Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Στην ιστορία της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα, πριν 54 χρόνια, σαν σήμερα, υπάρχει ένας χαμένος κρίκος, μεταξύ των όσων συνέβησαν εκείνη τη βραδιά της 21ης Ιουλίου 1965 και όσων γνωρίζει το κοινό σήμερα.. Ο συναγωνιστής του Μάκης Παπούλιας, το 2012, σε μια συνέντευξη στον Νίκο Ξηρουδάκη και στη σειρά εκπομπών με τίτλο: ‘Το Βάθος του Ουρανού είναι κόκκινο’ (βλ. Σωτήρης Πέτρουλας: Συνεντεύξεις & Ντοκουμέντα για τη δολοφονία του αγωνιστή), είχε αναφερθεί στο κομμάτι του παζλ που λείπει.
Ακούστε τον γύρω στο 22.40′ να περιγράφει τη νύχτα της δολοφονίας, ξεκινώντας από την αρχή του συλλαλητηρίου, την πορεία και τα επεισόδια που κατέληξαν στο θάνατο του Πέτρουλα. Ας ακούσουμε τα επόμενα 5 λεπτά:
Οπως σημειώνεται:
– «Με την σεμνότητα που τον διακρίνει, ο συνομιλητής μας περιγράφει και κάποια γεγονότα που δεν είναι σήμερα ευρύτερα γνωστά, όπως ότι κατά σύμπτωση στο ξενοδοχείο ‘ΕΣΠΕΡΙΑ‘, στο σημείο δηλαδή ακριβώς που χτυπήθηκε η πορεία και δολοφονήθηκε ο Πέτρουλας (Σταδίου και Χρήστου Λαδά), είχαν καταλύσει Γάλλοι δημοσιογράφοι του περιοδικού ‘PARIS MATCH‘ οι οποίοι κινηματογράφησαν όλη τη σκηνή. Θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί και ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας –οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί ήταν έτσι κι αλλιώς γνωστοί.»
Το βίντεο με την συνέντευξη εικονογραφείται με μια σειρά οπτικά ντοκουμέντα που πρόσφερε ο Μάκης Παπούλιας, απ’ το προσωπικό του αρχείο στην εκπομπή ‘Το Βάθος του Ουρανού είναι κόκκινο’, ενώ δημοσιεύτηκαν κι αλλού με την εξής παράκληση: «επιθυμούμε να τα αναπαράγουν και οι φίλοι και σύντροφοι που έχουν μπλοκ-ιστοσελίδες, [και] τα αναρτούμε σε βίντεο»
Ομως, ανάμεσα σε αυτά τα οπτικά ντοκουμέντα δεν υπήρχαν τα ντοκουμέντα από το Paris Match, ο χαμένος κρίκος για τον οποίο μιλάμε. Ενα στιγμιότυπο από αυτό το υλικό παρουσιάζουμε σήμερα:
Γωνία Σταδίου με Χρήστου Λαδά:
Η χαμένη φωτογραφία από τα επεισόδια στη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα, λήψη από το ξενοδοχείο ‘ΕΣΠΕΡΙΑ’.
Σε επανέκδοση παλαιότερου αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ο Φίρερ της Χρυσής Αυγής διέγραψε σελίδες ολόκληρες υμνητικών αναφορών στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και στο ρόλο της Χρυσής Αυγής στη μεγάλη σφαγή 8.372 αμάχων το 1995 στη Βοσνία
Αυτές τις μέρες, Χριστούγεννα 2018, κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό βιβλίο, μάλλον το καλύτερο που έχει γραφτεί ποτέ για την ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή και για τον αρχηγό και Φίρερ της, τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Από τις εκδόσεις Πόλις, το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά«Ο Αρχηγός: Το αίνιγμα του Ν. Μιχαλολιάκου», έρχεται να εμπλουτίσει, ή ορθότερα, να κατακτήσει δικαιωματικά την κορυφή κάθε λίστας με την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τη ΧΑ, έτσι όπως όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, βλ. ‘Η βιβλιογραφία για τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής’ (Από ‘Το βιβλίο/E-book του XYZ Contagion’)
Η πείρα δεκαετιών της ιδιαίτερης στοχοπροσηλωμένης ενασχόλησης του συγγραφέα με το ναζιστικό μόρφωμα, ο πλούτος της γνώσης, η σε βάθος ανάλυση κάθε κίνησης και κάθε δήλωσης του Φίρερ και των μελών της οργάνωσης, και τέλος το γεγονός πως ο Δημήτρης Ψαρράς, ‘περικυκλώνει‘ τα αντικείμενα της έρευνας του όπως κανείς άλλος, όλα αυτά καθιστούν το νέο βιβλίο απαραίτητο, όχι μόνο για τους άπειρους αναγνώστες, αλλά και για όσους ήδη έχουν ασχοληθεί και γνωρίζουν αρκετά για τη ναζιστική απειλή.
Εδώ υπάρχει και μια συνέντευξη του συγγραφέα, όπου προσέξτε το σημείο:
– «ΕΡΩΤ.: Τι μας λέει η επιλεκτική υιοθέτηση πρακτικών και τρόπων δράσης της κινηματικής Αριστεράς από τη σύγχρονη ακροδεξιά; ΑΠΑΝΤ.: Επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο, αλλά η Χρυσή Αυγή διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το αντικομμουνιστικό παρελθόν του κρατικού μηχανισμού, γι’ αυτό τον λόγο εγκατέλειψε κάθε σχετική ιδέα. Περισσότερο αντιγράφει πρακτικές φανατικών ισλαμικών οργανώσεων. Εκεί την οδηγεί ο φανατικός αντισημιτισμός της».
Δελτίο Τύπου για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου: Δημήτρης Ψαρράς: Ο Αρχηγός Το αίνιγμα του Νίκου Μιχαλολιάκου, Πόλις, Αθήνα, 2018. Το να πει κανείς ότι είναι εξαιρετικό και ‘Must Read’, θα ήταν πολύ φτωχό.
Το βιβλίο, αφιερωμένο στη Μάγδα Φύσσα, κυκλοφόρησε και υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. Κοστίζει γύρω στα 14-15 ευρώ.
