Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς (1918-2011) – ‘Ελληνας, Εβραίος και αριστερός’, ο ‘Βύρων’ του ΕΛΑΣ

Στις 17 Μαρτίου του 2011 έφυγε από τη ζωή ο Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς, ‘Ελληνας, Εβραίος και αριστερός’, όπως ακριβώς ήταν και ο τίτλος του βιβλίου του, εκδόσεις ‘Νησίδες’, Σκόπελος, 2000.
Η ζωή του ήταν μυθιστορηματική, κυριολεκτικά.

Ορθιος, τέταρτος από αριστερά, κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, το 1940-1941. Την φωτογραφία, η οποία είναι από το βιβλίο, τη δανειστήκαμε από το blog Abravanel.
Ορθιος, τέταρτος από αριστερά, κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, το 1940-1941. Την φωτογραφία, η οποία είναι από το βιβλίο, τη δανειστήκαμε από το blog Abravanel.

 

Με τη συγκλονιστική του αυτοβιογραφία ‘Ελληνας, Εβραίος, αριστερός‘, έδειξε ότι «το να γεννιέται κάποιος Έλληνας ή Εβραίος δεν είναι επιλογή. Επιλογή είναι η στάση ζωής». Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Θα τον θυμόμαστε με τη στεντόρεια φωνή του, με το πλατύ χαμόγελό του, με την επιβλητική, λεβέντικη κορμοστασιά και την απέραντη καλοσύνη του.

Το εξώφυλλο του βιβλίου, εκδόσεις 'Νησίδες', Σκόπελος, 2000
Το εξώφυλλο του βιβλίου, εκδόσεις ‘Νησίδες’, Σκόπελος, 2000

 

Για το βιβλίο του:

«Είναι η πρώτη φορά που παίρνω χαρτί και μολύβι […] και ίσως τούτο είναι το τελευταίο μου γραφτό»,
γράφει ο Μωυσής Μπουρλάς προλογίζοντας την ιστορία της ζωής του. Που είναι πολύ διαφορετική από όσες έχουμε διαβάσει μέχρι σήμερα: ένας Ελληνας Εβραίος αριστερός εργάτης δρα στις μεγάλες κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας -εργατικοί αγώνες κατά την μεταξική δικτατορία, πόλεμος της Αλβανίας, το αντάρτικο του ΕΛΑΣ στα βουνά του Κιλκίς, αγώνες και διωγμοί της αριστεράς, εξορία στα ξερονήσια (Αι Στράτης, Μακρόνησος, Ικαρία), μετανάστευση, προσφυγιά …
Ο συγγραφέας, που εντάχθηκε στο αριστερό εργατικό κίνημα από τα δεκαεφτά του χρόνια, βρέθηκε υπο εντελώς ιδιαίτερες συνθήκες στο Ισραήλ, μετανάστευσε απο εκεί στην τέως ΕΣΣΔ και επέστρεψε στην Ελλάδα ως ‘παλλινοστών’ στα εβδομήντα δύο του χρόνια, για να ξεκινήσει έναν νέο αγώνα για την επιβίωση και την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Κι ενώ λέει ότι θέλει μόνο να γράψει για τη ζωή του «στις τρείς ηπείρους, Ευρώπη, Ασία, Αφρική, και τις τέσσερις θάλασσες, Μεσόγειο, Ερυθρά, Μαύρη, Κασπία», μας δίνει ένα απαράμιλλο ντοκουμέντο για την ιστορία των απλών ανθρώπων, της καθημερινής ζωής με τις μεγάλες και μικρές στιγμές της.
Το ζωντανό και κριτικό πνεύμα και η παρατηρητικότητα του γράφοντος, που είναι πάντα στραμμένος στον άνθρωπο, κάνουν το γραπτό του όχι μόνο πολύτιμο για τον ιστορικό, τον κοινωνιολόγο και τον ανθρωπολόγο, αλλά και συναρπαστικό για τον κάθε αναγνώστη.
Ευχαριστώ και από εδώ την κ. Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, που επιμελήθηκε τη μαρτυρία του Μωυσή-Μιχαήλ Μπουρλά».

Μια κριτική στο βιβλίο του:

