Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
Richard Clogg, «refugees crowded» το 1992 – Μαρία Ρεπούση, «(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται» το 2006
Richard Clogg, «refugees crowded» το 1992
Μαρία Ρεπούση, «(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται» το 2006
Αυτή η σημείωση, ομολογούμε, θα έπρεπε να είχε γραφτεί πολύ καιρό πριν, ίσως και πριν 6 ή 7 χρόνια. Το θεωρούμε υποχρέωσή μας, να την κάνουμε έστω τώρα. Οπως όλοι γνωρίζουν, το ‘καινούργιο’ βιβλίο Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού με τίτλο ‘Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού, Ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου‘, έκδοση Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και ΟΕΔΒ, 2012, έχει ήδη παρουσιαστεί. Το προηγούμενο βιβλίο, του 2006, εκείνο ‘της Ρεπούση‘ (‘Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού, Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια‘, έκδοση Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και ΟΕΔΒ, 2006), αποτελεί πλέον παρελθόν. Στη συλλογική μνήμη, έχει μείνει, ασφαλώς, πάντοτε σε συνδυασμό με τον ‘συνωστισμό‘ στο λιμάνι της Σμύρνης. Οποιος εισάγει σε μια μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου τις λέξεις ‘Ρεπούση’ και ‘συνωστισμός’, θα δει πάνω από 14.000 δημοσιεύματα, ασφαλώς όχι και τόσο επιδοκιμαστικά.
Αντίθετα, ο επισκέπτης του διαδικτύου δεν θα βρει σχεδόν τίποτα για την πραγματική πηγή της επίμαχης φράσης. Και όμως. Δεν είναι η φράση της Μαρίας Ρεπούση, η οποία έχει δεχτεί, επίσης, κι άλλες συκοφαντικές επθέσεις για την επιστημονική της κατάρτιση, παρά τα όσα πολύ σαφή αναφέρονται στο επίσημο βιογραφικό της, κλικ εδώ.
Η επίμαχη φράση [‘(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται’]:
Πρόκειται για παράθεση (‘quoting’) της φράσης που χρησιμοποίησε ο Richard Clogg στο βιβλίο του ‘A Concise History of Greece‘, σειρά ‘Concise Histories’, έκδοση Cambridge University Press, 1992 (κλικ εδώ, για την δεύτερη έκδοση του 2002), και συγκεκριμένα στην σελίδα 94, σε μια λεζάντα μιας φωτογραφίας. Το βιβλίο αυτό είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1992, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά το 1995 (κλικ εδώ) και το 2003, (κλικ εδώ ή και εδώ, για μια κριτική) και έχει βραβευτεί κιόλας. Ο Richard Clogg είχε γράψει ‘refugees crowded‘, επί λέξει.
Μπορείτε να δείτε την σελίδα αυτή εδώ, στην φωτοτυπία:
Σελίδα 94, Richard Clogg, A Concise History of Greece [Σειρά Concise Histories], έκδοση Cambridge University Press, 1992
Επίσης, μπορεί ο επισκέπτης να δει, με τα δικά του μάτια, τις επίμαχες σελίδες 107-112 του βιβλίου (ή 100-105 του pdf), δηλαδή ολόκληρο το κεφάλαιο για την Μικρασιατική καταστροφή και για τους πρόσφυγες ή να το κατεβάσει στον σκληρό του δίσκο:
[Συλλογικό] – Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια [Παιδαγωγικό Ινστιτούτο + ΟΕΔΒ 2006].pdf http://www.scribd.com/doc/128251051
Είναι γεγονός, μπορεί να συμπεράνει κανείς, πως από το 1992 (ή έστω από το 1995 ή και το 2003, οπότε και η ελληνική μετάφραση) κανείς δεν φάνηκε να ενοχλήθηκε. Κανείς δεν ξεκίνησε σταυροφορίες. Τελικά, τα αποτελέσματα τα είδαμε (π.χ. κλικ εδώ) και τα βλέπουμε και τώρα (π.χ. κλικ εδώ) ΥΓ: Σσσσσσσσσσσσσς, είναι μυστικό: Αν κάνουμε κλικ σε αυτό εδώ το λινκ, δεν πρέπει να το πούμε πουθενά, ΟΚ;
Ο Γιάννης Χάρης στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών’ στη σαββατιάτικη στήλη του ‘Ασκήσεις Μνήμης‘, 29/11/2014, κάνει ένα μικρό καταχέριασμα στη Μιμή Ντενίση, για την παράστασή της με θέμα τη Σμύρνη, και τα όσα λέει για ‘συνωστισμούς’ κ.λπ., και κάνει, μεταξύ άλλων, και αναφορά στο μπλογκ και σε τούτο εδώ το άρθρο, για τον Richard Clogg και το βιβλίο του. Μαζί παραθέτει και την εικόνα από το ιστολόγιό μας με την φωτοτυπία απ’ το βιβλίο του Clogg. Εχει τίτλο ‘Ντενίση αγαπημένη και συνωστισμένη’ και βρίσκεται εδώ.
Γράφει ο Γιάννης Χάρης:
«[…] Χωρίς κανένας, ή πάντως η συντριπτική, πιστεύω, πλειονότητα, να έχει διαβάσει όχι ολόκληρο το τρισκατάρατο βιβλίο, την Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση, αλλά ούτε καν την επίμαχη εξασέλιδη ενότητα, με πλήθος κείμενα, μαρτυρίες προσφύγων και εύγλωττο φωτογραφικό υλικό (ο Σμύρνης Χρυσόστομος να ευλογεί τους Ελληνες στρατιώτες, η Σμύρνη στις φλόγες, το λιμάνι να βουλιάζει από κόσμο κ.ά.) που αποτυπώνουν το μέγεθος της τραγωδίας.
Χωρίς επίσης να έχει ξανααντιδράσει κανένας, όταν διάβασε π.χ.
– για τους «πρόσφυγες που συνωστίζονται στην προκυμαία της Σμύρνης», όπως γράφει ο Ρίτσαρντ Κλογκ στη βραβευμένη μελέτη του Συνοπτική Ιστορία της Ελλάδας 1770-2000 (επισήμανση Βασιλικής Μετατρούλου, στο ιστολόγιό της XYZ Contagion, 3.3.2013) […]»
Εφημερίδα των Συντακτών, Σάββατο 29/11/2014, Γιάννης Χάρης, στήλη ‘Ασκήσεις Μνήμης’, με τίτλο ‘Ντενίση αγαπημένη και συνωστισμένη’ (Με αναφορά σε XYZ Contagion και στο άρθρο για Ρεπούση και Clogg).
# Το βιβλίο/E-book του XYZ Contagion:
XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις, Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι, έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2 https://xyzcontagion.wordpress.com/ebook/
XYZ Contagion, Εννιά συν μία σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις, Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι, έκδοση XYZ Contagion + Carpe Librum, Θεσσαλονίκη, 2014, ISBN 978-618-81244-6-2: Το εξώφυλλο της έκδοσης.
# Δημήτρης Ψαρράς, Το μπεστ σέλερ του μίσους Τα ‘πρωτόκολλα των σοφών της Σιών’ στην Ελλάδα 1920-2013, Πόλις 2013, 394 σελ., ISBN 978-960-435-426-9
[Εισαγωγή. (Η ελληνική διαδρομή των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών) / Η δημιουργία και η διάδοση των Πρωτοκόλλων. (Τσαρική Ρωσία, Ευρώπη, ΗΠΑ, 1902-1920) / Οι Ελληνες στα πογκρόμ. (Τσαρική Ρωσία, 1821-1917) / Από τη Ρωσία με μίσος. (Αθήνα, 1920-1932) / Το πογκρόμ μετακομίζει στην Ελλάδα. (Θεσσαλονίκη, 1928-1933) / Η φαιά δεκαετία. (Από τη δικτατορία στην κατοχή, 1936-1945) / Η ανάπηρη αποναζιστικοποίηση. (Από τον εμφύλιο στη δικτατορία, 1946-1966) / Η μεταμφίεση του αντισημιτισμού. (Δικτατορία, 1967-1974) / Ο εξελληνισμός των Πρωτοκόλλων. (Αριστερός και δεξιός ‘αντισιωνισμός’, 1974-1989) / Η συνωμοσία του 21ου αιώνα. (Το Ισραήλ, ο εκσυγχρονισμός και ο Αντίχριστος, 1990-2013) / Τα αίτια της παγκόσμιας διάδοσης. (Η συνωμοσία των συνωμοσιών) / Η βίβλος ενός ανάδελφου έθνους. (Η γοητεία των Πρωτοκόλλων στην Ελλάδα) / Επίλογος. (Ο αιώνας του Αριστείδη Ανδρόνικου) / Παράρτημα 1: Τα Πρωτόκολλα στην ελληνική βιβλιογραφία. (Δημοσιεύσεις του κειμένου των Πρωτοκόλλων ή εκτενείς αναφορές σ’ αυτά) / Παράρτημα 2: Λογοκλόποι της λογοκλοπής. (Σημείωση για τις ελληνικές μεταφράσεις των Πρωτοκόλλων) / Πηγές – Βιβλιογραφία / Ευρετήριο]
# XYZ Contagion, Η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή με τίτλο ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’ συν το κείμενο ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα’ σε ένα αρχείο pdf. Περιέχονται οι εξής 4 σελίδες (pages, όχι posts) από το ιστολόγιο σε έντυπη μορφή, με τις εικόνες, με τα URL των βίντεο και με όλα τα λινκ στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπό μορφή παραπομπών. https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=6384
– Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Α’ https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-1/
30 σκέψεις σχετικά με το “Richard Clogg, «refugees crowded» το 1992 – Μαρία Ρεπούση, «(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται» το 2006”
Bασιλική, συγχαρητήρια, είχα σκοπό κι εγώ να γράψω (γιατί είχα δει τον Κλογκ και το crowded) αλλά με πρόλαβες, μπράβο σου!
Περιμένουμε, λέμε, όταν θα γράψεις κι εσύ, και πολύ καλύτερα.
Εμείς μια παραπομπή δώσαμε όλη κι όλη,
άντε και το «Not A RC book» για όποιον θέλει να δει περισσότερα από κοντά,
σιγά το μεγάλο κατόρθωμα που κάναμε 🙂
Aαααχ, τι μας θυμήσατε;
————————————
-Άθλια κατάληξη ενός άθλιου βιβλίου…
….και το χάλι της Παιδείας συνεχίζεται…
Ένα ενδιαφέρον κείμενο, γραμμένο από τον Βένιο Αγγελόπουλο και δημοσιευμένο στην “Ελευθεροτυπία” στις 7 και 8 του Νοέμβρη, έρχεται να συμβάλλει στους γόνιμους προβληματισμούς που προκάλεσε ένα αμφιλεγόμενο σχολικό βιβλίο, γραμμένο στο πόδι, προερχόμενο απ’ το χώρο της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας.
Ένα βιβλίο, μια ματιά και μια σκληρή πολιτική ομάδα, έσυραν τον τόπο σε μια πρωτοφανή ιδεολογική σύγκρουση που κράτησε 17μήνες και οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση την κυβέρνηση (“Φωνή λαού, οργή θεού” που έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης). “Το άθλιο αυτό βιβλίο” έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο όλη η ακροδεξιά συμμορία. Και αυτή ίσως είναι η αρνητικότερη συμβολή της Ομάδας που βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο βιβλίο. Όπως λέει ο Αγγελόπουλος: “Το άθλιο αυτό βιβλίο τους πρόσφερε μια εύκολη νίκη. Η μεταμοντέρνα σούπα δεν είναι η απάντηση στην πατριδεμπορία.”
………………………
………………………
Αλλα νομίζουμε ότι ένα από τα πιο χαριτωμέναεικονογραφικώς αφιερώματά μας είναι το εξής:
————————————————————————————————————————-
-Ρεπούσηηηηηη, φέρε τα σώβρακα πίσω…
H κ. M. Ρεπούση, είναι η βασική συγγραφέας του επίμαχου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού. Κατάφερε με τον ιδιαίτερο τρόπο θεώρησης του ιστορικού παρελθόντος, με την εισαγωγή των νέων ιδεολογικών κατασκευών στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και με τις εντυπωσιακές Σιωπές, να διχάσει τη μισή Ελλάδα και να κατηγορηθεί ακόμα και για αναθεώρηση της Ιστορίας. Όμως, το μεγαλύτερο θύμα της κ. Ρεπούση υπήρξε ο Πόντος. Ακόμα και ως τόπος προκαλούσε περίεργα αρνητικά αντανακλαστικά. Και να φανταστεί κανείς ότι το Σεπτέμβριο του 2006, η Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο αναγνωρίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (μαζί μ’ αυτήν των Αρμενίων και των Ασσυρίων). Τι σημασία είχε εάν στην Ελλάδα η Γενοκτονία αυτή είχε αναγνωριστεί επισήμως από το 1994 (ομοφώνως από τη Βουλή των Ελλήνων) και είχε θεσπιστεί και μια επίσημη Ημέρα Μνήμης (19 Μαϊου). Και το 1998 είχε αναγνωριστεί, επισήμως και πάλι (ομοφώνως από τη Βουλή των Ελλήνων), η Γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών σ’ ολόκληρη τη Μικρά Ασία (14 Σεπτεμβρίου, η νέα Επίσημη Εθνικη Επέτειος). Αλλά, ποιος τη γ#*%#* τη Βουλή των Ελλήνων! Πού ξέρουν αυτοί;
Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία για τους “Νέους Ιστορικούς”;
………………………………………….
………………………………………….
………………………………………….
Κάνατε πολύ καλά, που βάλατε τα λινκ, για να θυμηθούμε όλοι/ες, και για να υπάρχει και ο αντίλογος.
Αν μπορείτε να περιμένετε λίγο,
θα δείτε ότι μαζί θα θυμηθούμε κι άλλα πολλά
(εκεί να δείτε χαριτωμενιές!!!)
Εντός ολίγου, δεν δεν πάρει πολύ, stay tuned
(αλλά δεν πιστεύω, λόγου χάρη, να κάνω εγώ ερωτήσεις κι εσείς να τις αγνοείτε, έτσι δεν είναι;;;
-το λέω αυτό, διότι κάτι είχα ρωτήσει τον Στ.Θ. στο ΦΒ πριν πολλές μέρες, αλλά δεν μου απάντησε
-δεν πειράζει, εγώ θα τις ξανακάνω τις ερωτήσεις).
Πολλούς χαιρετισμούς!!!
«…κάτι είχα ρωτήσει τον Στ.Θ. στο ΦΒ πριν πολλές μέρες, αλλά δεν μου απάντησε»
Εδώ ο ο Στ.Θ. δεν απαντάει ούτε σε μας. Φτιάχνουν βλέπεις τις επαναστατικες υποδομές για το Σοβιέτ που έρχεται (μετά τις εκλογές) στο Γαλάτσι 😉
Για δοκίμασε και τους υπόλοιπους της κολεχτίβας;;;;;;
Αχ, πολύ μου αρέσει!!!
Διάλογος, «χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς προαπαιτούμενα», που λένε, ανοιχτός και ειλικρινής;;;
Τι λέω, «μου αρέσει«,
μόνο «μου αρέσει«;;;
Εχω ξετρελαθεί, μιλάμε!!!
Οφείλω να ρωτήσω, όμως πρώτα:
Η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα προτιμάει ο διάλογος να είναι πριβέ (π.χ. με ημέηλ -δεν μου πολυαρέσει η ιδέα αυτή)
ή δημόσιος και ανοιχτός, λόγου χάρη, θα μπορούσε να γίνει εδώ ακριβώς που βρισκόμαστε, κάτω από την Ρεπούση και τον Clogg, δεδομένου μάλιστα ότι αντικέιμενο του διαλόγου θα είναι τα προσφυγικά/μικρασιατικά/ποντιακά;;;
Ό,τι θέλουν οι ΑριστεροΠόντιοι.
Μάλιστα, σκεφτόμουν το εξής:
Να γίνει ο διάλογος εδώ, υπό μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, ασφαλώς,
κατόπιν να επιχειρήσω να κάνω ένα άθροισμα (μια σούμα, που λένε) σε μια ξεχωριστή ανάρτηση,
και κατόπιν, ποιος ξέρει,
ίσως να χρειαστεί να συνεχιστεί η συζήτηση είτε στη νέα ανάρτηση είτε/και σε αντίστοιχη νέα ανάρτηση στο ιστολόγιο της κολεχτίβας που (ενδεχομένως, λέω) να κριθεί σκόπιμο από την κολεχτίβα να γίνει.
Τι λέτε;;;
ΥΓ1: Πολύ γέλασα «Εδώ ο ο Στ.Θ. δεν απαντάει ούτε σε μας. Φτιάχνουν βλέπεις τις επαναστατικες υποδομές για το Σοβιέτ που έρχεται «, χεχεχεχε, είστε πολύ ωραίοι!!!