Ο συγγραφέας, μεταξύ πολλών άλλων, κάνει μια σημαντική αποκάλυψη, η οποία, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, μας αφορά λίγο:
Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής αυτολογοκρίθηκε.
Και το έκανε εκεί, ακριβώς στο θέμα για το οποίο όλοι περιμέναμε όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσει: Στο εξαιρετικά κομβικό ζήτημα της συμμετοχής της ΧΑ στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, υπόθεση για την οποία πιστεύουμε οι τακτικοί αναγνώστες του XYZ Contagion γνωρίζουν πολλά, αφού αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για πάρα πολλά χρόνια. [Σ.Σ.: Μπορείτε να δείτε στο τέλος του άρθρου μια συλλογή από τα κύρια άρθρα του XYZ Contagion, ‘Φάκελος Σρεμπρένιτσα‘ ή το κείμενο ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα‘]
Αυτή η ηθελημένη ‘αυτοφίμωση’ του Νίκου Μιχαλολιάκου, μαζί με την εκκωφαντική σιωπή που χαρακτηρίζει το σύνολο της οργάνωσης, στο συγκεκριμένο θέμα, σιωπή που την συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια, σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγεί: Πρόκειται για σιωπηλή ανάληψη της ευθύνης.
Ας το πάρουμε από την αρχή, και με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές της υπόθεσης αυτής:
Δείτε αυτές εδώ τις φωτογραφίες πρώτα: Εχουν ημερομηνία 18/11/2018, και είναι από τον αγώνα Ελλάδα-Εσθονία, στο ΟΑΚΑ:
ΟΑΚΑ, 18/11/2018: Αγώνας Ελλάδα-Εσθονία: Ναζιστικοί χαιρετισμοί και ο ‘Μαύρος Ηλιος’ των SS στην εξέδρα (Η αυθεντική φωτογραφία σε πολύ μεγάλη ανάλυση)
ΟΑΚΑ, 18/11/2018: Αγώνας Ελλάδα-Εσθονία: Μια δυσάρεστη έκπληξη, που μας θυμίζει, όμως, ότι ο αντισημιτισμός υπάρχει παντού. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι: Ο συγκεκριμένος δεν αγαπάει τους Παλαιστίνιους. Απλά, μισεί περισσότερο (και πάνω απ’ όλα) τους Εβραίους.
Και στις προκλήσεις αυτού του είδους, ο προοδευτικός, δημοκρατικός κόσμος απαντάει με τα νόμιμα όπλα του: Τον νόμο και τους άλλους κανονισμούς στους οποίους συμφωνήσαμε όλοι, σαν κοινωνία.
Fast Forward, τρεις μέρες μετά:
Με αυτήν εδώ την είδηση (‘Στον εισαγγελέα οι ναζιστικές προκλήσεις στο ΟΑΚΑ‘, Εφημερίδα των Συντακτών, 20/11/2018), το ερασιτεχνικό ιστολόγιο το οποίο διαβάζετε αυτή την στιγμή βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει πως έχει κάνει πλέον ‘καρέ του χρυσαβγίτη‘:
Είναι η τέταρτη φορά που ξεκινάει εισαγγελική έρευνα ή ΕΔΕ εναντίον νεοναζί, αποκλειστικά και μόνο από τη δουλειά των ανθρώπων αυτής εδώ της ιστοσελίδας.
Στην ένσταση Μιχαλολιάκου κατά Δημήτρη Ψαρρά με την οποία ο Φίρερ αμφισβητεί την γνησιότητα του καταστατικού γράφει λέξη προς λέξη:
«Λόγω του γεγονότος ότι η πολιτική κίνηση ονομάζετο ήδη από το 1983 Λαϊκός Σύνδεσμος, η σχετική σφραγίδα έφερε τον τίτλο Λαϊκός Σύνδεσμος και όχι Χρυσή Αυγή-Αγχιβασίην, όπως φέρει το πλαστό έγγραφο».
[Ο Παππάς «καίει» τον Μιχαλολιάκο, Εφημερίδα των Συντακτών, 01/07/2018]
Ο Μιχαλολιάκος αρνείται ότι υπήρξε στην οργάνωσή του σφραγίδα με το σήμα ‘Χρυσή Αυγή-Αγχιβασίην’. Ομως, κοιτάζοντας στο περιοδικό της ΧΑ από το οποίο άρχισε η κόντρα με τον Σχολιαστή, δηλαδή στο τεύχος #33, Φεβρουάριος 1988, προσέξαμε ότι αν πάει κανείς μερικές σελίδες πίσω, βρίσκει μια διαφήμιση για ‘Σεμινάρια επιμόρφωσης’, στα οποία υπάρχει ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ η ΣΦΡΑΓΙΔΑ που αρνείται ο Μιχαλολιάκος, η σφραγίδα ‘Αγχιβασίην’. Αυτήν:
Περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος #33, Φεβρουάριος 1988, σελ. 15: Διαφήμιση για ‘Σεμινάρια επιμόρφωσης’ με την σφραγίδα ‘Αγχιβασίην’.
Στην ίδια διαφήμιση, τον απολογισμό των ‘7 ετών εθνικοσοσιαλιστικής παρουσίας’ της ΧΑ τον κάνει η -ασφαλώς- επίσης ανύπαρκτη ‘Διεύθυνση Ιδεολογικών μελετών’, που επίσης δεν υπήρξε και δεν λειτούργησε ποτέ σύμφωνα με την ένσταση Μιχαλολιάκου!
ΕΝΟΧΟΣ ο Μλάντιτς για δέκα κατηγορίες!