«Ελληνας, Εβραίος και αριστερός είναι ο τίτλος του βιβλίου του 92χρονου πια συγγραφέα Μωυσή Μπουρλά. Αφήγηση μιας ζωής., ένα βιβλίο στο οποίο ο αναγνώστης δεν θα βρει απαντήσεις, αλλά θα του γεννηθούν ερωτήματα, για το τι σηματοδοτούν η εθνικότητα, η θρησκεία και οι πολιτικές επιλογές στη ζωή ενός ανθρώπου. Εβραϊκής καταγωγής ο συγγραφέας, γεννημένος στην Αίγυπτο. Η χαρτοπαιξία του πατέρα οδηγεί την οικογένεια στην οικονομική καταστροφή. Ο ερχομός στην Ελλάδα επιβεβλημένος ύστερα απ’ αυτό. Από τον πλούτο στη φτώχεια. Οι δυσκολίες πολλές, και οι αναμνήσεις επίσης. Το 1936 επίσημα γίνεται ενεργό μέλος του ΚΚΕ Ακολουθούν η στρατιωτική θητεία, ο Πόλεμος, η γερμανική Κατοχή, η αντίσταση με τον ΕΛΑΣ, ο Εμφύλιος, η εξορία. (Εντελώς λιτά περιγράφονται οι στιγμές των μαχών, της μοναξιάς, της συντροφικότητας, της πείνας, των κακουχιών, αλλά και οι αναλαμπές χαράς και ανακούφισης. Πολλά χρόνια αργότερα, τορναδόρος σε εργοστάσιο της Ε.Σ.Σ.Δ., θα θυμάται στίχους που έγραψε ο Ρίτσος στην εξορία και θα τους τραγουδά, καθώς και θεατρικές παραστάσεις που οργάνωνε με τον Μάνο Κατράκη.) Από την εξορία βρίσκεται στο Ισραήλ, διωγμένος και πάλι. Παραμένει ενεργό μέλος του κόμματος, και ο αγώνας για την επιβίωση συνεχίζεται. Η ζωή και οι συνθήκες τού επιφυλάσσουν ένα γάμο, ένα γιο κι ένα χωρισμό. Με τη δεύτερη γυναίκα του, Ρωσίδα, αφού περιπλανιούνται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, καταλήγουν στη Σοβιετική Ενωση. Τα χρόνια περνούν, η επιθυμία για γυρισμό έντονη. Η χαμένη προ πολλού ελληνική ιθαγένεια αλλά και τα πολιτικά του φρονήματα δυσκολεύουν τον νόστο του. Κι όμως, ύστερα από πολλές προσπάθειες, καταφέρνει να γυρίσει στην Ελλάδα ο 70χρονος πια Μπουρλάς. Ανεργος, χωρίς πολλούς φίλους πια, και με την οικογένεια σκορπισμένη. Η εβραϊκή κοινότητα τον αντιμετωπίζει με συγκρατημένη ευγένεια. Το κράτος πουθενά, και ο αγώνας για την ιθαγένεια μεγάλος. Έφτασε, άραγε, στην Ιθάκη του;;;. Σήμερα ζει στο Γηροκομείο «Σαούλ Μοδιάνο» στη Θεσσαλονίκη και κατάφερε να πάρει ξανά την ελληνική ιθαγένεια. Τα κατάφερε, λοιπόν;;; Ίσως. Ίσως παραφράζοντας λίγο τον τίτλο του βιβλίου -Ελληνας, Εβραίος ή αριστερός- αντιληφθούμε ότι η Ιθάκη δεν είναι μια πατρίδα ή μια θρησκεία, αλλά η ελευθερία τού καθενός να ζει όπως νομίζει και επιθυμεί. Δείχνοντας ότι το να γεννιέται κάποιος Έλληνας ή Εβραίος δεν είναι επιλογή. Επιλογή είναι ο τρόπος του ζην».
[Ελενα Δουβλέτη, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 30.4.2009]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εχει δοθεί η άδεια να μεταφραστεί το βιβλίο στις Η.Π.Α. και στη Γερμανία. Αποσπάσματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί στη Γαλλία.

Ο Μωυσής Μπουρλάς (στο κέντρο) μαζί με συνεξορίστους του στην Ικαρία.
Ο Μωυσής Μπουρλάς (στο κέντρο) μαζί με συνεξορίστους του στην Ικαρία.

 

Η μαρτυρία του από τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη:

«Στις 9 του Μάη η φάλαγγα ξεκίνησε από την πλατεία Βαρδαρίου μέσω Κολόμβου με πλακάτ συνθήματα και μαγιάτικα τραγούδια. Ο όγκος, που όλο μεγάλωνε, κατευθύνονταν προς τις οδούς Βενιζέλου-Αριστοτέλους. Οι αρχές, φοβισμένες από τον όγκο των διαδηλωτών, παράταξαν στρατό, πεζικό, και με στρατιωτικά αυτοκίνητα κινούνταν πάνω κάτω, ενώ οι αστυνομικοί, όπως αργότερα διαπιστώθηκε, είχαν πιάσει τα γύρω μπαλκόνια στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου. Όπως φάνηκε ήταν οργανωμένη η επίθεσή τους, και με το πρόσχημα ότι οι απεργοί λιθοβόλησαν ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο άρχισε το πιστολίδι από τα μπαλκόνια, που απ’ αυτό σκοτώθηκαν τα πέντε θύματα εκείνης της μέρας, ενώ ο στρατός πυροβολούσε στον αέρα ακούγοντας τις φωνές του κοσμάκη: «Αδέλφια, μη μας σκοτώνετε». Όπως αργότερα αποδείχτηκε, όλα τα τραύματα των νεκρών και τραυματιών προέρχονταν από ψηλά και όχι από κατά μέτωπο πυροβολισμούς.
Είχαμε περάσει την οδό Βενιζέλου και από τους πυροβολισμούς ο κοσμάκης άρχισε να διαλύεται, γιατί δεν ήξεραν ότι ο στρατός δεν ρίχνει στο ψαχνό. Εγώ και μερικοί ακόμα τρυπώσαμε στο ξενοδοχείο «Λίντο» και κατεβήκαμε μετά από μισή ώρα περίπου και οι δρόμοι ήταν σχεδόν κενοί. Εγώ, που έμενα τότε στη Συγγρού, γυρνώντας σπίτι ούτε κατάλαβα ότι από το κάτω ψαχνό του δεξιού αυτιού μου έτρεχε αίμα και μου είχε βάψει όλο το πουκάμισο -δεν το είχα προσέξει μες στην ταραχή- και όταν από το παράθυρο με είδαν οι αδερφές μου και η μητέρα μου βάλαν τα κλάματα, και μόνο όταν μπήκα στο σπίτι με ρώτησαν αν είμαι πληγωμένος. Τότε σάστισα, και όταν μου δείξαν τα αίματα στο πουκάμισο έβαλα το χέρι στο αυτί που είχε αρχίσει να με τσούζει.
Την επομένη, στις 10 Μαΐου, που έγινε η κηδεία των αδικοσκοτωμένων, ήταν πραγματική λαοθάλασσα. Αμέτρητοι ήταν οι συνοδεύοντες τις σορούς, τραγουδώντας το «Πέσατε θύματα αδέλφια εσείς». Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο, τα μπαλκόνια γεμάτα, αλλά ούτε ένας χωροφύλακας ούτε στρατιώτης δεν φάνηκε ως το νεκροταφείο.
Μετά την Καμάρα, κοντά στο Σιντριβάνι, δεν ξέρω πώς βρέθηκε ένας αξιωματικός μεταξύ του λαού, τον σήκωσαν στα χέρια φωνάζοντας «Ζήτω ο ελληνικός στρατός», και όντας ψηλά στα χέρια των διαδηλωτών είπε μερικά λόγια, ότι κι εγώ είμαι παιδί αυτού του λαού και ήρθα να συνοδέψω τα αδέλφια μας στην τελευταία τους κατοικία. Ποια ήταν η τύχη του αξιωματικού αυτού, δεν μάθαμε.
Η Τούμπα έκανε την ίδια μέρα ξεχωριστή κηδεία, γιατί ένα από τα θύματα ήταν Τουμπιώτης. Δύο απ’ αυτούς ήταν Εβραίοι, ο ένας σύντροφός μου από την τριάδα μας στη νεολαία.[σ.σ.: την ΟΚΝΕ]
Αργότερα, σε κομματικές συνελεύσεις ειπώθηκε από πολλούς συντρόφους ότι η 10η Μαΐου ήταν ημέρα που μπορούσε το κόμμα να πάρει την εξουσία στα χέρια του. Εγώ ήμουνα της γνώμης ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, εφόσον όλη η υπόλοιπη Ελλάδα ζούσε κάτω από καθεστώς αστυνομικό, και αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα πνιγόταν η Θεσσαλονίκη στο αίμα».

[Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς, ‘Ελληνας, Εβραίος και αριστερός’, σελίδα 36]

Εδώ σε ηλικία 87 ετών, εξηγεί σε ένα ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη, στο εξαιρετικό φιλμ του Paolo Poloni 'Salonica', ότι προπολεμικά η κοινή γλώσσα Εβραίων και Χριστιανών λιμενεργατών ήταν τα ισπανοεβραϊκά.
Εδώ σε ηλικία 87 ετών, εξηγεί σε ένα ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη, στο εξαιρετικό φιλμ του Paolo Poloni ‘Salonica’, ότι προπολεμικά η κοινή γλώσσα Εβραίων και Χριστιανών λιμενεργατών ήταν τα ισπανοεβραϊκά.

 

Περαιτέρω:

  • Το κείμενο του επικήδειου λόγου που εκφώνησε στην κηδεία του εκλιπόντος ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, είναι ταυτόχρονα και ένα σύντομο βιογραφικό, από την ιστοσελίδα της Δημοτικής Παράταξης ‘Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη‘, με την οποία ο Μωυσής Μπουρλάς ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος το 2002 και το 2006, κλικ εδώ. Εκφράζοντας, μάλιστα, σε συμβολικό επίπεδο την ανάγκη της ειρηνικής συμβίωσης ανάμεσα στους λαούς της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, παραχώρησαν μαζί με τον συνυποψήφιό του παλαιστίνιο γιατρό Σαμπάχ Αμντέλ-Ραχήμ μια ιστορική συνέντευξη την περίοδο των Δημοτικών εκλογών του 2002.
  • Ενα αποχαιρετιστήριο σημείωμα, σύντομο βιογραφικό από την εφημερίδα ‘ΑΥΓΗ’, στις 19 Μαρτίου 2011, κλικ εδώ.
  • Αποσπάσματα και μαρτυρίες από το βιβλίο του, κλικ εδώ.
  • Κείμενο της Οντέτ Βαρών-Βασάρ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ‘ΒΗΜΑ’ τον Σεπτέμβριο 2000, κλικ εδώ.
  • Από το ιστολόγιο Abravanel, Τα ‘Συντάγματα Κοέν’ – η ελληνοεβραϊκή συμμετοχή στον Β’ΠΠ, κλικ εδώ.
  • Το trailer του ντοκιμαντέρ του Paolo PoloniSalonica‘, κλικ εδώ..