ΥΓ2: Χρειάζομαι και ένα παρωνύμιο, για να μπορώ να απευθύνομαι σε δεύτερο πρόσωπο. Λόγου χάρη, το «Μ-π» είναι εντάξει;;;
(αλλού είδα να σημαίνει «Μαρξιστής-πεσιμιστής«, αλλού «Μαχνο-πόντιος«, και τα δύο πολύ ωραία είναι)
Xαίρομαι που μας παρακολουθείς. Έχεις ήδη βρει τις δύο εκδοχές του «Μ-π». Υπάρχει και η τρίτη αλλά είναι μόνο για τους τελείους α/πόντιους. Και από αυτούς, μόνο αυτούς που μπορούν και αυτοσαρκάζοντα απεριόριστα.
Λέγε την ερώτηση τώρα, γιατί μας τρώει η περιέργεια… παρότι το σοβαρό σου ύφος μας δημιουργεί και λίγο αγωνία. Θυμίζει τους παλιούς καθοδηγητές, πριν σου προσάψουν την κατηγορία για «αριστερισμό» ή «οπορτουνισμό» ή απλώς για «ανάρμοστες πολιτικές σχέσεις με πράκτορες του εχθρού». Προαπαιτούμενα δεν υπάρχουν, ούτε εξάλλου μπάτσοι και κνίτες στις μεταξύ μας σχέσεις!!! Μετά από τόσα χρόνια, νομίζω ότι γνωριζόμαστε καλά. Οπότε…. γράφε!
Α, πολύ ωραία.
Δημόσια, λοιπόν.
Επιλογή σας ήταν, μην τυχόν ακούσω καμιά ένσταση αργότερα, ΟΚ;;;
Χεχεχεχε 🙂
Είπες, αγαπητέ Μ-π ότι «χαίρεσαι πως σας παρακολουθώ«.
Μάλλον το «σας παρακολουθώ» είναι λίγο φτωχό, κατά τη γνώμη μου.
Σωστότερο θα ήταν «σας διαβάζω εξαιρετικά προσεκτικά και πολύ μεγάλη επιμέλεια«.
Υπόψη, οι ερωτήσεις μου θα είναι αρκετές. Οχι μόνο μία ή δύο.
Θα κάνω μία ερώτηση τη φορά, επάνω σε ομοειδή αντικείμενα,
και, ελεύθερα, και με όλη την άνεση χρόνου του κόσμου,
θα περιμένω την απάντηση, προτού περάσω στην επόμενη ερώτηση.
Μαζεύω τα κομμάτια μου (και τα μυαλά μου),
να τα βάλω όλα σε μια σειρά,
αλλά αύριο αυτό,
τώρα που μιλάμε το κεφάλι μου κουδουνίζει .
Κυριολεκτώ, αν και μικρατιάτισσα, ακούω τώρα κεμεντζέδες,
αλλά δεν φταίτε εσείς, φταίει που άκουγα πριν εκείνα τα φοβερά ποντιακά αντάρτικα.
Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση να βρούμε κανένα αντίτυπο του CD;;;
Να ήξερα και τι λένε τα λόγια, τι καλά που θα ήτανε 🙂
Αντάρτε μ’ σα ψηλά ρασιά
ποιός μαγειρέβ’ και φάισε
ποιος πλεν’ τα λώματα σ’,
κάθε Σάββα αλάισε;
Αντάρτε μ’ επαρεξένκασε
το σπίτι μ’ εφκαιρώθεν,
ελέπα το και σιαίρουμαν
το όπλον ντε φορτώθες.
Αντάρτες κάψτε τον Κούκον
και ποίστε ατόν μανέαν,
της κουκουβάγιας το πουλίν
να χτιζ’ απές φωλέαν.
Κοντός εν ο Κισά-Μπατζάκ
μετ’ έναν πιστολόπον,
λάσκεται απές σον Κούκον
σαλαχανάς σκυλόπον
Ανάθεμα Κισά-Μπατζάκ
το κοντόν το ποδάρι σ’
έρθανε και αντάρτες μας
επήραν το κεφάλι σ’.
Η παραλλαγή, όμως, που υπάρχει στο εν λόγω βιβλίο
είναι το από πάνω 5στροφο και όχι το από κάτω 4στροφο (εκείνο που λέει «σε λελεύω σε«).
Απλά, διά την τάξιν και την ακρίβειαν, αυτά
Καληνυχτώ,
επανέρχομαι με την πρώτη ερώτηση την αύριον,
και καλό θα ήταν να συγκεντρωθούν όλοι οι Α-Π εδώ,
διότι αλλιώς ο αγών θα είναι άνισος
αν είστε μόνο κάνα-δυο-τρεις.
Δεν μου πάει η καρδιά να τα βάλω με τόσους λίγους ολομόναχους 🙂
Αλλά αν κερδίσω, θέλω για έπαθλο να μάθω την τρίτη εκδοχή 🙂
«Ανάθεμα Κισά-Μπατζάκ
το κοντόν το ποδάρι σ’
έρθανε και αντάρτες μας
επήραν το κεφάλι σ’.»
Να μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που συμπεριλαμβάνει και τον Κισά Μπατζάκ, ως οδηγό των σύγρονων νεοναζί:
Δεν ξέρω αν το βάζω στο σωστό νήμα, αλλά ανακάλυψα στη σελίδα φ/β ενός φίλου το εξής μεταφραστικό λαβράκι: Richard Clogg, “refugees crowded” το 1992 – Μαρία Ρεπούση, “(χιλιάδες) Ελληνες συνωστίζονται” το 2006.
Δεν ξέρω αν η Ρεπούση εμπνεύστηκε τη χρήση της λέξης «συνωστισμός» από το βιβλίο του Clogg, αλλά υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο βιβλία:
Στο βιβλίο της Ρεπούση, ο συνωστισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τι συνέβη όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη. Συγκεκριμένα, το βιβλίο γράφει (σελ. 100):
Ένα χρόνο µετά, οι τουρκικές δυνάµεις, µε ηγέτη τον Κεµάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύµατα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός µπαίνει στη Σµύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιµάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα.
Ο Clogg, αντίθετα, μιλάει για crowded refugees στη λεζάντα μιας εικόνας. Και η εικόνα πράγματι δεν αποτυπώνει κάποια σφαγή, αλλά λαό συνωστισμένο στο λιμάνι. Στο κυρίως κείμενο, όμως, ο Clogg γράφει (σελ. 93):
The Turkish occupation of the city was accompanied by a massacre of some 30,000 Greek and Armenian Christians. In the great fire that ensued only the Turkish and Jewish quarters survived. “Infidel Izmir”, as the Turks had called Smyrna on account of its huge non-Muslim population, was consumed in the holocaust as panic-stricken refugees sought to escape to the neighbouring Greek islands.
Το βιβλίο του Clogg δεν λειαίνει γωνίες. Μιλάει καθαρά για ολοκαύτωμα της πόλης και για σφαγή 30.000 ανθρώπων. Απλά συνοδεύει την ιστορική περιγραφή του με μια εικόνα που δείχνει λαό συνωστισμένο στο λιμάνι, και με μια λεζάντα που περιγράφει ορθά την εικόνα, όπως κάθε λεζάντα οφείλει να κάνει. Στο βιβλίο της Ρεπούση αντίθετα δεν γίνεται αναφορά ούτε στις σφαγές ούτε στις φωτιές που κατέκαψαν τη Σμύρνη, με τον επίμαχο «συνωστισμό» να αποτελεί τη μοναδική περιγραφή του τι συνέβη όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη. Αυτό, δυστυχώς, ξεσήκωσε δίκαιες αντιδράσεις.
Γράφω «δυστυχώς» επειδή κατά τα άλλα συμφωνώ πλήρως με το σκεπτικό του να γράφονται τα σχολικά βιβλία ιστορίας με μια πιο αποστασιοποιημένη, πιο αντικειμενική ματιά (χωρίς πολλές γλαφυρότητες, με χρήση πολύπλευρων πηγών κλπ). Όταν όμως κάνεις γαργάρα την καταστροφή μιας ολόκληρης πόλης μιλώντας απλά και μόνο για συνωστισμό στο λιμάνι, τότε υπονομεύεις μια εξαρχής πολύ δύσκολη προσπάθεια και δίνεις πάτημα στου διαφόρους ελληναράδες να λένε το μακρύ και το κοντό τους.
Κοντολογίς θεωρώ άστοχη τη σύγκριση. Δεν νομίζω ότι έχει καμία απολύτως σχέση το βιβλίο του Clogg με το βιβλίο της Ρεπούση.
Συμφωνώ απόλυτα με τον «τέλος χαρτοσήμου». Όσο κι αν πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να ταϊζουμε μίσος τα παιδάκια της ΄ΣΤ δημοτικού, δεν βλέπω τί σχέση έχει η λεζάντα του Clogg ούτε ποιος ο σκοπός της δημοσίευσης αυτής.
Οι λέξεις “crowded refugees” αναφέρονται στη λεζάντα της με αρ. 31 φωτογραφίας του βιβλίου του R. Clogg. Ως λεζάντα που είναι περιγράφει τη φωτογραφία, η οποία, πράγματι, απεικονίζει πλήθος κόσμου να συνωστίζεται στην προβλήτα και τις βάρκες, προσπαθώντας να φύγει και να γλυτώσει τη σφαγή.
Η κ. Ρεπούση, όμως, περιγράφοντας τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ο Τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη, γράφει ότι απλά «συνωστίζονταν» για να μπουν σε βάρκες και να φύγουν, χωρίς να αναφέρει τα άλλα γεγονότα που γράφει ο R. Clogg στο βιλίο του, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο φίλος «τέλος χαρτοσήμου» και μεταφράζω τη σχετική περικοπή από τη σελ. 93 του βιβλίου.
“Η κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους συνοδεύτηκε από σφαγή 30.000 περίπου Ελλήνων και Αρμένιων Χριστιανών. Στη μεγάλη φωτιά που ακολούθησε μόνο η Τουρκική και η Εβραϊκή συνοικίες σώθηκαν. Η “Άπιστη Σμύρνη”, όπως την είχαν αποκαλέσει οι Τούρκοι, λόγω του τεράστιου μή Μουσουλμανικού πληθυσμού της, καταστράφηκε με το ολοκαύτωμα , καθώς πανικόβλητοι πρόσφυγες επιζητούσαν να διαφύγουν στο γειτονικό Ελληνικό νησί.”
Η απόπειρα να αποδειχθεί το «αλάθητο» με τη σύνδεση μιας λέξης, από τη λεζάντα μιας φωτογραφίας του βιβλίου του R. Clogg, με το «συνωστισμό» του βιβλίου της κ. Ρεπούση, όπου ουδεμία αναφορά γίνεται στα υπόλοιπα γεγονότα της σφαγής της Σμύρνης, είναι ατυχής γιατί καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
Η κ. Ρεπούση δεν διάβασε ολόκληρο το βιβλίο του R. Clogg, αλλά μόνο τις λεζάντες των φωτογραφιών και, με λίγα λόγια, έγραψε το σχολικό βιβλίο «στο γόνατο».
Λοιπόν, έχω ένα πρόβλημα.
Ενα κενό, ένα έλλειμμα.
Και αυτό είναι το περίφημο «Βιετνάμ».
Για όσους/ες δεν ξέρουν, να πω εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, η οποία εκφράζεται από τα κείμενα στο ιστολόγιο του Βλάση Αγτζίδη και στο ιστολόγιο «Πόντος και Αριστερά» (για συντομία, από δω και στο εξής, «οι ΑριστεροΠόντιοι» ή Α-Π,) έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια,
γράφοντας για τη φράση «Το ελληνικό Βιετνάμ», η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του «Ιού» το 1992, με τίτλο «Το άλλο 1922», όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)», περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Για του λόγου το αληθές, έκανα μια απλή αναζήτηση και στα δύο μπλογκ των Α-Π με τους όρους «Ιός +Βιετνάμ»,
και τα αποτελέσματα βρίσκονται εδώ
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι αν θελήσει κανείς να καταγράψει τους χαρακτηρισμούς και τα επίθετα των Α-Π προς τους φορείς του «Ιού»
θα βρεθεί προ απροόπτου, μιας που θα συνειδητοποιήσει ότι δεν του φτάνει ο χώρος όλων των ημερησίων εφημερίδων μαζί.
[Σ.Σ.: Θα αναφερθώ σε αυτό σε επόμενη ερώτηση· ας το πάμε «ένα τη φορά», καλύτερα]
Προσωπικά, δεν έχω κρύψει ποτέ πως την δουλειά του «Ιού» την εκτιμώ και την εμπιστεύομαι πάρα πολύ,
και ότι ιδεολογικά βρίσκομαι στην ίδια όχθη μαζί τους,
παρά τις όσες αναπόφευκτες διαφορές ή/και διαφωνίες μου μαζί τους.
[Οπως επίσης, εκτιμώ τη δουλειά του Βλάση Αγτζίδη, σε διαφορετικά επίπεδα και για διαφορετικούς λόγους, χώρια από το γεγονός πως υπάρχει και κάτι άλλο που με συνδέει μαζί του, και αυτό είναι ότι προέρχεται, όπως κι εγώ, όχι από τις «ανθρωπιστικές επιστήμες», αλλά από τις «απάνθρωπες», όπως έλεγε ο Νίκος Σβορώνος, δηλαδή ΦΜΣ, Πολυτεχνείο κ.λπ].
Το ότι εκτιμώ τη δουλειά του «Ιού», το είχα πει ευθέως, όταν είχα παρατηρήσει μια φορά το εξής -ας μου επιτραπεί η έκφραση- εξωφρενικό (για να μην πω «σχιζοφρενικό’):
Να κατηγορούν οι Α-Π τους φορείς του «Ιού» ως «φορείς της ύβρεως» και, την ίδια στιγμή, να χρησιμοποιούν (και να επαινούν) άρθρο του ενός εκ των φορέων, του Δημήτρη Ψαρρά, για να υποστηρίξουν τη θέση αυτή (!!!)
«Είναι πολύ ενδιαφέρον, πάντως, φίλε ΑριστεροΠόντιε, ότι κατατάσσεις τον Βελόπουλο στους «φορείς της Υβρεως» (μαζί με Νακρατζά-Ιό), την ίδια στιγμή που το άρθρο που αναδημοσιεύεις, και το οποίο κατακρίνει τον Φελόπουλο, είναι γραμμένο από έναν από τους φορείς του «Ιού», δηλαδή τον Δημήτρη Ψαρρά».
[Σχόλιο #03 από Βασιλική Μετατρούλου, 10/10/2011]
Η απάντηση του Α-Π Ομέρ ήταν η εξής:
«Aγαπητή Βασιλική, χρήσιμο το σχόλιό σου.
Στην αντιπαράθεση με την αντίδραση, την ακροδεξιά, το ρατσισμό είμαστε στην ίδια όχθη με τους «Ιούς».
Όταν όμως παίρνουν το ρόλο του Βελόπουλου στα δικά μας ζητήματα, είμαστε αντίπαλοι.»
[Σχόλιο #04 από Ομέρ]
Και το δικό μου σχόλιο
«Αγαπητέ Ομέρ (σχόλιο #4)
(δεν ξέρω αν είσαι ο ίδιος που υπογράφει «ΑριστεροΠόντιος» και έχει τύχει να συζητήσουμε εδώ, στο δικό μου μπλογκ ή στου Σαραντάκου,
ή εάν είσαι κάποιος άλλος από τους συγγραφείς του παρόντος ιστολογίου),
γνωρίζω τις απόψεις σου για τον «Ιό» και τον Τάσο Κωστόπουλο και την δουλειά του στο βιβλίο του «Πόλεμος και εθνοκάθαρση»,
και έχω πολλές ενστάσεις, αλλά δεν έχω τώρα τον χρόνο να μπω σε μια τέτοια συζήτηση.
Θεωρώ άδικο, βέβαια, το ότι βάζεις ίσα κι όμοια τη δουλειά των φορέων του «Ιού»,
με τις τερατολογίες του πρύτανη της παπαρομαντολολγίας, ανιστόρητο και συνειδητά διαστρεβλωτή φελλό Φελόπουλο,
ή ακόμη χειρότερα, όταν τους παρομοιάζεις με τον φύρερ Πλεύρη.
Αυτά όλα, ίσως αργότερα, κάποια άλλη φορά.»
[Σχόλιο #07 από Βασιλική Μετατρούλου]
Και ο Ομέρ συνεχίζει:
«Άλλο είναι το εντυπωσιακό: Η μεταμόρφωση της Δεξιάς που ξαφνικά ανακάλυψε τους τουρκόσπορους και το δράμα τους και άρχισε να κλαίει γοερά, λες και είχε 80 χρόνια να κλάψει. Και εδώ είναι το σοβαρό ζήτημα. Γιατί η ανόητη αριστερά μας τοποθετήθηκε αρνητικά και την βρωμοδουλειά ανέλαβε ο Κωστόπουλος; Σύμφωνα με τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένος, λιγότερο είρων και περισσότερο φιλομαθής. Να διαβάσει την άποψη των Τούρκων αντιεθνικιστών συντρόφων κ.λπ. Να κατανοήσει εξαρχής ότι μιλώντας για γενοκτονία αυτόματα τοποθετείσαι αντιεξουσιαστικά, εφόσον πρόκειται για εξόντωση μιας θρησκευτικής, εθνικής ή πολιτιστικής ομάδας από μια εξουσία που ελέγχει και χρησιμοποιεί μηχανισμούς καταστολής.. Δυστυχώς προτίμησαν να αφήσουν τους Ψωμιάδηδες να παίζουν εν ου παικτοίς, Ευτυχώς βέβαια που είμαστε και εμείς για να κρατάμε τα μπόσικα και να θυμίζουμε την πραγματική ιστορία.