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία και τον καταδίκασε σε ισόβια
Σήμερα, 22 Νοεμβρίου του 2017, είναι άλλη μια σημαντική ημέρα για τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ισονομία. Μετά την καταδίκη του Ράντοβαν Κάρατζιτς τον Μάρτιο του 2016 (βλ. ‘ΕΝΟΧΟΣ ο Κάρατζιτς! Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε υπέρ των θυμάτων της γενοκτονίας στη Βοσνία‘ και ‘Ο Κάρατζιτς και οι Ελληνες: Η ενοχή του Κάρατζιτς και η συλλογική μας αθωότητα (Συνεργασία του ιστολογίου μας με το περιοδικό The Books’ Journal, τεύχος #66, Μάιος 2016)‘, σήμερα, στις 14.00 ανακοινώθηκε η απόφαση για τον Ράτκο Μλάντιτς (Ratko Mladic) στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY). Ο 74χρονος πρώην στρατιωτικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων θα είναι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία που θα αναγκαστεί να σταθεί όρθιος ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και να ακούσει την εναντίον του ετυμηγορία για τα εγκλήματά του.
Πρωτοχρονιά 1996. Στο αρχηγείο του σερβοβοσνιακού στρατού του Μλάντιτς, στο Han Pijesak, μια όμορφη γιορτή με τον Μλάντιτς στο τσακίρ-κέφι, φορώντας ελληνικό τσολιαδίστικο φέσι και τον Αντώνη Μήτκο να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Το φέσι του τσολιά συναντάει την Sajkaca και τα 4 κυριλλικά ‘C’ του σερβικού σταυρού («Samo sloga Srbina spasava», «μόνο η ενότητα θα σώσει τους Σέρβους»).
‘Τι ζώδιο είσαι‘ ήταν η τελευταία ερώτηση του Βλάση Μπονάτσου προς στον στρατηγό τότε Ράτκο Μλάντιτς, εδώ στο 10.00′ περίπου.
Τι όμορφη στιγμή. Θαρρείς και τα γνωρίζαμε όλα γι’ αυτόν, μας έλειπε μόνο αυτή η πληροφορία περί ζωδίου, για να σχηματίσουμε πλήρη γνώμη για τον άνθρωπο που εκείνες τις στιγμές διέταζε εθνοκαθάρσεις. Ηταν μια ειδική εκπομπή του κακού show ‘Αλλα κόλπα’ στο Mega Channel (11/12/1995), που είχε σκοπό να μαζέψει χρήματα, να τα στείλουμε να βοηθήσουμε τους Σέρβους, αφού πριν και μετά τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας να φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά (ο σερβικός τρόπος), παρουσία του Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Συμπαρουσιαστής της εκπομπής ήταν ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος σημείωνε για τον Μλάντιτς ότι είναι «ήρωας που αξίζει τη βοήθεια μας». Η εκπομπή ήταν μια τυπική εκπομπή σερβοφιλίας, ψεμάτων και κακής προπαγάνδας, όπως ήταν όλες οι παρόμοιες εκπομπές στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1990. Ακούμε, λ.χ. τον Μλάντιτς να λέει χωρίς ντροπή πως δήθεν «ο Πάπας διέταξε τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ», και καμία αντίδραση δεν υπάρχει σ’ αυτήν την αισχρή ατεκμηρίωτη συκοφαντία. Κατηγορεί τον Ιζετμπέγκοβιτς για ‘ισλαμιστική τρομοκρατία’ λόγω ενός πνευματικού βιβλίου που είχε γράψει για τη θρησκεία του Ισλάμ το 1970, και θεωρείται δεδομένο. Οι σφαγές στις αγορές του Σαράγεβο ήταν λέει προβοκάτσιες, δηλαδή οι Μουσουλμάνοι σκοτώνονταν μόνοι τους, κι όλα είναι μέλι-γάλα. Σημαντική, επίσης, η αγιογραφία των Ελλήνων εθελοντών, μεταξύ τους και μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής, και του Σερβοβόσνιου διοικητή τους, βλ. Ιός, ‘Οι άνθρωποι από την Ελλάδα, Νέα στοιχεία για την εμπλοκή των συμπατριωτών μας εθελοντών του σερβοβοσνιακού στρατού στο μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου των μεταπολεμικών χρόνων, Είκοσι χρόνια από την σφαγή της Σρεμπρένιτσα‘, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 13/06/2015
Ο Μπονάτσος έκανε μια χάρη στον πεθερό του Λυκουρέζο, με χειροκροτητή τον Τσίμα. Ολοι είχαν τη θέση τους:
– Ο Λυκουρέζος μας εξηγούσε πόσο αδικημένοι ήταν οι Σέρβοι. Υπόψη, την ίδια στιγμή, η πολιορκία του Σαράγεβο δεν είχε λήξει ακόμα. Η ανθρωπιστική βοήθεια, βέβαια, πήγαινε όχι στα θύματα και στους πολιορκούμενους, αλλά στους θύτες και στους επιτιθέμενους, και τελικά κατέληγε στη μαύρη αγορά που οι ίδιοι οι Σέρβοι δημιουργούσαν με τις πολιορκίες, είτε μετατρεπόταν σε όπλα για σφαγές αμάχων και σκληρό συνάλλαγμα σε παχυλούς λογαριασμών σε ελληνικές και κυπριακές τράπεζες.
– Ο Παύλος Τσίμας μας έλεγε πόσο πολύ μισούσε τον πόλεμο, καλούσε για περισσότερα χρήματα και έδινε συγχαρητήρια στον Μπονάτσο, αφού «μόνο αυτός θα σκεφτόταν να τελειώσει τη συνέντευξη με την ερώτηση για το ζώδιο του Μλάντιτς».
– Διάφοροι καλεσμένοι έκαναν εκκλήσεις στους τηλεθεατές να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν, διότι υπήρχαν Σέρβοι που υπέφεραν. Και αυτό δεν ήταν ψέμα, βέβαια, εκείνες τις στιγμές, διότι είχαν προηγηθεί τα γεγονότα στην Κράινα. Για τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τα άλλα 3.700.000 θύματα-πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό, αλλά η Ελλάδα ουσιαστικά ξύπνησε απ’ το λήθαργο και άρχισε να συζητά για να στείλει επίσημα σαν κράτος βοήθεια μόνο όταν μεταδόθηκαν οι εικόνες από την ανακατάληψη της Κράινα, όταν οι Κροάτες έδιωξαν τους Σέρβους κατοίκους και τους Σέρβους αυτονομιστές τον Αύγουστο του 1995. Οι επικεφαλής στο υπουργείο Αμυνας και σε άλλους επίσημους φορείς ενδιαφέρθηκαν προσωπικά για τις 150.000 των Σέρβων της Κράινα, όταν επί τέσσερα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για κανέναν Κροάτη ή Μουσουλμάνο. Βέβαια, και η εκδοχή της ιστορίας για την Κράινα από την πλευρά των παρουσιαστών ήταν γεμάτη ψέματα και πλαστογραφίες -δείτε λ.χ. εδώ για τα πραγματικά γεγονότα, ‘Η Κράινα, η πρόβα τζενεράλε του Μλάντιτς, η παράνομη κατοχή (κατά τον ΟΗΕ) και η εκδίωξη των Σέρβων – Η τελευταία πράξη του δράματος (Αλήθειες και μύθοι για τη Γιουγκοσλαβία #09)‘.
– Ο Αρης Μουσιώνης, πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνοσερβικής Φιλίας και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος οργανισμών (αυτός που έλεγε ότι μάζεψε το 1995 δύο εκατομμύρια υπογραφές για να τις στείλει στο ΔΠΔΧΓ να σταματήσουν τη δίωξη ενάντια σε Κάρατζιτς και Μλάντιτς) μας εξηγούσε πόσο πολύ χρειάζονται χρήματα και γιατί πρέπει όλοι να καταθέσουμε στους λογαριασμούς που είχαν ανοίξει για βοήθεια. Η Εταιρεία Ελληνοσερβικής Φιλίας του κ. Μουσιώνη χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών σαν ΜΚΟ με πολλά εκατομμύρια, όπως μάθαμε το 2001. Ο κ. Μουσιώνης ήταν εκείνος που αποκάλυψε στον Τάκη Μίχα ότι η Ελλάδα διέρρεε ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά μυστικά σχέδια στον Μλάντιτς:
[Πρωθυστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε την ‘Πολιτική Αναδημοσιεύσεων‘, την οποία, παρακαλούμε διαβάστε την, σε περίπτωση αντιγραφής του άρθρου –ευχαριστούμε. Φυσικά, αναδημοσιεύσεις και reblog, με αναφορά στην πηγή, είναι πάντα ευπρόσδεκτες].
Για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» που έχει θέμα της την εκτέλεση των διακοσίων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, και ειδικότερα την ηρωική μορφή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, διαβάζουμε στην HuffPost:
«Ο Σουκατζίδης όμως δεν άφησε μόνο ένα σημείωμα πριν την εκτέλεσή του. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ακόμα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, προς τον πατέρα του, αλλά υπήρξε κι ένα τρίτο που δεν αναφέρεται στην ταινία: ο Ναπολέων το απηύθυνε στην αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, την πολύ αγαπητή του Μαρία Λιουδάκι, ένα είδος μέντορά του, σπουδαία μάρτυρα κι αυτή της εθνικής αντίστασης».
Εχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία αυθεντικά σημειώματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένα λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, μαζί με τους 200 κομμουνιστές στη Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944:
Στην αρραβωνιαστικιά του:
«Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικής Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτιον, Αθήναι.
Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θάθελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό σου άξιό μου.
Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αρραβωνιαστικιά του Χαρά Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Στην κουνιάδα του:
«Δίδα Μαρία Λιουδάκη. Ιεράπετρα Κρήτης.
Αδελφούλα μου, πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όσο λάτρευα και τη γυναίκα μου. Δεν μπόρεσα να σάς κάνω ευτυχισμένες. Λίγη αγάπη στον μπαμπά όσο να ζει. Γειά σου, γειά σου λατρευτή μου αδελφούλα.
Ναπολέων 1-5-44».
Ναπολέων Σουκατζίδης: Σημείωμα προς την αδερφή της αρραβωνιαστικιάς του, Μαρία Λιουδάκι, Πρωτομαγιά 1944.
Για το τρίτο σημείωμα, προς τον πατέρα του, βρίσκουμε το κείμενο σε ένα βιβλίο που γράφτηκε επί χούντας, αλλά μπόρεσε να κυκλοφορήσει μόνο μετά την πτώση της, φυσικά, στα τέλη του 1974:
Απλά, κάποιες φωτογραφίες προσώπων για τα οποία ενδεχομένως όλοι μας έχουμε διαβάσει αρκετά πράγματα, αλλά η εικόνα τους συχνά μας είναι άγνωστη. Πρόσωπα ιστορικά, κυρίως από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στα κοινωνικά κινήματα. Διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Από διάφορες πηγές. Εννοείται, κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη.
Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση, ενώ, επίσης, υπάρχουν όλες μετά την gallery, με τις λεζάντες τους.
Α. Χαϊτάς
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
Κώστας Ζάχος (Δικηγόρος, σοσιαλιστής και εκδότης του Εργάτη Βόλου), δεκαετία του 1920
Κώστας Θέος, δεκαετία του 1920
Κώστας Καστρίτης (Λουκάς Καρλιάφτης)
Κώστας Σπέρας Ο πρώην αναρχικός συνδικαλιστής, δεξιός τραμπούκος στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών το 1925, μάρτυρας κατηγορίας κατά του ΚΚΕ για το Μακεδονικό το 1926, απόβλητος του Γ Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, εθνικιστής αργότερα και πολλά άλλα.
Λευτέρης Αποστόλου
Μανόλης Μανωλέας, απόστάτης, τη δεκαετία του 1930
Μαρία Σβώλου
Μήτσος Γιωτόπουλος ή Βίττε( Witte), δεκαετία του 1930
Παναγής Δημητράτος (Ιδρυτής της Σοσιαλιστικής Ενωσης Αθηνών)
Παστίας Γιατσόπουλος
Ρόκκος Χοϊδάς (Σοσιαλιστής, στέλεχος του ελληνικού παραρτήματος της Ανατολικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας)
Σάββας Χαϊτόπουλος
Σεραφείμ Μάξιμος
Σεραφείμ Μάξιμος και Παστίας Γιατσόπουλος
Σταύρος Βερούχης
Στέλιος Σκλάβαινας, δεκαετία του 1930
Ωρίων Αλεξάκης
Δημοσθένης Λιγδόπουλος
Μιχάλης Μπεζεντάκος, σε φωτογραφία από την εφημερίδα Ακρόπολις, 06/03/1932
Μιχάλης Μπεζεντάκος (Επάνω πρώτος αριστερά) και 4 άλλοι αρχειομαρξιστές, δεκαετία του 1920.
Από φυλλάδιο του Παλλαϊκού Μετώπου, 1935: Αη-Στράτης, Βουλευτής Χαλκογιάννης (αριστερά) και ο κόκκινος δήμαρχος Καβάλας και στέλεχος του ΚΚΕ Παρτσαλίδης (δεξιά)
Στο καράβι για τον Αη-Στράτη – Κώστας Βάρναλης (πρώτη σειρά με τον μπερέ), Δημήτρης Γληνός, Λουκάς Καρλιάφτης ή Κώστας Καστρίτης (μεσαία σειρά, 1ος αριστερά), 1935.
Η ηθοποιός Νίτσα Βιτσώρη-Τσαγανέα ήταν στέλεχος των τροτσκιστών και σύζυγος Βιτσιώρη! Από το βιβλίο του Κώστα Καστρίτη ‘ Ιστορία του μπολσεβικισμού-τροτσκισμού στην Ελλάδα Μέρος Α+Β, εκδόσεις Εργατική Πρωτοπορεία, κάπου στη δεκαετία του 1970 ή 1980.ΣΕΛ-112-113 –
Ο Παντελής Πουλιόπουλος το 1919: Φωτογραφία με χειρόγραφη αφιέρωση στον αδελφό του
Γιάννης Ταμτάκος τη δεκαετία του 1950.
Γιώργης Σιάντος: Την εποχή που επέστρεψε από το μέτωπο της Μικράς Ασίας Περίπου 1922-1925
Κώστας Βάρναλης και Δημήτρης Γληνός, 1934
Αναμνηστική φωτό με Σοσιαλιστές Συνδικαλιστές από πολλές χώρες του κόσμου: Αρχές του αιώνα (;)
Ακροναυπλία Κρατούμενοι, 1937
Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]
Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΤΣΕΔ Ελληνικό Τμήμα (ποιας;) Διεθνούς
Γενική Συνέλευση στο Μεταλλωρυχείον Λαυρίου, Ιούλιος 1926
Μάιος 1936, Θεσσαλονίκη: Εδώ εδολοφονήθη μια εργάτρια, Η Αναστασία Καρανικόλα
Σύνθημα στον τοίχο από εργάτες: Κάτω ο Μεταξάς Κάτω ο Σκυλακάκης, Ιούλιος 1936.
Φάκελος στην Ασφάλεια (για τα ηγετικά στελέχη).
Κώστας Κολιγιάννης
Δημήτρης Βλαντάς
Λεωνίδας Στρίγκος
Γιάννης Ιωαννίδης νεαρός
Απόστολος Γκρόζος, 1937
Δημήτρης Παρτσαλίδης ή Μόας
Γεώργιος Βοντίσιος ή Γούσιας
Μάνια Ζαχαριάδη
Κοινοβουλευτική ομάδα από το ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’, 1936: Στέλιος Σκλάβαινας, Μήτσος Παρτσαλίδης, Γιώργος Σιάντος κά.
Σύμφωνα με το Χρονικό του εκδοτικού οίκου, Εκδόσεις Γκοβόστης, το πρώτο βιβλίο σε μονοτονικό ήταν το 1951: Μανόλης Τριανταφυλλίδης και Κώστας Γκοβόστης.
Α. Χαϊτάς
Αβραάμ Μπεναρόγια (ανάμεσα στα δύο παιδάκια) και Συνδικαλιστές του Βόλου, 1921
«Ο μη γερμανικός πληθυσμός των ανατολικών εδαφών δε θα πρέπει να λάβει οποιαδήποτε εκπαίδευση ανώτερη της στοιχειώδους. Αντικείμενο αυτής της στοιχειώδους εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι μονάχα η διδασκαλία απλής αριθμητικής έως το 500 το πολύ, πώς να γράφουν το όνομά τους, ότι είναι εντολή του Θεού να υπακούν στους Γερμανούς, να είναι ειλικρινείς, να δουλεύουν σκληρά και να φέρονται καλά. Θεωρώ περιττή τη διδασκαλία ανάγνωσης».
Henryk Ross, Η αστυνομία στο γκέτο του Λοτζ συνοδεύει Εβραίους προς εκτοπισμό Police in the Lodz Ghetto, run by Nazi Germany in occupied Poland, escort residents for deportation during World War II, 1942-1944).
Με την έναρξη του Β’ΠΠ, στα τέλη του 1939-αρχές 1940, ο Χάινριχ Χίμλερ (Heinrich Himmler), με την ιδιότητα του Κομισάριου του Ράιχ για την Ενδυνάμωση του Γερμανικού Εθνους, είχε στα χέρια του ένα τρομακτικά δύσκολο πρόβλημα: Επρεπε να οργανώσει και να επιβλέψει τρεις μαζικές μετεγκαταστάσεις εκατομμυρίων ανθρώπων ταυτόχρονα:
– Επρεπε να φροντίσει να «επιστρέψουν στο Ράιχ», όπως έλεγε το σύνθημα της εποχής, οι εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανών που κατοικούσαν στα κράτη της Βαλτικής, στη Βεσσαραβία (βόρεια Ρουμανία) και τις υπόλοιπες περιοχές που βρίσκονταν υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ, σύμφωνα με τη συμφωνία Γερμανίας-ΕΣΣΔ.
– Επρεπε να βρει τι θα κάνει με τα 18 εκατομμύρια Πολωνών μη Εβραίων που ζούσαν υπό το Ράιχ, ώστε να μην αποτελέσουν ποτέ κίνδυνο για τη χώρα.
– Και έπρεπε να συνεχίσει την πολιτική εξαφάνισης με κάθε τρόπο των Εβραίων από οποιοδήποτε τμήμα του Νέου και του Παλιού Ράιχ.
