Οταν ο Μανώλης Ρασούλης υπήρξε ύποπτος ως ο «εγκέφαλος» της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» – Ηχητικό ντοκουμέντο

«Πως θα μπορούσα λοιπόν να ήμουν ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη όπως επίστευε ο αείμνηστος Εισαγγελέας Τσεβάς και η Ασφάλεια την ώρα που η 17Ν έβγαλε ανακοίνωση υπεράσπισης του τραγουδιστή Νταλάρα;;;»

[Μανώλης Ρασούλης]

Ισως δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι ο Μανώλης Ρασούλης, που κηδεύεται σήμερα, Τρίτη 15 Μαρτίου του 2011, υπήρξε ύποπτος ως ο αρχηγός και ο «εγκέφαλος» της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη«. Και αυτό, πριν το 1993, σύμφωνα με τις έρευνες που έκανε ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, οι έρευνες του οποίου τελείωσαν ξαφνικά με το θάνατό του, χωρίς μάλιστα να βρεθεί το πόρισμα που είχε συντάξει για την οργάνωση-φάντασμα. Οταν η κοινή γνώμη, το καλοκαίρι του 2002, έμαθε για τη «17Ν», για τον Κουφοντίνα, το Γιωτόπουλο και τους αδερφούς Ξηρούς, περιέργως, το όνομα του Μανώλη Ρασούλη επανήλθε στη δημοσιότητα.
Ο ίδιος επέλεξε, αντί αλλης απάντησης, να ηχογραφήσει τρεις παρατηρήσεις του, σχετικές με το θέμα αυτό.
Η απομαγνητοφώνηση του ηχητικού ντοκουμέντου έχει ως εξής:

«Γεια σας, είμαι ο Μανώλης Ρασούλης. Δεν είμαι ελέφαντας, ίσως να υπήρξα σε προηγούμενή μου ζωή. Κι επειδή έπαιξε το όνομά μου μέσα στα περί «17 Νοέμβρη», επιτρέψτέ μου τρία ηχητικά σχόλια.
Πρώτον:  Ο Ντάνος Κρυστάλλης, ο οποίος πράγματι (κι) επί αείμνηστου Τσεβά, με ειδοποιούσε να κρυφτώ, γιατί ο εισαγγελεύς της Αντιτρομοκρατικής με είχε στο υπόμνημά του ως αρχηγό της «17Ν», δήλωσε πρόσφατα και δημόσια στο «TV Μακεδονία» ότι η Ασφάλεια έδινε στοιχεία για μένα στον Τσεβά.
Δεύτερο: Οπως δήλωσε πρόσφατα στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, ότι ο Τσεβάς του εκμυστηρεύτηκε ότι με θεωρούσε αρχηγό της «17Ν» διότι μία φράση από βιβλίο μου εθεάθη σε τρεις προκηρύξεις της «17Ν», αυτό δεν συνιστά αρχηγία μου στην οργάνωση-φάντασμα. Τα βιβλία είναι ανοιχτά, ο οποιοσδήποτε μπορούσε και μπορεί να πάρει φράση και να τη μηρυκάσει.
Τρίτο: Οσο αφορά το περιβόητο κλιπ του τραγουδιού μου που τραγούδησε η Λεγάκη και έπαιξε ή παίζει ακόμα τζουρά ο Χριστόδουλος Ξηρός, για τους ενδιαφερόμενους να πω ότι δεν γνώριζα καν ότι υπήρχε αυτό το κλιπ, ούτε τον Ξηρό γνώριζα και το κατά πόσο δούλευε τη σκανδάλη εφάμιλλα με την πένα του μουσικού.
Οσο για τα άλλα όλα, λίαν προσεχώς.
Φίλοι μου κι εχθροί μου, γεια σας».

Να σημειώσουμε ότι το βιβλίο του, από το οποίο ο Τσεβάς συμπέρανε ότι ο Μανώλης Ρασούλης ήταν ο εγκέφαλος της «17Ν», ήταν το βιβλίο για τον Θεόφιλο Καΐρη, με τίτλο «Ο μεγάλος αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης«. κλικ εδώ. Μάλιστα, όταν ο Τσεβάς κάλεσε τον Γιώργο Βότση για «φιλική κουβέντα», επάνω στο γραφείο του είχε ανοιχτό το βιβλίο του Ρασούλη για τον Καΐρη, με υπογραμμισμένα τα σχετικά αποσπάσματα, και δίπλα τα κείμενα από τις προκηρύξεις της «17Ν» με τα παρόμοια, κατά τη γνώμη του Τσεβά, αποσπάσματα.

