Σκηνή Τέταρτη #04: Ιανουάριος 1977, Παγκράτι ξανά, Βόμβες σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)

Συνεχίζουμε με την επόμενη Σκηνή (Τέταρτη) από την σειρά των ‘Εννέα συν μία σκηνές από την ιστορία της Χρυσής Αυγής‘, της μεγάλης έρευνας με τίτλο ‘Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]‘.

Ο σύνδεσμος για την προηγούμενη σκηνή βρίσκεται ακριβώς επάνω αριστερά από τον τίτλο, το προοίμιο-εισαγωγή βρίσκεται εδώ ‘Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής‘, η παρουσίαση βρίσκεται εδώ ‘Μικρή παρουσίαση: Τι θα διαβάσουν οι επισκέπτες του XYZ Contagion στην τέταρτη μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και τις κρυφές χρηματοδοτήσεις‘ και η Σκηνή Πρώτη βρίσκεται εδώ ‘Σκηνή Πρώτη #01: Φεβρουάριος 2005, Γήπεδο Παναθηναϊκού, ΓΑΔΑ, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων‘.

Υπενθυμίζουμε, πως όταν ολοκληρωθεί η δημοσίευση των δέκα σκηνών, αυτές θα συναποτελέσουν ένα ενιαίο κείμενο, που θα δημοσιευτεί ξεχωριστά.

 

---

 

@@@ Σκηνή Τέταρτη: Ιανουάριος 1977, Παγκράτι ξανά, Βόμβες σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους

Ξημερώματα Σαββάτου 29/01/1977, απέναντι από τον Προφήτη Ηλία, στο Παγκράτι, Ανακρέοντος 2, ο δημοσιογράφος Νίκος Κακαουνάκης δέχεται τραμπούκικη επίθεση σε ενέδρα που του είχαν στήσει άγνωστοι. Τον χτύπησαν και τον έριξαν στον ασβεστόλακκο που υπήρχε στην απέναντι ανεγειρόμενη οικοδομή. Ο Κακαουνάκης, τότε, έψαχνε με ιδιαίτερη επιμονή τα κρυφά μυστικά των χουντικών, τα έγραφε στις εφημερίδες, τα είχε εκδώσει σε βιβλίο, πήγαινε σε δίκες και γενικά ήταν μια ενοχλητική παρουσία για τους πάσης φύσεως ακροδεξιούς, ένστολους και μη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι είχαν δεχτεί δολοφονικές επιθέσεις. Το ίδιο είχε συμβεί στις 26/03/1975, μέσα στα δικαστήρια (!!!) όταν ‘άγνωστοι’, αστυνομικοί και ‘άγνωστοι’ αστυνομικοί είχαν επιτεθεί σε δικαστικούς ρεπόρτερ, μεταξύ των οποίων ήταν ο Κακαουνάκης και ο Σπύρος Καρατζαφέρης [49], τα ίδια είχαν συμβεί και στις 20/01/1977 όταν δικαζόταν ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, εκδότης του χουντοβασιλικού ‘Ελεύθερου Κόσμου‘ [50], τα ίδια και χειρότερα και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συνέβησαν και στην κηδεία του αρχιβασανιστή Ευάγγελου Μάλλιου, στις 16/12/1976, όπου 6 δημοσιογράφοι στάλθηκαν στο νοσοκομείο, ορισμένοι σε πολύ σοβαρή κατάσταση [51].

Οπως κατέθεσε στη δίκη ένα από τα θύματα, ο Μιχάλης Δημητρίου,

«Μου επιτέθηκε μια ομάδα με επικεφαλής τους Καλέντζη, Γερονικολάου και Μιχαλιολάκο και άρχισαν να με χτυπούν σε όλα τα σημεία του σώματος. Σταμάτησαν μόνο όταν είδαν ότι έβγαζα αίμα από το στόμα. Τότε κάποιος από αυτούς φώναξε: ‘Αφήστε τον. Τον σκοτώσαμε τον πούστη’».

Για τις επιθέσεις αυτές, πολύ αργότερα, το 2013, ο Καλέντζης ισχυρίστηκε ότι δράστης ήταν αποκλειστικά αυτός, μόνος του [52]. Η επίθεση, όμως, στον Κακαουνάκη, αυτή με τον ασβεστόλακκο, είχε μείνει ανεξιχνίαστη· τουλάχιστον μέχρι τον Μάιο του 2013, οπότε και υπήρξε ομολογία της ‘ανάληψης ευθύνης’.

Μετά την επίθεση, οι δημοσιογράφοι έκαναν συνέλευση στην ΕΣΗΕΑ για να δουν πως θα μπορούσαν να βοηθήσουν στις έρευνες και στις ανακρίσεις για να βρεθούν οι ένοχοι. Ο Σπύρος Καρατζαφέρης έκανε μια αποκάλυψη: Τον πλησίασε στην ‘Ελευθεροτυπία‘ ένας νεαρός νεοφασίστας, του έδειξε πλαστή αστυνομική ταυτότητα και του υποσχέθηκε να κάνει αποκαλύψεις και να πει ονόματα. Του είπε ότι επειδή είχε κάνει κάποια μικροαδικήματα, ‘κάποιοι’ τον ‘εκβίαζαν’ και τον ‘υποχρέωναν’ να κάνει διάφορες βρωμοδουλειές, να συμμετέχει σε εκδηλώσεις χουντικών και σε βίαια επεισόδια, ξυλοδαρμούς κ.λπ. Φεύγοντας, του έπεσε και ένα … πιστόλι. Οπως μαθεύτηκε αργότερα, ονομαζόταν Δημοσθένης Γρίβας, ήταν νεοφασίστας και χαφιές της Ασφάλειας, έκανε μικροαπάτες μέχρι που συνελήφθη στις 09/10/1979 επειδή παρίστανε τον αστυνομικό, επειδή πουλούσε ή προσπαθούσε να πουλήσει προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά κι επειδή χρησιμοποιούσε αστυνομική ταυτότητα για να ξεμοναχιάζει κορίτσια, να τα πηγαίνει δήθεν για ‘εξακρίβωση στοιχείων’, και σε πολλές περιπτώσεις να τα βιάζει. Τελικά προφυλακίστηκε και στην συνέχεια καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια κάθειρξη.
Ενα από τα θύματά του ήταν και η αδελφή του Λογγίνου Παξινόπουλου, της οποίας το μικρό όνομα αρχίζει από ‘Θ’ [53].

Ο ημιπαράφρων φασίστας Δημοσθένης Γρίβας σε φωτογραφία του 1979

 

Βλέπουμε συνεπώς, πως, -μαζί με άλλους, όπως π.χ. ο Αθανάσιος Καρακατσάνης και Νικόλαος Τσάμης-, οι Μιχαλολιάκος, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Περδικάρης, Παξινόπουλος και Θ. Παξινοπούλου ήταν μια μεγάλη παρέα με κοινό σημείο τους τις ακροδεξιές πεποιθήσεις και δράσεις. Αυτό σημαίνει, πως όταν δεν έδερναν δημοκρατικούς πολίτες, όταν δεν συμμετείχαν σε βίαια επεισόδια, όταν δεν συλλαμβάνονταν για όπλα και εκρηκτικά (εάν και όποτε συνέβαινε αυτό, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις διέφευγαν της σύλληψης και οι αρχές καταζητούσαν ορισμένους απ’ αυτούς), έκαναν και … πάρτι. Λογικότατον, καθώς ήταν νεαρά παιδιά.