Τρεις στιγμές της Siemens: Από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην χούντα του Παττακού, και στον Μητσοτάκη, τον Χριστοφοράκο και τον Χριστόδουλο

Τρεις στιγμές από την ιστορία της Siemens:

1943:

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Siemens-Schuckert, όπως λεγόταν τότε, εκμεταλλεύτηκε την καταναγκαστική εργασία των κρατουμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης. Η εταιρεία είχε μάλιστα ένα εργοστάσιο μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Η εταιρεία παρείχε στο ναζιστικό καθεστώς ηλεκτρικά εξαρτήματα, απαραίτητα για τη λειτουργία της γερμανικής πολεμικής μηχανής, τα οποία κατασκευάζονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Στα εργοστάσια, τα οποία διοικούσαν SS σε συνεργασία με υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας, οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ήταν απάνθρωπες και ο θάνατος καθημερινό φαινόμενο, ειδικά σε συνδυασμό με τον υποσιτισμό.
Προς το τέλος του Β’ΠΠ, πολλές εγκαταστάσεις και εργοστάσια στο Βερολίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις καταστράφηκαν από τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές. Για την πρόληψη περαιτέρω ζημιών και για την απρόσκοπτη συνέχιση της παραγωγής, οι Ναζί μετακίνησαν τις μονάδες παραγωγής προς ασφαλέστερες περιοχές που δεν πλήττονταν από τα συμμαχικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Siemens λειτουργούσε σχεδόν 400 μονάδες παραγωγής στα τέλη του 1944 και στις αρχές του 1945.
Πηγή: Wikipedia

Εργάτες στα εργοστάσια της Siemens, καταδικασμένοι σε θάνατο, ούτως ή άλλως. Εργο του Rudolf Lipus (1893-1961) με τίτλο ‘Les deportes contraints au travail chez Siemens, 1943’ του 1959 (Crayon). Πηγή: Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz 1959.

 

1969:

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της εταιρείας:

«Με τη χρηματοδότηση της Εθνικής Τράπεζας, η Siemens εγκαθίδρυσε την Τηλε Βιομηχανία Α.Ε. το 1963. Το εργοστάσιο τηλεπικοινωνιών στη Θεσσαλονίκη ήταν η πιο προηγμένη μονάδα παραγωγής της Siemens στην Ελλάδα εκείνη την εποχή».

Πρόεδρος το 1969 ήταν ο Peter von Siemens (1911-1986), εγγονός του ιδρυτή Wilhelm von Siemens. Ο Peter von Siemens πέρασε ολόκληρο τον Β’ΠΠ στη Νότιο Αμερική. Είχε πάει εκεί το 1937, και δεν γύρισε παρά μόνο το 1948.

Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος (πατέρας του Μιχάλη Χριστοφοράκου) στη δίκη των δωσιλόγων

Νικόλαος Χριστοφοράκος (κέντρο), Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, κατοχικός πρωθυπουργός (δεξιά), στη δίκη των δωσιλόγων.

 

Νικόλαος Χριστοφοράκος (κέντρο). Πατέρας του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δωσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Συνεργαζόταν με την Γερμανική διοίκηση. Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι ο Δρ Νικόλαος Χριστοφοράκος κατέδωσε τους καθηγητές της Ιατρικής Κωνσταντίνο Χωρέμη και Νικόλαο Λούρο, διότι διοχέτευαν φαρμακευτικό υλικό από τον Ερυθρό σταυρό σε αναξιοπαθούντες (τον χειμώνα της μεγάλης πείνας) και αντάρτες (τα επόμενα χρόνια της κατοχής). Ο δικαστής που τον αθώωσε, βασίστηκε στην μαρτυρία του πολιτικού Πάνου Χατζηπάνου, που μετέπειτα έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, αλλά τελικά καταδικάστηκε για χρηματισμό που έλαβε χώρα όταν ήταν Υπουργός. Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος ήταν ευνοούμενος βοηθός του Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σύνδεσμος του με τα Ες-Ες την περίοδο της Κατοχής. Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος έγραψε τα παιδιά του στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησαν.

Οι δίκες των δωσιλόγων έγιναν από τα Ειδικά Δικαστήρια Δωσιλόγων. Τα πρακτικά του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσιλόγων της Αθήνας, όπου έγινε και η εν λόγω δίκη, υπάρχουν και είναι προσβάσιμα, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ταξινομημένα κατά ημερομηνία.

Το υλικό της συγκεκριμένης δίκης βρίσκεται στα πρακτικά, τόμος 3 του 1946, αριθμός 273, 277 (21-22/2/46). Κατηγορούμενοι: Κωνσταντίνος Ιωαν. Λογοθετόπουλος (67 ετών, Ιατρός), Γεώργιος Δημ. Ράλλης (65, δικηγόρος, αδελφός του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, και πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού επί Κατοχής) Νικόλαος Μιχ. Χριστοφοράκος (47, ιατρός)..

Για τον κατοχικό δωσίλογο πρωθυπουργό (κουΐσλιγκ) Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, μπορείτε να δείτε και το άρθρο μας με τίτλο «Οι Ελληνες κουΐσλιγκ – Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος – Ιδού η αλήθεια, 1948«, κλικ εδώ.