Μέχρι το 1939, είχε κατορθώσει να ‘απαλλαγεί’ από περίπου 450.000 Εβραίους που ζούσαν στο ‘Νέο Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ’ (Γερμανία, Αυστρία, περιοχές της Τσεχίας), αλλά στην Πολωνία μόνο ζούσαν τρία εκατομμύρια Εβραίων. Ταυτόχρονα, μέσα σε ενάμιση περίπου χρόνο, μισό εκατομμύριο Γερμανοί κατέφθασαν στην Πολωνία.
Πως θα μπορούσε να λυθεί αυτός ο δύσκολος γρίφος, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Χίτλερ για μια «νέα καθαρή εθνογραφική τάξη, με διακριτές συνοριακές γραμμές»;
Η αρχική ιδέα του Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann) ήταν να δημιουργηθούν τρεις διακριτές ζώνες στην Πολωνία: Από τα δυτικά προς τα ανατολικά, κάθετα, μία γερμανική, μία πολωνική και μία εβραϊκή. Ο Άιχμαν στο μεταξύ είχε αποκτήσει τεράστια πείρα, ήδη από τη Βιέννη του 1938 και την εκκαθάριση των Αυστριακών Εβραίων, και είχε γίνει ειδικός στο θέμα της ταυτόχρονης εκδίωξης των Εβραίων και ιδιοποίησης των περιουσιών τους. Ετσι, άρχισε να μεταφέρει Εβραίους του Ράιχ στην Πολωνία. Οι συνθήκες ήταν φριχτές, κανένα μέτρο προετοιμασίας δεν είχε ληφθεί, οι άνθρωποι απλά μεταφέρονταν με τα τρένα και ξεφορτώνονταν στους πολωνικούς σταθμούς, κι έτσι άρχισαν να πεθαίνουν κατά χιλιάδες.
Αυτό το σημείωμα δεν είχε ποτέ τις προϋποθέσεις να γίνει ξεχωριστό άρθρο στο XYZ Contagion, και ο λόγος γι’ αυτό ήταν πως από τότε που κάποιοι σκαρφίστηκαν στο εξωτερικό το hoax με την δήθεν ‘αθώση Μιλόσεβιτς‘, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί ποτέ με αυτή την ανοησία. Απασχόλησε κυρίως μόνο περιθωριακές ακροδεξιές, φασιστικές, αντισημιτικές σελίδες, αν και ξεκίνησε από ανθρώπους της ψεύτικης ‘αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς’. Οι μόνες φορές που υπήρξαν αναφορές σε δυτικά σοβαρά μέσα ήταν για την διάψευση του hoax. Ετσι, το XYZ Contagion προτίμησε να γράψει μία ‘Σημείωση’ (‘Note’) στην σελίδα του στο Facebook, αυτήν, «Για τη δήθεν ‘αθώωση Μιλόσεβιτς’ που διακινείται από ψευτοαριστερούς ψευτοαντιιμπεριαλιστές», για όποιον ήθελε να ενημερωθεί σχετικά, και πέραν αυτού ουδέν.
Ανοιξη του 1999, αντιΝΑΤΟϊκές διαδηλώσεις, διοργανωμένες με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Αριστερά οι θρησκόληπτοι και οι ευσεβείς, δεξιά οι ΚΟΒες του ΚΚΕ. Τους ενώνουν τα πορτρέτα του Μιλόσεβιτς.
Δεν υπολογίσαμε όμως στη δύναμη του hoax και σε εκείνη την βασική ιδιότητά τους, που λέει ότι αφού ένα hoax είναι κάτι που ευχαριστεί τους αναγνώστες του να το διαβάζουν, αυτό θα επανέρχεται συχνά. Πράγματι, φαίνεται ότι η ψεύτικη είδηση έχει πολλούς κύκλους ζωής, συχνά σε συνδυασμό με επετείους, κι έτσι το ξαναείδαμε πρόσφατα, από τον Νίκο Μπογιόπουλο και τον Ημεροδρόμο. Ο Μπογιόπουλος, στην πραγματικότητα, έχει το ίδιο άρθρο, τις ίδιες σημειώσεις, λ.χ. εδώ στον Ριζοσπάστη το 2009, εδώ στο Press Project τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν πήρε είδηση πρώτη φορά το hoax, κι εδώ το πρόσφατο στον Ημεροδρόμο.
Είναι η πολλοστή φορά που γράφονται τα ίδια πράγματα, και, συνεπώς, καταλαβαίνει κανείς ότι όλα αυτά που λέει τα περί Κοσόβου το 1999, τα έχει μπαζωμένα κάπου ο κ. Μπογιόπουλος, τα έχει εκεί δίπλα του, έτοιμα να τα χρησιμοποιήσει όποτε του δινόταν ευκαιρία σαν αιχμή του δόρατος των επιχειρημάτων του για την κακιά Δύση. Αυτά είχε, με αυτά μπάζωσε τη στήλη του κατά 99%, αν και υποτίθεται ότι η δήθεν αθώωση αφορούσε μια άλλη εποχή (8 με 4 χρόνια πριν, 1991-1995), σε μια άλλη περιοχή (τη Βοσνία, ίσως και την Κροατία) και άρα κάποια άλλα γεγονότα. Δηλαδή, αφιερώνει το 1% του κειμένου στην αρχή και μας ‘ενημερώνει’ (…) πως ο Μιλόσεβιτς ‘αθωώθηκε’ δήθεν για τη Σρεμπρένιτσα (λάθος, ούτε αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθεια, όπως θα δούμε στη συνέχεια) και το υπόλοιπο 99% αφορά ό,τι έγινε από το Ραμπουγιέ και μετά, πράγματα μάλλον άσχετα με την υπόθεση εδώ.
Ηταν άσχημο, όμως, να βλέπει κανείς στη σελίδα του Ημεροδρόμου στο Facebook, τις απαντήσεις και τους χαρακτηρισμούς του κ. Μπογιόπουλου και του διαχειριστή σε όσους επισκέπτες έφερναν αντιρρήσεις και προσπαθούσαν να εξηγήσουν με επιχειρήματα το προφανές: Οτι καμία αθώωση και καμία καταδίκη ενός προσώπου Α δεν μπορεί να συμβεί στη δίκη ενός άλλου προσώπου Β. ‘Γκεμπελίσκοι’, ‘αργόσχολοι’, ‘μην γελοιοποιήστε’, ‘σας παραδίδω στη χλεύη’, ‘κοιταχτείτε στον καθρέφτη αν θέλετε να δείτε Γκεμπελίσκους’ και άλλα τέτοια ωραία. Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ρίσκαρε την αξιοπιστία της, για να το πούμε κομψά. Οποιος θυμάται ένα άλλο μεγάλο hoax, ‘Η πλαστογραφία 19χρονου ψεκασμένου Σέρβου ακροδεξιού ψευτοδημοσιογράφου με τη μαϊμού συνέντευξη του πρώην πράκτορα της CIA για τη Γιουγκοσλαβία και τα ερωτηματικά για τα έγκριτα ΜΜΕ‘, καταλαβαίνει τι εννοούμε.
Το χειρότερο ήταν το σηκωμένο δάχτυλο του Ημεροδρόμου/Μπογιόπουλου στους σχολιαστές του: «Αν είχες διαβάσει την πολλών χιλιάδων σελίδων απόφαση, τότε θα έβρισκες αναφορές […]» κ.λπ. κ.λπ., θαρρείς και ο Ημεροδρόμος την διάβασε την απόφαση. Το πιο αστείο ήταν η κατηγορία στους επισκέπτες πως χρησιμοποιούν ‘νομικίστικα τεχνάσματα‘, ενώ στην πραγματικότητα ο μοναδικός που επιδίδεται σε αυτό το άθλημα είναι εκείνος που ανακαλύπτει ‘αθωώσεις’ σε άσχετα κείμενα, για να μην αναφέρουμε εδώ και τα διπλά κριτήρια, πως δηλαδή ξαφνικά το ICTY έγινε καλό και αξιόπιστο, τώρα που ‘αθώωσε’ το ίνδαλμά μας, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν το ‘δικαστήριο-καγκουρό’ και προέκταση ‘ΝΑΤΟϊκού σφαγείου’. Δείγμα:
«Ανθρωπέ μου, είσαι -σε όλες τις γλώσσες- πολιτικά αναλφάβητος. Είναι δύσκολο να αντιληφθείς και τι έγραψα και τι ομολογεί το δικαστήριο. Οσο θα προσπαθείς με νομικιστικές προσεγγίσεις να αντικρούσεις πολιτικά επιχειρήματα και αποδείξεις, φρόντισε τουλάχιστον να μην γελοιοποιείσαι. Τελειώσαμε. Γεια σου.
– Νίκος Μπογιόπουλος»
Λένε ότι μια από τις χειρότερες μορφές δημοσιογραφίας είναι εκείνη στην οποία ο αρθρογράφος προσπαθεί να ‘περάσει’ την άποψή του για γεγονός. Οχι, δεν είναι έτσι, δεν το δεχόμαστε αυτό, κι έτσι αποφασίσαμε να μεταφέρουμε την σημείωση εδώ στο ιστολόγιο, ώστε να υπάρχει και να βρίσκεται από τις μηχανές αναζήτησης. Ακολουθεί το άρθρο, όπως είχε γραφτεί τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2016, αλλά με σημαντικές προσθήκες, ουσιαστικά ξαναγραμμένο.
Το hoax με την ‘Αθώωση Μιλόσεβιτς’
Λογικά, θα το έχετε δει, και με μεγάλα γράμματα σε πολλά ελληνικά μέσα: ‘Ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε, το κρύβουν, βόμβα μεγατόνων, στα μουλωχτά, ούτε ένα μονόστηλο, διαδώστε‘ κ.λπ. Στο εξωτερικό, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με αυτή την ανοησία.
Στην Ελλάδα, το είπε λ.χ. και η έγκυρη ‘Δημοπρασία‘:
Και αφού το λέει και η ναζιστική συμμορία, δε μπορεί, αλήθεια θα είναι:
«Εν τέλει, σε πλήρη σιγή, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε μία απόφαση κόλαφο που αριθμεί πάνω από 2600 σελίδες.
Η αθώωση αυτή έγινε στις 24 Μαρτίου του 2016 και προκαλεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι δεν αφιερώθηκε σε αυτήν ούτε ένα μονόστηλο. Ούτε μία λέξη δεν γράφτηκε στον Τύπο ή ειπώθηκε στην τηλεόραση ή τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Γιατί άραγε; Πάντως σε κάθε περίπτωση, έστω και μετά θάνατον, ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε. Άραγε πότε θα γίνει η αντίστοιχη δίκη για τα εγκλήματα πολέμου των αμερικανοσιωνιστών στην διάρκεια της νατοϊκής επιχείρησης;» https://archive.is/yXdrU#selection-761.0-775.125
Καλά, αυτοί που σαν ψεύτες και πλαστογράφοι είναι εντελώς αδίστακτοι, ανακάλυψαν και συγκεκριμένη ‘απόφαση-κόλαφο’ με ημερομηνία 24/03/2016 που αθωώνει αποκλειστικά τον Μιλόσεβιτς και που είναι μάλιστα 2.600 σελίδες. Τα λένε αυτά όλα χωρίς καν να γνωρίζουν ότι αυτά που διάβασαν δεξιά κι αριστερά και αντιγράφουν χωρίς στοιχειώδη έλεγχο, μιλάνε στην πραγματικότητα για την απόφαση Κάρατζιτς. Αλλά δεν είναι οι μόνοι που κάνουν το ίδιο λάθος. Και στην πραγματικότητα, δεν φταίνε οι ναζί σε αυτό· φταίνε εκείνοι οι δήθεν αριστεροί που διαστρεβλώνουν εν γνώσει τους τόσο πολύ την αλήθεια και δίνουν το δικαίωμα στους ναζί να παρουσιάζονται ηθικά ανώτεροι και να βγαίνουν και από πάνω.