Ομως υπήρξε και άλλη εμπλοκή, αργότερα. Ο Μανώλης Ρασούλης είχε, ας το πούμε έτσι, τροτσκιστικό παρελθόν. Οπως ακριβώς και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, που κατηγορήθηκε ως ο «εγκέφαλος» της «17Ν». ο Ρασούλης, σε μια συνέντευξή του δήλωσε ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον Γιωτόπουλο (είτε ως Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, είτε ως Μχάλη Οικονόμου), αλλά θυμήθηκε αργότερα ότι τον είχε δει σε μία εκδήλωση για τον Παντελή Πουλιόπουλο.«Οταν ο Γιωτόπουλος ανέβαινε την σκάλα», δήλωσε ο Ρασούλης, «μας έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα, σαν να μας έλεγε ότι δεν τιμούμε όπως θα έπρεπε τη μνήμη του Παντελή Πουλιόπουλου, και ότι δεν είμαστε άξιοι συνεχιστές των ιδεών του, ενώ αυτός (ο Γιωτόπουλος) προφανώς πίστευε για τον εαυτό του ότι ήταν άξιος συνεχιστής του», κατέληξε ο Ρασούλης.

Δύο ακόμη ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Μανώλη Ρασούλη του για το ίδιο θέμα:

«Εγώ που ήμουν πάντα ενάντια στον Ιησού του Ναυή και ενάντια σε κάθε μορφή βίας -και που την εξόντωσή της μαζί με τις αιτίες που τη γενούν ευαγγελίζονταν η σοβιετική επανάσταση-, πιστεύω ότι ο Τρότσκι το πίστευε βαθειά και ο στόχος ήταν υπαρκτός και κατηγορήθηκα για αρχηγός της 17Ν από τον αείμνηστο εισαγγελέα Τσεβά.  Και βάσει του υπομνήματός του ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι επί κυβερνήσεώς του κρατούσαν τους τρομοκράτες -προφανώς κι εμένα μαζί-, αλλά κάποιοι δεν τους άφηναν να τους (μας) συλλάβουν. Και όποτε ζόριζαν τα πράγματα με ειδοποιούσε ο Κρυστάλλης κι εγώ πήγαινα και κρυβόμουνα. Κι όλα αυτα βάσει ποίας αισθήσεως περί δικαίου; Η Ασφάλεια, λέει ο Ντάνος έδινε στοιχεία για μένα στον Τσεβά. Τι στοιχεία;;; Ποιός ασφαλίτης ακριβώ;;; Εχω κι εγώ δικαιώματα σ’ αυτή την κοινωνία γιατί καλώς κακώς αγωνίστηκα για την έστω τούτη δημοκρατία. Δεν έχουν μόνο δικαίωμα οι ασφαλίτες, οι δικαστές, οι μεγαλοεργολάβοι και οι επαγγελματίες κονδυλιοφάγοι.»

και

«Ξέρω ότι ο αείμνηστος εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής Τσεβάς πέθανε πιστεύοντας ότι είμαι ο εγκέφαλος της 17Ν. Το ότι είμαι εγκέφαλος το γνωρίζω. Την κυρία δεν γνωρίζω. Κι ούτε θέλω να την μάθω. Είμαι ενάντια στη βία ειδικά στην ατομική. Αυτό που με προσβάλλει στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι που με κατηγορεί για τρομοκράτη αλλά εγώ προσωπικά ποτέ δεν θα βάραγα έναν τριτοκλασάτο λοχία ή υπάλληλο πρεσβείας αλλά θα σημάδευα τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Διότι όπως λέει ο λαός: το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι..
Έχει γούστο να έχουν σταλεί από κάποιους ανεπρόκοπους τα κωμικοτραγικά στοιχεία του Τσεβά στη ΣΙΑ. Και θα ‘ναι σαν ανέκδοτο να μας έχει η ΣΙΑ στις περιβόητες λίστες της. Aντε ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας»

Το πραγματικά απίστευτο σχόλιο του Μανώλη Ρασούλη, όμως, ήταν αυτό:

«Πως θα μπορούσα λοιπόν να ήμουν ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη όπως επίστευε ο αείμνηστος Εισαγγελέας Τσεβάς και η Ασφάλεια την ώρα που η 17Ν έβγαλε ανακοίνωση υπεράσπισης του τραγουδιστή Νταλάρα;;;»

Καλό ταξίδι, κι από εμάς.

Την μαγνητοφωνημένη δήλωση toy 2002, μπορείτε να ακούσετε ή/και να «κατεβάσετε» εδώ:

Δήλωση Μανώλη Ρασούλη για «Ε.Ο. 17 Νοεμβρη», φθινόπωρο του 2002.

8 σκέψεις σχετικά με το “Οταν ο Μανώλης Ρασούλης υπήρξε ύποπτος ως ο «εγκέφαλος» της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» – Ηχητικό ντοκουμέντο

  1. Τελικά, ήταν εννέα μέρες νεκρός, πριν τον ανακαλύψουν την περασμένη Κυριακή 13 Μαρτίου 2011, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή:

    http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=15/03/2011&id=259579

    Ο Διονύσης Σαββόπουλος, γνωρίζοντας για 4 μόνο μέρες, έκανε μια δήλωση λέγοντας ότι «δεν ξέρει ποιον να ακριβώς συλλυπηθεί».