[Σχόλιο #09 από χρήστη «Ομέρ»]
[…] και στη συνέχεια παρουσιάζεται το πως ξεκίνησε η σύγκρουση με τον «Ιό», που έχει μεταφερθεί μέχρι σήμερα και σ’ εμάς, στην «επόμενη γενιά» …
[Σχόλιο #13 από χρήστη «Ομέρ»]»
Και, ασφαλώς, αυτές οι κατηγορίες εναντίον του «Ιού» έχουν περάσει, πλέον, σε άλλη κατηγορία και σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο,
από τη στιγμή που έχουν συμπεριληφθεί σε άρθρα στον τύπο και στα περιοδικά, έχουν εμφανιστεί σε εισηγήσεις σε συνέδρια, έχουν γίνει ακόμη και βιβλία όπως το εξής:
Γιώργος Κόκκινος & Έλλη Λεμονίδου & Βλάσης Αγτζίδης,Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα, 2010. http://www.biblionet.gr/book/163591
Είναι εμφανές: Αφού οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί και τα επίθετα εναντίον του «Ιού» δεν βρίσκονται πλέον, μόνο στην λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα», το πράγμα έχει σοβαρέψει.
[Σ.Σ.: Και σε αυτό θα αναφερθώ σε επόμενη ερώτηση].
Οφείλω, λοιπόν, (άλλωστε εσείς οι Α-Π το ζητήσατε, βλ. πιο πάνω σχόλιο #5 ως #9) να κάνω τις εξής ερωτήσεις:
Πρώτη ερώτηση:
Οταν είχε δημοσιευτεί το συγκεκριμένο κείμενο του «Ιού» με το «Βιετνάμ», τον Οκτώβριο του 1992, είχε υπάρξει αντίδραση από τους ΑριστεροΠόντιους, και εάν ναι, ποια ακριβώς ήταν αυτή;;;
Δεν έχω τίποτα σχετικό υπόψη μου, δεν είχε τύχει να δω, αν και τα παρακολουθώ αυτά τα πράγματα αρκετά συστηματικά, θα έλεγα.
Επίσης, δεν θυμάμαι να είδα αντίδραση από την πλευρά των Α-Π ούτε το 1997, ούτε το 1998, όπως ισχυρίζεται ότι είχε συμβεία ο Βλάσης Αγτζίδης στο κείμενό του (από το πιο πάνω βιβλίο «Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης») με τίτλο:
«Η γενοκτονία και η άρνησή της» http://kars1918.wordpress.com/2011/05/27/genocide/
Δηλαδή όταν ο «Ιός» είχε δημοσιεύσει τα παρακάτω κείμενα, που κατά τους Α-Π αποτελούν κομβικά σημεία τριβής μεταξύ Α-Π και «Ιού»:
Τα ποντιακά σωματεία και τα επεισόδια
Το γεγονός ότι ορισμένα στελέχη των οργανωμένων Ποντίων βρέθηκαν ανάμεσα στους θλιβερούς ακροδεξιούς στη Θεσσαλονίκη, υποχρεώνει τις ηγεσίες των δύο αντιμαχόμενων ομοσπονδιών να δώσουν εξηγήσεις: http://www.iospress.gr/mikro1997/mikro19971115.htm
ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ – ΒΕΓΟΡΑ
Η ιστορία δύο χωριών
Οι κάτοικοι δυο χωριών συγκρούονται στον κάμπο της λίμνης τους. Δεν διεκδικούν μόνο την ίδια γη, αλλά και την αποκατάσταση κάποιας αδικίας που αισθάνονται ότι υφίστανται επί δεκαετίες.
Τα στρέμματα της εθνικοφροσύνης http://www.iospress.gr/ios1998/ios19980315a.htm
Γνωρίζουμε ότι η ΑριστεροΠοντιακή ομάδα υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του 1980,
άσχετα τώρα αν έχει βρεθεί περισσότερα στην δημοσιότητα γύρω στο 2005, συν-πλην ένα έτος,
τουλάχιστον από τότε θυμάμαι εγώ να διαβάζω για πρώτη φορά κείμενα των ΑριστεροΠόντιων, αν θυμάμαι καλά, κυρίως στο Indymedia,
με μία υπογραφή «Μαχνο-Πόντιος» ή «Μ-π»,
τότε που είχαμε δει για πρώτη φορά και μια προσωπογραφία του Μαρξ με την τεχνοτροπία θρησκευτικής εικόνας.
Σε εκείνες τις παρεμβάσεις τους, όμως, τότε το 2005-2006, δεν θυμάμαι να γίνεται λόγος για το περίφημο «Βιετνάμ» του Ιού, σωστά;;;
[Σ.Σ.: Και αν κάνω λάθος, παρακαλώ να μου υποδείξετε το λινκ που το αποδεικνύει]
Μήπως, λέω, μήπως, οι Α-Π το ανακάλυψαν το «Βιετνάμ» κάπως αργότερα, λόγου χάρη γύρω στο 2007-2008;;;
Δεύτερη ερώτηση:
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του «Ιού» είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό.
Ομως, οι Α-Π δεν μένουν εκεί.
Με μια πρόχειρη σταχυολόγηση, διατρέχοντας χιαστί και διαγώνια κάποια κείμενα των Α-Π, βλέπουμε ακόμη:
– φονταμενταλιστές
– ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές
– συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)
– «δικοί μας» αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους)
– εμπαθείς
– μνησίκακοι
– συκοφάντες
– εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά)
– φανατικοί ρατσιστές
– σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας «Ατατούρκ Ακμπάρ»!!!
– εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες, που μισούν τους Πόντιους
– χαφιέδες
– [ενεργούμενα που] δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους
συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak
– χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν
– έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση
– μνησίκακοι και εμπαθείς
– προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν
– έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού «προπαγανδιστή» της Γενοκτονίας
– μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες
– κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού
– (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων
– ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας)
– επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση
– το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη
– στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα
– σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού
– [έκαναν] άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992
– πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι
– […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της, από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.
– [διακρίνονται] από τεχνικές και μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού
– [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις
– «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»
– ανήκουν στην ομάδα των «αρνητών των γενοκτονιών», όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο
– συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών
– [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας.
– […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους
– χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη «Sabah»
– δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής
– [διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και
– αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού
– [χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες .
– αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό
– οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους
– χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
– αρχιρατσισταράδες
– απολογητές του τουρκικού εθνικισμού
– υποκριτές
– μνησίκακοι
– μη μοναρχικά γουρούνια
Αρωτνάω, λοιπόν:
Είναι βέβαιον ότι αν κληθούν οι Α-Π θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν each and every one από τους παραπάνω προσβλητικούς (έως και συκοφαντικούς) χαρακτηρισμούς και επίθετα;;;
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι ότι ποτέ, ουδέποτε, ούτε μια φορά (στον αιώνα τον άπαντα),
οι ΑριστεροΠόντιοι δεν έχουν παρεθέσει ούτε ένα απόσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Μήπως οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν παρασυρθεί, και από ένα σημείο και μετά, ο οίστρος τους τους έχει κάνει να μην ξέρουν τι λένε και σε τι βαθμό καθυβρίζουν;;;
Τρίτη ερώτηση:
Και ερχόμαστε στο σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου.
Ωραία, είπανε οι φορείς του «Ιού» ότι η Μικρασία ήταν το «ελληνικό Βιετνάμ».
Και τι σημαίνει αυτό;;; Για ποιο λόγο οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν ενοχληθεί τόσο πολύ;;;
Μην με βάζετε να παραθέτω αποσπάσματα από τα γραπτά των Α-Π πάλι,
αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, έχουν δώσει τουλάχιστον 3 διαφορετικές εξηγήσεις,
σχετικά με τον παραλληλισμό Μικρασίας-Βιετνάμ.
Τι είναι αυτό που μπορεί να δικαιολογήσει ότι αυτή η απλή παρομοίωση, «Μικρασία=Βιετνάμ»,
οδηγεί σε αυτήν την καταιγίδα ύβρεων και προσβολών;;;
Μήπως, τελικά, το θέμα είναι συναισθηματικό και μόνο
(όπως έχει γράψει σε μια αποστροφή του λόγου του ο Βλάσης);;;
_____
Λοιπόν, πολύ θα ήθελα μια ειλικρινή και σαφή απάντηση σε αυτές τις 3 ερωτήσεις.
Και, υπόψη, ακόμη δεν έχω αρχίσει
(γι’ αυτό και προηγουμένως είχα συμβουλεύσει να συρρεύσουν εδώ όλοι οι Α-Π, χρειάζονται ενισχύσεις,
-δεν μου πάει η καρδιά να τα βάζω εγώ με 3-4 ολομόναχους ΑριστεροΠόντιους, δεν είναι fair για αυτούς, είναι πολύ λίγοι, πως να το πω, είναι άδικο).
Τα πολύ ενδιαφέροντα έπονται, σας το υπόσχομαι αυτό.
Χεχεχεχεχεχε 🙂
Μόνο, σας παρακαλώ, μην με παραπέμψετε για απαντήσεις σε ήδη δημοσιευμένα κείμενα,
αφενός διότι τα έχω ήδη διαβάσει (όπως μπορείτε να καταλάβετε από τα όσα έγραψα προηγουμένως)
και αφετέρου διότι εγώ ή ίδια έχω ήδη βάλει τα σχετικά λινκ πιο πάνω.
Παρακαλώ να απαντήσετε με το χέρι στην καρδιά,
με ειλικρίνεια και με οδηγό την αλήθεια,
αφού, ούτως ή άλλως, δεν θα σας χαριστώ.
»
Ωραία, είπανε οι φορείς του “Ιού” ότι η Μικρασία ήταν το “ελληνικό Βιετνάμ”.
Και τι σημαίνει αυτό;;;
Για ποιο λόγο οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν ενοχληθεί τόσο πολύ;;;
Τι είναι αυτό που μπορεί να δικαιολογήσει ότι αυτή η απλή παρομοίωση, “Μικρασία=Βιετνάμ”,»
οδηγεί σε αυτήν την καταιγίδα ύβρεων και προσβολών;;;»
Έλα ντε; Τι περιμένεις από εθνικιστές; Συγγνώμη, κραγμένους σωβινιστές ήθελα να πω! Απόγονοι των βρωμερών τουρκόσπορων που ήρθαν και μόλυναν την ιερή γη των Ελλήνων, του μιχαλολιάκου,του κωστόπουλου και του βελόπουλου. Πια μακρυά και απ’ το Βιετνάμ, στην Ουρουγουάη έπρεπε να τους στείλουμε, αφού δεν τα κατάφερε τελείως ο σύντροφος Κεμάλ.
Εσύ φίλε «Κουκουρούκου» ή «Ελα ντε» (αν μπορείς χρησιμοποίησε σε παρακαλώ ένα σταθερό ψευδώνυμο)
το έχεις διαβάσει αυτό το περιβόητο «Βιετνάμ»,
και συνεπώς, γνωρίζεις για ποιο πράγμα μιλάει και σε ποιους πάει η παρομοίωση
ή είδες έναν τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ»,
κι άιντε,
όποιον πάρει ο χάρος;;;
Διότι, βλέπω ότι η συστηματική δουλειά των Α-Π με άξονα αυτό το «Βιετνάμ» έχει πιάσει τόπο κι έχει διαδοθεί παντού.
Οχι για πολύ ακόμα, όμως.
Υπάρχουν και κάποιοι που θέτουν ερωτήματα και δεν καταπίνουν αμάσητα ό,τι τους σερβίρουν.
Stay tuned.
Mε αρέσει το σαδομαζοχιστικό γελάκι. παιδί μου εσένα θα έπρπε να σε ονομάσουν «Βασιλική η Ποντιοφάγος» .
Δεν καταλαβαίνω με ακρίβεια το the point. Αυτά που αναφέρονται ως κατηγορίες των αριστεροποντίων κατά του Ιού μια χαρά μου φαίνονται:
– φονταμενταλιστές
– ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές
– συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)
– “δικοί μας” αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους)
– εμπαθείς
– μνησίκακοι
– συκοφάντες
– εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά)
– φανατικοί ρατσιστές
– σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας “Ατατούρκ Ακμπάρ”!!!
– εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες, που μισούν τους Πόντιους
– χαφιέδες
– [ενεργούμενα που] δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους
συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak
– χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν
– έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση
– μνησίκακοι και εμπαθείς
– προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν
– έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού “προπαγανδιστή” της Γενοκτονίας
– μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες
– κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού
– (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων
– ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας)
– επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση
– το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη
– στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα
– σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού
– [έκαναν] άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992
– πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι
– […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της, από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.
– [διακρίνονται] από τεχνικές και μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού
– [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις
– «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»
– ανήκουν στην ομάδα των “αρνητών των γενοκτονιών”, όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο
– συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών
– [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας.
– […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους
– χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη “Sabah”
– δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής
– [διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και
– αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού
– [χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες .
– αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό
– οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους
– χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
– αρχιρατσισταράδες
– απολογητές του τουρκικού εθνικισμού
– υποκριτές
– μνησίκακοι
– μη μοναρχικά γουρούνια
Και λίγα του σούρνει του Ιού, δεδομένου ότι όλοι προέρχεστε από την ηρωϊκή Αριστερά που δημιούργησε τα γκουλάγκ, το Μπούλκεςκαι εκαταντάδες τέτοια ευαγή ιδρύματα. Κια έχει ενσωματώσει στην κουλτούρα της πολύ συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης των διαφορετικών απόψεων. Αφού εσείς τους θάψατε πρώτα ομαδικώς, ακολούθησαν και αυτοί. Οπότε γιατί κλαίγεστε ω Ιοί;
Με βάση λοιπόν την αριστερή σας παράδοση, οι αριστεροπόντιοι μου φαίνεται ότι παρήταν ευγενικοί.
Μάλιστα.
Ευχαριστώ για την απάντηση (αν και δεν χρειαζόταν να τρολλάρεις βάζοντας ξανά ολόκληρη τη λίστα με τους χαρακτηρισμούς), έχω καταλάβει.
Δεν το έχεις διαβάσει το «Βιετνάμ», αλλιώς θα έγραφες έστω μια λέξη για το θέμα που πραγματεύεται,
αλλά βλέπω, είσαι και πολύ γενναιόδωρος στα κοσμητικά επίθετα,
τα οποία, βεβαίως, είναι αδύνατον να τεκμηριώσεις.
Ούτε εσύ, ούτε οι ΑριστεροΠόντιοι το μπορούν αυτό (να παραθέσουν αποδείξεις και αποσπάσματα για να τεκμηριώσουν τις ύβρεις τους).
Είναι σαφές.
Κάτι άκουσες, κάτι σου είπανε, κάτι πήρε το αυτί σου,
και -όπως προείπα-
άιντε,
όποιον πάρει ο Χάρος.
Τυπική συμπεριφορά ημιμαθούς (αν όχι άσχετου) φανατικού.
Να σου λύσω και την απορία.
Φυσικά και δεν είμαι «ποντιοφάγος».
Τις απόψεις μου για τα γεγονότα του 1922 δεν την ξέρεις, συνεπώς μην βιάζεσαι να μου κολλήσεις κι εμένα τέτοιου είδους ρετσινιές.
Θα ήθελα να ξέρεις, όμως, ότι σε αυτό εδώ το μπλογκ, ο κύριος άξονας που μας θέτει σε λειτουργία, είναι η αναζήτηση της αλήθειας και μόνον. Και πάντοτε προσπαθούμε να δίνουμε την μεγαλύτερη εικόνα· αυτό επιδιώκουμε σταθερά και με επιμονή.
Με λίγα λόγια, φίλτατοι μεν οι ΑριστεροΠόντιοι, αλλά όταν λένε εσκεμμένα ψέματα και συνειδητές συκοφαντίες, να μην περιμένουν ότι θα τους χαριστεί κανείς.
Φιλτάτη η αλήθεια..
Συμφωνώ μαζί σου. Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ από τη δική μου πλευρά ώστε ενα καταλάβουν ότι «όταν λένε εσκεμμένα ψέματα και συνειδητές συκοφαντίες, να μην περιμένουν ότι θα τους χαριστεί κανείς.»
