Οταν το καθεστώς Σαμαρά μιμείται το καθεστώς Μεταξά – Απόλυση και επαναπρόσληψη των υπαλλήλων της Ραδιοφωνίας το 1939

Αυτές τις μέρες, αναλάβαμε την υποχρέωση να γράψουμε ένα κείμενο για το ραδιόφωνο τον καιρό της Κατοχής, και ειδικά για τα γεγονότα την πρώτη μέρα της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μήπως απαντηθεί τελικά το ερώτημα πολλών, αν δηλαδή ο ραδιοσταθμός είχε σιγήσει ποτέ και το τι ακριβώς είχε συμβεί με την μετάδοση του σήματος, ειδικά σε τέτοιου είδους σημαδιακές ημέρες [Σ.Σ.: Φυσικά, οι αναγνώστες του ιστολογίου θα ενημερωθούν για την μικρή μας αυτή έρευνα].
Επάνω στην έρευνα που κάνουμε, καθώς ανοίξαμε πολλά βιβλία για να σχηματίσουμε τη μεγαλύτερη εικόνα, όπως κάνουμε συνήθως, ανοίξαμε και μια προπαγανδιστική έκδοση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και συγκεκριμένα του «Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού, Διεύθυνσις Λαϊκής Διαφωτίσεως» με τίτλο «Τέσσαρα χρόνια διακυβερνήσεως Ιωάννου Μεταξά Τόμος Δ’«, εκδόσεις 4ης Αυγούστου, Αθήνα, 1940, και στο κεφάλαιο «Η συντελεσθείσα υπό του Κράτους της 4ης Αυγούστου αναδημιουργία και εις την Ραδιοφωνίαν», πέσαμε επάνω σε μια εκπληκτική λεπτομέρεια, που θα ήταν κρίμα να μην την μοιραστούμε με τους επισκέπτες του ιστολογίου.

Να πούμε πρώτα, ότι η πρώτη-πρώτη εκπομπή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών έγινε στις 25 Μαρτίου 1938, π.χ. κλικ εδώ.

Λίγους μήνες μετά, λοιπόν, τον Φεβρουάριου του 1939, το καθεστώς Μεταξά, προφανώς συνειδητοποιώντας τη δύναμη του νέου μέσου, αποφάσισε τη μεταφορά της αρμοδιότητας στο Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού (δηλαδή Προπαγάνδας), με σκοπό να βελτιωθούν «ζητήματα προγράμματος, ζητήματα τεχνικά και ζητήματα οικονομικά». Η πρώτη-πρώτη κίνηση του καθεστώτος και του υπουργού Θεολόγου Νικολούδη (1890-1946) ήταν …
… και όμως, είναι απίστευτο, να απολύσει όλους τους εργαζόμενους και να επαναπροσλάβει ευθύς αμέσως ένα ποσοστό 40% αυτών, διά να «εργασθούν συντόνως και αρμοδίως» (!!!).

Εδώ, σελίδα 150:

Με τας γενομένας μεταρρυθμίσεις.

 

______
Οπως διαβάζουμε παρακάτω, η αναμόρφωσις του προγράμματος είχε στην πρώτη προτεραιότητα την «μετάδοσιν των αγορεύσεων του Αρχηγού της Κυβερνήσεως κ. Ιωάννου Μεταξά».

Κουίζ με δέκα άγνωστες σπάνιες φωτογραφίες – Δίνοντας εικόνα στα άγνωστα πρόσωπα γνωστών ιστορικών προσωπικοτήτων

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε μία διαπίστωση. Ή μάλλον δύο. Πρώτα, είδαμε να μαζεύονται στο αρχείο του ιστολογίου, πολλές άγνωστες και σπάνιες φωτογραφίες, αρκετές από τις οποίες θα άξιζαν τη δική τους ξεχωριστή ανάλυση και ανάπτυξη των ιστοριών που τις συνοδεύουν -όλες από τη νεότερη Ιστορία του τόπου, μέσα στον 20ό αιώνα. Κατόπιν διαπιστώσαμε ότι για πολλά από τα πρόσωπα αυτά, παρότι τα ονόματά τους είναι πολύ γνωστά, δεν κυκλοφορούν οι φωτογραφίες τους, ούτε στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου, ούτε καν -πολλές φορές- στα ιστορικά βιβλία. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να τις δημοσιεύσουμε, έτσι ώστε οι μορφές τους να γίνουν γνωστές, να συνδυαστούν τα πρόσωπα με τα ονόματα, και -γιατί όχι;- να μείνουν για να χρησιμοποιηθούν στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια του διαδικτύου.
Αφού, μάλιστα, θέλουμε να υπηρετούμε, εκτός από τη Γνώση, και κάποια μορφή infotainment, σκεφτήκαμε να τις παρουσιάσουμε υπό μορφή κουίζ, όπως έχει τύχει και κάποιες φορές ακόμη στο παρελθόν, κλικ εδώ.