  2. Και το ρεπορτάζ από το ξόδι:

    http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=16/03/2011&id=260028

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΡΑΣΟΥΛΗ
    Δίπλα στον Εγγονόπουλο
    Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

    Κάποιοι κοιτούν υποτιμητικά τον μεγαλόσωμο άνδρα που ακουμπά βαριά σ’ ένα μάρμαρο για να μη σωριαστεί απ’ το μεθύσι.

    Καπνίζει ένα άφιλτρο, σκουπίζει κάθε τόσο τα μάτια του με το χέρι κι αδιαφορώντας πλήρως για τη χορωδία του κόσμου που αποδίδει το «Ολα σε θυμίζουν», εκτοξεύει κάτι μπάσες κορόνες αποσυντονίζοντας το αρμονικό αποτέλεσμα. Μετά σαν να βρίσκεται ολομόναχος πάνω από τον ανοιχτό τάφο, φωνάζει «Μανώλη» και πιάνει παράφωνα το «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια».

    Κι όμως ταίριαζε στον Μανώλη Ρασούλη αυτή η «ενοχλητική», μάγκικη «παραβατικότητα», η οποία εντελώς κόντρα στη λογική και την ομοφωνία, θύμιζε με έναν παράδοξο τρόπο ότι η σημερινή Ελλάδα που κοιτά αυστηρή κάτι τέτοιους λούμπεν τύπους, έχει αλλάξει διά παντός. Μπορεί μάλιστα να του ταίριαζε περισσότερο κι από τους βρακοφόρους Χανιώτες, οι οποίοι ήρθαν για να τραγουδήσουν το ριζίτικο που ζητούσε κάθε φορά ο Ηρακλειώτης σύντεκνος όταν ανέβαινε στον Ομαλό: «Κόσμε χρυσέ-Κόσμε αργυρέ». Απ’ αυτούς και η μαντινάδα: «Ρασούλη τα τραγούδια σου πάντα θα τραγουδιούνται…».

    Δεν ήταν μόνο η Κρήτη που και επισήμως, με τον επικήδειο του δημάρχου Ηρακλείου Γιάννη Κουράκη, αποχαιρέτησε χθες στο Α’ Νεκροταφείο το «αυθεντικό, αντισυμβατικό, ασυμβίβαστο» τέκνο της. Ηταν κι η Θεσσαλονίκη, με τις μνήμες της ηχογράφησης της «Εκδίκησης της Γυφτιάς» ζωντανές στο θλιμμένο βλέμμα των Διονύση Σαββόπουλου, Νίκου Ξυδάκη, Δημήτρη Κοντογιάννη, και με την κουλτούρα της να εκπροσωπείται από τους Γιώργο Ζήκα, Θωμά Κοροβίνη, Αργύρη Μπακιρτζή κ.ά. Ηταν και δεκάδες απλοί, λαϊκοί άνθρωποι με τα λουλούδια τους. Και σε μια ευεξήγητη πολιτιστική «σύμπνοια», και πολλοί, διαφορετικοί εκπρόσωποι του μουσικού μας πολιτισμού. Οι Χαρούλα Αλεξίου, Χρήστος Νικολόπουλος, Γλυκερία, Λίνα Νικολακοπούλου, Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Πασχάλης Τερζής, Αντύπας κ.ά. Παρόντες φυσικά η κόρη του Ναταλία, τ’ αδέλφια του, τ’ ανίψια του και η συντετριμμένη Βάσω Αλαγιάννη, που υπήρξε κάποτε αγαπημένη του σύντροφος και συνδημιουργός.

    Παρόντες ακόμα παλιοί συναγωνιστές από διάφορες φάσεις της αριστερής του διαδρομής. Στο Παρίσι τού ’68 παρέπεμπε το στεφάνι του Ροβήρου Μανθούλη, πρώτο στη νεκρική πομπή. Στεφάνι είχε στείλει κι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υφυπουργό Πολιτισμού Τηλέμαχο Χυτήρη. Στεφάνια έστειλαν και το ζεύγος Νταλάρα, η Ελένη Βιτάλη, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, οι φίλαθλοι του ΟΦΗ. Και ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, παρότι με τον Δήμο Αθηναίων και την ΑΕΠΙ που ανέλαβε τα έξοδα της κηδείας υπήρξε ένα θέμα: η ΑΕΠΙ αναζητώντας εσπευσμένως τάφο στο Α’ Νεκροταφείο επικοινώνησε με κάποιους δημοτικούς συμβούλους που απαίτησαν 1.800 ευρώ προκαταβολή… Αλλά τα χρήματα δόθηκαν εγκαίρως κι έτσι ο στιχουργός του λαϊκού υπερρεαλισμού τάφηκε δίπλα στον Εγγονόπουλο.

    Πλέον «Εδώ είναι του Ρασούλη», όπως έγραφε το πανό που ‘χε κρεμάσει στον λαιμό του ο Μητσάρας, ο έτερος «γραφικός» που αποχαιρέτησε τον δημιουργό, με τον δικό του παράξενο τρόπο. *

Γράψτε ελεύθερα, αν σκεφτήκατε κάτι :)