Ενα χαρακτηριστικό δείγμα-case study διαστρέβλωσης στην διαδικτυακή Public History – Η ομάδα «Πόντος και Αριστερά» με τον Βλάση Αγτζίδη, ο Ιός και το «Ελληνικό Βιετνάμ» του 1922
Με το σημερινό μας σημείωμα, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με αυτήν την αποκρουστική, αποπνικτική, αρρωστημένη και άσχημη κατάσταση που σέρνεται εδώ και 6 χρόνια και για την οποία (όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια) αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, η οποία εκφράζεται από τα κείμενα στο ιστολόγιο του Βλάση Αγτζίδη και στο ιστολόγιο “Πόντος και Αριστερά” (για συντομία, από δω και στο εξής, “οι ΑριστεροΠόντιοι” ή Α-Π). Θα ανιχνεύσουμε τις ρίζες της, θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στο φως τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος και θα μπορέσουμε, έτσι, να κοιτάξουμε στην μεγαλύτερη εικόνα, ενώ προς το τέλος του κειμένου μας, μαζί με την δημοσιοποίηση για πρώτη φορά της πηγής του κακού, δηλαδή του επίμαχου 6σέλιδου δημοσιεύματος του “Ιού” από το 1992, θα έχουμε και μια πολύ ωραία και φιλική έκπληξη για τους αγαπητούς φίλους ΑριστεροΠόντιους (ούτε στον ύπνο τους να το έβλεπαν).
Βεβαίως, δεν θα θίξουμε καθόλου ένα άλλο χαρακτηριστικό των Α-Π, εκείνο που θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον μαθητή που γράφει έκθεση για το σκουλήκι, όπως έχει πολύ εύστοχα αναφερθεί στο διαδίκτυο. Εκείνη τη νοοτροπία των Α-Π, δηλαδή, που ανεξαρτήτως ποιο είναι το θέμα, ο Χίτλερ, η χούντα, η ναζιστική συμμορία, ο εμφύλιος ή η δολοφανία του Γεωργίου Α’, όπου σχολιάζει κάποιος Α-Π, θα υπάρχει δίπλα και μια φράση που πηγαίνει κάπως έτσι
«Ναι, αλλά […] ο Κεμάλ […] οι πρόσφυγες […] το οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του “Ιού” και το “Βιετνάμ” […] η Λαϊκή Δεξιά του 1922 […] οι βασιλόφρονες […] ο Μεταξάς […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του “Ιού” και το “Βιετνάμ” […] η αναθεώρηση της δίκης των Εξι […] οι εθνολαϊκιστές Πόντιοι των Ομοσπονδιών […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του “Ιού” και το “Βιετνάμ” […] οι παλιοελλαδίτες […] ο Νακρατζάς […] η αντιπροσφυγική/αντιποντιακή ρατσιστική προσέγγιση του “Ιού” και το “Βιετνάμ” […]» κ.ο.κ.
Πρόκειται, ασφαλώς, για το περίφημο “Βιετνάμ”.
Για όσους/ες δεν ξέρουν (που μάλλον θα είναι πολύ λίγοι), να πούμε εδώ εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια, γράφοντας για τη φράση “Το ελληνικό Βιετνάμ”, η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του “Ιού” το 1992, με τίτλο “Το άλλο 1922″, όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο “Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)”, περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του “Ιού” είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό (αλλά όχι μόνο, όπως θα δείτε παρακάτω).
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της επίθεσης, το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός:
Οι Α-Π δεν έχουν παραθέσει ποτέ ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Ολες οι αρνητικές τους αναφορές περιστρέφονται, αποκλειστικά και μόνο, γύρω από έναν τίτλο: “Το ελληνικό Βιετνάμ”
[…] Πρώτη ερώτηση: Για την καθυστερημένη (μετά 15 χρόνια) αντίδραση
Οταν είχε δημοσιευτεί το συγκεκριμένο κείμενο του “Ιού” με το “Βιετνάμ”, τον Οκτώβριο του 1992, είχε υπάρξει αντίδραση από τους ΑριστεροΠόντιους, και εάν ναι, ποια ακριβώς ήταν αυτή;;;
[…] Δεύτερη ερώτηση: Η ανύπαρκτη τεκμηρίωση.
Είναι βέβαιον ότι αν κληθούν οι Α-Π θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν each and every one από τους παραπάνω προσβλητικούς (έως και συκοφαντικούς) χαρακτηρισμούς και επίθετα;;;
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι ότι ποτέ, ουδέποτε, ούτε μια φορά (στον αιώνα τον άπαντα), οι Α-Π δεν έχουν παρεθέσει ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Μήπως οι Α-Π έχουν παρασυρθεί, και από ένα σημείο και μετά, ο οίστρος τους τους έχει κάνει να μην ξέρουν τι λένε και σε τι βαθμό καθυβρίζουν;;;
[…]
Τρίτη ερώτηση: Και ποιος ο λόγος της ενόχλησης από την παρομοίωση “Μικρασία=Βιετνάμ” (εάν υπάρχει λόγος);;;
[…]
Το ξήλωμα του κουβαριού: Για πρώτη φορά στο διαδίκτυο, το επίμαχο δημοσίευμα του “Ιού” του 1992 σε pdf
[…]
«Και οι κατηγορίες για “αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό”;;;», θα ρωτήσει ο αναγνώστης.
«Πως τεκμηριώνονται;;;»
Πολύ απλά, δεν τεκμηριώνονται.
Το μισό κείμενο του “Ιού” είναι φιλοπροσφυγικό, και το υπόλοιπο είναι άσχετο, μιλάει για άλλο θέμα.
Ειλικρινά, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα για τους λόγους της αποκρουστικής συκοφαντικής επίθεσης εναντίον του “Ιού” από την πλευρά των Α-Π.
[…]
Μια μικρή έκπληξη για τους Α-Π, από το 1975 (Ενα ακόμη πολύ σημαντικό λάθος των Α-Π και μία ακόμη σημαντική αβλεψία)
Η παρομοίωση “Μικρασία=Βιετνάμ” δεν είναι καν δημιούργημα του “Ιού”!!!
Κάποιες »ξεχασμένες» ιστορίες από τους σύγχρονους επικριτές του εθνικισμού στα σχολικά βιβλία.
«ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΜΕ ΚΑΙ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΜΑΡΙΑ»
Του Νίκου Τζένου
Στον απόηχο του εορτασμού της Επανάστασης του ’21 και με αφορμή ένα κείμενο του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, σχετικά με το χαρακτήρα της ελληνικής Επανάστασης, ξανάφερα στο νου μου μια παλιά ιστορία που γίνεται για πολλούς λόγους επίκαιρη.
Το 2006 ένα σχολικό βιβλίο (ιστορία ΣΤ’ Δημοτικού) έγινε αιτία μιας ιδιότυπης εμφύλιας διαμάχης. Η συγγραφική ομάδα και κυρίως η Μαρία Ρεπούση, επίκουρος τότε καθηγήτρια ιστορίας στο Α.Π.Θ. θεωρήθηκε ως μεγίστη απειλή για το έθνος και το λαό. Ως βουλευτίνα σήμερα της ΔΗΜ.ΑΡ πληρώνει ακόμα την παλιά «αμαρτία».
Σ’ αυτή τη διαμάχη οι συνασπισμένες «εθνικές» και «λαϊκές» δυνάμεις είχαν συντριπτική υπεροπλία. Ειδήμονες και αδαείς, δεξιοί και κομμουνιστές, δήμαρχοι, κληρικοί, στρατηγοί, συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί(κάποιοι), η Ακαδημία Αθηνών, ο Χριστόδουλος, ο Καραμπελιάς, αλλά και κάθε (αδαής) πικραμένος σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα ομοθυμία, ζήτησαν την «εδώ και τώρα» απόσυρση του βιβλίου.
Στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης βρέθηκαν «φιλίστορες» και «ιστοριοδίφες» που αυτοπροσδιορίζονται αυθαίρετα ως ιστορικοί και επιπλέον δεν έχουν καμία σχέση με μια σχετικά νέα επιστήμη που λέγεται Διδακτική της Ιστορίας. Σαράντος Καργάκος, Κ.Πλεύρης, Γιώργος Καραμπελιάς, Άδωνης Γεωργιάδης. Το Κ.Κ.Ε με ειδικό αφιέρωμα στο «Ριζοσπάστη» έδωσε τη δική του «ταξική»διάσταση και απάντηση στον «κοσμοπολιτισμό» της Ρεπούση.
Η κοινότητα των Ελλήνων ιστορικών, που δουλεύει με επιστημονικά εργαλεία και μεθόδους (και όχι με κραυγές) εξουδετερώθηκε από την «καφρίλα» και το βαρύ πυροβολικό του λαϊκισμού που είχε προνομιακό (όπως συμβαίνει πάντα) λόγο στα Μ.Μ.Ε. Εν τέλει ο τότε Υπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης «απεφάσισε και διέταξε», παραβιάζοντας κανόνες και θεσμικά όργανα(Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) την απόσυρση του βιβλίου, παρά το γεγονός ότι η επιμελήτρια του βιβλίου Μαρία Ρεπούση δέχτηκε να διορθώσει την επίμαχη φράση «Περί συνωστισμού» που ήταν η σταγόνα που (υποτίθεται) ξεχείλισε το ποτήρι. Τελικά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Πρόσχημα ήταν.
Ο γράφων, ήμουν τότε Δημοτικός Σύμβουλος Καλαβρύτων και απέτρεψα ψήφισμα καταδίκης του βιβλίου που κατά τη γνώμη κάποιων δεν εξιστορούσε επαρκώς τα γεγονότα της περιοχής( Αγία Λαύρα, Λάβαρο, Γερμανός). Αντίστοιχα ψηφίσματα και αιτήματα μπήκαν στο Μεσολόγγι, στη Χίο και σε κάθε γωνιά της επικράτειας που αγνοήθηκε (κατά τη γνώμη των τοπικών αρχόντων) από τη Μαρία Ρεπούση το αίμα που έχυσαν οι πρόγονοι για τη λευτεριά της πατρίδας.
Πρώτο συμπέρασμα (έστω ερώτημα). Τι ενόχλησε τους πανέλληνες; Ο συνωστισμός στη Σμύρνη ή το αίμα των προγόνων που δε βρήκε περίοπτη θέση στο βιβλίο; Θα επανέλθω.
Προσφάτως (και ενόψει της επετείου) το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών έστειλε ένα μήνυμα στους μαθητές με το οποίο αμφισβητούνται παραδοχές και εθνικοί μύθοι που ακρίτως έχει υιοθετήσει η «Δημόσια Ιστορία». Θίγει «ιερά και όσια» και αμφισβητεί την κυρίαρχη εθνική αφήγηση. Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω το κείμενο του ΠΑΜΕ. Μόνο τρεις παρατηρήσεις:
· Οι μύθοι που οψιγενώς αποπειράται να αποδομήσει το ΠΑΜΕ, έχουν προ πολλού καταρριφθεί. Π.χ το γεγονός ότι ο Μιαούλης πέρα από τη μητρική του γλώσσα(αρβανίτικα) μιλούσε μόνο ισπανικά και τσάτρα- πάτρα «ρωμέικα»,είναι ευρύτατα γνωστό και πλήρως αποδεκτό.
· Οι αναλύσεις του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ (από εποχής Κορδάτου) επιμένουν ανιστόρητα και ιδεοληπτικά στον αμιγή ταξικό χαρακτήρα της επανάστασης. Ωστόσο το εμφανές και διακριτό σημείο της ελληνικής επανάστασης δεν ήταν ούτε το εθνικό, ούτε το ταξικό. Ήταν η τοπικότητα. Το στοιχείο αυτό έχουν επαρκώς αναδείξει ο Θάνος Βερέμης, ο Ιάκωβος Μιχαλίδης και ο Πέτρος Τατσόπουλος στην επίσης «αιρετική»σειρά του ΣΚΑΙ.
· Αρνείται (ΠΑΜΕ-Κ.Κ.Ε) την υπαρκτή θρησκευτική διάσταση της σύγκρουσης. Κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι το σύνολο των μουσουλμάνων και εβραίων αμάχων στην Πελοπόννησο πέρασαν απ’ το «λεπίδι» των επαναστατών. Οι καθολικοί των Κυκλάδων διεσώθησαν χάριν της υψηλής προστασίας που παρείχε η Γαλλία και οι ιταλικές πόλεις-κράτη.
Ωστόσο: Η «αιρετική» και «αντεθνική» αφήγηση του ΠΑΜΕ αντιμετωπίστηκε με ανοχή και κατανόηση από την ετερόκλητη συμμαχία που έριξε τη Μαρία Ρεπούση στην πυρά. Eπιπλεον:
· Η Μαρία Ρεπούση δεν αμφισβήτησε ευθέως εθνικούς μύθους. Τους αποσιώπησε διακριτικά.
· Δεν άγγιξε ευαίσθητα σημεία που αφορούν την ορθόδοξη ιεραρχία.(αφορισμός των επαναστατών από τον Γρηγόριο τον Ε’).
· Δεν τόνισε τραυματικά σημεία της επανάστασης(δύο εμφύλιοι πόλεμοι, φυλάκιση Κολοκοτρώνη, ληστρική επιδρομή των ρουμελιωτών στο Μοριά).
· Αποσιώπησε μελανά σημεία της εξέγερσης(ανελέητη σφαγή μουσουλμάνων και εβραίων στην Τριπολιτσά).
Διακριτικά αποσιώπησε ότι τραυματίζει και πληγώνει την ψυχή ενός μικρού παιδιού. Έδωσε λιγότερο αίμα, λιγότερη βία. Γιατί όμως παρ’ όλα αυτά προκάλεσε αυτή τη γενικευμένη πολεμική;
Έχω την πεποίθηση ότι οι πολέμιοι του βιβλίου πέρα απ’ το να εντοπίσουν την επίμαχη φράση περί συνωστισμού δεν μπήκαν καν στον κόπο να το ξεφυλλίσουν. Αν το είχαν κάνει, θα διαπίστωναν ότι η συγγραφέας αποτυπώνει με ρεαλισμό τις συνθήκες που επικρατούσαν στο λιμάνι όταν ο διοικητής της Σμύρνης Νουρεντίν έδωσε στους Έλληνες της πόλης ασφυκτική προθεσμία δέκα ημερών να την εγκαταλείψουν .
Στη σελίδα 103, παρατίθεται φωτογραφία.
Ενσωματωμένη εικόνα 1
Επιπλέον το βιβλίο ζητά από τους μαθητές:
«Περιγράφω την κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι της Σμύρνης μετά την μικρασιατική καταστροφή».
Υποθέτω ότι κανένα παιδί 12 χρονών δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτή τη φωτογραφία ως προετοιμασία για σχολική εκδρομή.
Στη σελίδα 104 παρατίθενται δυο μαρτυρίες:
· Μαρτυρία του Α.Μυκονιάτη από τον Ατζανό, κοντά στην Πέργαμο:
«Εμείς οι άλλοι περιμέναμε τρεις μέρες, ώσπου μπήκαμε σε καΐκια και μπαρκάραμε για τη Μυτιλήνη. Ώσπου να πατήσει το ποδάρι του ο τούρκικος στρατός στο χωριό, άραζαν καΐκια και μας παίρναν. … Βασανιστήκαμε, κακοκοιμηθήκαμε, κακοφάγαμε, μεγάλη συμφορά πάθαμε. Και ποιος δεν έκλαψε νεκρούς; Και ποιος δεν κακοπάθησε και ποιος δεν κλαίει ακόμα; Μονάχα τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, τ’ ακούνε σαν ψεύτικα παραμύθια».
Η συγγραφέας προτείνει στους μαθητές:
Μελετώ τις πηγές και συζητώ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πρόσφυγες.
· Μαρτυρία της Δέσποινας Συμεωνίδου από τα Κενάταλα της Καππαδοκίας:
«Στο ταξίδι έκανε φουρτούνα και οι γυναίκες λιγοθυμούσαν από το φόβο τους.Άκουγες φωνές. Κλάματα. Εγώ είχα μαζί μου τον άνδρα μου, τη μάνα μου και τα τρία παιδιά μου…Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα. Άφησα τα παιδιά μου σε μια γωνιά του βαποριού κοντά στη μάνα μου και κουβαλούσα νερό στις λιπόθυμες γυναίκες. Μερικοί άνθρωποι δε βάσταχαν από τα βάσανα που τράβηξαν και πέθανα στο βαπόρι…Επιτέλους φτάσαμε στον Πειραιά. Άλλοι κατέβηκαν εκεί, εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι για την Καβάλα. Μας πήραν στο Τσινάρ Ντερέ , κοντά στη σημερινή Νέα Καρβάλη. Δυο χρόνια μείναμε εκεί κάτω από τα τσαντίρια. Ο κόσμος αρρώσταινε και πέθαινε κάθε μέρα.»
Η συγγραφέας προτείνει:
Μελετώ τις πηγές και αναφέρω τις συνθήκες εξόδου των Ελλήνων προσφύγων.
Γιατί λοιπόν αυτή η εξοντωτική πολεμική στη Ρεπούση σε αντίθεση με την ανοχή στις «αιρετικές και αντεθνικές» θέσεις του ΠΑΜΕ;
Την απάντηση τη βρήκα το περασμένο καλοκαίρι στο βιβλίο του Άκη Γαβριηλίδη «Η Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού», εκδ. futura, Μάιος 2006.
Στον πυρήνα της εθνικής ιδεολογίας βρίσκεται η θυματοποίηση, το αίμα των προγόνων, ο ελληνισμός που χτυπιέται πάντα κι από παντού, αλλά ποτέ δεν πεθαίνει. Η εθνική θεώρηση της ιστορίας θέλει θυσίες, ολοκαυτώματα, αίμα, δάκρυ και πόνο. Θέλει νεκρούς χιλιάδες πάνω στους τροχούς και ζωντανούς να δίνουν το αίμα τους. Θέλει επιπλέον μια διαρκή απειλή πάνω στο έθνος. Σε κάθε χρονική συγκυρία Τούρκοι, Βούλγαροι, Εβραίοι, Άγγλοι, Αμερικάνοι και προσφάτως Μακεδόνες ,Γερμανοί( και εν γένει Βόρειοι) επιστρατεύονται ως εθνική απειλή. Το έθνος θέλει εχθρούς. Αν δεν υπάρχουν, πρέπει να κατασκευαστούν.
Αυτή η θεώρηση της ιστορίας είναι κοινός τόπος για την Εθνικιστική Δεξιά και την Πατριωτική Αριστερά. Στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη (κύριου εκφραστή του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού) ο θάνατος, η θυσία, το αίμα έχουν περίοπτη θέση. Επιτάφιος, Γελαστό παιδί, Σωτήρης Πέτρουλας, Οι πρώτοι νεκροί, Του Νεκρού Αδελφού, Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα, Ρωμιοσύνη Λιανοτράγουδα και πολλά άλλα.
Την ίδια περίοπτη θέση έχει η διαχρονική απειλή από πραγματικούς ή φαντασιακούς εχθρούς που απειλούν την ύπαρξη του έθνους και της φυλής που ωστόσο δεν γονατίζει, δεν υποκύπτει.
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις,- εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο
να’ τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.
Αναρωτιέμαι τι διαφέρει το παραπάνω τετράστιχο, από εκείνο που λέει:
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού δεν είχε την αναγκαία ποσότητα αίματος. Δεν είχει κακούς και δράκους. Δεν είχει κάτι «ηρωικό και πένθιμο.» Αγνόησε (συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν ξέρω) τον πυρήνα της εθνικής ιδεολογίας. Γι’ αυτό και χτυπήθηκε ανελέητα.
Αντιθέτως οι θέσεις του ΠΑΜΕ αντιμετωπίστηκαν με σχετική ανοχή γιατί το Κ.Κ.Ε στην εκατόχρονη ιστορία του έχει τα δικά του θύματα, τους δικούς του χιλιάδες νεκρούς. Έχει γίνει λοιπόν ισότιμος εταίρος στη διαμόρφωση της ιστορικής αφήγηση. Έχει εισφέρει τον αναγκαίο «φόρο αίματος» και ως συνεπής «φορολογούμενος», αποχτά το δικαίωμα να ομιλεί.
Αυτό το δικαίωμα εξ’ ορισμού στερούνται άκαπνοι ειρηνιστές, όπως η κυρία Ρεπούση.
Ο Νίκος Τζένος είναι δικηγόρος στα Καλάβρυτα και μέλος των Οικολόγων Πρασίνων.
Πώς θα σας φαινόταν η πληροφορία ότι η πατρότητα του «συνωστισμού» δεν ανάγεται στον Richard Clogg, αλλά ότι την έκφραση αυτή τη συναντάμε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1922;… (Αναμείνατε στο ακουστικό σας· θα επανέλθω.)
Βάλε-βάλε!!!
🙂
ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ
ΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Η ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ ΔΙΕΛΥΘΗ. – ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΦΥΓΑΝ
ΦΡΙΚΤΗ Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑΣ – ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΑ ΑΤΜΟΠΛΟΙΑ
Με αυτούς τους τίτλους περιγράφει την καταστροφή της Σμύρνης η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», ακραιφνώς βενιζελικών φρονημάτων. Ο ιδρυτής της εφημερίδας, Ανδρέας Καβαφάκης (Αϊδίνι, 1873 – Αθήνα, 1922) είχε δολοφονηθεί λίγους μήνες νωρίτερα, για πολιτικούς λόγους. Μετά απ’ αυτό, τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβαν ο αδελφός και ο γιος του ιδρυτή, Διομήδης και Ανδρέας. Στα επόμενα χρόνια, η εφημερίδα φιλοξένησε τη μαχητική αρθρογραφία του Αλ. Παπαναστασίου για το πολιτειακό και για άλλα φλέγοντα θέματα. (Σε κατοπινές εποχές, ο τίτλος πέρασε, ως γνωστόν, σε άλλα χέρια. Αλλά οι κατοπινές περιπέτειες καμία σχέση δεν έχουν φυσικά με τον «Ελεύθερο Τύπο» του Καβαφάκη.)
Υ.Γ.1: Παρ’ όλη την καλή μου θέληση, δεν κατάφερα να διακρίνω την ημερομηνία του συγκεκριμένου φύλλου της εφημερίδας. Χρειάζεται ψάξιμο στα αρχεία.
Υ.Γ.2: Θα ήταν βεβαίως παρατραβηγμένο να υποθέσει κανείς ότι η χρήση του όρου «συνωστισμός» στο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού έλκει την καταγωγή του από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η άμεση πηγή του είναι προφανώς το βιβλίο του Richard Clogg. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι ο όρος «συνωστισμός» χρησιμοποιήθηκε από μια μαχητικά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, που κάθε άλλο παρά επιθυμούσε να υποβαθμίσει το μέγεθος της καταστροφής.
Οι ανιστόρητοι, οι αγράμματοι, οι χωρίς μυαλό, κλπ. τελικά είναι οι αιτία κάθε αναταραχής. Αυτό είναι το ρεζουμέ όλης αυτής της ιστορίας με τον «συνοστισμό στην προκιμαία της Σμύρνης».
Ο Γιάννης Χάρης στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στη σαββατιάτικη στήλη του «Ασκήσεις Μνήμης«, 29/11/2014, κάνει ένα μικρό καταχέριασμα στη Μιμή Ντενίση, για την παράστασή της με θέμα τη Σμύρνη, και τα όσα λέει για «συνωστισμούς» κ.λπ., και κάνει, μεταξύ άλλων, και αναφορά στο μπλογκ και σε τούτο εδώ το άρθρο, για τον Richard Clogg και το βιβλίο του. Μαζί παραθέτει και την εικόνα από το ιστολόγιό μας με την φωτοτυπία απ’ το βιβλίο του Clogg. Εχει τίτλο «Ντενίση αγαπημένη και συνωστισμένη» και βρίσκεται εδώ.
Γράφει ο Γιάννης Χάρης:
«[…] Χωρίς κανένας, ή πάντως η συντριπτική, πιστεύω, πλειονότητα, να έχει διαβάσει όχι ολόκληρο το τρισκατάρατο βιβλίο, την Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση, αλλά ούτε καν την επίμαχη εξασέλιδη ενότητα, με πλήθος κείμενα, μαρτυρίες προσφύγων και εύγλωττο φωτογραφικό υλικό (ο Σμύρνης Χρυσόστομος να ευλογεί τους Ελληνες στρατιώτες, η Σμύρνη στις φλόγες, το λιμάνι να βουλιάζει από κόσμο κ.ά.) που αποτυπώνουν το μέγεθος της τραγωδίας.
Χωρίς επίσης να έχει ξανααντιδράσει κανένας, όταν διάβασε π.χ.
– για τους «πρόσφυγες που συνωστίζονται στην προκυμαία της Σμύρνης», όπως γράφει ο Ρίτσαρντ Κλογκ στη βραβευμένη μελέτη του Συνοπτική Ιστορία της Ελλάδας 1770-2000 (επισήμανση Βασιλικής Μετατρούλου, στο ιστολόγιό της XYZ Contagion, 3.3.2013) […]»
Εφημερίδα των Συντακτών, Σάββατο 29/11/2014, Γιάννης Χάρης, στήλη «Ασκήσεις Μνήμης», με τίτλο «Ντενίση αγαπημένη και συνωστισμένη» (Με αναφορά σε XYZ Contagion και στο άρθρο για Ρεπούση και Clogg)
![[XYZ Contagion] - Logo in Twitter with 9+1 plus Together Against Antisemitism Λογότυπο Twitter XYZ Contagion [27 Ιαν 2019] + Facebook+Site [20 Απρ 2023]](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2023/04/xyz-contagion-logo-in-twitter-with-91-plus-together-against-antisemitism-ce9bcebfceb3cf8ccf84cf85cf80cebf-facebook-ce9acebbceadcf89cebd-ce99cf89ceb1cebdcebdceafceb4ceb7cf82-twitter-xyz-c.jpg?w=270){kind=logo}
![Σελίδα 94, Richard Clogg, A Concise History of Greece [Σειρά Concise Histories], έκδοση Cambridge University Press, 1992](https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2013/03/richard-clogg-a-concise-history-of-greece-cf83ceb5ceb9cf81ceac-concise-histories-cambridge-university-press-1992-cf83ceb5cebb-094.jpg?w=1108 "Σελίδα 94, Richard Clogg, A Concise History of Greece [Σειρά Concise Histories], έκδοση Cambridge University Press, 1992")
XYZ Contagion 
Bασιλική, συγχαρητήρια, είχα σκοπό κι εγώ να γράψω (γιατί είχα δει τον Κλογκ και το crowded) αλλά με πρόλαβες, μπράβο σου!
Περιμένουμε, λέμε, όταν θα γράψεις κι εσύ, και πολύ καλύτερα.
Εμείς μια παραπομπή δώσαμε όλη κι όλη,
άντε και το «Not A RC book» για όποιον θέλει να δει περισσότερα από κοντά,
σιγά το μεγάλο κατόρθωμα που κάναμε 🙂
Aαααχ, τι μας θυμήσατε;
————————————
-Άθλια κατάληξη ενός άθλιου βιβλίου…
….και το χάλι της Παιδείας συνεχίζεται…
Ένα ενδιαφέρον κείμενο, γραμμένο από τον Βένιο Αγγελόπουλο και δημοσιευμένο στην “Ελευθεροτυπία” στις 7 και 8 του Νοέμβρη, έρχεται να συμβάλλει στους γόνιμους προβληματισμούς που προκάλεσε ένα αμφιλεγόμενο σχολικό βιβλίο, γραμμένο στο πόδι, προερχόμενο απ’ το χώρο της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας.
Ένα βιβλίο, μια ματιά και μια σκληρή πολιτική ομάδα, έσυραν τον τόπο σε μια πρωτοφανή ιδεολογική σύγκρουση που κράτησε 17μήνες και οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση την κυβέρνηση (“Φωνή λαού, οργή θεού” που έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης). “Το άθλιο αυτό βιβλίο” έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο όλη η ακροδεξιά συμμορία. Και αυτή ίσως είναι η αρνητικότερη συμβολή της Ομάδας που βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο βιβλίο. Όπως λέει ο Αγγελόπουλος: “Το άθλιο αυτό βιβλίο τους πρόσφερε μια εύκολη νίκη. Η μεταμοντέρνα σούπα δεν είναι η απάντηση στην πατριδεμπορία.”
………………………
………………………
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/18/19-11-2007/
Αλλα νομίζουμε ότι ένα από τα πιο χαριτωμέναεικονογραφικώς αφιερώματά μας είναι το εξής:
————————————————————————————————————————-
-Ρεπούσηηηηηη, φέρε τα σώβρακα πίσω…
H κ. M. Ρεπούση, είναι η βασική συγγραφέας του επίμαχου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού. Κατάφερε με τον ιδιαίτερο τρόπο θεώρησης του ιστορικού παρελθόντος, με την εισαγωγή των νέων ιδεολογικών κατασκευών στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και με τις εντυπωσιακές Σιωπές, να διχάσει τη μισή Ελλάδα και να κατηγορηθεί ακόμα και για αναθεώρηση της Ιστορίας. Όμως, το μεγαλύτερο θύμα της κ. Ρεπούση υπήρξε ο Πόντος. Ακόμα και ως τόπος προκαλούσε περίεργα αρνητικά αντανακλαστικά. Και να φανταστεί κανείς ότι το Σεπτέμβριο του 2006, η Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο αναγνωρίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (μαζί μ’ αυτήν των Αρμενίων και των Ασσυρίων). Τι σημασία είχε εάν στην Ελλάδα η Γενοκτονία αυτή είχε αναγνωριστεί επισήμως από το 1994 (ομοφώνως από τη Βουλή των Ελλήνων) και είχε θεσπιστεί και μια επίσημη Ημέρα Μνήμης (19 Μαϊου). Και το 1998 είχε αναγνωριστεί, επισήμως και πάλι (ομοφώνως από τη Βουλή των Ελλήνων), η Γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών σ’ ολόκληρη τη Μικρά Ασία (14 Σεπτεμβρίου, η νέα Επίσημη Εθνικη Επέτειος). Αλλά, ποιος τη γ#*%#* τη Βουλή των Ελλήνων! Πού ξέρουν αυτοί;
Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία για τους “Νέους Ιστορικούς”;
………………………………………….
………………………………………….
………………………………………….
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/18/19-3-2007/
Χεχεχεχεχε, γεια σας φίλοι ΑριστεροΠόντιοι!!!
Κάνατε πολύ καλά, που βάλατε τα λινκ, για να θυμηθούμε όλοι/ες, και για να υπάρχει και ο αντίλογος.
Αν μπορείτε να περιμένετε λίγο,
θα δείτε ότι μαζί θα θυμηθούμε κι άλλα πολλά
(εκεί να δείτε χαριτωμενιές!!!)
Εντός ολίγου, δεν δεν πάρει πολύ, stay tuned
(αλλά δεν πιστεύω, λόγου χάρη, να κάνω εγώ ερωτήσεις κι εσείς να τις αγνοείτε, έτσι δεν είναι;;;
-το λέω αυτό, διότι κάτι είχα ρωτήσει τον Στ.Θ. στο ΦΒ πριν πολλές μέρες, αλλά δεν μου απάντησε
-δεν πειράζει, εγώ θα τις ξανακάνω τις ερωτήσεις).
Πολλούς χαιρετισμούς!!!
«…κάτι είχα ρωτήσει τον Στ.Θ. στο ΦΒ πριν πολλές μέρες, αλλά δεν μου απάντησε»
Εδώ ο ο Στ.Θ. δεν απαντάει ούτε σε μας. Φτιάχνουν βλέπεις τις επαναστατικες υποδομές για το Σοβιέτ που έρχεται (μετά τις εκλογές) στο Γαλάτσι 😉
Για δοκίμασε και τους υπόλοιπους της κολεχτίβας;;;;;;
Αχ, πολύ μου αρέσει!!!
Διάλογος, «χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς προαπαιτούμενα», που λένε, ανοιχτός και ειλικρινής;;;
Τι λέω, «μου αρέσει«,
μόνο «μου αρέσει«;;;
Εχω ξετρελαθεί, μιλάμε!!!
Οφείλω να ρωτήσω, όμως πρώτα:
Η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα προτιμάει ο διάλογος να είναι πριβέ (π.χ. με ημέηλ -δεν μου πολυαρέσει η ιδέα αυτή)
ή δημόσιος και ανοιχτός, λόγου χάρη, θα μπορούσε να γίνει εδώ ακριβώς που βρισκόμαστε, κάτω από την Ρεπούση και τον Clogg, δεδομένου μάλιστα ότι αντικέιμενο του διαλόγου θα είναι τα προσφυγικά/μικρασιατικά/ποντιακά;;;
Ό,τι θέλουν οι ΑριστεροΠόντιοι.
Μάλιστα, σκεφτόμουν το εξής:
Να γίνει ο διάλογος εδώ, υπό μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, ασφαλώς,
κατόπιν να επιχειρήσω να κάνω ένα άθροισμα (μια σούμα, που λένε) σε μια ξεχωριστή ανάρτηση,
και κατόπιν, ποιος ξέρει,
ίσως να χρειαστεί να συνεχιστεί η συζήτηση είτε στη νέα ανάρτηση είτε/και σε αντίστοιχη νέα ανάρτηση στο ιστολόγιο της κολεχτίβας που (ενδεχομένως, λέω) να κριθεί σκόπιμο από την κολεχτίβα να γίνει.
Τι λέτε;;;
ΥΓ1: Πολύ γέλασα «Εδώ ο ο Στ.Θ. δεν απαντάει ούτε σε μας. Φτιάχνουν βλέπεις τις επαναστατικες υποδομές για το Σοβιέτ που έρχεται «, χεχεχεχε, είστε πολύ ωραίοι!!!
ΥΓ2: Χρειάζομαι και ένα παρωνύμιο, για να μπορώ να απευθύνομαι σε δεύτερο πρόσωπο. Λόγου χάρη, το «Μ-π» είναι εντάξει;;;
(αλλού είδα να σημαίνει «Μαρξιστής-πεσιμιστής«, αλλού «Μαχνο-πόντιος«, και τα δύο πολύ ωραία είναι)
Xαίρομαι που μας παρακολουθείς. Έχεις ήδη βρει τις δύο εκδοχές του «Μ-π». Υπάρχει και η τρίτη αλλά είναι μόνο για τους τελείους α/πόντιους. Και από αυτούς, μόνο αυτούς που μπορούν και αυτοσαρκάζοντα απεριόριστα.
Λέγε την ερώτηση τώρα, γιατί μας τρώει η περιέργεια… παρότι το σοβαρό σου ύφος μας δημιουργεί και λίγο αγωνία. Θυμίζει τους παλιούς καθοδηγητές, πριν σου προσάψουν την κατηγορία για «αριστερισμό» ή «οπορτουνισμό» ή απλώς για «ανάρμοστες πολιτικές σχέσεις με πράκτορες του εχθρού». Προαπαιτούμενα δεν υπάρχουν, ούτε εξάλλου μπάτσοι και κνίτες στις μεταξύ μας σχέσεις!!! Μετά από τόσα χρόνια, νομίζω ότι γνωριζόμαστε καλά. Οπότε…. γράφε!
Α, πολύ ωραία.
Δημόσια, λοιπόν.
Επιλογή σας ήταν, μην τυχόν ακούσω καμιά ένσταση αργότερα, ΟΚ;;;
Χεχεχεχε 🙂
Είπες, αγαπητέ Μ-π ότι «χαίρεσαι πως σας παρακολουθώ«.
Μάλλον το «σας παρακολουθώ» είναι λίγο φτωχό, κατά τη γνώμη μου.
Σωστότερο θα ήταν «σας διαβάζω εξαιρετικά προσεκτικά και πολύ μεγάλη επιμέλεια«.
Υπόψη, οι ερωτήσεις μου θα είναι αρκετές. Οχι μόνο μία ή δύο.
Θα κάνω μία ερώτηση τη φορά, επάνω σε ομοειδή αντικείμενα,
και, ελεύθερα, και με όλη την άνεση χρόνου του κόσμου,
θα περιμένω την απάντηση, προτού περάσω στην επόμενη ερώτηση.
Μαζεύω τα κομμάτια μου (και τα μυαλά μου),
να τα βάλω όλα σε μια σειρά,
αλλά αύριο αυτό,
τώρα που μιλάμε το κεφάλι μου κουδουνίζει .
Κυριολεκτώ, αν και μικρατιάτισσα, ακούω τώρα κεμεντζέδες,
αλλά δεν φταίτε εσείς, φταίει που άκουγα πριν εκείνα τα φοβερά ποντιακά αντάρτικα.
Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση να βρούμε κανένα αντίτυπο του CD;;;
Να ήξερα και τι λένε τα λόγια, τι καλά που θα ήτανε 🙂
Ασχετο
Εδώ λέει:
«Υπάρχει και μια άλλη παραλλαγή που τη βρίσκουμε στο βιβλίο «Το αντάρτικο και το επαναστατικό τραγούδι» (εκδ.Μνήμη,1986)«:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/03/09/koukou-poe/
Η παραλλαγή, όμως, που υπάρχει στο εν λόγω βιβλίο
είναι το από πάνω 5στροφο και όχι το από κάτω 4στροφο (εκείνο που λέει «σε λελεύω σε«).
Απλά, διά την τάξιν και την ακρίβειαν, αυτά
Καληνυχτώ,
επανέρχομαι με την πρώτη ερώτηση την αύριον,
και καλό θα ήταν να συγκεντρωθούν όλοι οι Α-Π εδώ,
διότι αλλιώς ο αγών θα είναι άνισος
αν είστε μόνο κάνα-δυο-τρεις.
Δεν μου πάει η καρδιά να τα βάλω με τόσους λίγους ολομόναχους 🙂
Αλλά αν κερδίσω, θέλω για έπαθλο να μάθω την τρίτη εκδοχή 🙂
«Ανάθεμα Κισά-Μπατζάκ
το κοντόν το ποδάρι σ’
έρθανε και αντάρτες μας
επήραν το κεφάλι σ’.»
Να μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που συμπεριλαμβάνει και τον Κισά Μπατζάκ, ως οδηγό των σύγρονων νεοναζί:
http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=135852&start=160
Ενδιαφέρουσα συζήτηση στο φόρουμ της Λεξιλογίας:
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?4179-%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%AF-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B1&p=182300&viewfull=1#post182300
Και η απάντηση:
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?4179-%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%AF-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B1&p=182408&viewfull=1#post182408
Συμφωνώ απόλυτα με τον «τέλος χαρτοσήμου». Όσο κι αν πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να ταϊζουμε μίσος τα παιδάκια της ΄ΣΤ δημοτικού, δεν βλέπω τί σχέση έχει η λεζάντα του Clogg ούτε ποιος ο σκοπός της δημοσίευσης αυτής.
Αναδημοσιεύσεις:
Από το TVXS.gr
Clogg 1992 «crowded» – Ρεπούση 2006 «συνωστίζονται» | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα
http://tvxs.gr/node/123303
όπου υπάρχει και ξεχωριστό tag:
Βασιλική Μετατρούλου | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα
Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια ΟΕΔΒ 2006. | Kopanaki news
https://kopanakinews.wordpress.com/2016/03/15/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84/
http://tvxs.gr/taxonomy/term/47990
Οι λέξεις “crowded refugees” αναφέρονται στη λεζάντα της με αρ. 31 φωτογραφίας του βιβλίου του R. Clogg. Ως λεζάντα που είναι περιγράφει τη φωτογραφία, η οποία, πράγματι, απεικονίζει πλήθος κόσμου να συνωστίζεται στην προβλήτα και τις βάρκες, προσπαθώντας να φύγει και να γλυτώσει τη σφαγή.
Η κ. Ρεπούση, όμως, περιγράφοντας τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ο Τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη, γράφει ότι απλά «συνωστίζονταν» για να μπουν σε βάρκες και να φύγουν, χωρίς να αναφέρει τα άλλα γεγονότα που γράφει ο R. Clogg στο βιλίο του, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο φίλος «τέλος χαρτοσήμου» και μεταφράζω τη σχετική περικοπή από τη σελ. 93 του βιβλίου.
“Η κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους συνοδεύτηκε από σφαγή 30.000 περίπου Ελλήνων και Αρμένιων Χριστιανών. Στη μεγάλη φωτιά που ακολούθησε μόνο η Τουρκική και η Εβραϊκή συνοικίες σώθηκαν. Η “Άπιστη Σμύρνη”, όπως την είχαν αποκαλέσει οι Τούρκοι, λόγω του τεράστιου μή Μουσουλμανικού πληθυσμού της, καταστράφηκε με το ολοκαύτωμα , καθώς πανικόβλητοι πρόσφυγες επιζητούσαν να διαφύγουν στο γειτονικό Ελληνικό νησί.”
Η απόπειρα να αποδειχθεί το «αλάθητο» με τη σύνδεση μιας λέξης, από τη λεζάντα μιας φωτογραφίας του βιβλίου του R. Clogg, με το «συνωστισμό» του βιβλίου της κ. Ρεπούση, όπου ουδεμία αναφορά γίνεται στα υπόλοιπα γεγονότα της σφαγής της Σμύρνης, είναι ατυχής γιατί καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
Η κ. Ρεπούση δεν διάβασε ολόκληρο το βιβλίο του R. Clogg, αλλά μόνο τις λεζάντες των φωτογραφιών και, με λίγα λόγια, έγραψε το σχολικό βιβλίο «στο γόνατο».
Επανέρχομαι, μετά την πρόσκληση των ΑριστεροΠόντιων, σχόλια #5 ως #9, εδώ πιο πάνω, για διάλογο εφ’ όλης της ύλης και χωρίς προαπαιτούμενα:
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/03/richard-clogg-maria-repoysi/#comment-2397
Ας αρχίσω από αυτό:
Λοιπόν, έχω ένα πρόβλημα.
Ενα κενό, ένα έλλειμμα.
Και αυτό είναι το περίφημο «Βιετνάμ».
Για όσους/ες δεν ξέρουν, να πω εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, η οποία εκφράζεται από τα κείμενα στο ιστολόγιο του Βλάση Αγτζίδη και στο ιστολόγιο «Πόντος και Αριστερά» (για συντομία, από δω και στο εξής, «οι ΑριστεροΠόντιοι» ή Α-Π,) έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια,
γράφοντας για τη φράση «Το ελληνικό Βιετνάμ», η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του «Ιού» το 1992, με τίτλο «Το άλλο 1922», όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)», περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Για του λόγου το αληθές, έκανα μια απλή αναζήτηση και στα δύο μπλογκ των Α-Π με τους όρους «Ιός +Βιετνάμ»,
και τα αποτελέσματα βρίσκονται εδώ
Στο μπλογκ των Α-Π
Στο μπλογκ Πόντος και Αριστερά Search Results Ιός +Βιετνάμ
Στο μπλογκ του Βλάση Αγτζίδη
Στο μπλογκ του Βλάση Αγτζίδη – Search Results Ιός +Βιετνάμ
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι αν θελήσει κανείς να καταγράψει τους χαρακτηρισμούς και τα επίθετα των Α-Π προς τους φορείς του «Ιού»
θα βρεθεί προ απροόπτου, μιας που θα συνειδητοποιήσει ότι δεν του φτάνει ο χώρος όλων των ημερησίων εφημερίδων μαζί.
[Σ.Σ.: Θα αναφερθώ σε αυτό σε επόμενη ερώτηση· ας το πάμε «ένα τη φορά», καλύτερα]
Προσωπικά, δεν έχω κρύψει ποτέ πως την δουλειά του «Ιού» την εκτιμώ και την εμπιστεύομαι πάρα πολύ,
και ότι ιδεολογικά βρίσκομαι στην ίδια όχθη μαζί τους,
παρά τις όσες αναπόφευκτες διαφορές ή/και διαφωνίες μου μαζί τους.
[Οπως επίσης, εκτιμώ τη δουλειά του Βλάση Αγτζίδη, σε διαφορετικά επίπεδα και για διαφορετικούς λόγους, χώρια από το γεγονός πως υπάρχει και κάτι άλλο που με συνδέει μαζί του, και αυτό είναι ότι προέρχεται, όπως κι εγώ, όχι από τις «ανθρωπιστικές επιστήμες», αλλά από τις «απάνθρωπες», όπως έλεγε ο Νίκος Σβορώνος, δηλαδή ΦΜΣ, Πολυτεχνείο κ.λπ].
Το ότι εκτιμώ τη δουλειά του «Ιού», το είχα πει ευθέως, όταν είχα παρατηρήσει μια φορά το εξής -ας μου επιτραπεί η έκφραση- εξωφρενικό (για να μην πω «σχιζοφρενικό’):
Να κατηγορούν οι Α-Π τους φορείς του «Ιού» ως «φορείς της ύβρεως» και, την ίδια στιγμή, να χρησιμοποιούν (και να επαινούν) άρθρο του ενός εκ των φορέων, του Δημήτρη Ψαρρά, για να υποστηρίξουν τη θέση αυτή (!!!)
Εδώ:
-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/10/09/velopoulos/
Είχα γράψει τότε:
Η απάντηση του Α-Π Ομέρ ήταν η εξής:
Και το δικό μου σχόλιο
Και ο Ομέρ συνεχίζει:
Ολα τα παραπάνω βρίσκονται στο λινκ:
-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη « Πόντος και Αριστερά
http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/10/09/velopoulos/
Και, ασφαλώς, αυτές οι κατηγορίες εναντίον του «Ιού» έχουν περάσει, πλέον, σε άλλη κατηγορία και σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο,
από τη στιγμή που έχουν συμπεριληφθεί σε άρθρα στον τύπο και στα περιοδικά, έχουν εμφανιστεί σε εισηγήσεις σε συνέδρια, έχουν γίνει ακόμη και βιβλία όπως το εξής:
Γιώργος Κόκκινος & Έλλη Λεμονίδου & Βλάσης Αγτζίδης,Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης. Ενδεικτικές όψεις των συμβολικών πολέμων για την Ιστορία και τη Μνήμη, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα, 2010.
http://www.biblionet.gr/book/163591
και εδώ:
Το νέο μας βιβλίο: για το Τραύμα και τη Μνήμη | Und ich dachte immer
http://kars1918.wordpress.com/2011/01/28/mnimi-travma-3/
Είναι εμφανές: Αφού οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί και τα επίθετα εναντίον του «Ιού» δεν βρίσκονται πλέον, μόνο στην λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα»,
το πράγμα έχει σοβαρέψει.
[Σ.Σ.: Και σε αυτό θα αναφερθώ σε επόμενη ερώτηση].
Οφείλω, λοιπόν, (άλλωστε εσείς οι Α-Π το ζητήσατε, βλ. πιο πάνω σχόλιο #5 ως #9) να κάνω τις εξής ερωτήσεις:
Πρώτη ερώτηση:
Οταν είχε δημοσιευτεί το συγκεκριμένο κείμενο του «Ιού» με το «Βιετνάμ», τον Οκτώβριο του 1992, είχε υπάρξει αντίδραση από τους ΑριστεροΠόντιους, και εάν ναι, ποια ακριβώς ήταν αυτή;;;
Δεν έχω τίποτα σχετικό υπόψη μου, δεν είχε τύχει να δω, αν και τα παρακολουθώ αυτά τα πράγματα αρκετά συστηματικά, θα έλεγα.
Επίσης, δεν θυμάμαι να είδα αντίδραση από την πλευρά των Α-Π ούτε το 1997, ούτε το 1998, όπως ισχυρίζεται ότι είχε συμβεία ο Βλάσης Αγτζίδης στο κείμενό του (από το πιο πάνω βιβλίο «Tο τραύμα και οι πολιτικές της Μνήμης») με τίτλο:
«Η γενοκτονία και η άρνησή της»
http://kars1918.wordpress.com/2011/05/27/genocide/
Δηλαδή όταν ο «Ιός» είχε δημοσιεύσει τα παρακάτω κείμενα, που κατά τους Α-Π αποτελούν κομβικά σημεία τριβής μεταξύ Α-Π και «Ιού»:
Γνωρίζουμε ότι η ΑριστεροΠοντιακή ομάδα υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του 1980,
άσχετα τώρα αν έχει βρεθεί περισσότερα στην δημοσιότητα γύρω στο 2005, συν-πλην ένα έτος,
τουλάχιστον από τότε θυμάμαι εγώ να διαβάζω για πρώτη φορά κείμενα των ΑριστεροΠόντιων, αν θυμάμαι καλά, κυρίως στο Indymedia,
με μία υπογραφή «Μαχνο-Πόντιος» ή «Μ-π»,
τότε που είχαμε δει για πρώτη φορά και μια προσωπογραφία του Μαρξ με την τεχνοτροπία θρησκευτικής εικόνας.
Σε εκείνες τις παρεμβάσεις τους, όμως, τότε το 2005-2006, δεν θυμάμαι να γίνεται λόγος για το περίφημο «Βιετνάμ» του Ιού, σωστά;;;
[Σ.Σ.: Και αν κάνω λάθος, παρακαλώ να μου υποδείξετε το λινκ που το αποδεικνύει]
Μήπως, λέω, μήπως, οι Α-Π το ανακάλυψαν το «Βιετνάμ» κάπως αργότερα, λόγου χάρη γύρω στο 2007-2008;;;
Δεύτερη ερώτηση:
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του «Ιού» είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό.
Ομως, οι Α-Π δεν μένουν εκεί.
Με μια πρόχειρη σταχυολόγηση, διατρέχοντας χιαστί και διαγώνια κάποια κείμενα των Α-Π, βλέπουμε ακόμη:
Αρωτνάω, λοιπόν:
Είναι βέβαιον ότι αν κληθούν οι Α-Π θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν each and every one από τους παραπάνω προσβλητικούς (έως και συκοφαντικούς) χαρακτηρισμούς και επίθετα;;;
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι ότι ποτέ, ουδέποτε, ούτε μια φορά (στον αιώνα τον άπαντα),
οι ΑριστεροΠόντιοι δεν έχουν παρεθέσει ούτε ένα απόσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Μήπως οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν παρασυρθεί, και από ένα σημείο και μετά, ο οίστρος τους τους έχει κάνει να μην ξέρουν τι λένε και σε τι βαθμό καθυβρίζουν;;;
Τρίτη ερώτηση:
Και ερχόμαστε στο σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου.
Ωραία, είπανε οι φορείς του «Ιού» ότι η Μικρασία ήταν το «ελληνικό Βιετνάμ».
Και τι σημαίνει αυτό;;;
Για ποιο λόγο οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν ενοχληθεί τόσο πολύ;;;
Μην με βάζετε να παραθέτω αποσπάσματα από τα γραπτά των Α-Π πάλι,
αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, έχουν δώσει τουλάχιστον 3 διαφορετικές εξηγήσεις,
σχετικά με τον παραλληλισμό Μικρασίας-Βιετνάμ.
Τι είναι αυτό που μπορεί να δικαιολογήσει ότι αυτή η απλή παρομοίωση, «Μικρασία=Βιετνάμ»,
οδηγεί σε αυτήν την καταιγίδα ύβρεων και προσβολών;;;
Μήπως, τελικά, το θέμα είναι συναισθηματικό και μόνο
(όπως έχει γράψει σε μια αποστροφή του λόγου του ο Βλάσης);;;
_____
Λοιπόν, πολύ θα ήθελα μια ειλικρινή και σαφή απάντηση σε αυτές τις 3 ερωτήσεις.
Και, υπόψη, ακόμη δεν έχω αρχίσει
(γι’ αυτό και προηγουμένως είχα συμβουλεύσει να συρρεύσουν εδώ όλοι οι Α-Π, χρειάζονται ενισχύσεις,
-δεν μου πάει η καρδιά να τα βάζω εγώ με 3-4 ολομόναχους ΑριστεροΠόντιους, δεν είναι fair για αυτούς, είναι πολύ λίγοι, πως να το πω, είναι άδικο).
Τα πολύ ενδιαφέροντα έπονται, σας το υπόσχομαι αυτό.
Χεχεχεχεχεχε 🙂
Μόνο, σας παρακαλώ, μην με παραπέμψετε για απαντήσεις σε ήδη δημοσιευμένα κείμενα,
αφενός διότι τα έχω ήδη διαβάσει (όπως μπορείτε να καταλάβετε από τα όσα έγραψα προηγουμένως)
και αφετέρου διότι εγώ ή ίδια έχω ήδη βάλει τα σχετικά λινκ πιο πάνω.
Παρακαλώ να απαντήσετε με το χέρι στην καρδιά,
με ειλικρίνεια και με οδηγό την αλήθεια,
αφού, ούτως ή άλλως, δεν θα σας χαριστώ.
»
Ωραία, είπανε οι φορείς του “Ιού” ότι η Μικρασία ήταν το “ελληνικό Βιετνάμ”.
Και τι σημαίνει αυτό;;;
Για ποιο λόγο οι ΑριστεροΠόντιοι έχουν ενοχληθεί τόσο πολύ;;;
Τι είναι αυτό που μπορεί να δικαιολογήσει ότι αυτή η απλή παρομοίωση, “Μικρασία=Βιετνάμ”,»
οδηγεί σε αυτήν την καταιγίδα ύβρεων και προσβολών;;;»
Έλα ντε; Τι περιμένεις από εθνικιστές; Συγγνώμη, κραγμένους σωβινιστές ήθελα να πω! Απόγονοι των βρωμερών τουρκόσπορων που ήρθαν και μόλυναν την ιερή γη των Ελλήνων, του μιχαλολιάκου,του κωστόπουλου και του βελόπουλου. Πια μακρυά και απ’ το Βιετνάμ, στην Ουρουγουάη έπρεπε να τους στείλουμε, αφού δεν τα κατάφερε τελείως ο σύντροφος Κεμάλ.
Εσύ φίλε «Κουκουρούκου» ή «Ελα ντε» (αν μπορείς χρησιμοποίησε σε παρακαλώ ένα σταθερό ψευδώνυμο)
το έχεις διαβάσει αυτό το περιβόητο «Βιετνάμ»,
και συνεπώς, γνωρίζεις για ποιο πράγμα μιλάει και σε ποιους πάει η παρομοίωση
ή είδες έναν τίτλο «Το ελληνικό Βιετνάμ»,
κι άιντε,
όποιον πάρει ο χάρος;;;
Διότι, βλέπω ότι η συστηματική δουλειά των Α-Π με άξονα αυτό το «Βιετνάμ» έχει πιάσει τόπο κι έχει διαδοθεί παντού.
Οχι για πολύ ακόμα, όμως.
Υπάρχουν και κάποιοι που θέτουν ερωτήματα και δεν καταπίνουν αμάσητα ό,τι τους σερβίρουν.
Stay tuned.
Mε αρέσει το σαδομαζοχιστικό γελάκι. παιδί μου εσένα θα έπρπε να σε ονομάσουν «Βασιλική η Ποντιοφάγος» .
Δεν καταλαβαίνω με ακρίβεια το the point. Αυτά που αναφέρονται ως κατηγορίες των αριστεροποντίων κατά του Ιού μια χαρά μου φαίνονται:
– φονταμενταλιστές
– ειδικοί στις ιδεολογικές κατασκευές
– συνένοχοι και δωσίλογοι (των Νεότουρκων)
– “δικοί μας” αντισημίτες (εννοώντας, πως ό,τι είναι οι αντισημίτες για τους ΕΒραίους, είναι και ο Ιός για τους Πόντιους)
– εμπαθείς
– μνησίκακοι
– συκοφάντες
– εξευτελίζουν το δικαίωμα στη μνήμη (των Ποντίων, φυσικά)
– φανατικοί ρατσιστές
– σου παίρνουν το κεφάλι από μόνοι τους και πηγαίνουν να το κάνουν πρόσφορο στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ φωνάζοντας “Ατατούρκ Ακμπάρ”!!!
– εξωνυμένοι πολιτικάντηδες γιεχωβάδες, που μισούν τους Πόντιους
– χαφιέδες
– [ενεργούμενα που] δουλεύουν προς όφελος ενός περίεργου ελληνικού Βαθέος Κράτους
συστηματοποιούν τη δουλειά και τη γραμμή του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, του Νακρατζά και των τουρκο-βούλγαρων ρατσιστών νεοναζί που έστησαν το σάιτ Bulgarmak
– χρησιμοποιούν τις πηγές κατά το δοκούν
– έχουν ήδη προαποφασίσει το τι θέλουν να αποδείξουν […] και βολεύουν με επιστημονικοφανή τρόπο τα στοιχεία που εξυπηρετούν την προαποφασισμένη θέση
– μνησίκακοι και εμπαθείς
– προκατειλημμένοι […] που αποκρύπτουν και διαστρέφουν
– έφτασαν στο σημείο ο Κωστόπουλος να αναθέτουν στον Λάος το ρόλο του βασικού “προπαγανδιστή” της Γενοκτονίας
– μεγάλοι και συνειδητοί συκοφάντες
– κινούνται πάνω σε μια απολογητική των εγκλημάτων του νεοτουρκικού εθνικισμού
– (είναι όμοιοι με τους) ρατσιστές αντισημίτες, που δικαιολογούν το Ολοκαύτωμα επικαλούμενοι τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων
– ταυτίζονται με ΚΚΕ και ακροδεξιούς (στο μοντέλο ερμηνείας)
– επικίνδυνη (ιδεολογικά εννοείται) περίπτωση
– το αντίστοιχο του Κώστα Πλεύρη
– στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις τους είναι η ιδεολογικοποίηση της πραγματικότητας, η επιλεκτική χρήση στοιχείων και η ξύλινη γλώσσα
– σύμμαχοι με τους εχθρικούς εθνικισμούς […] και δίοδος διάχυσης στην ελληνική κοινή γνώμη των βασικών αρχών του σλαβομακεδονικού και τουρκικού εθνικισμού
– [έκαναν] άθλια αντιπροσφυγική παρουσίαση του Μικρασιατικού Ζητήματος το 1992
– πλησιάζουν πολύ την ιστορική ερμηνεία περί μικρασιατικού που έχουν και οι Γκρίζοι Λύκοι
– […] είναι αποκαλυπτικό των μεθόδων που χρησιμοποιεί μια πολιτική ομάδα για να τεκμηριώσει τις προειλημμένες αποφάσεις της, από το σύνολο των πηγών επιλέγει μόνο τις χρήσιμες και τις συνθέτει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τεκμηριώνει το προαποφασισμένο συμπέρασμα.
– [διακρίνονται] από τεχνικές και μεθοδολογικές παραλείψεις [για να δώσουν] μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του εμπαθούς αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού
– [διακρίνονται] από ιδεολογικές διαστρεβλώσεις
– «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»
– ανήκουν στην ομάδα των “αρνητών των γενοκτονιών”, όπως ακριβώς και ο Πλεύρης αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων, έτσι κι αυτός αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνο
– συγκαλύπτουν τα οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού εθνικισμού στο σύνολο της Μικράς Ασίας και προβάλλουν την ανεξέλεγκτη στάση και τις εγκληματικές ενέργειες ηττημένων Ελληνων στρατιωτών
– [συμπορεύονται με] εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας.
– […] δείτε το ρατσιστικό αντιποντιακό άρθρο της ντροπής του αρνητή της Γενοκτονίας, ο οποίος ξεσαλώνει σε μια τουρκική εθνικιστική εφημερίδα, αποδεικνύοντας έτσι ποιούς θεωρεί αυθεντικούς του φίλους
– χαφιεδίζουν τους Πόντιους στη “Sabah”
– δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής
– [διακρίνονται από] μονομέρεια, φανατισμό και
– αντιδρούν με τρόπο ανοίκειο και ανήθικο στις νέες ερμηνείες και στην υπεράσπιση του προσφυγικού ελληνισμού
– [χαρακτηρίζονται από] εμμονές και ιδεοληψίες .
– αποσιώπησαν τις γενοκτονίες και δικαίωσαν με την ανάλυσή τους τον δολοφονικό τουρκικό εθνικισμό
– οι πολιτικοί τους πρόγονοι ήταν συνένοχοι στη Γενοκτονία, έρχονται σήμερα να εκμεταλλευτούν τη μοίρα των θυμάτων τους
– χρησιμοποιούν εκείνη την ιστορία, όπως θα χρησιμοποιούσαν κάποιοι νεοναζί σήμερα την εβραϊκή εμπειρία για να μας πείσουν για κάτι
– αρχιρατσισταράδες
– απολογητές του τουρκικού εθνικισμού
– υποκριτές
– μνησίκακοι
– μη μοναρχικά γουρούνια
Και λίγα του σούρνει του Ιού, δεδομένου ότι όλοι προέρχεστε από την ηρωϊκή Αριστερά που δημιούργησε τα γκουλάγκ, το Μπούλκεςκαι εκαταντάδες τέτοια ευαγή ιδρύματα. Κια έχει ενσωματώσει στην κουλτούρα της πολύ συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης των διαφορετικών απόψεων. Αφού εσείς τους θάψατε πρώτα ομαδικώς, ακολούθησαν και αυτοί. Οπότε γιατί κλαίγεστε ω Ιοί;
Με βάση λοιπόν την αριστερή σας παράδοση, οι αριστεροπόντιοι μου φαίνεται ότι παρήταν ευγενικοί.
Μάλιστα.
Ευχαριστώ για την απάντηση (αν και δεν χρειαζόταν να τρολλάρεις βάζοντας ξανά ολόκληρη τη λίστα με τους χαρακτηρισμούς), έχω καταλάβει.
Δεν το έχεις διαβάσει το «Βιετνάμ», αλλιώς θα έγραφες έστω μια λέξη για το θέμα που πραγματεύεται,
αλλά βλέπω, είσαι και πολύ γενναιόδωρος στα κοσμητικά επίθετα,
τα οποία, βεβαίως, είναι αδύνατον να τεκμηριώσεις.
Ούτε εσύ, ούτε οι ΑριστεροΠόντιοι το μπορούν αυτό (να παραθέσουν αποδείξεις και αποσπάσματα για να τεκμηριώσουν τις ύβρεις τους).
Είναι σαφές.
Κάτι άκουσες, κάτι σου είπανε, κάτι πήρε το αυτί σου,
και -όπως προείπα-
άιντε,
όποιον πάρει ο Χάρος.
Τυπική συμπεριφορά ημιμαθούς (αν όχι άσχετου) φανατικού.
Να σου λύσω και την απορία.
Φυσικά και δεν είμαι «ποντιοφάγος».
Τις απόψεις μου για τα γεγονότα του 1922 δεν την ξέρεις, συνεπώς μην βιάζεσαι να μου κολλήσεις κι εμένα τέτοιου είδους ρετσινιές.
Θα ήθελα να ξέρεις, όμως, ότι σε αυτό εδώ το μπλογκ, ο κύριος άξονας που μας θέτει σε λειτουργία, είναι η αναζήτηση της αλήθειας και μόνον. Και πάντοτε προσπαθούμε να δίνουμε την μεγαλύτερη εικόνα· αυτό επιδιώκουμε σταθερά και με επιμονή.
Με λίγα λόγια, φίλτατοι μεν οι ΑριστεροΠόντιοι, αλλά όταν λένε εσκεμμένα ψέματα και συνειδητές συκοφαντίες, να μην περιμένουν ότι θα τους χαριστεί κανείς.
Φιλτάτη η αλήθεια..
Συμφωνώ μαζί σου. Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ από τη δική μου πλευρά ώστε ενα καταλάβουν ότι «όταν λένε εσκεμμένα ψέματα και συνειδητές συκοφαντίες, να μην περιμένουν ότι θα τους χαριστεί κανείς.»
«Κριτική σε άρθρο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη»
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/02/blog-post_7.html
Η συζήτηση (εφ’ όλης της ύλης) μεταφέρεται εδώ.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Ενα χαρακτηριστικό δείγμα-case study διαστρέβλωσης στην διαδικτυακή Public History – Η ομάδα «Πόντος και Αριστερά» με τον Βλάση Αγτζίδη, ο Ιός και το «Ελληνικό Βιετνάμ» του 1922
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/04/09/agtzidis-ios-vietnam/
[…]
Με το σημερινό μας σημείωμα, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με αυτήν την αποκρουστική, αποπνικτική, αρρωστημένη και άσχημη κατάσταση που σέρνεται εδώ και 6 χρόνια και για την οποία (όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια) αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, η οποία εκφράζεται από τα κείμενα στο ιστολόγιο του Βλάση Αγτζίδη και στο ιστολόγιο “Πόντος και Αριστερά” (για συντομία, από δω και στο εξής, “οι ΑριστεροΠόντιοι” ή Α-Π). Θα ανιχνεύσουμε τις ρίζες της, θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στο φως τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος και θα μπορέσουμε, έτσι, να κοιτάξουμε στην μεγαλύτερη εικόνα, ενώ προς το τέλος του κειμένου μας, μαζί με την δημοσιοποίηση για πρώτη φορά της πηγής του κακού, δηλαδή του επίμαχου 6σέλιδου δημοσιεύματος του “Ιού” από το 1992, θα έχουμε και μια πολύ ωραία και φιλική έκπληξη για τους αγαπητούς φίλους ΑριστεροΠόντιους (ούτε στον ύπνο τους να το έβλεπαν).
Βεβαίως, δεν θα θίξουμε καθόλου ένα άλλο χαρακτηριστικό των Α-Π, εκείνο που θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον μαθητή που γράφει έκθεση για το σκουλήκι, όπως έχει πολύ εύστοχα αναφερθεί στο διαδίκτυο. Εκείνη τη νοοτροπία των Α-Π, δηλαδή, που ανεξαρτήτως ποιο είναι το θέμα, ο Χίτλερ, η χούντα, η ναζιστική συμμορία, ο εμφύλιος ή η δολοφανία του Γεωργίου Α’, όπου σχολιάζει κάποιος Α-Π, θα υπάρχει δίπλα και μια φράση που πηγαίνει κάπως έτσι
Πρόκειται, ασφαλώς, για το περίφημο “Βιετνάμ”.
Για όσους/ες δεν ξέρουν (που μάλλον θα είναι πολύ λίγοι), να πούμε εδώ εδώ ότι η ΑριστεροΠοντιακή κολεχτίβα, έχει χύσει τόνους μελανιού και έχει λειώσει πολλά πληκτρολόγια, γράφοντας για τη φράση “Το ελληνικό Βιετνάμ”, η οποία, σύμφωνα με τους Α-Π εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα δημοσίευμα του “Ιού” το 1992, με τίτλο “Το άλλο 1922″, όπου βρισκόταν και ένα (το επίμαχο) κείμενο με τίτλο “Το ελληνικό Βιετνάμ (Ethnic Cleansing)”, περιοδικό Εψιλον της Ελευθεροτυπίας, 10/11/1992.
Η βασική κατηγορία των Α-Π εναντίον των φορέων του “Ιού” είναι να τους χρεώνουν με αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό (αλλά όχι μόνο, όπως θα δείτε παρακάτω).
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της επίθεσης, το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός:
Οι Α-Π δεν έχουν παραθέσει ποτέ ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Ολες οι αρνητικές τους αναφορές περιστρέφονται, αποκλειστικά και μόνο, γύρω από έναν τίτλο: “Το ελληνικό Βιετνάμ”
[…]
Πρώτη ερώτηση: Για την καθυστερημένη (μετά 15 χρόνια) αντίδραση
Οταν είχε δημοσιευτεί το συγκεκριμένο κείμενο του “Ιού” με το “Βιετνάμ”, τον Οκτώβριο του 1992, είχε υπάρξει αντίδραση από τους ΑριστεροΠόντιους, και εάν ναι, ποια ακριβώς ήταν αυτή;;;
[…]
Δεύτερη ερώτηση: Η ανύπαρκτη τεκμηρίωση.
Είναι βέβαιον ότι αν κληθούν οι Α-Π θα μπορέσουν να τεκμηριώσουν each and every one από τους παραπάνω προσβλητικούς (έως και συκοφαντικούς) χαρακτηρισμούς και επίθετα;;;
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, είναι ότι ποτέ, ουδέποτε, ούτε μια φορά (στον αιώνα τον άπαντα), οι Α-Π δεν έχουν παρεθέσει ούτε ένα αποσπασμα, μία φράση, ούτε μία λέξη από το περίφημο κείμενο με το Βιετνάμ.
Μήπως οι Α-Π έχουν παρασυρθεί, και από ένα σημείο και μετά, ο οίστρος τους τους έχει κάνει να μην ξέρουν τι λένε και σε τι βαθμό καθυβρίζουν;;;
[…]
Τρίτη ερώτηση: Και ποιος ο λόγος της ενόχλησης από την παρομοίωση “Μικρασία=Βιετνάμ” (εάν υπάρχει λόγος);;;
[…]
Το ξήλωμα του κουβαριού: Για πρώτη φορά στο διαδίκτυο, το επίμαχο δημοσίευμα του “Ιού” του 1992 σε pdf
[…]
«Και οι κατηγορίες για “αντιπροσφυγικό/αντιποντιακό ρατσισμό”;;;», θα ρωτήσει ο αναγνώστης.