Αλλη μια συνέντευξη, του 1996, από το USC Shoah Foundation:

 


 

Δείτε επίσης:

# Ολα τα άρθρα του ιστολογίου με θέμα το ‘Ολοκαύτωμα‘ και ‘Εβραίοι‘ και ‘Αντισημιτισμός

# «Το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ, αλλά ήταν φοβερό και οι Εβραίοι το άξιζαν!»: Οι αρνητές του Ολοκαυτώματος και η ταινία ‘Denial’ (2016)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2017/01/27/holocaust-denial/

# Οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης – 1942: «Αρκετά εβραϊκά όντα έμειναν στον τόπο» – 1943: «Αι ελληνικαί γεννεαί θα εορτάσουν όταν αποκαθαρθή η γάγγραινα με τους κίτρινους αστέρας» (Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, το ‘Μαύρο Σάββατο’ της 11ης Ιουλίου 1942)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/01/13/mavro-sabbato/

# Δύο μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων Εβραίων στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη, πριν ή παράλληλα με το Ολοκαύτωμα
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/12/29/dyo-mazikes-ekteleseis-katexomeni-thessaloniki/

# Ιστορίες επιβίωσης από το Ολοκαύτωμα: Τρεις Εβραίοι αντιστασιακοί στο αεροδρόμιο Τατοΐου: Κάρολος Μορντόχ, Νικ Μενασέ, Σαμ Πεσάχ
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/08/08/mordoch-menase-pessach-three-jews-in-the-resistance/

# «Είμαστε όλοι Εβραίοι»: Ο Αμερικανός επιλοχίας που έσωσε όλους τους στρατιώτες του, Εβραίους και μη Εβραίους, με μία φράση
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/01/27/roddie-edmonds-we-are-all-jews/

# Ο ‘φυλετικός σκουπιδοτενεκές’, το ανεκπλήρωτο όνειρο του Heinrich Himmler για τα παιδιά των Πολωνών και τα γκέτο για τον ‘εβραϊκό βάκιλο’
https://xyzcontagion.wordpress.com/2017/04/29/himmler-poles-jewish-ghetto-lodz-henryk-ross/

# Complete Works: Τα άπαντα (όλα τα άρθρα του ‘Protocols Without Zion’) με αντίστροφη χρονολογική σειρά (πρώτα τα πιο πρόσφατα):
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/completeworks/

# Είστε από τους ‘αριστερούς’ εκείνους που συμφωνούν στην ιδέα να μαζευτούν όλοι οι Εβραίοι σε έναν τόπο για να τους εξοντώσουμε πιο άνετα;
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/2018/10/07/leftists-wish-jews-gathered-oneplace-for-easy-extermination-07-of-palestinian-lessons/

# Οι ερωτήσεις που αρνούνται να απαντήσουν οι ‘αντισιωνιστές’
https://protocolswithoutzion.wordpress.com/101-palestinian-lessons/

# Γνωρίζει η Εκκλησία της Ελλάδας ότι η Αποστολική Διακονία συνεργάζεται εμπορικά με την αποκρυφιστική, συνωμοσιολογική και αντισημιτική ‘Ελεύθερη Ωρα’;;;
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/12/27/apostoliki-diakonia-eleftheri-ora/

# Η έκθεση του State Department για τις θρησκευτικές ελευθερίες 2015: Πολλά περιστατικά αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας, ρητορικής μίσους και διακρίσεων λόγω θρησκείας: Δύο γεγονότα που είχε αναδείξει το XYZ Contagion
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/08/13/state-department-religious-freedom-report-2015-two-xyzcontagion-incidents/

# Η ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση Combat 18 Hellas διαφημίζει ανενόχλητη τα εγκλήματά της, όπως εμπρησμούς και βεβηλώσεις νεκροταφείων, συχνά σε συνεργασία με τους ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/10/22/combat-18-anentaxtoi-mpogiatzides/

# Δικογραφία για τη ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση Combat 18 Hellas και τους ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές) μετά από δημοσίευμα του XYZ Contagion και καταγγελία του ΕΠΣΕ – Η ερώτηση στη Βουλή και οι απαντήσεις δύο υπουργείων
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/11/22/dikografia-combat18-ame/

# Ελληνες ευρωβουλευτές καταγγέλλουν Μέρκελ και Ολάντ σαν συνωμότες και ενεργούμενα του σχεδίου από τα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’ μέσα από την Ευρωβουλή στο Στρασβούργο
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/10/10/xa-protokolla-sofon-sion-synadinos/

# Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα»)’: Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;;
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/03/25/golden-dawn-hymn-noz-zica-srebrenica/

# Ναζιστική Οργάνωσις Αθηνών (ΝΟΑ), μια αντισημιτική οργάνωση, παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, που έκανε επιθέσεις σε εβραϊκούς στόχους και ‘προειδοποιούσε’ για «ιουδαϊκά σχέδια».
https://xyzcontagion.wordpress.com/2017/02/27/nazistiki-organosi-athinon-noa/

# Σκηνή Δεύτερη #02: Ιούλιος 1964, ΕΚΟΦ, Εβραϊκή Συναγωγή, Παγκράτι (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/02/skini-02/

# Από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας, Ιωάννινα, 25 Μαρτίου 1944, όλη η σειρά των 19 φωτογραφιών
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/05/25/ioannina-ebraioi/

# ‘Καλή αντάμωσιν, Φιλιά εις τα παιδιά’, το τελευταίο σημείωμα του πατέρα, 02/04/1944
https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/03/07/filia-eis-ta-paidia-simeioma-patera/

# Πλαστές ταυτότητες που έσωσαν ζωές, στην κατεχόμενη Αθήνα (Συνεργασία του ιστολογίου μας με τα ‘Ενθέματα’ της κυριακάτικης ‘Αυγής’, 2012-01-29)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/01/29/synergasia-me-enthemata-ebraioi-athinas/

# Ελληνική ποιητική ανθολογία για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας (έκδοση του περιοδικού του ΚΙΣ ‘Χρονικά’, 2006)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/05/27/anthologia-poiimata-olokaytoma/

# Yad Vashem – Οι Ελληνες Δίκαιοι των Εθνών: 328 ονόματα Greek Righteous Among the Nations Honored by Yad Vashem [έως την 01 Ιανουαρίου 2016]
http://wp.me/p1k8qz-5j

# Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς (1918-2011) – ‘Ελληνας, Εβραίος και αριστερός’, ο ‘Βύρων’ του ΕΛΑΣ
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/03/19/moysis-mpourlas-1918-2011/

# Αννα Μαρία Δρουμπούκη – Η θεσμική μνήμη του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα (Αρθρο στο περιοδικό Books’ Journal 2012-11-ΝΟΕ ΤΧ#025)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/11/03/anna-maria-droumpouki-mnimi-olokaftoma-books-journal/

# Ντοκιμαντέρ – Η άγνωστη εξέγερση των Ελλήνων Εβραίων στο Αουσβιτς τον Οκτώβριο του 1944
https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/05/12/ntokimanter-agnosti-eksegersi-ellines-ebraioi/

# Δημήτρης Ψαρράς – Η εξίσωση του μίσους (άρθρο στην ‘Ελευθεροτυπία’ 2011-06-23)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/06/23/dimitris-psarras-exisosi-tou-misous/

# ‘Το ολοκαύτωμα στα Βαλκάνια’, ένας νέος αξιόλογος συλλογικός τόμος
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/05/06/olokaytoma-sta-balkania-syllogikos-tomos/

# Χάγκεν Φλάισερ – Εφτασε η ώρα της πνευματικής αντεπίθεσης (συνέντευξη στην ΑΥΓΗ 2012-05-27)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/05/27/hagen-fleischer-synentefxi-avgi/

# Στατιστική του περιοδικού Τύπου (εφημερίδων) στην πολυγλωσσική Θεσσαλονίκη του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/04/04/statistiki-typou-thessaloniki/

# Μίκης Θεοδωράκης: Να διευκρινίσω ένα πράγμα, ότι είμαι αντισημίτης
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/02/08/mikis-theodorakis-eimai-antisimitis/

# Δημήτρης Ψαρράς – Σπίθα, Τιμή, Χρυσή Αυγή;
https://goo.gl/eycpVe

# Ενα εγχειρίδιο αντίδοτο στην ακροδεξιά προπαγάνδα: Η νέα έκδοση ‘Ας μιλήσουμε καθαρά για την ακροδεξιά’ του Κωστή Παπαϊωάννου
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/11/27/papaioannou-as-milisoume-gia-akrodexia/

# Η εισαγωγή-προοίμιο: Εκατό χρόνια φασιστικές οργανώσεις: Μικρή συμβολή στην περιοδολόγηση + Κάποιες σκέψεις για τις αιτίες της εκτίναξης της Χρυσής Αυγής
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/05/16/fasistikes-orgs-100-xronia/

# Το καινούριο βιβλίο του Umberto Eco – Το κοιμητήριο της Πράγας
https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/04/14/umberto-eco-to-koimitirio-tis-pragas/

# Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Οσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]
https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/

# Πλατεία Ελευθερίας, Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 1942:

 


 

# Ιωάννινα, 25 Μαρτίου 1944:

 

20 σκέψεις σχετικά με το “Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς (1918-2011) – ‘Ελληνας, Εβραίος και αριστερός’, ο ‘Βύρων’ του ΕΛΑΣ

  1. Επειδή το κείμενο της Οντέτ Βαρών-Βασάρ για το βιβλίο του Μωυσή Μπουρλά, μάλλον δεν υπάρχει στον ιστότοπο της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», ας το κάνουμε κόπυ/πέηστ εδώ:

    ΜΩΥΣΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΟΥΡΛΑΣ – ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ (εκδόσεις Νησίδες, Σκόπελος 2000, σ. 231)

    Κείμενο της Οντέτ Βαρών-Βασάρ που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ τον Σεπτέμβριο 2000:

    Την τριπλή ταυτότητα του συγγραφέα του, όπως ο ίδιος βέβαια την προσδιορίζει, έχει ως τίτλο η πρόσφατη αυτοβιογραφία του Μωυσή Μιχαήλ Μπουρλά: ‘Ελληνας / Εβραίος / αριστερός. Τις δύο πρώτες ιδιότητες τις έχει εκ γενετής: ο πατέρας από τον Βόλο, η μάνα από τη Χίο, άρα είναι ‘Ελληνας. Οι γονείς είναι επίσης Εβραίοι, άρα είναι και Εβραίος. Η τρίτη ιδιότητα, αριστερός, αποτελεί πολιτική και ιδεολογική επιλογή. Ισως αυτή η ιδιότητα να έπαιξε και τον αποφασιστικότερο ρόλο στη ζωή του. Στον πρόλογο δηλώνει: “αν με ρωτούσαν για τη ζωή μου και για τα όσα υπόφερα για το κόμμα και την ιδεολογία, θα έλεγα πως δεν μετάνιωσα, και πως αν ξαναγεννιόμουν την ίδια ζωή θα έστρωνα, τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσα.” Αναγνωρίζουμε εδώ τη στάση των περισσότερων αριστερών που έζησαν ως νέοι την περίοδο της κατοχής: τέτοια ήταν η ποιότητα αυτής της ένταξης, τόσο σημαντικό το κεφάλαιο των αξιών που τους κληρονόμησε, που δεν μετάνιωσαν ποτέ, παρά το τεράστιο τίμημα. Πράγμα που δεν σημαίνει ότι ο Μπουρλάς δεν πήρε τις αποστάσεις του και δεν άσκησε την κριτική του αργότερα στη δογματική αριστερά, επιλέγοντας την ανανεωτική. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην αυτοβιογραφία αυτή είναι να παρακολουθήσει κανείς πώς συνυπάρχουν οι τρεις πλευρές της ταυτότητάς του αρμονικά και πότε αναδεικνύεται εντονότερα μία από αυτές. Στο πλαίσιο της συζήτησης περί ταυτοτήτων -ουσιαστικών και “αστυνομικών”- η ανάγνωση γεννά γόνιμο προβληματισμό.

    Ο σ. γεννήθηκε στο Κάιρο το 1918, όπου εζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στους κόλπους της ελληνοεβραϊκής παροικίας, σε περιβάλλον διασποράς. Η χρεωκοπία του πατέρα έδιωξε την οικογένεια, που αναζήτησε καταφύγιο στη Νάουσα, δίπλα στον παππού. Η Θεσσαλονίκη θα γίνει τρίτος σταθμός της οικογένειας, έπειτα από δεύτερο φαλιμέντο του πατέρα.Εντονα εβραϊκή η πόλη, τούς ωθεί να βιώσουν εντονότερα την εβραϊκή τους πλευρά, ενώ ώς τότε νιώθουν πρωτίστως Ελληνες. Είναι ελληνόφωνοι, με πολλούς δεσμούς με Ελληνες. Στη Θεσσαλονίκη: “Ο πρόξενος μαζί με δύο άλλους κυρίους μάς εξήγησαν ότι θα πηγαίναμε να μείνουμε σε σπίτι πιο άνετο και σε συνοικία που μένουν Εβραίοι. Εμείς κοιταχτήκαμε και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε Εβραίοι.” Το γεγονός οτι η οικογένεια δεν ανήκε στη σεφαραδίτικη (άρα ισπανόφωνη) πλειοψηφία των Εβραίων της πόλης, υπήρξε καθοριστικό για την διάσωσή της από την εκτόπιση των ναζί. Η οικογένεια διαχώρισε τη στάση της από αυτήν της πλειοψηφίας της κοινότητας: ο Μπουρλάς αρνήθηκε να φορέσει το κίτρινο άστρο (“ούτε λεπτό”) και από την αρχή τήρησε μια στάση ανυπακοής. Η ενεργητική του στάση (την οποία μοιράστηκαν και άλλοι νέοι Εβραίοι) ανατρέπει τον μύθο της δήθεν “παθητικότητας” των Εβραίων. Εχει όμως σημασία να δούμε, και το βιβλίο του Μπουρλά είναι πολύτιμη πηγή γι’ αυτό, με ποιούς όρους αυτό καθίστατο δυνατόν.

    Ο Μπουρλάς καταγγέλλει ανοιχτά στο βιβλίο του τον “προδότη ραββίνο” Κόρετς ως υπεύθυνο για την εκτόπιση της κοινότητας. Αντί να αφυπνίσει τους Εβραίους και να τους παροτρύνει να φύγουν, ο Κόρετς, τηρώντας μια αμφίσημη στάση για την οποία η επιστημονική έρευνα παραμένει ακόμη διχασμένη, τους παρότρυνε να υπακούσουν και να δεχθούν την εκτόπιση. Ο νεαρός Μπουρλάς αρνήθηκε την κοινή μοίρα, και με άλλους δώδεκα Θεσσαλονικείς Εβραίους βγήκαν στο βουνό και εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ. Εδώ είναι που η τρίτη ιδιότητα υπήρξε καθοριστική: ο Μπουρλάς ήταν ήδη μέλος της ΟΚΝΕ από το 1935, με εμπειρία από συνδικαλισμό στα μηχανουργεία της Θεσσαλονίκης,όπου εργαζόταν ως τορναδόρος, με εμπειρία παρανομίας επί Μεταξά, με εμπειρία σύλληψης και βασανισμού του. Ο νεαρός Οκνίτης ακολουθεί την τύχη των συντρόφων του και βγαίνει στο βουνό. Δεν ενδίδει στους δισταγμούς των περισσότερων Εβραίων νέων, που διστάζουν να εγκαταλείψουν τις οικογένειες. Εξάλλου τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του θα διασωθούν επίσης, καθώς τη μέρα της εκτόπισης στη Θεσσαλονίκη φίλος τους Ελληνας θα τοιχοκολλήσει στο σπίτι τους επίσημο χαρτί της χωροφυλακής με την ένδειξη : “επιταγμένο”. Ετσι οι Γερμανοί δεν θα μπουν να ψάξουν για Εβραίους. Αμέσως μετά διαφεύγουν στη Νάουσα, όπου θα βρούν καταφύγιο χάρη στους φιλικούς δεσμούς που είχαν συνάψει όσο ζούσαν εκεί. Η περίπτωση μιας ελληνόφωνης οικογένειας, με υψηλό βαθμό ένταξης στην περιβάλλουσα κοινωνία, αποδεικνύεται σωτήρια. Ο πατέρας και ο αδελφός θα ενταχθούν αργότερα στον ΕΛΑΣ. Σε μάχη του ΕΛΑΣ θα σκοτωθεί ο εικοσάχρονος αδελφός. Ο νεαρός Ελασίτης (με το ψευδώνυμο Βύρων) περιγράφει λεπτομερώς τις μάχες που έδωσε το 30ό Σύναγμα του ΕΛΑΣ στο Πάικο (μάχες εναντίον των Γερμανών αλλά και της ΠΑΟ, της εθνικιστικής οργάνωσης που λυμαίνεται την περιοχή). Ως στρατιώτης έζησε τον πόλεμο εναντίον των Ιταλών (“Φεύγω περήφανος που πάω να υπηρετήσω την τιμή της πατρίδας μας“, έγραφε στην οικογένειά του), αλλά το αληθινό βάπτισμα του πυρός το παίρνει στην πρώτη μάχη του ΕΛΑΣ.

    *

    Ακολουθεί η απελευθέρωση, η ακροβασία μεταξύ παρανομίας και νομιμότητας για την αριστερά, ώσπου να έρθει η εξορία. Επτά χρόνια: Ικαρία, Μακρόνησος, Αη-Στράτης. Το τέλος της εξορίας του θα δοθεί το 1951, όταν το νεαρό κράτος του Ισραήλ και η Ελλάδα θα υπογράψουν συμφωνίαμε την οποία η Ελλάδα παραχωρεί τους Εβραίους κομμουνιστές εξόριστους σε αντάλλαγμα ορισμένων ορθόδοξων μονών που βρίσκονται στο Ισραήλ! Περίεργα παιχνίδια της μοίρας: ο Μπουρλάς αντιτάσσεται, δεν επιθυμεί αυτή την αναγκαστική μετανάστευση, αλλά στο τέλος την υφίσταται. Τίμημα: απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας και ακούσιος εκπατρισμός.

    Ενδιαφέρον είναι πως τα χρόνια της παραμονής του στο Ισραήλ (1951-1967) ζει ως ενεργός κομμουνιστής, μέλος από την αρχή του ισραηλινού ΚΚ. Συνδικαλίζεται σε όλα τα εργοστάσια όπου διαδοχικά εργάζεται, και απολύεται ανελλιπώς. Αριστος τορναδόρος, βρίσκει εύκολα ξανά δουλειά. Είναι χαρακτηριστικό πως το κλίμα του άκρατου πατριωτισμού και ενθουσιασμού το οποίο βασιλεύει στα πρώτα χρόνια του Ισραήλ δεν φαίνεται να τον επηρεάζει. Η ιδιότητα του “αριστερού” είναι πολύ καθοριστικότερη γι’ αυτόν από την ιδιότητα του Εβραίου αυτήν την εποχή. Δεν είναι τυχαίο που η δεύτερη σύζυγος θα είναι Ρωσοεβραία. Μαζί θα εγκαταλείψουν το Ισραήλ, διωγμένοι από το αντιρωσικό κλίμα που επικρατεί, και θα πάνε να ζήσουν στα Ουράλια της Σοβιετικής ‘Ενωσης. Ανορθόδοξο δρομολόγιο, σε αντίθετη φορά από το μεταναστευτικό κύμα των Εβραίων, που μαζεύονται τότε από όλα τα μέρη του κόσμου στο Ισραήλ.

    ‘Οταν το 1982 θα πάρει σύνταξη, θα αρχίσει ενέργειες για να επιστρέψει στην Ελλάδα, που τη νιώθει πάντα πατρίδα. Η ελληνική πλευρά της ταυτότητάς του αρχίζει να παίρνει όλο και μεγαλύτερη θέση στην ψυχή του. Θα κατορθώσει να επιστρέψει το 1990, όπου όμως νέα οδύσσεια τον περιμένει για να ξανααποκτήσει τη χαμένη ελληνική ιθαγένεια. Την απέκτησε μόνο το 1999, και πλήρης ημερών πια, στο εβραϊκό γηροκομείο της Θεσσαλονίκης όπου ζει, έγραψε την αυτοβιογραφία του. Στην τελευταία αυτή περίοδο της ζωής του, η εβραϊκότητά του αναδύεται εντονότερη από πριν, μαζί και με το θρησκευτικό συναίσθημα. Η λιτή και έντονη περιγραφή του, η ολοζώντανη αφήγηση, η έλλειψη περιττολογίας (όλα χωρούν σε 230 μόνο σελίδες!) καθιστούν πολλαπλά ελκυστική τη μαρτυρία αυτή, που ανοίγει δρόμους για πολλές σκέψεις.

    http://wayback.archive.org/web/20110718180019/http://thessanoixtipoli.wordpress.com/2011/03/19/%CE%BC%CF%89%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%B1%CF%83-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%83-%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B9/

  2. Οταν ήταν έφηβος, στη συνοικία Χαριλάου στη Θεσσαλονίκη:

    http://harilaou-skg.blogspot.com/2010/09/blog-post_10.html

    «Βγαίναμε ταχτικά σε περιπάτους, κούνιες, βαρκάδα, πηγαίναμε κάθε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ στο κέντρο του Ααρόν Μπενσόα προς του Χαριλάου, κοντά στον Κήπο του Καλού, ένα κέντρο διασκέδασης που είχε σινεμά, χορούς, τυχερά παιχνίδια, πολλές ατραξιόν και πλούσιο μπουφέ με ωραία γλυκίσματα και πασατέμπο, σπόρια, στραγάλια κτλ. Σ’ αυτό το σινεμά του Ααρόν είδαμε και τη ρωσική ταινία Ο βαρκάρης του Βόλγα, πώς οι σκλάβοι τραβούσαν τα καράβια ζωσμένοι με βαριά σχοινιά, ρακένδυτοι,ταλαιπωρημένοι και ασφαλώς πεινασμένοι, και από τότε είπα: «Εγώ είμαι μαζί τους, με τους σκλάβους, τους φτωχούς και καταφρονεμένους».
    [Μωυσής Μιχαήλ Μπουρλάς, Έλληνας, Εβραίος και αριστερός, Νησίδες, 2000]

  3. Και το τρέιλερ από το ντοκιμαντέρ «Salonica» στο youtube, ;oπου εμφανίζεται ο Μωυσής Μπουρλάς να μιλαει για την προπολεμική Θεσσαλονίκη:

  4. «No vos espantech fijios, yo esto aqui. No es nada que la gente esta avlando no vos sikleesh. Es una ermosura, onde vos vas ayir. Tomando ropas godra con vosotros.»

    «Μην πανικοβάλλεστε παιδιά, εγώ είμαι εδώ. Μη σας σεκλετίσει (sic) τίποτα απ’ αυτά που λέει ο κόσμος. Είναι μια ομορφιά, εκεί που θα πάτε. Πάρτε χοντρά ρούχα μαζί σας.»

    Αυτά ήταν τα λόγια του αρχιραββίνου της Θεσσαλονίκης Κόρετς στους πιστούς του, λίγο πριν αρχίσει ο εκτοπισμός τους στα στρατόπεδα θανάτου. Μια ομάδα νέων Εβραίων, με τον Μπουρλά αναμεσά τους, προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Κόρετς αλλά δεν τα κατάφεραν. Τον επισκέφτηκαν και του ζήτησαν να αντισταθεί στον εκτοπισμό, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος. Απείλησε πως θα φωνάξει τη Γκεστάπο, αλλά αντ’ αυτής κάλεσε τα μέλη της Εβραϊκής πολιτοφυλακής που είχε συσταθεί κατ’ εντολή των Γερμανών. Ο Μπουρλάς και οι σύντροφοί του εκδιώχθηκαν κακήν-κακώς.

    Τις επόμενες μέρες ο Μπουρλάς αποχαιρέτησε την οικογένειά του και την αρραβωνιαστικιά του και έκτοτε δεν τους ξαναείδε. Ο αδερφός του Σολομών πέθανε ηρωικά στην αντίσταση, ενώ οι υπόλοιποι εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.

  5. Ωστε ήταν και ο αδερφός του στην Αντίσταση, ε;;; Και, μάλιστα προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Κόρετς.
    Να ‘σαι καλά, Νίκο, που τα μοιράζεσαι αυτά μαζί μας.

  6. Τον αναφέρει και ο Μαζάουερ αναφέροντας «τα υπέροχα απομνημονεύματά του» στο Θεσσαλονίκη. Αν είναι θα σας το σκανάρω, γράφει και για το περιστατικό με τον Κόρετς.

  7. Ενας, επιεικώς ηλίιθιος, αντιγράφει όλο το άρθρο και λέει το καταπληκτικό «Aπό το ιουδαικο-μπολσεβίκικο μπλογκ». Χεχεχεχεχε …

    http://olympia.gr/2011/09/10/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B5-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CE%BA%CE%BD%CE%B7/#comment-308989

  8. Προς συμπλήρωση της ενημέρωσης: το βιβλίο έχει ήδη μεταφραστεί στα εβραϊκά του Ισραήλ.

  9. Τελικά ήταν υπέροχος. Και παρέμεινε εβραίος. Και παρέμεινε έλληνας. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δεν εντάχθηκε στην ισραηλινή κοινωνία που είχε έντονα σοσιαλιστικό προφίλ τότε

Γράψτε ελεύθερα, αν σκεφτήκατε κάτι :)