Η αλήθεια είναι, πως το κουίζ βγήκε κάπως δύσκολο και απαιτητικό, για αυτό ας μην απογοητευτούν οι φίλοι επισκέπτες του ιστολογίου αν τυχόν το τελικό σκορ δεν είναι 10/10 (δέκα στα δέκα). Εμείς θα δώσουμε, ασφαλώς, και κάποια hint, αν και, φυσικά, αυτό που μετράει στο τέλος είναι η διάδοση της γνώσης.

_____________________________________________________________

Φωτογραφία 1η.
Αρχίζουμε με την πρώτη χρονολογικά [Σ.Σ.: Θα ακολουθήσουμε μια γραμμική χρονολογική διαδρομή, από την παλαιότερη προς την νεότερη].
Είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση αυτή: Ποιος είναι ο Μακεδονομάχος της φωτογραφίας;;;
Hint: Μια εικοσαετία περίπου μετά τη λήψη της φωτογραφίας αυτής, ο πρωταγωνιστής αυτός έφτασε σε μη προβλεπόμενη υψηλή θέση στην ηγεσία του κράτους. Και μια δεκαετία περίπου αργότερα, κατέλαβε μια ακόμη περισσότερο μη προβλεπόμενη και ακόμη περισσότερο υψηλή ηγετική θέση.

Φωτογραφία 1η

 

Γεώργιος Κονδύλης (το βρήκε ο Ιάσονας Χανδρινός στο σχόλιο #8)

_____________________________________________________________

Περίεργες συμπτώσεις, από το 1936 στο σήμερα: Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης – Διάγγελμα προς τον λαό διά την μεταβολήν

Λίγο πριν ορκιστεί η νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, και λίγο πριν ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις, εμείς τις βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα:

Πάσα ομοιότης, συμπτωματική.

 

Είναι βέβαια από το ‘Διάγγελμα προς τον λαόν διά την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου 1936’.

Δεν πιστεύω κανένας κακεντρεχής να βρει ομοιότητες του τότε με τώρα.

Διότι, όπως έχουμε πει, στη δημαγωγία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Τάσος Κωστόπουλος – Η αναζήτηση του Ελληνα Μουσολίνι (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» 2011-06-12)

Ο Τάσος Κωστόπουλος, εκ των φορέων του ‘Ιού‘, σε ένα άρθρο του από την ‘Ελευθεροτυπία’ της Κυριακής 12 Ιουνίου 2011 με τίτλο ‘Η αναζήτηση του Ελληνα Μουσολίνι‘.

Η ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΈΡΕΣ ΤΟΥ ’30

Η αναζήτηση του Ελληνα Μουσολίνι

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

«Μήπως, τελικά, μια χούντα μάς χρειάζεται;;;» αναρωτιούνται έντεχνα εδώ κι ένα χρόνο τα ΜΜΕ που έχουν στρατευθεί στην πάση θυσία υπεράσπιση της πολιτικής του μνημονίου, του βίαιου δηλαδή «εκσυγχρονισμού» της χώρας μέσα από τη δραστική υποτίμηση της μισθωτής εργασίας, την καταστροφή μεγάλης μερίδας των μικροαστικών στρωμάτων και την υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου από τους ντόπιους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες.

 

Το κόμμα του Ιωάννη Μεταξά (πάνω με τον Αλέξανδρο Παπάγο) συγκέντρωνε μετά βίας στις εκλογές μόλις το 4%. Αυτό δεν εμπόδισε τη δεξιά να τον χρίσει δικτάτορα, αντί για τον νέο και ελπιδοφόρο Παναγιώτη Κανελλόπουλο, όπως έγραφε ο Δημήτρης Γληνός στον ‘Ριζοσπάστη’.

