Η εμπειρία από άλλες χώρες στο θέμα της απαγόρευσης των ναζιστικών κομμάτων και οργανώσεων (και τα Μητρώα Μελών σαν στοιχείο της δικογραφίας)

Τα Μητρώα Μελών σαν στοιχείο της δικογραφίας και η εμπειρία από άλλες χώρες
(Εκτός Νόμου και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων ΤΩΡΑ!)

«[...] τις αμέσως προσεχείς ημέρες θέτουμε σε δημόσιο διάλογο πρόταση νομοθετικής παρέμβασης με αντικείμενο τη διεύρυνση του άρθρου 187 του ποινικού κώδικα περί εγκληματικής οργάνωσης και του άρθρου 195 περί του τι συνιστά κατάρτιση ένοπλης ομάδας» [*]. Νίκος Δένδιας, Skai 18/09/2013

Οταν τα ξημερώματα της Τετάρτης 18ης Σεπτεμβρίου 2013 πληροφορηθήκαμε (από εδώ) τη δολοφονία του αντιφασίστα δημιουργού Παύλου Φύσσα (Killah P) από τη ναζιστική συμμορία, η πρώτη σκέψη που κάναμε ήταν πως η ημέρα που ξημέρωνε θα οριοθετούσε ένα σημείο καμπής και πλέον, καμία μέρα από εκείνη τη στιγμή και στο εξής δεν επρόκειτο να μοιάζει με καμία από όλες τις προηγούμενες μέρες. Για να το πούμε λίγο σχηματικά, κανείς, πλέον, δεν έχει την πολυτέλεια να μιλάει σε μέλλοντα χρόνο («όταν θα έρθουν») όταν θα θέλει ν’ αναφερθεί στην πασίγνωστη ρήση του Πάστορα Martin Niemoller, «όταν ήρθαν για […], δεν έκανα τίποτα, γιατί δεν ήμουν […]».
Είναι πλέον εδώ. Ηλθαν.

Ηλθαν, και η ατζέντα τους είναι πολύ συγκεκριμένη:

Η εξόντωση οποιουδήποτε δεν είναι σαν κι αυτούς. Η ναζιστική συμμορία μισεί τον ‘άλλο’, όχι για πράξεις, όχι για κάτι που έκανε και δεν της αρέσει, αλλά γι’ αυτό που είναι, γι’ αυτό που έτυχε να γεννηθεί. Και δεν τίθεται καν θέμα, αν ο ‘άλλος’ είναι διαφορετικός. Σημασία έχει ότι και μόνο που υπάρχει ο ‘υπάνθρωπος’, μολύνει τη ‘φυλή’. Και γι’ αυτό πρέπει να εξοντωθεί.

Κάποιο παρόμοιο χαρτί θα μπορούσε να είναι στοιχείο της δικογραφίας γιατί αν δεν κάνουμε κάτι, θ’ αρχίσουμε να τα βλέπουμε μες στα σπίτια μας και στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά μας.

Ομως, οι επιθέσεις και η βία δεν είναι ο τελικός σκοπός των ναζιστών. Ολοι καταλαβαίνουν, πλέον, ότι, ούτε για ‘Ελληνες εθνικιστές’ πρόκειται, ούτε για (απλούς) οπαδούς του εθνικοσοσιαλισμού ή για θεωρητικούς θιασώτες των ναζιστικών θεωριών περί ‘ανώτερης ράτσας’ [Σ.Σ.: Δεν χρησιμοποιούμε τις λέξεις ‘ιδεολογία’ και ‘ιδέες’ διότι δεν έχουν καμία σχέση με ιδέες -πρόκειται, απλά για τις πρακτικές του μίσους και του θανάτου]. Πρόκειται για ναζί εν ενεργεία, για ναζί στην πράξη, που υλοποιούν την δική τους εκδοχή του ‘Aufartung’ (περισσότερα εδώ)

Ο τελικός στόχος τους είναι η κατάληψη της εξουσίας και η επιβολή του δικού τους, χιτλερικού μοντέλου. Οταν ρωτάται ο Φύρερ Μιχαλολιάκος ‘αν πιστεύει στη δημοκρατία’, η απάντηση είναι στερεότυπη: