ήταν κιόλας, δεν το έκρυβε) σαν πράκτορας τρίτης χώρας. Αν κατηγορούνται στ’ αλήθεια οι δύο Ελληνες για πράκτορες, ούτε που θέλουμε να φανταστούμε τι είδους πράξεις προσπαθούν κάποιοι να καλύψουν με τους ισχυρισμούς αυτούς. Είναι γεγονός, πάντως, πως όταν το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ διαλύθηκε την άνοιξη του 1996 και τα συμβόλαια των μισθοφόρων είχαν λήξει, οι ίδιοι άνθρωποι έστησαν κατόπιν μια μισθοφορική ‘μαύρη εταιρεία-επιχείρηση’ με το όνομα ‘Drina Prom’ και με δραστηριότητα στον ίδιο χώρο που κινούνται και οι μυστικές υπηρεσίες. Αργότερα ονομάστηκε ‘Pauk’ (‘Αράχνη’). Σ’ αυτή την ομάδα ο τύπος της χώρας χρέωσε την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Κροάτη πολιτικού Jozo Leutar το 1999, και σύμφωνα με την έκθεση του έγκυρου Humanitarian Law Center, αυτή η εταιρεία-ιδιωτικός στρατός είχε παρουσία στο Κόσοβο, στο Ζαΐρ, στην Αλγερία και αλλού. Ωσπου στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου και άρχισαν να αλληεξοντώνονται και να κρύβονται, αφού ήταν καταζητούμενοι τόσο από τη Χάγη για εγκλήματα πολέμου, όσο και από την Αστυνομία για κοινές ποινικές υποθέσεις, αλλά και μεταξύ τους, ο ένας έψαχνε να σκοτώσει τον άλλο. Μ’ αυτούς τους ανθρώπους έκανε πραγματικότητα τη φιλοδοξία του να γίνει επαγγελματίας στρατιώτης ο συμπατριώτης μας Αγγελος Λάτσιος από την ΕΕΦ].
Πηγές:
– Humanitarian Law Center, Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011, σ. 42, και στα σερβικά Fond za Humanitarno Pravo, Dosije 10. Diverzantski Odred Glavnog staba vojske Republike Srpske, 2011, σ. 36. Διαβάστε την συγκλονιστική έκθεση εδώ:
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=5252
– Tenth Reconnaissance Squad executors of Bosniaks, ιστότοπος Vlasenica.info, 30/07/2009
http://www.vlasenica.info/index.php?option=com_content&view=article&id=445:deseti-diverzantski-odred-egzekutori-bosnjaka&catid=1:najnovije&Itemid=2
https://archive.is/ltpO5#selection-637.148-666.66
– Για το συνέδριο του 2009, εδώ:
http://www.bosnjaci.net/prilog.php?pid=34833
https://archive.is/IThXh#selection-821.1-827.168
— $$$ Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ;;; Εξαγωγή Χρυσαυγιτισμού σε ‘πατριωτικό περιτύλιγμα’ – «Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο»
Η μεγαλύτερη, όμως, κατηγορία (χωρίς να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο κάποιοι να ανήκαν σε υποσύνολα σε περισσότερες από μία κατηγορίες) ήταν οι επαγγελματίες και οι εραστές των όπλων: Κάποιοι που πήγαιναν με το όνειρο να γίνουν μισθοφόροι, κάποιοι ήδη μισθοφόροι με προϋπηρεσία στους πολέμους της Αφρικής, πρώην καταδρομείς που ήθελαν να γευτούν πραγματικές μάχες, κάποιοι μαφιόζοι, κάποιοι στις ευρύτερες μπίζνες των ‘security’, κάποιοι μποντιμπιλντεράδες και φουσκωτοί (ή φουσκωμένοι) από τα γυμναστήρια, και ανάμεσά τους εραστές των αναβολικών, όμως η πολυπληθέστερη ομάδα ήταν όσοι πήγαιναν εκεί λόγω ‘ιδεολογίας’. Φυσικά, δεν είναι κανένα μεγάλο μυστικό πως αυτές οι κατηγορίες όλες είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Κάποιοι -πολύ λίγοι- δήλωναν απλά ‘πατριώτες’, οι περισσότεροι, όμως, ήταν ‘εθνικιστές/υπερεθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές’. Και υπήρχαν, φυσικά και μέλη της Χρυσής Αυγής. Οχι μόνο απλά μέλη ή στον περίγυρο της ναζιστικής γκρούπας, αλλά και μέλη της Κεντρικής της Επιτροπής [Σ.Σ.: Το ποιος θεωρείται μέλος της ναζιστικής οργάνωσης είναι μια πολύ περίπλοκη ιστορία: Μέλος είναι μόνο όποιος έχει περάσει από όλα τα στάδια μύησης: Κατά την εσωτερική τους κρυφή πρακτική και κρυφή ιεραρχία -και πραγματική ηγεσία- μέλη είναι μόνο όσοι έχουν ορκιστεί και έχουν πάρει το ‘χρίσμα’ μετά από ‘δοκιμασίες’ (μεταξύ των οποίων, επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’) και ‘τελετές μύησης’. Η πρακτική αυτή θυμίζει τόσο τη Μαφία, όσο και τα πολλά και διάφορα μυστικιστικά και εθνοσοσιαλιστικά ‘τάγματα’, από τα οποία εμπνέονται οι ιδρυτές και τα μεγαλοστελέχη της εγκληματικής οργάνωσης. Τα έχουμε γράψει όλα αυτά, εδώ «Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το ‘χρίσμα’ για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους ‘εχθρούς της ράτσας’), Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #03»].
Από την έναρξη της κυκλοφορίας της εφημερίδας τους, το 1992, η υποστήριξη στους Σέρβους και το μίσος για τους Μουσουλμάνους ήταν εμφανή. Οχι όμως και για τους Σλοβένους και τους Κροάτες· με τους απογόνους των Ustashi κρατούσαν διακριτική στάση, διότι το (ναζιστικό) αίμα νερό δεν γίνεται.
Πίσω από όλα, βέβαια, και πίσω από τους Αμερικανούς, και πίσω από το ΝΑΤΟ, και πίσω από τη Ρωσία (τότε) κρύβονταν οι Εβραίοι, διότι ο Σιωνισμός είναι ο αιώνιος εχθρός του Ελληνισμού, και συνεπώς και της Ορθοδοξίας, και κατά συνέπεια και εχθρός των Σέρβων, και ούτω καθ’ εξής, να μην επεκτεινόμαστε, τώρα.