Τις τελευταίες μέρες, καθώς οι λαϊκές αντιδράσεις σ’ αυτή την πολιτική κλιμακώνονται με το κίνημα των αγανακτισμένων, το ίδιο ερώτημα τίθεται πλέον ωμά από τους υποστηρικτές μιας «σθεναρής» εθνικής ηγεσίας, απαλλαγμένης από τα «λαϊκιστικά» και δημοκρατικά σύνδρομα της μεταπολίτευσης κι υποταγμένης μέχρι κεραίας στα κελεύσματα των τραπεζιτών.Στο κύριο άρθρο του κυριακάτικου «Βήματος» (05/06/2011), ο Σταύρος Ψυχάρης προειδοποίησε λ.χ. ανοικτά τους «ανήκοντες σε κοινωνικά στρώματα που κινούνται στα όρια της φτώχειας» ότι, αν επιχειρήσουν «να ανατρέψουν την ‘κοινωνία της αδικίας και της διαφθοράς’», θα παταχθούν με «εκτροπή από τη συνταγματική τάξη». Ακόμη σαφέστερη ήταν στη ΝΕΤ (03/06/2011) η Αθηνά Κακούρη, εν ονόματι των 32 διανοουμένων που κάλεσαν τις «πολιτικές δυνάμεις του τόπου» να «τολμήσουν» ν’ αντισταθούν στις «φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας» που «κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο» [Σ.Σ.: Για το άρθρο των ’32 διανοουμένων’, στην ‘Καθημερινή’ 05/06/2011, κλικ εδώ]:
Αυτό που χρειαζόμαστε, εξήγησε με παρρησία, είναι μια «αρίστη ηγεσία» σαν τη δικτατορία του Μεταξά, «ενός ανθρώπου που ήξερε ακριβώς» τι έπρεπε να γίνει κι «ανέστειλε όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες» προκειμένου να καταστεί η χώρα αξιόμαχη. Εσπευσαν βέβαια κάποιοι απ’ τους «32» να διευκρινίσουν πως δεν ταυτίζονται μ’ αυτή την ανάγνωση της νεοελληνικής ιστορίας. Οταν όμως στους συνυπογράφοντες περιλαμβάνονται γνωστοί απολογητές των κατοχικών Ταγμάτων Ασφαλείας, δικαιούμαστε να περιμένουμε ακόμη και πιο προωθημένες ερμηνείες της αναζητούμενης «τόλμης».
[Σ.Σ.: Για όσους δεν πάει κάπου το μυαλό τους συγκεκριμένα, ας μας επιτραπεί να βοηθήσουμε: Ο ‘απολογητής των ταγματαλητών’ είναι ασφαλώς ετούτος εδώ ο διανοούμενος, και ένα δείγμα των προσφάτων παρεμβάσεων του, εδώ, και των αντίστοιχων του ‘ρεύματος του, εδώ].

Τα εφηβικά ποιήματα-ύμνοι στο δικτάτορα Μεταξά του Σκαπανέα Μίκη Θεοδωράκη

Για αρχειακούς λόγους, τα εφηβικά ποιήματα-ύμνοι στο δικτάτορα Μεταξά του Σκαπανέα Μίκη Θεοδωράκη.
Από που ξεκίνησε ο Μίκης Θεοδωράκης;

Ολοι ανεξαιρέτως γνωρίζουν την πορεία του μεγάλου συνθέτη.
Κάποιοι, όχι πολλοί, γνωρίζουν την κατάληξή του με τη ‘Σπίθα’ του, κλικ εδώ. Σε χώρους πολιτικά όμορους με το ΛάΟΣ, ίσως και τη Χρυσή Αυγή. Είναι γεγονός, χωρίς αμφιβολία, ότι το πολιτικό κριτήριο του μεγάλου δημιουργού είναι αντιστρόφως ανάλογο με το ανεπανάληπτο ταλέντο του. Και, πολιτικά, δεν πρέπει να υπάρχουν πολλοί που ακόμη να εκτιμούν σαν κάτι σημαντικό αυτήν την εφηβική του εμμονή στην εφηβική του επαναστατικότητα.

Η άγνωστη φωτογραφία (όχι του Ντμίτρι Κέσελ) από τα Δεκεμβριανά, 03/12/1944, Πλατεία Συντάγματος. Ο Μίκης Θεοδωράκης με μια ματωμένη σημαία, που, όπως έχει πει σε συνεντεύξεις του, τη βρήκε και την βούτηξε στο αίμα των νεκρών στο έδαφος.

 

Ελάχιστοι, όμως, γνωρίζουν από που ξεκίνησε.

Το ιστολόγιο μας εντόπισε τα εφηβικά, σε ηλικία 15 ετών, ποιήματα του ΕΟΝίτη Σκαπανέα Μίκη Θεοδωράκη, τους ύμνους προς τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, μια φήμη που διακινείται εδώ και χρόνια. Τα παρουσιάζουμε, για ιστορικούς λόγους ασφαλώς.

Δημοσεύτηκαν στη στήλη ‘Η αλληλογραφία μας’, δηλαδή στη στήλη με τις συνεργασίες των αναγνωστών, στο περιοδικό ‘Νεολαία’ της ΕΟΝ (=Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), που είχε ιδρύσει ο δικτάτορας.

‘Αλληλογραφία συνεργασίας’, στο περιοδικό «Νεολαία» της ΕΟΝ, 17/02/1940, σελίδα 640.

 

Το πρώτο ποίημα με τίτλο ‘Λόγια σκαπανέα‘ στο τεύχος της 17ης Φεβρουαρίου του 1940, στη σελίδα 641:

Στο ίδιο τεύχος, 17/02/1940, ‘Λόγια Σκαπανέα’, Μϊκης Θεοδωράκης (με τυπογραφικό λάθος στο όνομα).