Ο Μπογιόπουλος πάλι, σε έναν μνημειώδη φιλιππικό χοντροκομμένης πολεμικής τοποθετεί την ‘αθώωση’ τον Αύγουστο του 2016. Αυτό σημαίνει η φράση ‘πριν ένα μήνα’ που γράφει στο άρθρο του στο Press Project. 17/09/2016.
Περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, το εξώφυλλο.
Σύμφωνα με το άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, η Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ) αναλαμβάνει να στρατολογήσει μέλη για λογαριασμό της Κου Κλουξ Κλαν «εναντίον των εβραϊκών σχεδίων». Διεύθυνση της ΝΟΑ είναι η διεύθυνση της ΚΚΚ και του μεγαλοστελέχους και ‘στρατιωτικού συμβούλου’ της Οράτιου Σέρμαν Μίλλερ. Ο Μίλλερ είχε επισκεφτεί τουλάχιστον άλλες δυο φορές την Ελλάδα, το 1960 και το 1961, για επαφές με τους εδώ φασίστες και για να εξετάσουν μαζί το ενδεχόμενο η ΝΟΑ και οι Ελπιδοφόροι να γίνουν μια νέα οργάνωση, αντιπρόσωπος της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα. Την τρίτη φορά, την άνοιξη του 1963, συνοδευόταν από τον ‘Χάουπτμαν Φύρερ’ (Συνταγματάρχη) Ζίγκφριντ Τσόγκλμαν, πρώην αξιωματικό των SS, συνεργάτη του Χάιντριχ, εκτελεστή της ‘τελικής λύσης’ στην Τσεχοσλοβακία και αργότερα βουλευτή στη Γερμανική Βουλή. Οι επαφές έγιναν στην οικία του παλιού Χίτη και προσωπικού φίλου όλων των συνωμοτών χουντικών συνταγματαρχών Νίκου Φαρμάκη, βουλευτή της ΕΡΕ και χρηματοδότη μέσω μυστικών κονδυλίων της ΚΥΠ της εφημερίδας ‘Ο Αγών’ (‘Kampf’), που είδαμε στην Σκηνή Δεύτερη
.
Από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’, τχ #66, Ιούνιος 1963, άρθρο του Κ. Ιωάννου με τίτλο ‘Σφηκοφωλιές’ για την Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ)
Σελίδα 46
Οδός Πανεπιστημίου, 23 Μαρτίου 1963. Το τμήμα Νέων των Ελπιδοφόρων παρελαύνει με πλήρεις στολές, διάσημα, αμφιμασχάλια και εξαρτύσεις, κατόπιν εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας και του υπουργού Γεωργίου Ράλλη. Ο ομαδάρχης τους με πολιτικά δίπλα στον αστυφύλακα. Στην ίδια παρέλαση μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, συμμετείχε και άλλο άγημα, των λεγομένων ‘Μελανοχιτώνων‘, επίσης με επίσημη άδεια απ’ το υπουργείο. Η φωτογραφία από το περιοδικό ‘Δρόμοι της Ειρήνης’. Την ίδια στιγμή, αντιπροσωπεία σπουδαστών που προσπάθησε να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια δέχτηκε επίθεση από αστυφύλακες. Ποδοπάτησαν το στεφάνι και ακολούθησαν τραμπουκισμοί και συλλήψεις.
‘Χιτλερικοί στην Ελλάδα του 1960;’, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Ναι, βέβαια. Δεν ήταν μόνοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών, -που όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τις προδοτικές πράξεις τους, αλλά αντίθετα αναβαπτίστηκαν στα ιερά αντικομμουνιστικά νάματα της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης-, όπως οι οργανώσεις ‘Εθνικής Αντιστάσεως’ τύπου ‘Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος‘ (με αρχηγούς τους διοικητές των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου επί Κατοχής Θεόδωρο Παπαδόγκωνα και Γ. Δημόπουλο),των ‘Εθνικοφρόνων Ελασιτών‘ (δήθεν Ελασιτών, ασφαλώς) και των ‘Συνδέσμων Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής αντιστάσεως‘ [10], τις οποίες έμαθε όλη η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, μόλις λίγα χρόνια μετά την Κατοχή, στην Ελλάδα του 1960 υπήρχαν όντωςοπαδοί του Χίτλερ. Οι οργανώσεις τους είχαν ονόματα όπως ‘Φασιστική Οργάνωσις’, ‘Αρειοι’, ‘Κυανή Φάλαγξ’, ‘Εγγυηταί του Βασιλέως’, ‘Ελληνοκράτες’, ‘Εθνικόν Φως’, ‘Μακέλλην’, ‘Νεολαία Κιωνοκράνων’ (;), ‘Εθνική Μαχητική Ομάς Η Μαύρη Χειρ’, αλλά και ‘Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών’ (ΝΟΑ), που εμφανιζόταν ως παράρτημα της … Κου Κλουξ Κλαν, και πολλές άλλες. Μάλιστα, στις αρχές του 1963, αυτού του τύπου οι φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις ένιωθαν τόσο δυνατές και τόσο ‘κράτος εν κράτει’ ώστε δεν δίστασαν να κάνουν και … συνέδριο (!), με τη συμμετοχή, μάλιστα, και στελεχών της ΕΚΟΦ [10α], την εβδομάδα πριν τη δολοφονία Λαμπράκη, για να ζητήσουν από το κράτος και τις υπηρεσίες περισσότερα «μέσα και υποστήριξη», διάβαζε χρήματα, εξοπλισμό και προσβάσεις στους διαδρόμους των ένοπλων και κρατικών υπαλλήλων-καθοδηγητών τους. Μόνο το γεγονός της δολοφονίας ανέκοψε αυτή τους την πορεία.
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
![Ακροναυπλία [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-ceb1cebacf81cebfcebdceb1cf85cf80cebbceafceb1-003.jpg?w=1108)
![Παρτσαλίδης κά [Πηγή: Αρχειολόγιο ΑΣΚΙ]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2017/05/ceb1cf81cf87ceb5ceb9cebfcebbcf8cceb3ceb9cebf-ceb1cf83cebaceb9-cf80ceb1cf81cf84cf83ceb1cebbceafceb4ceb7cf82-002.jpg?w=1108)
XYZ Contagion 