Ετσι, η ναζιστική οργάνωση, σε συνεργασία με Σέρβους νεοναζί, έκανε συχνά διαδηλώσεις, στην Αθήνα έξω από την Πρεσβεία της Αθήνας, ενώ έστελνε και στελέχη της στο Βελιγράδι για κοινά συλλαλητήρια με τους Σέρβους ομοϊδεάτες τους. ‘Η λύση είναι μία, σύνορα με τη Σερβία’, ήταν το σύνθημα, που δονούσε την ελληνική ψυχή σχεδόν όλων, και όχι μόνο των εθνικοσοσιαλιστών και των ακροδεξιών. Η ‘λαβίδα Σαμαρά’, εκείνο το θεωρητικό (ευτυχώς!) παρανοϊκό σχήμα με το οποίο κάποιοι ελαφρόμυαλοι θα μας έβαζαν σε περιπέτειες, ευτυχώς δεν προχώρησε στην μεγάλη του, την εθνική μορφή. Σε μικρή κλίμακα, όμως, οι «κοινοί εχθροί» Ελλήνων και Σέρβων στα Βαλκάνια θα την ένιωθαν στο πετσί τους.
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Κοινές σερβοχρυσαυγίτικες διαδηλώσεις την περίοδο 1994-1995. Στην Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα και στο Βελιγράδι.
# Η ναζιστική οργάνωση θεωρούσε την συμμετοχή των στελεχών της στο εγχείρημα αυτό προνομιακό πεδίο προπαγάνδας κι έτσι το διαφήμιζε εντατικά. Ο ‘κράχτης’ αυτός ήταν μια τρίτη καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν στο πολιτικό σκηνικό οι ναζιστές, στα μάτια ενός κοινού που είχε εθιστεί στην αντιFYROM υστερία, στον εθνικισμό, στις θεωρίες περί ‘μουσουλμανικού τόξου’ και στις θεωρίες συνωμοσίας περί ‘έθνους ανάδελφου’, που τελικά δεν ήταν και τόσο ανάδελφο, αφού βαθύ κράτος και Εκκλησία ετοίμαζαν ‘ορθόδοξο τόξο’ με άξονα Ελλάδα-Σερβία και πιθανούς συμμάχους Βούλγαρους, Ρουμάνους και υπό προϋποθέσεις Ορθόδοξους της Αλβανίας -όχι όμως και με ‘τους Σκοπιανούς’, παρότι ορθόδοξοι κι εκείνοι. Οι προηγούμενες δύο ήταν η αντιμεταναστευτική σπέκουλα, λόγω της εισροής μεταναστών από τις ανατολικές χώρες και η υστερία γύρω από το Μακεδονικό. Ετσι φρόντισε να διαφημίσει αυτή την ανέλπιστη ευκαιρία από πολύ νωρίς. Ηδη πριν από τα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα, είχε αφιερώσει αρκετά κείμενα στα μέλη της και στα στελέχη της που πήγαν ‘στο μέτωπο’ στο πλευρό των Σέρβων φασιστών τσέτνικ. Ενα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας τους, στις 02/07/1995:
.
# Αλλά και ο αποχωρήσας πρώην υπαρχηγός Χάρης Κουσουμβρής, του οποίου ο αδελφός και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΧΑ, Σωκράτης Κουσουμβρής είχε πάει εκεί από τους πρώτους, υπογραμμίζει στο βιβλίο του το 2004 την συμβολή της οργάνωσης, όχι απλά σε επίπεδο απλών μελών, αλλά σε επίπεδο στελεχών και μελών της της Κεντρικής Επιτροπής:
«Οι εθελοντές ήταν όχι απλά μέλη αλλά στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής».
# Μια συνέντευξη με δύο χρυσαυγίτες δημοσιεύτηκε και αναδημοσιεύτηκε αρκετές φορές στα έντυπά τους. Δηλώνει χαρακτηριστικά ο (όχι και τόσο) ανώνυμος χρυσαυγίτης:
«Θα έλεγα πως η μεγάλη -συντριπτική- πλειοψηφία των Ελλήνων εθελοντών είναι λιγότερο ή περισσότερο συνειδητοποιημένοι εθνικιστές. Εξαιρούνται δυο-τρεις […] Πολλοί απ’ αυτούς αγόραζαν και την εφημερίδα και το περιοδικό μας. Υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί χρυσαυγίτες εθελοντές, περισσότεροι από κάθε άλλη οργάνωση ή κόμμα»
# Σε μια άλλη συνέντευξη με τους ίδιους εθελοντές στην εφημερίδα τους στις 28/07/1995, είναι κάτι παραπάνω από σαφείς σχετικά με το ποιος είναι «ο πραγματικός εχθρός» τον οποίο φαντάζονται ότι πολεμούν. Οχι ασφαλώς οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι:
«Ο πραγματικός εχθρός είναι ο μεγάλος, ο αιώνιος ο ύπουλος. Ο πραγματικός εχθρός δεν είναι οι Τούρκοι, ή οι όποιοι μουσουλμάνοι, ή οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί ή οι όποιοι άλλοι. Είναι το παγκόσμιο σιωνιστικό κατεστημένο».
Δεν ήταν όλοι ανώνυμοι. Προφανώς κατόπιν εντολής του Φίρερ, και για επικοινωνιακούς λόγους, έβγαιναν δημόσια. Τους θυμόμαστε απ’ την τηλεόραση, αλλά και από το βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, σ. 100, πληροφορούμαστε και για τα εξής μέλη της ναζιστικής οργάνωσης που συμμετείχαν στην ΕΕΦ:
– Μαυρογιαννάκης Μιχάλης
– Κιτρινιάρης Χρήστος
– Μπέλμπας Απόστολος [Σ.Σ.: Φοβερή σύμπτωση, Μπέλμπας Απόστολος ονομάζεται ο σημερινός γραμματέας ΤΟ Τρίπολης της Χρυσής Αυγής, ο οποίος ήταν και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αρκαδίας, στις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου του 2014].
– Κουσουμβρής Σωκράτης, ο αδερφός του τότε υπαρχηγού της ναζιστικής γκρούπας. Ηταν τότε υπάλληλος του ΟΤΕ, όπως είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Εθνος, όταν έλαβε κρυφά από τους γονείς του (το ίδιο ακριβώς που ‘περιέργως’ έχουν ομολογήσει κι άλλοι πολλοί εθελοντές), την απόφαση να πάει στη Βοσνία. Εφυγε κρυφά και απ’ τη δουλειά του, πήγε εκεί, και τον βρίσκουμε σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες της πρώτης περιόδου της ΕΕΦ. Υποτίθεται ότι όχι μόνο έλαβε μέρος σε μάχες αλλά και ότι τραυματίστηκε κιόλας σε μια απ’ αυτές, στη Μαγιεβίτσα, κι έτσι εξηγούνται και οι πολλές φωτογραφίες με τις πατερίτσες. Στην πραγματικότητα τραυματίστηκε από θραύσμα όλμου την μοναδική φορά που αποφάσισε να βγει έξω από την περιοχή στην οποία τους είχαν διατάξει να παραμένουν, τότε την άνοιξη του 1995.
# Γρήγορα, οι εθελοντές χρυσαυγίτες θα γίνουν σούπερ-σταρ της περιθωριακής και ανυπόληπτης τηλεόρασης και των λαθρόβιων εντύπων. Με μια σειρά συνεντεύξεων σε μικρά κυρίως μέσα (λ.χ. εφημερίδες Νίκη, Αδέσμευτος Τύπος, αργότερα Espresso) αλλά και καλεσμένοι στα ανυπόληπτα παράθυρα της τηλεόρασης, που τότε περνούσαν την χρυσή εποχή τους, οι επώνυμοι χρυσαυγίτες προπαγανδίζουν ανενόχλητοι και χωρίς αντίλογο (αντίθετα: με εγκωμιαστικό σχολιασμό ‘εθνικής ανατάσεως’ για τη δράση τους και με υμνητικές αναφορές από την πλευρά των τηλεπαρουσιαστών):
Το στέλεχος της ΧΑ Μιχάλης Μαυρογιαννάκης διευκρινίζει απαντώντας στην ερώτηση τι ακριβώς τον ώθησε να πάει στον πόλεμο, στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, στις 09/08/1995:
«Λόγοι υπήρχαν πολλοί. Κύριος λόγος, όμως, ήταν ιδεολογικός. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω».
Ο Αποστόλης Μπέλμπας συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη:
«Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές».
Ο Χρήστος Κιτρινιάρης, στο ίδιο μοτίβο, δίνει συνέντευξη στον μετέπειτα υπουργό της ΝΔ Κώστα Γκιουλέκα στον τηλεοπτικό σταθμό TV-100 της Θεσσαλονίκης, Ιανουάριος 1996· βλ. και εφημερίδα ΧΑ, 19/01/1996:
«Ο πρώτος λόγος που θέλησα να συμμετάσχω σε αυτόν τον πόλεμο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τους εχθρούς -μουσουλμάνους- που έχουν καταδυναστεύσει το έθνος μας εδώ και αιώνες, και ο δεύτερος ότι ήθελα να γευτώ μια εμπειρία ενός πολέμου που πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα κατέβει στα σύνορά μας».
Στην ίδια συνέντευξη, ο Απόστολος Μπέλμπας:
«Οι λόγοι που με οδήγησαν στην απόφαση να συμμετάσχω στον πόλεμο είναι ότι κι εγώ, όπως και τα άλλα παιδιά, είχαμε καλή γνώση της Ιστορίας και της παραδοσιακής φιλίας με τους Σέρβους. Από την άλλη μεριά, ομολογώ ότι πάντα είχα μια έφεση προς την περιπέτεια».
# Ξεχωριστή (και ουσιαστικά άγνωστη περίπτωση, μέχρι στιγμής, αποτελούσε ο Σπύρος Τζανόπουλος, ένας 25χρονος τότε φοιτητής από την Πάτρα και λοχίας της ΕΕΦ. Ηταν κι αυτός στέλεχος της Χρυσής Αυγής και αρθρογράφος στο εθνικοσοσιαλιστικό περιοδικό Αντίδοτο. Στις παρακάτω φωτογραφίες τον βλέπουμε ντυμένο στην τρίχα σαν μοντελάκι, με τα καινούργια στρατιωτικά του ρούχα, collection-creation, που μόλις είχε αγοράσει, ειδικά για την ‘εκστρατεία’ του στα Βαλκάνια. Οι δύο φωτογραφίες είναι από τον Ιούνιο του 1995, από το Βελιγράδι. Είχε μαθευτεί ότι εκεί, στο ξενοδοχείο Beograd, θα κατέληγε μια αποστολή από την Ελλάδα, ένα ‘Καραβάνι Αλληλεγγύης’ όπως ακούγαμε να τα ονομάζουν τότε, κι ο ποζεράς χρυσαυγίτης δεν έχασε την ευκαιρία. Κάμερες, φωτογράφοι, φώτα, δημοσιογράφοι, κόσμος και κοσμάκης, οπότε σκέφτηκε -υποθέτουμε- ο top military model νεοναζί να παρουσιάσει τον εαυτό του εκεί, και να τον μοστράρει καταλλήλως, να μην πάνε χαμένα και τα χρήματα που έδωσε στο Μοναστηράκι για την καινούργια του στολή. Ο κόκκινος μπερές, προφανώς είναι αυθαίρετη επιλογή, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Σπουργίτη στη συνέντευξη Παπαπέτρου, και με άλλους που φαίνονται στις προηγούμενες φωτογραφίες. Επειδή μπερέδες σε έντονα χρώματα χρησιμοποιούνται συνήθως από ειδικές μονάδες του στρατού, δεν μπορούσε το κομάντο να βολευτεί με κανένα ταπεινό τζόκεϊ ή δίκοχο. Είπαμε, είτε είμαστε οι top και οι κορυφαίοι στο παιχνίδι ‘πόλεμος’, είτε να μην το παίζουμε καθόλου. Οι δημοσιογράφοι που ήταν εκεί, αμέσως τον κατάλαβαν πως πρόκειται για σκληρό φασίστα, και έγινε και κάποιο επεισόδιο, μάλιστα, μαζί του. Εκτός απ’ όλα τα άλλα, ήθελε να ακολουθήσει το Καραβάνι και στον επόμενο σταθμό του, στη Μπάνια Λούκα, για να κάνει κι εκεί πασαρέλα, αλλά δεν τον ήθελαν μαζί τους.
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ όρθιος. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-1969.jpg?w=540&resize=540%2C751&h=751#038;h=751 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα όρθιος - clip_image002g73nbn")
![Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με 'Καραβάνι Αλληλεγγύης' και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα ντυμένος στην τρίχα, εδώ καθιστός. [Σ.Σ.: Ευχαριστούμε τους 'κόκκινους αντιρεπόρτερ'].](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-06-xx-beogrand-19691.jpg?w=560&resize=560%2C751&h=751#038;h=751 "1995-06-xx - Ξενοδοχείο Beogrand Βελιγράδι Αποστολή Καραβάνι Αλληλεγγύης - Τζανόπουλος Σπύρος, γενν. 1969, από Πάτρα. φοιτητής ντυμένος στην τρίχα καθιστός - clip_image002ynm2ik")
Ομως, πέρα από τα αστεία, ο συγκεκριμένος νεοναζί βρήκε ευήκοα ώτα σε κάποιους δημοσιογράφους, και δεν έχασε την ευκαιρία να προχωρήσει στην εθνικοσοσιαλιστική και ρατσιστική του προπαγάνδα, υπό τον μανδύα της γνωστής ‘ελληνικής αλληλεγγύης προς τους φίλους και αδελφούς ορθόδοξους Σέρβους’. Του πήραν δηλώσεις, λοιπόν, οι οποίες παίχτηκαν σε εκπομπές μεγάλες θεαματικότητας. Ακούστε τον, στο ρεπορτάζ του Φώτη Καρύδη για την πρωινή εκπομπή του καναλιού Mega, που είχε παρουσιαστεί με τον τίτλο ‘Ελληνας εθελοντής στον σερβοβοσνιακό στρατό’:
«Βλέποντας τον βρώμικο πόλεμο και παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων στα Βαλκάνια, αποφάσισα να ενταχτώ στις δυνάμεις του σερβικού στρατού. Πιστεύω ότι οι σχέσεις φιλίας Ελλάδας-Σερβίας είναι μονόδρομος. Μας συνδέει η Ορθοδοξία. Πρέπει να χτυπηθεί αυτό που πάει να δημιουργηθεί από τους Τούρκους, το μουσουλμανικό ή ισλαμικό τόξο».
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Ξενοδοχείο Beograd στο Βελιγράδι, Ιούνιος, 1995, λίγο πριν την Σρεμπρένιτσα. Αποστολή με ‘Καραβάνι Αλληλεγγύης’ και δημοσιογράφους. Ο Σπύρος Τζανόπουλος, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής δίνει το παρών σαν σε πασαρέλα, ντυμένος στην τρίχα σαν μοντελάκι, με τα καινούργια στρατιωτικά του ρούχα, collection-creation, που μόλις είχε αγοράσει, ειδικά για την ‘εκστρατεία’ του στα Βαλκάνια, και δίνει συνέντευξη σε πρωινή εκπομπή του Mega Channel, που είχε παρουσιαστεί με τον τίτλο ‘Ελληνας εθελοντής στον σερβοβοσνιακό στρατό’. Βρίσκοντας ευήκοα ώτα σε κάποιους δημοσιογράφους εκεί, δεν έχασε την ευκαιρία να προχωρήσει στην εθνικοσοσιαλιστική του προπαγάνδα, υπό τον μανδύα της γνωστής ‘ελληνικής αλληλεγγύης προς τους φίλους και αδελφούς ορθόδοξους Σέρβους’. Μικρή λεπτομέρεια: Αλλος ένας ο οποίος στην ερώτηση «πως αντέδρασαν οι γονείς σου όταν τους είπες ότι θα πας στον πόλεμο», απαντάει «Δεν το είπα στους γονείς μου».
Τα ίδια επανέλαβε και σε μεταγενέστερη συνέντευξή του στον ίδιο δημοσιογράφο, τον Φώτη Καρύδη, με τίτλο «Ηρθα να πολεμήσω στο πλευρό των Σέρβων», στην εφημερίδα Νίκη 21/07/1995. Μικρή λεπτομέρεια: Αλλος ένας ο οποίος στην ερώτηση «πως αντέδρασαν οι γονείς σου όταν τους είπες ότι θα πας στον πόλεμο», απαντάει «Δεν το είπα στους γονείς μου».
Ο Σπύρος Τζανόπουλος θα δηλώσει επίσης πως:
«Αν δεν πολεμούσα τους 15.000 εισαγόμενους μουτζαχεντίν, θα αναγκαζόμουν να το κάνω αυτό στην Ελλάδα»
Οταν βρίσκεται σε φιλικότερο περιβάλλον, όπως σε αυτό της εφημερίδας Ελεύθερη Ωρα, γίνεται πιο συγκεκριμένος και δίνει ευκρινέστερο ‘ιδεολογικό’ στίγμα. Ο εθνικοσοσιαλιστής λοχίας της ΕΕΦ και στέλεχος της Χρυσής Αυγής, που μετείχε στην επίθεση κατά της Σρεμπρένιτσα, όπως είδαμε και στην αρχή του κειμένου, εξηγεί στην εφημερίδα Ελεύθερη Ωρα, στις 25/09/1995, τις θέσεις της Χρυσής Αυγής περί «ισλαμικού τόξου, Λευκής Φυλής και Ορθοδοξίας» και δηλώνει χαρακτηριστικά σε άψογη χρυσαυγίτικη γλώσσα με άρτιο μιχαλολιάκειο λεξιλόγιο:
«Η Ευρώπη ανήκει στους Λευκούς και τους Χριστιανούς. Πολεμάμε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια Ελεύθερη Ευρώπη, σε μια Ευρώπη ελεύθερη από μουσουλμάνους και σιωνιστές. Το Βατικανό, οι σιωνιστές, οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι συνωμοτούν ενάντια στα ορθόδοξα έθνη. Ο επόμενος στόχος τους μετά την Σερβία, θα είναι η Ελλάδα».
Λίγο αργότερα, ο Τζανόπουλος, σαν στέλεχος (προφανώς μέλος της Κεντρικής Επιτροπής) της Χρυσής Αυγής και επίτιμο πρόσωπο σε πανηγυρική (και περιπετειώδη) συνεδρίαση της ΚΕ της Χρυσής Αυγής σε ξενοδοχείο της Φλώρινας, στις 04/11/1995, κάνει έναν χαιρετισμό, κι εδώ πλέον, νιώθοντας άνετα ανάμεσα στην δική του ναζιστική συνομοταξία, μιλάει εντελώς ανοιχτά. Ενα τμήμα του λόγου του Τζανόπουλου, ο οποίος στο βιβλίο του Φίρερ πιάνει σχεδόν 6 σελίδες [Σ.Σ.: Η ορθογραφία διατηρείται από το πρωτότυπο]:
«Αγαπητοί συναγωνιστές,
εκπροσωπώ τα μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή που πολέμησαν ως εθελοντές στο πλευρό των Σέρβων της Βοσνίας. Εμείς οι Ελληνες Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής, που καταταγήκαμε ως εθελοντές στον σερβοβοσνιακό στρατό, πολεμήσαμε για την Ευρώπη. Για την Ευρώπη της Λευκής Φυλής, για την Ευρώπη των Εθνών, για την Εθνικιστική Ευρώπη του αύριο, ενάντια στους εβραιοσιωνιστές της Αμερικής και τους μασωνοκαπιταλιστές της Γερμανίας και τα άνομα σχέδιά τους ενάντια στον Ελληνισμό. Η Ευρώπη ανήκει στους Λευκούς και τους Χριστιανούς. Διότι τόσο οι μογγόλοι Τούρκοι, όσο και οι Εβραίοι σιωνιστές είναι οι μεγαλύτεροι και προαιώνιοι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Εμείς οι χρυσαυγίτες που πολεμήσαμε στα κακοτράχαλα βουνά της Δυτικής Σερβίας, όπως αποκαλούν οι συμπολεμιστές μας στη Σερβία την Βοσνία, -που ως γνωστόν ο κομμουνιστής και προδότης ξεπούλησε έναντι πινακίου φακής-, είδαμε και πιστέψαμε ότι η Ιστορία γράφεται με Αίμα, ότι τα έθνη που θέλουν να ζήσουν πολεμούν, ότι η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί. Αλήθειες που επαναβεβαίωσαν ότι αυτά που πιστεύουμε ως Εθνικιστές είναι η ΜΟΝΗ πραγματικότητα.
Το φονταμενταλιστικό κράτος του Ιζετμπέγκοβιτς είναι κίνδυνος για την ήπειρό μας, αφού διαμέσου αυτού οι Σαουδάραβες σεΐχηδες και οι τούρκοι υπάνθρωποι θα έχουν πατήσει για τα καλά στην Λευκή Ευρώπη.
Πολεμήσαμε, ακόμα, την πολυφυλετική πολιτισμική (sic) λαίλαπα, που οι Εβραίοι αφέντες της ΕΕ θέλουν να επιβάλλουν […]
Διεθνείς οργανισμοί ανακαλύπτουν συνεχώς και νέες ‘μειονότητες’ στην Πατρίδα μας. Ενώ οι κάθε λογής προδότες, πολλοί εκ των οποίων κίναιδοι και με μη Ελληνική καταγωγή σπεύδουν να προσυπογράψουν […] Ε, λοιπόν, όποιοι δεν νοιώθουν Ελληνες, όποιοι νοιώθουν Σλάβοι και Μογγόλοι και Αλβανοί να τα μαζεύουν και να φύγουν απ’ την Ελλάδα!!! Να μας αδειάσουν ΤΩΡΑ τη γωνιά γιατί εδώ κατοικούν μόνο Ελληνες!!!
Αγαπητοί συναγωνιστές, αγαπητά μέλη της Χρυσής Αυγής, αγαπητοί φίλοι της Φλώρινας, που μας τιμάται (sic) με την παρουσία σας, Εμείς οι Ελληνες εθελοντές στο μέτωπο της Βοσνίας -γιατί ένα μέτωπο σε έναν ευρύτερο πόλεμο είναι και η Βοσνία-, και μέλη της Χρυσής Αυγής, δίνουμε σε όλους σας τον λόγο μας ότι θα πολεμήσουμε ξανά, αυτή τη φορά για να ελευθερώσουμε τους σκλάβους αδελφούς μας της Βόρειας Μακεδονίας που υποφέρουν κάτω από την μπότα των κομιτατζήδων, για να κάνουμε τα Σκόπια Ελληνική επαρχία. Γιατί κάθε επαρχία που αυτοαποκαλείται Μακεδονία, αυτόματα ανήκει στην Ελληνική Επικράτεια, αφού η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!!!».
ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Ολόκληρο το -διθυραμβικό για τους εαυτούς τους- άρθρο των στελεχών της Χρυσής Αυγής: ΔΚ, Πολεμώντας στη Βοσνία, Περιοδικό ΧΑ, τχ#088, Σεπτέμβριος 1995, σσ. 22-25
# Ενας ακόμα εθελοντής και μέλος της ΕΕΦ, ήταν ο Νέστωρ Χρυσαΐτης. Πριν πάει στη Βοσνία ήταν μισθοφόρος για τρία χρόνια στη Ζάμπια, μέχρι τον Μάιο του 1994, με επαγγελματική συμμετοχή «σε ‘επιχειρήσεις’ σε διάφορες χώρες της Κεντρικής Αφρικής», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Κατατάσσεται τον Οκτώβριο του 1994 στο σερβοσνιακό στρατό και το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς μετέχει στην πολιορκία του Σαράγεβο, κυρίως κρατώντας σκοπιά στα σημεία Μοϊμίλο και Λουκαβίτσα. Θα επιστρέψει στην Αθήνα για χριστουγεννιάτικες διακοπές, συνοδευόμενος από το δημοσιογράφο Κώστα Παπαπέτρου.
Στις ερωτήσεις του Παπαπέτρου «τι ζητάει εδώ (στη Βοσνία) ένας Ελληνας;;;», ο μισθοφόρος τη μια φορά απαντάει:
«Δεν θέλω να κάνω το θέμα πολιτικό, αλλά αυτός ο πόλεμος δεν είναι απλά ένας πόλεμος για ένα κομμάτι γης στα Βαλκάνια. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, όπου συγκρούονται δύο κόσμοι» [Σ.Σ.: Η γνωστή εθνικοσοσιαλιστική συνωμοσιολογική βλακεία πως δήθεν ο «Σιωνισμός καταδιώκει τον μοναδικό εχθρό του, τον Ελληνισμό»].
Και την δεύτερη:
«Υπηρέτησα τρία χρόνια στη Ζάμπια, σαν μισθοφόρος. Εδώ αναζητώ κάποια εξιλέωση, πολεμώντας για ιδεολογικούς λόγους»
# Το ιδεολογικό τους στίγμα θα εκφράσουν και άλλοι δύο ‘αξιωματικοί’ της ΕΕΦ: Σε κοινή συνέντευξή τους, ο υποδιοικητής της ΕΕΦ Τρύφωνας Βασιλειάδης κι ο αρχιλοχίας Δημήτρης Ζαβιτσάνος θα εκφράσουν δημόσια …
«την ικανοποίησή τους που η Χρυσή Αυγή οικειοποιήθηκε την προσπάθειά τους».
Και κατόπιν θα ομολογήσουν τι ακριβώς έκαναν την μέρα της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα [Σ.Σ.: βλ. στη συνέχεια].
Ο Ζαβιτσάνος αναλύει λίγο περισσότερο τα ‘πατριωτικά’ τους κίνητρα:
«Ο πόλεμος της Βοσνίας αφορούσε την Ελλάδα αφού η πολυπολιτισμικότητα της Γιουγκοσλαβίας οδήγησε στη διάλυσή της. Οσα έγιναν εκεί θα επαναληφθούν και στην Ελλάδα εξαιτίας της εισροής τόσων μεταναστών»
Ο Βασιλειάδης συμπληρώνει:
«Ο λόγος για τον οποία κατατάχτηκα και πολέμησα στο πλευρά των Σέρβων ήταν το ότι φοβόμουν ότι μετά τη Σερβία θα έρθει και η σειρά της Ελλάδας, διότι είναι Ορθόδοξο κράτος».
Σε άλλες συνεντεύξεις τους, επιβεβαιώνουν την πολιτική τους τοποθέτηση στον χώρο εκείνο για τον οποίον «ένιωθαν ικανοποιημένοι όταν οικειοποιήθηκε την προσπάθειά τους», δηλαδή στη Χρυσή Αυγή:
Ο Τρύφωνας Βασιλειάδης στο Εθνος της 20/08/1995:
«Εδωσα το αίμα μου ενάντια στο μουσουλμανικό τόξο»
Και οι δύο μαζί στον Aδέσμευτο Tύπο της 06/05/1995:
«H Eλλάδα κινδυνεύει. Τα πλοκάμια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία κινούνται απειλητικά προς τα κάτω, το Bελιγράδι ανησυχεί τώρα όσο ποτέ άλλοτε και οι ξένες δυνάμεις σε συνεργασία με το Bατικανό βάζουν στο στόχαστρο την Oρθοδοξία. Οι κυανόκρανοι δουλεύουν υπέρ των Μουσουλμάνων, και η εκεχειρία έγινε μόνο και μόνο για να εξοπλιστούν με σύγχρονα όπλα οι τελευταίοι».
Συμπληρώνει ο δημοσιογράφος:
«Τέσσερα παλικάρια εθελοντές στρατιώτες στη Βοσνία, ήρθαν στην Αθήνα για μια ολιγοήμερη άδεια
Λόγια ευθύνης με σκοπό την εθνική αφύπνιση από τους Ελληνες εθελοντές που πολεμούν στη Bοσνία. Mιλούν στον Aδέσμευτο Tύπο οι στρατιώτες της επίσημης πλέον Eλληνικής Eθελοντικής Φρουράς του τακτικού στρατού των Σερβοβοσνίων […] Πριν από δύο περίπου μήνες, συγκροτήθηκε επίσημα η μονάδα που αποτελείται μόνο από Ελληνες […] O τακτικός στρατός των Σέρβων της Bοσνίας, παρασημοφόρησε τους Ελληνες εθελοντές για την προσφορά τους. Σήμερα στην πρώτη γραμμή πολέμου, όπου βρίσκεται η EEΦ, μάχονται στο πλευρό των Σέρβων 16 Ελληνες. Υπάρχουν και δύο αγνοούμενοι. Είναι πιθανό να έχουν χάσει τη ζωή τους στη μάχη».
![Αδέσμευτος Τύπος, 06/05/1995. Σύννεφα πολέμου στην πόρτα μας, Την ώρα που ο Μλάντιτς είχε δώσει διαταγή στον διοικητή τους Μπάγιαγκιτς να συγκεντρώσει και να συντηρήσει τις μπουλντόζες που θα χρειάζονταν όλες για να ανοιχτούν οι μαζικοί τάφοι, τέσσερις από τους 16 της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, «τέσσερα παλικάρια εθελοντές στρατιώτες στη Βοσνία άφησαν για λίγες μέρες την πρώτη γραμμή του πολέμου και ήρθαν στην Αθήνα για μια ολιγοήμερη άδεια». Εξυμνητική συνέντευξη (φόρεσαν και τα στρατιωτικά τους, πριν συναντήσουν τον δημοσιογράφο) από τους 'αξιωματικούς' της ΕΕΦ Ζαβιτσάνο Δημήτρη και Βασιλειάδη Τρύφωνα. Μια όμορφη πινελιά, η καταγγελία τους πως «Ηρθε κάποιος από τηλεοπτικό σταθμό τα Χριστούγεννα και μας εκμεταλλεύτηκε [...] Δεν είναι σωστό να μας κοροϊδεύουν. Με τα λεφτά που πήρε ο Παπαπέτρου από τους χορηγούς, τα οποία προορίζονταν για εμάς, αγόρασε πράγματα από το Βελιγράδι». Μα τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα δώρα όταν τα κίνητρά σου είναι αγνά και 'ιδεολογικά' και μόνο, έτσι δεν είναι;;;](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/05/1995-05-06-ceb1ceb4ceadcf83cebcceb5cf85cf84cebfcf82-cf84cf8dcf80cebfcf82-ceb4ceb7cebcceaecf84cf81ceb7cf82-ceb6ceb1ceb2ceb9cf84cf83ceb9.jpg?w=1108 "Αδέσμευτος Τύπος, 06/05/1995. Σύννεφα πολέμου στην πόρτα μας, Την ώρα που ο Μλάντιτς είχε δώσει διαταγή στον διοικητή τους Μπάγιαγκιτς να συγκεντρώσει και να συντηρήσει τις μπουλντόζες που θα χρειάζονταν όλες για να ανοιχτούν οι μαζικοί τάφοι, τέσσερις από τους 16 της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, «τέσσερα παλικάρια εθελοντές στρατιώτες στη Βοσνία άφησαν για λίγες μέρες την πρώτη γραμμή του πολέμου και ήρθαν στην Αθήνα για μια ολιγοήμερη άδεια». Εξυμνητική συνέντευξη (φόρεσαν και τα στρατιωτικά τους, πριν συναντήσουν τον δημοσιογράφο) από τους 'αξιωματικούς' της ΕΕΦ Ζαβιτσάνο Δημήτρη και Βασιλειάδη Τρύφωνα. Μια όμορφη πινελιά, η καταγγελία τους πως «Ηρθε κάποιος από τηλεοπτικό σταθμό τα Χριστούγεννα και μας εκμεταλλεύτηκε [...] Δεν είναι σωστό να μας κοροϊδεύουν. Με τα λεφτά που πήρε ο Παπαπέτρου από τους χορηγούς, τα οποία προορίζονταν για εμάς, αγόρασε πράγματα από το Βελιγράδι». Μα τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα δώρα όταν τα κίνητρά σου είναι αγνά και 'ιδεολογικά' και μόνο, έτσι δεν είναι;;;")
Μα τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα δώρα όταν τα κίνητρά σου είναι αγνά και ‘ιδεολογικά’ και μόνο, έτσι δεν είναι;;;
# Ο Βαγγέλης Κουτάκος, από μια ομάδα τεσσάρων εθελοντών που κατατάχτηκαν στα τέλη του 1993 σαν ελεύθεροι σκοπευτές κατά την πολιορκία στο Σαράγεβο, τονίζει το κοινό χαρακτηριστικό της θρησκείας, και δεν κρύβει τον ρατσισμό του:
«Είμαι Ορθόδοξος και πρέπει να βοηθήσουμε τους αδερφούς μας Σέρβους ενάντια στους Μουσουλμάνους. Ο κλοιός σφίγγει γύρω από την Ορθοδοξία. Γιατί οι Μουσουλμάνοι πολλαπλασιάζονται σαν τα ποντίκια».
# Δεν γνωρίζουμε αν ήταν ένας ή πολλοί σ’ αυτήν την ‘Ομάδα’, πάντως ένας ανώνυμος εθελοντής, που αυτοαποκαλούνταν ‘Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου’, είχε στείλει μια επιστολή το 1997 στην ‘ελληνόψυχη’ εφημερίδα ‘Στόχος‘ του τωρινού υπέρμαχου της Χρυσής Αυγής Σάββα Χατζηπαρασκευά για ένα ‘εσωτερικό’ τους θέμα. Ηθελε να καταγγείλει δημόσια εκείνους τους εθελοντές της ΕΕΦ που τελικά αποδείχτηκαν, λέει, μισθοφόροι και του κοινού ποινικού δικαίου. Διαβάζουμε:
«Οι Ελληνες που από τον πόλεμο της Βοσνίας -όπου πολέμησαν ως εθελοντές- πήγαν στο Ζαΐρ και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είναι απλοί τυχοδιώκτες και δεν έχουν σχέση με τον πατριωτισμό. Στον πόλεμο της Βοσνίας μας είχαν προκαλέσει πολλά προβλήματα και δεν τολμούσαν να έρθουν στην Ελλάδα απ’ όπου είχαν φύγει διωκόμενοι για πολλά εγκλήματα του ποινικού δικαίου. Δεν έχουν καμιά σχέση με τους πραγματικούς αγωνιστές που πήγαμε να βοηθήσουμε μια ομόθρησκη χώρα.
Εθελοντής Βοσνίας Ομάδας Στόχου».
– Πηγή: Εφημερίδα Στόχος, 07/05/1997
# Το εθνικιστικό προφίλ των ομάδων που έδρασαν στη Βοσνία δεν αρνείται και ο ‘ρομαντικός πατριώτης’ εθελοντής Κυριάκος Καθάριος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Χρόνος Κομοτηνής, 05/12/2007:
«Ερώτηση: Δέχεστε ότι υπήρχαν και κάποιες ομάδες οι οποίες λειτούργησαν ακραία εθνικιστικά;
Απάντηση: Βεβαίως και υπήρχαν».
Με την ευκαιρία, ας δούμε και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον που αναφέρει ο Καθάριος σε μια άλλη συνέντευξή του, στην Ελεύθερη Ωρα, 10/11/2007:
«Εμάς δεν μας έστειλε ούτε η χώρα μας, ούτε κάποια στρατιωτική μονάδα. Πήγαμε μόνοι μας, έχοντας τα δικά μας κίνητρα. Παρ’ ότι ήμασταν ελάχιστοι (100 άτομα, πάνω-κάτω) και η συμμετοχή μας στα πολεμικά δρώμενα ήταν ελάχιστη (αν και είχαμε νεκρούς και τραυματίες), με την παρουσία μας εκεί […] επηρεάσαμε και την εξωτερική πολιτική της χώρας, έμμεσα και άμεσα.
Εμμεσα, γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να αγνοήσει τις διαθέσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά και άμεσα. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Η ελληνική συμμετοχή στη δύναμη ταχείας αντίδρασης, που συγκροτήθηκε το καλοκαίρι του 1995, αποτράπηκε, κυρίως, λόγω της παρουσίας των Ελλήνων εθελοντών εκεί. Γιατί, θεωρήθηκε εθνική ντροπή να σταλούν Ελληνες στρατιώτες εκεί και λαμβάνοντας εντολή από τους νατοϊκούς να πλήξουν σερβικές θέσεις, όπου ίσως υπήρχαν Ελληνες εθελοντές. Αυτά, οι πολλοί δεν τα γνωρίζουν, αλλά εμείς που ήμασταν μέσα στα γεγονότα, τα γνωρίζουμε.
Επομένως, κάθε άλλο παρά συμβολική ήταν η παρουσία μας εκεί. Κι αυτό δεν μας το συγχώρησαν οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης που δρουν στη χώρα μας».
# Είδαμε ότι η πλειοψηφία των μελών και στελεχών της ΕΕΦ εμφορούνταν από εθνικοσοσιαλιστικά, χρυσαυγίτικα και εθνικιστικά ‘ιδεώδη’, χωρίς αμφιβολία. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά την είσοδό της στη Βουλή και την υιοθέτηση του ‘εθνικιστικού’ προσωπείου (βλ. Ιστολόγιο XYZ Contagion, Οταν η Χρυσή Αυγή ομολογούσε την εξαπάτηση: «Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές και δεν αλλάζουμε, αλλά θα παριστάνουμε τους ‘εθνικιστές’ για τον χαζό κόσμο», 28/02/2015), η Χρυσή Αυγή έσβησε όλα τα διθυραμβικά για τους εθελοντές της βίντεο από το διαδίκτυο. Οπως αυτό εδώ:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Ελληνες εθελοντές στον πόλεμο της Βοσνίας, δεκαετία 1990 (Greek volunteers in Serbian army 1990s)
Η πλειοψηφία των μελών και στελεχών της ΕΕΦ εμφορούνταν από εθνικοσοσιαλιστικά, χρυσαυγίτικα και εθνικιστικά ‘ιδεώδη’, χωρίς αμφιβολία. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά την είσοδό της στη Βουλή και την υιοθέτηση του ‘εθνικιστικού’ προσωπείου, η Χρυσή Αυγή έσβησε όλα τα διθυραμβικά για τους εθελοντές της βίντεο από το διαδίκτυο. Οπως το παραπάνω.
Ομως, το πορτρέτο του Αρκάν διακοσμεί πάντα τα γραφεία και τα καταστήματα της ΧΑ, μαζί με τα σερβικά insignia, ακόμα και τώρα που μιλάμε.
Πηγές:
– Νίκος Χασαπόπουλος, Χρυσή Αυγή, Η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2013, σ. 100
– Δημήτρης Ψαρράς, Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2012, σ. 82.
– Νίκος Μιχαλολιάκος, Εχθροί του καθεστώτος, Χρυσή Αυγή 1993-1998, εκδόσεις Ασκαλών, Αθήνα, 2000, σ. 137
– Βασίλης Νέδος, Οι Ελληνες της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, Ερευνάται η συμμετοχή μελών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς στη γενοκτονία 7.800 αμάχων ανδρών και εφήβων Βόσνιων Μουσουλμάνων, Γιώργος Μουρατίδης, Εθελοντής στη Βοσνία το 1994-95, Βήμα, 10/07/2005
– Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 02/06/1995 και 28/07/1995
– Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, Βοσνία, μια διαφορετική συνέντευξη, 08/09/1995
– Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, Ο χαιρετισμός του εκπροσώπου των Ελλήνων εθνικιστών εθελοντών στη Βοσνία, 10/11/1995
– ΔΚ, Πολεμώντας στη Βοσνία, Περιοδικό ΧΑ, τχ#088, Σεπτέμβριος 1995, σσ. 22-25
– Ελεύθερη Ωρα, 25/09/1995
– Τάκης Κατσιμάρδος, Καλωσορίσατε στο δάσος της κόλασης, Το νέο Βιετνάμ, Εθνος, 20/08/1995
– Κάτια Μακρή, Εντεκα Ελληνες πολεμούν στο μέτωπο της Βοσνίας, Στο πλευρό των Σέρβων, Εθνος 01/06/1995
– Οι Ελληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα, Ταχυδρόμος, 13/11/2004
– Κώστας Παπαπέτρου, 2.500 Ελληνες εθελοντές, Συνέντευξη Νέστωρ Χρυσαΐτης, Νέα, 11/01/1995·
– Κώστας Παπαπέτρου, Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων, τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, Δεκέμβριος 1994.
– Σύννεφα πολέμου στην πόρτα μας, Aδέσμευτος Tύπος, 06/05/1995
– Κυριάκος Καθάριος, συνέντευξη στην Δήμητρα Συμεωνίδου, «Δεν μετάνιωσα για την εθελοντική συμμετοχή μου στον πόλεμο στη Βοσνία και πιστεύω ότι όσοι πήγαμε εκεί, κάναμε καλό στην χώρα μας», εφημερίδα Χρόνος Κομοτηνής, 05/12/2007
– Κυριάκος Καθάριος: Πολεμώντας στη Βοσνία, Συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου, Ελεύθερη Ωρα, 10/11/2007
– Για τις σχέσεις Χρυσής Αυγής και επιχειρήσεων security, βλ. επίσης Ιστολόγιο XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις, Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι, έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2, σ. 98, το οποίο έχει εξαντληθεί στην έντυπη μορφή του (ούτως ή άλλως δωρεάν το δίναμε σε όλους όσους μας το ζήτησαν), αλλά κατεβαίνει δωρεάν σε αυτό το λινκ:
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/11/01/e-book-of-9-1-scenes-bibliography/
Βρίσκεται και στο άρθρο με τίτλο ‘Σκηνή Ενατη #09: Από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στο Σήμερα, Connecting the dots (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)’.
— $$$ Τα δώρα του Αγιου Βασίλη στους Ελληνες κυνηγούς Μουσουλμάνων – Ενα θέαμα για όλη την οικογένεια, γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Λένε πως όταν η συζήτηση φτάνει στη δημοσιότητα, «δεν υπάρχει αρνητική και θετική δημοσιότητα· όσο λες σωστά το όνομά μου, υπάρχει μία και μόνη δημοσιότητα, χωρίς θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά, αρκεί που βγαίνω στο γυαλί». Δεν γνωρίζουμε αν αυτό είχαν στο μυαλό τους οι Ελληνες εθελοντές τα χρόνια 1994-1996, όταν έβγαιναν σε όλες τις τηλεοράσεις, έδιναν συνεντεύξεις σε όλες τις εφημερίδες και πόζαραν για όλα τα περιοδικά. Εκτός από τα μέλη της Χρυσής Αυγής· αυτοί όχι μόνο την επιζητούσαν και αγωνίζονταν μανιωδώς να διαφημιστούν -κι αυτοί και η οργάνωσή τους-, αλλά ήταν βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο αυτή η ιστορία, για να εισχωρήσουν στην mainstream πολιτική σκηνή, εκμεταλλευόμενοι τον εθνικιστικό παροξυσμό της δεκαετίας του 1990 με αφορμή το Μακεδονικό.
Για τους υπόλοιπους, ας τους κάνουμε τη χάρη, λοιπόν, κι ας τους προσφέρουμε λίγη ακόμη από τη δημοσιότητα και την αυτοπροβολή που μανιωδώς επιζητούσαν τότε. Μας φιλοδώρησαν με τρεις, παρακαλώ, σκηνοθετημένες μάχες· δύο στο εορταστικό πρόγραμμα του ΣΚΑΪ, και άλλη μία στο ρεπορτάζ του Εθνους, 20/08/1995. Γνωρίσαμε έτσι αρκετά πρόσωπα από τους άνδρες της ΕΕΦ. Ας επιστρέψουμε στην εκπομπή Παπαπέτρου για να γνωρίσουμε έναν προς έναν και τους υπόλοιπους.
Το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα του Κώστα Παπαπέτρου με τίτλο ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’, που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ τον Δεκέμβριο του 1994, είχε ένα απλό σχετικά concept: Θα πάμε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και ο Σπουργίτης θα αναλάβει να μας ξεναγήσει στις σερβοβοσνιακές μονάδες στις οποίες υπηρετούν Ελληνες. Θα τους πλέξουμε το εγκώμιο, θα κάνουμε μερικές συνεντεύξεις στο πόδι, θα γυρίσουμε και μερικές σκηνές με τον τραγουδιστή τον Κώστα Καράλη και την κιθάρα του να τραγουδάει. Θα έπρεπε να μάθει και δυο-τρία σέρβικα τραγούδια, αν και το ‘Αννα, δεν είναι η βροχή’ κάνει για όλες τις περιπτώσεις· όμως αυτός έμαθε, ως όφειλε, πρώτο και καλύτερο, το ‘Τάμο Νταλέκο’ (‘Εκεί μακριά’), που μιλάει για τον χωρικό από τα Επισκοπιανά της Κέρκυρας που στο χωράφι του έθαψε Σέρβους στρατιώτες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι από σεβασμό στη μνήμη τους, δεν όργωσε ξανά το χωράφι. Για το απαραίτητο happy-end, θα προτείνουμε στους εθελοντές να γυρίσουν μαζί μας στην Ελλάδα για να τους πάμε στα χωριά τους και στα σπίτια τους, και στο μεταξύ, θα δείξουμε και μερικές σκηνές απ’ τον πόλεμο. Αν δεν πέσουμε σε μάχη (που δεν θα πέσουμε), δεν τρέχει τίποτα, θα σκηνοθετήσουμε κάνα-δυο. Να ‘ναι καλά τα ποσά των χορηγών, για τα οποία οι Ζαβιτσάνος και Βασιλειάδης, στην συνέντευξη στον Αδέσμευτο Τύπο, 06/05/1995, έκαναν παράπονα πως τα καταχράστηκε ο Παπαπέτρου και πως δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια τους, αλλά τέλος πάντων, είπαμε, δεν ήταν μισθοφόροι.
Περιγραφή σκηνών της εκπομπής του ΣΚΑΪ ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’:
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: ΣΚΑΪ, Δεκέμβριος 1994, Χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα του Κώστα Παπαπέτρου με τίτλο ‘Μαχητές στο όνειρο των Χριστουγέννων’.
Στην αρχή, και μετά τα εισαγωγικά, οι συντελεστές της εκπομπής συναντούν στο Βελιγράδι τον ξεναγό τους, τον Λευτέρη Σπουργίτη, γεννημένο το 1967, από τη Στέρνα Ορεστιάδας, ο οποίος βρισκόταν στη Βοσνία από τον Απρίλιο του 1994. Λέει χίλιες-δυο ιστορίες με τα πολεμικά του κατορθώματα:
Ηταν σνάιπερ, έλαβε μέρος σε καταδρομικές επιχειρήσεις εντός του μουσουλμανικού εδάφους, περιγράφει πως αντιμετώπιζε ελεύθερους σκοπευτές, και στο τέλος, λέει και την κλασική ιστορία, με την τελευταία χειροβομβίδα στην τσέπη, που την κρατάνε αν τυχόν πιαστούν αιχμάλωτοι και τα λοιπά, και τα λοιπά. Ενας στρατιωτικός είναι αδύνατο να ξεχάσει το όνομα της μονάδας στην οποία ανήκει: Την προφέρει και την γράφει τόσες πολλές φορές κάθε μέρα ώστε βγαίνει απ’ τα χείλια του αυτόματα, χωρίς καν να χρειαστεί να την σκεφτεί. Ο Σπουργίτης είχε ενταχθεί, λέει, στους ανύπαρκτους ‘Λύκους του Ζβόρνικ’, σαν ελεύθερος σκοπευτής, μάλιστα, ή σαν καταδρομέας κομάντο, αλλά τέτοια μονάδα δεν υπήρχε. Προφανώς, σκέφτηκε ότι ο άσχετος Παπαπέτρου θα εντυπωσιαστεί αν τον παραμυθιάσει, πράγμα που όντως έγινε («Στους Λύκους του Ζβόρνικ;;;» επαναλαμβάνει γεμάτος θαυμασμό ο καλός αλλά και αδαής δημοσιογράφος), κι αφού είναι δωρεάν και δεν κοστίζει, στο κάτω-κάτω της γραφής τι πήγε να κάνει εκεί αν δεν έχει και 5-10 εντυπωσιακές ψεύτικες ιστορίες να διηγηθεί;;;
Στο 06.45, βρισκόμαστε στη Βλασένιτσα, στο σπίτι του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, τον οποίο βλέπουμε να τους υποδέχεται φορώντας πολιτικά. Εκεί γνωρίζουμε για λίγα δευτερόλεπτα τους Μήτκο Αντώνη και Βασιλειάδη Τρύφωνα.
Στο 07.19 ο Μπάγιαγκιτς πήγε κι άλλαξε και φόρεσε στρατιωτικά και το καπέλο Sajkaca, και όλοι μαζί πίνουν slivovitza.