«Πως τεκμηριώνονται;;;»
Πολύ απλά, δεν τεκμηριώνονται.
Το μισό κείμενο του “Ιού” είναι φιλοπροσφυγικό, και το υπόλοιπο είναι άσχετο, μιλάει για άλλο θέμα.
Ειλικρινά, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα για τους λόγους της αποκρουστικής συκοφαντικής επίθεσης εναντίον του “Ιού” από την πλευρά των Α-Π.
[…]
Μια μικρή έκπληξη για τους Α-Π, από το 1975 (Ενα ακόμη πολύ σημαντικό λάθος των Α-Π και μία ακόμη σημαντική αβλεψία)
Η παρομοίωση “Μικρασία=Βιετνάμ” δεν είναι καν δημιούργημα του “Ιού”!!!
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/04/09/agtzidis-ios-vietnam/
Κάποιες »ξεχασμένες» ιστορίες από τους σύγχρονους επικριτές του εθνικισμού στα σχολικά βιβλία.
«ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΜΕ ΚΑΙ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΜΑΡΙΑ»
Του Νίκου Τζένου
Στον απόηχο του εορτασμού της Επανάστασης του ’21 και με αφορμή ένα κείμενο του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, σχετικά με το χαρακτήρα της ελληνικής Επανάστασης, ξανάφερα στο νου μου μια παλιά ιστορία που γίνεται για πολλούς λόγους επίκαιρη.
Το 2006 ένα σχολικό βιβλίο (ιστορία ΣΤ’ Δημοτικού) έγινε αιτία μιας ιδιότυπης εμφύλιας διαμάχης. Η συγγραφική ομάδα και κυρίως η Μαρία Ρεπούση, επίκουρος τότε καθηγήτρια ιστορίας στο Α.Π.Θ. θεωρήθηκε ως μεγίστη απειλή για το έθνος και το λαό. Ως βουλευτίνα σήμερα της ΔΗΜ.ΑΡ πληρώνει ακόμα την παλιά «αμαρτία».
Σ’ αυτή τη διαμάχη οι συνασπισμένες «εθνικές» και «λαϊκές» δυνάμεις είχαν συντριπτική υπεροπλία. Ειδήμονες και αδαείς, δεξιοί και κομμουνιστές, δήμαρχοι, κληρικοί, στρατηγοί, συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί(κάποιοι), η Ακαδημία Αθηνών, ο Χριστόδουλος, ο Καραμπελιάς, αλλά και κάθε (αδαής) πικραμένος σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα ομοθυμία, ζήτησαν την «εδώ και τώρα» απόσυρση του βιβλίου.
Στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης βρέθηκαν «φιλίστορες» και «ιστοριοδίφες» που αυτοπροσδιορίζονται αυθαίρετα ως ιστορικοί και επιπλέον δεν έχουν καμία σχέση με μια σχετικά νέα επιστήμη που λέγεται Διδακτική της Ιστορίας. Σαράντος Καργάκος, Κ.Πλεύρης, Γιώργος Καραμπελιάς, Άδωνης Γεωργιάδης. Το Κ.Κ.Ε με ειδικό αφιέρωμα στο «Ριζοσπάστη» έδωσε τη δική του «ταξική»διάσταση και απάντηση στον «κοσμοπολιτισμό» της Ρεπούση.
Η κοινότητα των Ελλήνων ιστορικών, που δουλεύει με επιστημονικά εργαλεία και μεθόδους (και όχι με κραυγές) εξουδετερώθηκε από την «καφρίλα» και το βαρύ πυροβολικό του λαϊκισμού που είχε προνομιακό (όπως συμβαίνει πάντα) λόγο στα Μ.Μ.Ε. Εν τέλει ο τότε Υπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης «απεφάσισε και διέταξε», παραβιάζοντας κανόνες και θεσμικά όργανα(Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) την απόσυρση του βιβλίου, παρά το γεγονός ότι η επιμελήτρια του βιβλίου Μαρία Ρεπούση δέχτηκε να διορθώσει την επίμαχη φράση «Περί συνωστισμού» που ήταν η σταγόνα που (υποτίθεται) ξεχείλισε το ποτήρι. Τελικά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Πρόσχημα ήταν.
Ο γράφων, ήμουν τότε Δημοτικός Σύμβουλος Καλαβρύτων και απέτρεψα ψήφισμα καταδίκης του βιβλίου που κατά τη γνώμη κάποιων δεν εξιστορούσε επαρκώς τα γεγονότα της περιοχής( Αγία Λαύρα, Λάβαρο, Γερμανός). Αντίστοιχα ψηφίσματα και αιτήματα μπήκαν στο Μεσολόγγι, στη Χίο και σε κάθε γωνιά της επικράτειας που αγνοήθηκε (κατά τη γνώμη των τοπικών αρχόντων) από τη Μαρία Ρεπούση το αίμα που έχυσαν οι πρόγονοι για τη λευτεριά της πατρίδας.
Πρώτο συμπέρασμα (έστω ερώτημα). Τι ενόχλησε τους πανέλληνες; Ο συνωστισμός στη Σμύρνη ή το αίμα των προγόνων που δε βρήκε περίοπτη θέση στο βιβλίο; Θα επανέλθω.
Προσφάτως (και ενόψει της επετείου) το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών έστειλε ένα μήνυμα στους μαθητές με το οποίο αμφισβητούνται παραδοχές και εθνικοί μύθοι που ακρίτως έχει υιοθετήσει η «Δημόσια Ιστορία». Θίγει «ιερά και όσια» και αμφισβητεί την κυρίαρχη εθνική αφήγηση. Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω το κείμενο του ΠΑΜΕ. Μόνο τρεις παρατηρήσεις:
· Οι μύθοι που οψιγενώς αποπειράται να αποδομήσει το ΠΑΜΕ, έχουν προ πολλού καταρριφθεί. Π.χ το γεγονός ότι ο Μιαούλης πέρα από τη μητρική του γλώσσα(αρβανίτικα) μιλούσε μόνο ισπανικά και τσάτρα- πάτρα «ρωμέικα»,είναι ευρύτατα γνωστό και πλήρως αποδεκτό.
· Οι αναλύσεις του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ (από εποχής Κορδάτου) επιμένουν ανιστόρητα και ιδεοληπτικά στον αμιγή ταξικό χαρακτήρα της επανάστασης. Ωστόσο το εμφανές και διακριτό σημείο της ελληνικής επανάστασης δεν ήταν ούτε το εθνικό, ούτε το ταξικό. Ήταν η τοπικότητα. Το στοιχείο αυτό έχουν επαρκώς αναδείξει ο Θάνος Βερέμης, ο Ιάκωβος Μιχαλίδης και ο Πέτρος Τατσόπουλος στην επίσης «αιρετική»σειρά του ΣΚΑΙ.
· Αρνείται (ΠΑΜΕ-Κ.Κ.Ε) την υπαρκτή θρησκευτική διάσταση της σύγκρουσης. Κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι το σύνολο των μουσουλμάνων και εβραίων αμάχων στην Πελοπόννησο πέρασαν απ’ το «λεπίδι» των επαναστατών. Οι καθολικοί των Κυκλάδων διεσώθησαν χάριν της υψηλής προστασίας που παρείχε η Γαλλία και οι ιταλικές πόλεις-κράτη.
Ωστόσο: Η «αιρετική» και «αντεθνική» αφήγηση του ΠΑΜΕ αντιμετωπίστηκε με ανοχή και κατανόηση από την ετερόκλητη συμμαχία που έριξε τη Μαρία Ρεπούση στην πυρά. Eπιπλεον:
· Η Μαρία Ρεπούση δεν αμφισβήτησε ευθέως εθνικούς μύθους. Τους αποσιώπησε διακριτικά.
· Δεν άγγιξε ευαίσθητα σημεία που αφορούν την ορθόδοξη ιεραρχία.(αφορισμός των επαναστατών από τον Γρηγόριο τον Ε’).
· Δεν τόνισε τραυματικά σημεία της επανάστασης(δύο εμφύλιοι πόλεμοι, φυλάκιση Κολοκοτρώνη, ληστρική επιδρομή των ρουμελιωτών στο Μοριά).
· Αποσιώπησε μελανά σημεία της εξέγερσης(ανελέητη σφαγή μουσουλμάνων και εβραίων στην Τριπολιτσά).
Διακριτικά αποσιώπησε ότι τραυματίζει και πληγώνει την ψυχή ενός μικρού παιδιού. Έδωσε λιγότερο αίμα, λιγότερη βία. Γιατί όμως παρ’ όλα αυτά προκάλεσε αυτή τη γενικευμένη πολεμική;
Έχω την πεποίθηση ότι οι πολέμιοι του βιβλίου πέρα απ’ το να εντοπίσουν την επίμαχη φράση περί συνωστισμού δεν μπήκαν καν στον κόπο να το ξεφυλλίσουν. Αν το είχαν κάνει, θα διαπίστωναν ότι η συγγραφέας αποτυπώνει με ρεαλισμό τις συνθήκες που επικρατούσαν στο λιμάνι όταν ο διοικητής της Σμύρνης Νουρεντίν έδωσε στους Έλληνες της πόλης ασφυκτική προθεσμία δέκα ημερών να την εγκαταλείψουν .
Στη σελίδα 103, παρατίθεται φωτογραφία.
Ενσωματωμένη εικόνα 1
Επιπλέον το βιβλίο ζητά από τους μαθητές:
«Περιγράφω την κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι της Σμύρνης μετά την μικρασιατική καταστροφή».
Υποθέτω ότι κανένα παιδί 12 χρονών δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτή τη φωτογραφία ως προετοιμασία για σχολική εκδρομή.
Στη σελίδα 104 παρατίθενται δυο μαρτυρίες:
· Μαρτυρία του Α.Μυκονιάτη από τον Ατζανό, κοντά στην Πέργαμο:
Η συγγραφέας προτείνει στους μαθητές:
Μελετώ τις πηγές και συζητώ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πρόσφυγες.
· Μαρτυρία της Δέσποινας Συμεωνίδου από τα Κενάταλα της Καππαδοκίας:
Η συγγραφέας προτείνει:
Μελετώ τις πηγές και αναφέρω τις συνθήκες εξόδου των Ελλήνων προσφύγων.
Γιατί λοιπόν αυτή η εξοντωτική πολεμική στη Ρεπούση σε αντίθεση με την ανοχή στις «αιρετικές και αντεθνικές» θέσεις του ΠΑΜΕ;
Την απάντηση τη βρήκα το περασμένο καλοκαίρι στο βιβλίο του Άκη Γαβριηλίδη «Η Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού», εκδ. futura, Μάιος 2006.
Στον πυρήνα της εθνικής ιδεολογίας βρίσκεται η θυματοποίηση, το αίμα των προγόνων, ο ελληνισμός που χτυπιέται πάντα κι από παντού, αλλά ποτέ δεν πεθαίνει. Η εθνική θεώρηση της ιστορίας θέλει θυσίες, ολοκαυτώματα, αίμα, δάκρυ και πόνο. Θέλει νεκρούς χιλιάδες πάνω στους τροχούς και ζωντανούς να δίνουν το αίμα τους. Θέλει επιπλέον μια διαρκή απειλή πάνω στο έθνος. Σε κάθε χρονική συγκυρία Τούρκοι, Βούλγαροι, Εβραίοι, Άγγλοι, Αμερικάνοι και προσφάτως Μακεδόνες ,Γερμανοί( και εν γένει Βόρειοι) επιστρατεύονται ως εθνική απειλή. Το έθνος θέλει εχθρούς. Αν δεν υπάρχουν, πρέπει να κατασκευαστούν.
Αυτή η θεώρηση της ιστορίας είναι κοινός τόπος για την Εθνικιστική Δεξιά και την Πατριωτική Αριστερά. Στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη (κύριου εκφραστή του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού) ο θάνατος, η θυσία, το αίμα έχουν περίοπτη θέση. Επιτάφιος, Γελαστό παιδί, Σωτήρης Πέτρουλας, Οι πρώτοι νεκροί, Του Νεκρού Αδελφού, Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα, Ρωμιοσύνη Λιανοτράγουδα και πολλά άλλα.
Την ίδια περίοπτη θέση έχει η διαχρονική απειλή από πραγματικούς ή φαντασιακούς εχθρούς που απειλούν την ύπαρξη του έθνους και της φυλής που ωστόσο δεν γονατίζει, δεν υποκύπτει.
Αναρωτιέμαι τι διαφέρει το παραπάνω τετράστιχο, από εκείνο που λέει:
Το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού δεν είχε την αναγκαία ποσότητα αίματος. Δεν είχει κακούς και δράκους. Δεν είχει κάτι «ηρωικό και πένθιμο.» Αγνόησε (συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν ξέρω) τον πυρήνα της εθνικής ιδεολογίας. Γι’ αυτό και χτυπήθηκε ανελέητα.
Αντιθέτως οι θέσεις του ΠΑΜΕ αντιμετωπίστηκαν με σχετική ανοχή γιατί το Κ.Κ.Ε στην εκατόχρονη ιστορία του έχει τα δικά του θύματα, τους δικούς του χιλιάδες νεκρούς. Έχει γίνει λοιπόν ισότιμος εταίρος στη διαμόρφωση της ιστορικής αφήγηση. Έχει εισφέρει τον αναγκαίο «φόρο αίματος» και ως συνεπής «φορολογούμενος», αποχτά το δικαίωμα να ομιλεί.
Αυτό το δικαίωμα εξ’ ορισμού στερούνται άκαπνοι ειρηνιστές, όπως η κυρία Ρεπούση.
Ο Νίκος Τζένος είναι δικηγόρος στα Καλάβρυτα και μέλος των Οικολόγων Πρασίνων.
Πώς θα σας φαινόταν η πληροφορία ότι η πατρότητα του «συνωστισμού» δεν ανάγεται στον Richard Clogg, αλλά ότι την έκφραση αυτή τη συναντάμε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1922;… (Αναμείνατε στο ακουστικό σας· θα επανέλθω.)
Βάλε-βάλε!!!
🙂
ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ
ΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Η ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ ΔΙΕΛΥΘΗ. – ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΦΥΓΑΝ
ΦΡΙΚΤΗ Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑΣ – ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΑ ΑΤΜΟΠΛΟΙΑ
Με αυτούς τους τίτλους περιγράφει την καταστροφή της Σμύρνης η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», ακραιφνώς βενιζελικών φρονημάτων. Ο ιδρυτής της εφημερίδας, Ανδρέας Καβαφάκης (Αϊδίνι, 1873 – Αθήνα, 1922) είχε δολοφονηθεί λίγους μήνες νωρίτερα, για πολιτικούς λόγους. Μετά απ’ αυτό, τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβαν ο αδελφός και ο γιος του ιδρυτή, Διομήδης και Ανδρέας. Στα επόμενα χρόνια, η εφημερίδα φιλοξένησε τη μαχητική αρθρογραφία του Αλ. Παπαναστασίου για το πολιτειακό και για άλλα φλέγοντα θέματα. (Σε κατοπινές εποχές, ο τίτλος πέρασε, ως γνωστόν, σε άλλα χέρια. Αλλά οι κατοπινές περιπέτειες καμία σχέση δεν έχουν φυσικά με τον «Ελεύθερο Τύπο» του Καβαφάκη.)
Υ.Γ.1: Παρ’ όλη την καλή μου θέληση, δεν κατάφερα να διακρίνω την ημερομηνία του συγκεκριμένου φύλλου της εφημερίδας. Χρειάζεται ψάξιμο στα αρχεία.
Υ.Γ.2: Θα ήταν βεβαίως παρατραβηγμένο να υποθέσει κανείς ότι η χρήση του όρου «συνωστισμός» στο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού έλκει την καταγωγή του από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η άμεση πηγή του είναι προφανώς το βιβλίο του Richard Clogg. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι ο όρος «συνωστισμός» χρησιμοποιήθηκε από μια μαχητικά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, που κάθε άλλο παρά επιθυμούσε να υποβαθμίσει το μέγεθος της καταστροφής.
Οι ανιστόρητοι, οι αγράμματοι, οι χωρίς μυαλό, κλπ. τελικά είναι οι αιτία κάθε αναταραχής. Αυτό είναι το ρεζουμέ όλης αυτής της ιστορίας με τον «συνοστισμό στην προκιμαία της Σμύρνης».
Ο Γιάννης Χάρης στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στη σαββατιάτικη στήλη του «Ασκήσεις Μνήμης«, 29/11/2014, κάνει ένα μικρό καταχέριασμα στη Μιμή Ντενίση, για την παράστασή της με θέμα τη Σμύρνη, και τα όσα λέει για «συνωστισμούς» κ.λπ., και κάνει, μεταξύ άλλων, και αναφορά στο μπλογκ και σε τούτο εδώ το άρθρο, για τον Richard Clogg και το βιβλίο του. Μαζί παραθέτει και την εικόνα από το ιστολόγιό μας με την φωτοτυπία απ’ το βιβλίο του Clogg. Εχει τίτλο «Ντενίση αγαπημένη και συνωστισμένη» και βρίσκεται εδώ.
Γράφει ο Γιάννης Χάρης: